• Jul 06, 2018 |
• 6 years ago |
• 11.5K views

ស្វែងយល់ពី ជំងឺដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ

និយមន័យ ដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Ulcèregastro duodénal: UGD) ជាដំបៅស៊ីរូងទៅលើភ្នាសរបស់ក្រពះ ឬក៏ពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Couche muqueuse Couche musculeuse)។ ដំបៅទាំងនេះអាចកើតចំពោះមនុស្សគ្រប់វ័យ ដែលអាយុភាគច្រើន គឺចាប់ពី៤០ឆ្នាំឡើងទៅ ជាពិសេសកើតលើបុរសច្រើនជាងស្ត្រី (3M/1F)។ កត្តាបង្កហេតុ ជាទូទៅ ជំងឺនេះមានមូលហេតុចម្បង៥ រួមមាន៖ 1.     ការបង្កដោយមេរោគក្រពះ (Helicobacter pylori : HP) 2.     ការប្រើប្រាស់ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ប្រភេទ AINS ៨-២០% 3.     បញ្ហាស្ត្រេស (កំពុងតែជជែកគ្នានៅឡើយរវាងគ្រូពេទ្យឯកទេស និងគ្រូពេទ្យឯកទេស) 4.     ការមានទម្លាប់ជក់បារីជាប្រចាំ 5.     ការផឹកស្រា ឬប្រភេទអាល់កុលកម្រិតខ្ពស់ញឹកញាប់។   រោគសញ្ញា ភាគច្រើននៃអ្នកជំងឺដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ លេចចេញសញ្ញាដូចជា ការឈឺចុកចាប់នៅត្រង់ចុងដង្ហើម ឬផ្នែកខាងក្រោមឆ្អឹងជំនីស្តាំ ជួនកាល សាយដល់ក្រោយខ្នង ឬ ស្មាក្នុងកម្រិតតិច ឫ ខ្លាំងមានលក្ខណៈដូចជា អួលៗ រមួល ឬតឹងពោះ ជួនកាល ធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងបន្ទោបង់អាចមានលាមកពណ៌ខ្មៅ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ អ្នកជំងឺត្រូវបានសាកសួរ និងពិនិត្យលើដំបៅក្រពះបង្ហាញថា មានសញ្ញាច្បាស់លាស់ (៥០%) គឺជាការឈឺចុកចាប់របៀបជារមួលនៅតំបន់ចុងដង្ហើម មានលក្ខណៈរ៉ាំរ៉ៃ កើតរាល់ពេលមុនការហូបបាយ ហើយធូរស្រាល បន្ទាប់ពីបរិភោគអាហាររួច។ លើសពីនេះ ដើម្បីបញ្ជាក់រោគវិនិច្ឆ័យឲ្យកាន់តែច្បាស់ អ្នកជំងឺនឹងតម្រូវឲ្យធ្វើការឆ្លុះក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Fibroscopie Œso Gastro Duodenale: FOGD) ហើយច្រឹបយកសាច់ក្រពះ ទៅវិភាគ។   ផលវិបាកនៃជំងឺ ករណីមិនទទួលបានការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា អ្នកជំងឺអាចជួបនឹងផលវិបាកដូចជា៖ • ការហូរឈាមចេញពីដំបៅ ដែលបណ្តាលឲ្យមានការក្អួតឈាម ឬលាមកពណ៌ខ្មៅ • ការធ្លាយក្រពះ ឬពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ • ការស្ទះចំណីអាហារបញ្ជូនពីក្រពះទៅពោះវៀនតូចជាប់នឹងក្រពះ • បង្កឲ្យទៅជាដំបៅមហារីក។   ការព្យាបាល ចំពោះការព្យាបាលអ្នកជំងឺដំបៅក្រពះ ត្រូវប្រើថ្នាំលេបរយៈពេល ១ខែទៅ២ខែ ព្រមទាំងបរិភោគអាហារមានអនាម័យ ទៀងទាត់ពេលវេលា ចៀសវាងការប្រើថ្នាំផ្តេសផ្តាសដោយពុំបានពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ។ ការព្យាបាលដោយការវះកាត់ នឹងធ្វើឡើងចំពោះភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃដំបៅខ្លាំងពេក ដូចជាការធ្លាយ ការស្ទះ ឬក៏មហារីកក្រពះជាដើម។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ុក សារ៉ម ឯកទេសថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងមានតួនាទីជាអនុប្រធាន Département ផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រទូទៅ នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ  ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

• Jul 06, 2018 |
• 6 years ago |
• 9.8K views

គួរធ្វើអ្វីខ្លះ ក្នុងការដោះស្រាយជំងឺរាក?

ការប្រើប្រាស់ឱសថសម្រាប់បំបាត់ជំងឺរាកអាចធ្វើទៅបាន និងមានប្រសិទ្ធភាព ប្រសិនបានដឹងពីមូលហេតុដែលបង្កឲ្យមានជំងឺនោះឡើង យ៉ាងណាមិញ ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នដោយសារការសន្និដ្ឋានអាចមានភាពមិនត្រឹមត្រូវ។ គួរដឹងអ្វីខ្លះ ពីជំងឺរាក? ជំងឺរាកស្រួចស្រាវ អាចកើតមានឡើងភ្លាមៗ ដែលឱសថការីអាចធ្វើការព្យាបាលបាន ចំណែក ចំពោះជំងឺរាកដែលអូសបន្លាយច្រើនជាង  ៤សប្តាហ៍ អាចចាត់ចូលជាជំងឺរាករ៉ាំរ៉ៃ បង្កឡើងដោយមូលហេតុច្រើនរួមបញ្ចូលគ្នា   នាំឲ្យការព្យាបាលក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តឡើងទៅតាមស្ថានភាពនីមួយៗ ជាមួយនឹងការប្រើប្រាស់ឱសថខុសៗគ្នាផងដែរ។ ឱសថមួយចំនួនទៀតក៏អាចបណ្តាលឲ្យមានជំងឺរាកផងដែរដូចជា៖ •Colchicine •Digitaline •ឱសថពាសក្រពះ (Pansements digestifs) ក្នុងកម្រិតខ្ពស់ •Benfluorex •ថ្នាំផ្សះ។ ភាគច្រើននៃជំងឺរាកស្រួចស្រាវចំពោះមនុស្សពេញវ័យបណ្តាលមកពីការចម្លងដោយពពួកវីរុស Rotavirus និងពពួក Colibacilles Salmonelles Staphylocoques ចំណែកក្នុងករណីកម្រអាចបណ្តាលមកពី Shigelles ដែលការឆ្លងមានលក្ខណៈពេញមួយគ្រួសារ ឬចម្លងតាមភោជនីយដ្ឋាន។ បន្ថែមពីនោះ ជំងឺរាកក៏អាចលេចឡើង បន្ទាប់ពីមានដំណើរកម្សាន្តទៅកាន់ប្រទេសដែលមានបញ្ហាខ្វះខាតអនាម័យផងដែរ។ អ្វីគួរណែនាំ? ការតមអាហារហាក់ដូចជាគ្មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការធ្វើឲ្យរោគសញ្ញាធូរស្បើយនោះទេ   ដោយឡែក អ្នកត្រូវឲ្យអ្នកជំងឺបន្តញ៉ាំទឹកឲ្យបានច្រើន ដើម្បីបង្ការការបាត់បង់ជាតិទឹក  មានដូចជា  ទឹកឆ្អិនធម្មតា ទឹកតែ ទឹកដែលចម្រាញ់ពីបន្លែនានា (ដែលមានរួមបញ្ចូលនូវទឹក និងសារធាតុរ៉ែ) ឬកូកាកូឡា ដែលធ្វើការយ៉ាងល្អសម្រាប់ប្រឆាំងនឹងអាការៈរាក។ សម្រាប់ការណែនាំផ្សេងទៀតអាចមានដូចជា៖ • អាចប្រើប្រាស់ឱសថពពួក Lopéramide ដែលមានសមត្ថភាពទៅបន្ថយលំហូរនៃចលនាពោះវៀនដែលមានឈ្មោះដូចជា Lodiarid (Clément), Imossel (JP Martin), Dyspagon (Pirre Fabre) ឬ Peracel (Monot)។ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់ គឺអាចលេប ២គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃ ហាមលើសពី ៦គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែ ឱសថនេះមិនអាចប្រើប្រាស់ចំពោះកុមារអាយុក្រោម ៨ឆ្នាំ និងស្រ្តីមានផ្ទៃពោះទេ។ • ក្នុងករណីអ្នកដឹងពីមូលហេតុពិតប្រាកដក្នុងការបង្កជាបញ្ហារាកនេះ ថាទាក់ទងនឹងបាក់តេរី​អាចណែនាំឲ្យប្រើប្រាស់ឱសថអង់ទីប៊ីយ៉ូទិកពពួក Nifuroxazide ដែលអាចមានឈ្មោះ Bifix (Roche-Nicholas)។ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់គឺអាចលេប ៤គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលប្រើតែក្នុងរយៈពេល៣ថ្ងៃ។ ប្រភពយោង៖ Le vademecum de la médication officinale ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

