• Jul 26, 2017 |
• 7 years ago |
• 3.8K views

ការស្រាវជ្រាវថ្មីបានបង្ហាញថា «មនុស្សស្ទើរតែគ្រប់រូបនឹងមានជំងឺផ្លូវចិត្តយ៉ាងតិចមួយ»

យ៉ាងហោចណាស់មានម្នាក់ក្នុងចំណោមយើងរាល់គ្នាដែលបានរងសម្ពាធពីបញ្ហាសតិអារម្មណ៍។ ក្រៅពីការទទួលស្គាល់នូវបញ្ហារបស់ពួកគេ អាការៈបែបនេះត្រូវបានចាត់ទុកថាមិនប្រក្រតី និងគួរឲ្យខ្មាសគេ ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយ ហើយក៏ដូចជាការស្រាវជ្រាវដទៃទៀតនៅជុំវិញពិភពលោកបានបង្ហាញថា «មនុស្សស្ទើរតែគ្រប់រូបនឹងមានជំងឺផ្លូវចិត្តយ៉ាងតិចមួយក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ» ដែលភាគច្រើនមិនបានទទួលយកការព្យាបាលទេ បន្ទាប់មកការទំនាក់ទំនង ការបំពេញការងារ និងភាពរីករាយនឹងជីវិតរបស់ពួកគេនឹងរងការប៉ះពាល់ជាមិនខាន។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ក៏មានមនុស្សមួយចំនួនតូចដែលមិនមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តសោះ ហើយពួកគេអាចនឹងចូលរួមផ្ដល់ជាការសិក្សាថ្មីមួយដែលអនុញ្ញាតឲ្យក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវផ្នែកចិត្តសាស្ត្រអាចស្វែងយល់ថាអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យមានភាពមិនប្រក្រតី ការជំនះនៃបញ្ហា និងធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីចៀសវាងពីបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត។ អ្នកឯកទេសផ្នែកអេពីដេមីសាស្ត្របានដឹងជាយូរមកហើយថាមានមនុស្សប្រហែលជា ២០ទៅ២៥% បានរងគ្រោះដោយសារជំងឺផ្លូវចិត្តនេះមានន័យថាពួកគេធ្លាប់មានបញ្ហាផ្លូវចិត្តក្នុងកម្រិតមួយដែលអាចនឹងប៉ះពាល់ដល់ការ សិក្សា ការបំពេញការងារ និងការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់ពួកគេ។   ការសិក្សាថ្មីដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយកាលពីដើមឆ្នាំនេះក្នុងទស្សនាវដ្តី The Journal of Abnormal Psychology (ដែលឈ្មោះរបស់ទស្សនាវដ្តីនេះមានន័យថាការយល់ដឹងពីជំងឺផ្លូវចិត្តមិនធម្មតា) បានប្រើវិធីសាស្ត្រផ្សេងគ្នាដើម្បីប៉ាន់ស្មានពីភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺ។ ជំនួសឲ្យការសួរនាំពីរឿងកាលពីអតីតកាល យើងបែរមកធ្វើការតាមដានទៅលើប្រជាជននូវែលសែឡង់មួយជំនាន់ដែលបានកើតក្នុងទីក្រុងដូចគ្នាចាប់តាំងពីពេលចាប់កំណើតរហូតដល់ពាក់កណ្ដាលជីវិត។ យើងបានធ្វើការសិក្សាស៊ីជម្រៅរៀងរាល់ពីរទៅបីឆ្នាំម្ដង ដើម្បីប្រមូលយកភស្តុតាងនៃជំងឺផ្លូវចិត្តដែលបានកើតឡើងក្នុងអំឡុងពេលនៃការតាមដាន ហើយបានរកឃើញថាប្រសិនបើអ្នកតាមដានពួកគេ និងពិនិត្យយ៉ាងទៀងទាត់ដោយប្រើវិធីសាស្ត្រសាមញ្ញ និងផ្អែកលើភស្តុតាងនោះភាគរយនៃមនុស្សដែលវិវឌ្ឍជាមានជំងឺផ្លូវចិត្តនៅក្នុងដំណាក់កាលណាមួយក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេនឹងឡើងដល់ទៅ៨០%។   ក្នុងការស្រាវជ្រាវរបស់យើង មានត្រឹមតែ ១៧%នៃក្រុមអ្នកចូលរួមក្នុងការស្រាវជ្រាវនេះប៉ុណ្ណោះដែលមិនមានជំងឺផ្លូវចិត្តហើយពួកគេស្ថិតនៅក្នុងវ័យកណ្ដាល។ ដោយសារតែយើងមិនអាចធ្វើឲ្យប្រាកដថាពួកគេនៅតែមិនមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តក្នុងអំឡុងពេលនៃការសិក្សា ដូចនេះសមាមាត្រពិតប្រាកដនៃអ្នកដែលមិនធ្លាប់មានជំងឺផ្លូវចិត្តអាចមានតូចជាងនេះទៅទៀត។ និយាយម្យ៉ាងទៀតគឺថាការស្រាវជ្រាវរបស់យើងបានបង្ហាញថា «អ្នកទំនងជាមានជំងឺផ្លូវចិត្តច្រើនជាងកាលដែលអ្នកអាចនឹងមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺបេះដូង ឬជំងឺមហារីកទៅទៀត»។ ការរកឃើញទាំងនេះត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយទិន្នន័យដែលបានពីក្រុមមនុស្សស្រដៀងគ្នាផ្សេងទៀតនៅក្នុងប្រទេសនូវែលសេឡង់ស្វ៊ីស និងសហរដ្ឋអាមេរិក។   ការស្រាវជ្រាវថ្មីបំផុតបានបង្ហាញថា «ប្រសិនបើអ្នកធ្លាប់វិវឌ្ឍទៅជាមានជំងឺផ្លូវចិត្តនោះ អ្នកនឹងត្រូវបានសន្មតថានឹងមានវាអស់មួយជីវិត» គឺមិនពិតទេ។   លោក John Horwood អ្នកឯកទេសផ្នែកអេពីដេមីសាស្ត្រនៃជំងឺផ្លូវចិត្ត និងជាប្រធាននៃ Christchurch Health and Development Study ក្នុងប្រទេសនូវែលសេឡង់ បាននិយាយថា «សមាសធាតុសំខាន់នៃអ្វីដែលយើងពណ៌នាថាជា “Disorder” គឺជាទូទៅកើតមានក្នុងរយៈពេលខ្លី មិនសូវធ្ងន់ធ្ងរ ឬមានកម្រិត។» Horwood បានរកឃើញថាជិត ៨៥%នៃសមាជិកដែលចូលរួមក្នុងការសិក្សារបស់ Christchurch អាចនឹងមានជំងឺផ្លូវចិត្តនៅពាក់កណ្តាលជីវិតរបស់ពួកគេ។ នេះប្រហែលជាសារមួយដែលមានប្រយោជន៍ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ។   យោងទៅតាមលោក Jason Siegel ដែលលោកជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកចិត្តសាស្ត្រសង្គមនៃសាកលវិទ្យាល័យ Claremont Graduate បាននិយាយថា មនុស្សមានទំនោរក្នុងយកចិត្តទុកដាក់និងជួយមិត្តភក្តិ ឬអ្នករួមការងាររបស់ពួកគេនៅពេលដែលពួកគេជឿថាបញ្ហាសុខភាពទាំងនោះ គឺគ្រាន់តែជាបញ្ហាបណ្ដោះអាសន្ន។ រីឯអ្នកដែលមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តវិញត្រូវការការគាំទ្រនិងលើកទឹកចិត្តព្រោះថាទោះបីជាជំងឺរបស់ពួកគេកើតមានតែក្នុងរយៈពេលខ្លីក៏ដោយ ក៏អាចបំផ្លាញដល់ជីវិតរបស់ពួកគេដែរ។ លោក Horwood បាននិយាយថា ដើម្បីអាចចាត់ទុកថាជា Disorder បាន «បុគ្គលម្នាក់ជាទូទៅត្រូវតែមានរោគសញ្ញាមួយស្របតាមលក្ខខ័ណ្ឌដែលបានកំណត់យ៉ាងម៉ត់ចត់គឺវាចាំបាច់ត្រូវមានការខូចខាតនៃមុខងាររបស់រាងកាយ។»    លោក Paul Gionfriddo ប្រធាននៃ Mental Health America បានបញ្ចេញយោបល់ថា «រូបលោកមិនមាន ការភ្ញាក់ផ្អើលទេ ចំពោះការរកឃើញនេះ»។ អង្គការរបស់លោកបានចាត់ទុកថាជំងឺផ្លូវចិត្ត គឺជារឿងធម្មតា ប៉ុន្តែវាមិនមែនកើតមានរហូតទេ។ កាលពី ៣ឆ្នាំមុនអង្គការរបស់លោកបានដំណើរការកម្មវិធីមួយលើប្រព័ន្ធអ៊ីនធើណែតដែលអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាធ្វើការពិនិត្យរកមើលជំងឺផ្លូវចិត្តដោយខ្លួនឯង។  ចាប់ពីពេលនោះមកមានមនុស្សច្រើនជាង ២លាននាក់បានប្រើកម្មវិធីនោះ និងមានមនុស្សច្រើនជាង ៣០០០នាក់ក្នុងមួយថ្ងៃបានចុះឈ្មោះជាមួយកម្មវិធីនេះដើម្បីទទួលបានប្រយោជន៍ពីការព្យាបាល។ លោកបាននិយាយថា «នៅពេលដែលយើងបានទទួលស្គាល់សារៈសំខាន់នៃការធ្វើអន្តរាគមន៍ឲ្យបានឆាប់រហ័សចំពោះជំងឺមហារីក ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬជំងឺបេះដូង ចុះហេតុអ្វីបានជាយើងនិយាយថាបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត គឺមិនមានអីទេ ហើយមិនចាំបាច់មានធ្វើការពិនិត្យ និងព្យាបាលឲ្យបានឆាប់រហ័សទេ?»    ផលវិបាកមួយទៀត គឺមកពីបុគ្គលដែលមិនធ្លាប់កើតមានជំងឺផ្លូវចិត្ត គឺជាក្រុមមនុស្សដែលយើងហៅថា «សុខភាពផ្លូវចិត្តយូរអង្វែង»។ ពួកគេទាំងនេះអាចមានសមភាពនៃសុខភាពផ្លូវចិត្តអស់មួយជីវិតហើយពួកគេអាចគ្រប់គ្រងសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេបានល្អជាងអ្វីដែលយើងរំពឹងទុកទៅទៀត។ វាអាចទៅរួចក្នុងការសិក្សាអំពីភាពខ្លាំង និងមានសុខភាពល្អនៃផ្លូវចិត្តដើម្បីផ្ដល់ជាការយល់ដឹងពីរបៀបដែលយើងអាចជួយមនុស្សកាន់តែច្រើនឲ្យរីករាយនឹងជីវិតរបស់ពួកគេ។ នៅក្នុងប្រទេសនូវែលសេឡង់ យើងបានរកឃើញថាអ្នកដែលមានសុខភាពផ្លវចិត្តយូរអង្វែង គឺមានចំណុច ២ដូចគ្នា៖ ទីមួយ គឺពួកគេពុំមានប្រវត្តិគ្រួសារដែលមានជំងឺផ្លូវចិត្ត និងទីពីរគឺពួកគេមានបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយដែលយើងហៅថា “Advantageous Personalities”។   ការណែនាំដ៏សំខាន់ចុងក្រោយនៃការស្រាវជ្រាវថ្មីនេះគឺការព្រួយបារម្ភពីសុខភាពផ្លូវចិត្ត ដូច្នេះយើងគួរតែចាប់ផ្ដើមចាត់ទុកជំងឺផ្លូវចិត្តមានសារៈសំខាន់ដូចជាការបាក់ឆ្អឹង ការមានគ្រួសក្នុងតម្រងនោម ឬជំងឺផ្ដាសាយអីចឹងដែរ ព្រោះថាវាជាផ្នែកមួយដែលអាចកើតមាននិងបំផ្លាញជីវិតដូចគ្នា។ ការទទួលស្គាល់ជាលក្ខណៈសកលបែបនេះអាចឲ្យយើងមានធនធានគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីពិនិត្យមើល ព្យាបាល និងបង្ការជំងឺផ្លូវចិត្តនេះបាន។   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។ 

