Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

មនុស្សភាគច្រើនយល់ច្រឡំ និងតែងនិយាយថាពោះវៀនដុះខ្នែង តែតាមពិតទៅមនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានខ្នែងពោះវៀនទាំងអស់ ហើយនៅពេលមានការរលាកត្រង់ខ្នែងនោះ ទើបគេហៅថារលាកខ្នែងពោះវៀន។ និយមន័យ ជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន ជាការរលាកទៅលើខ្នែងពោះវៀនដែលស្ថិតនៅជាប់ផ្នែកដំបូងគេនៃពោះវៀនធំ។ បច្ចុប្បន្ន យើងសង្កេតឃើញថាការវះកាត់ជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀនមានការកើនឡើងដូចនៅតាមមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ និងគ្លីនិកឯកជនស្របតាមអត្រាប្រជាជនខ្មែរយើងមានការកើនឡើងផងនោះ។ មូលហេតុ និងកត្តាប្រឈម មូលហេតុដែលបង្កឲ្យមានជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន គឺ៖ •    ដោយសារការស្ទះប្រហោងខ្នែងពោះវៀនដោយលាមក បន្លែ ឬគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលមិនរលាយពេលយើងញ៉ាំចូល •    ដោយការបង្ករោគពីបាក់តេរី (Escherichiacoli, Klebseilla, Bactericide fragility, Clostridium spp) •    ការបង្កពីពពួកប៉ារ៉ាស៊ីតក្នុងពោះវៀន (Schistosomes spicie, Pinworms, Strongyloides stercoralis) •    ការបង្កពីជំងឺអាប់សែនៅអាងត្រគាក •    ដោយសារការរីកនៃ Lymphatic tissue(Hyperplasia lyphoid) •    ការសង្កត់ដោយដុំសាច់ (Neoplasms) •    ការគ្រោះថ្នាក់ប៉ះចំផ្នែកពោះ (Abdominal Trauma) ។ អាការៈរោគ ឈឺពោះ ដំបូងឡើយគឺឈឺនៅផ្នែកជុំវិញផ្ចិត ឬចុងដង្ហើម បន្ទាប់មកទៀតឈឺចាក់ទៅផ្នែកខាងក្រោម ខាងស្តាំនៃពោះ ក្តៅខ្លួន ៣៨-៣៩ អង្សាសេ ចង្អោរ៦១ទៅ៩២% ក្អួត៥០% អត់ឃ្លានអាហារ៧៥ ទៅ៧៨% និងរាក ឬទល់លាមក១៨%។ តាមរយៈការសិក្សាភាគច្រើនបានឲ្យដឹងថា អ្នកដែលមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការប្រឈមនឹងជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀនគឺ ប្រជាជនដែលមានអាយុចន្លោះពី ១០ ទៅ ៣០ឆ្នាំ ហើយកើតលើបុរសច្រើនជាងស្រ្តី។ យន្តការនៃការរលាកខ្នែងពោះវៀន នៅពេលដែលមានការស្ទះប្រហោងខ្នែងពោះវៀនដោយលាមក ឬដោយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ឬក៏អាហារដែលញ៉ាំចូលទៅមិនរលាយ វាជាហេតុដែលនាំឲ្យមានការកើនឡើងនៃសម្ពាធក្នុងប្រហោងខ្នែងពោះវៀន ដោយសារតែការបញ្ចេញ (secretion)ពីភ្នាសនៃប្រហោងខ្នែងពោះវៀននោះ នៅពេលនោះពពួកបាក់តេរីដែលមាននៅក្នុងខ្នែងពោះវៀនចាប់ផ្តើមបង្ករោគ នាំឲ្យមានការរលាកខ្នែងពោះវៀន ពេលនោះអ្នកជំងឺមានអាការៈឈឺពោះ ក្តៅខ្លួន ឈឺក្បាល អាចក្អួត ឬចង្អោរ និងមិនឃ្លានអាហារ។ ក្នុងករណីស្ទះខ្នែងពោះវៀនយូរទៅៗនាំឲ្យសម្បករបស់ខ្នែងពោះវៀនស្តើងទៅៗ បណ្តាលឲ្យធ្លាយ នាំឲ្យរលាកដល់ស្រោមពោះ និងមានគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិត ក្នុងករណីដែលធ្វើការសង្គ្រោះវះកាត់មិនទាន់ពេលវេលា។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ •    គ្រូពេទ្យអាចសាកសួរព័ត៌មានពីអាការៈរោគពិសេសចំណុចនៃការឈឺចាប់ •    ការវិភាគឈាម ឃើញមានវត្តមានគ្រាប់ឈាមសកើនឡើង និង C-Reactive Protein (CRP) កើនឡើង •    ឆ្លុះអេកូពោះ ដើម្បីរកមើលដុំដំបៅខ្នែងពោះវៀនឃើញមានការរលាកខ្នែងហើយទំហំវាស់ទៅធំជាង៦មីលីម៉ែត្រជួនកាលឃើញលក្ខណៈជាដុំអាប់សែ (Plastron appendicular) •     ការថតកាំរស្មីអុិចពោះ និងស៊ីធីស្កែនអាចឃើញមានគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ឬដុំលាមកនៅក្នុងខ្នែងពោះវៀនឬកម្រិតខ្យល់ និងទឹក ឬកំណកកាល់ស្យូម ឬការធ្លាយក្រពះ (Image de croissant gazeux)និងទាត់ចោលនូវជំងឺតម្រងនោមមួយចំនួន។   ការព្យាបាល និងផលវិបាក ឲ្យអ្នកជំងឺសម្រាកពេទ្យ ដោយធ្វើការព្យាបាលដោយវះកាត់ និងព្យាបាលរួមផ្សំ។ -ការព្យាបាលដោយការវះកាត់ មានគោលបំណងកាត់ខ្នែងពោះវៀន យកចេញនូវសរីរាង្គបង្ករោគនិងបន្ថយការឈឺចាប់។ នៅពេលកាត់ខ្នែងពោះវៀនហើយនោះ ជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀនមិនកើតមានទៀតទេ។ ការវះកាត់មាន២របៀប៖    •    ការវះកាត់ខ្នែងពោះវៀនដោយវះបើកពោះនៅផ្នែកខាងក្រោមខាងស្តាំនៃពោះ (McBurney open Appendecetomy)    •    ការវះកាត់ដោយចោះដោយប្រើឧបករណ៍ Laparoscope ។ ផលវិបាកក្រោយវះកាត់មានដូចជា ការបង្ករោគនៅមុខរបួសវះ ធ្លាយដោយរបូតចេស រលាកស្រោមពោះក្រោយវះកាត់ ស្ទះពោះវៀន។ -ការព្យាបាលរួមផ្សំ  ប្រើអង់ទីប៊ីយ៉ូទិក និងថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់។ ករណីអ្នកជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀនដែលមិនបានទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលវេលានិងត្រឹមត្រូវតាមបែបវេជ្ជសាស្ត្រ នឹងធ្វើឲ្យសរីរាង្គនៃខ្នែងពោះវៀនវិវឌ្ឍទៅជាដុំសាច់ ដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់បាន។ ប្រសិនបើទុកយូរ វាបណ្តាលឲ្យធ្លាយនូវខ្នែងរបស់ពោះវៀន ដែលជាហេតុនាំឲ្យមានពពួកបាក់តេរីធ្លាក់ចុះទៅក្នុងស្រោមពោះ បង្កជាជំងឺរលាកស្រោមពោះ និងបណ្តាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតបានផងដែរ។  ការវះពោះ         ១. មានតម្លៃថោក     ២. មានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ រហ័ស     ៣. ស្នាមរបួសធំជាងវះចោះ     ៤. សម្រាកពេទ្យយូរជាងវះដោយ Laparoscope ។   ចោះ Laparoscope         ១. មុខរបួសតូច     ២. បន្ថយការបង្ករោគ     ៣. បន្ថយការឈឺចាប់ក្រោយវះ     ៤. បន្ថយរយៈពេលសម្រាកពេទ្យ     ៥. តម្លៃថ្លៃជាងវះដោយដៃ     ៦. រយៈពេលវះកាត់យូរជាងវះបើកពោះ។ ការការពារ ដើម្បីការពារខ្លួនពីជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន គ្រប់គ្នាត្រូវបរិភោគអាហារដែលមានអនាម័យ និងងាយរលាយ ព្រមទាំងចូលរួមអនុវត្តគោលការណ៍អនាម័យទាំង៣រួមមាន ហូបស្អាត ផឹកស្អាតនិងរស់នៅស្អាត។ ដោយឡែក វេជ្ជបណ្ឌិតរួមទាំងអ្នកវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល ត្រូវធ្វើការវែកញែករករោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានច្បាស់លាស់ទៅលើអ្នកជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន និងចូលរួមពិនិត្យ វិភាគឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឲ្យការព្យាបាលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ ជាពិសេសលើកស្ទួយ វិស័យសុខាភិបាលនៅប្រទេសកម្ពុជាឲ្យមានការរីកចម្រើន។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត សុខ ចិត្ត គ្រូពេទ្យផ្នែកសង្គ្រោះជំងឺ វះកាត់ និងសណ្តំ នៅមន្ទីរពេទ្យព្រះកេតុមាលា និងជាប្រធានមន្ទីរពហុព្យាបាល ដូនពេញសែនសុខ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Share

