Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

អំឡុងពេលបំបៅដោះកូន តើអ្នកអាចមានផ្ទៃពោះ សារជាថ្មីម្តងទៀតបានទេ? ចុះប្រសិនបើអ្នក មិនទាន់មានរដូវលើកដំបូង រាប់ចាប់តាំងពីសម្រាលកូនរួច? ចម្លើយ គឺអាច! អាច! អាច! ផ្ទុយស្រឡះនឹងការគិតរបស់មនុស្សជំនាន់ដើម ការបំបៅដោះកូន មិនមែនជាវិធីពន្យារកំណើតនោះឡើយ ហើយអ្នកអាចមានកូនសារជាថ្មីម្តងទៀត ទោះបីជាអ្នកមិនទាន់មករដូវក៏ដោយ។ ហេតុដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់ចង់បានកូនភ្លាមៗទៀត សូមប្រញាប់ទៅប្រឹក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យរបស់អ្នក មុនពេលដែលអ្នកធ្វើការរួមភេទ ដើម្បីស្វែងរកវិធីសាស្រ្តណាមួយ ដែលស័ក្តសមនឹងអ្នក ក្នុងការពន្យារកំណើត។ គ្រូពេទ្យជំនាញនឹងពិនិត្យសុខភាពទូទៅ ព្រមទាំងសាកសួរសំណួរខ្លះៗ មុននឹងផ្តល់ការណែនាំដែលល្អបំផុត សម្រាប់លក្ខខណ្ឌ និងស្ថានភាពរបស់អ្នក។ ជម្រើសក្នុងការពន្យារកំណើត ដែលអ្នកអាចជ្រើសរើសមានដូចជា ការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យ ការដាក់កងដើមដៃ និងការដាក់កងក្នុងស្បូនជាដើម។ប្រសិនបើអ្នកធ្លាប់ប្រើថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើត ហើយឥឡូវនេះ អ្នកកំពុងបំបៅដោះកូន គ្រូពេទ្យប្រហែលជាមិនណែនាំឲ្យអ្នកប្រើវាបន្តទៀតនោះទេ ពីព្រោះ ក្នុងករណីមួយចំនួន វាអាចប៉ះពាល់ដល់កូនរបស់អ្នក៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

និយមន័យ មូលសញ្ញានៃការស្លាប់ភ្លាមៗរបស់ទាក (SID) ត្រូវបានផ្តល់អត្ថន័យថា ជាការស្លាប់របស់ទារកមានអាយុក្រោម១ឆ្នាំ ដែលសំណល់សាកសពមិនអាច ពន្យល់បាន បន្ទាប់ពីករណីសិក្សាស្រាវជ្រាវយ៉ាងហ្មត់ចត់ និងល្អិតល្អន់មួយ រួមជាមួយនឹងការវះសាកសពពិនិត្យ។ កង្វះអុកស៊ីសែនដកដង្ហើមរបស់ទារកត្រូវបានផ្តល់អត្ថន័យថា ជាការមិនអាចពន្យល់បាន នូវការបញ្ឈប់ភ្លាមៗនៃការដកដង្ហើមក្នុងរយៈពេល២០វិនាទី​ ឬច្រើនជាងនេះ ឬក៏មិនមានការដកដង្ហើមរយៈពេលខ្លី រួមជាមួយនឹងការចុះខ្សោយនៃចង្វាក់បេះដូង ឬកង្វះអុកស៊ីសែននៅក្នុងសរសៃឈាម ភាពស្លេកស្លាំង និងមានឬគ្មានការចុះខ្សោយនៃសាច់ដុំបេះដូង។ ពាក្យថាកង្វះអុកស៊ីសែនដកដង្ហើមលើទារក ជាទូទៅគឺសំដៅលើទារកដែលមានអាយុក្រោម ៣៧អាទិត្យ។ កង្វះអុកស៊ីសែនដកដង្ហើមលើទារក កើតមិនគ្រប់ខែ ត្រូវបានគេផ្តល់អត្ថន័យថា ជាការបញ្ឈប់ការដកដង្ហើមនៅពេលចុងក្រោយ និងភ្លាមៗយ៉ាងតិច ២០វិនាទី ឬរួមជាមួយនឹងដំណើរការនៃការដើរ របស់បេះដូងចុះខ្សោយ ឬជាមួយនឹងកង្វះអុកស៊ីសែន (Cyanosis) ចំពោះទារកដែលមានអាយុតិចជាង ៣៧អាទិត្យ។ តើអ្វីខ្លះដែលជាកត្តាហានិភ័យ ធ្វើឲ្យមានកង្វះអុកស៊ីសែនដកដង្ហើមលើទារក? ការសិក្សាស្រាវជ្រាវបន្តបន្ទាប់បានបង្ហាញថា កត្តាស្លាប់ភ្លាមៗលើទារកតូចៗ ច្រើនកើតមានយ៉ាងច្រើនលើទារកភេទប្រុស ហើយកើតមាននៅរដូវត្រជាក់ ច្រើនជាងនៅរដូវក្តៅ។ កត្តាហានិភ័យដទៃទៀត ដែលបង្កើនការស្លាប់ភ្លាមៗរបស់ទារក មានដូចជា៖ ផ្សែងបារី គ្រែដេករួមគ្នា កន្លែងគេងរួមគ្នា ការគេងប្រជ្រៀតគ្នា ឬក៏ក្បាលទារក ត្រូវបានគ្របដោយកម្រាលគ្រែ ឬកម្រាលពូកដែលធូរៗ ឬក៏បណ្តាលមកពីភួយដណ្តប់គ្របលើក្បាលទារក។ ការសិក្សាស្រាវជ្រាវជាបន្តបន្ទាប់បានដាក់សំណើ ពីរបៀបបំបៅដោះ និងការជ្រើសរើសប្រភេទក្បាលដោះមកបំបៅ អាចបន្ថយបាននូវហានិភ័យនៃជំងឺកង្វះអុកស៊ីសែនដកដង្ហើមស្លាប់ភ្លាមៗលើទារក។ តើអ្វីទៅជារោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺកង្វះអុកស៊ីសែនដកដង្ហើមលើទារក? •​ ការសិក្សាលើប្រវត្តិអ្នកជំងឺ • ការស្លាប់ភ្លាមៗរបស់ទារកបង្ហាញសំណល់សាកសពដែលមិនអាចទាយទុកមុនបាន មិនអាចបង្ការទុកមុនបាន និងមិនអាចពន្យល់បាន ទារកមានសុខភាពល្អ ដោយពុំមានរោគសញ្ញាព្រួយបារម្ភ ឬជំងឺអ្វីមួយកើតមាន ពីមុនមកឡើយ។ • ការស្លាប់របស់ទារកភ្លាមៗ នៅពេលដែលទារកកំពុងគេងលក់។ • ដូចបានគិតទុក ទារកស្ងៀមស្ងាត់ ពុំមានការស្រែកយំ។ • ទារកបង្ហាញពីការលូតលាស់​ និងវិវឌ្ឍល្អ របបអាហារធម្មតា។ • ទារកខ្លះមានបញ្ហាបន្ទាប់បន្សំផ្នែកផ្លូវដង្ហើមខាងលើ ឬក៏ចង្កោម ដែលជាសញ្ញានៃជំងឺក្រពះ ពោះវៀន ដែលបណ្តាលមកពីវីរុស សាំងស៊ីស្យាលវីរុស (Respiratory​ Syncytial Virus) ក្នុងរវាង ២សប្តាហ៍មុន សញ្ញានៃការស្លាប់ភ្លាមៗរបស់ទារក (SIDS)។ •​ ស្លាប់ភ្លាមៗរបស់ទារកដោយពុំមានការរំពឹងទុក (Sudden Unexpected Infant Death: SUID) គឺជាពាក្យមួយ ដែលជាទូទៅ គេប្រើនៅពេលដែលមានការស្លាប់របស់ទារក ក្នុងកាលៈទេសៈ ដែលមានការកើតឡើងភ្លាមៗ និងពុំមានការរំពឹងទុក ។ • មូលហេតុជាច្រើននៃការស្លាប់របស់ទារកអាចកំណត់បានតាមរយៈដំណើរការ ការប្រមូលព័ត៌មាន និងការធ្វើតេស្តបែបវេជ្ជសាស្រ្តដ៏ស្មុគស្មាញ រួមនឹងការតាមដានយ៉ាងជាក់លាក់។ ការព្យាបាល និងការគ្រប់គ្រង ចាំបាច់ត្រូវបញ្ជូនអ្នកជំងឺទៅកន្លែងសង្គ្រោះបន្ទាន់ភ្លាមៗ។ ចំពោះទារកដែលរកឃើញថាមានការឈប់ដំណើរការរបស់បេះដូង និងផ្លូវដកដង្ហើម អាទិភាពទីមួយគឺ ធ្វើការត្រួតពិនិត្យយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នផ្នែកផ្លូវដង្ហើម ការដកដង្ហើម ចរន្តឈាមរត់ និងការតាមដានផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ក្រោមការយកចិត្តទុកដាក់ របស់អ្នកជំនាញ ផ្នែកសង្គ្រោះបន្ទាន់វេជ្ជសាស្រ្ត។  ការពិនិត្យតាមដាននេះរួមមាន ៖ -ដាក់ទារកក្នុងស្ថានភាពសង្គ្រោះ ដេកផ្ងារ ស្ថានភាពទម្រេតក្បាលខ្ពស់ជាងដងខ្លួន កម្តៅរបស់ទារក និងពិនិត្យយ៉ាងម៉ត់ចត់នូវតំណទុយោប្រសិនបើមាន។ -ប្រភេទគ្រែ ឬគ្រែកូនង៉ែត ត្រូវពិនិត្យក្រែងមានការខ្វះចន្លោះ។  -ពិនិត្យលើស្ថានភាពសំលៀកបំពាក់ ពូក កម្រាលពូក ក្រែងលោគ្របលើមុខទារក។  -តុក្កតាដែលទារកលេង ខ្នើយកើយ ខ្នើយអោប ឬវត្ថុដទៃទៀតដែលអាចជាមូលហេតុធ្វើឲ្យមានការស្ទះដង្ហើម។ --លក្ខខណ្ឌខ្យល់អាកាសនៅក្នុងលំនៅដ្ឋាន កម្តៅក្នុងបន្ទប់ដែលទារកនៅ មុនពេលមានសញ្ញាកង្វះអុកស៊ីសែន ប្រភេទខ្យល់បក់ចេញចូល និងចរន្តខ្យល់ក្តៅ ក្នុងបន្ទប់។  -វត្តមាននៃក្មេងដទៃទៀត ឬមានអ្វីផ្សេងៗទៀត។  -ប្រតិកម្មឆ្លើយតបជាមួយអ្នកថែទាំទារក និងអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលមាននៅកន្លែងកើតហេតុ។  នៅក្នុងអគារសង្គ្រោះបន្ទាន់ និងក្រោយព្រឹត្តិការណ៍ដែលមើលឃើញច្បាស់នូវការគំរាមកំហែងអាយុជីវិត គឺត្រូវមានការថែទាំ រួមមាន ការជួយធ្វើឲ្យទារកមានលំនឹងទូទៅ។ អ្នកជំងឺគួរទុកនៅកន្លែងដែលមានម៉ាស៊ីនតាមដានបេះដូង និងចង្វាក់ដង្ហើម រួមទាំងកម្រិតអុកស៊ីសែនក្នុងឈាម។ កង្វះជាតិស្ករក្នុងឈាម អាចនឹងមិនកើតមាន ឬកើតមានភ្លាមៗ ជាមួយជំងឺកង្វះអុកស៊ីសែនដកដង្ហើមលើទារក។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ជា ​គឹមហោ ឯកទេសផ្នែករោគកុមារ   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

