Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

សក់ជ្រុះ ជាបញ្ហាមួយដែលគ្រប់គ្នាតែងជួបប្រទះស្ទើរតែរៀងរាល់ថ្ងៃ ក្នុងនោះផងដែរ វាមានច្រើនប្រភេទ និងមានមូលហេតុផ្សេងៗពីគ្នា។ Trichotillomania ជាប្រភេទជំងឺជ្រុះសក់ម៉្យាង ដែលបណ្តាលមកពីការមានទម្លាប់ដកសក់ខ្លួនឯងដោយការញៀន ហើយបន្តការដកសក់នេះជាប្រចាំ។​ ចំណុចមួយទៀត អ្នកដែលមានបញ្ហានេះ អាចដោយសារគាត់មានបញ្ហាចិត្តសាស្ត្រ (mental health problem) ឬ វិបត្តិផ្លូវចិត្ត ហើយភាពតឹងតែងក្នុងអារម្មណ៍ក៏អាចឈានទៅរកការដកសក់ដោយមិនដឹងខ្លួនដែរ។  Trichotillomania មិនមែនជាជំងឺតពូជនោះទេ ហើយក៏មិនមានមូលហេតុច្បាស់លាស់ដែរ។ បើយោងតាមទ្រឹស្តីដោយសារគាត់មានអារម្មណ៍តឹងតែងបញ្ហាផ្លូវចិត្តឬការប៉ះពាល់ទៅលើអារម្មណ៍បណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺចេះតែដកសក់និយាយរួមសក់ជ្រុះដោយដកខ្លួនឯងជាលក្ខណៈញៀននិងទម្លាប់របស់គាត់ផ្ទាល់តែម្តង។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ភាគរយនៃ Trichotillomania ដែលគេតែងជួបប្រទះភាគច្រើន គឺទៅលើស្ត្រីជាងបុរស។ ប្រសិនបើគាត់មិនបានទទួលការព្យាបាលឲ្យបានទាន់ពេលវេលាទេនោះ  គឺប៉ះពាល់ដល់គុណភាពជីវិតរបស់ពួកគេដូចជាធ្វើឲ្យបុគ្គលនោះមិនអាចចូលរួមនៅក្នុងសង្គមមានភាពខ្មាស់អៀនខ្លួនឯងនិងចូលចិត្តនៅដាច់ពីគេ។មួយវិញទៀតអ្នកជំងឺអាចប្រឈមជាមួយនឹងការជ្រុះសក់អស់ដោយសារសក់គាត់ដុះមិនទាន់ (ទំពែក)។ ជាចុងក្រោយលោកវេជ្ជបណ្ឌិតបានមានសេចក្តីផ្តាំផ្ញើដល់ប្រជាជនទូទៅ​ពិសេសបុគ្គលដែលចូលចិត្តទម្លាប់ដកសក់គួរបញ្ឈប់សកម្មភាពទាំងនេះនិងអាចជួបគ្រូពេទ្យជំនាញដើម្បីទទួលការពិគ្រោះឲ្យបានច្បាស់លាស់ ប្រសិនអ្នកនៅតែមិនអាចបញ្ឈប់សកម្មភាពដកសក់នោះបាន៕ បកស្រាយដោយ ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ចាន់ វិចិត្រ ជំនាញសើស្បែក ព្រមទាំងជានាយករងមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត និងជាប្រធានសមាគមគ្រូពេទ្យសើស្បែកកម្ពុជា  ស្វែងយល់បន្ថែម៖ ដឹងទេថាទម្លាប់ដកសក់ទាក់ទងនឹងបញ្ហាផ្លូវចិត្ត? ©2017រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ា​ដោយHealthtimeCorporationចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ក្មេងនៅក្នុងទីក្រុងត្រូវបានគេរកឃើញថាកើតជំងឺម្ញ៉ូបច្រើនជាងក្មេងដែលរស់នៅជនបទ​។ ​ជំងឺម្ញ៉ូបអាចកើតមាននៅលើកុមារតូចៗដែលឪពុកម្តាយអាចដឹងថាកូនរបស់ខ្លួនម្ញ៉ូបបានតាមរយៈការឃើញក្មេងធ្វើព្រិចភ្នែកឲ្យតូចនៅពេលសម្លឹងរបស់នៅឆ្ងាយហើយនៅពេលមើលទូរទស្សន៍ពួកគាត់តែងតែទៅឈរនៅជិតកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ និងជារឿយៗតែងតែប្រាប់មនុស្សធំថាគាត់មើលរបស់ឆ្ងាយមិនច្បាស់ទេ។ ក្នុងករណីជាមួយគ្នាផងនោះ​ប្រសិនបើកុមារមិនបានទទួលការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនិងការព្យាបាលមួយត្រឹមត្រូវកុមារអាចមានផលវិបាកជាច្រើនក្នុងការរស់នៅ ជាពិសេសការសិក្សារៀនសូត្រ។ផលវិបាកវាអាចនឹងកើតមានឡើងចំពោះកុមារផ្ទាល់ និងមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនរបស់គាត់ដូចជា៖ -វិវឌ្ឍទៅជាភ្នែកខ្ជិល (Lazy eyes)៖  ករណីម្ញ៉ូបនេះកើតឡើងលើកុមារតាំងពីពួកគាត់មានអាយុក្រោម៨ឆ្នាំហើយឪពុកម្តាយមិនបានដឹងថាកូនមានម្ញ៉ូប ឬមិនបានប្រើប្រាស់វ៉ែនតានោះ ពេលដែលគាត់មានអាយុច្រើនជាង៨ឆ្នាំ ភ្នែករបស់គាត់នឹងវិវឌ្ឍទៅជាភ្នែកខ្ជិលពោល គឺទោះបីជាគាត់ពាក់វ៉ែនតានៅពេលធំក៏ដោយក៏គាត់មិនអាចមើលឆ្ងាយច្បាស់ដែរ។ វិវឌ្ឍទៅភ្នែកស្រលៀង -ការសិក្សាថយចុះ៖ ដោយសារតែកុមារមិនអាចមើលឃើញច្បាស់ នោះការចាប់យកមេរៀនរបស់គាត់ក៏មិនបានល្អដែរ។ -គ្រោះថ្នាក់ពេលបើកបរ៖ ការមើលមិនច្បាស់ធ្វើឲ្យអ្នកបើកបរពិបាកក្នុងការពិនិត្យមើលផ្លូវ ឬភ្នែកមិនរហ័ស។ ជាចុងក្រោយ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត  ចង់ផ្តាំទៅកាន់មាតាបិតាគ្រប់រូបថា គួរយកកូនទៅពិនិត្យភ្នែកមុនពេលពួកគាត់ចូលរៀន ដើម្បីការពារការវិវឌ្ឍទៅរកជំងឺភ្នែកខ្ជិល ឬស្រលៀង ហើយប្រសិនបើពួកគាត់ត្រូវបានរកឃើញថាមានម្ញ៉ូបហើយនោះ ត្រូវឲ្យកូនរបស់លោកអ្នកពាក់វ៉ែនតា