Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Black and white sport cap

$18.15
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout
(096) 7888-017 info@healthtime.tips (096) 7888-017
English English
ភាសាខ្មែរ ភាសាខ្មែរ
Login
Createx Logo
  • Mar 15, 2019 |
  • 5 years ago |
  • 3.1K views

ការពារពីការបង្ករោគនៅតម្រងនោមពិសេសស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ

ការបង្ករោគនៅតម្រងនោម ជាការរលាកដែលបណ្តាលមកពីមេរោគនៅបំពង់បង្ហួរនោម ដែលជាទូទៅស្ត្រីមានផ្ទៃពោះអាចប្រឈមកាន់តែខ្លាំងឡើងចន្លោះសប្តាហ៍ទី៦ និងសប្តាហ៍ទី២៤។ ការកើនឡើងនូវភាពប្រឈមនេះមួយផ្នែកដោយសារការផ្លាស់ប្តូររូបរាងតម្រងនោម ព្រោះស្បូនរបស់ស្ត្រីចាប់ផ្តើមរីកធំ ហើយធ្ងន់ប៉ះលើប្លោកនោម កាត់បន្ថយលំហូរទឹកនោម ជាហេតុបណ្តាលឲ្យមានការបង្ករោគ។ ក្នុងករណីម្តាយមានការបង្ករោគនៅតម្រងនោម នោះទារកអាចប្រឈមនឹងការកើតមិនគ្រប់ខែ ឬមិនគ្រប់ទម្ងន់ រីឯម្តាយមានការពិបាកក្នុងការព្យាបាលដោយសារការប្រើប្រាស់ថ្នាំក្នុងរយៈពេលមានផ្ទៃពោះមានកម្រិត ហើយប្រសិនបើម្តាយធ្វើការការពារបានត្រឹមត្រូវ នោះការបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ទារកនឹងត្រូវបានកាត់បន្ថយ។ ដូច្នេះ គន្លឹះមួយចំនួនខាងក្រោមនឹងជួយឲ្យអនាគតអ្នកម្តាយជំនាន់ថ្មី ឬអ្នកម្តាយគ្រប់រូប អាចកាត់បន្ថយនូវហានិភ័យ ក៏ដូចជាការពារខ្លួនពីការបង្ករោគទាំងនោះ៖ • ពិសាទឹក ៦ទៅ៨កែវក្នុងមួយថ្ងៃ ប្រសិនបើអាចអ្នកគួរពិសា បន្ថែមនូវទឹកក្រែនបឺរីច្របាច់ស្រស់ដែលមិនដាក់ស្ករឲ្យបានជាប្រចាំ • ទទួលទានវីតាមីន C (២៥០ ទៅ៥០០មីលីក្រាម) បេតាការូទែន (២៥០០០ ទៅ ៥០០០០ IU ក្នុងមួយថ្ងៃ) និងស័ង្កសី (៣០ទៅ៥០មីលីក្រាម) ដើម្បីប្រឆាំងជំងឺ • មុនពេលប្រើប្រាស់បន្ទប់ទឹកសាធារណៈ អ្នកគួរសម្អាតជាមួយផលិតផលសម្លាប់មេរោគនៅចានបង្គន់ និងកម្រាលឥដ្ឋជុំវិញបង្គន់ជាមុនសិនដែលអាចមានជាស្ព្រៃយ៍បាញ់  ឬក្រដាសសើមសម្លាប់មេរោគជាដើម • បង្កើតទម្លាប់បត់ជើងតូចភ្លាមៗ រាល់ពេលឈឺបត់ជើង និងបត់ជើងឲ្យអស់ • ត្រូវបត់ជើងតូចរាល់មុនពេល និងក្រោយពេលរួមភេទ • បន្ទាប់ពីបត់ជើងតូច ត្រូវជូតដោយក្រដាសសើមថ្នមៗឲ្យស្អាត និងស្ងួត តែត្រូវប្រាកដថាជូតពីមុខទៅក្រោយ • ឧស្សាហ៍ផ្លាស់ប្តូរខោទ្រនាប់ជាប្រចាំ ហាមស្លៀកខោរឹប និងតឹងពេក • កុំត្រាំក្នុងអាងហែលទឹកច្រើនជាង៣០នាទី ឬ២ដងក្នុងមួយថ្ងៃ • ចៀសវាងការបរិភោគអាហារកំប៉ុង ស្រា បារី កាហ្វេ • មិនត្រូវប្រើប្រាស់សាប៊ូដែលកាត់ខ្លាំង សាប៊ូដុសខ្លួន ក្រែមប្រឆាំងមេរោគត្រង់តំបន់ផ្លូវទឹកនោម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកគួរប្រញាប់ជួបជាមួយគ្រូពេទ្យ និងធ្វើការព្យាបាលឲ្យបានលឿនបំផុត ប្រសិនបើអ្នកនៅតែមានឱកាសឆ្លងមេរោគនៅត្រង់ប្លោកនោម ដែលអ្នកអាចដឹងបានតាមរយៈសញ្ញាមួយចំនួនខាងក្រោម៖ • ឈឺចាប់រាល់ពេលបត់ជើង • បត់ជើងតូចញឹកញាប់ជាងមុន និង/ឬមានអារម្មណ៍ថាមិនអស់ • មានអារម្មណ៍ថាចង់បត់ជើងតូចភ្លាមៗរាល់ពេលឈឺបត់ជើង • មានឈាម ឬខ្ទុះក្នុងទឹកនោម • ឈឺចាប់ត្រង់តំបន់ពោះផ្នែកខាងក្រោម • ឈឺចាប់រាល់ពេលធ្វើការរួមភេទ • គ្រុនញាក់ ក្តៅខ្លួន បែកញើស ចង្អោរ ក្អួត • បរិមាណទឹកនោមខុសធម្មតា អាចតិច ឬច្រើនជាងមុន • ទឹកនោមមានសភាពល្អក់ មានក្លិនអាក្រក់ ឬក្លិនឆ្អេះជាងមុន • មានអារម្មណ៍ឈឺ តឹង និងធ្ងន់ត្រង់តំបន់ប្លោកនោម។ “ការពារប្រសើរជាងព្យាបាល” ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

Pregnancy & Baby
Share
  • Mar 04, 2019 |
  • 5 years ago |
  • 3.2K views

អាថ៌កំបាំងនៃការឲ្យទារកប៉ះទ្រូងម្តាយភ្លាមក្រោយកើត

ការឲ្យទារកប៉ះស្បែកម្តាយក្រោយពេលកើតភ្លាម ត្រូវបានហៅម៉្យាងទៀតថា “ស្បែកប៉ះស្បែក” ឬ “ការថែរក្សាកូនតាមបែបសត្វកង់ហ្គូរូ”។ វិធីសាស្ត្រនេះត្រូវ បានអនុវត្តទូទាំងពិភពលោក ក្នុងគោលបំណងជួយទារកសម្របខ្លួនទៅនឹងជីវិតនៅខាងក្រៅស្បូន និងជួយម្តាយដើម្បីចាប់ផ្តើមបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយព្រមទាំងដើម្បីបង្កើតទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធរវាងកូន និងម្តាយទៀតផង។ ស្បែកប៉ះស្បែកក៏ជួយដល់ការលូតលាស់ផ្នែករាងកាយ និងចិត្តរបស់កូនផងដែរ។ អ្វីជាស្បែកប៉ះស្បែក? វិធីសាស្ត្រនេះជាទូទៅត្រូវបានសំដៅដល់ការអនុវត្តដែលទារកត្រូវបានជូតឲ្យស្ងួតជាមុន រួចយកទៅដាក់ផ្ទាល់ទៅលើទ្រូងរបស់ម្តាយក្រោយពេលសម្រាលទាំងម្តាយទាំងកូនត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយភួយដ៏កក់ក្តៅជាមួយគ្នា និងទុកចោលយ៉ាងហោចណាស់មួយម៉ោង ឬរហូតដល់ទារកបានបៅដោះដំបូងរួចរាល់។ គួរបញ្ជាក់ថា ទារកត្រូវស្វែងរកការបៅដោះម្តាយដោយខ្លួនឯង មិនត្រូវមានជំនួយពីម្តាយ ឬក្រុមគ្រូពេទ្យឡើយ។ ការប៉ះស្បែក និងស្បែកក៏អាចកើតមានគ្រប់ពេលដែលទារកត្រូវការការលួងលោម ភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងដើម្បីជួយបង្កើនការផ្គត់ផ្គង់ទឹកដោះម្តាយផងដែរ។ ផលប្រយោជន៍ មានភស្តុតាងកាន់តែច្រើនឡើងៗដែលបានអះអាងអំពីសារសំខាន់នៃស្បែកប៉ះស្បែកក្រោយសម្រាលដែលក្នុងនោះមានដូចជា៖  • ជួយដល់ម្តាយ និងទារកអាចសម្រាក សម្រួលអារម្មណ៍ • ជួយគ្រប់គ្រងកម្រិតចង្វាក់បេះដូង និងការដកដង្ហើមរបស់ទារក ហេតុនេះពួកគេអាចសម្របខ្លួនបានល្អជាងមុនពេលនៅខាងក្រៅស្បូន • ជំរុញការរំលាយអាហារ និងបង្កើនចំណង់បៅដោះម្តាយ • ជួយរក្សាសីតុណ្ហភាពរាងកាយបានល្អ • ចម្លងបាក់តេរីល្អដែលមានលើស្បែកម្តាយដល់ទារក ដើម្បីជួយការពារប្រឆាំងនឹងការឆ្លងមេរោគ • ជំរុញការបញ្ចេញអ័រម៉ូនសម្រួលដល់ការបញ្ចេញទឹកដោះ។ ក្រៅពីនេះ ទារកអាចទទួលបានផលប្រយោជន៍ជាច្រើនទៀតដូចជា៖ • ជួយសម្រួលការស្រូបចូលអុកស៊ីសែន • កាត់បន្ថយអ័រម៉ូនស្ត្រេស (cortisol) • លើកទឹកចិត្តដល់ឥរិយាបថមុនពេលបំបៅ • ជួយបង្កើនការលូតលាស់ • កាត់បន្ថយការស្នាក់នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ • ជួយបង្កើនបរិមាណទឹកដោះ និងបរិមាណអង់ទីករដែលមានក្នុងទឹកដោះដំបូង។ ដើម្បីឲ្យវិធីសាស្ត្រនេះប្រព្រឹត្តដោយភាពជោគជ័យបាន លុះណាតែមានជំនួយពីក្រុមគ្រូពេទ្យ ដោយក្នុងនោះ៖ • ម្តាយទាំងអស់ត្រូវប៉ះស្បែក និងស្បែកជាមួយកូនក្រោយពេលសម្រាល យ៉ាងហោចណាស់រហូតក្រោយការបំបៅដំបូងរួចរាល់ ឬកាន់តែយូរតាមតែទារកចង់បាន • ម្តាយទាំងអស់ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យបំបៅដោះដំបូងខណៈពេលនោះ គឺនៅពេលដែលទារកបង្ហាញសញ្ញាត្រៀមខ្លួនដើម្បីបៅ • ម្តាយ និងទារកដែលមិនមានទំនាក់ទំនងជាមួយការប៉ះស្បែកភ្លាមៗក្រោយពេលសម្រាល ត្រូវបានគេលើកទឹកចិត្តឲ្យចាប់ផ្តើមទំនាក់ទំនងនេះឲ្យបានកាន់តែឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន មិនថានៅពេលណា ឬកន្លែងណាក៏ដោយ។ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Pregnancy & Baby
Share
  • Jan 10, 2019 |
  • 5 years ago |
  • 8.3K views

