• Jul 21, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 2.7K មើល

អ្នកនឹងភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយនឹងភាពកខ្វក់នៃទូរស័ព្ទរបស់អ្នក

តើអ្នកប្រើក្រដាសជូតមាត់ ដើម្បីបើកទ្វាបង្គន់សាធារណៈបន្ទាប់ពីអ្នកបានលាងដៃរួចមែនទេ?​ ប៉ុន្តែអ្នកដែលគិតពីទូរស័ព្ទដៃរបស់អ្នកដែលអ្នក តែងតែគេងជាមួយវាជារៀងរាល់យប់ដែរឬទេ?         បើយោងតាមការសិក្សាមួយក្នុងឆ្នាំ២០១១ ដែលបានធ្វើឡើងដោយក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅ The London School of Hygiene & Tropical Medicine បានរកឃើញថាមាន លាមកជាប់នៅនឹងទូរស័ព្ទ១ក្នុងចំណោមទូរស័ព្ទស្មាតហ្វូន៦គ្រឿង។ ក្រុមហ៊ុននៃចក្រភពអង់គ្លេសមួយទៀតឈ្មោះថា Which? បានធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយក្នុងឆ្នាំ២០១០ ដែលពួកគេមានឧបករណ៍សម្អាតទូរស័ព្ទមួយ ដែលបានធ្វើតេស្តទៅលើទូរស័ព្ទដៃចំនួន ៣០គ្រឿង។ ក្នុងចំណោមទូរស័ព្ទដែលបានធ្វើតេស្ត ក្នុងនោះមាន៧គ្រឿងពោរពេញទៅដោយកម្រិតបាក់តេរីខ្ពស់ខណៈពេលដែលទូរស័ព្ទទី ៨ មានផ្ទុកនូវកម្រិតបាក់តេរីខ្ពស់ ហើយមានជាប់នូវលាមក និងមេរោគ Salmonella ទៀតផង។ និយាយទៅគឺថាវាពិតជាកខ្វក់ណាស់!!!         តើវត្ថុសំណព្វចិត្តរបស់អ្នកមានផ្ទុកនូវភ្នាក់ងារចម្លងមេរោគយ៉ាងច្រើនបែបនេះដោយរបៀបណា? នេះជាកំហុសរបស់អ្នកតែម្ដង។ នៅគ្រប់ពេលដែល កញ្ចក់ទូរស័ព្ទរបស់អ្នកប៉ះទៅនឹងផ្ទៃអ្វីមួយ នោះវានឹងភ្ជាប់នូវពពួកមេរោគមកជាមួយស្រាប់ទៅហើយ។ តើទូរស័ព្ទរបស់អ្នកកខ្វក់ដល់កម្រិតណា?   ពេលនេះទូរស័ព្ទរបស់អ្នកប្រហែលជាស្ថិតនៅលើតុរបស់អ្នកនៅក្នុងសាលារៀន ឬនៅកន្លែងធ្វើការ។ បើយោងតាមលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Charles Gerba ដែលលោកគឺជាសាស្រ្តាចារ្យផ្នែកអតិសុខុមសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យ Arizona បានថ្លែងថា «នៅលើតុរបស់អ្នកមានផ្ទុកមេរោគចំនួន ២១០០០ ក្នុងមួយអ៊ីញការ៉េ ដែលវាមានច្រើនជាង៤៣០ដងនៃចំនួនមេរោគដែលមាននៅលើបង្គន់ក្នុងការិយាល័យរបស់អ្នក»។   ប៉ុន្តែទោះបីជាទូរស័ព្ទរបស់អ្នកត្រូវបានទុកយ៉ាងត្រឹមត្រូវក្នុងហោប៉ៅរបស់អ្នកក៏ដោយ អ្នកនឹងនៅតែយកវាចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក (ជាទូទៅមានមនុស្ស ប្រហែលជា៧៥%ប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទក្នុងបន្ទប់ទឹក) ហើយបន្ទាប់មកអ្នកបានចុចទូរស័ព្ទរបស់អ្នក....   លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Dubert Guerrero ដែលជាអ្នកឯកទេសផ្នែកជំងឺឆ្លងនៅឯ Sanford Health នៃទីក្រុង Fargo ក្នុងរដ្ឋ North Dakota បានណែនាំថា ការជូតសម្អាតទូរស័ព្ទរបស់អ្នកជាមួយនឹងក្រណាត់ដែលមានសំណាញ់ល្អិតនឹងអាចជួយកម្ចាត់នូវបាក់តេរីពីទូរស័ព្ទរបស់អ្នកបាន។ មេរោគដែលកាន់តែសាហាវដូចជា E. Coli និងវីរុសគ្រុនផ្ដាសាយ ត្រូវតែកម្ចាត់ដោយទឹកសម្អាតខ្លាំងជាងនេះដូចជាទឹកលាងបង្គន់ ឬអាល់កុលជាដើម។         អត្ថបទមួយដែលត្រូវបានដកស្រង់ចេញពីកាសែត New York Times បានណែនាំថា អ្នកគួរតែចាក់អាល់កុលទៅក្នុងកូនដបតូចមួយ និងមាន កូនកន្សែងមួយដើម្បីធ្វើការសម្អាតអេក្រង់ទូរស័ព្ទនិងស្រោមទូរស័ព្ទរបស់អ្នក។ អ្នកមិនគួរបាញ់វាដោយផ្ទាល់ទៅលើទូរស័ព្ទរបស់អ្នកនោះទេ។ ដើម្បីសម្អាតគែម និងរន្ធផ្សេងៗនៃទូរស័ព្ទ អ្នកគួរប្រើក្រណាត់ប្រភេទ Lint-free ជាជាងការប្រើសំឡីត្បាលត្រចៀក។ យូរៗម្ដងអ្នកគួរតែបិទទូរស័ព្ទ របស់អ្នក រួចជូតសម្អាតឲ្យបានស្អាតជាមួយក្រណាត់ប្រឆាំងនឹងបាក់តេរី ហើយអ្នកត្រូវប្រាកដថាបានសម្អាត Home button ឲ្យបានស្អាត។   តើពពួកមេរោគទាំងនេះអាចបង្កជាបញ្ហាដល់សុខភាពដែរឬទេ? ទោះបីជាទូរស័ព្ទមានផ្ទុកពពួកបាក់តេរីក៏ដោយ ការសិក្សាមួយរបស់សាកលវិទ្យាល័យ Surrey បានបង្ហាញថា ទូរស័ព្ទភាគច្រើនមិនមានផ្ទុកមេរោគ Staphylococcus (វាជាប្រភេទមេរោគដែលបង្កជាជំងឺរលាកសួត ពុលអាហារ ជាតិពុលក្នុងឈាម និង Toxic Shock Syndrome) និងបាក់តេរីសាហាវៗជាច្រើនទៀតទេ។   គួរចងចាំ៖ ទោះបីជាទូរស័ព្ទរបស់អ្នកមិនបានចម្លងមេរោគដែលអាចបង្កជាគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីរិតក៏ដោយ​ វាមិនមែនមានន័យថា អ្នកអាចអូសរំលង មេរោគទាំងនោះទេ។ ប្រហែលជា៨០%នៃមេរោគជាទូទៅ គឺត្រូវបានឆ្លងតាមរយៈដៃ ហើយដៃនេះហើយដែលអ្នកប្រើ ដើម្បីចាប់កាន់ និងចុចទូរស័ព្ទ របស់អ្នក ហើយអ្នកត្រូវតែបំបែកវដ្ដនៃមេរោគទាំងនោះដោយការលាងសម្អាតទូរស័ព្ទរបស់អ្នក។     ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 20, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 1K មើល

aaa

• Jul 20, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 3.6K មើល

តើអ្នកនឹងទៅទីណានៅពេលជួបបញ្ហាសុខភាព?

