Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

«ជាពេទ្យមួយរូបដែរ ហើយក៏ធ្លាប់តែមើលថែ និងព្យាបាលអ្នកជំងឺជាប្រចាំ ដល់ពេលខ្លួនឯងឈឺវិញ ក៏ចង់មានអ្នកមើលថែទាំដូចគ្នា.... កុំភ្លេចណាថា ពេទ្យក៏អាចឈឺដូចគ្នា ហើយពេលដែលកម្លាំងកាយចុះខ្សោយ ក៏តែងតែត្រូវការកម្លាំងចិត្តមកជួយទប់....តាមការពិតទៅ ថាមពលផ្លូវចិត្តក៏អាចនឹងត្រូវបានបញ្ចូលតាមរូបភាពផ្សេងៗគ្នា...ក្នុងនោះ ក៏អាចជាពាក្យសម្តីនិយាយផ្ទាល់ ពាក្យពេចន៍រ៉ាយរ៉ាប់ជាតួអក្សរ ជាដើម... ធ្លាប់មានម្តង...ពិតជាសប្បាយចិត្ត....បើទោះជាមិនមានគេនៅក្បែរយូរ បានត្រឹមតែពេលខ្លីក៏អស់ចិត្តហើយ...ដល់ពេលេគេបារម្ភពេក សួរនាំឡើងភ្លេចថាខ្ញុំនេះជាពេទ្យម្នាក់ដែរទៅហើយ...គ្រាន់តែជាសារខ្លី និងទង្វើតូចតាចដែលអាចឲ្យបេះដូងលោតញាប់ខុសពីចង្វាក់ធម្មតា...chatgoal ទេ៎?» ឃើញមិត្តភក្តិរបស់បងប្រុសម្នាក់ផុសនៅលើហ្វេសប៊ុក ហើយក៏មានអារម្មណ៍ថារាងចាក់ដោតដែរ...នឹកគិតថា មាននិស្សិតពេទ្យ លោកគ្រូ និងអ្នកគ្រូពេទ្យមិនតិចនោះទេ​ដែលបាន និងកំពុងមើលថែអ្នកជំងឺនៅតាមស្ថាប័នផ្សេងៗយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ តែពេលដែលពួកគាត់ឈឺម្តងៗ តើបាននរណាមើលថែគាត់? មើលថែខ្លួនឯង? ឬក៏ត្រូវតែទៅរកពេទ្យដែរ?  ដោយសារតែយើងមិនមែនជាពេទ្យ យើងប្រហែលជាមិនអាចជួយព្យាបាលបញ្ហាសុខភាពផ្លូវកាយដែលពួកគាត់មានទេ តែយើងក៏អាចនឹងជួយផ្តល់ជាកម្លាំងចិត្ត និងបញ្ជូននូវថាមពលផ្លូវចិត្តដល់ពួកគាត់បាន...ដូចដែលដឹងស្រាប់ហើយ ពេលដែលទន់ខ្សោយ ពាក្យសម្តី និងសកម្មភាពជាការយកចិត្តទុកដាក់បន្តិចបន្តួច​ គឺពិតជាមានអត្ថន័យខ្លាំងណាស់។ សូមធ្វើអ្វីដែលអាចធ្វើបាន ដើម្បីមនុស្សជាទីស្រលាញ់!!! 

Share

បញ្ចប់ហើយ តែមិនអាចបំភ្លេចបាន...........! លទ្ធផលការប្រលងបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រឱសថត្រូវបានប្រកាស ដែលអាចនិយាយបានថាជាការរង់ចាំដ៏យូររបស់គ្រប់និស្សិតទាំងអស់ យ៉ាងណាមិញនៅពីក្រោយការត្រេកអរ និងអំណរសាទរទាំងនោះ វាក៏បានបន្សល់នូវអនុស្សាវរីយជាច្រើនដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន។ បើជ្រុលជានឹកឃើញពេលវេលាកន្លងទាំងនោះទៅហើយ គួរឆ្លៀតឱកាសសរសេរវាឡើង (មិនមែនដ្រាម៉ាទេណា....ហាហាហាហា) តែគ្រាន់តែជាការរំលឹក ឬយ៉ាងហោចទុកមើលនៅពេលក្រោយមានអីមិនល្អ ហើយជាការពិតណាស់វាជាអ្វីដែលខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ មិនស្រួលវាក៏ជាអ្វីដែលនិស្សិតគ្រប់គ្នាបានឆ្លងកាត់ដូចគ្នាក៏ថាបាន។ ជំហានដំបូង អ្វីៗក៏ថ្មី ទាំងទីតាំងថ្នាក់រៀន លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ សូម្បីតែមិត្តរួមថ្នាក់ក៏ប្លែក ជួនកាលមានអារម្មណ៍ខ្លួនឯងដូចជា Alien បើនិយាយពីមេរៀន និងការប្រលងវិញ ពិបាករកពាក្យនិយាយមិនបាន ហើយរឹតតែមិនអាចប្រើប្រាស់ One night policy សម្រាប់ត្រៀមខ្លួនក្នុងការប្រឡងម្តងៗ ពេលខ្លះក៏អស់ទឹកចិត្តបន្ត តែខំប្រឹងជំនះ ព្រោះវាជាអ្វីដែលខ្លួនតែងតែប៉ងតាំងពីក្មេង ហើយវាក៏ជាអ្វីដែលអ្នកផ្ទះចង់បានដូចគ្នា។ មួយឆ្នាំ ទៅមួយឆ្នាំ អាចនិយាយបានថាអាចសម្របខ្លួនបានខ្លះ​ តែនៅមិនទាន់បានទាំងស្រុង ព្រោះថាមេរៀនកាន់តែលំបាកទៅ ហើយអ្វីដែលជាការចងចាំបំផុតនោះ ខ្លួនភ័យឡើងញ័រ ពេលខ្លះក៏លួចយំម្នាក់ឯង នៅពេលជិតប្រលងម្តងៗ សឹងតែអាចក្លាយជាមនុស្សមានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត តែត្រូវខំតាំងចិត្ត កុំអីមិនដឹងថាខ្លួនត្រូវចូលពេទ្យប៉ុន្មានដងនោះទេ គ្រាន់តែពេលខ្លះឈឺក្បាលខ្លាំងទាល់តែប្រើប្រាស់ថ្នាំងងុយដេករយៈពេលខ្លីតែប៉ុនណឹង ..ហាហាហាហហា។ និយាយដល់ពេលនេះ​ ក៏មិនភ្លេចដែរនូវ ថ្ងៃដំបូងដែលចាប់ផ្តើមមានពួកម៉ាក មិនជាច្រើននោះទេ តែក៏ល្មមដែលអាចស៊ីត្រាវបាន ហើយបើគ្មានពួកវា មិនដឹងថាខ្ញុំអាចទ្រាំបាន ឬអត់នោះទេ ព្រោះដោយហេតុថាមនុស្សមិនអាចនៅតែម្នាក់ឯងនោះអី ហើយពួកវាតែងតែជាកម្លាំងចិត្តដ៏ខ្លាំងក្លាសម្រាប់បន្តដំណើរទៅមុខ ក្នុងរយៈពេលដ៏ច្រើនឆ្នាំនោះ។ “បានហើយ គិតថាដ្រាម៉ាប៉ុនណឹងបានហើយ” ហើយក៏មិនដឹងថាមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលមានការចងចាំបែបនេះ តែក៏ ឆ្លៀតឱកាសអរគុណដល់អ្នកមានគុណទាំងពីរសម្រាប់ការគាំទ្រតាំងពីខ្ញុំមិនទាន់ដឹងក្តី រហូតដល់ប៉ុននេះ ហើយក៏មិនភ្លេចដែរពីគុណបំណាច់ចំពោះលោកគ្រូ-អ្នកគ្រូគ្រប់រូប និងអរគុណចំពោះមិត្តរូមថ្នាក់ទាំងអស់ដែលបានបន្សល់នូវអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗ ដែលតែងតែដក់ជាប់ក្នុងអារម្មណ៍រហូត......​ហាហាហាហាហាហ.................៕

Share

ក្តីស្រមៃមួយដែលមិនមែនកើតក្នុងរយៈពេលខ្លី តែជាបំណងតាំងពីកុមារភាព។ គោលបំណងមួយដែលចង់ក្លាយខ្លួនជាអ្នកបំរើសេវាសុខាភិបាលមួយរូប ដែលអាចជួយសមាជិកគ្រួសារខ្លួនឯងក៏ដូចជាអ្នកដទៃពីភាពសោកសៅនៃជំងឺទាំងឡាយ។ ខែតុលាកន្លង លទ្ធផលប្រលងបាក់ឌុបក៏ត្រូវបានប្រកាស ក៏ជាពេលរៀបចំបង្វេច លាម៉ាក់ប៉ា ដើម្បីមកបន្តការសិក្សាក្នុងទីក្រុង។ មិនមែនមានតែខ្ញុំទេដែលមានអារម្មណ៍មួយនេះ គឺអ្វីៗ ហាក់ផ្លាស់ប្តូរ ធ្លាប់តែនៅជាមួយគ្រួសារមានផ្ទះធំទូលាយនៅ និងញ៉ាំបាយជុំគ្នាយ៉ាងសប្បាយរីករាយ តែបែរមករស់នៅក្នុងបន្ទប់តូចមួយ ហើយពេលខ្លះត្រូវញ៉ាំបាយម្នាក់ឯង តែដោយសារការតាំងចិត្ត ទុកលំបាកមួយចំនួន គឺមិនអាចរារាំងយើងបានទេ។   ដើម្បីរៀនពេទ្យបានគឺត្រូវប្រលងថ្នាក់ជាតិឲ្យជាប់ វាជាដំណាក់កាលមួយដែលក្តុកក្តួលជាងគេ បើប្រលងមិនជាប់ទេគឺត្រូវរៀបឥវ៉ាន់ទៅផ្ទះវិញ។ តែគ្មានអ្វីអាចបំផ្លាញការប្រឹងប្រែងរបស់យើងបានទេ ការប្រលងថ្នាក់ជាតិក៏បានជាប់ដោយជោគជ័យ ជីវិតនិស្សិតក៏ចាប់ផ្តើម ប្រៀបដូចកូនរុក្ខជាតិកំពុងចេញពន្លក។ តែនៅតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅមុខ តែងតែមានឧបសគ្គជានិច្ច។ រៀនពេញម៉ោង នៅសាលា ហើយឆ្លៀតពេលល្ងាចឬថ្ងៃសៅរ៍អាទិត្យទៅស្តារដើម្បីពង្រឹងជំនាញអនុវត្តថែមទៀត ពេលខ្លះសឹងអស់ខ្យល់ម្តងៗ តែទោះបីជាគ្មានពេលហូលីដេក៏នៅតែរីករាយ។ ឈ្នះខ្លួនឯងហើយ តែក៏នៅរងការរិះគន់ពីមជ្ឃដ្ឋានខាងក្រៅ ថាមិនដែលចូលរួមសកម្មភាពសង្គមផ្សេងៗ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះថាដល់អនាគតគ្នាទៀត តែកម្លាំងចិត្តនៅតែមិនបាត់បង់។ មិត្តភក្តិ និងលោកគ្រូអ្នកគ្រូ បានក្លាយអ្នកជម្រុញទឹកចិត្តបន្ថែមពីក្រុមគ្រួរសារ យើងក៏បានដើរមកថ្ងៃនេះហើយ ពួកយើងក៏បានសម្រេចក្តីស្រមៃមួយនោះ។ ចេះតែនឹកឃើញថា ពេលប្រលងថ្នាក់ជាតិចូលរៀនមិនដែលស្គាល់គ្នាសោះ ហើយមិនដឹងមកពីណាខ្លះ។ ដល់ពេលប្រលងចេញថ្នាក់ជាតិបញ្ចប់ការសិក្សា មានអ្នកខ្លះកាន់ដៃគ្នាមកប្រលង ខ្លះមានពីរនាក់ ខ្លះទៀតក៏មានបីនាក់។ (អបអរសាទរប្រលងជាប់ថ្នាក់ជាតិបញ្ចប់ការសិក្សាទាំងអស់គ្នាណា...)    

