Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

បេះដូង គឺជាសរីរាង្គយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់មនុស្ស ដែលមានតួនាទីស្រោចស្រពឈាម ទៅគ្រប់ផ្នែកនៃសារពាង្គកាយ ដូច្នេះ ការថែទាំបេះដូងឲ្យមានសុខភាព ជារឿងសំខាន់បំផុតដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវធ្វើ។ លោកស្រី Elisa Zied អ្នកឯកទេសរបបអាហារ អតីតអ្នកនាំពាក្យឲ្យសមាគមរបបអាហារអាមេរិក នឹងជាករីនិពន្ធសៀវភៅ «Nutrition at your fingertips» បានកត់សម្គាល់ថា ត្រីមានលក្ខណៈមិនដូចសាច់គោនោះទេ ពីព្រោះវាផ្ទុកនូវខ្លាញ់ធ្វើឲ្យស្ទះនៅសរសៃអាក់ទែកម្រិតទាប។ លើសពីនេះទៅទៀត សារធាតុ ប៉ូតាស្យូម ម៉ាញ៉េស្យូ​ម និងសារធាតុ Niacin នៅក្នុងត្រីជួយបញ្ចុះ សម្ពាធឈាម និងបង្កើនកម្រិតកូឡេស្តេរ៉ូលល្អនៅក្នុងរាងកាយ។​  ទោះជាយ៉ាងណា គុណសម្បត្តិលើកកម្ពស់សុខភាពបេះដូងរបស់ត្រី គឺនៅក្នុងអាស៊ីតធាតុ Omega3។ ខ្លាញ់ត្រីប្រភេទនេះជំនួយដល់សុខភាពបេះដូងបានច្រើនវិធី ដូចជាវាមានប្រសិទ្ធភាព ការពារសរសៃអាក់ទែពីការបំផ្លាញដោយការរក្សាកោសិកា គ្មានអេម្ល៉ូក្លូប៊ីន ពីការជាប់ស្អិតគ្នា ម្យ៉ាងទៀត វាមានគុណប្រយោជន៏បង្កើនកម្រិត កូឡេស្តេរ៉ូលល្អ បញ្ចុះកម្រិតសម្ពាតឈាម  និងកម្រិត tirglyceride និងការពារចង្វាក់បេះដូង ដើរមិនទៀង ដែលអាចបណ្ដាលឲ្យស្លាប់មួយរំពេច។ ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវធ្វើឡើងចំពោះមនុស្ស៣០០០នាក់ ចុះផ្សាយនៅខែឧសភា ឆ្នាំ២០០៧ របស់ទស្សនាវដ្ដី សារធាតុចិញ្ចឹមវេជ្ជសាស្ត្រអាមេរិក ក្រុមអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា «មនុស្សដែលទទួលទានត្រីចំនួន២ដងក្នុងមួយសប្ដាហ៏ ប្រឈមគ្រោះថ្នាក់នៃចង្វាក់បេះដូងដើរមិនប្រក្រតីគម្រាមកំហែងដល់អាយុកជីវិតក្នុងកម្រិត២៩% កម្រិតនេះទាបជាងមនុស្សដែលទទួលទានត្រីម្ដងម្កាល» ដោយសារមានភស្ដុតាងជាច្រើនបញ្ចាក់ថា ត្រីមានគុណសម្បតិ្តការពារបេះដូង ទើបសមាគមសុខភាពបេះដូងអាមេរិច ណែនាំមនុស្សឲ្យទទួលទានត្រី ឲ្យបាន២ដងក្នុងមួយសប្ដាហ៏៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

ក្នុងជីវិតជានិស្សិតពេទ្យ និងពេទ្យ ប្រាកដណាស់ គឺធ្លាប់ស្គាល់ច្បាស់ពាក្យថា«យាម»…គ្រាន់តែតិច និងច្រើន… អារម្មណ៍ពេលគេងយាម ដំបូងៗលក្ខណៈថា ទីស្ងាត់តែចិត្តមិនស្ងប់ ភ្នែកបិទតែចិត្តនៅបើក…ប្លែកកន្លែងមធ្យម ងំចេះតែគិតផ្តេសផ្តាស។ លុះក្រោយមក បានតែជាង១ខែ ក៏អាចបន្សាំខ្លួនបាន…អស់រយៈកាលប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ មិនហ៊ាននិយាយថាជាអ្នកជំនាញ ឬមានបទពិសោធន៍អ្វីច្រើននោះទេ គ្រាន់តែនិយាយទៅតាមអ្វីដែលធ្លាប់បានឆ្លងកាត់កន្លងមក… បើគេចមិនបានហើយ អ្វីដែលត្រូវធ្វើនោះ គឺស្វែងយល់ពីទង្វើដែលគួរធ្វើ និងមិនគួរធ្វើ ដើម្បីឲ្យពេលវេលានោះមានតែរឿងល្អៗ និងភាពសប្បាយរីករាយ…ហើយខាងក្រោមនេះ ជាDos និង Don’ts សម្រាប់ពេលទៅយាមនៅមន្ទីរពេទ្យ… Dos មានភាពរួសរាយរាក់ទាក់ជាមួយនឹងបុគ្គលិកនៅទីនោះ ៖ ជាពិសេស នៅឆ្នាំដំបូងដែលត្រូវចុះស្តារ អ្នកត្រូវតែមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយគ្រប់គ្នានៅទីនោះ ហើយត្រូវចាំថាអ្នកទៅទីនោះ ដើម្បីរៀនសូត្រ មិនមែនដើម្បីមានបញ្ហា ឬបង្កជម្លោះជាមួយនរណាម្នាក់ឡើយ។ ការរាប់អាន និងបង្កើតចំណងមិត្តភាពជាមួយពួកគាត់ ប្រសើរជាងធ្វើឲ្យពួកគាត់ស្អប់អ្នក។ មានចិត្តចង់ជួយជានិច្ច ៖ ដរាបណាអ្នកមានចិត្តចង់ធ្វើការ និងចង់ចេះចង់ដឹងនោះ នឹងមានការងារច្រើនណាស់សម្រាប់សាកល្បង និងសិក្សា ហើយវាក៏ជាឱកាសសម្រាប់អភិវឌ្ឍជំនាញរបស់អ្នកផងដែរ។ មិនយល់មិនច្បាស់ ត្រូវសួរ ៖ ជាថ្មីម្តងទៀត ត្រូវតែចាំក្នុងចិត្តថា មូលហេតុចម្បងដែលអ្នកនៅទីនោះ គឺដើម្បីរៀនសូត្រ។ ពេលវេលាដែលត្រូវចំណាយនៅទីនោះ នឹងបង្រៀនអ្នកនូវបទពិសោធន៍ក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែងដែលមិនអាចរកបាននៅក្នុងសៀវភៅ ឬឯកសារនោះទេ។ បន្ថែមពីលើអ្វីដែលអ្នកបានរៀនពីសាស្រ្តាចារ្យនៅសាលា អ្នកនឹងអាចពង្រឹងជំនាញរបស់អ្នកបន្ថែមទៀត ជាមួយនឹងបទពិសោធន៍នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ យកអាហារមកជាមួយ ៖ ការធ្វើការងារនៅមន្ទីរពេទ្យ គឺបង្កឲ្យមានភាពនឿយហត់ ហេតុនេះហើយ អាហារគឺជាអ្វីដែលមិនអាចខ្វះបាន មិនថាសម្រាប់ខ្លួនអ្នក បុគ្គលិក និងមិត្តភក្តិនោះទេ។ អាហារនឹងជួយបង្កើនថាមពល ក៏ដូចជាភាពស្និទ្ធស្នាល។ មានស្មារតីរឹងមាំ ៖ ជាពិសេស នៅពេលយប់…កុំស្លន់ស្លោ និងគិតផ្តេសផ្តាស។ បើដឹងថាខ្លួនឯងខ្លាច ចៀសវាងការទៅណាមកណាតែម្នាក់ឯង យកល្អបបួលមិត្តភក្តិនៅបានជាគ្នា ក្នុងករណីដែលគិតថាមានអ្វីមិនស្រួល។ Don’ts កុំពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាលុយកាក់ ៖ សូមរំលឹកខ្លួនឯងថា អ្នកគ្រាន់តែជានិស្សិត ដែលនៅទីនោះដើម្បីចុះអនុវត្តនូវទ្រឹស្តីបានទទួលពីសាលា មិនមែនដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលនោះឡើយ។ សូមចៀសវាងដាច់ខាតនូវការទទួលយកប្រាក់កាសពីអ្នកជំងឺ ឬក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកជំងឺ។ កុំរអ៊ូរទាំនៅចំពោះមុខអ្នកជំងឺ ៖ ក៏ដឹងថា…អ្នកមានភាពហត់នឿយ ដែលមានកិច្ចការងារត្រូវបំពេញច្រើន ហើយជួនកាលក៏ត្រូវគេងមិនគ្រាន់ដោយសារតែមានអ្នកជំងឺចូលមកពាក់កណ្តាលយប់ទៀត តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គឺត្រូវតែរក្សាជំហរខ្លួនឯងឲ្យបាន និងចេះបិទបាំងនូវអារម្មណ៍អវិជ្ជមានរបស់អ្នក។ ត្រូវតែធ្វើល្អ និងផ្តល់នូវការសេវាថែទាំ ក៏ដូចជាព្យាបាលដែលល្អប្រសើរបំផុតជូនដល់អ្នកជំងឺ។ ហាមលួចគេច ៖ កុំប្រើលេសយាមយប់ ដើម្បីដើរដាច់យប់ឲ្យសោះ។ អ្វីដែលសំខាន់ គឺគួរចៀសវាងការចេញពីពេទ្យពេលយប់ជ្រៅ ប្រសិនបើមិនមានភារៈចាំបាច់នោះទេ ព្រោះថាសន្តិសុខ និងសុវត្ថិភាពនាពេលយប់ គឺមិនល្អឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ហាមដាច់ខាតនូវការលេងសើចចំពោះកាតព្វកិច្ចមួយនេះ។ សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា នេះគ្រាន់តែជាមតិយោបល់ខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ…អាចនឹងមានចំណុចមួយចំនួនដែលមិនបានលើកឡើង តែក៏សង្ឃឹមថាចំណុចខាងលើនឹងបានជាជំនួយខ្លះដល់មិត្តអ្នកអានជាពិសេសអ្នកដែលត្រូវឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍មួយនេះ… ហើយក៏មិនភ្លេចអរគុណដល់មិត្តរបស់ខ្ញុំម្នាក់ ដែលជានិស្សិតពេទ្យ ហើយតែងតែផ្តល់ជាមតិយោបល់ និងចែករំលែកនូវបទពិសោធន៍របស់គេជានិច្ច...បើគ្មានគេ អត្ថបទមួយនេះ និងមួយចំនួនទៀត ក៏ប្រហែលជាមិនអាចមានវត្តមាននៅទីនេះបានដែរ...អរគុណ!!!