ភ្នែកប្រែពណ៌ជាក្រហម ឬមានអាការៈស្អិតភ្នែកអាចជារោគសញ្ញានៃការរលាកភ្នាសដែលគ្របលើផ្នែកសនៃគ្រាប់ភ្នែក ឬហៅថា Conjonctivite។ ភាគច្រើន ជំងឺនេះមានសភាពស្រាល ដែលអាចដោះស្រាយបានដោយគ្រាន់តែប្រើប្រាស់ជាមួយឱសថលាងភ្នែកមួយចំនួន តែត្រូវប្រយ័ត្នព្រោះការរលាកក៏អាចបណ្តាលមកពីជំងឺផ្សេងទៀតដូចជា ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក   (Glaucomes) ឬជំងឺរលាកប្រស្រីភ្នែក (Irido-cyclites)។ អ្វីគួរដឹង? ក្នុងករណីភ្នែករបស់អ្នកមានសភាពស្អិតនៅរាល់ពេលក្រោកពីគេងពេលព្រឹកព្រលឹម វាអាចជាសញ្ញានៃជំងឺរលាកភ្នាសភ្នែកតិចតួចដែលបណ្តាលមកពី៖ •    ការចម្លងរោគ ៖ ភាគច្រើនបណ្តាលមកពីពពួកវីរុស •    បញ្ហាអាល្លែកហ្ស៊ី ៖ មានវត្តមានលម្អងផ្កា ឬអាល្លែកហ្ស៊ីជាមួយសត្វឆ្មា ឬឆ្កែ ជាដើម។ អ្វីគួរធ្វើ? ការផ្តល់ដំបូន្មានអាចមានដូចជា៖ •    លាងភ្នែកជាមួយសូលុយស្យុងប្រភេទ L’acide borique មានឈ្មោះ៖ Dacryosérum, Optraex, Sophtal (ជាថ្នាំអំពូលប្រើប្រាស់តែម្តង) •    ប្រើប្រាស់ឱសថលាងភ្នែកពពួក Antiseptique មានដូចជា៖ Désomédine collyre ឬBiocidan ជាដើម •    ប្រើប្រាស់ក្រែមលាបភ្នែកពពួក Antiseptique៖ ប៉ូម៉ាត Maurice 2,5% (Cooper) តែចៀសវាងប្រើប្រាស់ជាមួយភ្នែកដែលពាក់កញ្ចក់ Lens។ ប្រសិនភ្នែកស្តែងចេញមានពណ៌ក្រហម រួមទាំងមានការឈឺចាប់ទៀតនោះ អ្នកគួរប្រញាប់ស្វែងរកការពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសផ្នែកជំងឺភ្នែក។ ប្រភពយោង៖ Le vademecum de la Médication officinale ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ថ្គាមទាល់តែងត្រូវបានគ្រូពេទ្យណែនាំឲ្យដកចេញជាចាំបាច់ ទោះបីអ្នកមិនមានអាការៈឈឺចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ តែប្រសិនបើអ្នកកំពុងមានផ្ទៃពោះ ហើយកំពុងមានការឈឺចាប់វិញ តើអ្នកគួរដកចេញដែរឬទេ? សំណួរ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ២៥ឆ្នាំ កំពុងមានផ្ទៃពោះប្រាំពីរខែ ហើយពេលនេះ ខ្ញុំឈឺថ្គាមទាល់ខ្លាំងណាស់។ តើខ្ញុំអាចធ្វើការដកថ្គាមនេះចេញបានទេ? តើវាអាចប៉ះពាល់ដល់កូនក្នុងផ្ទៃខ្ញុំទេ? ចម្លើយ៖ បើប្អូនមានការឈឺចាប់ខ្លាំងទ្រាំពុំបាន គួរតែយកថ្គាមទាល់នោះចេញ ទោះបីប្អូនកំពុងមានផ្ទៃពោះក៏ដោយ។ កូនក្នុងផ្ទៃរបស់ប្អូននឹងមិនប៉ះពាល់ជាមួយការយកថ្គាមទាល់ចេញនោះទេ ប៉ុន្តែ \រឿងដែលត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នគឺ ទីតាំង និងជំហរ (Position of dental chair) របស់កៅអីធ្មេញ ធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យសង្កត់ទៅលើទារកក្នុងផ្ទៃ។ ម៉្យាងទៀត ប្អូនគួរទទួលការព្យាបាលជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ ទើបការព្យាបាលមានរយៈពេលលឿន។ បកស្រាយដោយ ៖​ ទន្តបណ្ឌិត ចៅ ស៊ីវកាយ នៃមន្ទីរពេទ្យទន្តសាស្ត្រ រំចង់ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Share

ការសម្អាតផ្ទៃមុខឲ្យបានត្រឹមត្រូវ រួមជាមួយការផ្តល់សំណើម និងលាបឡេការពារកម្តៅថ្ងៃដែលសមស្រប គឺជាវិធីសាស្ត្រសាមញ្ញ ដើម្បីឲ្យស្បែកមានសុខភាពល្អ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកចូលចិត្តសាកល្បងផលិតផលផ្សេងៗ នោះ អ្នកគួរប្រើប្រាស់បន្ថែមនូវសេរ៉ូមបំប៉នស្បែក។ 1- តើអ្វីទៅជាសេរ៉ូម? សេរ៉ូម ជាប្រភេទជែលម៉្យាងដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាពិសេសសម្រាប់លាបនៅលើស្បែក ពិសេសផ្ទៃមុខ និងក។ វាមានប្រសិទ្ធភាព អាចជួយដោះស្រាយរាល់បញ្ហាស្បែកមួយចំនួនរួមមាន បញ្ហារលាក ស្នាមជ្រីវជ្រួញ និងការពារស្បែកមិនឲ្យឡើងក្រហម ឬស្ងួតជាដើម។ 2- តើនៅក្នុងសេរ៉ូមមានផ្ទុកអ្វីខ្លះ? សេរ៉ូមផ្ទុកនូវសារធាតុចិញ្ចឹមល្អសម្រាប់សុខភាពស្បែក ភាគច្រើនសម្បូរដោយជាតិទឹកដែលសម្រួលដល់ការជ្រាបចូលទៅក្នុងកោសិកាស្បែកបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស  ប៉ុន្តែ វាគ្មាននូវសារធាតុផ្តល់សំណើមខ្លាំង ដូចជាពពួកប្រេងធម្មជាតិនោះទេ។ 3- ការជ្រើសរើសសេរ៉ូមសមស្រប អ្នកគួរតែជ្រើសរើសសេរ៉ូមទៅតាមប្រភេទ និងតម្រូវការជាគោលដៅនៃស្បែករបស់អ្នក ដែលរួមមាន៖ •    ប្រសិនបើអ្នកមានបញ្ហាស្បែកជ្រីវជ្រួញ ឬមានសញ្ញានៃភាពជ្រួញ អ្នកគួរតែប្រើប្រភេទសេរ៉ូមដែលមានផ្ទុកទៅដោយសារធាតុដែលជំរុញដល់ការលូតលាស់ ឬសារធាតុPeptide គឺល្អបំផុត។ •    ចំពោះអ្នកមានសភាពស្បែកមិនសូវប្រតិកម្មគួរជ្រើសរើសប្រើប្រាស់ប្រភេទសេរ៉ូមដែលមានផ្ទុកទៅដោយ វីតាមីនA  សារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម វីតាមីនC និងអាស៊ីត kojic។ •    ប្រភេទសេរ៉ូមមានផ្ទុកដោយសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម អាចជាជម្រើសល្អមួយសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ពេលថ្ងៃដោយប្រសិទ្ធភាពការពារស្បែក និងពេលល្ងាចដោយសមត្ថភាពជួសជុលការខូចខាតពីពេលថ្ងៃ និងភ្ញោចកូឡាជែន។ អ្នកអាចប្រើសេរ៉ូមរួមជាមួយនឹងផលិតផលថែបំប៉នស្បែកផ្សេងទៀតបានយ៉ាងប្រសើរ ប៉ុន្តែអ្នកមិនអាចជំនួសផលិតផលផ្សេងដូចជាក្រែមផ្តល់សំណើមនោះទេ។ 4-  របៀបប្រើប្រាស់សេរ៉ូមត្រឹមត្រូវ ដើម្បីទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើនពីសេរ៉ូម