Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

មួយសប្ដាហ៍ទៅមូយសប្ដាហ៍ពិតជាលឿនណាស់ ហើយអត្ថបទប្រចាំសប្ដាហ៍ក៏នៅតែធ្វើការបង្ហាញជួនលោកអ្នកទាំងអស់គ្នា ចង់ដឹងទេថា អត្ថបទទាំងនោះមានចំណងជើង និងខ្លឹមសារយ៉ាងណានោះ តោះអានទាំងអស់គ្នា …  ឱសថអាំងស៊ុយលីន(Insulin) ចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម លោកអ្នកកំពុងអនុវត្តជំហានដ៏សំខាន់ក្នុងការគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមដោយប្រើឱសថអាំងស៊ុយលីនតាមរយៈការចាក់ឬផាប់។អាំងស៊ុយលីនអាចជួយលោកអ្នកក្នុងការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមបានល្អប្រសើរឡើង និងរក្សាសុខភាពរយៈពេលវែង។ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1 ត្រូវតែប្រើអាំងស៊ុយលីនដាច់ខាត ព្រោះកោសិកាបេតានៃលំពែងរបស់គាត់ត្រូវបានបំផ្លាញអស់។ ចំណែកអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ2អាចគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមរបស់ពួកគេជាមួយនឹងថ្នាំគ្រាប់ប៉ុន្តែក៏ត្រូវការប្រើអាំងស៊ុយលីនផងដែរ.... តើការញេចមុនត្រឹមត្រូវទេ? យោងតាមការបកស្រាយពីវេជ្ជជំនាញផ្នែក សើរស្បែកផ្ទាល់លោកមានប្រសាសន៏ថា ការញេចមុនបែបនេះត្រូវមានជំនាញច្បាស់លាស់ព្រោះការញេចដោយខ្វះបច្ចេកទេសអាចនាំឲ្យមានការខ្ទាំជ្រៅហើយក្រោយខ្ទាំ វានឹងបន្សល់ទុកនូវស្នាមខ្មៅដែលអាចមានរយៈពេលយូរ។ លើសពីនេះ ការលាបម្សៅផ្សេងៗដើម្បីព្យាបាលមុនដោយខ្លួនឯងគួរតែចៀសវាងព្រោះម្សៅខ្លះធ្វើឲ្យមុខស ព្រោះវាមានផ្ទុកនូវសារធាតុ Steroid ដែលនាំឲ្យមុខទៅជាស្តើង កើតមុន និងទៅថ្ងៃក្រោយអាចឲ្យទៅជាជាំ។ ប្អូនស្រីមិនគួរញេចមុនដោយខ្លួនឯងដែលនាំឲ្យបន្សល់នូវស្នាមពណ៌ខ្មៅ ដូច្នេះ….. ស្រមោលខ្មៅមួយនោះ!!! ទម្រាំច្រានវាចោលបាន.. ធ្លាប់ទេ? មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយស្រមោលខ្មៅមួយ ក្នុងរយៈពេលមួយមិនខ្លី ហើយឲ្យតែនឹកឃើញដល់វាម្តងៗ ក៏សឹងតែនិយាយថា«បើសិនជាអាច គួរកុំស្គាល់គ្នាអី!!!»ធ្លាប់ទេ? មានអារម្មណ៍ថាអស់កម្លាំងណាស់ កាយក៏ទន់ខ្សោយ ចិត្តក៏លែងមានស្មារតីនឹងនរ អត្ថន័យជីវិតមិនដឹងថានៅទីណា? មានន័យយ៉ាងណា? ធ្លាប់ទេ? រស់មួយថ្ងៃដើម្បីតែមួយថ្ងៃ រហូតដល់ពេលខ្លះលែងចង់ឲ្យមានថ្ងៃស្អែក ក៏ព្រោះតែមិនចង់ឲ្យខ្លួនឯងជួបនឹងរឿងរ៉ាវផ្សេងទៀត… ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

លោកអ្នកកំពុងអនុវត្តជំហានដ៏សំខាន់ក្នុងការគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមដោយប្រើឱសថអាំងស៊ុយលីនតាមរយៈការចាក់ ឬផាប់។ អាំងស៊ុយលីនអាចជួយលោកអ្នកក្នុងការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមបានល្អប្រសើរឡើង និងរក្សាសុខភាពរយៈពេលវែង។ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1 ត្រូវតែប្រើអាំងស៊ុយលីនដាច់ខាត ព្រោះកោសិកាបេតានៃលំពែងរបស់គាត់ត្រូវបានបំផ្លាញអស់។ ចំណែកអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ2 អាចគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមរបស់ពួកគេជាមួយនឹងថ្នាំគ្រាប់ប៉ុន្តែក៏ត្រូវការប្រើអាំងស៊ុយលីនផងដែរ។  ចំណុចយល់ដឹងអំពីអាំងស៊ុយលីន - ចូរយកអាំងស៊ុយលីនតាមខ្លួនឱ្យជាប់លាប់ - ប្រសិនបើលោកអ្នកប្រើអាំងស៊ុយលីន លាយបញ្ចូលគ្នាដូចជា NPH ឬ ព្រីម៉ិចអាំងស៊ុយលីន(Premixed 30/70, 70/30, 50/50 ដូចជាប្រភេទ Mixtard) ដំបូងត្រូវរមៀលវាលើបាតដៃថ្នមៗអោយសព្វមុនពេលប្រើ - ពិនិត្យមើលរូបរាងអាំងស៊ុយលីនមុនពេលប្រើវា។ កុំប្រើវាប្រសិនបើមើលទៅខុសប្រក្រតី (បើមានដុំនៅក្នុងវា ឬ មើលទៅប្រែពណ៍កករនៅពេលវារងថ្លា) - រក្សាអាំងស៊ុយលីនឱ្យនៅកន្លែងត្រជាក់ស្ងួត (នៅសីតុណ្ហភាពបន្ទប់ កុំអោយត្រូវពន្លឺថ្ងៃដោយផ្ទាល់ ឬក្នុងទូទឹកកក មិនមែនកន្លែងកករឹង) - បោះចោលអាំងស៊ុយលីនបន្ទាប់ពីបើកប្រើបានមួយខែ បើទោះបីជាអាំងស៊ុយលីននៅសល់ក្នុងដបក៏ដោយ - នៅពេលធ្វើដំណើរសូមរក្សាអាំងស៊ុយលីនអោយជាប់លាប់ជាមួយ ដោយទុកក្នុងធុងទឹកក - ចាក់អាំងស៊ុយលីនក្នុងកន្លែងផ្សេងៗគ្នា (យ៉ាងហោចណាស់៥សង់ទីម៉ែតពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយចុងក្រោយគេ) - ប្រសិនបើលោកអ្នកមានសំណួរ ឬការព្រួយបារម្ភអំពីអាំងស៊ុយលីនសូមទូរស័ព្ទទៅគ្រូពេទ្យរបស់លោកអ្នក ឬអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាព - កុំរំលងការចាក់អាំងស៊ុយលីនលុះត្រាតែមានការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យ ឬអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាព។ តារាងពេលវេលាអាំងស៊ុយលីន -អាំងស៊ុយលីនបាសាល(Basal insulin): អាំងស៊ុយលីនទាំងនេះធ្វើការរយៈពេលពី 8 ទៅ 24 ម៉ោង ហើយអាចមិនត្រូវប្រើជាមួយអាហារនោះទេ។ -អាំងស៊ុយលីនបូលីស(Bolus insulin): អាំងស៊ុយលីនទាំងនេះចាប់ផ្តើមធ្វើការយ៉ាងលឿន និងមានសកម្មភាពខ្លី ហើយជាធម្មតាត្រូវបានគេប្រើជាមួយអាហារ(ចាក់ហើយហូប)ដើម្បីការពារការកើនឡើងខ្ពស់នៃជាតិស្ករនៅក្នុងឈាម។  គ្រូពេទ្យនឹងប្រាប់លោកអ្នកថា គួរប្រើអាំងស៊ុយលីនប្រភេទអ្វីខ្លះ ចំនួនប៉ុន្មាន ប្រើពេលណានិងប៉ុន្មានដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ ពិនិត្យមើលប្រសិទ្ធភាពរបស់អាំងស៊ុយលីន លោកអ្នកមិនអាចគ្រប់គ្រងជាតិស្ករដោយមិនបានត្រួតពិនិត្យមើលថា តើអាំងស៊ុយលីនកំពុងធ្វើការ និងថាតើរាងកាយរបស់លោកអ្នកឆ្លើយតបទៅនឹងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃដែរឬទេ។ សូមពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យ ឬអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពរបស់លោកអ្នក អំពីពេលណាដែលគួរពិនិត្យមើលជាតិស្ករក្នុងឈាម និងគោលដៅចង់បានចំនួនប៉ុន្មាន ហើយបន្ទាប់មកកត់ត្រាទុកក្នុងតារាងជាតិស្ករ ដែលមានកាលបរិច្ឆេទ និងពេលវេលា មានចំនួនប៉ុន្មានដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ មុនអាហារ ឬ២ម៉ោងក្រោយអាហារ អាចពេលព្រឹក ថ្ងៃ ល្ងាច ឬយប់មុនចូលគេង។ គោលដៅជាតិស្ករចង់បាន ព្រឹកមុនអាហារ ៖ -គោលដៅជាតិស្ករជាស្តង់ដា 80-130 mg/dl -គោលដៅជាតិស្កររបស់លោកអ្នក (ចូរសរសេរទីនេះ) ____________________ ២ម៉ោងក្រោយចាប់ផ្ដើមអាហារ -គោលដៅជាតិស្ករជាស្តង់ដា

Share