Share

លោក លី គីមឈន់ មូលហេតុដែលលោកជ្រើសរើសយកអាជីពជាគ្រូពេទ្យ ព្រោះថាអាជីពជាគ្រូពេទ្យគឺ អាចជួយក្រុមគ្រួសារ  អ្នកដទៃ និងសង្គមផង។ ចំពោះជំនាញ ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀនវិញ ព្រោះ ជាជំនាញវេជ្ជសាស្រ្តផង និងបច្ចេកទេសផង ដែលមានលក្ខណៈសម្បូរបែបទាំងប្រភេទជំងឺ និងវិធីសាស្ត្រព្យាបាលទៅលើប្រដាប់រំលាយអាហារដែលមាន សរីរាង្គច្រើន។ លោកបានបន្តថា លក្ខណៈសំខាន់សម្រាប់និស្សិតឯកទេសនេះ គឺភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម ការអត់ធ្មត់ និងប្រាក់កាក់ ព្រោះថា ការសិក្សាមានការលំបាកនិងមានរយៈពេលយូរ(៤ឆ្នាំ) បន្ថែមលើការសិក្សាបរិញ្ញាប័ត្រវេជ្ជសាស្ត្រទៀត ។ ហើយភាសាគឺជាចាំបាច់បំផុត ព្រោះឯកសារទាំងអស់គឺត្រូវបានសសេរជាភាសាបារាំងនិងអង់គ្លេស ដូច្នេះ និសិ្សតគួររៀនភាសាទាំង២ ឲ្យបានច្រើន ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវបន្ថែម។ និយាយពីការលំបាកវិញ គឺត្រូវចំណាយពេលវេលាច្រើន ថវិកាច្រើន និង ភាពអត់ធ្មត់ ក្នុងការសិក្សា។  ក្រៅពីការរៀននៅសាលា លោកត្រូវឧស្សាហ៍អានអត្ថបទស្រាវជ្រាវថ្មីៗ ឬក៏ចូលរួមស្តាប់បទបង្ហាញរបស់វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញៗដើម្បីស្វែងយល់ពីរបៀបព្យាបាលថ្មីៗ ហើយយកទ្រឹស្តីមកផ្សារភ្ជាប់នឹងការអនុវត្ត ដោយត្រូវចុះកម្មសិក្សាតាមមន្ទីរពេទ្យក្រោមការជួយណែនាំពីសិស្សច្បងនិងវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញៗ ដើម្បីទទួលបានបទធិសោធន៏ល្អៗ។ គីមឈន់ បានប្រាប់ថា ពេលបញ្ចប់ការសិក្សា ខ្លួនមានបំណងបម្រើការនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ព្រោះឯកទេសនេះនៅមានកម្រិតនៅឡើយនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ លោកក៏បានបន្តទៀតថា បញ្ហា ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន មានច្រើនណាស់ជាពិសេស គឺជំងឺរលាកក្រពះ និងជំងឺរលាកថ្លើម។ ជាចុងក្រោយ លោកចង់ផ្តាំផ្ញើដល់អ្នកមានបញ្ហាថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន គួរឆាប់មកជួបគ្រូពេទ្យជំនាញ ដើម្បីទទួលការការពារ ឬ ព្យាបាលឲ្យបានទាន់ពេលវេលា។

Share

ប៊ន បូរិ និស្សិតថ្នាក់ឯកទេសជំងឺលើស្បែក និងកាមរោគនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល មូលហេតុដែលខ្ញុំជ្រើសរើសជំនាញមួយនេះ ព្រោះខ្ញុំគិតថាជំងឺលើស្បែកជាប្រភេទជំងឺមួយ ដែលមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងក្នុងការព្យាបាល ព្រោះជំងឺខ្លះស្តែងចេញជារោគសញ្ញាសើស្បែកស្រដៀងគ្នា ឯជំងឺសើស្បែកខ្លះ ទៀតកើតឡើងដោយសារជំងឺនៃសរីរាង្គដទៃ ដូច្នេះវាទាមទារ ឲ្យប្រទេសយើងត្រូវការក្រុមគ្រូពេទ្យឯកទេសជំងឺសើស្បែកនេះ ដើម្បីផ្តល់សេវាព្យាបាលក៏ដូចជាការថែទាំ និងការអប់រំដល់ពួកគាត់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ព្រមទាំងដើម្បីចូលរួមកាត់បន្ថយការចំណាយប្រាក់កាស របស់ពួកគាត់ក្នុងការស្វែងរកសេវាព្យាបាលនៅខាងក្រៅប្រទេស។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបខ្ញុំសម្រេចចិត្តចង់ក្លាយជាសមាជិកនៃក្រុមគ្រូពេទ្យឯកទេសសើស្បែកនេះ ព្រោះវាជាមុខជំនាញ ដែលខ្ញុំស្រលាញ់ចូលចិត្ត ក៏ដូចជាផ្តល់ឱកាសសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការបម្រើដល់សង្គមរបស់យើងផ្ទាល់តែម្តង។ ឧបសគ្គក្នុងការសិក្សា ការសិក្សាក៏តែងតែជួបប្រទះនឹងការលំបាកច្រើនយ៉ាងផងដែរ ដែលកន្លងមកខ្ញុំធ្លាប់បានជួបប្រទះនឹងការលំបាកមួយចំនួនដូចជា ការប្រលងប្រជែងជាមួយបេក្ខជនដទៃ ព្រោះតែចំនួននិស្សិតដែលទទួលឲ្យចូលរៀន គឺមានកំណត់។ ក្រៅពីនោះ ខ្ញុំក៏ដូចជានិស្សិតនៃ សាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាលដទៃទៀតដែរ គឺចាំបាច់ត្រូវមើលមេរៀន ក៏ដូចជាធ្វើការស្រាវជ្រាវឯកសារជាភាសាបារាំង និងអង់គ្លេស។ មិនត្រឹមតែមើល មេរៀនឲ្យយល់តែមួយមុខប៉ុណ្ណោះទេ តែនិស្សិតគ្រប់រូបត្រូវចាំមេរៀនទាំងនោះឲ្យបានល្អ ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលគាប់ប្រសើអក្នុងការប្រលងផងដែរ។ បន្ថែមពីលើនេះទៀតនោះ ការរិះគន់បន្ទោសបង្អាប់ និងការជេរប្រមាថរបស់ប្រជាជនមួយចំនួនទៅលើវិស័យសុខាភិបាលកម្ពុជាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំ ក៏ជាដូចជានិស្សិតដទៃទៀតមានការតូចចិត្តផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការជួបប្រទះនឹងការលំបាកដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះមិនបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានគំនិតចង់បោះបង់ចោលជំនាញនេះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញវាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំខិតខំប្រឹងប្រែង ដើម្បីបម្រើសេវាសុខាភិបាលរបស់ប្រទេសយើង ឲ្យបានជឿនលឿនដូចប្រទេសជិតខាង។ គន្លឹះក្នុងការសិក្សា ដើម្បីធ្វើការជំនះចំពោះឧបសគ្គទាំងនោះ ខ្ញុំបានដាក់ផែនការខ្លះៗចំពោះខ្លួនឯងដែល ក្នុងនោះមានដូចជា ៖ ការសិក្សាភាសាបារាំង និងអង់គ្លេសបន្ថែម ការមើលមេរៀនឲ្យបានយ៉ាងហោចណាស់១មេរៀនក្នុងមួយថ្ងៃ ការអានមេរៀនឬសៀវភៅម្តងហើយម្តងទៀត ក៏ដូចជាការសិក្សាស្រាវជ្រាវឯកសារផ្សេងៗ តាមរយៈប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតផងដែរ។ ក្រៅពីការសិក្សានៅឯសាលា ខ្ញុំយល់ថាការចុះកម្មសិក្សានៅមន្ទីរពេទ្យ និងការចុះធ្វើជានិស្សិតស្ម័គ្រចិត្ត បានផ្តល់ចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍យ៉ាងច្រើនពីសំណាក់លោកគ្រូ និងរៀមច្បង។ ក្តីប្រាថា្នក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សា ដោយឡែក ក្រោយពេលបញ្ចប់ការសិក្សា ខ្ញុំមានបំណងប្រាថ្នាធំចំនួន ២ គឺ ទីមួយ ជាការប្រលងចូលជាមន្រ្តីសុខាភិបាល ដើម្បីមានឱកាសបម្រើសង្គមរបស់យើង ក៏ដូចជាដើម្បីទទួលបានបទពិសោធន៍បន្ថែមទៀតលើជំនាញសើស្បែកនេះ។ បំណងប្រាថ្នាមួយទៀត គឺការធ្វើជាគ្រូបណ្តុះបណ្តាលលើជំនាញសើស្បែក ដើម្បីបន្តការផ្ទេរចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍ដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយៗទៀត។ សារជូនដល់មិត្តអ្នកអាន ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំមានពាក្យពេច៍ខ្លះផ្ញើរដល់ប្អូនៗ ដែលមានបំណងចូលរៀនផ្នែកនេះ គឺប្អូនៗ ត្រូវមានចំណេះដឹងផ្នែកភាសាអង់គ្លេស និងបារាំងឲ្យបានល្អ។ ម្យ៉ាងទៀត ប្អូនត្រូវមានផែនការ និងកាលវិភាគច្បាស់លាស់ត្រូវធ្វើស្វ័យសិក្សាជាលក្ខណៈបុគ្គលក៏ដូចជាសិក្សាជាក្រុម ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលល្អក្នុងការប្រលងជ្រើសរើសចូលសិក្សាជំនាញសើស្បែកនេះ។

