គន្លឹះក្លាយជាPublic Speaker ឆ្នើមពីជ័យលាភីលើឆាកអន្តរជាតិ

ចំណេះផ្នែកភាសាបរទេសមួយមុខ គឺមិនអាចគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឲ្យបុគ្គលមួយរូបក្លាយជាអ្នកនិយាយជាសាធារណៈដ៏ល្អឡើយ ដោយឡែក កុលបុត្រខ្មែរមួយរូបមិនត្រឹមតែមានសមត្ថភាពក្នុងការប្រកួតប្រជែងថ្នាក់ជាតិប៉ុណ្ណោះទេ  លោកបានដណ្តើមយកជ័យលាភីលេខ១ ក្នុងចំណោមបេក្ខភាពមកពីប្រទេសទាំង១០ក្នុងតំបន់អាស៊ាន រួមជាមួយប្រទេសចិនជាម្ចាស់ផ្ទះក្នុងកម្មវិធី Youth  Education Forum and Public Speaking Contest 2016 គឺ លោក យ៉ាន់ ឧត្តម ដែលជានិស្សិតឆ្នើមមួយរូបនៃសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្រ្តកម្ពុជា។

ប្រវត្តិនៃការសិក្សា
បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យ លោកក៏បានទទួលអាហារូបករណ៍ពីសាកលវិទ្យាល័យដល់ទៅ៣ក្នុងពេលតែមួយដែលក្នុងនោះរួមមាន សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទនីតិសាស្ត្រ និងវិទ្យាសាស្រ្តសេដ្ឋកិច្ច (RULE) វិទ្យាស្ថានភាសាបរទេស (IFL) និងសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្រ្តកម្ពុជា ប៉ុន្តែក្រោយពីលោកចូលសិក្សាបានរយៈពេលមួយខែលោកក៏បានបញ្ឈប់ការសិក្សានៅវិទ្យាសា្ថនភាសាបរទេសដោយសារតែលោកបានទទួលអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សាបន្តនៅឯសាធារណរដ្ឋកូរ៉េក្នុងឆ្នាំទី៣ និងបានបន្តការសិក្សានៅឯសហរដ្ឋអាមេរិកនៅឆ្នាំទី៤ហើយសព្វថ្ងៃនេះលោកក៏កំពុងធ្វើនិក្ខេបបទបញ្ចប់ការសិក្សាផងដែរ។ ថ្វីត្បិតតែលោកមិនទាន់បានបញ្ចប់ការសិក្សាជាស្ថាពរក៏ដោយ លោកក៏មានការងារ២នៅក្នុងដៃ គឺជាសហស្ថាបនិក និងជាប្រធានក្រុមហុ៑ន The Brander ដែលជាក្រុមហ៊ុនភ្នាក់ងារប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម និងជាជំនួយការស្រាវជ្រាវនៃសាកលវិទ្យាល័យ Columbia សហរដ្ឋអាមេរិក។         

តើអ្វីទៅជាការនិយាយជាសាធារណៈ (Public speaking) សម្រាប់គំនិតរបស់លោកផ្ទាល់? 
ខ្ញុំយល់ថាការនិយាយជាសាធារណៈ(Public speaking)គឺ ជាសិល្បៈមួយដែលបុគ្គលត្រូវនិយាយអំពីប្រធានបទណាមួយដោយព្យាយាមនិយាយឲ្យអ្នកដទៃយល់អំពីគំនិតរបស់ខ្លួនឲ្យបានច្រើន។
                                                                    
តើការធ្វើជា Public speaker ត្រូវការឲ្យមានជំនាញអ្វីខ្លះ?
ដើម្បីក្លាយខ្លួនជា Public speaker ល្អ ខ្ញុំយល់ថាបុគ្គលនោះត្រូវមានជំនាញ ៣សំខាន់ គឺ៖
​ -ចំណេះដឹងខាងផ្នែកភាសាទាំងភាសាជាតិ និងភាសាបរទេស ប៉ុន្តែការចេះភាសាតែមួយមុខមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ពីព្រោះមានមនុស្សជាច្រើនដែលចេះភាសាតែពួកគេទាំងអស់មិនមែនសុទ្ធតែអាចធ្វើជា Public speaker ឡើយ។
-ចេះស្គាល់អំពីបញ្ហា គឺមានន័យថា គាត់ត្រូវយល់ដឹងអំពីបញ្ហាសង្គម ស្ថានការនយោបាយ ស្ថានការសេដ្ឋកិច្ច ទើបអាចបញ្ចូលគំនិត និងប្រើភាសាក្នុងការនិយាយបកស្រាយអំពីគំនិតដែលខ្លួនមាន។
-មានបច្ចេកទេសក្នុងការនិយាយ ព្រោះថាមានសិស្សនិស្សិតជាច្រើនដែលអាចនិយាយភាសាបរទេសបានយ៉ាងល្អ។

