ជាសិស្សក៏អាចកសាងកេរ្ត៍ឈ្មោះបានដែរ…

ចង់មានកិត្តិនាមល្អក្នុងអំឡុងពេលជាសិស្សដែរឬទេ? ជាការពិតណាស់ ការសិក្សាបានលទ្ធផលល្អជាកូនសោរដឹកនាំជីវិតអ្នកឲ្យជួបតែភាពជោគជ័យនៅពេលអនាគត យ៉ាងណាមិញតើអ្នកបានដឹងទេថាការមានការសិក្សាជោគជ័យ ប៉ុន្តែពុំមានគោលដៅ និងអត្តចរិតមិនសមប្រកបអាចធ្វើឲ្យអ្នកបាត់បង់អ្វីដែលជាការប៉ងប្រាថ្នា? លោកសាស្រ្តាចារ្យ អៀង រ័ត្នមុនី ដែលលោកកំពុងបម្រើការនៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាលបានផ្តល់ជាបទពិសោធន៍ និងដំបូន្មានល្អៗសម្រាប់ចែកជូនដល់សិស្សានុសិស្សក៏ដូចជាអ្នកអាន ដើម្បីជាទុនក្នុងការអភិរឌ្ឍខ្លួនឲ្យក្លាយជាអ្នកមានកេរ្ត៍ឈ្មោះល្អប្រសើរក្នុងសង្គមដែលខ្លួនកំពុងតែរស់នៅ។

ប្រវត្តិសិក្សា និងការងារ
ខ្ញុំជាអតីតនិស្សិតអាហារូបករណ៍ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រឱសថសាស្រ្តនៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល(ស.វ.ស) រួចក៏បានបន្តសិក្សាថ្នាក់ឱសថបណ្ឌិតនៅស.វ.សដដែល មុននឹងមានឱកាសបន្តការសិក្សាថ្នាក់បណ្ឌិតវិទ្យាសាស្រ្តឯកទេសឱសថវិទ្យានៅសាកលវិទ្យាល័យ Paul Sabatier (Toulouse III) នៃសាធារណរដ្ឋបារាំង ។ សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំជាព្រឹទ្ធបុរសរងមហាវិទ្យាល័យឱសថសាស្រ្តនៃស.វ.ស និង ជាប្រធានផ្នែកកិច្ចការនិស្សិតស.វ.ស ដែលជាដៃគូសហការជាមួយគ្រប់មហាវិទ្យាល័យ/សាលា/ផ្នែកពាក់ព័ន្ធនានារបស់ស.វ.ស។ គួររំឮកផងដែរ ខ្ញុំក៏ជាបុគ្គលិកកិច្ចសន្យាក្នុងការិយាល័យសិក្សា និងជាគ្រូជាប់កិច្ចសន្យាបង្រៀនមុខវិជ្ជាសរីរៈវិទ្យា និងឱសថវិទ្យា។

អ្វីដែលធ្វើឲ្យមហាជន ជាពិសេសសិស្សានុសិស្សចាប់ផ្តើមស្គាល់លោកសាស្រ្តាចារ្យ
ខ្ញុំផ្ទាល់មិនអាចដឹងថានិស្សិតចាប់ផ្តើមស្គាល់ខ្ញុំពីពេលណាមកទេ តែខ្ញុំយល់ថានិស្សិតបានស្គាល់ខ្ញុំតាមរយៈសកម្មភាពរបស់ផ្នែកកិច្ចការនិស្សិតស.វ.ស និងផ្នែកកិច្ចការនិស្សិតនៅតាមមហាវិទ្យាល័យ/សាលា/ផ្នែក ក៏ដូចជាសកម្មភាពផ្សេងៗរបស់ស.វ.ស ដែលរួមមានដូចជា វគ្គបំប៉នជំនាញខ្លីៗស.វ.ស សិក្ខាសាលាជំនួយស្មារតី ការប្រកួតដេញដោលមតិរបស់និស្សិត ការងារស្រាវជ្រាវរបស់និស្សិតស.វ.ស កម្មវិធីសប្បុរសធម៌ស.វ.ស និងសកម្មភាពកីឡានិស្សិតជាដើម ជាពិសេសតាមរយៈការគាំទ្ររបស់គ្រប់ផ្នែកពាក់ព័ន្ធក្នុងការជួយដោះស្រាយបញ្ហានានារបស់និស្សិតទាំងក្នុងពេលសិក្សានៅស.វ.ស និងទាំងបញ្ចប់ការសិក្សាផងដែរ។