ស្រ្តីជាម្តាយមួយចំនួន សម្រេចចិត្តឲ្យកូនបៅទឹកដោះគោពីព្រោះ ពួកគេយល់ថា ការបំបៅដោះកូន អាចបំផ្លាញសុដន់របស់គេបាន។ ប៉ុន្តែ តើលោកចង់បានសម្រស់ ឬចង់ឲ្យកូនមានសុខភាពល្អ និងឆ្លាតវៃនៅពេលធំឡើង? តើលោកអ្នកច្បាស់ទេថា សុដន់របស់អ្នកនឹងស្រស់ស្អាត បើអ្នកមិនឲ្យកូនបៅ? ជាការពិតមិនអាចប្រកែកបាន ការបំបៅដោះកូន ពិតជាមានសារប្រយោជន៍ខ្លាំងលើសលុប សម្រាប់សុខភាពម្តាយ និងកូន។ លើលោកនេះ គ្មានអាហារ ឬថ្នាំពេទ្យណា ដែលល្អជាងទឹកដោះម្តាយនោះឡើយ ហើយវាក៏ផ្តល់ឲ្យអ្នកទាំងពីរ នូវភាពស្និទ្ធស្នាលផងដែរ។ ទឹកដោះគោ ជាអាហារ និងសារធាតុចិញ្ចឹមធម្មជាតិ ហើយអាចការពារកុមារ ពីសារធាតុគីមីនានាបាន។ហេតុអ្វីបានជាវា ត្រូវបានគេបន្ទោសថា អាចធ្វើឲ្យសុដន់ម្តាយយារធ្លាក់ទៅវិញ? ការពិតដែលអ្នកត្រូវដឹង៖ #១  ម្តាយភាគច្រើនយល់ថា ការបំបៅដោះកូន ធ្វើឲ្យសុដន់យារធ្លាក់ ប៉ុន្តែ វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញបានឲ្យដឹងថា ការបំបៅដោះកូន មិនមែនជាមូលហេតុតែមួយ ដែលធ្វើឲ្យសុដន់យារនោះឡើយ ហើយក្នុងករណីភាគច្រើន ទោះបីជាអ្នកមិនបំបៅកូន ក៏រឿងនេះអាចកើតឡើងផងដែរ។ #២ ការសិក្សាបានអះអាងថា វាគ្មានភាពខុសគ្នាទាល់តែសោះ រវាងសុដន់របស់ម្តាយដែលបំបៅកូន និងសុដន់របស់ម្តាយដែលឲ្យកូនបៅទឹកដោះគោ គឺថាការតឹងណែន ឬយារធ្លាក់មិនទាក់ទងទៅនឹងការបំបៅដោះកូនឡើយ។ #៣ ការសិក្សាបានបង្ហាញថា ការបំបៅដោះកូន​ អាចជួយឲ្យស្បែកសុដន់មានសុខភាពល្អ។ #៤ ជាការពិត ការមានផ្ទៃពោះនោះទេ ដែលជាអ្នកធ្វើឲ្យសុដន់របស់អ្នកយារធ្លាក់ ជាងការបំបៅដោះកូនទៅទៀត។ អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ ពេលការផលិតទឹកដោះចាប់ផ្តើមសុដន់របស់អ្នកនឹងផ្លាស់ប្តូរទំហំ និងរូបរាងរបស់វា។ #៥ ពេលអ្នកឡើងទម្ងន់ សរសៃចងដែលនៅក្បែរសុដន់នឹងយារ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យសុដន់របស់អ្នក មានការប្រែប្រួលផងដែរ។ #៦ សូម្បីតែកត្តាហ្សែន ក៏អាចធ្វើឲ្យសុដន់របស់អ្នកតឹងណែន ឬយារធ្លាក់ផងដែរ ដូច្នេះ កុំបន្ទោសតែទៅលើការបំបៅដោះកូន។ #៧ ជាមួយគ្នានេះផងដែរ កត្តាអាយុ ចំនួនកូន ទម្លាប់នៃការជក់បារី និងផឹកស្រា ជាតិខ្លាញ់ និងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ ក៏ដើរតួនាទីសំខាន់ ដែលធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរសុដន់របស់អ្នកផងដែរ៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

ការប្រើប្រាស់ ឬប៉ះពាល់ទៅនឹងសារធាតុគីមីមួយចំនួន គឺពិតជាមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ ចំពោះស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ និងកំពុងបំបៅដោះកូន។   ដូចដែលអ្នកបានដឹងហើយថា ការមានផ្ទៃពោះ គឺជាដំណាក់កាលមួយ ដែលអ្នកត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ និងលះបង់រឿងរ៉ាវជាច្រើន ដើម្បីសុខភាពកូនរបស់អ្នក។ សូម្បីតែចំណីអាហារមួយចំនួន ដែលអ្នកធ្លាប់ញ៉ាំ ក៏មិនប្រាកដថា អាចញ៉ាំបានដែរក្នុងពេលនេះ។ក្រៅពីនេះ គ្រឿងសម្អាង គឺជាក្តីកង្វល់បន្ទាប់ សម្រាប់ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ ពីព្រោះ អ្នកប្រហែលជាត្រូវនៅឆ្ងាយបន្តិចពីរបស់ទាំងនេះ។   សារធាតុទៅបង្អាក់ប្រព័ន្ធអង់ដូគ្រីន ចូរនៅឲ្យឆ្ងាយពីសារធាតុនេះ ពីព្រោះ វាអាចទៅរំខានដល់អ័រម៉ូនរបស់អ្នក ហើយវាពិតជាមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់ សម្រាប់ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ។ សារធាតុទាំងនោះមានដូចជា BPA, Atrazine, Phthalates, Dioxin និង Perchlorate។   សារធាតុទាំងនេះ អាចប៉ះពាល់អ្វីខ្លះ ចំពោះទារកក្នុងផ្ទៃ? វានឹងទៅរាំងស្ទះដល់ប្រព័ន្ធអង់ដូគ្រីន ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យទារកកើតខុសធម្មតា មានដុំសាច់ ឬមិនលូតលាស់ជាដើម។ និយាយទៅ គឺវានឹងទៅរំខានសកម្មភាពរបស់អ័រម៉ូន។   សារធាតុទាំងនេះ មាននៅក្នុងផលិតផលអ្វីខ្លះ?  វាមានស្ទើរតែគ្រប់ផលិតផលគ្រឿងសម្អាងទៅហើយ ដូចជាទឹកអប់ ឡេលាបខ្លួន និងម្សៅជាដើម។ បើអ្នកចង់ប្រើប្រាស់ផលិតផលណាមួយ ត្រូវមើលលើគ្រឿងផ្សំរបស់វាជាមុនសិន ហើយបើអាច ផលិតផលធម្មជាតិ គឺជាជម្រើសដ៏ល្អ។   ប្រការល្អបំផុត​ គឺអ្នកគួរតែសាកសួរគ្រូពេទ្យជំនាញរបស់អ្នក ថាតើផលិតផលណា ដែលអ្នកអាចប្រើប្រាស់បាន សូម្បីតែក្រែមលាបមាត់ ថ្នាំលាបសក់ ម្សៅផាត់មុខ និងឡេជាដើម៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