Share

ថ្វីត្បិតថាសន្ទុះនៃចំនួនអ្នកអានមិនមានការកើនឡើងខ្ពស់ ប៉ុន្តែកំណើននៃអ្នកប្រើប្រាស់ចូលរួមចែករំលែកចំណេះដឹងហាក់ដូចជាមានសន្ទុះខ្លាំង ដែលជាក់ស្តែង សម្រាប់សប្តាហ៍ទី១នៃខែសីហានេះ អត្ថបទដែលមានអ្នកចូលអានច្រើនជាងគេទាំង៣ សុទ្ធសឹងតែជាអត្ថបទដែលត្រូវបានចេញផ្សាយដោយសាធារណជន។ ចង់ដឹងថាមានអត្ថបទអ្វីខ្លះ? តាមដានខាងក្រោមនេះជាមួយគ្នា… រៀនពេទ្យមិនងាយស្រួល តែក៏អាចទៅរួចបានដោយរបៀបណាខ្លះទៅ?  លឺតែរៀនពេទ្យ គិតដល់អីមុនគេ? ប្រាកដជាគេគ្រប់គ្នា និយាយថាពាក្យ«មិនងាយស្រួល» នោះទេ តែ«ពិបាក»ហ្នឹង មិនមានន័យថា«មិនអាចទៅរួច» ឬ«មិនអាចធ្វើបាន» នោះទេ។ ព្រោះថាមាននិស្សិតពេទ្យមិនតិចទេ ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាដោយជោគជ័យដែរជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ជាការចែករំលែកនូវបទពិសោធន៍ដល់និស្សិតក្នុងផ្នែកដូចគ្នា និស្សិតផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តមួយរូបបានធ្វើការចែករំលែកនូវគន្លឹះខ្លះៗដែលគាត់ផ្ទាល់ធ្លាប់បានប្រើប្រាស់ និងឆ្លងកាត់ក្នុងដំណើរនៃការសិក្សារបស់គាត់… ស្វែងយល់ ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត  បុគ្គលគ្រប់រូបតែងតែមានអារម្មណ៍ស្រងូតស្រងាត់ ឬធ្លាក់ទឹកចិត្តក្នុងឱកាសណាមួយនៃដំណើរជីវិតរស់នៅ ប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ ក៏ប៉ុន្តែសភាពបែបនេះនឹងបាត់ទៅវិញតែប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក។ នេះគ្រាន់តែជាប្រតិកម្មធម្មតា ប៉ុណ្ណោះ ផ្ទុយទៅវិញ ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរទាំងក្នុងផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត និងចិត្តសាស្រ្ត ដែលមានរយ:ពេលយូរជាង ធម្មតា និងប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍ ការគិត ដំណេក អាកប្បកិរិយា តួនាទីមុខងារក្នុងសង្គម និងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់លោកអ្នក។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត យឹម សុបុត្រា ក៏បានបន្តទៀតថា… អត្ថប្រយោជន៍នៃការធ្វើអេកូសាស្រ្តថ្លើម  យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែបានដឹងហើយថា ជំងឺរលាកថ្លើមគឺជាជំងឺដ៏កាចសាហាវមួយដែលតែ ធ្វើឲ្យមានការប៉ះពាល់ដល់សុខភាព និង អាយុជីវិតយើងបាន ប្រសិនបើយើងមានការធ្វេសប្រហែសមិនបានធ្វើការព្យាបាល និង តាមដានអំពីការវិវឌ្ឍនៃជំងឺក៏ដូចជាសភាពរបស់សាច់ថ្លើម ហើយជួនកាលវាអាចមានការវិវឌ្ឍលឿនរហូតដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយ (មហារីកថ្លើមនៅលើថ្លើមក្រិន) ដោយស្ទើរតែមិនមានផ្តល់ជារោគសញ្ញា ឫ មានការធ្វើទុក្ខដល់អ្នកជំងឺឲ្យបានដឹងជាមុននោះឡើយ។ មន្ទីរសំរាកព្យាបាលអេគីប បានឲ្យដឹងថា «ការពិនិត្យ និង វិភាគសាច់ថ្លើម បើទៅតាមបច្ចេកទេសវេជ្ជសាស្ត្រគឺយើងអាចធ្វើបានតាមច្រើនវិធី ឧទាហរណ៍ដូចជា…» គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា លោកអ្នកក៏អាចចែករំលែកនូវចំណេះដឹងដូចជាពួកគាត់ដែរ តាមរយៈ ការបង្កើតអត្ថបទផ្ទាល់ខ្លួន  © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ស្ត្រីដែលស្ថិតនៅក្នុងវ័យត្រៀម ឬអស់រដូវ​តែងតែជួបបញ្ហាជាច្រើនដែលទាក់ទងនឹងផ្លូវចិត្ត និងផ្លូវកាយ។ បញ្ហាទាំងអស់នេះ តម្រូវឲ្យស្ត្រី ខាងលើគួរគប្បីយកចិត្តទុកដាក់ និងតាមដានរាល់អាការៈរោគផ្សេងៗជាមួយគ្រូពេទ្យផងដែរ។ បញ្ហាឆ្អឹងស្ពោតបានដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងបញ្ហាចម្បងៗ នៃសុខភាពស្ត្រីត្រៀម ឬអស់រដូវ។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ឌុក គុណសេណា ជាវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសខាងឆ្អឹងមកពីប្រទេសបារាំង និងជាវេជ្ជបណ្ឌិតបម្រើការងារ នៅមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ផ្នែកវះកាត់ឆ្អឹង បានបង្ហាញពីវិធីសាស្ត្របង្ការបញ្ហាឆ្អឹងស្ពោត​ដូចខាងក្រោម ៖   • ជ្រើសរើសទទួលទានចំណីអាហារដែលសម្បូរជាតិកាល់ស្យូម (ត្រីសាម៉ុង ផលិតផលពីទឹកដោះគោ បន្លែបៃតង) • ទទួលទានផងដែរនូវចំណីដែលសម្បូរវីតាមីនដេ (ត្រីធូណា​ ស៊ុតក្រហម ខ្លាញ់ត្រី ថ្លើមសត្វ...) • ការហាលសំដិលខ្លួននឹងពន្លឺថ្ងៃក៏ជាគន្លឹះសំខាន់មួយផងដែរ ដោយសារវាជួយសម្រួលក្នុងការផលិតវីតាមីនដេ៣នៅក្រោមស្បែក។ ដូចនេះ​ គួរចំណាយ ពេលយ៉ាងតិច ៥ ទៅ ៣០ នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ និងយ៉ាងតិច២ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ដើម្បីសំដិលខ្លួនក្រោមពន្លឺថ្ងៃ។ • ធ្វើលំហាត់ប្រាណ ឲ្យបានទៀងទាត់ដូចជា ការដើរ រត់យឺតៗ ឬរាំជាដើម និងចៀសវាងការដួល ឬប៉ះទង្គិចដដែលៗ ដែលធ្វើអោយឆ្អឹងខ្សោយ និង ងាយបាក់។ • ចុងក្រោយ យើងអាចប្រើប្រាស់នូវឱសថបំប៉នឆ្អឹង  (calcium carbonate និង calcium citrate) ករណីអ្នកជំងឺមិនអាចបរិភោគអាហារ គ្រប់គ្រាន់បាន ឬមានជំងឺប្រចាំកាយណាមួយ ឬមិនសូវ មានទម្លាប់ចេញក្រៅឲ្យត្រូវពន្លឺថ្ងៃជាដើម។    ស្វែងយល់បន្ថែម បញ្ហាឆ្អឹងស្ពោតរបស់ស្រ្តី    ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