• Jul 04, 2018 |
• 6 years ago |
• 1.7K views

Depression Talk

• Jul 04, 2018 |
• 6 years ago |
• 5.9K views

ជំងឺអុតស្វាយអាចកើតលើសពីម្តង ឬទេ?

ជំងឺអុតស្វាយកើតមាននៅលើអ្នកដែលមានប្រព័ន្ធការពាររាងកាយចុះខ្សោយ មិនមានអង់ទីក័រការពារពីម្តាយឬមិនបានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារ។ គេច្រើនសង្កេតឃើញជំងឺនេះ កើតច្រើនលើកុមារមានអាយុចន្លោះពី ៦ខែដល់១៥ឆ្នាំ។ សំណួរ ៖ កូនប្រុសនាងខ្ញុំអាយុ ៥ឆ្នាំ ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ កូនខ្ញុំមានចេញអុតស្វាយស្ទើរពេញខ្លួន។ នាងខ្ញុំចង់សួរគ្រូពេទ្យថាតើជំងឺនេះអាចឆ្លងពីមនុស្សម្នាក់ទៅម្នាក់ទៀតឬទេ? ហើយធ្វើយ៉ាងណាទៅទើបឆាប់ជាទៅវិញ? ចម្លើយ ៖ ជំងឺអុតស្វាយមាន៥ ប្រភេទ ហើយក៏អាចបង្ការ និងព្យាបាលបានដែរ។ ចំពោះជំងឺអុតស្វាយ អាចឆ្លងពីមនុស្សម្នាក់ទៅម្នាក់ទៀតបានតាមរយៈទឹករងៃ។ ជំងឺនេះអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ ព្រោះវាកើតជាដំបៅធំៗ និងគ្រប់កន្លែង ជាពិសេសកើតមានលើភ្នែក បំពង់ក ក្នុងត្រចៀក និងលើប្រដាប់ភេទជាដើម ហើយបន្សល់ជាស្នាមធំៗ។  គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ជំងឺអុតស្វាយអាចកើតលើសពីម្តងចំពោះមនុស្សម្នាក់ ហេតុនេះការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារបានចំពោះអ្នកធ្លាប់កើតប្រភេទអុតស្វាយកម្រិតស្រាល។ ពេលកូនមានជំងឺនេះ គួរតែបញ្ជូនកុមារ ទៅមន្ទីរពេទ្យដែលមានជំនាញច្បាស់លាស់ដើម្បីព្យាបាល និងគួរតែលុបបំបាត់គំនិតដែលថាពេល មានជំងឺអុតស្វាយ មិនបាច់ទៅជួបគ្រូពេទ្យជំនាញគ្រាន់តែទុកឲ្យអ្នកជំងឺ ងូតទឹក និងមិនបាច់មានការព្យាបាលនោះ។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ជា គឹមហោ ឯកទេសរោគកុមារ នាយករងប្រតិបត្តិមន្ទីរពេទ្យចំការមន និងជាប្រធានគ្លីនិកពេជ្រស័ក្តិសិទ្ធិ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Jul 03, 2018 |
• 6 years ago |
• 6.4K views

ស្រទាប់ខាងក្រោមភ្នែក ខ្មៅ ព្រោះតែអ្វី?

ជាធម្មតា នៅពេលដែលអ្នកមានស្រទាប់ខាងក្រោមភ្នែកខ្មៅ ពេលនោះអ្នកជុំវិញប្រាកដជាសួរថា “តើអ្នកគេងមិនគ្រប់គ្រាន់មែនទេ?” ឬក៏មិត្តភក្តិចំអន់ថា អ្នកមានទឹកមុខអាក្រក់មើលជាដើម។ ការស្តាប់លឺពាក្យសម្តីទាំងនោះ ពិតជាធ្វើឲ្យអ្នកអាក់អន់ស្រពន់ចិត្ត និងមិនពេញចិត្តចំពោះរូបសម្ផស្សរបស់អ្នកជាមិនខាន ដូច្នេះ វាពិតជាមានសារសំខាន់ក្នុងការរកមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យស្រទាប់ខាងក្រោមភ្នែកខ្មៅ ហើយរកវិធីការពារនូវបញ្ហាចោទឡើងទាំងនោះ។ ក្រៅពីហេតុផលថាអ្នកគេងមិនបានគ្រប់គ្រាន់ និងការសេពគ្រឿងស្រវឹង នៅមានកត្តាផ្សេងៗដទៃទៀតដូចជា៖ កត្តាហ្សែន ៖ មនុស្សមួយចំនួនមានស្រទាប់ខាងក្រោមភ្នែកខ្មៅតាំងពីកុមារភាព ដែលអាចជាលក្ខណៈតំណពូជ។ចំពោះមនុស្សមួយចំនួនស្រទាប់ភ្នែកខ្មៅនោះនឹងបាត់ទៅវិញ នៅពេលពួកគេធំពេញវ័យ តែអ្នកខ្លះវិញមានជាប់រហូតពេញមួយជីវិត។ ប្រសិនបើអ្នកសង្កេតឃើញថាប្រវត្តិគ្រួសារមានបញ្ហានេះដូច្នេះ វាប្រហែលជាហេតុផលមួយសមស្របក្នុងការធ្វើឲ្យស្រទាប់ភ្នែកខ្មៅ។ ការតឹងច្រមុះ ៖ អាចធ្វើឲ្យសរសៃឈាមនៅតំបន់ជុំវិញភ្នែករីក ដែលជាមូលហេតុធ្វើឲ្យមានសភាពខ្មៅ។ ប្រសិនបើអ្នកផ្តាសាយ ឬមានបញ្ហាឆ្លងនៅប្រព័ន្ធដង្ហើម នោះអ្នកអាចមានស្រទាប់ភ្នែកខ្មៅនោះកើតឡើង។ ពណ៍ស្បែកមានសភាពមិនប្រក្រតី ៖ ស្បែកដែលនៅជុំវិញភ្នែករបស់អ្នកស្តើងជាងនៅកន្លែងផ្សេងៗ ដូច្នេះ ងាយនឹងមើលឃើញសរសៃឈាមណាស់ ហើយការបែងចែកសារធាតុមេឡានីនដែលជាសារធាតុផ្តល់ពណ៍ដល់រាងកាយអាចបង្កឲ្យលេចឡើងនូវស្រទាប់ភ្នែកខ្មៅនោះផងដែរ។ ពន្លឺព្រះអាទិត្យ ៖ ជាការពិត កម្តៅព្រះអាទិត្យបង្កឲ្យខ្លួនប្រាណយើងបង្កើតសារធាតុមេឡានីនកាន់តែច្រើន ដែលជាមូលហេតុធ្វើឲ្យស្រទាប់ខាងក្រោមភ្នែកកាន់តែខ្មៅ។ របៀបរស់នៅ ៖ ការជក់បារី ពិសាស្រា ផឹកកាហ្វេ ឬប្រើប្រាស់ថ្នាំ កុំឲ្យងងុយគេងអាចធ្វើឲ្យអ្នកគេងមិនបានគ្រប់គ្រាន់ក៏ជាមូលហេតុមួយក្នុងចំណោមកត្តាផ្សេងដែរ។ អាយុ ៖ នៅពេលដែលលោកអ្នកកាន់តែមានអាយុជ្រេទៅៗ នោះលោកអ្នកនឹងបាត់បង់សារធាតុខ្លាញ់ និងខូឡាជែននៅជុំវិញភ្នែក គួបផ្សំនឹងស្បែកស្តើងផងនោះ អាចបង្កើនភាពលេចឡើងនូវស្រទាប់ពណ៍ខ្មៅក្រោមភ្នែកកាន់តែច្បាស់។ ការបរិភោគអំបិលច្រើន ៖ បរិភោគអំបិលច្រើន ឬសូដ្យូមអាចបង្កឲ្យមានការរក្សាទុកសារធាតុរាវច្រើននៅក្នុងខ្លួន ជាពិសេសនៅម្តុំភ្នែក ហើយធ្វើឲ្យភ្នែកខ្មៅ។  ដូច្នេះ ដើម្បីចៀសវាសនូវបញ្ហាស្រទាប់ភ្នែកខ្មៅទាំងនោះ វិធីសាស្រ្តដែលល្អបំផុត គឺដឹងពីមូលហេតុ និងកត្តាទាក់ទងផ្សេងៗដែលបង្កឲ្យបញ្ហាទាំងនោះកើតមានឡើង។ ជាក់ស្តែង បើអ្នកគិតថាមូលហេតុមកពីអ្នកមិនបានគេងគ្រប់គ្រាន់ ដូច្នេះ អ្នកគួរតែគេងឲ្យបានច្រើនជាងនេះ។ បើសិនមកពីកម្តៅព្រះអាទិត្យ ដូចនេះ ត្រូវរកវិធីផ្សេងៗឲ្យនៅឆ្ងាយពីពន្លឺព្រះអាទិត្យជាដើម ហើយអាចប្រើប្រាស់ផលិតផលមានប្រសិទ្ធភាពឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

