ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងពេលមានផ្ទៃពោះ អាចបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហា....

Jan 30, 2019 |
5 years ago |
14.9K views

តើអ្នកដឹងអ្វីខ្លះពីផលប៉ះពាល់នៃគ្រឿងស្រវឹងមកលើសុខភាព?

ស្រាគឺជាសារជាតិពុលម៉្យាងដែលត្រូវបានផលិតចេញពីម្សៅមេ ហើយត្រូវបានគេប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយ ព្រោះវាជាសារជាតិដែលមានឥទ្ធិពលដល់ចិត្តសាស្ត្រ និងធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរផ្នែកអារម្មណ៍ដល់អ្នកប្រើប្រាស់ទៀតផង។ ជាញឹកញាប់ គេតែងមានការភ័ន្តច្រទ្បំថា សុរាជាសារជាតិដែលនាំឲ្យមានការភ្ញោច តែតាមពិតទៅសកម្មភាពទាំងនេះអាចកើតមាននៅពេលពួកគេពិសាវាក្នុងបរិមាណតិចប៉ុណ្ណោះ ដែលឥទ្ធិពលទាំងនោះមានដូចជា កាត់បន្ថយភាពតានតឹង ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ស្រាកស្រាន្ត និងសប្បាយរីករាយ។ ហេតុផលទាំងនេះហើយដែលនាំឲ្យមនុស្សភាគច្រើនពិសាសុរាជាលក្ខណៈទូទៅក្នុងឱកាសណាមួយម្តងម្កាល។ ផ្ទុយមកវិញ សុរាគឺជាសារជាតិមួយនាំឲ្យមានការចុះខ្សោយដល់មជ្ឈមណ្ឌលប្រព័ន្ធប្រសាទកណ្តាល ដែលឥទ្ធិពលទាំងនោះស្ទើរតែទាំងអស់ប៉ះពាល់ទៅលើកោសិកា និងប្រព័ន្ធប្រសាទទាំងមូល នៅពេលដែលគេបង្កើនកំហាប់សុរាទៅក្នុងសរីរាង្គ។ ជាលទ្ធផល វានឹងនាំឲ្យមានការបញ្ឈប់មុខងារខួរក្បាលមួយចំនួនដូចជា ការថយចុះនៃចលនាញាណថយចុះនៃការវិនិច្ឆ័យរហ័ស ធ្លាក់ចុះនៃភាពមានលំនឹង លំបាកជាងពេលមុន និងរំញោចយឺតៗ។ ជាទូទៅ សុរាមានឈ្មោះផ្សេងៗគ្នាទៅតាមតំបន់ និងប្រទេសនីមួយៗ ដែលក្នុងនោះមានដូចជាទឹកត្នោតជូរ ស្រាបៀរ ស្រាក្រហម ស្រាវីស្គី ម៉ាទីនី ជាដើម។ ការស្រូប ការបញ្ចេញ និងការបំប្លែងសុរានៅក្នុងសរីរាង្គ • សុរាត្រូវបានស្រូបចូលយ៉ាងលឿនទៅក្នុងចរន្តឈាម តាមរយៈក្រពះ ២០% និងពោះវៀន ៨០% • បន្ទាប់មកវានឹងអាចជ្រៀតចូលទៅដល់ខួរក្បាលក្នុងរយៈពេល ៥នាទីក្រោយ • វានឹងត្រូវបានរងមេតាបូលីសនៅត្រង់ថ្លើមពី៩០ទៅ ៩៥% រួចត្រូវបានបញ្ចេញចោលវិញតាមរយៈទឹកនោម ញើស និងដង្ហើម។ មាត្រដ្ឋានសម្រាប់ការផឹក ការប្រើមាត្រដ្ឋានសម្រាប់ផឹកត្រូវបានគេតាក់តែងទ្បើងដើម្បីជួយដល់អ្នកពិសាសុរាឲ្យចេះតាមដាននូវបរិមាណសុរាដែលគាត់នឹងត្រូវពិសា ហើយក៏ជាមាត្រដ្ឋានសម្រាប់ធ្វើលំហាត់ក្នុងការកាត់បន្ថយនូវបរិមាណសុរាដែលពួកគេពិសាលើសលប់កន្លងមក។ ប្រភេទសុរាមានច្រើនផ្សេងៗគ្នា ដូច្នេះ កម្រិតនៃកំហាប់សុរាសុទ្ធមានផ្សេងៗគ្នាដែរ៖ • កម្រិតមាត្រដ្ឋានដែលត្រូវផឹកមានប្រហែល ១៤ក្រាមនៃជាតិសុរាសុទ្ធខាងក្រោមនេះគឺជាបរិមាណសុរាដែលមានសមភាពទៅនឹងកម្រិតស្តង់ដា - មួយដប ឬមួយកំប៉ុងបៀរ = ៣៥០ ម.