Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Black and white sport cap

$18.15
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout
(096) 7888-017 info@healthtime.tips (096) 7888-017
English English
ភាសាខ្មែរ ភាសាខ្មែរ
Login
Createx Logo
  • Aug 16, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 8.7K views

រាកដោយសារវីរុស ជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរឬយ៉ាងណា?

រាក គឺបណ្តាលមកពីការបាត់បង់លំនឹងនៃការស្រូបយកទឹក ដោយហេតុថា ពោះវៀនដែលធ្លាប់មានតួនាទីស្រូប ទឹកឲ្យលាមកទៅជារឹង បែរជាបញ្ចេញជាតិទឹកធ្វើឲ្យលាមកកាន់តែមានសភាពរាវខុសពីធម្មតា។ ភាគច្រើន ជំងឺរាកបង្កឡើងដោយ ពពួកវីរុស បាក់តេរី ថ្នាំមួយចំនួន ជំងឺមួយចំនួនដែលប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធរំលាយ ឬដោយសារជំងឺក្រពេញមួយចំនួន។ ការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា នៅក្នុងសកលលោកមានមនុស្សកើតជំងឺរាកជាង២.៥លាននាក់ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ មិនថាប្រទេសអភិវឌ្ឍ ឬកំពុងអភិវឌ្ឍនោះទេ។ តាមទិន្នន័យរបស់ក្រសួងសុខាភិបាលប្រទេសកម្ពុជា ឆ្នាំ២០១២ មានអ្នកជំងឺរាកចំនួនប្រមាណ ៣៩២​ ១៨៥នាក់ ដែលបានមកពិគ្រោះជំងឺជាមួយគ្រូពេទ្យ ក្នុងនោះកុមារដែលមានអាយុក្រោម៥ឆ្នាំមានចំនួន១៨៧ ៥៣៨នាក់។ និយមន័យ ជំងឺរាកដោយវីរុស គឺជាការបង្ករោគដោយវីរុសមួយចំនួនដែលបណ្តាលឲ្យរាក រួមមាន Rotavirus Adenovirus Astrovirus ឬNovovirus ក្នុងចំណោមនោះ Rotavirus ជាវីរុសបង្កឲ្យរាកច្រើនជាងគេ ពិសេសកុមារអាយុក្រោម៥ឆ្នាំ ដោយសារអនាម័យ របស់ពួកគេនៅមានកម្រិត។ គួរបញ្ជាក់ថា ការរាក ដែលបង្កដោយវីរុស មិនមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ ដូចជំងឺរាកដែលបង្កដោយពពួកបាក់តេរី ឬដោយសារជំងឺ ផ្សេងៗនោះទេ។ រោគសញ្ញា ករណីរាកដោយសារវីរុស ភាគច្រើនមិនមានប៉ះពាល់ដល់ពោះវៀនធំ ឬធ្វើឲ្យរលាកពោះវៀនធ្ងន់ធ្ងរទេ តែវាធ្វើឲ្យលេចចេញជារោគសញ្ញាមួយចំនួនដូចជា៖ •    រាកទឹក (មិនមានឈាម ឬសម្បោរទេ) •    ក្តៅខ្លួន (តែមិនក្តៅខ្លាំង និងឆាប់បាត់ទៅវិញ) •    ឈឺចាប់ក្នុងពោះតិចតួច •    ចង្អោរ ក្អួត •    បាត់បង់ជាតិទឹកដែលអាច ធ្វើឲ្យភ្នែកខូង ស្បែកជ្រួញ ស្ងួតមាត់ ស្រេកទឹក ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរ កុមារអាចមានអាការៈសន្លឹម។ យន្តការរាកដោយវីរុស នៅពេលកុមារញ៉ាំទឹក ឬអាហារ ដែលមានផ្ទុកនូវវីរុសប្រភេទដូចរៀបរាប់ខាងលើ ហើយវីរុសចូល ដល់ក្នុងខ្លួន ធ្វើឲ្យភ្នាសកោសិកាពោះវៀនបាត់បង់មុខងារ កោសិការបស់ពោះវៀនមិនអាចស្រូប​យកទឹកបាន ហើយថែមទាំងបញ្ចេញទឹកមួយ​ចំនួនមកវិញ បង្កឲ្យលាមកមានសារធាតុទឹកច្រើន ខុសប្រក្រតីដែលយើងហៅថារាក។ អាការៈនៃការ រាកដោយវីរុសអាចកើតឡើង២ ឬ៣ថ្ងៃ និងបាត់ ទៅវិញដោយឯកឯង ប៉ុន្តែបើរាកលើសពីមួយសប្តាហ៍គួរប្រយ័ត្ន ព្រោះវាអាចជាបញ្ហាផ្សេងទៀតដែលមិនមែនជាការរាកដែលបង្កឡើងដោយវីរុស​ តែអាចគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ រាកដោយសារវីរុស យើងអាចធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដោយ​មើលលើសញ្ញាជាក់ស្តែង ដូចជា លាមកមិនប្រក្រតីមានទឹកច្រើនជាងធម្មតា ហើយគាត់បត់ជើងញឹក​​ញាប់ បើតាមវេជ្ជសាស្ត្រ គឺបត់ជើងលើសពី៣ដង ក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយនិយាយពីកំហាប់វិញ គឺទឹកច្រើន ជាងកាក។ ចំពោះការពិនិត្យអមវេជ្ជសាស្រ្តផ្សេងទៀតមិនមានការចាំបាច់ទេបើអាការៈរាកមិនធ្ងន់ធ្ងរក្នុងករណីដែលមានការសង្ស័យថារាកដោយសារមូលហេតុផ្សេងៗទៀត ដូចជាបាក់តេរី ឬជំងឺផ្សេងៗដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ ទើបការពិនិត្យអមវេជ្ជសាស្រ្ត ដូចជាការពិនិត្យឈាម ឬលាមក មានភាពចាំបាច់ គឺដើម្បីរកមូលហេតុច្បាស់លាស់ វាយតម្លៃភាពធ្ងន់ធ្ងរ ធ្វើការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និង ចៀសវាងគ្រោះថ្នាក់។ ការព្យាបាល ដោយសារតែផលវិបាកនៃជំងឺរាក គឺធ្វើឲ្យបាត់បង់ជាតិទឹក ដូចនេះ អ្នកជំងឺនឹងតម្រូវឲ្យមានការបំពេញ ជាតិទឹកបន្ថែម ក្នុងករណីមិនធ្ងន់ធ្ងរ អ្នកជំងឺអាចញ៉ាំទឹកអូរ៉ាលីត្រ ១២០មីលីត្រក្នុងការរាកម្តង។ការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សេងទៀតអាចធ្វើទៅតាមសញ្ញារបស់អ្នកជំងឺដូចជាថ្នាំបំបាត់ក្តៅខ្លួនជាដើម។ ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួនដូចជាបត់ជើងឈាម ក្តៅខ្លួនខ្លាំងរាកមានចំនួនច្រើន ករណីនេះបំពេញជាតិទឹក ដែលខ្វះ តាមការផឹកទឹកអាចមិនគ្រប់គ្រាន់ អ្នកជំងឺនឹងត្រូវបញ្ជូនទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យជាបន្ទាន់​​ ដើម្បីធ្វើការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ។ វិធីសាស្ត្រការពាររាកអាចការពារបានដោយធ្វើអនាម័យឲ្យល្អដូចជា៖ •    ញ៉ាំទឹកស្អាត •    លាងដៃមុនញ៉ាំអាហារ ឬក្រោយចេញពីបង្គន់ •    អនាម័យលើរបស់របរប្រើប្រាស់របស់កុមារដូចជាកំប៉ុងទឹកដោះគោ ជាដើម។ ទោះបីជំងឺរាកដោយវីរុសមិនសូវមានភាពធ្ងន់ធ្ងរក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែគ្រប់ម្តាយទាំងឡាយគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច ប្រសិនកូនមានជំងឺរាក ពិសេសទារកអាយុក្រោម ៣ខែមានទម្ងន់តូចជាង ៨គីឡូក្រាម ឬកើតមិនគ្រប់ខែ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរ ថា បើទារកមានសញ្ញារាកច្រើនខុសធម្មតា លាយឈាម ឬសម្បោរ ស្ងួតមាត់ ភ្នែកខូង ឬមានអាការៈ សន្លឹមម្តាយគួរប្រញាប់បញ្ជូនទារកទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យដែលនៅជិតអ្នកបំផុតឲ្យបានទាន់ពេលវេលាដើម្បីចៀសវាងគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ។ បកស្រាយដោយ​៖ វេជ្ជបណ្ឌិត គី វុត្ថា ប្រធានផ្នែក ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀននៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Other Diseases Gastrointestinal
Share
  • Aug 14, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 1.7K views

ការព្យាបាល​ជំងឺឫសដូងបាត នៅគ្លីនិក តូច យ៉ាន​!

ការព្យាបាល​ជំងឺឫសដូងបាត នៅគ្លីនិក តូច យ៉ាន​! បើលោក លោកស្រី មានជំងឺឬសដូងបាត សូមកុំបារម្ភ ! សូមអញ្ជើញមកកាន់គ្លីនិក តូច យ៉ានយើងខ្ញុំ មានវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសព្យាបាលជំងឺឫសដូងបាត ធានាព្យាបាលជាគ្រប់ប្រភេទ និងគ្រប់ដំណាក់កាលនៃជំងឺឫសដូងបាត ទោះបីដុះ ៥០ឬ៦០ឆ្នាំហើយក្តី ឬកំពុងទុំហូរឈាមក្តី ។ - ព្យាបាលដោយ បច្ចេកទេសវិទ្យាសាស្រ្តថ្មីទំនើប - ចាក់និងលេបថ្នាំពេទ្យសម័យ មិនបាច់វៈកាត់ មិនបាច់សំរាកពេទ្យ - ធានាព្យាបាលជាគ្រប់ប្រភេទ​ជំងឺឫសដូងបាតទោះបីដុះ៥០ឬ៦០ឆ្នាំហើយក្តី ឬ កំពុងទុំ ហូរឈាម ក្តី ។ - ព្យាបាលរយៈពេលខ្លី (៣ទៅ៥ថ្ងៃយ៉ាងយូរបំផុត ធានាមិនដុះវិញ)។ - ព្យាបាលរួចមាន ប័ណ្ណធានារាប់រងជូនអ្នកជំងឺ ធានាជូនមួយជីវិត។ - បើមានអ្នកជំងឺស្ត្រី មានអ្នកគ្រូពេទ្យពិនិត្យ និង ព្យាបាលជូន។ - ក្នុងរយៈពេលព្យាបាលអ្នកជំងឺ ពុំមានការឈឺចាប់ អាចដេក, ដើរ, ឈរ, អង្គុយ, ហូបចុក, លក់ដូរ, ធ្វើការងារ បានដូចធម្មតា មិនបាច់សម្រាកពេទ្យ។  - ពិនិត្យ, ពិគ្រោះ, ថត ជំងឺឬសដូងបាតជូនតលៃ $៥ក្នុងមួយនាក់។ - ចំពោះអ្នកនៅបណ្ដាខេត្ត,ក្រុងឆ្ងាយពុំមានកន្លែងស្នាក់នៅ គ្លីនិក មាន កន្លែងឲ្យស្នាក់នៅ ចាក់ថ្នាំរយៈពេល ៣ឬ៥ថ្ងៃ ដោយពុំគិតប្រាក់ទេ។ លោក លោកស្រី ទូរស័ព្ទពិភាក្សាពិគ្រោះជំងឺ ជាមួយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត តូច យ៉ាន បានតាមរយៈទូរស័ព្ទលេខTel: 012 855 922 /070 855 922 /016 955 822/097 97 97 882ឬ ទូរស័ព្ទមិនអស់ប្រាក់លេខ 1800 20 1989 ឬ មកកាន់ផ្ទះលេខ 16-18 ផ្លូវលេខ16 ក្នុងបុរីពិភពថ្មី ផ្លូវ វេងស្រេង ភូមិ ត្រពាំងថ្លឹង សង្កាត់ ចោមចៅ ខណ្ឌ័ ពោធិ៍សែនជ័យ និង សាខាទាំង ៥ នៅទីក្រុង ភ្នំពេញ ។ សូមអគុណ!