ធ្លាប់ទេ? មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយស្រមោលខ្មៅមួយ ក្នុងរយៈពេលមួយមិនខ្លី ហើយឲ្យតែនឹកឃើញដល់វាម្តងៗ ក៏សឹងតែនិយាយថា«បើសិនជាអាច គួរកុំស្គាល់គ្នាអី!!!» ធ្លាប់ទេ? មានអារម្មណ៍ថាអស់កម្លាំងណាស់ កាយក៏ទន់ខ្សោយ ចិត្តក៏លែងមានស្មារតីនឹងនរ អត្ថន័យជីវិតមិនដឹងថានៅទីណា? មានន័យយ៉ាងណា? ធ្លាប់ទេ? រស់មួយថ្ងៃដើម្បីតែមួយថ្ងៃ រហូតដល់ពេលខ្លះលែងចង់ឲ្យមានថ្ងៃស្អែក ក៏ព្រោះតែមិនចង់ឲ្យខ្លួនឯងជួបនឹងរឿងរ៉ាវផ្សេងទៀត… កាលនោះ…បើកុំតែរឹងមាំបន្តិច ប្រហែលជាមិនមានថ្ងៃបានមកសរសេររឿងរ៉ាវនេះសម្រាប់គ្រប់គ្នាអានឡើយ… ចាំបានថា…អារម្មណ៍ដែលស្រលាញ់ការងារជាងអ្វីទាំងអស់ ដោយចាត់ទុកថាជាចំណែកសំខាន់មួយនៃជីវិត ប្រែក្លាយជាអារម្មណ៍ដែលបំពេញការងារព្រោះវាជាកាតព្វកិច្ច…មានTo-do list ប៉ុណ្ណា ក៏ធ្វើតែប៉ុណ្ណឹង… ទម្លាប់ដែលចូលចិត្តនិយាយលេងសើចច្រើន នាំស្នាមញញឹមដល់អ្នកគ្រប់គ្នា នាំភាពវិជ្ជមានចូលក្នុងជីវិតអ្នកដទៃ ក៏ក្លាយជាអារម្មណ៍លែងចង់និយាយស្តី ត្អូញត្អែរតែរឿងអវិជ្ជមាន និងភាពស្មុគស្មាញដែលមាននៅក្នុងចិត្តប្រាប់គេឯង(សូមទោសពិតមែន ដល់អ្នកដែលត្រូវទ្រាំស្តាប់កាលហ្នឹង ប្រហែលជាធុញទ្រាន់ខ្លាំងហើយ) ដល់ម៉ោងញ៉ាំបាយ ក៏ញ៉ាំបានតែបន្តិច គេងក៏មិនលក់ មិនស្កប់ស្កល់ ជួនកាល ក៏មិនអាចបែងចែកបានរវាងការពិត និងរឿងដែលកើតឡើងក្នុងពេលយល់សប្តិ… ក្បាលវិញ…ឈឺប្រកាំងស្ទើររាល់ថ្ងៃ ជាពិសេសពេលយប់…ចូលគេង បើមិនបានយកដៃគោះ និងអង្អែលត្រង់កន្លែងដែលឈឺទេ គឺមិនបានគេងឡើយ… ក្នុងចិត្តវិញ? មិនដឹងគិតអ្វីខ្លះ ដឹងត្រឹមតែគ្រប់យ៉ាងជារឿងខ្មៅងងឹតនៃជីវិតនៅគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់…ការងារ? ចាប់ផ្តើមគិតថា ខ្លួនឯងមិនបានការណ៍…ធ្វើអ្វីក៏នាំទុក្ខដល់គេ…ចង់ឈប់ខ្លាំងណាស់ ដើម្បីសម្រាលសម្ពាធពីមិត្តរួមការងារ…គ្រួសារ? មានរឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលមានតែខ្ញុំដែលដឹង…ការសម្រេចចិត្តមួយនោះ មិនប្រាកដថាខុស ឬត្រូវនោះទេ ដឹងត្រឹមថា ពេលនោះ ចង់ត្រឡប់ក្រោយណាស់…មិត្តភាព? ពិបាកនិយាយណាស់…រាល់លើក តែងតែលើកទឹកចិត្តគេគ្រប់គ្នាដែលផុសអ្វីមិនសប្បាយចិត្ត តែដល់ពេលខ្លួនឯងវិញ មិនហ៊ានផុសទេ…សុខចិត្តយំម្នាក់ឯង ហើយក៏មិនសូវហ៊ានរំខានគេដែរ ព្រោះអារម្មណ៍មួយហ្នឹងកើតមានស្ទើររាល់ថ្ងៃទៅហើយ…នរណាទៅមានអារម្មណ៍លួងលោមយើងរាល់ថ្ងៃនោះ? គេក៏ចេះហត់ដែរ… ខ្ញុំជាខ្ញុំធម្មតា ចាប់ពីពេលភ្ញាក់ពីគេង រហូតដល់មុនចូលបន្ទប់គេង…គ្រាន់តែចូលក្នុងបន្ទប់ភ្លាម ស្រោមមុខនៃការញញឹមក៏ត្រូវបានដោះចេញ…អ្វីដែលមាន គឺទឹកភ្នែក និងការគិតដ៏ស្មុគស្មាញ ហើយទម្លាក់កំហុសលើខ្លួនឯងលើរឿងគ្រប់យ៉ាង…ធ្លាប់បានលឺច្រើនហើយរឿង«ធ្លាក់ទឹកចិត្ត»ហ្នឹង ក៏ធ្លាប់បានអានច្រើនដែរ ក៏ព្យាយាមអនុវត្តតាមវិធីខ្លះៗ…តែ…ហាក់ដូចជាមិនមានប្រសិទ្ធភាពសោះ ដោយសារតែខ្ញុំមិនទាន់ឈានបានជំហានទីមួយ… និយាយពាក្យក្នុងចិត្ត? ក៏បាននិយាយប្រាប់សឹងតែទាំងអស់ទៅកាន់មិត្តជិតស្និទ្ធមួយចំនួន តែក៏បានត្រឹមតែធូរមួយរយៈ...ថ្ងៃបន្ទាប់ ក៏ប្រែជាដូចដើមវិញ… ធ្វើអ្វីដែលខ្លួនឯងចូលចិត្ត? ពិតជាគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់…ខ្ញុំស្រលាញ់ការសរសេរបំផុតហើយ រាល់លើក ឲ្យតែកាន់ប៊ិចសរសេរនូវសាច់រឿងដែលនឹកឃើញ គឺញញឹមឯង…តែកាលហ្នឹង អត់ទេ!!! មិនសូម្បីតែបន្តិច… ដើរលេង? ក៏បានដើរដែរ…ដើរកន្លែងមិនធ្លាប់ទៅទៀត តែសប្បាយបានតែពេលដើរហ្នឹង មកដល់ផ្ទះវិញ នៅដដែល… ស្តាប់ការអប់រំសុខភាពផ្លូវចិត្ត? បានព្យាយាមស្តាប់មុនពេលចូលគេងដែរ ទទួលស្គាល់ថាចិត្តបានស្ងប់ច្រើន ប៉ុន្តែការគិតនៅតែច្របូកច្របល់… នៅមានវិធីខ្លះទៀត ដែលបានសាកល្បងដែរ…តែជួយបានតែមួយភ្លែត… ក្រោយមក…ទើបដឹងថាមកពីអ្វី? ព្រោះតែខ្ញុំរំលងជំហានទីមួយ!!! គឺ…«ការយកឈ្នះលើចិត្តខ្លួនឯង» បើមិនឈ្នះខ្លួនឯងផង