រៀងរាល់ពេលមានបញ្ហាសុខភាព តើសេវាសុខភាពណាមួយដែលអាចជួយអ្នកបាន? ឬយ៉ាងហោចណាស់ បើអ្នកកំពុងទទួលសេវាសុខភាពណាមួយ តើអ្នកដឹងទេថាអ្នកកំពុងទទួល បានសេវាប្រភេទណា ឬកម្រិតណា?   វាពិតជាមានភាពស្មុគស្មាញខ្លាំង នៅពេលដែលអ្នក ឬក្រុមគ្រួសារជួបប្រទះនឹងបញ្ហាសុខភាពស្របពេលដែលអ្នកមិនដឹងថា តើអ្នកណាអាចជួយអ្នកបាន ខណៈសេវាសុខភាពមានជាច្រើនប្រភេទ ដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកស្ទាក់ស្ទើរចិត្តមិនដឹងថា សេវាសុខភាពណាមួយអាចជួយអ្នកបានពិតប្រាកដ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ថ្វីត្បិតតែការទៅជួបនឹងអ្នកផ្តល់សេវាសុខាភិបាលដែលនៅជិតអ្នកជាជម្រើសងាយស្រួល ហើយពួកគេក៏អាចជាអ្នកតម្រង់ទិសបន្តផងដែរ ក៏ប៉ុន្តែចំពោះស្ថានភាព និងតម្រូវការខុសៗគ្នានៃបញ្ហាសុខភាព ដែលខ្លះជាស្ថានភាពធម្មតាខ្លះពិសេស ខ្លះមានលក្ខណៈបន្ទាន់ និងខ្លះមិនបន្ទាន់ វាពិតជាចាំបាច់ឲ្យអ្នកយល់ដឹងអំពីសេវាសុខភាពនីមួយៗដែលត្រូវបានបែងចែកជាប្រភេទខុសៗគ្នា ដើម្បីទទួលបានភាពងាយស្រួលសម្រាប់ខ្លួនអ្នក និងក្រុមគ្រួសារ។   1 សេវាសុខភាពបឋម ជាចំណុចដំបូងនៃការផ្តល់ប្រឹក្សា ពិនិត្យ ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងដោះស្រាយបញ្ហាសុខភាពទៅកាន់អ្នកជំងឺដែលអាចធ្វើឡើងដោយវេជ្ជបណ្ឌិតទូទៅ អ្នកជំនាញព្យាបាលដោយចលនា គិលានុបដ្ឋាកយិកា និងឆ្មបជាដើម។ វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសសម្ភព និងរោគស្ត្រី ក៏អាចចាត់ទុកជាអ្នកផ្តល់សេវាដំបូងសម្រាប់ស្ត្រីផងដែរ។ ក្រៅពីនោះ ឱសថការីដែលមានសញ្ញាបត្រត្រឹមត្រូវ ជាអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាពបឋមដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ញឹកញាប់ ដោយសារបណ្តាញដ៏ច្រើននៅក្នុងសហគមដែលវាជាលក្ខណៈងាយស្រួលក្នុងការទទួលយកសេវាដោយអ្នកជំងឺ។ កន្លែងថែទាំបឋមផ្តល់នូវសេវាសុខភាពទូលំទូលាយ មិនថាជាការគ្រប់គ្រងបញ្ហាសុខភាពទូទៅនៅក្នុងស្ថានភាពស្រួចស្រាវឬរ៉ាំរ៉ៃ រួមបញ្ចូលទាំងសេវាមូលដ្ឋានសម្រាប់សុខភាពស្រ្តី និងកុមារព្រមទាំងផែនការគ្រួសារ ក៏ដូចជាការផ្តល់ជាការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារបានទៀតផង។ ពួកគេក៏អាចផ្តល់ការណែនាំ និងតម្រង់ទិសទៅកាន់អ្នកជំងឺទៅរកការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវសម្រាប់សុខភាព និងការព្យាបាលរបស់ពួកគេផងដែរ។   2 សេវាសុខភាពកម្រិតទី២ ការដែលអ្នកត្រូវបានបញ្ជូន ឬចង្អុលបង្ហាញពីសេវាសុខភាពបឋមទៅកាន់ផ្នែកសេវាសុខភាពបន្ទាប់មានន័យថា អ្នកនឹងត្រូវបានថែទាំ និងព្យាបាលដោយអ្នកឯកទេសជាក់លាក់ទៅតាមបញ្ហាដែលអ្នកកំពុងមាន។ ជាទូទៅអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាពបឋមរបស់អ្នកនឹងបញ្ជូនអ្នកបន្តទៅកាន់អ្នកជំនាញដែលមានឯកទេសនៅក្នុងករណីដែលមានការចាំបាច់ណាមួយដែលមិនអាចធ្វើបានដោយសេវាសុខភាពបឋម។ ការថែទាំ និងព្យាបាលនៅជំហានបន្ទាប់នេះ អាចរួមបញ្ចូលនូវការព្យាបាលចាំបាច់សម្រាប់រយៈពេលខ្លីមួយចំពោះជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ របួសឬក៏បញ្ហាសុខភាពមួយចំនួនទៀត ដែលប្រៀបដូចជាផ្នែកសង្គ្រោះបន្ទាន់មួយនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យដូច្នោះដែរ។ វាក៏រួមបញ្ចូលផងដែរនូវជំនាញពិសេសៗសម្រាប់ស្ថានភាពមួយចំនួនដូចជា ដំណើរការសម្រាលកូន ការថែទាំអ្នកជំងឺលក្ខណៈពិសេស និងសេវាថតឆ្លុះលក្ខណៈវេជ្ជសាស្ត្រជាដើម។ ជាទូទៅសេវាសុខភាពកម្រិតទី ២នេះត្រូវផ្តល់នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ ទោះយ៉ាងណា អ្នកផ្តល់សេវាកម្រិតនេះ ដូចជាវេជ្ជបណ្ឌិតផ្នែកបញ្ហាផ្លូវចិត្តទន្តពេទ្យ គ្រូពេទ្យព្យាបាលដោយចលនា (អាចស្ថិតក្នុងសេវាសុខភាពកម្រិតដំបូង ឬកម្រិតទី២) មិនមែនសុទ្ធតែធ្វើការតែនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យនោះឡើយ ។   3 សេវាសុខភាពកម្រិតទី៣ នៅពេលដែលអ្នកជំងឺទទួលការព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យស្រាប់ (អ្នកជំងឺក្នុង) ឬត្រូវបានបញ្ជូនពីសេវាព្យាបាលកម្រិតបឋម ឬកម្រិតទី២  និងត្រូវការនូវការព្យាបាលដែលកាន់តែជាក់លាក់ នោះមានន័យថាអ្នកជំងឺនឹងត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់កន្លែងព្យាបាលកម្រិតទី ៣។ នៅក្នុងការថែទាំនិងព្យាបាលនៅកម្រិតនេះ ទាមទារនូវអ្នកជំនាញកាន់តែជាក់លាក់ និងបរិក្ខារពិសេសៗមួយចំនួនផងដែរ ដែលក្នុងនោះអាចរួមមាននូវការវះកាត់លើសរសៃឈាមអាកទែ ដំណើរការលាងឈាម ការវះកាត់នៅនឹងខួរក្បាល ការព្យាបាលពន្យារជីវិត ព្រមទាំងដំណើរការ ឬការព្យាបាល និងគ្រប់គ្រងដែលមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញផ្សេងទៀត។ គួរបញ្ជាក់ថា ការថែទាំ និងព្យាបាលនៅកម្រិតនេះ ភាគច្រើនអាចមានតែនៅមន្ទីរពេទ្យធំៗប៉ុណ្ណោះ។   4 សេវាសុខភាពកម្រិតទី៤ ជាសេវាពិសេសបន្ថែមពីលើសេវាកម្រិតទី៣ ដែលធ្វើឡើងកាន់តែជាក់លាក់ ក៏ប៉ុន្តែការអនុវត្តនេះពុំសូវមានភាពទូលំទូលាយឡើយ ដែលមានន័យថា វាអាចមានផ្តល់ជូនតែក្នុងមន្ទីរពេទ្យធំៗប៉ុណ្ណោះ។ ការស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្រ្ត និងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬក៏ដំណើរការវះកាត់ដែលមានលក្ខណៈពិសេសខុសពីធម្មតាជាដើម អាចត្រូវបានចាត់ទុកជាសេវាសុខភាពកម្រិតទី៤។   5 សុខភាពសាធារណៈ (Public Health) សុខភាពសាធារណៈជាសេវាដែលមានគោលបំណងធ្វើឲ្យសុខភាព និងសុខមាលភាពរបស់ប្រជាជនកាន់តែប្រសើរតាមរយៈការលើកកម្ពស់សុខភាព ការការពារជំងឺ ការព្យាបាល និងថែទាំក៏ដូចជាទម្រង់ផ្សេងៗទៀតនៃការធ្វើអន្តរាគមន៍ទាក់ទងនឹងសុខភាព។ នៅប្រទេសកម្ពុជាសុខភាពសាធារណៈ ក៏សំដៅដល់ការផ្តល់សេវាសុខភាពបឋម និងការថែទាំដោយការព្យាបាលផងដែរ ដែលសេវាទាំងនេះត្រូវផ្តល់ជូនតាមរយៈបណ្តាញនៃមណ្ឌលសុខភាព និងមន្ទីរពេទ្យបង្អែក។ សកម្មភាពមួយចំនួនត្រូវបានផ្តល់ជូនដល់អ្នកជំងឺក្រៅពីទីតាំងសុខភាព ដូចជាការសង្កេតលើសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ ការចុះចែកស្រោមអនាម័យ ការចុះព្យាបាល ឬបង្រៀនអំពីសុខភាពជាលក្ខណៈសហគម និងការអនុវត្តផ្សេងទៀតសម្រាប់ការពារនូវជំងឺឆ្លង ឬការរីករាលដាលនៃជំងឺជាដើម។     ដើម្បីអាចឲ្យអ្នកជ្រើសរើសបានត្រឹមត្រូវ និងទាន់ពេលវេលានូវសេវាសុខភាពដែលអាចជួយអ្នកបាននៅពេលមានបញ្ហាសុខភាពណាមួយអ្នកពិតជាមិនអាចមើលរំលងនូវការយល់ដឹងអំពីសេវាសុខភាពនីមួយៗខាងលើបានឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកនៅតែអាចទៅជួបជាមួយនឹងអ្នកជំនាញដែលអ្នកតែងតែអាចពិគ្រោះជាមួយបាន ឬនៅជិតអ្នកបំផុត ដើម្បីសុំយោបល់ក៏ដូចជាការចង្អុលបង្ហាញដ៏ត្រឹមត្រូវផ្សេងទៀតផងដែរ។   ជាការរួមចំណែកក្នុងការជ្រើសរើសស្ថាប័នផ្តល់សេវាសុខភាពដែលអាចទុកចិត្តបាន ហេលស៍ថាម សូមធ្វើការណែនាំលោកអ្នកនូវជម្រើសទីមួយក្នុងការស្វែងរកគ្លីនិកនៅកម្ពុជា ដោយគ្រាន់តែចូលទៅកាន់www.healthtime.tips ឬទាញយកHealthogo App ព្រមទាំងតាមដាននូវចំណេះដឹងសុខភាពប្រកបដោយទំនុកចិត្តនៅលើទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់យើង។   Facebook : Healthtime Pro សម្រាប់អ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល                    Healthogo សម្រាប់សាធារណជន   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 19, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 3.7K មើល

[ការសិក្សា] អ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេពិតជាអាចរស់យូរបានមែនទេ?