ល (៥%) - ស្រាក្រហម = ១៥០ ម.ល (១២%) - ស្រាខ្លាំង = ៤០ម.ល (៤៥%) - ទឹកត្នោតជូរ = ៣០០ ម.ល (៣%)។ ផលប៉ះពាល់សុរាមកលើសុខភាពរយៈពេលខ្លី • ពិសាក្នុងកម្រិតតិចនាំឲ្យមានការសម្រាក សប្បាយ និយាយច្រើន កើនឡើងនូវសកម្មភាព និងថយចុះនូវការទប់ចិត្ត។ • ពិសាក្នុងកម្រិតខ្ពស់នាំឲ្យមានការថយចុះនូវការសម្របសម្រួលក្នុងការគ្រប់គ្រងចលនារាងកាយ និងសាច់ដុំ បាត់បង់លំនឹង រំញោច កាត់បន្ថយសមត្ថភាពដោះស្រាយ កាត់បន្ថយប្រតិកម្មឆ្លើយតប និយាយត្រដិត ថយចុះការផ្ចង់អារម្មណ៍ បាត់បង់ភាពម្ចាស់ការ បាត់បង់សតិ បាត់បង់នូវភាពមានសីលធម៌ បាត់បង់ការចងចាំរយៈពេលខ្លី ងងុយដេក ស្រវាំងភ្នែក ធ្លាក់ទឹកចិត្ត បង្កើនអាកប្បកិរិយា គ្រោះថ្នាក់ កាចឃោរឃៅ ធីងធោង ចង្អោរ ក្អួត ឈឺពោះវៀន សន្លប់ ឬរហូតដល់ស្លាប់។ ផលប៉ះពាល់សុរាមកលើសុខភាពក្នុងរយៈពេលវែង • ចុះខ្សោយសមត្ថភាពផ្លូវភេទ មានបញ្ហាផ្ចង់អារម្មណ៍ និងការចងចាំ • ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ថប់បារម្ភ • មានបញ្ហាគ្រួសារ និងការទំនាក់ទំនង • ថយចុះការយកចិត្តទុកដាក់បំពេញកិច្ចការ • មានបញ្ហាផ្នែកច្បាប់ និងសេដ្ឋកិច្ច • ខូចខាតដល់សរីរៈមួយចំនួនជាបណ្តោះអាសន្ន និងអាចជារៀងរហូត • ខូចខួរក្បាលនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយា និងអារម្មណ៍ • តម្រូវការកម្រិតថ្នាំកាន់តែច្រើនដើម្បីទទួលបាននូវប្រសិទ្ធភាពដែលខ្លួនចង់បាន • ញៀន “សម្អាងដោយមានចំណង់ប្រើខ្លាំង” មានបញ្ហាសុខភាព និងសង្គម ខកខានការបំពេញតួនាទីជាទម្លាប់ ពិបាកកាត់បន្ថយការទទួលទានសុរា។ ជំងឺទាំងឡាយដែលកើតចេញពីការពិសាសុរាច្រើនក្នុងរយៈពេលយូរ • ការពិសាសុរាច្រើន និងរយៈពេលវែងអាចឲ្យមានជំងឺថ្លើមបីប្រភេទគឺ ខ្លាញ់រុំថ្លើម (Fatty liver) រលាកថ្លើម (១០ ទៅ ៣៥%) និងក្រិនថ្លើម (១០ ទៅ២០%) • ជំងឺទាក់ទងនឹងបេះដូង និងសរសៃឈាមមួយចំនួន • ជំងឺទាក់ទងនឹងប្រដាប់រំលាយអាហារ ដែលមានជំងឺរលាកក្រពះ ដំបៅក្រពះ រលាកពោះវៀនធំ រលាកបំពង់អាហារ រលាកលំពែងជាដើម • ជំងឺខួរក្បាលដែលមានទំនាក់ទំនងនឹងបញ្ហាថ្លើមអាចជាមូលហេតុនាំឲ្យមានបម្រែបម្រួលការគេង បម្រែបម្រួលអារម្មណ៍ បម្រែបម្រួលអាកប្បកិរិយា ជំងឺថប់បារម្ភ ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ប៉ះពាល់លើញាណធ្ងន់ធ្ងរ ការប្រុងប្រយ័ត្នមានរយៈពេលខ្លី បញ្ហាលើលំនឹង ករណីធ្ងន់ធ្ងរនាំឲ្យសន្លប់ ខ្លះអាចឲ្យស្លាប់ • បាត់បង់សារជាតិ Thiamine (វីតាមីន B1) ជាសារជាតិចម្បងសម្រាប់ទ្រទ្រង់គ្រប់ពពួកជាលិការាប់បញ្ចូលទាំងជាលិកាខួរក្បាល • ការថយចុះនូវសម្រូបសារជាតិបំប៉ន វីតាមីន និងសារជាតិរ៉ែមួយចំនួនទៀត។ រហូតដល់ទៅ ៨០% នៃអ្នកពិសាសុរាក្នុងរយៈពេលខ្លីមួយនៃជីវិតរបស់គាត់ និងក្នុងស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរ គាត់នឹងអាចកើតមានជំងឺមួយឈ្មោះថា Wernicke’s encephalopathy តែបើក្នុងរយៈពេលវែង និងក្នុងស្ថានភាពទ្រុឌទ្រោមខ្លាំង អ្នកជំងឺនឹងអាចកើតជាជំងឺមួយឈ្មោះផ្សេងទៀតគឺ Korsakoff’s psychosis។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ប្រមាណជា ៨០ ទៅ ៩០% នៃអ្នកមានជំងឺ Wernicke’s encephalopathy នឹងអាចវិវឌ្ឍទៅជាមានជំងឺ Korsakoff’s psychosis។ គួរបន្ថែមថា ស្រ្តី ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ កុមារ និងទារក អាចរងគ្រោះថ្នាក់ដែលបណ្តាលមកពីសុរាច្រើនជាង និងធ្ងន់ធ្ងរជាងបុរស។ ហេតុនេះហើយទើប អ្នកវេជ្ជសាស្រ្តក្នុងលោកជាច្រើននាពេលថ្មីៗនេះបានអះអាងថា ការពិសាសុរាក្នុងពេលមានគភ៌ត្រូវតែចៀសវាងជាដាច់ខាត ព្រោះវានឹងអាចបង្កឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់ទារក ថ្វីបើពិសាក្នុងកម្រិតតិចតួចក៏ដោយ។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ឡាក់ ឡេង នាយករងនៃមជ្ឈមណ្ឌលជាតិលើកកម្ពស់សុខភាព ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Alcohol & Drugs Alcohol & Drugs Alcohol & Drugs Alcohol & Drugs

Dec 17, 2018 |
5 years ago |
3.6K views

ឥទ្ធិពលអាក្រក់បំផុតនៃគ្រឿងស្រវឹងលើការបើកបរ

តើអ្នកចូលចិត្តការជួបជុំដែលពោរពេញដោយសុរាមែនទេ?ហើយតើអ្នកធ្លាប់បានគិតពីផលមិនល្អដែលអាចប្រហែលនឹងកើតមានឡើង នៅពេលអ្នកត្រូវបើកបរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញបន្ទាប់ពីការជួបជុំនេះដែរឬទេ? គ្រឿងស្រវឹង និងការបើកបរ ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងអាចផ្តល់ផលប៉ះពាល់ដល់ការបើកបររបស់អ្នកគួរឲ្យបារម្ភដែលរួមមាន៖ • កាត់បន្ថយលទ្ធភាពធ្វើសកម្មភាពលើសពីមួយក្នុងខណៈពេលមួយ • ធ្វើឲ្យអ្នកពិបាកក្នុងការប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើការបើកបរ • ពន្យឺតប្រតិកម្មឆ្លើយតប ទៅនឹងហេតុការណ៍ដែលមិនបានរំពឹងទុកកើតឡើង • ធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ជឿជាក់លើខ្លួនឯងជ្រុល ដែលនឹងនាំឲ្យហ៊ានប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ • រំខានចក្ខុវិញ្ញាណរបស់អ្នក ជាពិសេសនៅពេលយប់ និងសោតវិញ្ញាណ • ធ្វើឲ្យអ្នកធូរស្បើយក្នុងអារម្មណ៍ និងងាយលង់លក់ពេលយានយន្តកំពុងទៅមុខ។ អ្នកដឹងទេ ៖ • អ្នកបើកបរដែលមានកំហាប់ជាតិអាល់កុល ០.