Other Diseases
Share
  • Jul 20, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 14K views

ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ឬចោរលួចគំហើញស្ងាត់ៗ

យើងខ្ញុំគិតថា លោកលោកស្រីមួយចំនួនធំនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ពិតជាធ្លាប់ស្គាល់ និងបានដឹងថាអ្វីជាជំងឺភ្នែកឡើងបាយ ជំងឺកន្ទុយថ្លែន និងជំងឺបាតភ្នែកបណ្តាលមកពីជំងឺទឹកនោមផ្អែម ប៉ុន្តែមានមនុស្សតិចតួចណាស់ដែលស្គាល់ពីជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក។ បើយោងតាមសៀវភៅស្តីអំពីផែនការយុទ្ធសាស្រ្តជាតិ សម្រាប់គ្រប់គ្រង និងបង្ការភាពពិការភ្នែក ២០១៦-២០២០   ដែលបានបោះពុម្ភដោយ កម្មវិធីជាតិសុខភាពភ្នែក ក្នុងខែកញ្ញា ២០១៧ យើងសង្កេតឃើញថា «ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកមាន ៣.១% នៃភាពពិការភ្នែក និងមានប្រជាជនកម្ពុជាប្រមាណជា ៣០ ០០០នាក់ មានជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែករ៉ាំរ៉ៃ»។   បន្ថែមពីលើនេះ ប្រជាជនប្រមាណជា ៩០ ០០០នាក់ទៀតត្រូវបានគេសង្ស័យថាមានជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក  ជាពិសេសជាងនេះទៅទៀត  ជំងឺមួយនេះក៏ជាមូលហេតុចម្បងទី៤  ដែលបណ្ដាលឲ្យមានភាពពិការភ្នែកនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ការយល់ដឹងពីជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ភ្នែក ជាសរីរាង្គសំខាន់មួយចាំបាច់សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ដែលមានតួនាទីចម្បង គឺការមើលឃើញ ឬហៅថា “គំហើញ’’។ ជាទូទៅ មនុស្សយើងអាចមើលឃើញបានដោយអាស្រ័យលើកត្តាបីយ៉ាង គឺមុខងារគ្រាប់ភ្នែក ខួរក្បាល និងខ្សែបញ្ជូនរូបភាពពីគ្រាប់ភ្នែកទៅខួរក្បាលមានលក្ខណៈល្អ។ កាលណាកត្តាណាមួយក្នុងចំណោមកត្តាទាំងបីនេះមានបញ្ហា នោះគំហើញក៏មានបញ្ហាដែរ។ ជាក់ស្តែង ចំពោះជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក គឺអ្នកជំងឺមានបញ្ហាទៅលើសរសៃអ៊ុបទិក ( Optic nerve ជាខ្សែបញ្ជូនរូបភាពពីគ្រាប់ភ្នែកទៅខួរក្បាល)   ដោយសារការកើនឡើងសម្ពាធនៅក្នុងភ្នែក។ នៅពេលដែលសម្ពាធនៅក្នុងភ្នែកកើនឡើង សរសៃអ៊ុបទិកដែលស្ថិតនៅផ្នែកខាងក្រោយភ្នែកនឹងរងការគាបសង្កត់ជាប្រចាំនាំឲ្យវាខូចដោយធ្វើឲ្យដែនគំហើញរបស់អ្នកជំងឺបាត់បង់ឬរួមតូចទៅៗរហូតដល់មើលមិនឃើញទាំងស្រុង។ សូមបញ្ជាក់ថា សរសៃអ៊ុបទិកជាកោសិកាខួរក្បាល ដូច្នេះប្រសិនបើវាមានការខូចខាត វាមិនអាចដុះរីកលូតលាស់មកដូចធម្មតាបាននោះទេ។ ដោយយោងតាមហេតុផលខាងលើ ក្រោយការព្យាបាល ដែនគំហើញដែលបាត់របស់អ្នកជំងឺមិនអាចត្រឡប់មកធម្មតាបាននោះទេ ប្រសិនបើមុនការព្យាបាលអ្នកជំងឺមានការប៉ះពាល់ទៅលើសរសៃអ៊ុបទិកធ្ងន់ធ្ងរ។ ការព្យាបាលជំងឺនេះ គឺតម្រូវឲ្យអ្នកស្វែងរកជំងឺនេះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសជំងឺទឹកដក់ នឹងចាប់ផ្តើមព្យាបាលមុនពេលមានបញ្ហាប៉ះពាល់ទៅលើសរសៃអ៊ុបទិក និងមុនពេលមានការបាត់ដែនគំហើញ។ លក្ខណៈទូទៅនៃប្រព័ន្ធទឹកនៅក្នុងភ្នែក និងដែនគំហើញ នៅក្នុងគ្រាប់ភ្នែករបស់យើងមានចរន្តទឹកហូរដ៏អស្ចារ្យមួយ ដោយហេតុតែមានតុល្យភាពរវាងការផលិតទឹក  និងការស្រូបទឹកចេញពីគ្រាប់ភ្នែកបាតុភាពនេះធ្វើឲ្យកើតមានសម្ពាធមួយ ដែលជាធម្មតាក្នុងភ្នែករបស់យើងមានសម្ពាធទឹកចន្លោះពី ១០ ទៅ២០ មីលីម៉ែត្របារ៉ត។ ដោយឡែកជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកបណ្តាលមកពីបាត់តុល្យភាពរវាងការផលិតទឹក និងការស្រូបទឹកចេញពីគ្រាប់ភ្នែក ដែលនាំឲ្យទឹកដែលផលិតនៅក្នុងភ្នែកចេញមិនរួច និងកើនបរិមាណនៅក្នុងនោះ ធ្វើឲ្យសម្ពាធនៅក្នុងគ្រាប់ភ្នែកកើនខុសពីធម្មតា ដូច្នេះវាធ្វើឲ្យសរសៃអ៊ុបទិកខូច និងដែនគំហើញបាត់ជាបណ្តើរៗ។ ការវិវឌ្ឍន៍ នៃការខូចសរសៃអ៊ុបទិក និងការបាត់ដែនគំហើញ (ក) ប្រព័ន្ធនៃចរន្តទឹកហូរក្នុងភ្នែកធម្មតា (ខ) ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក៖ សរសៃអ៊ុបទិក ខូចដោយសារសម្ពាធសង្កត់ ចំណែកឯ ដែនគំហើញ ជាទំហំវាល ឬផ្ទៃទាំងមូលដែលយើងអាចមើលឃើញនៅពេលដែលភ្នែកបានបើក  ដោយយើងអាចមើលឃើញវត្ថុដែលនៅចំហៀង ខាងលើ ៦០ដឺក្រេ ខាងក្រោម៧៥ដឺក្រេ  ខាងច្រមុះ៦០ដឺក្រេ  ខាងត្រចៀក ១០០ដឺក្រេនៅពេលមើលត្រង់ទៅមុខ។ រោគសញ្ញាសំខាន់ៗរបស់ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ជំងឺនេះស្ទើរតែគ្មានសញ្ញាណាមួយស្តែងចេញឲ្យអ្នកជំងឺបានដឹងមុនថាគាត់មានជំងឺនេះទេ លុះត្រាតែសរសៃអ៊ុបទិកខូចលើសពី៨០% ទើបអ្នកជំងឺអាចលេចចេញសញ្ញាមួយចំនួនដូចខាងក្រោម៖ •    ឈឺក្បាល (ភាគច្រើនមួយចំហៀង និងនៅពេលព្រឹកព្រលឹម) •    ភ្នែកឆាប់ឡើងបាយ និងស្រវាំងភ្នែក •    ភ្នែកក្រហម ហើយឈឺ •    ចង់ក្អួត ចង្អោរ •    មើលច្បាស់តែវត្ថុដែលនៅពីចំមុខ និងមើលមិនច្បាស់វត្ថុដែលនៅចំហៀង •    ចុករួយគ្រាប់ភ្នែកជាញឹកញាប់។ល។   តើនរណាដែលងាយប្រឈមមុខនឹងជំងឺនេះ? ក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមានអត្រានៃការកើតជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកនេះប្រមាណជា ៣.១% ដែលនៅក្នុងនោះវាកើតមានច្រើននៅលើក្រុមមនុស្សចាស់ដែលមានអាយុចាប់ពី៤០ឆ្នាំឡើងទៅ និងមានទំនោរកើតលើស្ត្រីច្រើនជាងបុរស។ ជាមួយគ្នានេះដែរ គេសង្កេតឃើញថាជំងឺនេះកើតមានឡើងទៅលើភ្នែកទាំងសងខាង  ហើយសឹងតែ ៨០% នៃអ្នកជំងឺមិនដឹងថាគាត់មានជំងឺមួយនេះទេ។ បន្ថែមពីលើនេះគេឃើញជំងឺនេះច្រើនកើតមាននៅលើក្រុមមនុស្សដូចខាងក្រោម៖ •    អ្នកប្រើប្រាស់វ៉ែនតាអានអក្សរលេខធំជាង +4.00ដឺក្រេ •    អ្នកដែលប្រើប្រាស់វ៉ែនតាអានអក្សរមុនអាយុ ៤០ឆ្នាំ •    អ្នកជំងឺភ្នែកឡើងបាយដែលមិនបានទទួលការព្យាបាលដោយវះកាត់ •    អ្នកជំងឺដែលប្រើថ្នាំបន្តក់ភ្នែកច្រើនហួស​ ឬគ្មានវេជ្ជបញ្ជា •    អ្នកដែលមានឪពុកម្តាយ ធ្លាប់កើតជំងឺនេះពីមុនមក •    ជាពិសេសចំពោះជនជាតិអាស៊ី និងអាហ្រ្វិក។ល។ តើគេអាចព្យាបាលយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះទៅលើជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក? ការព្យាបាលធ្វើឡើងក្រោយពីគ្រូពេទ្យធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ដោយការឆ្លុះមើលសរសៃអ៊ុបទិក ការវាស់សម្ពាធក្នុងភ្នែក ការវាស់កម្រាស់កញ្ចក់ភ្នែក ការវាយតម្លៃលើប្រភេទមុំរវាងកញ្ចក់ភ្នែកនិងប្រស្រីភ្នែក ការវិភាគទៅលើការបាត់ដែនគំហើញរបស់អ្នកជំងឺ និងការវិភាគទៅលើការខូចខាតនៃសរសៃអ៊ុបទិកទើបអាចសន្និដ្ឋានបានថាអ្នកជំងឺពិតជាមានជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកបាន។ គោលដៅនៃការព្យាបាល គឺធ្វើយ៉ាងណាការពារកុំឲ្យភ្នែករបស់អ្នកជំងឺវិវឌ្ឍទៅរកភាពពិការ។ ជាក់ស្តែង ការព្យាបាលអាចធ្វើឡើងច្រើនរបៀបដូចជា៖ •    ការប្រើប្រាស់ជាឱសថ ៖  ដែលមាន២ក្រុម គឺ ឱសថបន្ថយការបញ្ចេញទឹកនៅផ្នែកខាងក្រោយ និងមួយក្រុមទៀតគឺឱសថជួយឲ្យការហូរចេញបានល្អជាងមុន។ •    ការបាញ់ឡាស៊ែរ (Laser) ជាមួយម៉ាស៊ីនទំនើប ៖  ឡាស៊ែរមួយប្រភេទធ្វើឲ្យមានប្រហោងមួយនៅលើប្រស្រីភ្នែក និងការប្រើឡាស៊ែរមួយប្រភេទទៀតបាញ់នៅផ្នែកមួយដែលត្រូវហូរចេញ (យើងច្រើនប្រើប្រាស់ការព្យាបាលដោយឡាស៊ែរ និងថ្នាំរួមជាមួយគ្នា)។ •   ការវះកាត់៖   អាចធ្វើឡើងក្នុងករណី ការប្រើប្រាស់ថ្នាំរួមជាមួយឡាស៊ែរ ពុំមានប្រសិទ្ធភាព។ ដោយសារជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ជាជំងឺមួយដែលទាមទារឲ្យមានការព្យាបាលពេញមួយជីវិត ទោះបីជាក្រោយពីបានទទួលការព្យាបាលបានជោគជ័យក៏ដោយក៏តម្រូវឲ្យអ្នកជំងឺមកធ្វើការតាមដានឲ្យបានទៀងទាត់ទៅតាមការណាត់ជួបរបស់លោកគ្រូពេទ្យ។ ម៉្យាងវិញទៀត សម្រាប់អ្នកជំងឺដែលទទួលការព្យាបាលបានត្រឹមត្រូវ គឺត្រឹមតែអាចរក្សាដែនគំហើញដែលនៅសល់ប៉ុណ្ណោះ មិនអាចធ្វើឲ្យដែនគំហើញដែលបាត់នោះត្រឡប់មកវិញទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្នុងករណីដែលមិនបានទទួលការព្យាបាលបានទាន់ពេលវេលា អ្នកជំងឺអាចប្រឈមនឹងភាពពិការភ្នែកទាំងស្រុងអស់មួយជីវិតដោយសារតែសរសៃអ៊ុបទិកត្រូវបានខូចខាតហើយមិនអាចស្តារឡើងវិញបាន។ ដូច្នេះ ការរកឃើញជំងឺនេះកាន់តែលឿន ការព្យាបាលទប់ស្កាត់កុំឲ្យពិការភ្នែកកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។ ការណែនាំពីវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ស្ថិតនៅក្នុងក្រុមជំងឺភ្នែកដែលមិនអាចស្តារគំហើញឲ្យការមើលឃើញត្រឡប់មកធម្មតាវិញបាន ដូច្នេះអ្នកជំងឺដែលមានអាយុលើសពី ៤០ឆ្នាំឡើងទៅ ឬក្រុមមនុស្សដែលមានកត្តាប្រឈមដូចបានរៀបរាប់ខាងលើ គួរតែមកពិនិត្យស្វែងរកជំងឺនេះឲ្យបានទាន់ពេលវេលាគឺមុនពេលដែលជំងឺនេះវិវឌ្ឍដល់ដំណាក់កាលអន់គំហើញ ឬបាត់ដែនគំហើញ។ មជ្ឈមណ្ឌលព្យាបាលជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក យើងខ្ញុំផ្តល់ជូននូវសេវាកម្មដ៏ទូលំទូលាយសម្រាប់អ្នកជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកចាប់ផ្តើមពី ការពិនិត្យស្វែងរកជំងឺនេះចាប់តាំងពីថ្ងៃជួបដំបូង ការកំណត់រោគវិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវតាមបច្ចេកទេសវេជ្ជសាស្រ្ត និងការផ្តល់ជម្រើសជាច្រើនក្នុងការព្យាបាល។ ដោយសារជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក   គឺជាជំងឺមួយត្រូវការពិនិត្យតាមដាន និងព្យាបាលពេញមួយជីវិត ដូច្នេះអ្នកជំងឺតែងតែត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់និងការជឿជាក់ខ្ពស់ទៅលើសមត្ថភាពរបស់វេជ្ជបណ្ឌិត និងគិលានុបដ្ឋាកដែលកំពុងមើលថែទាំខ្លួនគាត់។ នៅមជ្ឈមណ្ឌលយើងខ្ញុំកំពុងព្យាយាមផ្តល់សេវាក្នុងការព្យាបាលជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកនេះឲ្យឈានមុខគេ និងបង្កើនចំណងមិត្តភាពរវាងអ្នកជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែករាប់ពាន់នាក់ដែលត្រូវមកជួបជុំគ្នាពិភាក្សាចែករំលែកបទពិសោធន៍ជោគជ័យក្នុងការព្យាបាល និងវិធីសាស្រ្តក្នុងការរស់នៅជាមួយជំងឺនេះរៀងរាល់៣ទៅ៦ខែ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទំនាក់ទំនង គ្លីនិកភ្នែក ភ្នំពេញ ០៦១ ៦៦៦៧៧១ ឬ ០៨៦ ៨៨៦៦៧៦ ឬ ០៨៨ ៨៨៦៨៨៣៦ គេហទំព័រ  ៖ http://www.EYE.today បកស្រាយដោយ​៖​ វេជ្ជបណ្ឌិត ហេង សុផល ប្រធាន គ្លីនិកភ្នែក ភ្នំពេញ និងជាវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសជំងឺភ្នែក នៃ មន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Other Diseases Eye Health Eye Health
Share
  • Jul 13, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 10.9K views