ការត្រៀមខ្លួនមុនពេលចាប់ផ្តើមមានផ្ទៃពោះ

ការត្រៀមមានផ្ទៃពោះ គឺជាការរៀបចំលក្ខណៈទុកជាមុននៃមាតាគ្រប់រូបដែលមានបំណងប្រាថ្នាចង់បានបុត្រ និងម្តាយមានសុខភាពល្អអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ រហូតដល់ផ្តល់កំណើតដល់បុត្ររបស់ខ្លួន។ ជាក់ស្តែង ដើម្បីត្រៀមទទួលយកការមានផ្ទៃពោះតាមការរំពឹងទុក ស្ត្រីគ្រប់រូបត្រូវ៖ • មានគម្រោងច្បាស់លាស់ និងការធ្វើសកម្មភាព • ជួបជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតដើម្បីពិគ្រោះយោបល់ និងសាកសួរព័ត៌មានផ្សេងៗពីសំណាក់គ្រូពេទ្យនូវយុទ្ធសាស្រ្តនៃការការពារ ព្យាបាល និងចៀសវាងពីការកើតជំងឺមួយចំនួនដូចជា ជំងឺកាមរោគ ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺផ្លូវចិត្ត ជំងឺលើសសម្ពាធឈាម ជំងឺសន្លាក់ ជំងឺរុំារ៉ៃ • ទទួលទានជាតិដែក អាស៊ីតហ្វូលិក និងវីតាមីនចម្រុះអំឡុងពេលពពោះ • បញ្ឈប់ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង ការជក់បារី និងការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សេងៗដោយខ្លួនឯង • ចៀសវាងនូវសារធាតុគីមីដែលបំពុលបរិស្ថាន ជាពិសេសថ្នាំបាញ់សត្វល្អិត • រក្សាទម្ងន់ឲ្យស្ថិតក្នុងកម្រិតមួយមានសុខភាពល្អ • ការថែរក្សាខ្លួនឲ្យមានសុខភាពល្អនៅពេលមានផ្ទៃពោះ • ការចាក់វ៉ាក់សាំងបង្ការ និងរបៀបនៃការរស់នៅ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ របបចំណីអាហារផ្សេងៗ ជាពិសេសអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះជាដើម។ តេស្តគួរធ្វើមុនចាប់ផ្តើមមានផ្ទៃពោះ មុនពេលសម្រេចចិត្តចាប់ផ្តើមមានផ្ទៃពោះ ស្រ្តីគ្រប់រូបគួរធ្វើតេស្តតាមដានមួយចំនួនតាមការណែនាំរបស់វេជ្ជបណ្ឌិតដូចជា ការធ្វើតេស្តរកក្រុមឈាម និងជំងឺឆ្លងផ្សេងៗដូចជា មេរោគអេដស៍ មេរោគស្វាយជំងឺរលាកថ្លើមបេ និងប្រភេទសេជាដើម។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា នេះជាការតាមដានជំហានដំបូង និងចាំបាច់បំផុត ដើម្បីបង្ការនូវជំងឺដែលអាចកើតមានអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ ជាពិសេសអាចជួយកាត់បន្ថយការចម្លងពីម្តាយទៅកូន។ សារធាតុចាំបាច់ដែលស្រ្តីគួរប្រើជាប្រចាំ បន្ទាប់ពីបានធ្វើតេស្តរួចរាល់ និងទទួលបានលទ្ធផលល្អ ស្ត្រីនឹងតម្រូវឲ្យទទួលទានសារធាតុបំប៉នចាំបាច់មួយចំនួនបន្ថែមជាប្រចាំ រួមមាន៖ • ជាតិដែក (សាច់ត្រី និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិ) • ជាតិកាល់ស្យូម (ទឹកដោះគោ) • អ៊ីយ៉ូត (ត្រី ស៊ុត និងអំបិល) • វីតាមីនសេ (បន្លែ និងផ្លែឈើ) • អាស៊ីតហ្វូលិក (បន្លែបៃតង ស៊ុត) • វីតាមីនបេ វីតាមីនK និងសារធាតុបំប៉នជាច្រើនផ្សេងទៀត។ ស្ថានភាពដែលស្ត្រីស័ក្តិសមក្នុងការមានបុត្រ គឺស្រ្តីត្រូវស្ថិតក្នុងវ័យបន្តពូជ មានសុខភាពល្អ គ្មានជំងឺប្រចាំកាយ និងមានស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារសមរម្យ ដោយឡែក ករណីមួយចំនួនដែលស្រ្តីត្រូវបានទាមទារឲ្យពន្យារពេលក្នុងការចាប់ផ្តើមមានផ្ទៃពោះគឺមានជំងឺតំណពូជផ្សេងៗ មានជំងឺឆ្លង ឬកំពុងព្យាបាល និងករណីមានជំងឺផ្លូវចិត្តជាដើម។ ករណីដែលស្រ្តីមិនអាចមានផ្ទៃពោះ លក្ខខណ្ឌសុខភាពមួយចំនួនមិនអនុញ្ញាតឲ្យស្ត្រីមានផ្ទៃពោះដាច់ខាត បន្ទាប់ពីស្ត្រីត្រូវបានរកឃើញថាមាន៖ • ភាពមិនប្រក្រតីនៃក្រពេញមេជីវិតញី ៤០% (PCOS) • ការស្ទះដៃស្បូន ៤០% (Endometriosis Pelvis Infection) • បញ្ហាស្បូន ៥% ( ដុំស្បូន មហារីក) • វិបត្តិនៃការអត់កូនដែលពុំមានមូលហេតុច្បាស់លាស់ ១៥%។ ផលវិបាកដែលមិនបានរៀបចំផែនការច្បាស់លាស់ ប្រសិនបើមិនបានរៀបចំនូវផែនការទាំងអស់ខាងលើនោះទេ ស្រ្តីគ្រប់រូបអាចមានផ្ទៃពោះជាមួយកត្តាប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗ ដូចជា៖ • កូនកើតមកមិនគ្រប់លក្ខណៈ • សម្រាលកូនមុនថ្ងៃកំណត់ • ប្រឈមនឹងការរលូតកូន • ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះរួមជាមួយនឹងជំងឺក្រឡាភ្លើង • ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះរួមជាមួយនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែម • ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះជាមួយនឹងជំងឺអូតូអុីនម៉ូញ (Auto Immune) • វិបត្តិក្នុងការមិនមានបុត្រជាដើម។ ស្រ្តីគ្រប់រូបដែលស្ថិតនៅក្នុងវ័យបន្តពូជត្រូវត្រៀមលក្ខណៈជាមុនឲ្យបានត្រឹមត្រូវមុននឹងយកបុត្រ ដើម្បីទទួលបាននូវបុត្រាបុត្រីដែលមានសុខភាពល្អ ប្រាជ្ញាឆ្លាតវៃ និងដើម្បីស្រ្តីដែលជាមាតាមានសុខភាពល្អផងដែរ ទាំងពេលមានផ្ទៃពោះរហូតដល់សម្រាលបុត្រ និងក្រោយសម្រាលផងដែរ គឺល្អទាំងម្តាយទាំងកូន។ សូមស្រ្តីដែលមានផ្ទៃពោះទាំងអស់ត្រូវអញ្ជើញទៅពិគ្រោះយោបល់ និងទទួលការពិនិត្យដោយវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសឲ្យបានទៀងទាត់រៀងរាល់ខែ ព្រោះការតាមដានអាចជួយបង្ការ និងព្យាបាលនូវជំងឺផ្សេងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ ពេលសម្រាល និងក្រោយសម្រាលផងដែរ។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត យូ ម៉ូលីន ឯកទេស សម្ភព និងរោគស្រ្តី នៃមជ្ឈមណ្ឌលជាតិ គាំពារមាតា និងទារក បន្ទប់ពិគ្រោះជំងឺ ម៉ីស៊ីថាច យូម៉ូលីន និងគ្លីនិកសម្ភពក្បាលថ្នល់ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ   

Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby
Share
  • Dec 15, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 4K views

អ្វីទៅដែលហៅថាការបូមទឹកភ្លោះ?

  ការបូមទឹកភ្លោះ ជាការដោតម្ជុលដោយឆ្លងកាត់ ស្បែកពោះម្តាយ ស្បូន និងស្រោមទឹកភ្លោះ ដើម្បីបឺតយកទឹក ភ្លោះក្នុងបរិមាណ ១០ ទៅ ២០ មីលីលីត្រ យកទៅ វិភាគ ដែលជាទូទៅ គេធ្វើក្នុងអាយុគភ៌ ចន្លោះ ១៥ ទៅ ១៨ សប្តាហ៍។ ហេតុអ្វីបានជាធ្វើការបូមទឹកភ្លោះ? គេធ្វើការបូមទឹកភ្លោះក្នុង៖  - ករណីធ្វើតេស្តឈាមម្តាយក្នុងអំឡុងពេលពពោះ មានការប្រឈមមុខខ្ពស់នឹងជំងឺខុសប្រក្រតីពីកំណើត - ករណីឃើញភាពខុសប្រក្រតីតាមការពិនិត្យអេកូរូបរាងកូនក្នុងពោះ - ករណីមានប្រវត្តិគ្រួសារមានជំងឺតំណពូជ ឬជំងឺ ពីកំណើត - ករណីមានប្រវត្តិកូនមុន ឬផ្ទៃពោះមុនមានជំងឺខុស ប្រក្រតីពីកំណើត។ ការបូមទឹកភ្លោះមិនអាចរកឃើញគ្រប់ជំងឺខុសប្រក្រតីរបស់ទារកពីកំណើតទេ តែអាចរកមើលនូវ ជំងឺពីកំណើតមួយចំនួន ក្នុងករណីឪពុក និងម្តាយ មានកត្តាប្រឈមមុខខ្ពស់ដូចជា៖ - Down syndrome ជំងឺទ្រីសូមីទី ២១ ដែលប៉ះពាល់ដល់បញ្ញា និងសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរ។ - Sickle cell disease ជំងឺតំណពូជគ្រាប់ឈាមក្រហមរាងកណ្តៀវ ដែលងាយនឹងបែក ធ្វើឲ្យមានភាពស្លេកស្លាំង និងប៉ះពាល់ដល់ការដឹកជញ្ជូនអុកស៊ីសែនទៅសរីរាង្គសំខាន់ផ្សេងៗ។ - Cystic fibrosis ជំងឺតំណពូជដែលប៉ះពាល់ទៅលើការបញ្ចេញនូវជាតិរំអិល ពិសេសក្នុងសួត និងលំពែង ដែលអាចមានការប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរដល់សុខភាព។ - Muscular dystrophy ជំងឺតំណពូជដែលប៉ះពាល់ដល់មុខងារសាច់ដុំ ធ្វើឲ្យសាច់ដុំទន់ អាចពិបាកក្នុងការដើរ ឈរ ធ្វើចលនា និងកម្រើកសាច់ដុំ។ - Tay-Sachs and similar diseases ជាជំងឺតំណពូជដែលប៉ះពាល់ទៅលើកោសិកាបញ្ជា ដែលនៅក្នុងខួរក្បាល និងឆ្អឹងកងខ្នង។ ក្រៅពីនេះ ការបូមទឹកភ្លោះអាចរកឃើញនូវភាពខុសប្រក្រតីនៃការបិទមិនជិតនូវខួរឆ្អឹងកងខ្នងនិងឆ្អឹងលលាដ៏ក្បាលកូន ក្នុងករណីដែលអេកូពិបាកមើលឃើញ។ ការបូមទឹកភ្លោះក្នុងត្រីមាសទី ៣ដើម្បីរកមើលនូវភាពទុំរបស់សួតទារក ក្នុងការ កំណត់ឲ្យទារកកើតក្នុងលក្ខខណ្ឌណាមួយ។ ការបូមទឹកភ្លោះក៏អាចវិភាគនូវមេរោគមួយចំនួនដែលបញ្ជាក់ថាទារកពិតជាមានឆ្លងពីម្តាយ ឬអត់។ ការបូមទឹកភ្លោះប្រកបដោយបទពិសោធន៍ខ្ពស់អាចកាត់បន្ថយនូវផលវិបាកដូចជាការបាត់បង់កូនក្រោយបូមទឹកភ្លោះ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទំនាក់ទំនង អាសយដ្ឋាន៖ ផ្ទះលេខ៤ ផ្លូវ៥៤៨ សង្កាត់បឹងកក់១ ខណ្ឌទួលគោក ភ្នំពេញ លេខទូរស័ព្ទ៖ ០១២/០៧០ ៦៨ ៥០ ៧៥   អុីម៉ែល៖ doctor_tysovannaroth@yahoo.com បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ទី សុវណ្ណរដ្ឋឯកទេសសម្ភព-រោគស្ត្រី និងជាប្រធានផ្នែកសម្ភព-រោគស្ត្រី នៃមន្ទីរសម្រាកព្យាបាល និងសម្ភព មាតា ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby
Share
  • Dec 14, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 16K views

