Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Black and white sport cap

$18.15
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout
(096) 7888-017 info@healthtime.tips (096) 7888-017
ភាសាខ្មែរ ភាសាខ្មែរ
English English
ចូលគណនី
Createx Logo
  • Jul 20, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 1.7K មើល

[ខ្លឹមៗ] បញ្ហាភ្នែកខុសកំំនុំ

ករណីកំហុសកំនុំភ្នែកមិនអាចមើលឃើញរូបភាពឆ្ងាយ និងជិតបានទេ ដោយសារកំណុំរូបភាពមិនធ្លាក់លើសរសៃបាតភ្នែកទេ។ បញ្ហាកំនុំភ្នែកចែកចេញជាបីប្រភេទ ប៉ុន្តែការព្យាបាលពុំសូវមានភាពខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ។ ·ភ្នែកម៉្ញូប: ការព្យាបាលដែលប្រសើរបំផុត គឺការពាក់វ៉ែនតាប្រភេទដក ឬការប្រើ Contactlenses។ ការព្យាបាលដោយកាំរស្មី (LASIK) និងការវះកាត់ត្រូវបានពិចារណាក្នុងករណីម៉្ញូបជ្រៅ។ ·ភ្នែកខ្លី: ត្រូវជ្រើសរើសការប្រើវ៉ែនតាប្រភេទបូក ឬអាចធ្វើ (LASIK) បានដូចភ្នែកម៉្ញូប។ ·ភ្នែកអាស្ទីម៉ាត: ភ្នែកប្រភេទនេះអាចពាក់វ៉ែនតាប្រភេទបូក​ ឬប្រភេទដកក៏បាន និងការព្យាបាលដោយការស្មីបានដូចគ្នា។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត គង់ ពិសិដ្ឋ ក៏សូមជម្រាបដល់អ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាភ្នែក គួរតែមកជួបជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យភ្នែកជាពិសេសអ្នកដែលមានបញ្ហាភ្នែកខុសកំនុំ។ សព្វថ្ងៃ ការព្យាបាលបញ្ហាភ្នែកខុសកំនុំដោយកាំរស្មី មានធ្វើហើយនៅប្រទេសកម្ពុជាយើង។ ដូចនេះ លោកអ្នកអាចមកជួបពិភាក្សា និងធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានច្បាស់ ដើម្បីអាចធ្វើការព្យាបាលដោយបច្ចេកវិទ្យាទំនើប ដោយមិនចាំបាច់ពាក់វ៉ែនតា៕ ស្វែងយល់បន្ថែមពី បញ្ហាភ្នែកខុសកំនុំ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ជំងឺផ្សេងៗ
ចែករំលែក
  • Jul 20, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 3.8K មើល

[ខ្លឹមៗ] បម្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការដាក់ធ្មេញមុខ

ធ្មេញមុខពិតជាសំខាន់ដោយសារវាផ្តល់ជាសោភ័ណភាពនៅលើផ្ទៃមុខនៅពេលញញឹម ហើយវាមានតួនាទីខាំផ្តាច់ចំណីអាហារឲ្យបានល្អមុនពេលទំពា និងផ្តល់នូវការបញ្ចេញសំឡេង ប្រសិនបើមិនមានធ្មេញមុខឬការដាក់ធ្មេញមុខមានសភាពវែងពេក ឬក៏ខ្លីពេកវាអាចនឹងធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺបញ្ចេញសំឡេងមិនច្បាស់។ មូលហេតុដែលធ្វើឲ្យអញ្ចាញធ្មេញមុខឡើងខ្មៅមានដូចជា​៖ ·ធ្មេញដែលមានការព្យាបាលរន្ធឫសរយៈពេលយូរឆ្នាំ ·មកពីបង្គោលលោហះ (post care) ដែលដាក់ចូលធ្មេញនឹងឆ្លុះពណ៍ខ្មៅចេញមកក្រៅ ·ការដាក់ធ្មេញប្រភេទសេរ៉ាមិច ដែលមានសារធាតុលោហះ (PFM) ធ្វើឲ្យឆ្លុះពណ៍លោហះតាមគល់មកលើអញ្ចាញ ·ការដាក់ធ្មេញមិនបានជិតល្អ ធ្វើឲ្យមានជ្រៀបទឹកជាប់កំណកំបោរផ្សេងៗក៏ជាមូលហេតុធ្វើឲ្យអញ្ចាញឡើងពណ៌ខ្មៅដូចគ្នា។ វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ចំពោះទន្តបណ្ឌិតគ្រប់រូប ព្រោះប្រសិនបើងាំធ្មេញខាងមុខរបស់អ្នកជំងឺមិនល្អដូចជាកល់ នោះនៅពេលដែលគាត់ប្រើប្រាស់វានឹងងាយបែកបាក់ និងពិបាកប្រើ។ រីឯចំពោះអ្នកជំងឺវិញ មិនមានអ្វីពិបាកនោះទេដោយសារបញ្ហារបស់គាត់នឹងត្រូវបានពិនិត្យ និងកែតម្រូវឡើងវិញដោយទន្តបណ្ឌិត។ ស្វែងយល់បន្ថែមអំពី ការដាក់ធ្មេញមុខ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ជំងឺផ្សេងៗ សុខភាព​​ មាត់-ធ្មេញ
ចែករំលែក
  • Jul 20, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 5.6K មើល