• Jul 26, 2017 |
• 7 years ago |
• 3.9K views

៧វិធី ឲ្យអ្នកHealthy ពេលដែលRainy

ខ្យល់មូសុង គឺផ្ដល់នូវរដូវនៃភាពសប្បាយរីករាយ និងពោរពេញទៅដោយបរិស្ថានពណ៌បៃតង។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយរដូវនេះក៏បាននាំមកជាមួយនូវបញ្ហាសុខភាពមួយចំនួនដែលបង្កជាជំងឺផ្សេងៗ។ អ្នកគួរតែចាត់វិធានការយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការការពារ និងចៀសវាងពីបញ្ហាសុខភាពទាំងនោះកុំឲ្យជ្រៀតចូលមកក្នុងរាងកាយរបស់អ្នកបាន។ រីឯកុមារតូចៗវិញ ត្រូវការការថែទាំបន្ថែមក្នុងរដូវកាលនេះដើម្បីរក្សាសុខភាពឲ្យបានល្អ។  ជំងឺដែលច្រើនកើតមានជាទូទៅក្នុងរដូវវស្សានេះ គឺជំងឺឆ្លង រីឯរដូវផ្សេងៗទៀតមានការទាក់ទងនឹងជំងឺផ្លូវដង្ហើម ជំងឺដែលបង្កឡើងដោយបាក់តេរីនៅក្នុងចំណីអាហារ និងទឹក ហើយបញ្ហាទាំងអស់នេះទាមទារឲ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំង។ ក្អក គ្រុនផ្ដាសាយគឺជាបញ្ហាទូទៅនៃរដូវនេះហើយជំងឺទាំងនេះវាយប្រហារលើកុមារលឿនបំផុតជាពិសេសនៅពេលដែលមានអាកាសធាតុប្រែប្រួលមិនទៀង។ សិស្សិនិស្សិត អ្នកធ្វើការ និងអ្នកម្ដាយនៃកុមារតូចៗ ត្រូវរក្សារបបអាហារ និងអនាម័យឲ្យបានត្រឹមត្រូវដើម្បីចៀសវាងការឈឺក្នុងរដូវកាល នេះ។  នៅពេលដែលមេឃចាប់ផ្ដើមភ្លៀងភ្លាម អ្នកគួរតែស្វែងរកកន្លែងណាមួយសម្រាប់ជ្រកភ្លៀង ឬធ្វើយ៉ាងណាការពារខ្លួនអ្នកពីការទទឹកទឺកភ្លៀង។ ទោះបីជាទីជម្រកអាចជួយអ្នកមិនឲ្យត្រូវទឹកភ្លៀងបាន ប៉ុន្តែវាមិនអាចការពារអ្នកពីការឆ្លងមេរោគបានទេ។ ជាពិសេសនោះគឺនៅពេលដែលប្រព័ន្ធការពាររបស់អ្នកចុះខ្សោយ។  ជំងឺទូទៅទាំង៧ដែលច្រើនកើតមានក្នុងរដូវវស្សា • ជំងឺគ្រុនឈាម • ផ្ដាសាយ (អមដោយការក្ដៅខ្លួន និងហៀរសំបោរ) • គ្រុនផ្ដាសាយធំ (អមដោយការក្ដៅខ្លួន និងឈឺក) • ឆ្លងមេរោគក្នុងអាហារ • ឆ្លងមេរោគក្នុងទឹក • អាសន្នរោគ • Leptospirosis គឺជាជំងឺឆ្លងដែលបង្កឡើងដោយបាក់តេរីឈ្មោះ Leptospira ហើយវាអាចឆ្លងទៅមនុស្សនិងសត្វ។ ភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់ជំងឺនេះអាចបំផ្លាញតម្រងនោម ថ្លើម ស្រោមខួរក្បាល និងប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធផ្លូវដង្ហើម។ ការប្រុងប្រយ័ត្នទាំង ៧សម្រាប់រដូវវស្សា • ត្រូវយកអាវភ្លៀង ឬឆ័ត្រតាមខ្លួនជានិច្ច៖ វិធីការពារដ៏មានប្រសិទ្ធភាពបំផុតអ្នកដែលអាចធ្វើបាននោះ គឺត្រូវយកអាវភ្លៀង ឬឆ័ត្រតាមខ្លួនជានិច្ចនៅពេលដែលអ្នកចេញក្រៅក្នុងរដូវភ្លៀងនេះ។  • វីតាមីន C៖ បង្កើនការទទួលទានវីតាមីន C ក្នុងចំណីអាហារ ឬក្នុងអាហារបំប៉នក៏បាន។ វីតាមីន C អាចជួយឲ្យអ្នកជាសះស្បើយពីវីរុសគ្រុនផ្ដាសាយបានឆាប់រហ័ស។ ប៉ុន្ដែ វានៅតែជាបញ្ហាមួយដែលមានការជជែកមិនចេះចប់រវាងក្រុមគ្រូពេទ្យថាតើវីតាមីន C ពិតជាអាចព្យាបាលគ្រុនផ្ដាសាយមែនឬ? ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយការផ្គត់់ផ្គង់នៃវីតាមីននេះអាចជួយជំរុញឲ្យអង់ទីកររបស់អ្នកមានសកម្មភាពកាន់ខ្លាំង និងជួយកាត់បន្ថយភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺគ្រុនផ្ដាសាយ។ • ងូតទឹក បន្ទាប់ពីត្រូវទឹកភ្លៀង៖ ទោះបីជាវាស្ដាប់ទៅដូចមិនសូវទំនង ព្រោះថាប្រសិនបើអ្នកត្រូវទទឺកជោគដោយទឹកភ្លៀងហើយនោះ អ្នកនឹងមិនចង់ងូតទឹកម្ដងទៀតទេ។ ប៉ុន្តែងូតទឹកបន្ទាប់ពីការទទឹកទឹកភ្លៀងអាចការពារអ្នកពីការឆ្លងមេរោគផ្សេងៗ។ • ភេសជ្ជៈក្ដៅៗ៖ នេះ គឺជារដូវកាលមួយដែលអ្នកចង់ទទួលទាននូវភេសជ្ជៈក្ដៅៗ។ បន្ទាប់ពីងូតទឹកហើយសម្អាតខ្លួនប្រាណអ្នក និងជ្រើសរើសយកសម្លៀកបំពាក់ណាដែលស្ងួត និងស្អាត។ ហើយអ្វីដែលល្អបំផុតនោះ គឺការចម្អិនស៊ុបសម្រាប់ខ្លួនអ្នក ឬយ៉ាងហោចណាស់ទទួលទានទឹកដោះគោក្ដៅមួយកែវ។ វាអាចជួយការពារអ្នកពីការផ្ដាសាយ ឬការឆ្លងនៃមេរោគផ្សេងៗដែលអាចកើតមានក្នុងអំឡុងពេលដែលសីតុណ្ហភាពប្រែប្រួលនៅក្នុងខ្លួន។ • អនាម័យ៖ ពពួកមេរោគ ឬបាក់តេរីងាយនឹងកើតមាន និងលូតលាស់ណាស់ក្នុងរដូវភ្លៀងនេះ ដូច្នេះអ្នកគួរតែព្យាយាមរក្សាអនាម័យជុំវិញខ្លួនអ្នក។ អនាម័យ គឺមានសារៈសំខាន់បំផុតក្នុងរដូវនេះ។ ប្រសិនបើអ្នកមានជំងឺផ្ដាសាយអ្នកគួរតែសម្អាតដៃរបស់អ្នកឲ្យបានទៀងទាត់ ហើយប្រើទឹកអនាម័យជានិច្ច។ • ទទួលទានទឹកឲ្យបានច្រើន៖ ការទទួលទានទឹកអាចនឹងត្រូវបានកាត់បន្ថយ ព្រោះតែការធា្លក់ចុះនៃសីតុណ្ហភាពនៃបរិស្ថាន។ វាគឺជាការល្អក្នុងការទទួលទានទឹកឲ្យបានច្រើន ហើយមិនត្រូវចាំដល់អ្នកស្រេកទឹកនោះទេ។ ការធ្វើដូចនេះអាចជួយច្រោះយកសារធាតុពុលពីក្នុងរាងកាយអ្នក។ • ប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការទទួលទានរបស់អ្នក៖ ព្យាយាមទទួលទានអាហារដែលមានជីវជាតិ និងចៀសវាងការទៅទទួលទាននៅក្រៅ។ ចម្អិនអាហារដោយមានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ ហើយរក្សានូវសុខភាព និងអនាម័យក្នុងផ្ទះ។ វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការការពារខ្លួនអ្នកក្នុងរដូវវស្សានេះ ព្រោះថាអ្នកអាចនឹងឆ្លងមេរោគជាញឹកញាប់។ ហើយវានឹងកាន់តែប្រសើរ ប្រសិនបើអ្នកមានវិធានការក្នុងការការពារ និងមានការត្រៀមខ្លួនរួចជានិច្ច នៅពេលដែលអ្នកចេញទៅក្រៅម្ដងៗ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។​

• Jul 25, 2017 |
• 7 years ago |
• 3.9K views

ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះអាចព្យាបាលបញ្ហារលាកត្រចៀកបែបណា?

ការព្យាបាលត្រចៀកដែលរលាកសម្រាប់ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះមិនមែនជាការពិបាកនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្ន ព្រោះវាអាចនឹងបណ្តាលឲ្យប៉ះពាល់ ដល់ទារកក្នុងផ្ទៃ។ ១.​  ថ្នាំផ្សះ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងចេញវេជ្ជបញ្ជាថ្នាំផ្សះ ដើម្បីព្យាបាលការរលាកត្រចៀក នៅពេលលោកអ្នកមានផ្ទៃពោះ ប៉ុន្តែវាអាចនឹងមានផលប៉ះពាល់ ដែលអ្នកគួរតែ យកចិត្តទុកដាក់មុននឹងប្រើប្រាស់៖ •​ Food and Drug Administration ឬ FDA បានបញ្ជាក់អំពីប្រភេទថ្នាំដែលមានសុវតិ្ថភាពសម្រាប់អ្នកមានផ្ទៃពោះប្រើប្រាស់។ • Amoxicillin និងTylenol ត្រូវបានចាត់ចូលថ្នាំប្រភេទ B ដែលអាចប្រើប្រាស់ លើស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ នៅពេលមានជំងឺរលាកត្រចៀក បានដោយសុវត្ថិភាព។ • ថ្នាំប្រភេទ B មានសុវត្ថិភាព និងថ្នាំប្រភេទ A មានសុវត្ថិភាពជាងគេ។ ២.របៀបព្យាបាលនៅតាមផ្ទះ • ស្អំត្រចៀកដោយកំដៅតិចៗ ដោយប្រើកញ្ចប់អំបិលក្តៅ ឬដបទឹកក្តៅ ដែលរុំដោយក្រណាត់សើម។ • យកប្រេងខ្ទឹមស២-៣ដំណក់ដាក់ក្នុងត្រចៀក ដោយប្រើសំឡីត្បាលត្រចៀក។ • ដូចគ្នាដែរ ប្រេងអូលីវអាចជួយបន្ថយសម្ពាធក្រដាស់ត្រចៀកដែលស្អិតជាប់នឹងអាចម៍ត្រចៀក។ • ល្បាយទឹកខ្មេះ និងទឹកធម្មតាជួយសម្អាតរន្ធត្រចៀក និងការពារការរលាកបាន។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។  

• Jul 21, 2017 |
• 7 years ago |
• 3K views

៦យ៉ាង កីឡាយោគៈអាចជួយស្រ្តីអំឡុងពេលអស់រដូវ!

ការផ្តល់ឲ្យរាងកាយបានសម្រាក ដោយគ្រាន់តែអង្គុយ រួចបិទភ្នែក និងដកដង្ហើមឲ្យបានវែងៗ ជាឥរិយាបទមួយនៃកីឡាយោគៈយ៉ាងសាមញ្ញបំផុត តែវាបានផ្តល់នូវអត្ថប្រយោជន៍យ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ សម្រាប់សម្រួលទៅដល់ស្រ្តីក្នុងវ័យក្រោយអស់រដូវ។   ឈានដល់វ័យចំណាស់ ចាប់ពី ៥០ឆ្នាំឡើង ស្រ្តីកំពុងស្ថិតក្នុងកំឡុងពេលនៃការអស់រដូវ ដែលនេះជាច្បាប់ធម្មជាតិនៃរូបរាងកាយ។ វាជាពេលវេលា មួយដែលគួបផ្សំទៅដោយ ការប្រែប្រួលនូវផ្លូវកាយ និងចិត្តរបស់ស្រ្តី និងការត្រៀមខ្លួនឈានចូលដល់វ័យចំណាស់នៃជីវិត។ សព្វថ្ងៃ កីឡាយោគៈត្រូវបានគេ ទទួលស្គាល់ និងត្រូវបានអនុវត្តពីសំណាក់ស្រ្តីជាច្រើន ដែលពួកគេជឿថា វាជាប្រភេទកីឡាមួយដែលនាំមកនូវការហ្វឹកហាត់ផ្លូវចិត្ត និងផ្លូវកាយ ក៏ដូចជា ដោះស្រាយនូវបញ្ហានានាដែលនឹងអាចកើតមានកំឡុងពេលអស់រដូវនោះ។ ៦ ចំណុចខាងក្រោមនឹងណែនាំអ្នកឲ្យកាន់តែច្បាស់ពីអ្វីដែលកីឡាយោគៈអាចជួយសម្រួលនូវភាពលំបាកចំពោះស្រ្តីស្ថិតក្នុវ័យក្រោយអស់រដូវ។   កាត់បន្ថយស្រេ្តស៖ កីឡាយោគៈសម្រួល ដង្ហើមរបស់អ្នក ដែលវាអាចជួយដោះស្រាយភាពតានតឹងក្នុងចិត្ត សម្រួលដល់ការគិតអវិជ្ជមាន និងជួយលាង សម្អាតផ្លូវចិត្តរបស់ស្រ្តីឲ្យស្ថិតក្នុងស្ថានភាពល្អប្រសើរឡើងវិញ។ ម៉្យាងទៀតកីឡា យោគៈអាចផ្តល់ឲ្យអារម្មណ៍បានធូរស្បើយ ដែលមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត អាចឲ្យស្រ្តីគ្រប់គ្រងកំហឹងរបស់ខ្លួនបាន។   បន្ធូរការឈឺចាប់៖ ក្នុងវ័យក្រោយអស់រដូវ ស្រ្តីអាចងាយទទួលរងការឈឺចាប់លើផ្នែករាងកាយមួយចំនួនដូចជា ខ្នង ក ឬសន្លាក់ជាដើម ដូច្នេះការធ្វើ ចលនាយឺតៗនៃកីឡាយោគៈអាចជួយសម្រួលនូវភាពបត់បែនរបស់សន្លាក់ ក៏ដូចជាផ្តល់ឲ្យសាច់ដុំនៃរាងកាយអាចធ្វើលំហាត់ប្រាណបានយ៉ាងល្អ។ ថយចុះអាការៈក្រហល់ក្រហាយ៖ ភាពក្តៅក្រហល់ក្រហាយ ជាអាការៈដែលកើតមាន ជាទូទៅស្ទើរតែ ៨០% នៃស្រ្តីទាំងអស់ដែលឈា ​ចូលពេលក្រោយ អស់រដូវ។ ​អាការៈនោះស្តែង​ ឡើងដោយរួមបញ្ចូលនូវការ​ កើនឡើងសីតុណ្ហភាពនៅក្នុងរាងកាយ និងចង្វាក់ជីពចរញាប់ ដែលធ្វើឲ្យភាពក្តៅកើត មាននៅលើផ្ទៃមុខបន្តរហូតដល់ក និងដៃជាដើម ចំណែកសីតុណ្ហភាពក្នុងរាងកាយ អាចនឹងឡើងចុះ ឬបាត់ភ្លាមៗ ដែលជាហេតុបណ្តាលឲ្យស្រ្តី មានអារម្មណ៍រងា និងស្អិតពេញខ្លួន។ ការហាត់កីឡាយោគៈជាវិធីសាស្រ្តយ៉ាងល្អ អាចជួយសម្រួលដល់អ្នក ដែលជាការល្អកំឡុងពេលហាត់ អ្នកគួរតាមដាន នូវចង្វាក់ដង្ហើម ដើម្បីឲ្យផ្លូវចិត្តមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់។     បំបាត់ការអស់កម្លាំង៖ បម្រែបម្រួលអ័រម៉ូន ក្នុងរាងកាយស្រ្តី តួយ៉ាងដូចជាការថយចុះនូវ អ័រម៉ូន Progesterone ជាដើមចមអាចឲ្យ ស្រ្តីតែងបាត់បង់ កម្លាំង រួមជាមួយការបាក់ទឹកចិត្តផងដែរ។ កាយវិការនៃកីឡាយោគៈដោយ ការគេងរួចកល់ខ្នងរបស់អ្នកដោយខ្នើយ  អាចជួយបំបាត់អាការៈ អស់កម្លាំងបាន រួមនឹងធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនៃចលនាដង្ហើម និងចរន្តឈាម។   បន្ថយសម្ពាធឈាម៖ កីឡាយោគៈ អាចជួយ កាត់បន្ថយអាការៈបែកញើសកំឡុងពេលទទួល ទាន​ដំណេករបស់ស្រ្តី ដោយវាទៅបន្ថយសម្ពាធឈាម និងនាំមកវិញនូវដំណើរការយ៉ាងល្អនៃ​អុកស៊ីហ្សែន និងចរន្តឈាម។     បង្កើនការចងចាំ៖ ស្របពេលដែលស្រ្តីកំពុងមានបញ្ហាប្រឈមមួយចំនួនលើរាងកាយការគិត និងការចងចាំក៏ថយចុះទៅតាមនោះ​ផងដែរ ដែលបណ្តាល មកពីបម្រែបម្រួលនៃ​អ័រម៉ូនក្នុងរាងកាយ។ កីឡាយោគៈត្រូវបានគេ​ វាយ​តម្លៃថា អាចជួយឲ្យសមត្ថភាពនៃការគិតបានល្អឡើងវិញ។   ស្របពេលដែល កីឡាយោគៈបានផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដែលមិនគួរមើលរំលង អ្នកក៏គួរតែចេះធ្វើការជ្រើសរើសនូវប្រភេទណាមួយដែលសមស្របទៅនឹង កម្លាំងរបស់អ្នក ដោយហេតុថាប្រភេទកីឡាយោគៈខ្លះក៏ទាមទារនូវកាយវិការធ្ងន់ធ្ងរដែលប្រហែលជាអ្នកមិនអាចទ្រាំទ្របាន។     ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 21, 2017 |
• 7 years ago |
• 3.3K views

ការសិក្សាបង្ហាញថា៖ អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងភាពជាឪពុកធ្វើឲ្យបុរសឡើងទម្ងន់

