• Mar 31, 2017 |
• 7 years ago |
• 1.2K views

ការសិក្សាបឋមទៅលើការគ្រេចថ្លោះ ចំពោះប្រជាជនរស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ ឆ្នាំ២០១៥

• Mar 31, 2017 |
• 7 years ago |
• 9.9K views

យល់ដឹងពីបញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែក

បុគ្គលមួយចំនួនមានការព្រួយបារម្ភ និងភ័យខ្លាចចំពោះបញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែកដោយបារម្ភថាវាអាចជាសញ្ញាណនៃជំងឺមហារីក។ ប៉ុន្តែ តាមការពិតទៅ «បញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែកភាគច្រើនមិនបង្កជាគ្រោះថ្នាក់នោះទេ!!! វាមិនជាប់ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងជំងឺមហារីកដោយវាគ្រាន់តែជាដុំសាច់ដែលមិនបង្កជារោគសញ្ញាអ្វីទាំងអស់ ដរាបណាមិនមានការត្រដុស ឬប៉ះពាល់ជាមួយនឹងក្រណាត់ គ្រឿងអលង្ការ ឬវត្ថុមានមុខស្រួចផ្សេងៗ ជាច្រើនដងបន្តបន្ទាប់គ្នា» នេះបើយោងតាមសម្តីរបស់ Madam Barbiela ដែលជាស្ថាបនិករបស់ Lalune Beauty Careមជ្ឈមណ្ឌលថែរក្សាសម្ផស្សដែលជាទំនុកចិត្តរបស់មិត្តប្រុសស្រីដែលស្រលាញ់ភាពស្រស់ស្អាត។ ខណៈនេះ លោកអ្នកអាចស្រាយចម្ងល់ទាក់ទិននឹងបញ្ហានេះជាមួយនឹងអត្ថបទណែនាំដោយលោកស្រីខាងក្រោម៖ សាច់ដុះលើស្បែកជាអ្វី? វាប្រៀបបាននឹងបណ្តុំនៃសរសៃនិងបំពង់ស្នូល កោសិកាប្រសាទ កោសិកាជាតិខ្លាញ់  និងកោសិកាដែលគ្របដណ្តប់លើស្បែក។ បុគ្គលខ្លះអាចនឹងជួបប្រទះនឹងបញ្ហានេះ ហើយតែមិនបានចាប់អារម្មណ៍ ឬកត់សម្គាល់ ដោយដុំសាច់ដែលដុះទាំងនោះអាចនឹងត្រូវបានត្រដុស ឬជ្រុះបាត់ទៅ​ដោយមិនដឹងខ្លួន។ ប៉ុន្តែពេលខ្លះទៀតក៏នៅជាប់ជារៀងរហូត។ មនុស្សមួយចំនួនងាយប្រឈមនឹងបញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែកនេះដោយសារតែបញ្ហាធាត់ហួសដែលបណ្តាលមកពីកត្តាតំណពូជ ឬមូលហេតុផ្សេងៗទៀត ដែលមិនទាន់ត្រូវបានរកឃើញ។ សម្រាប់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងស្រ្តីមានផ្ទៃពោះជាក្រុមមនុស្សដែលមានការប្រឈមនឹងបញ្ហាសាច់ដុះនេះ។ ផ្ទៃនៃសាច់ដុះអាចនឹងមានសភាពរាបសើ្ម ឬរូបរាងមិនទៀងទាត់ហើយវាដុះចេញពីលើផ្ទៃនៃស្បែកដោយមានទងដុះជាប់នឹងស្បែកផ្ទាល់តែម្តង ដោយភាគច្រើនមានពណ៌ដូចសាច់យើងធម្មតា ឬក៏ត្នោតស្រាល។ ដំបូង វាមានទំហំតូច ហើយសំប៉ែតដូចក្បាលដែកគោលមួក។ វាអាចមានអង្កត់ផ្ចិតពី 2mmទៅ ហើយដុំសាច់ខ្លះក៏អាចមានដល់ 5cmផងដែរ។ តើអ្វីខ្លះជាហេតុបង្កឲ្យមានបញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែកសាច់ដុះលើស្បែក? ជាបញ្ហាមួយសាមញ្ញហើយតែងកើតមានក្រោយពាក់កណ្តាលជីវិតរបស់មនុស្ស មូលហេតុដែលគេបានអះអាងនោះ គឺបណ្តាលមកពីចង្កោមនៃកូឡាជែន និងសរសៃឈាម ដែលត្រូវបានប្រមូលផ្តុំគ្នាហើយឃាំងជាប់នៅស្រទាប់ក្រាស់នៃស្បែក។ វាក៏ជាលទ្ធផលពីការត្រដុសស្បែក និងស្បែក ហើយជាហេតុបណ្តាលឲ្យវាកើតមានត្រង់ផ្នែកនៃស្បែក និងស្បែកដែលមានគន្លាក់។ មូលហេតុដែលបង្កបញ្ហានេះក៏មានខុសៗគ្នាទៅតាមប្រភេទមនុស្សផងដែរ៖ • អ្នកដែលធាត់ហួស ៖ អាចមកពីពួកគេមានស្បែកផ្នត់ និងគន្លាក់ច្រើន • ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ ៖  ភាគច្រើន បណ្តាលមកពីអ័រម៉ូនដែលត្រូវបានបញ្ចេញ • អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម •​​​ បុគ្គលដែលមានផ្ទុកវីរុសមហារីកស្បូន (ដែលមានហានិភ័យទាប ប្រភេទ 6 និង11) • ការប្រើប្រាស់ស្តេរ៉ូអ៊ីតដោយខុសច្បាប់ ៖ វាជ្រៀតចូលទៅក្នុង​សារពាង្គកាយ និងសាច់ដុំ ដែលបណ្តាលឲ្យសរសៃកូឡាជែនដែលនៅក្នុងស្បែកចងភ្ជាប់គ្នា ហើយក៏បង្កជាដុំសាច់ដុះនៅលើស្បែកតែម្តង។ តើអាចធ្វើការព្យាបាលដោយវិធីណាខ្លះ? សាច់ដុះលើស្បែកនេះភាគច្រើនមិនបង្កជាគ្រោះថ្នាក់អ្វីធំដុំនោះទេហើយអ្នកដែលកើតមានបញ្ហានេះធ្វើការដកវាចេញ ក៏ដើម្បីតែភាពស្រស់ស្អាត ក៏ដូចជាសម្ផស្សប៉ុណ្ណោះ។ ជួនកាល ដុំសាច់ធំជាពិសេសពួកដែលកើតមានត្រង់តំបន់ដែលងាយនឹងមានការប៉ះទង្គិច តាមរយៈការត្រដុសជាមួយនឹងសម្លៀកបំពាក់ គ្រឿងអលង្ការឬស្បែកងាយនឹងបាត់រូបរាងដោយសារតែវាមានការប៉ះពាល់ច្រើន។ បុគ្គលមួយចំនួនទៀតធ្វើការកំចាត់ដុំសាច់នោះចេញពីមុខ ឬក្រោមក្លៀករបស់ខ្លួន ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការកោរសម្អាតរោមរបស់ខ្លួន។ ប្រិយមិត្តអ្នកអានអាចធ្វើការអនុវត្តន៍តាមវិធីខាងក្រោម ដើម្បីធ្វើការសម្អាតសាច់ដុះលើស្បែក៖ • ការដុត(Cauterization)៖ សាច់ដែលដុះនឹងត្រូវបានដុតចេញដោយអគ្គិសនី • ការកាត់ ៖ សាច់ដែលដុះនឹងត្រូវបានកាត់ចេញដោយកាំបិតវះ។ សម្ផស្សជាអ្វីដែលមនុស្សប្រុសស្រីប្រាថ្នាចង់បានមិនថាសិ្ថតក្នុងវ័យណានោះទេនរណាៗក៏មានកូនចិត្តប្រាថ្នាឲ្យខ្លួនឯងមានភាពស្រស់ស្អាតក៏ដូចជាមន្តស្នេហ៍ប្រកបដោយភាពទាក់ទាញដែរ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកជួបប្រទះនឹងបញ្ហាផ្សេងៗ ដែលបង្កជារូបភាពមិនល្អ ឬបញ្ហារំខានដល់ភាពស្រស់ស្អាត​របស់អ្នកនោះ សូមអញ្ជើញមកកាន់ LaluneBeauty Care ដែលមានអាសយដ្ឋាន៖ ផ្ទះលេខ 257B ផ្លូវ182 សង្កាត់ទឹកល្អក់ ខណ្ឌទួលគោក ឬក៏អាចធ្វើការទំនាក់ទំនងតាមទូរស័ព្ទលេខ 016 313 333/ 012 712 233។

