Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

ជំងឺរលាកទ្វារមាស ជាការរលាកនៅនឹងជញ្ជាំងទ្វារមាសដែលបណ្តាលមកពីពពួកផ្សិត បាក់តេរី វីរុស ឬប៉ារ៉ាស៊ីត។ ជំងឺនេះកើតមានប្រមាណ ៣០%នៃស្រ្តី និងភាគច្រើនលើស្ត្រីក្នុងវ័យបន្តពូជអាយុ ១៥ ទៅ៤៩ឆ្នាំ។ ចំណែកមូលហេតុនៃការបង្ករោគអាចបណ្តាលមកពីកត្តាជាច្រើន ក្នុងនោះទម្លាប់មិនល្អប្រចាំថ្ងៃនានា ក៏បានជះឥទ្ធិពលដល់ការកកើតជាជំងឺនេះផងដែរ។ ចង់ដឹងថាទម្លាប់ទាំងនោះមានអ្វីខ្លះ អាចតាមដានអត្ថបទខាងក្រោម៖ - ចូលចិត្តប្រើសាប៊ូដុសខ្លួន ជំនួសទឹកអនាម័យ ជាទូទៅ សាប៊ូដុសខ្លួនដែលសុភាពនារីចូលចិត្តប្រើភាគច្រើនសុទ្ធតែមានក្លិនក្រអូបខ្លាំង ហើយកំហុសឆ្គងមួយដែលតែងតែកើតឡើងជាញឹកញាប់នោះគឺការទម្លាប់លាងសម្អាតតំបន់ទ្វារមាស ជាមួយសាប៊ូដែលមានក្លិនក្រអូបបែបនេះ។ ចូរចងចាំថាក្លិនក្រអូបទាំងនោះអាចធ្វើឲ្យបាត់បង់តុល្យភាពកម្រិតអាស៊ីត (pH) នៅតំបន់ទ្វារមាសរបស់អ្នកបាន។ តុល្យភាព pH មានតួនាទីក្នុងការរក្សាបាននូវការរស់រានរបស់បាក់តេរីល្អដែលជារបាំងការពារពីការឈ្លានពានមេរោគ និងបាក់តេរីអាក្រក់នានាពីមជ្ឈដ្ឋានខាងក្រៅព្រមទាំងអាចជួយរក្សាសំណើមដល់ទ្វារមាសទៀតផង។ - ទម្លាប់លាងទ្វារមាសជាមួយឧបករណ៍ Douche តាមធម្មតា Douche ត្រូវបានចេញវេជ្ជបញ្ជាឲ្យប្រើប្រាស់ក្នុងករណីដែលមានជំងឺនៅទ្វារមាសចំពោះស្រ្តីមួយចំនួន។ តាមការសិក្សាវិទ្យាសាស្ត្រកន្លងមកបានបង្ហាញថា ការប្រើប្រាស់ Douche អាចបង្កជាហានិភ័យជាច្រើនចំពោះសុខភាពទ្វារមាស រួមមានការកើនឡើងនូវការរលាកទ្វារមាស រលាកអាងត្រគាកការពិបាកមានកូន និងជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនជាដើម។ គួរបញ្ជាក់ថាមូលហេតុនៃហានិភ័យទាំងនេះ អាចបណ្តាលមកពីបម្រែបម្រួលនៃកម្រិតអាស៊ីត (pH) ព្រោះថា Douche មានផ្ទុកកម្រិតអាស៊ីតខ្ពស់ ព្រមទាំងមានក្លិនក្រអូបផងដែរ។ - ទម្លាប់ស្លៀកខោទ្រនាប់រឹបតឹងខ្លាំង សើម និងគ្មានខ្យល់ចេញចូល ខោទ្រនាប់ជាវត្ថុខាងក្រៅមួយដែលនៅជិតស្និទ្ធនឹងតំបន់ទ្វារមាសជាងគេហេតុនេះប្រសិនបើអ្នកមិនបានផ្លាស់ប្តូរខោទ្រនាប់ជាប្រចាំ ទុកឲ្យសើមផ្អាប់ ឬរឹបតឹងខ្លាំង មិនមានខ្យល់ចេញចូល អ្នកអាចប្រឈមនឹងការកើតជំងឺទ្វារមាសដោយពពួកផ្សិត។ ដូច្នេះ អ្នកគួរផ្លាស់ប្តូរការស្លៀកខោទ្រនាប់រឹបតឹង ឬអាចជ្រើសរើសខោទ្រនាប់ប្រភេទសាច់ក្រណាត់កប្បាស ដែលអាចសម្រួលដល់ខ្យល់ចេញចូលបានល្អជាងប្រភេទសាច់ក្រណាត់ដទៃទៀត ឬអ្នកអាចប្រើប្រាស់សំឡីអនាម័យតូចប្រចាំថ្ងៃដែលងាយស្រួលផ្លាស់ប្តូរ ពេលអ្នករវល់ធ្វើការងារពេញមួយថ្ងៃ។ - លាងសម្អាតផ្នែកខាងក្រោយមកទ្វារមាសខាងមុខ ក្រោយពីបន្ទោបង់រួច ស្ត្រីភាគច្រើនចូលចិត្តមានទម្លាប់បាញ់ទឹកសម្អាតពីទ្វារធំមកទ្វារមាសខាងមុខ។ អ្នកដឹងទេ? ទ្វារធំសម្បូរទៅដោយបាក់តេរីកាចសាហាវច្រើនប្រភេទណាស់ ដោយបាក់តេរីមួយចំនួនមិនបង្កជាជំងឺឡើយនៅទីតាំងទ្វារធំ តែវានឹងបង្កជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរទៅវិញចំពោះទ្វារមាស រួមមានជំងឺរលាកទ្វារមាសជាដើម។ - ហែលទឹករួច ចូលចិត្តផ្អាប់ទុក អាងហែលទឹកតែងមានកម្រិត pH ខ្ពស់ ដែលយើងអាចហៅម៉្យាងទៀតថាកម្រិតបាស។ មជ្ឈដ្ឋានបាសបែបនេះសម្រួលដល់ការលូតលាស់របស់ពពួកផ្សិតដែលជាមូលហេតុបង្កចំពោះការកកើតជំងឺរលាកទ្វារមាស។ ហេតុនេះដើម្បីកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺអ្នកចាំបាច់ត្រូវរូតរះលាងសម្អាតទ្វារមាសជាមួយទឹកអនាម័យស្ត្រីដែលមាន pH សមរម្យ  រួមជាមួយទឹកស្អាតផងដែរ។ សូមចៀសវាងការផ្អាប់ទុករយៈពេលយូរ! - ប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះជាញឹកញាប់ ជាក់ស្តែង ការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះមិនបានត្រឹមត្រូវនៅតែជាកង្វល់ចម្បងចំពោះសុខភាពសាធារណៈទូទាំងសកលលោក ជាពិសេសប្រទេសកម្ពុជាដែលជាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍតែម្តង។ ក្នុងនោះ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះញឹកញាប់អាចបណ្តាលឲ្យបាក់តេរីល្អរបស់រាងកាយត្រូវបានបាត់បង់ ពីព្រោះការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះមិនមែនសម្លាប់តែបាក់តេរីអាក្រក់នោះទេ។ ចំពោះសុខភាពទ្វារមាស ការបាត់បង់បាក់តេរីល្អជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ និងគួរឲ្យបារម្ភ ដោយបាក់តេរីប្រភេទនេះដើរតួនាទីសំខាន់ក្នុងការរក្សាសុខភាពទ្វារមាស បញ្ចៀសពីជំងឺនានា។ សូមកុំប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះដោយខ្លួនឯងដោយមិនបានពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យ! - របបអាហារគ្មានជីវជាតិ អាហារកំប៉ុង អាហារកែច្នៃ ប្រហិត អាហារចៀនបំពងមានយ៉ាងសម្បូរបែបនៅលើទីផ្សារនាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ចំពោះសុភាពនារីដែលចូលចិត្តការបរិភោគអាហារបែបនេះ ពិតជាគំរាមកំហែងដល់សុខភាពទ្វារមាសយ៉ាងខ្លាំង។ ផ្ទុយមកវិញ អាហារសម្បូរទៅដោយសារធាតុចិញ្ចឹមមានសមត្ថភាពក្នុងការទ្រទ្រង់សុខភាពរាងកាយទាំងមូល និងសុខភាពទ្វារមាសឲ្យបានរឹងមាំ។ ក្រៅពីការអនុវត្តអនាម័យប្រចាំថ្ងៃដែលត្រឹមត្រូវចំពោះទ្វារមាសសុភាពនារីទាំងឡាយ ចាំបាច់ទទួលទានអាហារសំខាន់ៗមួយចំនួនបន្ថែមទៀតដូចជា បន្លែបៃតង ផ្លែឈើ ទឹកដោះគោជូរជាដើម។ - ការមានដៃគូរួមភេទច្រើន គឺជាកត្តាមួយក្នុងចំណោមកត្តាបង្កចម្បងនៃជំងឺរលាកទ្វារមាសដែលតែងកើតមានជាញឹកញាប់ចំពោះស្ត្រីដែលមានដៃគូរួមភេទច្រើន។ ដូចនេះដើម្បីបញ្ចៀសពីការកើតជំងឺនេះ អ្នកចាំបាច់កម្រិតនូវការមានដៃគូរួមភេទតាមតែអាចធ្វើបាន។ អត្ថបទ៖ ដកស្រង់ចេញពីទស្សនាវដ្ដី ហេលស៍ថាម ប្រូ លេខ ៧៨ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