កត្តាធ្វើឲ្យមានកិត្តិនាមយ៉ាងល្បីល្បាញនៅក្នុងស្រទាប់សិស្សនិស្សិត
ខ្ញុំមិនមានភាពល្បីល្បាញអ្វីគួរឲ្យគត់សម្គាល់ទេ ប៉ុន្តែមន្រ្តីរាជការ បុគ្គលិក និងនិស្សិតដែលបានស្គាល់ខ្ញុំ គឺដោយសារតែខ្ញុំមានឱកាសក្នុងការបង្រៀន និងការបំពេញការងារយ៉ាងប្រកៀកជាមួយគ្រប់ផ្នែកពាក់ព័ន្ធទាំងអស់របស់សាកលវិទ្យាល័យ និងក្នុងសង្គមចាប់ពីកម្មករ និស្សិតរហូតដល់ថ្នាក់ដឹកនាំផងដែរ។ ជាពិសេស ខ្ញុំមានការសហការគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយសមាគមនិស្សិតស.វ.ស និងដោយសារមានការគាំទ្រពីគ្រប់ផ្នែកពាក់ព័ន្ធក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំខាងលើនេះ ហើយទើបខ្ញុំមានឱកាសបានស្គាល់និស្សិតជាច្រើនមកដល់ពេលនេះ។

លក្ខណៈសម្បត្តិនៃបុគ្គលគម្រូ
ជាទូទៅ ខ្ញុំខិតខំបំពេញភារកិច្ចអស់ពីសមត្ថភាពដែលខ្ញុំមានដោយសហការជាមួយគ្រប់ផ្នែកពាក់ព័ន្ធ ទាំងមន្រ្តីបុគ្គលិកក្រោមបង្គាប់ និងទាំងថ្នាក់ដឹកនាំ ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលតាមផែនការសកម្មភាពនានារបស់មហាវិទ្យាល័យ និងផ្នែកដែលសាកលវិទ្យាល័យបានកំណត់ តួយ៉ាង គ្រប់ពេលវេលាខ្ញុំតែងតែខិតខំអនុវត្តភារកិច្ចឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព ផ្តល់តម្លៃលើការសិក្សាបន្ត ឧត្តមភាព និង គុណភាព ប្រតិបត្តិការងារប្រកបដោយគណនេយ្យភាព តម្លាភាព វិជ្ជាជីវៈ ប្រកបដោយភាពទទួលខុសត្រូវតាមឋានៈ និង ភារកិច្ច គោរពគ្នាទៅវិញទៅមកតាមឋានានុក្រម និង ភាពថ្លៃថ្នូរ លើកកម្ពស់គំនិតច្នៃប្រឌិត លើកកម្ពស់ស្មារតីការងារជាក្រុម លើកកម្ពស់គោលការណ៍លើកទឹកចិត្តតាមលទ្ធផលការងារ និងលើកកម្ពស់ភាពជាដៃគូ។

ការកសាងកិត្តិនាមក្នុងនាមជាសិស្ស
និស្សិត គឺជាយុវជនរបស់សង្គមដែលជាអ្នកបន្តវេនក្នុងពេលអនាគត ចំណែកការវិនិយោគលើយុវជន គឺជាការវិនិយោគសម្រាប់អនាគតរបស់ប្រទេសជាតិយើង ហើយការវិនិយោគដែលមានសារៈសំខាន់បំផុត គឺការអប់រំ។ ហេតុនេះ និស្សិតត្រូវយកចិត្តទុកដាក់សំខាន់បំផុត ដើម្បីទទួលបាននូវការអប់រំទាំងក្នុង និងក្រៅកម្មវិធីសិក្សាប្រកបដោយគុណភាពលើចំណេះដឹង ជំនាញ និងឥរិយាបថ ដើម្បីផ្តល់សេវាប្រកបដោយការទុកចិត្តដល់ប្រជាជនយើង។ ភាពជោគជ័យក្នុងការអប់រំ គឺជារង្វាស់ជោគជ័យ និងអាចកសាងកិត្តិនាមនៃជីវិតនិស្សិតជាយុវជនម្នាក់ៗ។