Share

ការប្រឡងបញ្ចប់ថ្នាក់ឯកទេសជាដំណាក់កាលមួយទៀតដែលនិសិ្សតពេទ្យមានការព្រួយបារម្ភ ហេតុនេះហើយ ហេលស៍ថាម បានធ្វើការសម្ភាសជាមួយនិស្សិតដែលទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់ឆ្នើម៣រូបក្នុងការប្រឡងដែលនឹងធ្វើការចែករំលែកបទពិសោធន៍ក្នុងការប្រឡងដូចខាងក្រោម... Top 1 «សុង គឹមលាង» ◊     ការត្រៀមខ្លួនមុននឹងការប្រឡងបញ្ចប់ថ្នាក់ឯកទេស៖ ត្រូវមានការរៀបចំសង្ខេបមេរៀនទាំង ២០ម៉ូឌុល និងឯកសារនានាឲ្យមានសណ្តាប់ធ្នាប់រួមជាមួយការរៀបចំកាលវិភាគរំលឹកមេរៀន ដើម្បីធានាឲ្យបាននូវការស្វែងយល់ឲ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ។ ការវាយតម្លៃមេរៀន ឬជំងឺណាដែលសំខាន់ និងជួបច្រើននៅមន្ទីរពេទ្យ ក៏ត្រូវយកមកធ្វើការរំលឹក ហើយត្រូវមានការបែងចែកពេលវេលាក្នុងការបន្ធូរអារម្មណ៍តានតឹងផងដែរ។ ◊    វិធីសាស្រ្តក្នុងពេលប្រឡង៖ ចំពោះវិញ្ញាសាសរសេរ ទាមទារឲ្យយើងយល់ដឹងច្បាស់ពីគន្លឹះនៃមេរៀនក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែងតាមមន្ទីរពេទ្យ ចំណេះដឹងភាសាបារាំង និងភាពរហ័សរហួនក្នុងការរៀបចំពេលវេលា រីឯការប្រឡងវិញ្ញាសាផ្ទាល់មាត់វិញ គឺការរៀបចំត្រៀមលក្ខណៈក្នុងការក្តាប់យកចំណុចសំខាន់របស់មេរៀន បន្ថែមពីនេះត្រូវមានជំនឿចិត្ត និងសេចក្តីក្លាហានក្នុងការឆ្លើយសំណួរ។ ◊    លក្ខណៈសម្បត្តិក្នុងនាមជានិសិ្សតឯកទេសនេះ៖ អ្វីដែលសំខាន់ត្រូវតែស្រឡាញ់មុខជំនាញនេះ បូកផ្សំនឹងចំណេះដឹងវេជ្ជសាស្រ្តនៅថ្នាក់មូលដ្ឋានឲ្យបានច្បាស់លាស់។ គួរតែមានការចុះកម្មសិក្សាឲ្យបានច្រើន ពីព្រោះការបំពេញបន្ថែមសម្រាប់ទ្រឹស្តីដែលបានរៀន ហើយនេះត្រូវមានបុគ្គលិកលក្ខណៈ ក៏ដូចជាអត្តចរិតស្លូតបូត ឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងស្មារតីជាក្រុម។ ◊    សារជូនដល់និស្សិតជំនាន់ក្រោយ៖ ត្រូវដុសខាត់ចំណេះដឹងវេជ្ជសាស្រ្តឲ្យបានល្អ រួមទាំងទ្រឹស្តី និងការអនុវត្ត ពីព្រោះមានតែពួកយើងដែលជាវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ឬ អនាគតវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសសម្ភព និង រោគស្រ្តី ទាំងអស់គ្នា អភិវឌ្ឍខ្លួនចែករំលែក និងសាមគ្គីគ្នាជាធ្លុងមួយនោះទេ ទើបអាចចូលរួមអភិវឌ្ឍវិស័យសម្ភព និងរោគស្រ្តីនៃប្រទេសកម្ពុជាយើងឲ្យរីកចម្រើនជឿនលឿន ដើម្បីចូលរួមបម្រើប្រជាជនកម្ពុជាក្នុងគោលបំណងជួយកាត់បន្ថយអត្រាមរណៈមាតា និងទារក និង លើកកម្ពស់សុខភាពស្រ្តីនៃប្រទេសយើងឲ្យបានល្អប្រសើរ។ Top 2  «សោម ដូណា » ◊    ការត្រៀមខ្លួនមុននឹងការប្រឡងបញ្ចប់ថ្នាក់ឯកទេស៖ o   ផ្តល់ពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ខ្លួនឯងក្នុងការសិក្សា និងការសង្ខេបមេរៀនឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់។ o   រកកន្លែងសមស្របដើម្បីសិក្សា ហើយចៀសវាងការប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទក្នុងអំឡុងពេលសិក្សា។ o   សម្រាកឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ រួមជាមួយការបរិភោគអាហារឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងមានលំហាត់ប្រាណ។ ◊    វិធីសាស្រ្តក្នុងពេលប្រឡង៖ o   មុនពេលប្រឡង -គេងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់នៅយប់មុនថ្ងៃប្រឡង -រៀបចំឧបករណ៍ប្រឡង -មកដល់បន្ទប់ប្រឡងមុនយ៉ាងហោច ១ ម៉ោងដើម្បីត្រៀមខ្លួនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការប្រឡង o   ពេលកំពុងប្រឡង -អានការណែនាំក្នុងការប្រឡងឲ្យបានម៉ត់ចត់ និងអានសំណួរទាំងអស់ដោយត្រួសៗឲ្យបាន១ចប់ -គ្រប់គ្រងពេលវេលាប្រឡងឲ្យបានល្អ -រក្សាការផ្ចង់អារម្មណ៍ កុំឲ្យបែកអារម្មណ៍ដោយសារមិត្តភក្តិក្នុងបន្ទប់ប្រឡង -អានឡើងវិញនូវចម្លើយដែលបានសរសេរ ប្រសិនបើមានពេលនៅសល់ចុងម៉ោង។ o   ក្រោយពេលប្រឡង៖ គួរធ្វើអ្វីដែលអាចជួយសម្រាលអារម្មណ៍យើង ដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ប្រឡងថ្ងៃបន្ទាប់។ ◊ លក្ខណៈសម្បត្តិក្នុងនាមជានិសិ្សតឯកទេសនេះ៖ o   ត្រូវជាមនុស្សមានទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់ និងមានការសម្រេចចិត្តបានរហ័ស និងមានហេតុផល។ o   ត្រូវជាមនុស្សមិនឆាប់តក់ស្លុតពេលមានបញ្ហា ជាពិសេស គឺកុំខ្លាចឈាម ព្រោះស្ថានភាពជំងឺរបស់ស្រ្តីផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តីខ្លះ មានការផ្លាស់ប្តូរលឿន រហូតដល់មានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតភ្លាមៗ។ o   ត្រូវជាមនុស្សមានភាពអត់ធ្មត់ ពីព្រោះការព្យាបាលត្រូវប្រើរយៈពេលយូរ។ ◊    សារជូនដល់និស្សិតជំនាន់ក្រោយ៖ ការស្រឡាញ់ដោយចេញពីចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនដោយគ្មានការបង្ខំពីមជ្ឈដ្ឋានខាងក្រៅ គឺជាកត្តាដ៏សំខាន់ក្នុងការសិក្សាឯកទេសនេះ ព្រោះវានឹងក្លាយជាកម្លាំងចិត្ត ក៏ដូចជាការតាំងចិត្តដ៏មុតមាំក្នុងការហែលឆ្លងភាពលំបាកទាំងអស់ក្នុងអំឡុងពេលសិក្សា ហើយចៀសវាងនូវការបង្ខំខ្លួនឯងឲ្យជ្រើសរើសនូវអ្វីដែលយើងមិនស្រឡាញ់។ Top 3  «ហ៊ុយ  វីននីកា» ◊    ការត្រៀមខ្លួនមុននឹងការប្រឡងបញ្ចប់ថ្នាក់ឯកទេស៖ o  ខិតខំធ្វើការស្រាវជ្រាវបន្ថែមទៅលើមេរៀនដែលធ្លាប់បានរៀន និងមិនធ្លាប់បានរៀន o   រៀបចំជាប្លង់មេរៀនសង្ខេបទៅតាមម៉ូឌុលហើយនឹងបានរៀបចំជាកម្រងសំណួរ និងចម្លើយ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការស្រង់យកនូវចំណុចសំខាន់ៗរបស់មេរៀននីមួយៗ។ ◊         វិធីសាស្រ្តក្នុងពេលប្រឡង៖ o      ចំពោះវិញ្ញាសាសរសេរ៖ -គ្រប់គ្រងពេលវេលាក្នុងការឆ្លើយសំណួរនីមួយៗ -រកពាក្យគន្លឹះ -យល់ពីសំណួរ -ឆ្លើយពីចំណុចសំខាន់ៗ -ប្រើប្រាស់បទពិសោធន៍នៅមន្ទីរពេទ្យ ជាគន្លឹះក្នុងការឆ្លើយសំណួរ។ o      ចំពោះវិញ្ញាសាផ្ទាល់មាត់៖ សំខាន់ត្រូវមានជំនឿចិត្តលើខ្លួនឯង មិនត្រូវភិតភ័យនៅចំពោះមុខមេប្រយោគ។ ◊    លក្ខណៈសម្បត្តិក្នុងនាមជានិសិ្សតឯកទេសនេះ៖ ខ្ញុំយល់ថានិស្សិតឯកទេសគួរតែមានសុខភាពល្អ អត់ធ្មត់តស៊ូ ធន់នឹងការងារ ភាពនឿយហត់ រហ័សរហួន មិនឆាប់តក់ស្លុត ធ្វើការសម្រេចចិត្តលឿន និងជាមនុស្សអាចធ្វើការងារជាក្រុមបាន  ។ ◊    សារជូនដល់និស្សិតជំនាន់ក្រោយ៖ ចំពោះនិស្សិតជំនាន់ក្រោយដែលចង់សិក្សាឯកទេសនេះ ត្រូវខិតខំរៀនសូត្រទាំងមុខវិជ្ជាពេទ្យ និងភាសាបារាំង អង់គ្លេស សំខាន់គឺត្រូវមានឆន្ទៈ និងចិត្តស្រឡាញ់ ចំពោះមុខវិជ្ជានេះទើបអាចតស៊ូក្នុងវិស័យនេះបាន។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

លោក រ៉ូ គីមឆាយ ជានិស្សិតឯកទេស ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន ឆ្នាំទី១ជំនាន់ទី ៦ នៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល។ មូលហេតុដែលនាំឲ្យលោក ជ្រើសរើសអាជីពជាគ្រូពេទ្យ ហើយរើសយកជំនាញមួយនេះទៀតនោះ គឺជំនាញថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន ជាជំនាញវេជ្ជសាស្រ្តផង និងបច្ចេកទេសផង ដែលសម្បូរបែបទាំងប្រភេទជំងឺ និងទាំងវិធីសាស្ត្រព្យាបាលទៅលើប្រដាប់រំលាយអាហារដែលមានសរីរាង្គជាច្រើន។  ដើម្បីក្លាយខ្លួនជានិសិ្សតឯកទេសមួយនេះ គីមឆាយបានរៀបរាប់ថា“សំខាន់គឺការអត់ធ្មត់និងឧស្សាហ៍ព្យាយាមព្រោះថាការសិក្សាមានការលំបាក និងមានរយៈពេលយូររហូតដល់៤ឆ្នាំ បន្ថែមលើការសិក្សាបរិញ្ញាប័ត្រវេជ្ជសាស្ត្រ៦ឆ្នាំសរុបមកគឺ ១០ឆ្នាំ។ មួយវិញទៀត និស្សិត គួររៀនភាសាបារាំង និងអង់គ្លេសឲ្យបានច្រើន ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវបន្ថែម”។  និយាយពីការលំបាកដែលលោកបានជួបក្នុងការសិក្សាមាន ការត្រូវចំណាយថវិកា កម្លាំង និងពេលវេលាច្រើន។ ក្រៅពីរៀននៅសាលាគីមឆាយ ត្រូវយកទ្រឹស្តីដែលរៀនរួចមកផ្សារភ្ជាប់ការអនុវត្ត ដោយត្រូវចុះកម្មសិក្សាតាមមន្ទីរពេទ្យ ក្រោមការជួយណែនាំពីសិស្សច្បង និងវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញៗ ហើយត្រូវឧស្សាហ៍អានអត្ថបទស្រាវជ្រាវថ្មីៗ ឬក៏ចូលរួមស្តាប់បទបង្ហាញរបស់វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញៗដើម្បីស្វែងយល់ពីរបៀបព្យាបាលថ្មីៗនិងមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។  លោកបានប្រាប់ផងដែរថា បញ្ហាក្រពះពោះវៀននេះមានជួបប្រទះច្រើនណាស់ នៅកម្ពុជាយើងពិសេសគឺជំងឺរលាកក្រពះនិងរលាកថ្លើម។ ឯការយល់ដឹងពីការថែទាំសុខភាពប្រដាប់រំលាយអាហារ នៅមានលក្ខណៈតិចតួចនៅឡើយ ហើយសេវាថែទាំសុខភាពក្រពះពោះវៀន ក៏នៅមិនទាន់មានគ្រប់គ្រាន់ដែរ។  ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំសូមផ្តាំផ្ញើដល់អ្នកមានបព្ហាថ្លើម ក្រពះ ឬពោះវៀន ថាពួកគាត់ គួរឆាប់មកជួបគ្រូពេទ្យជំនាញ ព្រោះថាជំងឺខ្លះអាចនឹងប៉ះពាល់ដល់ជីវិត ឬក៏មានផលវិបាករ៉ាំរ៉ៃប្រសិនបើមកជួបគ្រូពេទ្យមិនទាន់ពេលវេលា។

Share

ជាជំនាន់ថ្មីនៃគ្រូពេទ្យឯកទេសថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន លោក គឹម សុធារ៉ា ក៏បានផ្តល់កិត្តិយសបើកបង្ហាញនូវបទពិសោធន៍ ក៏ដូចជាចំណាប់អារម្មណ៍របស់លោកលើការសិក្សា និងការងារនៅក្នុងវិស័យមួយនេះ ដែលមានអត្ថន័យខ្លឹមសារដូចខាងក្រោម... ចំពោះមូលហេតុនៃការជ្រើសរើសយកជំនាញមួយនេះ  គឺព្រោះតែលោកយល់ឃើញថា បញ្ហាក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើមនៅតែកើតមានច្រើនលើប្រជាជនកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ នដោយសារការផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពលើជំនាញនេះមិនទាន់ទូលំទូលាយ ឯការយល់ដឹងរបស់ប្រជាជនទូទៅលើបញ្ហានេះនៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ បន្ថែមពីនេះទៀត លោកមានការចាប់អារម្មណ៍ និងចូលចិត្តលើការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍អង់ដូស្កុប (Fibroscopy and coloscopy) លើជំនាញនេះផងដែរ។ សុធារ៉ា ក៏បានប្រាប់ផងដែរថា ក្នុងនាមជានិស្សិតឯកទេសមួយរូប ជាពិសេសជំនាញថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀននេះ ទៀតសោត និស្សិតគ្រប់រូបត្រូវមានចំណេះដឹងគ្រប់គ្រាន់ មានក្រមសីលធម៌ល្អ និងមានទំនួលខុសត្រូវជាចម្បង។ និយាយពីការលំបាកវិញ លោកបានរៀបរាប់ថា «ការលំបាកពិតជាមានលើការសិក្សាវិជ្ជាជីវៈពេទ្យ មិនថាខ្ញុំ ឬសិស្សប្អូន ក៏ដូចជារៀមច្បងទេ ព្រោះថានិស្សិតទាំងអស់ត្រូវចំណាយពេលវេលាយ៉ាងច្រើនទៅលើការសិក្សា និងស្រាវជ្រាវ រួមជាមួយនិងការចុះកម្មសិក្សានៅមន្ទីរពេទ្យ»។ លោកបានបន្ថែមទៀតថា ដើម្បីឈានទៅរកភាពជោគជ័យលើវិស័យនេះ ក៏ដូចជាការចាប់យកឯកទេសថើ្លម ក្រពះ ពោះវៀន និស្សិតម្នាក់ៗត្រូវមានការខិតខំ ប្រឹងប្រែងនិងព្យាយាមខ្ពស់បន្ថែមទៀត ព្រោះថាការជ្រើសរើសនិស្សិតឯកទេសលើជំនាញនេះមានចំនួនតិច ណាស់ (៣នាក់ក្នុងមួយជំនាន់)។ ក្រៅពីការសិក្សា សុធារ៉ា ក៏បានលើកឡើងផងដែរថា «មន្ទីរពេទ្យ គឺជាកន្លែងមួយដ៏ល្អក្នុងការផ្តល់ចំណេះដឹងបន្ថែមសម្រាប់និស្សិតក្រេបជញ្ជក់យកបទពិសោធន៍គួបផ្សំជាមួយចំណេះដឹងដែលបានរៀនពីសាលា»។ ក្នុងនោះទៀតសោត គ្រូពេទ្្យ និងរៀមច្បងក៏ជាកត្តាមួយសំខាន់ក្នុងការចូលរួមណែនាំ បង្ហាញ និងប្រាប់ពីគន្លឹះផ្សេងៗដែលយើងត្រូវអនុវត្តដែរ។ ពេលសាកសួរពីអនាគតនៃការងារ សុធារ៉ា បានប្រាប់ថា «ខ្លួនមានបំណងធ្វើការនៅតាមខេត្ត ព្រោះខ្លួន យល់ឃើញថា ចំណេះដឹងស្តីពីការថែទាំសុខភាពថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន នៅមានកម្រិត ឯសេវាថែទាំសុខភាពលើបញ្ហានេះ អាចចាត់ទុកថាល្អនៅរាជធានីភ្នំពេញ ប៉ុន្តែនៅតាមបណ្តាលខេត្ត គឺមិនទាន់បានទូលំទូលាយនៅឡើយទេ»។ ជាចុងក្រោយ សុធារ៉ា ក៏ចង់ផ្តែផ្តាំដល់ប្រជាជនទាំងអស់ដែលមានបញ្ហាថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀនឲ្យទៅពិគ្រោះជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យឯកទេស ព្រោះថាការប្រើប្រាស់ថ្នាំមួយចំនួនដោយខ្លួនឯង អាចបង្កឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់។ ឧទាហរណ៍ដូចជា ដំបៅក្រពះ ក្អួតឈាម ជាដើម។ ក្នុងនេះដែរ មហារីកពោះវៀន បានកើតមានឡើងច្រើនបន្ទាប់ពីមហារីកមាត់ស្បូន និងមហារីកសួតក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន។ ដូចនេះ សូមប្រជាជនដែលមានអាយុចាប់ពី៤៥ឆ្នាំឡើងទៅ គួរតែទៅពិនិត្យសុខភាពក្រពះ ពោះវៀន ដោយម៉ាស៊ីនអង់ដូស្កុបយ៉ាងតិចមួយឆ្នាំម្តង។ ©2017រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយHealthtime Corporationចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