ដើម្បីឲ្យកូនៗរបស់អ្នកមើលឃើញច្បាស់ និងការពារការវិវឌ្ឍទៅកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើង និងមិនគួរមានជំនឿថា «ការពាក់វ៉ែនតានេះអាចធ្វើឲ្យម្ញ៉ូបកាន់តែឡើងដឺក្រេ» ។ បកស្រាយដោយ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ស៊ុន សារិន  អនុប្រធានមន្ទីរពេទ្យព្រះអង្គឌួង ស្វែងយល់បន្ថែម៖ ម្ញ៉ូបជំងឺត្រូវតាមដានលើកុមារ ©2017រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ា​ដោយHealthtimeCorporationចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ច្រមុះដើរតួយ៉ាងសំខាន់ជាអ្នកដឹកនាំខ្យល់អុកស៊ីសែនចូលក្នុងរាងកាយ ដើម្បីជាឥន្ធនៈសម្រាប់ដុតបំលែងថាមពលរបស់មនុស្សយកមកប្រើប្រាស់ក្នុងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែពេលបច្ចុប្បន្ន ច្រមុះអាចមានជំងឺច្រើន បើអ្នកមិនការថែទាំបានដិតដល់ ឧទាហរណ៍៖ ជំងឺអាល្លីហ្ស៊ីច្រមុះ ជំងឺឫសដូងច្រមុះជាដើម។   ឫសដូងច្រមុះ គឺជាដុះសាច់ច្រមុះមួយប្រភេទដែលបណ្តាលមកពីការរលាកសាច់ច្រមុះរ៉ាំរ៉ៃ។ មិនមែនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ ជំងឺដុះសាច់ច្រមុះនេះមានអត្រាការកើតប្រមាណជា២% ទៅ៤%នៃចំនួនប្រជាជន និងមិនប្រកាន់អាយុ ឬភេទនោះទេ ពោលគឺការដុះសាច់ច្រមុះនេះកើតមានលើមនុស្សប្រុស ក៏ដូចជាមនុស្សស្រី។  ឫសដូងច្រមុះ ជាជំងឺមួយប្រភេទដែលមនុស្សមួយចំនួនធ្លាប់ឆ្លងកាត់ ដែលបណ្តាលឲ្យមានការលំបាកក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់គេ។ ចំពោះជំងឺនេះ មានរោគសញ្ញាសំខាន់ដែលមានដូចជា៖ តឹងច្រមុះ ហៀរសំបោរ បាត់បង់ក្លិន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ វាក៏មានរោគសញ្ញាបន្ទាប់បន្សំមួយចំនួនទៀតផងដែរដូចជា៖ ធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរសម្លេង (ក្រងួរ) មានការឈឺក្បាល ឈឺបំពង់កជាដើម។ថ្វីបើវាជាច្រមុះមែនតែវាមានលក្ខណៈមួយចំនួនដែលខុសប្លែកបន្តិចបន្តួចពីប្រភេទនៃជំងឺផ្សេងៗទៀត។ ការខុសប្លែកទាំងនោះមានដូចជា៖ បណ្តាលឲ្យមានការតឹងច្រមុះខ្លាំងឡើងៗបន្តិចម្តងៗរហូតដកដង្ហើមតាមច្រមុះលែងបាន។ ទោះបីលក្ខណៈរបស់ជំងឺដុះសាច់ច្រមុះមានការលំបាកសម្រាប់អ្នកជំងឺក៏ដោយប៉ុន្តែជំងឺនេះមិនបណ្តាលឲ្យមានការឆ្លងដល់អ្នកដទៃនោះទេ។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិតកែវ សុវណ្ណ ឯកទេសជំងឺច្រមុះ​ ត្រចៀក បំពង់ក មានប្រសាសន៍ថា «ដើម្បីបង្ការជំងឺនេះ យើងត្រូវតែឆាប់ទទួលយកសេវាព្យាបាលនៅពេលដែលមានជំងឺផ្តាសាយចៀសវាងការរលាកសាច់ច្រមុះយូររ៉ាំរ៉ៃ»។ ចំពោះអ្នកដែលកើតជំងឺនេះ​គួរប្រញាប់រួសរាន់ធ្វើការព្យាបាល ដើម្បីចៀសចវាងការធ្លាក់ទៅរកភាពធ្ងន់ធ្ងរដែលឈានទៅដល់ការវះកាត់បណ្តាលឲ្យខាតពេលវេលា និងប្រាក់កាក់៕ ស្វែងយល់បន្ថែម៖ ជំងឺឫសដូងច្រមុះក៏អាចមកពីកត្តាគ្រួសារផងដែរ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ចាប់ពីចន្លោះអាយុ ៦ខែ ទៅ ៣ឆ្នាំ កុមារចាប់ផ្តើមដុះ ធ្មេញព្រៃ ដែលមានទាំងអស់ ២០ធ្មេញ  ។ រីឯធ្មេញស្រុកវិញ ចាប់ផ្ដើមដុះនៅចន្លោះពី អាយុ ៦ឆ្នាំ ទៅ ១៨ឆ្នាំ ដែលមានទាំងអស់ចំនួន ៣២ធ្មេញ។ លោកទន្តបណ្ឌិត យូស ចាន់ថូ ឯកទេសធ្មេញកុមារ នៅមន្ទីរពេទ្យទន្តសាស្រ្ត រំចង់ មានប្រសាសន៍ថា ធ្មេញមានប្រយោជន៍សម្រាប់សុខភាព និងស្នាមញញឹម។ ធ្មេញមានមុខងារសំខាន់ សម្រាប់ទំពារចំណីអាហារ និងជាវត្ថុដ៏មានតម្លៃ សម្រាប់សុខភាព និងសោភ័ណភាពដែលមនុស្សគ្រប់រូបមិនអាចខ្វះបាន។ តើអនាម័យមាត់ធ្មេញមានអត្ថន័យយ៉ាងណា? ពាក្យថាអនាម័យមាត់ធ្មេញទាក់ទងទៅនឹងប្រការ ៣ យ៉ាងដែលអ្នកគួរធ្វើ ដើម្បីថែទាំធ្មេញរបស់អ្នក៖ - ត្រូវដុសសម្អាតធ្មេញ និងអណ្តាតអោយបានស្អាត និងត្រឹមត្រូវ រៀងរាល់ក្រោយពេលទទួលទានអាហារ និងប្រើអំបោះទាក់សម្អាតតាមចន្លោះធ្មេញ។ - ពេលដុសធ្មេញម្តងៗ ត្រូវការរយៈពេលយ៉ាងហោចណាស់ពីរនាទី។ - ជៀសវាងអាហារ ឬភេសជ្ជៈដែលមានជាតិស្ករច្រើន និងស្អិតខ្លាំង។ - សូមនាំគ្រួសាររបស់អ្នកមកពិនិត្យ និងទទួលការអប់រំ អំពីសុខភាព មាត់ធ្មេញរៀងរាល់  ៦ខែម្តង។ តើឪពុកម្តាយគួរយល់ដឹងអ្វីខ្លះ អំពីសុខភាពមាត់ធ្មេញរបស់កូន? -ចំណុចគួរចងចាំដំបូងគឺ សុខភាពមាត់ធ្មេញល្អ ត្រូវចាប់ផ្តើមពីការថែទាំ តាំងពី ថ្ងៃទី១ ដែលក្មេងកើតមក។ សូម្បីធ្មេញមិនទាន់ដុះ ក៏ត្រូវមើលថែទាំអញ្ចាញ ធ្មេញក្មេងដោយការជូតសម្អាត ជាមួយក្រណាត់សើមទន់ ឬប្រើស្បៃក្រោយ បំបៅកូនរួច។ ជួយបង្រៀនកូនអោយចេះដុសសម្អាតធ្មេញ ឱ្យបានស្អាត និងត្រឹមត្រូវ បន្ទាប់មកត្រូវគិតពីចំណីអាហារ ដែលផ្តល់នូវសុខភាពរាង្គកាយ និងធ្វើឱ្យ ធ្មេញមានសុខភាពល្អរឹងមាំដូចជា ទឹកឆ្អិន ទឹកដោះគោ បន្លែ ផ្លែឈើ និងកាត់បន្ថយចំណីអាហារ ឬភេសជ្ជៈដែលមានជាតិស្ករច្រើន និងស្អិតខ្លាំង។ ការសហការគ្នារវាងឪពុកម្តាយ និងគ្រូពេទ្យធ្មេញដោយផ្តោតលើការពិនិត្យ ឲ្យបានទៀងទាត់ នោះនឹងជួយការពារ បញ្ហាធ្មេញកូនៗ របស់លោកអ្នក កុំឱ្យរីករាលដាលធំ ហើយធានាអោយពួកគាត់មាន សុខភាពមាត់ធ្មេញល្អ ពេញមួយជីវិត។ តើបញ្ហាធ្មេញអាចប្រឈមមុខនឹងជំងឺអ្វីខ្លះ? នៅពេលលោកអ្នកមិនបានដុសសម្អាតធ្មេញ ក្រោយទទួលទានអាហារ នៅចន្លោះពីមួយម៉ោងឡើងទៅ វានឹងបំលែងទៅជាជាតិអាស៊ីដ។ ជាតិអាស៊ីដ ធ្វើឱ្យកាចាធ្មេញរបស់អ្នក ងាយពុក និងរីករាលដាលដល់បណ្ដូលធ្មេញ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ កង្វះអនាម័យអាចធ្វើឲ្យអញ្ចាញធ្មេញ ហើមប៉ោង និងក្រហម ដែលបង្កឲ្យហូរឈាម នៅពេលដុសធ្មេញ និងមានខ្យល់ដង្ហើមមិនល្អ ហើយពេលខ្លះ ធ្វើឱ្យអ្នកមានអាការៈស្រៀវនៅតាមជើងធ្មេញផងដែរ។   ក្នុងករណីនេះ វាចាំបាច់ណាស់ ក្នុងការទាញយកសរសៃធ្មេញចេញ (សរសៃឈាម និងសរសៃប្រសាទ) ឬហៅថាការព្យាបាលរន្ធឬសធ្មេញ។ ក្រោយព្យាបាល ធ្មេញនោះតម្រូវឱ្យមានការប៉ះឡើងវិញ ឬការដាក់ធ្មេញ សិប្បនិម្មិតលើធ្មេញធម្មជាតិដែលខូចខាត។ ហេតុអ្វីពេទ្យធ្មេញចាំបាច់ទាញយកសរសៃធ្មេញចេញ ឬហៅថាការព្យាបាលរន្ធឫសធ្មេញ? តាមរយៈការពិនិត្យជាទូទៅ និងការថត X-ray អាចជួយដល់ការសម្រេចចិត្ត របស់ពេទ្យធ្មេញថា តើការព្យាបាលធ្មេញប្រភេទណា ដែលត្រឹមត្រូវសម្រាប់អ្នក? ការទាញយកសរសៃធ្មេញ ឬហៅថាការព្យាបាលរន្ធឬសធ្មេញគឺជាការព្យាបាល បណ្តូលធ្មេញដែលមានមេរោគ ឬរលាក។ ការរលាក ឬការឆ្លងមេរោគអាចមានមូលហេតុផ្សេងៗ គ្នា៖ - រោគពុកធ្មេញដែលជ្រៅដល់បណ្តូលធ្មេញ - ធ្មេញដែលទទួលការប៉ះធ្មេញច្រើនដង - ធ្មេញដែលធ្វើការព្យាបាល និងស្រោបមិនបានត្រឹមត្រូវ - ធ្មេញដែលប្រេះ ឬបែកដល់បណ្តូលធ្មេញ។ ការបង្ករបួសនៅលើធ្មេញអាចជាមូលហេតុធ្វើអោយមានការបំផ្លាញបណ្តូលធ្មេញ ទោះបីជាពុំមានការបង្ហាញអោយឃើញថាមានស្នាមប្រេះ ឬបែកក៏ដោយ។ ប្រសិនបើធ្មេញដែលមានការរលាក ឬឆ្លងមេរោគ ហើយពុំមានការព្យាបាលឲ្យទាន់ពេលវេលាទេនោះ វាអាចបង្កទៅជាខ្ទុះ ឬបណ្តាលឲ្យបាត់បង់ធ្មេញ។ ក្នងអំឡុងពេលព្យាបាល បណ្តូលធ្មេញដែលរលាក ឬឆ្លងមេរោគនឹងត្រូវបាន យកចេញ ហើយធ្វើការព្យាបាល និងសម្អាតយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន រួចដាក់ថ្នាំ បំពេញទៅក្នុងបណ្តូលធ្មេញ។ ការប៉ះធ្មេញ ឬការស្រោបធ្មេញជាជម្រើសល្អតែមួយគត់ ដើម្បីការពារការបែក ធ្មេញ ក្រោយទទួលការព្យាបាលរួច។ ធ្មេញដែលបានទទួលការប៉ះ ឬស្រោបរួច នឹងអាចបន្តមុខងារក្នុងការទំពារ ចំណីអាហារដូចធ្មេញដ៏ទៃទៀតដែរ។ តើអ្វីទៅដែលហៅថា ការប៉ះឡើងវិញ ឬការស្រោបធ្មេញ? ធ្មេញខូចប្រេះស្រាំ ឬមានប្រហោង តម្រូវឲ្យមាន ការព្យាបាលធ្មេញឡើងវិញ ដើម្បីទប់ស្កាត់ កុំឲ្យមានការរាលដាល ទៅកាន់ធ្មេញដទៃទៀត និងជួយ ការពារធ្មេញពីកំណើតផងដែរ។ ធ្មេញដែលទទួលការព្យាបាលបានត្រឹមត្រូវ និងការថែទាំអនាម័យបានល្អ និងជួយអោយលោកអ្នកមានស្នាមញញឹមស្រស់ស្អាត និងប្រើប្រាស់បានយូរអង្វែង។ ដូច្នេះ លោកអ្នកគួរដុសសម្អាតធ្មេញ រៀងរាល់ក្រោយទទួលទានអាហាររួច និងត្រូវមកជួបពេទ្យធ្មេញយ៉ាងហោចណាស់ ២ដង ក្នុងមួយឆ្នាំ ដើម្បីធ្វើការត្រួតពិនិត្យឃើញបញ្ហាទាន់ពេលវេលា។ អត្ថបទស្រដៀងគ្នា តើមូលហេតុអ្វីបណ្តាលអោយមានក្លិនមាត់មិនល្អ? ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

Share