ការសិក្សាថ្មីមួយដែលធ្វើឡើងដោយសាកលវិទ្យាល័យ Bath នៃចក្រភពអង់គ្លេសបានរកឃើញថា «អាពាហ៍ពិពាហ៍ធ្វើឲ្យបុរសឡើងទម្ងន់ហើយ ថ្ងៃដំបូងនៃភាពជាឪពុកបានធ្វើឲ្យបញ្ហាកាន់អាក្រក់» និងបានបង្ហាញឲ្យដឹងថា «បុរសដែលបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រួច មានម៉ាសរាងកាយ (Body Mass Index ឬBMI) ខ្ពស់ជាងបុរសដែលមិនទាន់រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ប្រហែលជា៣ផោន» នោះគឺភាគច្រើនបណ្ដាលមកពីការទទួលទានអាហារ ដែលមិនសូវល្អសម្រាប់សុខភាព។   នៅពេលដែលក្លាយជាឪពុក យើងបានឃើញថាបុរសមានការកើនឡើងនៃ BMI បន្ទាប់ពីកំណើតកូនរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែមិនមែននៅពេលដែល ប្រពន្ធរបស់ពួកគេកំពុងមានផ្ទៃពោះនោះទេ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថា លទ្ធផលនេះបានបញ្ជាក់ពីទ្រឹស្ដីមួយចំនួន ដែលបានលើកឡើង នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវចាស់ៗ។   ទិន្នន័យបានបង្ហាញថា មនុស្សដែលនៅលីវហើយកំពុងស្វែងរកអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺមាននិន្នាការក្នុងការរក្សារាង និងមានការខិតខំប្រឹងប្រែង ជាងដៃគូរបស់ពួកគេ ហើយក៏បានបញ្ជាក់ថា អាពាហ៍ពិពាហ៍នាំឲ្យមានការជួបជុំគ្នាញឹកញាប់ក្នុងសង្គម ដែលការជួបជុំទាំងនោះជាទូទៅមាន អាហារដ៏ច្រើន។         អ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Joanna Syrda បាននិយាយថា “វាពិតជាមានប្រយោជន៍សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ក្នុងការស្វែងយល់អំពី កត្តាសង្គមមួយណាដែលអាចជះឥទ្ធិពលទៅលើការឡើងទម្ងន់ ជាពិសេស គឺអ្នកដែលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រួច និងអ្នកដែលក្លាយជាឪពុកគេរួចហើយ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តបានត្រឹមត្រូវអំពីបញ្ហាសុខភាព និងសុខុមាលភាពរបស់ពួកគេ។ សម្រាប់បុរសដែលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រួច ហើយមានបំណងចង់ជៀសវាងការកើនឡើងនៃ BMI នោះមានន័យថា ពួកគេត្រូវគិតអំពីការផ្លាស់ប្ដូរចិត្តគំនិត អាកប្បកិរិយា និងទម្លាប់ នៃការញ៉ាំរបស់ពួកគេ។”                 ការសិក្សានេះបានសិក្សាទៅលើគូស្វាមីភរិយាដែលស្រលាញ់ភេទផ្ទុយគ្នាក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិករវាងឆ្នាំ ១៩៩៩ និងឆ្នាំ ២០១៣ ដោយប្រើទិន្នន័យដែលបាន មកពី  Panel Study of Income Dynamics ដែលត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយក្នុងទស្សនាវដ្ដី Social Science and Medicine។ ការសិក្សាកន្លង មកបាន  បង្ហាញថា «បុរសដែលមាន BMI ខ្ពស់គឺមានការផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងបញ្ហាសុខភាពផ្សេងទៀតជាច្រើន»។   យោងទៅតាមការសិក្សាមួយកាលពីឆ្នាំ២០១៦ដែលធ្វើឡើងដោយសហគមន៍អឺរ៉ុបសម្រាប់ការសិក្សាអំពីភាពធាត់ ហើយសិក្សាទៅលើបុរសប្រមាណ ១៥០០០០ នាក់ដែលមានកម្រិត BMI ខ្ពស់ និងទំហំចង្កេះធំត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការកើនឡើងហានិភ័យនៃជំងឺមហារីកក្រពេញប្រូស្តេត។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានកំណត់ថារាល់ការកើនឡើង ៥គីឡូក្រាមក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េក្នុង BMI នាំឲ្យមានការកើនឡើង១០%នៃការវិវឌ្ឍជាជំងឺមហារីក ហើយរាល់ការកើនឡើង ១០សង់ទីម៉ែត្រទៅលើទំហំចង្កេះ គឺអាចបង្កើនហានិភ័យដល់ទៅ១៣%។         ការសិក្សាមួយទៀតក្នុងឆ្នាំ២០១៦ដែលធ្វើឡើងដោយ Elsevier Health Sciences ក្នុងប្រទេសហូឡង់ ក៏បានរកឃើញពីទំនាក់ទនងរវាងបុរស វ័យជំទង់ ដែលមានបញ្ហាលើសទម្ងន់ និងហានិភ័យក្នុងការវិវឌ្ឍជាជំងឺថ្លើមធ្ងន់ធ្ងរនៅពេលចាស់ទៅ។         បើភាពជាឪពុកម្តាយ ធ្វើឲ្យអ្នកជាឪពុក និងម្តាយឃ្លាយឆ្ងាយពីការទៅកន្លែងហាត់ប្រាណនោះ អ្នកឯកទេសផ្នែកសម្បទា Harley Pasternak បានផ្ដល់គន្លឹះនៃការហាត់ប្រាណមួយចំនួនដែលអ្នកអាចធ្វើបាននៅផ្ទះដូចជា៖ 1. ផ្លាស់ប្តូរបរិយាកាសរបស់អ្នក៖ ប្រសិនបើអាកាសធាតុល្អ អ្នកគួរតែចំណាយពេលខ្លះនៅខាងក្រៅផ្ទះ ដោយធ្វើការហែលទឹក ឬ ហាត់ប្រាណនៅតាមសួនច្បារ។ 2.  ការហាត់ប្រាណបែបបន្ទន់ជង្គង់ងើបចុះឡើង ឬបន្ទន់រាងកាយផ្នែកខាងលើ (Lunges and squats)៖ អ្នកមិនចាំបាច់ទៅកន្លែងហាត់ប្រាណ ដើម្បីធ្វើការហាត់ប្រាណនោះទេ។​ 3.  លើកដុំទម្ងន់ (Hand weights)៖ អ្នកអាចរកទិញដុំទម្ងន់ទាំងនោះ ដើម្បីធ្វើការហាត់ប្រាណនៅផ្ទះបានដោយចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងដុំទម្ងន់មួយគូសិន ហើយអ្នកអាចតម្លើងដុំទម្ងន់បន្ថែម នៅពេលដែលអ្នកកាន់តែរឹងមាំ។   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 21, 2017 |
• 7 years ago |
• 3.1K views

អ្នកនឹងភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយនឹងភាពកខ្វក់នៃទូរស័ព្ទរបស់អ្នក

តើអ្នកប្រើក្រដាសជូតមាត់ ដើម្បីបើកទ្វាបង្គន់សាធារណៈបន្ទាប់ពីអ្នកបានលាងដៃរួចមែនទេ?​ ប៉ុន្តែអ្នកដែលគិតពីទូរស័ព្ទដៃរបស់អ្នកដែលអ្នក តែងតែគេងជាមួយវាជារៀងរាល់យប់ដែរឬទេ?         បើយោងតាមការសិក្សាមួយក្នុងឆ្នាំ២០១១ ដែលបានធ្វើឡើងដោយក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅ The London School of Hygiene & Tropical Medicine បានរកឃើញថាមាន លាមកជាប់នៅនឹងទូរស័ព្ទ១ក្នុងចំណោមទូរស័ព្ទស្មាតហ្វូន៦គ្រឿង។ ក្រុមហ៊ុននៃចក្រភពអង់គ្លេសមួយទៀតឈ្មោះថា Which? បានធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយក្នុងឆ្នាំ២០១០ ដែលពួកគេមានឧបករណ៍សម្អាតទូរស័ព្ទមួយ ដែលបានធ្វើតេស្តទៅលើទូរស័ព្ទដៃចំនួន ៣០គ្រឿង។ ក្នុងចំណោមទូរស័ព្ទដែលបានធ្វើតេស្ត ក្នុងនោះមាន៧គ្រឿងពោរពេញទៅដោយកម្រិតបាក់តេរីខ្ពស់ខណៈពេលដែលទូរស័ព្ទទី ៨ មានផ្ទុកនូវកម្រិតបាក់តេរីខ្ពស់ ហើយមានជាប់នូវលាមក និងមេរោគ Salmonella ទៀតផង។ និយាយទៅគឺថាវាពិតជាកខ្វក់ណាស់!!!         តើវត្ថុសំណព្វចិត្តរបស់អ្នកមានផ្ទុកនូវភ្នាក់ងារចម្លងមេរោគយ៉ាងច្រើនបែបនេះដោយរបៀបណា? នេះជាកំហុសរបស់អ្នកតែម្ដង។ នៅគ្រប់ពេលដែល កញ្ចក់ទូរស័ព្ទរបស់អ្នកប៉ះទៅនឹងផ្ទៃអ្វីមួយ នោះវានឹងភ្ជាប់នូវពពួកមេរោគមកជាមួយស្រាប់ទៅហើយ។ តើទូរស័ព្ទរបស់អ្នកកខ្វក់ដល់កម្រិតណា?   ពេលនេះទូរស័ព្ទរបស់អ្នកប្រហែលជាស្ថិតនៅលើតុរបស់អ្នកនៅក្នុងសាលារៀន ឬនៅកន្លែងធ្វើការ។ បើយោងតាមលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Charles Gerba ដែលលោកគឺជាសាស្រ្តាចារ្យផ្នែកអតិសុខុមសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យ Arizona បានថ្លែងថា «នៅលើតុរបស់អ្នកមានផ្ទុកមេរោគចំនួន ២១០០០ ក្នុងមួយអ៊ីញការ៉េ ដែលវាមានច្រើនជាង៤៣០ដងនៃចំនួនមេរោគដែលមាននៅលើបង្គន់ក្នុងការិយាល័យរបស់អ្នក»។   ប៉ុន្តែទោះបីជាទូរស័ព្ទរបស់អ្នកត្រូវបានទុកយ៉ាងត្រឹមត្រូវក្នុងហោប៉ៅរបស់អ្នកក៏ដោយ អ្នកនឹងនៅតែយកវាចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក (ជាទូទៅមានមនុស្ស ប្រហែលជា៧៥%ប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទក្នុងបន្ទប់ទឹក) ហើយបន្ទាប់មកអ្នកបានចុចទូរស័ព្ទរបស់អ្នក....   លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Dubert Guerrero ដែលជាអ្នកឯកទេសផ្នែកជំងឺឆ្លងនៅឯ Sanford Health នៃទីក្រុង Fargo ក្នុងរដ្ឋ North Dakota បានណែនាំថា ការជូតសម្អាតទូរស័ព្ទរបស់អ្នកជាមួយនឹងក្រណាត់ដែលមានសំណាញ់ល្អិតនឹងអាចជួយកម្ចាត់នូវបាក់តេរីពីទូរស័ព្ទរបស់អ្នកបាន។ មេរោគដែលកាន់តែសាហាវដូចជា E. Coli និងវីរុសគ្រុនផ្ដាសាយ ត្រូវតែកម្ចាត់ដោយទឹកសម្អាតខ្លាំងជាងនេះដូចជាទឹកលាងបង្គន់ ឬអាល់កុលជាដើម។         អត្ថបទមួយដែលត្រូវបានដកស្រង់ចេញពីកាសែត New York Times បានណែនាំថា អ្នកគួរតែចាក់អាល់កុលទៅក្នុងកូនដបតូចមួយ និងមាន កូនកន្សែងមួយដើម្បីធ្វើការសម្អាតអេក្រង់ទូរស័ព្ទនិងស្រោមទូរស័ព្ទរបស់អ្នក។ អ្នកមិនគួរបាញ់វាដោយផ្ទាល់ទៅលើទូរស័ព្ទរបស់អ្នកនោះទេ។ ដើម្បីសម្អាតគែម និងរន្ធផ្សេងៗនៃទូរស័ព្ទ អ្នកគួរប្រើក្រណាត់ប្រភេទ Lint-free ជាជាងការប្រើសំឡីត្បាលត្រចៀក។ យូរៗម្ដងអ្នកគួរតែបិទទូរស័ព្ទ របស់អ្នក រួចជូតសម្អាតឲ្យបានស្អាតជាមួយក្រណាត់ប្រឆាំងនឹងបាក់តេរី ហើយអ្នកត្រូវប្រាកដថាបានសម្អាត Home button ឲ្យបានស្អាត។   តើពពួកមេរោគទាំងនេះអាចបង្កជាបញ្ហាដល់សុខភាពដែរឬទេ? ទោះបីជាទូរស័ព្ទមានផ្ទុកពពួកបាក់តេរីក៏ដោយ ការសិក្សាមួយរបស់សាកលវិទ្យាល័យ Surrey បានបង្ហាញថា ទូរស័ព្ទភាគច្រើនមិនមានផ្ទុកមេរោគ Staphylococcus (វាជាប្រភេទមេរោគដែលបង្កជាជំងឺរលាកសួត ពុលអាហារ ជាតិពុលក្នុងឈាម និង Toxic Shock Syndrome) និងបាក់តេរីសាហាវៗជាច្រើនទៀតទេ។   គួរចងចាំ៖ ទោះបីជាទូរស័ព្ទរបស់អ្នកមិនបានចម្លងមេរោគដែលអាចបង្កជាគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីរិតក៏ដោយ​ វាមិនមែនមានន័យថា អ្នកអាចអូសរំលង មេរោគទាំងនោះទេ។ ប្រហែលជា៨០%នៃមេរោគជាទូទៅ គឺត្រូវបានឆ្លងតាមរយៈដៃ ហើយដៃនេះហើយដែលអ្នកប្រើ ដើម្បីចាប់កាន់ និងចុចទូរស័ព្ទ របស់អ្នក ហើយអ្នកត្រូវតែបំបែកវដ្ដនៃមេរោគទាំងនោះដោយការលាងសម្អាតទូរស័ព្ទរបស់អ្នក។     ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 20, 2017 |
• 7 years ago |
• 1.4K views