Share

ពីទឹកដីកំណើតក្នុងក្រុងតាខ្មៅ ខេត្តកណ្តាល លោក ទូច ខាន់ណារ៉ា  និស្សិតផ្នែកមហារីកវិទ្យានៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល មានការយល់ឃើញថា «គ្រួពេទ្យជា អាជីពមួយដែលទទួលការចាប់អារម្មណ៍ច្រើនពីសំណាក់មហាជន តែសម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំចង់ចេះចង់ដឹងបន្តិចបន្តួចពីមុខវិទ្យាវេជ្ជសាស្ត្រ ក្នុងបំណងជួយព្យាបាលសាច់ញាតិតែប៉ុណ្ណោះ និងមនុស្សផងទាំងឡាយរួមទាំងមានឱកាសទទួលបានអាហារូបករណ៍របស់ក្រសួង ខ្ញុំក៏សម្រេចបន្តរៀនមុខវិជ្ជានេះ។ ប៉ុន្តែ មហិច្ឆតាខណៈពេលកំពុងរៀន ណាមួយខ្ញុំចូលចិត្តរបកគំហើញថ្មីៗ ព្រមទាំងយល់ឃើញពីកង្វះខាតគ្រូពេទ្យខាងផ្នែកមហារីកនេះផង និងចង់ចូលរួមក្នុងការអភិវឌ្ឍខាងវិស័យមហារីក ស្របពេលដែលអត្រាអ្នកជំងឺកាន់តែកើនឡើង ទើបខ្ញុំសម្រេចបន្តឯកទេសផ្នែកមហារីកវិទ្យា។» មិនខុសពីសិស្សដទៃទៀតទេ ការសិក្សារមែងមានការលំបាកដូចជា ត្រូវខិតខំរៀនមេរៀនក្នុងសាលា ការស្រាវជ្រាវផ្សេងៗ ការចុះកម្មសិក្សា ឯការប្រលងវាយតម្លៃសិក្សា ក៏ជាចលកររាំងស្ទះការសិក្សាដែរ។ ទោះមានឈ្មោះជាសិស្សអាហារូបករណ៏រយៈពេល៦ឆ្នាំមែន តែក្នុងឆ្នាំសិក្សាដែលខ្ញុំប្រលងយកថ្នាក់ឯកទេសនោះ អាហារូបករណ៏ត្រូវបាត់បង់ ហើយការចំនាយត្រូវធ្លាក់មកលើគ្រួសាររបស់ខ្ញុំទាំងស្រុង។ ចំណេះដឹងទូទៅ គឺមានសារៈសំខាន់សម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប។ ជាអនាគតគ្រូពេទ្យមួយរូបត្រូវស្គាល់ពីអ្នកជំងឺ និងប្រើប្រាស់ភាសាឥរិយាបថទៅតាមលក្ខខណ្ឌរបស់អ្នកជំងឺ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកជំងឺមហារីករមែងទទួលរងការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តជាខ្លាំង ខ្ញុំយល់ឃើញថាការចេះបញ្ចុះបញ្ចូល ការលួងលោមអ្នកជំងឺរឿងមួយសំខាន់ ហេតុនេះ ការអាន និងស្វែងយល់ពីចិត្តសាស្ត្ររបស់មនុស្ស គឺជាផ្នែកមួយសម្រួលដល់ទំនាក់ទំនង។ លើសពីនេះ ភាសាបរទេសបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ជួយក្នុងការបង្កើនចំនេះដឹងក្នុងជំនាញនេះ ព្រោះការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបកគំហើញថ្មីៗក្នុងវិស័យមហារីក ប្រាកដណាស់ គឺមិនទាន់អាចប្រព្រឹត្តិទៅបានទេក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ដោយសារបច្ចេកទេសក្នុងប្រទេសកម្ពុជានៅមានកម្រិត ជាហេតុដែលត្រូវការការសិក្សា និងអនុវត្តតាម guideline របស់បរទេស។ បច្ចេកទេសកំព្យូរទ័រក៏ជាអ្វីដែលខ្ញុំមិនអាចខ្វះបានដែរ ព្រោះវាសម្រួលដល់ការសិក្សាមិនថាមហារីកវិទ្យា ឬមុខវិជ្ជាដ៏ទៃនោះទេ។ មនុស្សម្នាក់ៗមិនមាននរណាចេះអស់នោះទេ ដើម្បីបង្កើនចំណេះដឹងការជជែកគ្នាពិភាក្សាជាមួយមិត្តភក្តិ ឬសហភាតរៈក៏ជាផ្នែកមួយដែរ។ គេនិយាយ យើងស្តាប់ យើងចេះយើងតប អ្វីដែលយើងមិនដឹងត្រូវចាំ និងកត់ទុក។ សំណួររដែលចោទសួរពីការបម្រើការនៅតាមខេត្ត ឬទីក្រុងភ្នំពេញវា គឺជាបញ្ហាដោយសារមុខវិជ្ជាមហារីកត្រូវការការចូលរួមពីដៃគូរ(Multidiscip-linary) មានគ្រូពេទ្យវះកាត់ មន្ទីរពិសោធន៏ស្តង់ដារ គ្រូពេទ្យរូបភាពវេជ្ជសាស្ត្រ។ល។ តែផ្នែកមួយចំនួននៅមានភាពរអាក់រអួល និងខ្វះខាតគ្រូពេទ្យនៅឡើយ។ សម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំចង់ទៅធ្វើការតាមខេត្ តតែខ្ញុំត្រូវការជាសហភាតរៈជាដៃគូជាចាំបាច់។ ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាការយល់ដឹងខាងផ្នែកជំងឺមហារីកពីសំណាក់មហាជន និងគ្រូពេទ្យមួយចំនួនមានភាពល្អប្រសើរ។ មានមនុស្សមួយចំនួនយល់ថា ហេតុអ្វីបានជាមានគ្រូពេទ្យ ឬសិស្សយកមុខវិជ្ជានេះ និងព្យាបាលមហារីក ទោះអ្នកជំងឺស្ថិតក្នុងដំណាក់ចុងក្រោយ? នេះ គឺដើម្បីកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ ធ្វើឲ្យមានភាពប្រសើរនៃការរស់នៅជាមួយជំងឺមហារីក និងភាពមនុស្សធម៌របស់គ្រូពេទ្យ មិនចង់ឃើញអ្នកជំងឺលំបាកវេទនាទើបញ៉ាំងឲ្យមានវត្តមានគ្រូពេទ្យឯកទេសមហារីក(Oncologist, hematologist, radiotherapist)។ មិនតែប៉ណ្ណោះ ជំងឺមហារីកមានលក្ខណៈខុសពីជំងឺដទៃ ទោះមនុស្សពីរនាក់មានមហារីកដូចគ្នា តែការវិវត្តការព្យាករណ៍ គឺខុសគ្នា ព្រោះជំងឺមហារីកមានប្រភពពីហ្សែន(Genes: DNA) ហើយមនុស្សម្នាក់ៗមានហ្សែនខុសគ្នា។  ហេតុដូច្នេះ ខ្ញុំស្នើដល់មិត្តអ្នកអានកុំមានការយល់ច្រលំ និងធ្វើការប្រៀបធៀបជំងឺនេះពីមនុស្សម្នាក់ទៅម្នាក់ទៀត ហើយបន្តធ្វើការវាយតម្លៃដល់ការព្យាបាល។ ក្រៅពីនេះ ការព្យាបាលជំងឺមហារីកត្រូវចំណាយថវិកាច្រើន ហេតុនេះ សូមមហាជនមានការយោគយល់ ព្រោះបច្ចុប្បន្នមិនមានការឧបត្ថម្ភពីអង្គការ ឬស្ថាប័នណាមួយ គួបផ្សំ និងតម្លៃថ្នាំអន្តរជាតិមានតម្លៃខ្ពស់។ ជាងនេះទៅទៀត ក្រមសីលធ៌មរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ គឺមានតម្លៃណាស់ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា មហាជននឹងមានភាពឈ្លាសវៃចេះទាញយកព័ត៌មានពិតមកពិចារណាប្រកបដោយសម្បជញ្ញៈ ធ្វើការរិះគន់ដោយចំណេះដឹង និងសីលធម៌។ សម្រាប់សិស្សនិស្សិត ត្រូវខិតខំរៀនសូត្រពង្រីក និងពង្រឹងចំណេះដងឲ្យស្របទៅតាមបរិបទបរទេស ចេះកែប្រែរបស់ចាស់ទទួលយកចំណេះដឹងថ្មីៗ កាន់ឥរិយាបថទន់ភ្លន់ និងមានក្រមសិលធម៌វិជ្ជាជីវៈ។ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