 ១. បើប្រឹងខ្លាំងម្លឹងៗ តើខ្ញុំអាចនឹងបត់ជើងធំដែរឬទេ អំឡុងពេលសម្រាលកូន? មិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភនោះទេ អ្នកមិនអាចឡើយ! វាអាចកើតឡើង តែក្នុងករណីដែលក្រពះពោះវៀនរបស់អ្នកពេញខ្លាំងពេកប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ ចូរផ្តោតសំខាន់ទៅលើកូនរបស់អ្នក កុំគិតរឿងហ្នឹង​ ហើយបើវាកើតឡើងមែនវាក៏មិនជាបញ្ហាអ្វីនោះដែរ។ ២. តើប្រដាប់ភេទរបស់ខ្ញុំអាចយឺត ឬរលុងពេកទេ? ចម្លើយដ៏ខ្លីគឺ ប្រដាប់ភេទរបស់អ្នក បង្កើតឡើងសម្រាប់ធ្វើឲ្យវាយឺត ឬយារ សម្រាប់ការរួមភេទ និងសម្រាលកូននេះឯង ហើយបន្ទាប់ពីនោះ វានឹងត្រឡប់ទៅរកសភាពដើមជាធម្មតា។ ទោះបីមិនដូចមុន ១០០ ភាគរយ ប៉ុន្តែ វាខុសគ្នាតិចតួចបំផុត។ ជាការពិតទ្វារមាសស្រ្តីមានសាច់ដុំចងចាំ ដែលវានឹងត្រឡប់ទៅរកភាពធម្មតា ក្រោយពេលបំពេញការងាររួច។ យ៉ាងណាមិញបើអ្នកព្រួយបារម្ភខ្លាំងថាវានឹងរលុងអ្នកអាចសាកល្បងហាត់ខ្ជឹបទ្វារមាស ដូចជាការដែលអ្នកទប់នោមអ៊ីចឹងបានផងដែរ។ ៣. តើខ្ញុំអាចនឹងឡើងទម្ងន់ច្រើនពេកដែរឬទេ? វាជាសំណួរដ៏រសើបមួយ ដែលស្រ្តីមានផ្ទៃពោះភាគច្រើនឆ្ងល់។ អ្នកអាចសាកសួរគ្រូពេទ្យរបស់អ្នកបាន ពីព្រោះវាក៏អាស្រ័យទៅលើសុខភាព និងទម្ងន់ចាស់របស់អ្នកផងដែរ។ ជាទូទៅ ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះគួរតែឡើងទម្ងន់ចន្លោះពី ១០ ទៅ ១២ ឬ ១៦ គីឡូ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាអ្នកម្តាយ និងកូនក្នុងផ្ទៃមានសុខភាពល្អ។ ៤. ខ្ញុំលឺថា មនុស្សស្រីពិបាកទប់នោម ក្រោយពេលសម្រាលកូនរួច? ជាការពិត មុន និងក្រោយសម្រាលរួច ប្លោកនោមរបស់អ្នកអាចនឹងពិបាកគ្រប់គ្រងបន្តិច ប៉ុន្តែ ក្រោយសម្រាលកូនរួច ពី ៦ ទៅ ១២ អាទិត្យ វានឹងត្រឡប់មករកធម្មតាវិញ។ ជាថ្មីម្តងទៀត អ្នកអាចហាត់ខ្ជឹបទ្វារមាសដូចដែលយើងបានណែនាំខាងលើនេះ។ ៥. ខ្ញុំ និងស្វាមី មិនហ៊ានរួមភេទនោះទេ ព្រោះខា្លចប៉ះពាល់កូនក្នុងផ្ទៃ តើខ្ញុំគួរធ្វើបែបណាទៅ? វាជាក្តីបារម្ភរបស់គូស្វាមីភាគច្រើន ប៉ុន្តែ ជាការពិត វាមិនងាយប៉ះពាល់ដល់ទារកនោះទេ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើវាថ្នមៗ និងគិតពីសុវត្ថិភាពជាចំបង៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

អ្នកប្រហែលជាគិតថា ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះភាគច្រើន តែងតែឃ្លានម្ជូរ ជ្រក់ និងការ៉េម ប៉ុន្តែ តាមពិតទៅ ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ ឃ្លានគ្រប់ម្ហូបដែលគេចង់ញ៉ាំ។ នៅសហរដ្ឋអាមេរិច ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះប្រហែលជា ៥០ ភាគរយហើយ ដែលចង់ញ៉ាំជ្រក់ និងការ៉េម។ ហេតុអ្វីស្រ្តីមានផ្ទៃពោះឃ្លានជ្រក់ ឬអាហារផ្សេងៗទៀតខុសប្លែកពីធម្មតា? ការឃ្លាន និងការស្អប់អាហារមួយចំនួន កើតឡើងដោយសារតែកត្តាអ័រម៉ូន ដែលបណ្តាលឲ្យស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ ផ្លាស់ប្តូរអារម្មណ៍ និងជីវសាស្រ្តនៅក្នុងរាងកាយ។ អ័រម៉ូននៃការមានផ្ទៃពោះ អាចជះឥទ្ធិពលទៅលើរសជាតិ និងក្លិន ហើយអ្វីដែលអ្នកធ្លាប់ចូលចិត្តញ៉ាំពីមុន ពេលនេះ អ្នកប្រហែលជាស្អប់ដល់ឆ្អឹងផងក៏មិនដឹង។ ប៉ុន្តែ អ្នកជំនាញវេជ្ជសាស្រ្តមួយចំនួន បែរជារកឃើញថា ការឃ្លានអាហារខុសពីធម្មតា អាចបញ្ជាក់ថា ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ កំពុងតែខ្វះវីតាមីន និងសារធាតុរ៉ែហើយ។ ក្នុងករណីមួយចំនួន ការឃ្លានអាហារខុសធម្មតាខ្លាំងពេក អាចបង្កជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ចំពោះសុខភាព អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ ដូច្នេះ អ្នកគួរតែប្រឹក្សាយោបល់ ជាមួយគ្រូពេទ្យ ដោយសារតែអ្នកញ៉ាំអាហារដដែលៗ។ គ្រូពេទ្យជំនាញបាននិយាយថាការឃ្លានអាហារបែបនេះ អាចនឹងផ្លាស់ប្តូរផងដែរ ទៅតាម ដំណាក់កាលនីមួយៗ នៃការមានផ្ទៃពោះ។ ការឃ្លានអាហារអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ អ្នកអាចគិតថាជារឿងធម្មតា ប៉ុន្តែ វាអាចជារឿងគ្រោះថ្នាក់ ប្រសិនបើអ្នកញ៉ាំតាមឃ្លាន ហើយមិនញ៉ាំតាមការណែនាំ របស់គ្រូពេទ្យ។ ឧទារហណ៍ ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះខ្លះ ឃ្លានតែប្រហុក និងម្ជូរ ដូច្នេះ វាអាចប៉ះពាល់សុខភាពម្តាយ និងទារក រីឯស្រ្តីខ្លះទៀត បែរជាឃ្លានតែផ្លែទុរ៉េន ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យគាត់ធាត់​ លើសទម្ងន់។ អ្នកត្រូវចងចាំថា ត្រូវញ៉ាំអាហារផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវសុខភាពល្អ ដើម្បីខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ និងកូនក្នុងផ្ទៃ៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