កន្លងមកយើងតែងតែដឹងថា សណ្តែកសៀងគឺជាអាហារដែលត្រូវបានដឹងថាស័ក្តិសមបំផុតចំពោះអ្នកមិនបរិភោគសាច់សត្វ តែអត្ថប្រយោជន៍ដ៏ពិសេសរបស់វាមិនបញ្ឈប់ត្រឹមនេះឡើយ ដោយការស្រាវជ្រាវជាច្រើនបានបង្ហាញនូវភស្តុតាងថ្មីៗជាច្រើនទាក់ទងនឹងឥទ្ធិពលរបស់វាចំពោះសុខភាពរបស់ស្ត្រីអស់រដូវ។ ក្រៅពីមីក្រូ និងម៉ាក្រូសារជាតិយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់មានផ្ទុកក្នុងសណ្តែកសៀង វាក៏ត្រូវបានរកឃើញផងដែរថាមានផ្ទុកនូវបរិមាណនៃ Isoflavones ក្នុងបរិមាណខ្ពស់ជាងគេបើធៀបនឹងរុក្ខជាតិដទៃ ដែលសារធាតុនេះហើយដែលទទួលខុសត្រូវជាចម្បងក្នុងមុខងារសម្រួលដល់អាការៈ និងបញ្ហាដែលអាចកើតមានចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ យ៉ាងណាមិញសុវត្ថិភាពក្នុងការប្រើប្រាស់ Isoflavones ជាពិសេសក្នុងកម្រិតខ្ពស់នៅតែត្រូវបានយកមកសិក្សា និងវិភាគជាបន្តបន្ទាប់។ ហេតុអ្វី Isoflavones មានឥទ្ធិពលលើសុខភាព? ជាមួយនឹងរចនាសម្ព័ន្ធគីមីដែលស្រដៀងនឹងអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូហ្សែនដែលអនុញ្ញាតឲ្យវាអាចទៅភ្ជាប់ជាមួយសរីរាង្គទទួលនៃអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូហ្សែនរបស់រាងកាយបានធ្វើឲ្យ Isoflavones ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអឺស្ត្រូហ្សែនរបស់រុក្ខជាតិដែលអាចបញ្ចេញនូវឥទ្ធិពលដូចនឹងអ័រម៉ូននៃរាងកាយតែក្នុងកម្រិតទាបជាង ឬរារាំងឥទ្ធិពលនៃអ័រម៉ូនទៅវិញដែលសកម្មភាពទាំងពីរនេះ ត្រូវបានពន្យល់ដោយសមត្ថភាពក្នុងការជ្រើសរើសសកម្មភាពទៅតាមជាលិការបស់វា។ ក្រៅពីនោះ Isoflavones ក៏ជាសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មមួយដ៏មានអានុភាពចំពោះសុខភាពផងដែរ។ តើ Isoflavones ផ្តល់នូវឥទ្ធិពលចំពោះសុខភាពយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? ១. ចំពោះអាការៈរបស់ស្ត្រីអស់រដូវ នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ ការសិក្សាមួយត្រូវបានធ្វើឡើងដោយជោគជ័យជាមួយនឹងលទ្ធផលបញ្ជាក់ថា Isoflavones គឺជាជម្រើសទី១ដែលគួរសាកល្បងក្នុងការសម្រាលអាការៈរបស់ស្ត្រីអស់រដូវ ដោយក្នុងនោះមានភស្តុតាងបង្ហាញពីការថយចុះនៃភាពញឹកញាប់ក៏ដូចជាភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃភាពក្តៅក្រហល់ក្រហាយចំពោះស្ត្រីអស់រដូវដែលបានបរិភោគនូវអាហារសណ្តែកសៀងជាប្រចាំ។ Isoflavones ត្រូវបានស្នើសុំឲ្យក្លាយជាជម្រើសនៃការព្យាបាលប្រកបដោយសុវត្ថិភាពមួយបន្ទាប់ពីការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូន។ ដោយឡែក ក្នុងឆ្នាំ ២០១១ ការសិក្សាដែលបានចុះផ្សាយក្នុង Cochrane library ក៏បានរកឃើញថាមានការថយចុះនៃភាពរសាត់នៃឆ្អឹង ដែលអាចកាត់បន្ថយការប្រឈមនឹងបញ្ហាពុកឆ្អឹងផងដែរចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ ២. ប្រព័ន្ធសរសៃឈាមបេះដូង នៅក្នុងឆ្នាំ ២០០០ គណៈកម្មាធិការទាក់ទងនឹងសារធាតុចិញ្ចឹមរបស់សមាគមបេះដូងអាមេរិក បានផ្សព្វផ្សាយទៅកាន់អ្នកវិជ្ជាជីវៈថែទាំសុខភាពទាំងអស់អំពីឥទ្ធិពលការពារប្រឆាំងនឹងជំងឺសរសៃឈាមបេះដូងរបស់សណ្តែកសៀង។ ការសិក្សាពីរនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១១ និង ២០១២ បានរកឃើញថា Isoflavones សណ្តែកសៀង អាចជួយជំរុញមុខងារនៃជញ្ជាំងសរសៃឈាមចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ ក្រៅពីនោះ ការសិក្សាផ្សេងៗទៀតក៏ចូលរួមគាំទ្រសមត្ថភាពនៃ Isoflavones ក្នុងការធ្វើឲ្យបញ្ហាកករឹងនៃសរសៃអាទែររបស់ស្ត្រីអស់រដូវមានភាពប្រសើរឡើងផងដែរ។ ៣. បញ្ហាលើសទម្ងន់ បញ្ហាធាត់លើសទម្ងន់មិនមែនត្រឹមតែជាបញ្ហាដែលស្ត្រីអស់រដូវភាគច្រើនអាចជួបប្រទះទេ តែវាក៏ជាបញ្ហាដែលឲ្យសញ្ញាក្រហមទូទាំងពិភពលោកផងដែរ។ Isoflavones បញ្ចេញមុខងារក្នុងការសម្របសម្រួលមេតាបូលីស និងតុល្យភាពនៅក្នុងរាងកាយ ដែលអាចជួយការពារ និងព្យាបាលបញ្ហាធាត់លើសទម្ងន់បានប្រកបដោយអានុភាព។ ៤. បញ្ហាផ្លូវចិត្ត បញ្ហាធ្លាក់ទឹកចិត្តគឺជាបញ្ហាកើតឡើងដោយអាចធ្វើឲ្យមានការថយចុះនៃគុណភាពជីវិត បង្កើនឱកាសនៃការពិការ និងមរណៈ។ អត្រាខ្ពស់នៃការកើតមានបញ្ហាធ្លាក់ទឹកចិត្តចំពោះស្ត្រីដែលខ្ពស់ជាងបុរសត្រូវបានដឹងថាជាប់ទាក់ទងនឹងអ័រម៉ូនបន្តពូជ។ ភស្តុតាងនាពេលថ្មីៗនេះបានបង្ហាញថា Isoflavones អាចមានមុខងារជាភ្នាក់ងារប្រឆាំងនឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយការសិក្សាបានធ្វើការវាយតម្លៃប្រៀបធៀបជាមួយនឹងឱសថប្រឆាំងការធ្លាក់ទឹកចិត្តដូចជា Zoloft (50មិល្លីក្រាម/ថ្ងៃ) និង Prozoc (10 មិល្លីក្រាម/ថ្ងៃ)។ លើសពីនេះ ការប្រើរួមផ្សំគ្នារវាង Isoflavones និងZoloft ក៏បង្ហាញនូវការថយចុះកាន់តែប្រសើរនៃអាការៈជំងឺបើធៀបនឹងការប្រើប្រាស់ដោយឡែកពីគ្នាផងដែរ។ ក្រៅពីឥទ្ធិពលលើបញ្ហាធ្លាក់ទឹកចិត្ត Isoflavones ក៏អាចជំនួយដល់មុខងារនៃការគិត រៀនសូត្រ ក៏ដូចជាចងចាំផងដែរចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ ៥. ស្បែកជ្រីវជ្រួញ តាមរយៈការពិសោធន៍ជាច្រើនបានបង្ហាញថា Isoflavones អាចជួយកាត់បន្ថយស្នាមជ្រីវជ្រួញបាន ដែលប្រសិទ្ធភាពនេះកើតឡើងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍បំផុតគឺលើផ្ទៃមុខ។ ក្រៅពីនោះ Isoflavones ក៏មានអត្ថប្រយោជន៍ចំពោះបញ្ហាពណ៌លើស្បែក រួមទាំងសម្រស់មួយតួខ្លួនផងដែរ។ ៦. ជំងឺមហារីក ការប្រើប្រាស់ Isoflavones ក្នុងកម្រិតខ្ពស់ត្រូវបានដឹងថាមានប្រសិទ្ធភាពប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីក។ សកម្មភាពការពារនៅក្នុងដំណាក់កាលលូតលាស់នៃកោសិកាមហារីក អាចពន្យល់បានពីអត្ថប្រយោជន៍របស់វាក្នុងការកាត់បន្ថយការប្រឈម ក៏ដូចជាការកើតឡើងវិញនៃជំងឺមហារីកសុដន់ផងដែរបើតាមការវាយតម្លៃលើទន្និន័យសិក្សាលើស្ត្រីជនជាតិអាស៊ីដែលបរិភោគសណ្តែកសៀងតាំងពីកុមារភាព។ មានការសិក្សាមួយចំនួនក៏លើកឡើងអំពីសកម្មភាពនៃ Isoflavones ប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីកស្រទាប់ស្បូនមហារីកពោះវៀនធំ ក៏ដូចជាមហារីកក្រពះ និងមហារីកសួត។ ៧. ការឆ្លងរោគ Isoflavones ត្រូវបានសំយោគឡើងដោយធម្មជាតិនៅក្នុងរុក្ខជាតិដើម្បីដើរតួជាអ្នកការពារពីការឆ្លងរោគផ្សិត បាក់តេរី ក៏ដូចជាផ្តល់នូវសកម្មភាពប្រឆាំងនឹងពពួកមីក្រុបផងដែរ។ ៨. ស្ត្រេសអុកស៊ីតកម្ម សកម្មភាពប្រឆាំងនឹងអុកស៊ីតកម្មរបស់ Isoflavonesអាចធ្វើការការពារពីការវិវឌ្ឍទៅជាជំងឺមហារីកបាន បើយោងទៅតាមការសិក្សានៅក្នុងមន្ទីរពិសោធន៍ដោយសិក្សាលើប្រភេទម្យ៉ាងនៃ Isoflavones គឺGenistein។ យន្តការនៃការការពារនេះត្រូវបានបកស្រាយដោយសមត្ថភាពក្នុងការជំរុញសកម្មភាពប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មរបស់អង់សុីមមួយចំនួនរបស់Genistein។ គួរបញ្ជាក់ថា សមត្ថភាពប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មរបស់ Isoflavones ត្រូវបានបង្ហាញថាប្រហាក់ប្រហែលនឹងវីតាមីន អឺ។ តើ Isoflavones ផ្តល់សុវត្ថិភាពក្នុងការប្រើប្រាស់ឬទេ? នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ ការជជែកវែកញែក EFSA បានសរុបថា ការប្រើប្រាស់ Isoflavones ក្នុងកម្រិត ៣៥-១៥០ មិល្លីក្រាម/ថ្ងៃ រហូតដល់ ២ឆ្នាំកន្លះពីអាហារ ឬឱសថបំប៉នមិនអាចផ្តល់នូវផលប៉ះពាល់ទៅលើកោសិកាដែលឆ្លើយតបនឹងអ័រម៉ូនភេទដូចជា សុដន់ ស្បូន ឬក៏ក្រពេញទីរ៉ូអុីតឡើយ។ តាមរយៈការសិក្សាមួយដែលធ្វើឡើងរយៈពេល ១២ខែ ក៏បានឲ្យដឹងដែរថា ពុំមានភាពអាក្រក់ឡើងនៃស្ថានភាពជាលិកា Fibroglandular នៅក្នុងអ្នកជំងឺមហារីកសុដន់ដែលទទួលការព្យាបាលដោយឱសថប្រឆាំងមហារីក ឬស្ត្រីដែលមានកត្តាប្រឈមខ្ពស់នឹងជំងឺមហារីកឡើយ។ ផ្ទុយពីនេះមានការសង្កេតឃើញថាការប្រើប្រាស់Isoflavones ឬអាហារសណ្តែកសៀងចំពោះអ្នកជំងឺមហារីកសុដន់ ធ្វើឲ្យមានការថយចុះនូវអត្រាមរណៈ និងការកើតឡើងវិញផងដែរចំពោះអ្នកជំងឺមហារីកសុដន់ប្រភេទ ER(+) និង ER(-)។ ម្យ៉ាងទៀត គេសង្កេតឃើញថាពុំមានការហាមឃាត់ណាមួយចំពោះការប្រើប្រាស់ Isoflavones ចំពោះស្ត្រីដែលកំពុងព្យាបាលដោយ Tamoxifen ឬ Anastrozole ឡើយ ហើយថែមទាំងរកឃើញនូវការប្រសើរឡើងនៃការព្យាបាលវិញថែមទៀតផង។ ថ្មីៗនេះ សមាគមស្ត្រីអស់រដូវនៃអាមេរិកខាងជើង ក៏បានសរុបថា Isoflavones ពិតជាមិនអាចបង្កទៅជាជំងឺមហារីកសុដន់ ឬស្រទាប់ស្បូនទេ។ អត្ថបទ៖ ដកស្រង់ចេញពីទស្សនាវដ្ដី ហេលស៍ថាម ប្រូ លេខ ៧៨ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

មានមូលហេតុផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនដែលអាចបង្កឲ្យមានគីសទឹកក្នុងដៃស្បូនចំណែកឯរោគសញ្ញាក៏អាចប្រែប្រួលអាស្រ័យទៅតាមបុគ្គលម្នាក់ៗ។ ជាក់ស្តែង ស្ត្រីមួយចំនួនមិនមានបង្ហាញជារោគសញ្ញាអ្វីទាល់តែសោះ ខណៈពេលដែលស្ថានភាពរបស់ស្ត្រីមួយចំនួនទៀតបែរជាវិវឌ្ឍធ្ងន់ធ្ងរឡើងៗជាលទ្ធផលវាអាចប៉ះពាល់ដល់មុខងារ និងសុខភាពរបស់ស្រ្តី តួយ៉ាងដូចទៅនឹងករណីខាងក្រោម៖ សំណួរ៖ ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំអាយុ ២៦ឆ្នាំ ភេទស្រី កម្ពស់ ១ម៉ែត្រ៦០ ទម្ងន់៥៥គីឡូក្រាម មុខរបរអាជីវករ។ គាត់មានគីសទឹកក្នុងដៃស្បូនផ្នែកខាងឆ្វេងដោយបញ្ហានេះកើតឡើងអស់រយៈពេលប្រហែល ២ឆ្នាំមកហើយ។ ដោយឡែក ក្នុងរយៈពេល ២ សប្តាហ៍កន្លងមកនេះ ខ្ញុំបានជូនគាត់ទៅពិនិត្យនៅគ្រប់មន្ទីរពេទ្យទាំងអស់មិនថា មន្ទីរពេទ្យស្រុកខ្មែរ ឬមន្ទីរពេទ្យស្រុកថៃ ដោយលទ្ធផលថាមិនអីទេ តែមកដល់ពេនេះគីសនោះកាន់តែរីកធំជាងមុន ហើយគាត់មានអាការៈឈឺចាប់ទៀតផង។ តើបញ្ហានេះអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពធ្ងន់ធ្ងរដែរឬទេ? ហើយតើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច? ចម្លើយ៖ បំពង់ដៃស្បូនលាតសន្ធឹងចាប់ពីតួស្បូនផ្នែកខាងឆ្វេង និងខាងស្តាំ (បែកចេញទាំងសងខាងនៃតួដៃស្បូន)។ ប្រសិនបើបំពង់នេះត្រូវបានរារាំង ឬមានការបង្ករោគ នោះហានិភ័យនៃការអត់កូនប្រហែលជានឹងអាចកើតមានឡើង។ គីសទឹកនៅក្នុងបំពង់ដៃស្បូនត្រូវបានគេហៅថា Hydrosalpinx។ វិធីសាស្ត្រព្យាបាលអាស្រ័យទៅតាមគម្រោងនៃការចង់មានកូន និងតម្រូវឲ្យមានការពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យផងដែរ។ ការវះកាត់គឺជាវិធីសាស្រ្តព្យាបាលដ៏ពេញនិយមចំពោះបញ្ហានេះ។ ភាគច្រើននៃការព្យាបាលទាំងនោះ បំពង់ដៃស្បូននឹងត្រូវបានវះកាត់ចោលទាំងស្រុងតែម្តង។ អាស្រ័យទៅតាមមូលហេតុចម្បងនៃជំងឺនេះ ការវះកាត់ប្រហែលជាត្រូវជាប់ទាក់ទងនឹងការកាត់ចោលនូវជាលិកាភ្ជាប់ ជាលិកាសន្លាក់ និងការរីកលូតលាស់នៃជាលិកាអេពីតេល្យូមជាដើម។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រី Woman and Baby’s Center Anna អត្ថបទ៖ ដកស្រង់ចេញពីទស្សនាវដ្ដី ហេលស៍ថាម ប្រូ លេខ ៧៨ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

“ក្រោយសម្រាលបុត្ររួច ស្រ្តីជាម្តាយភាគច្រើនបានជួបប្រទះ បញ្ហាឈឺចង្កេះជាញឹកញាប់ ដោយជួនកាលអាការៈនេះបានបាត់ទៅវិញក្នុងអំឡុងពេលខ្លី ចំណែកស្ត្រីមួយចំនួនទៀតមិនបានធូរស្រាលទាល់តែសោះ និងប្រែជាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅវិញ ជាក់ស្តែងដូចករណីរបស់ស្ត្រីខាងក្រោម៖” សំណួរ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ២៩ឆ្នាំ ភេទស្រី កម្ពស់១ម៉ែត្រ៦០ ទម្ងន់ ៦៥គីឡូក្រាមជាអ្នកលក់ដូរនៅផ្សារ។ នាងខ្ញុំទើបតែសម្រាលកូនបានបួនខែ តែចង្កេះខ្ញុំមានការឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់នៅរៀងរាល់យប់ លុះព្រឹកឡើងងើបមិនរួច ហើយថែមទាំងមានអាការៈធ្ងន់ៗផ្នែកខាងក្រោម។ តើបញ្ហានេះពាក់ព័ន្ធជាមួយស្បូន ឬអត់? ចម្លើយ៖ ការឈឺចង្កេះជាបញ្ហាចម្បងដែលអ្នកជំងឺតែងមកពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ។ បើយោងតាមវិទ្យាស្ថានជាតិនៃជំងឺទាក់ទងនឹងបញ្ហាប្រសាទ និងជំងឺដាច់សរសៃឈាម បានបង្ហាញថាបញ្ហាឈឺចង្កេះគឺជាកត្តាចម្បងបំផុតទាក់ទងនឹងពិការភាពបណ្តាលមកពីការងារ។ ជំងឺរលាកតំបន់ចង្កេះ (PID) ជាមូលហេតុសំខាន់បំផុតនៃការឈឺចង្កេះ។ វាជាការបង្ករោគនៅសរីរាង្គបន្តពូជចំពោះស្រ្តី។ តំបន់ត្រគាកជាផ្នែកខាងក្រោមនៃតំបន់ពោះដោយរួមបញ្ចូលនូវដៃស្បូន អូវែ មាត់ស្បូន និងស្បូន។ មានប្រភេទនៃបាក់តេរីជាច្រើនដែលអាចបង្កឲ្យមានជំងឺរលាកតំបន់ចង្កេះ ដែលរួមបញ្ចូលទាំងប្រភេទបាក់តេរីឆ្លងតាមការរួមភេទ មានដូចជា Gonorrhea និង Chlamydia ដែលអាចបង្កជាជំងឺកាមរោគ ជំងឺស្វាយ និងប្រមេះជាដើម។ បញ្ហាដែលតែងជួបប្រទះគឺបាក់តេរីទាំងនោះបានចូលទៅក្នុងទ្វារមាស រួចទើបចាប់ផ្តើមបង្ករោគ។ យូរៗទៅ ការបង្ករោគទាំងនេះអាចរាលដាលដល់សរីរាង្គចង្កេះផ្សេងទៀត។ ជំងឺរលាកតំបន់ចង្កេះ អាចបង្កគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ និងអាចគំរាមកំហែងដល់ជីវិត ប្រសិនបើបាក់តេរីទាំងអស់នេះរាលដាលចូលក្នុងចរន្តឈាម។ ប្រសិនបើអ្នកសង្ស័យថាអ្នកត្រូវបានបង្ករោគ អ្នកគួរប្រញាប់ទៅជួបគ្រូពេទ្យកាន់តែឆាប់កាន់តែល្អ។ ការឈឺចង្កេះជារោគសញ្ញាដែលតែងកើតមានជាញឹកញាប់ចំពោះជំងឺស្បូនផងដែរ ដែលរោគសញ្ញាជំងឺនេះមានភាពខុសៗគ្នា។ ស្ត្រីមួយចំនួនអាចជួបប្រទះជាមួយរោគសញ្ញាដែលមានកម្រិតស្រាល ចំណែកស្រ្តីខ្លះទៀតវិញអាចទទួលបានរោគសញ្ញាដែលមានសភាពពីកម្រិតមធ្យម ទៅកម្រិតធ្ងន់ធ្ងរ។ វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ដែលអ្នកត្រូវទៅត្រួតពិនិត្យសុខភាពបន្តពូជពីព្រោះវាអាចអនុញ្ញាតឲ្យគ្រូពេទ្យឯកទេសរោគស្ត្រីដើម្បីពិនិត្យអំពីការផ្លាស់ប្តូរផ្សេងៗ។ សូមទៅពិគ្រោះយោបល់ជាមួយគ្រូពេទ្យរបស់អ្នក ដើម្បីបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណមូលហេតុពិតប្រាកដ ជាពិសេសអាចជម្រុះចោលនូវមូលហេតុបង្កដែលអាចមានដូចជា ក្រួសតម្រងនោម ជំងឺកៀបឌីសឆ្អឹងខ្នង (Herniated Disc) ជំងឺកៀបសរសៃប្រសាទឆ្អឹងខ្នង (Sciatica) និងជំងឺត្បៀតខួរឆ្អឹងខ្នងជាដើម។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រី Woman and Baby’s Center Anna ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