កញ្ញា ម៉ុញ សេងហ៊ាង មូលហេតុដែលកញ្ញាជ្រើសរើសយកមុខជំនាញមួយនេះ ព្រោះកញ្ញាស្រលាញ់មុខជំនាញមួយនេះ និងមានបំណងអប់រំ ផ្តល់ចំណេះដឹងទាក់ទងនឹងបញ្ហាសុខភាពរបស់ស្រ្តី ជូនដល់ស្ត្រីគ្រប់រូបហើយដោយសារកញ្ញាឃើញមានកង្វះខាតគ្រូពេទ្យឯកទេសនេះនៅតាមបណ្តាខេត្ត។ កញ្ញាក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរថា ការសិក្សាឯកទេសសម្ភព និងរោគស្រ្តីនេះ ទាមទារឲ្យនិស្សិតត្រូវមានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រាន់ សុខភាពមាំមួន អាចអត់ធន់នឹងការលំបាកបាន និងមានចរិតឧស្សាហ៍ព្យាយាម។ កញ្ញាក៏បានលើកឡើងការលំបាកដែលកញ្ញាជួបក្នុងការសិក្សាដូចជា មេរៀនត្រូវរៀនមានច្រើន ដែលជាហេតុធ្វើ ឲ្យកញ្ញាត្រូវចំណាយពេលច្រើនក្នុងការយល់មេរៀន ប៉ុន្តែកញ្ញាត្រូវទទួលការហ្វឹកហាត់នៅតាមមន្ទីរពេទ្យ ហើយត្រូវយាមនៅពេលយប់ថែមទៀត ធ្វើឲ្យពេលវេលារំលឹកមេរៀនកាន់តែខ្លី និងមិនសូវមានពេលសម្រាកគ្រប់គ្រាន់។ ក្រៅពីការសិក្សា កញ្ញាបានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពផ្សេងៗទៀតដើម្បីបង្កើនចំណេះដឹងជំនាញរោគស្រ្តីនេះដូចជា ការស្ម័គ្រចិត្តចុះទៅតាមមូលដ្ឋានជាមួយអង្គការនានា ក្នុងការអប់រំក្មេងស្រីដែលទើបពេញវ័យឲ្យយល់ថា ត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីថែទាំសុខភាព ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងស្រ្តីបំបៅដោះកូនឲ្យដឹងពីការរក្សាអនាម័យ និងអាហារបំប៉នដែលគាត់ត្រូវបរិភោគ ហើយក៏បានស្រង់យកយោបល់របស់ប្រជាជនដូចជាការលំបាករបស់គាត់ និងស្វែងយល់ពីកម្រិតចំណេះដឹងរបស់គាត់ ពីបញ្ហារោគស្រ្តី។ ចំពោះចំណេះដឹងរបស់ប្រជាជនយើងទាក់ទងនឹងរោគស្រ្តីនេះ កញ្ញាយល់ថាប្រជាជននៅទីក្រុង និងទីប្រជុំជនមានការយល់ដឹងច្រើននិង ចេះថែទាំសុខភាពនិងអនាម័យផ្ទាល់ខ្លួនបានល្អ ប៉ុន្តែស្រ្តីនៅតាមជនបទវិញ ចំណេះដឹងរបស់គាត់នៅមានកម្រិតនៅឡើយ ហើយពួកគាត់ដូចជាមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ថែទាំសុខភាពផ្លូវភេទរបស់ខ្លួនទោះជាមានមណ្ឌលសុខភាពគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ និងមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ចូលរួមនៅពេលដែលក្រុមអ្នកជំនាញចុះទៅអប់រំពួកគាត់។ ងាកទៅលើសមាហរណកម្មអាស៊ាន  សេងហ៊ាង  យល់ថាវានឹងជួយក្នុងការលើកកម្ពស់ ការផ្តល់សេវាកម្មសុខភាពរោគស្ត្រី រួមជាមួយការទទួលបានចំណេះដឹងបន្ថែមដោយមានការចែករំលែកចំណេះដឹងជាមួយគ្រូពេទ្យបរទេស។ ជាចុងក្រោយ កញ្ញាសូមផ្តាំផ្ញើស្រ្តីគ្រប់រូប សូមកុំបន្តការខ្មាសអៀនទៀតគួរតែទៅទទួលយកការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវប្រសិនបើមានបញ្ហា និងរាល់ការអប់រំពីសុខភាពផ្លូវភេទ សូមឲ្យបងប្អូនទាំងអស់ចូលរួមឲ្យបានច្រើនដើម្បីយល់ដឹងពីការថែទាំសុខភាព និងវិធីបង្ការរោគ៕ លោកស្រី រ៉ាវុឌ្ឍ សោភារចនា មូលហេតុដែលលោកស្រីជ្រើសរើសយកមុខជំនាញមួយនេះ ដោយសារតែចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន គួបផ្សំនឹងការកង្វះខាតគ្រូពេទ្យផ្នែកនេះនៅតាមបណ្តាខេត្តនានា។ ដូចនេះ លោកស្រីយល់ថា ពេលលោកស្រីបញ្ចប់ការសិក្សាជំនាញនេះហើយ លោកស្រីអាចទៅបម្រើការ និងផ្តល់សេវាផ្នែករោគស្ត្រីនេះជូនដល់ប្រជាជននៅតាមខេត្ត។ ការសិក្សាផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តីតម្រូវឲ្យនិស្សិតសិក្សារយៈពេល ៣ឆ្នាំបន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់វេជ្ជសាស្រ្តទូទៅដែលមានរយៈពេល ៦ឆ្នាំ។ លោកស្រីក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរថា ក្នុងនាមជានិស្សិតឯកទេសសម្ផព និងរោគស្រ្តីមួយរូប លោកស្រីត្រូវមានការអត់ធ្មត់ខ្ពស់ដោយសារការងារក្នុងពេលចុះកម្មសិក្សាភាគច្រើនដូចជាការសម្រាល ឬវះ-កាត់ជាដើមច្រើនធ្វើនៅពេលយប់ ដែលធ្វើឲ្យលោកស្រីត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងការមិនបានគេង។ មួយវិញទៀត និស្សិតត្រូវមានការព្យាយាមខ្ពស់ទាំងចំណេះដឹង និងចំណេះធ្វើព្រោះជំនាញនេះបូកបញ្ចូលរួមគ្នាទាំងការព្យាបាលដោយប្រើឱសថ និងការព្យាបាលដោយវះកាត់។ រីឯការលំបាកដែលលោកស្រីបានជួបក្នុងការសិក្សាកន្លងមកមានដូចជាការខ្វះខាតឯកសារសម្រាប់ការសិក្សានិងសម្រាប់ស្រាវជ្រាវដោយប្រភពឯកសារនៅមានកម្រិតនិងការពិបាកជ្រើសរើសប្រភពឯកសារណាមួយ ដែលជឿទុកចិត្តបាន។ លោកស្រីបានបង្ហាញផងដែរថា លោកស្រីស្វែងរកឯកសារនៅតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធលើណេត   ហើយបានសាកសួរយោបល់ពីលោកគ្រូអ្នកគ្រូរបស់លោកស្រីដើម្បីប្រាកដថា ព័ត៌មានដែលលោកស្រីស្វែងរកបានពិតជាត្រឹមត្រូវអាចជឿទុកចិត្តបាន។ ថែមពីលើនេះទៀត លោកស្រីក៏បានឆ្លៀតពេលទំនេរ ទៅបណ្ណាល័យរបស់សាកលវិទ្យាល័យដើម្បីស្វែងរកបន្ថែមនូវសៀវភៅដែលទាក់ទងទៅនឹងការសិក្សារបស់លោកស្រី។ លោកស្រី រចនាក៏បានប្រាប់ហេលស៍ថាមយើងផងដែរថា ចំពោះឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តីនេះ លោកស្រីចូលចិត្តផ្នែកសម្ភពជាង ព្រោះថាពេលដែលការសម្រាលកូនទទួល បានជោគជ័យដោយទារក និងម្តាយសុទ្ធតែមានសុខភាពល្អ ហើយឃើញគ្រួសាររបស់អ្នកជំងឺមានភាពរីករាយ និងទទួលបានសុភមង្គល នោះលោកស្រីក៏សប្បាយរីករាយជាមួយគ្នាផងដែរ។ ក្រៅពីការសិក្សា លោកស្រីបានចូលរួមសកម្មភាពសង្គមមួយចំនួនដូចជាចុះទៅតាមមូលដ្ឋាន នៅតាមខេត្តឆ្ងាយៗ ដើម្បីទៅណែនាំប្រជាជនពីចំណេះដឹងទាក់ទងនឹងបញ្ហាសម្ផព និងរោគស្ត្រី។ ថែមលើនេះ លោកស្រីក៏បានស្វែងរកចំណេះបន្ថែមតាមរយៈការចូលរួមសិក្ខាសាលានានា។ ទាក់ទងទៅលើចំណេះដឹងរបស់ប្រជាជនចំពោះបញ្ហាសម្ផព និងរោគស្ត្រី​ លោកស្រីយល់ថា ទោះបីប្រជាជនបច្ចុប្បន្នបានទៅសម្រាលនៅតាមមណ្ឌល សុខភាពក៏ដោយតែពួកគាត់នៅតែមានទម្លាប់ជឿតាមគ្នាមិនសូវជឿការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យ ប្រកាន់នូវគំនិតបុរាណ ឯការរក្សាអនាម័យ ក៏នៅមិនទាន់បានល្អត្រឹមត្រូវនៅឡើយ។ មួយវិញទៀត ការផ្សព្វផ្សាយទាក់ទងទៅនឹងសេវាថែទាំសុខភាពរបស់ស្រ្តីក៏មិនទាន់បានទូលំទូលាយនៅឡើយ ទោះជាមានការផ្សព្វផ្សាយពីការពន្យាកំណើតនៅតាមទូរទស្សន៍ក៏ដោយ ។ ប៉ុន្តែបើយើងក្រឡេកមើលប្រជាជននៅតាមខេត្តឆ្ងាយៗវិញ ពួកគាត់ចាប់អារម្មណ៍លើការទស្សនារឿងភាគដែលចាក់ផ្សាយ ជៀសជាងការទស្សនា ការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋាភិបាល។ ជាចុងក្រោយ លោកស្រី សោភារចនា សូមសំណូមពរដល់ប្រជាជនខ្មែរយើងឲ្យមានការជឿជាក់លើគ្រូពេទ្យខ្មែរ ទទួលយកការពន្យល់របស់គ្រូពេទ្យ ព្រមទាំងកែប្រែទម្លាប់ជឿតាមគ្នា។ លោកស្រីក៏បានស្នើរសុំដល់ក្រសួងសុខាភិបាលសូមឲ្យមានការផ្សព្វផ្សាយទូលំទូលាយជាងនេះលើការផ្តល់ចំណេះដឹងទាក់ទងនឹងផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តី៕ កញ្ញា ម៉ាកហ៊ាង សុវណ្ណា ដោយសារតែមានការខ្វះខាតច្រើនទៅលើគ្រូពេទ្យជំនាញនេះ និងសព្វថ្ងៃ ពេទ្យផ្តល់សេវាកម្មនេះភាគច្រើនជាឆ្មបដូចនេះការផ្តល់សេវាកម្ម ក៏មិនទាន់មានភាពស៊ីជម្រៅខ្លាំងនៅឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ជំងឺរោគស្រ្តីមួយចំនួនទាមទារ ឲ្យមានការព្យាបាលពីគ្រូពេទ្យឯកទេស ដូចនេះហើយកញ្ញាបានសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសយកឯកទេសនេះ ក្នុងបំណងបំពេញតម្រូវការការផ្តល់សេវាសុខភាពសាធារណៈ។ សុវណ្ណា ក៏បានបង្ហាញផងដែរថា ក្នុងនាមជានិស្សិតឯកទេសសម្ភព និងរោគស្ត្រី និស្សិតគ្រប់រូបត្រូវមានទាំងកម្លាំងកាយនិងកម្លាំងចិត្ត រួមផ្សំជាមួយនិងការគាំទ្រពីក្រុមគ្រួសារ និងញាតិមិត្តដែលនៅជុំវិញខ្លួនទាំងអស់ ព្រោះថាការសិក្សាឯកទេសវេជ្ជសាស្រ្តសម្ផព និងរោគស្ត្រីនេះមានការមមាញឹកខ្លាំង ព្រោះត្រូវសិក្សាទាំងផ្នែកទ្រឹស្តីនិងអនុវត្តនៅតាមមន្ទីរពេទ្យ ហើយត្រូវចំណាយពេលយូរក្នុងការសិក្សានិងត្រូវការចំណាយថវិកាក៏ច្រើនថែមទៀត។ កញ្ញាក៏បានប្រាប់ផងដែរនូវការលំបាកដែលកញ្ញាបានជួបក្នុងការសិក្សាមានដូចជា ការប្រលងម្តងៗ មានមុខវិជ្ជាច្រើនដែលជាហេតុត្រូវឲ្យកញ្ញាត្រូវរំលឹកមេរៀនច្រើនក្នុងពេលតែមួយ  ឯការអនុវត្តនៅតាមមន្ទីរពេទ្យវិញ ដើម្បីមានការងារអនុវត្តច្រើនកញ្ញាត្រូវមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យនិងឆ្មបនៅទីនោះ ហើយក៏គ្មានពេលទំនេរអាចជួយសម្រាលបន្ទុកគ្រួសារដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត កញ្ញាបានបន្ថែមទៀតថា កញ្ញាត្រូវព្យាយាមយកឲ្យបាននូវលទ្ធផលល្អទាំងផ្នែកទ្រឹស្តី និងការអនុវត្តទើបអាចទទួលបានជោគជ័យក្នុងវិជ្ជាជីវៈមួយនេះ។ ដោយឯកទេសនេះមាន២ផ្នែកគឺ ផ្នែកសម្ភព និងផ្នែករោគស្រ្តី សុវណ្ណាបានប្រាប់ថាខ្លួនចូលចិត្តទាំងអស់ គ្រាន់តែពេញចិត្តផ្នែកសម្ភពជាង ព្រោះថាអ្នកជំងឺផ្នែកនេះមានច្រើន ហើយករណីធ្ងន់ក៏មានច្រើនផងដែរ។ ដូចនេះ កញ្ញាយល់ថាខ្លួនអាចជួយសង្គ្រោះម្តាយនិងទារកដែលមានគ្រោះថ្នាក់បានច្រើន ហើយក៏បានចូលរួមក្នុងចំណែកតូចមួយ ក្នុងការលើកកម្ពស់សុខភាពសាធារណៈផងដែរ។ ក្រៅពីការសិក្សា សុវណ្ណាបានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពមួយចំនួនដូចជា ការចុះបេសកម្ម ជាមួយក្រុមគ្រូពេទ្យមកពីប្រទេសបារាំងក្នុងបំណងជួយផ្សព្វផ្សាយនិងផ្តល់ចំណេះដឹងពីសុខភាពរបស់ស្រ្តីដល់ប្រជាជនខ្មែរ ហើយនៅពេលទំនេរ កញ្ញាក៏នៅតែទៅមន្ទីរពេទ្យដើម្បីធ្វើការហាត់ការរបស់ខ្លួនបើទោះជាគ្មានការចាត់តាំងពីសាកលវិទ្យាល័យក៏ដោយ។ ចំពោះសមាហរណកម្មអាស៊ាន សុវណ្ណា យល់ថាជារឿងល្អសម្រាប់វិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្លួន ព្រោះថាការរួមគ្នានៃប្រទេសទាំង១០ អាចឲ្យគ្រូពេទ្យមានឱកាសច្រើនក្នុងការចែករំលែកបទពិសោធជាមួយនឹងការឆ្លៀតឱកាសអភិវឌ្ឍខ្លួនរបស់កម្ពុជាលើសេវាកម្មសុខភាពស្រ្តីនេះ ដោយសារតែសព្វថ្ងៃនេះវិធីសាស្ត្រដែលអនុវត្ត នៅតាមមន្ទីរពេទ្យនៅមិនទាន់មានភាពទាន់សម័យខ្លាំងនៅឡើយ រួមជាមួយឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ក៏នៅប្រើឧបករណ៍ចាស់ៗផងដែរ។ នៅពេលសាកសួរពីការយល់ដឹងរបស់ប្រជាជនទាក់ទងនឹងបញ្ហារោគស្រ្តីនេះ សុវណ្ណា បាននិយាយថា ចំពោះប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ មានការយល់ដឹងច្រើន ដោយឃើញមានការមកពិគ្រោះជំងឺនៅពេលដែលជំងឺរបស់ពួកគាត់នៅដំណាក់កាលស្រាលនៅឡើយ ផ្ទុយពីប្រជាជននៅតាមជនបទ ដែលបងប្អូនស្រ្តីខ្លះមិនដែលធ្វើការត្រួតពិនិត្យលើសុខភាពផ្លូវភេទរបស់គាត់ទាល់តែសោះ។ ជាចុងក្រោយ កញ្ញាក៏សូមផ្តាំដល់មិត្តអ្នកអានដែលជាស្ត្រីគ្រប់រូបគួតែឧស្សាហណ៍ទៅពិនិត្យសុខភាពរបស់ខ្លួននៅតាមមន្ទីរពេទ្យ ហើយការពិនិត្យសុខភាពមិនចំណាយថវិកាច្រើនទេ។ កញ្ញា ឆេង ហាក់ងង់ កញ្ញាបានជ្រើសរើសមុខវិជ្ជាមួយនេះ ដោយសារតែខ្លួនមានទឹកចិត្តស្រលាញ់ចូលចិត្តតាំងពីកុមារភាពមក ហើយម្យ៉ាងទៀតខ្លួនយល់ឃើញថា  ផ្នែកមួយនេះមានជាប់ទាក់ទងនឹងជំងឺរបស់ស្រ្តី ដែលជាឱកាសមួយសម្រាប់កញ្ញាក្នុងការរួមចំណែកបង្កនូវភាពងាយស្រួលដល់អ្នកជំងឺក្នុងការពិគ្រោះយោបល់ ព្រោះពួកគេនឹងមានភាពអៀនខ្មាសច្រើនក្នុងការជួបពិគ្រោះជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យប្រុស។ ការសិក្សាផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តីនេះដែរ ក៏មិនមានលក្ខណៈខុសគ្នាអ្វីច្រើនអំពីការសិក្សាផ្នែកផ្សេង នៃវិស័យសុខាភិបាលដែរ គឺចាំបាច់ត្រូវទាមទារឲ្យនិស្សិតជាមនុស្ស ដែលពូកែព្យាយាមរៀនសូត្រហើយអ្វីដែលសំខាន់នោះ គឺត្រូវមានភាពវ័យឆ្លាត រហ័សរហួន និងសុខភាពមាំមួន ព្រោះវាក៏មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងការវះកាត់ផងដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការងារផ្នែកសម្ភពមិនកំណត់ពេលវេលាធ្វើការច្បាស់លាស់នោះទេ ជួនកាលមានទាំងពាក់កណ្តាលយប់ក៏មាន ដូច្នេះហើយបញ្ហាដំណេកជាបញ្ហាធំបំផុតសម្រាប់និស្សិតផ្នែកនេះ។ យប់ខ្លះត្រូវធ្វើការបង្កើតកូនពេលយប់ ហើយត្រូវជាប់វេនយាមទៀតរួចត្រូវទៅរៀនពេលព្រឹកទៀត ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យអត់ងងុយជាប្រចាំ។ ដើម្បីប៉ះប៉ូវសងនូវការគេងមិនគ្រប់ មានតែការទទួលទានអាហារឲ្យបានទៀងពេល និងមានសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ ព្រោះថាក្នុងនាមគ្រូពេទ្យមួយរូបត្រូវប្រាកដថាខ្លួនមានភាពរឹងមាំ និងផ្តល់នូវទំនុកចិត្តដល់អ្នកជំងឺជានិច្ច។ ចំពោះរយៈពេលនៃការសិក្សាវិញ និស្សិតត្រូវចំណាយពេលសរុបចំនួន៩ឆ្នាំដោយមានការសិក្សាថ្នាក់វេជ្ជសាស្រ្តទូទៅរយៈពេល ៦ឆ្នាំសិនទើបសាកវិទ្យាល័យធ្វើការជ្រើសរើសនិស្សិតចូលរៀនថា្នក់ឯកទេសដែលមានរយៈពេលសិក្សាចំនួន ៣ឆ្នាំ។ហាក់ងង់បានប្រាប់ ហេលស៍ថាម ថា ខ្លួនចូលចិត្តគ្រប់មុខវិជ្ជាទាំងអស់ដែលខ្លួនបាន និងកំពុងរៀន ព្រោះតែចិត្តស្រលាញ់តាំងពីតូចមក។ ពេលទំនេរពីកិច្ចការងារ ដើម្បីបន្ថែមចំណេះដឹងដល់ខ្លួនឯងពីលើអ្វីដែលខ្លួនបានសិក្សានៅក្នុងសាលា កញ្ញាមានទម្លាប់អាននូវទស្សនាវដ្តីដែលទាក់ទងនឹងសុខភាព។ ចំពោះកញ្ញាផ្ទាល់ យល់ឃើញថាប្រជាជនកម្ពុជាដែលនៅតាមទីប្រជុំជនក៏ដូចជាទីរួមខេត្តមានការយល់ដឹងច្រើនគ្រាន់អំពីបញ្ហារោគស្រ្តី ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកដែលនៅដាច់ស្រយាល ចំណេះដឹងរបស់ពួកគេហាក់នៅមានកម្រិត    ហើយភាគច្រើនបានទុកឲ្យជំងឺធ្លាក់ដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ។ ជាចុងក្រោយ ក្នុងនាមជានិស្សិតផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តីមួយរូប កញ្ញាសូមធ្វើការសំណូមពរដល់ស្រ្តីកម្ពុជាទាំងអស់ដែលជួបប្រទះនឹងបញ្ហា ក៏ដូចជាភាពមិនប្រក្រតីផ្សេងៗ សូមកុំមានភាពខ្មាស-អៀនជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យ ព្រោះថាជំងឺទាំងនោះនឹងមានការវិវឌ្ឍន៍ទៅមុខរហូត ដរាបណាមិនមានវិធីទប់ស្កាត់ការរីករាលដាល ឬព្យាបាលទេ វានឹងវិវឌ្ឍទៅកាន់កម្រិតមួយដែលកាន់តែធ្ងន់ ហើយមានភាពលំបាកក្នុងការព្យាបាលក៏ដូចជាសង្រ្គោះ។ កញ្ញា ថុល វណ្ណនីដា   កញ្ញាបានរៀបរាប់ប្រាប់ ហេលស៍ថាម ថាកាលកំណើតរបស់កញ្ញា ម្តាយរបស់កញ្ញាបានជួបនឹងបញ្ហាពិបាកសម្រាលដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ទាំងម្តាយនិងទារក ប៉ុន្តែដោយសារតែការខិតខំប្រឹងប្រែងជួយសង្គ្រោះ របស់វេជ្ជបណ្ឌិតផ្នែកសម្ផព និងរោគស្រ្តីទើបម្តាយកញ្ញាអាចសម្រាលកញ្ញាបានដោយសុវត្ថិភាព។ នេះជាមូលហេតុចម្បងដែលកញ្ញាចាប់យកឯកទេសនេះ ជាអាជីពរបស់ខ្លួន។ ឯមូលហេតុដទៃទៀតដែលធ្វើឲ្យកញ្ញាជ្រើសរើសយកអាជីពនេះ គឺដោយសារតែចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរួមជាមួយ នឹងឱកាសនិងសកម្មភាពដែលកញ្ញាបានជួយស្រី្តមានផ្ទៃពោះជាច្រើននៅពេលចុះហ្វឹកហាត់នៅតាមមន្ទីរពេទ្យ។ កញ្ញាបានបញ្ជាក់ផងដែរថា លក្ខណៈសម្បត្តិរបស់និស្សិតផែ្នកនេះ គឺត្រូវមានការតស៊ូ ព្យាយាម អំណត់ក្នុងការតាមដានរាល់ស្ថានភាពរបស់ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ និងត្រូវត្រៀមខ្លួនទុកជាមុន ហើយព្រមទទួលយកភាពលំបាកក្នុងការសិក្សា ទាំងទ្រឹស្តីនិងការអនុវត្ត។ មួយវិញទៀត និស្សិតផ្នែកនេះត្រូវរៀនចេះសន្សំចំណេះគ្រប់មុខវិជ្ជា ព្រោះថាចំណេះដឹងទាំងអស់មានការបន្ថែមថ្មីៗ ជាច្រើនហើយបច្ចេកវិទ្យា និងវិធីសាស្ត្រនៃការព្យាបាលក៏ចេះតែរីកចំរើនទៅមុខផងដែរ។ កញ្ញាក៏បាននិយាយថា ចំណេះដឹងផ្នែកភាសាបារាំងជាឧបសគ្គមួយរបស់កញ្ញា ព្រោះការសិក្សាជំនាញនេះត្រូវធ្វើឡើងដោយប្រើប្រាស់ភាសាបារាំងទាំងមេរៀននៅក្នុងថ្នាក់ និងឯកសារសម្រាប់ស្រាវជ្រាវបន្ថែម។ មួយវិញទៀត ការខ្វះបទពិសោធក្នុងជំនាញនេះ និងការត្រូវចូលប្រឡូកក្នុងសង្គមការងារដោយសារនិស្សិតឯកទេសត្រូវធ្វើការនៅតាមមន្ទីរពេទ្យដូចជាបុគ្គលិកពេទ្យដែរនោះ ធ្វើឲ្យកញ្ញានៅមិនទាន់អាចសម្របខ្លួនទៅតាមរបត់ជីវិតមួយនេះបាននៅឡើយ។ ដើម្បីជំនះឧបសគ្គទាំងនេះបាន កញ្ញាបានឆ្លៀតយកពេលទំនេររបស់កញ្ញាទៅរៀនភាសាបារាំងបន្ថែម និងខិតខំស្រាវជ្រាវចំណេះដឹងថ្មីៗបន្ថែម ព្រមទាំងបង្កើនការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាជាមួយបុគ្គលិកដទៃទៀត។ ក្រៅពីការសិក្សា កញ្ញាបានអានទស្សាវដ្តី កាសែត ស្តាប់វិទ្យុ មើលទូរទស្សន៍ និងប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណេតដើម្បីទទួលបានពត៌មានដែលទាក់ទងទៅនឹងជំនាញរបស់ខ្លួន។ កញ្ញាយល់ឃើញថា ប្រជាជនខ្មែរយើង នៅមិនទាន់យល់ច្បាស់ពីចំណេះដឹងផ្នែកសម្ផព និងរោគស្រ្តីនេះនៅឡើយទេ ជាពិសេសប្រជាជននៅតាមទីជនបទ ប៉ុន្តែពួកគាត់អាចទទួលបានសេវាកម្មល្អប្រសិនបើគាត់មករកសេវាថែទាំសុខភាពនៅតាមមណ្ឌលសុខភាព។ ជាចុងក្រោយ កញ្ញាសូមសំណូមពរឲ្យមានការលើកកម្ពស់កម្រិតវប្បធម៌រួម នឹងចំណេះដឹងផ្នែករោគស្ត្រីរបស់ប្រជាជនទាំងប្រជាជននៅតាមទីក្រុង និងប្រជាជននៅទីជនបទ។