• Jul 03, 2018 |
• 6 years ago |
• 8.1K views

ជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺរលាកផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម 

និយមន័យ ជំងឺរលាកផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម គឺជាការបង្ករោគតាមផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម រួមមានតម្រងនោម បំពង់បង្ហូរនោម ប្លោកនោម បង្ហួរនោម និងក្រពេញប្រូស្តាត(បុរស) ដែលភាគច្រើនកើតក្នុងប្លោកនោមជាសរីរាង្គផ្ទុកទឹកនោម។ វាជាប្រភេទជំងឺឆ្លងកើតច្រើនជាងគេ ជួរទី២ នៃជំងឺឆ្លងផ្សេងទៀត ហើយស្ត្រីមានច្រើនជាងបុរស ១០ដងដោយសារតែកាយវិភាគវិទ្យា(Anatomy)។ ចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមិនបានគ្រប់គ្រងជាតិស្ករឱ្យបានត្រឹមត្រូវ អាចមានហានិភ័យទ្វេដងក្នុងការឆ្លងមេរោគតាមផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម។  មូលហេតុ និងកត្តាប្រឈម •កម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់ និងមិនបានគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវល្អ •ស្ករនៅក្នុងទឹកនោមជួយជំរុញការលូតលាស់របស់បាក់តេរី •ប្លោកនោមមិនបានបញ្ចេញទឹកនោមចោលទាំងស្រុងដោយសារប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទត្រូវបានប៉ះពាល់ •ភាគច្រើនជាស្ត្រីព្រោះបង្ហួរនោមមានលក្ខណៈកាយវិភាគវិទ្យាត្រង់ និងខ្លី ដែលជាកត្តាបង្កើនការចម្លងមេរោគ ឬបាក់តេរី •មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមលើសពី១០ឆ្នាំ •មានផលវិបាកជំងឺទឹកនោមផ្អែមរួចជាស្រេចដែលប៉ះពាល់តម្រងនោម ឬសរសៃឈាម   •អ្នកជំងឺធ្លាប់មានការឆ្លងមេរោគលើផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោមក្នុងឆ្នាំមុនហើយវាក៏មានហានិភ័យខ្ពស់នៃការកើតឡើងម្តងទៀត។ តើពេលណាលោកអ្នកត្រូវទៅពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត? ដើម្បីជៀសវាងការឆ្លងមេរោគលើផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោមសូមពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត ប្រសិនបើរោគសញ្ញាមួយឬច្រើនកើតឡើងដូចខាងក្រោម: •ក្ដៅខ្លួន ឬញាក់ •នោមញឹកញាប់  •នោមរអាក់រអួល  •នោមមានអាការៈក្រហាយ ឬឈឺ •ទឹកនោមមានកករ ពណ៌ស្រអាប់ ឬមានឈាម  •ទឹកនោមមានក្លិនមិនល្អ  •ឈឺពោះនៅពេលនោម ជាពិសេសនៅលើថ្ងាស់(ផ្នែកខាងក្រោមនៃពោះ) ឬឈឺចង្កេះ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងធ្វើការស្នើសុំធ្វើតេស្តទឹកនោមរបស់លោកអ្នក ដើម្បីស្វែងរកមេរោគប្រភេទបាក់តេរី។ តេស្តផ្សេងទៀតអាចប្រើផងដែរដូចជា អេកូពោះ MRI និង ស៊ីធីស្កែន(CT scan) ជាពិសេសប្រសិនបើលោកអ្នកនៅតែមានការរលាកផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម។ ការព្យាបាល ប្រសិនបើតេស្តទឹកនោមមានសញ្ញាឆ្លងប្រភេទបាក់តេរី នោះវេជ្ជបណ្ឌិតនឹងចេញវេជ្ជបញ្ជាថ្នាំផ្សះអង់ទីប៊ីយ៉ូទិច ដែលជាធម្មតាសម្រាប់ញ៉ាំពី ៥ ទៅ ៧ ថ្ងៃ (ប៉ុន្តែវាអាចប្រើរយៈពេលវែង បើជំងឺឆ្លងនេះមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ)។ ជាមួយគ្នានេះប្រភេទថ្នាំដែលជួយបន្ថយភាពឈឺចាប់ និងក្រហាយត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ផងដែរ។ វិធីការពារ •ព្យាយាមគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមអោយបានល្អនៅក្នុងកម្រិតគោលដៅ •រក្សាអនាម័យផ្ទាល់ខ្លួនដោយលាងដៃជាមួយសាប៊ូឱ្យបានញឹកញាប់ •លាង ឬជូតសំអាតពីមុខទៅក្រោយ បន្ទាប់ពីបន្ទោរបង់ •កុំដំអក់យូរទៅនោម(បើឈឺនោម) •ផឹកទឹកអោយបានគ្រប់គ្រាន់ •បត់ជើងតូចបនា្ទប់ពីមានការរួមភេទដើម្បីបញ្ចេញចោលមេរោគ •បញ្ឈប់ការជក់បារី ម្យ៉ាងទៀតមានការសិក្សាមួយចំនួនទៅលើទឹកផ្លែឈើហ្គេនបឺរី Cranberry បានបញ្ជាក់ថា អាចប្រើក្នុងការព្យាបាល ឬការពារជំងឺឆ្លងតាមផ្លូវប្រព័ន្ធទឹកនោម។ សូមផឹកទឹកផ្លែឈើហ្គេនបឺរី ដែលមានជាតិស្ករតិច ឬផឹកគ្រាប់ថ្នាំហ្គេនបឺរីជំនួយ៕ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត នៅ គីមសាន ឯកទេសជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺទូទៅ នៅមជ្ឈមណ្ឌលជំងឺទឹកនោមផ្អែម កម្ពុជា-កូរ៉េ នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Jul 02, 2018 |
• 6 years ago |
• 3.1K views