អ្នកត្រូវអនុវត្តតាមសេចក្តីណែនាំដែលបានបិតនៅលើប្រអប់ផលិតផលទាំងនោះ។ ម៉្យាងវិញទៀត អ្នកគួរលាបសេរ៉ូមបំប៉នស្បែក មុនពេលប្រើប្រាស់ផលិតផលថែរក្សាស្បែកផ្សេងទៀត៖ •    ពេលព្រឹក៖ លាបសេរ៉ូមបំប៉នស្បែក បន្ទាប់ពីអ្នកលាងសម្អាតផ្ទៃមុខរួច និងមុនពេលអ្នកលាបផលិតផលផ្តល់សំណើម និងឡេការពារកម្តៅថ្ងៃ។ •    ពេលយប់៖ លាបសេរ៉ូម បន្ទាប់ពីលាងសម្អាតផ្ទៃមុខរួច និងមុនពេលលាបឡេពេលយប់របស់អ្នក ដើម្បីឲ្យសារធាតុសកម្មនៃសេរ៉ូមអាចជ្រាបចូលជ្រៅ ក្នុងស្រទាប់ស្បែក។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ពិបាកចិត្ត ឬភ័យព្រួយ ហាក់ជាអារម្មណ៍កំពុងដើរទន្ទឹមគ្នាជាមួយជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗយ៉ាងណាមិញ ក្នុងលក្ខខណ្ឌដែលអារម្មណ៍បែបនោះបន្តអូសបន្លាយលើសពី ២អាទិត្យ វាអាចជាសញ្ញាព្រមាននៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តដែលត្រូវបានបកស្រាយតាមរយៈភស្តុតាងជាច្រើននៅតាមប្រទេសមួយចំនួន តួយ៉ាង នៅសហរដ្ឋអាមេរិក វាបានប៉ះពាល់លើមនុស្សពេញវ័យជាង ១៧ លាននាក់ក្នុង មួយឆ្នាំ។ បើទោះបីជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ភាគច្រើនជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយដំណើរការគិត ឬអារម្មណ៍ តែវាក៏អាចរាលដាលទៅដល់ប្រសិទ្ធភាពនៃដំណើរការសរីរាង្គមួយចំនួនជាពិសេសក្នុងករណីមិនទទួលបានការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា។ ការប៉ះពាល់ទាំងនោះមានទៅលើដូចជា៖ ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ អារម្មណ៍ពិបាកចិត្ត សោកសៅ ឬអាម៉ាស់ ក្នុងសភាពមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន ជាសញ្ញាដែលបង្ហាញពីទំនាក់ទំនងនៃបញ្ហាផ្លូវចិត្តទៅនឹងប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ ដោយអាចបកស្រាយបានតាមរយៈអារម្មណ៍ប្រែជាទទេស្អាត អស់សង្ឃឹម ឬមិនយល់ពីអាកប្បកិរិយាដែលខ្លួនកំពុងប្រព្រឹត្ត។ ខ្លះទៀត អាចមានអារម្មណ៍ល្ហិតល្ហៃជាប្រចាំ ប៉ះពាល់ដល់ដំណេក ឆាប់ខឹង មួម៉ៅ ឬបាត់បង់ចំណូលចិត្តលើទម្លាប់ពីមុនមក។ ការរក្សាប្រសិទ្ធភាពការងារ ឬបំពេញកាតព្វកិច្ច នានា បានប្រែក្លាយទៅជាបញ្ហាទៅវិញ ចំពោះ បុគ្គលដែលកំពុងប្រឈមជាមួយជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តបណ្តាលមកពីការធ្លាក់ចុះសមត្ថភាពក្នុងការផ្តោតអារម្មណ៍ ការចងចាំចុះខ្សោយ និងពិបាកធ្វើការ សម្រេចចិត្ត។ ចំណែកបញ្ហាផ្លូវចិត្តដែលឈានដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ អាចបង្កជាអាការៈឈឺចាប់ផ្នែកក្បាល រាងកាយ និងការឈឺចាប់ផ្សេងទៀតដែលមិនឆ្លើយតបការព្យាបាលជាមួយឱសថមួយចំនួនដែលនោះជាលទ្ធផលនៃជំងឺសរសៃប្រសាទដូចជាជំងឺបាត់បង់ការចងចាំ (Alzheimer) ជំងឺប្រកាច់ឬប៉ះពាល់ដំណើរការសរសៃប្រសាទផ្សេងទៀត។ ប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ អ្នកជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត អាចនឹងញ៉ាំច្រើន ឬបាត់បង់ ចំណង់អាហារ ដែលសុទ្ធសឹងតែអាចបង្កការប៉ះពាល់ទៅដល់មុខងារប្រព័ន្ធរំលាយអាហារយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ការប្រកាន់ខ្ជាប់ទម្លាប់មិនល្អបែបនេះអាចឲ្យអ្នកជំងឺបែរជាមានបញ្ហាលើសទម្ងន់ ឬបាត់បង់សារជាតិចិញ្ចឹមសំខាន់ៗក្នុងករណីថយចុះការទទួលទានអាហារ ហើយស្ថានភាពកាន់តែពិបាកក្នុងការព្យាបាល ដរាបណាអ្នកជំងឺព្រម ផ្លាស់ប្តូរ ឬប្រកាន់ខ្ជាប់របបអាហារដែលត្រឹមត្រូវត្រឡប់មកវិញ។ រោគសញ្ញាបណ្តាលមកពីការផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ការញ៉ាំអាហារមានដូចជា៖ •    ឈឺពោះ •    រមួល •    ទល់លាមក •    កង្វះសារជាតិចិញ្ចឹម។ ដូច្នេះអ្នកជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ត្រូវរក្សានូវរបបអាហារ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ បើទោះបីស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបណាក៏ដោយ ដោយហេតុថាសារធាតុចិញ្ចឹម មិនត្រឹមតែផ្តល់ឲ្យអ្នកឆ្អែតនោះទេ វាក៏មានមុខងារក្នុងការរក្សាឲ្យបាននូវដំណើរការរាងកាយផងដែរ។ ផ្អែកតាមការសិក្សា អ្នកជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តហាក់មានការធ្លាក់ចុះនូវសារធាតុចិញ្ចឹមចាំបាច់មួយចំនួនដូចជា៖ •    អូមេហ្គា ៣ •    វីតាមីន បេ •    សារធាតុរ៉ែ •    ពពួកអាស៊ីតអាមីនេ។ ប្រព័ន្ធបេះដូង និងភាពស៊ាំ អ័រម៉ូនស្ត្រេសមានសមត្ថភាពទៅបង្កើនល្បឿននៃចង្វាក់បេះដូង ធ្វើឲ្យសរសៃឈាមប្រែជារឹង នាំឲ្យលេចឡើងជាជំងឺបេះដូងក្នុងរយៈពេលកំណត់ណាមួយ។ ការលាប់ឡើងវិញនៃជំងឺបេះដូងភាគច្រើនទាក់ទងនឹងជំងឺបាក់ទឹកចិត្តច្រើនជាងលក្ខខណ្ឌ ឬជំងឺផ្សេងទៀតដូចជា៖ •    ការជក់បារី •    ជំងឺទឹកនោមផ្អែម •    សម្ពាធឈាមឡើងខ្ពស់ •    ឬកូឡេស្តេរ៉ុលកើនឡើង។ បន្ថែមពីលើការប្រឈមនៃជំងឺបេះដូង បញ្ហាធ្លាក់ទឹកចិត្តក៏បង្កជាបន្ទុកទៅលើប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរាងកាយបណ្តាលឲ្យអ្នកមានហានិភ័យខ្ពស់ទៅលើការឆ្លងមេរោគ ឬជំងឺទូទៅផ្សេងៗ។ តាមរយៈរបាយការណ៍នៃការសិក្សាមួយក៏បានបង្ហាញផងដែរពីទំនាក់ទំនងនៃប្រតិកម្មរលាក (ងាយប្រឈមនឹងបញ្ហាសុខភាព) ជាមួយបញ្ហាបាក់ទឹកចិត្តបើទោះបីការបកស្រាយមិនទាន់មានភាពច្បាស់លាស់នៅឡើយ។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Share