Share

លោក សេង ឡុង  មូលហេតុដែលជម្រុញចិត្តខ្ញុំឲ្យជ្រើសរើសយកឯកទេសមួយនេះ ក៏ព្រោះតែមូលហេតុ៣យ៉ាងសំខាន់ៗ។ មូលហេតុចម្បងគេ គឺដោយសារតែទឹកចិត្តស្រលាញ់ផ្នែកនេះដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់តែម្តង។ ចំណែកមូលហេតុមួយទៀតដោយសារខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យមានការរីកចម្រើននូវឯកទេសមួយនេះ ព្រោះថាឯកទេសនេះជាមុខវិជ្ជាមួយដែលទើបតែមានការអភិវឌ្ឍនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងហើយក៏មានវេជ្ជបណ្ឌិតមិនច្រើនទេ ដែលមានចំណេះដឹងផ្នែក ត្រចៀក-ច្រមុះ-បំពង់កនេះ។ មូលហេតុដ៏សំខាន់មួយទៀត ក៏ព្រោះថាកាលពីខ្ញុំរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យក្នុងមួយឆ្នាំៗ ខ្ញុំតែងតែមានជំងឺរលាកបំពង់កធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងហោចណាស់ ៥ -៦ ដង ដូច្នេះហើយ ធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់ចេះ ចង់ដឹងអំពីជំងឺនេះយ៉ាងខ្លាំង។ ការសិក្សាមុខជំនាញមួយណាក៏រមែងតែងមានឧបសគ្គដូចគ្នា គ្រាន់តែស្ថិតនៅក្នុងរូបភាព និងកម្រិតផ្សេងៗពីគ្នា។ សម្រាប់ការសិក្សារបស់ខ្ញុំផ្ទាល់កន្លងមក ក៏បានជួបប្រទះនឹងការលំបាកច្រើនផងដែរ។ ដោយហេតុថាវាជាឯកទេសមួយដែលពិបាក ហើយក៏មិនសូវជាសម្បូរមេរៀនសម្រាប់ការស្រាវជ្រាវនោះទេ ដូចនេះហើយ ការសិក្សាក៏មិនបានទូលំទូលាយដូចផ្នែកមួយចំនួនដែរ។ ចំណែកឯឧបករណ៍ទៀតសោត ក៏មិនសម្បូរបែបដូចគេដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការតាមដានការវះកាត់របស់លោកគ្រូក៏មិនងាយស្រួលដែរ  ព្រោះការវះកាត់ភាគច្រើនជាការវះកាត់តូចៗ (micro surgery) និងធ្វើការវះនៅកន្លែងដែលតូចចង្អៀត។ ក្រៅពីមូលហេតុខាងលើនេះហើយ ក៏នៅមានមូលហេតុមួយចំនួនទៀតផងដែរ ដែលពិបាកនឹងនិយាយ។ ដោយសារតែឧបសគ្គដែលបានជួបប្រទះកន្លងមក ពីដំបូងខ្ញុំក៏ធ្លាប់មានបំណងបោះបង់ឯកទេសនេះដែរ ព្រោះកាលពីរៀនឆ្នាំដំបូង ខ្ញុំអត់ចេះអ្វីសោះ (ពិបាកក្នុងការតាមដានការវះកាត់) និងរឿងមួយចំនួនដែលខ្ញុំពិបាកនឹងនិយាយនោះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំអស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង តែមួយរយៈពេលក្រោយមក ខ្ញុំក៏អាចសម្របខ្លួនទៅនឹងស្ថានភាពទាំងនោះ។ ខ្ញុំបានព្យាយាមមើលមេរៀន និងអនុវត្តនៅមន្ទីរពេទ្យ ដោយមានការលើកទឹកចិត្តពីលោកគ្រូមួយចំនួន ព្រមជាមួយនឹងការជ្រោមជ្រែងពីក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំផងនោះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានទឹកចិត្តតស៊ូរហូតបានដូចសព្វថ្ងៃនេះ។ ក្រៅពីការសិក្សានៅសាលា ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងសមាគមគ្រូពេទ្យស្ម័គ្រចិត្ត ដើម្បីរួមចំណែកជួយដល់សង្គម និងធ្វើការស្វែងយល់អំពីជំងឺជាច្រើនដែលខ្ញុំបានជួប រហូតដល់សព្វថ្ងៃខ្ញុំក៏ជាសមាជិកសកម្មម្នាក់នៃសមាគមគ្រូពេទ្យស្ម័គ្រចិត្តយុវជនសម្តេចតេជោ (TYDA)ផងដែរ។ នៅថ្ងៃខាងមុខនេះ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមអភិវឌ្ឍឯកទេសនេះឲ្យរីកចម្រើន ជាពិសេសនៅមន្ទីពេទ្យព្រះកុសុមៈផ្ទាល់តែម្តង។ ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំសូមផ្តាំផ្ញើទៅប្អូនៗដែលចង់បានឯកទេសនេះថា «ធ្វើអ្វីក៏មានឧបសគ្គដែរ បើយើងពិតជាស្រឡាញ់ឯកទេសនេះ យើងត្រូវតែតស៊ូ ហើយចាំថា  គេធ្វើបាន យើងក៏អាចធ្វើបានដែរ»។ លោក យិន សាស្រ្តា  ទឹកចិត្តស្រលាញ់មុខវិជ្ជាមួយនេះផ្ទាល់ ជាមូលហេតុទីមួយដែលជម្រុញចិត្តខ្ញុំឲ្យធ្វើការជ្រើសរើសនូវជំនាញមួយនេះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយសារតែការសិក្សាផ្នែកនេះ គឺតម្រូវឲ្យមានការយល់ដឹងទាំងផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត និងសល្យសាស្រ្ត រួមផ្សំនូវលក្ខណៈពិសេសមួយទៀតដែលជាការសិក្សាមួយ ដោយផ្តោតសំខាន់ទៅលើវិញ្ញាណចំនួន៣របស់មនុស្ស ដែលរួមមានសោតវិញ្ញាណ (ត្រចៀក) ឃានវិញ្ញាណ (ច្រមុះ) និងជីវ្ហាវិញ្ញាណ(បំពង់ក) ព្រមជាមួយនឹងការបញ្ចេញសំឡេង ហើយនិងការវះកាត់ក និងក្បាលផងដែរ។ ក្រៅពីនេះផងដែរ ដោយសារតែប្រជាជនកម្ពុជាភាគច្រើនមានការប្រើប្រាស់ និងប៉ះពាល់ត្រង់តំបន់ធំទាំង៣ដែលខ្ញុំរៀន ទើបបានជាខ្ញុំសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសចាប់យកជំនាញមួយនេះតែម្តង។ ត្រលប់មកការលំបាកក្នុងការសិក្សាវិញ អ្វីដែលខ្ញុំបាទធ្លាប់បានជួបប្រទះកន្លងមកមានដូចជា រយៈពេលនៃការសិក្សា គឺមានរយៈពេលវែង។ ពុំនោះទៀតសោត ការសិក្សាឯកទេសនេះក៏តម្រូវឲ្យមានទេពកោសល្យក្នុងការវះកាត់ ព្រោះការវះកាត់មិនមែនជាការវះកាត់ធម្មតាដូចជាការវះកាត់ផ្សេងៗនោះទេ ប៉ុន្តែជាការវះកាត់តូចៗ (micro surgery)។ ជាក់ស្តែង ការវះកាត់ត្រចៀកដែលមានខ្នាតនៃសរីរាង្គគិតជាមីលីម៉ែត្រ ជាមូលហេតុតម្រូវឲ្យមានការអត់ធ្មត់ច្រើន ព្រោះថាការវះកាត់ចាំបាច់ត្រូវប្រើប្រាស់ Endoscope  និង Microscope ដើម្បីពង្រីកមើលឲ្យច្បាស់។  ទាំងនេះបង្កនូវភាពស្មុគស្មាញច្រើនហើយអ្វីដែលរឹតតែពិបាកទៀតនោះ គឺក្រោយពីការវះកាត់ អ្នកជំងឺអាចត្រូវប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត និងពិការភាពថែមទៀត។ ក្រៅពីនេះ មានករណីខ្លះដែលតម្រូវឲ្យមានការតាមដាន និងសង្គ្រោះជីវិតក្នុងករណីបន្ទាន់ផងដែរ ជាពិសេសនៅចំថ្ងៃដែលត្រូវប្រចាំការ។ ការរៀន និងការអនុវត្តមានរយៈពេលស្មើគ្នា ប៉ុន្តែសម្រាប់ម៉ោងទ្រឹស្តី គឺមានការលំបាកច្រើនបន្តិច ដោយហេតុថាគ្រូនឹងផ្តល់ជាប្រធានបទសម្រាប់ឲ្យនិស្សិតធ្វើការស្រាវជ្រាវរកប្រភពឯកសារដោយខ្លួនឯង រួចធ្វើបទបង្ហាញនៅក្នុងថ្នាក់រៀនផ្ទាល់តែម្តង ហើយគ្រូនឹងធ្វើការវាយតម្លៃ កែសម្រួល ព្រមទាំងបន្ថែមនូវចំណុចដែលខ្វះខាត។ ពេលដំបូងដែលមិនទាន់ស៊ាំទៅនឹងការលំបាកទាំងនោះ ខ្ញុំក៏មានទឹកចិត្តអស់សង្ឃឹម និងចង់បោះបង់ចោលដែរ តែក្រោយមក ខ្ញុំក៏ព្យាយាមគិតក្នុងផ្លូវវិជ្ជមាន ព្រមទាំងព្យាយាមប្រាប់ខ្លួនឯងថា «បើធ្វើអ្វីមួយ ហើយត្រូវលូកឲ្យកប់»។ កម្លាំងជម្រុញទឹកចិត្តដ៏ខ្លាំងក្លាមួយទៀត គឺមកពីខាងក្រុមគ្រួសារ ជាពិសេសឪពុកម្តាយដែលខិតខំចំណាយពេលវេលា និងថវិកាឲ្យខ្ញុំបានរៀនរហូតដល់សព្វថ្ងៃ ហេតុនេះហើយត្រូវតែខំប្រឹងប្រែងឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព។   រាល់ការសិក្សាផ្នែកណាក៏ដោយ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងវិជ្ជាពេទ្យ គឺត្រូវការនូវការអត់ធ្មត់ខ្លាំងមែនទែន រាប់បញ្ចូលទាំងចំណេះវិជ្ជា ចំណេះដឹងទូទៅ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា នៅក្នុងកន្លែងធ្វើការ និងជាមួយមិត្តភក្តិ ឬលោកគ្រូអ្នកគ្រូដែលតម្រូវឲ្យមានភាពវ័យឆ្លាតក្នុងការសម្របខ្លួនទៅតាមកាលៈទេសៈទាំងនោះ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ចំាបាច់ត្រូវមានឆន្ទៈ និងឧត្តមគតិច្បាស់លាស់ ប្រសិនបើចង់រៀនផ្នែកពេទ្យ ត្រូវតែសម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្លួនឲ្យបាន ដោយកុំរួញរាហើយប្រាប់ខ្លួនឯងថា «ជីវិតជាការតស៊ូ»។ ចំណេះដឹងផ្នែកភាសាបរទេស ក៏ជាយានសម្រាប់ចូលសិក្សាឯកទេស មិនថាតែឯកទេសមួយនេះឡើយ ហើយភាសាដែលសំខាន់ជាងគេ គឺភាសាអង់គ្លេស និងបារាំង ដែលជាភាសាគោលឲ្យយើងអាចពង្រឹង និងពង្រីកចំណេះដឹងបន្ថែមទៀត ព្រោះថាមានប្រភពព័ត៌មានជាច្រើនណាស់ដែលអាចស្វែងរកបាន។ បន្ថែមពីលើចំណេះដឹងពីសាលា និស្សិតគួរឆ្លៀតពេលចូលរួមកម្មវិធីសិក្ខាសាលាតាមសាលា ឬសណ្ឋាគារផ្សេងៗ ដែលមានការធ្វើបទបង្ហាញពីអ្នកជំនាញ។ និស្សិតក៏គួររួមចំណែកក្នុងការងារស្ម័គ្រចិត្តដោយធ្វើការព្យាបាលតាមសហគមន៍ផ្សេងៗ។   ក្តីប្រាថ្នាទៅអនាគតរបស់ខ្ញុំ គឺបន្តការសិក្សានៅក្រៅប្រទេស ជាពិសេសប្រទេសបារាំង ហើយនៅពេលដែលត្រលប់មកមាតុប្រទេសវិញ ខ្ញុំមានបំណងទៅធ្វើការបម្រើជូនប្រជាជននៅខេត្តដាច់ស្រយាលក្នុងប្រទេសយើង ដូចជាខេត្តព្រះវិហារជាដើម ព្រមទាំងបើកបន្ទប់ពិគ្រោះជំងឺផ្ទាល់ខ្លួន និងបង្រៀនដល់និស្សិតជំនាន់ក្រោយផងដែរ។ ជូនចំពោះនិស្សិតជំនាន់ក្រោយទាំងអស់គ្នា សំខាន់ប្អូនត្រូវប្រាកដក្នុងចិត្តថាខ្លួនឯងពិតជាស្រលាញ់នូវមុខជំនាញមួយហ្នឹងពិតប្រាកដមែន។ ក្រោយពីប្រាកដប្រជាហើយ ប្អូនចាំបាច់មានចំណេះដឹងជាមូលដ្ឋាននៃផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត និងផ្នែកត្រចៀក-ច្រមុះ-បំពង់ក ជាពិសេសការវះកាត់។ អ្វីដែលមិនអាចអត់បាន គឺចំណេះផ្នែកភាសាបរទេស។ លើសពីនេះទៀត ប្អូនក៏គួរតែមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងលោកគ្រូអ្នកគ្រូ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការធ្វើការសាកសួរបន្ថែមផងដែរ។ ជាចុងក្រោយ ប្អូនត្រូវរំលឹកខ្លួនឯងថា«ធ្វើអ្វីក៏ដោយ ត្រូវមានការព្យាយាម ព្រមជាមួយភាពអំណត់អត់ធន់ និងឆន្ទៈខ្ពស់»។