០៥ក្នុងឈាមប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរ២ដង ធៀបទៅនឹងអ្នកបើកបរដែលគ្មាជាតិអាល់កុលក្នុងឈាម។ • អ្នកបើកបរដែលមានកំហាប់ជាតិអាល់កុល០.១០ក្នុងឈាមប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរលើសពី ៧ដង បើធៀបទៅនឹងអ្នកបើកបរដែលមានជាតិអាល់កុលសូន្យក្នុងឈាម។ • អ្នកបើកបរដែលមានកំហាប់ជាតិអាល់កុល០.១៥ក្នុងឈាម ប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរ២៥ដង បើធៀបទៅនឹងអ្នកបើកបរដែលគ្មានជាតិអាល់កុលក្នុងឈាម។ អ្វីជាកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាម? កំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាម គឺជាបរិមាណនៃជាតិអាល់កុលក្នុងចរន្តឈាម ឧទាហរណ៍ កំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាម ០.០៥ មានន័យថា អ្នកនោះមានជាតិអាល់កុល ០.០៥ ក្រាម ក្នុង១០០ មីលីលីត្រ ឈាម។ ជាក់ស្តែង កំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមនឹងកើនឡើងភ្លាម បន្ទាប់ពីអ្នកទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង ហើយឡើងដល់ចំណុចខ្ពស់បំផុតនៅពេលអ្នកឈប់ទទួលទាន ពី៣០-៦០នាទី ក្នុងករណីខ្លះ វាត្រូវប្រើពេលរហូតដល់២ម៉ោងដើម្បីឡើងដល់ចំណុចកំពូល ជាពិសេសពេលមានអាហារក្នុងក្រពះ។ ទោះបីជាអ្នកឈប់ទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង ១-២ម៉ោងក៏ដោយ កំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមអ្នកនៅតែកើនឡើងដែរ។ គួរបញ្ជាក់ថា ថ្លើមរំលាយគ្រឿងស្រវឹងក្នុងកម្រិតប្រហែល៧.៥ក្រាមអាល់កុល ក្នុង១ម៉ោង។ ទោះជាយ៉ាងណា កំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមថយចុះតាមពេលវេលា លើកលែងតែមានការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងបន្ថែម ហើយវាត្រូវបានគេវាស់តាមរយៈខ្យល់ដង្ហើមដោយឧបករណ៍ម៉្យាង ឬដោយការវិភាគឈាម។ វិធីគណនារកកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាម លោកអ្នកត្រូវអនុវត្តតាមជំហានដូចខាងក្រោម៖ ១-រកបរិមាណគ្រឿងស្រវឹងដែលអ្នកបានទទួលទានជាក្រាម ២-គុណចំនួនម៉ោងដែលអ្នកបានទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងនឹង៧.៥ ក្រាម (អត្រាជាមធ្យមនៃការបញ្ចេញជាតិអាល់កុលពីរាងកាយ) ៣-ធ្វើវិធីដកលទ្ធផលនៃជំហាន២ ទៅនឹងលទ្ធផលនៃជំហាន១ ៤-គុណទម្ងន់អ្នកជាគីឡូក្រាមនឹង៦.៨ បើអ្នកជាបុរស និងជាមួយ៥.