តើសញ្ញាណាខ្លះបញ្ជាក់ថាបញ្ហារាករបស់អ្នក បណ្តាលមកពីបាក់តេរី?

ក្នុងចំណោមនិយមន័យជាច្រើន​ រាកអាចសំដៅដល់ការបន្ទោបង់លាមកចាប់ពី ៣ដងក្នុងមួយថ្ងៃ ឬជាការបន្ទោបង់ញឹក និងច្រើនជាងធម្មតា។ ប្រសិនបើការរាកបន្តកើតមានតិចជាង ១៤ថ្ងៃ ត្រូវបានហៅថាការរាកស្រួចស្រាវ (Acute diarrhea) តែបើបន្តច្រើនពី ១៤ ដល់ ៣០ថ្ងៃ ត្រូវបានហៅថា ការរាក (Persistent diarrhea) និងបើលើសពី ៣០ថ្ងៃ ហៅថាការរាករ៉ាំរ៉ៃ (Chronic diarrhea)។ ជំងឺរាកមានមូលហេតុច្រើនយ៉ាងរួមទាំង មេរោគ អាល្លែកហ្ស៊ីជាមួយសារធាតុណាមួយ ឱសថមួយចំនួន អាល់កុល ឬស្រា ជំងឺក្រពះពោះវៀនរ៉ាំរ៉ៃមួយចំនួន អ្នកជំងឺដែលបានទទួលការវះកាត់ពោះវៀន អ្នកជំងឺមហារីក និងទឹកនោមផ្អែមជាដើម។ ដោយឡែក ចំពោះការរាកដែលបង្កឡើងដោយមេរោគ (Infectious diarrhea) ដែលត្រូវបានជួបប្រទះជាញឹកញាប់ អាចបែងចែកបន្តទៀតបានជា ការរាកដោយបាក់តេរី ការរាកដោយវីរុស និងការរាកដោយប៉ារ៉ាស៊ីត។ ចំពោះកូនក្មេង មូលហេតុនៃការរាកភាគច្រើនគឺបង្កឡើងដោយវីរុស តែមូលហេតុចម្បងនៃការរាកចំពោះមនុស្សធំ ត្រូវបានដឹងថាគឺជាពពួកបាក់តេរី។ ដូចនេះ ការស្វែងយល់អំពីការរាកដោយបាក់តេរី គឺពិតជាសំខាន់ណាស់។ ប្រភេទបាក់តេរីបង្ករោគ គួរបញ្ជាក់ថា ប្រភេទបាក់តេរីដែលងាយបង្កឲ្យមាន ករណីរាកច្រើនជាងគេ អាចមានការប្រែប្រួល បន្តិចបន្តួចទៅតាមប្រភពព័ត៌មាន និងអាយុអ្នកជំងឺ ដោយក្នុងនោះរួមមានពពួក Salmonella,Shigella, Campylobacter និងStaphylo coccus aureus ជាដើម។ ក្រៅពីនោះ ពពួក Clostridium perfringens, Clostridium difficile, Vibrio cholera, Yersinia, Listeria និង E-coli ក៏ជាមូលហេតុបង្កបញ្ហារាកផងដែរ។ តាមរយៈ ស្ថិតិស្រង់ពីរបាយការណ៍ Pediatric disease journal 2011 នៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិ បានបង្ហាញថាបញ្ហារាកលើកូនក្មេង ភាគច្រើន គឺបង្កដោយវីរុស តែក្នុងនោះពពួកបាក់តេរី E-Coliក៏ទទួលខុសត្រូវក្នុងការបង្កជំងឺរាក ២០% ផងដែរ។ អ្នកងាយប្រឈមនឹងជំងឺរាក • កូនក្មេង • អ្នកមានប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយ (អ្នកមានជំងឺអេដស៍ជាដើម) • អ្នកធ្វើដំណើរ • អ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះច្រើន។ រោគសញ្ញានៃជំងឺរាកដោយបាក់តេរី រោគសញ្ញាត្រូវបានចែកចេញជា ៣ទម្រង់៖ • ទម្រង់រាក Choleriform៖ ជាការរាកចេញតែទឹក និងភាគច្រើនមិនមានគ្រុនក្តៅទេ ដែលជាទូទៅត្រូវបានស្គាល់ថាជា Cholera syndrome ឬអាសន្នរោគ។ ចលនការនៃទម្រង់រាកនេះ គឺទាក់ទងនឹងជាតិពុល (Toxin) ដែលបញ្ចេញដោយ បាក់តេរីទៅភ្ញោចឲ្យមានការបញ្ចេញជាតិទឹក  ឬមានបញ្ហាមិនអាចស្រូបទឹកបាន។ ពពួកបាក់តេរីដែលបណ្តាលឲ្យរាកក្នុងទម្រង់នេះច្រើនជាងគេគឺ E-coli(Escherichia coli), Enterotoxinogene (ETEC) និងStaphylococcus aureus។ ទម្រង់នេះផងដែរ ត្រូវបានឃើញកើតមានភាគច្រើនចំពោះអ្នកធ្វើដំណើរ។ • ទម្រង់ Dysenteric (រាកមួល)៖ សំដៅដល់បញ្ហារាកដែលធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺច្រើនឈឺមួលនៅក្នុងពោះ និងចង់តែបន្ទោបង់ តែពុំសូវមានលាមកចេញ មកទេ។ ទម្រង់រាកនេះអាចសម្គាល់ដោយ លាមកអមជាមួយសម្បោរ ឬលាយឈាម និងអាការៈក្តៅខ្លួន។ ចលនការរបស់វា គឺទាក់ទងនឹងការទៅប៉ះពាល់ផ្ទាល់របស់មេរោគជាមួយនឹងជញ្ជាំងពោះវៀន ដែលធ្វើឲ្យខូចខាតផ្ទៃពោះវៀនតែម្តង (Ente-roinvasive)។ បាក់តេរីដែលបណ្តាលឲ្យរាកក្នុងទម្រង់នេះគឺ Shigella, Salmonella, Helicobacter pylori, Enteroinvasive, E-coli ជាដើម។ ទម្រង់រាក Dysenteric នេះ ច្រើន ជាប្រភេទជំងឺរាកកើតមានម្តងម្កាល តែធ្ងន់ធ្ងរ និងកើតរាតត្បាតនៅតាមតំបន់ (Epidemic diarrhea)។ • ទម្រង់ចម្រុះ (Mix syndrome)៖ ជាករណីរួមផ្សំគ្នារវាងទម្រង់ទាំងពីរ ដែលដំបូងគឺមានការកើតឡើងជាទម្រង់លាមកទឹក (Cholera) បន្ទាប់មកគឺទម្រង់លាយសម្បោរ (Dysenteric) ហើយវាបង្កឡើងច្រើនជាងគេដោយ Clostridium difficile។ ករណីនេះ ជាញឹកញាប់អាចកើតមានឡើងចំពោះអ្នកដែលប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ។   ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យសមស្រប ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យអាចធ្វើឡើងដូចតទៅ៖ • Orientation clinic៖ ជាការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យលើរោគសញ្ញាគ្លីនិក ដើម្បីកំណត់ទម្រង់នៃបញ្ហារាកបន្ទាប់មក គឺការថ្លឹងថ្លែងលើភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺតាមរយៈការមើលទៅលើកម្រិតនៃការខ្សោះជាតិទឹកកម្រិតរាតត្បាតមេរោគក្នុងឈាម  និងរកមើលស្ថានភាពជំងឺផ្សេងៗដែលអាចធ្វើឲ្យស្ថានភាពកាន់តែធ្ងន់។ • Orientation epidemiologic៖ ជាការកំណត់ថាករណីរាកជាការរាកជាក្រុម ឬរាកតែឯង។ ប្រសិនជាការរាកជាក្រុម គេនឹងធ្វើការស្វែងយល់ពីតំបន់ដែលមានការរាតត្បាត និងមូលហេតុបង្ក។   • Orientation microbiologic៖ ចុងក្រោយគឺការស្វែងរកមេរោគបង្កតែម្តង តាមរយៈ Microbiologic tests។ ការព្យាបាលជំងឺរាកដោយបាក់តេរី ជាទូទៅ ជំងឺរាកដែលបង្កដោយបាក់តេរី ច្រើនតែ ជាប្រភេទស្រួចស្រាវ ដែលងាយនឹងជាសះស្បើយក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ ទោះយ៉ាងណា ដើម្បីចៀសវាងនូវផលវិបាកផ្សេងៗ ការព្យាបាលនឹងតម្រូវឲ្យធ្វើឡើងដោយ៖ • ការបង្គ្រប់ជាតិទឹកឡើងវិញ (យកល្អគឺទឹក អូរ៉ាលីត ឬអាចលាយទឹក ១លីត្រ ជាមួយស្ករ៦ស្លាបព្រាកាហ្វេ និងអំបិល កន្លះស្លាបព្រាកាហ្វេ) ជាពិសេសក្នុងករណីរាក Choleriform (រាកសុទ្ធតែទឹក) ដែលធ្វើឲ្យបាត់ជាតិទឹកច្រើន • ការឆាប់បង្គ្រប់សារធាតុចិញ្ចឹមពីអាហារមកវិញដើម្បីបង្កើនកម្លាំង និងទ្រទ្រង់រាងកាយ • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំទប់រាក (ឧ. Imodium) ប្រសិនបើអ្នកជំងឺរាកខ្លាំង • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្រាប់កាត់បន្ថយការឈឺចុកមួលក្នុងពោះ ក្នុងករណីរាកមួល (Dysenteric diarrhea) • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះទៅតាមមេរោគបង្ក (ឧ.Tetracycline (Tetracycline, Doxycycline), Macrolide (Erythromycin, Azithromycin…), Quinolone (Ciprofloxacin…), Cotrim (Sulfamethoxazole + Trimethoprim))។ គួរបញ្ជាក់ថា ជាទូទៅ ការរាកប្រភេទ Choleriform មិនត្រូវការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះទេ ដោយសារវាច្រើនបង្កដោយវីរុសលើកលែងករណីជាការរាកអាសន្នរោគ (Cholera) រីឯការរាក Dysenteric ច្រើនត្រូវការថ្នាំផ្សះ ដោយសារវាច្រើនបង្កដោយបាក់តេរី • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ ប្រ៊ីប៊ីយ៉ូទិក និងប្រូប៊ីយ៉ូទិក (ឧ. Bioflore) ច្រើនប្រើក្នុងករណីរាកក្រោយពីការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ • ក្រៅពីនោះ ក៏អាចមានការបន្ថែមជាតិស័ង្កសី ចំពោះអ្នកជំងឺរាកផងដែរ ដើម្បីឆាប់បានជាសះស្បើយ។ ក្នុងករណីមិនបានទទួលការព្យាបាលត្រឹមត្រូវទាន់ពេលវេលា នោះអ្នកជំងឺរាកអាចទទួលផលវិបាក ធ្ងន់ធ្ងរដូចជា ការខ្សោះជាតិទឹកខ្លាំង និងការរាតត្បាតរបស់មេរោគក្នុងឈាម (Septicemia)ដែលសុទ្ធតែអាចបង្កឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់ស្លាប់។ ការការពារជំងឺរាកដោយបាក់តេរី • ប្រកាន់នូវរបៀបរបបក្នុងការរស់នៅស្អាត ដូចជាការហូបស្អាត ផឹកស្អាត ជាពិសេសគឺការលាងសម្អាតដៃឲ្យបានត្រឹមត្រូវ • រក្សាអនាម័យជារួមដូចជា ការរក្សាទឹកស្អាត​សម្រាប់ប្រើប្រាស់រួមគ្នា និងការគ្រប់គ្រងបង្គន់​អនាម័យសាធារណៈឲ្យបានល្អជាដើម • លាងសម្អាតចំណីអាហារមុនបរិភោគ ​ឬដាក់ឲ្យបរិភោគ • ប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ។ល។ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺជួបនឹងបញ្ហារាក សូមស្វែងរកការព្យាបាលជាមួយគ្រូពេទ្យឲ្យបានឆាប់រហ័ស ចៀសវាងគ្រោះថ្នាក់ដោយកត្តាណាមួយ ឬយ៉ាងហោចណាស់នៅអំឡុងពេលរង់ចាំការព្យាបាល សូមកុំភ្លេចការបង្គ្រប់ជាតិទឹកឡើងវិញឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងចៀសវាងការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្តេសផ្តាសដោយខ្លួនឯង ពិសេសគឺពពួកថ្នាំផ្សះ ដែលវាអាចធ្វើឲ្យប្រឈមនឹងការស៊ាំថ្នាំ ក៏ដូចជាប្រឈមនឹងបញ្ហារាកផងដែរ។ បកស្រាយដោយ​៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ឆាយ គឹមប៉ាវ ឯកទេស ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងមានតួនាទីជានាយផ្នែកជំងឺប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ នៅមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Other Diseases Gastrointestinal
Share
  • Jul 11, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 25.6K views

ស្វែងយល់អំពី ជំងឺរលាកសួត

ជំងឺរលាកសួតកើតឡើងនៅពេលដែលមេរោគជ្រាតចូលតាមផ្លូវដង្ហើមទៅក្នុងសួត ហើយប្រព័ន្ធការពាររបស់ខ្លួនយើងមិនអាចទប់ទល់នឹងភាពកាចសាហាវរបស់វាបាន។ មេរោគនេះនឹងបង្កឲ្យមានការរលាកខូចខាតសាច់សួត និងធ្វើឲ្យមុខងារសួតថយចុះ។  នៅសហរដ្ឋអាមេរិច មានអ្នកជំងឺជាង ៦ម៉ឺននាក់បានស្លាប់ដោយសារជំងឺរលាកសួតនេះ។ ដោយឡែក នៅប្រទេសសិង្ហបុរី ជំងឺនេះបានដើរតួជាឃាតករទី២ដែលសំលាប់មនុស្សច្រើនជាងគេបន្ទាប់ពីជំងឺមហារីក។ យោងតាមរបាយការណ៍របស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក ជារៀងរាល់ឆ្នាំមានអ្នកស្លាប់ដោយសារជំងឺនេះពី២៥ម៉ឺនទៅ៥លាននាក់។ ចំណែកឯនៅប្រទេសកម្ពុជាយើងវិញ ជំងឺរលាកសួតនេះក៏កំពុងតែសម្លាប់បងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋជារៀងរាល់ថ្ងៃដែរ។ ១) រោគសញ្ញា - ក្តៅខ្លួន  - ក្អក  - ហត់  - ឈឺទ្រូង…។ ២) ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ អ្នកដែលប្រឈមមុខនឹងការកើតជំងឺរលាកសួតនេះ មានដូចជា៖ - មនុស្សចាស់ - អ្នកជំងឺដែលមានប្រព័ន្ធការពាររាងកាយខ្សោយ(ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺខ្សោយតំរងនោម ជំងឺមហារីក ជំងឺអេដស៍...) - អ្នកជំងឺមានបញ្ហាត្បៀតទងសួត  ជាដើម។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកមានសុខភាពបរិបូរណ៍ធម្មតា ក៏អាចកើតជំងឺរលាកសួតនេះបានដែរ។ ៣)ការព្យាបាល ជំងឺរលាកសួតជាជំងឺដែលអាចព្យាបាលជាសះស្បើយ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមកទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា។ មេរោគដែលបង្កជំងឺនេះមានជាង១០០ប្រភេទ (រួមមានបាក់តេរី វីរុស ផ្សិត ប៉ារ៉ាស៊ីត ជាច្រើនប្រភេទ)។ ដូច្នេះដើម្បីសំគាល់អត្តសញ្ញាណមេរោគទាំងនេះ គ្រូពេទ្យនឹងអាចស្នើសុំ ការថតសួត ការពិនិត្យឈាម ការពិនិត្យកំហាក ការឆ្លុះទងសួតជាដើម ដើម្បីឈានដល់ការព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព និងទាន់ពេលវេលា។ ៤) ការវិវឌ្ឍ ផលវិបាកនៃជំងឺនេះ ករណីមិនមានដំណោះស្រាយទាន់ពេលវេលា អាចធ្វើឲ្យមេរោគរីករាលដាលខ្លាំងឡើងៗ រហូតដល់អាចជ្រៀតចូលពេញសារពាង្គកាយទាំងមូល និងអាចធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺស្លាប់បាន។ ៥) ការការពារ សព្វថ្ងៃ មានវ៉ាក់សាំងមួយចំនួនអាចកាត់បន្ថយការកើតជំងឺរលាកសួតនេះ ដែលត្រូវបានណែនាំអោយប្រើដូចជាវ៉ាក់សាំងផ្តាសាយInfluenza វ៉ាក់សាំងPneumococcus ជាដើម។ បកស្រាយដោយ  ៖ លោក វេជ្ជបណ្ឌិត ពៅ សុធា ឯកទេស ជំងឺប្រព័ន្ធដង្ហើមនៃមន្ទីរពេទ្យ ព្រះកុសមៈ និងមន្ទីរពេទ្យ សូរិយា ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ   

