Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Black and white sport cap

$18.15
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout
(096) 7888-017 info@healthtime.tips (096) 7888-017
English English
ភាសាខ្មែរ ភាសាខ្មែរ
Login
Createx Logo
  • Aug 24, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 4.7K views

តើការព្យាបាលជំងឺមហារីកថ្លើមមានអ្វីខ្លះ?

  ការព្យាបាលជំងឺមហារីកហាក់មានភាពស្មុគស្មាញ ដែលទាមទារឲ្យមានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងសស្រាក់សស្រាំពីសំណាក់អ្នកជំនាញ ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលវិជ្ជមានមួយ។ តួយ៉ាងការព្យាបាលជំងឺមហារីកថ្លើម ក៏មិនខុសប្លែកពីជំងឺមហារីកដទៃនោះទេ ដោយសារដំណើរការនៃការព្យាបាល គឺធ្វើឡើងដោយផ្អែកទៅលើគោលបំណងធំ ៣គឺ៖ • បំបាត់ចោលទាំងស្រុងនៃដុំមហារីក • បញ្ឈប់ការរីកលូតលាស់នៃកោសិកាមហារីក • ធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងវិញនូវគុណភាពជីវិតបន្ទាប់ពីការគ្រប់គ្រងនូវរោគសញ្ញានៃជំងឺមហារីក(ការឈឺចាប់ ពិបាករំលាយអាហារ ។ល។) ប្រភេទនៃវិធីសាស្រ្តក្នុងការព្យាបាល  1.  ការវះកាត់៖  ជាវិធីសាស្រ្តព្យាបាលមានសក្តានុពលខ្ពស់ ដែលជាជម្រើសក្នុងការព្យាបាលចំពោះសភាពជំងឺដែលស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់ ដំបូងនៃជំងឺមហារីកថ្លើម៖ • ក្នុងករណីខូចខាតតែមួយផ្នែកនៃសរីរាង្គថ្លើមការព្យាបាលអាចធ្វើឡើង ដោយការកាត់ផ្នែកដែលមានជំងឺចេញតែប៉ុណ្ណោះ  (liver resection)។ • វិធីសាស្រ្តក្នុងការវះកាត់មួយផ្នែកទៀត គឺស្តែងចេញតាមរយៈការប្តូរសរីរាង្គថ្លើមទាំងស្រុង ដោយជំនួសសរីរាង្គថ្លើមថ្មីមួយទៀត ដែលត្រូវនឹងបុគ្គលនីមួយៗ។ -  ផលវិបាកនៃការព្យាបាលដោយការវះកាត់ អាចស្តែងចេញដូចជា៖   កំណកឈាមនៅសរសៃវ៉ែនជ្រៅ ការហូរឈាម បញ្ហាបេះដូង និងចង្វាក់ដង្ហើមការឆ្លងមេរោគ និងប្រតិកម្មចំពោះថ្នាំស្ពឹក។ ប្រសិនការព្យាបាលដោយការវះកាត់មិនអាចប្រព្រឹត្តទៅបាន ការព្យាបាលផ្សេងនឹងត្រូវបានណែនាំក្នុងគោលបំណងគ្រប់គ្រងនូវស្ថានភាពជំងឺ ដោយកាត់បន្ថយរោគសញ្ញា និងធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនូវគុណភាពជីវិត។  2.  ការរំលាយដុំមហារីក (Tumor ablation)៖ ជាវិធីសាស្រ្តក្នុងគោលបំណងបំផ្លាញចោលនូវដុំមហារីក តាមរយៈការប្រើប្រាស់កម្តៅវិទ្យុសកម្ម (Radiofrequency ឬRFA)៖ ដោយរលកនៃសារធាតុវិទ្យុសកម្មនោះបានឆ្លងកាត់តាមរយៈម្ជុល ដើម្បីកម្ចាត់ចោលនូវកោសិកាមហារីកក្នុងកម្រិតកម្តៅដ៏ខ្ពស់មួយ។ • សារធាតុអាល់កុលដោយការចាក់អេតាណុលតាមស្បែក (percutaneous ethanol injectionឬPEI)៖  សារធាតុអាល់កុលត្រូវបានចាក់បញ្ចូលទៅកាន់កោសិកាមហារីកតាមម្ជុលដើម្បីបំផ្លាញដុំមហារីកនោះ។ ដំណើរការវិធីសាស្រ្តរំលាយដុំមហារីក តែងត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងផ្នែករូបសាស្រ្ត (scanning)ដោយសារវាជាជំនួយសម្រាប់ឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិតអាចចាក់បញ្ចូលម្ជុល សំដៅទៅរកកោសិកាមហារីកតាមរយៈស្បែកបាន ផ្អែកទៅលើ ultrasoundឬ CT-scan ។ -   ការរំលាយដុំសាច់មហារីក អាចបង្កជាផលប៉ះពាល់ដូចជា ការឈឺចាប់ក្នុងពោះ ឡើងកម្តៅការឆ្លងមេរោគ និងការហូរឈាមជាដើម ជាទូទៅវីធីសាស្រ្តនេះនឹងត្រូវអនុវត្តម្តងទៀតនៅពេលដែលដុំមហារីកលូតលាស់ជាថ្មី។  3.   ការព្យាបាលជាប្រព័ន្ធ (Systemic Therapy)៖ • ការព្យាបាលដោយគីមី (Chemotherapy)៖ ជាការប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីក សម្រាប់សម្លាប់ ឬរារាំងការលូតលាស់កោសិកាមហារីក។វាអាចជួយគ្រប់គ្រងរោគសញ្ញាដោយបង្រួម និងពន្យារពេលក្នុងការរីកលូតលាស់ នៃកោសិកាមហារីក។ ការព្យាបាលដោយគីមី ត្រូវបានអនុវត្តឡើងដោយការចាក់តាមសរសៃវ៉ែន និងតាមរយៈការចាក់បញ្ចូលតាមរបៀប Chemoembolization(រូបភាពទី២)ដែលជាការចាក់ថ្នាំគីមីចូលទៅក្នុងសរសៃវ៉ែនចិញ្ចឹមកោសិកាមហារីកថ្លើម ដោយសារធាតុថ្នាំនោះរួមបញ្ចូលទៅដោយសារធាតុជែលនិងប្លាសិ្ទកតូចៗ ដើម្បីបិទលំហូរទៅកាន់កោសិកាមហារីកថ្លើម យ៉ាងណាមិញ វិធីសាស្រ្តការចាក់ថ្នាំគីមី មិនសុទ្ធតែសាកសមចំពោះគ្រប់អ្នកជំងឺនោះទេព្រោះវាអាចធ្វើឡើងតែក្នុងលក្ខខណ្ឌដែលមុខងារថ្លើមនៅមានដំណើរការបានល្អគ្រប់គ្រាន់។ -  ចំពោះផលប៉ះពាល់នៃការព្យាបាលរួមមាន៖  មិនឃ្លានអាហារ ចង្អោរ ក្អួត អស់កម្លាំង ជ្រុះសក់ឈឺមាត់ កើនឡើងនៃការឆ្លងមេរោគ រាក ថយចុះកោសិកាឈាម និងអាចរួមបញ្ចូលនូវការឡើងកម្តៅ ឬការឈឺចាប់ក្នុងករណីព្យាបាលតាមរយៈChemoembolization។ • ការព្យាបាលឲ្យចំគោលដៅ (Targeted​ therapy)៖  ជាការប្រើប្រាស់ថ្នាំ ឬសារធាតុ មានឥទ្ធិពលរារាំងការលូតលាស់ និងរីករាលដាលនៃកោសិកាមហារីក ដោយវាទៅជ្រៀតជ្រែកជាមួយ ម៉ូលេគុលសំខាន់ៗនៃការលូតលាស់ និងវិវឌ្ឍទៅជាកោសិកាមហារីក។ -  ផលប៉ះពាល់៖  មិនឃ្លានអាហារ ចង្អោរ ក្អួតអស់កម្លាំង ជ្រុះសក់ រាក ថយចុះនៃកោសិកាឈាមស ការប្រែប្រួលស្បែកបាតដៃ និងជើង។ • ការព្យាបាលដោយវិទ្យុសកម្ម (Radiotherapy)៖ សារធាតុវិទ្យុសកម្មដ៏ខ្លាំងក្លា បានបំផ្លាញ ឬរារាំងកោសិកាមហារីក ប៉ុន្តែវិធីសាស្រ្តខាងលើនេះមិនសូវត្រូវបានប្រើប្រាស់ ដើម្បីព្យាបាលចំពោះជំងឺមហារីកថ្លើមដោយផ្ទាល់នោះទេ ដោយគេច្រើនអនុវត្តវាដើម្បីកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ចំពោះអ្នកជំងឺមានបញ្ហាមហារីកឆ្អឹង  (Bone metastases)បណ្តាលមកពីមហារីកថ្លើម។ -   ផលប៉ះពាល់អាចកើតឡើងនៅផ្នែកខាងក្រៅដូចជា៖  រលាកស្បែក ចង្អោរ ក្អួត និងអស់កម្លាំងដែលវាអាចនឹងបាត់ទៅវិញបន្ទាប់ពីការព្យាបាលបានបញ្ចប់។ • ការថែទាំ៖  ត្រូវបានផ្តល់ឲ្យអ្នកជំងឺដែលស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលចុងក្រោយនៃជំងឺមហារីកថ្លើម។ លក្ខខណ្ឌក្នុងការជ្រើសរើសការព្យាបាល ជាការពិត មិនមានការព្យាបាលណាដែលល្អស័ក្តិសមបំផុតចំពោះអ្នកជំងឺគ្រប់បុគ្គលនោះទេ ដោយវេជ្ជបណ្ឌិតត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្អែកលើស្ថានភាពរបស់អ្នកជំងឺ និងលក្ខណៈរបស់ជំងឺ ដូច្នេះទើបការរៀបចំការព្យាបាលជំងឺមហារីកថ្លើម ទាមទារឲ្យមានចូលរួមពីសំណាក់អ្នកជំនាញជាច្រើនផ្នែក។ ចំណែកឯប្រសិទ្ធភាពនៃការព្យាបាលក៏មានការប្រែប្រួលទៅតាមដំណាក់កាលនៃជំងឺមហារីកថ្លើម លក្ខណៈនៃដុំមហារីក ហានិភ័យ ក៏ដូចជាស្ថានភាពសុខភាពទូទៅនៃអ្នកជំងឺ។ អត្រានៃការជាសះស្បើយ គេអាចកំណត់បានអត្រានៃការជាសះស្បើយ តាមដំណាក់កាលនៃជំងឺ៖ • ដំណាក់កាលទី I៖ ៥០% ទៅ ៧០% • ដំណាក់កាលទី II៖ ៣០% ទៅ ៥០% • ដំណាក់កាលទី III៖ ១០% • ដំណាក់កាលទី IV៖ ០% ទង្វើគួរធ្វើអំឡុងពេលព្យាបាល អ្នកជំងឺទាំងអស់ត្រូវអនុវត្តតាមការណែនាំរបស់វេជ្ជបណ្ឌិតដូចជា៖ • របបអាហារ៖ ចៀសវាងអាហារមានជាតិហិរអាហារចៀន និងអាំង ភេសជ្ជៈមានជាតិហ្គាសនិងអាល់កុលជាដើម • របបអនាម័យ៖ គួរពាក់មាស់មុខ លាងសម្អាតផ្លែឈើ និងបន្លែ លាងសម្អាតដៃមុនពេលបរិភោគអាហារ បន្ទាប់ពីចូលបង្គន់ និងបន្ទាប់ពីធ្វើដំណើរតាមដងផ្លូវ • ចៀសវាងការមានរបួសនានា • គោរពការណាត់ជួបនៃការព្យាបាលឲ្យបានតឹងតែង (ហាមគេចវេសពីការព្យាបាល ប្រសិនគ្មានហេតុផលចាំបាច់) ។ បកស្រាយដោយ វេជ្ជបណ្ឌិត Turobova Tatiana វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសជំងឺមហារីកចំពោះកូនក្មេង និងមហារីកទូទៅ ដែលសព្វថ្ងៃជាប្រធានផ្នែកមហារីកនៅមន្ទីរពេទ្យសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិសែនសុខ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Other Diseases Gastrointestinal
Share
  • Aug 24, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 3.9K views

តើជំងឺគ្រុនពោះវៀនឆ្លងរាលដាលពីកត្តាអ្វីខ្លះ?