អ្នកញៀននឹងកាហ្វេជាច្រើន ជារឿយៗតែងតែនិយាយថា «ការទទួលភេសជ្ជៈដែលមានរសជាតិល្វីងនេះធ្វើឲ្យជីវិតរស់នៅមានន័យ» ប៉ុន្តែទម្លាប់មួយនេះក៏អាចជួយឲ្យពួកគេរស់បានយូរដែរ នេះបើយោងតាមការបកស្រាយរបស់ការសិក្សាអន្តរជាតិធំៗចំនួនពីរ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកជំនាញបានបញ្ជាក់ថារបាយការណ៍របស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងអឺរ៉ុបដែលបានធ្វើការផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុង Annals of Internal Medicine មិនបានបង្ហាញថា «កាហ្វេគឺពិតជាហេតុផលដែលធ្វើឲ្យអ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេអាចរស់បានយូរទេ»។ ផ្ទុយទៅវិញ ការសិក្សាស្រាវជ្រាវទាំងពីរនេះមានលក្ខណៈជាការសង្កេតមានន័យថាពួកគេបានបង្ហាញពីទំនាក់ទំនងរវាងការទទួលទានកាហ្វេ និងទំនោរទៅរកភាពមានអាយុវែងប៉ុន្តែពួកគេមិនបានពន្យល់ពីមូលហេតុដែលនៅពីក្រោយទំនាក់ទំនងទាំងពីរនេះទេ។ ការសិក្សាទីមួយត្រូវបានដឹកនាំដោយ The International Agency for Research on Cancer (IARC) និង Imperial College London។ ពួកគេបានសង្កេតទៅលើមនុស្សជាងកន្លះលាននាក់ដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសចំនួន ១០ក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុប។ ការសិក្សាបានបង្ហាញថា អ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេ ៣កែវក្នុងមួយថ្ងៃទំនងជារស់បានយូរជាងអ្នកដែលមិនផឹកកាហ្វេ។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានពណ៌នាការសិក្សានេះថាជាការវិភាគមួយដ៏ធំបំផុតអំពីឥទ្ធិពលនៃការទទួលទានកាហ្វេរបស់ប្រជាជនអឺរ៉ុប។ លោក Marc Gunter គឺជាអ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវមកពី IARC និងជាអតីតអ្នកដឹកនាំនៃសាសាសុខភាពសាធារណៈនៃសាកលវិទ្យាល័យ Imperial បាននិយាយថា “យើងបានរកឃើញថាការទទួលទានកាហ្វេក្នុងកម្រិតមួយច្រើនបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃការស្លាប់ពីមូលហេតុជាច្រើន ជាពិសេសនោះគឺពីជំងឹសរសៃឈាមបេះដូង និងជំងឺទាក់ទងនឹងប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ”។ អ្វីដែលកាន់តែសំខាន់ជាងនេះទៅទៀតនោះគឺថា លទ្ធផលនៃការសិក្សាទាំងនេះគឺស្រដៀងគ្នានៅទូទាំងប្រទេសទាំង ១០ក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុបជាមួយនឹងទម្លាប់នៃការទទួលទានកាហ្វេនិងទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកគេ។ ការសិក្សាទីពីរមានការចូលរួមពីប្រជាជនចម្រុះជាតិសាសន៍ដែលរស់នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកប្រមាណជា ១៨០.០០០នាក់ ដែលបានបង្ហាញថា អ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេមានការថយចុះហានិភ័យនៃការស្លាប់ដោយសារជំងឺបេះដូង មហារីក ជំងឹដាច់សរសៃឈាមក្នុងខួរក្បាល ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺផ្លូវដង្ហើម និងជំងឺតម្រងនោម។ អ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេមួយកែវក្នុងមួយថ្ងៃ គឺមាន ១២%មិនសូវស្លាប់ដោយសារជំងឺទាំងនេះទេ បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងអ្នកដែលមិនទទួលទានកាហ្វេសោះ ចំពោះអ្នកដែលទទួលទានកាហ្វេពី ២ទៅ៣កែវក្នុងមួយថ្ងៃគឺអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការស្លាប់ដោយសារជំងឺទាំងនេះបានដល់ទៅ១៨%។ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Veronica Setiawan ដែលជាសាស្ត្រាចារ្យរងនៅឯមហាវិទ្យាល័យវេជ្ជសារស្ត្រ Keck នៃសាកលវិទ្យាល័យ Southern California បាននិយាយថា“យើងមិនអាចនិយាយបានទេថាការទទួលទានកាហ្វេអាចនឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានអាយុវែង ប៉ុន្តែយើងគ្រាន់តែឃើញថាវាមានទំនាក់ទំនងមួយ”។ “ប្រសិនបើអ្នកចូលចិត្តទទួលទានកាហ្វេ បន្តទម្លាប់នេះចុះ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនមែនជាអ្នកទទួលកាហ្វេទេ ដូច្នេះ អ្នកគួរតែពិចារណាចាប់ផ្ដើមទទួលទានវាទៅ។”   សារដាស់តឿនពីអ្នកជំនាញ អ្នកជំនាញដែលមិនបានចូលរួមក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវចុងក្រោយនេះ បានធ្វើការដាស់តឿនក្នុងការបកស្រាយនូវលទ្ធផលដែលទទួលបានពីការសិក្សានេះ។ ឧទាហរណ៍ ការសិក្សារបស់អឺរ៉ុបបានមិនរាប់បញ្ចូលអ្នកដែលមានជំងឺមហារីក អ្នកជំងឺបេះដូង ឬជំងឺទឹកនោមផ្អែមទេ គឺថាពួកគេធ្វើការសិក្សាទៅលើតែអ្នកដែលមានអាយុលើសពី ៣៥ឆ្នាំហើយជាទូទៅមានសុខភាពល្អ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានធ្វើការសាកសួរអំពីការទទួលទានកាហ្វេតែម្ដងគត់នៅពីដំបូង ហើយពួកគេមិនបានធ្វើការប្រមូលយកទិន្នន័យថ្មីទេក្នុងរយៈពេលនៃការសិក្សានេះដែលរួមបញ្ចូលទាំងការតាមដានជាមធ្យមមានរយៈពេល១៦ឆ្នាំ។ ទីបំផុតការសិក្សាបានរកឃើញសញ្ញានៃទំនាក់ទនងមួយរវាងស្ត្រីដែលទទួលកាហ្វេក្នុងបរិមាណមួយដ៏ច្រើន និងហានិភ័យខ្ពស់ប្រឈមនឹងការស្លាបដោយជំងឺមហារីក ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើការរកឃើញនេះទេដោយនិយាយថា វាអាចមិនត្រឹមត្រូវ។ លោកសាស្ត្រាចារ្យ Naveed Sattar ជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកមេតាបូលីសនៃសាកលវីទ្យាល័យ Glasgow បាននិយាយថា “សេចក្ដីសន្និដ្ឋាននេះមិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំឲ្យចាប់ផ្ដើមទទួលទានកាហ្វេ ឬណែនាំអ្នកដទៃឲ្យទទួលទានកាហ្វេកាន់តែច្រើនដើម្បីកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការកើតជំងឺបេះដូងនោះទេ។ ទោះបីជាការសិក្សាមានទំហំធំប៉ុនណាក៏ដោយក៏ខ្ញុំនៅតែមិនជឿជាក់ថាទំនាក់ទំនងរវាងកាហ្វេ និងការកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការស្លាប់ដោយជំងឺបេះដូងនេះ គឺជាទំនាក់ទំនងដ៏ត្រឹមត្រូវមួយ ហើយកាហ្វេពិតជាមានការការពារយ៉ាងនេះមែននោះទេ”។ លោកបានបន្តថាចំណុចខ្សោយមួយនៃការសិក្សានេះ គឺមនុស្សនឹងបញ្ឈប់ ឬកាត់បន្ថយការទទួលទានកាហ្វេរបស់ពួកគេនៅពេលពួកគេឈឺ ដូច្នេះ ការសិក្សានេះ គឺនៅមានការលំអៀង។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 19, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 2.9K មើល

២ ចំណុចមនុស្សវ័យចំណាស់គួរហាត់ថៃជី

ថៃជី ជាសិល្បៈព្យាបាលបុរាណមួយបែបមានប្រយោជន៍រាប់សតវត្សក្នុងការជួយទាញយកថាមពលមកក្នុងខ្លួនទាំងមូលរបស់អ្នកដែលមានដើមកំណើតពីប្រទេសចិន។ ថៃជីសំដៅដល់ដូចជាការសមាធិបែបមានចលនាដោយមានការណែនាំពីអ្នកជំនាញសុខភាពដោយផ្ទាល់។ ការអនុវត្ត ពឹងផ្អែកលើទំនាក់ទំនងរវាងអារម្មណ៍ និងរាងកាយទាំងមូលដើម្បីជួយបង្កើតឲ្យមានសមមូលនៃផាសុកភាពផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្តល្អ។ មួយនៃអត្ថប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យរបស់ថៃជីសម្រាប់មនុស្សវ័យចំណាស់ គឺថាទោះបីជាបុគ្គលនោះមានកម្រិតកាយសម្បទារប៉ុណ្ណា ក៏អាចអនុវត្តបានដែរ ព្រោះវាត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងទម្រង់យឺតៗ ដែលជាការបត់បែនបែបសម្រាក។ ចលនារបស់ថៃជីជួយលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកហាត់មានឥរិយាបថសមស្រប និងពឹងផ្អែកលើចលនាទន់ភ្លន់ ដែលវាហាក់ដូចជាបង្ខំឲ្យបុគ្គលជាអ្នកហាត់ ឲ្យផ្តោតអារម្មណ៍ និងដកដង្ហើមវែងជាងធម្មតា ជាបច្ចេកទេស២ដ៏សំខាន់ដែលភាគច្រើនត្រូវបានគេមើលរំលង។ យោងតាមការសិក្សាមួយចំនួន អាចសន្និដ្ឋានចំពោះចំណុចវិជ្ជមាន២នៃថៃជី ទៅលើឆ្អឹង និងសន្លាក់ ជាពិសេសចំពោះមនុស្សវ័យចំណាស់ដែលមានដូចខាងក្រោម៖ 1. កាត់បន្ថយការឈឺចាប់៖ ថៃជីត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថា សមត្ថភាពរបស់វាក្នុងការបន្ថយអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ចំពោះមនុស្សចាស់។ ដោយផ្អែកតាមអាយុ មនុស្សចាស់ភាគច្រើនអាចមានផលប៉ះពាល់ដល់ ភាពរឹងមាំនៃសន្លាក់ឆ្អឹង ខ្សោយសាច់ដុំ ភាពទន់ខ្សោយ ចលនាមានកំណត់ និងការបាត់បង់តុល្យភាព។ ការរួមផ្សំគ្នានៃលក្ខខណ្ឌទាំងនេះ នឹងធ្វើឲ្យមានការវិវឌ្ឍទៅជា ឈឺឆ្អឹង សាច់ដុំ និងសន្លាក់ដែលធ្វើឲ្យពួកគេពិបាកសូម្បីតែសកម្មភាពសាមញ្ញៗដូចជាឡើងលើគ្រែគេង និងក្រោកពីគេង។ មនុស្សវ័យចំណាស់មួយចំនួនបាននិយាយថា ពួកគេបានប្រឈមជាមួយនឹងការឈឺចាប់ជាច្រើនជាមួយនឹងសកម្មភាពធម្មតាប្រចាំថ្ងៃ ដូចជា ងូតទឹក ឬស្លៀកពាក់។ ដោយឡែក ចលនាទន់ភ្លន់ប្រកបដោយស្ថេរភាពនៃថៃជីត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីសំរួលសាច់ដុំ បង្កើនភាពបត់បែនឲ្យកាន់តែប្រ-សើរជាងមុន និងជួងពង្រឹងសាច់ដុំដែលខ្សោយមួយចំនួន ដោយមិនបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់រាងកាយឡើយ។ ឆ្លងតាមការសិក្សាកន្លងមក អ្នកជំងឺវ័យចំណាស់មួយចំនួនអាចបញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់បាន ក្នុងរយៈពេល៤សប្តាហ៍បន្ទាប់ពីការហាត់ថៃជី។ 2. បន្ថយការរលាកសន្លាក់៖ ផលវិជ្ជមាននៃថៃជីមានប្រយោជន៍ ជាពិសេសក្នុងការកាត់បន្ថយរោគសញ្ញានៃជំងឺរលាកសន្លាក់ចំពោះអ្នកជំងឺវ័យចំណាស់។ ចលនាទន់ភ្លន់ និងចលនាសាមញ្ញ ប្រៀបដូចជាការធ្វើលំហាត់ប្រាណតិចតួច ដែលនឹងមិនធ្វើឱ្យធ្ងន់ធ្ងរដល់រោគសញ្ញានៃជំងឺរលាកសន្លាក់ ដែលមនុស្សចាស់ភាគច្រើនជួបប្រទះ។ តាមការណែនាំពីអ្នកជំនាញរលាកសន្លាក់បង្ហាញថា ថៃជីជួយបន្ធូរសន្លាក់ និងធ្វើឱ្យមានចលនាកាន់តែច្រើន ចំពោះអ្នកជំងឺរលាកសន្លាក់។ ភាគច្រើននៃចលនាថៃជី គឺផ្តោតទៅលើភាពប្រសើរឡើងនៃសន្លាក់ជង្គង់ ផ្នែកមួយនៃផ្នែកទូទៅបំផុតនៃរាងកាយ ដែលទទួលរងផលប៉ះពាល់ពីជំងឺរលាកសន្លាក់ខ្លាំងជាងគេ។  លើសពីនេះទៀតវាជាចលនាដែលផ្តោតលើរាងកាយផ្នែកខាងលើ ជួយដល់សាច់ដុំនៃស្មា និងដៃឱ្យមានចលនាកាន់តែប្រសើរ និងបង្កើនភាពបត់បែន។ កាលណាសាច់ដុំអ្នកជំងឺវ័យចំណាស់មានចលនា និងបត់បែនបានកាន់តែច្រើន នោះរោគសញ្ញានៃជំងឺរលាកសន្លាក់នឹងមានការថយចុះ។ ត្រឹមតែ២ចំណុច តែវាក៏គ្រប់គ្រាន់ដែលអាចឲ្យថៃជី ក្លាយជាជម្រើសរបស់អ្នក…! ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 18, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 4.1K មើល