aaa

• Jul 20, 2017 |
• 7 years ago |
• 3.9K views

តើអ្នកនឹងទៅទីណានៅពេលជួបបញ្ហាសុខភាព?

រៀងរាល់ពេលមានបញ្ហាសុខភាព តើសេវាសុខភាពណាមួយដែលអាចជួយអ្នកបាន? ឬយ៉ាងហោចណាស់ បើអ្នកកំពុងទទួលសេវាសុខភាពណាមួយ តើអ្នកដឹងទេថាអ្នកកំពុងទទួល បានសេវាប្រភេទណា ឬកម្រិតណា?   វាពិតជាមានភាពស្មុគស្មាញខ្លាំង នៅពេលដែលអ្នក ឬក្រុមគ្រួសារជួបប្រទះនឹងបញ្ហាសុខភាពស្របពេលដែលអ្នកមិនដឹងថា តើអ្នកណាអាចជួយអ្នកបាន ខណៈសេវាសុខភាពមានជាច្រើនប្រភេទ ដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកស្ទាក់ស្ទើរចិត្តមិនដឹងថា សេវាសុខភាពណាមួយអាចជួយអ្នកបានពិតប្រាកដ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ថ្វីត្បិតតែការទៅជួបនឹងអ្នកផ្តល់សេវាសុខាភិបាលដែលនៅជិតអ្នកជាជម្រើសងាយស្រួល ហើយពួកគេក៏អាចជាអ្នកតម្រង់ទិសបន្តផងដែរ ក៏ប៉ុន្តែចំពោះស្ថានភាព និងតម្រូវការខុសៗគ្នានៃបញ្ហាសុខភាព ដែលខ្លះជាស្ថានភាពធម្មតាខ្លះពិសេស ខ្លះមានលក្ខណៈបន្ទាន់ និងខ្លះមិនបន្ទាន់ វាពិតជាចាំបាច់ឲ្យអ្នកយល់ដឹងអំពីសេវាសុខភាពនីមួយៗដែលត្រូវបានបែងចែកជាប្រភេទខុសៗគ្នា ដើម្បីទទួលបានភាពងាយស្រួលសម្រាប់ខ្លួនអ្នក និងក្រុមគ្រួសារ។   1 សេវាសុខភាពបឋម ជាចំណុចដំបូងនៃការផ្តល់ប្រឹក្សា ពិនិត្យ ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងដោះស្រាយបញ្ហាសុខភាពទៅកាន់អ្នកជំងឺដែលអាចធ្វើឡើងដោយវេជ្ជបណ្ឌិតទូទៅ អ្នកជំនាញព្យាបាលដោយចលនា គិលានុបដ្ឋាកយិកា និងឆ្មបជាដើម។ វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសសម្ភព និងរោគស្ត្រី ក៏អាចចាត់ទុកជាអ្នកផ្តល់សេវាដំបូងសម្រាប់ស្ត្រីផងដែរ។ ក្រៅពីនោះ ឱសថការីដែលមានសញ្ញាបត្រត្រឹមត្រូវ ជាអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាពបឋមដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ញឹកញាប់ ដោយសារបណ្តាញដ៏ច្រើននៅក្នុងសហគមដែលវាជាលក្ខណៈងាយស្រួលក្នុងការទទួលយកសេវាដោយអ្នកជំងឺ។ កន្លែងថែទាំបឋមផ្តល់នូវសេវាសុខភាពទូលំទូលាយ មិនថាជាការគ្រប់គ្រងបញ្ហាសុខភាពទូទៅនៅក្នុងស្ថានភាពស្រួចស្រាវឬរ៉ាំរ៉ៃ រួមបញ្ចូលទាំងសេវាមូលដ្ឋានសម្រាប់សុខភាពស្រ្តី និងកុមារព្រមទាំងផែនការគ្រួសារ ក៏ដូចជាការផ្តល់ជាការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារបានទៀតផង។ ពួកគេក៏អាចផ្តល់ការណែនាំ និងតម្រង់ទិសទៅកាន់អ្នកជំងឺទៅរកការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវសម្រាប់សុខភាព និងការព្យាបាលរបស់ពួកគេផងដែរ។   2 សេវាសុខភាពកម្រិតទី២ ការដែលអ្នកត្រូវបានបញ្ជូន ឬចង្អុលបង្ហាញពីសេវាសុខភាពបឋមទៅកាន់ផ្នែកសេវាសុខភាពបន្ទាប់មានន័យថា អ្នកនឹងត្រូវបានថែទាំ និងព្យាបាលដោយអ្នកឯកទេសជាក់លាក់ទៅតាមបញ្ហាដែលអ្នកកំពុងមាន។ ជាទូទៅអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាពបឋមរបស់អ្នកនឹងបញ្ជូនអ្នកបន្តទៅកាន់អ្នកជំនាញដែលមានឯកទេសនៅក្នុងករណីដែលមានការចាំបាច់ណាមួយដែលមិនអាចធ្វើបានដោយសេវាសុខភាពបឋម។ ការថែទាំ និងព្យាបាលនៅជំហានបន្ទាប់នេះ អាចរួមបញ្ចូលនូវការព្យាបាលចាំបាច់សម្រាប់រយៈពេលខ្លីមួយចំពោះជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ របួសឬក៏បញ្ហាសុខភាពមួយចំនួនទៀត ដែលប្រៀបដូចជាផ្នែកសង្គ្រោះបន្ទាន់មួយនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យដូច្នោះដែរ។ វាក៏រួមបញ្ចូលផងដែរនូវជំនាញពិសេសៗសម្រាប់ស្ថានភាពមួយចំនួនដូចជា ដំណើរការសម្រាលកូន ការថែទាំអ្នកជំងឺលក្ខណៈពិសេស និងសេវាថតឆ្លុះលក្ខណៈវេជ្ជសាស្ត្រជាដើម។ ជាទូទៅសេវាសុខភាពកម្រិតទី ២នេះត្រូវផ្តល់នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ ទោះយ៉ាងណា អ្នកផ្តល់សេវាកម្រិតនេះ ដូចជាវេជ្ជបណ្ឌិតផ្នែកបញ្ហាផ្លូវចិត្តទន្តពេទ្យ គ្រូពេទ្យព្យាបាលដោយចលនា (អាចស្ថិតក្នុងសេវាសុខភាពកម្រិតដំបូង ឬកម្រិតទី២) មិនមែនសុទ្ធតែធ្វើការតែនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យនោះឡើយ ។   3 សេវាសុខភាពកម្រិតទី៣ នៅពេលដែលអ្នកជំងឺទទួលការព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យស្រាប់ (អ្នកជំងឺក្នុង) ឬត្រូវបានបញ្ជូនពីសេវាព្យាបាលកម្រិតបឋម ឬកម្រិតទី២  និងត្រូវការនូវការព្យាបាលដែលកាន់តែជាក់លាក់ នោះមានន័យថាអ្នកជំងឺនឹងត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់កន្លែងព្យាបាលកម្រិតទី ៣។ នៅក្នុងការថែទាំនិងព្យាបាលនៅកម្រិតនេះ ទាមទារនូវអ្នកជំនាញកាន់តែជាក់លាក់ និងបរិក្ខារពិសេសៗមួយចំនួនផងដែរ ដែលក្នុងនោះអាចរួមមាននូវការវះកាត់លើសរសៃឈាមអាកទែ ដំណើរការលាងឈាម ការវះកាត់នៅនឹងខួរក្បាល ការព្យាបាលពន្យារជីវិត ព្រមទាំងដំណើរការ ឬការព្យាបាល និងគ្រប់គ្រងដែលមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញផ្សេងទៀត។ គួរបញ្ជាក់ថា ការថែទាំ និងព្យាបាលនៅកម្រិតនេះ ភាគច្រើនអាចមានតែនៅមន្ទីរពេទ្យធំៗប៉ុណ្ណោះ។   4 សេវាសុខភាពកម្រិតទី៤ ជាសេវាពិសេសបន្ថែមពីលើសេវាកម្រិតទី៣ ដែលធ្វើឡើងកាន់តែជាក់លាក់ ក៏ប៉ុន្តែការអនុវត្តនេះពុំសូវមានភាពទូលំទូលាយឡើយ ដែលមានន័យថា វាអាចមានផ្តល់ជូនតែក្នុងមន្ទីរពេទ្យធំៗប៉ុណ្ណោះ។ ការស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្រ្ត និងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬក៏ដំណើរការវះកាត់ដែលមានលក្ខណៈពិសេសខុសពីធម្មតាជាដើម អាចត្រូវបានចាត់ទុកជាសេវាសុខភាពកម្រិតទី៤។   5 សុខភាពសាធារណៈ (Public Health) សុខភាពសាធារណៈជាសេវាដែលមានគោលបំណងធ្វើឲ្យសុខភាព និងសុខមាលភាពរបស់ប្រជាជនកាន់តែប្រសើរតាមរយៈការលើកកម្ពស់សុខភាព ការការពារជំងឺ ការព្យាបាល និងថែទាំក៏ដូចជាទម្រង់ផ្សេងៗទៀតនៃការធ្វើអន្តរាគមន៍ទាក់ទងនឹងសុខភាព។ នៅប្រទេសកម្ពុជាសុខភាពសាធារណៈ ក៏សំដៅដល់ការផ្តល់សេវាសុខភាពបឋម និងការថែទាំដោយការព្យាបាលផងដែរ ដែលសេវាទាំងនេះត្រូវផ្តល់ជូនតាមរយៈបណ្តាញនៃមណ្ឌលសុខភាព និងមន្ទីរពេទ្យបង្អែក។ សកម្មភាពមួយចំនួនត្រូវបានផ្តល់ជូនដល់អ្នកជំងឺក្រៅពីទីតាំងសុខភាព ដូចជាការសង្កេតលើសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ ការចុះចែកស្រោមអនាម័យ ការចុះព្យាបាល ឬបង្រៀនអំពីសុខភាពជាលក្ខណៈសហគម និងការអនុវត្តផ្សេងទៀតសម្រាប់ការពារនូវជំងឺឆ្លង ឬការរីករាលដាលនៃជំងឺជាដើម។     ដើម្បីអាចឲ្យអ្នកជ្រើសរើសបានត្រឹមត្រូវ និងទាន់ពេលវេលានូវសេវាសុខភាពដែលអាចជួយអ្នកបាននៅពេលមានបញ្ហាសុខភាពណាមួយអ្នកពិតជាមិនអាចមើលរំលងនូវការយល់ដឹងអំពីសេវាសុខភាពនីមួយៗខាងលើបានឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកនៅតែអាចទៅជួបជាមួយនឹងអ្នកជំនាញដែលអ្នកតែងតែអាចពិគ្រោះជាមួយបាន ឬនៅជិតអ្នកបំផុត ដើម្បីសុំយោបល់ក៏ដូចជាការចង្អុលបង្ហាញដ៏ត្រឹមត្រូវផ្សេងទៀតផងដែរ។   ជាការរួមចំណែកក្នុងការជ្រើសរើសស្ថាប័នផ្តល់សេវាសុខភាពដែលអាចទុកចិត្តបាន ហេលស៍ថាម សូមធ្វើការណែនាំលោកអ្នកនូវជម្រើសទីមួយក្នុងការស្វែងរកគ្លីនិកនៅកម្ពុជា ដោយគ្រាន់តែចូលទៅកាន់www.healthtime.tips ឬទាញយកHealthogo App ព្រមទាំងតាមដាននូវចំណេះដឹងសុខភាពប្រកបដោយទំនុកចិត្តនៅលើទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់យើង។   Facebook : Healthtime Pro សម្រាប់អ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល                    Healthogo សម្រាប់សាធារណជន   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 19, 2017 |
• 7 years ago |
• 4.2K views