នៅពេលបច្ចប្បន្ននេះ អត្រានៃអ្នកជំងឺដុះសាច់ច្រមុះកាន់តែកើនឡើងជាលំដាប់។ វាបណ្ដាលឲ្យអ្នកជំងឺពិបាកក្នុងការដកដង្ហើមដង្ហើមខ្លីៗ មិនដល់ក្រោម។ ជាងនេះទៅទៀត ការដុះសាច់ច្រមុះធ្វើឲ្យបាត់បង់សមត្ថភាពក្នុងការស្រង់ក្លិន។ វាធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ប្រព័ន្ធដង្ហើមដែលអាចធ្វើឲ្យកើតមាន ជំងឺជាច្រើនទៀត។ ហេលស៍ថាម មើលឃើញនូវភាពលំបាករបស់មិត្តអ្នកអានទាំងអស់គ្នាដែលប្រឈមនឹងការកើនជំងឺដុះសាច់ច្រមុះ។ សូមណែនាំនូវអាហារ៦ ប្រភេទដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាគួរទទួលទាន។ ១ អាហារមានផ្ទុកសារធាតុ Quercetin៖ សារធាតុហេ្លវ៉ូណូអ៊ីត គឺជាក្រុមសារធាតុធម្មជាតិមាននៅក្នុងរុក្ខជាតិ។ វាបានផ្ដល់ឲ្យផ្លៃឈើ និងបន្លែនូវពណ៌ និងការពារពីការបំផ្លាញដោយពពួកមីក្រុបនឹងសត្វល្អិត។សារធាតុធម្មជាតិនេះមានផ្ទុកភាពគ្រឹះដែលអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេបំពេញតួនាទីជាអង់ទីអុកស៊ីតករ អ្នកការពារពីរ៉ាឌីកាល់សេរី។ ដូចនេះហើយទើបវាអាចជួយទប់ស្កាត់ការដុះសាច់ច្រមុះបាន។ អាហារដែលមានផ្ទុកសារធាតុ Quercetin មានដូចជា ខ្ទឹមក្រហម ផ្លែប៉ោម ផ្កាខាត់ណាបៃតង ទំពាំងបាយជូរក្រហម ផ្លែឈឺរី តែ​និង​ស្រាក្រហម ។ ២ បង្កើនសារធាតុអាស៊ីតអូមេហ្គា6៖ គឺជាប្រភេទអាស៊ីតខ្លាញ់ដែលមានតូនាទីជួយធ្វើឲ្យមុខងារក្នុងរាងកាយដំណើរការបានត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែ បរិមាណ លើសចំនួនរបស់អាស៊ីតអូមេហ្គា 6 អាចធ្វើឲ្យមានការកើនឡើងនូវការរោល ឬរលាកនៅក្នុងរាងកាយ។ ចំណែកឯសារធាតុអាស៊ីតអូមេហ្គា 3មានអង់ទីករ ការពារការរលាកឬរោលនៅក្នុងរាងកាយ។ ដូចនេះអ្នកគួរតែផ្លាស់ប្ដូរទម្លាប់មកទទួលទានអាហារមានផ្ទុកសារាធាតុអាស៊ីតអូមេហ្គា3​ដែលមាននៅក្នុង ប្រេងបន្លែ ប្រេងពោត ត្រីសូម៉ុង ផ្លែវាល់ណាត់ សណ្ដែកសៀង។ ៣ ចៀសវាងអាហារអាល្លែកហ្ស៊ី៖ អាហារដែលធ្វើឲ្យមានជំងឺអាល្លែកហ្ស៊ីក៏ជាអាហារបណ្ដាលឲ្យកើតមានការដុះសាច់ច្រមុះដែរ។ ដូចនេះ របបអាហារដែល មានសារសំខាន់ក្នុងការប្រឆាំងនឹងការដុះសាច់ច្រមុះគឺការលុបចោលអាហារ អាឡែកស៊ី។អាហារដែលអាចបណ្ដាលឲ្យមានអាល្លែកហ្ស៊ីគឺស៊ុត មេដំបែ ទឹកត្រី អាហារផលិតពីជាតិទឹកដោះគោ ស្ករគ្រាប់ បន្លែកំប៉ុង សាច់ក្រក ប៊័រ​ ឈីសជាដើម។ ដោយឡែក បន្លែស្លឹកផ្ទីមានផ្ទុកសារធាតុប៉េតាការ៉ូទីន អាចជួយ ការពារប្រមុះរបស់អ្នកពីការដុះសាច់បាន​។ ៤ អាហារមានវីតាមីនAខ្ពស់ និងប៉េតាការ៉ូទីនខ្ពស់៖ វីតាមីនAជួយការពារភ្នាស់ស្ដើងនៅត្រង់ច្រមុះនឹងជាអង់ទីអុកស៊ីដាយ ដ៏មានប្រសិទ្ធភាពទៀតផង។ ចំណែកឯសារប៉េតាការ៉ូទីនដែលមាននៅក្នុងបន្លែ​​ផ្លែឈើពណ៌លឿង(ទឹកក្រូច)និងបៃតងដូចជាផ្ទី ការ៉ុត ដំឡូងបារាំង ស្វាយ ត្រសក់ស្រូវ មាននាទីសំខាន់ ក្នុងការប្រឆាំងនឹងការដុះសាច់ ច្រមុះ។ ៥ អាហារសម្បូរវីតាមីន C និង E៖ រ៉ាឌីកាល់សេរីអាចចូលទៅបំផ្លាញជាលិកានៅក្នុងច្រមុះ។វីតាមីន Cគឺជាអង់ទីអុកស៊ីដាយដែលអាចជួយក្នុងការការពារ រាងកាយពីការបំផ្លាញដោយរ៉ាឌីកាល់សេរី។តាមរយៈការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថាកម្រិតវីតាមីនCខ្ពស់ជួយកាត់បន្ថយសារធាតុគីមីនោះបានឆាប់រហ័ស។ ចំណែកឯវីតាមីន Eគឺជាប្រភេទ អង់ទីអុកស៊ីដាយដែលជួយការពារការដុះសាច់ច្រមុះ។វីតាមីន C និង E នឹងបង្កើនការការពារទប់ស្កាត់នឹងការដុះ សាច់ច្រមុះ បានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព ។ ៦ អាហារមានផ្ទុកសារធាតុសេឡេនាម៖ អាហារមានផ្ទុកសារធាតុសេឡេនាមមានដូចជាផ្សិតកម្ពឹសអាចជួយការពារ ឬព្យាបាលការដុះសាច់ច្រមុះ។ អ្នកអាចទទួលទានអាហារដែលមានផ្ទុកសារធាតុសេឡេនាមនិងវីតាមីនE ច្រើនដើម្បីផ្ដល់ប្រយោជន៏ដល់សុខភាពរបស់អ្នក។ ក្រៅពីនេះ ការទទួលទាន ទឹកច្រើនក៏អាចជួយទប់ស្កាត់អ្នកពីការអាល្លែកហ្ស៊ីក៏ដូចជាទប់ស្កាត់ពីការដុះសាច់ច្រមុះផងដែរ៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