ពពោះរយៈពេល ៩ ខែ ទោះច្រើន ឬតិច អ្នកគង់ចៀសមិនផុតពីការមានបញ្ហានានា ដែលអាចនឹងកើតមានឡើងដោយគ្មានការរំពឹងទុក ព្រោះថារាងកាយរបស់អ្នកនឹងមានការប្រែប្រួល តាមដំណាក់កាលនីមួយៗ។ អ្វីដែលសំខាន់ តើអ្នកនឹងវិនិច្ឆ័យចំពោះរោគសញ្ញាសុខភាពទាំងនោះយ៉ាងណាខ្លះ? តើវាជាបញ្ហាធម្មតា ដែលគ្រាន់តែទាមទារនូវពេលមួយសម្រាប់សម្រាក ឬជាសញ្ញាគ្រោះថ្នាក់ដែលអ្នកត្រូវការប្រឹក្សាពីសំណាក់អ្នកឯកទេស? កុំបន្តឲ្យចម្ងល់នោះ នៅតែជាមន្ទិលសង្ស័យ ព្រោះអ្នកនឹងកាន់តែច្បាស់នូវអ្វីដែលជាបញ្ហាដែលអាចកើតមាន និងទាមទារឲ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះតាមរយៈអត្ថបទខាងក្រោម។ 1. ការធ្លាក់ឈាម ការធ្លាក់ឈាម បានផ្តល់ជាសញ្ញាគ្រោះថ្នាក់ច្រើនអំឡុងពេលពពោះរបស់ស្រ្តី។ ប្រសិនបើអ្នកប្រទះឃើញ មានកាធ្លាក់ឈាមច្រើន និងចុកពោះខ្លាំង ហើយមានអារម្មណ៍អាចនឹងសន្លប់នៅអំឡុងពេលត្រីមាសទី ១នោះ វាជាសញ្ញាប្រាប់ថា អ្នកអាចនឹងមានកូនក្រៅស្បូន (ectopic)។ ដោយឡែកការធ្លាក់ឈាមខ្លាំង នៅអំឡុងពេលត្រីមាសទី ៣វិញ អ្នកអាចនឹងប្រឈមនឹងការដាច់រហែកនៃសុក។ ការធ្លាក់ឈាមតែងតែជាសញ្ញាគ្រោះថ្នាក់ ដែលអ្នកគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ និងត្រូវជួបគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់។ 2. ចង្អោរ និងក្អួតធ្ងន់ធ្ងរ ជារឿងធម្មតាដែលស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ មានអាការៈចង្អោរ និងក្អួត យ៉ាងណាមិញ វានឹងក្លាយជារឿងមិនធម្មតាប្រសិន អ្នកមានអាការៈក្អួតធ្ងន់ធ្ងរ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកមិនអាចទទួលទានចំណីអាហារបានសូម្បីតែទឹកធម្មតានោះ។ វាជាហេតុធ្វើឲ្យអ្នកបាត់បង់នូវជីវជាតិ និងកង្វះជាតិទឹក ព្រមទាំងប៉ះពាល់ដល់ទារកនៅក្នុងផ្ទៃ ដែលតម្រូវឲ្យមានការណាត់ជួបជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតដើម្បីដោះស្រាយ។ 3. ចលនារបស់ទារកធ្លាក់ចុះ តើអ្នកនឹងកំណត់នូវចលនារបស់ទារកយ៉ាងណា ទើបមានភាពប្រក្រតី? ជាទូទៅទារកអាចមានចលនាជើងចំនួន ១០ដង ឬច្រើនជាងនេះក្នុងរយៈពេល ២ម៉ោង ហើយបើអ្នកពុំសង្កេតឃើញមានចលនា អ្នកអាចសាកល្បងញ៉ាំនូវភេសជ្ជៈ ឬអាហារមួយចំនួនរួចធ្វើការទម្រេតខ្លួន ដើម្បីសង្កេតមើលចលនារបស់ទារកឡើងវិញ។ យ៉ាងណាមិញ បើសិននៅតែពុំសម្គាល់ឃើញមានចលនា ឬមានចលនាតិចតួច អ្នកគួរប្រញាប់ទៅជួបជាមួយគ្រូពេទ្យដើម្បីដឹងពីសភាពរបសទារកថាកំពុងលូតលាស់ជាប្រក្រតី ឬយ៉ាងណា។ 4. ដង្ហើមខ្លី ការកើនឡើងនៃអ័រម៉ូន Progesterone អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ អាចបង្កឲ្យអ្នកមានការពិបាកក្នុងការដកដង្ហើម។ វាអាចកើតមានជាធម្មតា តែកម្រនឹងជួបប្រទះ។ យ៉ាងណាមិញការពិបាកដកដង្ហើមអាចជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងជំងឺស្ទះសរសៃឈាមសួត ជំងឺបេះដូង និងជំងឺសួតផ្សេងៗ អ្នកគួរស្វែងរកការពិគ្រោះជំងឺ ប្រសិនវាមានភាពមិនប្រក្រតី។ 5. មានអាការៈឈឺចាប់ខុសធម្មតា ប្រសិនសង្កេតឃើញមានការឈឺចាប់ផ្នែកក្បាល ឈឺចាប់តំបន់ពោះខ្លាំងក្លា និងស្រវាំងភ្នែក នៅត្រីមាសទី ៣ វាជាសញ្ញាគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចឈានទៅដល់ជំងឺក្រឡាភ្លើង។ រោគសញ្ញានេះអាចបណ្តាលមកពី ការឡើងសម្ពាធឈាម និងមានវត្តមានប្រូតេអ៊ីនច្រើននៅក្នុងទឹកនោម យកល្អគួរប្រញាប់ទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិតដើម្បីព្យាបាល។ 6. គ្រុនផ្តាសាយ ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះអាចងាយនឹងឆ្លងនូវជំងឺគ្រុនផ្តាសាយ ដែលងាយនឹងបង្កឲ្យមានភាពធ្ងន់ធ្ងរជាងស្រ្តីធម្មតា។ ភាគច្រើនស្រ្តីមានផ្ទៃពោះតែងត្រូវបានណែនាំឲ្យទទួលបានការចាក់ថ្នាំបង្ការផ្តាសាយជាមុន។ ប្រសិនបើអ្នកមានជំងឺគ្រុនផ្តាសាយត្រូវសុំការពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់។ ការមានផ្ទៃពោះតែងតែជារឿងរីករាយសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារនីមួយៗ ព្រោះថាអ្នកនឹងអាចបង្កើននូវសមាជិកថ្មីម្នាក់ទៀត តែវាក៏ជាពេលមួយដែលគ្រប់ស្រ្តីអាចជួបប្រទះនូវហានិភ័យមួយចំនួន ដូច្នេះគួរមានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់អុំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះចៀសវាងមានការសោកស្តាយ កើតឡើងដោយការធ្វេសប្រហែសណាមួយ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