[ការសិក្សា] អ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេពិតជាអាចរស់យូរបានមែនទេ?

អ្នកញៀននឹងកាហ្វេជាច្រើន ជារឿយៗតែងតែនិយាយថា «ការទទួលភេសជ្ជៈដែលមានរសជាតិល្វីងនេះធ្វើឲ្យជីវិតរស់នៅមានន័យ» ប៉ុន្តែទម្លាប់មួយនេះក៏អាចជួយឲ្យពួកគេរស់បានយូរដែរ នេះបើយោងតាមការបកស្រាយរបស់ការសិក្សាអន្តរជាតិធំៗចំនួនពីរ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកជំនាញបានបញ្ជាក់ថារបាយការណ៍របស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងអឺរ៉ុបដែលបានធ្វើការផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុង Annals of Internal Medicine មិនបានបង្ហាញថា «កាហ្វេគឺពិតជាហេតុផលដែលធ្វើឲ្យអ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេអាចរស់បានយូរទេ»។ ផ្ទុយទៅវិញ ការសិក្សាស្រាវជ្រាវទាំងពីរនេះមានលក្ខណៈជាការសង្កេតមានន័យថាពួកគេបានបង្ហាញពីទំនាក់ទំនងរវាងការទទួលទានកាហ្វេ និងទំនោរទៅរកភាពមានអាយុវែងប៉ុន្តែពួកគេមិនបានពន្យល់ពីមូលហេតុដែលនៅពីក្រោយទំនាក់ទំនងទាំងពីរនេះទេ។ ការសិក្សាទីមួយត្រូវបានដឹកនាំដោយ The International Agency for Research on Cancer (IARC) និង Imperial College London។ ពួកគេបានសង្កេតទៅលើមនុស្សជាងកន្លះលាននាក់ដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសចំនួន ១០ក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុប។ ការសិក្សាបានបង្ហាញថា អ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេ ៣កែវក្នុងមួយថ្ងៃទំនងជារស់បានយូរជាងអ្នកដែលមិនផឹកកាហ្វេ។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានពណ៌នាការសិក្សានេះថាជាការវិភាគមួយដ៏ធំបំផុតអំពីឥទ្ធិពលនៃការទទួលទានកាហ្វេរបស់ប្រជាជនអឺរ៉ុប។ លោក Marc Gunter គឺជាអ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវមកពី IARC និងជាអតីតអ្នកដឹកនាំនៃសាសាសុខភាពសាធារណៈនៃសាកលវិទ្យាល័យ Imperial បាននិយាយថា “យើងបានរកឃើញថាការទទួលទានកាហ្វេក្នុងកម្រិតមួយច្រើនបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃការស្លាប់ពីមូលហេតុជាច្រើន ជាពិសេសនោះគឺពីជំងឹសរសៃឈាមបេះដូង និងជំងឺទាក់ទងនឹងប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ”។ អ្វីដែលកាន់តែសំខាន់ជាងនេះទៅទៀតនោះគឺថា លទ្ធផលនៃការសិក្សាទាំងនេះគឺស្រដៀងគ្នានៅទូទាំងប្រទេសទាំង ១០ក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុបជាមួយនឹងទម្លាប់នៃការទទួលទានកាហ្វេនិងទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកគេ។ ការសិក្សាទីពីរមានការចូលរួមពីប្រជាជនចម្រុះជាតិសាសន៍ដែលរស់នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកប្រមាណជា ១៨០.០០០នាក់ ដែលបានបង្ហាញថា អ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេមានការថយចុះហានិភ័យនៃការស្លាប់ដោយសារជំងឺបេះដូង មហារីក ជំងឹដាច់សរសៃឈាមក្នុងខួរក្បាល ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺផ្លូវដង្ហើម និងជំងឺតម្រងនោម។ អ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេមួយកែវក្នុងមួយថ្ងៃ គឺមាន ១២%មិនសូវស្លាប់ដោយសារជំងឺទាំងនេះទេ បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងអ្នកដែលមិនទទួលទានកាហ្វេសោះ ចំពោះអ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេពី ២ទៅ៣កែវក្នុងមួយថ្ងៃគឺអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការស្លាប់ដោយសារជំងឺទាំងនេះបានដល់ទៅ១៨%។ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Veronica Setiawan ដែលជាសាស្ត្រាចារ្យរងនៅឯមហាវិទ្យាល័យវេជ្ជសារស្ត្រ Keck នៃសាកលវិទ្យាល័យ Southern California បាននិយាយថា“យើងមិនអាចនិយាយបានទេថាការទទួលទានកាហ្វេអាចនឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានអាយុវែង ប៉ុន្តែយើងគ្រាន់តែឃើញថាវាមានទំនាក់ទំនងមួយ”។ “ប្រសិនបើអ្នកចូលចិត្តទទួលទានកាហ្វេ បន្តទម្លាប់នេះចុះ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនមែនជាអ្នកទទួលកាហ្វេទេ ដូច្នេះ អ្នកគួរតែពិចារណាចាប់ផ្ដើមទទួលទានវាទៅ។”   សារដាស់តឿនពីអ្នកជំនាញ អ្នកជំនាញដែលមិនបានចូលរួមក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវចុងក្រោយនេះ បានធ្វើការដាស់តឿនក្នុងការបកស្រាយនូវលទ្ធផលដែលទទួលបានពីការសិក្សានេះ។ ឧទាហរណ៍ ការសិក្សារបស់អឺរ៉ុបបានមិនរាប់បញ្ចូលអ្នកដែលមានជំងឺមហារីក អ្នកជំងឺបេះដូង ឬជំងឺទឹកនោមផ្អែមទេ គឺថាពួកគេធ្វើការសិក្សាទៅលើតែអ្នកដែលមានអាយុលើសពី ៣៥ឆ្នាំហើយជាទូទៅមានសុខភាពល្អ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានធ្វើការសាកសួរអំពីការទទួលទានកាហ្វេតែម្ដងគត់នៅពីដំបូង ហើយពួកគេមិនបានធ្វើការប្រមូលយកទិន្នន័យថ្មីទេក្នុងរយៈពេលនៃការសិក្សានេះដែលរួមបញ្ចូលទាំងការតាមដានជាមធ្យមមានរយៈពេល១៦ឆ្នាំ។ ទីបំផុតការសិក្សាបានរកឃើញសញ្ញានៃទំនាក់ទនងមួយរវាងស្ត្រីដែលទទួលកាហ្វេក្នុងបរិមាណមួយដ៏ច្រើន និងហានិភ័យខ្ពស់ប្រឈមនឹងការស្លាបដោយជំងឺមហារីក ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើការរកឃើញនេះទេដោយនិយាយថា វាអាចមិនត្រឹមត្រូវ។ លោកសាស្ត្រាចារ្យ Naveed Sattar ជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកមេតាបូលីសនៃសាកលវីទ្យាល័យ Glasgow បាននិយាយថា “សេចក្ដីសន្និដ្ឋាននេះមិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំឲ្យចាប់ផ្ដើមទទួលទានកាហ្វេ ឬណែនាំអ្នកដទៃឲ្យទទួលទានកាហ្វេកាន់តែច្រើនដើម្បីកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការកើតជំងឺបេះដូងនោះទេ។ ទោះបីជាការសិក្សាមានទំហំធំប៉ុនណាក៏ដោយក៏ខ្ញុំនៅតែមិនជឿជាក់ថាទំនាក់ទំនងរវាងកាហ្វេ និងការកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការស្លាប់ដោយជំងឺបេះដូងនេះ គឺជាទំនាក់ទំនងដ៏ត្រឹមត្រូវមួយ ហើយកាហ្វេពិតជាមានការការពារយ៉ាងនេះមែននោះទេ”។ លោកបានបន្តថាចំណុចខ្សោយមួយនៃការសិក្សានេះ គឺមនុស្សនឹងបញ្ឈប់ ឬកាត់បន្ថយការទទួលទានកាហ្វេរបស់ពួកគេនៅពេលពួកគេឈឺ ដូច្នេះ ការសិក្សានេះ គឺនៅមានការលំអៀង។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 19, 2017 |
• 7 years ago |
• 3.3K views