ថ្នាំបំបាត់អាការៈចុកចុងដង្ហើមអាចបង្កើនហានិភ័យដែលធ្វើឲ្យឆាប់ស្លាប់?

ការសិក្សាស្រាវជ្រាវថ្មីមួយដែលបានផ្សព្វផ្សាយកាលពីថ្ងៃច័ន្ទក្នុងទស្សនាវដ្ដី The British Medical Journal Open បាននិយាយថា ការចេញវេជ្ជបញ្ជាឲ្យប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទ Proton-pump inhibitors (PPIs) (វាមានមុខងារធ្វើការបញ្ឈប់អាស៊ីតដ៏ច្រើនលើសលប់ក្នុងក្រពះ) មានការផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការបង្កើនហានិភ័យដែលធ្វើឲ្យឆាប់ស្លាប់ពីមូលហេតុផ្សេងៗប្រមាណ ២៥%។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ការស្រាវជ្រាវនេះមិនបានធ្វើការសិក្សាទៅលើថ្នាំ Proton-pump inhibitors ដែលគ្មានវេជ្ជបញ្ជា ឬក៏ម៉ាកថ្នាំណាមួយដែលចេញដោយវេជ្ជបញ្ជាឡើយ។ ជាទូទៅថ្នាំប្រភេទនេះត្រូវបានចេញវេជ្ជបញ្ជាឲ្យប្រើប្រាស់ចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានអាការៈធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងក្នុងរយៈពេលយូរ ហើយFDA នៃសហរដ្ឋអាមេរិកក៏អនុញ្ញាតឲ្យប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទនេះដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជាក្នុងកម្រិតទាបហើយរយៈពេលដ៏ខ្លីមួយ។   ការប្រៀបធៀប បើយោងតាមការបកស្រាយរបស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Ziyad Al-Aly (អ្នកនិពន្ធជាន់ខ្ពស់នៃសាកលវិទ្យាល័យវេជ្ជសាស្ត្រ Washington) បានឲ្យដឹងថា ការស្រាវជ្រាវពីមុនបានបង្ហាញពីទំនាក់ទំនងរវាងការប្រើប្រាស់ថ្នាំ Proton-pump inhibitors ទៅនឹងការបង្កើនហានិភ័យដែលបណ្ដាលឲ្យសុខភាពមិនល្អ ក្នុងនោះមានច្រើនដែលបានបង្ហាញថាការប្រើប្រាស់ថ្នាំទាំងនេះត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងជំងឺមួយចំនួនដូចជាជំងឺតម្រងនោម ការបាក់ឆ្អឹង ជំងឺរលាកសួត ជំងឺវិកលចរិក ការឆ្លងមេរោគ C. diff និងជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង។ លោក Al-Aly និងសហការីរបស់លោកបានសួរសំណួរដ៏សាមញ្ញមួយថា តើនេះមានន័យថាមានការកើនឡើងហានិភ័យនៃការស្លាប់ឬ? ដើម្បីឆ្លើយនឹងសំណួរនេះពួកគេបានពិនិត្យមើលទិន្នន័យរបស់ក្រសួងកិច្ចការអតីតយុទ្ធជនអាមេរិក(មានប្រព័ន្ធកត់ត្រាវេជ្ជសាស្ត្រអេឡិចត្រូនិចដ៏ធំជាងគេក្នុងពិភពលោក) ដែលមានទិន្នន័យប្រមាណជា ៣.៥លាននាក់ ដែលអាចធ្វើការពិនិត្យមើលអ្នកជំងឺជាច្រើន និងអាចធ្វើការតាមដានពួកគេក្នុងរយៈពេល៦ឆ្នាំ ដើម្បីសិក្សាទៅលើការស្រាវជ្រាវ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានប្រៀបធៀបអ្នកដែលបានប្រើប្រាស់ថ្នាំ Proton-pump inhibitors ជាមួយនឹងអ្នកដែលប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទដទៃទៀតដែលជួយកាត់បន្ថយអាស៊ីតក្រពះគឺ ថ្នាំប្រឆាំងនឹងអ៊ីស្តាមីន H2 ឬត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា H2 blockers។ ពួកគេក៏បានធ្វើការប្រៀបធៀបមួយទៀតដែលមានរួមបញ្ចូលអ្នកដែលប្រើប្រាស់ថ្នាំ Proton-pump inhibitors ជាមួយនឹងអ្នកដែលមិនមានប្រើថ្នាំ H2 blockers ឬPPIs។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានប៉ាន់ប្រមាណថាអ្នកដែលប្រើ Proton-pump inhibitors មានហានិភ័យខ្ពស់នឹងការស្លាប់ ២៥% ដែលបណ្ដាលមកពីមូលហេតុទាំងអស់ បើធៀបជាមួយនឹងអ្នកដែលប្រើថ្នាំ H2 blockers។ លោកបានពន្យល់ថាប្រសិនបើមានអ្នកជំងឺចំនួន៥០០នាក់ប្រើប្រាស់ថ្នាំ Proton-pump inhibitors រយៈពេលមួយឆ្នាំនោះនឹងមានម្នាក់ស្លាប់ ដែលអាចបណ្ដាលមកពីការប្រើប្រាស់ថ្នាំ និងបានបន្តថាប្រសិនបើអ្នកជំងឺប្រើថ្នាំ PPIs នេះកាន់តែយូរនោះហានិភ័យដែលពួកគេប្រឈមនឹងការឆាប់ស្លាប់គឺកាន់តែខ្ពស់។ នៅពេលដែលប្រៀបធៀបរវាងអ្នកប្រើថ្នាំ Proton-pump inhibitors ជាមួយនឹងអ្នកដែលមិនមានប្រើថ្នាំ H2 blockers ឬPPIs ការវិភាគបានបង្ហាញថាមានកម្រិតហានិភ័យខ្ពស់ប្រមាណ២៥%ស្មើគ្នាត្រូវបានរកឃើញ។ លោក Al-Aly និងសហការីរបស់លោកបាននិយាយថាវាពុំមានហេតុផលជីវសាស្ត្រណាមួយច្បាស់លាស់ក្នុងការពន្យល់អំពីទំនាក់ទំនងរវាង PPIs និងការកើនឡើងហានិភ័យនៃការស្លាប់នោះទេ។ ភស្ដុតាងបានបង្ហាញថា ថ្នាំទាំងនេះបានធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរលក្ខណៈនៃហ្សែន បង្កើនសកម្មភាពរបស់DNA ខណៈពេលដែលបន្ថយសកម្មភាពដទៃទៀត ប៉ុន្តែវាអាចបណ្ដាលមកពីភាពខុសគ្នានៃហ្សែននេះ។ លោក Al-Aly និងសហការីរបស់លោកបានសន្និដ្ឋានថាភស្តុតាងវិទ្យាសាស្ត្រដែលកំពុងតែរីកចម្រើនបានបង្ហាញថាមានផលប៉ះពាល់នៃការប្រើប្រាស់ថ្នាំទាំងនេះ។ ពួកគេនិយាយថា គួរតែមានការដាក់កំហិតទៅលើរយៈពេលប្រើប្រាស់ និងការប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទនេះរបស់អ្នកជំងឺ ដោយមានការបញ្ជាក់តាមបែបវេជ្ជសាស្ត្រ។​ យ៉ាងណាមិញ វាគឺជាការសិក្សាបែបសង្កេត ដូច្នេះពុំមានសេចក្ដីសន្និដ្ឋានណាមួយជាក់លាក់ឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ក៏មានសំណួរជាច្រើនត្រូវបានចោទសួរទៅលើលទ្ធផលនៃការសិក្សានេះពីសំណាក់អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តដទៃ​ ក៏ដូចជាបុគ្គលពាក់ព័ន្ធផងដែរ។ ប៉ុន្តែ លោក Al-Aly និងសហការីរបស់លោកនៅតែជឿជាក់ថា ភស្តុតាងវិទ្យាសាស្ត្រដែលកំពុងតែរីកចម្រើនបានបង្ហាញថាវាមានផលប៉ះពាល់នៃការប្រើប្រាស់ថ្នាំទាំងនេះ ហេតុនេះហើយ ការកំណត់ឲ្យប្រើតែក្នុងលក្ខខ័ណ្ឌវេជ្ជសាស្ត្រដែលចាំបាច់ គឺជាជម្រើសល្អបំផុត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ជំងឺផ្សេងៗ ផ្លូវដង្ហើម និងសួត
ចែករំលែក
  • Jul 19, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 4.4K មើល