ធ្វើម៉េចឈ្នះស្រមោលខ្មៅនោះបាន? ចាំទេ? ដឹងហើយមែនទេ? ថា…ដរាបណា អ្នកអាចយកឈ្នះលើខ្លួនឯងបាន ទើបអាចយកឈ្នះលើអ្វីផ្សេងទៀតបាន… មិនមានអ្វីច្រើនទេ…គឺត្រឹមតែ…ដំបូង គ្រាន់តែទទួលស្គាល់ការពិតថា ខ្លួនឯងកំពុងតែស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមួយដែលមិនអាចមាននរណាមកជួយសង្គ្រោះអ្នកបានឡើយ បើយើងមិនព្រមជួយខ្លួនឯងជាមុនសិន…ប្រាប់ខ្លួនឯងថា បើមិនងើបឈរឡើងទេ ភាពប្រសើរនឹងមិនមានឡើយ គឺមានតែស្ថានភាពអាក្រក់ជាងនេះ…និយាយទាល់តែខ្លួនឯងយល់ព្រមថា មិនថាវិធីដែលខ្លួនឯង ឬអ្នកដទៃជួយនោះទេ គឺត្រូវតែបើកចិត្តទទួលយក និងប្រឹងប្រែងជាមួយគ្នា…ស្ម័គ្រចិត្តជួយខ្លួនឯង រួមជាមួយនឹងការបើកចិត្តទទួលជំនួយពីអ្នកដទៃ ហើយក្រោកឈរឡើង បន្តដំណើរទៅមុខទៀត… ស្ថានភាពក៏ប្រសើរឡើងបន្តិចម្តងៗ…រឿងវិជ្ជមានក៏ចាប់ផ្តើមលុបលើភាពអវិជ្ជមានទាំងឡាយ…រហូតអាចក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដូចពីមុនវិញ…អរគុណមែនទែន!!! សម្រាប់អ្នកដែលទ្រាំស្តាប់រឿងខ្ញុំ និងមិនបោះបង់ខ្ញុំចោល ពេលនោះ… ហើយគ្រាន់ចង់ប្រាប់អ្នកដែលបានបន្តអានដល់ត្រង់នេះ ថា«សូមយកឈ្នះលើចិត្តខ្លួនឯងជាមុនសិន» ហើយកុំភ្លេចផងដែរថា«ជីវិតមិនមែនមានតែភាពស្រស់បំព្រងរហូតឯណា…» តែកុំស្រពោនយូរពេក…ធ្វើឲ្យជីវិតដែលមានតែមួយនេះ ពោរពេញដោយការចងចាំល្អៗ ទើបពេលយើងចាស់ទៅ មានអ្វីល្អៗច្រើនចែករំលែកដល់កូនចៅយើង 

Share

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំមានអាយុ ៣៣ ឆ្នាំ កម្ពស់ ១- ម៉ែត្រ ៥៦ ទម្ងន់ ៦៣  គីឡូក្រាម ជាអ្នកលក់ដូរ។ នាងខ្ញុំមានទម្ងន់៦ខែហើយ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមានបញ្ហាទល់លាមកញឹកញាប់ដែលជួនកាលអាចរហូតដល់ ៥ថ្ងៃ ទៅមួយអាទិត្យ។ នាងខ្ញុំចង់សួរថាតើនេះបណ្តាលមកពីមូលហេតុអ្វី? ក្នុងករណីនេះ តើខ្ញុំគួរប្រើប្រាស់ថ្នាំឬទេ? តើថ្នាំប្រភេទណាដែលខ្ញុំអាចប្រើប្រាស់បានដើម្បីចៀសវាងផលប៉ះពាល់? ចម្លើយ ៖ ការទល់លាមក គឺជាបញ្ហាទូទៅមួយដែលកើតមានអំឡុងមានផ្ទៃពោះ។ ជាធម្មតា ការព្រួយបារម្ភ ភ័យខ្លាច និងការមានសកម្មភាពរាងកាយតិច ក៏ដូចជារបបអាហារដែលមិនសូវមានជាតិសរសៃអាចបង្កឲ្យមានការទល់លាមកនេះឡើង។    មូលហេតុមួយទៀតនៃការទល់លាមក អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះគឺបណ្តាលមកពីការកើនឡើងនៃអ័រម៉ូនប្រូសេស្តេរ៉ូន ដែលធ្វើឲ្យសាច់ដុំរលោងនៃរាងកាយសម្រាក រួមទាំងសាច់ដុំនៅបំពង់រំលាយអាហារផងដែរ។ នេះមានន័យថាអាហារត្រូវធ្វើដំណើរក្នុងពោះវៀនតូចដោយយឺតៗ។ ខាងក្រោមគឺជាគន្លឹះខ្លះៗដែលអាចជួយការពារការទល់លាមក ឬជួយសម្រួលអាការៈប្រសិនបើអ្នកបានកើតមានបញ្ហាទល់លាមកនេះហើយ៖ 1. ញ៉ាំអាហារមានជាតិសរសៃខ្ពស់ ៖ ផ្លែឈើ បន្លែ អាហារពេលព្រឹកប្រភេទធញ្ញជាតិ នំបុ័ងពីគ្រាប់រុក្ខជាតិ ផ្លែឈើក្រៀមជាដើម (prunes- and bran)។ 2. បំពេញជាតិទឹកឲ្យបានច្រើន ៖ ផឹកទឹក និងសារធាតុរាវផ្សេងៗឲ្យបានច្រើនគឺជាការសំខាន់ ពិសេសនៅពេលដែលអ្នកបង្កើនការបរិភោគជាតិសរសៃ។ ការបន្ថែមជាតិទឹកឲ្យបាន ១០ ទៅ ១២ កែវក្នុងមួយថ្ងៃត្រូវបានណែនាំ។ ការរួមបញ្ចូលរវាងអាហារសម្បូរជាតិសរសៃ ជាមួយនឹងសារធាតុរាវក្នុងបរិមាណច្រើនគួរសម ជាជម្រើសល្អបំផុតក្នុងការជួយអ្នកបញ្ចេញកាកសំណល់ពីក្នុងរាងកាយ។ គួរបញ្ជាក់ថា ការបែកញើស អាកាសធាតុក្តៅសើម និងការហាត់ប្រាណអាចបង្កើនតម្រូវការសារធាតុរាវរបស់អ្នកផងដែរ។ 