ប្រភេទសត្វត្រីម៉្យាងដែលមានញាណដឹងពីដែនម៉ាញេទិចរបស់ផែនដី ប្រហែលជាអាចមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ជួយរុករកពីដំណើរការរបស់ខួរក្បាលមនុស្ស និងដំណើរការខុសប្រក្រតីរបស់ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទនៃអ្នកជំងឺចុះខ្សោយការចងចាំ ឬ Parkinson នេះបើយោងតាមការសិក្សាចុះថ្ងៃទី១៤ សីហា ២០១៨ ពីសាកលវិទ្យាល័យ Michigan State ។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តនៅសាកលវិទ្យាល័យ Michigan State ជាអ្នកដំបូងគេដែលបានរកឃើញហ្សែននៅក្នុងប្រភេទត្រីម៉្យាងដែលមានខ្លួនថ្លាដូចកញ្ចក់(Glass catfish) មានឈ្មោះថា Electromagnetic-perceptive gene ឬ EPG ដែលជាហ្សែនអាចឆ្លើយតបទៅនឹងរលកម៉ាញេទិច។ ការសិក្សានេះ ស្ថិតនៅក្រោមការគាំទ្រពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាល ដែលបានផ្សព្វផ្សាយតាមរបាយការណ៍វិទ្យាសាស្រ្តដោយបានបង្ហាញពីឥទ្ធិពលដ៏អស្ចារ្យមួយសម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងការព្យាបាលលើមនុស្ស និងអាចជាជំនួយដល់អ្នកជំងឺដែលកំពុងរងគ្រោះពីអាការៈញ័របណ្តាលមកពីជំងឺចុះខ្សោយការចងចាំ (Parkinson) និងជំងឺប្រកាច់ (Seizures)។ “ពួកយើងបានរកឃើញនូវវិធីសាស្រ្តសុវត្ថិភាពដែលអាចធ្វើឲ្យហ្សែនមានសកម្មភាព នៅពេលបានចាក់បញ្ចូលទៅក្នុងកោសិកាខួរក្បាលរបស់សត្វកណ្តុរដើម្បីសង្កេតមើលពីចលនាអវយវៈរបស់វា ដែលសកម្មភាពនេះអាចនឹងកើតមានឡើងស្រដៀងគ្នាផងដែរនៅក្នុងរាងកាយរបស់មនុស្ស” នេះជាការលើកឡើងរបស់អ្នកដឹកនាំការនិពន្ធ Galit Pelled ដែលជាសាស្រ្តាចារ្យផ្នែកជីវវេជ្ជសាស្រ្តនៅវិទ្យាស្ថាន MSU។ សព្វថ្ងៃការព្យាបាលតាមបែប Deep Brain Stimulation ទៅលើអាការៈញ័ររបស់ជំងឺ Parkinson ជាដំណើរការដែលបង្កហានិភ័យខ្ពស់តាមរយៈការវះកាត់លើលលាដ៍ក្បាលដើម្បីបំពាក់ប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូត នាំឲ្យមានការខូចខាតដល់ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ ដោយឡែក ការសិក្សាខាងលើជាសញ្ញាបង្ហាញថា អាការៈញ័រនៃអ្នកជំងឺ Parkinson ប្រហែលជាអាចត្រូវបានប្រើប្រាស់ហ្សែនដើម្បីចាក់បញ្ចូលទៅក្នុងកោសិកាពិសេសនៅក្នុងខួរក្បាល ដែលអនុញ្ញាតឲ្យម៉ាញេទិចអាចបញ្ចេញនូវរលកអេឡិចត្រូម៉ាញេទិច ធ្វើឲ្យហ្សែនមានសកម្មភាពអាចគ្រប់គ្រងស្ថានភាពញ័ររបស់អ្នកជំងឺបាន។ ការព្យាបាលប្រភេទនេះមិនត្រឹមតែអាចធ្វើឡើងលើខួរក្បាលប៉ុណ្ណោះទេ តែវាក៏អាចមានប្រសិទ្ធភាពចំពោះផ្នែកដទៃទៀតនៃសារពាង្គកាយផ្សេងដូចជា ជំងឺពាក់ព័ន្ធនឹងបេះដូងជាដើម បើទោះបីមេកានិកនៃហ្សែនប្រភេទនេះនៅមិនទាន់ដឹងច្បាស់នៅឡើយ ប៉ុន្តែវានឹងក្លាយជាការបើកទំព័រថ្មីមួយសម្រាប់វិធីសាស្រ្តក្នុងការព្យាបាលជាច្រើន នៅពេលអ្វីៗត្រូវបានសិក្សាស្វែងយល់បានជាក់លាក់។ ប្រភពយោង៖ https://www.sciencedaily.com/releases/2018/08/180814140515.htm   ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

Dry Age-Related Macular Degeneration (Dry AMD) ត្រូវបានសង្កេតឃើញថាមានការកើតឡើងចំពោះអ្នកដែលមានវ័យចាប់ពី ៦៥ឆ្នាំឡើង និងពិសេសចំពោះជនជាតិស្បែកស។ នៅប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះផងដែរ ករណីនៃជំងឺ Dry AMD ត្រូវបានដឹងថាមានការកើនឡើងជាលំដាប់ ចំពោះជនជាតិអាស៊ីដោយសារកត្តាជាច្រើន។ តើអ្វីជា Dry AMD? Dry Age-Related  Macular Degeneration (Dry AMD) គឺជាការវិវឌ្ឍចុះខ្សោយនៃកោសិកាបាតភ្នែក បណ្តាលមកពីជរាភាព ដែលវាអាចធ្វើឲ្យមានការធ្លាក់ចុះនៃគំហើញកណ្តាលរបស់អ្នកជំងឺ។ មូលហេតុ និងកត្តាប្រឈម មូលហេតុពិតប្រាកដនៃជំងឺ Dry AMD នៅមិនទាន់ត្រូវបានដឹងច្បាស់នៅឡើយទេ ប៉ុន្តែជាក់ស្តែង កត្តាបរិស្ថាន និងសេនេទិច ត្រូវបានដឹងថាអាចបង្កើនហានិភ័យក្នុងការប្រឈមនឹងជំងឺនេះបាន។   ក្រៅពីនេះ អ្នកដែលមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការប្រឈមនឹងជំងឺ Dry AMD រួមមាន៖ -    មនុស្សវ័យចំណាស់ ពិសេសចាប់ពី ៦៥ឆ្នាំឡើង -    អ្នកមានជំងឺប្រចាំកាយដូចជា ជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង លើសជាតិខ្លាញ់ជាដើម -    អ្នកចូលចិត្តពិសាអាហារមានជាតិខ្លាញ់ច្រើន និងពិសេសអ្នកញៀនបារី -    អ្នកមានប្រវត្តិគ្រួសារធ្លាប់កើតជំងឺនេះ -    អ្នកមានមុខរបរ ឬការងារ ឬរស់នៅ មិនសូវសកម្ម ដូចជាឧស្សាហ៍អង្គុយនៅមួយកន្លែងមិនសូវបានធ្វើចលនា។ រោគសញ្ញាសម្គាល់ -    ដំណាក់កាលដំបូង៖ អ្នកជំងឺអាចពុំមានផលប៉ះពាល់ណាមួយលើគំហើញឡើយ (ការមើលឃើញធម្មតា ឬបើសិនធ្លាក់ចុះអាចធ្លាក់ចុះក្នុងកម្រិតបន្តិចបន្តួច) ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺមិនដឹងថាខ្លួនមានជំងឺនេះ។ -    ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ៖ •    ការមើលឃើញ ឬគំហើញកណ្តាលរបស់គាត់អាចធ្លាក់ចុះ មានន័យថារាល់ផ្ទៃរូបភាពដែលគាត់មើលអាចមានចំណុចពណ៌ខ្មៅនៅកណ្តាល ដែលធ្វើឲ្យគាត់បាត់បង់រូបភាពកណ្តាល •    ការមើលឃើញអាចមិនស្មើសាច់ វៀច ប៉ោងឬកោង ជាពិសេសនៅពេលអ្នកជំងឺធ្វើដំណើរ •    បន្ទាប់មក អាចមានការថយចុះក្នុងការមើលពណ៌ មានន័យថាពណ៌ដែលឃើញមិនដូចធម្មជាតិដោយអាចស្លេកជាងមុន ឬឈានដល់ការបាត់បង់ពណ៌ទាំងស្រុងតែម្តង •    បន្ទាប់មកទៀត អ្នកជំងឺអាចមានផលលំបាកក្នុងការមើល នៅពេលផ្លាស់ទីពីកន្លែងងងឹតទៅកន្លែងភ្លឺ ឬ ពីភ្លឺមកងងឹត។ យន្តការនៃជំងឺ Dry AMD ស្រទាប់បាតភ្នែករេទីណា (Retina) មានកោសិកាមួយឈ្មោះ Bruch membrane ដែលស្ថិតនៅចន្លោះសរសៃឈាម និងកោសិកាសម្រាប់ចាប់ពណ៌ និងពន្លឺ។ ចំពោះអ្នកជំងឺ Dry AMD គេសង្កេតឃើញកោសិកា Bruch membrane មានភាពក្រាស់ជាងមុន និងមានភាពខ្សោយជាងមុនដែលបណ្តាលឲ្យពពួកប្រូតេអុីន និងលីពីត (ខ្លាញ់)អាចមកប្រមូលផ្តុំនៅត្រង់នោះ បង្កឲ្យមានភាពប៉ោង ឬហើម និងបង្កើតបានជា Drusen (កាកសំណល់ប្រូតេអ៊ីន និងលីពីតដែលកកនៅកោសិកាបាតភ្នែកត្រង់កន្លែងចាប់រូបភាព)។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ Dry AMD ផ្តោតសំខាន់លើការពិនិត្យសុខភាពបាតភ្នែក ដោយប្រើប្រាស់ថ្នាំបន្តក់ពង្រីកកូនក្រមុំភ្នែក ដើម្បីមើលបាតភ្នែកទាំងមូល និងជាពិសេសត្រង់ចំណុចចាប់រូបភាពកណ្តាលនៅលើបាតភ្នែក (Macula) ដែលរួមមាន៖ -    ការស្កេន OCT ដើម្បីដឹងពីកម្រាស់នៃសរសៃបាតភ្នែក ៖ ប្រសិនលទ្ធផលបង្ហាញពីភាពហើម ឬក្រាស់ជាងធម្មតានៃសរសៃបាតភ្នែក អាចបញ្ជាក់បានថាជាជំងឺ Dry AMD ។ -    បន្ទាប់មក គ្រូពេទ្យអាចប្រើបច្ចេកទេសមួយទៀតដោយការចាក់ថ្នាំដែលមានសារធាតុ Fluo-rescence សម្រាប់ថត Angiography ដើម្បីមើលឃើញកោសិកា និងរចនាសម្ព័ន្ធសរសៃឈាម(រកមើលការដុះសរសៃឈាមថ្មី