ជីវិតរបស់ស្ត្រីពេលចូលទៅដល់វ័យអស់រដូវ គឺជារបត់នៃជីវិតដ៏ធំមួយ ដែលធ្វើឲ្យគុណភាពក្នុងការរស់នៅរបស់ស្ត្រីក្លាយជាការបារម្ភ និងរំខានអស់រយៈពេលរហូតដល់ជាច្រើនខែ ឬច្រើនឆ្នាំ។ ស្វែងយល់អំពីការផ្លាស់ប្តូរ មិនត្រឹមតែបាត់បង់នូវលទ្ធភាពក្នុងការបន្តពូជប៉ុណ្ណោះទេការផ្លាស់ប្តូរផ្នែករាងកាយជាច្រើនក៏នឹងអាចកើតមានឡើងផងដែរនៅអំឡុងពេលអស់រដូវរបស់ស្ត្រីដោយក្នុងនោះរួមមានដូចជាការកើនឡើងនូវសម្ពាធឈាម បម្រែបម្រួលកម្រិតកូឡេស្តេរ៉ុល និងភាពខ្សោយនៃសុខភាពឆ្អឹងដែលទាំងអស់នេះបណ្តាលមកពីការធ្លាក់ចុះនៃអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូហ្សែន។ កម្រិតធ្ងន់ធ្ងរនៃរោគសញ្ញាដែលកើតមានឡើងអាចមានការខុសគ្នាពីស្ត្រីម្នាក់ទៅម្នាក់ទៀត ដោយក្នុងនោះរោគសញ្ញាព្រមានដំបូងៗអាចរួមមានដូចជា ការកើនទម្ងន់ ភាពក្តៅស្អុះស្អាប់ បែកញើសយប់ ភាពឆេវឆាវខុសប្រក្រតី ពិបាកផ្តោតអារម្មណ៍ ឈឺក្បាលញឹកញាប់ជាងធម្មតា ឈឺសន្លាក់ និងការធ្លាក់ឈាមរដូវច្រើន។ រយៈពេលយូរទៅការធ្លាក់ចុះនៃអឺស្ត្រូហ្សែនអាចបង្កើននូវហានិភ័យនៃជំងឺធ្ងន់ធ្ងរផងដែរ ជាពិសេស ជំងឺបេះដូង និងភាពខ្សោយនៃឆ្អឹង។ លើសពីនេះ ជំងឺមហារីកក្រពេញអូវែក៏ត្រូវបានដឹងថាជាជំងឺដែលកើតឡើងមានញឹកញាប់ចំពោះស្ត្រីដែលមានវ័យជុំវិញ៥០ឆ្នាំផងដែរ។ ស្វែងយល់អំពីការព្យាបាល ការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូន (HRT) ត្រូវបាននិយមប្រើប្រាស់ដោយស្ត្រីជាច្រើនក្នុងទិសដៅគ្រប់គ្រងឲ្យបាននូវរោគសញ្ញារំខានផ្សេងៗអំឡុងពេលអស់រដូវ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមិនមែនស្ត្រីទាំងអស់សុទ្ធតែអាចទទួលយកការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូននេះបាននោះទេ ដោយសារលក្ខខណ្ឌទាក់ទងនឹងបញ្ហាសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ស្របពេលដែលស្ត្រីមួយចំនួនទៀតក៏មិនចង់ទទួលការព្យាបាលនេះដែរ ដោយពួកគេងាកមកជ្រើសរើសការផ្លាស់ប្តូររបបអាហារ និងរបៀបរបបរស់នៅក្នុងការសម្រាលអាការៈរំខានទាំងនោះជំនួសវិញ។ ស្វែងយល់អំពីជម្រើសនៃការទ្រទ្រង់ដោយសារធាតុបំប៉នពីរុក្ខជាតិ 1. សារធាតុចម្រាញ់ពីតែបៃតងតែបៃតងសម្បូរទៅដោយ EGCG ដែលមានសកម្មភាពប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មខ្លាំងជាងវីតាមីន អឺ ២៥ដង និងខ្លាំងជាងវីតាមីន សេ រហូតដល់ទៅ១០០ដងឯណោះ។ អំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ តែបៃតងត្រូវបានរកឃើញថាមានឥទ្ធិពលល្អលើជំងឺរ៉ាំរ៉ៃជាច្រើន រួមមានដូចជា មហារីកសរសៃឈាមបេះដូង និងភាពខូចខាតនៃសរសៃប្រសាទ។ សកម្មភាពជាច្រើនរបស់តែបៃតងត្រូវបានបញ្ជាក់ជាបន្តបន្ទាប់ទៅលើអត្ថប្រយោជន៍នៃការការពារ និង/ឬ ព្យាបាល ដំបៅបង្កឡើងដោយមេរោគ HPV។ លើសពីនោះវាក៏ត្រូវបានបង្ហាញថាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការព្យាបាល និងការពារជំងឺខូចខាតកោសិកា កស្បូន និងជំងឺឫសនៅប្រដាប់បន្តពូជផងដែរ។ ដោយឡែកគេសង្កេតឃើញផងដែរថា តែបៃតងអាចចូលរួមក្នុងការសម្របសម្រួលសម្ពាធឈាម និងកម្រិតជាតិខ្លាញ់ក្នុងខ្លួន ជាពិសេសចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ 2. Isoflavones ពីសណ្តែកសៀង Isoflavones ត្រូវបានចាត់ទុកជាអឺស្ត្រូហ្សែនពីរុក្ខជាតិដែលជាទម្រង់នៃការព្យាបាលមួយទទួលបានការនិយមប្រើប្រាស់ក្នុងការសម្រាលអាការៈនៃការអស់រដូវ ក្រៅពីការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូន។ សាធាតុនេះមានលក្ខណៈសម្បត្តិក្នុងការការពារ ជាមួយនឹងសកម្មភាពប្រឆាំងវីរុស ផ្សិត បាក់តេរី អុកស៊ីតកម្ម បម្រែបម្រួលហ្សែន ការរីករាតត្បាតនៃជំងឺ ការរលាក ក៏ដូចជាសកម្មភាពការពារពីអឺស្ត្រូហ្សែនផងដែរ។ តាមរយៈការប្រើប្រាស់តាមមាត់ Isoflavones នឹងត្រូវបានបំបែកដោយអង់ស៊ីមផ្លូវអាហារទៅជាសារធាតុបំលែងផ្សេងៗទៀតដែលជាចម្បងទទួលខុសត្រូវក្នុងការបញ្ចេញឥទ្ធិពលអឺស្ត្រូហ្សែន។ 3. Lycopene Lycopene មានសកម្មភាពជាច្រើនក្នុងការប្រឆាំងនឹងមហារីក ដែលក្នុងនោះមានទំនាក់ទំនងនឹងឥទ្ធិពលប្រឆាំងនឹងអុកស៊ីតកម្ម ប្រឆាំងការរលាក និងឥទ្ធិពលសម្របសម្រួលប្រព័ន្ធការពាររាងកាយ ព្រមទាំងឥទ្ធិពលលើហ្សែន ARE (Antioxidant Response Element)។ Lycopene អាចរារាំងការរីករាតត្បាតនៃកោសិកាមហារីក ធ្វើឲ្យមានការស្លាប់ទៅវិញដោយឯកឯងនៃកោសិកា ព្រមទាំងការពារការកើតឡើងនៃសរសៃឈាមទៅចិញ្ចឹមកោសិកាមហារីក។ Lycopene អាចបន្ថយការរសាត់ឆ្អឹងដែលជាលទ្ធផលជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យទៅនឹងជំងឺពុកឆ្អឹង។ លើសពីនេះ Lycopene ក៏អាចបន្ថយការប្រឈមនឹងជំងឺមហារីកក្រពេញអូវែក្នុងចំណោមស្ត្រីអស់រដូវបានទៀតផង តាមរយៈការការពារកោសិកាផ្នែកខាងលើពីការរងអុកស៊ីតកម្ម ក៏ដូចជាការពារពីការប្រែប្រួលមិនប្រក្រតីនៃកោសិកាអូវែផងដែរ។ ដូចគ្នាដែរ សកម្មភាពរារាំងការលូតលាស់នៃមហារីកសុដន់ ស្រទាប់ស្បូន សួត ព្រមទាំងកោសិកាឈាម ស  ធ្វើឲ្យ Lycopene មានសារប្រយោជន៍កាន់តែប្រសើរចំពោះជំងឺមហារីក។ 4. វីតាមីន សេ វីតាមីន សេ គឺជាសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មដ៏សំខាន់ចំពោះមនុស្ស ប៉ុន្តែវាត្រូវបានរកឃើញថា មានបរិមាណថយចុះចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ជាក់ស្តែង វីតាមីន សេ ដើរតួជាអ្នកសម្របសម្រួលនៃប្រតិកម្មបំបែកនៃកូឡេស្តេរ៉ុល ទៅជាទឹកអាស៊ីតប្រមាត់ ហើយថែមទាំងជាសារធាតុចាំបាច់សម្រាប់ការផលិតជាកូឡាជែនក្នុងរាងកាយ ក៏ដូចជាការសំយោគជា Hydroxyproline និង Hydroxylysine ព្រមទាំងអាចជួយរក្សាទ្រទ្រង់សុខភាពឆ្អឹងបានផងដែរ។ តាមរយៈការសិក្សានៅមន្ទីរពិសោធន៍បានបង្ហាញផងដែរថាវីតាមីនសេ មានឥទ្ធិពលសម្លាប់កោសិកាមហារីកបានជាច្រើនប្រភេទ។ កាន់តែពិសេស វីតាមីន សេ អាចជំរុញឲ្យស្បែកការពារខ្លួនបានពីការបាត់បង់ជាតិទឹក និងភាពស្ងួតដែលច្រើនកើតមានឡើងចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ និងជាមូលហេតុបណ្តាលឲ្យមានភាពជ្រីវជ្រួញកាន់តែខ្លាំង។ 5. កាល់ស្យូមកាបូណាត កាល់ស្យូម គឺជាសារធាតុសំខាន់ក្នុងការជួសជុលកូឡាជែនក្រោមទម្រង់ជា Calcium phosphate ហើយវាជាសារធាតុចាំបាច់សម្រាប់ភាពរឹងមាំនៃឆ្អឹង។ សម្រាប់ស្ត្រីដែលមានម៉ាស់ឆ្អឹងក្នុងកម្រិតធម្មតា ក៏គួរប្រើប្រាស់កាល់ស្យូមផងដែរដើម្បីចៀសវាងការបាត់បង់ឆ្អឹងដែលអាចផាត់ចោលបាន។ លើសពីនេះ ការទទួលទានកាល់ស្យូមបន្ថែមអាចជួយធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនូវបរិមាណនៃសារធាតុរ៉ែរបស់ឆ្អឹង និងដង់ស៊ីតេឆ្អឹង ព្រមទាំងបន្ថយហានិភ័យនៃការបែកបាក់ឆ្អឹងអំឡុងពេលអស់រដូវផងដែរ។ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

ទ្វារមាសជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃរាងកាយស្ត្រី ម៉្យាងវាជាទីតាំងដែលងាយទទួលរងប្រតិកម្មជាជាងកន្លែងផ្សេងៗទៀត ដោយជួនកាលកំហុសឆ្គងនៃការធ្វើអនាម័យប្រចាំថ្ងៃបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាទៅវិញដូចជាកន្ទួលរមាស់ ស្ងួត ក្រហាយ ធ្លាក់ស ឬមានក្លិនជាដើម។ ដូច្នេះ តើអនាម័យបែបណាទើបត្រឹមត្រូវសម្រាប់ទ្វារមាស ហើយតើធ្វើដូចម្តេចទើបដឹងថា សុខភាពទ្វារមាសរបស់អ្នកល្អ? អំពីទ្វារមាស ជាទូទៅ ទ្វារមាសមានកម្រិត pH ទាបគឺនៅចន្លោះពី ៣.៨ ទៅ ៤.៥ និងសម្បូរទៅដោយបាក់តេរីល្អយ៉ាងច្រើន ដែលជាលក្ខខណ្ឌជួយឲ្យទ្វារមាសមានសុខភាពល្អប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពានរបស់មេរោគព្រមទាំងរក្សាបាននូវសំណើមគ្រប់គ្រាន់។ តាមពិត ទ្វារមាសអាចសម្អាតភាពកង្វក់ និងមានសមត្ថភាពប្រឆាំងនឹងមេរោគដោយខ្លួនឯងបាន ដោយមិនចាំបាច់ប្រើប្រាស់សាប៊ូដែលមានក្លិន និងសារធាតុកាត់នោះទេ។ អ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើ គឺគ្រាន់តែអនុវត្តអនាម័យប្រចាំថ្ងៃ និងធ្វើការលាងសម្អាតជាមួយទឹកក្តៅឧណ្ហៗ ឬសាប៊ូដែលស្រាលមិនមានជាតិកាត់ខ្លាំងព្រមទាំងមិនមានក្លិននៅបរិវេណជុំវិញទ្វារមាសតែប៉ុណ្ណោះ។ គន្លឹះថែរក្សាទ្វារមាសឲ្យស្អាត និងមានសុខភាពល្អ ១. សំខាន់បំផុតគឺមិនត្រូវប្រើប្រាស់សាប៊ូលាងសម្អាតខាងក្នុង (Douche) ការសិក្សាស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា ចំពោះស្ត្រីដែលបានធ្វើការលាងសម្អាតបែបនេះងាយប្រឈមនឹងការកើតជំងឺបង្កដោយមេរោគនៅទ្វារមាសច្រើនជាងស្រ្តីដែលមិនបានអនុវត្ត។ នេះក៏បណ្តាលមកពីបម្រែបម្រួលនៃ pH និងការបាត់បង់បាក់តេរីល្អដែលជាហេតុធ្វើឲ្យបាត់បង់តុល្យភាព នាំឲ្យបាក់តេរីអាក្រក់អាចឈ្លានពានបាន។ គួរបញ្ជាក់ថា វិធីសាស្ត្រនេះត្រូវបានចេញវេជ្ជបញ្ជាឲ្យអនុវត្តចំពោះស្ត្រីដែលកំពុងមានការបង្ករោគនៅទ្វារមាសជាដើម។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ការប្រើប្រាស់សាប៊ូលាងសម្អាតខ្លួនជំនួសឲ្យទឹកអនាម័យស្ត្រីដែលមានលក្ខណៈស្រទន់ និងមិនក្រអូប ក៏អាចបណ្តាលឲ្យសុខភាពទ្វារមាសធ្លាក់ទ្រុឌទ្រោមផងដែរ។ ហេតុនេះអ្នកគួរជ្រើសរើសប្រភេទទឹកអនាម័យស្ត្រីដែលមាន pH នៅចន្លោះ ៤.៥ ទៅ៨ ដែលអាចមានលក្ខណៈសមស្របចំពោះសុខភាពទ្វារមាស។ ២. ប្រើប្រាស់ខោទ្រនាប់ដែលធ្វើពីក្រណាត់កប្បាស ទ្វារមាសត្រូវតែរក្សាឲ្យស្ងួត និងស្អាតជានិច្ច ចៀសវាងភាពសើម លាយឡំជាមួយការផ្អាប់ដែលជាលក្ខខណ្ឌដ៏ប្រសើរសម្រាប់ការលូតលាស់របស់បាក់តេរីអាក្រក់។ ហេតុនេះការជ្រើសរើសខោទ្រនាប់ដែលអាចឲ្យមានខ្យល់ចេញចូល និងស្រូបសំណើមបានល្អជាចំណុចសំខាន់ដែលត្រូវគិតដល់។ អ្នកអាចប្រើប្រាស់ខោទ្រនាប់ប្រភេទសាច់ក្រណាត់កប្បាស  ឬស្បៃ ម៉្យាងអ្នកក៏គួរផ្លាស់ប្តូរខោទ្រនាប់មួយថ្ងៃ ២ដងផងដែរ។ ៣. ទទួលទានអាហារដែលល្អសម្រាប់សុខភាព ដើម្បីទទួលបានសុខភាពទ្វារមាស និងសុខភាពបន្តពូជឲ្យមានលក្ខណៈល្អប្រសើរអាហារក៏ជាកត្តាមួយយ៉ាងសំខាន់ផងដែរ ជាពិសេសគឺទឹក។ ក្នុងនោះអ្នកត្រូវប្រកាន់យករបបអាហារសុខភាព សម្បូរទៅដោយសារធាតុចិញ្ចឹម ដូចជាទឹកដោះគោជូរទឹកគ្រែនបឺរី (Cranberry) ផ្លែឈើ និងបន្លែបៃតងជាដើម។ ៤. រក្សាទម្លាប់អនាម័យល្អ ជាក់ស្តែងទម្លាប់ទាំងអស់នោះមានដូចជា៖ - ត្រូវជូតសម្អាត ឬបាញ់ទឹកពីមុខទៅក្រោយបន្ទាប់ពីបន្ទោបង់រួច ចៀសវាងការឆ្លងមេរោគពីទ្វារធំមកទ្វារមាស និង បំពង់បង្ហួរនោម - ផ្លាស់ប្តូរសំឡីអនាម័យ ឬទ្រនាប់តំប៉ុងឲ្យបានញឹកញាប់ (៤ម៉ោងម្តង) រាល់ពេលមករដូវម្តងៗ - ប្រើប្រាស់សំឡីអនាម័យតូចៗ ដើម្បីប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃជំនួសការផ្លាស់ប្តូរខោទ្រនាប់ ក្នុងករណីធ្លាក់សតិចៗ រំអិលតិចៗ ឬមិនមានបញ្ហាអ្វីក៏ដោយ - បោកសម្អាតខោទ្រនាប់ជាមួយនឹងសាប៊ូ លាងជម្រះទឹកឲ្យបានស្អាត ព្រមទាំងហាលឲ្យត្រូវកម្តៅថ្ងៃ - បង្កើតទម្លាប់ល្អក្នុងការទៅពិនិត្យសុខភាពមាត់ស្បូនជាប្រចាំជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ ចំពោះស្រ្តីដែលមានអាយុចាប់ពី ២៥ ទៅ៦៤ឆ្នាំ។ ធ្វើយ៉ាងណាទើបដឹងថាទ្វារមាសមានសុខភាពល្អ? ជាទូទៅ ស្ត្រីម្នាក់ៗតែងមានក្លិនត្រង់តំបន់ទ្វារមាសនេះផ្សេងៗគ្នា ហើយតែងប្រែប្រួលទៅតាមស្ថានភាពផ្សេងៗគ្នាដែរ ជាក់ស្តែងខណៈពេលមានរដូវជាដើម។ លក្ខខណ្ឌធម្មតានៃបម្រែបម្រួលទ្វារមាស មានដូចជា ការធ្លាក់សមានពណ៌ថ្លា ពណ៌ស ឬពណ៌លឿងស្រាល ប៉ុន្តែមិនមានក្លិនខុសប្លែកពីក្លិនដែលអ្នកធ្លាប់មាន ជាពិសេសមិនមានអាការៈរមាស់ ក្រហាយបន្ថែមទៀតឡើយ។ រក្សាសុខភាពទ្វារមាសរបស់អ្នកឲ្យបានល្អ ដោយចាប់ផ្តើមពីការយកចិត្តទុកដាក់ចាប់ពីចំណុចតូចតាចនៃសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក!!! ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ       