Other Diseases Respiratory​ & Lungs
Share
  • Jul 11, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 7K views

ជំងឺរលាកសួត

ស្វែងយល់អំពីជំងឺរលាកសួត ជំងឺរលាកសួតកើតឡើងនៅពេលដែលមេរោគជ្រាតចូលតាមផ្លូវដង្ហើមទៅក្នុងសួត ហើយប្រព័ន្ធការពាររបស់ខ្លួនយើងមិនអាចទប់ទល់នឹងភាពកាចសាហាវរបស់វាបាន។ មេរោគនេះនឹងបង្កអោយមានការរលាកខូចខាតសាច់សួត និងធ្វើអោយមុខងារសួតថយចុះ។  នៅសហរដ្ឋអាមេរិច មានអ្នកជំងឺជាង ៦ម៉ឺននាក់ស្លាប់ដោយសារជំងឺរលាកសួត។ ដោយឡែក នៅប្រទេសសិង្ហបុរី ជំងឺនេះបានដើរតួជាឃាតករទី២ដែលសំលាប់មនុស្សច្រើនជាងគេបន្ទាប់ពីជំងឺមហារីក។ យោងតាមរបាយការណ៍របស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក ជារៀងរាល់ឆ្នាំមានអ្នកស្លាប់ដោយសារជំងឺនេះពី២៥ម៉ឺនទៅ៥លាននាក់។ ចំនែកឯនៅប្រទេសកម្ពុជាយើងវិញ ជំងឺរលាកសួតនេះក៏កំពុងតែសំលាប់បងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋជារៀងរាល់ថ្ងៃដែរ។ ១) រោគសញ្ញា៖  - ក្តៅខ្លួន  - ក្អក  - ហត់  - ឈឺទ្រូង…។ ២) ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងការព្យាបាល៖ អ្នកដែលប្រឈមមុខនឹងការកើតជំងឺរលាកសួតនេះ មានដូចជា មនុស្សចាស់ អ្នកជំងឺដែលមានប្រព័ន្ធការពាររាងកាយខ្សោយ(ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺខ្សោយតំរងនោម ជំងឺមហារីក ជំងឺអេដស៍...) អ្នកជំងឺមានបញ្ហាត្បៀតទងសួត  ជាដើម។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកមានសុខភាពបរិបូរណ៍ធម្មតា ក៏អាចកើតជំងឺរលាកសួតនេះបានដែរ។ ជំងឺរលាកសួតជាជំងឺដែលអាចព្យាបាលជាសះស្បើយ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមកទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា។ មេរោគដែលបង្កជំងឺនេះមានជាង១០០ប្រភេទ (រួមមានបាក់តេរី វីរុស ផ្សិត ប៉ារ៉ាស៊ីត ជាច្រើនប្រភេទ) ។ ដូច្នេះដើម្បីសំគាល់អត្តសញ្ញាណមេរោគទាំងនេះ គ្រូពេទ្យនឹងអាចស្នើសុំ ការថតសួត ការពិនិត្យឈាម ការពិនិត្យកំហាក ការឆ្លុះទងសួតជាដើម ដើម្បីឈានដល់ការព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព និងទាន់ពេលវេលា។ ៣) ការវិវត្តន៍ ផលវិបាកនៃជំងឺនេះ ករណីមិនមានដំណោះស្រាយទាន់ពេលវេលា អាចធ្វើអោយមេរោគរីករាលដាលខ្លាំងឡើងៗ រហូតដល់អាចជ្រៀតចូលពេញសរពាង្គកាយទាំងមូល និងអាចធ្វើអោយអ្នកជំងឺស្លាប់បាន។ ៤) ការការពារ សព្វថ្ងៃ មានវ៉ាក់សាំងមួយចំនួនអាចកាត់បន្ថយការកើតជំងឺរលាកសួតនេះ ដែលត្រូវបានណែនាំអោយប្រើដូចជាវ៉ាក់សាំងផ្តាសាយInfluenza វ៉ាក់សាំងPneumococcus ជាដើម។ អត្ថបទ វេជ្ជបណ្ឌិត ពៅ សុធា ឯកទេស ជំងឺប្រព័ន្ធដង្ហើម

Other Diseases
Share
  • Jul 06, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 9.9K views

ស្វែងយល់ពី ជំងឺដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ

និយមន័យ ដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Ulcèregastro duodénal: UGD) ជាដំបៅស៊ីរូងទៅលើភ្នាសរបស់ក្រពះ ឬក៏ពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Couche muqueuse Couche musculeuse)។ ដំបៅទាំងនេះអាចកើតចំពោះមនុស្សគ្រប់វ័យ ដែលអាយុភាគច្រើន គឺចាប់ពី៤០ឆ្នាំឡើងទៅ ជាពិសេសកើតលើបុរសច្រើនជាងស្ត្រី (3M/1F)។ កត្តាបង្កហេតុ ជាទូទៅ ជំងឺនេះមានមូលហេតុចម្បង៥ រួមមាន៖ 1.     ការបង្កដោយមេរោគក្រពះ (Helicobacter pylori : HP) 2.     ការប្រើប្រាស់ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ប្រភេទ AINS ៨-២០% 3.     បញ្ហាស្ត្រេស (កំពុងតែជជែកគ្នានៅឡើយរវាងគ្រូពេទ្យឯកទេស និងគ្រូពេទ្យឯកទេស) 4.     ការមានទម្លាប់ជក់បារីជាប្រចាំ 5.     ការផឹកស្រា ឬប្រភេទអាល់កុលកម្រិតខ្ពស់ញឹកញាប់។   រោគសញ្ញា ភាគច្រើននៃអ្នកជំងឺដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ លេចចេញសញ្ញាដូចជា ការឈឺចុកចាប់នៅត្រង់ចុងដង្ហើម ឬផ្នែកខាងក្រោមឆ្អឹងជំនីស្តាំ ជួនកាល សាយដល់ក្រោយខ្នង ឬ ស្មាក្នុងកម្រិតតិច ឫ ខ្លាំងមានលក្ខណៈដូចជា អួលៗ រមួល ឬតឹងពោះ ជួនកាល ធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងបន្ទោបង់អាចមានលាមកពណ៌ខ្មៅ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ អ្នកជំងឺត្រូវបានសាកសួរ និងពិនិត្យលើដំបៅក្រពះបង្ហាញថា មានសញ្ញាច្បាស់លាស់ (៥០%) គឺជាការឈឺចុកចាប់របៀបជារមួលនៅតំបន់ចុងដង្ហើម មានលក្ខណៈរ៉ាំរ៉ៃ កើតរាល់ពេលមុនការហូបបាយ ហើយធូរស្រាល បន្ទាប់ពីបរិភោគអាហាររួច។ លើសពីនេះ ដើម្បីបញ្ជាក់រោគវិនិច្ឆ័យឲ្យកាន់តែច្បាស់ អ្នកជំងឺនឹងតម្រូវឲ្យធ្វើការឆ្លុះក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Fibroscopie Œso Gastro Duodenale: FOGD) ហើយច្រឹបយកសាច់ក្រពះ ទៅវិភាគ។   ផលវិបាកនៃជំងឺ ករណីមិនទទួលបានការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា អ្នកជំងឺអាចជួបនឹងផលវិបាកដូចជា៖ • ការហូរឈាមចេញពីដំបៅ ដែលបណ្តាលឲ្យមានការក្អួតឈាម ឬលាមកពណ៌ខ្មៅ • ការធ្លាយក្រពះ ឬពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ • ការស្ទះចំណីអាហារបញ្ជូនពីក្រពះទៅពោះវៀនតូចជាប់នឹងក្រពះ • បង្កឲ្យទៅជាដំបៅមហារីក។   ការព្យាបាល ចំពោះការព្យាបាលអ្នកជំងឺដំបៅក្រពះ ត្រូវប្រើថ្នាំលេបរយៈពេល ១ខែទៅ២ខែ ព្រមទាំងបរិភោគអាហារមានអនាម័យ ទៀងទាត់ពេលវេលា ចៀសវាងការប្រើថ្នាំផ្តេសផ្តាសដោយពុំបានពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ។ ការព្យាបាលដោយការវះកាត់ នឹងធ្វើឡើងចំពោះភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃដំបៅខ្លាំងពេក ដូចជាការធ្លាយ ការស្ទះ ឬក៏មហារីកក្រពះជាដើម។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ុក សារ៉ម ឯកទេសថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងមានតួនាទីជាអនុប្រធាន Département ផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រទូទៅ នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ  ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

Other Diseases Gastrointestinal
Share
  • Jul 03, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 7.4K views

ជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺរលាកផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម 