3. ហាត់ប្រាណជាប្រចាំ ៖ បើអ្នកមិនសូវសកម្មអ្នកងាយប្រឈមនឹងការទល់លាមកជាងធម្មតា។ការដើរ ហែលទឹក និងហាត់ប្រាណកម្រិតមធ្យម អាចជួយភ្ញោចឲ្យពោះវៀនតូចដំណើរការល្អ។ អ្នកគួររៀបកាលវិភាគហាត់ប្រាណឲ្យបាន ៣ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ និង ២០ទៅ ៣០នាទីក្នុងមួយដងទើបជាការល្អ។ 4. កាត់បន្ថយថ្នាំបំប៉នជាតិដែក ៖ ថ្នាំជាតិដែកអាចនាំឲ្យប្រឈមនឹងបញ្ហាទល់លាមកផងដែរ។ ការពិត សារធាតុចិញ្ចឹមល្អៗក្នុងអាហារ ជាទូទៅអាចបង្គ្រប់ជាតិដែកដែលអ្នកត្រូវការអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះរួចហើយ។ ដូចនេះ អ្នកអាចជួបពិគ្រោះនឹងអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាពរបស់អ្នកអំពីកម្រិតសារធាតុរ៉ែដែលអ្នកត្រូវការ និងដំបូន្មានអំពីការគ្រប់គ្រងការប្រើប្រាស់ជាតិដែកនៅក្នុងពេលមានផ្ទៃពោះរបស់អ្នក។ ជាទូទៅ ការទល់លាមកនៅអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ មិនមែនជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ និងចាំបាច់ឲ្យមានការព្យាបាលដោយឱសថឡើយ ប៉ុន្តែក្នុងករណីខ្លះ អាការៈនេះអាចជារោគសញ្ញានៃបញ្ហាសុខភាពផ្សេងទៀត។ ដូចនេះ ប្រសិនបើអ្នកមានអាការៈទល់លាមកធ្ងន់ធ្ងរ រួមជាមួយការឈឺចាប់ក្នុងពោះ ឬឆ្លាស់គ្នាជាមួយការរាក ឬក៏មានមកជាមួយនូវសារធាតុរំអិល ឬឈាម អ្នកត្រូវទាក់ទងទៅកាន់វេជ្ជបណ្ឌិតរបស់អ្នកឲ្យបានឆាប់រហ័ស។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃ Anna Women and Baby’s Center ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

ខែនៃក្តីស្រលាញ់ក៏បានបញ្ចប់ទៅ អ្វីដែលបន្សល់នូវ គឺក្តីស្រលាញ់ចំពោះសុខភាព និងការអានចំណេះអានចំណេះដឹងសុខភាពដែលមានប្រិយមិត្តរឹតតែច្រើនចូលទស្សនា និងអាចនៅក្នុងបណ្ណាល័យសុខភាពក្រោមការចែករំលែកពីសំណាក់សមាជិកនៃសហគមន៍ ហេលស៍ថាម និងក្រុមការងារអ្នកនិពន្ធផ្ទាល់។ មិនខុសពីខែកន្លងមក អត្ថបទប្រចាំខែចំនួន៣ដែលមានចំនួនអ្នកចូលអានច្រើនជាងគេ ត្រូវបានជ្រើសរើសយកមកបង្ហាញនៅលើទំព័រដ៏ពិសេសនេះ។ ក្នុងចំណោមអត្ថបទដែលត្រូវបានចេញផ្សាយក្នុងអំឡុងខែកុម្ភៈនេះផងដែរ អត្ថបទទាំង៣នោះរួមមានដូចខាងក្រោម… 1.ជីវិតគេ ស្ថិតនៅលើ ដៃយើង»ជាអ្វីដែលត្រូវរំលឹកប្រាប់ខ្លួនឯងជាប្រចាំ… «តាមការពិតទៅ រៀនអីក៏មិនស្រួលដែរ និយាយរួមទៅ ពាក្យថា«រៀន»មួយម៉ាត់ គឺមិនសំដៅចំពោះមុខវិជ្ជាពេទ្យតែមួយមុខនោះទេ គឺគ្រប់មុខវិជ្ជាសុទ្ធតែពិបាកទាំងអស់» នេះបើយោងតាមសម្តីដ៏មានអត្ថន័យរបស់ កញ្ញា អ៊ិត ម៉ូលីកា ដែលជានិសិ្សតវេជ្ជសាស្រ្តនៃសាកលវិទ្យាល័យពុទ្ធិសាស្រ្ត(UP) និងជាអតីតសមាជិកស្ម័គ្រចិត្តនៃក្លឹបសិក្សារបស់សាលាផ្ទាល់ដែលមានឈ្មោះថា UP-Med ដែលមានតួនាទីជាអ្នកបង្ហាត់បង្ហាញផ្នែកPhysiology រយៈពេល២ឆ្នាំផងដែរ។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះផងដែរ កញ្ញាក៏មានបទពិសោធន៍ខ្លះៗទាក់ទិននឹងការសិក្សាផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ដើម្បីជាការចែករំលែកជូនដល់និស្សិតជំនាន់ក្រោយ ជាពិសេសអ្នកដែលមានបំណងចូលសិក្សាផ្នែកនេះដែរ… 2.