• Mar 31, 2017 |
• 7 years ago |
• 11.3K views

អាហារមួយចំនួនបង្កឲ្យកើតមុន​ ឯអាហារខ្លះទៀតជាអ្នកការពារនិងព្យាបាល​​

បើទោះជាការកើតមុន  អាចបណ្តាលមកពីបម្រែបម្រួលអ័រម៉ូនក្នុងរាងកាយក៏ដោយតែក៏នៅមានកត្តាផ្សេងៗ រួមផ្សំជាមួយដែរ។ ក្នុងនោះអាហារដែលយើងបរិភោគប្រចាំថ្ងៃ ក៏បានដើរតួយ៉ាងសំខាន់ទាំងការជួយព្យាបាល​ និងការពារ ហើយខ្លះក៏ផ្តល់ជាទុក្ខទោសដល់ស្បែកមុខដែលបង្កកើតមុនដែរ។ ការបកស្រាយខាងក្រោមនេះអាចឲ្យអ្នកស្វែងយល់បន្ថែម លើសារធាតុចិញ្ចឹមមានឥទ្ធិពលលើមុខ៖ អាហារដែលបង្កឲ្យកើតមុន៖   1.    កាហ្វេ ញ៉ាំកាហ្វេរាល់ថ្ងៃអាចជួយអ្នកពីការងងុយគេងបាន តែវាក៏អាចបង្កជាបញ្ហាមុនបានផងដែរ។ កាហ្វេមានសារជាតិធ្វើឲ្យអ័រម៉ូន Cortisolចេញមកច្រើន ដែលជាអ័រម៉ូនបណ្តាលឲ្យស្ត្រេស ហើយវាទៅភ្ញោចក្រពេញសេបូមរបស់ស្បែក និងបង្កឲ្យមានការរលាក។ 2.    នំបុ័ង ក្នុងម្សៅនំបុ័ងមានសារធាតុម្យ៉ាងឈ្មោះថា Gluten ដែលធ្វើឲ្យអ្នកបន្ថយចំណង់អាហារ និងបង្កើនការរលាករបស់ស្បែក។ 3.    ម្ទេស ការញ៉ាំអាហារដែលមានរសជាតិហិរខ្លាំងមិនត្រឹមតែអាចបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ប្រពន្ធ័រំលាយអាហារនោះទេតែក៏ធ្វើឲ្យកើនឡើងចរន្តឈាមរត់ជាហេតុធ្វើឲ្យមុខរបស់អ្នកឡើងក្រហម និងអាចឈានដល់ការកើតមុន។ ដូចនេះអ្នកកំពុងកើតមុនគួរតែញ៉ាំក្នុងបរិមាណសមស្រប។ 4.  ពោតលីង វាសម្បូរទៅដោយ ខ្លាញ់មិនឆ្អែត អាមីដុង និងមានលាយជាមួយផលិតផលទឹកដោះគោ  ដែលសុទ្ធតែជាភ្នាក់ងារបង្កឲ្យកើតមុន។ 5.    ទឹកដោះគោ ឬផលិតផលទឹកដោះគោ វាជាប្រភពផ្តល់កាល់ស្យូម   ដល់រាងកាយដ៏សំខាន់។ វាសម្បូរទៅដោយ អ័រម៉ូនលូតលាស់  និងធ្វើឲ្យការផលិតខ្លាញ់កើនឡើង។ 6.    ភេសជ្ជៈ ភេសជ្ជៈកំប៉ុងមានជាតិស្ករច្រើន និងមិនមានកាកសរសៃ ដែលធ្វើឲ្យជាតិស្ករក្នុងឈាមកើនឡើង បង្កឲ្យកើតជាមុន។ 7.    ខ្លាញ់សត្វ ការបរិភោគអាហារដែលមានសារជាតិខ្លាញ់ ដូចជាខ្លាញ់ជ្រូក ឬគោ អាចធ្វើឲ្យក្រពេញសេបូម មានភាពរាំងស្ទះ និងបង្កឲ្យកើតជាមុន។ អាហារដែលជួយព្យាបាលមុន៖​   1.    អយស្ទ័រ ជាប្រភេទគ្រឿងសមុទ្រ សម្បូរសារធាតុស័ង្កសីជួយដល់ការធ្វើមេតាបូលីសបានល្អ ក៏ជាសារធាតុប្រឆាំងនឹងការរលាក ដែលអាចព្យាបាលជំងឺមុនបាន។ សារធាតុស័ង្កសីក៏មានក្នុងសាច់គោ គ្រាប់ស្វាយចន្ទី ឬគ្រាប់ល្ពៅដែរ។ 2.    បន្លែពណ៌បៃតង វាសម្បូរទៅដោយ ក្លរ៉ូភីល ដែលមានសមត្ថភាពសម្លាប់មេរោគ និងបំផ្លាញជាតិពុលក្នុងឈាម ហើយក៏ជាអ្នកព្យាបាលមុនផងដែរ។ 3.    រមៀត វាជាអ្នកប្រឆាំងនឹងការរលាក    ជួយឲ្យស្បែកស្រស់ស្អាត និងអាចសម្លាប់បាក់តេរីដែលបង្កមុនបាន។ 4.    ការ៉ុត វាជាប្រភពវីតាមីនA ដ៏សំខាន់ដែលមានមុខងារប្រឆាំងនឹងការកើតមុន  និងជួយព្យាបាលមុនបានឆាប់រហ័ស។ 5.    ត្រី ត្រីដែលសម្បូរពពួក  អូមេហ្គា៣ ដូចជាត្រីសាលម៉ុនធូណាជាដើម ជាប្រភពប្រូតេអ៊ីនជួយឲ្យស្បែកបង្កើតកូឡាជែន ជួយស្បែកពីការរលាក និងប្រឆាំងពីការរីករាលដាលនៃជំងឺមុន។ 6.    យាអ៊ួ វាជាប្រភេទ Probiotic ល្អបំផុត សម្រាប់ព្យាបាលមុនដែលបណ្តាលមកពីការរលាកចូលរួមបន្ថយការផលិតជាតិខ្លាញ់លើស្បែកនិងការពារការស្ទះរន្ធញើស។ អាហារដែលអាចការពារកុំឲ្យកើតមុន៖ •  អាហារគួរញ៉ាំ ញ៉ាំទឹកឲ្យបានច្រើន៖ វាជាមូលដ្ឋានសំខាន់សម្រាប់សុខភាពល្អ  និងជួយឲ្យស្បែកស្រស់ស្អាត។ ញ៉ាំតែបៃតង៖    ជួយឲ្យស្បែកមានអុកស៊ីហ្សែនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ដកដង្ហើម និងជួយឲ្យឈាមរត់បានល្អ។ ការពារពីការកើតសម្លាក៖ បន្លែពណ៌បៃតង ដំឡូង ម្ទេសហាវៃ និងគ្រាប់អាល់មុនមានសមត្ថភាពការពារសម្លាកក្រោយពីកើតមុន។ •  អាហារគួរចៀសវាង ស្ករ៖ ជាអ្នកផ្តើមឲ្យមានការរលាក ដែលជំងឺមុនគឺកើតឡើងពីការរលាកក្រពេញនៅក្រោមស្បែក។ មិនមែនថា មិនឲ្យញ៉ាំស្ករនោះទេ តែអាចជំនួសដោយញ៉ាំផ្លែឈើ ឬទឹកឃ្មុំវិញ។ ប្រេងដូង៖ ការញ៉ាំអាហារដែលធ្វើឡើងពីប្រេងដូង អាចបង្កឲ្យស្ទះរន្ធរោម បង្កជាការរលាក ឬកើតជាមុននៅលើថ្ពាល់ និងចង្កា។ តែកត្តានាំឲ្យមានបញ្ហានេះ គឺមកពីប្រេងដូងខូចគុណភាព ដូចនេះគួរតែពិនិត្យមើលមុនពេលទទួលទាន។ ការញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹង៖ ព្រោះការញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹង ធ្វើឲ្យសរីរាង្គរងការបំផ្លាញរួមទាំងស្បែកផងដែរ។ ពេលកើតមុន គឺធ្វើឲ្យេស្រ្តស និងមានអារម្មណ៍ឆេវឆាវ ដូចនេះគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអាហារដែលញ៉ាំរាល់ថ្ងៃដែលជាផ្នែកមួយនៃបញ្ហា ក៏ដូចជាដំណោះស្រាយនៃការកើតមុនរបស់អ្នក។

• Mar 31, 2017 |
• 7 years ago |
• 20.9K views

ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាជាមួយផ្កាស្បូន?