តើបុគ្គលរូបត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទង្វើអ្វីខ្លះដើម្បីក្លាយជា Public Speaker ល្អមួយរូប?
បន្ថែមពីលើជំនាញទាំង៣ដែលបានលើកឡើងខាងលើ   ការនិយាយជាសាធារណៈក៏មានពាក់ព័ន្ធទៅនឹងផ្នែកបច្ចេកទេសដែលវាទាមទារឲ្យមានជំនាញក្នុងការនិយាយ ការប្រើកាយវិកា ដូចជាការប្រើប្រាស់ក្រសែភ្នែក ការប្រើប្រាស់ឆាកជាដើម។ 

សម្រាប់រូបខ្ញុំផ្ទាល់  ដើម្បីឲ្យគេចូលរួមស្ដាប់ខ្ញុំមានគន្លឹះមួយចំនួន គឺស្គាល់អ្នកស្ដាប់ឲ្យបានច្បាស់ថាតើកម្រិតចំណេះដឹងរបស់គេប៉ុណ្ណា។ ជាក់ស្តែង     សម្រាប់ការប្រកួតប្រជែងដែលទើបតែត្រូវបានបញ្ចប់ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានប្រទះឃើញថាគណៈកម្មការជាមនុស្សដែលមានសមត្ថភាព និងចំណេះដឹងខ្ពស់។ ដូច្នេះ ខ្ញុំត្រូវនិយាយបែបស៊ីជម្រៅហើយបង្ហាញអំពីគោលគំនិតធំៗរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យគណៈកម្មការយល់ និងអាចចាប់បានដោយងាយ។ 

បច្ចេកទេសទី២របស់ខ្ញុំ គឺការមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងដូចជាការប្រកួតថ្មីៗនេះ រូបខ្ញុំផ្ទាល់បានចុះពីលើឆាកទៅនិយាយនៅចំពោះមុខគណៈកម្មការដែលអាចបង្ហាញឲ្យពួកគាត់ឃើញថាខ្ញុំពិតជាមានជំនឿចិត្តលើសមត្ថភាពខ្លួនឯងក៏ដូចជាផ្សាភ្ជាប់ប្រធានបទក្នុងការអត្ថាធិប្បាយរបស់ខ្ញុំទៅឲ្យអ្នកដែលកំពុងស្តាប់ផងដែរ។ 

ចំណុចមួយទៀតដែលខ្ញុំតែងតែប្រើប្រាស់ គឺខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមានភាពទាក់ទាញទៅលើការនិយាយតាំងពីធម្មជាតិ នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមនិយាយ គឺសំឡេងរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាមានភាពទាក់ទាញឲ្យគេចង់ស្តាប់នូវអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ ហើយនោះក៏មិនមែនត្រឹមតែជាការគិតរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ តែខ្ញុំក៏បានស្តាប់ឮពាក្យនោះពីអ្នកដទៃផងដែរ។                

តើត្រូវធ្វើដូចម្តេចខ្លះទើបអាចកសាងទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងក្នុងការនិយាយPublic speaking?
-បុគ្គលនោះត្រូវស្គាល់ខ្លួនឯងជាមុនសិនមានន័យថាត្រូវដឹងថាខ្លួនឯងមានបច្ចេកទេសដល់កម្រិតណាហើយ? ត្រូវយល់ដឹងពីប្រធានបទដែលយើងឡើងនិយាយ និងដឹងថាមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងដល់កម្រិតណា? ព្រោះកាលណាបើយើងមិនទាន់ស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់ ឬយល់ពីប្រធានបទឲ្យបានស៊ីជម្រៅនោះនៅពេលដែលយើងឡើងនិយាយលើវេទិកាវានឹងធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ភិតភ័យ។ 
-យើងត្រូវស្គាល់អ្នកដទៃសំដៅទៅលើអ្នកដែលយើងត្រូវនិយាយជាមួយដូចជាគណៈកម្មការ ទស្សនិកជនដែលចូលរួមស្តាប់ និងជាពិសេសគឺដៃគូប្រកួតប្រជែងរបស់យើងផ្ទាល់ដែលដូចទៅនឹងសុភាសិតមួយបាននិយាយថា «បើយើងស្គាល់សត្រូវច្បាស់យើងច្បាំង១០០ដងឈ្នះទាំង១០០ដង»។ 