រស់នៅជាមួយបំលាស់ប្តូរក្នុងវ័យអស់រដូវរបស់ស្ត្រី ដោយសារធាតុចិញ្ចឹមពីសណ្តែកសៀង

ទោះបីជាការប្រើប្រាស់ឱសថជាអ័រម៉ូនជំនួស (HRT)នៅតែចាត់ទុកថាជាការការពារ ក៏ដូចជាការព្យាបាលសម្រាប់បន្ធូរបន្ថយអាការៈរបស់ស្ត្រីអស់រដូវមកដល់បច្ចុប្បន្ន តែសារធាតុធម្មជាតិជាច្រើនត្រូវបាននាំមកដោយការស្រាវជ្រាវថ្មីៗជាមួយនឹងការពេញនិយមប្រើប្រាស់យ៉ាងឆាប់រហ័ស។ យ៉ាងណាមិញ សារធាតុធម្មជាតិទាំងនោះភាគច្រើនមានតម្លៃថ្លៃ និងមានប្រសិទ្ធភាពខុសប្លែកពីគ្នា ដូចនេះមានតែសារធាតុមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះត្រូវបានបង្ហាញអំពីអត្ថប្រយោជន៍ទៅលើសុខភាពយ៉ាងជោគជ័យ ដែលក្នុងនោះរួមមានទាំងសារធាតុ Isoflavones ពីសណ្តែកសៀងផងដែរ។ តើ Isoflavones របស់សណ្តែកសៀងជាអ្វី? Isoflavones ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូសែនរបស់រុក្ខជាតិ ដោយសារវាមានរចនាសម្ព័ន្ធប្រហែលនឹងអឺស្ត្រូសែនដែលមានក្នុងខ្លួនមនុស្ស ក៏ប៉ុន្តែ វាមិនផ្តល់ជាផលរំខានដូចជាអ័រម៉ូនឡើយ ដោយសារសមត្ថភាពក្នុងការជ្រើសរើសជាលិកាភ្ជាប់របស់វា។ តើ Isoflavonesមានអត្ថប្រយោជន៍យ៉ាងណាខ្លះចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ? 1.អាការៈក្តៅក្រហល់ក្រហាយ ភាពក្តៅស្អុះស្អាប់ និងបែកញើសពេលយប់ គឺជាសញ្ញារំខានបំផុតដែលធ្វើឲ្យស្ត្រីអស់រដូវភាគច្រើនត្រូវសម្រេចចិត្តទទួលយកការព្យាបាល។ ការថយចុះនៃអាការៈនេះ ត្រូវបានសង្កេតឃើញចំពោះស្ត្រីដែលមានរបបអាហារសម្បូរដោយ Isoflavones ពីសណ្តែកសៀង។ ភស្តុតាងជាច្រើនពីការសិក្សាបានបញ្ជាក់អំពីប្រសិទ្ធភាពរបស់Isoflavonesក្នុងការការពារអាការៈក្តៅក្នុងខ្លួននេះតាំងពីអំឡុងពេលត្រៀមអស់រដូវផងដែរ។ការប្រើប្រាស់ក្នុងកម្រិត ៤០ ទៅ ៨០ មីលីក្រាមនៃ Isoflavones ក្នុងមួយថ្ងៃត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកម្រិតសមរម្យ។ 2.ជំងឺពុកឆ្អឹង ជំងឺពុកឆ្អឹង គឺជាមូលហេតុចម្បងគេនៃអាការៈស្ពឹកស្រពន់ និងឈឺចុករួយនៅតាមសន្លាក់ ជាពិសេសគឺជង្គង់ចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ ការព្យាបាលជាច្រើនលើបញ្ហានេះរួមទាំងការវះកាត់ផងដែរពុំអាចជំនួសរបបអាហារដែលត្រឹមត្រូវ និងការរក្សាសន្ទស្សន៍ម៉ាស់របស់រាងកាយ (BMI) ឲ្យស្ថិតក្នុងកម្រិតធម្មតាបានឡើយ។ ដូចនេះហើយទើប Isoflavones ត្រូវបានចាត់ទុកជាវិធីការពារជំងឺពុកឆ្អឹងដ៏សំខាន់ចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ 3.បញ្ហាមេតាបូលិក និងសន្ទស្សន៍ម៉ាស់របស់រាងកាយ (BMI) ភស្តុតាងពីការសិក្សាថ្មីៗបានបង្ហាញថា បញ្ហាលើសទម្ងន់ និងបណ្តុំរោគសញ្ញាមេតាបូលិកដែលអាចកើតមានចំពោះស្ត្រីអស់រដូវរហូតដល់ ៣ដងលើសពីស្ត្រីធម្មតា អាចធ្វើឲ្យមានភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺលើសជាតិខ្លាញ់ក្នុងឈាម ភាពធន់នឹងអាំងស៊ុយលីន លើសសម្ពាធឈាម ទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺបេះដូង។ តាមរយៈការសិក្សា សកម្មភាពនៃ Isoflavones ប្រឆាំងទៅនឹងការរលាកដែលអាចបង្កជាជំងឺបេះដូងត្រូវបានបង្ហាញឡើង។ 4.ជំងឺមហារីក អឺស្ត្រូសែនពីរុក្ខជាតិ ដូចជា Isoflavones នេះត្រូវបានចាត់ទុកថាមានអត្ថប្រយោជន៍ខ្ពស់ចំពោះការការពារជំងឺមហារីក ដោយសារវាជាភ្នាក់ងារដែលអាចមានសកម្មភាពលុះត្រាមានការរីកលូតលាស់នៃកោសិកាមហារីក ការទប់នៃ Tyrosine kinase  សកម្មភាពនៃ DNA topoisomerase  ការទប់ដំណើរការរាតត្បាតនៃសរសៃឈាមចិញ្ចឹមកោសិកាមហារីក ក៏ដូចជាឥទ្ធិពលប្រឆាំងទៅនឹងអុកស៊ីតកម្ម ដែលសុទ្ធតែឆ្លើយតបនឹងកោសិកាមហារីក។ 5.បន្លាស់ប្តូរនៃស្បែក ភាពផ្លាស់ប្តូរនៃស្បែកអាស្រ័យនឹងអាយុរួមមានដូចជាការថយចុះនៃកម្រាស់ស្បែក ភាពស្ងួតនៃស្បែក ភាពជ្រីវជ្រួញ និងការកើននៃការរាតត្បាតនៃដំបៅជាដើម។ កាន់តែអាក្រក់នោះគឺ ភាពអស់រដូវធ្វើឲ្យដំណើរការបន្លាស់ប្តូរនេះកើតមានកាន់តែរហ័សដោយសារកង្វះអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូសែន។Genistein គឺជា Isoflavones នៅក្នុងសណ្តែកសៀងដែលទើបនឹងត្រូវបានដឹងថាជាភ្នាក់ងារធម្មជាតិដែលដើរតួក្នុងការការពារការប្រែប្រួលរបស់ស្បែកក្នុងវ័យអស់រដូវ ក៏ដូចជាចំពោះអ្នកដែលវះកាត់អូវែ ដោយមិននាំមកជាមួយនូវផល-រំខានដូចនឹងអឺស្ត្រូសែនជំនួសឡើយ។ 6.ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ត្រូវបានដឹងថាជាបញ្ហាសុខភាពមួយក្នុងចំណោម១១ ដែលកើតមានច្រើនបំផុតចំពោះស្រ្តីអស់រដូវ ហើយវាជាបញ្ហាចម្បងមួយដែលប៉ះពាល់ដល់គុណភាពនៃការរស់នៅ និងបង្កើនការប្រឈមនឹងបញ្ហាសុខភាពផ្សេងៗ ក៏ដូចជាការស្លាប់ ដែលទាក់ទងនឹងជំងឺរ៉ាំរ៉ៃមួយចំនួនដូចជា ជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង និងជំងឺមហារីកជាដើម។ Isoflavones គឺជាសារធាតុដែលត្រូវបានផ្តោតយ៉ាងខ្លាំងនៅប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ ជាមួយនឹងឥទ្ធិពលប្រឆាំងការធ្លាក់ទឹកចិត្តរបស់វាជាពិសេសប្រសិនបើប្រើរួមជាមួយឱសថ Sertraline ឬ Fluoxetine។ 7.ភ្នាសរំអិលនៃទ្វារមាស ភ្នាសនៃទ្វារមាស និងស្បែក នឹងបាត់បង់សំណើមទៅតាមអាយុ ពិសេសនៅវ័យអស់រដូវ ដោយវាប្រែទៅជាស្ងួត ហើយឆាប់ប្រតិកម្មជាមួយនឹងការរលាក និងប្រឈមនឹងការរួមត្បៀតនៃទ្វារមាសផងដែរ។ លទ្ធផលនៃការសិក្សាបានបង្ហាញថា អាចជួយបង្កើនតុល្យភាពនៃកោសិកា និងសម្រួលដល់បញ្ហារួមនៃទ្វារមាស។ ដោយឡែក ពុំមានការបង្ហាញណាមួយអំពីផលមិនល្អទៅលើការបញ្ចេញអ័រម៉ូនស្ត្រី ឬក៏មុខងារថ្លើម និងក្រលៀនឡើយ។ Isoflavones ពីសណ្តែកសៀងគឺជាសារធាតុចិញ្ចឹមដែលផ្តល់នូវប្រសិទ្ធភាពដ៏ប្រសើរជាងគេក្នុងការប្រើប្រាស់ឆ្លាស់ជាមួយការព្យាបាលដោយឱសថអ័រម៉ូនចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ ស្របជាមួយនឹងការព្យាបាលជំងឺជាក់លាក់មួយចំនួន ការប្រើប្រាស់ Isoflavones ក៏ចាំបាច់ក្នុងការជួយជំរុញគុណភាពជីវិតរបស់ស្ត្រីអស់រដូវផងដែរ។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ    