ដុំពកតូចៗដែលច្រើនសង្កេតឃើញនៅលើផ្ទៃមុខរបស់អ្នកជាពិសេសគឺនៅជុំវិញភ្នែក និងត្របកភ្នែកតែងតែជាកង្វល់ និងភាពរំខានមួយរបស់មនុស្សជាច្រើនដោយសារវា មិនត្រឹមតែបន្ថយភាពស្រស់ស្អាតនៅលើផ្ទៃមុខរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះទេ តែវាក៏មានរឿងពាក់ព័ន្ធមួយចំនួនដែលអ្នកមិនធ្លាប់បានដឹងផងដែរ។ ចង់ដឹងដែរឬទេថា ដុំពកតូចៗទាំងនេះកើតឡើងដោយសារអ្វី? តើអ្នកអាចបំបាត់វាបានដែរឬទេ? ស្រាយចម្ងល់របស់អស់លោកអ្នកជាមួយលោកសាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត សឿ ច័ន្ទថន អតីតនិស្សិតពីសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាលភ្នំពេញ ជាមួយនឹងសញ្ញាប័ត្រជំនាញសើស្បែក និងកាមរោគពីប្រទេសថៃដែលក្រៅពីបម្រើការងារនៅគ្លីនិកជាតិសើស្បែកនិងកាមរោគបច្ចុប្បន្ន លោកក៏មានតួនាទីជាសាស្រ្តាចារ្យមួយរូបផងដែរ។ ១.    អ្វីជាជំងឺផ្កាស្បូន? ផ្កាស្បូន ឬហៅថា Syringoma ជាជំងឺម្យ៉ាងដែលច្រើនកើតលើស្បែកជាពិសេសគឺផ្ទៃមុខហើយជាញឹកញាប់មាននៅក្រោមភ្នែក លើត្របកភ្នែក លើថ្ងាសឬក៏លើទ្រូង និងជួនកាលថែមទាំងអាចកើតដល់សរីរាង្គភេទផងដែរ។ លក្ខណៈសម្គាល់របស់វា គឺជាដុំសតូចៗដែលមានទំហំប្រហែលជា១-៣មីលីម៉ែត្រ និងពណ៌របស់វាជាទូទៅមានលក្ខណៈដូចស្បែករបស់យើង ឬក៏មានពណ៌លឿង។ ២.    តើមូលហេតុអ្វីដែលនាំឲ្យកើតផ្កាស្បូន? ជំងឺនេះពុំមានមូលហេតុណាមួយជាក់លាក់ទេតែមានកត្តាពាក់ព័ន្ធមួយចំនួនដែលអាចជម្រុញឲ្យកើតជំងឺនេះឡើងក្នុងនោះរួមមាន ភាពខុសប្រក្រតីនៃសកម្មភាពក្រពេញញើស ឬក្រពេញទឹករបស់មនុស្សដែលនៅក្រោមស្បែក ជំងឺមួយចំនួនដូចជាទឹកនោមផ្អែម និងវិបត្តិនៃជំងឺមួយចំនួនទៀតដែលហៅថាDown syndrome សុទ្ធតែជាកត្តាជម្រុញឲ្យកើតផ្កាស្បូននេះឡើង។ ក្រៅពីនោះកត្តាតំណពូជក៏ជាកត្តាពាក់ព័ន្ធនៃជំងឺនេះផងដែរ។ ដោយឡែក ចំពោះអ្នកដែលមានទម្លាប់បរិភោគអាហារប្រៃក៏អាចបង្កើនឱកាសក្នុងការប្រឈមមុខនឹងការកើតមានផ្កាស្បូនដូចគ្នា។ សូមបញ្ជាក់ថា ជំងឺនេះគឺកើតឡើងក្រោយពីស្បែករបស់យើងមានការរលាកតែមិនសំដៅដល់ការរលាកធ្ងន់ធ្ងរដែលធ្វើឲ្យឡើងដំបៅទឹករងៃនោះទេគ្រាន់តែជាការរលាកដោយសារអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យស្បែកឡើងក្រហម ដែលបន្ទាប់មកក៏ឲ្យកើតជាជំងឺផ្កាស្បូននេះឡើងតែម្តង ឧទាហរណ៍ដូចជាការរលាកដោយសារកម្តៅថ្ងៃជាដើម។ ៣.    អ្នកណាខ្លះប្រឈមមុខនឹងការកើតមានផ្កាស្បូននេះ? ការពិតផ្កាស្បូនអាចកើតមានចំពោះមនុស្សគ្រប់ស្រទាប់វ័យតែម្តង ក៏ប៉ុន្តែគេសង្កេតឃើញថាវាកើតជាពិសេសទៅលើស្ត្រីជាងបុរស និងជាទូទៅ គឺកើតនៅពេលមនុស្សជិតពេញវ័យឬក៏នៅដំណាក់កាលពេញវ័យ ដោយវាទាក់ទងទៅនឹងបម្រែបម្រួលអ័រម៉ូន។ ៤.    ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យត្រូវធ្វើដូចម្តេច? ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យអាចធ្វើឡើងតាមវិធីសាស្ត្រពីរ គឺរបៀបគ្លីនិកដែលជាការត្រួតពិនិត្យមើលផ្ទាល់នឹងភ្នែកទៅលើលក្ខណៈរបស់ដុំពកដោយផ្អែក លើលក្ខណៈចំណាំក្រោមរូបភាពជាគ្រាប់ពណ៌ដូចស្បែក ឬក៏ពណ៌លឿងដែលមានទំហំតូចៗហើយច្រើនកើតនៅតំបន់ជុំវិញភ្នែកឬក៏ត្របកភ្នែក។ ឯវិធីសាស្ត្រមួយទៀតគឺប៉ារ៉ាគ្លីនិកដែលផ្អែកទៅលើការយកស្បែកទៅវិភាគ (ជាលិកាសាស្ត្រ)ដើម្បីអាចបញ្ជាក់បន្ថែមថាវាពិតជាជំងឺផ្កាស្បូន ដោយសារការលេចឡើងនូវភាពមិនធម្មតានៃ ក្រពេញញើស។ ៥.    ផ្កាស្បូនត្រូវព្យាបាលតាមរបៀបណា? មានវិធីមួយចំនួនក្នុងការព្យាបាលជំងឺផ្កាស្បូនដែលទីមួយគឺ ការវះកាត់ ដើម្បីយកដុំតូចៗនោះចេញ។ វិធីទីពីរគឺ Cauterisation ដែលជាការដុតបំបាត់ដុំពកនោះ ឬធ្វើការព្យាបាលដែលពេញនិយមដោយកាំរស្មីឡាស៊ែរដោយប្រើប្រាស់នូវចរន្តភ្លើងដូចគ្នា។ ក្រៅពីនោះក៏អាចធ្វើការព្យាបាលតាមរយៈ Dermabrasion ដែលជាវិធីសាស្ត្រ​ ក្នុងការខាត់ជម្រុះដុំពកៗនោះតែម្តង។ សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា ការព្យាបាលតាមវិធីខាងលើទាមទារនូវពេលវេលាមួយសមរម្យ និងតម្រូវឲ្យធ្វើច្រើនដង ម្យ៉ាងទៀត ការព្យាបាលទៀតសោតក៏អាចបន្សល់នូវសម្លាកឬផ្លែ និងអាចមានការលាប់ឡើងវិញផងដែរ។ ដោយឡែកចំពោះអ្នកដែលមិនទទួលការព្យាបាល ត្រឹមត្រូវជាពិសេសគឺការញេចដោយខ្លួនឯងអាចបណ្តាលឲ្យមានផលវិបាកជាច្រើនដូចជាធ្វើឲ្យជំងឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ រីករាលដាលច្រើន ឬកើតជាបញ្ហាផ្សេងៗទៀតជាបន្តបន្ទាប់។ ដូចនេះ អ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហានេះត្រូវណែនាំឲ្យចៀសវាងការញេចកេះ និងអេះជាដាច់ខាត។ ៦.    មានវិធីអ្វីអាចការពារកុំឲ្យកើតមានជំងឺផ្កាស្បូន? ក្នុងករណីដែលជំងឺមានទាក់ទងនឹងបញ្ហាតំណពូជនោះការការពារមានការពិបាកខ្លាំង។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមានវិធីសាស្ត្រខ្លះដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ដើម្បីបង្ការផ្កាស្បូនបានរួមមានការសម្អាតស្បែកឲ្យបានស្អាតជារៀងរាល់ថ្ងៃ ចៀសវាងការរលាកផ្សេងៗជាពិសេសគឺការរលាកដោយសារកម្តៅថ្ងៃ ចៀសវាងការពិសាស្រា បារី និងគួរត្រួតពិនិត្យ តាមដានកម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងខ្លួនជាប្រចាំដោយសារវាអាចពាក់ព័ន្ធនឹងការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលជាកត្តាជម្រុញមួយនៃជំងឺផ្កាស្បូន កាត់បន្ថយការហូបប្រៃ កុំប្រឈម ឬនៅកៀកទៅនឹងបរិយាកាសដែលមានជាតិពុលឬជាតិគីមីច្រើនព្រោះវាអាចជាមូលហេតុនៃការកើតជំងឺផ្កាស្បូននៅថ្ងៃក្រោយ។  “ប្រសិនបើអ្នកមានបញ្ហាស្បែក ឬក៏មានរោគសញ្ញាណាមួយនៅលើស្បែកគួរតែទៅជួបជាមួយនឹងវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសសើស្បែកឲ្យបានឆាប់រហ័ស និងសូមរំលឹកម្តងទៀតថាអ្នកជំងឺទាំងអស់ គប្បីចៀសវាងការញេច និងកេះផ្តេសផ្តាសដោយខ្លួនឯង ក៏ដូចជាប្រើប្រាស់ផលិតផលផ្សេងៗដែលគ្មានការជឿទុកចិត្តច្បាស់លាស់ដែលទាំងនេះជាករណីដែលតែងជួបប្រទះជាញឹកញាប់ ហើយវាអាចឲ្យលោកអ្នកប្រឈមមុខនឹងហានិភ័យនៃការរលាកស្បែកក៏ដូចជាធ្វើឲ្យមានជំងឺផ្កាស្បូននេះកើតឡើងផងដែរ”  នេះបើតាមប្រសាសន៍របស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សឿ ច័ន្ទថន៕ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Mar 31, 2017 |
• 7 years ago |
• 6.6K views