ជំងឺគ្រុនពោះវៀន គឺជាជំងឺឆ្លងតាមរយៈបាក់តេរីមួយប្រភេទដែលអាចឆ្លងរាលដាលទៅក្នុងរាងកាយរបស់មនុស្ស និងប៉ះពាល់ដល់សរីរាង្គជាច្រើននៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស។ ប្រសិនបើមិនបានទទួលការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងទាន់ពេលវេលានោះទេ វាអាចបង្កជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ និងអាចបណ្តាលឲ្យស្លាប់បាត់បង់ជីវិត។ ដើម្បីជាគន្លឹះ ក្នុងការការពារ និងព្យាបាលជំងឺនេះ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ុក សារ៉ម ឯកទេសផ្នេកជំងឹក្រពះ ពោះវៀន និងថ្លើម និងជាប្រធានផ្នេកជំងឺប្រដាប់រំលាយអាហារនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ ផ្តល់ជាកិត្តិយសចូលរួមបកស្រាយពីស្ថានភាពទូទៅ នៃជំងឹគ្រុនពោះវៀនដូចខាងក្រោម៖ អ្វីទៅជាជំងឺគ្រុនពោះវៀន? ដែលហៅថាជំងឺគ្រុនពោះវៀន គឺជាជំងឺឆ្លងមួយប្រភេទ ដេលបណ្តាលមកពីមេរោគម៉្យាងឈ្មោះថា Salmonella Typhi ដែលស្ថិតនៅក្នុងក្រុមពពួក Enterobacterie ។  ការឆ្លងរាលដាល និងការរាតត្បាត ជំងឺគ្រុនពោះវៀនឆ្លងពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀតដោយរបៀបពីរយ៉ាងគឺ៖ •របៀបទីមួយ (ផ្ទាល់) គឺដោយសារដៃអ្នកជំងឺមិនស្អាត •របៀបទីពីរ (មិនផ្ទាល់) គឺសំដៅទៅលើចំណីអាហារ និងទឹកបរិភោគ ដែលមានមេរោគ ហើយអត្រានៃការរាលត្បាតមេរោគគឺឃើញមាន ១៣-១៦លាននាក់ដែលកើតជំងឺគ្រុនពោះវៀនក្នុងមួយឆ្នាំ និងបណ្តាលឲ្យមនុស្សស្លាប់ ក្នុងអត្រា២០ម៉ឺននាក់ ក្នុងមួយឆ្នាំទូទាំងពិភពលោក។ រោគសញ្ញា រោគសញ្ញានៃជំងឺគ្រុនពោះវៀន គឺមានដូចជា៖ •អាការៈក្តៅខ្លួនថេរ ដែលអាចឡើងសល់ ៤០ដឺក្រេ •អ្នកជំងឺឈឹក្បាល •អណ្តាលអ្នកជំងឺឡើងសផ្នែកកណ្តាល និងក្រហមជុំវិញ •ជីពចរមិនស៊ីចង្វាក់ ជាមួយនឹងកម្តៅ •អ្នកជំងឺមិនបត់ជើងធំ ហើយពោះអ្នកជំងឺចុចទៅឈឺ ភាគច្រើនឈឺនៅចំហៀងខាងស្តាំ ផ្នែកខាងក្រោមបន្តិច •មានគ្រាប់ឈាមសចុះ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺគ្រុនពោះវៀន គឺជាការស្មុគស្មាញបន្តិច ប៉ុន្តែត្រូវដឹងឲ្យច្បាស់ពីពេលវេលាដែលអ្នកជំងឺគ្រុនពោះវៀន។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺគ្រុនពោះវៀនមានដូចជា៖ •Hemocultures គឺជាយកឈាមទៅបណ្តុះ ហើយតេស្តក្នុងមួយសប្តាហ៍ទីមួយ គឺបានផលល្អណាស់ (៨០-៩០%) នៅសប្តាហ៍ទីពីរ ក៏យើងអាចបូមឈាមទៅបណ្តុះដែរ ប៉ុន្តែបានផលតែ ៤០% ទេ។ •Serologie de WIDAL et FEIIX ដែលតេស្តនេះផ្តល់ពុំសូវល្អទេ ហើយតេស្តនេះភាគច្រើនគេធ្វើនៅសប្តាហ៍ទី២ និងសប្តាហ៍ទី៣។ •Coproculture ដែកតេស្តនេះ គឺត្រូវយកឈាមទៅបណ្តុះ ហើយតេស្តនេះធ្វើឡើងដើម្បីបញ្ចាក់ថាតើអ្នកជំងឺផ្ទុកមេរោគក្នុងពោះវៀនរ៉ាំរ៉ៃ ឬអត់ ដែរតេស្តនេះផ្តល់ផលបានត្រឹមតែ ៣០%ទេ។ ផលវិបាក នៃជំងឺគ្រុនពោះវៀន ប្រសិនបើយើង មិនបានទទួលបានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវទេ ជំងឺគ្រុនពោះវៀននេះបានផ្តល់ផលវិបាកច្រើនយ៉ាងដូចជា៖ •អ្នកជំងឺអាចហូរឈាមនៅក្នុងចុងពោះវៀនតូច •អ្នកជំងឺអាចធ្លាយចុងពោះវៀនតូច •អាចបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺម៉្យាងទៀត ឈ្មោះថា Choc endotoxinique គឺជាជំងឺរលាកស្រោមខូរ និងបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺ កើតជំងឺរលាកស្រោមបេះដូង ប៉ុន្តែជំងឺទាំងពីរនេះ គេឃើញកើតមានក្នុងអត្រាតិចតួចទេ។ ការព្យាបាល ការព្យាបាលទៅលើជំងឺគ្រុនពោះវៀននេះ បើយើងធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបានទាន់ពេលវេលា គឺអាចព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយបាន។ វិធីព្យាបាលនោះរួមមានដូចជា៖ •ទី១ ត្រូវឲ្យអ្នកជំងឺបរិភោគអាហាររាវ ពេលសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ •ទី២ គឺយើងត្រូវប្រើថ្នាំ អង់ទីប៉ូទិក ដែលស្រុកខ្មែរយើងនិយមប្រើឱសថ Antibiotic នេះ ពីរប្រភេទ គឺ Flouroquinolones (Ofloxacine) និង Cephalosphorine de 3rd generation ដែលថ្នាំទាំងពីរប្រភេទនេះ អាចប្រើពី ៧ ទៅ១០ថ្ងៃ ដើម្បីព្យាបាលជំងឺនេះឲ្យជាសះស្បើយ។ ការការពារ ដើម្បីចៀសផុតពីជំងឺគ្រុនពោះវៀន គឺមនុស្សយើងត្រូវអនុវត្តវិធីសាស្ត្រពីរយ៉ាងគឺ៖ •ទី១៖ ត្រូវហូបចុកឲ្យបានស្អាត និងមានអនាម័យមានន័យថា ត្រូវសម្អាតដៃមុនញ៉ាំបាយ ហើយចំណីអាហារនិងទឹក ដែលមិនស្អាតយើងកុំបរិភោគ។ •ទី២៖ យើងគួរត្រូវទៅចាក់វ៉ាក់សាំងការពារ ដែលអាចចាក់ចំពោះក្មេងអាយុចាប់ពី ២ឆ្នាំឡើងទៅ។ អនុសាសន៍របស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ ចុងក្រោយ លោកវេជ្ជបណ្ឌិតបានផ្តល់អនុសាសន៍ថា ប្រសិនបើយើងសង្ស័យថាខ្លួនឯងកើតជំងឺគ្រុនពោះវៀន យើងត្រូវទៅមន្ទីរពេទ្យជាបន្ទាន់ ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងទទួលការព្យាបលឲ្យបានទាន់ពេលវេលា៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Other Diseases
Share
  • Aug 23, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 5.5K views

កូនបៅតែទឹកដោះគោម្សៅ ហើយឡើងទម្ងន់លឿន?

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំ រស់នៅខេត្តកំពង់ធំ។ កូនខ្ញុំទើបតែបាន១ខែ ហើយពេលគាត់ទើបតែកើតមានទម្ងន់២គីឡូ៤ខាំ ស្រាប់តែបាន១ខែខ្ញុំថ្លឹងគាត់ម្ដងទៀតបាន៤គីឡូ៨ខាំ។ ខ្ញុំបារម្ភថាពេលធំគាត់អាចនឹងធាត់ជ្រុល។ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្ដេចទៅបើកូនខ្ញុំសព្វថ្ងៃបៅតែទឹកដោះគោម្សៅ? ចម្លើយ ៖ ជាទូទៅទារកអាយុ៣ខែទើបមានទម្ងន់ស្មើនឹង២ដងនៃទម្ងន់កំណើត។ ក្រសួងសុខាភិបាល ក៏បានណែនាំឲ្យមាតាគ្រប់រូបចិញ្ចឹមកូនដោយទឹកដោះដោយសារតែទឹកដោះម្ដាយជាអាហារល្អបំផុត និងមានសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ដល់កូន។ ម្យ៉ាងទៀត ទារកអាចបៅទៅតាមតម្រូវការដែលពួកគាត់ត្រូវការតែប៉ុណ្ណោះខុសពីការចិញ្ចឹមដោយទឹកដោះគោម្សៅ ព្រោះឪពុកម្ដាយ ឬអ្នកមើលថែអាចឆុងខាប់ ឬស្ដើងពេក ហើយការផ្ដល់ឲ្យទារកអាចច្រើនឬតិចជ្រុលដោយសារតែការមិនបានយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហានេះ។ ចំពោះករណីកូនលោកស្រីការឡើងទម្ងន់នេះគឺខ្ពស់ជាងធម្មតា ហើយលោកស្រីបានចិញ្ចឹមកូនដោយទឹកដោះគោម្សៅទៀត។ ដូច្នេះ អ្វីដែលត្រូវធ្វើពេលនេះ ត្រូវពិនិត្យលើបរិមាណម្សៅទឹកដោះគោដែលលោកស្រីផ្ដល់ឲ្យកូនថាសមស្របឬទេ របៀបឆុងត្រឹមត្រូវទេ ហើយឲ្យកូនបៅញឹកញាប់ពេកទេ។ តាមធម្មតាទារកក្នុងខែទី១ត្រូវបៅ១ថ្ងៃ៦ដង ឯបរិមាណប្រែប្រួលទៅតាមទម្ងន់របស់ទារក ដូចនេះ លោកស្រីត្រូវទៅជួបអ្នកជំនាញអាហារូបត្ថម្ភកុមារដើម្បីទទួលបានការណែរនាំពីការផ្ដល់ចំណីអាហារត្រឹមត្រូវដល់កូន។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យ គឹម អាង ប្រធានផ្នែកជំងឺផ្លូវដង្ហើម និងអាល្លែកហ្ស៊ី ព្រមទាំងជាអនុប្រធានការិយាល័យបច្ចេកទេសនៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Ear Nose Throat Pregnancy & Baby
Share
  • Aug 23, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 6.3K views

វដ្ដរដូវមិនទៀង ប្រើថ្នាំហើយក៏នៅតែមិនប្រសើរ?

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំមានអាយុ ២២ឆ្នាំ កម្ពស់ ១. ៦៥ ម៉ែត្រ ទម្ងន់ ៧៧គីឡូក្រាម ជានិស្សិត។  តាំងពីមានរដូវលើកដំបូងនៅអាយុប្រហែល ១៦ឆ្នាំខ្ញុំមិនដែលមករដូវទៀងទាត់ឡើយ ដោយជាទូទៅ តែងតែមករដូវនៅរវាង ២ ទៅ ៣ខែម្តង ឬយូរជាងនេះ ហើយម្តងៗមានធ្លាក់ឈាមរដូវតិចតួច រយៈពេល ២ ទៅ ៤ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំធ្លាប់បានប្រើប្រាស់ថ្នាំលក្ខណៈដូចថ្នាំដើម្បីឲ្យមករដូវតាមរយៈការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យប្រហែល ២ខែ តែក្រោយពីបញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់វាក៏ដូចដើម។ ក្រោយមកនៅ ២ឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានទៅជួបនឹងវេជ្ជបណ្ឌិតផ្សេងទៀត និងត្រូវបានពិនិត្យឃើញថា ស្បូនរបស់ខ្ញុំលូតលាស់មិនគ្រប់គ្រាន់ ដែលតម្រូវឲ្យខ្ញុំព្យាបាលដោយថ្នាំលេបរយៈពេលដល់ទៅ៦ខែ និងចាក់ថ្នាំរយៈពេល ៣ថ្ងៃនៅក្នុងខែនីមួយៗផងដែរ។ នៅអំឡុងពេលព្យាបាលខ្ញុំមករដូវបានទៀងទាត់ល្អ និងច្រើនគួរសម។ ក៏ប៉ុន្តែក្រោយពីការព្យាបាលនោះបានមួយខែ ខ្ញុំក៏លែងមករដូវរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ហើយខ្ញុំពុំមានអាការៈពុំស្រួលក្នុងខ្លួនណាមួយឡើយ។ ខ្ញុំចង់សួរទៅ វេជ្ជបណ្ឌិតថា តើការមិនមករដូវនេះបណ្តាលមក ពីអ្វី? តើវាអាចមកពីការលើសទម្ងន់របស់ខ្ញុំ ឬ ជំងឺណាមួយ? ប្រសិនបើនៅតែរដូវមិនមកតើវាមានផលប៉ះពាល់ដែរឬទេ? និងតើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងណាចំពោះបញ្ហានេះ? ចម្លើយ ៖ ស្ថានភាពនេះអាចទាក់ទងនឹងជំងឺនៃប្រព័ន្ធអ័រម៉ូនរបស់រាងកាយ។ ការលើសទម្ងន់ និងការមករដូវមិនទៀងទាត់ អាចជាសញ្ញារបស់ បណ្តុំរោគសញ្ញានៃគីស្តនៅក្នុងអូវែ (Polycystic Ovary Syndrome) ដែលអាចជាមូលហេតុនៃការមិនមានកូននៅថ្ងៃក្រោយផងដែរ។ ដូចនេះ ប្អូនត្រូវទៅជួបជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសរោគស្ត្រីជាមុន និងធ្វើការពិនិត្យផ្សេងៗ រួមទាំងការពិនិត្យឈាម ដើម្បីតាមដានប្រព័ន្ធអ័រម៉ូនបន្តពូជ ក៏ដូចជាធ្វើការពិនិត្យទ្វារមាសដោយតេស្តអុលត្រាសោនផងដែរ។ ក្រោយពីនោះ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងផ្តល់ការព្យាបាលយោងតាមលទ្ធផលនៃការធ្វើតេស្ត។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃ Anna Women and Baby’s Center ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

Ear Nose Throat Women's Health
Share
  • Aug 23, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 11K views

និស្សិតឱសថសាស្រ្តbelike គ្រាន់តែCetirizine, Amoxicillin...ពាក្យបច្ចេកទេស និង ឈ្មោះសារធាតុគីមីច្រើនបន្តិចហ្នឹង...

នាងខ្ញុំឈ្មោះ លីម ចាន់បូរ៉ាម៉ី ជាឱសថការីឧត្តមដែលទើបបញ្ចប់ការសិក្សាពីសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ (IU) ក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ២០១៧ថ្មីៗនេះ។  កត្តាជំរុញឲ្យជ្រើសរើសយកមុខវិជ្ជានេះ កត្តាចម្បង គឺផ្ទាល់ខ្លួនតែម្តង ដោយហេតុថាកាលពីនៅក្មេង ខ្ញុំគិតថា«ពេទ្យជាវិជ្ជាជីវៈមួយដែលអាចសង្គ្រោះជីវិត ក៏ដូចជាជួយអ្នកដទៃដែលកំពុងត្រូវការការព្យាបាល» ហើយវាក៏ក្លាយជាគោលបំណងមួយក្នុងជីវិត។ ដោយសង្កេតឃើញថា នាងខ្ញុំចូលចិត្តមុខវិជ្ជា ជីវវិទ្យា គីមីវិទ្យា និង គណិតវិទ្យាជាងមុខវិជ្ជាដទៃៗទៀត ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តដាក់ពាក្យស្នើសុំអាហារូបករណ៍សម្រាប់បរិញ្ញាបត្រឱសថសាស្រ្ត ហើយក៏បានទទួលជោគជ័យ។   កម្លាំងជំរុញទឹកចិត្តក្នុងការសិក្សា មុននឹងសម្រេចចិត្តចូលរៀន  ខ្ញុំបានសាកសួរយោបល់ពីបុគ្គលជាច្រើន ដូចជាសិស្សច្បង លោកគ្រូអ្នកគ្រូដែលដឹងពីសមត្ថភាពសិក្សា និងជាពិសេសការពិភាក្សាក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំអរគុណចំពោះការគាំទ្រពីគ្រួសារណាស់ ដែលតែងតែផ្តល់ជាកម្លាំងចិត្តក្នុងពេលរៀនសូត្រ ឬ ជួបឧបសគ្គអំឡុងពេលសិក្សាច្រើនឆ្នាំនេះ។ អំឡុងពេលរៀន នាងខ្ញុំបានយល់ពីមូលហេតុដែលគេតែងតែថា«រៀនពេទ្យពិបាក»នោះ គឺត្រូវចងចាំមេរៀនជាច្រើន រួមទាំងពាក្យបច្ចេកទេស និង ឈ្មោះសារធាតុគីមី ដែលយើងកំរជួបប្រទះក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។  មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ថែមទាំងត្រូវស្រាវជ្រាវក្រៅម៉ោងសិក្សា ដើម្បីបន្ថែមចំណេះដឹងផ្ទាល់ខ្លួន ព្រោះបច្ចេកវិទ្យាតែងតែរីកចម្រើន ដូច្នេះ យើងត្រូវតាមដានព័ត៌មានថ្មីៗដែលទាក់ទងនឹងវិជ្ជាជីវៈយើង។ ប៉ុន្តែ ការខិតខំទាំងអស់នេះ សុទ្ធតែជាគ្រឹះសម្រាប់ភាពជោគជ័យទៅអនាគត ដូច្នេះខ្ញុំគិតថាបទពិសោធន៍ទាំងនេះពិតជាមានគុណតម្លៃណាស់។ ទោះជាការសិក្សាមានការលំបាក ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យមាននិស្សិតជាច្រើនចង់បោះបង់ចោលម្តងម្កាល ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនដែលគិតថារើសមុខវិជ្ជាខុសទេ ព្រោះខ្ញុំចូលចិត្តវាតាំងពីវ័យក្មេង ហើយក៏មានឆន្ទៈមុតមាំចង់ក្លាយជាឱសថការីដ៏ពូកែផងដែរ។ ភាពលំបាកក្នុងការសិក្សា ដោយសារតែខ្ញុំរៀនសាកលវិទ្យាល័យ ២ ក្នុងពេលតែមួយ ហើយត្រូវស្តារនៅឱសថស្ថាន និងកន្លែងនានា ធ្វើឲ្យកាលវិភាគសិក្សាពេលខ្លះជាន់គ្នា ជាពិសេសពេលប្រលង ជួនកាលក៏ត្រូវប្រលងក្នុងអំឡុងពេលតែមួយទៀត ។ ខ្ញុំបានដោះស្រាយបញ្ហាដោយរៀបចំនូវផែនការរៀនប្រចាំថ្ងៃ  ដើម្បីបែងចែកម៉ោងសិក្សាសម្រាប់មុខវិជ្ជានីមួយៗ ហើយបង្កើនប្រសិទ្ធភាពក្នុងការរៀនសូត្រ ដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចផ្តោតទៅលើមុខវិជ្ជាមួយៗ ដូចនេះ ការរៀនសូត្រក៏មានគុណភាពដែរ។ រៀនពេទ្យពិតជាមិនស្រួល តែក៏អាចទៅរួច នាងខ្ញុំយល់ស្របនឹងពាក្យថា «រៀនពេទ្យមិនស្រួលនោះទេ» ដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើមកស្រេច។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលមានគោលដៅច្បាស់លាស់ គឺត្រូវតស៊ូរហូតដល់បញ្ចប់ ដូចពាក្យដែលគេនិយាយថា«ព្យាយាមគង់បានសម្រេច»។  យុទ្ធសាស្រ្តក្នុងការសិក្សា -យកចិត្តទុកដាក់ពេលរៀនក្នុងថ្នាក់  -យកព័ត៌មានដែលទទួលបានមកបង្រួមជាគន្លឹះខ្លីៗងាយស្រួលក្នុងការចងចាំ -រៀនជាក្រុម ព្រោះយើងអាចដឹងថាខ្លួនឯងនៅខ្វះខាតអ្វី ត្រូវបន្ថែមអ្វី គួបផ្សំនឹងការចែករំលែកទៅវិញទៅមក គឺអាចឆ្ពោះទៅមុខទាំងអស់គ្នា។ Dos & Don’ts សម្រាប់និស្សិតពេទ្យ Dos ៖  -ខិតខំសិក្សា ហ្វឹកហ្វាត់ខ្លួនឯងឲ្យទៅជាពេទ្យស្ទាត់ជំនាញ និងមានវិជ្ជាជីវៈច្បាស់លាស់  -ស្រាវជ្រាវឯកសារផ្សេងៗទាក់ទងទៅនឹងមុខវិជ្ជានីមួយៗ ដើម្បីដឹងពីការរកឃើញថ្មីៗទាន់ហេតុការណ៍ -ប្រកាន់ខ្ជាប់អាកប្បកិរិយាល្អ ស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកជំងឺ  -មានសុជីវធម៌ក្នុងការនិយាយស្តី  និងបំពេញការងារ។ Don’ts ៖ -កុំមើលងាយអ្វីដែលកំពុងរៀនដោយគិតថា ថ្ងៃក្រោយមិនអាចយកទៅអនុវត្ត ព្រោះការពិត ការសិក្សាថ្ងៃនេះអាចប្រើបាននៅកាលៈទេសៈណាមួយ -មិនត្រូវមានអាកប្បកិរិយាប្រមាថបៀតបៀនអ្នកដទៃ  ជាពិសេសអ្នកជំងឺ។ ការរួមចំណែកនៃនិស្សិតពេទ្យក្នុងវិស័យសុខាភិបាល «សុខភាពជាដើមទុនរបស់មនុស្ស» ដូចនេះហើយ ធនធានមនុស្សក្នុងវិស័យសុខាភិបាលពិតជាមានតួនាទីសំខាន់។ ជាក់ស្តែង ដើម្បីក្លាយជាពេទ្យមានវិជ្ជាជីវៈ និងប្រកបដោយសីលធម៌មួយរូប គឺត្រូវឆ្លងកាត់រយៈពេលសិក្សាយូរ និង ជួបការលំបាកជាច្រើន។ សារជូនដល់សិស្សប្អូន សូមកុំធ្វើការសម្រេចចិត្តចូលរៀនវិស័យសុខាភិបាលដោយសារកត្តាសង្គម ដូចជាផ្នត់គំនិតដែលគិតថា«ពេទ្យរកប្រាក់ចំណូលបានច្រើន»។ សូមសងេ្កតមើលកត្តាផ្ទាល់ខ្លួនថា អាចចូលចិត្តមុខវិជ្ជាពេទ្យនេះទេ? ការសិក្សាអាចទទួលយកបានទេ? មានគោលដៅច្បាស់លាស់ទេ?  ចំពោះកត្តាគ្រួសារ គឺត្រូវពិភាក្សាឲ្យបានច្បាស់លាស់ និងសាកសួរយោបល់ពីក្រុមគ្រួសារ ព្រោះពួកគាត់អាចដឹងពីគុណសម្បត្តិ ឬ គុណវិប្បតិ្ត នៃការជ្រើសរើសយកមុខវិជ្ជាពេទ្យនេះ។ បើមានការសម្រេចចិត្តហើយមានគោលដៅច្បាស់លាស់ គឺត្រូវតស៊ូព្យាយាមរហូតដល់បានសម្រេចនូវអ្វីដែលយើងកំណត់។ មិនមានអ្វីដែលមិនពិបាកទេ សំខាន់ជាងគេ គឺខ្លួនយើងមានឆន្ទៈមុតមាំនោះ គឺអាចឆ្ពោះទៅកាន់ភាពជោគជ័យ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Career & Education
Share
  • Aug 23, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 8.9K views

