ក្តីប្រាថ្នានៃអ្នកគ្រូពេទ្យសោភ័ណសល្យសាស្រ្ត

នាងខ្ញុំឈ្មោះ ម៉ម គឹមអេង ជានិស្សិតឯកទេសសោភ័ណសល្យសាស្រ្តនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល។ ដោយសារនាងខ្ញុំស្ថិតក្នុងគ្រួសារដែលមានជីវភាពមធ្យម ដូចនេះ ការទទួលបានអាហារូបករណ៍ឥតបង់ថៃ្ល ជាឱកាសមួយធ្វើឲ្យនាងខ្ញុំអាចចូលសិក្សាក្នុងសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាលបាន។ មួយវិញទៀត ដោយក្តីស្រឡាញ់តាំងពីកេ្មង ព្រមទាំងមានការលើកទឹកចិត្តពីក្រុមគ្រួសារ នាងខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តជ្រើសរើសមុខវិជ្ជាវេជ្ជសាស្រ្តនេះតែម្តង។

ជាទូទៅ បន្ទាប់ពីការសិក្សា អស់រយ:ពេល៦ឆ្នាំ បញ្ចប់បរិញ្ញាបត្រវេជ្ជសាស្រ្ត និសិ្សតទាំងអស់មានផ្លូវពីរដែលត្រូវជ្រើសរើសទីមួយ គឺបន្ត២ឆ្នាំទៀត ដើម្បីក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិតទូទៅ និងទីពីរ គឺប្រឡងប្រជែងជាមួយនិសិ្សតដទៃទៀតដើម្បីបានចូលរៀនថ្នាក់ជំនាញឯកទេសរយ:ពេល៤ឆ្នាំ ។

ទាក់ទងនឹងជំនាញឯកទេសសោភ័ណសល្យសាស្រ្ត (វះកាត់កែលម្អ) Plastic surgery មានមនុស្សជាច្រើនយល់ច្រឡំថា វាគ្រាន់តែជាការវះកាត់កែសម្ផស្សតែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែតាមពិតទៅ Plastic surgery នេះ ចូលរួមចំណែកយ៉ាងធំដូចជា ភាពមិនគ្រប់លក្ខណ:ពីកំណើតនៅលើមុខ មាត់ ឬក្រអូមមាត់ឆែប ពិការភាពអវ:យវ: គ្រោះថ្នាក់ដែលធ្វើឲ្យមានភាពមិនប្រក្រតី ឬរលាកលើរូបរាងកាយ និងរួមចំណែកជាមួយនឹងការវះកាត់ដុំមហារីកផងដែរ។

នាងខ្ញុំសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសជំនាញនេះ ដោយសារវាជាការវះកាត់ដែលប្រើបច្ចេកទេស និងប្រើកម្លាំងស្រាល ដែលនាងខ្ញុំអាចធ្វើបាន។ ម៉្យាងទៀត នាងខ្ញុំស្រលាញ់ជំនាញមួយនេះតាំងពីឆ្នាំទី៤ដែលជាឆ្នាំដំបូងនៃការចុះកម្មសិក្សានៅឯមន្ទីរពេទ្យមកម៉្លេះ។

ការសិក្សាផ្នែកនេះ មានការលំបាកច្រើនដូចនិស្សិតឯកទេសដទៃទៀតដែរ ទាំងការយាម ការឈរវះកាត់រយ:ពេលយូរ ព្រមទាំងប្រឈមនឹងការឆ្លងរោគកម្រិតខ្ពស់។ បញ្ហាមួយទៀត គឺការចំណាយ ព្រោះថ្នាក់ឯកទេសមិនមានការផ្តល់អាហារូបករណ៍ទៀតនោះទេ ដូច្នេះ ការសិក្សារយៈពេលយូរ និស្សិតត្រូវការថវិកាបង់ថៃ្លសិក្សា រួមទាំងការចាយវាយផេ្សងៗទៀតច្រើន។ ការសិក្សាផ្នែកវះកាត់កែលំអនេះ បែងចែកជាពីរដំណាក់កាលគឺ ក្នុងរយៈពេល២ឆ្នាំដំបូង និស្សិតត្រូវធ្វើកម្មសិក្សាវះកាត់ទូទៅ និង២ឆ្នាំបន្ទាប់គឺ ធ្វើកម្មសិក្សាវះកាត់ឯកទេស។

ទោះជាជួបព្យុះភ្លៀងយ៉ាងណាក៏ដោយ នាងខ្ញុំមិនដែលគិតថានឹងបោះបង់វានោះទេ ព្រោះនាងខ្ញុំតែងតែទទួលបានការលើកទឹកចិត្តពីមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ក្រុមគ្រួសារ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ និងមិត្តភក្តិជានិច្ច។ ជាការពិត​ ជំនាញនេះជាជំនាញដែលខ្ញុំស្រលាញ់ ហើយខ្ញុំអាចជាសមាជិកម្នាក់គត់ ដែលជាទីពំនាក់ពេលក្រុមគ្រួសារ ឬបងប្អូនឈឺ។

ដើម្បីចូលរួមជួយដល់កិច្ចការសង្គម ក្រៅពីការសិក្សានៅសាលា នាងខ្ញុំមានតែកម្លាំងកាយ ចិត្ត និងជំនាញ ចុះជួយវះកាត់ព្យាបាលដល់ប្រជាជននៅតាមខេត្ត ដោយឥតគិតថ្លៃ និងស្វែងរកថវិកាពីសប្បុរសជន ដើម្បីជួយអ្នកជំងឺក្រីក្រ។

សម្រាប់គម្រោងនាថៃ្ងអនាគត នាងខ្ញុំមានបំណងចង់បើកគ្លីនិកផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីជីវភាពគ្រួសារ និងប្រសិនបើមានលទ្ធភាព ខ្ញុំចង់បង្កើតជាអង្គការចាស់ជរាមួយ ព្រោះថាសព្វថៃ្ងនេះមានតែអង្គការកុមារកំព្រា និងមន្ទីរពេទ្យប៉ុណ្ណោះដែលព្យាបាលមិនគិតថ្លៃសម្រាប់អ្នកជំងឺក្រីក្រ។

ជាចុងក្រោយ នាងខ្ញុំសូមផ្តាំផ្ញើទៅកាន់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយថា «ប្អូនគួរតែសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសនូវអ្វីដែលខ្លួនស្រឡាញ់ ហើយជាអ្វីដែលប្អូនអាចធ្វើបាន ព្រោះថាប្អូនត្រូវប្រកបរបរនេះអស់មួយជីវិត។ រីឯការរៀនភាសាបន្ថែម ទាំងភាសាអង់គេ្លស និងភាសាបារាំង សុទ្ធតែចាំបាច់សម្រាប់ការសិក្សាស្រាវជ្រាវ ក៏ដូចជាដើម្បីសិក្សាបន្តនៅក្រៅប្រទេសនានាផងដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ត្រូវមានការអត់ធ្មត់ តស៊ូ និងលះបង់ប្រកបដោយសីលធម៌​ទើបយើងអាចឆ្លងរួចនូវការលំបាកទាំងនេះបាន។»

©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