គុណប្រយោជន៍ក្នុងការកសាងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ
ការកសាងឈ្មោះរបស់និស្សិតស្តែងចេញពីភាពជោគជ័យក្នុងការសិក្សារបស់ខ្លួន។ នៅពេលដែលនិស្សិតមានភាពជោគជ័យ វាមានសារៈសំខាន់ជាសាកល ពោលគឺ ជោគជ័យរបស់និស្សិតផ្ទាល់ ជាជោគជ័យរបស់ក្រុមគ្រួសារនិស្សិត ជាជោគជ័យរបស់សាកលវិទ្យាល័យ ជាជោគជ័យនៃការងារបណ្តុះបណ្តាលជារួមរបស់សង្គមយើង និងជាជោគជ័យរបស់ប្រទេសជាតិយើងផងដែរ។

ភាពខ្លាំងនៃ Brand របស់បុគ្គល
យោងតាមបទពិសោធន៍ជីវិតជិត៤០ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ  ខ្ញុំយល់ថាគ្រប់អ្នកដែលមានជោគជ័យក្នុងជីវិតតែងមានផែនការក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់ក្នុងការបំពេញភារកិច្ចទើបឱកាសនៃការទទួលជោគជ័យមានខ្ពស់។ ជាសង្ខេប និស្សិតម្នាក់ៗត្រូវស្គាល់សំណួរ៤យ៉ាងសាមញ្ញ និងចេះដោះស្រាយសំណួរទាំង៤នោះដើម្បីទទួលបានជោគជ័យតាមតម្រូវការរបស់ខ្លួន៖
១.តើយើងនៅទីណា?
២.តើគោលដៅខ្លី និងវែងរបស់យើងជាអ្វី?
៣.តើយើងធ្វើដូចម្តេចទើបបានទៅដល់គោលដៅដែលបានកំណត់នោះដោយមិនបៀតបៀនអ្នកដទៃ?
៤.តើយើងធ្វើម្តេច ដើម្បីដឹងថាយើងទៅដល់គោលដៅនោះ?”។

ប្រសិនបើនិស្សិតម្នាក់ៗគ្រាន់តែស្គាល់ វាមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ តែសូមឲ្យនិស្សិតនោះចាប់ផ្តើមជាសកម្មភាពតែម្តងដោយមិនចាំថ្ងៃស្អែករួមជាមួយភាពអត់ធ្មត់ និងការលះបង់។

សារចុងក្រោយសម្រាប់មិត្តអ្នកអាន
ខ្ញុំសូមផ្តាំដល់មិត្តអ្នកអានក៏ដូចជានិស្សិតជំនាន់ក្រោយនូវចំណុចចំនួន៣ដែលកំណត់អនាគតយើងម្នាក់ៗក្នុងការសម្រេចគោលដៅរបស់យើងដោយមិនបៀតបៀនអ្នកដទៃ៖
សមត្ថភាពរបស់ខ្លួនយើងផ្ទាល់ ៖ ប្រសិនបើមិនមានសមត្ថភាពទេ គឺមានន័យថាយើងពឹងច្រមុះអ្នកដទៃសម្រាប់ដកដង្ហើមរហូត។
ឱកាសដែលអ្នកដទៃជុំវិញខ្លួនផ្តល់ឲ្យ ៖ ទោះបីយើងមានសមត្ថភាពប៉ុណ្ណាក៏ដោយ តែបើយើងជាមនុស្សដែលគ្មានគុណធម៌ចំពោះអ្នកដទៃ នោះយើងនឹងមិនមានឱកាសក្នុងការកសាងខ្លួនយើងតាមផែនការកំណត់នោះទេ។
លទ្ធភាព ៖ ប្រសិនបើយើងជាបុគ្គលបានទទួលការជោគជ័យហើយ កុំភ្លេចបែរក្រោយចែករំលែកសមត្ថភាព ឱកាស  និងលទ្ធភាពដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយយើងផង ដើម្បីភាពជោគជ័យនៃសង្គមទាំងមូលរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។

©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