ឬការហូរឈាមជាដើម) ។ ការព្យាបាលសមស្រប ការព្យាបាលជំងឺ Dry AMD ត្រូវធ្វើឡើងអាស្រ័យលើដំណាក់កាលនីមួយៗ៖ -    ដំណាក់កាលដំបូង ៖ ការព្យាបាលអាចផ្តោតលើរបៀបរបបនៃការញ៉ាំចំណីអាហារ ដោយតម្រូវឲ្យអ្នកជំងឺបន្ថយការបរិភោគអាហារមានជាតិខ្លាញ់គ្រឿងស្រវឹង ពិសេសកាត់ផ្តាច់ការពិសាបារី និងអាចផ្តោតលើទម្លាប់រស់នៅបែបសកម្មផងដែរ។ -    ដំណាក់កាលបន្ទាប់ ឬធម្យម ៖ ការព្យាបាលអាចផ្តោតលើការបន្ថែមអាហារបំប៉នដែលមានសារធាតុ Antioxidants ដូចជាពពួក Lutein ឬ Zeaxanthin ដោយវាអាចបន្ថយការវិវឌ្ឍនៃជំងឺទៅជាធ្ងន់ធ្ងរ និងត្រូវបន្តជំរុញការប្រកាន់របបអាហារត្រឹមត្រូវ ជាមួយទម្លាប់ក្នុងការរស់នៅបែបសកម្ម។   -    ករណីមិនទទួលបានលទ្ធផលល្អ ក្រោយការប្រើប្រាស់មធ្យោបាយខាងលើ ឬអ្នកជំងឺថែមទាំងមានលេចឡើងនូវសរសៃឈាមថ្មី ឬការហូរឈាមនៅសរសៃបាតភ្នែក នោះការព្យាបាលនឹងផ្តោតលើការបញ្ឈប់ការហូរឈាម និងកាត់បន្ថយការដុះសរសៃឈាមដោយការប្រើកាំរស្មី ឬ ថ្នាំចាក់។ ផលវិបាកនៃអ្នកជំងឺ Dry AMD ចំពោះអ្នកជំងឺដែលមិនបានមកទទួលការពិនិត្យភ្នែកសោះ ឬមិនបានព្យាបាលត្រឹមត្រូវ អាចមានការវិវឌ្ឍឈានដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរទៅហើយ។ ករណីនេះអ្នកជំងឺអាចរងគ្រោះដោយផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរដូចជា ដុះសរសៃឈាម និងហូរឈាមបាតភ្នែក ដែលពិបាកក្នុងការព្យាបាល។ ម៉្យាងវិញទៀត អ្នកជំងឺអាចប្រឈមនឹងការបាត់បង់គំហើញកណ្តាលជារៀងរហូត បានន័យថារាល់រូបភាពដែលគាត់មើល នឹងឃើញមានចំណុចខ្មៅនៅកណ្តាល (តែសងខាងចំណុចខ្មៅអាចនៅមើលឃើញ)។ ការការពារចាំបាច់ -    ចំពោះអ្នកមានវ័យចាប់ពី ៦០ឆ្នាំ គួរមកទទួលការពិនិត្យសុខភាពភ្នែកយ៉ាងហោចម្តងក្នុងមួយឆ្នាំ និងទទួលដំបូន្មានលើការពិនិត្យសុខភាពទូទៅក៏ដូចជាគ្រប់គ្រង និងព្យាបាលដោយវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសផងដែរ ប្រសិនបើគាត់មានជំងឺផ្សេងទៀតដូចជា លើសឈាម ទឹកនោមផ្អែម លើសជាតិខ្លាញ់ជាដើម។ -    ប្រសិនបើអ្នកជំងឺដែលត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញថាមានជំងឺ Dry AMD ហើយ ត្រូវចៀសវាងនូវកត្តាហានិភ័យដែលជំរុញការវិវឌ្ឍរបស់ជំងឺដូចជា កត្តាចំណីអាហារ ដែលត្រូវបន្ថយអាហារខ្លាញ់ បារី ស្រា និងកត្តារស់នៅ។ ក្រៅពីនេះ ត្រូវចៀសវាងភាពមិនសកម្ម ពិសេសត្រូវផ្តាច់បារី និងប្រសិនបើមានអាការៈប្រែប្រួលណាមួយលើគំហើញត្រូវមកជួបតាមដានជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យជំនាញឲ្យបានឆាប់រហ័ស។ ជំងឺ Dry AMD អាចចាត់ទុកបានថាជាជំងឺថ្មីមួយទៀតដែលត្រូវបានរកឃើញកើនឡើងជាលំដាប់ចំពោះប្រជាជនអាស៊ី ក៏ដូចជាប្រជាជនកម្ពុជាផងដែរ ដោយសារកត្តាប្រែប្រួលនានារួមទាំងចំណីអាហារ ការរស់នៅ ជាមួយនឹងការកើនឡើងនូវជំងឺរ៉ាំរ៉ៃផ្សេងៗ (ការលើសជាតិខ្លាញ់ លើសសម្ពាធឈាម និងទឹកនោមផ្អែមជាដើម)។ ដូចនេះ រាល់អ្នកជំងឺដែលបានរកឃើញថាមានជំងឺ Dry AMDហើយ ក្រៅពីធ្វើការព្យាបាលលើជំងឺនេះផ្ទាល់ គាត់ក៏ត្រូវចាំបាច់ស្វែងរកការព្យាបាលលើជំងឺទូទៅរបស់ខ្លួនឲ្យបានប្រញាប់ផងដែរ ដើម្បីចៀសវាងនូវហានិភ័យធ្ងន់ធ្ងរទៅថ្ងៃក្រោយដែលពិបាកក្នុងការព្យាបាល។ ដោយឡែក វេជ្ជបណ្ឌិតរួមទាំងអ្នកវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល ក៏គួរប្រាកដថាអ្នកជំងឺដែលមានជំងឺទូទៅត្រូវបានពន្យល់ និងណែនាំឲ្យទទួលការពិនិត្យសុខភាពបាតភ្នែកផងដែរ ប្រសិនបើគាត់មានរោគសញ្ញា ឬបញ្ហាភ្នែក ដោយសារមិនថាជំងឺទឹកនោមផ្អែម លើសជាតិខ្លាញ់ ឬលើសឈាមទេ សុទ្ធតែអាចបង្កហានិភ័យដល់សរីរាង្គដែលមានសរសៃឈាមផ្សេងទៀត។ បកស្រាយដោយ​៖​ វេជ្ជបណ្ឌិត អៀ រស្មី ឯកទេសចក្ខុរោគ នៅមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត និងគ្លីនិកឯកទេសភ្នែក ម៉េង រ័ត្ននីន ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

Amlodipine ជាឱសថប្រើប្រាស់សម្រាប់គ្រប់គ្រងជំងឺលើសសម្ពាធឈាម (Hypertension) និងជំងឺទាក់ទងនឹងសរសៃឈាមអាទែរ (Coronary artery disease) ចំពោះអ្នកជំងឺមានរោគសញ្ញាចុកទ្រូង ដែលអាចកើតឡើងបន្ទាប់ពីការប្រើកម្លាំងខ្លាំង ការឈឺចាប់ជាប់លាប់ ប៉ុន្តែជាជំងឺមិនមានសញ្ញាខ្សោយបេះដូងនោះទេ។ វាអាចប្រើតែឯង ឬក្នុងពេលជាមួយគ្នានៃឱសថដទៃទៀត ដែលអាចប្រើបានចំពោះមនុស្សពេញវ័យ ឬកុមារដែលមានអាយុចាប់ពី ៦ ឆ្នាំឡើងទៅ។ សកម្មភាពរបស់ឱសថ ឱសថ Amlodipine ស្ថិតនៅក្នុងក្រុមប្រឆាំងនឹងការជ្រាបចូលនៃសារធាតុកាល់ស្យូម (Calcium channels blockers) ដោយធ្វើការរារាំងចលនាកាល់ស្យូមមិនឲ្យជ្រាបចូលក្នុងជាលិកា និងសរសៃអាទែរបេះដូង នាំឲ្យសរសៃឈាមស្ថិតក្នុងសភាពសម្រាក  កាត់បន្ថយការកន្រ្តាក់  ដែលនាំឲ្យលំហូរឈាមប្រព្រឹត្តទៅបានរលូនក្នុងបេះដូង។ សកម្មភាពរបស់ឱសថនេះ បានទៅបន្ថយសម្ពាធឈាម ដែលអាចកាត់បន្ថយការប្រឈមទៅនឹងជំងឺគាំងបេះដូង ឬដាច់សរសៃឈាម។ ការសិក្សាបានបង្ហាញថា ឱសថ Amlodipine ត្រូវបានស្រូបចូលយ៉ាងល្អតាមរយៈការលេប ដែលកម្រិតកំហាប់ក្នុងឈាមមានរហូតដល់ ៦០% ចំណែកការបញ្ចេញចោលពាក់កណ្តាលធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីការលេបរយៈពេល ៣០ ទៅ ៥០ម៉ោង ដែលត្រូវបញ្ចេញចោលជាចម្បងតាមរយៈទឹកនោម។   កម្រិត និងរបៀបប្រើប្រាស់ ចំពោះមនុស្សពេញវ័យ កម្រិតនៃការប្រើប្រាស់ឱសថ Amlodipine គឺ៖ •    កម្រិតដំបូង៖ លេប ៥ មីលីក្រាម ម្តងជារៀងរាល់ថ្ងៃ •    កម្រិតជាប្រចាំ៖ អាចលេបម្តង ៥ ទៅ ១០ មីលីក្រាម ជារៀងរាល់ថ្ងៃ •    កម្រិតខ្ពស់បំផុត៖ អាចលេប ១០ មីលីក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ ចំពោះអ្នកជំងឺក្នុងវ័យក្មេង ឬទន់ខ្សោយ អាចចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់ក្នុងកម្រិត ២.