ចំពោះស្រ្តីដែលមិនទាន់ចង់ក្លាយជាម្តាយ នៅវ័យក្មេង ឬមិនទាន់បានត្រៀមលក្ខណៈរួចរាល់សម្រាប់ការពពោះ ការពន្យារកំណើតគឺជារឿង ចាំបាច់ មួយដែលត្រូវធ្វើ។ ការពន្យារកំណើតគឺជាវិធីការពារការមានផ្ទៃពោះ តាមរយៈការរំខានដល់ដំណើរការ នៃការបញ្ចេញអូវុល ការបង្កកំណើត និងការកាច់សម្បុក។ ការពន្យារកំណើតមានច្រើនប្រភេទដែលធ្វើសកម្មភាពនៅចំណុចផ្សេងពីគ្នានៅក្នុងដំណើរការនេះ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ស្ត្រីជាទូទៅពិតជាមានការពិបាកសម្រេចចិត្តក្នុងការជ្រើសរើសវិធីសាស្ត្រណាមួយដែលល្អបំផុតសម្រាប់ខ្លួន។ ខាងក្រោមគឺជាការ ណែនាំអំពីវិធីសាស្រ្តក្នុងការពន្យារកំណើត ដែលស្របនឹងការណែនាំរបស់ជំនាញ វាក៏អាចជួយឲ្យអ្នកកាន់តែច្បាស់ក្នុងការសម្រេចចិត្តផងដែរ។  ប្រភេទនៃការពន្យារកំណើត ការពន្យាកំណើតមានច្រើនប្រភេទដែលត្រូវជ្រើសរើសយកមកប្រើ ហើយការពន្យារកំណើតនីមួយៗមានប្រសិទ្ធភាពនិងផលវិបាកផ្សេងៗគ្នា ៖ •វិធីសាស្រ្តអ័រម៉ូន (hormones methods): ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ (hormones) ការពារការបញ្ចេញអូវុលមានដូចជា ការលេបថ្នាំគ្រាប់(oral contraceptives) ការចាក់ថ្នាំ (Depo Provera injections) និងការដាក់កងក្នុងដៃស្បូន (Norplant)។  •វិធីសាស្រ្តរាំងស្ទះ (barrier methods): វិធីសាស្រ្តនេះប្រើសម្រាប់រារាំងស្ពែម (sperm) ដើម្បីកុំឲ្យមានការបង្កកំណើតជាមួយអូវុល ដែលមានដូចជា ការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យ (condoms) និងស្រោមអនាម័យស្រ្តី (diaphragm)។ •វិធីសាស្រ្តសម្លាប់មេជីវិត(spermicide methods):ជាការប្រើថ្នាំសម្លាប់មេជីវិតឈ្មោល (nonoxynyl-9)។ •វិធីសាស្ត្រដាក់កងក្នុងស្បូន (intrauterine -devices): វិធីសាស្រ្តនេះគឺជាការដាក់កងក្នុងស្បូន ដើម្បីការពារកុំឲ្យមានការកាច់សម្បុក លើជញ្ជាំងស្បូន។ អាចដាក់បានពី ១ ឆ្នាំទៅ ១០ឆ្នាំ។ •វិធីសាស្ត្រគ្រៀវ (sterilizations): ចំពោះស្រ្តីគឺជាការចងនូវដៃស្បូន (fallopiantube) ដែលមិនអាចឲ្យអូវុលធ្វើដំណើរមកកាន់ស្បូន បាន ក៏ដូចជាមិនអនុញ្ញាតឲ្យស្ពែម៉ាតូសូអ៊ីតមកជួបអូវុលបាន។ ចំពោះបុរសគឺជាការកាត់ផ្តាច់នូវបំពង់តូចៗ(vasectomy) ដែលដឹកស្ពែមទៅ កាន់បំពង់សែមីនេហ្វែ ដូច្នេះមិនមានវត្តមានស្ពែម៉ាតូសូអ៊ីតបន្តទៀតទេ។ •វិធីសាស្រ្តពន្យារកំណើតភ្លាមៗ (emergencycontraceptives): ប្រើប្រាស់សម្រាប់ការមិនចង់បានកូន នៅពេលមានរឿងចម្រូងចម្រាស់ (រំលោភ) ឬក្នុងករណីសង្ស័យខ្លាចមានកូនដោយការភ្លេចប្រើប្រាស់វិធីពន្យារកំណើតនានា។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនមានវិធីសាស្ត្រណាអាចធានា ១០០%នៃការមិនមានផ្ទៃពោះនោះទេ មានតែការមិនរួមភេទតែមួយគត់ដែលអាច ធានាបាន១០០% ដែលមូលហេតុគឺបណ្តាលមកពីវិធីការពារខ្លះមានភាពលំបាកក្នុងការប្រើប្រាស់ ឯអ្នកប្រើប្រាស់ទៀតសោតមិនបានប្រើប្រាស់ ត្រឹមត្រូវ និងទៀងទាត់។ ការប្រើប្រាស់ និងប្រសិទ្ធភាពគ្រប់មធ្យោបាយពន្យារកំណើតទាំងអស់មានគោលបំណងតែមួយ ហើយប្រសិទ្ធភាពរបស់វា មានផលវិជ្ជមានច្រើនប្រសិនបើការប្រើប្រាស់បានត្រឹមត្រូវ ឧទាហរណ៍ ចំពោះថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើតនឹងផ្តល់ប្រសិទ្ធភាពប្រសិនបើលេបជារៀង- រាល់ថ្ងៃ ស្រោមអនាម័យបុរស-ស្រ្តីមានប្រសិទ្ធភាពនៅពេលកំពុងរួមភេទ ការចាក់ថ្នាំពន្យារកំណើត (Depo Provera injections) ការដាក់កងក្នុងស្បូន (intrauterine devices) ឬដៃស្បូន (Norplant) ការគ្រៀវ (sterilizations) គឺជាវិធីសាស្រ្តដែលមាន ប្រសិទ្ធភាពជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ខាងក្រោមនេះគឺជារបៀបប្រើប្រាស់វិធីពន្យារកំណើត ដែលត្រូវបានបែងចែកទៅតាមប្រភេទ៖ o ការលេបតាមមាត់ (oral ): ថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើតត្រូវលេបជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ o ការចាក់តាមសាច់ដុំ (muscle injection): ថ្នាំអ័រម៉ូន (Depo Provera) ត្រូវចាក់រៀងរាល់ ៣ខែម្តង o ការដាក់កងនៅដៃស្បូន (Norplant): ថ្នាំអ័រម៉ូនដែលមានប្រសិទ្ធភាពរយៈពេលយូរ ដែលត្រូវដាក់ក្រោមស្បែកនៅដើមដៃ។ o ការដាក់កងក្នុងស្បូន ( IUD): ត្រូវដាក់នៅក្នុងស្បូន។ o ការគ្រៀវ (sterilizations): ត្រូវធ្វើការវះកាត់ និងប្រើប្រាស់ថ្នាំសណ្តំ។ o ការពន្យារកំណើតភ្លាម : ការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យបុរស-ស្រ្តី និងការប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្លាប់មេជីវិតភ្លាមៗ (emergency contraceptives) បន្ទាប់ពីការរួមភេទរួច ឬក្នុង ៧២ម៉ោងក្រោយរួមភេទ។ ការប្រុងប្រយ័ត្ន និងផលអវិជ្ជមានមួយចំនួនក្នុងការប្រើប្រាស់មធ្យោបាយពន្យារកំណើតនីមួយៗ៖  o ការលេបថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើត៖ កម្រិតអ័រម៉ូន (estrogen) នៅក្នុងថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើតអាចបង្កបញ្ហាគាំងបេះដូងចំពោះស្រ្តីដែលមាន អាយុចាប់ពី ៣៥ឆ្នាំឡើងទៅ និងស្រ្តីដែលជក់បារី ។ ដូចនេះ ស្រ្តីទាំងនោះគួរចៀសវាងប្រើប្រាស់មធ្យោបាយពន្យារកំណើតនេះ។ o ការដាក់កងក្នុងស្បូន ( IUD)៖ អាចបង្កបញ្ហារលាកអាងត្រគាកធ្ងន់ធ្ងរ និងបញ្ហារលាកស្បូនដែលបណ្តាលមកពីការស៊កកងចូលទៅក្នុង ជញ្ជាំងស្បូន។ ការវះកាត់ជាវិធីសាស្រ្តដោះស្រាយបញ្ហានេះ។ o ការគ្រៀវ (sterilizations)៖ គ្រប់ការវះកាត់ទាំងអស់សុទ្ធតែអាចប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាបច្ចេកទេសនានា បញ្ហាប្រើប្រាស់ថ្នាំសណ្តំ និង បញ្ហាហូរឈាមជាដើម។ o ការពន្យារកំណើតភ្លាម (emergency contraceptives)៖ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំនេះមិនត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យប្រើសម្រាប់ ការពន្យារកំណើតគ្រប់ពេល នោះទេ ព្រោះវាអាចប៉ះពាល់ដល់វដ្តរដូវស្រ្តី និងមិនធានា១០០% ចំពោះការមិនមានកូននោះទេ ប្រសិនបើការប្រើប្រាស់ថ្នាំនេះមិនមាន ប្រសិទ្ធភាព នោះអាចបង្កឲ្យកើតមាននូវកូនក្រៅស្បូនទៀតផង។ ការត្រៀមខ្លួនមុនពេលប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្តពន្យារកំណើត៖ មិនមានវិធីសាស្រ្តពិសេសណាមួយដើម្បីឲ្យស្រ្តីត្រៀមខ្លួនមុនពេលប្រើប្រាស់វិធីពន្យារកំណើតនោះទេ។ ការប្រើប្រាស់វិធីពន្យារកំណើតបានលុះត្រាតែ ស្រ្តីប្រាកដថាខ្លួនមិនមានផ្ទៃពោះ មុនពេលដែលចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់ការលេបថ្នាំ ឬដាក់កង។  បញ្ហាប្រឈមក្នុងការប្រើប្រាស់មធ្យោបាយពន្យារកំណើត៖ o វិធីសាស្រ្តអ័រម៉ូន (hormones methods)៖ ការប្រើប្រាស់ពពួកថ្នាំអ័រម៉ូន អាចធ្វើឲ្យមានការប្រែប្រួលនូវវដ្តរដូវរបស់ស្រ្តី ប្រែប្រួលអារម្មណ៍ ឡើងគីឡូ ឡើងមុនលើមុខ ឈឺក្បាល។ លើសពីនេះទៅទៀត វាអាចបណ្តាលឲ្យស្រ្តីមួយចំនួនមានបញ្ហាបាត់រដូវរយៈពេលជាច្រើនខែនៅពេល បញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់ថ្នាំចាក់ និងការដាក់កងក្នុងដៃ។ o វិធីសាស្រ្តរាំងស្ទះ (barrier methods)៖ ការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យស្រ្តី (diaphragm) ចំពោះស្រ្តីត្រូវប្រាកដថាវាពិតជាត្រឹមត្រូវព្រោះ ស្រ្តីមួយចំនួនអាចនឹងជួបបញ្ហារលាកផ្លូវនោមនៅពេលដែលប្រើប្រាស់វា។ o វិធីសាស្រ្តសម្លាប់មេជីវិត (spermicide methods)៖ ស្រ្តី និងបុរសមូយចំនួនអាចមានអាល្លែកហ្ស៊ីជាមួយថ្នាំ (nonoxynyl-9) ដែលអាច រីករាលដាលទៅស្បែក។ o វិធីសាស្ត្រដាក់កងក្នុងស្បូន (IUD)៖ ការដាក់កងនេះមានន័យថាយករបស់ខាងក្រៅទៅដាក់នៅក្នុងស្បូនរបស់ស្រ្តី ដែលបណ្តាលឲ្យស្បូនមាន ប្រតិកម្មចង់យកវាចេញក្រៅ។ ដូច្នេះ ស្រ្តីដែលប្រើប្រាស់មធ្យោបាយនេះអាចមានការមកឈាមរដូវច្រើន និងឈឺចាប់ខ្លាំងនៅកន្លែងដែល ដាក់កងនោះ។ o ការគ្រៀវ (sterilizations)៖ ស្រ្តីមួយចំនួនអាចនឹងជួបបញ្ហាមករដូវមិនស្រួល បន្ទាប់ពីការគ្រៀវ។ បញ្ហានេះគេមិនទាន់ដឹងនៅឡើយទេ ថាអាចមកពីខ្សែចងរបស់ដៃស្បូននោះទេ។ មិនមានវិធីសាស្រ្តពន្យារកំណើតណាដែលល្អឥតខ្ចះនោះទេ។  គ្រប់វិធីសាស្ត្រខាងលើ គួរតែត្រូវបានឆ្លងកាត់ការពន្យល់ណែនាំរបស់អ្នកជំនាញត្រឹមត្រូវ ពីព្រោះអត្ថប្រយោជន៍ ក៏ដូចជាផលប៉ះពាល់របស់ វិធីសាស្រ្តនីមួយៗនឹងត្រូវបានសម្របសម្រួលទៅតាមលក្ខខណ្ឌផ្សេងៗទាក់ទងនឹងស្ត្រីម្នាក់ៗ ក៏ដូចជាផែនការគ្រួសាររបស់ពួកគេផងដែរ។  ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