តើដឹងទេថា ការព្រួយបារម្ភហួសហេតុមិនត្រឹមតែប៉ះពាល់សុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់អ្នកនោះទេ តែវាក៏មានផលអវិជ្ជមានទៅផ្លូវកាយផងដែរ? ជាការពិត ការព្រួយបារម្ភតិចតួចអាចមានផលប្រយោជន៍ ព្រោះអ្នកនឹងអាចត្រៀមខ្លួនជាមុនជាមួយព្រឹត្តិការណ៍ដែលអាចកើតមានឡើងចំពោះមុខ ម៉្យាងទៀតខួរក្បាលជាសរីរៈមួយងាយបត់បែន គួបផ្សំជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបមួយចំនួន នោះអ្នកប្រាកដជាអាចគ្រប់គ្រងភាពតានតឹង និងបញ្ឈប់ការព្រួយបារម្ភបានមួយផ្នែក។ តាមរយៈអត្ថបទខាងក្រោមនឹងមានជាការណែនាំនូវគន្លឹះងាយៗ ដែលអ្នកនឹងអាចអនុវត្តសម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ។   សរសេរការព្រួយបារម្ភរបស់អ្នក ការបកប្រែភាពព្រួយបារម្ភទៅជាពាក្យជាក់លាក់នោះ អាចជួយផ្លាស់ប្ដូរភាពមន្ទិលសង្ស័យ និង ភាពស្រងេះស្រងោចឲ្យទៅជាបញ្ហាមួយដែលមានដំណោះស្រាយដ៏សមស្រប មិនថាវាគ្រាន់តែជាបញ្ហាតូចតាចដែលអ្នកមិនដឹងថាត្រូវពាក់អ្វីទៅកាន់ពិធីជប់លៀង ឬមិត្តភក្តិឈប់ខ្វល់ពីអ្នកក៏ដោយ។ ផ្អែកទៅលើការសិក្សាស្រាវជ្រាវនៅសាកលវិទ្យាល័យមួយនៃរដ្ឋស៊ីកាហ្គោ (University of Chicago) បេក្ខជនអន្ទះសារមុនពេលប្រឡងដែលបានសរសេរអារម្មណ៏របស់ពួកគេមុនពេលចាប់ផ្ដើម អាចទទួលបានលទ្ធផលល្អជាងអ្នកដែលមិនបានសរសេរ។ ជារួមការសរសេររឿងព្រួយបារម្ភទាំងនោះអាចជួយឲ្យអ្នកបានត្រៀមខ្លួន និងស្វែងយល់កាន់តែច្បាស់ដើម្បីរកដំណោះស្រាយស័ក្តិសមមួយ ជាជាងធ្វើឲ្យការព្រួយបារម្ភកាន់តែគ្រប់គ្រងលើខ្លួនអ្នក។   តាំងសម្មាធិដោយប្រើចិត្តគំនិត អារម្មណ៍មិនស្រណុក ឬភាពតានតឹងបណ្តាលមកពីកាលវិភាគដ៏សេ្អកស្កះរបស់អ្នក អាចនឹងត្រូវបានព្យាបាលតាមរយៈការតាំងសម្មាធិ ដោយការសិក្សាផ្សេងៗគ្នាបានបញ្ជាក់ថា ការធ្មេចភ្នែក និងស្ដាប់ទៅលើចង្វាក់ដង្ហើមរបស់អ្នកអាចជួយពង្រឹងស្មារតីឲ្យនឹងនរ និងអភិវឌ្ឍនូវញាណដឹងផងដែរ។ អ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្ វើគឺគ្រាន់តែបើកចិត្តគំនិតឲ្យទូលាយ និងរកកន្លែងដែលស្ងប់ស្ងាត់សម្រាប់អង្គុយក្នុងរយៈពេលប្រមាណ ២នាទីតែប៉ុណ្ណោះ។ កែប្រែភាពតានតឹងទៅជាលំហាត់ប្រាណ ការធ្វើលំហាត់ប្រាណផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍ចំពោះរាងកាយ ព្រមទាំងប្រាជ្ញាស្មារតី។ ខណៈដែលវាពិបាក និង ទាមទារភាពអំណត់នៅរាល់ពេលចាប់ផ្ដើម ការធ្វើលំហាត់ប្រាណជាប្រចាំអាចជួយឲ្យអ្នកក្លាយទៅជាម្ចាស់លើជីវិតបាន ដែលវាមានតម្លៃអាចជួយកាត់បន្ថយបានទាំងស្រុងនូវការបារម្ភ និងភាពស្មុគស្មាញ។ លំហាត់ប្រាណបែបអាអេរ៉ូបិក (aerobics exercise) តែងត្រូវបានណែនាំសម្រាប់អ្នកមានជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ព្រោះវាអាចជួយបន្ថយបរិមាណអ័រម៉ូនដែលធ្វើឲ្យតានតឹងដូចជាអាទ្រេណាលីន(adrenaline) និងកូរទីស៊ុល (cortisol) ហើយជំនួសមកវិញនូវការផលិតពពួកសារជាតិ អង់ដូហ្វីន(endorphins) នៅក្នុងខួរក្បាល ដែលអាចជួយបន្ថយការឈឺចាប់ និងបន្ធូរអារម្មណ៏។ ដូច្នេះ ការអនុវត្តអាចចាប់ផ្តើមតាមរយៈការដើរត្រឹមតែ ៥ ទៅ ១០នាទី គួបផ្សំនឹងការរំសាយភាពតានតឹងទៅតាមធម្មជាតិ ខណៈពេលជាមួយគ្នា គួរផ្ចង់អារម្មណ៍លើចលនាដៃជើង និងចង្វាក់ដង្ហើមផងដែរ។  បើទោះបីខួរក្បាលរបស់អ្នកមានសមត្ថភាពក្នុងការបត់បែនតាមការប្រែប្រួលនៃរាងកាយក៏ដោយ តែអ្នកក៏មិនត្រូវឲ្យភាពតានតឹងនៅតែបន្តគ្រប់គ្រង និងអូសបន្លាយក្នុងរយៈពេលណាមួយនោះទេ ដោយសារវាអាចជាដើមចមធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ខួរក្បាល មិនអាចធ្វើការផ្ចង់អារម្មណ៍  បាត់បង់ដំណេក ឆាប់ភ្លេចភ្លាំង ឬលែងខ្វល់ខ្វាយពីសុខភាព និងអាចប្រឈមទៅនឹងជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

តើជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលតែងត្រូវបានគេជឿថាជាប្រភេទជំងឺមនុស្សពេញវ័យនោះ អាចកើតមានលើកុមារ ឬកូនតូចរបស់អ្នកដែរឬទេ?