Share

នរណាក៏មានក្តីស្រមៃរបស់គេដែរ ហើយជាទូទៅ ការសិក្សាទៅតាមឯកទេស គឺជាស្ពានមួយចម្លងគ្រប់គ្នាទៅកាន់ក្តីស្រមៃរបស់ខ្លួន។ ក្នុងចំណោមឯកទេសជាច្រើន ផ្នែកចក្ខុរោគ ក៏ជាឯកទេសមួយដែលកំពុងតែមានការអភិវឌ្ឍគួរឲ្យកត់សម្គាល់ដែរ។ ហេលស៍ថាម ក៏បានជួួបផ្ទាល់ជាមួយនឹងនិស្សិតឯកទេសនេះចំនួន៤រូប ដើម្បីធ្វើការសាកសួរអំពីចំណាប់អារម្មណ៍ កង្វល់ និងសារណែនាំរបស់ពួកគេផងដែរ។ ចង់ដឹងថាពួកគាត់មានអ្វីចែករំលែកជាមួយអ្នកខ្លះ តោះ! អានបន្តទាំងអស់គ្នា... លោក តោ គ្រីថា មូលហេតុដែលរើសឯកទេសចក្ខុរោគ៖ ដោយសារមានការជម្រុញពីលោកអ្នកមានគុណទាំងពីរនិងបងប្រុសហើយក្រោយពីទទួលការសិក្សា និងការចុះកម្មសិក្សានៅតាមមន្ទីរពេទ្យកាលពីឆ្នាំទី៥អស់រយ:ពេលមួយខែមក ខ្ញុំមានចំណាប់អារម្មណ៍ថា យ៉ាងធំធេងបំផុតក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងទាំងអស់គ្នា»។ ខ្ញុំក៏បានមើលឃើញ«ថ្វីត្បិតតែភ្នែកជាសរីរាង្គតូចមួយនៃរាងកាយ  ប៉ុន្តែវាមានតួនាទីពីភាពធ្វេសប្រហែសនៃការប្រើប្រាស់ថ្នាំបន្តក់ភ្នែករបស់ប្រជាជនយើងដែលជាហេតុធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដលសុខភាពភ្នែកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ លើសពីនេះទៅទៀត ខ្ញុំសង្កេតឃើញថាជំងឺពិការភ្នែកមួយចំនួនអាចជួយសង្រ្គោះបាន។ ហេតុដូចនេះ ទើបខ្ញុំចង់ការពារ និងព្យាបាលប្រជាជនឲ្យផុតពីភាពពិការភ្នែក។ បញ្ហាលំបាកទាក់ទិននឹងការសិក្សាឯកទេសនេះ៖ កាលពីនៅថ្នាក់វេជ្ជសាស្រ្តទូទៅ (ឆ្នាំទី១-៦) ការសិក្សា គឺពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើភាសាបារាំង ដោយឡែកថ្នាក់ឯកទេសត្រូវបានជំនួសដោយភាសាអង់គ្លេស។ និស្សិតត្រូវមានភាពតស៊ូក្នុងការរៀនសូត្រ ពីព្រោះឯកទេសនេះភាគច្រើនពឹងផែ្អកលើការស្វ័យសិក្សា និងឧបករណ៍ជាច្រើន ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងព្យាបាល ដូច្នេះ និស្សិតត្រូវមានភាពបត់បែន និងសម្របខ្លួនក្នុងការប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដើម្បីឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការព្យាបាលជំងឺ គ្រូពេទ្យ និងនិស្សិតត្រូវមានការស្រាវជ្រាវឯកសារ និងការព្យាបាលថ្មីៗច្រើនដែលមានការទទួលស្គាល់ពីលើសកលលោក។ ទោះបីជាមានឧបសគ្គខ្លះដោយ រៀមច្បងសាស្រ្តាចារ្យក្នុងស្រុក និងក្រៅស្រុកតែងតែជួយបង្ហាញ និងណែនាំខ្ញុំក៏ដូចជានិស្សិតផ្សេងទៀតជានិច្ច ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យពួកខ្ញុំមានដំណោះស្រាយក្នុងការសិក្សា។ សារជូនដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ៖   វិជ្ជាពេទ្យនាំមកនូវការជួយសង្រ្គោះជីវិតរបស់អ្នកជំងឺ និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរដល់ខ្លួនឯង។ ដូចនេះ ក្រៅពីការប្រឹងប្រែងក្នុងការសិក្សា យើងជាអនាគតគ្រូពេទ្យត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវក្រមសីលធម៌របស់លោកអ៊ីប៉ូក្រាត ដោយ «ត្រូវចាត់ទុកការឈឺចាប់របស់អ្នកជំងឺដូចជាការឈឺចាប់របស់យើងនិងក្រុមគ្រួសារយើង ដោយធ្វើការព្យាបាលអ្នកជំងឺប្រកបដោយការយកចិត្តទុកដាក់» ទើបវិជ្ជាពេទ្យរបស់យើងទទួលបានការកោតសរសើរ។ កញ្ញា ឃឹម ណាំហ្គេច មូលហេតុដែលរើសឯកទេសចក្ខុរោគ៖ ដោយសារតែខ្ញុំពេញចិត្តនឹងការធ្វើការជាមួយនឹងមីក្រូទស្សន៍ថ្វីត្បិតតែពិបាកតែគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការងារជាគ្រូពេទ្យឯកទេសចក្ខុរោគ គឺផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមសារជាថ្មីដល់ជំងឺ ពីព្រោះជាទូទៅ យើងតែងប្រៀបធៀបអ្វីដែលជាទីស្រលាញ់បំផុតទៅនឹងកែវភ្នែក«ស្រលាញ់ស្មើកែវនេត្រា»។ ចំពោះចំណាប់អារម្មណ៍វិញ ប្រហែលជាពិបាកពិពណ៌នាបន្តិចគ្រាន់តែដឹងថាកាន់តែរៀនកាន់តែស្រលាញ់ ហើយក៏យល់ថាជាឯកទេសមួយដែលអាចឲ្យក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិតមួយរូបប្រកបដោយមោទនភាព។ បញ្ហាលំបាកទាក់ទិននឹងការសិក្សាឯកទេសនេះ ៖ បញ្ហាបរិយាកាសសិក្សាថ្មី គឺមនុស្ស ទីកន្លែង និង ឧបករណ៍ បញ្ហាជំនាញបច្ចេកទេសថ្មី និងបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ច។ ការចូលសិក្សាឯកទេសចក្ខុរោគប្រៀបបាននឹងការចូលក្នុងសង្គមថ្មី។  រីឯឧបករណ៍វិញគឺត្រូវធ្វើការពិគ្រោះជំងឺ និងវះកាត់ដោយប្រើមីក្រូទស្សន៍។ មួយវិញទៀត បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចក៏ត្រូវចំណាយច្រើនជាងមុនផងដែរ។ បទពិសោធន៍ថ្មី ៖ ការទទួលនូវការបណ្ដុះបណ្ដាល បែបក្រោយឧត្ដមសិក្សា គឺពឹងផ្អែកលើស្វ័យសិក្សា និងការបង្ហាត់បង្ហាញពីសិស្សច្បង និងសាស្រ្ដាចារ្យជាតិ និងសាស្រ្ដាចារ្យបរទេស។ ឯកទេសនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំទទួលបានអារម្មណ៍នៃការរស់នៅជាគ្រួសារតែមួយ និងការរៀបចំអប់រំចិត្ត ប្រកាន់ភាពស្ងប់ក្នុងការងារពិសេសពេលកំពុងវះកាត់។ សារជូនដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ៖  ការងារមួយដែលធ្វើឲ្យយើងអាចប្រើអស់សក្តានុពលគឺជាការងារណាដែលកើតចេញពីការស្រលាញ់។ ថ្វីបើវាការរកឃើញដោយកម្រ ប៉ុន្តែសូមព្យាយាមស្វែងរកវា ហើយពុះពារធ្វើវាដោយក្ដីមោទនៈ។ លោក សេង សិរី មូលហេតុដែលរើសឯកទេសចក្ខុរោគ៖ កត្តាសង្គមគឺដោយសារតែប្រទេសយើងមានចំនួនវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសចក្ខុរោគតិចនៅឡើយ ហើយការយល់ដឹងពីបញ្ហាសុខភាពភ្នែករបស់ប្រជាពលរដ្ឋក៏នៅមានកម្រិតនៅឡើយ ទើបសង្ឃឹមថាឱកាសក្នុងការចូលរួមកាត់បន្ថយអត្រានៃពិការភាពរបស់ប្រជាជនកម្ពុជា នឹងអាចផ្តល់បានតាមរយៈការសិក្សាឯកទេសនេះ។  ដោយសារតែខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ស្រលាញ់ និងចូលចិត្តមុខវិជ្ជានេះខ្លាំងណាស់ហើយខ្ញុំមានចិត្តសប្បាយរីករាយ នៅពេលដែលអ្នកជំងឺអាចមើលឡើងវិញបាន ព្រមជាមួយនោះខ្ញុំគិតថាភ្នែកពិតជាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ។ គ្រួសារក៏មានការជម្រុញ និងលើកទឹកចិត្តព្រមទាំងយល់ស្របពីឳពុកម្តាយជីដូនជីតា និងសាច់ញាតិរបស់ខ្ញុំទៅលើការសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសមុខវិជ្ជាឯកទេសភ្នែកនេះផងដែរ។ បញ្ហាលំបាកទាក់ទិននឹងការសិក្សាឯកទេសនេះ៖ បញ្ហាចម្បងជាងគេ គឺការផ្លាស់ប្តូរមកប្រើប្រាស់ភាសាអង់គ្លេស ព្រោះថាពីឆ្នាំទី១ដល់ទី៦ គឺប្រើភាសាបារាំង។  ការសិក្សាក៏ផ្តោតលើខ្លួនឯងជាចាំបាច់ស្ទើរតែទាំងស្រុង ម្យ៉ាងទៀតក៏តម្រូវឲ្យចេះប្រើប្រាស់នូវគ្រឿងអេឡិចត្រូនិចយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញដូចជា កុំព្យូទ័រ កាំរស្មីឡាស៊ែរ Slit Lampម៉ាស៊ីនវាស់ដែនគំហើញ (Visual Field Test) ជាដើម។ សារជូនដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ៖ ប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ តស៊ូ ឧស្សាហ៍ព្យាយាមទាំងក្នុងការសិក្សាមេរៀន និងការអនុវត្តនៅមន្ទីរពេទ្យ គួបផ្សំនឹងសីលធម៌ក្នុងវិជ្ជាជីវៈជាគ្រូពេទ្យ។ លោក ឡេង ចាន់ណាត មូលហេតុដែលរើសឯកទេសចក្ខុរោគ៖ មូលហេតុដ៏សាមញ្ញបំផុតនោះគឺដោយសារតែទឹកចិត្តស្រលាញ់និងការសម្លឹងមើលឃើញបរិយាកាសច្រើនដែលទាក់ទិននឹងបញ្ហាភ្នែកមានសារៈសំខាន់។ ក្នុងពេលដែលចុះហ្វឹកហាត់ការងារនៅមន្ទីរពេទ្យកុមារ-អង្គរនៅខេត្តសៀមរាប ក៏បានស្គាល់លោកគ្រូពេទ្យម្នាក់ដែលជានិច្ចកាលតែងតែបានជួយជម្រុញទឹកចិត្ត និងជ្រោមជ្រែងរហូតមក។ បញ្ហាលំបាកទាក់ទិននឹងការសិក្សាឯកទេសនេះ៖ បន្ថែមពីលើការពិគ្រោះជាមួយអ្នកជំងឺ គឺចាំបាច់ត្រូវប្រើប្រាស់នូវមីក្រូទស្សន៍ដើម្បីពិនិត្យ ទើបអាចធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបាន។ ជាក់ស្តែង ការចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់នូវឧបករណ៍នីមួយៗទាមទារនូវការហ្វឹកហាត់ឲ្យបានស្ទាត់ និងរយៈពេលយ៉ាងហោចណាស់ក៏ច្រើនខែដែរ។ ដោយសារតែការវះកាត់នៅក្នុងឯកទេសនេះតម្រូវឲ្យមានការប្រើប្រាស់នូវឧបករណ៍ដែលខុសប្លែកពីការវះកាត់ផ្សេងៗ ព្រោះមានការពង្រីក និងបង្រួមទៅមកជាប្រចាំ។ ការសិក្សាត្រូវផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុងមកជា Student Center ដែលតម្រូវឲ្យរៀបចំមេរៀនដោយខ្លួនឯង ធ្វើបទបង្ហាញដល់សិស្សច្បង និងសាស្រ្តាចារ្យតាមការកំណត់។ ចំណែក បែបផែននៃការបង្រៀនរបស់គ្រូមកពីក្រៅប្រទេសក៏មានលក្ខណៈខុសប្លែកពីគ្រូជាតិផងដែរ។ ក្រៅពីនោះដើម្បីឈានទៅដល់ការវះកាត់មួយដោយជោគជ័យ គឺត្រូវការពេលវេលាមួយក្នុងការហ្វឹកហាត់ជាច្រើនលើកច្រើនសារ។ សារជូនដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ៖ ត្រូវដាក់ចិត្តខំប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ ហើយកុំខ្លាចរអា បើទោះជាត្រូវធ្វើការងារជាមួយនឹងសរីរាង្គដ៏តូចមួយ (ភ្នែក) ក៏ដោយ។ ម្យ៉ាងទៀត មិនគួរបោះបង់ចោលនៅពេលដែលបានជួប ឬឮពីបុគ្គលដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមានជាមួយនឹងការងារនេះឡើយ។ សារជូនដល់មិត្តអ្នកអានទូទៅ ៖ * មិនគួរប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សេងៗដោយខ្លួនឯងនោះឡើយ គួរតែពិគ្រោះជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យឯកទេសជាមុនសិន មុននឹងប្រើប្រាស់ថ្នាំ * អ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាភ្នែកគួរគប្បីជួប និងព្យាបាលជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេសភ្នែកឲ្យបានឆាប់រហ័ស ហើយត្រូវសម្អាតដៃឲ្យបានស្អាត មុននឹងប៉ះពាល់ភ្នែក * ប្រជាពលរដ្ឋដែលមានអាយុលើសពី៤០ឆ្នាំ គួរគប្បីពិនិត្យភ្នែកឲ្យបានយ៉ាងតិច១ដង ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីចៀសវាងពីភាពពិការភ្នែកដោយសារជំងឺមួយចំនួនដូចជា ភ្នែកឡើងបាយ ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក និងបញ្ហាកំណុំរូបភាព ជាដើម ដើម្បីព្យាបាលទាន់ពេលវេលា។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share
Top