អាស៊ីតខ្លាញ់ក្នុងអាហារនាំហានិភ័យដល់សុខភាពកម្រិតណា?

ជំងឺបេះដូង និងដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល (stroke) ដែលជាមូលហេតុនៃការស្លាប់ចម្បងមួយទូទាំងពិភពលោក ត្រូវបានរកឃើញថា អាចកាត់បន្ថយ តាមរយៈការបរិភោគអាហារគ្មានអាស៊ីតខ្លាញ់ trans   ដែលមានក្នុងអាហារប្រចាំថ្ងៃជាច្រើនប្រភេទរបស់យើង។ គេហទំព័រល្បីៗជាច្រើនដូចជា Pharmacorama, Yale,New York Times ព្រមទាំងគេហទំព័ររបស់សមាគមជំងឺបេះដូងរបស់អាមេរិក ជាដើម បានលើកឡើងអំពីការសិក្សាមួយទើបនឹងត្រូវបានចុះផ្សាយនៅថ្ងៃទី ១២ ខែមេសា ឆ្នាំ ២០១៧ ដោយ  JAMA Cardiology អំពីការថយចុះ នៃការប្រឈមទៅនឹងជំងឺគាំងបេះដូង   និងដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល យ៉ាងគួរឲ្យកត់សម្គាល់ (៦.២ %) ត្រឹមរយៈពេលប្រហែល ៣ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ចំពោះប្រជាជន​ នៅក្នុងតំបន់ដែលត្រូវបានហាមឃាត់មិនឲ្យប្រើប្រាស់នូវអាស៊ីតខ្លាញ់ (Trans- fatty acid) នៅក្នុងអាហារ បើប្រៀបនឹងតំបន់មិនមាន ការហាមឃាត់។ រំលឹកឡើងវិញអំពីឥទ្ធិពលអាក្រក់របស់អាស៊ីតខ្លាញ់ស្រឡាយ trans អាស៊ីតខ្លាញ់ដែលស្ថិតក្នុងស្រឡាយ trans ត្រូវបានបង្ហាញជាយូរមកហើយថា មានឥទ្ធិពលអាក្រក់មកលើសុខភាព  ដែលជាញឹកញាប់វាត្រូវបានអ្នកជំនាញផ្នែកសុខភាពណែនាំឲ្យមានការចៀសវាង  ឬយ៉ាងហោចណាស់ កាត់បន្ថយ កម្រិតប្រើប្រាស់របស់វា។ លទ្ធផលនៃការសិក្សាបានស្តែងឲ្យឃើញពីទំនាក់ទំនងកាន់តែច្បាស់នៃការកើនឡើងនូវហានិភ័យនៃជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង ជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល និងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 2  ដោយការបរិភោគអាស៊ីតខ្លាញ់ trans ជាមួយនឹងការពន្យល់អំពីការបង្កឲ្យកើនឡើង នៃសារធាតុខ្លាញ់អាក្រក់ (LDL) និងថយចុះវិញនៃខ្លាញ់ល្អ (HDL)។ ការជួបយ៉ាងញឹកញាប់នៃវត្តមានអាស៊ីតខ្លាញ់ស្រឡាយ trans ក្នុងអាហារចំពោះប្រភពពីធម្មជាតិរបស់វា ជាទូទៅឃើញមាននៅក្នុងសាច់គោ ទឹកដោះគោ និងផលិតផលពីទឹកដោះគោ ព្រមទាំងគ្រាប់រុក្ខជាតិមួយចំនួន (ផ្កាឈូករ័ត្ន អូលីវជាដើម)។ ក្រៅពីនេះ សារធាតុអាស៊ីតខ្លាញ់នេះ ត្រូវបានសំយោគឡើង ផងដែរ ហើយច្រើនរកឃើញនៅក្នុង ភីហ្សា សូកូឡា មុខម្ហូបចៀន បំពង ដុត អាហារដែលបានរៀបចំហើយស្រេច ព្រមទាំងប្រេងបន្លែ ដែលឆ្លងកាត់ការកែច្នៃ និងប័រ (ចម្រាញ់ពីខ្លាញ់សត្វ) ជាដើម។ ដោយឡែក ភាពពេញនិយមក្នុងប្រើប្រាស់របស់វានៅក្នុងឧស្សាហកម្មអាហារ គឺទាក់ទងនឹងសមត្ថភាពជួយបង្កើនរសជាតិ ការប្រើប្រាស់បានច្រើនដង តម្លៃថោក ងាយស្រួលប្រើ ធន់នឹងសីតុណ្ហភាព និងមិនងាយខូច។ ការកាត់បន្ថយកត្តាហានិភ័យដោយសារអាស៊ីតខ្លាញ់ស្រឡាយ trans យោងតាមសមាគមបេះដូងអាមេរិក អាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកគួរតែមានអាស៊ីតខ្លាញ់ trans តិចជាង 1%  ដែលទាមទារឲ្យអ្នកមានការប្រុងប្រយ័ត្នលើរបបអាហាររបស់អ្នកក្នុងរូបភាពមួយចំនួនដូចជា៖ • ពិនិត្យមើលស្លាកអាហារ និងចៀសវាងផលិតផលមានវត្តមានអាស៊ីតខ្លាញ់ trans៖   នៅសហរដ្ឋអាមេរិក   ផលិតផលដែលមានកម្រិតសារធាតុនេះ តិចជាង ០.៥ក្រាមនៃបរិមាណសម្រាប់ការបរិភោគម្តង នឹងត្រូវបានបង្ហាញជាតួលេខ ០ក្រាមនៅលើស្លាក។ ថ្វីត្បិតវាមានបរិមាណតិច តែករណីអ្នកប្រើផលិតផល ច្រើនមុខ ដែលមានសារធាតុនេះ ក៏អាចឲ្យអ្នកងាយនឹងប្រឈមជាមួយ ផលប៉ះពាល់ផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ជំនួសឲ្យការប្រើឈ្មោះ Trans fatty acid នៅលើស្លាក អ្នកក៏នឹងជួបស្លាកដែលមានដាក់ “partially hydrogenated oils” ផងដែរ។ • ប្រើប្រេងរុក្ខជាតិធម្មជាតិដែលមិនបានចម្រាញ់៖ ទោះជាពុំទាន់មានការបញ្ជាក់ច្បាស់លាស់ថា អាស៊ីតខ្លាញ់ធម្មជាតិ មានឥទ្ធិពលអាក្រក់ដូចគ្នា នឹងអាស៊ីតខ្លាញ់ ដែលត្រូវបានសំយោគឡើង ក៏វាត្រូវបានណែនាំដោយអ្នកជំនាញសុខភាពជាច្រើន ជំនួសឲ្យប្រេងបន្លែ ដែលមានអាស៊ីតខ្លាញ់ ក្រោមទម្រង់ សំយោគដែរ។ • កាត់បន្ថយអាហារដែលអាចមានសារធាតុអាស៊ីតខ្លាញ់នេះ៖  អាហារដែលបានរៀបចំហើយជាស្រេច  (សូម្បីតែបន្លែ ផ្លែឈើ)  នំដូណាត់ នំស្រួយ នំដុត នំខេក អាហារចៀន បំពងជាដើម។ • ការអនុវត្តបម្រាមក្នុងការប្រើប្រាស់អាស៊ីតខ្លាញ់ស្រឡាយ trans៖ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក រដ្ឋមួយចំនួនបានអនុវត្តបម្រាមក្នុងការប្រើប្រាស់សារធាតុនេះ រួចមកហើយ។ ការិយាល័យសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ និងថ្នាំ (FDA) របស់អាមេរិក ក៏បានលើកឡើងអំពីគម្រោងក្នុងការហាមឃាត់ការប្រើប្រាស់សារធាតុនោះ ក្នុងអាហារនៅក្នុងឆ្នាំ 2018 ខាងមុខនេះផងដែរ។ ស្របនឹងគម្រោងនេះ មានសំណួរមួយត្រូវបានចោទឡើងថា តើបណ្តារដ្ឋដទៃ  ព្រមទាំងប្រទេសនានាគួរអនុវត្តច្បាប់ប្រឆាំងនឹងការប្រើប្រាស់អាស៊ីតខ្លាញ់ trans នៅក្នុងអាហារដែរឬទេ?   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 17, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 6.5K មើល

កុំឲ្យបបូរមាត់ខ្មៅ​ បន្ថយសម្រស់អ្នកតទៅទៀត!