ប៊ុន ច័ន្ទវិចិត្រ«និស្សិតពេទ្យគួររៀនដើម្បីចេះ កុំរៀនដើម្បីតែជាប់» ដើម្បីជាគន្លឹះដល់ការសិក្សានៃនិស្សិតជំនាន់ក្រោយ យុវនិស្សិត ប៊ុន ច័ន្ទវិចិត្រ ដែលសព្វថ្ងៃជានិស្សិតនៃសាកកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាលឯកទេសផ្នែកទន្តវទនសាស្ត្រ ក៏បានចូលរួមចែករំលែកនូវបទពិសោធន៍ និងមតិយោបល់របស់ខ្លួន…ក្នុងនោះ វិចិត្របានធ្វើការបង្ហាញអំពីមូលហេតុនៃការជ្រើសរើសផ្នែកដែលខ្លួនកំពុងសិក្សារួមជាមួយនឹងឧបសគ្គ និងភាពលំបាក ព្រមទាំងវិធីសាស្រ្តក្នុងការជម្នះ ទង្វើគួរធ្វើ និងមិនគួរធ្វើ និងសារដ៏មានអត្ថន័យខ្លឹមសារផងដែរ…   3.តើស្ថានភាពសេវាកម្មសុខាភិបាលនៅកម្ពុជាដើរដល់កម្រិតណាហើយ? តាមការសង្កេតកន្លងមក គឺសេវាកម្មសុខាភិបាលនៅកម្ពុជា ត្រូវបានប្រជាជនកម្ពុជាជាច្រើនមើលរំលង ពោលគឺអ្នកមធ្យមទៅស្វែងរកការព្យាបាលនៅប្រទេសវៀតណាម ឬប្រទេសថៃ រីឯអ្នកមានជីវភាពធូរធារព្យាបាលនៅសិង្ហបុរី និងប្រទេសជាច្រើនផ្សេងៗទៀត ដោយភាគច្រើនគិតថាសេវាកម្មសុខាភិបាលនៅប្រទេសកម្ពុជានៅមានកម្រិត ទាំងសមត្ថភាពវេជ្ជបណ្ឌិត ទាំងបច្ចេកវិទ្យា ទាំងសេវាកម្ម។ ជាក់ស្តែង ម្នាក់ៗតែងតែលឺការរអ៊ូរទាំនេះនោះទាក់ទងនឹងសេវាកម្មមួយនេះ សំណួរសួរថា «តើស្ថានភាពសេវាកម្មសុខាភិបាលនៅកម្ពុជាដើរដល់កម្រិតណាហើយ? ការអះអាងខាងលើ មានភាពពិតជាក់ស្តែងប៉ុណ្ណាដែរ?»  ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

បញ្ហារលាកពោះវៀន មិនខុសគ្នាពីបញ្ហាផ្សេងទៀតដែលកើតមានលើផ្នែក​ខាងក្នុងពោះទេ។ អ្នកជំងឺ មិនអាចដឹងថាខ្លួនមានបញ្ហារលាកពោះវៀននោះទេ ដោយគ្រាន់តែមានអាការៈឈឺពោះ ឆ្អល់ពោះ លាមកមានពណ័ខ្មៅ ឬមានឈាម។ ការរលាកពោះវៀនចែកចេញ ជា២ ការរលាក​ដោយមានមេរោគ(មានអាការៈគ្រុនក្តៅជាដើម)​​ និងមិនមានមេរោគ (អ្នកជំងឺមានភាពស្លេកស្លាំង ឬលាមកមានឈាម)​។ ជាទូទៅការរលាកពោះវៀន ធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺបាត់បង់គ្រាប់ឈាម ហេតុនេះដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានត្រឹមត្រូវ គឺត្រូវពិនិត្យឈាមរកមើលប្រភេទមេរោគ ឬសុងពោះវៀនដើម្បីមើលពីស្ថានភាពនៃការរលាក។ ការព្យាបាលគឺអាស្រ័យលើការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបានត្រឹមត្រូវ ដែលប្រសិទ្ធភាព នៃការព្យាបាលអាចបានដល់ទៅ៩០%។   ចូលរួមស្តាប់ការបកស្រាយពីជំងឺរលាកពោះវៀន ដែលបកស្រាយពីវេជ្ជបណ្ឌិត ឱ វឌ្ឍនៈ នាយកគ្លីនិក ព្រីនសេស នៅទីនេះ។​   

Share

សំណួរ ៖ ខ្ញុំបាទមានអាយុ ៤០ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តកំពត។ ខ្ញុំបាទខានទៅពិនិត្យសុខភាពមាត់ធ្មេញជាមួយទន្តបណ្ឌិតយូរមកហើយ។ បច្ចុប្បន្ន រាល់ពេលខ្ញុំដុសសម្អាតធ្មេញម្តងៗ តែងមានឈាមហូរមកតាមអញ្ចាញ។ តើនេះជាបញ្ហាដែរឬទេ? តើខ្ញុំគួរធ្វើដូចម្តេច? ចម្លើយ ៖ ការហូរឈាមនេះអាចបណ្តាលមកពីការរលាកអញ្ចាញធ្មេញ ដែលភាគច្រើនកើតឡើងពីការតោងជាប់នៃជាតិកំបោរនៅចន្លោះធ្មេញក្នុងរយៈពេលយូរ។ ដោយឡែក ចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានវ័យជាង ៤០ឆ្នាំ មូលហេតុផ្សេងៗទាក់ទងនឹងសុខភាពទូទៅ ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬការប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទណាមួយ ក៏អាចត្រូវបានយកមកពិចារណាផងដែរក្នុងការបង្កឲ្យរលាកអញ្ចាញធ្មេញ បើទោះបីជាគាត់ពុំមានជាតិកំបោរជាប់ធ្មេញក៏ដោយ។ ដូចនេះ អ្នកជំងឺត្រូវទៅជួបពិគ្រោះនឹងទន្តបណ្ឌិត ដើម្បីតាមដានរកមូលហេតុ និងដោះស្រាយឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យ យិន ស៊ីថន នាយកមន្ទីរព្យាបាលធ្មេញ ប្រាយ ស្មាល និងជាប្រធានគ្រប់គ្រងគ្លីនិកទន្តវទនសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