១.និយមន័យ ជំងឺលើសឈាមដែលបណ្តាលមកពីតម្រងនោម គឺជាការលើសសម្ពាធឈាមដោយសារសរសៃឈាមតូចក្នុងតម្រងនោមក្រិន ផ្តើមឡើងដោយជាតិខ្លាញ់ នៅក្នុងសរសៃឈាមនៃតម្រងនោមស្ទះ ធ្វើឲ្យឈាមទៅចិញ្ចឹមតម្រងនោមមិនគ្រប់គ្រាន់ ដែលជាហេតុនាំឲ្យតម្រងនោមបញ្ចេញអ័រម៉ូនពីរប្រភេទគឺ អាល់ដូស្តេរ៉ូន និង រ៉េទីន ដែលធ្វើឲ្យសរសៃឈាមរួមតូច សម្ពាធឈាមកើនឡើង។  ២.មូលហេតុ មូលហេតុនៃជំងឺលើសសម្ពាធឈាមដោយសារតម្រងនោមនេះ មាន២ប្រភេទផ្សេងគ្នា។ - ទី១ ៖ បណ្តាលមកពីអត្រាជាតិខ្លាញ់ក្នុងសរសៃឈាមខ្ពស់ដែលជាមូលហេតុធ្វើឲ្យមានវត្តមានខ្លាញ់កកនៅសរសៃឈាមតូចៗ - ទី២ ៖ កោសិការបស់តម្រងនោមខ្លួនឯងវិវត្តទៅរឹងក្រិន ដែលនេះជាមូលហេតុឲ្យសរសៃឈាមរួមតូចដែរ តែមូលហេតុមួយនេះមិនសូវមានប៉ុន្មានទេ ហើយកើតឡើងលើមនុស្សចាស់ដែលមានវ័យលើសពី៥០ឆ្នាំ និងភាគច្រើនជាស្ត្រី។ ៣.រោគសញ្ញា រោគសញ្ញានៃជំងឺនេះ ស្តែងឡើងដោយសារការលើសឈាមនៅវ័យក្មេង ហើយលើសភ្លាមៗ និងពិបាកធ្វើការព្យាបាល។ ឯរោគសញ្ញាផ្សេងទៀតមានដូចជា ឈឺក្បាលខ្លាំង មុខងារតម្រងនោមអន់ភ្លាមៗ ស្ទះសរសៃឈាមតូចៗនៅតម្រងនោម ជើង ខួរក្បាល និងភ្នែកដែលនាំច្រាលទៅតំបន់មួយចំនួន ហើយ កើតមានរោគសញ្ញាខូចស្រោមសួត ខូចស្រោមបេះដូង និងទាចទឹកជាដើម។ ៤.ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ជំងឺនេះ ត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យតាមរយៈការធ្វើតេស្តឈាមដើម្បីពិនិត្យមុខងារតម្រងនោម និងអត្រាជាតិខ្លាញ់ក្នុងឈាម។ ហើយក៏មានការថត សរសៃឈាមតម្រងនោម ដើម្បីពិនិត្យសភាពសរសៃឈាម និងការពិនិត្យដោយថត MRI លើតម្រងនោម។ ៥.ការព្យាបាល ជំងឺនេះអាចព្យាបាលឲ្យជាទាំងស្រុង ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមកជួបគ្រូពេទ្យបានទាន់ពេល ពោលគឺព្យាបាលនៅដំណាក់កាលដំបូង។ ការព្យាបាលនេះ ដំបូងត្រូវព្យាបាលឲ្យសម្ពាធឈាមត្រឡប់មកធម្មតាវិញ និងព្យាបាលទៅលើមូលហេតុនៃជំងឺពោលគឺ បន្ថយអត្រាជាតិខ្លាញ់ករណីអ្នកជំងឹលើសជាតិខ្លាញ់ និងព្យាបាលមុខងារតម្រងនោមក្នុងករណីអ្នកជំងឺមានបញ្ហាលើតម្រងនោម។ ក្រៅពីការព្យាបាលដោយប្រើប្រាស់ថ្នាំនេះ អ្នកជំងឺក៏ត្រូវផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ ការរស់នៅរបស់ខ្លួនផងដែរ ដូចជាត្រូវបរិភោគអាហារដែលមានជាតិខ្លាញ់ទាប និងសាច់តិច មិនត្រូវបរិភោគអាហារប្រៃ ត្រូវសម្រកទម្ងន់ ប្រសិនបើ អ្នកជំងឺលើសទម្ងន់ ត្រូវហាត់ប្រាណ ៣០ នាទីរាល់ថ្ងៃឲ្យបានទៀតទាត់ និងឧស្សាហ៍ទីពិនិត្យសុខភាពរបស់ខ្លួន ជាពិសេសអ្នកដែលមានអាយុលើសពី ៤០ឆ្នាំ។ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមិនបានព្យាបាលជំងឺនេះឲ្យបានទាត់ពេលទេ វានឹងវិវឌ្ឍទៅរកជំងឺលើសសម្ពាធឈាមដែលព្យាបាលមិនជា។ ក្រៅពីនេះ ផលវិបាក ជាច្រើននឹងលេចឡើងចំពោះអ្នកជំងឺ មានដូចជា ខូចតម្រងនោមទាំងស្រុងដែលរហូតឈានទៅដល់ការលាងឈាមជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ហើមសួត ជំងឺទាចទឹកចូលស្រោមបេះដូង និងទឹកចូលស្រោមពោះដែលហៅថាទាចទឹក។ យ៉ាងណាមិញ ជំងឺនេះអាចការពារបានដោយការចាត់វិធានការ មួយចំនួនដូចជា ការពិនិត្យសុខភាពឲ្យបានទៀងទាត់ចំពោះអ្នកដែលមានអាយុពី៤០ឆ្នាំឡើងទៅ ត្រូវសម្រកទម្ងន់ប្រសិនបើគាត់ធាត់ ត្រូវទៅជួប ពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យប្រសិនបើគាត់ជាអ្នកជក់បារី និងផឹកស្រាច្រើន ត្រូវពិនិត្យជាតិស្ករក្នុងឈាមឲ្យបានទៀងទាត់ប្រសិនគាត់ជាអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម ត្រូវតាមដានជាតិខ្លាញ់ជាប្រចាំ និងបរិភោគអាហារដែលផ្តល់សុខភាពល្អដល់អ្នក។ ៦.ការរំពឹងទុក ចំពោះការរំពឹងទុកលើជំងឺមួយនេះវិញ ករណីមិនបានព្យាបាល វាបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺស្លាប់បានដោយសារតែការលើសសម្ពាធឈាមដែលមិនអាចគ្រប់គ្រង បាន រួមផ្សំនឹងការលេចឡើងនូវផលវិបាកដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកជំងឺទទួលបានការព្យាបាលបានទាន់ពេល ជំងឺលើសសម្ពាធឈាម នេះអាចព្យាបាលឲ្យបានជាទាំងស្រុង ដោយខុសពីជំងឺលើសសម្ពាធឈាមផ្សេងទៀតដែលទាមទារឲ្យអ្នកជំងឺត្រូវទទួលការព្យាបាលអស់មួយជីវិត៕ បកស្រាយដោយ លោកវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ចាន់ សុវណ្ណឌី វេជ្ជបណ្ឌិតនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ និងមន្ទីរពេទ្យសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិសែនសុខ ផ្នែកសង្គ្រោះបន្ទាន់កម្រិតធ្ងន់ និងតម្រងនោម។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