លោកអ្នកកំពុងតែមិនពេញចិត្តជាមួយនឹងបបូរមាត់ខ្មៅ ស្ងួត គ្រើមរបស់អ្នកមែនទេ? ទោះបីអ្នកព្យាយាមប្រើក្រែមពណ៌ស្រស់ៗ ដើម្បីបិទបាំង យ៉ាងណាក៏ដោយ វានៅតែជាបញ្ហាចម្បងរបស់អ្នក ព្រោះថាក្រែមទាំងនោះមិនអាចបិទបាំងបានជារៀងរហូតនោះទេ។ ហេលស៍ថាម នឹងលើកឡើងពីវិធីសាស្ត្រធម្មជាតិងាយៗ ដើម្បីបញ្ចប់កង្វល់នៃបបូរមាត់ខ្មៅរបស់អ្នក ដូចខាងក្រោម៖ ទឹកក្រូចឆ្មារ៖ ក្រូចឆ្មារត្រូវបានដឹងថា មានលក្ខណសម្បត្តិជាថ្នាំធម្មជាតិដ៏ស័កិ្តសិទិ្ធ ហេតុនេះ វាជាឱសថធម្មជាតិនៅផ្ទះដ៏មានប្រសិទ្ធភាពមួយជួយឲ្យបបូរមាត់ខ្មៅ របស់អ្នក មានពន្លឺភ្លឺឡើងវិញ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ វាថែមទាំងអាចកម្ចាត់ចេញនូវ ចំនុចខ្មៅៗដែលមានលើបបូរមាត់ ក៏ដូចជាស្បែករបស់អ្នកបានដែរ។ លោកអ្នក គ្រាន់តែច្របាច់យកទឹក  រួចប្រើវាលាបលើបបូរមាត់របស់អ្នករៀងរាល់យប់ មុនពេលចូលគេង នោះអ្នកនឹងទទួលបានបបូរមាត់រលោង រួមជាមួយពណ៌ស៊ីជំពូ ប្រកបដោយភាពទាក់ទាញ។ ទឹកឃ្មុំ៖ ទឹកឃ្មុំក៏ជាថ្មាំធម្មជាតិមួយប្រភេទនៅផ្ទះដែរ ដែលអាចព្យាបាលបបូរមាត់ខ្មៅបាន ដោយសារវ័យកាន់តែចាស់ និងកត្តាខាងក្រៅមួយចំនួន។ លោកអ្នក អាចអនុវត្តដោយលាបទឹកឃ្មុំនៅលើបបូរមាត់អ្នករៀងរាល់យប់ ហើយទុកវាឲ្យស្ងួតពេញមួយយប់តែម្តង វាមិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យបបូរមាត់អ្នកភ្លឺនោះទេ ថែមទាំង ជួយឲ្យទន់ទៀតផង។ ទឹកត្រសក់៖ វាមានផ្ទុកដោយសារធាតុធម្មជាតិ ជួយឲ្យបបូរមាត់ភ្លឺរលោង ផ្តល់ភាពសម្រាក និងជួយចិញ្ចឹមស្បែកបបូរមាត់របស់អ្នកទៀតផង។ អ្នកគ្រាន់តែយក ត្រសក់ចិត ហើយកិន ឬក្រឡុកឲ្យក្លាយជាទឹក បន្ទាប់មកយកសំឡីមូលៗ ជ្រលក់លាបលើបបូរមាត់ ទុករយៈពេល២០នាទី ទៅ៣០នាទី សឹមលាងជាមួយនឹង ទឹកស្អាត ដោយលោកអ្នកអាចអនុវត្តម្តងក្នុងមួយថ្ងៃ។ ប្រេងអូលីវ៖ ក្នុងប្រេងអូលីវមានផ្ទុកនូវសារធាតុរ៉ែសំខាន់ៗ វីតាមីន និងសារធាតុបំប៉នផ្សេងៗជាច្រើន ដូចនេះ កាលណាលាបប្រេងអូលីវនៅពេលយប់ នឹងជួយបន្ទន់ស្បែកបបូរមាត់ និងជួយឲ្យភ្លឺរលោង។ ប្រេងដូង៖ ប្រេងដូងមានផ្ទុកនូវអាស៊ីតខ្លាញ់ដែលជួយឲ្យបបូរមាត់មានសុខភាពល្អ ផ្តល់សំណើម និងធ្វើឲ្យបបូរមាត់របស់អ្នកឡើងពណ៌ស៊ីជំពូស្រស់ថ្លា។ គួរបញ្ជាក់ថា លោកអ្នកអាចលាបប្រេងដូងតាមតម្រូវការ ទាំងនៅពេលថ្ងៃ និងពេលយប់។ ប្រទាលកន្ទុយក្រពើ៖ ក្នុងប្រទាលកន្ទុយក្រពើមានជាតិ Flavonoid ឬហៅថា Aloesin ដែលសមាសភាគនេះ អាចរារាំងដំណើរការផលិតជាតិពណ៌ របស់ស្បែក ជាហេតុធ្វើឲ្យបបូរមាត់អ្នកឡើងភ្លឺ។ លោកអ្នកគ្រាន់តែលាបប្រទាលកន្ទុយក្រពើលើបបូរមាត់របស់អ្នកទុកឲ្យស្ងួត រួចលាងសម្អាត​ ជាមួយនឹង ទឹកក្តៅឧណ្ហៗ ដោយអនុវត្តម្តងក្នុងមួយថ្ងៃ នោះអ្នកនឹងទទួលបានលទ្ធផលគួរជាទីគាប់ចិត្ត។ 6 ជម្រើសខាងលើនឹងធ្វើឲ្យក្តីប្រាថ្នានៃបបូរមាត់ស៊ីជំពូរបស់អ្នកក្លាយជាការពិត បើអញ្ចឹង សូមកុំចាំដល់ស្អែកណា… ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 17, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 2.8K មើល

[លែងឆ្ងល់] ហេតុអ្វីស្រ្តីក្នុងវ័យអស់រដូវងាយទទួលរងពីជំងឺមហារីក?