នាទីដំបូងនៃជីវិតរបស់ទារកទើបកើត អាចធ្វើឲ្យអ្នកម្តាយមានភាពអស់កម្លាំងខ្លាំងជាងគេ។ ស្របពេលជាមួយគ្នា វាក៏ជាពេលវេលាក៏រំភើបមួយសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារដែរ។ ខាងក្រោមនេះ ជាព៍ត៌មានទូទៅរបស់ទារកទើបកើតសម្រាប់អ្នកម្តាយដែលមានសុខភាពល្អពេញលេញ (ពី២៧សប្តាហ៍ទៅ៤២សប្តាហ៍)។ បន្ថែមពីនេះ អ្នកម្តាយអាចដឹងពីរបៀបការគ្រប់គ្រងលើសុក និងទងសុកផងដែរ។ ១. សភាពទូទៅរបស់ទារកទើបកើត សភាពធម្មតារបស់ទារកទើបកើតភ្លាមៗ មានដូចជាសម្បុរស្បែកពណ៌ខៀវស្រាលៗ (ឬអាចមានពណ៌ចម្រុះ) ស្បែកទារកក៏មានប្រលាក់ដោយទឹកភ្លោះលាយឡំជាមួយឈាម និងមានសារធាតុខ្លាញ់ពណ៌សស្អិត (Vernix) តោងជាប់លើស្បែកទារកផងដែរ។ Vernix ជាសារធាតុម៉្យាងដែលជួយការពារស្បែកទារកពីការបង្ករោគក្រោយសម្រាលរូច។  នៅអំឡុងមួយនាទីដំបូងនៃជីវិត ទារកចាប់ផ្តើមដកដង្ហើមដោយខ្លួនឯងដែលធ្វើឲ្យស្បែកប្រែទៅជាផ្កាឈូក ជាការបង្ហាញថាទារកទទួលបានអុកស៊ីសែនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការដកដង្ហើម ហើយសរីរាង្គផ្សេងទៀតមានដូចជាដៃ និងជើងមានចលនារស់រវើកជាមួយគ្នាផងដែរ។ ទាំងនេះ ជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា ទារកដែលទើបនឹងកើតនោះមានសុខភាពល្អប្រសើរ។ ២. សភាពម្តាយក្រោយសម្រាលរួចភ្លាមៗ រយៈពេល៥ ទៅ១៥នាទីក្រោយសម្រាលកូនរួច ស្បូនរបស់ស្ត្រីនឹងការមានកន្ត្រាក់ម្តងទៀត ដើម្បីរុញច្រានសុក និងស្រោមទឹកភ្លោះចេញពីស្រទាប់ក្នុងបង្អស់នៃស្បូន។ ការកាត់ទងសុក និងទម្លាក់សុក ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយឆ្មបជំនាញ ឬវេជ្ជបណ្ឌិត។ ៣. ស្បែកប៉ះស្បែក សម្រាប់ការសម្រាលកូនដោយធម្មជាតិ (Vaginal Birth) ទារកទើបកើតត្រូវការមានទំនាក់ទំនងជាមួយម្តាយភ្លាមៗតាមរយៈស្បែកប៉ះស្បែកផ្ទាល់ (ការដាក់ទារកលើទ្រូងម្តាយ)។ ទារកនឹងទទួលបានភាពកក់ក្តៅ និងសុវត្ថិភាព បូករួមទាំងអាចបៅទឹកដោះដំបូងពីម្តាយរបស់គេផងដែរ។ សារប្រយោជន៍នៃស្បែកប៉ះស្បែកភ្លាមៗក្រោយសម្រាលរួមមមានដូចជា៖ •កាត់បន្ថយការយំរបស់ទារក ធ្វើឲ្យទារកមានភាពកក់ក្តៅ និងគេងបានគ្រប់គ្រាន់ •ជួយគាំទ្រក្នុងការចាប់ផ្តើមបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយ •ជួយរក្សាសីតុណ្ហភាពក្នុងខ្លួនរបស់ទារកឲ្យមានស្ថិរភាព។ ៤. ការថ្លឹង និងវាស់ប្រវែង បន្ទាប់ពីការប៉ះពាល់ស្បែក នឹងស្បែក ព្រមទាំងការបំបៅដោះកូនលើកដំបូងរួច ឆ្មបជំនាញអាចយកទារកថ្លឹងទម្ងន់ វាស់ប្រវែងខ្លួន និងវាស់ប្រវែងរង្វង់ក្បាលរបស់គេ។ ការថ្លឹង និងវាស់ប្រវែងនេះ អាចបង្ហាញពីសភាពធម្មតា ឬមិនធម្មតាពីកំណើតរបស់ទារកបាន ។ យ៉ាងណាមិញ ទារកទើបកើតអាចងូតសម្អាតខ្លួនបានក្រោយសម្រាលហើយ២៤ ម៉ោង។ ៥. ការចាក់ថ្នាំវីតាមីនកា (Vitamin K) ស្របពេលការវាស់ និងថ្លឹងទម្ងន់ ទារកនឹងទទួលបានការចាក់វីតាមីនកា ព្រោះវីតាមីននេះ អាចជួយការពារទារកពីការហូរឈាមនៅក្នុងខួរក្បាល និងតាមទងសុកក្រោយសម្រាលរួច។ ៦. ការស្តាប់ និងការមើល ទារកអាចស្តាប់លឺសម្លេងរបស់ម្តាយតាំងពីពាក់កណ្តាលចុងក្រោយនៃការមានផ្ទៃពោះ ហើយនឹងទទួលដឺងសម្លេងទាំងនោះនៅពេលអ្នកឧស្សាហ៍និយាយទៅកាន់ពួកគេបន្ទាប់ពីកំណើត។ សម្រាប់សម្លេងអ្នកនៅជិតវិញ ក៏ប្រហែលជាទទួលបានផងដែរ ប្រសិនបើអ្នកទាំងនោះបាននិយាយ និងនៅជិតពួកគេជាប្រចាំ។ ទារកនឹងមានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាពនៅពេលពួកគេលឺសម្លេងរបស់ម្តាយ ហើយអាចឆ្លើយតបដោយងាកទៅរកសម្លេងហៅ។ គំហើញរបស់ទារកមានសភាពព្រិលៗនៅពេលកើតរួចភ្លាមៗ ប៉ុន្តែពួកគេនឹងអាចផ្តោតលើផ្ទៃមុខរបស់អ្នកបានចម្ងាយប្រហែល 30 សង់ទីម៉ែត្រ។ វាគឺប្រហែលចម្ងាយពីសុដន់របស់អ្នកទៅមុខរបស់អ្នក។ ទារកនឹងបង្កើតទំនាក់ទំនងរវាងម្តាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានឮ និងអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ។ ៧. ទឹកនោម និងអាចម៍ព្រៃ ក្នុងរយៈពេល 24 ម៉ោងដំបូងទារកអាចបញ្ចេញទឹកនោម និងអាចម៍ព្រៃ (Meconium--- លាមកដែលទើបកើត) យ៉ាងហោចណាស់បានម្តង។ Meconium គឺមានសភាពខ្មៅនិងស្អិត ហើយនឹងផ្លាស់ប្តូរពណ៌ក្នុងរយៈពេលពីរបីថ្ងៃខាងមុខនេះ៕ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

នរណាក៏ប្រាថ្នាចង់បានជីវិតដែលមានក្តីសុខសុភមង្គល ប្រកបដោយសុខភាពរឹងមាំដែរ…ហើយក៏មានមនុស្សមិនតិចដែរ ដែលបានដឹងអំពីគន្លឹះនៃការរស់នៅ ដើម្បីឲ្យសម្រេចឲ្យបាននូវគោលដៅនោះ ប៉ុន្តែមិនប្រាកដថាមានមនុស្សច្រើននាក់នោះទេ ដែលបាន និងកំពុងអនុវត្តឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួននោះ… ខាងក្រោមនេះ ជាគន្លឹះទាំង១២ ដែលត្រូវបានណែនាំដោយអង្គការសុខភាពពិភពលោក(World Health Organization) ដែលលោកអ្នកអាចស្វែងយល់បានខាងក្រោមនេះ… 1-មានរបបអាហារដែលត្រឹមត្រូវ 2-ធ្វើឲ្យខ្លួនឯងសកម្មជារៀងរាល់ថ្ងៃ 3-ចាក់វ៉ាក់សាំងបង្ការ 4-ចៀសឲ្យឆ្ងាយពីគ្រឿងញៀន 5-ចៀសវាង ឬទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងក្នុងកម្រិតទាប 6-គ្រប់គ្រងស្ត្រេសសម្រាប់សុខភាពផ្លូវកាយ និងចិត្ត 7-អនុវត្តអនាម័យល្អ 8-កុំបង្កើនល្បឿន ឬបើកបរពេលស្រវឹង  9-ដាក់ខ្សែក្រវាត់ និងពាក់មួកសុវត្ថិភាព រាល់ពេលបើកបរ 10-អនុវត្តសុខភាពផ្លូវភេទដែលមានសុវត្ថិភាព 11-ពិនិត្យសុខភាពឲ្យបានទៀងទាត់ 12-ឲ្យទារកបៅទឹកដោះដំបូង បានយល់បានដឹងហើយ កុំភ្លេចអនុវត្តផងណា៎!!! ទើបបានដឹងថាមានប្រសិទ្ធភាពឬអត់? ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share

សំណួរ ៖ កូនរបស់នាងខ្ញុំអាយុ ៦ខែ ស្រាប់តែឈប់ចង់បៅទឹកដោះគោ ហើយពេលនេះគាត់ចាប់ផ្តើមស្រកសាច់។ តើខ្ញុំគួរប្តូរម៉ាកទឹកដោះគោឬយ៉ាងណា? ចម្លើយ ៖ ចំពោះបញ្ហាខាងលើ សូមកុំព្យាយាមប្តូរម៉ាកទឹកដោះគោ ដោយឡែកអ្នកគួរតែផ្តល់នូវអាហារជាបបរសម្រាប់កូន ពីព្រោះកុមារដែលមានអាយុ ៦ខែ គឺមានលក្ខខណ្ឌគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការទទួលបានអាហារជាបបរ។ ជំហានដំបូង អ្នកអាចផ្តល់បបរដែលកិនជាមួយបន្លែ រួចអាចបន្ថែមជីវជាតិបន្ថែមទៀតដូចជាពពួកសាច់ តែពុំចាំបាច់បន្ថែមគ្រឿងផ្សំដូចជា អំបិល ឬស្ករឬប៊ីចេងនោះទេ។ ការផ្តល់របបអាហារនេះ អាចជាជំនួយក្នុងការផលិតគ្រាប់ឈាមក្រហមដែលជាការចាំបាច់សម្រាប់ការវិវឌ្ឍខួរក្បាល និងផ្នែកផ្សេងៗរបស់កុមារ ហើយសូមបន្តធ្វើបែបនេះរហូតដល់កុមារមានអាយុ ២ឆ្នាំ ហើយបនែ្ថមបំបៅដោះម្តាយពេលយប់។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត លនទ្រីយ៍ ប៉ាទ្រិច ឯកទេសជំងឺកុមារ អនុប្រធានមន្ទីរពេទ្យខេត្តកំពង់ចាម និងទទួលបន្ទុកផ្នែកកុមារ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

Share
Top