ញ៉ាំកាហ្វេច្រើន អាចបង្កឲ្យមិនមានកូន?

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំរស់នៅរាជធានីភ្នំពេញ។ នាងខ្ញុំធ្លាប់ឮគេថា ការញ៉ាំកាហ្វេច្រើនប៉ះពាល់ដល់សុខភាព ពិសេសប៉ះពាល់លើការបង្កកំណើតរបស់ស្ត្រីតែម្តង។ តើវាជាការពិតឬទេ? ចម្លើយ ៖ ការសិក្សាខ្លះបានរកឃើញនូវទំនាក់ទំនងរវាងការប្រើប្រាស់កាហ្វេអ៊ីន និងសមត្ថភាពក្នុងការមានផ្ទៃពោះរបស់ស្រ្តី ប៉ុន្តែក៏មានការសិក្សាខ្លះមិនបានរកឃើញលទ្ធផលនេះដែរ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រភាគច្រើនបាននិយាយថា វាគ្រាន់តែមិនមានភស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ពីទំនាក់ទំនងនៃកាហ្វេអ៊ីន និងសមត្ថភាពបន្តពូជ។ បើទោះបីជាអ្នកស្រាវជ្រាវនៅមិនទាន់អាចរកឃើញទំនាក់ទំនង រវាងការផឹកកាហ្វេអ៊ីនក្នុងបរិមាណច្រើនគួរសម និងបញ្ហាបន្តពូជក៏ដោយេះ ការប្រើប្រាស់កាហ្វេអ៊ីនត្រឹម២០០ទៅ៣០០ម.ក្រ.ក្នុងមួយថ្ងៃ ត្រូវបានចាត់ទុកថាមិនមានបញ្ហាលើសមត្ថភាពមានផ្ទៃពោះឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកផឹកកាហ្វេច្រើនជាងនេះ វាជារឿងល្អ ប្រសិនបើអ្នកកាត់បន្ថយវា។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃ Anna Women and Baby’s Center

• Mar 31, 2017 |
• 7 years ago |
• 5.8K views

ចំណាប់អារម្មណ៍ និស្សិតឯកទេស ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន ចំពោះការជ្រើសរើសជំនាញ!

លោក រ៉ូ គីមឆាយ ជានិស្សិតឯកទេស ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន ឆ្នាំទី១ជំនាន់ទី ៦ នៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល។ មូលហេតុដែលនាំឲ្យលោក ជ្រើសរើសអាជីពជាគ្រូពេទ្យ ហើយរើសយកជំនាញមួយនេះទៀតនោះ គឺជំនាញថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន ជាជំនាញវេជ្ជសាស្រ្តផង និងបច្ចេកទេសផង ដែលសម្បូរបែបទាំងប្រភេទជំងឺ និងទាំងវិធីសាស្ត្រព្យាបាលទៅលើប្រដាប់រំលាយអាហារដែលមានសរីរាង្គជាច្រើន។  ដើម្បីក្លាយខ្លួនជានិសិ្សតឯកទេសមួយនេះ គីមឆាយបានរៀបរាប់ថា“សំខាន់គឺការអត់ធ្មត់និងឧស្សាហ៍ព្យាយាមព្រោះថាការសិក្សាមានការលំបាក និងមានរយៈពេលយូររហូតដល់៤ឆ្នាំ បន្ថែមលើការសិក្សាបរិញ្ញាប័ត្រវេជ្ជសាស្ត្រ៦ឆ្នាំសរុបមកគឺ ១០ឆ្នាំ។ មួយវិញទៀត និស្សិត គួររៀនភាសាបារាំង និងអង់គ្លេសឲ្យបានច្រើន ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវបន្ថែម”។  និយាយពីការលំបាកដែលលោកបានជួបក្នុងការសិក្សាមាន ការត្រូវចំណាយថវិកា កម្លាំង និងពេលវេលាច្រើន។ ក្រៅពីរៀននៅសាលាគីមឆាយ ត្រូវយកទ្រឹស្តីដែលរៀនរួចមកផ្សារភ្ជាប់ការអនុវត្ត ដោយត្រូវចុះកម្មសិក្សាតាមមន្ទីរពេទ្យ ក្រោមការជួយណែនាំពីសិស្សច្បង និងវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញៗ ហើយត្រូវឧស្សាហ៍អានអត្ថបទស្រាវជ្រាវថ្មីៗ ឬក៏ចូលរួមស្តាប់បទបង្ហាញរបស់វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញៗដើម្បីស្វែងយល់ពីរបៀបព្យាបាលថ្មីៗនិងមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។  លោកបានប្រាប់ផងដែរថា បញ្ហាក្រពះពោះវៀននេះមានជួបប្រទះច្រើនណាស់ នៅកម្ពុជាយើងពិសេសគឺជំងឺរលាកក្រពះនិងរលាកថ្លើម។ ឯការយល់ដឹងពីការថែទាំសុខភាពប្រដាប់រំលាយអាហារ នៅមានលក្ខណៈតិចតួចនៅឡើយ ហើយសេវាថែទាំសុខភាពក្រពះពោះវៀន ក៏នៅមិនទាន់មានគ្រប់គ្រាន់ដែរ។  ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំសូមផ្តាំផ្ញើដល់អ្នកមានបព្ហាថ្លើម ក្រពះ ឬពោះវៀន ថាពួកគាត់ គួរឆាប់មកជួបគ្រូពេទ្យជំនាញ ព្រោះថាជំងឺខ្លះអាចនឹងប៉ះពាល់ដល់ជីវិត ឬក៏មានផលវិបាករ៉ាំរ៉ៃប្រសិនបើមកជួបគ្រូពេទ្យមិនទាន់ពេលវេលា។