ជំងឺមហារីកភាគច្រើន  កើតឡើងចំពោះមនុស្សដែលមានវ័យចំណាស់ មិនថាបុរស ឬស្រ្តីនោះទេ ចំណែកស្រ្តីដែលស្ថិតក្នុងវ័យអស់រដូវមានអត្រាប្រឈមទៅនឹង ជំងឺមហារីកខ្ពស់ជាង  ៣ដង  បើប្រៀបធៀបចំពោះស្រ្តីដែលពុំទាន់អស់រដូវ។  ជាទូទៅជំងឺមហារីក  អាចនឹងកើតមានឡើងក្នុងអត្រា ៦០% ចំពោះស្រ្តី ក្នុងចន្លោះ អាយុ ៤៨ឆ្នាំ ដល់ ៥១ឆ្នាំ ដែលជាទូទៅ សភាពជំងឺអាចស្តែងចេញជាដំណាក់កាលដំបូងដោយមិនបញ្ចេញជារោគសញ្ញាគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះទេ ហើយអត្រានោះ នឹងកើនឡើងប្រសិនបើអាយុរស់មធ្យមរបស់ស្រ្តីកាន់តែវែង (អាចមានអាយុដល់ទៅ ៧៥ឆ្នាំ ជាមធ្យម)។ តើប្រភេទជំងឺមហារីកណាខ្លះដែលកើតជាញឹកញាប់? ចំពោះស្រ្តីដែលឈានចូលដល់វ័យក្រោយអស់រដូវ អាចនឹងមានការប្រឈមទៅនឹងជំងឺមហារីកជាញឹកញាប់ដូចជា៖ • មហារីកមាត់ស្បូន៖ មិនមែនជាជំងឺតពូជ តែវាបង្កឡើងដោយវីរុសប្រភេទ Human Papillomavirus (HPV) ដែលហែ្សនរបស់មេរោគ បានទៅភ្ជាប់ខ្លួនជាមួយហ្សែនមាននៅក្នុងកោសិកាមាត់ស្បូន ជាលទ្ធផលវាបង្កើតបានជាហែ្សនថ្មីមិនធ្លាប់មានពីមុនមកនៅក្នុងខ្លួនរបស់យើង ហើយអាចបញ្ចេញប្រូតេអ៊ីន E6 និងE7 ដែលជាភ្នាក់ងារយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការបង្ករោគជាជំងឺមហារីក។ • មហារីកសុដន់៖ ជាជំងឺមហារីកដែលកើតមានឡើងដោយមានការប្រែប្រួលនៃហែ្សនពីរប្រភេទគឺ BRCA1 និងBRCA2 កាលណាស្រ្តីមានផ្ទុកនូវ​ ហែ្សនប្រភេទនេះ បង្កឲ្យមានហានិភ័យក្នុងការចម្លងទៅដល់កូន។ យ៉ាងណាមិញ គ្រប់បុគ្គលទាំងអស់ មិនសុទ្ធតែត្រូវឆ្លងជំងឺមហារីកសុដន់ពីម្តាយនោះទេ តែក្នុងករណីនេះ ពួកគេមានអត្រាដែលអាចកើត ខ្ពស់ជាងអ្នកដែលពុំមានប្រវត្តិកើតមហារីកសុដន់។ • ក្រៅពីជំងឺមហារីកទាំងពីរខាងលើ ស្រ្តីវ័យក្រោយអស់រដូវក៏អាចប្រឈមទៅនឹងជំងឺមហារីកផ្សេងទៀតដូចជា មហារីកក្រពះ  ពោះវៀនធំ ខួរក្បាល ឈាម ឬមហារីកឆ្អឹង  ដែលវានឹងអាចកើតឡើងជាទូទៅដូចទៅនឹងបុរសដែរ។ តើមានកត្តាអ្វីខ្លះបង្កជាជំងឺមហារីក? ក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ន អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តពុំទាន់កំណត់ឲ្យបានច្បាស់ពីមូលហេតុពិតប្រាកដនៃការបង្កជាជំងឺមហារីកនោះទេ តែគេអាចឃើញមានកត្តាមួយចំនួន ដូចជា៖ • ស្រ្តីក្នុងវ័យអស់រដូវ តែងមានបញ្ហាលើផ្លូវចិត្តដែលបង្កជា ស្ត្រេស។​ វាជាដើមចមមួយបង្កឲ្យហែ្សនក្នុងណៃ្វយ៉ូនៃកោសិកាមានការប្រែប្រួលប ង្កើតបានជាហែ្សនថ្មី ដែលអាចផលិតប្រូតេអ៊ីនជាភ្នាក់ងារនៃជំងឺមហារីក។​ យ៉ាងណាមិញ ការផលិតនូវហែ្សនដែលផ្លាស់ប្តូរនោះ គឺទាមទាររយៈពេលយូរ យ៉ាងហោចណាស់ ១៥ ទៅ ២០ឆ្នាំ។ • ចំពោះស្រ្តីដែលឆាប់មានរដូវ និងយូរក្នុងការអស់រដូវ ជាលក្ខខណ្ឌមួយដែលស្រ្តីអាចនឹងមានហានិភ័យខ្ពស់កើតមានជំងឺមហារីក ដោយសារស្រ្តីក្នុងលក្ខខណ្ឌ បែបនេះ ស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃអ័រម៉ូន Estrogen រយៈពេលយូរ។ • ជំងឺមហារីកអាចបង្កផងដែរ ពីពពួកបាក់តេរី វីរុសផ្សេងៗមួយចំនួន ក៏ដូចជាប៉ារ៉ាស៊ីតដែលមានក្នុងខ្ចៅ ខ្យង លៀសជាដើម។ • សារធាតុក្នុងបរិស្ថានជុំវិញ និងខ្យល់បរិយាកាស ដូចជាផ្សែងឡាន ម៉ូតូ សារធាតុរ៉ែដែលមានសារធាតុវិទ្យុសកម្ម និងពន្លឺព្រះអាទិត្យ ក៏ចូលរួមចំណែក បង្កឲ្យមានជំងឺមហារីកមួយចំនួនផ្សេងទៀតផងដែរ។   វិធីសាស្រ្តការពារ កាត់បន្ថយការកើតមហារីក • វិធីសាស្រ្តដោយឡែក៖ ចំពោះស្រ្តីមិនទាន់មានគ្រួសារ គួរធ្វើការចាក់វ៉ាក់សាំង ចំពោះប្រភេទមហារីកដែលអាចធ្វើទៅបាន ដូចជាមហារីកមាត់ស្បូនជាដើម។ ចំពោះស្រ្តីក្នុងវ័យអស់រដូវ ត្រូវពិនិត្យតាមដាន និងរកមើលសញ្ញាដំបូងនៃជំងឺមហារីក (Early detection) ដូចជា ការរកមើលកោសិកា មហារីកមាត់ស្បូន រយៈពេល ១ ឬ២ឆ្នាំម្តង និងការពិនិត្យសុដន់តាមវិធីសាស្រ្ត mammography រហូតដល់អាយុ ៧២ឆ្នាំ។ • វិធីសាស្រ្តជារួម៖ កាត់បន្ថយបញ្ហាស្ត្រេស  ដោយចំណាយពេលវេលាសម្រាប់លំហែកាយ និងអារម្មណ៍ តាមរយៈការធ្វើលំហាត់ប្រាណបែបរាំ ឬយោគៈ គួរដើរឲ្យបាន ២០,០០០ជំហាន ក្នុងមួយសប្តាហ៍ កាត់បន្ថយការហូបអំបិល ខ្លាញ់ និងរក្សាទម្ងន់ឲ្យមានស្ថេរភាព។ បកស្រាយដោយ៖ សាស្ត្រាចារ្យ អ៊ាវ សុខា ប្រធានផ្នែកជំងឺមហារីក និងជំងឺឈាមនៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 14, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 3.2K មើល

ដោះស្រាយបែបណាចំពោះកុមារលើសទម្ងន់?

ការឃាត់ឃាំងកុមារក្នុងការទទួលបាននូវចំណីអាហារ នៅពេលពួកគេមានបញ្ហាលើសទម្ងន់មិនមែនជាវិធីសាស្រ្តត្រឹមត្រូវនោះទេ ដោយអ្នកត្រូវ យល់ថាការបង្អត់អាហារអាចអនុវត្តបានតែចំពោះបុគ្គលដែលពេញវ័យតែប៉ុណ្ណោះ។ កុមារ ជាវ័យដែលគួរទទួលបាននូវរបបអាហារដែលមានជីវជាតិ និងក្នុងកម្រិតមួយដែលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សុខភាព ក៏ដូចជាការលូតលាស់បានល្អ ចំណែកបញ្ហានៃការលើសទម្ងន់ ភាគច្រើនបណ្តាលមកពីភាពមិនស្មើគ្នារវាងការបញ្ចូលថាមពល (ញ៉ាំអាហារ) និងការបញ្ចេញថាមពល (ធ្វើចលនា ឬលំហាត់ប្រាណរបស់កុមារ)។ ដូច្នេះ វិធានការដោះស្រាយការលើសទម្ងន់ គួរតែធ្វើឡើងដោយសុវត្ថិភាព មិនមែនដោយការបង្អត់អាហារនោះទេ ដែលចំណុចខាងក្រោមអាចជាការណែនាំដ៏ល្អសម្រាប់អាណាព្យាបាលទាំងអស់។ 1.  កំណត់តម្រូវការកាឡូរី៖ កម្រិតកាឡូរី​ប្រចាំថ្ងៃរបស់កុមារអាចប្រែប្រួលពីចន្លោះ ១,០០០ ទៅ២,០០០ កាឡូរី សម្រាប់កុមារ​ដែលមានអាយុចន្លោះ ៣ ទៅ ១៣ឆ្នាំ។ បើទោះបីកុមារមានបញ្ហាលើសទម្ងន់ ពួកគេនៅតែអាចទទួលបានចំនួនកាឡូរីគ្រប់គ្រាន់ក្នុងវ័យនីមួយៗ គ្រាន់តែទាមទារឲ្យមានការ ធ្វើចលនា នៃរាងកាយឲ្យបានច្រើន ដើម្បីអាចប្រើប្រាស់នូវថាមពលដែលបានបញ្ចូលពីចំណីអាហារទាំងនោះ។ 2.  ចាប់ផ្តើមដោយជំហានតូច៖ ផ្តាច់ចំណី មិនត្រូវបានណែនាំនោះទេ អ្នកគួរចាប់ផ្តើមកែប្រែបន្តិចម្តងៗរហូតដល់ក្លាយជាទម្លាប់ តួយ៉ាងដូចជា៖ •   ផ្តល់ទឹកដោះគោ ឬភេសជ្ជៈដែលមិន​មានជាតិធាត់ (nonfat) ជំនួសពីផលិតផល​ដែលមានជាតិស្ករ។ •   អាហារពេលព្រឹកត្រូវតែមានជីវជាតិគ្រប់គ្រាន់​​ ដោយអ្នកអាចរៀបចំជាពពួកគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រោះអាហារប្រភេទនេះអាចឲ្យកុមា ​ញ៉ាំឆាប់ឆ្អែត ក្នុងនោះបន្លែ និងផ្លែឈើក៏មិន​គួរមើលរំលងសម្រាប់ជារបបអាហារប្រចាំ​ថ្ងៃផងដែរ។ •   កាត់បន្ថយការញ៉ាំអាហារខាងក្រៅ ជាពិសេសប្រភេទ Fast Food។ 3.  ធ្វើចលនារាងកាយ៖ កុមារគ្រប់រូបគួរចំណាយពេលសម្រាប់ការធ្វើចលនា ដើម្បីបញ្ចេញថាមពល យ៉ាងហោចណាស់​ ៦០នាទីជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដែលការធ្វើចលនានោះអាច​រួមបញ្ចូលដូចជា៖ •  ដើរកំសាន្ត ឬជិះកង់ជាមួយគ្រួសារ •  ការហែលទឹក រាំ ឬរត់នៅតាមសួនកុមារ​ជាដើម •  ឲ្យកុមារចំណាយពេល និងធ្វើសកម្មភាពនៅខាងក្រៅ ជាជាងបណ្តោយឲ្យពួកគេមើលទូរទស្សន៍ ឬប្រើប្រាស់គ្រឿងអេឡិចត្រូនិច។ 4.  ធ្វើជាគំរូល្អ៖ មិនគួរចាត់វិធានចំពោះ កូនរបស់អ្នកតែម្នាក់នោះទេ ក្រុមគ្រួសារ ទាំងមូលរួមទាំងអ្នកផ្ទាល់ក៏គួរតែចាប់ផ្តើមអនុវត្តនូវគម្រោងអាហារ និងការថែរក្សា សុខភាពរាងកាយ ដែលនេះជាគំរូយ៉ាងល្អសម្រាប់ឲ្យកុមារអនុវត្តតាម និងអាចបណ្តុះទម្លាប់របស់ពួកគេ។ 5.  រក្សាភាពអត់ធ្មត់៖ ការចាប់ផ្តើមដំបូងតែងតែមានភាព តឹងតែង កុមារអាចនឹងមិនព្រម​ទទួល ឬរឹងទទឹង តែយ៉ាងណាមិញ ​អ្នកត្រូវមានភាពអត់ធ្មត់ បន្តផ្តល់ឲ្យកុមារនូវទម្លាប់ ថ្មីនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយសារការសិក្សាបានបង្ហាញថា វាត្រូវការពេលវេលាខ្លះសម្រាប់ឲ្យកុមារអាចទទួលយក និងសម្របខ្លួន បានជាមួយនឹងអ្វីដែលថ្មី។   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។  