សញ្ញាណនៃជំងឺពងបែកដៃ ជើង មាត់ លើកុមារ

ជំងឺពងបែកដែលភាសាបច្ចេកទេសហៅថា Hand-Foot-and-Mouth Disease ជាប្រភេទមួយនៃជំងឺកើតលើបាតដៃ បាតជើង ក្នុងមាត់ និងលើខ្លួនរបស់កុមារទាំងមូល នៅចន្លោះអាយុក្រោម៥ឆ្នាំ (ដោយឡែក សម្រាប់មនុស្សពេញវ័យក៏អាចកើតមានដែរ តែមិនស្តែងចេញជារោគសញ្ញាទេ)។ ជំងឺនេះត្រូវបានបែងចែកជា ២ទៅតាមប្រភេទមេរោគ តែទម្រង់នៃការស្តែងចេញគឺប្រហាក់ប្រហែលគ្នា។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ និងស្ទើរតែគ្រប់តំបន់ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា តែងប្រឈមជំងឺពងបែកនេះ ពិសេសនៅរដូវធ្លាក់ខ្យល់ គ្រាន់តែនៅឆ្នាំខ្លះវាពុំបានស្តែងចេញជាលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរប៉ុណ្ណោះ។ មូលហេតុ និងការឆ្លង ជំងឺពងបែកលើកុមារនេះបង្កឡើងពីវីរុស ២ប្រភេទរួមមាន៖ • Coxsackie virus៖ មានអត្រានៃការកើតឡើងញឹកញាប់ច្រើន តែវាមានលក្ខណៈស្រាល • EV71៖ បង្កឡើងក្នុងអត្រាតិចតួចប៉ុណ្ណោះតែអ្នកជំងឺភាគច្រើនមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ និងគ្រោះថ្នាក់ខ្ពស់។ វីរុសទាំង២ប្រភេទនេះមាននៅក្នុងលំហ ឆ្លងដោយផ្ទាល់ទៅកាន់កុមារ ហើយបន្តឆ្លងទៅកុមារផ្សេងទៀតតាមរយៈការប៉ះពាល់ស្បែកដែលមានដំបៅ។ សញ្ញាសម្គាល់ ទោះបីជំងឺពងបែកលើកុមារនេះបង្កឡើងពីវីរុស២ប្រភេទខុសគ្នាយ៉ាងណាក៏ដោយ តែរោគសញ្ញាដែលស្តែងចេញជារួមដូចគ្នា គឺឡើងកម្តៅរាងកាយ បន្ទាប់មកចាប់ផ្តើមចេញពងបែក នៅលើបាតដៃឬបាតជើង ក្នុងមាត់ រួចចេញពេញខ្លួនតែម្តង ដែលទីតាំងទាំង ៣មានសភាពក្រាស់ជាងកន្លែងផ្សេង។ ក្រៅពីនេះ កុមារអាចនឹងថយចុះនូវចំណង់អាហារដែលធ្វើឲ្យពួកគេហេវហត់ អស់កម្លាំង និងប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំការពាររាងកាយ មិនអាចទប់ទល់នឹងជំងឺនេះបាន។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ការពិនិត្យលើសញ្ញាគ្លីនិកដោយគ្រូពេទ្យឯកទេសត្រូវបានធ្វើឡើងដំបូងបំផុតដើម្បីសន្និដ្ឋានពីជំងឺនេះ។ តែក្នុងករណីពិសេសដើម្បីឲ្យកាន់តែច្បាស់ គ្រូពេទ្យនឹងយកជាតិខ្ទុះ ឬរំអិលនៅក្នុងបំពង់កកុមារទៅពិនិត្យ និងធ្វើការបណ្តុះមេរោគនៅមន្ទីរពិសោធន៍ធំៗ ដូចជាមន្ទីរពិសោធន៍ប៉ាស្ទ័រជាដើម។ ការព្យាបាល គួរបញ្ជាក់ថា គ្មានថ្នាំប្រភេទណាមួយជាក់លាក់ដែលត្រូវបានយកមកព្យាបាលជំងឺពងបែកនេះទេមានតែការប្រើប្រាស់ថ្នាំទៅតាមរោគសញ្ញារបស់កុមារប៉ុណ្ណោះ ដូចជា បញ្ចុះកម្តៅ ឬថ្នាំសម្អាតលើស្បែក និងជំនួយដល់ការទទួលទានអាហារដោយមានការគណនាលើកម្រិតតម្រូវការកាល់ឡូរីសមស្របសម្រាប់កុមារម្នាក់ៗ។ ការប្រើប្រាស់អង់ទីប៊ីយ៉ូទិកមិនត្រូវបានណែនាំនោះទេក្នុងករណីជំងឺនេះ លុះត្រាតែដំបៅមានលក្ខណៈក្លាយ និងធ្ងន់ធ្ងរ ព្រមទាំងមានវេជ្ជបញ្ជាត្រឹមត្រូវពីគ្រូពេទ្យឯកទេសរោគកុមារ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កុមារនឹងអាចជាសះស្បើយដោយខ្លួនឯងទោះបីមិនបានទទួលការព្យាបាល ប្រសិននេះជាករណីស្រាល។ ផ្ទុយមកវិញ ប្រសិនបើមានការលេចចេញនូវផលវិបាករបស់ជំងឺនោះ វានឹងបង្កឲ្យមានជំងឺរលាកខួរក្បាល(Encephalitis) រលាកស្រោមខួរ (Meningitis) ឬទន់អវយវៈ (Flaccid Paralysis) ដោយសារវីរុសជាពិសេសគឺវីរុស​ EV71 ដែលប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិតកុមារបាន។ ការការពារ ដោយសារតែករណីពងបែកលើកុមារនេះអាចឆ្លងបន្តទៅកុមារផ្សេងទៀត តាមរយៈការប៉ះពាល់ផ្ទាល់ ឬការនៅក្បែរគ្នា ពិសេសកុមារនៅតាមមត្តេយ្យសាលា ដូច្នេះ ឪពុកម្តាយ ឬលោកគ្រូអ្នកគ្រូដែលដឹងថាកុមារកំពុងមានជំងឺនេះ ត្រូវឲ្យកុមារសម្រាកនៅផ្ទះយ៉ាងហោចណាស់ ១សប្តាហ៍។ គួរបញ្ជាក់ថាគ្មានវ៉ាក់សាំងសម្រាប់ចាក់ការពារនោះទេសម្រាប់លក្ខណៈទូទៅនៃពិភពលោក ដោយឡែកមាន តែប្រទេសចិនមួយប៉ុណ្ណោះមានវ៉ាក់សាំងនេះ តែក៏មិនទាន់ត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយពេញពិភពលោកដែរ។ នៅពេលសង្កេតឃើញកុមារមានពងបែកលើស្បែក ឪពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាលត្រូវប្រញាប់នាំពួកគេមកប្រឹក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេសរោគកុមារ ដែលនៅជិតបំផុតឲ្យបានឆាប់រហ័ស។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះដែរ ត្រូវរក្សាកុមារឲ្យនៅផ្ទះដើម្បីកាត់បន្ថយការចម្លងបន្តទៅកុមារផ្សេង និងផ្តល់អាហារឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យកុមារថយកម្លាំង។ បកស្រាយដោយ៖ សាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត ឈ ប៊ុនណា ឯកទេសរោគកុមារ ផ្នែកជំងឺធ្ងន់ និងសង្គ្រោះបន្ទាន់នៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby
Share
  • Nov 28, 2018 |
  • 5 years ago |
  • 6K views

ចាញ់កូនខ្លាំងអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដែរឬទេ?

ការក្អួតចង្អោរគឺជាបទពិសោធន៍ទូទៅមួយដែលស្រ្តីមានផ្ទៃពោះប្រមាណពី ៧០%-៨០% ធ្លាប់បានជួបប្រទះ។ ចំពោះស្ត្រីភាគច្រើន អាការៈនេះនឹងបាត់ទៅវិញបន្ទាប់ពីត្រីមាសទី១ តែក៏មានស្រ្តីមួយចំនួនតូចនៅតែបន្តមានអាការៈនេះ រហូតសម្រាលបុត្រហើយ។ សំណួរ៖ នាងខ្ញុំមានអាយុ ២៤ឆ្នាំ កម្ពស់១ម៉ែត្រ៦៥ ទម្ងន់៦៧គីឡូក្រាម កំពុងមានទម្ងន់២ខែមកហើយ ដែលជាកូនដំបូង។ ខ្ញុំឧស្សាហ៍វិលមុខខ្លាំងញឹកញាប់ ពិសេសមុនពេលគេង និងក្រោកពីគេង ព្រមទាំងចង់ក្អួតតាំងពីមានទម្ងន់បាន១ខែមកម្លេះ ដូច្នេះហើយខ្ញុំតែងប្រើថ្នាំចាញ់ជាប្រចាំ។ តើការប្រើថ្នាំចាញ់ជាប្រចាំអាចប៉ះពាល់ដល់ទារក និងម្តាយទេ? តើមានវិធីសាស្ត្រណាផ្សេងឬទេ សម្រាប់បំបាត់អាការៈនេះ? ចម្លើយ៖ ក្នុងអំឡុងត្រីមាសទីមួយនៃការមានផ្ទៃពោះ ស្ត្រីភាគច្រើនតែងជួបប្រទះនឹងការក្អួតចង្អោរ អស់កម្លាំង ព្រមទាំងវិលមុខទៀតផង ដែលជាទូទៅអាការៈនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាអាការៈចាញ់កូន។ មូលហេតុដែលបណ្តាលឲ្យមានអាការៈចាញ់កូនយ៉ាងខ្លាំងនេះ គឺមិនទាន់ដឹងនៅឡើយទេ។ ប៉ុន្តែ ការសិក្សាមួយបានលើកឡើងថា អាការៈនេះប្រហែលជាអាចបណ្តាលមកពីការផ្លាស់ប្តូរអ័រម៉ូនអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះនេះតែម្តង។ វាក៏អាចមកពីកត្តាតំណពូជផងដែរ ព្រោះមានកើតឡើងចំពោះតែស្រ្តីណាដែលសមាជិកគ្រួសាររបស់គាត់ (ម្តាយ និងបងប្អូនស្រី) ធ្លាប់មានអាការៈបែបនេះ។ ពេលចង្អោរម្តងៗធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍មិនស្រួលនោះទេ តែដំណឹងល្អនោះគឺថាអាការៈនេះមិនបានផ្តល់ជាផលអាក្រក់ដល់អ្នក និងកូននោះឡើយ ហើយវាជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា ជាការពពោះប្រកបដោយសុខភាពល្អទៀតផង។ ការចង្អោរអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះជារឿងធម្មតា តែវាក៏អាចបង្ហាញប្រាប់ពីបញ្ហាមួយចំនួន ដែលអាចកើតមានផងដែរ។ អ្នកគួរប្រញាប់ទូរស័ព្ទទៅគ្រូពេទ្យភ្លាមៗ ប្រសិនបើអ្នកមានអាការៈដូចខាងក្រោម៖ • ការចង្អោរនៅតែបន្តពេញមួយថ្ងៃ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកមិនអាចញ៉ាំអាហារ និងផឹកទឹកបាន • ការក្អួតកើតឡើង៣ទៅ៤ដងក្នុង១ថ្ងៃ ឬមិនមានសមត្ថភាពអាចទុកអាហារក្នុងក្រពះបាន • ស្រកទម្ងន់គួរឲ្យកត់សម្គាល់ • ដួលសន្លប់ ឬវិលមុខ • មិនសូវនោម ឬបរិមាណទឹកនោមថយចុះ • បេះដូងលោតញាប់ • ឧស្សាហ៍ឈឺក្បាល • អត់សប្បាយចិត្ត ជូរមាត់ ឬធុំក្លិនខ្លួន • អស់កម្លាំងខ្លាំង • វង្វេងវង្វាន់ ឬរវើរវាយ។ ការព្យាបាល និងការការពារពីការចង្អោរក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ គឺដូចគ្នាទៅនឹងការថែទាំសុខភាពខ្លួនឯង និងការប្រើប្រាស់វិធីព្យាបាលនៅផ្ទះដូច្នោះដែរ។ វិធីសាស្រ្តខាងក្រោមអាចជួយអ្នកបាន៖ • ទទួលទានរបបអាហារដែលសាប • ទទួលទានតិចៗ តែច្រើនដង • ញ៉ាំអាហារជាមួយខ្ញី • ផឹកទឹកឲ្យបានច្រើននៅពេលអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ថាចង់ក្អួត • ចៀសវាងការញ៉ាំអាហារហឹរ និងអាហារមានខ្លាញ់ច្រើន • ញ៉ាំអាហារសម្រន់ដែលមានសារជាតិប្រូតេ អ៊ីនខ្ពស់ • គួរចៀសវាងពីរំញោចទាំងឡាយណាដែលធ្វើឲ្យអ្នកចង់ក្អួត។ ស្រ្តីភាគច្រើនយល់ថាការប្រើប្រាស់ឱសថធម្មជាតិ ឬឱសថក្នុងផ្ទះមិនបានធ្វើឲ្យគាត់ធូរស្បើយឡើយ ដូច្នេះ គាត់អាចប្រាប់គ្រូពេទ្យដើម្បីឲ្យគ្រូពេទ្យចេញវេជ្ជបញ្ជា ដែលអាចព្យាបាលអាការៈនេះបានកាន់តែជាក់លាក់ ដូចជាវីតាមីន B6 និងថ្នាំផ្សេងទៀតជាដើម។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃ Anna Women and Baby’s Center ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby
Share
  • Nov 09, 2018 |
  • 6 years ago |
  • 5.2K views

ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺខុសប្រក្រតីទារកក្នុងផ្ទៃ

ការរកមើលនូវជំងឺខុសប្រក្រតីរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ គឺជាការស្វែងរកនូវភាពមិនធម្មតាទាំងរូបរាងកាយ និងបម្រែបម្រួលក្រូម៉ូសូមឬហ្សែនណាមួយដែលមិនត្រឹមត្រូវ ឬដែលអាចឲ្យទារកសម្រាលមកមានសុខភាពមិនល្អ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនេះ រួមមានទាំងការពិនិត្យអេកូទារកក្នុងផ្ទៃ ពិសេសនៅត្រីមាសទី១ និងត្រីមាសទី២ ការពិនិត្យតេស្តឈាមទៅលើម្តាយ ទាក់ទងនឹង ជំងឺអាប់បញ្ញាកូនមួយចំនួនដែលកើតញឹកញាប់ (down syndrome screening: ដែលអាចធ្វើចន្លោះពីអាយុគភ៌ ១១សប្តាហ៍៥ថ្ងៃ ទៅ១៣សប្តាហ៍៥ថ្ងៃ ឬពី ១៤សប្តាហ៍ ទៅ១៧សប្តាហ៍) និង (Non-Invasive Prenatal Testing: ជាតេស្តឈាមដែលអាចសិក្សា ទៅលើហ្សែនរបស់ទារកក្នុងឈាមម្តាយ ដែលអាចធ្វើ ចាប់ពីអាយុគភ៌ ១០សប្តាហ៍ ទៅដល់ ២៥ សប្តាហ៍)។ តេស្តដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះមិនមានការប៉ះពាល់ ដល់សុខភាពម្តាយ និងទារកទេ។ មានតេស្តមួយចំនួនទៀតដែលគេធ្វើសម្រាប់បញ្ជាក់នូវភាពខុសប្រក្រតីរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ បន្ទាប់ពីការធ្វើតេស្តខាងលើឃើញមានបញ្ហា។ ការបូមយកជាលិកាសុក ការបូមទឹកភ្លោះ ការបូមឈាមពីទងសុករបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ អាចឲ្យយើងធ្វើការសិក្សាបានយ៉ាងច្បាស់ទាក់ទងនឹងភាពខុសប្រក្រតីនៃក្រូម៉ូសូម ហ្សែន ការឆ្លងមេរោគ និងភាពខុសប្រក្រតីនៃសារជាតិគីមីមួយចំនួន ដែលបញ្ចេញពីទារកក្នុងផ្ទៃ។ ដោយការធ្វើតេស្តទាំងនេះ តម្រូវឲ្យមានការចាក់ម្ជុលឆ្លងកាត់ស្បូន ស្រោមទឹកភ្លោះ សុក ឬទងសុក ដូចនេះ វានឹងអាចផ្តល់នូវផលវិបាកមួយចំនួន ដូចជាការបែកទឹកភ្លោះ ការឆ្លងរោគដល់ទារក និងអាចឈានដល់ការរលូតកូន។ គេសង្កេតឃើញ ការបាត់បង់កូនដោយការបូមទឹកភ្លោះ មានប្រហែល ៦ភាគរយ ហើយអត្រានេះនឹងកើនឡើងក្នុងករណីការបូមទឹកភ្លោះនៅអាយុគភ៌ក្រោម ១៥សប្តាហ៍។ អត្ថប្រយោជន៍ក្នុងការស្វែងរកនូវភាពខុសប្រក្រតីរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ គឺដើម្បីទទួលនូវការព្យាបាលឲ្យបានមុនពេលទារកកើត និងដើម្បីកាត់បន្ថយនូវផលវិបាក។ ក្នុងករណីជំងឺមួយចំនួនទៀត គឺដើម្បីត្រៀមលក្ខណៈពិសេសណាមួយក្នុងការទទួលទារកពេលកើត និងការចិញ្ចឹមបីបាច់ទារកឲ្យបានសមស្របទៅនឹងសុខភាព របស់ពួកគេ។ ករណីមួយចំនួនតូចដែលទារកប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរ មិនអាចព្យាបាលបានក្រោយពេលកើត នោះការពិភាក្សាក្នុងការបញ្ចប់គភ៌ អាចនឹងធ្វើឡើងរវាងក្រុមគ្រួសារ។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ទី សុវណ្ណរដ្ឋ ឯកទេសសម្ភព-រោគស្ត្រី និងជាប្រធានផ្នែកសម្ភព-រោគស្ត្រី នៃមន្ទីរសម្រាកព្យាបាល និងសម្ភពមាតា ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Other Diseases Other Diseases Pregnancy & Baby Pregnancy & Baby
Share
  • Nov 07, 2018 |
  • 6 years ago |
  • 11.2K views

មិនសូវសម្បូរទឹកដោះបំបៅកូន គួរធ្វើបែបណា?