និយមន័យ ជំងឺរលាកផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម គឺជាការបង្ករោគតាមផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម រួមមានតម្រងនោម បំពង់បង្ហូរនោម ប្លោកនោម បង្ហួរនោម និងក្រពេញប្រូស្តាត(បុរស) ដែលភាគច្រើនកើតក្នុងប្លោកនោមជាសរីរាង្គផ្ទុកទឹកនោម។ វាជាប្រភេទជំងឺឆ្លងកើតច្រើនជាងគេ ជួរទី២ នៃជំងឺឆ្លងផ្សេងទៀត ហើយស្ត្រីមានច្រើនជាងបុរស ១០ដងដោយសារតែកាយវិភាគវិទ្យា(Anatomy)។ ចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមិនបានគ្រប់គ្រងជាតិស្ករឱ្យបានត្រឹមត្រូវ អាចមានហានិភ័យទ្វេដងក្នុងការឆ្លងមេរោគតាមផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម។  មូលហេតុ និងកត្តាប្រឈម •កម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់ និងមិនបានគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវល្អ •ស្ករនៅក្នុងទឹកនោមជួយជំរុញការលូតលាស់របស់បាក់តេរី •ប្លោកនោមមិនបានបញ្ចេញទឹកនោមចោលទាំងស្រុងដោយសារប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទត្រូវបានប៉ះពាល់ •ភាគច្រើនជាស្ត្រីព្រោះបង្ហួរនោមមានលក្ខណៈកាយវិភាគវិទ្យាត្រង់ និងខ្លី ដែលជាកត្តាបង្កើនការចម្លងមេរោគ ឬបាក់តេរី •មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមលើសពី១០ឆ្នាំ •មានផលវិបាកជំងឺទឹកនោមផ្អែមរួចជាស្រេចដែលប៉ះពាល់តម្រងនោម ឬសរសៃឈាម   •អ្នកជំងឺធ្លាប់មានការឆ្លងមេរោគលើផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោមក្នុងឆ្នាំមុនហើយវាក៏មានហានិភ័យខ្ពស់នៃការកើតឡើងម្តងទៀត។ តើពេលណាលោកអ្នកត្រូវទៅពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត? ដើម្បីជៀសវាងការឆ្លងមេរោគលើផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោមសូមពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត ប្រសិនបើរោគសញ្ញាមួយឬច្រើនកើតឡើងដូចខាងក្រោម: •ក្ដៅខ្លួន ឬញាក់ •នោមញឹកញាប់  •នោមរអាក់រអួល  •នោមមានអាការៈក្រហាយ ឬឈឺ •ទឹកនោមមានកករ ពណ៌ស្រអាប់ ឬមានឈាម  •ទឹកនោមមានក្លិនមិនល្អ  •ឈឺពោះនៅពេលនោម ជាពិសេសនៅលើថ្ងាស់(ផ្នែកខាងក្រោមនៃពោះ) ឬឈឺចង្កេះ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងធ្វើការស្នើសុំធ្វើតេស្តទឹកនោមរបស់លោកអ្នក ដើម្បីស្វែងរកមេរោគប្រភេទបាក់តេរី។ តេស្តផ្សេងទៀតអាចប្រើផងដែរដូចជា អេកូពោះ MRI និង ស៊ីធីស្កែន(CT scan) ជាពិសេសប្រសិនបើលោកអ្នកនៅតែមានការរលាកផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម។ ការព្យាបាល ប្រសិនបើតេស្តទឹកនោមមានសញ្ញាឆ្លងប្រភេទបាក់តេរី នោះវេជ្ជបណ្ឌិតនឹងចេញវេជ្ជបញ្ជាថ្នាំផ្សះអង់ទីប៊ីយ៉ូទិច ដែលជាធម្មតាសម្រាប់ញ៉ាំពី ៥ ទៅ ៧ ថ្ងៃ (ប៉ុន្តែវាអាចប្រើរយៈពេលវែង បើជំងឺឆ្លងនេះមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ)។ ជាមួយគ្នានេះប្រភេទថ្នាំដែលជួយបន្ថយភាពឈឺចាប់ និងក្រហាយត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ផងដែរ។ វិធីការពារ •ព្យាយាមគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមអោយបានល្អនៅក្នុងកម្រិតគោលដៅ •រក្សាអនាម័យផ្ទាល់ខ្លួនដោយលាងដៃជាមួយសាប៊ូឱ្យបានញឹកញាប់ •លាង ឬជូតសំអាតពីមុខទៅក្រោយ បន្ទាប់ពីបន្ទោរបង់ •កុំដំអក់យូរទៅនោម(បើឈឺនោម) •ផឹកទឹកអោយបានគ្រប់គ្រាន់ •បត់ជើងតូចបនា្ទប់ពីមានការរួមភេទដើម្បីបញ្ចេញចោលមេរោគ •បញ្ឈប់ការជក់បារី ម្យ៉ាងទៀតមានការសិក្សាមួយចំនួនទៅលើទឹកផ្លែឈើហ្គេនបឺរី Cranberry បានបញ្ជាក់ថា អាចប្រើក្នុងការព្យាបាល ឬការពារជំងឺឆ្លងតាមផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម។ សូមផឹកទឹកផ្លែឈើហ្គេនបឺរី ដែលមានជាតិស្ករតិច ឬផឹកគ្រាប់ថ្នាំហ្គេនបឺរីជំនួយ៕ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត នៅ គីមសាន ឯកទេសជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺទូទៅ នៅមជ្ឈមណ្ឌលជំងឺទឹកនោមផ្អែម កម្ពុជា-កូរ៉េ នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Other Diseases Diabetes
Share
  • Jun 16, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 14.7K views

អ្នកកំពុងតែរាកដោយសារការព្យាបាល ឬយ៉ាងណា?

ជំងឺរាករូសត្រូវបានបែងចែកចេញជាពីរប្រភេទធំៗ អាស្រ័យតាមរយៈពេល រួមមាន ជំងឺរាកស្រួចស្រាវ (តិចជាង២១ថ្ងៃ) និងជំងឺរាករ៉ាំរ៉ៃ (លើសពី២១ថ្ងៃ)។ អ្នកខ្លះ រាកដោយសារជំងឺឆ្លងដោយបាក់តេរី វីរុស ឬប៉ារ៉ាស៊ីត រីឯខ្លះទៀត គ្មានការចម្លងរោគអ្វីនោះទេ ដូចជា អ្នកជំងឺពក ក ដែលបណ្តាលមកពីអ័រម៉ូនរបស់ក្រពេញទីរ៉ូអីុតឡើងច្រើនពេក ធ្វើឲ្យគាត់មានបញ្ហារាករូសរ៉ាំរ៉ៃ និងមួយប្រភេទទៀត រាកដោយសារតែការព្យាបាល។ តើអ្វីជាការរាកដោយសារការព្យាបាល? ជំងឺរាកក្រោយការព្យាបាលត្រូវបានចែកចេញជា ២ប្រភេទ៖ • ក្រុមទី១ ៖ អ្នកជំងឺមានបញ្ហារាករូសក្រោយពេលពួកគាត់ទទួលការព្យាបាល មានការជ្រៀតចូលដោយមេរោគម៉្យាងឈ្មោះថា Clostridium difficile ដែលបង្កជាជំងឺ Pseudomembranous colitis។ • ក្រុមទី២ ៖ អ្នកជំងឺមិនមានការចម្លងរោគនោះទេ  គឺ ក្រោយការព្យាបាលពួកគាត់មានជំងឺរាករូសដោយសារឥទ្ធិពលបន្ទាប់បន្សំនៃថ្នាំ ដូចជាពពួកថ្នាំទឹកនោមផ្អែម ប្រភេទថ្នាំរលាកសន្លាក់ សម្រាប់អ្នកជំងឺឡើងជាតិអាស៊ីតជាដើម។   អ្វីជាមូលហេតុនៃការរាកក្រោយការព្យាបាល? ការប្រើថ្នាំផ្សះរយៈពេលយូរ (លើសពី១៤ថ្ងៃ) និងថ្នាំផ្សះដែលមានសកម្មភាពធំមានន័យថាអាចសម្លាប់មេរោគបានច្រើនប្រភេទ នាំឲ្យមានការប៉ះពាល់ ឬការបំផ្លាញបាក់តេរីល្អនៅក្នុងពោះវៀនរបស់អ្នកជំងឺ ហើយអាចបង្កឲ្យទៅជា Pseudomembranous colitis។ ក្រៅពីនេះក៏មានមូលហេតុដទៃទៀត  ដូចជា   ការប្រើថ្នាំព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែម ថ្នាំប្រឆាំងការរលាក និងថ្នាំទាំងឡាយណាដែលសម្បូរទៅដោយវីតាមីនសេច្រើនពេក ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យមានវិបត្តិក្នុងការរំលាយអាហារ និងវិបត្តិពោះវៀនធំ។   សញ្ញាណាខ្លះជាការរាកក្រោយការព្យាបាល? ជាទូទៅ រោគសញ្ញាដែលបញ្ជាក់ថាមានជំងឺរាកក្រោយការព្យាបាលរួមមាន៖ • សភាពលាមកខុសប្រក្រតី មានលក្ខណៈរាវជាទឹក ឬខាប់ៗ និងច្រើនជាងបីដងក្នុងមួយថ្ងៃ • អស់កម្លាំង ល្ហិតល្ហៃ • សញ្ញាបាត់បង់ជាតិទឹកដូចជា ស្ងួតមាត់ ស្ងួតស្បែក ស្បែកជ្រួញ បាត់បង់ភាពតឹងណែន (Increase skin turgor) និងស្រេកទឹកខ្លាំង • សញ្ញាបាត់បង់អីុយ៉ុង (Electrolyte) • ក្ដៅខ្លួន (ដែលជាសញ្ញាស្ដែងថាមានមេរោគឆ្លង) • ឈឺចុកចាប់ក្នុងពោះ (ដែលជាសញ្ញាស្ដែងថាមានការរលាកនៃភ្នាសពោះវៀន)។      ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យណាខ្លះត្រឹមត្រូវ ក្នុងករណីរាកនេះ? ដោយហេតុតែរោគសញ្ញានៃជំងឺនេះមិនមានភាពខុសគ្នាទៅនឹងរោគសញ្ញានៃជំងឺរាកធម្មតា នោះការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើការសាកសួរលម្អិតអំពីប្រវត្តិអ្នកជំងឺ ពិសេសពិនិត្យមើលប្រភេទថ្នាំដែលគាត់បានប្រើប្រាស់ មុនពេលមានការរាករូស។ លើសពីនេះ វេជ្ជបណ្ឌិតអាចសាកល្បងធ្វើការព្យាបាលតាជំងឺរាកធម្មតាសិន  ហើយប្រសិនបើគ្មានការឆ្លើយតប ឬសង្ស័យថាជាជំងឺរលាកភ្នាសពោះវៀន អ្នកជំងឺអាចឈានទៅដល់ការស្នើសុំពិនិត្យលាមក ដើម្បីរកមើលអង់ទីហ្សែនរបស់ Clostridium difficile ឬអាចរហូតដល់យកលាមកទៅបណ្ដុះរកមេរោគដែលធ្វើឲ្យរលាកក្នុងពោះវៀន។   វិធីសាស្ត្រព្យាបាលសមស្របមានអ្វីខ្លះ? ការព្យាបាលត្រូវធ្វើឡើងតាមដើមចមនៃមូលហេតុបង្ក តួយ៉ាងក្នុងករណីជំងឺរាកដែលបង្កឡើងដោយសារការប្រើប្រាស់ឱសថណាមួយ អ្នកជំងឺនឹងតម្រូវឲ្យធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរនូវឱសថទាំងនោះចេញរួចយកក្រុមផ្សេងដែលមានប្រសិទ្ធភាពដូចគ្នាមកជំនួសវិញ។ ក្នុងករណីអ្នកជំងឺរាកដោយសារតែការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះច្រើនពេក   រហូតដល់រលាកភ្នាសពោះវៀន (Pseudomembranous colitis)អ្នកជំងឺត្រូវទទួលការព្យាបាលពិសេសជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេស (ក្រោយការបណ្តុះមេរោគ មើលតេស្តលាមក តេស្តឈាម) និងធ្វើការព្យាបាលដោយប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ ដែលអាចសម្លាប់បានតែមេរោគមួយប្រភេទដូចជា Vencomycine ឬ Metronidazole ជាដើម។   ផលវិបាកណាខ្លះដែលអាចកើតមាន? បើទោះបីជាមានការរាករូសដោយសារការព្យាបាល ឬដោយមូលហេតុអ្វីផ្សេងក្ដី ផលវិបាកអាចមានប្រហាក់ប្រហែលគ្នាដូចខាងក្រោម៖ • បាត់បង់ជាតិរ៉ែ ដូចជា សូដ្យូម ប៉ូតាស្យូម និងកាល់ស្យូម ធ្វើឲ្យបាត់បង់តុល្យភាពរបស់អីុយ៉ុង • បាត់បង់ជាតិទឹក • បង្កឲ្យរលាក ឬដំបៅលើភ្នាសពោះវៀន • មានការសាយភាយមេរោគចូលទៅពាសពេញចរន្តឈាម (Septicemia) ធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺធ្លាក់សម្ពាធឈាម ឬរហូតដល់សន្លប់ ដែលត្រូវការសង្គ្រោះបន្ទាន់ភ្លាមៗ។   ធ្វើបែបណាដើម្បីការពារពីការរាកនេះ? ការបង្ការជំងឺរាកដោយសារការព្យាបាលត្រូវពឹងផ្អែកលើក្រុមគ្រូពេទ្យ ឬឱសថការី មានន័យថាមុនពេលផ្ដល់ថ្នាំជូនអ្នកជំងឺប្រើប្រាស់ ត្រូវធ្វើការថ្លឹងថ្លែងឲ្យបានច្បាស់លាស់ពីឥទ្ធិពលថ្នាំដើម្បីបញ្ចៀសនូវផលវិបាកក្រោយការព្យាបាលឧទាហរណ៍ ក្នុងការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ គឺត្រូវផ្តល់ជូនតាមរយៈពេល និងកម្រិតទៅតាមស្ដង់ដាបច្ចេកទេស។ ក្នុងករណីមួយចំនួន អាចឲ្យអ្នកជំងឺប្រើប្រាស់ប្រភេទថ្នាំទប់ចលនាពោះវៀនកុំឲ្យដំណើរការលឿនពេក គួបផ្សំជាមួយនឹងឱសថជំនួយពោះវៀន (Probiotic) ដែលអាចជួយការពារភ្នាសពោះវៀន ឬកាត់បន្ថយកម្រិតថ្នាំបើចាំបាច់។   ដោយហេតុថាការព្យាបាល ឬការប្រើប្រាស់ថ្នាំ គឺជាអាវុធមុខ២ នោះរាល់ពេលមានបញ្ហាសុខភាពលោកអ្នកត្រូវតែប្រឹក្សាជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតដែលមានជំនាញច្បាស់លាស់  ឬឱសថការីដែលមានការបណ្តុះបណ្តាលត្រឹមត្រូវ ដើម្បីទទួលយកការព្យាបាលមួយសមស្រប។ម៉្យាងវិញទៀត ចំពោះគ្រូពេទ្យ ឬឱសថការី មុននឹងធ្វើការព្យាបាល ត្រូវថ្លឹងថ្លែងឲ្យបានច្បាស់លាស់ ពិសេសគឺការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ឈាង ស៊ីដេត ឯកទេស ក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម នៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ   