២ ចំណុចមនុស្សវ័យចំណាស់គួរហាត់ថៃជី

ថៃជី ជាសិល្បៈព្យាបាលបុរាណមួយបែបមានប្រយោជន៍រាប់សតវត្សក្នុងការជួយទាញយកថាមពលមកក្នុងខ្លួនទាំងមូលរបស់អ្នកដែលមានដើមកំណើតពីប្រទេសចិន។ ថៃជីសំដៅដល់ដូចជាការសមាធិបែបមានចលនាដោយមានការណែនាំពីអ្នកជំនាញសុខភាពដោយផ្ទាល់។ ការអនុវត្ត ពឹងផ្អែកលើទំនាក់ទំនងរវាងអារម្មណ៍ និងរាងកាយទាំងមូលដើម្បីជួយបង្កើតឲ្យមានសមមូលនៃផាសុកភាពផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្តល្អ។ មួយនៃអត្ថប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យរបស់ថៃជីសម្រាប់មនុស្សវ័យចំណាស់ គឺថាទោះបីជាបុគ្គលនោះមានកម្រិតកាយសម្បទារប៉ុណ្ណា ក៏អាចអនុវត្តបានដែរ ព្រោះវាត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងទម្រង់យឺតៗ ដែលជាការបត់បែនបែបសម្រាក។ ចលនារបស់ថៃជីជួយលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកហាត់មានឥរិយាបថសមស្រប និងពឹងផ្អែកលើចលនាទន់ភ្លន់ ដែលវាហាក់ដូចជាបង្ខំឲ្យបុគ្គលជាអ្នកហាត់ ឲ្យផ្តោតអារម្មណ៍ និងដកដង្ហើមវែងជាងធម្មតា ជាបច្ចេកទេស២ដ៏សំខាន់ដែលភាគច្រើនត្រូវបានគេមើលរំលង។ យោងតាមការសិក្សាមួយចំនួន អាចសន្និដ្ឋានចំពោះចំណុចវិជ្ជមាន២នៃថៃជី ទៅលើឆ្អឹង និងសន្លាក់ ជាពិសេសចំពោះមនុស្សវ័យចំណាស់ដែលមានដូចខាងក្រោម៖ 1. កាត់បន្ថយការឈឺចាប់៖ ថៃជីត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថា សមត្ថភាពរបស់វាក្នុងការបន្ថយអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ចំពោះមនុស្សចាស់។ ដោយផ្អែកតាមអាយុ មនុស្សចាស់ភាគច្រើនអាចមានផលប៉ះពាល់ដល់ ភាពរឹងមាំនៃសន្លាក់ឆ្អឹង ខ្សោយសាច់ដុំ ភាពទន់ខ្សោយ ចលនាមានកំណត់ និងការបាត់បង់តុល្យភាព។ ការរួមផ្សំគ្នានៃលក្ខខណ្ឌទាំងនេះ នឹងធ្វើឲ្យមានការវិវឌ្ឍទៅជា ឈឺឆ្អឹង សាច់ដុំ និងសន្លាក់ដែលធ្វើឲ្យពួកគេពិបាកសូម្បីតែសកម្មភាពសាមញ្ញៗដូចជាឡើងលើគ្រែគេង និងក្រោកពីគេង។ មនុស្សវ័យចំណាស់មួយចំនួនបាននិយាយថា ពួកគេបានប្រឈមជាមួយនឹងការឈឺចាប់ជាច្រើនជាមួយនឹងសកម្មភាពធម្មតាប្រចាំថ្ងៃ ដូចជា ងូតទឹក ឬស្លៀកពាក់។ ដោយឡែក ចលនាទន់ភ្លន់ប្រកបដោយស្ថេរភាពនៃថៃជីត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីសំរួលសាច់ដុំ បង្កើនភាពបត់បែនឲ្យកាន់តែប្រ-សើរជាងមុន និងជួងពង្រឹងសាច់ដុំដែលខ្សោយមួយចំនួន ដោយមិនបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់រាងកាយឡើយ។ ឆ្លងតាមការសិក្សាកន្លងមក អ្នកជំងឺវ័យចំណាស់មួយចំនួនអាចបញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់បាន ក្នុងរយៈពេល៤សប្តាហ៍បន្ទាប់ពីការហាត់ថៃជី។ 2. បន្ថយការរលាកសន្លាក់៖ ផលវិជ្ជមាននៃថៃជីមានប្រយោជន៍ ជាពិសេសក្នុងការកាត់បន្ថយរោគសញ្ញានៃជំងឺរលាកសន្លាក់ចំពោះអ្នកជំងឺវ័យចំណាស់។ ចលនាទន់ភ្លន់ និងចលនាសាមញ្ញ ប្រៀបដូចជាការធ្វើលំហាត់ប្រាណតិចតួច ដែលនឹងមិនធ្វើឱ្យធ្ងន់ធ្ងរដល់រោគសញ្ញានៃជំងឺរលាកសន្លាក់ ដែលមនុស្សចាស់ភាគច្រើនជួបប្រទះ។ តាមការណែនាំពីអ្នកជំនាញរលាកសន្លាក់បង្ហាញថា ថៃជីជួយបន្ធូរសន្លាក់ និងធ្វើឱ្យមានចលនាកាន់តែច្រើន ចំពោះអ្នកជំងឺរលាកសន្លាក់។ ភាគច្រើននៃចលនាថៃជី គឺផ្តោតទៅលើភាពប្រសើរឡើងនៃសន្លាក់ជង្គង់ ផ្នែកមួយនៃផ្នែកទូទៅបំផុតនៃរាងកាយ ដែលទទួលរងផលប៉ះពាល់ពីជំងឺរលាកសន្លាក់ខ្លាំងជាងគេ។  លើសពីនេះទៀតវាជាចលនាដែលផ្តោតលើរាងកាយផ្នែកខាងលើ ជួយដល់សាច់ដុំនៃស្មា និងដៃឱ្យមានចលនាកាន់តែប្រសើរ និងបង្កើនភាពបត់បែន។ កាលណាសាច់ដុំអ្នកជំងឺវ័យចំណាស់មានចលនា និងបត់បែនបានកាន់តែច្រើន នោះរោគសញ្ញានៃជំងឺរលាកសន្លាក់នឹងមានការថយចុះ។ ត្រឹមតែ២ចំណុច តែវាក៏គ្រប់គ្រាន់ដែលអាចឲ្យថៃជី ក្លាយជាជម្រើសរបស់អ្នក…! ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 18, 2017 |
• 7 years ago |
• 5.4K views

អាស៊ីតខ្លាញ់ក្នុងអាហារនាំហានិភ័យដល់សុខភាពកម្រិតណា?