កុមារស្ថិតក្នុងវ័យក្រោម ១៦ឆ្នាំ ក្នុងអត្រា ៩០ ទៅ៩៥ភាគរយអាចនឹងប្រឈមទៅនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ ១ នេះបើយោងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវ។ ជំងឺប្រភេទនេះ កើតមានឡើងដោយសារសរីរាង្គលំពែងពុំមានលទ្ធភាពក្នុងការផលិតអ័រម៉ូន អាំងស៊ុយលីន សម្រាប់បំលែងជាតិស្ករយកមកប្រើប្រាស់ ដែលធ្វើឲ្យបរិមាណជាតិស្ករបន្សល់ក្នុងឈាមច្រើន។ ចំណែកមូលហេតុនៃជំងឺនេះទៀតសោត គឺមិនមានការបញ្ជាក់ច្បាស់លាស់នៅឡើយដោយវាប្រហែលជាអាចបណ្តាលមកពីការរួមផ្សំគ្នានៃការប្រែប្រួលនៃហ្សែន និងកត្តាខាងក្រៅផ្សេងមួយចំនួនទៀត។ ស្ថានភាពជំងឺអាចនឹងស្តែងឡើងជារោគសញ្ញាមួយចំនួន ដែលនឹងប្រាប់អ្នកតាមរយៈអត្ថបទខាងក្រោម ជាជំនួយអាចឲ្យស្វែងយល់ឲ្យបានច្បាស់ពីបញ្ហាសុខភាពកូនរបស់អ្នក។  1    ស្រេកទឹកខុសធម្មតា កុមារដែលសង្ស័យមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ១ អាចនឹងមានតម្រូវការសារធាតុទឹកច្រើន និងញឹកញាប់។ វាកើតឡើងដោយសារកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមកើនឡើង នាំឲ្យមានការទាញយកសារធាតុរាវចេញពីកោសិកា។ កុមារអាចនឹងចង់ទទួលបាននូវសារធាតុដែលមានជាតិផ្អែម និងភេសជ្ជៈដែលត្រជាក់។  2    បត់ជើងតូចញឹកញាប់ ដោយសារចំណង់នៃការចង់បានសារធាតុទឹកច្រើននោះការបត់ជើងតូចក៏ញឹកញាប់ទៅតាមនោះដែរ។ ប្រសិនអ្នកសង្កេតឃើញកូនរបស់អ្នកបង្ហាញនូវការបញ្ចេញចោលច្រើនខុសធម្មតា វាអាចបង្កប់នូវមូលហេតុនៃជំងឺដែលអ្នកគួរតែយកចិត្តទុកដាក់។  3    ស្រកទម្ងន់ កុមារដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម នោះសារពាង្គកាយរបស់គេ មិនអាចបំប្លែងជាតិស្ករមកជាថាមពលបាននោះទេ ដែលនាំឲ្យមានការថយចុះនូវម៉ាសសាច់ដុំ និងជាតិខ្លាញ់។ ការស្រកទម្ងន់ ចំពោះកុមារដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមិនទទួលបានការព្យាបាល តែងតែកើតឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងភ្លាមៗ។  4    បាត់បង់ថាមពល កុមារអាចស្តែងឡើងនូវភាពហត់ និងមិនសូវមានភាពរហ័សរហួន ដោយសារពួកគេខ្វះខាតថាមពលដែលបានពីការបំប្លែងនូវជាតិស្ករនៅក្នុងចរន្តឈាម សម្រាប់សាច់ដុំ និងសរីរាង្គផ្សេងៗ ដើម្បីប្រើប្រាស់។  5    ឃ្លានខុសធម្មតា នៅពេលដែលរាងកាយបាត់បង់ថាមពល ដោយសារការធ្លាក់ចុះកម្រិតនៃអាំងស៊ុយលីន កុមារអាចប្រឈមនឹងការកើនឡើងនៃចំណង់អាហារខ្លាំង។  6    ការប្រែប្រួលនៃគំហើញ ការកើនឡើងកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម ធ្វើឲ្យមានការទាញយកទឹកចេញពីសរីរាង្គ រួមជាមួយនឹងការបាត់បង់សំណើមក្នុងភ្នែកផងដែរ ដែលបណ្តាលឲ្យការមើលមានភាពស្រវាំង និងបញ្ហាគំហើញមួយចំនួនផ្សេងទៀត។ យ៉ាងណាមិញ បញ្ហានេះអាចនឹងពិបាកក្នុងការប៉ាន់ស្មាន ដោយសារកុមារមិនទាន់អាចបែងចែកបានពីគំហើញធម្មតា ឬយ៉ាងណា តែអាចសង្កេតឃើញថាកុមារដែលមានផលវិបាកនៃគំហើញនេះធ្វើឲ្យពួកគេមិនអាចអានបាន។ ប្រសិនសង្កេតឃើញមាននូវសញ្ញាណាមួយនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ ១ អ្នកពុំគួរពន្យារពេលក្នុងការធ្វើការណាត់ជួបជាមួយអ្នកឯកទេសផ្នែកកុមារជាដាច់ខាត ដោយហេតុថាទោះជាជំងឺនេះមិនអាចធ្វើការព្យាបាលបាន តែវាអាចគ្រប់គ្រងស្ថានភាពជំងឺ ធ្វើឲ្យកុមារមានជីវភាពរស់នៅទូទៅដូចកុមារដទៃទៀត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

យោងតាមទិន្នន័យចុងក្រោយផ្តល់ដោយអង្គការសុខភាពពិភពលោកបានបង្ហាញឲ្យដឹងថា «មានប្រជាជនកម្ពុជាចំនួន ១១,៣២១ នាក់ បានបាត់បង់ជីវិតដោយសារជំងឺមហារីកនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១២» ដែលជាក់ស្តែងណាស់ គឺវាជាជំងឺដែលមិនត្រឹមតែបង្កផលវិបាកដល់សុខភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ប្រជាជនខ្មែរប៉ុណ្ណោះទេ វាថែមទាំងបង្កភាពរាំងស្ទះដល់សេដ្ឋកិច្ចសង្គមកម្ពុជាទៀតផង។ ហេតុដូចនេះហើយ ក្រោមការផ្តួចផ្តើមគំនិតដោយសមាគមនាវាយុវជនអាស៊ីអាគ្នេយ៍កម្ពុជា និងរៀបចំឡើងដោយក្រុមប្រតិភូយុវជនកម្ពុជាឆ្នាំ ២០១៧  Cancer Remembrance Appeal for the NEedy ហៅកាត់ថា #ProjectCRANE ជាកម្មវិធីសង្គមថ្មីមួយ ដែលមានការគាំទ្រចំពោះកិច្ចការស្រាវជ្រាវ និង ការបង្ការជំងឺដ៏កាចសាហាវក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្នគឺ «ជំងឺមហារីក» ក៏បានមានវត្តមានឡើង ។ អ្វីដែលរឹតតែពិសេសទៀតនោះ គឺក្រោមគម្រោង CRANE នេះ វេទិកាសុខភាពដ៍ធំជាងគេនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាស្តីអំពីវិធានការប្រចាំថ្ងៃក្នុងការបង្ការជំងឺមហារីក ក៏នឹងត្រូវបានរៀបចំឡើង ដើម្បីបង្កើនការយល់ដឹងពីការបង្ការជំងឺមហារីកផងដែរ។  តើអ្នកចង់ក្លាយជាអ្នកសង្រ្គោះប្រជាជនខ្មែរដែរឬទេ?  