• Jul 14, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 3.6K មើល

សម្រកទម្ងន់តាមរបៀបរស់នៅរបស់ស្ត្រីអស់រដូវ

ស្ត្រី ជាពិសេសនៅជុំវិញវ័យអស់រដូវរបស់ពួកគេ ជាធម្មតាតែងសង្កេតឃើញនូវការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើន ដែលក្នុងនោះការឡើងទម្ងន់ជាបញ្ហាដែលគួរឲ្យ បារម្ភមួយ ស្របពេលដែលស្ត្រីកំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលដែលងាយនឹងរងឥទ្ធិពលលើបញ្ហាសុខភាពនានា។ បាតុភូតធម្មជាតិមួយចំនួនដែលកើតមាននៅជុំវិញវ័យអស់រដូវ និងកើនឡើងជាបន្តបន្ទាប់ទៅតាម អាយុ ត្រូវបានបង្ហាញថាជាមូលហេតុនៃ ការឡើងទម្ងន់របស់ស្ត្រី ដែលក្នុងនោះរួមមាន៖ • ការថយចុះនូវល្បឿនក្នុងការធ្វើមេតាបូលីសដែលធ្វើឲ្យការដុតបំផ្លាញកាឡូរីថយចុះ • ការប្រែប្រួលនូវដំណើរអ័រម៉ូន ដែលអាចបង្កើននូវការស្តុកទុកនៃសារធាតុខ្លាញ់ • ការបាត់បង់នូវជាលិកាសាច់ដុំ ដែលធ្វើឲ្យបន្ថយការធ្វើសកម្មភាព និងការហាត់ប្រាណ • ការសម្រាកមិនបានស្រួល ដោយសាររោគសញ្ញានៃការអស់រដូវដូចជាភាពក្តៅ និងបែកញើសពេលយប់ជាដើម ដែលមានទំនាក់ទំនងនឹងការឡើងទម្ងន់ • ការកើនឡើងនៃការប្រើប្រាស់មិនបាននៃអាំងស៊ុយលីនក្នុងខ្លួន ដែលធ្វើឲ្យជាតិស្ករមិនត្រូវបានប្រើប្រាស់ និងស្តុកទុកធ្វើឲ្យឡើងទម្ងន់។ ទម្ងន់ដែលលើសរបស់ស្ត្រីអាចផ្តល់នូវផលអវិជ្ជមាន ដែលជះឥទ្ធិពលលើគុណភាពជីវិតរបស់ពួកគេបន្ថែមទៀតដោយក្នុងនោះរួមមានផងដែរ នូវជំងឺរ៉ាំរ៉ៃដូចជា ជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង និងទឹកនោមផ្អែម ជាដើម។ ដើម្បីបញ្ចៀសនូវរាល់បញ្ហាទាំងនេះ ការបន្ថយ ក៏ដូចជាគ្រប់គ្រងទម្ងន់តាមរយៈ ការផ្លាស់ប្តូរនូវបែបបទ ក្នុងការរស់នៅពិតជាចូលរួមចំណែក យ៉ាងចាំបាច់។ 1. របបអាហារ ការគ្រប់គ្រងទម្ងន់ ពឹងផ្អែកលើការគ្រប់គ្រងរបបអាហារដល់ទៅជាង ៨០%។ មិនខុសពីអាហារសុខភាពដទៃ តុល្យភាពនៃអាហារគួរតែមានរួមបញ្ចូល នូវអាហារសរសៃ បន្លែផ្លែឈើស្រស់ និងអាហារដែលជាប្រភពនប្រូតេអុីនជាដើម។ គួរបញ្ជាក់ថា ថ្វីត្បិតការកាត់បន្ថយអាហារសម្បូរ កាឡូរីអាចជួយ ក្នុងការ សម្រក ទម្ងន់ ក៏ប៉ុន្តែករណីដែលអ្នកកាត់បន្ថយអាហារទាំងនេះខ្លាំងពេកនោះ អ្នកបែរជាប្រឈមនឹងការកើនទម្ងន់ទៅវិញដោយសារ តែការបាត់បង់ នូវការកសាងសាច់ដុំ និងការកាត់បន្ថយមេតាបូលីស។ 2. សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ គួរចងចាំថា អាការៈរំខានដែលកើតឡើងនៅពេលអស់រដូវអាចធ្វើឲ្យស្ត្រីផ្ទាល់មិនចង់ធ្វើសកម្មភាព ឬជំរុញខ្លួនឯងឲ្យធ្វើលំហាត់ប្រាណ ក៏ប៉ុន្តែ ការរក្សាភាពសកម្មនៅក្នុងវ័យនេះ ពិតជាអាចជួយឲ្យពួកគេទប់ទល់នឹងអាការៈទាំងនេះបាន និងផ្តល់នូវអារម្មណ៍កាន់តែប្រសើរទៅវិញបន្ទាប់ពីបាន ធ្វើវា។ ការដើរ រត់ត្រឹកៗ ជិះកង់ ហែលទឹក ឡើងចុះជណ្តើរ និងរាំជាដើម ជាសកម្មភាព ក៏ដូចជាលំហាត់ប្រាណដែលធ្វើឲ្យមានការប្រើប្រាស់អុកស៊ីហ្សែន បានល្អ ហើយវាក៏ជំរុញផងដែរនូវការដុតបំផ្លាញកាឡូរីក្នុងចំនួនដ៏ច្រើន។ សកម្មភាពនេះ មិនត្រឹមអាចការពារពីការឡើងទម្ងន់  តែក៏កាត់បន្ថយ ការប្រឈម នឹងជំងឺបេះដូងដែលកើតមានជាញឹកញាប់ចំពោះស្ត្រីផងដែរ។ 3. លំហាត់ប្រាណដ៏សម្បូរបែប ការហ្វឹកហាត់ដែលជួយដល់ការកសាងសាច់ដុំ ការហាត់ប្រាណបែបទាញ លំហាត់ប្រាណរក្សាលំនឹង និងចលនាយោគៈ សមាធិព្រមទាំងលំហាត់ប្រាណ បែបសម្រាកផ្សេងទៀត គួរតែត្រូវបាន រួមបញ្ចូលក្នុងកាលវិភាគហាត់ប្រាណរបស់ស្ត្រីអស់រដូវ ដោយសារវាសុទ្ធសឹងតែមានអត្ថប្រយោជន៍ចំពោះស្រ្តី ក្នុងការកាត់បន្ថយការប្រឈមនឹងបញ្ហាសុខភាពទាំងរាងកាយ និងផ្លូវចិត្តដែលអាចនឹងកើតមានឡើងនៅអំឡុងវ័យអស់រដូវ។ 4. បង្កើនគុណភាពក្នុងការរស់នៅ • សម្រាកឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ និងពេញលេញ៖ ការសម្រាកគ្រប់គ្រាន់ធ្វើឲ្យអ្នកអាចចៀសវាងនូវការកើននៃអ័រម៉ូនដែលជំរុញឲ្យឃ្លាន និងកើនទម្ងន់។ ដោយឡែក ដើម្បីសម្រាកលក់ស្រួល ស្ត្រីត្រូវកាត់បន្ថយការរំខានការសម្រាកដោយអាការៈនៃការអស់រដូវដោយ ការស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ស្តើង ការរក្សាជាតិទឹកក្នុងខ្លួន កន្លែងគេងមានផាសុកភាព សីតុណ្ហភាពបន្ទប់សមស្រប និងគន្លឹះផ្សេងៗទៀតដែលណែនាំដោយអ្នកជំនាញ។ • រក្សាទំនាក់ទំនងសង្គម៖ មិនថាទំនាក់ទំនងក្នុងគ្រួសារ មិត្តភក្តិ អ្នកជិតខាង ឬសហគមន៍ និងការស្គាល់មនុស្សថ្មីៗ អាចជួយឲ្យស្ត្រីរក្សានូវ ការធ្វើសកម្មភាព មានភាពរីករាយ កាត់បន្ថយភាពធុញថប់ និងស្ត្រេស ដើម្បីការពារការកើនទម្ងន់។ • ទៅជួបពិភាក្សាជាមួយអ្នកជំនាញ៖ ដំបូន្មានល្អៗសម្រាប់ការរស់នៅ ក៏ដូចជាការរក្សាទម្ងន់ពីអ្នកជំនាញ ជួយឲ្យអ្នកទប់ទល់នឹងបញ្ហានានា ដែលអាចកើតឡើងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ ដូចនេះ ចំពោះស្ត្រីទាំងអស់ ការចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ក្នុងការរស់នៅឲ្យបានកាន់តែឆាប់ គឺកាន់តែល្អ ដើម្បីចៀសផុតពីបញ្ហាកើនទម្ងន់ដ៏ពេញនិយម ក៏ដូចជាកាត់បន្ថយរោគសញ្ញារំខានផ្សេងៗនៃការអស់រដូវ និងឆ្លងកាត់ជីវិតក្នុងដំណាក់កាលថ្មីនេះ ប្រកបដោយភាពរីករាយ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 14, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 26.3K មើល