ជាទូទៅ មធ្យោបាយដើម្បីដឹងថាមានផ្ទៃពោះគឺ ប្រាកដណាស់ថាជាការធ្វើតេស្ត។ ទន្ទឹមនឹងនេះ យើងក៏អាចសម្គាល់ទៅលើរោគសញ្ញាដំបូងមួយ ចំនួនរបស់ស្រ្តីដែលកំពុងមានផ្ទៃពោះផងដែរ។  ការមានផ្ទៃពោះតែងតែស្តែងចេញនូវរោគសញ្ញាផ្សេងៗគ្នាពីស្រ្តីមា្នក់ទៅស្រ្តីម្នាក់ ហើយពីកូនដំបូងទៅកូនបន្ទាប់។ ដោយរោគសញ្ញាខ្លះវាតែងតែ កើតឡើងរួចទៅហើយក្នុងអំឡុងពេលដែលស្រ្តីមានរដូវ ដែលធ្វើឲ្យមានការពិបាកក្នុងការកត់សម្គាល់។ រោគសញ្ញាមួយចំនួនទៀតសោត ក៏អាច មានលក្ខណៈស្រដៀងទៅនឹងអាការៈជំងឺមួយចំនួនទៀតផង។ វាអាចបណ្តាលអោយច្រឡំគ្នាទៅនឹងការមានផ្ទៃពោះ។ ដូច្នេះ មធ្យោបាយ​ដែលពិត ប្រាកដ នៅតែជាការធ្វើតេស្តដដែល។ ខាងក្រោមនេះគឺជារោគសញ្ញាដែលតែងតែកើតមានចំពោះស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ៖ ការធ្លាក់ឈាម និងឈឺចាប់ រយៈពេល ២ ឬ ៣ ថ្ងៃបន្ទាប់ពីការបង្កកំណើត ស៊ុតចាប់ផ្តើមរំកិលខ្លួនទៅក្នុងតួស្បូន និងធ្វើការកាច់សំបុក។ វាក៏បានស្តែងចេញនូវរោគសញ្ញា ដំបូង គឺមានការឈឺចាប់តិចតួច និងការធ្លាក់ឈាមតិចៗ (implantation bleeding)ដែលធ្វើឲ្យមានការច្រឡំទៅនឹងការមករដូវរបស់ ស្រ្តី។  វាកើតឡើងគ្រប់ពេលចន្លោះពីថ្ងៃទី ៦ទៅ ១២ ក្រោយការកាច់សំបុក។ ដោយសារមានការឈឺចាប់តិចៗ និងការធ្លាក់ឈាមមានតិចតួច ដែលធ្វើឲ្យស្រ្តីទូទៅគិតថាជាការមករដូវ។ ក្រៅពីការធ្លាក់ឈាម ស្រ្តីគួរតែសម្គាល់ទៅលើទឹករំអិលពណ៌ ស អន្លាយៗដែលហូរចេញពីទ្វារមាសដែល បញ្ជាក់ពីការរីកក្រាស់របស់ជញ្ជាំងស្បូន។ វាកើតឡើងតាំងពីពេលមានការកាច់សំបុក ហើយការរីកក្រាស់របស់កោសិកាជញ្ជាំងស្បូនបង្កើតឲ្យមាន ជាតិទឹករំអិលពណ៌ ស (ធ្លាក់ស) ។ ទឹករំអិលនេះទៀតសោត កើតមានជានិច្ចក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ និងមិនបង្កឲ្យមានបញ្ហាអ្វីនោះទេ ហើយក៏មិនត្រូវធ្វើការព្យាបាលអ្វីដែរ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើទឹករំអិលនេះមានក្លិនមិនល្អ បង្កឲ្យមានអារម្មណ៍រមាស់ និងរលាកត្រូវទៅជួបគ្រូពេទ្យដើម្បី បញ្ជាក់ពីមូលហេតុដែលបង្ក អាចមកពីផ្សិត ឬបាក់តេរី។  ការប្រែប្រួលទំហំដើមទ្រូង ការប្រែប្រួលទំហំដើមទ្រូងជាសញ្ញាមួយផ្សេងទៀតដែលអាចបញ្ជាក់ពីការមានផ្ទៃពោះ។ ការកើនឡើងនូវកម្រិតអ័រម៉ូនរបស់ស្រ្តីយ៉ាងឆាប់រហ័ស បន្ទាប់ពីមានការបង្កកំណើត ធ្វើឲ្យទំហំដើមទ្រូងមានការរីកធំ ឈឺស្រគៀល និងតឹងណែន ហើយមានអារម្មណ៍ធ្ងន់ៗ។ ចំណែកចុងសុដន់ប្តូរពី ពណ៌ត្នោតទៅជាពណ៌ក្រម៉ៅ។ វាតែងតែកើតឡើងនៅសប្តាហ៍ទី១ ឬ២ បន្ទាប់ពីការបង្កកំណើត។ បើការប្រែប្រួលនេះជាសញ្ញាដំបូងនៃការមាន ផ្ទៃពោះ អាការៈត្រូវមានរយៈពេល ២ទៅ ៣សប្តាហ៏ដើម្បីស៊ាំនឹងការកើតឡើងនូវកម្រិតអ័រម៉ូននេះ។ ប៉ុន្តែ បើអាការៈនៅតែបន្ត យើងគួរតែជួប គ្រូពេទ្យ។ ភាពល្ហិតល្ហៃ ភាពល្ហិតល្ហៃតែងតែកើតមានឡើងចំពោះស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ ចាប់តាំងពីសប្តាហ៍ដំបូងនៃការបង្កកំណើត។ វាកើតឡើងដោយសារតែអ័រម៉ូន (progesterone) មានកម្រិតខ្ពស់ហើយក៏អាចបណ្តាលមកពីបញ្ហាផ្សេងទៀតដូចជា ខ្វះជាតិស្ករក្នុងឈាម សម្ពាធឈាមចុះទាប និងការ ផលិតគ្រាប់ឈាមមិនគ្រប់គ្រាន់។ ប្រសិនបើភាពល្ហិតល្ហៃជាសញ្ញានៃការមានផ្ទៃពោះ យើងគប្បីសម្រាកឲ្យបានច្រើន និងញុំាអាហារដែលសម្បូរ ដោយប្រូតេអ៊ីន និងសារធាតុដែក។ ក្អួតចង្អោរ (ពេលព្រឹក) ការក្អួតចង្អោរគឺជាសញ្ញាញឹកញាប់ដែលកើតមានឡើងចំពោះស្រ្តីនៅអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ។ ប៉ុន្តែវាមិនបានកើតឡើងគ្រប់ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះនោះ ទេ។ មិនមានមូលហេតុច្បាស់លាស់ណាមួយដែលបញ្ជាក់ពីការក្អួតចង្អោរនេះទេ ប៉ុន្តែវាអាចបង្កដោយអ័រម៉ូនអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះតែប៉ុណ្ណោះ។ ការក្អួតចង្អោរតែងតែកើតមានគ្រប់ពេលទាំងអស់ ប៉ុន្តែភាគច្រើនគឺនៅពេលព្រឹក។ ស្រ្តីមួយចំនួនអាចទ្រាំទ្របាន និងមួយចំនួនទៀតមិនអាច ទ្រាំទ្របានទេអាស្រ័យលើរបបអាហារពេលដែលគាត់ញុំាក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ។ អាការៈនេះអាចបាត់ទៅវិញនៅសប្តាហ៍ទី១៣ ឬ១៤ (៣ ខែ ទៅ ៣ខែកន្លះ)។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ស្រ្តីទាំងអស់គប្បីញុំាអាហារណាដែលល្អចំពោះសុខភាព អាចឲ្យទារកលូតលាស់បានល្អ និងទទួលបាន នូវសារជាតិចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់។ ក្នុងករណីនេះ ស្រ្តីគួរទៅជួបគ្រូពេទ្យដើម្បីពិភាក្សាពីរឿងនេះ។ ការបាត់រដូវ ការបាត់រដូវគឺជាសញ្ញាទី ១ ដែលជាក់លាក់របស់ស្រ្តីអាចបញ្ជក់ថាមានផ្ទៃពោះយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ប៉ុន្តែមិនមានន័យថាការបាត់រដូវ ឬរដូវមកយឺត ទាំងអស់សុទ្ធតែជាមូលហេតុនៃការមានផ្ទៃពោះនោះទេ។ ស្រ្តីមួយចំនួនក៏អាចជួបប្រទះនឹងការធ្លាក់ឈាមក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះនេះដែរ។ ប្រសិនក្នុងករណីនេះ ស្រ្តីគួរតែទៅជួបគ្រូពេទ្យដើម្បីយល់ដឹងពីមូលហេតុនៃការធ្លាក់ឈាមនេះ ថាតើវាជាការធ្លាក់ឈាមធម្មតាឬក៏ជាសញ្ញា អាសន្ន។ ចំពោះការបាត់រដូវនេះក៏មានមូលហេតុផ្សេងទៀតផងដែរក្រៅពីការមានផ្ទៃពោះ ដូចជាការឡើងគីឡូ ឬស្រកគីឡូពេក បញ្ហា បម្រែបម្រួលអ័រម៉ូន ភាពល្ហិតល្ហៃ ស្រេ្តសជាដើម។ ការបាត់រដូវនេះក៏អាចបណ្តាលមកពីស្រ្តីដែលធ្លាប់លេបថ្នាំពន្យារកំណើត ប៉ុន្តែបានផ្អាកការ លេបថ្នាំវិញ។ សញ្ញាដំបូងផ្សេងៗទៀត៖ -ការនោមញឹក ៖ ស្រ្តីតែងតែមានអាការៈនេះនៅចន្លោះសប្តាហ៍ទី ៦-៨ បន្ទាប់ពីមានការបង្កកំណើត ដោយសារការកើនឡើងនូវកម្រិតអ័រម៉ូន។ ប៉ុន្តែវាក៏អាចបណ្តាលមកពីបញ្ហាផ្សេងទៀតផងដែរដូចជា ការរលាកផ្លូវនោម ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ការប្រើប្រាស់ថ្នាំបញ្ចុះទឹកនោមហួសកំណត់។ -ការទល់លាមក ៖ អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ កម្រិតអ័រម៉ូន (progesterone) កើនឡើងខ្ពស់ អាចបណ្តាលឲ្យមានការទល់លាមក។ ដូចនេះ ដើម្បីបន្ធូរបន្ថយរោគសញ្ញានេះ ត្រូវញុំាទឹកឲ្យបានច្រើន ញុំាអាហារដែលសំបូរជាតិសរសៃ (fiber) និងការធ្វើហាត់ប្រាណ។ -ការផ្លាស់ប្តូរអារម្មណ៏ ៖ វាតែងតែកើតឡើងក្នុងអំឡុងពេលត្រីមាសទី១ (៣ខែដំបូង) នៃការមានផ្ទៃពោះដោយសារមានការកើនឡើងនូវ កម្រិតអរម៉ូន។ -ឈឺក្បាល និងឈឺខ្នង ៖ ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះមួយចំនួនតែងតែមានអាការៈឈឺក្បាល និងមួយចំនួនទៀតមានអាការៈឈឺខ្នងចង្កេះ។ -វិលមុខ និងសន្លប់ ៖ អាការៈនេះតែងកើតឡើងដោយសារបញ្ហាសម្ពាធឈាមទាប ការបញ្ជូនឈាមទៅចិញ្ចឹមកោសិកាយឺត កម្រិតជាតិស្ករ ក្នុងឈាមទាប។ ចំពោះស្រ្តីដែលគ្រប់អាយុរៀបការដែលមានការបាត់រដូវ ឬក៏សញ្ញាទាំងឡាយណាដែលសង្ស័យថាមានផ្ទៃពោះ គប្បីត្រូវទៅជួបគ្រូពេទ្យជំនាញ ដើម្បីធ្វើតេស្តពិនិត្យឲ្យបានជាក់លាក់  ចៀសវាងការប៉ាន់ស្មានដោយគ្មានអំណៈអំណាង។ អានបន្ថែមពីដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃតាមសប្តាហ៍ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