៥ មីលីក្រាម ម្តងក្នុងមួយថ្ងៃដែលការប្រែប្រួលគឺអាស្រ័យលើការឆ្លើយតបទៅនឹងប្រសិទ្ធភាពរបស់ឱសថ។ ផលរំខានរបស់ឱសថ ត្រូវស្វែងរកការពិគ្រោះយោបល់ប្រសិនអ្នកមានសញ្ញាអាល្លែកហ្ស៊ីទៅនឹង Amlodipine ដូចជា ពិបាកដកដង្ហើម ហើមមុខ បបូរមាត់ អណ្តាត ឬបំពង់ក។ ក្នុងករណីកម្រ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់ឱសថ Amlodipine អាចធ្វើឲ្យអាការៈចុកទ្រូងរបស់អ្នកកាន់តែមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ ឬឈានដល់ការគាំងបេះដូង ដូច្នេះត្រូវស្វែងរកការសង្គ្រោះបន្ទាន់ប្រសិនសង្កេតឃើញមានរោគសញ្ញាចុកទ្រូង ឬមានសម្ពាធ ការឈឺចាប់រាលដាលមកដល់ស្មា ចង្អោរ ឬបែកញើសជាដើម។ បន្ថែមពីនោះផលរំខានមួយចំនួនក៏អាចកើតមានឡើងដូចជា៖ •    ចង្វាក់បេះដូងលោតញាប់ •    ការចុកទ្រូងមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ •    ហើមម្រាមជើង ឬជង្គង់ •    មានអារម្មណ៍ស្រាលក្បាល •    វិលមុខ អស់កម្លាំង •    ឈឺពោះ ចង្អោរជាដើម។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរ ឱសថ Amlodipine ក្នុងទម្រង់ជាគ្រាប់រួមមានឈ្មោះនៅលើទីផ្សារដូចជា Norvacs ​ និង Amlo-Denk ។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Share

មនុស្សមួយចំនួនអាចប្រឈមនឹងការឈឺចាប់ពេលដុះថ្គាមទាល់ ក្នុងពេលដែលអ្នកផ្សេងទៀតហាក់មិនមានបញ្ហាអ្វីនោះឡើយ ប៉ុន្តែថា តើអ្នកគួរដកវាចេញឬទេ? សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ៣០ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តបាត់ដំបង។ ខ្ញុំមានថ្គាមទាល់ដុះចេញតែពាក់កណ្តាល និងមានសាច់គ្របពីលើពាក់កណ្តាល។តើខ្ញុំគួរតែដកវាចេញ ឬយ៉ាងណា បើពេលនេះវាមិនផ្តល់ការឈឺចាប់អ្វីឡើយ? ចម្លើយ ៖ ប្អូនគួរតែដកចេញ បើទោះបីពេលនេះវាមិនបង្កឲ្យមានការឈឺចាប់ក៏ដោយ ព្រោះក្នុងពេលអនាគត វានឹងបង្កឲ្យមានការឈឺចាប់ មានបញ្ហាក្លិនមាត់ បើកមាត់មិនសូវរួច ឬអាចធ្វើឲ្យមានការខូចខាតដល់ធ្មេញជិតខាង ដោយរោគពុកធ្មេញ។ បកស្រាយដោយ ​៖ ទន្តបណ្ឌិត ចៅ ស៊ីវកាយ នៃមន្ទីរពេទ្យទន្តសាស្ត្រ រំចង់ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Share

មិនថាអ្នកចូលចិត្តហាត់ប្រាណនៅផ្ទះ ឬជាតារានៅក្លឹបហាត់ប្រាណ ឬក៏មិនធ្លាប់ហាត់ប្រាណសោះនៅកាលៈទេសៈខ្លះ អ្នកពិតជាគួរពិចារណាសាកល្បងឈានជើងចេញទៅហាត់ប្រាណនៅទីធ្លាសាធារណៈខ្លះ។ ដោយមិនបាច់និយាយដល់ថ្ងៃដែលមានអាកាសធាតុល្អ ឬទេសភាពស្រស់ស្អាតនៅខាងក្រៅ កន្លែងដែលអ្នករស់នៅ អ្នកនឹងអាចពេញចិត្តនឹងអារម្មណ៍ល្អៗ  ក៏ដូចជាអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនទៀតទៅលើការរស់នៅ និងសុខភាព ទៅតាមភាពសមស្របនឹងកាលៈទេសៈនៃការហាត់ប្រាណនៅខាងក្រៅផ្ទះផងដែរ។ នៅពេលដែលអ្នកចង់សម្រកទម្ងន់កាន់តែឆាប់រហ័ស ការហាត់ប្រាណនៅខាងក្រៅអាចមានប្រៀបទៅលើការសម្រកទម្ងន់ ដោយសារវាតម្រូវឲ្យអ្នកហាត់ប្រាណដោយទប់ទល់ទៅនឹងខ្យល់ដែលធ្វើឲ្យអ្នកត្រូវប្រើកម្លាំងកាន់តែខ្លាំង និងជំរុញឲ្យមានការដុតកាល់ឡូរីបានកាន់តែប្រសើរ។ ដោយឡែក ការសិក្សាបានបង្ហាញថា បរិយាកាសខាងក្រៅ អាចជួយឲ្យអ្នកផ្តោតលើការហាត់បានច្រើនជាងភាពនឿយហត់ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកអាចហាត់បានយូរជាងទៀតផង។ អ្នកចង់បង្កើនភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងសហគមន៍ និងជំនាញទំនាក់ទំនង ការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងសហគមន៍របស់អ្នក ក៏ដូចជាការរក្សាទំនាក់ទំនងល្អៗត្រូវបានបង្ហាញថាអាចជំរុញដល់សុខភាពផ្លូវចិត្តបានយ៉ាងប្រសើរ។ ការហាត់ប្រាណនៅក្នុងភូមិឋានរបស់អ្នក ឬនៅទីសាធារណៈក្បែរៗផ្ទះ គឺជាជម្រើសប្រសើរសម្រាប់ជួបជាមួយនឹងអ្នកជិតខាង ដែលស្របពេលជាមួយគ្នា ប្រសិនអ្នកក៏កំពុងស្វែងយល់អំពីការបង្កើនទំនាក់ទំនង វាជាការល្អក្នុងការចាប់ផ្តើមអនុវត្តជាមួយនឹងអ្នកជុំវិញជាមុនហើយបន្ទាប់មកអ្នកអាចនឹងធ្វើការប្រាស្រ័យទាក់ទងដោយស្វ័យប្រវត្តិជាមួយមនុស្សថ្មីៗ ឬសហគមន៍ល្អៗជាបន្តបន្ទាប់។ អ្នកចង់មានពេលវេលារីករាយប្រចាំថ្ងៃជាមួយក្រុមគ្រួសារ ប្រសិនជាពេលវេលារបស់អ្នកមានភាពតូចចង្អៀតខ្លាំង រហូតធ្វើឲ្យយល់ថាមានភាពសោះកក្រោះនៅក្នុងគ្រួសារ ការចេញទៅខាងក្រៅហាត់ប្រាណជាមួយគ្នា ជាពេលវេលាដ៏ល្អ ដើម្បីគុណភាពជីវិត និងភាពសកម្មក្នុងការរស់នៅ។ ជាជាងការហាត់ប្រាណតែឯង សកម្មភាពរួមគ្នាជាច្រើននៅក្រៅផ្ទះដូចជាការជិះកង់ រត់លេង លោតអន្ទាក់ជាដើម មិនត្រឹមអាចធ្វើឲ្យអ្នក និងកូនៗរបស់អ្នកមានសុខភាពល្អ និងប្រាជ្ញាស្មារតីរឹងមាំ តែក៏អាចធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយដូចនឹងការដើរលេងកម្សាន្តផងដែរ។ ប្រសិនអ្នកមានឪពុកម្តាយចាស់ៗ នេះក៏ជាឱកាសល្អក្នុងការកំដរពួកគាត់បង្កើតទម្លាប់រស់នៅសកម្ម ផ្តល់នូវទំនាក់ទំនងសង្គម និងកាត់បន្ថយភាពឯកោក្នុងវ័យចូលនិវត្តន៍របស់ពួកគាត់ ដែលជាផ្នែកដ៏សំខាន់ក្នុងការកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺនៅវ័យចំណាស់។ អ្នកចង់ក្រោកឈរឡើងវិញនៅក្នុងកាលៈទេសៈលំបាក ការហាត់ប្រាណនៅខាងក្រៅជាមួយធម្មជាតិជុំវិញ ជាទូទៅ អាចផ្តល់នូវឥទ្ធិពលវិជ្ជមានផ្នែកអារម្មណ៍កាត់បន្ថយភាពតានតឹង ស្ត្រេស កំហឹង និងការបាក់ទឹកចិត្តកម្រិតស្រាលភ្លាមៗក្រោយពីការហាត់ម្តងៗ និងអាចបន្តបានពេញមួយថ្ងៃ ។   វាអាចជាមូលហេតុមួយសម្រាប់ការបន្តហាត់ប្រាណ មិនថានៅកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ។ ក្រៅពីនោះ បរិយាកាសខាងក្រៅ ងាយនឹងឲ្យអ្នកផុសចេញនូវគំនិតថ្មីៗ ដំណោះស្រាយល្អៗ ថាមពល ជំនឿចិត្ត កម្លាំងចិត្ត ព្រមជាមួយនឹងភាពវិជ្ជមានក្នុងការសម្លឹងមើលការលំបាកដែលសុទ្ធសឹងតែអាចទាញអ្នកឲ្យក្រោកឈរឡើងវិញតទល់នឹងបញ្ហាក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ អ្នកត្រូវការបង្កើនសមត្ថភាពច្នៃប្រឌិត អ្នកនឹងអាចសង្កេតថា អ្នកអាចច្នៃជាកីឡា ឬសកម្មភាពផ្សេងៗទៅជាការហាត់ប្រាណបានដោយប្រើប្រាស់បរិស្ថានដែលនៅជុំវិញ ដូចជា ការប្រើបង់អង្គុយលេងសម្រាប់ហាត់កម្លាំងដៃ ឬប្រើជណ្តើរជំនួសម៉ាស៊ីនជាន់ជាដើម ដែលទាំងនេះជាសញ្ញានៃការកើនឡើងនូវភាពច្នៃប្រឌិតក្នុងការរស់នៅទូទៅផងដែរ។ អ្នកចង់បង្កើនភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯង តាមរយៈអត្ថបទដែលបានចេញផ្សាយក្នុង Environmental Science & Technology បានឲ្យដឹងថា ពណ៌ និងសំឡេងទាំងអស់នៅបរិយាកាសខាងក្រៅអាចជារំញោចដ៏ល្អសម្រាប់ដាស់រាងកាយ និងខួរក្បាលរបស់អ្នក ដែលធ្វើឲ្យអ្នកកើតមានអារម្មណ៍ល្អ និងពេញចិត្តនឹងខ្លួនឯង ព្រមទាំងអ្វីៗដែលនៅជុំវិញខ្លួនដែលជំនឿចិត្តទាំងនេះនឹងជួយអ្នកក្នុងការបង្កើតភាពផ្លាស់ប្តូរធំៗជាច្រើនក្នុងការរស់នៅ។ អ្នកចង់មានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ជាមួយពន្លឺព្រះអាទិត្យ ពន្លឺពីព្រះអាទិត្យអាចផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវការផលិតវីតាមីនដេដោយធម្មជាតិ សម្រាប់ការការពារប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីក ការវាយលុកនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ជំងឺមេតាបូលិក ជំងឺបេះដូង ជំងឺពុកឆ្អឹង ព្រមទាំងកាត់បន្ថយបញ្ហាបាក់ទឹកចិត្ត និងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ ២។ ពន្លឺព្រះអាទិត្យនៅពេលព្រឹកព្រលឹមត្រូវបានបង្ហាញផងដែរ ថាអាចជួយសម្របសម្រួលវដ្តក្នុងការគេងឲ្យស្ថិតនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងដែលអាចជួយដល់អ្នកមានបញ្ហាក្នុងការគេងស្កប់ស្កល់។  អ្នកកំពុងមានបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ ខណៈពេលដែលអ្នកកំពុងមានបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុរាល់ការចំណាយសូម្បីតែលើរឿងតូចមួយក៏អាចធ្វើឲ្យអ្នករំខានក្នុងចិត្តផងដែរ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកព្យាយាមកាត់បន្ថយនូវតម្រូវការជាច្រើន និងអាចរួមទាំងការចំណាយលើក្លឹបហាត់ប្រាណទៀតផង។ ដោយឡែក នៅអំឡុងពេលនេះ ការធ្វើលំហាត់ប្រាណក៏ជាចំណែកមួយដ៏សំខាន់ក្នុងការបង្កើនថាមពល កម្លាំងចិត្ត គំនិត ក៏ដូចជាឱកាសល្អៗ ហើយនេះក៏ជាពេលដែលអ្នកមិនអាចទ្រុឌទ្រោមទាំងសុខភាព និងរូបរាងកាយទៅតាមហិរញ្ញវត្ថុឡើយ។ ហេតុនេះ ចម្លើយគឺរក្សាទម្លាប់ហាត់ប្រាណដោយមិនហត់ចំណាយតាមរយៈការហាត់នៅខាងក្រៅផ្ទះ។ មិនប្រាកដថា ការហាត់ប្រាណខាងក្រៅអាចស័ក្តិសមនឹងគ្រប់គ្នា ឬគ្រប់កាលៈទេសៈនោះឡើយ ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាមួយខាងលើ អ្នកប្រហែលជាចង់សាកល្បងឈានជើងចេញទៅខាងក្រៅបញ្ចេញញើស និងមើលថាតើវាអាចជួយអ្វីអ្នកបានខ្លះ ជាជាងការសំងំនៅផ្ទះ ឬមិនធ្វើអ្វីសោះ។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Share

គ្រប់ការទទួលទានតែងផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវផលវិជ្ជមាន និងផលអវិជ្ជមាន អាស្រ័យលើបរិមាណ និងគុណភាពខុសៗពីគ្នា។  តួយ៉ាងដូចជា ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង ពិសេសក្នុងបរិមាណច្រើនដែលវាអាចផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវផលប៉ះពាល់ភ្លាមៗ និងផលប៉ះពាល់យូរអង្វែងដែលអ្នកអាចកំពុងមើលរំលង… ផលប៉ះពាល់ភ្លាមៗ •  បន្ទាប់ពីញ៉ាំបានពីរបីកែវរួចមក អ្នកទទួលទានអាចមានអារម្មណ៍ធូរស្បើយកាត់បន្ថយការប្រមូលអារម្មណ៍ និងពន្យឺតប្រតិកម្មឆ្លើយតប •  ក្រោយមក អ្នកផឹកអាចមានការទប់ទល់ថយចុះ មានជំនឿចិត្ត មានអាកប្បកិរិយាឆ្គាំឆ្គង និយាយឡុលៗ និងមានការរំជួលចិត្ត (ដូចជា កើតទុក្ខ សប្បាយ ឬក្រេវក្រោធ) •  បើបន្តទទួលទានទៀត នឹងនាំទៅរកការចង្អោរក្អួត និងរហូតដល់គេងមិនលក់ •  ករណីទទួលទានច្រើនជាងនេះទៀត អាចបណ្តាលឲ្យសន្លប់ ឬស្លាប់ក៏មាន •  ប្រសិនអ្នកនោះនៅតែផឹកបន្ត គេនឹងមានការច្របូកច្របល់ ស្រវាំងភ្នែក  និងសមត្ថភាពបញ្ជាសាច់ដុំចុះខ្សោយ។ ផលប៉ះពាល់យូរអង្វែង ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងច្រើន និងរយៈពេលយូរ អាចបំផ្លាញសរីរាង្គជាច្រើនដូចជាការខូចខាតដល់ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទខួរក្បាល បេះដូង និងថ្លើម។ លើសពីនេះ ប្រសិនបើអ្នកផឹកមិនមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ក្នុងក្រពះទេនោះ ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង អាចប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរដល់សុខភាពកាន់តែខ្លាំង រួមមាន៖ •  មហារីកមាត់ បបូរមាត់ បំពង់ក បំពង់អាហារ ថ្លើម  •  ខូចខាតប្រព័ន្ធប្រសាទខួរក្បាល ដូចជា បាត់បង់ការចងចាំ វង្វេងវង្វាន់  •  សម្ពាធឈាមកើនឡើង ជីពចរមិនទៀងទាត់បេះដូងរីក   •  ចុះខ្សោយ ជាលិកាសាច់ដុំ  •  បែកញើសត្រជាក់ ស្នាមក្រហម និងជាំនៅលើស្បែក  •  រលាកក្រពះ ឈាមក្នុងក្រពះ និងដំបៅក្រពះ •  ការរីកធំនៃថ្លើម ជំងឺរលាកថ្លើម និងក្រិនថ្លើម  •   រលាកលំពែង  •   ស្កៀប និងបាត់បង់ញាណនៅប្រអប់ដៃ និងប្រអប់ជើង  •   សម្រាប់បុរស ធ្វើឲ្យអសមត្ថភាពផ្លូវភេទការរួញតូចនៃពងស្វាស កាត់បន្ថយ និងខូចខាតដល់មេជីវិត  •   សម្រាប់ស្ត្រី ប្រឈមមុខនឹងរោគស្ត្រី។ ការស៊ាំ និងការញៀនគ្រឿងស្រវឹង  មនុស្សដែលទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងច្រើន តែងតែមានភាពស៊ាំនឹងគ្រឿងស្រវឹង ដែលជាលទ្ធផល អ្នកខ្លះអាចទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងក្នុងបរិមាណច្រើនដោយមិនស្រវឹង ប៉ុន្តែការប៉ះពាល់សុខភាពនៅតែមាន។ អ្នកទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងច្រើនជាទៀងទាត់អាចញៀនផ្លូវកាយ ឬផ្លូវចិត្ត ឬទាំងពីរ។ ជាក់ស្តែងអ្នកដែលញៀនគ្រឿងស្រវឹងផ្លូវចិត្ត  យល់ថាការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង  មានសារសំខាន់ជាងអ្វីទាំងអស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ ចំណែកអ្នកដែលញៀនគ្រឿងស្រវឹងផ្លូវកាយ យល់ថារាងកាយរបស់គេដំណើរការបានលុះត្រាតែមានជាតិគ្រឿងស្រវឹង។ អាការៈញៀនគ្រឿងស្រវឹង     បើសិនមនុស្សម្នាក់ មានការញៀនគ្រឿងស្រវឹងផ្លូវកាយ ហើយស្រាប់តែឈប់ផឹកគ្រឿងស្រវឹងភ្លាមៗ អ្នកនោះ នឹងលេចចេញនូវអាការៈញៀនដែលរួមមាន បាត់បង់ការឃ្លាន ចង្អោរ ថប់បារម្ភគេងមិនលក់ ឆាប់ច្រឡោតខឹង វង្វេងវង្វាន់ ញ័រនិងបែកញើសត្រជាក់។ ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរ អាការៈញៀនគ្រឿងស្រវឹង អាចបណ្តាលឲ្យកន្ត្រាក់ ប្រកាច់ រមួលសាច់ដុំ ក្អួត ភ័ន្តវិញ្ញាណ វិបល្លាស និងអាចរហូតដល់ស្លាប់។   បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ឡាក់ ឡេង នាយករងនៃមជ្ឈមណ្ឌលជាតិលើកកម្ពស់សុខភាព ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ   