• Jun 29, 2018 |
• 6 years ago |
• 11.9K views

ការពុលអាហារអាចធ្វើឲ្យមនុស្សស្លាប់បានទេ?

ការពុលអាហារ ដែលប្រជាជនមួយចំនួននិយមហៅថា ការទាស់ចំណី ឬពុលចំណី គឺជាការទទួលទានអាហារដែលមានប្រឡាក់ដោយមេរោគ មិនស្អាត ហើយបង្កឲ្យទៅជាការក្អួត រាករូស ឬចុកពោះក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយ។ ចំពោះបញ្ហានេះ ពុំមានការសិក្សាណាមួយជាក់លាក់អំពីកម្រិតនៃការកើតឡើងនៅឡើយទេ ប៉ុន្តែក្នុងការអនុវត្តវិជ្ជាជីវៈពេទ្យបច្ចុប្បន្ន ឃើញថាវាប្រឈមជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ជាក់ស្តែងប្រភេទអាហារដែលប្រឈមជាមួយការពុលជាងគេ គឺប្រភេទអាហារតាមដងផ្លូវ ខ្វះនូវអនាម័យ មិនមានការការពារត្រឹមត្រូវពីធូលីដី និងប្រភេទអាហារដែលមិនបានសម្អាតជាដើម។   បុគ្គលងាយប្រឈមជាមួយការពុលអាហារជាងគេ គឺអ្នកដែលរស់នៅប្រមូលផ្តុំគ្នា ពិសេសកម្មករ កម្មការនីរោងចក្រ មនុស្សវ័យចំណាស់ និងក្មេងតូចៗ ដែលប្រព័ន្ធភាពស៊ាំការពារខ្លួនមានកម្រិត។ មួយវិញទៀត គឺអ្នកមានជំងឺប្រចាំកាយមួយចំនួន ដូចជាទឹកនោមផ្អែម ក្រិនថ្លើម ឬអ្នកជំងឺអេដស៍ធ្ងន់ធ្ងរព្រោះប្រព័ន្ធការពារខ្លួនរបស់ពួកគាត់ខ្សោយស្រាប់។   រោគសញ្ញា និងយន្តការនៃការពុលអាហារ ភាគច្រើនរោគសញ្ញាដែលស្តែងឡើងពីការពុលអាហារត្រូវបានបែងចែកជា២ប្រភេទ៖ • Cholera Syndromes ឬ Watery Diarrhea ៖ ជាអាការៈរាកសុទ្ធតែទឹកច្រើនៗតែម្តង • Dysenteric Syndromes ៖ ជាអាការៈរាកតិចៗ តែមានលាយសម្បោរ និងលាយឈាម។   លើសពីនេះ អ្នកជំងឺអាចមានអាការៈចុកពោះ និងក្អួត ចង្អោរ ជាដើម។   នៅពេលអ្នកជំងឺញ៉ាំចំណីអាហារដែលមានប្រឡាក់ដោយមេរោគចូល ដែលមេរោគមួយចំនួនមានសកម្មភាពបញ្ចេញជាតិពុលចូលទៅក្នុងពោះវៀនហើយបណ្តាលឲ្យរាកជាទឹក។ រីឯមេរោគមួយចំនួនទៀត មានសមត្ថភាពឲ្យមានរបួសនៅពោះវៀនជាហេតុបង្កឲ្យទៅជាការរាក មានលាយសម្បោរឬលាយឈាម។   ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងការព្យាបាល ជាទូទៅ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃការពុលអាហារ ពឹងផ្អែកទៅលើរោគសញ្ញាដែលអ្នកជំងឺបានរៀបរាប់ខាងលើ និងការសាកសួររបស់គ្រូពេទ្យពីព័ត៌មានទាក់ទងនឹងការទទួលទានអាហារដែលខ្វះអនាម័យ។   ចំពោះការព្យាបាលមិនមានការពិបាកនោះទេ ករណីស្រាល មិនមានភាពធ្ងន់ធ្ងរ អ្នកជំងឺអាចត្រឹមសម្រាកនៅផ្ទះ និងប្រើប្រាស់ប្រភេទថ្នាំ ដែលអាចទិញនៅតាមឱសថស្ថានដោយមិនចាំបាច់មានវេជ្ជបញ្ជាដូចជា Spasfon ឬ Smecta និងបន្ថែមការញ៉ាំទឹកឲ្យបានច្រើន ឬញ៉ាំទឹកអូរ៉ាលីត្រ ដើម្បីបង្គ្រប់ជាតិទឹកនៅក្នុងខ្លួនតាមការណែនាំរបស់ឱសថការី។ ករណីធ្ងន់ធ្ងរ អ្នកជំងឺខ្សោះជាតិទឹកខ្លាំងភ្លាមៗ ឬការប្រើប្រាស់ថ្នាំដូចជម្រាបជូនខាងលើពុំមានប្រសិទ្ធភាព ចាំបាច់ត្រូវមកជួបជាមួយគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់ព្រោះអ្នកជំងឺត្រូវការការផ្តល់ជាតិទឹកបន្ថែមដោយការដាក់សេរ៉ូម ឬប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្លាប់មេរោគបន្ថែមពីគ្រូពេទ្យ។   ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមិនបានទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា នោះអាការៈរាកអាចឲ្យទៅជាការខ្សោះជាតិទឹកធ្ងន់ធ្ងរ រហូតដល់ Shock និងមួយវិញទៀត អាចរហូតដល់មានការបង្ករោគធ្ងន់ធ្ងរនៅពោះវៀន។   វិធីសាស្ត្រការពារខ្លួន ដើម្បីចៀសវាងការពុលអាហារ ត្រូវផ្តោតសំខាន់លើ២ចំណុច៖ • ការធ្វើញ៉ាំខ្លួនឯង និងការធ្វើលក់ឲ្យគេញ៉ាំ៖ រក្សាអនាម័យ លាងសម្អាតដៃជាប្រចាំ ពិសេសត្រូវសម្អាតដៃមុននឹងចម្អិនអាហារជានិច្ច។ ចំពោះសាច់បន្លែ ត្រូវលាងសម្អាតឲ្យស្អាតមុនចម្អិន និងរក្សាម្ហូបអាហារកុំឲ្យមានធូលីដីហុយចូល ឬរុយរោមជាដើម។ • អ្នកញ៉ាំ៖ ត្រូវមានអនាម័យលាងដៃឲ្យស្អាតមុននឹងទទួលទានអាហារ ប្រសិនទទួលទានអាហារនៅខាងក្រៅ ត្រូវមើលថាអាហារនោះត្រូវបានរក្សាទុកក្នុងស្ថានភាពមួយសមរម្យឬអត់ គ្មានធូលីដីហុយចូល និងមានការថែរក្សាបានត្រឹមត្រូវជាដើម។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត សាន់ ចាន់ណា ឯកទេស ក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម នៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