• Mar 30, 2017 |
• 7 years ago |
• 17.9K views

មេរោគ ក្រពះ អេលីកូបាក់ទែ (H. Pylori)

មេរោគក្នុងក្រពះ (Helicobacter Pylori or H.pylori) គឺជាមេរោគម្យ៉ាងដែលស្ថិតនៅក្នុងក្រុម ក្រាមអវិជ្ជមាន (gram-negative) ហើយជាក្រុមមេរោគមួយប្រភេទដែលមានលទ្ធភាពអាចរស់នៅក្នុងទឹកអាស៊ីតក្រពះរបស់មនុស្សយើងបាន ។ ច្រើនជាង ៥០% នៃប្រជាជនក្នុងពិភពលោក មានផ្ទុកមេរោគនេះ ហើយច្រើនជាង ៨០% អ្នកដែលមេរោគនេះនៅក្នុងខ្លួន ឥតមានរោគសញ្ញា។ ការចម្លងរបស់មេរោគ H.pylori គឺមានឡើងតាមរយៈការហូបអាហារដែលមិនមានអនាម័យ និងតាមរយៈការប៉ះពាល់ជាមួយទឹកមាត់ និងលាមកអ្នកជំងឺផងដែរ។ ក) មេរោគ H.pylori នេះវាមានសម្ថភាពពិសេសមួយដែលអាចបង្កឲ្យមានការបញ្ចេញជាតិអាស៊ីតក្រពះច្រើនលើសពីកម្រិតតធម្មតានៃតម្រូវការប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានការលើសជាតិអាស៊ីតក្នុងក្រពះ វិបត្តិនៃការរំលាយអាហារ ជំងឺរលាកសាច់ក្រពះរាំរ៉ៃ ជំងឺដំបៅក្រពះ និង ជំងឺមហារីកក្រពះផងដែរ ។  ខ) ការពិនិត្យ និង ស្វែងរកវត្តមាននៃ មេរោគ H.pylori នេះនៅលើគ្រប់អ្នកជំងឺដែលមានសញ្ញាឈឺក្រពះ គឺមានសារៈសំខាន់បំផុតក្នុងការព្យាបាលអ្នកជំងឺក្រពះឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាពកាន់តែខ្ពស់ និង ជួយអ្នកជំងឺ ដើម្បីការពារការវិវត្តរាំរ៉ៃ និង មានសភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃបញ្ហាក្រពះបាន ។ គ)  រោគសញ្ញា និង ផលវិបាកដែលអាចកើតមាននៅលើអ្នកជំងឺដែលមានផ្ទុកមេរោគ ក្រពះនេះមានដូចជា ៖    + វិបត្តិនៃការរំលាយអាហារ    + រលាកក្រពះ រាំរៃ និង មិនជាដាច់ក្រោយការព្យាបាល    + ដំបៅក្រពះរាំរៃ ហើយអាចបង្កការហូរធ្លាក់ឈាមពីប្រដាប់រំលាយអាហារ    + ការបាត់បង់ និង ខ្វះគ្រាប់ឈាមក្រហម    + ដុំមហារីកក្នុង ក្រពះ ។ល។ ឃ) វិធីផ្សេងៗក្នុងការពិនិត្យមេរោគ H.pylori:     + ធ្វើការយកទឹករំអិល និង វិភាគសាច់ក្រពះតាមរយៈ Fibroscopie gastrique (Anapath),     + ធ្វើការវិភាគសាច់ក្រពះតាមរយៈ Test rapide à l'Uréase    + ធ្វើការពិនិត្យលាមក (Stool Antigen test)    + វិធីវិភាគតាមខ្យល់ដង្ហើម (test resporatoire à C13 និង C14)     + ការពិនិត្យរក Anticorp H.pylori នៅក្នុងឈាម ។ ង) ការព្យាបាល សូមមកពិនិត្យ និងទទួលការប្រឹក្សាពីក្រុមវេជ្្ជបណ្ឌិតឯកទេសជំនាញ ប្រកបដោយបទពិសោធន៍ និងបច្ចេកវិទ្យាទំនើប ដើម្បីធានាបាននូវការព្យាបាលដ៏មានប្រសិទ្ធភាព ។ ***** គួរកត់សម្គាល់ដែរថា ការសំលាប់មេរោគក្រពះ បានជោគជ័យអាចកាត់បន្ថយអត្រាប្រឈម និង ជំងឺមហារីកក្រពះបានប្រមាណជា 40% យ៉ាងងាយស្រួល ។

• Mar 30, 2017 |
• 7 years ago |
• 4.4K views

ញ៉ាំរបៀបណាទើបរារាំងកុំឲ្យកើតមុន?