ចែករំលែក

ហានិភ័យសុខភាព ព្រមទាំងរោគសញ្ញារំខានជាច្រើនដែលអាចកើតមានឡើងនៅអំឡុងពេលវ័យអស់រដូវរបស់ស្ត្រី ជាទូទៅត្រូវបានការពារក៏ដូចជាព្យាបាលជាចម្បងដោយសារធាតុអ័រម៉ូនជំនួស (HRT)។ ស្របពេលជាមួយគ្នា Isoflavones ក្នុងសណ្តែកសៀងជាសារធាតុដែលទទួលបានប្រជាប្រិយភាពយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដោយសារការផ្តល់នូវប្រសិទ្ធភាពសម្របសម្រួលអាការៈរបស់ស្ត្រីអស់រដូវ ក៏ដូចជាការការពារការប្រឈមទៅនឹងជំងឺពុកឆ្អឹង និងជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង ជាពិសេសវាមានភាពប្រសើរជាង HRT បើប្រៀបធៀបលើផលរំខានពីការព្យាបាលរបស់វា ដោយសារលក្ខណៈជម្រើសសកម្មភាពលើប្រភេទជាលិកាជាក់លាក់របស់វា។  ជាលទ្ធផល ការបន្ថែម isoflavonesពីសណ្តែកសៀងក្នុងរបបអាហារ បានបង្ហាញនូវអត្ថប្រយោជន៍បែបគ្លីនិកជាច្រើន បើយោងតាមការសិក្សា ដោយក្នុងនោះរួមមាន៖ អាការៈក្តៅក្រហល់ក្រហាយក្នុងខ្លួន អាការៈនេះកើតមានជាពិសេសនៅពេលយប់ ដោយរួមមកជាមួយនឹងការបែកញើស ដែលធ្វើឲ្យស្ត្រីអស់រដូវដែលរងគ្រោះ ត្រូវការការព្យាបាលដើម្បីកាត់បន្ថយភាពរំខាននេះ។ ការបរិភោគអាហារសម្បូរដោយ Isoflavones ពីសណ្តែកសៀងត្រូវបានដឹងថាអាចកាត់បន្ថយអាការៈនេះបានយ៉ាងប្រសើរ។ Isoflavones ក៏ត្រូវបង្ហាញដោយជោគជ័យផងដែរថាអាចការពារអាការៈក្តៅក្រហល់ក្រហាយនេះបានតាំងពីដំណាក់កាលជិតអស់រដូវ។  ការរសាត់ឆ្អឹង បញ្ហាពុកឆ្អឹង និងថយចុះនៃដង់ស៊ីតេឆ្អឹង គឺជាបញ្ហាទូទៅដែលកើតមានក្នុងចំណោមស្ត្រីអស់រដូវ ហើយវាគឺជាមូលហេតុនៃភាពពិបាកបត់បែន និងការឈឺចាប់នៃសន្លាក់។ ពុំមានការការពារណាអាចជំនួសទម្លាប់បរិភោគអាហារត្រឹមត្រូវ ព្រមទាំងការរក្សានូវសន្ទស្សន៍ម៉ាស់រាងកាយ (BMI) បានឡើយចំពោះបញ្ហារសាត់ឆ្អឹង ដោយក្នុងនោះអាហារសម្បូរដោយ Isoflavone​ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាដំណោះស្រាយការពារដ៏ល្អចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ បម្រែបម្រួលមេតាបូលីស បេះដូង និង BMI  ភស្តុតាងពីការសិក្សាថ្មីៗនេះ បានបង្ហាញថា ហានិភ័យនៃបញ្ហាមេតាបូលីស និងជំងឺលើសទម្ងន់ ក៏ដូចជាការរើឡើងវិញរបស់វាមានការកើនឡើងដល់ទៅ ៣ដងចំពោះស្ត្រីអស់រដូវបើធៀបនឹងស្ត្រីមិនទាន់អស់រដូវ ដែលជាលទ្ធផលនាំមកនូវផលវិបាកជាការវិវឌ្ឍជាជំងឺទឹកនោមផ្អែម សរសៃឈាមបេះដូង ការលើសជាតិខ្លាញ់ ការស៊ាំនឹងអាំងស៊ុយលីននិងលើសសម្ពាធឈាម។ ជំងឺមហារីក ទំនាក់ទំនងរវាងការប្រឈមនឹងជំងឺមហារីកសុដន់ និងការការពាររបស់វាដោយប្រើប្រាស់សារធាតុអង់ទីអុកស៊ីតកម្មត្រូវបានលើកយកមកសិក្សា និងអង្កេតយ៉ាងទូលំទូលាយ។ តាមរយៈការសិក្សាមួយចំនួនបានបង្ហាញថាអឺស្ត្រូសែនពីធម្មជាតិ (Isoflavones) អាចចាត់ទុកបានថាមានអត្ថប្រយោជន៍ការពារជំងឺមហារីកបាន។ បម្រែបម្រួលស្បែក ការថយចុះនៃកម្រាស់ស្បែក ដោយសារការរួមនៃស្រទាប់ស្បែក និងខ្លាញ់ ភាពស្ងួត ជ្រីវជ្រួញ និងការកើនឡើងនៃដំបៅរាលដាល គឺជាបញ្ហាដែលកើនឡើងជាមួយនឹងអាយុ ហើយជាអកុសលក៏កាន់តែមានការវិវឌ្ឍកាន់តែឆាប់រហ័សផងដែរនៅពេលស្ត្រីចូលដល់ដំណាក់កាលអស់រដូវ ដោយសារតែបម្រែបម្រួលនៃអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូសែន។ Genistein aglycone ជាទម្រង់មួយនៃ Isoflavones ដែលបរិមាណដ៏ច្រើនរបស់វាឃើញមានក្នុងសណ្តែកសៀងផ្អាប់ត្រូវបានចាត់ទុកថាមានតួនាទីការពារបញ្ហាបម្រែបម្រួលស្បែកទាក់ទងនឹងវ័យអស់រដូវដោយមិនផ្តល់នូវផលវិបាកទាក់ទងនឹងអឺស្ត្រូសែនលើជាលិកាបន្តពូជឡើយ។ ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តត្រូវបានដឹងថាជាបញ្ហាដ៏ចម្បងមួយក្នុងចំណោមជំងឺទាំង ១១ ដែលស្ត្រីអស់រដូវអាចប្រឈមខ្លាំង។ ការសិក្សាមួយបានណែនាំថា Isoflavones អាចបង្កើនសារប្រយោជន៍ចំពោះអ្នកជំងឺបាក់ទឹកចិត្តបាន។ ជាពិសេស ការរួមផ្សំជាមួយនឹងឱសថ Sertraline ឬ  Fluoxetine ជាមួយ Isoflavones បានបង្ហាញនូវភាពប្រសើរឡើងផ្នែកអារម្មណ៍អ្នកជំងឺជាជាងការព្យាបាលដោយឡែកនៃឱសថមួយៗ ឬ Isoflavones តែឯង។ ការរួមនៃស្រទាប់ជាលិការំអិលយោនី ស្បែក និងស្រទាប់រំអិល នឹងបាត់បង់សំណើមនៅពេលវ័យកាន់តែចាស់ជាពិសេសនៅវ័យអស់រដូវដែលភាពស្ងួតនេះអាចធ្វើឲ្យងាយប្រឈមនឹងភាពរលាក។ បញ្ហារួមនៃយោនីក៏កាន់តែកើនឡើងផងដែរចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ ការប្រើប្រាស់ Isoflavones ៦០មីលីក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ រយៈពេលមួយខែបានបង្ហាញលទ្ធផលលើការធ្វើតេស្ត Pap Smear ថាធ្វើឲ្យភាពរួមនៃយោនីមានការធូរស្រាល និងផ្តល់ឲ្យអ្នកជំងឺមានអារម្មណ៍ប្រសើរឡើងផងដែរ។  ស្របពេលជាមួយគ្នា ការធ្វើតេស្តឈាម និងទឹកនោម ក៏មិនបានបង្ហាញនូវផលរំខានទាក់ទងនឹងការបញ្ចេញនៃអ័រម៉ូនទៅលើថ្លើមនិងតម្រងនោមឡើយ។ Isoflavones ពីសណ្តែកសៀង បានក្លាយទៅជាជម្រើសមួយទៀតនៃការព្យាបាលចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ ដោយសារតែឥទ្ធិពល និងសារប្រយោជន៍ដ៏មានតម្លៃរបស់វា។ ជាមួយការព្យាបាលរួមនឹងវិធីសាស្ត្រជាក់លាក់ Isoflavones ក៏ផ្តល់នូវភាពចាំបាច់សម្រាប់បង្កើនគុណភាពជីវិតចំពោះស្ត្រីអស់រដូវផងដែរ។ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