ក្រៅពីអណ្តាតជាប់ដែលជាផលពិបាកនៅពេលបំបៅដោះទារក នៅមានបបូរមាត់ជាប់ ដែលបបូរមាត់ខាងលើជាប់ជាមួយនឹងសាច់អញ្ចាញខាងមុខដោយភ្នាស់ម៉្យាងឈ្មោះ Maxillary Frenum។ ហើយភ្នាស់មួយនេះមិនមានផលប្រយោជន៍អ្វីទេផ្ទុយទៅវិញវាមានផលរំខានជាច្រើននៅពេលវាភ្ជាប់បបូរមាត់ និងសាច់អញ្ចាញកាន់តែតឹង។ ភ្នាស់នេះផ្តល់ភាពលំបាកនៅពេលបំបៅដោះទារកដោយទារកមិនអាចបើកមាត់ធំនិងបឺតយកទឹកដោះបានស្រួល។ ហើយម្យ៉ាងទៀតវាអាចបណ្តាលឲ្យធ្មេញពុក ចន្លោះកណ្តាលធ្មេញមុខ បញ្ហាអញ្ចាញ និងបញ្ហាដែលទាមទារឲ្យមានការពត់ធ្មេញ ហើយបបូរមាត់ក៏មានភាពលំបាកក្នុងការធ្វើចលនា និងតួនាទីដទៃទៀតដូចជាពេលញញឹម និងនិយាយ។ ជាធម្មតាការព្យាបាលភ្នាសជាប់នេះមិនត្រូវការធ្វើនៅបន្ទប់វះកាត់ឬប្រើថ្នាំសន្លប់ទេ។ ចំណាត់ថ្នាក់នៃ Maxillary Frenum របស់ក្មេងតូចៗនៅលើកុមារតូចៗដែលមានអាយុចាប់ពី ៨ខែដល់៣ឆ្នាំយើងឃើញថាមានចំណាត់ផ្សេងៗចំនួន ៤ដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់: ប្រភេទទី១ : Frenumធម្មតា ប្រភេទទី២ : ភ្នាសនៅលើធ្មេញ ប្រភេទទី៣ : ភ្នាសលាតសន្ធឹងនៅចន្លោះធ្មេញ ប្រភេទទ៤ :  ភ្នាសលាតសន្ធឹងទៅដល់ក្រអូមមាត់ ការព្យាបាល ការព្យាបាលបបូរមាត់ជាប់នេះមិនពិបាកប៉ុន្មានទេ។ យើងអាចព្យាបាលដោយការវះកាត់ឬដោយឡាហ្សែរ។ ចំពោះទារកការព្យាបាលមិនទាមទារការចាក់ថ្នាំស្ពឺកនោះទេដោយគ្រាន់តែប្រើប្រភេទជែល១នាទីមុនធ្វើការព្យាបាល។ តែប្រសិនបើក្មេងរៀងធំបន្តិចគឺត្រូវប្រើថ្នាំស្ពឹកជាជំនួយ។ ក្រោយពីធ្វើការព្យាបាល ១. ឧស្សាហ៍ទាញបបូរមាត់កុំឲ្យនៅស្អិតជាប់ជា-មួយនឹងអញ្ចាញដោយវាងាយនឹងជាប់វិញ(ករណីព្យាបាលដោយឡាហ្សែរ) ២. អាចនឹងមានហើមតិចៗដោយបាត់ទៅវិញបន្ទាប់ពី ២៤ទៅ ៣៦ម៉ោងក្រោយព្យាបាល។ គួរប្រើទឹកកកស្អំដើម្បីកាត់បន្ថយការហើមនេះ។ ៣. អាចប្រើថ្នាំ Tylenol ឬប្រភទដូចគ្នានេះប្រសិនបើទារកមិនមានអាការៈល្អ ៤. ប្រើជែលបំបាត់ភាពឈឺចាប់ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ​​ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។           