អាហារល្អៗជាច្រើនសម្រាប់ញ៉ាំដើម្បីសុខភាព និងល្អសម្រាប់មុខមុន ប៉ុន្តែការញ៉ាំអាហារដ៏ត្រឹមត្រូវមិនមែនត្រឹមតែជាអ្វីដែលអ្នកគួរញ៉ាំនោះទេ តែក៏ជារបៀបនៃការញ៉ាំផងដែរ។ អ្នកបានដឹងមកហើយអំពីអាហារដែលត្រូវញ៉ាំតែរបៀបញ៉ាំនេះក៏មិនមែនជារឿងតូចតាចដែរ បើសិនជាមុនរបស់អ្នកហាក់នៅតែរឹងទទឹងមិនបាត់ទៅណា។ 1.    កុំរំលងអាហារពេលព្រឹក ការរំលងអាហារពេលព្រឹកធ្វើឲ្យកំឡុងពេលរវាងអាហារឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នាពេកជម្រុញឲ្យមានការឡើងចុះនៃកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមមិនទៀងទាត់ដែលជះឥទ្ធិពលលើការផលិតអាំងស៊ុយលីន បន្ទាប់មកក៏នាំឲ្យកើតមានជាការរលាក ស្បែកឡើងខ្លាញ់ និងការស្ទះរន្ធរោមដែលសុទ្ធតែជាដើមចមនៃការកើតមុន។ ម្យ៉ាងទៀត ការខកខានអាហារនៅពេលណាមួយ ជាពិសេសគឺពេលព្រឹកក៏នាំឲ្យមានការបញ្ចេញនូវអ័រម៉ូនស្រេ្តស cortisolដែលជម្រុញឲ្យជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងចុះដូចគ្នា ដែលជាចលនករនៃយន្តការបង្កការកើតមុនដូចខាងលើដែរ។   យកល្អគឺត្រូវញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកនៅមួយម៉ោងក្រោយពីក្រោកពីគេង ហើយបន្ទាប់មកគឺត្រូវដាក់គម្លាតអាហារ និងចំណីផ្សេងទៀតប្រហែល៤ម៉ោងបន្ទាប់។ គួរកត់សម្គាល់ដែរថា កាហ្វេនៅពេលព្រឹកមិនអាចជួយអ្វីបានឡើយ ហើយវាក៏អាចធ្វើឲ្យមានការបញ្ចេញអ័រម៉ូនស្ត្រេសទៀតផង។ 2.    កុំសម្អាតតែមុខ ត្រូវសម្អាតពីខាងក្នុងតែម្តង សំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការសម្អាតរាងកាយរបស់អ្នកស្អាតតាំងពីខាងក្នុង ដើម្បីឲ្យវាដំណើរការបានល្អប្រសើរ។ ជាក់ស្តែង កាលណាមានសារធាតុកកស្ទះនៅក្នុងរាងកាយស្បែក គឺជាសរីរាង្គសម្រាប់បញ្ចេញសារជាតិពុលនោះ ដែលធ្វើឲ្យស្បែកត្រូវរងសម្ពាធ និងរងការប៉ះពាល់។ ដើម្បីធានាសម្អាតពោះវៀនជាប្រចាំអ្នកត្រូវបញ្ចូលជាតិទឹក យ៉ាងហោច១.៥លីត្រក្នុងមួយថ្ងៃ បន្លែ និងផ្លែឈើចម្រុះ ថែមគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ពពួកកាបូហាយដ្រេត សណ្តែក ប្រូតេអីុន សារធាតុសរសៃ ក៏ដូចជាពពួកប្រ៊ីបាយអូទិច ដែល អាចជួយសម្អាតពោះវៀន និងបញ្ចេញអ័រម៉ូនបានល្អ។ 3.    បំប៉នអ័រម៉ូនរបស់អ្នក តាមដានដំណើរការនៃអ័រម៉ូនរបស់អ្នកអាចជួយកាត់បន្ថយការលេចឡើងនៃមុន។ ទាំងនេះអាចជួយបានតាមរយៈការញ៉ាំបន្លែដូចជា ប្រូខូលី ស្ពៃក្តោប បន្លែមានពណ៌ទឹកក្រូច ក្រហម និងស្វាយជាដើម ដែលវាជួយរក្សាលំនឹងអ័រម៉ូនរបស់អ្នក។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកត្រូវប្រាកដថាអ្នកគ្រាន់តែចម្អិនវាក្នុងរយៈពេលខ្លីល្មមប៉ុណ្ណោះដើម្បីធានាថាសារធាតុចិញ្ចឹម និងវីតាមីនរបស់វាអាចរក្សាបាន។ 4.    កុំបង្អត់ខ្លួនឯង រួចញ៉ាំលើសលប់នៅពេលក្រោយ ប្រហែលនឹងខាងលើ ការបង្អត់ ឬរំលងអាហារណាមួយក្រៅពីបង្កឲ្យមានឥទ្ធិពលលើជាតិស្ករ និងអ័រម៉ូនស្ត្រេស តែវាក៏បង្កឲ្យអ្នកអាចញ៉ាំលើសលប់នៅពេលក្រោយបានផងដែរ ដែលបន្ទាប់មកវាអាចធ្វើឲ្យមានការរលាក និងក្លាយជាមុនបាន។ជំនួសមកវិញអ្នកអាចបរិភោគចំណីទ្រាប់ពោះដែលផ្តល់សុខភាពល្អដើម្បីគ្រប់គ្រងភាពស្រេកឃ្លានរបស់អ្នក។ 5.    ឈប់បង្ហើយអាហារ ជារឿយៗអ្នកបង្ខំបង្ហើយអាហារទាល់តែអស់ បើទោះបីជាអ្នកឆ្អែតហើយក៏ដោយ ដែលជាលទ្ធផលក៏បង្កការរលាកដោយសារតែការញ៉ាំលើសលប់នេះឯង។ នៅពេលនេះ អ្នកដឹងទាំងអ្វីដែលត្រូវញ៉ាំ អ្វីមិនត្រូវញ៉ាំព្រមទាំងការញ៉ាំរបៀបណាផងដែរ ហើយការញ៉ាំដ៏ត្រឹមត្រូវសម្រាប់សុខភាព និងមុខមុន មិនគួរត្រូវបានអូសបន្លាយទៀតទេ  ប្រសិនបើអ្នកចង់បានស្បែកមុខដែលស្រស់ថ្លាគ្មានមុន។

• Mar 30, 2017 |
• 7 years ago |
• 1.9K views

ការពិតនៅផ្ទះក៏មានឧបករណ៍ហាត់ប្រាណ!

សុខភាពល្អ អ្នកណាក៏ប្រាថ្នាចង់បាន ឯការហាត់ប្រាណវិញ នរណាៗក៏ប្រាថ្នាថានឹងធ្វើមើលតែរាងក៏ដឹងដែរ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំកាន់តែមានព្រលឹងទៅៗហើយ…ប៉ុន្តែ ថាទៅក្លឹបហាត់ប្រាណក៏ខ្ជិល ទិញឧបករណ៍មកហាត់ប្រាណខ្លួនឯងនៅផ្ទះក៏ត្រូវមានច្រើនមុខ ពេលខ្លះ ពិបាកដែរក្នុងការទិញឲ្យគ្រប់តាមតម្រូវការ។ ចុះបើមិនបាច់ទិញក៏មាន ហើយហាត់ប្រាណនៅផ្ទះអារម្មណ៍ដូចនៅក្លឹបហាត់ប្រាណវិញនោះ អស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅ…តាមដាន អំពីឧបករណ៍ហាត់ប្រាណដែលអ្នកអាចបង្កើតដោយខ្លួនឯងបាន (DIY)៖ • សម្ភារៈជំនួសការធាក់កង់ កង់ដែលឈប់ប្រើទៅហើយ កុំទុកចោលនាំតែចង្អៀតផ្ទះធ្វើអ្វី យកមកច្នៃជាកង់ដែលនៅនឹងមួយកន្លែងសម្រាប់ធាក់ហាត់ប្រាណនៅផ្ទះមិនជាការល្អទេឬ? គ្រាន់តែដាក់កង់ក្រោយកុំប៉ះដល់ដី និងកំណត់ល្បឿនដូចកង់ធាក់ក្នុងក្លឹបហាត់ប្រាណទៅបានហើយ។ ការពិតទៅវាមានលក្ខណៈមិនសូវទំនើបប៉ុន្តែលោកអ្នកអាចប្រើវាបាន ហើយវាថែមទាំងផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់សុខភាពជាច្រើនទៀតផង។ • សម្ភារៈសម្រាប់ទាញ អ្នកធ្លាប់តែប្រើកន្សែងពោះគោសម្រាប់ជូតខ្លួន តែអ្នកដឹងទេថា វាក៏អាចជួយអ្នកក្នុងការហាត់ប្រាណបានដែរ។ ជាដំបូងអ្នកគ្រាន់តែកាន់វាជាមួយដៃទាំងពីរ ដើម្បីទប់លំនឹងដងខ្លួន បន្ទាប់មកធ្វើចលនាងើបចុះឡើងៗដូចអ្នកធ្លាប់ហាត់នៅក្នុងក្លឹបហាត់ប្រាណដូច្នេះដែរ។ • សម្ភារៈសម្រាប់គង ឬទប់លំនឹង កោអី ឬគ្រែរបស់អ្នក មិនត្រឹមតែសម្រាប់គេងនោះទេ វាបានផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់អ្នកដោយមិនដឹងខ្លួន តាមរយៈការប្រើធ្វើជាឧបករណ៍សម្រាប់ធ្វើចលនាផ្សេងៗ ដូចជាពត់ដៃ ជើង ឬគងដៃ ជើង និងបត់បែនខ្លួនជាមួយវាជាដើម។ រីឯជញ្ជាំងផ្ទះវិញ អ្នកគ្រាន់តែឈរផ្កាប់មុខជាមួយវា ឬគេងផ្ទប់ជើងឡើងស្របតាមជញ្ជាំង ក៏ជាផ្នែកជួយដល់ចលនាឈាមរត់ដែរ។ • សម្ភារៈជំនួសម៉ាស៊ីនរត់ ផ្ទះនរណាក៏មានកាំជណ្តើរដែរ សាកប្រើវាធ្វើជាឧបករណ៍ហាត់ប្រាណរបស់អ្នកម្តងទៅមើល។  ងាយៗ អ្នកអាចរត់ ឬលោតតាមកាំជណ្តើរឡើងចុះ តែ២ ឬ៣ដង ក៏បែកញើសបាត់ទៅហើយ។   • សម្ភារៈជំនួសខ្សែលោត ខ្សែចងដែលអ្នកប្រើសម្រាប់ចងរបស់របរ មានទម្ងន់ធ្ងន់បន្តិច អ្នកក៏អាចយកវាមកជំនួសការទិញខ្សែលោតបាន គ្រាន់តែកាត់ខ្សែឲ្យល្មមនឹងកម្ពស់របស់អ្នក ដែលអាចលោតបានជាការស្រេច។ • សម្ភារៈជំនួសខ្សែយឺត ឬខ្សែទាញ វាជាប្រភេទឧបករណ៍ដែលសាមញ្ញ និងមានភាពងាយស្រួលក្នុងការអនុវត្ត ដោយលោកអ្នកអាចជ្រើសរើសយកខ្សែយឺតដូចជាកៅស៊ូរឹត ឬប្រភេទកៅស៊ូផ្សេងទៀតដែលផ្តល់ភាពយឺតបាន។ លោកអ្នកអាចប្រើវាដោយគ្រាន់តែដាក់២ ទៅ៣ជាន់ ដើម្បីកុំឲ្យងាយនឹងដាច់ អញ្ចឹង អ្នកអាចប្រើបានហើយ។ • សម្ភារៈដែលអាចជំនួសដុំដែក ការធ្វើលំហាត់ប្រាណនានាគួបផ្សំជាមួយការកាន់ដុំដែក គឺធ្វើឲ្យលំហាត់ប្រាណរបស់អ្នកមានប្រសិទ្ធភាពល្អ។ អ្នកអាចប្រើរបស់របរមួយចំនួនដើម្បីជំនួសវាបានដូចជា ដុំឥដ្ឋ សៀវភៅ ដបទឹកសុទ្ធចំនុះ ១លីត្រ ឬ២លីត្រ ឬច្នៃបាវខ្សាច់ដែលល្មមនឹងកាន់បាន។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកអាចជំនួសដោយដុំស៊ីម៉ង់ដែលអ្នកអាចកំណត់ទម្ងន់ដោយខ្លួនឯងបានក៏ជាការប្រសើរដែរ។ ឃើញទេ នៅផ្ទះអ្នកប្រាកដជាមានសម្ភារៈទាំងអស់នេះ សាកល្បងច្នៃហាត់ជាមួយគ្រួសាររបស់អ្នកល៎មើល មិនត្រឹមតែអាចសន្សំសំចៃថវិកាថែមទាំងផ្តល់ភាពកក់ក្តៅ ដល់គ្រួសារថែមទៀតផង។