៥ បើអ្នកជាស្ត្រី ៥-ចែកលទ្ធផលនៃជំហាន៣នឹងលទ្ធផលនៃជំហាន៤អ្នកនឹងបានកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមរបស់អ្នក។ ឧទាហរណ៍៖ ១-បើបុរសម្នាក់ទម្ងន់ ៨០គីឡូក្រាម ទទួលទានអស់ ១០០ក្រាមនៃគ្រឿងស្រវឹង ចន្លោះពីម៉ោង ៨យប់ ទៅពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ។ គាត់នៅមានជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមនៅម៉ោង៨ព្រឹកនៃថ្ងៃបន្ទាប់ នេះដោយសារគាត់ត្រូវការពេលវេលាប្រហែល៨ម៉ោងកន្លះ ដើម្បីឲ្យជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមគាត់ត្រឡប់ទៅសូន្យវិញក្រោយពេលគាត់ឈប់ផឹក។ ២-បើស្ត្រីម្នាក់ទម្ងន់៥៥គីឡូក្រាម ទទួលទានអស់៦០ក្រាមនៃគ្រឿងស្រវឹងចន្លោះម៉ោង៨យប់ទៅពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ នោះគាត់មានកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមប្រហែល ០.១០ភាគរយនៅពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ។ យ៉ាងហោចណាស់ក៏៦ម៉ោងកន្លះទៀតដែរ ទើបកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមរបស់គាត់ត្រលប់ទៅសូន្យវិញ ក្រោយពីគាត់ឈប់ផឹក។ កត្តាដែលជះឥទ្ធិពលដល់កំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាម ទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងកាន់តែច្រើន កំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមកាន់តែខ្ពស់ ប៉ុន្តែបើមនុស្សពីរនាក់ផ្សេងគ្នា ទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងបរិមាណដូចគ្នា អាចមានកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមខុសគ្នា អាស្រ័យដោយកត្តាច្រើនយ៉ាងរួមមាន៖ • មាឌ (ទំហំខ្លួន)៖ អ្នកដែលមានមាឌតូច នឹងមានកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមខ្ពស់ជាងអ្នកដែលមានមាឌធំ បើសិនទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងបរិមាណដូចគ្នា។ • ក្រពះទទេ៖ ចំពោះអ្នកដែលមិនទាន់ទទួលទានអាហារ កំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមនឹងឡើងខ្ពស់លឿនជាងអ្នកដែលទទួលទានអាហាររួច។ អាហារនៅក្នុងក្រពះ ពន្យឺតល្បឿននៃជាតិអាល់កុលឆ្លងចូលទៅក្នុងចរន្តឈាម។ • ជាតិខ្លាញ់ក្នុងរាងកាយ៖ អ្នកមានជាតិខ្លាញ់ច្រើនក្នុងរាងកាយ (ធាត់) មានកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមខ្ពស់ ព្រោះជាតិអាល់កុលមិនជ្រាបចូលទៅក្នុងជាលិកាខ្លាញ់ទេ។ • ភេទ៖ បើទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងបរិមាណដូចគ្នាស្ត្រីតែងមានកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមខ្ពស់ជាងបុរស។ ដោយសារកត្តាទាំងអស់ខាងលើនេះហើយទើបការរកបរិមាណនៃគ្រឿងស្រវឹងដែលបានទទួលទានមិនអាចកំណត់កំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមបានត្រឹមត្រូវទេ។ វិធីទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងដើម្បីរក្សាកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមក្រោម០.