កូឡាជែនអស្ចារ្យដល់ថ្នាក់់ហ្នឹង? ចឹងតើបានគេពេញនិយម...

  នៅពេលដែលនិយាយដល់ Collagen តើអ្នកនឹងគិតដល់អ្វីមុនគេ? ជាការពិតណាស់ បញ្ហាទាក់ទងសម្រស់នឹងលេចឡើងមកមុនគេ ប៉ុន្តែអ្នកមានដឹងដែរទេថាជាក់ស្តែងការប្រើប្រាស់សារធាតុកូឡាជែនក្រោមរូបភាពផ្សេងៗគ្នាក្នុងគោលបំណងរក្សាសុខភាពមានលើសពីនេះសន្ធឹកសន្ធាប់  ស្របពេលដែលមានការមន្ទិលសង្ស័យមួយចំនួនទាក់ទងនឹងប្រសិទ្ធភាពក៏ដូចជាសុវត្ថិភាពរបស់សារធាតុនេះផងដែរ។   តើអ្វីទៅជាកូឡាជែន(collagen)? Collagen ជាប្រូតេអ៊ីនដ៏សម្បូរម្យ៉ាងដែលមានលក្ខណៈរឹងមិនរលាយ និងរាងជាសរសៃៗ ដែលត្រូវបានផលិតក្នុងរាងកាយរបស់មនុស្សស្រាប់ ដោយកោសិកាមួយចំនួនពិសេសគឺកោសិកាហ្វីប្រូប្លាស (fibroblast) នៃជាលិកាភា្ជប់ (connectivetissue) ឆ្អឹងសាច់ដុំ ស្បែក សរសៃពួរជាដើម។   វាក៏ជាធាតុផ្សំដ៏សំខាន់របស់សក់ និងក្រចកផងដែរ។ វាត្រូវបានផ្សំឡើងពីអាស៊ីតអាមីនេចម្បង៣ គឺគ្លីស៊ីន(Glycine) ប្រូលីន(Proline) និងអ៊ីត្រូស៊ីប្រូលីន (Hydroxyproline)។  រីឯបំណែករបស់collagen ហៅថា gelatin មានតួនាទីមិនខុសពី collagen ឡើយ។   តើ Collagen មានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងណាខ្លះ? Collagen មាននាទីប្រៀបដូចជាអ្នកទ្រទ្រង់នូវរចនាសម្ព័ន្ធនានានៃសរីរាង្គឲ្យមានភាពរឹងមាំដោយវាធ្វើការភ្ជាប់ជាមួយគ្នាផងដែរនូវសរីរាង្គទាំងអស់នៃរាងកាយទាំងមូល។  លើសពីនេះ Collagen ក៏ត្រូវបានដឹងផងដែរថាអាចជួយជំនួសកោសិកាដែលងាប់ក៏ដូចជាជួសជុលឡើងវិញនូវជាលិកាដែលខូចខាតព្រមទាំងការពារការស្រូបយក និងការរីករាលដាលនៃសារធាតុដែលអាចបង្កជំងឺ មេរោគ និងកោសិកាមហារីកបានទៀតផង។ ដូចនេះហើយបានជា Collagen ត្រូវបាននិយមយកមកប្រើប្រាស់ក្នុងរូបភាពវេជ្ជសាស្ត្រ  និងគ្រឿងសម្អាងយ៉ាងទូលំទូលាយ៖   ១.ប្រើជាបង់សម្រាប់បិទរបួស ជាមួយនឹងឥទ្ធិពលក្នុងការធ្វើឲ្យរបួសឆាប់ជាសះស្បើយ Collagen ក៏ទាក់ទាញផងដែរនូវកោសិកាថ្មីៗឲ្យមកកាន់ទីតាំងរបួសដោយវាបង្កើតជាទម្រង់មួយសម្រាប់កោសិកាថ្មីៗអាចលូតលាស់បានល្អ និងជម្រុញឲ្យមុខរបួសឆាប់ជា។ គួរកត់សម្គាល់ថាបង់ប្រភេទនេះ មិនគួរជ្រើសរើសប្រើប្រាស់សម្រាប់ការរលាកកម្រិតធ្ងន់ដែលមានដំបៅគ្របដណ្តប់ដោយក្រម៉ស្ងួត ឬក៏អ្នកជំងឺដែលមានប្រតិកម្មជាមួយនឹងផលិតផលពីសត្វគោ ឬសត្វសមុទ្រឡើយ។   ២.ប្រើប្រាស់ក្នុងវិស័យកែសម្ផស្ស ការចាក់បំពេញសារធាតុ Collagen ទៅក្នុងស្បែកត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនៅត្រង់បរិវេណស្បែកដែលជ្រីវជ្រួញ ក៏ដូចជាសម្លាកផ្សេងៗផងដែរពិសេសគឺប្រហោងមុខដោយសារមុនជាដើម។គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា Collagenនឹងត្រូវបានចាក់បំពេញតែតំបន់ស្បែកផ្នែកខាងលើប៉ុណ្ណោះ និងអាចរក្សាប្រសិទ្ធភាពបានរយៈពេលរហូតដល់ទៅ៦ខែ។ ចំពោះការខូចខាតនៃស្បែកនៅជ្រៅច្រើនបំពេញដោយសារធាតុខ្លាញ់ស៊ីលីកូនឬក៏ប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាអ៊ីមផ្លានតែម្តង។ យ៉ាងណាមិញ ការជ្រើសរើសប្រើប្រាស់នូវវិធីសាស្ត្រនេះត្រូវបានប្រុងប្រយ័ត្នខ្លាំងចំពោះអ្នកដែលមានប្រតិកម្ម ឬក៏អាល្លែកហ្ស៊ីជាមួយសារធាតុណាមួយ និងតម្រូវឲ្យមានការធ្វើតេស្តលើស្បែកជាមុនជាចាំបាច់។ ដោយឡែក ការបង្កើនកម្រិត Collagen ក្នុងខ្លួនឡើងវិញដោយការប្រើប្រាស់ Collagen ក្នុងទម្រង់ផ្សេងៗទៀតក៏អាចជួយឲ្យស្បែកមើលទៅមានសភាពតឹងណែន រលោង និងជួយឲ្យកោសិកាថ្មីៗដុះព្រមទាំងជួសជុលនូវកោសិកាចាស់ៗមកធម្មតាទៀតផង។ ក្រៅពីនោះ សុខភាពសក់ក្រចកនិងធ្មេញក៏នឹងប្រសើរឡើង ដោយឥទ្ធិពលនៃCollagen នេះដូចគ្នា។   ៣.វិធីសាស្ត្រតម្រង់ទិសនៃការកកើតថ្មីរបស់កោសិកា(GTR) ក្នុងការវះកាត់មាត់ធ្មេញ, Collagen ដែលមានទម្រង់ជាស្រទាប់របាំង (membrane) ត្រូវបានប្រើក្នុងគោលបំណងជម្រុញការលូតលាស់របស់កោសិកាជាក់លាក់ណាមួយដោយវាក្លាយជារបាំងសម្រាប់បន្ថយល្បឿននៃកោសិកាអេប៉ីតេល្យូម(Epithelium) របស់អញ្ចាញដែលអាចរំកិលទៅដល់ត្រង់មុខរបួសនោះដើម្បីទុកចន្លោះសម្រាប់កោសិកាថ្មីៗ របស់ធ្មេញឲ្យដុះឡើងវិញបានល្អ។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារ Collagen អាចស្រូបទៅវិញដោយកោសិកា និងត្រូវបានបំផ្លាញទៅវិញដោយឯកឯងដូចនេះអ្នកជំងឺមិនចាំបាច់តម្រូវឲ្យទទួលយកការវះកាត់ម្តងទៀត ដើម្បីដករបាំងCollagen នេះចេញវិញឡើយ។   ៤.Collagen ក្នុងការព្យាបាលរលាកសន្លាក់ឆ្អឹង ដោយយោងទៅលើប្រសិទ្ធភាពក្នុងការកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ Collagen ត្រូវបានជ្រើសរើសមកប្រើប្រាស់ក្នុងជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹង។ ប្រសិទ្ធភាពនេះបានមកដោយសារ Collagen ដែលប្រមូលផ្តុំនៅក្នុងឆ្អឹងខ្ចីទៅជួយភ្ញោចកោសិកាដែលនៅក្នុងសន្លាក់ហៅថា Chondrocytes ឲ្យផលិតសារធាតុដែលស្ថិតនៅក្រៅកោសិកា (Extracellular matrix) ដែលធានាមុខងាររបស់ឆ្អឹងខ្ចី។ ដោយឡែក ត្រង់តំបន់សន្លាក់ឆ្អឹងនេះផ្ទាល់ ប្រសិនបើមានកង្វះ Collagen កើតឡើងនឹងធ្វើឲ្យសរសៃពួរក៏ដូចជាសរសៃភា្ជប់ធ្វើចលនាមិនសូវស្រួលនាំឲ្យមានភាពគាំងនិងហើមសន្លាក់និងបញ្ហាដទៃទៀត។   ៥.ជម្រុញមេតាបូលីស និងបង្កើនថាមពល គ្លីស៊ីន (Glycine) ដែលមានក្នុង collagen នឹងជួយក្នុងការស្រូបយកស្ករចូលទៅក្នុងកោសិកា ដើម្បីធ្វើការផលិតថាមពល។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ វាក៏ជួយក្នុងការកសាងសាច់ដុំផងដែរដោយវាទៅដុតរំលាយកាឡូរីច្រើនជាងខ្លាញ់នៅក្នុងសាច់ដុំ។   ៦.បណ្តេញជាតិពុលនៅក្នុងខ្លួន គ្លីស៊ីន (Glycine) នឹងទៅកាត់បន្ថយការខូចខាតនៃថ្លើមដោយវាធ្វើការបឺតស្រូបសារធាតុខាងក្រៅផ្សេងៗមិនឲ្យឆ្លងកាត់ថ្លើម។ លើសពីនោះ វាក៏ជួយឲ្យរាងកាយចៀសផុតពីសារធាតុគីមីជាច្រើន  និងកសាងឡើងវិញនូវសុខភាពផ្លូវអាហារផងដែរ។   តើអ្នកអាចបាន Collagen ដោយរបៀបណា? •ការលូតលាស់នៃ Collagen, elastin និងMelanin សុទ្ធតែអាចភ្ញោចតាមរយៈការព្យាបាល ដោយកាំរស្មីឡាស៊ែរដែលប្រើប្រាស់នូវបច្ចេកវិទ្យានៃពន្លឺដែលមានកម្រិតរលកខ្លាំង។ វិធីសាស្ត្រមួយនេះត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការព្យាបាលស្នាមសង្វារ។ •សារធាតុចិញ្ចឹមមួយចំនូនទៀតដែលអាចទ្រទ្រង់ការផលិត ឬស្រូបយកព្រមទាំងបំលែង Collagenឲ្យប្រើការបានរួមមាន៖ •Proline ដែលច្រើនមាននៅក្នុងស៊ុតផ្នែកស សាច់ ឈីស សណ្តែក និងស្ពៃក្តោប •Anthocyanidins ដែលមាននៅក្នុងផ្លែឈើមួយចំនួនដូចជាប្លេកប៊ែរី ប្លូប៊ែរី ឆៀរី និងរ៉ាស់ប៊ែរី •Vitamin C អាចរកបាននៅក្នុងផ្លែក្រូច ស្ត្រូប៊ែរី ម្រេចនិង ផ្កាស្ពៃ •Vitamin A សម្បូរនៅក្នុងអាហារធ្វើពីសាច់សត្វនិង រុក្ខជាតិមួយចំនួនដែលមានផ្ទុក betacarotene •Copper ដែលមាននៅក្នុងខ្យង គ្រាប់ធញ្ញជាតិ សាច់ពណ៌ក្រហម និងនៅក្នុងទឹករ៉ែសម្រាប់បរិភោគមួយចំនួនផងដែរ។   តើ collagen នឹងត្រូវបំផ្លាញឬបាត់បង់នៅពេលណា? ខណៈពេលដែល collagen ត្រូវបានសំយោគនៅក្នុងរាងកាយរបស់មនុស្សដោយធម្មជាតិ វាក៏អាចនឹងបាត់បង់ទៅវិញផងដែរដោយកត្តាទាំងក្នុង និងក្រៅខ្លួនជាច្រើនរួមមាន៖ •វ័យ ការបាត់បង់នៃ Collagen នឹងកើតមានជាបន្តបន្ទាប់ និងកើនឡើងជាពិសេសចាប់ពីអាយុ៤០ ឆ្នាំឡើងទៅហើយចំពោះស្ត្រីក្រោយវ័យអស់រដូវវិញការបាត់បង់របស់វាជាលទ្ធផលធ្វើឲ្យមានបញ្ហាសុខភាពក៏ដូចជាសម្រស់យ៉ាងគួរឲ្យកត់សម្គាល់ដូចជា ស្បែកយារធ្លាក់ លេចឡើងនូវស្នាមជ្រីវជ្រួញ និងភាពចុះទន់ខ្សោយនៃឆ្អឹងខ្ចីនៅនឹងសន្លាក់ផងដែរ។ •ពេលមានបញ្ហាសុខភាពណាមួយ ឬមានភាពតានតឹងអារម្មណ៍   អំឡុងពេលនេះមិនត្រឹមតែមានការខូចខាតCollagenទេខ្លួនប្រាណរបស់អ្នកក៏មិនអាចផលិតគ្រប់គ្រាន់នូវអាស៊ីតអាមីនេដោយខ្លួនឯងបានឡើយហើយលើសពីនេះតម្រូវការនៃសារធាតុសំខាន់ៗទាំងនេះក៏មានការកើនឡើងផងដែរដូចនេះជំនួយពីអាហារបំប៉នពីក្រៅពិតជាសំខាន់។ •ការបរិភោគស្ករក្នុងបរិមាណខ្ពស់ អាហារមានកម្រិតជាតិស្ករខ្ពស់អាចបង្កើតឲ្យមានចលនាការមួយដែលស្ករនៅក្នុងឈាមទៅភ្ជាប់ជាមួយប្រូតេអ៊ីនបង្កើតជាផលិតផលថ្មីមួយដែលទៅបំផ្លាញ ប្រូតេអ៊ីនដែលនៅជិតៗដែលក្នុងនោះក៏រួមមានទាំង Collagen ផងដែរជាហេតុធ្វើឲ្យវាមានសភាពស្ងួត ទន់ខ្សោយ និងផុយស្រួយងាយនឹងខូចខាត។ •ការជក់បារី សារធាតុគីមីដែលមាននៅក្នុង បារីអាចទៅបំផ្លាញទាំង Collagenនិង Elastin រីឯសាធាតុនីកូទីនក៏ជះឥទ្ធិពលដល់សរសៃឈាមដែលធ្វើការនាំសារធាតុចិញ្ចឹមនិងអុកស៊ីសែនទៅកោសិកាផងដែរ។ •ពន្លឺព្រះអាទិត្យ កាំរស្មីស្វាយអុលត្រាពីព្រះអាទិត្យ អាចធ្វើឲ្យ Collagen បាក់បែកហើយ ថែមទាំងអាចធ្វើឲ្យមានការកកើតនៃ Elastin ជាមួយនឹងលក្ខណៈខុសប្រក្រតីដែលជម្រុញឲ្យមានការផលិតអង់ស៊ីមទៅបំផ្លាញ collagen បន្ថែមទៀត។ •ភាពខុសប្រក្រតីនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ (ការប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯង) ករណីខ្លះនៃភាពមិនធម្មតានៃប្រ-ព័ន្ធភាពស៊ាំ គឺធ្វើឲ្យមានការផលិតអង់ទីករដែលប្រឆាំងផ្ទាល់ នឹងប្រូតេអ៊ីនរបស់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ក៏អាចរួមមានទាំង Collagen ផងដែរ។   ការប្រើប្រាស់ Collagen ពីផលិតផលខាងក្រៅអាចមានផលរំខានអ្វីខ្លះ? •ការកើនឡើងខ្ពស់នូវកម្រិតកាល់ស្យូមនៅក្នុងខ្លួន ជាពិសេសសម្រាប់  Collagen ដែលមានប្រភពពីឆ្អឹងខ្ចីរបស់ត្រីឆ្លាម និងខ្យងច្រើនផ្ទុកនូវបរិមាណដ៏ច្រើននៃកាល់ស្យូម ហើយជាក់ស្តែងភាពលើសលប់នេះនឹងបង្ហាញឡើងតាមរយៈអាការៈមួយចំនួនដូចជា ការទល់លាមក ការឈឺឆ្អឹងអស់កម្លាំង ក្អួតចង្អោរ និងមានចង្វាក់បេះដូងមិនប្រ-ក្រតីផងដែរ។ កាន់តែត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងករណីដែល Collagenត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាមួយអាហារបំប៉នផ្សេងទៀតដែលមានផ្ទុកសារធាតុកាល់ស្យូមដូចគ្នា។ •ការមានប្រតិកម្មជាមួយនឹងសារធាតុនៃផលិតផល ដោយសារប្រភពនៃ Collagen ដែលចម្រាញ់ចេញពីសត្វសមុទ្រ ឬស៊ុត ដូចនេះប្រតិកម្មអាចកើតមានឡើងជាពិសេសជាមួយក្មេងៗ។ ដូចនេះ ការធ្វើតេស្តមុនប្រើប្រាស់ពិតជាសំខាន់។ •ផ្តល់នូវរសជាតិនិងក្លិនមិនល្អជាប់នៅក្នុងមាត់ ការប្រើប្រាស់ផលិតផល Collagen ជាមួយទឹកផ្លែឈើដើម្បីបិទបាំងរសជាតិនិងក្លិនមិនល្អរបស់វាអាចនិយមប្រើប្រាស់ ប៉ុន្តែត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះផ្លែឈើដែលមានសារធាតុអាស៊ីតដូចជា ក្រូច ប៉ោម ទំពាំងបាយជូ ប៉េងប៉ោះ ដោយសារវាអាចកាត់បន្ថយឥទ្ធិពលរបស់ Collagen បាន។ •ការបាត់បង់ចំណង់អាហារ អាចនឹងកើតមាននៅអំឡុងពេលប្រើប្រាស់វាផងដែរដូចនេះការប្រើប្រាស់ខុសពីគោលបំណងក្នុងការសម្រកទម្ងន់នឹងក្លាយទៅជាផលរំខានទៅវិញ។   ទោះបីផលរំខានទាំងនេះកើតមានក្នុងភាគរយតិចក៏ដោយ ប៉ុន្តែមុននឹងសម្រេចចិត្តជ្រើសប្រើប្រាស់ប្រភេទ Collagen ប្រភេទណាមួយ អ្នកគប្បីពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត ឬក៏អ្នកជំនាញសើស្បែកណាមួយ ដើម្បីធានាឲ្យបានការប្រើប្រាស់ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងចៀសផុតពីផលរំខានក៏ដូចជាគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗ។   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Health Tips Skin, STD & Beauty
Share
  • Aug 23, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 5.5K views