អាការៈឈឺចាប់ពេលមានរដូវគឺមិនមានវិធីព្យាបាលឲ្យធូរស្បើយទាំងស្រុងបាននោះទេ។ ប៉ុន្តែអ្នកជំនាញបានចែករំលែកនូវវិធីសាស្រ្តសាមញ្ញៗមួយចំនួន ដែលអ្នកអាចយកទៅអនុវត្តដើម្បីជួយកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ពេលមករដូវឲ្យស្ថិតនៅក្នុងកម្រិតតិចពោលគឺតាមរយៈរបបអាហារដែលអ្នកទទួលទាន។ ធ្វើការស្វែងយល់ពីអាហារ ៥ប្រភេទ ដែលអ្នកគួរតែទទួលទានអំឡុងពេលមករដូវ ។ ១ បន្លែស្លឹកបៃតង៖  យោងតាមប្រសាសន៏លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ChristineO’Connor បម្រើការងារនៅមជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាអំពីរោគស្រ្តីបាន ឲ្យដឹងថាបន្លែស្លឹកបៃតង ផ្ដល់ គុណប្រយោជន៏ជាច្រើនដល់រាងកាយរបស់អ្នក ក្នុងអំឡុងពេលមករដូវ។ បន្លែទាំងនេះមិនត្រឹមតែសម្បូរដោយ ជាតិដែកនឹងជីវជាតិ B ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែបរិមាណជាតិសរសៃ Fiber ខ្ពស់របស់វាក៏អាចជួយដោះស្រាយបញ្ហារំលាយអាហាររបស់អ្នក ដែលបណ្ដាលមកពីការមករដូវដែរ។  ២ គ្រាប់ផ្លែឈើ៖  ជំនួយឲ្យការទទួលទានអាហារសម្រន់ផ្សេងៗ ចូរទទួលទានគ្រាប់ផ្លែឈើ។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត O’Connor មានប្រសាសន៏ថា អាហារសម្បូរដោយជាតិធាត់ ល្អៗ ឬសម្បូរដោយអាស៊ីតធាត់ Omega3 ដូចជា គ្រាប់ផ្លែឈើជាដើម អាចជំនួយដល់ការកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ពេលមករដូវ និងបំពេញកាឡូរីល្អ បានប្រសើរជាង ប្រភេទអាហារផ្ទុកសារធាតុចិញ្ចឹមទាប។ ៣ ផ្លែឈើស្រស់៖ អាហារមួយប្រភេទទៀតដើម្បីជំនួយដល់ការដោះស្រាយបញ្ហារំលាយអាហារពេលមករដូវគឺ  ផ្លែឈើ។ អ្នកគួររក្សាទុកនៅផ្លែឈើស្រស់ ដែលអ្នកចូលចិត្ត ទទួលទាន មុនពេលចាប់ផ្ដើមធ្លាក់ឈាមរដូវ ដើម្បីធានាឲ្យប្រព័ន្ធរំលាយអាហាររបស់អ្នកមានសុខភាពល្អ។ ៤ធញ្ញជាតិ៖  គុណប្រយោជន៏នេះគឺមានលក្ខណស្រដៀងនឹងផ្លែឈើដែរ។ ជាតិសរសៃ Fiber មាននៅក្នុងធញ្ញជាតិ ជួយរក្សាលំនឹងសុខភាពរាយកាយរបស់អ្នក ជាពិសេស នៅអំឡុងពេលមករដូវ។ ធញ្ញជាតិនេះ ក៏មានផ្ទុកនូវជាតិកាបូនអ៊ីដ្រាត ចំរុះ ដែលផ្ដល់ឲ្យរាងកាយរបស់អ្នកនូវសារធាតុរ៉ែនិងជីវជាតិសំខាន់ៗ ជាច្រើនប្រភេទផងដែរ។ ៥ ប្រភេទសាច់សត្វពណ៌ក្រហម៖  វាជាប្រការសំខាន់ ក្នុងការបង្កើតការទទួលទានជាតិដែកក្នុងអំឡុងពេលមករដូវ ដើម្បីបង្កើតឡើងវិញនូវអ្វីៗដែលបាត់បង់ពីរាងកាយក្នុងមួយខែៗ។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Sharon R Thomson អ្នកឯកទេសប្រសូត្រសាស្ត្រ និងរោគស្ត្រី នៅមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រ Central Phoenix បានមាន ប្រសាសន៏ថា របបអាហារសម្បូរជាតិដែកខ្ពស់ជួយឲ្យស្ត្រីចៀសផុតពីជំងឺខ្វះឈាម និងអាការៈផ្សេងៗ ដែលកើតឡើងស្របពេលមានរដូវ។ ស្ត្រីទទួលទានប្រភេទសាច់ពណ៌ ក្រហម នឹងអាចទទួលបានជាតិដែកពីអាហារ។ ទោះបីជាយ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកជាមនុស្សតម មិនទទួលទានសាច់សត្វនោះ លោកវេជ្ជបណ្ឌិតThomson ណែនាំឲ្យទទួលទានឪសថជាតិដែកបង្គ្រប់បន្ថែមដើម្បីរក្សាជាតិដែក ឲ្យគ្រប់គ្រាន់ នៅក្នុងរាងកាយ៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share

ដូចជារៀងរាល់ខែដែរ កិច្ចសន្ទនាពាណិជ្ជកម្មដែលត្រូវបានសហការ និងរៀបចំឡើងដោយផាកកាហ្វេនិងវិទ្យាស្ថានអភិវឌ្ឍន៍ វិស័យអប់រំក៏ត្រូវបានរៀបចំឡើងជាថ្មីនាថ្ងៃទី៣១ខែ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៧ ក្រោមប្រធានបទស្ដីអំពី«តើត្រូវត្រៀមអ្វីខ្លះ បើចង់បើកអាជីវកម្ម?»។ សម្រាប់កិច្ចសន្ទនាលើកនេះផងដែរ យើងឃើញមានវត្តមាននៃវាគ្មិនកិត្តិយសពីររូបអញ្ជើញចូលរួម គឺ លោក អ៊ីវ គឹមសួរ អគ្គនាយក និងជាគ្រូបង្វឹកផ្នែកអាជីវកម្ម (Master License) ក្រុមហ៊ុន Action Coach Cambodia និងលោក សោម សម្បត្តិ អគ្គនាយកនៃក្រុមហ៊ុន ខេមបូឌាន ខេមិខល សឹបផ្លាយ (ខាំ ផែន)។  ចំពោះប្រធាននៃកិច្ចសន្ទនានេះ លោក អ៊ីវ គឹមសួរ បានចែករំលែកអំពីជំហានទាំង៩យ៉ាងក្នុងការកសាងអាជីវកម្មឲ្យមានភាពរីកចម្រើនរួមមាន៖  -ចក្ខុវិស័យ -បេសកកម្ម -វប្បធម៌ -គោលដៅដ៏ឆ្លាតវៃក្នុងការចាប់យកអាជីវកម្ម   -រចនាសម្ព័ន្ធរបស់ក្រុមហ៊ុន   -កិច្ចសន្យាមុខតំណែង  -សន្ទស់នៃការវាស់វែងលទ្ធផល  -ការគ្រប់គ្រងជាប្រព័ន្ធ  -របៀបក្នុងការរៀបចំគ្រប់គ្រងដោយsoftware។ ចំណែកឯវាគ្មិនមួយរូបទៀត លោក សោម សម្បត្តិ លោកបានបង្ហាញជូន ៥ចំណុចដែលសហគ្រិនគប្បីពិចារណា ក្នុងការកសាងអាជីវកម្មរបស់ខ្លួនឲ្យមានសក្តានុពលរួមមាន៖ -ការអភិវឌ្ឍផលិតផល  -ការបង្កើតចំណូលនៃការលក់ដើម្បីប៉ះប៉ូវលើចំណាយដែលមានជាប្រចាំ  -ការគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុ  -ការគ្រប់គ្រងធនធានមនុស្ស  -ការគ្រប់គ្រងទូទៅ ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា កិច្ចសន្ទនាពាណិជ្ជកម្មបែបនេះក៏នឹងត្រូវបានរៀបចំឡើងជារៀងរាល់ខែតាមប្រធានបទផ្សេងៗផងដែរ ។ សូមកុំភ្លេចចូលរួមតាមដានទាំងអស់គ្នាថាតើសម្រាប់ខែបន្ទាប់…ប្រសិនបើលោកអ្នកមានបំណងចង់ចូលរួមក្នុងសិក្ខាសាលាបន្ទាប់ទៀតនោះ សូមធ្វើការទាក់ទងទៅកាន់លេខទូរស័ព្ទ 012 232 823 ឬក៏ 077 676 423 ក្នុងការកក់សំបុត្រចូលរួម។ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