ជំងឺបេះដូង និងដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល (stroke) ដែលជាមូលហេតុនៃការស្លាប់ចម្បងមួយទូទាំងពិភពលោក ត្រូវបានរកឃើញថា អាចកាត់បន្ថយ តាមរយៈការបរិភោគអាហារគ្មានអាស៊ីតខ្លាញ់ trans   ដែលមានក្នុងអាហារប្រចាំថ្ងៃជាច្រើនប្រភេទរបស់យើង។ គេហទំព័រល្បីៗជាច្រើនដូចជា Pharmacorama, Yale,New York Times ព្រមទាំងគេហទំព័ររបស់សមាគមជំងឺបេះដូងរបស់អាមេរិក ជាដើម បានលើកឡើងអំពីការសិក្សាមួយទើបនឹងត្រូវបានចុះផ្សាយនៅថ្ងៃទី ១២ ខែមេសា ឆ្នាំ ២០១៧ ដោយ  JAMA Cardiology អំពីការថយចុះ នៃការប្រឈមទៅនឹងជំងឺគាំងបេះដូង   និងដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល យ៉ាងគួរឲ្យកត់សម្គាល់ (៦.២ %) ត្រឹមរយៈពេលប្រហែល ៣ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ចំពោះប្រជាជន​ នៅក្នុងតំបន់ដែលត្រូវបានហាមឃាត់មិនឲ្យប្រើប្រាស់នូវអាស៊ីតខ្លាញ់ (Trans- fatty acid) នៅក្នុងអាហារ បើប្រៀបនឹងតំបន់មិនមាន ការហាមឃាត់។ រំលឹកឡើងវិញអំពីឥទ្ធិពលអាក្រក់របស់អាស៊ីតខ្លាញ់ស្រឡាយ trans អាស៊ីតខ្លាញ់ដែលស្ថិតក្នុងស្រឡាយ trans ត្រូវបានបង្ហាញជាយូរមកហើយថា មានឥទ្ធិពលអាក្រក់មកលើសុខភាព  ដែលជាញឹកញាប់វាត្រូវបានអ្នកជំនាញផ្នែកសុខភាពណែនាំឲ្យមានការចៀសវាង  ឬយ៉ាងហោចណាស់ កាត់បន្ថយ កម្រិតប្រើប្រាស់របស់វា។ លទ្ធផលនៃការសិក្សាបានស្តែងឲ្យឃើញពីទំនាក់ទំនងកាន់តែច្បាស់នៃការកើនឡើងនូវហានិភ័យនៃជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង ជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល និងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 2  ដោយការបរិភោគអាស៊ីតខ្លាញ់ trans ជាមួយនឹងការពន្យល់អំពីការបង្កឲ្យកើនឡើង នៃសារធាតុខ្លាញ់អាក្រក់ (LDL) និងថយចុះវិញនៃខ្លាញ់ល្អ (HDL)។ ការជួបយ៉ាងញឹកញាប់នៃវត្តមានអាស៊ីតខ្លាញ់ស្រឡាយ trans ក្នុងអាហារចំពោះប្រភពពីធម្មជាតិរបស់វា ជាទូទៅឃើញមាននៅក្នុងសាច់គោ ទឹកដោះគោ និងផលិតផលពីទឹកដោះគោ ព្រមទាំងគ្រាប់រុក្ខជាតិមួយចំនួន (ផ្កាឈូករ័ត្ន អូលីវជាដើម)។ ក្រៅពីនេះ សារធាតុអាស៊ីតខ្លាញ់នេះ ត្រូវបានសំយោគឡើង ផងដែរ ហើយច្រើនរកឃើញនៅក្នុង ភីហ្សា សូកូឡា មុខម្ហូបចៀន បំពង ដុត អាហារដែលបានរៀបចំហើយស្រេច ព្រមទាំងប្រេងបន្លែ ដែលឆ្លងកាត់ការកែច្នៃ និងប័រ (ចម្រាញ់ពីខ្លាញ់សត្វ) ជាដើម។ ដោយឡែក ភាពពេញនិយមក្នុងប្រើប្រាស់របស់វានៅក្នុងឧស្សាហកម្មអាហារ គឺទាក់ទងនឹងសមត្ថភាពជួយបង្កើនរសជាតិ ការប្រើប្រាស់បានច្រើនដង តម្លៃថោក ងាយស្រួលប្រើ ធន់នឹងសីតុណ្ហភាព និងមិនងាយខូច។ ការកាត់បន្ថយកត្តាហានិភ័យដោយសារអាស៊ីតខ្លាញ់ស្រឡាយ trans យោងតាមសមាគមបេះដូងអាមេរិក អាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកគួរតែមានអាស៊ីតខ្លាញ់ trans តិចជាង 1%  ដែលទាមទារឲ្យអ្នកមានការប្រុងប្រយ័ត្នលើរបបអាហាររបស់អ្នកក្នុងរូបភាពមួយចំនួនដូចជា៖ • ពិនិត្យមើលស្លាកអាហារ និងចៀសវាងផលិតផលមានវត្តមានអាស៊ីតខ្លាញ់ trans៖   នៅសហរដ្ឋអាមេរិក   ផលិតផលដែលមានកម្រិតសារធាតុនេះ តិចជាង ០.៥ក្រាមនៃបរិមាណសម្រាប់ការបរិភោគម្តង នឹងត្រូវបានបង្ហាញជាតួលេខ ០ក្រាមនៅលើស្លាក។ ថ្វីត្បិតវាមានបរិមាណតិច តែករណីអ្នកប្រើផលិតផល ច្រើនមុខ ដែលមានសារធាតុនេះ ក៏អាចឲ្យអ្នកងាយនឹងប្រឈមជាមួយ ផលប៉ះពាល់ផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ជំនួសឲ្យការប្រើឈ្មោះ Trans fatty acid នៅលើស្លាក អ្នកក៏នឹងជួបស្លាកដែលមានដាក់ “partially hydrogenated oils” ផងដែរ។ • ប្រើប្រេងរុក្ខជាតិធម្មជាតិដែលមិនបានចម្រាញ់៖ ទោះជាពុំទាន់មានការបញ្ជាក់ច្បាស់លាស់ថា អាស៊ីតខ្លាញ់ធម្មជាតិ មានឥទ្ធិពលអាក្រក់ដូចគ្នា នឹងអាស៊ីតខ្លាញ់ ដែលត្រូវបានសំយោគឡើង ក៏វាត្រូវបានណែនាំដោយអ្នកជំនាញសុខភាពជាច្រើន ជំនួសឲ្យប្រេងបន្លែ ដែលមានអាស៊ីតខ្លាញ់ ក្រោមទម្រង់ សំយោគដែរ។ • កាត់បន្ថយអាហារដែលអាចមានសារធាតុអាស៊ីតខ្លាញ់នេះ៖  អាហារដែលបានរៀបចំហើយជាស្រេច  (សូម្បីតែបន្លែ ផ្លែឈើ)  នំដូណាត់ នំស្រួយ នំដុត នំខេក អាហារចៀន បំពងជាដើម។ • ការអនុវត្តបម្រាមក្នុងការប្រើប្រាស់អាស៊ីតខ្លាញ់ស្រឡាយ trans៖ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក រដ្ឋមួយចំនួនបានអនុវត្តបម្រាមក្នុងការប្រើប្រាស់សារធាតុនេះ រួចមកហើយ។ ការិយាល័យសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ និងថ្នាំ (FDA) របស់អាមេរិក ក៏បានលើកឡើងអំពីគម្រោងក្នុងការហាមឃាត់ការប្រើប្រាស់សារធាតុនោះ ក្នុងអាហារនៅក្នុងឆ្នាំ 2018 ខាងមុខនេះផងដែរ។ ស្របនឹងគម្រោងនេះ មានសំណួរមួយត្រូវបានចោទឡើងថា តើបណ្តារដ្ឋដទៃ  ព្រមទាំងប្រទេសនានាគួរអនុវត្តច្បាប់ប្រឆាំងនឹងការប្រើប្រាស់អាស៊ីតខ្លាញ់ trans នៅក្នុងអាហារដែរឬទេ?   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 17, 2017 |
• 7 years ago |
• 7.4K views

កុំឲ្យបបូរមាត់ខ្មៅ​ បន្ថយសម្រស់អ្នកតទៅទៀត!

លោកអ្នកកំពុងតែមិនពេញចិត្តជាមួយនឹងបបូរមាត់ខ្មៅ ស្ងួត គ្រើមរបស់អ្នកមែនទេ? ទោះបីអ្នកព្យាយាមប្រើក្រែមពណ៌ស្រស់ៗ ដើម្បីបិទបាំង យ៉ាងណាក៏ដោយ វានៅតែជាបញ្ហាចម្បងរបស់អ្នក ព្រោះថាក្រែមទាំងនោះមិនអាចបិទបាំងបានជារៀងរហូតនោះទេ។ ហេលស៍ថាម នឹងលើកឡើងពីវិធីសាស្ត្រធម្មជាតិងាយៗ ដើម្បីបញ្ចប់កង្វល់នៃបបូរមាត់ខ្មៅរបស់អ្នក ដូចខាងក្រោម៖ ទឹកក្រូចឆ្មារ៖ ក្រូចឆ្មារត្រូវបានដឹងថា មានលក្ខណសម្បត្តិជាថ្នាំធម្មជាតិដ៏ស័កិ្តសិទិ្ធ ហេតុនេះ វាជាឱសថធម្មជាតិនៅផ្ទះដ៏មានប្រសិទ្ធភាពមួយជួយឲ្យបបូរមាត់ខ្មៅ របស់អ្នក មានពន្លឺភ្លឺឡើងវិញ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ វាថែមទាំងអាចកម្ចាត់ចេញនូវ ចំនុចខ្មៅៗដែលមានលើបបូរមាត់ ក៏ដូចជាស្បែករបស់អ្នកបានដែរ។ លោកអ្នក គ្រាន់តែច្របាច់យកទឹក  រួចប្រើវាលាបលើបបូរមាត់របស់អ្នករៀងរាល់យប់ មុនពេលចូលគេង នោះអ្នកនឹងទទួលបានបបូរមាត់រលោង រួមជាមួយពណ៌ស៊ីជំពូ ប្រកបដោយភាពទាក់ទាញ។ ទឹកឃ្មុំ៖ ទឹកឃ្មុំក៏ជាថ្មាំធម្មជាតិមួយប្រភេទនៅផ្ទះដែរ ដែលអាចព្យាបាលបបូរមាត់ខ្មៅបាន ដោយសារវ័យកាន់តែចាស់ និងកត្តាខាងក្រៅមួយចំនួន។ លោកអ្នក អាចអនុវត្តដោយលាបទឹកឃ្មុំនៅលើបបូរមាត់អ្នករៀងរាល់យប់ ហើយទុកវាឲ្យស្ងួតពេញមួយយប់តែម្តង វាមិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យបបូរមាត់អ្នកភ្លឺនោះទេ ថែមទាំង ជួយឲ្យទន់ទៀតផង។ ទឹកត្រសក់៖ វាមានផ្ទុកដោយសារធាតុធម្មជាតិ ជួយឲ្យបបូរមាត់ភ្លឺរលោង ផ្តល់ភាពសម្រាក និងជួយចិញ្ចឹមស្បែកបបូរមាត់របស់អ្នកទៀតផង។ អ្នកគ្រាន់តែយក ត្រសក់ចិត ហើយកិន ឬក្រឡុកឲ្យក្លាយជាទឹក បន្ទាប់មកយកសំឡីមូលៗ ជ្រលក់លាបលើបបូរមាត់ ទុករយៈពេល២០នាទី ទៅ៣០នាទី សឹមលាងជាមួយនឹង ទឹកស្អាត ដោយលោកអ្នកអាចអនុវត្តម្តងក្នុងមួយថ្ងៃ។ ប្រេងអូលីវ៖ ក្នុងប្រេងអូលីវមានផ្ទុកនូវសារធាតុរ៉ែសំខាន់ៗ វីតាមីន និងសារធាតុបំប៉នផ្សេងៗជាច្រើន ដូចនេះ កាលណាលាបប្រេងអូលីវនៅពេលយប់ នឹងជួយបន្ទន់ស្បែកបបូរមាត់ និងជួយឲ្យភ្លឺរលោង។ ប្រេងដូង៖ ប្រេងដូងមានផ្ទុកនូវអាស៊ីតខ្លាញ់ដែលជួយឲ្យបបូរមាត់មានសុខភាពល្អ ផ្តល់សំណើម និងធ្វើឲ្យបបូរមាត់របស់អ្នកឡើងពណ៌ស៊ីជំពូស្រស់ថ្លា។ គួរបញ្ជាក់ថា លោកអ្នកអាចលាបប្រេងដូងតាមតម្រូវការ ទាំងនៅពេលថ្ងៃ និងពេលយប់។ ប្រទាលកន្ទុយក្រពើ៖ ក្នុងប្រទាលកន្ទុយក្រពើមានជាតិ Flavonoid ឬហៅថា Aloesin ដែលសមាសភាគនេះ អាចរារាំងដំណើរការផលិតជាតិពណ៌ របស់ស្បែក ជាហេតុធ្វើឲ្យបបូរមាត់អ្នកឡើងភ្លឺ។ លោកអ្នកគ្រាន់តែលាបប្រទាលកន្ទុយក្រពើលើបបូរមាត់របស់អ្នកទុកឲ្យស្ងួត រួចលាងសម្អាត​ ជាមួយនឹង ទឹកក្តៅឧណ្ហៗ ដោយអនុវត្តម្តងក្នុងមួយថ្ងៃ នោះអ្នកនឹងទទួលបានលទ្ធផលគួរជាទីគាប់ចិត្ត។ 6 ជម្រើសខាងលើនឹងធ្វើឲ្យក្តីប្រាថ្នានៃបបូរមាត់ស៊ីជំពូរបស់អ្នកក្លាយជាការពិត បើអញ្ចឹង សូមកុំចាំដល់ស្អែកណា… ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។