តើត្រូវមានលក្ខខណ្ឌបែបណាខ្លះទើបអាចក្លាយជាបេក្ខភាពចូលរួមប្រកួត?
បេក្ខភាពដែលចូលរួមប្រកួត គឺត្រូវបានផ្តល់ជូនដោយសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្រ្តកម្ពុជា ដែលបានចុះអនុសារណៈយោគយល់គ្នាជាមួយនឹងសាកលវិទ្យាល័យនៅខេត្តមួយនៃប្រទេសចិន ក្រោមការជ្រើសរើសបេក្ខភាពពីលោកសាកលវិទ្យាធិការ រួមជាមួយថ្នាក់ដឹកនាំសាលាដោយមានធ្វើការតេស្តសាកល្បងសមត្ថភាពជាច្រើន។  ជាលទ្ធផលក៏បានជ្រើសរើសយកនិស្សិត២រូបឲ្យចូលរួមព្រមទាំងមានគណៈប្រតិភូថ្នាក់ជាតិ ថ្នាក់ក្រោមជាតិ និងថ្នាក់ដឹកនាំសាលាជាង៥០នាក់រួមដំណើរ។

គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា  នេះមិនមែនគ្រាន់តែជាការប្រកួតប្រជែងនោះទេ គឺមានកិច្ចប្រជុំកំពូលកិច្ចសហប្រតិបត្តិការនៃបណ្តាប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ានទាំងអស់ស្តីពីវិស័យអប់រំដែលតែងតែប្រារព្ធធ្វើឡើង ជារៀងរាល់ឆ្នាំតាំងពីឆ្នាំ ២០០៨ មកម៉្លេះដែលព្រឹតិ្តការណ៍នេះមានឈ្មោះថា«China-ASEAN Educational Cooperation Week» ។     

                         
តើកត្តាអ្វីខ្លះដែលជួយជម្រុញឲ្យទទួលបានជោគជ័យ?            
កត្តាដែលជួយជម្រុញខ្ញុំឲ្យទទួលបានជ័យជំនះមានដូចជា៖ 
-កត្តាខ្លួនឯង ៖ ដោយសារពេលដែលខ្ញុំសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្រ្តកម្ពុជាខ្ញុំបានបង្កើតក្រុមតទល់មតិ (Debate) និងស្វ័យសិក្សាដោយខ្លួនឯងច្រើន 
-កត្តាសាកលវិទ្យាល័យ ៖ដែលបានផ្តល់ឱកាសឲ្យខ្ញុំចូលរួមប្រកួតប្រជែង និងខិតខំធ្វើការជម្រុញយ៉ាងមុតមាំទៅលើការប្រកួតនេះ 
-កត្តាទីប្រឹក្សា និងគ្រូបង្វឹក ៖ ព្រោះថាពួកគាត់បានជួយជ្រោមជ្រែងយ៉ាងពេញទំហឹងជួយផ្តល់ជាយោបល់ បកស្រាយនូវចម្ងល់មួយចំនួន និងផ្តល់ឯកសារពាក់ព័ន្ធផ្សេងៗ ជាពិសេស គឺក្នុងការបង្កើតមាតិកាសម្រាប់និយាយ។ ចំពោះពួកខ្ញុំ គឺបានត្រៀមឯកសារទុករួចជាស្រេចដូច្នេះនៅពេលណាដែលប្រធានបទចេញមកមានភាពប្រហាក់ប្រហែលគ្នាគឺពួកខ្ញុំពុំមានការព្រួយបារម្ភឡើយ។

ជាចុងក្រោយ តើលោកមានសារអ្វីខ្លះចែកជូនដល់មិត្តអ្នកអាន?
ជាចុងក្រោយនេះផងដែរ ខ្ញុំសូមសំណូមពរឲ្យកូនខ្មែរទាំងអស់កុំមើលងាយលើសមត្ថភាពខ្លួន ត្រូវលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងឲ្យបានច្រើន ត្រូវអភិវឌ្ឍចំណេះដឹង ជំនាញ និងវិជ្ជាជីវៈបន្ថែម ដោយជឿថាខួរក្បាលកូនខែ្មរមិនអន់ទេ យើងអាចក្រឡេកទៅមើលនិស្សិតដែលទទួលបានអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សានៅក្រៅប្រទេសសុទ្ធសឹងតែទទួលបានការកោតសរសើរពីបណ្តាប្រទេសទាំងនោះ។

ជាក់ស្តែង ជោគជ័យថ្ងៃនេះរបស់ខ្ញុំអាចចាត់ទុកថាជាគំរូមួយសម្រាប់យុវជនខែ្មរផងដែរ ដូច្នេះខ្ញុំសង្ឃឹមថាពួកគាត់ក៏អាចសម្រេចបានដូចខ្ញុំ ឬលើសពីខ្ញុំក៏ថាបាន ហើយត្រូវចងចាំថា «ត្រូវបញ្ឈប់នូវពាក្យត្អូញត្អែរ ហើយត្រូវខិតខំធ្វើការងារឲ្យបានជោគជ័យ»។