បើមានគេសួរថា«ហេតុអ្វីបានជារៀនពេទ្យ?» តើអ្នកនឹងឆ្លើយតបដូចម្តេចវិញ? ព្រោះប៉ាម៉ាក់ចង់ឲ្យរៀន? ព្រោះគិតថានឹងរកប្រាក់បានច្រើន?ព្រោះមិនដឹងរៀនអ្វី?ព្រោះគិតថាជាមុខរបរតែមួយគត់ ដែលគេយកប្រាក់មកឲ្យ ហើយអរគុណអ្នកទៀត?ព្រោះគិតថាធ្វើពេទ្យមិនខ្លាចខ្វះចំណូល បើទោះមិនធ្វើការឲ្យគេ?ឬហេតុផលផ្សេងទៀត? សម្រាប់ខ្ញុំ…គឺមានហេតុផលរបស់ខ្ញុំច្បាស់ណាស់!!! ហើយរាល់ពេលដែលមានគេសួរខ្ញុំ ខ្ញុំក៏មិនដែលរួញរានឹងឆ្លើយប្រាប់គេដែរ… រឿងរ៉ាវរាងវែងឆ្ងាយ តែនឹងព្យាយាមសង្ខេបតាមដែលអាចធ្វើបាន…កាលពីតូច ចូលចិត្តណាស់ មើលរឿងភាគជាពិសេសរឿងបែបស៊ើបអង្កេត និងរឿងពេទ្យអីហ្នឹង ហើយរាល់ពេលដែលមើលរឿងទាំងនោះហើយ ក៏តែងតែងប្រាប់ប៉ាម៉ាក់ថា កូនចង់ក្លាយមេធាវី កូនចង់ក្លាយជាគ្រូពេទ្យ កូនចង់ក្លាយជាប៉ូលិស…និយាយទៅ ផ្លាស់ប្តូររហូត!!!លក្ខណៈថា ឃើញគេឡូយ ក៏ចង់ឡូយដូចពួកគាត់ដែរ…ទាំងដែលភ្លេចគិតទៅថា ជីវិតពិតមិនដូចជារឿងដែលគេបញ្ចាំងក្នុងកុននោះទេ… ចាំបានថា មានរឿងហុងកុងមួយដែលនិយាយជីវិតជាគ្រូពេទ្យមួយដែលទាក់ចិត្តខ្ញុំជាងគេ ហើយគោលដៅរបស់ខ្ញុំក៏ត្រូវបានសម្រួចចាប់ពីពេលនោះមក…ក៏សំណាងម្យ៉ាងដែរ ដែលខ្ញុំមានអ៊ំជាពេទ្យស្រាប់ ហេតុនេះហើយ រាល់ពេលដែលចេញពីរៀន គឺដឹងតែទៅគ្លីនិករបស់គាត់ ចាំសង្កេតមើលរាល់សកម្មភាពរបស់គាត់…ទឹកចិត្តចង់ក្លាយជាគ្រូពេទ្យក៏ត្រូវបានបណ្តុះបន្ថែមឡើងទៀត…អារម្មណ៍ជាក្មូយរបស់ពេទ្យអស្ចារ្យប៉ុណ្ណឹងហើយ ចុះទម្រាំអារម្មណ៍ជាពេទ្យទៀតនោះ? កាលនោះ សូម្បីតែប៉ាម៉ាក់ក៏គាំទ្រឲ្យខ្ញុំរៀនពេទ្យ ហើយគាត់ក៏បាននិយាយដែរថា«មិនថាចំណាយប៉ុណ្ណា គឺត្រូវតែឲ្យកូនរៀនពេទ្យទាល់តែចប់»។ ពាក្យមួយឃ្លានេះ ខ្ញុំចំាគ្មានថ្ងៃភ្លេចទេ… ខ្ញុំមិនទុកវាត្រឹមតែជាក្តីសុបិន្ត ហើយចាំឲ្យវាក្លាយជាការពិតនោះទេ…គឺខ្ញុំបានរៀបគម្រោងយ៉ាងច្បាស់លាស់ ដើម្បីប្រលងចូលរៀនឲ្យបាន…ដោយសារតែឆន្ទៈ និងជំនឿចិត្ត ខ្ញុំក៏បានក្លាយជានិស្សិតផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ហើយសព្វថ្ងៃក៏ជាវេជ្ជបណ្ឌិតមួយរូបដែរ… ចាប់តាំងពីឈានចូលវិជ្ជាជីវៈមួយនេះមក មានរឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ ហើយប្រាកដណាស់ គឺមានទាំងរឿងវិជ្ជមានដូចដែលខ្ញុំធ្លាប់បានឃើញក្នុងរឿង និងរឿងអវិជ្ជមានដែលមិនធ្លាប់បានគិតដល់ជាច្រើនទៀត…គ្រូពេទ្យដូចគ្នាប្រាកដជាបានយល់អារម្មណ៍នេះច្បាស់ហើយ!!! ប៉ុន្តែ…មានថ្ងៃមួយដែលខ្ញុំចាំមិនភ្លេចរហូតមក… ចាំថា…ថ្ងៃហ្នឹង ខ្ញុំត្រូវយាមនៅពេទ្យ ហើយតាំងពីព្រឹកមក គឺមានតែរឿងកាពុលមុខកើតមានមិនចេះឈប់…ព្រឹកឡើង ត្រូវទៅប្រជុំយឺត ព្រោះឡានបែកកង់…ថ្ងៃឡើង ត្រូវគ្រួសារអ្នកជំងឺស្តីបន្ទោសនៅចំពោះអ្នកជំងឺជាច្រើន លើការមកយឺត ហើយក៏បានថតរូបផុសផងដែរ (គាត់មិនបានដឹងទេថា ខ្ញុំមកយឺតព្រោះតែអ្វី?ទាំងដែលរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំតែងតែមកដល់មុនគេជានិច្ច…មកយឺត ព្រោះរវល់ប្រជុំ ហើយទើបតែទើបញ៉ាំបាយហើយ) ខ្ញុំក៏មិនបាននិយាយស្តីតបតដែរ…ព្រោះក៏ដឹងថា ខ្លួនឯងជាអ្នកខុស… ល្ងាចឡើង ដោយសារតែអត់ងងុយពេក ខ្ញុំក៏សម្ងំគេងមួយសន្ទុះ ហើយក៏មានសម្លេងគោះទ្វារ…ខ្ញុំប្រឹងបើកភ្នែកព្រឹមៗមើល ហើយក៏ឃើញស្រមោលនៃអ៊ំស្រីម្នាក់ដើរចូលមកដោយមានថង់ដាក់អ្វីម្យ៉ាង…ការពិតទៅ គាត់ជាអ្នកជំងឺម្នាក់របស់ខ្ញុំ ហើយលឺថាគាត់រស់នៅខេត្តឯណោះទេ…សម្តី និងទឹកមុខរបស់គាត់ក្នុងខណៈនោះ មិនដែលត្រូវបានបំភ្លេចពីការចងចាំរបស់ខ្ញុំឡើយ…គាត់ដើរមកជិតខ្ញុំ ហើយនិយាយថា«លោកគ្រូពេទ្យ! ខ្ញុំសូមអរគុណលោកគ្រូច្រើនសម្រាប់ការមើលថែទាំខ្ញុំរហូតមក ហើយហេតុអ្វីបានជាលោកគ្រូពេទ្យឥលូវស្គមម្ល៉េះ? ហើយមើលទៅទឹកមុខក៏ស្លេកស្លាំងទៀត…នៅបែបនេះម៉េចនឹងកើតទៅ? អ្នកជំងឺឃើញ ម៉េចនឹងទុកចិត្តលោកគ្រូទៅ? នេះ!!! ជាស៊ុបមាន់ខ្មៅ ខ្ញុំបានរំងាស់ជូនលោកគ្រូ…ត្រូវតែញ៉ាំឲ្យអស់ណា៎!!!ខ្ញុំដឹងថា លោកគ្រូត្រូវម៉ោងយាមយប់នេះ ទើបខ្ញុំឲ្យកូនជូនមកបន្តិច…» ពេលនោះ ទឹកភ្នែករលីងរលោង មិនដឹងនិយាយអ្វី តែដឹងត្រឹមថាកម្លាំងចិត្តឡើងខ្លាំង… ជាគ្រូពេទ្យ នៅពេទ្យច្រើនជាងនៅផ្ទះ ហើយពេលវេលានៅជាមួយអ្នកជំងឺក៏ច្រើនជាងនៅជាមួយគ្រួសារ...ថ្វីត្បិតថា មានថ្ងៃខ្លះ ពិបាកនឹងទទួលយកក៏ដោយ ត្រូវប្រឈមនឹងរឿងជាច្រើនក៏ដោយ តែក៏នៅមានពេលខ្លះ ដែលយើងទទួលបានកម្លាំងចិត្តពីអ្នកជំងឺផងដែរ…ស្នាមញញឹមរបស់អ្នកជំងឺ ជាអ្វីដែលយើងចង់ឃើញ ហើយយើងក៏អាចញញឹមដោយរីករាយ នោពេលដែលឃើញពួកគេមានសុខភាពល្អ មិនចាំបាច់ដល់ថ្នាក់មានអ្វីមកតបស្នងក៏បាន… បញ្ជាក់ ៖ នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំបានរកឃើញនៅក្នុងកំណត់ហេតុរបស់បងប្រុសខ្ញុំដោយចៃដន្យ(តែគាត់ក៏បានអនុញ្ញាតឲ្យចែករំលែកដែរ)…ពេលនេះ ទើបយល់អារម្មណ៍របស់គាត់ថាបែបណា? គ្រប់គ្នាចេះតែបន្ទោសថា គាត់មិនដែលមានពេលឲ្យគ្រួសារ…តែ ខ្ញុំនៅតែស្ញប់ស្ញែងគាត់រហូតមក

Share

ជំងឺអញ្ចាញធ្មេញ ឬ Periodontitis ជាការឆ្លងមេរោគធ្ងន់ធ្ងរនៅនឹងអញ្ចេញធ្មេញ ហើយបំផ្លាញជាលិកាអញ្ចាញធ្មេញ និងមានការបំផ្លាញដល់ឫសធ្មេញផងដែរ។ មូលហេតុបណ្តាលមកពី ការបាក់ធ្មេញ ឬធ្មេញមានប្រហោងតូចៗ។ ដំណាក់កាលវិវឌ្ឍនៃជំងឺអញ្ចាញធ្មេញ៖            ១.​ អញ្ចាចេញធ្មេញល្អ (1mm-3mm)  -គ្មានការហូរឈាមនៅអញ្ចាញធ្មេញ -ជំរៅអញ្ចាញធ្មេញ(ធម្មតាមានកម្ពស់ < 3mm) -សាច់អញ្ចាញមានពណ៍ផ្កាឈូក ។ ២.​ ដំណាក់កាលទី១ នៃការរលាក(3mm-5mm) -មានការហូរឈាមនៅអញ្ចាញធ្មេញ -អញ្ចាញធ្មេញមានពណ៍ក្រហម -អញ្ចាញធ្មេញចាប់ផ្តើមឃ្លាតចេញពីធ្មេញ -មានការរលាកនៅអញ្ចេញធ្មេញ -ជំរៅអញ្ចាញមានកម្ពស់ (>3mmទៅ 5mm)។ ៣. ដំណាក់កាលទី២ នៃការរលាក(5mm-7mm) -ហូរឈាមនៅអញ្ចាញធ្មេញ -កម្ពស់សាច់អញ្ចាញ > 6mm -វិបត្តិអញ្ចាញធ្មេញ -បាក់ឫសធ្មេញ។ ៤. ដំណាក់កាលទី៣ នៃការរលាក(ចាប់ពី 7mm) -រលាកកាន់តែជ្រៅ -មានការឆ្លងមេរោគនៅអញ្ចាញធ្មេញ -មានការបាក់ឫសធ្មេញ ដែលបណ្តាលមកពីការរលាកធ្ងន់ធ្ងរ -មានការផ្លាស់ប្តូរទីតាំងនៃធ្មេញ ឬបាក់ធ្មេញ ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺអញ្ចាញធ្មេញ -មានការហូរឈាមនៅពេលដុសធ្មេញ -អញ្ចាញធ្មេញលើក្រហម ឬពណ៍ស្វាយ -ហើមអញាចេញធ្មេញ -អញ្ចាញធ្មេញមានសភាពទន់ពេលប៉ះ -ធ្មេញមានប្រវែងវែងជាងធម្មតា -មានគំលាតធំជាងមុននៅចន្លោះអញ្ចាញធ្មេញ -មានការស្រៀវធ្មេញខ្លាំង -ធ្មេញមិនត្រួតស៊ីគ្នាល្អពេលទំពារអាហារ -ខ្ទុះនៅអញ្ចាញធ្មេញ -ក្លិនមាត់មិនល្អ និងមានរសជាតិមិនល្អក្នុងមាត់ -បាក់ធ្មេញ។ ការព្យាបាលជំងឺអញ្ចាញធ្មេញ -មានការព្យាបាលដោយវះកាត់ និងមិនវះកាត់ -គោលបំណងចម្បងក្នុងការព្យបាល គឺត្រូវយកចេញនូវកំបោរនៅជាប់ប្រហោងធ្មេញ។ ការធ្វើបែបនេះអាចឲ្យជាលិកាជាឡើងវិញ អាចភ្ជាប់ជាមួយធ្មេញវិញបាន ហើយការពារការបំផ្លាញឫសធ្មេញ និងជាលិកាជុំវិញធ្មេញ -ការប្រើប្រាស់ថ្នាំដើម្បីឲ្យអញ្ចាញធ្មេញមានភាពប្រសើរឡើង -អ្នកជំងឺភាគច្រើនត្រូវទទួលការពិនិត្យច្រើនដង និងការថែទាំខ្ពស់។ ធម្មតាត្រូវបានធ្វើដោយកំណត់ពេលពិនិត្យពីរ​ ឬបីដងក្នុងមួយខែ -ប្រសិនបើការព្យបាលខាងលើនេះមិនមានប្រសិទ្ធភាព ជំរើសចុងក្រោយគឺការព្យាបាលដោយវះកាត់ ។ កត្តាប្រឈមមុខនៃជំងឺអញ្ចាញធ្មេញ -ការផ្លាស់ប្តូរអ័រម៉ូនចំពោះស្ត្រី -ការថែទាំមាត់មិនបានល្អ -ការថយចុះប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺមហារីក -អ្នកជក់បារី -ការប្រើប្រាស់ថ្នាំមួយចំនួន -កត្តាតំណពូជ -អ្នកមានអាយុច្រើន។ ការការពារ ដើម្បីកាត់បន្ថយនៃជំងឺអញ្ចាញធ្មេញ -ធ្វើការដុសធ្មេញយ៉ាងហោចណាស់២ដង ក្នុងមួយថ្ងៃ -ការទទួលអាហារដែលមានជីវជាតិល្អ -ការរក្សាទម្ងន់ និង ការធ្វើលំហាត់ប្រាណ -មានពេលវេលាកំណត់មួយក្នុងការពិនិត្យជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេសធ្មេញ។            

Share

បើសិនជាអាច ឱសថការីចង់ឲ្យអ្នកដឹង​នូវរឿងទាំងនេះ... មានរឿងខ្លះដែលអ្នកប្រហែលជាមិនបានដឹង ឬដឹងហើយ តែកំពុងតែមានការយល់ច្រឡំ ចំពោះឱសថការី.... ជាមួយនឹងវីដេអូខ្លីមួយនេះ សង្ឃឹមថាអ្នកនឹងអាចយល់បានខ្លះៗ និងទទួលបានដឹងនូវការពិតដែលឱសថការីចង់ឲ្យអ្នកបានដឹង....