• Jun 29, 2018 |
• 6 years ago |
• 3.7K views

តើអ្នកមិនពេញចិត្តធ្មេញរបស់អ្នកត្រង់ណា?

“តើអ្នកមិនពេញចិត្តធ្មេញធម្មជាតិរបស់អ្នកត្រង់ណា ?” ជាសំណួរដំបូងដែលទន្តបណ្ឌិតនឹងសួរទៅកាន់អ្នកដែលចង់ទទួលយកការពត់តម្រង់ធ្មេញ។   ជាមួយនឹងការរីកចម្រើននៃបច្ចេកទេសក្នុងការពត់ធ្មេញនៅកម្ពុជា បច្ចេកទេសនេះបានទទួលការគាំទ្រយ៉ាងខ្លាំង ជាពិសេសពីសំណាក់យុវវ័យដែលចង់ទទួលបានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯង និងបង្កើនគុណភាពក្នុងការរស់នៅតាមរយៈគុណសម្បត្តិនៃបច្ចេកទេសពត់ធ្មេញរួមមាន លើកសម្រស់មាត់ធ្មេញឲ្យស្រស់ស្អាត ការទទួលបានងុាំទំពាល្អ ភាពងាយស្រួលក្នុងការសម្អាត ក៏ដូចជាបង្កើនសុខភាពមាត់ធ្មេញឲ្យបានកាន់តែប្រសើរផងដែរ។តាមរយៈភាពនិយមនេះ មានសំណួរមួយចំនួនអំពីការពត់ធ្មេញ ត្រូវបានចោទសួរឡើងជាពិសេសដោយអ្នកដែលមានបំណងចង់ពត់តម្រង់ធ្មេញដែលបង្ហាញដូចខាងក្រោម។ ១.    តើការពត់តម្រង់ធ្មេញសំដៅទៅលើអ្វី? ទិសដៅរួមនៃការពត់តម្រង់ធ្មេញ គឺធ្វើយ៉ាងណាឲ្យធ្មេញដែលអ្នកជំងឺមិនពេញចិត្តដោយសារវាមិនស្អាត មិនត្រង់ជួរ វៀច ជំពឹស ឬប៉ោងចេញមកក្រៅត្រឡប់មកស្អាត ត្រង់ជួរ មាត់ធ្មេញមានសុខភាពល្អ និងមានងុាំទំពាល្អឡើងវិញទៅតាមបច្ចេកទេសទន្តសាស្ត្រ។ ២.    តើការពត់ធ្មេញមានប៉ុន្មានប្រភេទ និងគួរជ្រើសរើសដូចម្តេច? ការពត់ធ្មេញមានច្រើនប្រភេទ ក្នុងនោះការពត់ធ្មេញដោយដាក់ Brace រួមមានដូចជា ដែកធម្មតា សេរ៉ាមិក ផ្លាស្ទិក ជាដើម។ ការជ្រើសរើសគឺអាស្រ័យទៅតាមការចង់បានរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ សោភ័ណភាព តម្លៃ និងពេលខ្លះគឺអាស្រ័យនឹងករណីរបស់បុគ្គលផ្ទាល់ផងដែរ។ ៣.    តើអ្នកណាខ្លះអាចទទួលយកការពត់ធ្មេញបាន? មនុស្សគ្រប់វ័យសុទ្ធតែអាចទទួលយកការពត់ធ្មេញបាន ទោះជាគាត់អាយុច្រើនរហូតដល់ ៥០ ឬ៦០ ឆ្នាំហើយក៏ដោយ ឲ្យតែគាត់មានសុខភាពមាត់ធ្មេញល្អ តែពុំមានការពេញចិត្តនឹងធ្មេញធម្មជាតិរបស់គាត់ ឬមានការលំបាកណាមួយដោយសារតែបញ្ហាធ្មេញមិនត្រង់ជួររបស់គាត់។ ៤.    តើការពត់ធ្មេញមានប៉ុន្មានដំណាក់កាល? និងចំណាយពេលប៉ុន្មាន? វិធីសាស្ត្រនៃការពត់ធ្មេញចែកចេញជា ៣ ដំណាក់កាល៖ • ទី១ គឺ Levelling & Alignment ៖ ជាដំណាក់កាលដាក់ Braces ដើម្បីធ្វើឲ្យធ្មេញត្រង់ជួរ • ទី២ គឺ Mechanism ៖ ជាដំណាក់កាលធ្វើឲ្យធ្មេញសមស្របតាមទិសដៅដែលចង់បានដូចជា ការទាញធ្មេញឲ្យចូលគ្នា ទាញធ្មេញឲ្យត្រង់តាម Midline ឬទាញធ្មេញដែលប៉ោងឲ្យចូលក្នុងវិញជាដើម។ • ទី៣ គឺ Final ៖ ជាដំណាក់កាលដោះ Braces ចេញ និងដាក់ Retainer ដើម្បីការពារធ្មេញ។ រយៈពេលនៃការពត់ធ្មេញ គឺពិបាកនឹងកំណត់ឲ្យបានច្បាស់លាស់ណាស់ ដោយសារវាអាស្រ័យផងដែរនឹងករណីនីមួយៗ ការថែទាំ ការណាត់ជួបព្រមទាំងការសហការរបស់អ្នកជំងឺ និងទន្តបណ្ឌិតផ្ទាល់តែម្តង ដែលរយៈពេលសរុបអាចប្រែប្រួលពី ៨ខែ ទៅ ២ឆ្នាំ ឬលើសពីនេះ។ ៥.    តើផលលំបាកនៃការពត់ធ្មេញមានអ្វីខ្លះ? ជាទូទៅ ការពត់ធ្មេញមិនផ្តល់ជាផលលំបាកច្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះទេ តែយើងអាចសង្កេតឃើញបញ្ហាមួយចំនួនតូចដូចជា  ការមានអារម្មណ៍ឈឺឬមិនស្រួលនៅពេលដាក់ Braces ពិបាកទំពា(១ ទៅ ២ សប្តាហ៍ដំបូង) និងការពិបាកធ្វើអនាម័យមាត់ធ្មេញជាងធម្មតាបន្តិច។ ដោយឡែកជាទូទៅ ដរាបណាអ្នកជំងឺអនុវត្តតាមការណែនាំរបស់ទន្តបណ្ឌិតឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងមានការតាំងចិត្តនោះបញ្ហាខាងលើក៏នឹងមិនចោទជាផលលំបាកខ្លាំងដល់ពួកគេដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកជំងឺទទួលការពត់ធ្មេញមិនបាច់បារម្ភអំពីការបរិភោគឡើយដោយពួកគេអាចបរិភោគបានធម្មតា តែយកល្អគួរទំពាយឺតៗដើម្បីចៀសវាងការរបូត Bracesពត់ធ្មេញ។ ៦.    តើដំណើរការពត់ធ្មេញអាចផ្តល់ផលវិបាកឬទេ? ផលវិបាកអាចកើតមាន ប្រសិនបើអ្នកជំងឺពុំមានការសហការបានល្អ ដោយគាត់មិនថែទាំ សម្អាតមាត់ធ្មេញបានត្រឹមត្រូវតាមការណែនាំ និងមិនណាត់ជួបជាមួយទន្តបណ្ឌិតបានទៀងទាត់ ដែលវាអាចបង្កជាដង្កូវស៊ីធ្មេញ ឬកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរគឺបញ្ហាអញ្ចាញ ឬដំណើរការកាន់តែចំណាយពេលយូរ។ ក្នុងករណីនេះ ទន្តបណ្ឌិតអាចនឹងធ្វើការបញ្ឈប់ដំណើរការពត់ធ្មេញតែម្តង។ រីឯផលវិបាកទៅថ្ងៃមុខក៏ពុំមានជាបញ្ហាអ្វីកើតឡើងផងដែរ ប្រសិនបើដំណើរការនេះគឺធ្វើឡើងដោយទន្តបណ្ឌិតដែលមានជំនាញត្រឹមត្រូវ និងមានការសហការគ្នាបានល្អជាមួយអ្នកជំងឺទាំងអំឡុងពេល និងក្រោយពេលពត់ធ្មេញ។ ៧.    