បើភ្នែកមានបញ្ហា​ ដឹងឬនៅថាគួរទៅណា?

ភ្នែកជាសរីរាង្គមួយដ៏សំខាន់សម្រាប់យើងគ្រប់គ្នា ដោយហេតុថាគំហើញដែលយើងមានរាល់ថ្ងៃ គឺពឹងផ្អែកទៅលើភ្នែកនេះឯង។ បើទោះជាមានពេលខ្លះ យើងបានដឹងពីវិធីថែទាំ  និងបង្ការខ្លួនយើងពីបញ្ហាផ្សេងៗដែលអាចកើតមានហើយក៏ដោយ ក៏នៅតែមានកត្តាជំរុញផ្សេងទៀតដែលបណ្តាលឲ្យយើងកើតមាននូវជំងឺ ឬបញ្ហារំខានខ្លះដែលមិនអាចចៀសវាងបាន។ ក្នុងករណីដែលមានថ្លោះថ្លោយធ្វើឲ្យភ្នែកមានបញ្ហានោះ តើអ្នកដឹងអត់ថាគួរទៅគ្លីនិកណា? ហេលស៍ថាម ក៏សូមណែនាំនូវស្ថាប័នផ្តល់សេវាកម្មសុខភាពដែលអាចស្រាយបញ្ហាសុខភាពភ្នែករបស់អ្នកបានចំនួន៣ ៖   គ្លីនិកភ្នែក ម៉េង រ័ត្ននីន (វេជ្ជបណ្ឌិត ងឺ ម៉េង) មន្ទីរឯកទេសព្យាបាលចក្ខុរោគ ម៉េង រត្ននីន ជាមជ្ឈមណ្ឌលថែរក្សាភែ្នកដំបូងបំផុតនៅប្រទេសកម្ពុជា ដែលមានឯកទេសក្នុងការព្យាបាលចក្ខុរោគ ដោយប្រើថ្នាំ និងការវះកាត់ ​និង ត្រូវបានបំពាក់ដោយឧបករណ៍វះកាត់ទំនើបចុងក្រោយគេបង្អស់ដែលប្រកបដោយការថែទាំដែលមានស្តង់ដា និងសុវត្ថិភាពខ្ពស់បំផុតសម្រាប់សុខភាពកែវភែ្នករបស់លោកអ្នក។ ម្យ៉ាងវិញទៀត មជ្ឈមណ្ឌលថែរក្សាភែ្នកយើងខ្ញុំ គឺជាមជ្ឈមណ្ឌលថែរក្សាភែ្នកតែមួយគត់ដែលបានចូលរួមកិច្ចសហការជាមួយមន្ទីរពេទ្យភ្នែក រត្ននីន នៅទីក្រុងបាងកកប្រទេសថៃ។ គ្លីនិកភ្នែក អមរិន្ទ-ម៉ុងឌីយ៉ាល់  ជាមួយនឹងសេវាកម្មដែលប្រកបដោយទំនុកចិត្ត​ក្រោមការផ្តល់ជូនដោយវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសចក្ខុរោគ ដែលមានបទពិសោធន៍ការងារក្នុងការព្យាបាល​ ក៏ដូចជាដោះស្រាយបញ្ហាភ្នែករបស់អ្នក គ្លីនិកភ្នែក អមរិន្ទ-ម៉ុងឌីយ៉ាល់ ក៏ជាជម្រើសល្អមួយសម្រាប់លោកអ្នកក្នុងការស្រាយនូវកង្វល់ និងវិបត្តិនៃសុខភាពភ្នែករបស់លោកអ្នក។   មន្ទីរពេទ្យភ្នែក ដុកទ័រ គង់ ពិសិដ្ឋ​​  មន្ទីរពេទ្យភ្នែក ដុកទ័រ គង់ ពិសិដ្ឋ ផ្តល់នូវសេវាកម្មដ៏ល្អវិសេសក្នុងការថែទាំសុខភាពភ្នែកទាក់ទិននឹងចក្ខុ ឱសថ ​និងបន្ទប់ពិសោធន៍ ដោយមានផងដែរនូវបន្ទប់អង្កេត និងបន្ទប់ដែលអាចសាច់ញាតិ ឬក្រុមគ្រួសារ មើលឃើញដំណើរការនៃការវះកាត់។ មន្ទីរពេទ្យក៏ជាមន្ទីរពេទ្យដែលបានបើកដំណើរការនូវការព្យាបាលដោយកាំរស្មី (LASIK) ចំពោះអ្នកដែលចង់ឈប់ពាក់វ៉ែនតា និងសេវាព្យាបាលផ្លាស់ប្ដូរកញ្ចក់ភ្នែក (Corneal transportation)ដំបូងគេបង្អស់នៅកម្ពុជា ព្រមទាំងបាននាំមកជូននូវការវះកាត់បាយភ្នែកដំបូងគេនៅកម្ពុជា។   កុំបង្អង់ពេលយូរ​ រាល់ពេលដែលអ្នកមានបញ្ហាសុខភាពភ្នែក ព្រោះថាការពន្យារពេលនៃការព្យាបាលអាចនឹងត្រូវ ចំណាយធនធានច្រើន ទាំងថរិកា និងពេលវេលា… បញ្ជាក់ ៖ លោកអ្្នកអាចស្វែងយល់បន្ថែមពីព័ត៌មានទូទៅនៃគ្លីនិកនីមួយៗ រួមមាន សេវាកម្ម ម៉ោងធ្វើការ ក្រុមការងារ តម្លៃព្យាបាល​ ដោយគ្រាន់តែចុចលើឈ្មោះគ្លីនិកនីមួយៗ... ស្វែងរកសេវាកម្មសុខភាពដែលអាចទុកចិត្តបានផ្សេងទៀតតាមរយៈ www.healthtime.tips © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ជំងឺផ្សេងៗ ភ្នែក ភ្នែក
ចែករំលែក
  • Jul 19, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 5.4K មើល

[វីដេអូ]ស្វែងយល់ពីការដាច់សរសៃនៅត្រង់ជង្គង់ ពីមន្ទីរសម្រាកព្យាបាល លឹម តាំង

ការដាច់សរសៃនៅត្រង់ជង្គង់ មានកើតច្រើនលើ មនុស្សវ័យកណ្តាលច្រើនជាពិសេសក្នុងវ័យលេងកីឡា តែពួកគេហាក់ដូចជាមិនទាន់យល់ច្បាស់​ ពីបញ្ហានេះនៅឡើយទេ។ ដោយបញ្ហាដាច់សរសៃនៅត្រង់ជង្គង់ ត្រូវបានមើលរំលងពីផលវិបាករបស់វា ហេតុនេះ មន្ទីរសម្រាកព្យាបាលលឹម តាំង តាមរយៈការបកស្រាយរបស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉េង សុខ ឯកទេស​ បាក់បែកឆ្អឹង​ និងសន្លាក់ បម្រើការនៅមន្ទីរសម្រាកព្យាបាល​ លឹម តាំង ផ្ទាល់ បានបង្ហាញពីមូលហេតុ ផលវិបាក និង​ការព្យាបាល តាមរយៈវីដេអូ ខាងក្រោម ចំពោះបញ្ហាដាច់សរសៃនៅត្រង់ជង្គង់។ 

ជំងឺផ្សេងៗ ឆ្អឹង​ និងសន្លាក់
ចែករំលែក
  • Jul 19, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 4.5K មើល

តើអាចពិនិត្យរកជំងឺមហារីកថ្លើមដោយវិធីសាស្ត្រណា?