Other Diseases Gastrointestinal
Share
  • Jun 16, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 4.2K views

ការបិតធ្មេញទាមទារឲ្យមានការថែទាំយ៉ាងណាខ្លះ?

Porcelain Veneer, Dental Veneerឬ Laminate Veneer ជាឈ្មោះសំដៅទៅ លើការបិតធ្មេញ ស្តែងចេញជាបន្ទះស្តើង ថ្លាដូចកញ្ចក់បិតទៅលើផ្ទៃធ្មេញ ជាពិសេសផ្នែកខាងមុខ ដើម្បីបង្កើនសោភ័ណភាព។ វាត្រូវបានចែកចេញជាពីរប្រភេទគឺ៖ • ប្រភេទផ្ទាល់ (Direct)៖ សំដៅលើ ផ្ទៃសមាសធាតុ (Composite)ដែលត្រូវបានឆ្លាក់បិតទៅលើធ្មេញផ្ទាល់ដោយធ្វើឡើងក្នុងមាត់តែម្តងទាមទាររយៈពេលតែ ១ ទៅ ២ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។ • ប្រភេទមិនផ្ទាល់ (Indirect)៖ ជាវិធីសាស្រ្តតម្រូវឲ្យមានការខាំពុម្ព រួចទើបធ្វើការឆ្លាក់ទៅតាមធ្មេញរបស់បុគ្គលនីមួយៗ មុននឹងធ្វើការបិតទៅលើធ្មេញ ដែលសមាសធាតុក្នុងការប្រើប្រាស់អាចមានដូចជា៖ -Resin Composite៖ ធ្វើការឆ្លាក់ និងរចនាផ្ទាល់នៅលើពុម្ព រួចធ្វើឲ្យរឹងដើម្បីយកទៅបិតនៅលើធ្មេញវិញ។ -Ceramic៖ ធ្វើឡើងដោយការដុតរំលាយម្សៅ Ceramic​ចេញជារាងធ្មេញវាមានសភាពស្មើសាច់ និងរឹងល្អ។          -CAD-CAM Veneer៖ ជាវិធីសាស្រ្តជំនាន់ថ្មី ប្រើប្រាស់ដោយកុំព្យូទ័រ សម្រាប់ការកាត់ និងឆ្លាក់ ដែលមានគុណភាពរឹងមាំល្អជាងគេ។   ក្នុងករណីធ្មេញមានបញ្ហាដូចជា រូបរាង ពណ៌មិនស្អាត មានប្រហោង ធ្មេញខ្លី សឹក និងមិនត្រង់ជួរ អាចជ្រើសរើសការបិតធ្មេញសម្រាប់ជាដំណោះស្រាយ ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែអាចទទួលបានសេវាកម្មនេះ ជាពិសេសបុគ្គលដែលមាន តម្រូវការផ្នែកសោភ័ណភាពខ្លាំង ភាគច្រើនមនុស្សស្ថិតក្នុងវ័យយុវវ័យ លើកលែងតែកុមារដែលនៅមានធ្មេញទឹកដោះ។   ដំណាក់កាលនៃការបិតធ្មេញ • ជំហានដំបូង  ទន្តបណ្ឌិត ត្រូវពិនិត្យមើលរូបរាងធ្មេញ ពណ៌ធ្មេញ  អញ្ចាញ ទំនាក់ទំនងការញញឹម ជាមួយធ្មេញ និងបបូរមាត់ ក៏ដូចជាទម្រង់មុខដែលត្រូវធ្វើការវិភាគឲ្យបានស៊ីជម្រៅប្រើប្រាស់ដោយប្រព័ន្ធកុំព្យូទ័រ។ បន្ទាប់មក ត្រូវធ្វើការ ឆ្លាក់ធ្មេញជាក្រមួនរួចចម្លងចូលទៅក្នុងមាត់ ដើម្បីដឹងថាវាមានភាពស៊ីគ្នាជាមួយទម្រង់មាត់ដែរឬទេ។ • ជំហានបន្ទាប់ គឺត្រូវធ្វើការខាំពុម្ព ដើម្បីយកទៅផលិតនៅក្នុងឡាបូ ដែលទាមទាររយៈពេលប្រហែល ១ ទៅ ២អាទិត្យ ប្រែប្រួលទៅតាមចំនួន គ្រាប់ធ្មេញដែលបិត។   ចំពោះការសម្រេចបានលទ្ធផលនៃការបិតធ្មេញបានទាំងស្រុង គឺអាចទាមទារពេល ២ ទៅ ៣ សប្តាហ៍ ប្រែប្រួលទៅតាមស្ថានភាព និងបញ្ហា បន្ទាប់បន្សំនានាដែលត្រូវកែលម្អ។    គោលការណ៍ថែទាំការបិតធ្មេញ ទោះបីជាការបិតធ្មេញធ្វើឡើងដោយប្រើប្រាស់ប្រភេទសមាសធាតុខុសគ្នាយ៉ាងណាក្តី បុគ្គលដែលទទួលការបិតធ្មេញ ត្រូវណែនាំឲ្យ៖ • ធ្វើការដុសសម្អាតធ្មេញឲ្យបានស្អាតត្រឹមត្រូវជាប្រចាំ និង​ទៀងទាត់ • ប្រើប្រាស់អំបោះសម្រាប់ទាក់ចំណីអាហារនៅ​ចន្លោះធ្មេញ • ចៀសវាងខាំអាហារដែលរឹង ឬមានជាតិពណ៌ខ្លាំង • តម្រូវឲ្យមានការពាក់បន្ទះជ័រស្តើងសម្រាប់ការពារពេលយប់(ក្នុងករណីខ្លះ) • ឧស្សាហ៍ធ្វើការពិនិត្យសុខភាពមាត់ធ្មេញជា​មួយទន្តពេទ្យជារៀងរាល់ ៦ខែម្តង ដើម្បីអាចកែខៃបញ្ហានានាឲ្យបានទាន់ពេលវេលា។   ចំពោះប្រសិទ្ធភាពនៃការបិតធ្មេញអាចមានរយៈពេលយូរ ដែលឈានដល់រយៈពេលចន្លោះពី ៧ ទៅ ១៥ឆ្នាំ និងអាចប្រែប្រួលទៅតាមការថែទាំ។   ផលវិបាកនៃការបិតធ្មេញ ជាទូទៅ ការបិតធ្មេញអាចបង្កជាផលវិបាកកម្រិតដំបូងមួយចំនួនដូចជា៖ • តម្រូវឲ្យមានការឆាបសាច់ធ្មេញ ដែលសាច់ធ្មេញនោះមិនអាចដុះឡើងវិញបានទេ • មានការកើតជាស្នឹមនៅតាមតំណធ្មេញ និង Veneer • អាចមានបញ្ហាស្រៀវតិចតួចនៅសប្តាហ៍ដំបូង • ប្រសិនក្នុងករណីការបិតធ្មេញធ្វើឡើងមិនបានត្រឹមត្រូវ និងខុសបច្ចេកទេស អាចបង្កឲ្យមានការរលាក​ ប្រែប្រួលអញ្ចាញ ឬជាលិកាជុំវិញធ្មេញធុំក្លិន ធ្វើឲ្យធ្មេញសណ្តកងាយនឹងបែកក្នុងរយៈពេលខាងមុខ។ សូមចាំដែរថា កុំចាត់ទុកការបិតធ្មេញគ្រាន់តែជាការបន្ថែមសោភ័ណភាព ដែលគ្រប់គ្នាចាំបាច់ត្រូវ តែទទួលបានសេវាកម្មនេះទេ ពីព្រោះវាគួរធ្វើឡើងសម្រាប់តែបុគ្គលដែលមានតម្រូវការចាំបាច់ខ្លាំងក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃតែប៉ុណ្ណោះ។ បកស្រាយដោយ៖ ទន្តបណ្ឌិត ម៉េង ហ៊ ទន្តបណ្ឌិតផ្នែកវះកាត់ ជាលិកាជុំវិញធ្មេញបង្គោលធ្មេញ និងសោភ័ណភាពមាត់ធ្មេញ ប្រចាំ​ មន្ទីរព្យាបាលធ្មេញម៉ាស្ទ័រឃែរ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ   

Other Diseases Oral Health
Share
  • Jun 15, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 4.8K views