លោកអ្នកអាចចូលរួមជាផ្នែកមួយនៃគម្រោងនេះដោយចូលរួម«វេទិកាសុខភាពស្តីពីការបង្ការជំងឺមហារីក» ដែលនឹងប្រព្រឹត្តនៅថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៥ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៧ ចាប់ពីម៉ោង២ ដល់ម៉ោង៥រសៀល នៅវិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យាកម្ពុជា(សាលាតិចណូ) ដោយគ្រាន់តែចំណាយ១ម៉ឺនរៀលសម្រាប់ការទិញសំបុត្រ ដោយថវិកាដែលប្រមូលបានពីកម្មវិធីនេះនឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការបង្កើតDatabaseសម្រាប់ស្រាវជ្រាវពីជំងឺមហារីកនៅកម្ពុជា ដើម្បីគាំទ្រសកម្មភាពស្រាវជ្រាវ និងបង្ការជំងឺមហារីករបស់«មជ្ឈមណ្ឌលជាតិជំងឺមហារីក» ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា វេទិកាដ៏ពិសេសមួយនេះ នឹងមានវត្តមានចូលរួមពីសំណាក់ ៖ -លោកសាស្រ្តាចារ្យ អ៊ាវ សុខា ជាប្រធានផ្នែកមហារីកនៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ដែលនឹងធ្វើការបកស្រាយលើប្រធាន«បន្ទុកនៃជំងឺមហារីកក្នុងប្រទេសកម្ពុជា» -លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត ហាវ មនីរត្ន ជាប្រធានផ្នែកវិភាគដុំសាច់មហារីកនៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ដែលនឹងធ្វើការបកស្រាយលើប្រធាន«វិធានការបង្ការប្រចាំថ្ងៃក្នុងការបង្ការជំងឺមហារីក»។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម និងការជាវសំបុត្រ ៖  លេខទូរស័ព្ទ ៖  012 509 856/  010 229 997 E-mail ៖ chhoysokunthaneth@gmail.com គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែអាចចូលរួម… កុំភ្លេចចូលរួមទាំងអស់គ្នា ដើម្បីសុខមាលភាពប្រជាជនខ្មែរ និង ការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសជាតិយើង !!! ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទសេ គឺត្រូវបានបង្កឡើងដោយវីរុសប្រភេទសេ ដែលជាទូទៅវាឆ្លងរាលដាលតាមរយៈការប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ជាមួយឈាមដែលមានផ្ទុកវីរុសនេះ ហើយវាអាចឆ្លងរាលដាលតាមរយៈការរួមភេទ ជាមួយដៃគូ ដែលមានផ្ទុកវីរុស និងពេលម្តាយទៅកូននៅអំឡុងពេលសម្រាល។ មនុស្សភាគច្រើនដែលផ្ទុកវីរុសនេះ គឺមិនមានបង្ហាញឲ្យឃើញរោគសញ្ញាណាមួយនោះទេអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ប្រសិនបើគាត់មានរោគសញ្ញា គឺគាត់មានអារម្មណ៏ថាគ្រុនផ្តាសាយ ហើយគាត់ក៏អាចមានអាការៈ ឬជំងឺមួយចំនួនកើតព្រមជាមួយ ដូចជាជំងឺខាន់លឿនដែលធ្វើឲ្យស្បែក និងភ្នែកឡើងលឿង ឬលាកមពណ៌ស។              វីរុសនៃជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទសេ រីកលូតលាស់ក្នុងថ្លើម ហើយវាបង្កឲ្យមានប្រតិកម្មរលាក។ ការស្ថិតនៅនៃវីរុសជាមួយប្រតិកម្មរលាកយូរអង្វែងដោយវីរុសគ្មានរោគសសញ្ញាបង្កឲ្យមានការប្រែប្រួលម្តងៗ នៃរចនាសម្ព័ន្ធកោសិកាថ្លើម និងបង្កឲ្យមានសន្លាកដែលហៅថា សរសៃក្រិន ឬភាពក្រិន។ ការវិវត្តន៍នៃជំងឺនេះវាអាចបង្កឲ្យលេចចេញជាដុំ ហើយព័ទ្ធជុំវិញសរសៃក្រិនដែលហៅថា ជំងឺក្រិនថ្លើម។ ក្នុងករណីនេះ ការវិវត្តន៍ពីភាពក្រិនតៅជាជំងឺក្រិនថ្លើម អាចប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងឆាប់រហ័សដោយសារពិសារស្រាច្រើន អាយុច្រើន ភេទប្រុស ជំងឺធាត់ពេក ការខ្វះប្រព័ន្ធការពារ ឬមានជំងឺផ្សេងៗទៀតបន្ថែមដូចជា ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទបេ​ ជំងឺអេដស៍។ ក្នុង៣០%នៃជំងឺក្រិនថ្លើម អាចវិវត្តន៍ទៅរកជំងឺមហារីកក្នុងរយៈពេលវែង ឬមិនវែង។ ជំងឺរលាកថ្លើមសេ អាចធ្វើឲ្យថ្លើមខូចខាត វាជាសត្រូវដ៏ស្ងៀមស្ងាត់រហូតដល់អ្នកមិនចាប់អារម្មណ៍ថាឈឺ។ បើមិនព្យាបាលទេ ប្រព័ន្ធការពារយើងមិនអាចកម្ចាត់វីរុសនេះបានទេ។ ដូច្នេះ ការព្យាបាលគឺពិតជាអាចឲ្យយើង មានឱកាសការពារថ្លើមរបស់អ្នក។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ឆាយ គឹមប៉ាវ ឯកទេសថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងជាប្រធានផ្នែកក្រពះ ពោះវៀននៅមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត បានមានប្រសាសន៍ថា៖ ថ្លើម គឺជាសរីរាង្គដែលសំខាន់សម្រាប់ជីវិត បើសិនជាថ្លើមខូចនោះជីវិតនឹងបាត់បង់។ វីរុសនៃជំងឺរលាកថ្លើមសេជាសត្រូវដ៏ស្ងៀមស្ងាត់របស់ថ្លើមអ្នក។ វាបង្កឲ្យថ្លើមខូចដោយអ្នកជំងឺមិនចាប់អារម្មណ៏ថាខ្លួនឈឺ។ ដូច្នេះ ការព្យាបាលជំងឺនេះពិតជាមានឱកាស ឲ្យចៀសផុតពីការវិវត្តន៍របស់ថ្លើមទៅជាក្រិន និងមហារីក៕ ស្វែងយល់បន្ថែម៖  ៣ ហេតុផលខ្លឹមៗនៃការព្យាបាលជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទសេ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

Share

  ថ្លើមជាសរីរាង្គដ៏សំខាន់ណាស់ក្នុងប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ ដូច្នេះ ការថែទាំក៏ទាមទារមានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងណាស់ដែរ។ យ៉ាងណាវិញ មនុស្សមួយចំនួនមិនបានគិតដិតដល់ ជាហេតុនាំឲ្យមានការខូចខាតរចនាសម្ព័ន្ធ និងមុខងាររបស់ថ្លើមផងដែរ។ ក្នុងចំណោមសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃទាំងអស់ មានសកម្មភាពមួយចំនួនជាសកម្មភាពបំផ្លាញមុខងារថ្លើមបន្តិចម្តងៗ ដែលពេលខ្លះវាអាចវិវឌ្ឍទៅជាក្រិនថ្លើម ឬក៏មហារីកជាដើម។​ ជំងឺក្រិនថ្លើមមានមូលហេតុដូចតទៅ៖ •ការប្រើប្រាស់សារធាតុគីមី ការទទួលទានសុរានិងប្រភេទឱសថបុរាណ-សម័យច្រើន ក្នុងរយៈពេលយូរ ដែលនាំឲ្យប៉ះពាល់ដល់មុខងារនិងកោសិការបស់ថ្លើម។ •អ្នកជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ B និងC (យោងតាមEASL 2016 បានបង្ហាញពីអត្រានៃអ្នកជំងឺរលាក ថ្លើមប្រភេទ Bមានប្រមាណ៣៥០លាននាក់ និងC ប្រមាណពី១៣០ទៅ១៥០លាននាក់ ដែលវិវឌ្ឍទៅជាក្រិនថ្លើម)។ •ថ្លើមត្រូវបានពុលដោយសារការកើនឡើងនូវជាតិដែកច្រើន។ •អ្នកជំងឺដែលមានប្រព័ន្ធការពាររាងកាយប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯង (Autoimmune disease) ដែលវាទៅបំផ្លាញសាច់ថ្លើម។ •អ្នកដែលខ្សោយកម្លាំង បាត់បង់ចំណង់អាហារ។ •អ្នកធាត់ដែលអាចបង្កឲ្យមានខ្លាញ់រុំថ្លើម ហើយឲ្យក្រិនក្នុងកម្រិតប្រមាណ៣០%។ •កត្តាជំរុញផ្សេងទៀត មានដូចជា  លើសគីឡូ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងអ្នកជំងឺលើសជាតិខ្លាញ់ជាដើម។         ជាចុងក្រោយ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត  បានមានប្រសាសន៍ថា មនុស្សគ្រប់រូបគួរតែមានការថែទាំសុខភាពឲ្យបានល្អ ដូចជាការគ្រប់គ្រងរបបអាហារជាដើម ព្រោះការថែទាំនោះគឹជាការថែទាំសុខភាពថ្លើម និងដើម្បីចៀសវាងបញ្ហាណាមួយដែលនាំខាតប្រយោជន៍នៅពេលខាងមុខ៕ ស្វែងយល់បន្ថែម៖ ជំងឺក្រិនថ្លើម  បកស្រាយដោយ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សុខ ហ៊ាង ឯកទេសក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ  ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ក្រោកពីគេងមក ធ្វើអ្វីមុនគេ? មានទម្លាប់ពេលព្រឹកអ្វីខ្លះ ដែលតែងតែធ្វើជាប្រចាំ និងរៀងរាល់ព្រឹកនោះ? តើមាននរណាខ្លះដែលងើបពីគេងមក ដឹងតែមិនភ្លេចរឿងទាញយកច្រាសដុសធ្មេញមកដុសធ្មេញ? ហើយមានថ្ងៃខ្លះ ឬជាញឹកញាប់ ក៏មានអារម្មណ៍ថាចង់ក្អួត?  ដំបូងមិនអីទេ ក្រោកពីគេងមកធម្មតាទេ ហើយដល់ពេលកំពុងដុសៗធ្មេញ ចេះតែមានអារម្មណ៍ថាចង់ចង្អោរ? តើធ្លាប់បានសួរនរណាម្នាក់អំពីបញ្ហានេះឬនៅ? ប្រាកដទេថា ចម្លើយដែលគេផ្តល់ជូនអ្នកនោះ អាចទុកចិត្តបាន?  តោះ! ធ្វើការផ្ទៀងផ្ទាត់ជាមួយនឹងចម្លើយ ដែលជាការបកស្រាយរបស់ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សាន់ ចាន់ណា គ្រូពេទ្យឯកទេសជំងឺថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងឫសដូងបាត នៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ជាមួយគ្នា… «ចំពោះបញ្ហានេះ ប្រសិនបើចង់ក្អួតរាល់ពេលដុសធ្មេញ នោះបញ្ហាអាចបណ្តាលមកពីថ្នាំដុសធ្មេញ តែករណីនេះ ប្អូនមានអារម្មណ៍ចង់ក្អួតតែពេលព្រឹក មូលហេតុអាចមកពីបញ្ហាក្រពះ ដែលគេហៅថា Dyspepsia។ ក្នុងករណីនេះ ប្អូនត្រូវមកជួបគ្រូពេទ្យដើម្បីធ្វើការពិនិត្យថាតើប្អូនមានរោគសញ្ញាប្រកាសអាសន្នដូចជាស្គមស្គាំង ស្លេកស្លាំងដុំពោះ បើមាន