Share

ការងូតទឹកឲ្យទារកគឺជាសកម្មភាពដ៏សំខាន់ និងជាកាយវិការមួយធ្វើឲ្យឳពុកម្តាយព្រមទាំងកូនមានពេលវេលានៅជាមួយគ្នា និងរឹតបន្តឹងចំណងនៃក្តីស្រឡាញ់។ ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណា ក៏ការងូតទឹកឲ្យកូនតូច តម្រូវឲ្យមានការប្រុងប្រយ័ត្នជាមុនឲ្យបានច្រើនដែរ។ ខាងក្រោមនេះជាការប្រុងប្រយ័ត្នមួយចំនួនដែលអ្នកគួរអនុវត្តនៅពេលងូតទឹកឲ្យកូនតូចជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក៖ • កំណត់បរិមាណទឹកឲ្យបានត្រឹមត្រូវ កុំឲ្យច្រើនពេក ឬមិនត្រូវលើសពី២ឬ៣អ៊ីញ នៅក្នុងអាងងូតទឹកសម្រាប់ទារករបស់អ្នកទេ។ • មិនត្រូវទុកកូនតូចរបស់អ្នកឲ្យនៅម្នាក់ឯងក្នុងទឹកឡើយ សូម្បីតែរយៈពេលខ្លី ទោះជាពេលអ្នកលើកទូរស័ព្ទ ឬទៅបិតចង្ក្រានក៏ដោយ។ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវចាកចេញពីបន្ទប់ទឹកដើម្បីទៅរក្សាអ្វីដែលសំខាន់ ត្រូវលើកកូនតូចរបស់អ្នកចេញពីទឹករុំនឹងកន្សែងពោះគោ និងនាំគាត់ទៅជាមួយអ្នក។ ហើយនៅពេលដែលអ្នកនាំគាត់ទៅងូតទឹកវិញ សូមយកកន្សែងពោះគោស្ងួតទៅជាមួយ ដើម្បីទុកជូតខ្លួនឲ្យគាត់នៅពេលងូតទឹករួច។ • អ្នកត្រូវប្រាកដថាទឹកមានសភាពក្តៅឧណ្ហៗល្មម ក្នុងកម្រិត៣៧ ទៅ៣៨អង្សា មិនក្តៅខ្លាំងពេក ព្រោះស្បែកទារកមានសភាពស្តើងជាងស្បែកយើងធម្មតា ហើយវាងាយនឹងមានប្រតិកម្មទៅនឹងកម្តៅខ្លាំង អាចរលាក និងក្រហម។ ប្រសិនបើអ្នកមិនប្រាកដអំពីសីតុណ្ហភាពដែលមានសុវត្ថិភាពអ្នកអាចប្រើឧណ្ហមាត្រ (ប្រដាប់ស្ទង់កម្តៅ) ដែលលោកអ្នកអាចរកទិញបាននៅតាមហាងលក់ផលិតផលថែទាំទារក ឬនៅឱសថស្ថាននៅជិតផ្ទះអ្នក។ ឧបករណ៍ដ៏សាមញនេះ គឺធ្វើការផ្លាស់ ប្តូរពណ៌ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីកម្រិតកម្តៅថាមានសុវត្ថិភាពឬអត់។ • សូមប្រើអាងងូតទឹកប្រភេទជ័រ ដែលមានទំហំសមស្របសម្រាប់ទារករបស់អ្នក ដែលអាចសម្គាល់បានដោយ មានច្រកតូចល្មមទំហំចាប់ពី ៦.៥អ៊ីងឡើងទៅ។ ទំហំច្រកនេះបង្កភាពងាយស្រួលសម្រាប់អ្នកក្នុងការដាក់ក្បាលកូនតូចរបស់អ្នក រក្សាឲ្យផុតពីទឹកពេលកំពុងងូត។ • ប្រើសាប៊ូដែលមានកម្រិតស្រាល ព្រោះវាផ្តល់នូវលក្ខណៈល្អប្រសើរសម្រាប់ស្បែកទារកក្នុងអំឡុងពេលមួយឆ្នាំដំបូងឬច្រើនជាងនេះ (ចាំថាដុំសាប៊ូពណ៌សមិនមែនជាប្រភេទសាប៊ូដុសខ្លួនទារកដែលស្រាលនោះទេ)។ សូមសាកល្បងប្រើសាប៊ូសម្រាប់ទារក ដែលមិនមានបន្ថែមក្លិនក្រអូប ឬប្រភេទសាប៊ូ Dove, Basis, ឬសាប៊ូNeutrogena។ ប្រើសាប៊ូក្នុងបរិមាណតិចរួមជាមួយនឹងការត្រដុសថ្នមៗ។ • គប្បីជ្រើសរើសសាប៊ូកក់សក់សម្រាប់ទារក ចៀសដាច់ខាតប្រើរួមជាមួយមនុស្សធំ ព្រោះផលិតផលសម្រាប់មនុស្សធំមានសារធាតុកាត់ខ្លាំង ថែមទាំងអាចធ្វើឲ្យក្រហាយភ្នែកទារកទៀតផង។  © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ​​​​ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។  

Share

សំណួរ៖ នាងខ្ញុំរស់នៅភ្នំពេញ។ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ មិត្តភក្តិខ្ញុំបានជួបគ្រោះអកុសលមួយ គឺកូនស្លាប់ក្នុងផ្ទៃដោយមិនដឹងមូលហេតុក្រោយពីមានផ្ទៃពោះជាង២ខែ។ នាងខ្ញុំចង់ដឹងថា តើបញ្ហានេះបណ្តាលមកពីមូលហេតុអ្វីដែរ? ហើយតើរយៈពេលប៉ុន្មានទៀត ទើបនាងអាចមានផ្ទៃពោះថ្មីបាន? ចម្លើយ៖ ច្រើនជាង៨០%នៃការរលូតកូនកើតឡើងក្នុងរយៈពេល៣ខែដំបូងនៃការមានផ្ទៃពោះ។ ការរលូតកូនភាគច្រើនកើតឡើង នៅពេលដែលទារកក្នុងផ្ទៃ មានបញ្ហាហ្សេនេទិកពីកំណើត។ ជាទូទៅ បញ្ហាទាំងនេះមិនមានទាក់ទងជាមួយនឹងម្តាយទេ។ មូលហេតុដទៃទៀតនៃការរលូតកូន រួមមាន ៖ • ការបង្ករោគ • ស្ថានភាពសុខភាពរបស់ម្តាយ ដូចជាជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬជំងឺក្រពេញទីរ៉ូអុីត • បញ្ហាអ័រម៉ូន • ការឆ្លើយតបរបស់ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ • បញ្ហាសុខភាពផ្លូវកាយរបស់មាតា • ស្បូនមិនប្រក្រតី។ មិត្តរបស់អ្នកគួរតែពិភាក្សាពីពេលវេលានៃការមានផ្ទៃពោះលើកក្រោយរបស់គាត់ជាមួយនឹងវេជ្ជបណ្ឌិត។ វេជ្ជបណ្ឌិតមួយចំនួន នឹងណែនាំឲ្យគាត់រង់ចាំមួយរយៈពេលសិន (ពីការមករដូវខែទី១ទៅខែទី៣) មុនពេលព្យាយាមមានផ្ទៃពោះម្តងទៀត។ ដើម្បីការពារការរលូតកូនម្តងទៀត វេជ្ជបណ្ឌិតរបស់គាត់ អាចនឹងណែនាំពីការព្យាបាល ដោយចំណាយពេលទាំងព្យាបាលសុខភាពផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តបន្ទាប់ពីការរលូតកូនលើកមុន។ បកស្រាយដោយ​ ៖ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត ANNA ROSLYAKOVA ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃAnna Women and Baby’s Center © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។  

Share
Top