ស្វែងយល់អំពី ជំងឺខ្សោយបេះដូង

១) អ្វីជាជំងឺខ្សោយបេះដូង? (Heart failure) ជំងឺខ្សោយបេះដូងជាការធ្លាក់ចុះ ឬខ្សោយនូវមុខងារបេះដូង ក្នុងការនាំឈាមទៅចិញ្ចឹមសរីរាង្គនៃខ្លួនយើង។ ២) ហេតុអ្វី ជំងឺនេះជាកង្វល់ របស់ក្រុមគ្រូពេទ្យ? តាមរបាយការណ៌ថ្មីៗរបស់សមាគមន៍គ្រូពេទ្យជំងឺបេះដូងរបស់អឺរ៉ុបឆ្នាំ ២០១៧ ( ESC )បានបង្ហាញថា ចំនួនអ្នកជំងឺខ្សោយបេះដូងនៅលើពិភពលោកមានប្រមាណ ៦២លាននាក់ ។ - ជាមូលហេតុទី ១ នៃការចូលសម្រាកពេទ្យចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានអាយុលើសពី ៦៥ឆ្នាំ ។ - អត្រាមរណៈភាពរបស់ជំងឺនេះខ្ពស់ (៣០% ស្លាប់ក្នុងកំឡុងពេល ១ឆ្នាំ និង៦០% ក្នុងកំឡុងពេល ៥ឆ្នាំ ក្រោយធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ) ៣) រោគសញ្ញា ជំងឺខ្សោយបេះដូងអាចស្តែងចេញជារោគសញ្ញា​ ៖ - អស់កំលាំង ល្ហិតល្ហៃ - ពិបាកដង្ហើម ហត់ដង្ហក់ - ក្អកញឹកញាប់ ជួនមានស្លេសពណ៌ស   - ហើមជើង ឡើងទម្ងន់លឿន - ញ័រទ្រូង - ពិបាកគេង (ជូនកាលអ្នកជំងឺប្រើខ្នើយ ២-៣ជាន់ ដើម្បីគេងបាន)។ ៤) មូលហេតុ  កត្តា ឬមូលហេតុដែលបង្ក មានដូចជា ៖  - លើសឈាម (HTN) - ជំងឺស្ទះសរសៃឈាមបេះដូង (Coronary artery disease)  - ជំងឺខូចប្រឺសបេះដូង (Valvular heart disease) - ជំងឺបេះដូងពីកំណើត (Congenital heart disease) - ជំងឺសាច់ដុំបេះដូង (Cardiomyopathy)  - ជំងឺវិបត្តិចង្វាក់បេះដូង( Ventricular Tachycardia , Atrial Fibrillation , SVT ...... )។ ៥) រោគវិនិច្ឆ័យ *** អេកូបេះដូង (Heart Ultrasound) ជាមធ្យោបាយចាំបាច់បំផុត សម្រាប់ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ក្រៅពីនេះមាន ៖ - ការថតសួត (Chest X-ray) - ការវាស់ចង្វាក់បេះដូង (EKG) - ការពិនិត្យឈាម - ការថតឆ្លុះសរសៃឈាមបេះដូង (Cardiac catheterization)។ ៦) ផលវិបាក ផលវិបាកផ្សេងៗនៃជំងឺនេះមាន ៖ - ហើមសួតស្រួចស្រាវ (Acute pulmonary edema) - វិបត្តិចង្វាក់បេះដូង ( V-Tach , V-Fib , TdF ........ ) - គាំងបេះដូង (cardiac arrest) រហូតដល់អាចបាត់បង់ជីវិត ។ ៧) ការព្យាបាល - មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ជំងឺខ្សោយបេះដូងភាគច្រើនមិនអាចព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយទាំងស្រុងទេ។ - ការព្យាបាលភាគច្រើន ជាការព្យាបាល ដើម្បីឲ្យអ្នកជំងឺអាចរស់នៅ និងប្រកបការងារប្រចាំថ្ងៃជាធម្មតានៅក្នុង សង្គម និងកាត់បន្ថយអត្រាមរណភាពឲ្យបានជាអតិបរមា។ - ការព្យាបាលដោយថ្នាំ អាចធ្វើឲ្យស្ថានភាពបេះដូងនឹងនរ កាត់បន្ថយរោគសញ្ញា កាត់បន្ថយផលវិបាក និងហានិភ័យផ្សេងៗ។ - ជួនពេលខ្លះ ការឆ្លុះសរសៃឈាមបេះដូង និងដាក់រឺស័រក្នុងសរសៃរឈាមបេះដូង ជាជម្រើសដ៏ល្អប្រសើរសម្រាប់អ្នកជំងឺដែលបណ្តាលមកពីស្ទះសរសៃឈាមបេះដូង។  - ក្នុងករណីខ្ លះការព្យាបាលដោយវះកាត់មានការចាំបាច់ចំពោះអ្នកជំងឺដែលខូចប្រឺសបេះដូងធ្ងន់ធ្ងរ។ - ក្នុងករណីខ្លះទៀត អ្នកជំងឺតម្រូវឲ្យធ្វើការព្យាបាលដោយដាក់ថ្មបេះដូង។ ៨) របបចំណីអាហារ និងរបៀបរបបនៃការរស់នៅ ៖  ជាកត្តាសំខាន់ក្នុងការការពារ និងព្យាបាលជំងឺខ្សោយបេះដូង។  - កុំបរិភោគអាហារសម្បូរជាតិប្រៃ - ឈប់ជក់បារី - រក្សាទម្ងន់ឲ្យសមស្រប (កុំឲ្យធាត់ជ្រុល) - កាត់បន្ថយ ឬបញ្ឈប់ការពិសារគ្រឿងស្រវឹង - កាត់បន្ថយការបរិភោគអាហារសម្បូរខ្លាញ់  - បរិភោគបន្លែ ផ្លែឈើ ឲ្យបានច្រើន - ហាត់ប្រាណឲ្យបានទៀងទាត់ - កាត់បន្ថយភាពតានតឹងអារម្មណ៍ (Stress) - គ្រប់គ្រងសម្ពាធឈាមឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ប្រសិនបើលោកអ្នកមានជំងឺលើសឈាម - ត្រូវពិសារថ្នាំទៀងទាត់ និងតាមដានឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ បកស្រាយដោយ ៖ គាំង កុសល និស្សិតវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តទូទៅ នឹងវិបត្តិចង្វាក់បេះដូង

Other Diseases
Share
  • Jun 13, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 9.1K views

“ជំងឺដំបៅកញ្ចក់ភ្នែក”  គួរការពារប្រសើរជាងព្យាបាល

ភ្នែក គឺជាសរីរាង្គដែលមានសារសំខាន់បំផុតសម្រាប់គំហើញរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ហើយវារួមផ្សំពីកោសិកាជាច្រើនដូចជា ប្រព័ន្ធប្រសាទដែលភ្ជាប់ទៅខួរក្បាល សម្បកគ្រាប់ភ្នែក កែវភ្នែក និងកញ្ចក់ភ្នែក។ ចំពោះផ្នែកសរីរាង្គកញ្ចក់ភ្នែក មានទីតាំងស្ថិតនៅខាងមុខនៃគ្រាប់ភ្នែកទាំងមូល អនុញ្ញាតឲ្យកាំពន្លឺអាចឆ្លងចូលទៅខាងក្នុងដើម្បីចាប់រូបភាព​ ដែលក្នុងករណីកញ្ចក់ភ្នែកថ្លា នោះទើបមានការចាប់រូបភាពបាន។  អ្វីជាជំងឺដំបៅកញ្ចក់ភ្នែក? ដំបៅកញ្ចក់ភ្នែក ជាជំងឺដែលកើតឡើងមានសភាពឈឺ ស្តែងចេញជាពណ៌សនៅលើកញ្ចក់ភ្នែក និងជួនកាលមានលាយឡំជាមួយខ្ទុះ។ ជំងឺនេះឃើញមានការកើតឡើងជាញឹកញាប់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាពិសេសប្រជាជនដែលមានមុខរបរធ្វើស្រែចំការ គួរបញ្ជាក់ផងដែរ ដំបៅកញ្ចក់ភ្នែកពុំមែនជាជំងឺឆ្លងនោះទេ ដែលវាចែកចេញជាប្រភេទទៅតាមមេរោគដែលបង្ករោគដូចជា បាក់តេរី ផ្សិត និងវីរុសជាដើម។  មូលហេតុ និងកត្តាប្រឈម មានមូលហេតុមួយចំនួនដែលបណ្តាលឲ្យមានជំងឺដំបៅកញ្ចក់ភ្នែកដូចជា៖ •មេរោគ ដែលឆ្លងចូលតាមរយៈការប៉ះទង្គិចនានា •ចំពោះប្រភេទភ្នែកស្ងួត ហើយមានសភាពចំហរ ធ្វើឲ្យមានការចម្លងមេរោគ •ការប៉ះពាល់ជាមួយសារធាតុគីមី ចំណែកកត្តាប្រឈមដែលតែងសង្កេតឃើញមាន គឺក្នុងករណី៖ •ទទួលរងការប៉ះទង្គិច  •បុគ្គលដែលប្រើប្រាស់ Contact lens  •បុគ្គលដែលមានភ្នែកបិទមិនជិត  •បុគ្គលដែលមានមុខរបរធ្វើស្រែចំការ ឬអ្នកធ្វើការក្នុងរោងចក្រជាដើម។ រោគសញ្ញា និងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ •រោគសញ្ញានៃជំងឺដំបៅកញ្ចក់ភ្នែកស្តែងចេញជា៖ •អាការៈឈឺ •កញ្ចក់ភ្នែកឡើងពណ៌ស •មានខ្ទុះ ដែលធ្វើឲ្យភ្នែកស្រវាំង ជាទូទៅ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទាមទារឲ្យធ្វើឡើងនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ឬគ្លីនិក ដែលវេជ្ជបណ្ឌិតផ្នែកចក្ខុរោគនឹងធ្វើការពិនិត្យមើលផ្ទាល់ជាមួយម៉ាស៊ីន ដើម្បីរកវត្តនៃសារធាតុពណ៌សនៅក្នុងកញ្ចក់ភ្នែក។ ម៉្យាងទៀត គ្រូពេទ្យក៏អាចធ្វើការកៀរយកសំណាកពណ៌សនោះទៅពិនិត្យដើម្បីរកមើលប្រភេទមេរោគដែលបង្កជំងឺឲ្យបានជាក់លាក់។  ការព្យាបាល ការព្យាបាលជំងឺដំបៅកញ្ចក់ភ្នែក អាចជាសះស្បើយបានតាមរយៈការប្រើប្រាស់ឱសថសម័យ ដោយការប្រើប្រាស់ឱសថមានការប្រែប្រួលទៅតាមប្រភេទមេរោគដែលបង្កជំងឺ យ៉ាងណាមិញ ក្នុងករណីជំងឺមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំង នោះគេមិនអាចធ្វើការព្យាបាលបានទេ។  ផលវិបាក និងការកាពារ ការមិនទទួលបានការពិនិត្យ និងព្យាបាលបានទាន់ពេលវេលា ស្ថានភាពជំងឺអាចឈានដល់ដំណាក់កាលធ្លាយគ្រាប់ភ្នែក ដែលតម្រូវឲ្យធ្វើការយកគ្រាប់ភ្នែកចេញ។ ដូច្នេះ វិធីសាស្រ្តការពារទូទៅដែលអាចអនុវត្តបានគឺ៖ •ត្រូវធ្វើការដោយប្រុងប្រយ័ត្ន  •ពាក់វ៉ែនតាការពារកុំឲ្យសត្វចូល  •ក្នុងករណីសង្កេតឃើញមានអាការៈឈឺភ្នែកត្រូវស្វែងរកការព្យាបាល ដោយចៀសវាងប្រើប្រាស់ឱសថដោយខ្លួនឯង។  បកស្រាយដោយ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ជា អាង វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសចក្ខុរោគ នៅមន្ទីរពេទ្យភ្នែកខេត្តតាកែវ  ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Other Diseases Eye Health
Share
Top