Share

  ១.លក្ខណៈទូទៅ នៅលំដាប់ពិភពលោក ជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនស្ថិតនៅលំដាប់ថ្នាក់ទី៣នៃជំងឺមហារីកស្ត្រី បន្ទាប់ពីជំងឺមហារីកដោះ និងពោះវៀន។ នៅប្រទេសក្រីក្រ ដូចប្រទេសកម្ពុជាយើងនេះ វាជាមូលហេតុទី១នៃការស្លាប់របស់ស្រ្តីដោយសារជំងឺមហារីក។ មហារីកមាត់ស្បូន គឺជា ជំងឺម៉្យាងដែលបង្កឡើង ដោយសារ មេរោគ HPV ដែលឆ្លងតាមរយៈការរួមភេទ និងកត្តាអំណោយផលមួយចំនួនទៀត ហើយជាទូទៅមានទំនាក់ទំនងគ្នាទៅវិញទៅមកដូចជា៖ - ទំនាក់ទំនងការរួមភេទ៖ ឆាប់រួមភេទមុនអាយុ១៧ឆ្នាំ មានដៃគូរួមភេទច្រើន មានកូនមុនអាយុ២០ឆ្នាំ និងមានកូនច្រើនលើសដើម - ការចុះថយនូវភាពស៊ាំ៖ ស្ត្រីដែលមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ ស្ត្រីដែលប្រើថ្នាំគីមីសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺមហារីក ឬពពួកអង់ទីគូអ៊ីដសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺផ្សេងៗ ឬស្ត្រីដែលមានបន្សាំសរីរៈផ្សេងៗ និងស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ -ការប្រើប្រាស់ថ្នាំពន្យារកំណើត៖ ពពួកថ្នាំពន្យារកំណើតដែលមានជាតិអ័រម៉ូនពីរមុខបញ្ចូលគ្នាក្នុងរយៈពេលលើសពី៥ឆ្នាំ -ការជក់បារី -កត្តាសង្គមប្រជារាស្ត្រ៖ ភាពក្រីក្រ កម្រិតសង្គម យល់ដឹងទាបរស់នៅក្នុងប្រទេសក្រីក្រ -កត្តាផ្សេងៗមួយចំនួនទៀតដូចជា៖ រលាកមាត់ស្បូនរ៉ាំរ៉ៃ មានជំងឺកាមរោគ កង្វះអនាម័យ កង្វះរបបអាហារ កង្វះការស្រាវជ្រាវរកជំងឺមហារីក ឬការតាមដានមិនបានត្រឹមត្រូវ។ ដោយសារកត្តារៀបរាប់ខាងលើនេះហើយដែលអាចឲ្យមានការកកើតជាដំបៅមហារីកនៅមាត់ស្បូនបាន។ វាបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាព សាធារណៈ ព្រមទាំងប៉ះពាល់ទៅដល់សុខភាពពិភពលោកទាំងមូលផង។ ២.រោគសញ្ញា ជាទូទៅ ភាគច្រើននៃអ្នកកើតជំងឺមហារីកមាត់ស្បូននៅដំណាក់កាលដំបូងពុំមានរោគសញ្ញាគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះទេ។ ប៉ុន្តែមានមូលហេតុមួយចំនួន តូចអាចឲ្យយើងដឹងបានដោយសាររោគសញ្ញាតិចតួចបំផុតដូចជា ការធ្លាក់ស ឬការធ្លាក់ឈាមមិនប្រក្រតីជាដើម។ ករណីមានជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន នៅដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ ស្រ្តីអាចយល់ដឹងដោយសារមានការឈឺចាប់ ឬការធ្លាក់ឈាមមិនធម្មតានៅពេលរួមដំណេក និងអាចមានរោគសញ្ញារួមផ្សំ ផ្សេងៗទៀតផងដែរ។ នៅពេលនោះ ស្ថានភាពជំងឺហួសពេលនឹងព្យាបាលទៅហើយ។ ជារួម ករណីនេះអាចនិយាយបានថា អ្នកជំងឺភាគច្រើនមិនមាន រោគសញ្ញាអ្វីបង្ហាញឲ្យយើងបានដឹងទេ ជួនកាលគាត់អាចមានរោគសញ្ញាតិចតួចដែលអាចឲ្យគាត់ទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ ប៉ុន្តែករណីភាគច្រើន វាអាចជ្រុលពេលទៅហើយ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក្តី យើងក៏នៅអាចដឹងមុនបានថាស្ត្រីម្នាក់អាចនឹងកើតមានជំងឺនេះបានអាស្រ័យលើការសិក្សាស្រាវជ្រាវជាទៀតទាត់ និងត្រឹមត្រូវ តាមការកំណត់ ដែលអាចឲ្យយើងរកឃើញនៅដំណាក់កាលមុនមហារីក ឬមហារីកដំណាក់កាលដំបូង ដែលអាចព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយបាន។ ជាទូទៅ ពីដំណាក់កាលមុនមហារីកទៅដល់ពេលកើតជាមហារីកពិតប្រាកដនោះ វាត្រូវការរយៈពេលពី៦-១០ឆ្នាំ។ ដូច្នេះ បើយើងបានធ្វើការស្រាវជ្រាវ ត្រឹមត្រូវ នោះយើងអាចព្យាបាលបានទាន់ពេលវេលា និងអាចចៀសផុតពីជំងឺមហារីកមាត់ស្បូននៅដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ។ ៣.អត្រាជំងឺ តាមការសិក្សាកន្លងមករបស់មជ្ឈមណ្ឌលអន្តរជាតិស្រាវជ្រាវរករោគមហារីក ដែលបានធ្វើកាសិក្សាស្រាវជ្រាវទូទៅពិភពលោកហើយអាចធ្វើការវាយតម្លៃ ដោយឡែកចំពោះប្រទេសកម្ពុជាយើងអាចមានអត្រាអ្នកកើតមហារីកមាត់ស្បូននេះមានប្រមាណជា ២៧.៤ ករណីថ្មីក្នុងមួយឆ្នាំ ក្នុងចំណោមស្រ្តី ១០០ពាន់នាក់។ ដោយឡែកទាក់ទងជាមួយនឹងវ័យនៃការកកើតជំងឺនេះ យើងសង្កេតឃើញថាវាមានការចាប់ពីអាយុ២៥ឆ្នាំឡើងទៅ ចំពោះ ដំណាក់កាលមុនមហារីក និងអាយុ ៤០ ឡើងទៅ ចំពោះមហារីកពិតប្រាកក។  ជួនកាលវាអាចកើតមានមុនអាយុនេះ ក្នុងករណីដែលស្រ្តីមានភាពស៊ាំ ចុះខ្សោយដូចជា ស្រ្តីមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ ឬស្ត្រីដែលមានរលាកមាត់ស្បូនរ៉ាំរ៉ៃជាដើម។ ៤.ការយល់ដឹង ចំពោះការយល់ដឹងរបស់ប្រជាជនយើងទាក់ទងទៅនឹងជំងឺមហារីកមាត់ស្បូននេះ គឺពុំមានការសិក្សានាមួយឲ្យពិតប្រាកដថា តើការយល់ដឹងរបស់ស្រ្តី យើងមានកម្រិតណានៅឡើយ។ ករណីមន្ត្រីក្របខណ្ឌក្រសួងសុខាសភិបាលវិញ ក្រសួងបានធ្វើការផ្សព្វផ្សាយពីការស្រាវជ្រាវ រកជំងឺនេះទៅដល់ មន្ត្រីសុខាភិបាលទូទៅប្រទេសរួចហើយ។ ការងារបន្តនោះគឺ មន្រ្តីសុខាភិបាលដែលបានឆ្លងកាត់ការសិក្សានេះ ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយ បន្តដល់ស្រ្តីទូទាំង ប្រទេសកម្ពុជាឲ្យពួកគាត់មានការយល់ដឹង និងមកស្រាវជ្រាវរកជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនឲ្យបានទាន់ពេលវេលា។ ជាទូទៅ ស្ត្រីទាំងឡាយគប្បីមកស្រាវជ្រាវ រកជំងឺនេះរៀងរាល់១ឆ្នាំម្តង ពិសេសសម្រាប់អ្នកធ្លាប់មានដៃគូរួមភេទ។ ៥.ការព្យាបាល បើនៅក្នុងដំណាក់កាលមុនមហារីកទៅដល់មហារីកដំណាក់កាលដំបូង(ដំណាក់កាលសូន្យ) យើងអាចព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយបាន ដោយប្រើវិធីដុត មាត់ស្បូនកាត់កស្បូន ឬកាត់ស្បូនទាំងមូលចេញតែម្តង។ ផ្ទុយទៅវិញ បើអ្នកជំងឺមានការយឺតយ៉ាវក្នុងកាព្យាបាល ឬមិនបានទទួលបានព្យាបាល ត្រឹមត្រូវទេនោះនឹងធ្វើឲ្យជំងឺវិវត្តទីរកទៅមហារីកដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរដែលមិនអាចព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយបានឡើយ (ចាប់ពីដំណាក់កាលទី១ ឡើងទៅគេមិនអាចនិយាយថាព្យាបាលជនោះទេ) ។ នៅដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរនៅជំងឺនេះ វេជ្ជបណ្ឌិតអាចត្រឹមតែធ្វើការព្យាបាលបំបាត់រោគសញ្ញា ឬបន្ថយភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺ (បន្ថយការឈឺចាប់) ដែលអាចជួយឲ្យអ្នកជំងឺអាចរស់នៅបានមួយរយៈទៅមុខទៀតប៉ុណ្ណោះ។ ពេលនោះហើយដែលធ្វើឲ្យ ជីវិតមានសភាពរ៉ាំរ៉ៃ ត្រូវការចំណាយថវិកាច្រើន បាត់បង់កម្លាំងពលកម្ម និងប៉ះពាល់ដល់សង្គមសេដ្ឋកិច្ចមួយទៀតផង។ ចំពោះសេវាព្យាបាលវិញ អ្នកជំងឺអាចរកបាននៅតាមមណ្ឌលសុខភាពក្នុងភូមិ-ឃុំ ឬតាមមន្ទីរពេទ្យបង្អែកជិតផ្ទះដែលខ្លួនរស់នៅ។ បើទីតាំងសុខាភិបាលទាំងនោះ មិនមាន លទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការព្យាបាលនោះទេ គេនឹងបញ្ចូនអ្នកជំងឺតាមបណ្តាញមករាជធានីភ្នំពេញទៀត។ ៦.វីធីបង្ការ វិធីបង្ការបឋម៖ ការចាក់វ៉ាក់សាំង HPV ដើម្បីការពារជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន គឺជាវ៉ាក់សាំងដែលផ្សំឡើដោយ HPV2 ប្រភេទ ឬ៤ប្រភេទ។ គេអាចចាក់ នៅលើក្មេងស្រីដែលមិនទាន់មានការរួមភេទ និងមានអាយុចាប់ពី៩ឆ្នាំ ទៅ២៥ឆ្នាំ។ វ៉ាក់សាំងនេះ តម្រូវឲ្យចាក់ ៣ដង ក្នុងមួយរយៈពេល ៦ខែគឺ៖ ចាក់លើកទី១នៅខែសូន្យ លើកទី២នៅមួយខែក្រោយការចាក់លើកទី១ និងលើកទី៣ នៅ៥ខែក្រោយចាក់លើកទី២។ វីធីបង្ការបន្ថែម៖ ជាវិធីការពារ និងស្រាវជ្រាវរកមេរោគមហារីកមាត់ស្បូន។ វិធីការពារគឺត្រូវយល់ដឹងឲ្យច្បាស់ និងចៀសវាងឲ្យបានពីកត្តាអំណោយផល ដូចរៀបរាប់ខាងលើ។ ចំណែកឯការស្រាវជ្រាវវិញ គឺស្រ្តីអាចទៅជួបមន្ត្រីសុខាភិបាលដែលធ្វើការនៅតាមមណ្ឌលសុខភាព ឬនៅមន្ទីរពេទ្យបង្អែកនានា ដើម្បីឲ្យគាត់ធ្វើការពិនិត្យស្រាវជ្រាវ។ របៀបស្រាវជ្រាវនេះ គឺមានការប្រើទឹកថ្នាំដើម្បីពិនិត្យ ការធ្វើកំនៀរយកកោសិកាមាត់ស្បូនទៅពិនិត្យ និងអាច ធ្វើតេស្តរកមេរោគ HPV ។ កាលណាយើងបានធ្វើការស្រវជ្រាវទាន់ពេលវេលា យើងនឹងអាចធ្វើការព្យាបាលបានត្រឹមត្រូវ។ ពេលនោះយើងអាច ចៀសផុតពីជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនបានយ៉ាងពិតប្រាកដ។   បកស្រាយដោយ អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត គី ស៊ីវ៉ាន់ថា  វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញរោគស្រ្តី និងជាប្រធានអគារផ្នែករោគស្រ្តីនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ និងចូលរួម បកស្រាយអំពីប្រធានបទ«ជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន»។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

Share
Top