អាហារូបករណ៍ផ្នែកសុខាភិបាល៥០%ពីសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ(IU)

ជាដំណឹងពិសេសមួយសម្រាប់សិស្សវិទ្យាល័យ និងបុគ្គលដែលមានបំណងចូលសិក្សាផ្នែកសុខាភិបាលសម្រាប់ឆ្នាំសិក្សា ២០១៧-២០១៨ នេះ!!! ជាមួយនឹងការផ្តល់ជូនពិសេសពីសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ (International University) នូវអាហារូបករណ៍៥០%សម្រាប់មួយចប់កម្មវិធីសម្រាប់ឆ្នាំសិក្សា (២០១៧-២០១៨) លើមុខជំនាញរួមមានដូចខាងក្រោម ៖ ១.បរិញ្ញាបត្រវេជ្ជសាស្រ្ត ៥កន្លែង ២.បរិញ្ញាបត្រទន្តសាស្រ្ត ១០កន្លែង ៣.បរិញ្ញាបត្រគិលានុបដ្ឋាក ១០កន្លែង ៤.បរិញ្ញាបត្រឆ្មប ៥កន្លែង ៥.បរិញ្ញាបត្រសុខភាពសាធារណៈ ៥កន្លែង ៦.បរិញ្ញាបត្ររងគិលានុបដ្ឋាក ៥កន្លែង ៧.បរិញ្ញាបត្ររងឆ្មប ១០កន្លែង ៨.បរិញ្ញាបត្រមន្ទីរពិសោធន៍ ៥កន្លែង ៩.បរិញ្ញាបត្ររងទន្តគិលានុបដ្ឋាក ៥កន្លែង លក្ខខណ្ឌ ៖ សម្រាប់តែនិស្សិតដែលបានប្រឡងចូលរៀនថ្នាក់ជាតិជាប់តាមអាភិភាពទី១ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម ៖  អាសយដ្ឋាន ៖ អាគារលេខ89-95 ផ្លូវលេខ1984 កែង 1011 សង្កាត់ភ្នំពេញថ្មី ខណ្ឌសែនសុខ រាជធានីភ្នំពេញ ទូរស័ព្ទលេខ ៖ 023 881 623 / 016 423 666 / 070 888 120 ព័ត៌មានលម្អិត ៖ សូមពិនិត្យមើលសេចក្តីប្រកាសខាងលើ ប្រភព ៖ ទំព័រហ្វេសប៊ុក IU International University ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

News & Events
Share
  • Aug 23, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 3.6K views

បញ្ហាស្បែកដែលស្ត្រីមានផ្ទៃពោះជួបញឹកញាប់

  ប្រតិកម្មស្បែកត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាផលវិបាកមួយដែលទទួលបានពីការមានផ្ទៃពោះដោយសារតែសារពាង្គកាយរបស់មនុស្សស្រីមិនអាចសម្របបានជាមួយនឹងការបម្រែបម្រួលអ័រម៉ូនក្នុងខ្លួន។ បញ្ហាទាំងនោះអាចមានដូចជាសង្វារ មុន និងជាំមុខជាដើម។    ១. មុន មនុស្សស្រីមួយចំនួនអាចនឹងសំណាងល្អ ព្រោះមុនរបស់គាត់បានថយចុះនៅពេលគាត់មានផ្ទៃពោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ស្ត្រីមួយចំនួនទៀត បែរជាឡើងមុនកាន់តែច្រើន ហើយសូម្បីតែកន្លែងដែលគាត់មិនធ្លាប់មានមុនសោះក៏អាចមានដែរពេលកំពុងមានផ្ទៃពោះ។ គ្រាប់មុនទាំងនេះ នឹងបាត់ទៅវិញក្រោយសម្រាល ប៉ុន្តែស្នាមខ្មៅដែលបន្សល់ពីគ្រាប់មុននេះ នឹងមិនងាយរលុបទេ ហើយថែមទាំងធ្វើឲ្យពួកគាត់បាក់ទឹកចិត្តទៀតផង។   ២. ជាំមុខ ការមានផ្ទៃពោះ អាចធ្វើឲ្យមានការកើនឡើងនូវជាតិពណ៌របស់ស្បែកនៅកន្លែងខ្លះនៃរាងកាយ ជាពិសេសផ្ទៃមុខដែលយើងហៅថាជាំមុខ។ ការឡើងពណ៌ក្រម៉ៅនៅលើមុខនេះ ភាគច្រើនកើតឡើងនៅលើថ្ពាល់ ចង្កា និងថ្ងាស។ ការប៉ះពាល់នឹងកម្តៅក៏អាចធ្វើឲ្យការជាំមុខនេះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើងដែរ។   ៣. សង្វារ សង្វារកើតឡើងនៅពេលដែលកូនក្នុងផ្ទៃរបស់អ្នកលូតលាស់លឿនជាងការលូតលាស់របស់ស្បែកពោះអ្នក។ នេះជាមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យសរសៃយឺតនៅនឹងផ្ទៃខាងលើរបស់ស្បែកអ្នកប្រេះ និងបណ្តាលឲ្យមានស្នាមដែលហៅថាសង្វារ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Health Tips Pregnancy & Baby
Share
  • Aug 23, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 4.6K views

អ្នកឯកទេសចិត្តសាស្រ្ត «ថប់អារម្មណ៍លក្ខណៈរ៉ាំរ៉ៃនឹងបង្កជាបញ្ហាផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ»

  ការថប់អារម្មណ៍(Anxiety) ការព្រួយចិត្ត(Worry) និងការតានតឹងអារម្មណ៍(Stress) ក្លាយជាបញ្ហាប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្សទូទៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ជាធម្មតា អ្នកមានការថប់អារម្មណ៍​ ឬការតានតឹងអារម្មណ៍ មិនមែនសុទ្ធតែចាំបាច់ត្រូវតែរកជំនួយពី អ្នកឯកទេសចិត្តសាស្ត្រនោះទេហើយក៏មិនមែនមានន័យថាអ្នកនោះមានជំងឺដែរ។ តាមការពិតការថប់អារម្មណ៍ គឺជាសញ្ញាណដាស់តឿនអ្នកឲ្យដឹងថា អ្នកកំពុងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់ ឬស្ថានភាពលំបាកខាងផ្លូវចិត្ត។ បើមិនមានការថប់អារម្មណ៍នោះទេ អ្នកពុំមានសមត្ថភាពប្រមើលមើលពីស្ថានភាពលំបាក និងត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ប្រឈមមុខនឹងបញ្ហានោះដែរ។ ដើម្បីឲ្យលោកអ្នកប្រិយមិត្តអ្នកអានយល់កាន់តែច្បាស់ ពីអត្ថន័យនៃការថប់អារម្មណ៍ និងការខ្លាចឲ្យកាន់តែច្បាស់មានដូចខាងក្រោម          ការថប់អារម្មណ៍ នឹងក្លាយជាបញ្ហាផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរណៅពេលដែលមានសភាពរ៉ាំរ៉ៃ និងសំខាន់ដល់ការរស់នៅប្រចាំរបស់យើង ហើយរំខានសមត្ថភាពបំពេញការងាររបស់យើង។  អ្នកដែលមានការថប់អារម្មណ៍រ៉ាំរ៉ៃមានសញ្ញាណដូចខាងក្រោម៖ ·តឹងណែនសាច់ដុំ ·មានសភាពអស់កម្លាំងល្ហិតល្ហៃ ·ខ្សោយការចងចាំ ឬភ្លេចភ្លាំងច្រើន ·បែកញើសបាតដៃ ·អារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ឬច្របូកច្របល់ ·ពុំមានអារម្មណ៍ស្ងប់ ·មានទុក្ខព្រួយជានិច្ច ·ដកដង្ហើមខ្លីៗ​ដាច់ៗ ·ញ័របេះដូង ឬជីពចរដើរញាប់ ·ធ្វើទុក្ខក្រពះ ·ខ្សោយការផ្ចង់អារម្មណ៍ សញ្ញាទាំងនេះ គឺបង្ហាញពីស្ថានភាពវិវត្តន៍ទៅរកសភាពធ្ងន់ធ្ងរ ហើយវាល្មមគ្រប់គ្រាន់ធ្វើឲ្យបុគ្គលនោះមានអារម្មណ៍មិនសុខស្រួល មិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបាន និងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងតែលតាលឯកា។ ការថប់អារម្មណ៍បែងចែកជាច្រើនប្រភេទ វាអាស្រ័យទៅលើសញ្ញានីមួយៗ និងស្ថានភាពរបស់វាដែលបុគ្គលម្នាក់បានជួបប្រទះ។ ការថប់អារម្មណ៍ដែលលើកយកមកនិយាយមានដូចខាងក្រោម៖ ·ការថប់អារម្មណ៍ ·ការតក់ស្លុត ·ការថប់អារម្មណ៍ ឬការខ្លាញសង្គម ។ល។ ការថប់អារម្មណ៍ទូទៅមានសញ្ញាទូទៅរបស់វា គឹបុគ្គលនោះមានការព្រួយបារម្ភហួសហេតុ មិនចំពោះរឿងអ្វីមួយច្បាស់លាស់។ ជាធម្មតាមនុស្សទូទៅតែងតែមានការព្រួយបារម្ភក្នុងកម្រិតណាមួយ ឬក្នុងចំណុចណាមួយនៃជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់គេ ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកដែលមានការថប់អារម្មណ៍ទូទៅ គឺគេមានការព្រួយបារម្ភហួសប្រមាណ វាលើលពីស្ថានភាពដែលកើតមានហើយមានផលប៉ះពាល់ពីការព្រួយបារម្ភនោះ ចេះតែបន្តកើតមានឥតឈប់ឈររយៈពេលយូរ។   គោលសំខាន់នៃការព្រួយបារម្ភរបស់គេរួមមាន៖   ការបារម្ភពីសុខភាពហួសហេតុ ការបារម្ភគឺបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារហួសហេតុ ការបារម្ភបីការទទួលខុសត្រូវការងារហួសហេតុ ការព្រួយបារម្ភពីសុវត្ថិភាពសមាជិកគ្រួសារហួសហេតុ សូម្បីតែពេលខ្លះសមាជិកគ្រួសារណាម្នាក់ត្រឡប់ មកផ្ទះយឺតយ៉ាងតិចតួចក៏អាចធ្វើឲ្យគេមានការព្រួយបារម្ភហួសវិស័យដែរ។ ការព្រួយបារម្មណ៍ទាំងនោះហួសពីសមត្ថភាពដែលបុគ្គលនោះគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានហើយអាចរំខានដល់កិច្ចការរបស់គេទៀតផង។   អារម្មណ៍ទាំងនោះអាចអមដោយបញ្ហារាងកាយមួយចំនួនផងដែរដូចជា ការឈឺចាប់ និងតានតឹងតាមសាច់ដុំ ឈឺក្បាល បត់ជើងតូចញឹកញាប់ ពិបាកលេបចំណី ឬញាក់សាច់ដុំជាដើម។​ មានមនុស្សមួយចំនួន ការថប់អារម្មណ៍ និងការព្រួយបារម្ភរ៉ាំរ៉ៃអាចកើតមានគ្រប់កាលៈទេសៈ និងគ្រប់ហេតុការណ៍ទាំងអស់។អ្នកជំនាញសុខភាពកំណត់កំណត់ថាជាការថប់អារម្មណ៍ទូទៅខណៈមូលហេតុដែលបណ្តលឲ្យកើតមានការថប់បារម្ភនេះ ពុំបានត្រូវកំណត់ឲ្យច្បាស់លាស់នោះទេ។ ជារួមអ្នកជំនាញយល់ថា​ មូលហេតុដែលបណ្តាលឲ្យកើតមានការថប់បារម្ភទូទៅរួមមាន កត្តាជីវសាស្រ្ត និងបទពិសោធន៍ពីព្រឹត្តការណ៍រន្ធត់ណាមួយដែលធ្លាប់កើតមានការកើតមានក្នុងជីវិត។  វាជារឿងធម្មតាសម្រាប់អ្នកមានការថប់បារម្ភ គឺតែងតែរួមមានបញ្ហាវេជ្ជសាស្រ្តមួយចំនួនរួមផ្សំផងដែរដូចជាការក្រៀមក្រំនិងភ័យរន្ធត់ជាដើម។ទាំងនេះអាចបណ្តាលមកពីប្រតិកម្មគីមីដែលអាចកើតមាន នៅក្នុងប្រពន្ធ័ប្រសាទនៃខួរក្បាល។ (មានត)   សញ្ញាណមួយចំនួននៃការថប់អារម្មណ៍រ៉ាំរ៉ៃ៖     ចំណុចសំខាន់បំផុតនោះគឺវាមានភាពរ៉ាំរ៉ៃ និងការព្រួលបារម្ភដែលមិនសមហេតុផល និងមិនអាចបញ្ឍប់បាន ហើយតែបន្តកើតមានជាប់ៗគ្នា។ អ្នកមានបញ្ហានេះនឹងមានអារម្មណ៍ថា​ពិបាកគ្រប់គ្រងការព្រួយចិត្តរបស់ខ្លួនណាស់។ជាងនេះទៅទៀតក្នុងដំណាក់កាលនេះអ្នកអាចមានបញ្ហា អាចនឹងមានបញ្ហារាងកាយមួយចំនួនផងដែរដែលទាក់ទងនឹងការថប់អារម្មណ៍។ យ៉ាងហោចណាស់មានសញ្ញាណបីក្នុងសញ្ញាខាងក្រោមនេះអាចលេចឡើងលើកសពី៦ខែដូចជា៖ ·ឆាប់រំភើបញាក់ញប់មិនអាចស​ម្រាកបានស្រួល ·ងាយវិលមុខ អស់កម្លាំង ·មិនអាចផ្ចង់អារម្មណ៍ និងហាក់បីដូចជាគិតមិនចេញបានសោះ ·ក្រហល់ក្រហាយក្នុងរាងកាយ ឬក្នុងពោះ ·តឹងណែនសាច់ដុំ ·បញ្ហាដំណេក(ពិបាកគេង ឬគេងហើយក្រោកមិនរួច គេងមិនស្គប់ និងគេងមិនឆ្អែត)។ ពិសេសជាងនេះទៅទៀត អ្នកមានអារម្មណ៍ថប់ និងមានការព្រួយបារម្ភ គឺមិនកំណត់ថាវាកើតមានឡើងជាក់លាក់ទៅលើបញ្ហាអ្វីមួយ ឬចំពោះព្រឹត្តិការណ៍អ្វីមួយច្បាស់លាស់នោះទេ ដូចជាភាពតក់ស្លុតដោយហេតុការណ៍ណាមួយនោះឡើយ ឬដោយសាររងភាពអាម៉ាសពីបញ្ហាអ្វីមួយជាក់លាក់ឡើយ៕ បកស្រាយដោយ លោក ហឿ សេធុល អ្នកឯកទេសពិគ្រោះយោប​ល់ផ្លូវចិត្ត និងជាអ្នកចិត្តសាស្ត្រ ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Other Diseases Mental Health​ & Entertainment
Share
  • Aug 23, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 3.6K views

[មែនក៏អី?] អ្នកស្រ្តេស និងសោកសៅខ្លាំងអាចប្រឈមនឹងជំងឺបេះដូងធ្ងន់ធ្ងរ?