០៥ • ចំពោះបុរស (ទម្ងន់មធ្យម)៖ មិនត្រូវទទួលទានលើសពី២០ក្រាមនៃគ្រឿងស្រវឹងក្នុងម៉ោងដំបូង និងមិនលើសពី១០ក្រាមនៃគ្រឿងស្រវឹងនៅម៉ោងបន្តបន្ទាប់។ • ចំពោះស្ត្រី (ទម្ងន់មធ្យម)៖ មិនត្រូវទទួលទានលើសពី១០ក្រាមនៃគ្រឿងស្រវឹងក្នុងម៉ោងដំបូង និងមិនលើសពី១០ក្រាមនៃគ្រឿងស្រវឹង នៅម៉ោងបន្តបន្ទាប់។ គួរបញ្ជាក់ថា ទោះបីជាកំហាប់ជាតិអាល់កុលក្នុងឈាមត្រឡប់មកសូន្យវិញក្រោយពេលឈប់ផឹកក៏ដោយ សមត្ថភាពក្នុងការវិនិច្ឆ័យ និងការសម្តែងនៅតែស្ថិតក្នុងភាពទន់ខ្សោយដោយសារការស្រវឹងនៅឡើយ។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ឡាក់ ឡេង នាយករងនៃមជ្ឈមណ្ឌលជាតិលើកកម្ពស់សុខភាព ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Alcohol & Drugs Alcohol & Drugs Alcohol & Drugs Alcohol & Drugs Alcohol & Drugs

Oct 22, 2018 |
6 years ago |
4.1K views

យុទ្ធសាស្ត្រជួយឲ្យអ្នកដទៃឈប់ជក់បារី

វាជាការល្អប្រសិនបើអ្នកមានបងប្អូន ក្រុមគ្រួសារ ឬមិត្តភក្តិដែលព្យាយាមផ្តាច់បារីតែពួកគាត់ពិបាកក្នុងការផ្តាច់ ហើយត្រូវការជំនួយពីអ្នក។ ពិតណាស់ដែលថាការផ្តាច់បារី វាពុំមែនជាការងាយស្រួលក្នុងការអនុវត្ត សំខាន់អ្នកបានយល់ដឹងច្បាស់អំពីវិធីសាស្ត្រត្រឹមត្រូវ ទទួលបានព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់ និងការគាំទ្រពីក្រុមគ្រួសារ។ ខាងក្រោមនេះ ជាយុទ្ធសាស្ត្រជួយឲ្យអ្នកដទៃឈប់ជក់បារី៖ • ធ្វើជាគំរូល្អដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិ • ចេះចែករំលែកបទពិសោធន៍ជាមួយអ្នកដទៃ • មិនបង្ខំអ្នកដទៃឲ្យធ្វើតាមខ្លួន • មានគំនិតសុទិដ្ឋិនិយមជានិច្ច • ចូលរួមលើកកម្ពស់បរិយាកាសគ្មានផ្សែង • អនុវត្តយ៉ាងសកម្មក្នុងសកម្មភាព ដើម្បីអប់រំ និងកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ថ្នាំជក់។ មិនតែប៉ុណ្ណោះសមាជិកគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិគឺជាប្រភពដ៏សំខាន់ក្នុងការលើកទឹកចិត្ត ផ្តល់នូវកម្លាំងចិត្តក្នុងការផ្តាច់បារី។ អ្នកអាចប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្របន្ថែមទៀតដើម្បីជួយពួកគាត់ រួមមាន៖ • ចូលរួមសរសើរលើកទឹកចិត្តឲ្យគាត់ឈប់ជក់បារី • មានចិត្តអំណត់ពេលគាត់មានអាការៈញៀន • ផ្តល់រង្វាន់ដល់គាត់ដើម្បីឲ្យឈប់ជក់បារី • ចូលរួមជាមួយគាត់ក្នុងសកម្មភាពដែលមិនមែនជាការជក់បារី ដូចជាការដើរកម្សាន្ត និងការហាត់ប្រាណជាដើម។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ឡាក់ ឡេង នាយករងនៃមជ្ឈមណ្ឌលជាតិលើកកម្ពស់សុខភាព ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Health Tips Health Tips Alcohol & Drugs