ជាទូទៅ អ្នកម្តាយគ្រប់រូបត្រូវបានផ្តល់ដំបូន្មានឲ្យធ្វើការបំបៅដោះកូនយ៉ាងតិច ៦ខែក្រោយសម្រាល ប៉ុន្តែ ចំពោះអ្នកម្តាយមួយចំនួនបែរជាជួបប្រទះជាមួយនឹង បញ្ហាកង្វះទឹកដោះក្នុងអំឡុងពេលដ៏សំខាន់នេះ។ តើបញ្ហាវាបណ្តាលមកពីកត្តាអ្វីខ្លះ ហើយត្រូវដោះស្រាយបែបណា? សំណួរ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ២៥ឆ្នាំ កម្ពស់ ១ម៉ែត្រ ៦៣ និងទម្ងន់ ៤៨ គីឡូក្រាម ជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនឯកជន។ នាងខ្ញុំទើបនឹងសម្រាលកូនបានប្រហែល៤ខែ និងមានបញ្ហាលំបាកមួយចំនួនក្នុងការបំបៅដោះកូន។ ខ្ញុំខ្លាចថាកូនបៅមិនឆ្អែត ដោយសារមិនសូវមានទឹកដោះចេញ។ ដោយឡែក កូនរបស់ខ្ញុំ មានការឡើងទម្ងន់ធម្មតា គ្រាន់តែគាត់បង្ហាញអាកប្បកិរិយាបៅមិនឆ្អែត ឬឃ្លានម្តងទៀតបន្ទាប់ពីបំបៅហើយ និងពេលខ្លះទឹកដោះលែងចេញ មុនពេលកូនរបស់ខ្ញុំបៅឆ្អែត។ តើខ្ញុំអាចបន្ថែមអាហារខាងក្រៅដល់កូនឬទេ ប្រសិនបើគាត់បៅមិនឆ្អែត? តើគួរធ្វើដូចម្តេចដើម្បីបង្កើនការបញ្ចេញទឹកដោះ? តើអ្វីខ្លះដែលខ្ញុំគួរធ្វើ និងចៀសវាងនៅអំឡុងពេលបំបៅដោះ? ចម្លើយ៖ ជាការពិត ការបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយ ជាវិធីសាស្រ្តដែលងាយស្រួល ផ្តល់នូវសុខភាពល្អ ហើយថែមទាំងមិនចាំបាច់ចំណាយប្រាក់ទៀតផង។ អ្នកដឹងទេ? ទាំងម្តាយ និងកូនសុទ្ធតែទទួលបាននូវអត្ថប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើនពីវិធីសាស្រ្តមួយនេះ។ ចំពោះកូន ពួកគេនឹងទទួលបាននូវអង្គបដិបក្ខ (អង់ទីករ) និងសារធាតុចិញ្ចឹមដ៏ប្រសើរពីម្តាយ ជាពិសេសតាមរយៈការបំបៅដោះដំបូងនោះតែម្តង។ ទឹកដោះម្តាយអាចការពារកូនពីជំងឺផ្តាសាយគ្រុនក្តៅ និងជំងឺ ដែលបង្ករោគមួយចំនួនទៀត។ លើសពីនេះទៀត វាថែមទាំងជួយកាត់បន្ថយនូវអត្រាប្រឈមនៃបណ្តុំរោគសញ្ញាស្លាប់ភ្លាមៗ (SIDS) របស់កុមារទៀតផង។ ការសិក្សាមួយបានបញ្ជាក់ថា កុមារដែលបំបៅដោយទឹកដោះម្តាយទំនងជាអាចមាននូវជំងឺហឺត រាក ជំងឺបង្ករោគនៅត្រចៀក និងជំងឺធាត់ តិចជាងកុមារដែលមិនបានទទួលនូវការបំបៅដោយទឹកដោះម្តាយ។ ចំពោះម្តាយវិញ វិធីសាស្ត្រនេះបង្កឲ្យមានលក្ខណៈងាយស្រួល ហើយថែមទាំងជួយកាត់បន្ថយនូវ ជំងឺមហារីកស្បូន ជំងឺមហារីកដោះ និងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២ទៀតផង។ គុណប្រយោជន៍ដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយទៀតសម្រាប់អ្នកម្តាយជំនាន់ថ្មីគឺ ការសម្រករាង ដោយសារវាអាចដុតបំផ្លាញកាល់ឡូរីបានយ៉ាងច្រើន។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើម្តាយមិនមានទឹកដោះគ្រប់គ្រាន់ទេនោះ យើងក៏មានវិធីសាស្ត្រជាច្រើន ដើម្បីជួយបង្កើនទឹកដោះ។ ខាងក្រោមនេះ ជាដំណើរនៃការផលិតទឹកដោះ៖ • ទឹកដោះត្រូវបានផលិតនៅពេលមានតម្រូវការ នេះមានន័យថានៅពេលទឹកដោះត្រូវបានបញ្ចេញអស់ មិនថាតាមរយៈការបំបៅកូន ឬការច្របាច់ចេញនោះទេ ទឹកដោះនឹងផលិតថ្មីទៀតដើម្បីបំពេញទឹកដោះចាស់ដែលបាត់បង់។ • នៅពេលសុដន់សម្បូរទឹកដោះហើយ ការផលិតទឹកដោះថ្មីក៏មិនសូវធ្វើឡើងដែរដោយហេតុថាវានឹងបញ្ជូនជាសញ្ញាទៅកាន់ទីតាំងផលិតទឹកដោះ ឲ្យធ្វើការផលិត យឺតៗ។ • ផ្ទុយមកវិញ ពេលសុដន់គ្មានទឹកដោះ ការផលិតនឹងធ្វើឡើងកាន់តែលឿនជាងធម្មតា។ នេះបានបញ្ជាក់ថា មានការបំបៅកាន់តែច្រើន នោះការផលិត ក៏មានកាន់តែច្រើនដែរ ដោយសារពេលសុដន់គ្មានទឹកដោះកាន់តែញឹកញាប់ ទឹកដោះកាន់តែច្រើននឹងត្រូវបានផលិត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដំណើរការផ្គត់ផ្គង់នេះអាចប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពក៏អាស្រ័យនឹងរបៀបដែលកូនប៉ះនឹងសុដន់ម្តាយ ឥរិយាបថត្រឹមត្រូវពេលបំបៅ និងអាហារូបត្តម្ភ ផងដែរ។ ប្រសិនបើកូនអ្នកបឺតជញ្ជក់ទឹកដោះមិនបានត្រឹមត្រូវទេ ការភ្ញោចទៅលើការផលិតទឹកដោះមកវិញក៏មិនបានល្អដែរ។ វិធីសាស្រ្តមួយទៀត ដើម្បីជំរុញការផលិតទឹកដោះគឺបំបៅ រួចច្របាច់ចោលបន្ថែមទៀត។ ជួនកាល ក្រោយពេលអ្នកបំបៅកូនហើយ សុដន់របស់អ្នក មិនអាចឲ្យជាសញ្ញាពេញលេញមួយថាអស់ទឹកដោះទេ ដូច្នេះអ្នកអាចច្របាច់ទឹកដោះអ្នកចេញបន្ថែមទៀត បន្ទាប់ពីកូនអ្នកបៅរួចហើយ។ ការដែលធ្វើបែបនេះ អាចរំញោចឲ្យរាងកាយរបស់អ្នកឲ្យផលិត និងផ្គត់ផ្គង់ទឹកដោះបានច្រើនជាងមុន បើទោះបីការច្របាច់ចេញនេះបានតែមួយទៅពីរតំណក់ក៏ដោយ។ *    ម៉្យាង ការយកចិត្តទុកដាក់ថែរក្សាខ្លួនឯងក៏អាចជះឥទ្ធិពលលើការផ្គត់ផ្គង់ទឹកដោះ និងការផលិតទឹកដោះផងដែរ។ សូមព្យាយាមទទួលទាននូវ របបអាហារល្អៗ និងផឹកទឹកឲ្យបានច្រើន។  មិនតែប៉ុណ្ណោះ ត្រូវព្យាយាមរកពេលសម្រាកបន្ធូរបន្ថយអារម្មណ៍ និងយកចិត្តទុកដាក់លើខ្លួនឯងឲ្យបានច្រើន ដូចជាងូតទឹក គេងមួយស្របក់ អានសៀវភៅជាដើម។ វាអាចជារឿងមួយដែលពិបាកក្នុងការរកពេលវេលាមួយដើម្បីថែរក្សាខ្លួនឯង ប៉ុន្តែសូមចងចាំថា ថែរក្សាខ្លួនអ្នកគឺថែរក្សាកូនរបស់អ្នកផងដែរ។ *    ប្រសិនបើការព្រួយបារម្ភរបស់អ្នកចំពោះការមានទឹកដោះតិចពេកហួសពីអ្វីដែលត្រូវបានណែនាំខាងលើនោះអ្នកអាចទៅរកអ្នកឯកទេសខាងបំបៅដោះកូនគឺ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna ដែលធ្វើការនៅ Women Baby’s Center។ អ្នកឯកទេសបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយអាចជាជំនួយការដ៏ប្រសើរបំផុត ដើម្បីកំណត់ពីហេតុផលដែលទំនងកើតមានឡើងចំពោះបញ្ហានេះ ព្រមទាំងអាចផ្តល់នូវការពិភាក្សាស្តីពីផែនការថែទាំខ្លួនឯង ធ្វើយ៉ាងណាបង្កើនបរិមាណ ទឹកដោះឲ្យបានច្រើន អតិបរមាផងដែរ។ ដរាបណាកូនរបស់អ្នកមានភាពសប្បាយរីករាយ សុខភាពល្អ និងកំពុងលូតលាស់ អ្នកមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភ អំពីការផ្គត់ផ្គង់ទឹកដោះម្តាយទេ។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តីនៃ Anna Woman and Baby’s Center ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Ear Nose Throat Ear Nose Throat Ear Nose Throat Pregnancy & Baby
Share
  • Oct 17, 2018 |
  • 6 years ago |
  • 5.1K views