  ការស្រាវជ្រាវដែលកំពុងរីកចម្រើនមួយបានបង្ហាញថា«ការស្លាប់ ឬការបាត់បង់មនុស្សជិតស្និទ្ធនឹងអ្នក គឺមិនគ្រាន់តែមានអារម្មណ៍ថាឈឺចាប់ខូចចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ តែវាអាចបណ្តាលឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរផ្នែករាងកាយដែលអាចនាំឲ្យមានជំងឺបេះដូងធ្ងន់ធ្ងរ»។ ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយនេះបានរកឃើញថាអ្នកដែលមានដៃគូរបស់ពួកគេស្លាប់ គឺមានហានិភ័យខ្ពស់នៃការមានចង្វាក់បេះដូងលោតមិនទៀងទាត់ (Atrial Fibrillation) ហើយផលប៉ះពាល់របស់វាគឺយូរអង្វែង។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានកំពុងតែសិក្សាពីបាតុភូតមួយដែលគេហៅថា Stress Cardiomyopathy ឬ Broken Heart Syndrome គឺមានន័យថានៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ស្ថិតនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ស្ត្រេស និងសោកសៅមួយដូចជាការស្លាប់នៃមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់គេជាដើម អាចធ្វើឲ្យគេបានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ដូចគាំងបេះដូងអីចឹង។ រោគសញ្ញាដទៃទៀតមានដូចជាអាការៈពិបាកដកដង្ហើម ឈឺទ្រូង ប៉ុន្តែមិនមានការស្ទះនូវសរសៃអាកទែរនោះទេ។ ក្រុមអ្នកជំនាញបានសង្ស័យថាវាអាចកើតឡើងដោយសារតែការកើនឡើងនៃអ័រម៉ូនស្ត្រេសដែលត្រូវបានបង្កឡើងដោយព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍របស់អ្នក។ នៅក្នុងការសិក្សាថ្មីមួយដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី Open Heart ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានសង្កេតមើលថាតើការបាត់បង់ដៃគូអាចរួមចំណែកក្នុងការបង្កើននូវហានិភ័យខ្ពស់នៃជំងឺ Atrial Fibrillation ដែរឬទេ ហើយបើសិនជាវាដូច្នេះមែន តើហានិភ័យនោមានកម្រិតប៉ុនណា។  ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានសិក្សាទៅលើបញ្ជីចុះឈ្មោះអ្នកជំងឺនៅក្នុងប្រទេសដាណឺម៉ាកដែលមានមនុស្ស 88,600 នាក់ត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមាន Atrial Fibrillation។ ពួកគេក៏បានរកឃើញដែរថា «អ្នកដែលបានបាត់បង់ដៃគូមានទំនោរនឹងមាន Atrial Fibrillation ប្រមាណជា 41% នៅក្នុងខែទីមួយបន្ទាប់ពីការបាត់បង់នៃដៃគូរបស់ពូកគេ នេះបើប្រៀបធៀបជាមួយអ្នកដែលមិនបានជួបព្រឹត្តិការណ៍បែបនេះ»។ ហានិភ័យកាន់តែខ្ពស់មួយសម្រាប់លក្ខខ័ណ្ឌបែបនេះបានបន្តរហូតដល់រយៈពេលពេញមួយឆ្នាំ។ ពួកគេថែមទាំងបានរកឃើញថាហានិភ័យនេះ គឺមានខ្ពស់ចំពោះមនុស្សដែលមានវ័យក្មេង និងចំពោះអ្នកដែលបានបាត់បង់ដៃគូរបស់ពួកគេភ្លាមៗឬដោយមិនបានដឹងមុន។ លោក Simon Graff ដែលជាអ្នកស្រាវជា្រវនៅក្នុងនាយកដ្ឋានសុខភាពសាធារណៈនៅសាកលវិទ្យាល័យ Aarhus បាននិយាយថា «ការសិក្សារបស់លោកនេះបានបន្ថែមភស្តុតាងទៅនឹងការរីកចម្រើនចំណេះដឹងនៃទំនាក់ទំនងចិត្ត និងបេះដូងថា គឺជាទំនាក់ទំនងដ៏មានឥទ្ធិពលមួយ ហើយការសិក្សាស្រាវជ្រាវបន្ថែម គឺត្រូវបានធានា»។ លោកបានបន្តទៀតថា «Broken Heart Syndrome គឺជាជំងឺមួយផ្សេងទៀតដែលមានលក្ខណៈខុសពីជំងឺដទៃ ប៉ុន្តែយន្តការនៃការវិវត្តនៃជំងឺអាចមានលក្ខណៈដូចគ្នា។ ដូចជាការកើនឡើងនៃអ័រម៉ូនដែលធ្វើឲ្យមានការរលាក និងអតុល្យភាពនៅផ្នែកដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងបាននៃប្រព័ន្ធប្រសាទរបស់យើង។» វេជ្ជបណ្ឌិត Harmony Reynolds គឺជាគ្រូពេទ្យឯកទេសបេះដូងនៅ NYU Langone Medical Center ក៏បានសិក្សាអំពីទំនាក់ទំនងរវាងស្ត្រេស និងបេះដូងដែរនោះ បានមានប្រសាសន៍ថាទំនាក់ទំនងនេះ គឺត្រូវបានទទួលស្គាល់នៅក្នុងសមាគមន៍វេជ្ជសាស្ត្រ ប៉ុន្តែអ្វីដែលអាចធ្វើបាននោះគឺវាស្ថិតនៅក្រោមការសិក្សានៅឡើយ។ លោកស្រីបាននិយាយថា «យើងមិនអាចបញ្ឈប់នូវស្ថានភាពស្ត្រេសមិនឲ្យកើតមានឡើងក្នុងជីវិតយើងបានឡើយ ប៉ុន្តែវាមាននូវវិធីសាស្ត្រជាច្រើន ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរការស្ត្រេសមិនឲ្យមានការប៉ះពាល់ដល់រាងកាយរបស់យើង។» លោកស្រីបានបន្តថា «មានសកម្មភាពជាច្រើនដែលអាចបង្កើនសកម្មភាពរបស់ប្រព័ន្ធប្រសាទដូចជា ការធ្វើលំហាត់ប្រាណឲ្យបានទៀងទាត់ ការសមាធិ យោគៈ (Yoga) និងការហាត់ដកដង្ហើមជាដើម។» ពេលខ្លះ ស្ថានភាពមិនត្រូវបានរំខានដោយទុក្ខព្រួយនោះទេ ប៉ុន្តែវាអាចជាស្ថានភាពស្ត្រេសដទៃទៀតដូចជាការរំភើបដោយសារការត្រូវឆ្នោតដ៏ធំមួយជាដើម។ ការសិក្សាថ្មីនេះថ្វីត្បិតតែមានទំហំធំ ប៉ុន្តែវាមិនអាចសន្មតបានថាអារម្មណ៍បាត់បង់នរណាម្នាក់ពិតជាអាចបណ្ដាលឲ្យមានជំងឺ Atrial Fibrillation ដោយផ្ទាល់នោះទេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាមិនមែនជាលើកទីមួយទេដែលមានការលើកឡើងថាកត្តាជីវិតមួយចំនួនដែលធ្វើឲ្យយើងស្ត្រេសអាចធ្វើឲ្យយើងមានបញ្ហាបេះដូង។ លោក Graff បាននិយាយថា «ឥលូវនេះការងាររបស់ពួកយើង គឺអាចត្រឹមតែបង្ហាញថាវាពិតជាមានទំនាក់ទំនងគ្នា ប៉ុន្តែយើងសង្ឃឹមថាការសិក្សានេះអាចផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតថាការស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពទុក្ខព្រួយគឺមិនមែនប៉ះពាល់ត្រឹមតែផ្លូវចិត្តនោះទេ តែវាប្រហែលជាអាចប៉ះពាល់ដល់រាងកាយរបស់យើងផងដែរ។» ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

News & Events
Share
  • Aug 22, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 14K views

សេង រស្មី «និស្សិតពេទ្យគួរកុំបែកអារម្មណ៍ពេលឃើញគេរៀនចប់មានការងារធ្វើ តែខ្លួនមិនទាន់ចេះមើលជំងឺ»