តើការថែទាំអំឡុងពេលពត់ធ្មេញមានអ្វីខ្លះ? • ការដុសធ្មេញមួយថ្ងៃ ៣ ទៅ ៤ដង ទៅតាមរបៀបណែនាំដោយទន្តបណ្ឌិត ដោយប្រើប្រាស់ប្រភេទច្រាស់ឲ្យបានសមស្រប • ប្រើប្រាស់ខ្សែទាក់សម្អាតនៅចន្លោះធ្មេញ • ណាត់ជួបជាមួយទន្តបណ្ឌិតរៀងរាល់ ៣ ទៅ៤សប្តាហ៍ម្តង។ ៨.    តើអ្នកជំងឺគួរធ្វើការសហការយ៉ាងដូចម្តេចជាមួយនឹងទន្តពេទ្យក្នុងដំណើរការពត់ធ្មេញ? មុនពេលពត់ធ្មេញ ទន្តពេទ្យនឹងធ្វើការពិភាក្សាជាមួយអ្នកជំងឺជាមុន អំពីទិសដៅនៃការពត់ធ្មេញ (អ្វីដែលអ្នកជំងឺចង់កែតម្រូវលើធ្មេញធម្មជាតិ) ណែនាំដំណាក់កាលនៃការពត់ធ្មេញ  លក្ខខណ្ឌក្នុងការសហការរវាងអ្នកជំងឺ ដូចជាការថែទាំ ការណាត់ជួប និងការអនុញ្ញាតដែលចាំបាច់ផ្សេងៗ(ឧ. ពេលខ្លះតម្រូវឲ្យដកធ្មេញ ១ ឬ២ចេញដើម្បីអាចតម្រង់ធ្មេញ) ព្រមទាំងបង្ហាញពីឧទាហរណ៍នៃលទ្ធផលដែលប្រហែលនឹងករណីរបស់អ្នកជំងឺផ្ទាល់ផងដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ទទួលបានការពត់ធ្មេញ ការស្វែងរកទន្តបណ្ឌិតដែលមានជំនាញត្រឹមត្រូវ និងមានបទពិសោធន៍ ជាមួយបរិក្ខារសមស្រប គឺពិតជាសំខាន់ ដើម្បីចៀសវាងលទ្ធផលខុសទិសដៅ ឬប៉ះពាល់ដល់អនាគត ពីព្រោះដំណើរការនេះក៏ទាមទារឲ្យមានការសហការគ្នារយៈពេលយូរផងដែរ។ បកស្រាយដោយ ៖ ទន្តបណ្ឌិត គង់ គាំង ឯកទេសពត់តម្រង់ធ្មេញ និងជាប្រធានបច្ចេកទេសនៃមន្ទីរព្យាបាលមាត់ធ្មេញ សុខជា ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

• Jun 28, 2018 |
• 6 years ago |
• 11K views

របបអាហារ ដែលអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមគួរជៀសវាង

បើយោងតាមអង្គការសុខភាពពិភពលោក(WHO)បានពន្យល់ថាជំងឺទឹកនោមផ្អែម គឺជាជំងឺរ៉ាំរ៉ៃដែលកើតឡើងនៅពេលដែលលំពែងមិនផលិតអាំងស៊ុយលីនគ្រប់គ្រាន់ ឬនៅពេលរាងកាយមិនអាចប្រើអាំងស៊ុយលីនដែលលំពែងផលិតបាន។  អាំងស៊ុយលីន គឺជាអ័រម៉ូនមួយដែលមានតួនាទីគ្រប់គ្រងជាតិស្ករនៅក្នុងឈាម(ដោយជាតិស្ករទាំងនោះបានមកតាមរយះនៅពេលសរីរាង្គកាយរំលាយអាហារ វាផ្តល់ជាតិស្ករទៅក្នុងឈាមរបស់យើង)។ ជាតិស្ករនេះត្រូវបានហៅថាគ្លុយកូស ហើយរាងកាយរបស់យើងប្រើប្រាស់វាដើម្បីទាញយកនូវថាមពលដែលយើងត្រូវការ។  អាហារផ្អែមក្លាយទៅជាគ្លុយកូស ប៉ុន្តែអាហារដទៃទៀតក៏ក្លាយទៅជាគ្លុយកូសផងដែរ ជាពិសេសអាហារជាតិម្សៅ ដូចជាបាយ ដំឡូង នំបុ័ង ឬអាហារផ្សេងទៀតដែលធ្វើពីស្រូវសាឡីជាដើម។ ដូចនេះអាហារមួយចំនួនដែលអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមគួរជៀសវាងដែលអាចបង្កហានិភ័យចំពោះអ្នកជំងឺបានដែរ រួមមាន ៖ អាហារមានជាតិស្ករខ្ពស់៖ សូដា បង្អែម និងអាហារដទៃទៀត អាចបង្កើតកម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាមបានយ៉ាងលឿន។ ទឹកផ្លែឈើ៖ ផ្លែឈើ ដែលមិនសម្បូរជាតិសរសៃត្រូវបានគេចាត់ទុកថាមានជាតិកាបូអ៊ីដ្រាតតិច ហើយបង្កផលប៉ះពាល់ដល់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ប្រសិនបើអ្នកចង់បានភេសជ្ជៈស្រស់ ហើយជួយរក្សាកម្រិតជាតិស្ករឲ្យថេរ នោះគឺក្រូចឆ្មា។ ទឹកដោះគោ៖ ផលិតផលទឹកដោះគោ មួយចំនួន អាចបង្កើនកម្រិតកូលេស្តេរ៉ុលអាក្រក់ចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់អ្នក និងបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺបេះដូង។ អាហារសម្បូរខ្លាញ់៖ អាហារ ដែលមានជាតិខ្លាញ់ ដូចជាប្រហិតចៀន និងដំឡូងចៀនជាដើម បង្កហានិភ័យខ្ពស់សម្រាប់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម ព្រោះវា ជួយបង្កើនកម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាមបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ជាចុងក្រោយសង្ឃឹមថាអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែកគាត់នឹងអាចជៀសវាង ឬតមនៅរបបអាហារខាងលើនេះបានដើម្បីរក្សាសុខភាពខ្លួនឯង ដើម្បីក្រុមគ្រួសារ នឹង ដើម្បីប្រទេសជាតិ។ រៀបចំអត្ថបទដោយ៖ សុផល ផលនីវិសិដ្ឋ និស្សិតថ្នាក់វេជ្ជបណ្ឌិតនៃសាកលវិទ្យាល័យ អន្តរជាតិ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ     