ការឡើងកម្តៅ អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ

ការឡើងកម្តៅនៅអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ គឺជាសញ្ញាដែលគួរឲ្យបារម្ភមួយ ដោយសារវាអាចទាក់ទងនឹងមូលហេតុមួយចំនួនដែលទាមទារឲ្យមានការព្យាបាលជាបន្ទាន់ ស្របពេលដែលមូលហេតុមួយចំនួនផ្សេងទៀតអាចមិនសូវចោទជាបញ្ហាឡើយ។ ដូចនេះ ការពិនិត្យឲ្យបានច្បាស់លាស់ជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ គឺជារឿងចាំបាច់នៅអំឡុងពេលនេះ។  សំណួរ៖ ខ្ញុំមានអាយុ ២៨ឆ្នាំ កម្ពស់ ១ម៉ែត្រ៥៥ ទម្ងន់ ៦០គីឡូក្រាម ជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុន សព្វថ្ងៃខ្ញុំមានផ្ទៃពោះ ៣ ខែហើយ។ ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ ផ្ចិតរបស់ខ្ញុំឡើងក្តៅ ហើយរាងកាយក៏ឧស្សាហ៍ឡើងកម្តៅញឹកញាប់។ តើវាបណ្តាលមកពីមូលហេតុអ្វីខ្លះ? តើវាអាចប៉ះពាល់ដល់ខ្ញុំ និងកូនក្នុងផ្ទៃខ្ញុំដែរឬទេ? ចម្លើយ៖ ជាដំបូង អ្នកត្រូវស្វែងយល់ជាមុន ថាសីតុណ្ហភាពក្នុងកម្រិតប៉ុន្មានដែលអាចចាត់ទុកបានថាជាអាការៈក្តៅខ្លួន។ សម្រាប់មនុស្សពេញវ័យ ជាទូទៅ សីតុណ្ហភាពដែលត្រូវបានវាស់ដោយសម្ភារៈវាស់កម្តៅនៅក្នុងមាត់ឃើញថាលើសពី៣៨,៣ ដឺក្រេសេ ទើបអាចចាត់ទុកបានថាជាសញ្ញាក្តៅខ្លួន។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើអាការៈក្តៅខ្លួន នេះមិនបាត់ទៅវិញក្នុងរយៈពេលពី ២៤ ទៅ ៣៦ម៉ោងទេនោះ អ្នកគួរធ្វើការណាត់ជួបជាមួយនឹងវេជ្ជបណ្ឌិត ដើម្បីពិនិត្យរកមើលមូលហេតុឲ្យបានច្បាស់លាស់។ ករណីដែលចាំបាច់ អ្នកអាចនឹងត្រូវចាប់ផ្តើមទទួលយកការព្យាបាលឲ្យបានឆាប់រហ័ស។ ដោយឡែក អ្នកគួរទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិតផងដែរប្រសិនបើអ្នកមានអាការៈរួមផ្សំមួយចំនួនដែលកើតមានស្របពេលក្តៅខ្លួនរួមមានដូចជា ការឈឺចាប់នៅតំបន់ពោះ ចង្អោរ ការកន្ត្រាក់ ឬឡើងកន្ទួល លើស្បែកជាដើម។ គួរបញ្ជាក់ថា អាការៈក្តៅ ខ្លួនអាចជាសញ្ញានៃជំងឺណាមួយ។ ដើម្បីកាត់បន្ថយអត្រាកើតឡើងនៃអាការៈក្តៅខ្លួននេះឲ្យនៅកម្រិតទាបបំផុត អ្នកអាចអនុវត្តទៅតាមគន្លឹះខ្លះៗរួមទាំងការលាងសម្អាតដៃឲ្យបានញឹកញាប់ និងចៀសវាងការប៉ះពាល់ជាមួយនឹងអ្នកដែលកំពុងមានជំងឺ។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃ Anna Women and Baby’s Center ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Ear Nose Throat Pregnancy & Baby
Share
  • Oct 11, 2018 |
  • 6 years ago |
  • 14.5K views

ហេតុអ្វីបានជា ពិបាកក្នុងការមានផ្ទៃពោះ?

ការពិបាកក្នុងការមានផ្ទៃពោះ ខុសពីពាក្យថាពិបាកមានកូន ហើយមូលហេតុក៏ខុសគ្នាដែរ។ ការពិបាកមានផ្ទៃពោះ រាប់ទាំងការពិបាកបង្កកំណើត ការពិបាកទុំជាប់របស់កូនក្នុងស្រទាប់រដូវ ដែលបញ្ជាក់ថាស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ។ ការពិបាកមានកូន គឺរាប់ទាំងការពិបាកមានផ្ទៃពោះ និងការពិបាកក្នុងការទ្រទ្រង់កូនឲ្យមានការលូតលាស់រហូតដល់អាយុគភ៌ដែលទារកអាចកើតមកមានជីវិតរស់បាន។ អាយុដែលទារកអាចកើតមករស់បាន គឺខុសគ្នាទៅតាមលក្ខខណ្ឌវិស័យសុខាភិបាល ប្រទេសនីមួយៗ ដែលអាចចាប់ពី ២២ សប្តាហ៍ទៅ ២៦ សប្តាហ៍ និងពេលខ្លះអាចទៅដល់ ២៨សប្តាហ៍។ ការពិបាកមានផ្ទៃពោះ គឺជាការរួមភេទទៀងទាត់ដោយមិនមានការការពារលើសពី១២ខែ នៅតែមិនមានកូន។ គេសង្កេតឃើញ ១០ភាគរយនៃស្ត្រី អាយុ ពី១៥ទៅ ៤៤ឆ្នាំ  នៅសហរដ្ឋអាមេរិក និង ៨ ទៅ ១២ភាគរយ នៃស្ត្រីទូទាំងពិភពលោក។ គេសង្កេតឃើញថាប្រហែលជា ៤៥ ទៅ ៥០ភាគរយនៃគូដែលពិបាកមានផ្ទៃពោះ គឺបណ្តាលមកពីមូលហេតុខាងបុរស។ មូលហេតុញឹកញាប់មានដូចជា ការផលិតមេជីវិតពីក្រពេញពងស្វាសមិនបានល្អ អាចមានចំនួនតិច ចលនាខ្សោយ ឬរូបរាងមិនល្អដែលមិនអាចមកបង្កកំណើតបាន និងមកពីការស្ទះបំពង់បង្ហូរមេជីវិត ដែលមិនមានការបញ្ចេញមេជីវិត ពេលបញ្ចេញទឹកកាមម្តងៗ។ មូលហេតុផ្សេងទៀត ដូចជា ការបញ្ចេញទឹកកាមចូលទៅខាងក្នុងទ្វារមាសស្ត្រីមិនបានត្រឹមត្រូវការកង្វះអ័រម៉ូនពីក្រពេញអុីប៉ូហ្វីស ដែលបញ្ជាទៅក្រពេញពងស្វាសឲ្យផលិតមេជីវិតបុរស ការបង្កើតប្រព័ន្ធភាពសុំាប្រឆាំងនឹងមេជីវិតបុរស។ ការពិបាកមានផ្ទៃពោះក៏អាចបណ្តាលមកពីខាងស្ត្រីមួយផ្នែកដែរ។ មូលហេតុញឹកញាប់ គឺមកពីមិនមានការបញ្ចេញមេជីវិតស្ត្រីក្នុងវគ្គរដូវ ពិសេសស្ត្រីដែលមានវ័យលើសពី ៤០ឆ្នាំឡើង ស្ត្រីដែលមានបញ្ហាពងទឹកច្រើននៅកន្សោមមេជីវិត ស្ត្រីដែលមានកម្រិតអ័រម៉ូនប្រូឡាក់ទីនខ្ពស់ ស្ត្រីដែលមានបញ្ហាលើមុខងារក្រពេញអ័រម៉ូនទីរ៉ូអុីត ឬស្ត្រីដែលមានបញ្ហាសុខភាពរុំារ៉ៃ។ មូលហេតុផ្សេងទៀត ដូចជាការស្ទះដៃស្បូនសងខាង ដុំស្បូនក្នុងស្រទាប់រដូវ ជំងឺអង់ដូមេទ្រីយ៉ូស ឬស្ត្រីមានការទទួលការព្យាបាលថ្នាំគីមី ឬកាំរស្មីពីមុន។ កត្តាផ្សេងៗទៀតដែលជះឥទ្ធិពលលើការពិបាកមានផ្ទៃពោះដូចជា ផ្សែងបារី ស្រា ការឡើង ឬស្រកទម្ងន់ខ្លាំងពេក ការបរិភោគមិនបានគ្រប់គ្រាន់ ពិសេសសារជាតិមួយចំនួនដូចជា ហ្វូលិកអាស៊ីត ជាតិដែក ស័ង្កសី និងវីតាមីនបេ១២ កង្វះខាតការហាត់ប្រាណ ឬហាត់លើសកម្រិតពេក ការឆ្លងជំងឺកាមរោគ ការប៉ះពាល់ជាមួយសារជាតិគីមីមួយចំនួនដូចជា ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត និងជំងឺផ្លូវចិត្ត។ ដើម្បីទទួលការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ ទាំងបុរស និងស្ត្រី ត្រូវមានការធ្វើតេស្តមួយចំនួន ដើម្បីរកមើលនូវមូលហេតុដែលពិបាកក្នុងការមានផ្ទៃពោះ។ តេស្តទាំងនោះរួមមាន ការពិនិត្យអេកូតាមទ្វារមាស អេកូលើពងស្វាសបុរស ការថតដៃស្បូន ការធ្វើតេស្តឈាមមួយចំនួន និងការពិនិត្យមេជីវិតបុរស។ មន្ទីរសម្រាកព្យាបាល និងសម្ភព មាតា មានទទួលពិគ្រោះ ពិនិត្យ និងព្យាបាលនូវការពិបាកមានផ្ទៃពោះ ដែលបណ្តាលមកពីមូលហេតុបុរស និងស្ត្រី។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទំនាក់ទំនង អាសយដ្ឋាន៖ ផ្ទះលេខ៤ ផ្លូវ៥៤៨ សង្កាត់បឹងកក់១ ខណ្ឌទួលគោក ភ្នំពេញ លេខទូរស័ព្ទ៖ ០១២/០៧០ ៦៨ ៥០ ៧៥   អុីម៉ែល៖ doctor_tysovannaroth@yahoo.com បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ទី សុវណ្ណរដ្ឋ ឯកទេសសម្ភព រោគស្ត្រី និងជាប្រធានផ្នែក សម្ភព-រោគស្ត្រី នៃមន្ទីរសម្រាកព្យាបាល និងសម្ភព មាតា ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

Pregnancy & Baby
Share
  • Sep 28, 2018 |
  • 6 years ago |
  • 10.8K views

ដូចម្តេចដែលហៅថា ការឆ្លងទន្លេ?