Oct 15, 2018 |
6 years ago |
6.4K views

កម្រិតសមស្រប នៃការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង

កម្រិតការទទួលទានភាគច្រើនតែងត្រូវបានកំណត់តាមលក្ខខណ្ឌផ្សេងៗនៃដំណើរការសរីរាង្គកាយ ដើម្បីទទួលបានគុណសម្បត្តិ និងកាត់បន្ថយគុណវិបត្តិមួយចំនួន។ ដោយឡែក ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងក៏មិនខុសគ្នាដែរ ដូច្នេះ អ្នកចាំបាច់ត្រូវដឹងច្បាស់ពីស្តង់ដាក្នុងការទទួលទាន ក៏ដូចជាវិធីសាស្ត្រដែលអាចជួយអ្នកឲ្យទទួលទានបានតិច។ ស្តង់ដានៃការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង • មួយស្តង់ដាគ្រឿងស្រវឹងដែលទទួលទាន គឺ១០-១៤ក្រាម នៃជាតិអាល់កុលសុទ្ធ • គ្រឿងស្រវឹងផ្សេងគ្នា ផ្ទុកនូវបរិមាណនៃជាតិអាល់កុលសុទ្ធខុសៗគ្នា។ ខាងក្រោមនេះ ជាគំរូនៃស្តង់ដាគ្រឿងស្រវឹង ចំពោះផលិតផលគ្រឿងស្រវឹងខ្លះ ដែលអ្នកងាយចងចាំ៖ • ១កំប៉ុង នៃស្រាបៀរដែលមានរសជាតិស្រាល (កម្រិតជាតិអាល់កុល២.៧%)= ០.៨ ស្តង់ដា • ១កំប៉ុង នៃស្រាបៀរដែលមានរសជាតិមធ្យម (កម្រិតជាតិអាល់កុល៣.៥%) = ១ស្តង់ដា • ១កំប៉ុង នៃស្រាបៀrដែលមានរសជាតិខ្លាំង (កម្រិតជាតិអាល់កុល ៤.៩%) = ១.៥ស្តង់ដា ផលិតផលគ្រឿងស្រវឹងជាច្រើនបានបង្ហាញពីបរិមាណជាតិអាល់កុលជាក្រាមដែលមានក្នុងដប ឬកំប៉ុង។ អ្នកអាចចែកបរិមាណនេះនឹង១០ នោះ អ្នកនឹងរកឃើញចំនួនស្តង់ដា ក្នុង១ដប ឬ១កំប៉ុង ឧទាហរណ៍ ស្រា១ប្រភេទ បង្ហាញប្រាប់២៥០ក្រាម បរិមាណជាតិអាល់កុលក្នុង១ដប ចំណុះ៧៥០មីលីលីត្រ ដូច្នេះ១ដបស្រានេះ ស្មើនឹង២៥ស្តង់ដា។ គោលការណ៍ណែនាំសម្រាប់ការទទួលទាន ដើម្បីឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់តិច ដើម្បីឲ្យមានផលប៉ះពាល់សុខភាពយូរអង្វែងកម្រិតទាប ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងគួរប្រព្រឹត្តទៅតាម គោលការណ៍ណែនាំខាងក្រោម៖ សម្រាប់បុរស • ជាមធ្យមមិនត្រូវលើសពី ៤ស្តង់ដានៃគ្រឿងស្រវឹង ក្នុង១ថ្ងៃ • មិនត្រូវលើសពី២៨ស្តង់ដានៃគ្រឿងស្រវឹងក្នុង១សប្តាហ៍ • ២ ឬ៣ ថ្ងៃ ក្នុង១សប្តាហ៍ ដែលមិនទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងសោះ។ សម្រាប់នារី • ជាមធ្យមមិនត្រូវលើសពី ២ស្តង់ដានៃគ្រឿងស្រវឹង ក្នុង១ថ្ងៃ • មិនត្រូវលើសពី១៤ស្តង់ដានៃគ្រឿងស្រវឹងក្នុង១សប្តាហ៍ • ២ ឬ៣ ថ្ងៃ ក្នុង១សប្តាហ៍ ដែលមិនទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងសោះ។ ដើម្បីឲ្យមានផលប៉ះពាល់ភ្លាមៗកម្រិតទាប ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង គួរប្រព្រឹត្តទៅតាមគោលការណ៍ណែនាំខាងក្រោម៖ សម្រាប់បុរស៖ • ជាមធ្យមមិនត្រូវលើសពី ៦ស្តង់ដានៃគ្រឿងស្រវឹងទេ ក្នុង១ថ្ងៃ និងមិនលើសពី៣ថ្ងៃក្នុង១សប្តាហ៍ • ត្រូវទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងដោយសន្សឹមៗមិនត្រូវលើសពី២ស្តង់ដានៃគ្រឿងស្រវឹងក្នុងម៉ោងដំបូង និងមិនលើសពី១ស្តង់ដាក្នុងម៉ោងបន្ទាប់។ ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងហួសប្រមាណ • ជាការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងច្រើនក្នុងរយៈពេលខ្លីមួយ ឬការបន្តទទួលទានច្រើនថ្ងៃ ឬច្រើនសប្តាហ៍ជាប់ៗគ្នា • មានគ្រោះថ្នាក់ណាស់ ព្រោះវាបណ្តាលឲ្យមានការពុលភ្លាមៗ ធ្ងន់ធ្ងរ និងនាំទៅរកស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់ • ផលប៉ះពាល់ ជារឿយៗនៃការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងហួសប្រមាណគឺ សភាពធីងធោង ឈឺក្បាល ចង្អោរ ញ័រខ្លួនប្រាណ និងក្អួត។ អ្នកដែលមិនអាចទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងបាន • អ្នកដែលកំពុងព្យាបាលដោយថ្នាំពេទ្យ • ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ • អ្នកដែលត្រូវបើកបរ • អ្នកបញ្ជាម៉ាស៊ីន • ក្មេងអាយុក្រោម១៨ឆ្នាំ។ វិធីសាស្ត្ រដើម្បីទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងបានតិច • ចាប់ផ្តើមទទួលទានភេសជ្ជៈដែលមិនមែនជាគ្រឿងស្រវឹងមុន • ទទួលទានអាហារមុន ឬអំឡុងពេលអ្នកទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង • សាកល្បងការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងកម្រិតស្រាលជំនួស • កត់ត្រាទុកនូវបរិមាណគ្រឿងស្រវឹងដែលអ្នកបានទទួលទាន • ប្រើប្រាស់ស្តង់ដានៃការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង • ចៀសវាងការទទួលទានដោយលើកអកបណ្តាក់គ្នា • ចៀសវាងទទួលទានគ្រឿងក្លែមប្រៃ • កំណត់ល្បឿនទទួលទានដោយខ្លួនឯង • មិនទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងសោះនៅថ្ងៃខ្លះ • ត្រូវមានគោលការណ៍ខ្លួនឯង • ធ្វើខ្លួនឲ្យរវល់។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ឡាក់ ឡេង នាយករងនៃមជ្ឈមណ្ឌលជាតិលើកកម្ពស់សុខភាព ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Your cart (4)

ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងពេលមានផ្ទៃពោះ អាចបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហា....

Related Articles