កាល់ស្យូមតែងត្រូវបានមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់ថាជាសារធាតុមួយសម្រាប់ការលូតលាស់របស់ឆ្អឹង ប៉ុន្តែការទទួលទានក្នុងកម្រិតណាដែលល្អ និងកម្រិតណាដែលគ្រោះថ្នាក់នោះគឺអាចប្រែប្រួលតាមបុគ្គលម្នាក់ទៅបុគ្គលម្នាក់ទៀតជាពិសេសស្រ្តីមានផ្ទៃពោះតែម្តង។ សំណួរ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ៣៣ឆ្នាំ កម្ពស់១ម៉ែត្រ៥៥ ទម្ងន់៦៣គីឡូក្រាម ជាមេផ្ទះ។ពេលនេះខ្ញុំមានផ្ទៃពោះជិត ៤ខែហើយ អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះនេះផងដែរខ្ញុំចូលចិត្តញ៉ាំអាហារប្រភេទកាល់ស្យូមញឹកញាប់ ព្រោះឮគេនិយាយថាវាអាចជួយឲ្យឆ្អឹងទារក និងម្តាយរឹងមាំ តើនេះជាការពិតឬទេ? តើខ្ញុំអាចប្រឈមនឹងវិបត្តិក្នុងពេលសម្រាល ឬបញ្ហាណាមួយ ឬទេ? ចម្លើយ៖ ការបរិភោគអាហារដែលប្រកបទៅដោយសុខភាពល្អ និងផ្លាសប្តូររបបអាហារក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះអាចជួយឲ្យអ្នកទទួលបានគ្រប់ប្រភេទវីតាមីន និងសារជាតិរ៉ែដែលអ្នកត្រូវការ។ កាល់ស្យូមគឺជាសារធាតុចាំបាច់សម្រាប់ការលូតលាស់ឆ្អឹង និងធ្មេញ។ ថ្វីបើកម្រិតមធ្យមកាល់ស្យូមដែលត្រូវបានផ្តល់អនុសាសន៍ឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃមានបរិមាណ ១០០០មីលីក្រាម (ស្មើនឹងទឹកដោះគោស្រស់ ៨កែវ) ក៏ដោយ តែចំពោះស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះ ឬស្ត្រីបំបៅដោះកូនត្រូវការកាល់ស្យូមច្រើនជាង ១២០០មីលីក្រាម ទៅ ១៤០០មីលីក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ។ តម្រូវការកាល់ស្យូមរបស់ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះកើនឡើងបន្ថែមទៀតក្នុងត្រីមាសទី៣ នៅពេលដែលឆ្អឹងរបស់ទារកកំពុងលូតលាស់លឿន។ ទារកដែលកើតចេញពីម្តាយដែលបានទទួលទានអាហារបំប៉នដែលមានកាល់ស្យូមបន្ថែមមានទម្ងន់ឆ្អឹង១៥%លើសទារកដែលមិនបានទទួលកាល់ស្យូមបន្ថែម ម៉្យាងទៀតពួកគេក៏មានហានិភ័យដែលកើតមិនគ្រប់ខែទាបជាងដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកនៅមានការព្រួយបារម្ភអំពីការទទួលទានកាល់ស្យូម សូមកុំស្ទាក់ស្ទើរសួរគ្រូពេទ្យអ្នកទាក់ទងនឹងការប្រើប្រាស់អាហារបំប៉នដែលមានកាល់ស្យូមបន្ថែម។ ហាមប្រើលើសកម្រិត ព្រោះកាល់ស្យូមច្រើនពេកអាចធ្វើឲ្យសមត្ថភាពក្នុងការស្រូបសារជាតិរ៉ែផ្សេងទៀតរបស់កុមារមានបញ្ហា ទល់លាមក ឬអាចបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាក្រួសតម្រងនោមជាដើម។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រី Anna Woman and Baby’s Center ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

នាពេលបច្ចុប្បន្ន មធ្យោបាយពន្យារកំណើតដោយប្រើប្រាស់ថ្នាំគ្រាប់មានការកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង ដូច្នេះ ការយល់ដឹងអំពីផលប៉ះពាល់ដែលអាចកើតមានឡើងក្នុងករណីប្រើប្រាស់រយៈពេលយូរ ក៏គួរតែត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយឲ្យបានទូលំទូលាយផងដែរ។ សំណួរ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ៣៧ឆ្នាំ កម្ពស់ ១ម៉ែត្រ ៦២ ទម្ងន់ ៦៥ គីឡូក្រាម ជាអ្នកលក់ដូរ។ នាងខ្ញុំបានជ្រើសរើសការពន្យារកំណើតដោយការប្រើថ្នាំគ្រាប់លេបជារៀងរាល់ថ្ងៃ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ រហូតដល់ឥឡូវនេះ ខ្ញុំក៏មិនដែលមានបញ្ហាអ្វីដែរ។ នាងខ្ញុំចង់សួរថាតើការញ៉ាំថ្នាំពន្យារកំណើតរយៈពេលយូរអាចបង្កឲ្យមានបញ្ហាអ្វីខ្លះកើតឡើង? ចម្លើយ៖ ភាគច្រើនសម្រាប់ប្រជាជនមានសុខភាពល្អ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំគ្រាប់ពន្យារកំណើតក្នុងរយៈពេលយូរ មិនបានផ្តល់ជាផលវិបាកច្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់ទេ ហើយវិធីសាស្ត្រនេះមានសុវត្ថិភាពគ្រប់ពេលដែលអ្នកត្រូវការ។ ម៉្យាង អ្នកត្រូវតែទៅពិនិត្យសុខភាពឲ្យបានទៀងទាត់ជាមួយគ្រូពេទ្យ យ៉ាងហោចណាស់ម្តងក្នុងមួយឆ្នាំ ដែលគាត់នឹងតម្រូវឲ្យអ្នកពិនិត្យឈាម និងកិច្ចពិភាក្សាអំពីហានិភ័យទាំងឡាយដែលអាចកើតមានឡើង គុណសម្បត្តិនៃការប្រើប្រាស់ និងតម្រូវការចាំបាច់មួយចំនួនសម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗតែម្តង។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រី Woman and Baby’s Center Anna ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ   