ការឆ្លងទន្លេ គឺជាពាក្យដែលគេប្រើក្នុងពេលដែលស្ត្រីឈឺពោះសម្រាលកូន។ ការសម្រាលកូន ប្រៀបដូចជារឿងធម្មជាតិ ដែលស្ត្រីជាអ្នកពពោះ និងជាអ្នកផ្តល់កំណើតដល់ជិវិតថ្មីមួយទៀត។ មិនថាការសម្រាលកូនដោយវះកាត់ ឬដោយធម្មជាតិទេ គឺស្ត្រីតែងតែអាចជួបនូវគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិតទាំងក្នុងពេលពពោះ ពេលឈឺពោះ​​ ពេលសម្រាលឬក្រោយសម្រាល។ ពេលខ្លះ គេឃើញស្ត្រីមានសុខភាពល្អធម្មតា មិនដែលមានជំងឺប្រចាំកាយពីមុនទេ តែស្ត្រីអាចនឹងជួបគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនក្នុងពេលពពោះ និងពេលសម្រាលបុត្រ។  ការអង្កេតអត្រាមរណភាពរបស់មាតាក្នុងពេលសម្រាលបុត្រទូទាំងពិភពលោក ដោយយោងទៅតាមព័ត៌មានរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោកគេសង្កេតឃើញថា ក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ អត្រាមរណភាពរបស់ស្រ្តីពេលសម្រាលកូនទូទាំងពិភពលោកបានធ្លាក់ចុះ ៤៤ភាគរយ ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៩០។ ប៉ុន្តែ ការប្រឈមមុខនេះនៅតែជួបប្រទះ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ លើស្ត្រី ៨៣០ នាក់ ដែលបានស្លាប់ដោយសារការពពោះ និងការសម្រាលកូន។ យោងតាមព័ត៌មានរបស់អង្គការមូលនិធិប្រជាជននៃអង្គការសហប្រជាជាតិ (UNFPA) នៅឆ្នាំ ២០១៧ ក៏បានបញ្ជាក់នូវអត្រាស្លាប់របស់ស្ត្រីក្នុងពេលពពោះ និងពេលសម្រាល គឺស្ត្រីម្នាក់ត្រូវបានស្លាប់រៀងរាល់ ២នាទី។ គេសង្កេតឃើញថា ការស្លាប់របស់ស្ត្រីក្នុងពេលសម្រាលកូនភាគច្រើន គឺបណ្តាលមកពីការធ្លាក់ឈាមច្រើនក្នុងពេលសម្រាល(១៥%)  ផលវិបាកនៃការរំលូតកូនមិនមានសុវត្ថិភាព(១៥%) ការលើសឈាមក្នុងពេលមានផ្ទៃពោះ(១០%) ការឆ្លងរោគក្រោយសម្រាល(៨%) ការធ្លាយស្បូនក្នុងពេលសម្រាលតាមធម្មជាតិ(៦%)  ការស្ទះសរសៃឈាមបេះដូង ឬសួតដោយទឹកភ្លោះ ឬកំណកឈាម(៣%) និងដោយសារតែស្ថានភាពជំងឺមុនពេលមានផ្ទៃពោះ(២៨%)។     ទោះជាការឆ្លងទន្លេជាពេលវេលាដ៏មានគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់ស្ត្រីក៏ដោយ ក៏ស្ត្រីអាចនឹងត្រូវបានការពារពីគ្រោះថ្នាក់ទាំងនោះដោយការពិនិត្យសុខភាពមុនមានផ្ទៃពោះ ការតាមដានផ្ទៃពោះឲ្យបានត្រឹមត្រូវការតាមដានក្នុងពេលសម្រាល និងក្រោយសម្រាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ស្ត្រីត្រូវជ្រើសរើសទីកន្លែងសម្រាលប្រកបដោយសុវត្ថិភាព មានក្រុមគ្រូពេទ្យជំនាញ និងមានកន្លែងវះកាត់។ ផលប្រយោជន៍ក្នុងការពិនិត្យសុខភាពស្ត្រី ៖  •    មុនពេលមានផ្ទៃពោះ៖ បើក្នុងករណីស្ត្រីមានបញ្ហាសុខភាព ត្រូវដឹងថាតើជំងឺនោះ រួមទាំងការព្យាបាល នឹងមានភាពប៉ះពាល់ដល់ស្រ្តីក្នុងពេល មានផ្ទៃពោះ ឬទារកដែរទេ? តើស្ត្រីអាចពពោះដោយសុវតិ្ថភាពឬទេ? •    ក្នុងពេលមានផ្ទៃពោះ៖ បើរកឃើញនូវបញ្ហា ណាមួយត្រូវមានការព្យាបាល ឬការពារឲ្យទាន់ពេលវេលា មុននឹងឈានទៅរកផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរ និងដើម្បីឈានទៅដល់ការសម្រាលប្រកបដោយសុវត្ថិភាព។ •    ក្នុងពេលសម្រាល និងក្រោយសម្រាល៖ ការតាមដានខ្ពស់ពីក្រុមគ្រូពេទ្យជំនាញ គឺអាចឲ្យស្ត្រី ចៀសផុតពីផលវិបាកនានា ដែលនាំឲ្យស្ត្រី និងទារកសម្រាលប្រកបដោយសុវត្ថិភាព។ សម្ភពមាតា គឺមានទទួលសម្រាលបុត្រតាមបែបធម្មជាតិ ដោយមិនមានការឈឺចាប់ និងសម្រាល ដោយការវះកាត់ ដោយមានការថែទាំខ្ពស់ពីក្រុមគ្រូពេទ្យជំនាញ និងឧបករណ៍តាមដានម្តាយ និងទារកទំនើបប្រកបដោយផាសុកភាព។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទំនាក់ទំនង អាសយដ្ឋាន៖ ផ្ទះលេខ៤ ផ្លូវ៥៤៨ សង្កាត់បឹងកក់១ ខណ្ឌទួលគោក ភ្នំពេញ លេខទូរស័ព្ទ៖ ០១២/០៧០ ៦៨ ៥០ ៧៥  អ៊ីម៉ែល៖ doctor_tysovannaroth@yahoo.com បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ទី សុវណ្ណរដ្ឋ ឯកទេសសម្ភព រោគស្ត្រី និងជាប្រធានផ្នែក សម្ភព-រោគស្ត្រី នៃមន្ទីរសម្រាកព្យាបាល និងសម្ភព មាតា ​©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Pregnancy & Baby
Share
  • Sep 19, 2018 |
  • 6 years ago |
  • 3.3K views

តើខ្ញុំអាចដកថ្គាមទាល់ ពេលកំពុងមានផ្ទៃពោះបានឬទេ?

ថ្គាមទាល់តែងត្រូវបានគ្រូពេទ្យណែនាំឲ្យដកចេញជាចាំបាច់ ទោះបីអ្នកមិនមានអាការៈឈឺចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ តែប្រសិនបើអ្នកកំពុងមានផ្ទៃពោះ ហើយកំពុងមានការឈឺចាប់វិញ តើអ្នកគួរដកចេញដែរឬទេ? សំណួរ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ២៥ឆ្នាំ កំពុងមានផ្ទៃពោះប្រាំពីរខែ ហើយពេលនេះ ខ្ញុំឈឺថ្គាមទាល់ខ្លាំងណាស់។ តើខ្ញុំអាចធ្វើការដកថ្គាមនេះចេញបានទេ? តើវាអាចប៉ះពាល់ដល់កូនក្នុងផ្ទៃខ្ញុំទេ? ចម្លើយ៖ បើប្អូនមានការឈឺចាប់ខ្លាំងទ្រាំពុំបាន គួរតែយកថ្គាមទាល់នោះចេញ ទោះបីប្អូនកំពុងមានផ្ទៃពោះក៏ដោយ។ កូនក្នុងផ្ទៃរបស់ប្អូននឹងមិនប៉ះពាល់ជាមួយការយកថ្គាមទាល់ចេញនោះទេ ប៉ុន្តែ \រឿងដែលត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នគឺ ទីតាំង និងជំហរ (Position of dental chair) របស់កៅអីធ្មេញ ធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យសង្កត់ទៅលើទារកក្នុងផ្ទៃ។ ម៉្យាងទៀត ប្អូនគួរទទួលការព្យាបាលជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ ទើបការព្យាបាលមានរយៈពេលលឿន។ បកស្រាយដោយ ៖​ ទន្តបណ្ឌិត ចៅ ស៊ីវកាយ នៃមន្ទីរពេទ្យទន្តសាស្ត្រ រំចង់ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

Ear Nose Throat Pregnancy & Baby
Share
Top