• Mar 30, 2017 |
• 7 years ago |
• 3.9K views

ការណែនាំពីការពិនិត្យសុដន់ដោយខ្លួនឯង ពីគ្រូពេទ្យជំនាញ

ការសិក្សាបានបង្ហាញថា ការពិនិត្យសុដន់(Breast Cancer Screening)ជាវិធីសាស្រ្តក្នុងការរកឲ្យឃើញនូវសញ្ញាណដំបូងនៃជំងឺមហារីក មុនពេលដែលជំងឺនេះរាលដាលដល់សរីរាង្គផ្សេងៗ និងវិវឌ្ឍទៅរកភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរមិនអាចព្យាបាលបាន ក៏ដូចជាចូលរួមចំណែកកាត់បន្ថយអត្រាមរណៈផងដែរ។  កុំរង់ចាំទាល់តែហួសពេល ស្វែងយល់ជាមួយអត្ថបទខាងក្រោមដែលនឹងបង្ហាញអ្នកអំពីវិធីសាស្រ្តក្នុងការពិនិត្យសុដន់ដោយខ្លួនឯង និងបច្ចេកទេសផ្សេងទៀតដែលអ្នកគួរយល់ដឹងតាមរយៈលោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិតTurobova Tatiana វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសជំងឺមហារីកចំពោះកូនក្មេង និងមហារីកទូទៅនៃមន្ទីរពេទ្យសកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិសែនសុខ។ ១. ការពិនិត្យសុដន់ដោយខ្លួនឯង៖ ការពិនិត្យសុដន់ជាទៀងទាត់ដោយខ្លួនឯងមិនត្រឹមតែអាចឲ្យអ្នកស្គាល់ច្បាស់ពីរូបរាងសុដន់របស់អ្នកនោះទេថែមទាំងអាចកំណត់បាននូវសញ្ញាណនានាដែលអាចជាដំណាក់កាលដំបូងនៃជំងឺមហារីកសុដន់ទៀតផង។ប៉ុន្តែវិធីសាស្រ្តនេះមិនអាចសន្មតបានជាក់លាក់ពីជំងឺមហារីកសុដន់បានច្បាស់លាស់នៅឡើយ ដែលត្រូវទាមទារឲ្យអ្នកទទួលការពិនិត្យតាមវិធីសាស្រ្តផ្សេងទៀតពីអ្នកដែលមានជំនាញត្រឹមត្រូវ។ សម្រាប់ការពិនិត្យសុដន់ដោយខ្លួនឯងអ្នកអាចអនុវត្តនូវជំហានខាងក្រោម៖ ជំហានទី ១៖ ធ្វើការពិនិត្យមើលតាមកញ្ចក់ ដោយពន្លាស្មារបស់អ្នកឲ្យត្រង់ រួចដាក់ដៃលើចង្កេះ ហើយធ្វើការពិនិត្យមើលលើទំហំ រូបរាង និងពណ៌នៃសុដន់របស់អ្នក។ ជំហានទី ២៖ លើកដៃទាំងពីរឡើងទៅលើ រួចពិនិត្យមើលរកភាពមិនប្រក្រតី។ សម្រាប់ជំហាននេះ  អ្នកអាចសង្កេតមើលផងដែរថាមានទឹកដែលមានពណ៌ដូចទឹកដោះគោ ពណ៌លឿង ឬឈាមហូរចេញពីចុងសុដន់ម្ខាង ឬទាំងពីររបស់អ្នកដែរឬទេ។ ជំហានទី ៣៖  ជាការពិនិត្យដោយការផ្តេកខ្លួនឲ្យត្រង់៖ • ប្រើដៃស្តាំស្ទាបមើលសុដន់ខាងឆ្វេង និងដៃឆ្វេងសម្រាប់ការពិនិត្យសុដន់ស្តាំ • ធ្វើការពិនិត្យដោយប្រើម្រាមដៃទាំងអស់របស់អ្នក ដោយលាម្រាមដៃឲ្យត្រង់ • ធ្វើចលនាម្រាមដៃជារង្វង់ដើម្បីពិនិត្យ(ការពិនិត្យគួរចាប់ផ្តើមពីចុងសុដន់) ជំហានទី ៤៖ កំឡុងពេលដែលអ្នកអង្គុយ ឬឈរ ក៏អាចពិនិត្យមើលសភាពសុដន់របស់អ្នកផងដែរ ដោយអនុវត្តដូចទៅនឹងជំហានទី ៣។   ម៉្យាងវិញទៀតអ្នកអាចធ្វើការពិនិត្យនៅពេលកំពុងងូតទឹកដោយវាផ្តល់ជាភាពងាយស្រួលអាចចាប់បាននូវភាពមិនប្រក្រតី នៅពេលស្បែករបស់អ្នកស្ថិតក្នុងសភាពសើម។ គ្រប់ស្រី្តគួរតែអនុវត្តការពិនិត្យសុដន់ជារៀងរាល់ខែដើម្បីអាចឲ្យរកឃើញនូវការផ្លាស់ប្តូរដូចជាមានដុំ កន្ទួល ឬការហូរសារធាតុរាវពីចុងសុដន់។ ការពិនិត្យនេះគួរតែធ្វើឡើងក្រោយពីការមករដូវប្រចាំខែបានបញ្ចប់ ដែលជាពេលដែលសុដន់មានភាពប្រក្រតី(មិនសូវមានដុំ)។ ចំណែកស្រ្តីក្នុងវ័យអស់រដូវ ចាំបាច់ត្រូវកំណត់ថ្ងៃជាក់លាក់ណាមួយសម្រាប់ការពិនិត្យជារៀងរាល់ខែ។ ២. ការធ្វើតេស្តគ្លីនិកលើសុដន់ (Clinical Breast Examination) តេស្តគ្លីនិកលើសុដន់ត្រូវធ្វើឡើងក្នុងគ្លីនិក ឬមន្ទីរពេទ្យ និងក្រោមការពិនិត្យដោយវេជ្ជបណ្ឌិតដែលមានជំនាញ ហើយវាជាតេស្តមួយដែលអនុវត្តបន្ថែមពីលើបច្ចេកទេសmammography ដោយហេតុថាគេក៏មិនអាចទទួលបានលទ្ធផលដែលច្បាស់នោះទេប្រសិនបើជ្រើសរើសតេស្តគ្លីនិកតែមួយមុខសម្រាប់ការពិនិត្យ។ គួរបញ្ជាក់ថា ស្រ្តីគួរតែចាប់ផ្តើមទទួលការពិនិត្យនេះតាមការបង្ហាញខាងក្រោម៖ • អាយុចាប់ពី ២០ឆ្នាំ- ៣៩ឆ្នាំ៖ គួរទទួលការពិនិត្យរៀងរាល់ ៣ឆ្នាំម្តង • អាយុចាប់ពី ៤០ឆ្នាំ-៥០ឆ្នាំ៖ ពិនិត្យជារៀងរាល់ឆ្នាំ • អាយុចាប់ពី ៥០ឆ្នាំឡើង៖ គួរទទួលការពិនិត្យរៀងរាល់ ២ឆ្នាំម្តង។ ៣. តេស្ត mammography តេស្ត mammography ជាវិធីសាស្ត្រក្នុងការថតឆ្លុះសុដន់ដោយប្រើប្រាស់កាំរស្មីអ៊ិច(X-ray) សម្រាប់ការពិនិត្យរកមើលជំងឺមហារីកសុដន់ និងកាត់បន្ថយអត្រាមរណៈយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព។ ចំណែកការថតឆ្លុះ គឺត្រូវធ្វើឡើងពីរដង ដោយចាប់ផ្តើមពីលើទៅក្រោម និងពីឆ្វេង ទៅស្តាំ  តាមរយៈការប្រើប្រាស់បន្ទះប្លាស្ទិកគៀបទៅលើសុដន់។ វិធីសាស្រ្តនេះ អាចបង្កការឈឺចាប់បន្តិចបន្តួច តែក្នុងរយៈពេលតែ ២-៣ វិនាទីតែប៉ុណ្ណោះ។ ចំពោះផលវិបាកនៃកាំរស្មីគឺមានតិចតួច ម្យ៉ាងវិញទៀតប្រសិនបើ ទទួលការពិនិត្យបានឆាប់រហ័ស និងទាន់ពេលវេលានោះ ផលវិបាកនៃកាំរស្មីនោះមិនមានចោទជាបញ្ហានោះទេ។ Mammography គួរត្រូវបានធ្វើការពិនិត្យចំពោះស្រ្តីដែលមានអាយុចាប់ពី៤០ឆ្នាំឡើង៖ • អាយុ ៤០-៥០ឆ្នាំ៖ ស្វែងរកការពិនិត្យរៀងរាល់ឆ្នាំ • អាយុចាប់ពី ៥០ឆ្នាំឡើង៖ អាចទទួលបានការពិនិត្យ ម្តងរៀងរាល់រយៈពេលពីរឆ្នាំ។ ៤. បច្ចេកទេស ម៉ាញេទិច (Magnetic Resonance Imaging: MRI) វាជាវិធីសាស្រ្តប្រើប្រាស់នូវម៉ាញេទិច ដើម្បីចាប់បាននូវរូបភាពនៃសុដន់ឲ្យបានកាន់តែច្បាស់។ វាត្រូវបានណែនាំចំពោះស្រ្តីដែលមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការប្រឈមមុខទៅនឹងជំងឺមហារីក ឬចំពោះស្រ្តីដែលធ្លាប់ធ្វើការវះកាត់កែប្រែសុដន់។ តេស្ត MRI អាចផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ចំពោះអ្នកដែលមានផ្ទុកនូវBRCA1 និង BRCA2 mutation ស្រ្តីដែលធ្លាប់ទទួលបានការព្យាបាលដោយកាំរស្មី ចាប់ពីអាយុចន្លោះពី ១០ ទៅ ៣០ឆ្នាំ និងស្រ្តីដែលមានសមាជិកគ្រួសារ ឬសាច់ញាតិដែលមានប្រវត្តិជំងឺមហារីកសុដន់ ឬមហារីកអូវែ។ សារសំខាន់នៃការពិនិត្យរកមហារីកសុដន់៖ • មហារីកសុដន់អាចត្រូវបានរកឃើញនៅដំណាក់កាលដំបូងៗមុនពេលកោសិកាមហារីករាលដាល • អត្រានៃការព្យាបាលមហារីកសុដន់កាន់តែប្រសើរ • ករណីមហារីកត្រូវបានរកឃើញនៅដំណាក់កាលដំបូងនោះការព្យាបាលដែលពុលដល់កោសិកាក៏មិនសូវត្រូវការដែរ • ការពិនិត្យរកមើលមហារីកសុដន់ អាចជួយសង្គ្រោះជីវិតបាន។