ចែករំលែក

ជំងឺមហារីកសុដន់ គឺជាប្រភេទជំងឺមហារីកទូទៅបំផុតកើតឡើងក្នុងចំណោមមនុស្សស្រី ដែលត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងជាលិកាសុដន់។ កោសិកាទាំងនេះជាធម្មតាលេចឡើងពីបំពង់ ឬក្រពេញនៃសុដន់ និងអាចរាលដាលពេញសុដន់ ព្រមទាំងទៅផ្នែកផ្សេងទៀតនៃរាងកាយ។ បច្ចុប្បន្ន ជំងឺមហារីកសុដន់គឺជាបញ្ហាសកល និងជាមូលហេតុនាំមុខទី២ ដែលបណ្តាលឲ្យមានការស្លាប់ចំពោះស្ត្រី៖ • លើពិភពលោក ជំងឺមហារីកសុដន់ជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ ១ (២៥%) (យោងតាម GLOBOCAN  2012) • ស្រ្តីកម្ពុជា ជំងឺមហារីកសុដន់ជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ ២ (១៥%) (យោងតាម GLOBOCAN​​ 2012)។ កត្តាប្រឈមនៃការកើតជំងឺមហារីកសុដន់ មានកត្តាប្រឈមធំៗ២ ដែលបណ្តាលឲ្យកើតជំងឺមហារីក រួមមាន៖ ក. កត្តាហានិភ័យចម្បងដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន     ១.    ភេទ៖ ជំងឺមហារីកសុដន់កើតឡើងចំពោះមនុស្សស្រីប្រហែល ១០០ដងច្រើនជាងមនុស្សប្រុស     ២.    អាយុ៖ អាយុកាន់តែច្រើន កត្តាប្រឈមជំងឺមហារីកសុដន់កាន់តែខ្ពស់     ៣.    ប្រវត្តិគ្រួសារ៖ ៥ ទៅ១០% នៃករណីជំងឺនេះ ជាលទ្ធផលដោយផ្ទាល់ពីការមានបម្រែបម្រួលហ្សែនដែលឆ្លងពីម្តាយឪពុក     ៤.    ប្រវត្តិនៃការមានរដូវ៖ ការមានរដូវមុនអាយុ១២ឆ្នាំ និង/ឬ ការអស់រដូវក្រោយអាយុ៥៥ឆ្នាំ អាចបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺ។ ខ. កត្តាហានិភ័យចម្បងដែលអាចគ្រប់គ្រងបាន     ១.    ជំងឺធាត់លើសទម្ងន់៖ ការលើសទម្ងន់ក្រោយអស់រដូវបង្កើនហានិភ័យ នៃការកើតជំងឺមហារីកសុដន់     ២.    ការមិនមានកូន៖ ស្ត្រីដែលគ្មានកូន ឬស្ត្រីដែលមានកូនដំបូងនៅក្រោយអាយុ ៣០ឆ្នាំ មានឱកាសប្រឈមនឹងការកើតជំងឺមហារីកសុដន់ច្រើនបន្តិច បើធៀបជាមួយស្ត្រីផ្សេងទៀត     ៣.    ការមិនបំបៅកូន៖ ការសិក្សាមួយចំនួនបានបង្ហាញថា ការបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយអាចបន្ថយហានិភ័យបាន     ៤.    ការទទួលទានជាតិអាល់កុល៖ ការពិសាគ្រឿងស្រវឹងមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងច្បាស់ថា អាចបង្កើននូវហានិភ័យកើតជំងឺមហារីកសុដន់     ៥.    ជក់បារី៖ ការជក់បារីច្រើន និងរយៈពេលយូរមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងការប្រឈមខ្ពស់នៃជំងឺមហារីកសុដន់     ៦.    មិនសូវធ្វើកីឡា ឬលំហាត់ប្រាណ     ៧.    ការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូនក្រោយអស់រដូវ។ រោគសញ្ញានៃជំងឺមហារីកសុដន់  ស្ត្រីម្នាក់ៗត្រូវស្វែងរកជំនួយពីគ្រូពេទ្យ ប្រសិនបើគាត់បានឃើញសញ្ញាដូចជា៖ • ដុំក្នុងសុដន់ ការឈឺចាប់នៅសុដន់ ការផ្លាស់ប្តូររូបរាងសុដន់ • បន្តរមាស់ និងឡើងកន្ទួលជុំវិញក្បាលសុដន់ ក្បាលសុដន់រួញចូលក្នុង មានការហូរទឹកពីក្បាលសុដន់ (ការហូរឈាម) • ការផ្លាស់ប្តូរស្បែកគ្របដណ្តប់សុដន់រួមមាន  ការឡើងក្រហម ហើម ដំបៅ ការហូរទឹកដោះ និងឡើងកម្រាស់ស្បែកសុដន់ដូចសម្បកក្រូច • ហើម និងមានដុំនៅតំបន់ Axillar គឺចាប់ពីក្លៀកក្រោមក្លៀក រហូតមកដល់សុដន់។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺមហារីកសុដន់ វិធីសាស្រ្តសំខាន់ៗក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺមហារីកសុដន់៖ • ការពិនិត្យរូបរាងនៃសុដន់ (ការពិនិត្យគ្លីនិក)៖ ការពិនិត្យសុដន់ដោយប្រើដៃស្ទាបយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដែលត្រូវបានអនុវត្តដោយអ្នកឯកទេសមានបទពិសោធន៍ច្បាស់លាស់ ឬជួនកាលប្រហែលអាចត្រូវបានធ្វើឡើងដោយស្រ្តីខ្លួនឯង ដើម្បីស្វែងរកដុំ ភាពឡើងក្រាស់ ភាពមិនស៊ីមេទ្រីគ្នានៃសុដន់ជាដើម។ • ការប្រើប្រាស់ ultrasonography៖ ការធ្វើតេស្តរូបភាពដែលបញ្ជូនរលកសំឡេងប្រេកង់ខ្ពស់ឆ្លងកាត់សុដន់ និងបំប្លែងទៅជារូបភាពនៅលើកញ្ចក់អេក្រង់ តែមិនមានសារធាតុវិទ្យុសកម្មជាប់ពាក់ព័ន្ធទេ។ គ្រូពេទ្យអាចប្រើអ៊ុលត្រាសោនដើម្បីជាជំនួយក្នុងការបញ្ជាក់កាន់តែច្បាស់ពីទីតាំងនៃកោសិកាសង្ស័យនៅក្នុងសុដន់ នៅពេលប្រើវិធីសាស្រ្តមួយទៀត គឺការបូមយកកោសិកានោះចេញដោយម្ជុលជីវសាស្ត្រ (biopsy needles)។ • តេស្ត Mammography៖ នេះជាវិធីសាស្រ្តស្តង់ដាមួយសម្រាប់ការពិនិត្យរកជំងឺមហារីក តាមរយៈការរកឃើញជាកំណកតូចៗ ដុំពក ដោយប្រើប្រាស់កាំរស្មី X ទៅលើសុដន់។ កម្រិតនៃជាតិវិទ្យុសកម្មក្នុងអំឡុងពេលធ្វើការពិនិត្យនេះ មានតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។  • តេស្ត Ductography៖ ប្រើប្រាស់សម្រាប់អ្នកជំងឺមួយចំនួន (ការពិនិត្យដោយកាំរស្មី X ជាមួយសារធាតុបញ្ច្រាស ដែលវេជ្ជបណ្ឌិតដាក់បញ្ចូលតាមបំពង់សុដន់ តាមរយៈការប្រើប្រាស់ម្ជុលពិសេស)។ • បច្ចេកទេសម៉ាញ៉េទិច (Magnetic ResonanceImage=MRI)៖ ប្រើមេដែកដ៏ខ្លាំងមួយដើម្បីបង្កើតរូបភាពយ៉ាងលម្អិតសុដន់។ វាមានប្រយោជន៍សម្រាប់អ្នកជំងឺមួយចំនួន (ឧទាហរណ៍ ស្ត្រីដែលមានការវះកាត់ដាក់បញ្ចូលសុដន់ ឬការវះកាត់មុនផ្សេងៗទៀត)។ • ដើម្បីបញ្ជាក់ពីរោគវិនិច្ឆ័យ វេជ្ជបណ្ឌិតអាចធ្វើការច្រឹបសាច់៖ ជាញឹកញាប់ គឺការបូមយកសាច់ពីម្ជុលដ៏តូច (fine-needle aspiration) ការបូមយកសាច់ដុំដោយម្ជុលធំ (core-needle biopsy) ឬកាត់សាច់ចេញ (excision biopsy) (ការវះកាត់ខ្នាតតូច)។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ជាធម្មតា គ្រូពេទ្យប្រើវិធីវិភាគរោគវិនិច្ឆ័យពីរ ឬបីប្រភេទសម្រាប់អ្នកជំងឺម្នាក់។ វិធីសាស្ត្រព្យាបាលជំងឺមហារីកសុដន់ការព្យាបាលជំងឺត្រូវអាស្រ័យលើស្ថានភាពអ្នកជំងឺម្នាក់ៗ និងដំណាក់កាលនៃជំងឺផងដែរ។ វិធីសាស្ត្រព្យាបាលទាំងនោះរួមមាន៖ • ការព្យាបាលដោយវះកាត់៖ អាចជាការវះឆ្កៀលយកតែជាលិកាមហារីកក្នុងសុដន់ចំពោះដំណាក់កាលដំបូង (breast-conserving surgery) និងការវះកាត់សុដន់ទាំងមូល (mastectomy) ចំពោះដំណាក់កាលផ្សេងទៀត។ • ការព្យាបាលជារួម៖ មានទាំងការព្យាបាលគីមីការព្យាបាលឲ្យចំម៉ូលេគុលគោលដៅ (ការព្យាបាលបែបជីវសាស្រ្ត) និងការព្យាបាលដោយប្រើអ័រម៉ូន។ ការព្យាបាលបែបនេះអាចសាយភាយទៅក្នុងចរន្តឈាម ហើយបំផ្លាញ ឬគ្រប់គ្រងការលូតលាស់របស់កោសិកាមហារីក ដែលមានសមត្ថភាពរាលដាលទៅកន្លែងផ្សេងទៀត នៃរាងកាយ។ • ការព្យាបាលដោយវិទ្យុសកម្ម៖ ជាការព្យាបាលនៅនឹងកន្លែងដែលអាចបំផ្លាញកោសិកាមហារីកនៅក្នុងសុដន់ និងក្រពេញកូនកណ្តុរដោយប្រើប្រាស់កាំរស្មី X។ • ការព្យាបាលសម្រន់ការឈឺចាប់ និងការព្យាបាលជារួម៖ សម្រាប់អ្នកជំងឺដែលមិនអាចព្យាបាលបាន នៅដំណាក់កាលខ្ពស់ ដើម្បីសម្រាលផលវិបាករបស់អ្នកជំងឺ ដូចជាការហើម រលាកសុដន់ការដំបៅនៅសុដន់រួមជាមួយការហូរឈាមជាដើម។ ការពិនិត្យតាមដានរកជំងឺមហារីកនេះ ជាវិធីសាស្រ្តមួយដែលធ្វើឡើងចំពោះស្ត្រីដែលមិនមានរោគសញ្ញានៃជំងឺមហារីក នៅដំណាក់កាលដំបូងនៃជំងឺ។ គោលបំណងនៃការពិនិត្យ គឺដើម្បីស្វែងរកជំងឺមហារីកនៅមុនពេលវាមានឱកាសលូតលាស់ និងរាលដាលបន្តទៀត ក៏ដូចជាដើម្បីទទួលបានការព្យាបាលមួយដែលល្អប្រសើរ ព្រមទាំងមិនសូវមានគ្រោះថ្នាក់ទៀតផង។ គួរបញ្ជាក់ថា ការសិក្សាបានបង្ហាញថា ការពិនិត្យរកជំងឺមហារីកអាចបន្ថយហានិភ័យពីការស្លាប់ចំពោះស្រ្តី។ មានវិធីសាស្រ្ត៤ប្រភេទក្នុងការពិនិត្យរកជំងឺមហារីកនៅដំណាក់កាលដំបូង ១.    ការពិនិត្យសុដន់ដោយខ្លួនឯង (Breast Self-Examination =BSE) • ដំបូងត្រូវចាប់ផ្តើមដោយសម្លឹងមើលសុដន់របស់អ្នកនៅក្នុងកញ្ចក់ជាមួយការដាក់ស្មាឲ្យត្រង់ និងដៃច្រត់ចង្កេះដើម្បីរកមើលថា ទំហំ រូបរាង និងពណ៌របស់សុដន់ នៅសភាពធម្មតា និងដូចគ្នាឬទេ។ • ត្រូវលើកដៃឡើងរកមើលការផ្លាស់ប្តូរដូចគ្នាបូករួមការសង្កេតមើលថាមានសារធាតុរាវចេញពីក្បាលសុដន់មួយ ឬទាំងសងខាងទេ (អាចជាទឹក ទឹកដោះ ទឹកពណ៌លឿង ឬឈាម)។ • ត្រូវពិនិត្យសុដន់ខណៈពេលកំពុងគេង ឈរ ឬអង្គុយ ដោយប្រើដៃស្ដាំស្ទាបសុដន់ខាងឆ្វេង ដៃឆ្វេងស្ទាបសុដន់ស្តាំ រួចរក្សាម្រាមដៃឲ្យរាបស្មើ និងដាក់រួមគ្នា ហើយអូសជាចលនារង្វង់ប្រហែលទំហំមួយភាគបួន (ចាប់ផ្តើមធ្វើការពិនិត្យតាំងពីក្បាលសុដន់ទៅ)។ ស្ត្រីភាគច្រើនចូលចិត្តធ្វើជំហាននេះនៅពេលងូតទឹក ព្រោះគាត់ងាយស្រួលអនុវត្តពេលស្បែកសើម និងរអិល។ ស្ត្រីទាំងអស់គួរតែអនុវត្ត BSE រាល់ខែ ដោយស្រ្តីមិនទាន់អស់រដូវ គួរធ្វើនៅពេលរដូវបញ្ចប់បាន ២ទៅ៣ថ្ងៃ ព្រោះពេលនោះសុដន់ទន់ ចំណែកស្រី្តអស់រដូវ ត្រូវជ្រើសរើសកាលបរិច្ឆេទថេរមួយរៀងរាល់ខែ ដូច្នេះវាងាយស្រួលក្នុងការចងចាំ។ ២.    ការពិនិត្យបែបគ្លីនិក៖ ជាវិធីសាស្រ្តដ៏ចាំបាច់ដែលតម្រូវឲ្យមានការពិនិត្យពីសំណាក់វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ។ ការពិនិត្យបែបនេះ គួរចាប់ផ្តើមចំពោះស្ត្រីអាយុ២០ឆ្នាំឡើងទៅ ដោយអាយុ២០-៣៩ឆ្នាំម្តងក្នុងរយៈពេលបីឆ្នាំ ចំណែក៤០-៥០ឆ្នាំ ម្តងជារៀងរាល់ឆ្នាំ និង> ៥០ ឆ្នាំ ម្តងក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំ។ ៣.    ការពិនិត្យដោយអេកូ៖ វាជាការចាំបាច់ណាស់សម្រាប់ស្ត្រីអាយុចាប់ពី ៤០ឆ្នាំឡើងទៅ ដោយ៤០-៥០ឆ្នាំ ម្តងជារៀងរាល់ឆ្នាំ និង> ៥០ឆ្នាំ ម្តងក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំ។ ៤.    បច្ចេកទេសម៉ាញ៉េទិច (Magnetic Resonance Imaging =MRI)៖ វាអាចត្រូវបាន ណែនាំសម្រាប់ការតាមដានចំពោះស្ត្រីដែលមានហានិភ័យខ្ពស់នៃជំងឺមហារីកសុដន់ ឬស្ត្រីដែលមានសុដន់ឡើងធំ។ វិធីសាស្ត្រការពារខ្លួនពីជំងឺមហារីក • ញ៉ាំអាហារដែលផ្តល់សុខភាពល្អឲ្យបានច្រើនដូចជាបន្លែ ផ្លែឈើស្រស់ ទឹកសណ្តែក ឬផលិតផលទឹកដោះគោ ចៀសវាងការបរិភោគអាហារដែលសម្បូរទៅដោយខ្លាញ់ និងមិនគួរបរិភោគសាច់ក្រហម (សាច់ជ្រូក សាច់គោ...) • ចៀសវាងការផឹកស្រាហួសកម្រិត • បញ្ឈប់ការជក់បារី • ចៀសវាងការលើសទម្ងន់ ជាពិសេសស្ត្រីក្រោយអស់រដូវ • ត្រូវតែសកម្ម ក្នុងនោះការធ្វើលំហាត់ប្រាណ៥ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ អាចជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យកើតជំងឺមហារីកបាន • គួរប្រើប្រាស់ថ្នាំព្យាបាលប្រភេទអ័រម៉ូន និងថ្នាំ ពន្យារកំណើត ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ជាពិសេសត្រូវមានការត្រួតពិនិត្យពីគ្រូពេទ្យជាមុនសិន។ ការពិនិត្យរកឃើញកាន់តែឆាប់ គឺជាការការពារដ៏ល្អបំផុត! បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Turobova Tatiana ឯកទេសមហារីកចំពោះកុមា រនិងមហារីកទូទៅ  ប្រធានផ្នែកជំងឺមហារីក នៅមន្ទីរពេទ្យសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិសែនសុខ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ    