ខ្ញុំបាទឈ្មោះ សេង រស្មី ជានិស្សិតថ្នាក់វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រទូទៅ (Internal Medicine) ឆ្នាំទី២ នៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល។ ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ទុតិយភូមិ ក្នុងឆ្នាំ២០០៩ ដោយទទួលបាន និទ្ទេស B ក្នុងលំដាប់ពិន្ទុ ៩៩.៩១៩ នៅវិទ្យាល័យកំពង់ធំ។ ខ្ញុំក៏ជាអតីតជ័យលាភី ចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ ប្រចាំខេត្តកំពង់ធំ ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រខ្មែរផងដែរ។   កាលនោះខ្ញុំបានប្រលងជាប់ និងទទួលបានអាហារូបករណ៍លើកមុខជំនាញផ្សេងទៀតផងដែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានសម្រេចចិត្ត ជ្រើសរើសយកមុខវិជ្ជាពេទ្យនេះ ព្រោះវាជាក្តីស្រមៃរបស់ខ្ញុំតាំងពីរៀនថ្នាក់ទី៧មកម៉្លេះ គឺខ្ញុំចង់ក្លាយជា វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសម្នាក់។ ក្រៅពីនេះ ខ្ញុំក៏ទទួលបានការជម្រុញនិងលើកទឹកចិត្តពី ប៉ា ម៉ាក់ របស់ខ្ញុំផងដែរ។ ទោះបីជាការសិក្សាមានរយៈពេលយូររហូតដល់ទៅ10ឆ្នាំរួមបញ្ចូលទាំងថ្នាក់វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ព្រមទាំងចំណាយថវិកាអស់ច្រើនក្តី ក៏ខ្ញុំនៅតែរីករាយនឹងរៀន ព្រោះវាជាចំណង់ចំណូលចិត្ត ហើយខ្ញុំយល់ឃើញថា ជំនាញអ្វីក៏ដោយក៏ត្រូវចំណាយពេលច្រើន និងខិតខំដូចគ្នា ដើម្បីក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ដែលមាន សមត្ថភាពនិងជំនាញច្បាស់លាស់ពិតប្រាកដ ម្យ៉ាងទៀត គឺដើម្បីចូលរួមចំណែកអភិវឌ្ឍវិស័យសុខាភិបាលខ្មែរយើងអោយកាន់តែប្រសើរជាងមុន។   ក្រោយពេលដែលបានចូលរៀនឆ្នាំទី១ ខ្ញុំជួបប្រទះនឹងឧបសគ្គច្រើនគួរសមដែរ ជាពិសេសគឺភាសា និង ពាក្យបច្ចេកទេសពេទ្យ ព្រោះថាមេរៀន និងការបង្រៀនរបស់សាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យគឺជាភាសាបារាំង ហើយម្យ៉ាងទៀតទាំងខ្ញុំព្រមទាំងនិស្សិតដទៃទៀត មានអារម្មណ៍ថាដូចជាទីងមោងអីចឹង គឺស្ដាប់គ្រូបង្រៀនមិនសូវយល់ តាមគ្រូពន្យល់មិនទាន់នោះទេ ព្រោះពួកយើងពុំមានមូលដ្ឋានគ្រឹះលើមុខវិជ្ជាពេទ្យនោះទេ។ ដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហានេះ ខ្ញុំក៏បានចូលរៀនភាសាបារាំងនៅ វិទ្យាស្ថានភាសាបារាំងផង និងចូលរៀនថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រភាសាបារាំងនៅវិទ្យាស្ថានភាសាបរទេសផង។ ពេលនៅសល់ពីការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានសិក្សាបន្ថែមដោយខ្លួនឯង ព្រមទាំងរៀនជាក្រុមជាមួយមិត្តភក្តិដទៃទៀត។ ជាលទ្ធផលគឺខ្ញុំបានប្រលងជាប់គ្រប់មុខវិជ្ជាទាំងអស់ ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ។ ចំពោះឆ្នាំបន្ទាប់ៗទៀត ការលំបាកគឺមានច្រើនឡើងៗ ព្រោះមេរៀនច្រើនជាងមុនទ្វេដង ដោយតម្រូវឲ្យចំណាយពេលស្វ័យសិក្សាផង ចុះកម្មសិក្សានៅមន្ទីរពេទ្យផង រៀនទ្រឹស្តីនៅសាលាផង និង រៀនភាសាបារាំង អង់គ្លេសបន្ថែមផង និយាយរួមគឺស្ទើរនឹងគ្មានពេលសំរាក។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ក៏ខ្ញុំមិនដែលមានចិត្តស្តាយក្រោយ រឺមានគំនិតបោះបង់ការសិក្សានោះទេ គឺកាន់តែខិតខំរៀនបន្ថែមទៀតនូវអ្វីដែលខ្ញុំខ្វះខាត ព្រោះវាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ ដើម្បីក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិតដែលមានសម្ថតភាពម្នាក់។   ការសិក្សាថ្នាក់វេជ្ជបណ្ឌិតនេះ គឺពិតជាលំបាកទាំងការសិក្សាទ្រឹស្តី ទាំងការអនុវត្តន៍តាមមន្ទីរពេទ្យ ព្រមទាំងចំណាយពេលវេលាយូរក្នុងការសិក្សា ដូចនេះទាមទារអោយយើងអត់ធ្មត់ ជំនះភាពនឿយហត់ក្នុងការសិក្សា លើសពីនេះគឺមានការតាំងចិត្តខ្ពស់។     សម្រាប់និស្សិតដែលមានបំណងចង់ចូលរៀនផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រត្រូវគិតឲ្យបានច្បាស់ គឺត្រូវរៀនដោយចេញពីចិត្តស្រលាញ់ ជៀសវាងរៀនតាមគ្នា រៀនតាមម៉ាក់ប៉ាបង្ខំឡើយ ព្រោះថាជំនាញនេះប្រើពេកសិក្សាយូរ ហើយពិបាក បើមិនដូច្នោះទេអ្នកនឹងអាចបោះបង់ការសិក្សាចោល។ ប្រសិនបើយើងដាក់ចិត្តថារៀនពេទ្យហើយនោះ យើងត្រូវតែរៀនឲ្យបានពូកែនិងចំណាយពេលជាមួយវាឲ្យបានច្រើនតាមតែអាចធ្វើបាន។    ប្រសិនបើយើងមានបំណងចង់រៀនផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត គួរតែចាប់ផ្តើមរៀនទាំងភាសាបារាំង និងភាសាអង់គ្លេសបណ្តើរៗអោយហើយ។    ចំពោះនិស្សិតដែលកំពុងរៀនផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ត្រូវតែតស៊ូជំនះរៀននូវមុខវិជ្ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះឲ្យបានច្បាស់ ព្រោះវាអាចជួយឲ្យយើងបន្តដំណើរបានទៅដល់គោលដៅនៅលើវិស័យមួយនេះ បើមិនដូច្នេះទេយើងនឹងរៀនមិនទាន់គេទេនៅពេលដែលយើងឡើងដល់ឆ្នាំកាន់តែធំទៅ។ ការចុះកម្មសិក្សានៅតាមមន្ទីរពេទ្យពិតជាសំខាន់ណាស់ យើងត្រូវខិតខំរៀនទាំងការងារគិលានុបដ្ឋាក ទាំងរបៀបធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងរៀនពីរបៀបព្យាបាលជំងឺ។ ហើយពេលចុះកម្មសិក្សានោះយើងត្រូវមានវិន័យផ្ទាល់ខ្លួន និងត្រូវគោរពវិន័យរបស់មន្ទីរពេទ្យ ត្រូវទៅពេទ្យឲ្យបានទៀងទាត់ ត្រូវខិតខំរៀនទ្រឹស្តីឲ្យបានច្បាស់ និងអនុវត្តនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យឲ្យបានច្រើន ហើយត្រូវមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងសិស្សច្បង និងបុគ្គលិកនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។     រឿងចម្បងមួយទៀត គឺចាប់ពីឆ្នាំទី៤ទៅត្រូវមានការតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំ ព្រោះក្នុងរយៈពេលនេះយើងងាយនឹងមានការបែកអារម្មណ៍ពេលឃើញមិត្តភក្តិយើងខ្លះគេរៀនចប់មានការងារធ្វើ ហើយយើងនៅរៀនមិនទាន់ចប់ និងមិនទាន់ចេះមើលជំងឺបាន។ វាជារយៈពេលដ៏ស្ត្រេសមួយសម្រាប់និស្សិតពេទ្យយើង ដូច្នេះយើងមិនត្រូវបាក់ទឹកចិត្ត និងមានអារម្មណ៍ស្ដាយក្រោយនោះទេ ព្រោះថាយើងរៀនឆ្នាំកាន់តែខ្ពស់ ហើយការបកក្រោយវិញក៏មិនកើតដែរ ចឹងមានតែខិតខំប្រឹងបន្ថែមទៀត។ បញ្ហាមួយទៀតនោះគឺពុំត្រូវព្យាយាមរកលុយក្នុងដំណាក់កាលនេះទេ ព្រោះយើងអាចរវល់នឹងការរកលុយហើយប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សារបស់យើង។    ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Career & Education
Share
  • Aug 22, 2017 |
  • 7 years ago |
  • 4.2K views

អ្នកជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនគួរទទួលទានអ្វី ?

   ជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន គឺជាជំងឺដែលកើតឡើងនៅបន្ទាប់មុខរបស់ស្បូន។ បើសិនជាអ្នកជំងឺដឹងបានឆាប់រហ័សនៅពេលដែលទើបនឹងកើតវាអាចព្យាបាលបាន។ នៅពេលអ្នកត្រូវបានពិនិត្យឃើញថាមានជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនការទទួលទានអាហារមានសារធាតុចិញ្ចឹមវាអាចជួយធ្វើអោយអាការៈជំងឺនៅក្នុងរាងកាយបានប្រសើរឡើង។ ហេលស៍ថាម នឹងលើកយកមកបញ្ហាដែលសក្ដិសមសម្រាប់អ្នកជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន មកចែកជួនអ្នកអានទាំងអស់គ្នា។ ·អាហារធញ្ញជាតិ៖អាហារធញ្ញជាតិគីផ្នែកមួយដ៏សំខាន់សម្រាប់របបអាហារព្រោះវាសម្បូរទៅដោយជាតិសរសៃនឹងវីតាមីនជាច្រើនមុខ។ចំណែកអត្ថប្រយោជន៏អាហារធញ្ញជាតិសម្រាប់អ្នកជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនវិញគឺវាអាចជួយកាត់បន្ថយឱកាសនៃការរីលរាលដាលនៃជំងឺវាថែមទាំងជួយពង្រឹងនិងជួយដល់ដំណើរការរបស់អេស្ត្រូជេនដែលជាអ័រម៉ូនអាចបណ្ដាលអោយមានជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនឲ្យដើរស្រូលបើសិនជាវាមានច្រើនហួសកំណត់នៅក្នុងរាងកាយ។ អ្នកអាចទទួលទាននំបុ័ងស្រូវសាឡី ឬអាហារធ្វើពីគ្រាប់អញ្ញជាតិផ្សេងៗទៀត។ ·បន្លែ៖ នៅក្នុងបន្លែជាប្រភេទនៃសារការធាតុចិញ្ចឹមរួមមានវីតាមីនAនឹងជាតិសរសៃយ៉ាងច្រើន សន្ធឹកសន្ធាប់។ការទទួលទានបន្លែច្រើនជាងសាច់សត្វអាចជួយទប់ស្កាត់ជំងឺមហារីកស្បូន ហើយវាក៏អាចជួយព្យាបានជំងឺនេះផងដែរ។រាងកាយរបស់យើងត្រូវការវីតាមីននឹងជាតិរ៉ែដើម្បីប្រយុទ្ធនឹងជំងឺដូចជាជំងឺមហារីកជាដើម។បន្លែក៏ជាអង់ទីអុកស៊ីដាយមួយដែលអាចជួយប្រយុទ្ធនឹងមហារីកមាត់ស្បូនដ៏មានប្រសិទ្ធបំផុត។លោកអ្នកអាចទទួលទានបន្លែបៃតងទាំងឡាយដែលមានដូចជា ប្រូកូលី ផ្ទី និងសាឡាដ សុទ្ធតែជាអាហារដែលសក្តិសមបំផុត។ ·អាហារផ្ទុកជាតិបេតាការ៉ូទីន៖ ផ្លែឈើទាំងអស់សុទ្ធតែមានសារធាតុចិញ្ចឹមនិងជាអង់ទីអុកស៊ីដាយដែលអាចជួយប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺផ្សេងៗ។នៅក្នងនោះផ្លែត្រសក់ស្រូវមានផ្ទុកសារធាតុបេតាការ៉ូទីនដែលជាសារធាតុអាចបំលែងទៅជាវីតាមីនAក្នុងរាងកាយចំពោះស្ត្រីដែលទទួលទានអាហារមានជាតិបេតាការ៉ូទីនអាចកាត់បន្ថយអត្រាកើតជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន27%។ក្រៅពីត្រសក់ស្រូវលោកអ្នកក៏បានរកទទួលទាននូវអាហារមានសារធាតុបេតាការ៉ូទីនដែលមាននៅក្នុង ការ៉ុត ដំឡូងបាំរាំង ផ្លែក្រូច ម្រេចផងដែរ។ ·តៅហ៊ូ៖ តៅហ៊ូមានប្រភពមកពីសណ្ដែកសៀងដែលមានអត្ថប្រយោន៏ដល់សុខភាពរបស់ស្ត្រីចំពោះស្ត្រីដែលទទួលទានតៅហ៊ូជំនួសផ្នែកតូចនៃការទទួលទានសាច់សត្វអាចជួយកាត់បន្ថយ អត្រាកើតជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនបាន។តៅហ៊ូអាចផ្ដល់ផលប្រយោជន៏ក្នុងអំឡុងពេល ព្យាបាលជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនផងដែរ។  ជំនួយការទទួលទានសាច់គោ សាច់ជ្រូក នឹងសាច់មាន់ដែលអ្នកអាច បែបមកទទួលទានអាហារមាន តៅហ៊ូចូលផ្សំវិញ។ អ្នកគួរតែពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យពីចំនួនតៅហ៊ូដែលអាចទទួលទានបានចំពោះអ្នកជំងឺ មហារីកស្បូន៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Health Tips Women's Health
Share
Top