នោះគ្រូពេទ្យនឹងធ្វើការពិនិត្យដោយឆ្លុះក្រពះ (Fibroscopy) ដើម្បីពិនិត្យសាច់ក្រពះ និងច្រិបយកសាច់ក្រពះ ដើម្បីពិនិត្យរកមេរោគ Helicobacter pylori។ តែបើគ្មានសញ្ញាប្រកាសអាសន្នទេនោះ គ្រូពេទ្យនឹងធ្វើការព្យាបាលដោយថ្នាំ ហើយការរកវត្តមានមេរោគ នឹងធ្វើតាមតេស្តដង្ហើម ឬពិនិត្យលាមក។ សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា ចំពោះការធ្វើតេស្តពិនិត្យរកមេរោគនេះ អ្នកជំងឺត្រូវមកជួបនឹងគ្រូពេទ្យសិន ដើម្បីចៀសវាងទទួលបានលទ្ធផលកំហុសអវិជ្ជមាន ពោលគឺប្រសិនបើអ្នកជំងឺមានប្រើថ្នាំសះ ឬថ្នាំក្រពះ(PPI) នោះលទ្ធផលនឹងបញ្ជាក់ថាអវិជ្ជមានទាំងពេលខ្លះមានវត្តមានរបស់មេរោគ។ ដូចនេះហើយ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមានប្រើថ្នាំសះ គ្រូពេទ្យនឹងឲ្យគាត់រងចាំរយៈពេល៤សប្តាហ៍សិន មុនធ្វើតេស្តរកមេរោគ ឯអ្នកជំងឺដែលបានប្រើថ្នាំក្រពះ គាត់រងចាំ ២សប្តាហ៍សិន ទើបពិនិត្យ។ មួយវិញទៀត តេស្តឈាមរកមេរោគក្រពះ Helicobacter pylori នេះ មិនត្រូវបានគេប្រើទេនៅក្នុងការអនុវត្តប្រចាំថ្ងៃពីព្រោះវាអាចផ្តល់លទ្ធផលខុស(False positive)។ តេស្តនេះ វាអាចវិជ្ជមានផងដែរ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺគាត់បានឆ្លងបាក់តេរីផ្សេងដែលនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ Helicobacterpylori ដែលជាធម្មតាវាមិនបង្ករជំងឺទេ ហើយតេសនេះនៅតែវិជ្ជមានរាប់ខែរាប់ឆ្នាំទោះបីមេរោគ ត្រូវបានសម្លាប់ក៏ដោយ។ ការពិតតេស្តប្រភេទ គេមិនប្រើក្នុងការព្យាបាលទេ តែគេប្រើសម្រាប់រកទិន្នន័យនៃអ្នកដែលមានមេរោគ Helicobacter pylori ទៅវិញទេ។» ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន ត្រូវបានប្រជាជនភាគច្រើនហៅថា​ពោះវៀនដុះខ្នែង ប៉ុន្តែជាការភាន់ច្រលំមួយនោះទេ។ ទីតាំងនៃខ្នែងពោះវៀនស្ថិតនៅស្តាំផ្នែកក្រោមផ្ជិត ហើយបើមានការបង្ករោគនោះធ្វើឲ្យមានការរលាកស្រួចស្រាវ។ ការរលាកបែបនេះ តម្រូវឲ្យអ្នកជំងឺទទួលយកការព្យាបាលដោយវះកាត់ជាបន្ទាន់។ គ្រប់អ្នកជំងឺដែលត្រូវវះកាត់ សុទ្ធតែឆ្លងកាត់ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យច្បាស់លាស់ទៅតាមរោគសញ្ញាដែលគាត់កំពុងមានជាមុន។ បើតាមប្រសាសន៍របស់លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត កែវ បូនី អតីតគ្រូពេទ្យព្យាបាលសង្រ្គោះបន្ទាន់ ឆ្លុះក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម នៅមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ  និងបច្ចុប្បន្ន ធ្វើការនៅគ្លីនិកផ្ទាល់ខ្លួន ពិនិត្យព្យបាល ជំងឺថ្លើម A B C​ ទាចទឹកឆ្លុះក្រពះ ពោះវៀន និងព្យាបាលសន្លាក់ផងដែរ៖ «ចំពោះស្ត្រីវិញ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទាមទារឲ្យមានការច្បាស់លាស់មួយ ដោយសារតែរោគសញ្ញាមួយចំនួននៃជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀនអាចច្រលំនឹងជំងឺរោគស្ត្រីផងដែរ​ដូចជា ចុក ឬបែកដុំគីសដៃស្បូន (rupture of an ovarian cyst) កូនក្រៅស្បូន( ectopic pregnancy) ជំងឺមហារីកស្បូនជាដើម» ។ បើទោះបីជាយ៉ាងណា វេជ្ជបណ្ឌិតនៅតែអាចទាញបាននូវរោគវិនិច្ឆ័យច្បាស់មួយតាមរយៈរោគសញ្ញាជាក់លាក់ដែលតែងតែកើតមានលើអ្នកជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀននេះ ៖ -មានការឈឺចុកចាប់នៅចុងដង្ហើម និងតំបន់ជុំវិញផ្ចិតដែលរួមផ្សំជាមួយការក្អួតចង្អោរយ៉ាងខ្លាំង បន្ទាប់មករយៈពេល ២-៣ម់ោងក្រោយការឈឺចាប់នោះស្ថិតនៅខាងក្រោមថ្ងាសខាងស្តាំ (right lower quadrant)  -អ្នកជំងឺមានកម្តៅខ្ពស់ជាង៣៨អង្សា បើពិនិត្យគ្រាប់ឈាមឃើញមានគ្រាប់ឈាមសកើនឡើង -អ្នកជំងឺមានការទល់លាមក ជួនកាលរាគ​ដែលធ្វើឲ្យមានការភ័ន្តច្រលំក្នុងការរករោគវិនិច្ឆ័យ តាមសញ្ញាជាក់ស្តែង ដែលពេលនេះតម្រូវឲ្យធ្វើអេកូ ឬ C.T scan។   ជាចុងក្រោយលោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត​ សូមឲ្យអ្នកជំងឺទទួលយកការព្យាបាលឲ្យបានទាន់ពេលវេលា ដែលទាំងនេះអាចការពារផលវិបាកនៅថ្ងៃក្រោយ៕ ស្វែងយល់បន្ថែម៖ ជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន

Share
Top