អាហារ ១៣ ប្រភេទដែលស្ត្រីមានផ្ទៃពោះគួរបរិភោគ

ការរក្សារបបអាហារឲ្យបានត្រឹមត្រូវអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះគឺជារឿងសំខាន់។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ រាងកាយរបស់ស្ត្រីត្រូវការអាហារូបត្ថម្ភបន្ថែម ជាពិសេសពពួកវីតាមីន និងសារធាតុរ៉ែជាដើម។ ជាការពិត នៅអំឡុងត្រីមាសទី ២ និងទី៣ ស្រ្តីត្រូវការថាមពលបន្ថែមរហូតដល់៣៥០ ទៅ ៥០០ កាឡូរីក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលនេះអាចធ្វើឲ្យស្រ្តីបរិភោគច្រើនលើសកម្រិត។  ការបរិភោគលើស ឬខ្វះសារធាតុចិញ្ចឹមសុទ្ធតែអាចជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានដល់ ការលូតលាស់របស់ទារក។ លើសពីនេះ ការបរិភោគលើសតម្រូវការ ក៏បង្កជាផលវិបាកដល់មាតាដូចជា ការលើសទម្ងន់ ការកើតមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម ដែលវាបង្កជាផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅពេលសម្រាល។ ផ្ទុយទៅវិញ ការបរិភោគអាហារឲ្យបានសមស្រប នឹងធានាដល់សុខភាពមាតា និងទារក។ ខាងក្រោមនេះជាអាហារ ១៣ប្រភេទដែលស្រ្តីមានផ្ទៃពោះគួរបរិភោគ ដើម្បីទទួលបានសុខភាពល្អទាំងម្តាយនិងទារក៖ 1 ពពួកសណ្តែក៖ វាជាប្រភពអាហារដ៏សំខាន់ ព្រោះវាសម្បូរវីតាមីន B9 ,ហ្វាយប័រ (Fiber) និងសារធាតុចិញ្ចឹមជាច្រើនទៀត។ វីតាមីន B9 ជួយដល់ការលូតលាស់ ប្រព័ន្ធប្រសាទរបស់ទារក។ កង្វះវីតាមីនB9អាចធ្វើឲ្យទារកងាយឆ្លងជំងឺនៅពេលក្រោយ។ 2 ស៊ុត៖ ស៊ុតសម្បូរសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនប្រភេទ។ ការបរិភោគស៊ុតជាជម្រើសមួយដ៏ប្រសើរក្នុងការបង្កើនសារធាតុចិញ្ចឹមដល់រាងកាយ។ លើសពីនេះ ស៊ុតមានផ្ទុក សារធាតុ choline ដែលជាសារធាតុចាំបាច់សម្រាប់ការលូតលាស់របស់ខួរក្បាល។  3 Broccoli និងបន្លែបៃតង៖ Broccoli និងបន្លែបៃតងសម្បូរ សារធាតុចិញ្ចឹមដែលស្រ្តីមានផ្ទៃពោះត្រូវការ។ វាក៏សម្បូរនូវពពួក Antioxidant ដែលជួយឲ្យសម្រស់ក្មេងជាងវ័យ និង ការពារពីជំងឺមួយចំនួន។  សារធាតុ Fiber ដែលវាផ្ទុកជួយបង្ការនិងការពារអាការៈទល់លាមកផងដែរ។ 4 សាច់គ្មានខ្លាញ់៖ សាច់គ្មានខ្លាញ់ជាប្រភពប្រូតេអុីនដ៏សម្បូរបែប។ សាច់ ជ្រូក និងសាច់គោសម្បូរជាតិដែក, choline និង vitamin B ដែលជាសារធាតុចាំបាច់សម្រាប់ ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ។ 5 សាច់ត្រី Salmon៖ សាច់ត្រីនេះសម្បូរ omega-3, EPA និង DHA ដែលសុទ្ធតែមានសារប្រយោជន៍ដល់ការលូត-លាស់ខួរក្បាល និងភ្នែក។ វាក៏ជាប្រភពនៃវីតាមីនDផងដែរ។ 6 គ្រាប់ធញ្ញជាតិ៖ ពួកវាសម្បូរដោយ Fiber  និងវីតាមីន ដែលសុទ្ធតែល្អសម្រាប់ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ។ 7 ដំឡូងជ្វា៖ វាជាប្រភពនៃ Beta-carotene ដែលរាងកាយនឹងបំលែងទៅជា វីតាមីន A ។ វីតាមីននេះជួយដល់ការលូតលាស់កោសិកា របស់ទារក។ 8 ទឹក៖ ទឹក ជួយបង្កើនបរិមាណឈាម នៅពេលមានផ្ទៃពោះ។ ខ្វះជាតិទឹកអាចធ្វើឲ្យទល់លាមក និងរលាកតម្រងនោម។ ស្រ្តីគប្បីពិសាទឹកឲ្យបានច្រើន ក្នុងអំឡុងពេលនេះ យ៉ាងតិចឲ្យបាន ២លីត្រក្នុងមួយថ្ងៃ។ 9 ប្រេងថ្លើមត្រី៖ ប្រេងប្រភេទនេះ សម្បូរ Omega-3, Vitamin D និងVitamin A។ ជាទូទៅវាល្អសម្រាប់អ្នកដែលមិនពិសាគ្រឿងសមុទ្រ។ 10 ផលិតផលទឹកដោះគោ៖ ផលិតផលទឹកដោះគោ ជាពិសេសយ៉ាអួ គឺជាជម្រើសដ៏ល្អសម្រាប់ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ។ វាសម្បូរប្រូតេអុីន និងកាល់ស្យូម។ សារធាតុប្រូប្យូទិកក្នុងយ៉ាអួ ក៏ជួយកាត់បន្ថយបញ្ហាមួយចំនួនដូចជា កាត់បន្ថយឱកាសកើតទឹកនោមផ្អែម ការពារការរលាកប្រដាប់ភេទ និង ប្រតិកម្មអាល្លែកហ្ស៊ី។ 11 ផ្លែប៊័រ៖ ផ្លែនេះសម្បូរ Monounsaturated fatty acid, Fiber ,Folate និង Potassium។ វាជួយកាត់បន្ថយអាការៈស្ពឹកស្រពន់ជើងដែលច្រើនជួបប្រទះនៅ ពេលមានផ្ទៃពោះ។ 12 ផ្លែប័ររី៖ វា ជាផ្លែឈើដែលសម្បូរជាតិទឹក vitamin C, Fiber និងសារធាតុ Antioxidant។ បរិភោគផ្លែនេះនៅពេលមានផ្ទៃពោះ ជួយបង្កើនសារធាតុចិញ្ចឹម និងជាតិទឹកក្នុងរាងកាយ។ 13 ដំណាប់ផ្លែឈើ៖ វាមានប្រយោជន៍ចំពោះស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ ដោយសារវាសម្បូរសារធាតុចិញ្ចឹម។ វាមានទំហំតូចធ្វើឲ្យបរិភោគបានច្រើន ជួយឲ្យទទួលបានសារធាតុ ចិញ្ចឹមច្រើន។ តែមិនត្រូវបរិភោគច្រើនពេកទេ ព្រោះវាមានជាតិស្ករខ្ពស់។ ចែករំលែកដោយ ៖ ឱសថការីឧត្តម ចាប ច័ន្ទរតនា អ្នកត្រួតពិនិត្យគុណភាពឱសថនៃសហគ្រាសផលិតឱសថ ជា ចំណាន។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។    

• Jul 12, 2017 |
• 6 ឆ្នាំមុន |
• 9.5K មើល

អត្ថប្រយោជន៍ផ្លែទៀបដែលអ្នកគួរដឹង

ផ្លែឈើម្យ៉ាងដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាមានរសជាតិជូរតិចៗ តែផ្អែមជាប់មាត់ពេលអ្នកបរិភោគរួច ហើយមានសាច់ខាងក្នុងពណ៌ស ខាប់អន្ធិលនោះគឺ ផ្លែទៀប។ ផ្លែទៀបនេះទទួលបានការពេញចិត្តនៅប្រទេសហ្វីលីពីនក្នុង ការកម្ចាត់ពពួក​ប៉ារ៉ាស៊ីត។ ក្រៅពីមានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ វាក៏ផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ច្រើនដល់សុខភាពលោកអ្នកដែរ ព្រោះវាសម្បូរនូវវីតាមីន សារធាតុរ៉ែជាដើម។ ដើម្បីជ្រាបឲ្យកាន់តែច្បាស់ពីសារសំខាន់ដែលនឹកស្មានមិនដល់ មានដូចខាងក្រោម៖ ការពារជើងរមួល៖ លោកអ្នកដែលខ្វះប៉ូតាស្យូមតែងតែជួបអាការៈរមួលក្រពើ ដូច្នេះផ្លែទៀបគឺជាជម្រើសល្អបំផុតព្រោះវាសម្បូរប៉ូតាស្យូមច្រើន។ ធ្វើឲ្យឆ្អឹងមានសុខភាពល្អ៖ ដោយសារផ្លែទៀបមានផ្ទុកនូវកាល់ស្យូម ទង់ដែង ស័ង្កសី វីតាមីនដេ ម៉ាញេស្យូម និងម៉ង់កាណែស។ ការពារការទល់លាមក៖ ផ្លែទៀបសម្បូរជាតិ fiber ដែលវាអាចសម្រួលដល់ចលនារបស់ពោះវៀនធំ និងអាចការពារជំងឺមហារីកពោះវៀនទៀតផង។ ការពារជំងឺប្រកាំង៖ សារធាតុរីបូហ្រ្វាវីន (Riboflavin) ដែលមាននៅក្នុងផ្លែទៀបត្រូវបានគេរកឃើញថាអាចការពាររោគប្រកាំងបាន។ ការពារភាពតានតឹងសម្រាប់ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ៖ ផ្លៃទៀបសម្បូរសារធាតុ folate ដែលជាសារធាតុចាំបាច់ ខ្លាំងសម្រាប់ស្ត្រីមានគភ៌។ ប្រសិនបើស្រ្តី មិនទទួលទាន folate ឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ទេនោះងាយនឹងបង្ក បញ្ហាដល់ទារកក្នុងផ្ទៃដែលអាច ឈានដល់រំលូតកូន។ ការពារការហើមពោះ៖ ស្រ្តីមួយចំនួនតែងតែជួបអាការៈហើមពោះ ដូច្នេះផ្លែទៀបជាជម្រើសដ៏ល្អបំផុត ដូចបានរៀបរាប់ខាងលើវាមានផ្ទុកនូវម៉ាញេស្យូមដែលអាចបន្ថយអាការៈទាំងនេះបាន។ ការពារខ្វះគោលិកាឈាមក្រហម៖ លោកអ្នក ដែលខ្វះគោលិកាឈាមក្រហម តែងមានភាពស្លេកស្លាំង និងងាយឈឺ។ ដូចនេះជាតិដែក ដែលមានក្នុងផ្លែទៀបអាចជួយលោកអ្នកពីបញ្ហានេះបាន។ បង្កើនថាមពល៖ ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់បង្កើនថាមពលរាងកាយ សារធាតុ Thiamin ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជួយបង្កើតថាមពល ហើយវាសម្បូរនៅក្នុងផ្លែទៀប។ ផ្លែទៀបមិនមែនជាប្រភេទផ្លែឈើដែលពិបាកស្វែងរកនោះទេ ដែលអ្នកអាចរកទិញបាននៅតាមទីផ្សារ ឬផ្សារទំនើបជាដើម។ មិនត្រឹមតែមានរសជាតិឆ្ងាញ់តែប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងផ្តល់គុណប្រយោជន៍ច្រើនទៀតផង ដូច្នេះលោកអ្នកគួរតែងាកមកបរិភោគផ្លែឈើដែលអាចថែរក្សាសុខភាពរបស់លោកអ្នកបាន។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។