Share

ជំងឺស្វិតស្រទាប់បាតភ្នែកដែលភាសាបច្ចេកទេសហៅថា “Age-Related Macular​ De​generation (AMD)” ត្រូវបានបែងចែកចេញជាពីរប្រភេទ រួមមានប្រភេទស្ងួត ឬDry AMD ដែលមានជ្រាបខ្លាញ់ និងមានសម្លាកតិចតួចនៅលើស្រទាប់បាតភ្នែក និងមួយប្រភេទទៀតគឺ “Wet AMD” មានជ្រាបឈាមចេញពីស្រទាប់បាតភ្នែក និងដុះសរសៃឈាមថ្មីស្រទាប់ក្រោម។ ជំងឺនេះត្រូវបានសង្កេតឃើញថាច្រើនកើតមានទៅលើមនុស្សចាស់ អំឡុងវ័យចាប់ពី៥០ឆ្នាំឡើងទៅ។  Wet Age-Related Macular Degene​ration (Wet AMD) គឺជាផ្នែកមួយនៃជំងឺស្វិតស្រទាប់បាតភ្នែក ឬការចុះខ្សោយបាតភ្នែក​កម្រិតធ្ងន់ ហៅកាត់ថា AMD ដែលជា​ប្រភេទជំងឺភ្នែករ៉ាំរ៉ៃ និងមានការវិវឌ្ឍយឺតៗទៅរកភាពចាស់ ឬស្វិតនៃស្រទាប់បាតភ្នែក (Macular) ដោយឃើញមានដុះសរសៃឈាមថ្មី និងមានជ្រាបឈាមចេញពីស្រទាប់នោះធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺចុះខ្សោយគំហើញភ្លាមៗ ​ហើយមិនអាច​ជាសះមកសភាពដើមវិញឡើយ។  មូលហេតុ និងកត្តាប្រឈម អ្នកជំងឺស្វិតស្រទាប់បាតភ្នែក គឺទាក់ទងទៅនឹង​វ័យចាស់អាយុចាប់ពី៥០ឆ្នាំឡើងទៅ ជាពិសេស​អំឡុងអាយុ៧០ឆ្នាំ រួមជាមួយនឹងកត្តាបន្ទាប់បន្សំ​ដទៃទៀតដូចជា៖ • ប្រវត្តិគ្រួសារធ្លាប់មានជំងឺស្វិតស្រទាប់បាតភ្នែក • អ្នកដែលមានបញ្ហាភ្នែកដូចជាស្រវាំងជិត ឬ​ពាក្យសាមញ្ញហៅថា ម៉្ញូបមនុស្សចាស់ (Hypermetropia)  • ជនជាតិស្បែកស ឬអ្នកដែលមានប្រស្រី​ភ្នែកពណ៌ខៀវ ឬប្រាក់ជួបប្រទះច្រើនជាងអ្នកដែលមានប្រស្រីភ្នែកខ្មៅ ឬត្នោត • អ្នកចូលចិត្តទទួលទានជាតិស្រវឹង និងជក់បារី • អ្នកមានជំងឺប្រចាំកាយដូចជា លើសសម្ពាធឈាម លើសជាតិខ្លាញ់ ស្ទះសរសៃឈាមបេះដូង ទឹកនោមផ្អែម និងស្រ្ដូក (Stroke) ជាដើម • អ្នកដែលលើសទម្ងន់ មិនសូវហាត់ប្រាណ • កង្វះអាហារូបត្ថម្ភ អ្នកដែលប្រើថ្នាំ បេតាប្លុកឃើរ រយៈពេលវែង • អ្នកជំងឺវះកាត់ភ្នែក និងភ្នែកឡើងបាយ • អ្នកប្រឈមទៅនឹងកាំពន្លឺ ជាពិសេសពន្លឺ ព្រះអាទិត្យ • កើតមានទៅលើស្ត្រី (២/៣) ច្រើនជាង បុរស (១/៣) • អ្នកជំងឺកើតលើភ្នែកម្ខាងពីមុនមក (ដែល ជាទូទៅវាច្រើនកើតទៅលើភ្នែកទាំងសងខាង)។ ដោយសារតែមាននូវកត្តាប្រឈមខាងលើទើបបណ្ដាលឲ្យស្រទាប់បាតភ្នែក និងសរសៃឈាមតូចៗ (Choriocapillary) នៃស្រទាប់នោះ មានការខូចខាត ឬស្ទះ ធ្វើឲ្យមានការជ្រាបឈាម និងខ្លាញ់ដែលបណ្ដាលឲ្យស្រទាប់កណ្ដាលនៃបាតភ្នែកត្រង់កន្លែងចាប់ពណ៌ (Mucular) ឡើងហើម និងមានឈាមចេញមកក្រៅ។ រោគសញ្ញានៃ Wet AMD ជាទូទៅ អ្នកជំងឺមានការវិវឌ្ឍពី Dry AMD ទៅជា Wet  AMD ដោយមានអាការៈស្រវាំងខ្លាំងភ្លាមៗ ចំកណ្ដាលតែម្ដង និងអាចមើលឃើញរូបភាពវៀច ឬស្រមោលខ្មៅ។ ក្រៅពីសញ្ញាខាងលើ​ ការពិនិត្យរបស់អ្នកឯកទេសបានបង្ហាញពីការជ្រាបឈាម និងការដុះសរសៃឈាមថ្មីៗ នៅនឹងស្រទាប់រេទីន ឬស្រទាប់ខាងក្រោមបាតភ្នែក ដែល នាំឲ្យបាំងកាំពន្លឺ ជាហេតុធ្វើឲ្យស្រវាំង។ ការកំណត់រោគវិនិច្ឆ័យ កាលណាមានការស្រវាំងភ្នែកទាំងសងខាង ឬតែម្ខាងក្នុងវ័យចាស់ អ្នកជំងឺត្រូវតែប្រញាប់ធ្វើការ​ពិនិត្យភ្នែកជាមួយនឹងអ្នកឯកទេស ដែលការពិនិត្យរួមមាន៖ • ការវាស់គំហើញ • ការវាស់សម្ពាធក្នុងភ្នែក • ការវាស់រូបភាពតាមរយៈ Amsler grid  • ការពិនិត្យបាតភ្នែកដោយពង្រីកប្រស្រីភ្នែកដែលក្នុង Wet AMD អាចឃើញមានហើម និងជ្រាបឈាមនៅបាតភ្នែក • លើសពីនេះ គ្រូពេទ្យអាចធ្វើការចាក់ថ្នាំចូល​ទៅក្នុងសរសៃឈាមដើម្បីថតបាតភ្នែក និងដឹងច្បាស់ពីទំហំនៃការខូចខាតរបស់បាតភ្នែក​​ (Fundus Fluorescein Angiography (FFA) • ការស្កេនស្រទាប់បាតភ្នែក (OCT & ICG)។ ការព្យាបាល និងផលវិបាក ជំងឺស្វិតស្រទាប់បាតភ្នែកប្រភេទ Wet AMD ត្រូវធ្វើការព្យាបាលជាចាំបាច់តាម៣របៀប រួមមាន៖ • ព្យាបាលដោយប្រើឡាស៊ែរ៖ មានឥទ្ធិពល ទៅភ្ជិតសរសៃឈាមដែលមានជ្រាបឈាម និងកាត់បន្ថយសរសៃឈាមដុះថ្មី • ព្យាបាលដោយចាក់ថ្នាំ៖ ការប្រើប្រភេទថ្នាំ Anti-Vascular Endothelial Growth Factor (Anti-VEGF) ចាក់ទៅក្នុងភ្នែក ដើម្បីកាត់បន្ថយនូវការដុះលូតលាស់នៃសរសៃឈាមថ្មីៗ ដែលងាយដាច់ និងជ្រាបឈាម • ការវះកាត់៖ ធ្វើឡើងក្នុងករណីមានសរសៃឈាមដុះថ្មីច្រើន ដែលត្រូវព្យាបាលរួមជាមួយការបាញ់ឡាស៊ែរ (PDT)។ ការបាត់បង់គំហើញមិនអាចស្រោចស្រង់បានដោយសារ Wet AMD នឹងកើនឡើងរហូត ទៅដល់៨៨% ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមិនបានទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា។ វិធីសាស្រ្តក្នុងការការពារ យើងអាចបញ្ចៀសខ្លួនពីជំងឺស្វិតស្រទាប់បាតភ្នែកបាន ដោយកាត់បន្ថយនូវកត្តាប្រឈមមួយចំនួនដែលយើងអាចធ្វើទៅបានតួយ៉ាង កាត់បន្ថយ ការទទួលទានអាហារប្រភេទខ្លាញ់ បញ្ឈប់ការ សេពគ្រឿងស្រវឹង ផ្តាច់បារី និងថែរក្សាសុខភាពមិនឲ្យមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ ឬជំងឺប្រចាំកាយជាដើម។ អាយុកាន់តែច្រើន តែងតែជួបប្រទះនូវបញ្ហាភ្នែកជាញឹកញាប់ ដូច្នេះ ចំពោះអ្នកដែលមានអាយុចាប់ ពី៥០ឆ្នាំឡើងទៅ គួរទៅពិនិត្យភ្នែករៀងរាល់មួយឆ្នាំម្ដង ដើម្បីតាមដានសុខភាព ភ្នែក។ ទោះបីមានការស្រវាំងតិចតួចក្ដី ត្រូវតែទៅទទួលការពិនិត្យ និងព្យាបាលពីអ្នកឯកទេសចក្ខុរោគឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីអាចជួយសង្គ្រោះពីការបាត់បង់គំហើញទាន់ពេលវេលា។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនង លេខទូរស័ព្ទ៖ ០១២ ៩២២ ៩៤២  អ៊ីម៉ែល៖ amarinmarmd@gmail.com បកស្រាយដោយ​៖ សាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ារ អមរិន្ទ ឯកទេសចក្ខុរោគ មានតួនាទីជាអនុប្រធានការិយាល័យបច្ចេកទេស និងជាប្រធានផ្នែកចក្ខុរោគ នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះអង្គឌួង ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Share
Top