• Jun 28, 2018 |
• 6 years ago |
• 4.6K views

សិក្ខាសាលាអំពីសុខភាពផ្លូវចិត្ត «ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត និងយុវជនក្នុងសតវត្សទី២១»

«ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត និងយុវជនក្នុងសតវត្សទី២១» ជាសិក្ខាសាលាលើកកម្ពស់បញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តមួយ ដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយក្រុមយុវជនស្ម័គ្រចិត្តមួយក្រុមដែលមានឈ្មោះថា «យើងរីកចម្រើនជាមួយគ្នា(We Prosper Together)» កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី១៧ មិថុនា ២០១៨ នៅឯមជ្ឈមណ្ឌលសហប្រតិបត្តិការកម្ពុជា-ជប៉ុន (CJCC) ដោយមានការគាំទ្រពីសំណាក់ក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡាទៀតផង។ កម្មវិធីសិក្ខាសាលានេះបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងជោគជ័យដោយមានការអញ្ជើញចូលរួមពីសំណាក់សាធារណជនជាពិសេសយុវវ័យប្រមាណជាង៤០០នាក់ ព្រមជាមួយនឹងវត្តមាននៃវាគ្មិនកិត្តិយសចំនួន៤រូប ដែលជាអ្នកធ្លាប់ឆ្លងកាត់នូវការរស់នៅជាមួយនឹងជំងឺផ្លូវចិត្តដែលកើតមានញឹកញាប់មួយនេះ ព្រមទាំងអ្នកជំនាញផ្នែកចិត្តសាស្ត្រផងដែរ។ ក្រៅពីការធ្វើបទបង្ហាញដោយវាគ្មិនគ្រប់រូប ក៏មាននូវកិច្ចពិភាក្សារួមគ្នាលើប្រធានបទនៃកម្មវិធីសិក្ខាសាលាផ្ទាល់ ព្រមទាំងមានកម្មវិធីកម្សាន្តជាការបកស្រាយបទចម្រៀងពីសំណាក់ក្រុមការងារ និងតារាកិត្តិយស ដើម្បីញ៉ាំងកម្មវិធីឲ្យកាន់តែសប្បាយរីករាយផងដែរ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ប្រាក់ចំណេញអំពីការលក់សំបុត្រចូលរួមកម្មវិធីនេះត្រូវបានក្រុមការងារផ្តល់ជូនទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផា ដើម្បីជាការរួមចំណែកមួយក្នុងការគាំទ្រ និងទ្រទ្រង់សុខភាពកុមារ ដែលជាទំពាំងស្នងឫស្សីនៃប្រទេសជាតិយើង។ តំណាងនៃអ្នករៀបចំកម្មវិធី ក៏សូមថ្លែងអំណរគុណដល់អ្នកឧបត្ថម្ភធំរួមមានក្រុមហ៊ុន Manulife (Cambodia) និងHealthogo ដែលបានជួយឲ្យកម្មវិធីមួយនេះប្រព្រឹត្តទៅបានរលូន ព្រមទាំងមានសារមួយខ្លីថា "យើងចង់ឲ្យមនុស្សងាកមកជួយកិច្ចការសង្គមខ្លះ កុំគិតតែរកលុយពេក"។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Jun 27, 2018 |
• 6 years ago |
• 5.1K views

តើការដាំបង្គោលធ្មេញ ពិតជាបង្កគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងឬ?

មនុស្សមួយចំនួនអាចនឹងយល់ច្រឡំពីផលប៉ះពាល់នៃការដាំបង្គោលធ្មេញ ប៉ុន្តែ វាអាចមិនដូចនឹងអ្វីដែលគ្រប់គ្នាបានគិតនោះទេ ជាក់ស្តែង ក្នុងករណីសិក្សាមួយបានលើកឡើងដូចខាងក្រោម៖ សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំមានអាយុ ២១ឆ្នាំ រស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ នាងខ្ញុំគិតចង់ទទួលការដាំបង្គោលធ្មេញក្នុងឆ្អឹង (Dental Implant) ប៉ុន្តែ នាងខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភ ពីផលប៉ះពាល់ និងបញ្ហាផ្សេងៗ។ នាងខ្ញុំធ្លាប់ឮគេនិយាយថា ការដាំបង្គោលក្នុងឆ្អឹងនេះអាចធ្វើឲ្យ ខូចសរសៃប្រសាទ បាត់បង់ឆ្អឹង (Bone- loss)  និងមានបញ្ហាដទៃទៀតដូចជា ដំបៅក្លាយ និងបែកបាក់ផ្នែកផ្សេងៗនៅក្នុងមាត់។ តើការដាំបង្គោលធ្មេញនេះពិតជាធ្វើឲ្យប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដូច្នេះមែនទេ? ចម្លើយ ៖ ការដាំបង្គោលធ្មេញពុំបណ្តាលឲ្យមានផលវិបាកដូចការរៀបរាប់ខាងលើនោះទេ។ ក្នុងករណីអ្នកបានទៅទទួលសេវាពីទន្តបណ្ឌិតដែលមានជំនាញ និងបទពិសោធន៍ច្បាស់លាស់ពីការដាំបង្គោលនោះ។ ចំណែកបញ្ហាដំបៅក្នុងមាត់ អាចនឹងកើតមានលើអ្នកមានវ័យចំណាស់ដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬប្រៃ ប៉ុន្តែពួកគាត់នៅតែអាចទទួលបានការដាំបង្គោលធ្មេញ គ្រាន់តែពួកគាត់ត្រូវគោរពតាមការណែនាំរបស់ទន្តបណ្ឌិតយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន នោះបញ្ហាមិនអាចចោទឡើងទៀតឡើយ។ បកស្រាយដោយ ៖ ទន្តបណ្ឌិត ស៊ឹម សិលាភាណ ប្រធានបច្ចេកទេស គ្លីនិកធ្មេញ រៀលធីស ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