ចែករំលែក

  ការដាក់កងក្នុងស្បូន ជាវិធីសាស្រ្តពន្យារកំណើតដ៏ពេញនិយម និងមានប្រសិទ្ធភាពមួយក្នុងចំណោមវិធីសាស្ត្រដទៃទៀត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ភាគច្រើននៃស្ត្រីទើបសម្រាលកូនហើយតែងមានចម្ងល់អំពីរយៈពេលដែលអាចប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្តនេះបានឡើងវិញផងដែរ។ ចង់ដឹងលម្អិត អ្នកអាចស្វែងយល់ពីអត្ថបទខាងក្រោម៖ សំណួរ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ២២ឆ្នាំ កម្ពស់ ១ម៉ែត្រ៦០ ទម្ងន់ ៤៧គីឡូក្រាម ជាស្ត្រីមេផ្ទះ។ នាងខ្ញុំទើបតែសម្រាលកូនហើយ ដោយការវះកាត់។ នាងខ្ញុំចង់សួរថា បើខ្ញុំចង់ពន្យារកំណើតដោយប្រើកងដាក់ក្នុងស្បូន តើរយៈពេលប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីសម្រាលទើបអាចដាក់បាន? ចម្លើយ៖ ចាស! ការប្រើប្រាស់មធ្យោបាយពន្យារកំណើតដោយប្រើកងដាក់ក្នុងស្បូនអាចត្រូវបានធ្វើឡើងភ្លាម បន្ទាប់ពីសម្រាលបុត្រហើយ មិនថាអ្នកសម្រាលដោយធម្មជាតិ ឬសម្រាលដោយការវះកាត់នោះទេ។  វិធីសាស្រ្តនេះនឹងផ្តល់ប្រសិទ្ធភាពបានភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីបានដាក់បញ្ចូលរួចរាល់។ ម៉្យាង វាពិតជាអាចការពារបានល្អ ហើយមានសុវត្ថិភាពខ្ពស់ទៀតផង។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រី នៃ Anna Woman and Baby’s Center ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

និយមន័យ ជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន ឬ Cervical Cancer ជាជំងឺមហារីកមួយប្រភេទក្នុងចំណោមមហារីកជាច្រើន កើតមាននៅលើកោសិកាមាត់ស្បូនរបស់ស្ត្រី ដែលវាត្រូវបានបែងចែកជា៤ដំណាក់កាលផ្សេងៗគ្នា។ តាមការប៉ាន់ប្រមាណរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក Globocan ២០១២ បង្ហាញថាមហារីកមាត់ស្បូនលើស្ត្រីកម្ពុជាមានអត្រាខ្ពស់រហូតស្ថិតនៅលំដាប់ទី១ ក្នុងចំណោមជំងឺមហារីកលើស្ត្រីកម្ពុជា។ មូលហេតុ និងកត្តាហានិភ័យ តាមការសិក្សាបានបង្ហាញថា មហារីកមាត់ស្បូន កើតឡើងដោយសារជំងឺឆ្លងម៉្យាង ដែលបង្កឡើងពី Human Papillomavirus (HPV) ក្នុងនោះមានក្រុម Serotypes ច្រើនផ្សេងគ្នាដែលភាគច្រើន HPV16,18។ លើសពីនេះទៅ ទៀត តាមការសិក្សាបានបង្ហាញថាកត្តារួមផ្សំដែលធ្វើឲ្យស្ត្រីប្រឈមខ្ពស់នឹងការកើតជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនគឺដោយសារតែកង្វះអនាម័យផ្លូវភេទ បញ្ហាសុខភាពផ្លូវភេទ ដូចជាការមានដៃគូរួមភេទ​ ច្រើន ការមានកូនច្រើន (ចាប់ពី៤ឡើងទៅ) ការចុះខ្សោយនូវប្រព័ន្ធការពាររាងកាយ (Immuno​ deficiency) និងការរលាកស្បូនរ៉ាំរ៉ៃដែល មិនទទួលបានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវជាដើម។ រោគសញ្ញា ជាទូទៅ អ្នកជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនកម្រនឹងលេចចេញជារោគសញ្ញាសម្គាល់ច្បាស់លាស់ណាមួយណាស់ នៅដំណាក់កាលដំបូង។ ភាគច្រើនតែងស្តែងចេញជាសញ្ញាផ្សេងៗចាប់ពីដំណាក់កាលវិវឌ្ឍខ្ពស់បន្តិច ដែលរួមមានដូចជា ការធ្លាក់ឈាមតាមទ្វារមាស (ក្រៅពីឈាមរដូវរបស់ស្ត្រី) ការហូរទឹករំអិលពណ៌សតាមទ្វារមាស (អាចធុំ ឬមិនធុំក្លិនសោះ) ឬមានការឈឺចាប់នៅតំបន់អាងត្រគាកខុសធម្មតា។ ករណីធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួន​អាចរហូតដល់បត់ជើងតូចឈាម ដោយសារដុំសាច់រីកធំធ្លុះដល់បង្ហួរនោម។ យន្តការ ដំបូងកោសិកាមហារីកមាត់ស្បូនជាកោសិកាធម្មតាតែនៅពេលមានការឆ្លងនូវពពួកវីរុស HPV នៅក្នុងមាត់ស្បូនធ្វើឲ្យមេរោគនោះបំប្លែងហ្សែននៅក្នុងកោសិកា ក៏ដូចជាធ្វើឲ្យកោសិកាមាត់ស្បូនមានការរលាករ៉ាំរ៉ៃ ប្រឈមខ្លាំងនឹងការប្រែប្រួលកត្តាបរិស្ថានជុំវិញកោសិកា ដែលធ្វើឲ្យកោសិកាវិវឌ្ឍ ខ្លួនពីធម្មតា ទៅជាកោសិកាដែលអាចនឹងក្លាយជាមហារីកហៅថា Cervical Intraepithelial Neoplasia ពីកម្រិតទី១ ទី២ ទី៣ (CIN-1 CIN-2 CIN-3) និងក្នុងរយៈពេលប្រហាក់ប្រហែលជា ១០ឆ្នាំ ទៅ១៥ឆ្នាំឡើងទៅ មានការវិវឌ្ឍជាកោ-​សិកាមហារីក ឬ Carcinoma  in situ (CIS) រហូតដល់ Invasive Carcinoma ឬ Adenocarcinoma។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ អ្នកជំងឺនឹងតម្រូវឲ្យធ្វើការច្រឹបសាច់ (Biopsy) បើមានការសង្ស័យថាមានជំងឺមហារីក ដោយ​យកទៅពិនិត្យដោយមីក្រូទស្សន៍ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាវាពិតជាកោសិកាមហារីកពិតប្រាកដមែន។ ការព្យាបាល ការព្យាបាលជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនធ្វើឡើងតាមយុទ្ធសាស្ត្រធំៗ៣រួមមាន៖ •  ការវះកាត់ ដែលភាគច្រើនធ្វើឡើងនៅដំណាក់កាលដំបូង (Stage I) ឬនៅពេលកោ-សិកាមហារីកមិនទាន់ឆ្លងផុត Basal Membrane (CIS) ដោយការវះកាត់ស្បូនចេញ (Hysterectomy) ឬវះកាត់តូចតាច (Conization)។ •  នៅដំណាក់កាល  Stage IB2 ទៅ គឺនៅពេលដែលកោសិកាមហារីកមានទំហំធំជាង៤សង់ទីម៉ែត្រ អ្នកជំងឺត្រូវធ្វើការព្យាបាលដោយកាំរស្មី និងថ្នាំគីមី អាចរួមផ្សំជាមួយការវះកាត់ ឬព្យាបាលដោយស្អំមាត់ស្បូន (Brachytherapy)។ •  ក្នុងដំណាក់កាលទី៤ (Stage IV) ដែលកោសិកាមហារីករាលដាលដល់សរីរាង្គជិតខាងដូចជាប្លោកនោម ឬរន្ធគូទ ឬសាយភាយទៅ​សរីរាង្គផ្សេងទៀត ដូចជាថ្លើម សួត ។ល។ ការព្យាបាលត្រូវឆ្លងកាត់ការពិភាក្សាអំពីស្ថានភាពទូទៅរបស់អ្នកជំងឺពីគ្រូពេទ្យជំនាញជាច្រើនរួមគ្នា(Tumor Board)។   លទ្ធផលនៃការព្យាបាលជំងឺមហារីកឲ្យរស់រានមានជីវិត ប្រែប្រួលតាមដំណាក់កាលផ្សេងៗគ្នា និងកត្តាប្រឈមមុខ (Prognostic Factors) របស់បុគ្គលម្នាក់ៗដែលជាអ្នកជំងឺផ្ទាល់៖ •  អ្នកជំងឺមហារីកដំណាក់កាលទី១ មានអត្រា រស់រានមានជីវិតលើសពី៥ឆ្នាំ លើសពី៨០% •  អ្នកជំងឺមហារីកដំណាក់កាលទី២ មានអត្រារស់រានមានជីវិតលើសពី៥ឆ្នាំ លើសពី៧០% •  អ្នកជំងឺមហារីកដំណាក់កាលទី៣ មានអត្រារស់រានមានជីវិតលើសពី៥ឆ្នាំ ក្នុងកម្រិត ៣០%-៤០% •  អ្នកជំងឺមហារីកដំណាក់កាលទី៤ មានអត្រារស់រានមានជីវិតលើសពី៥ឆ្នាំ មានកម្រិតទាប។ ការព្យាបាលខាងលើអាចផ្តល់ផលវិបាកដល់អ្នកជំងឺដូចជា ការប្រើកាំរស្មីធ្វើឲ្យពិបាកក្នុងការបន្ទោបង់ រីឯការប្រើប្រាស់ថ្នាំគីមី អាចបង្កឲ្យធុំអាហារ ស្រកទម្ងន់ អស់កម្លាំង ក្អួតចង្អោរ ជាដើម ប៉ុន្តែកត្តាផលវិបាកទាំងនោះសុទ្ធតែអាចទប់ស្កាត់ និងដោះស្រាយបានតាមការជួយថែទាំពីក្រុមគ្រូពេទ្យនិងគ្រួសារ។ ប្រសិនអ្នកជំងឺមានការយឺតយ៉ាវក្នុងការព្យាបាលនោះការវិវឌ្ឍរបស់ជំងឺនឹងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ះពាល់ដល់សរីរាង្គផ្សេងទៀតដូចជា តម្រងនោម ការហូរឈាមមិនឈប់  ការឈឺចាប់ដោយសារដុំសាច់ ការចុះខ្សោយមុខងារសរីរាង្គសំខាន់ៗ និងអាច រហូតដល់ស្លាប់។ រាល់បងប្អូនស្ត្រីទាំងអស់ដែលមានគ្រួសារ ឬមានដៃគូរួមភេទហើយ គួរមកពិនិត្យសុខភាពមាត់​ស្បូន ឲ្យបានទៀងទាត់ជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញរោគស្ត្រី (Gynecologist)ដើម្បីមើលពីស្ថានភាពកោសិកាមាត់ស្បូនតាម-រយៈការបៀក (PAP Smear test) ឬ VIA test ឬតេស្ត HPV។ ចំពោះស្ត្រីដែលនៅលីវ គួរចាក់វ៉ាក់សាំងការពារពីវីរុស HPV កុំឲ្យបង្កទៅជាជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនបាន រួមជាមួយការតាមដានយ៉ាងទៀងទាត់ ​ទោះជាបានចាក់វ៉ាក់សាំងហើយក៏ដោយ។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ទូច សុជាតិ ឯកទេសជំងឺមហារីក នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top