• Mar 30, 2017 |
• 7 years ago |
• 4K views

ត្អើកបន្ទាប់ពីញ៉ាំបាយរួច ជាបញ្ហាអ្វីដែរ?

សំណួរ៖ នាងខ្ញុំ អាយុ ៣៥ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តក្រចេះ។  រាល់ពេលខ្ញុំបាយរួច មិនដឹងថាយ៉ាងម៉េចទេ ចេះតែត្អើកអត់ឈប់ ទោះជាខ្ញុំខំផឹកទឹកច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មិនបាត់សោះ។ តើខ្ញុំកើតជំងឺអីដែរ? ចម្លើយ៖ ត្អើក អាចជាបញ្ហាធម្មជាតិ ឬជំងឺ។ ករណីធម្មជាតិ វាអាចកើតឡើងដោយសារតែការបរិភោគអាហារលឿនពេក ឬអាហារដែលហិលពេក ការផឹកស្រា បញ្ហាប្រព័ន្ធប្រសាទ (ជំងឺស្រ្តូកចំពោះមនុស្សចាស់ ឬអ្នកគ្រោះថ្នាក់ចរាចរ) ឬបញ្ហាផ្លូវចិត្ត។ ឯតើ្អកដោយសារជំងឺវិញ វាអាចបណ្តាលមកពីជំងឺនៅនឹងក្រពះ។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សាន់ ចាន់ណា គ្រូពេទ្យឯកទេសជំងឺថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងឫសដូងបាត នៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត

• Mar 29, 2017 |
• 7 years ago |
• 4.4K views

ផឹកស្រា(Alcohol)ច្រើនម៉េចវិញទៅ?

ហេលស៍ថាម៖ នាងខ្ញុំឈ្មោះ ចរិយា អាយុ ២០ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំចង់ដឹងថា តើការផឹកស្រាច្រើនអាចបង្កឲ្យកើតជំងឺមហារីកថ្លើមដែរទេ? ចម្លើយ ៖  ការពិសាស្រាត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកត្តាបង្កគ្រោះថ្នា់ក់(risk factor) ចំពោះជំងឺមិនឆ្លងដូចជា ជំងឺបេះដូង ជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងក្នុងនោះក៏មានជំងឺមហារីកជាច្រើនទៀតផងដែរ។ ដោយឡែកមូលហេតុចម្បងដែល បង្កឲ្យកើតជំងឺមហារីកថ្លើម មានដូចជាមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ បេ និងសេ (HBV or HCV) ឬប៉ារ៉ាស៊ីត (Ex: schistosomiasis) ឬAflatoxin។ ការពិសាស្រាក្នុងបរិមាណច្រើននោះនឹងអាចចោទជាបញ្ហារដល់ថ្លើមដែលអាចឲ្យក្រិនថ្លើម ដែលជាផលប៉ះពាល់ដ៍អាក្រក់សម្រាប់ការជំរុញឲ្យមានការវិវឌ្ឍឆាប់រហ័ស និងការស្លាប់របស់អ្នកកើតជំងឺមហារីកថ្លើម។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ទូច សុជាតិ ឯកទេសជំងឺមហារីកនិងវេជ្ជសាស្រ្តទូទៅនៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ព្រមទាំងជាគ្រូទ្រឹស្តី និងគ្លីនិកនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ​​​​ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