ករណីមានសញ្ញាព្រមានណាមួយលេចឡើង និងត្រូវបានសង្ស័យថាមានទំនាក់ទំនងនឹងជំងឺមហារីកថ្លើមនោះការទៅជួបជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតឲ្យបានឆាប់រហ័សដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យគឺជារឿងដ៏ចាំបាច់។ ទោះបីជាមិនទាន់មានសញ្ញាណាមួយកើតឡើងក៏ដោយ ការរកជំងឺមហារីកថ្លើមតាមរយៈការពិនិត្យសុខភាព ត្រូវបានណែនាំផងដែរ ដើម្បីបង្កើនឱកាសក្នុងការរស់រានចំពោះអ្នកជំងឺកំពុងមានជំងឺនេះដោយមិនបានដឹងខ្លួន។ I. ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺមហារីកថ្លើមតេស្ត និងដំណើរការសម្រាប់ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ៖ 1. តេស្តគ្លីនីក   ដំបូង វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងធ្វើការសាកសួរអំពីរោគសញ្ញាមិនប្រក្រតីរបស់អ្នក ឧទាហរណ៍ ការឈឺចាប់ ឬមិនស្រួលនៅផ្នែកពោះ ចង្អោរ បាត់ចំណង់អាហារ ស្រកទម្ងន់ និងការប្រែប្រួលនៃស្បែកជាដើម។ បន្ទាប់ពីនោះ អ្នកជំនាញនឹងត្រួតពិនិត្យលើរាងកាយអ្នកជំងឺតាមរយៈការមើលលើពណ៌ស្បែក និងភ្នែក ទំហំកូនកណ្តុរ (lymph nodes) ស្តាប់សួត បេះដូង ព្រមទាំងពិនិត្យផ្នែកពោះ ដើម្បីមើលពីការរីកនៃថ្លើម និងលំពែង ក៏ដូចជាវត្តមាននៃសារធាតុរាវនៅក្នុងពោះ។ ក្រៅពីនោះគឺការរកមើលសញ្ញាផ្សេងៗដែលបង្ហាញអំពីភាពមិនប្រក្រតីរបស់ថ្លើម។ 2. តេស្តឈាម    ការធ្វើតេស្តឈាមអាចបង្ហាញអំពីការថយចុះនៃកម្រិតគ្រាប់ឈាមក្រហម អេម៉ូក្លូប៊ីន ប្លាកែត និង/ឬ គ្រាប់ឈាមស។ តេស្តនេះក៏អាចបង្ហាញនូវការកើនឡើងនៃដំណើរការ ឬមុខងាររបស់ថ្លើម ព្រមទាំងអាចកំណត់រក Alfa-fetoprotein (AFP) ដែលជាធាតុសម្គាល់មួយនៃដុំមហារីកផងដែរ។ 3. តេស្តវិទ្យុសាស្ត្រ   • ការពិនិត្យពោះតាមបច្ចេសទេស Ultrasound ៖ បង្ហាញថា 75%នៃករណីមហារីកថ្លើម មានដុំសាច់ដែលមានលក្ខណៈ multifocal (ដុំសាច់ច្រើន)។ ដោយឡែក ដុំសាច់ដែលមានទំហំធំជាង 2ស.ម អាចមានឱកាសច្រើនជាង 95% ក្នុងការក្លាយជាដុំមហារីក ចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាក្រិនថ្លើមស្រាប់។ • CT-scan (Computed Tomography) ឬ MRI-scan (Magnetic Resonance Imaging) នៅតំបន់ពោះ ៖ ជាបច្ចេកទេសថតដោយការចាក់បញ្ចូលតាមសរសៃឈាមនូវសារធាតុរាវ (contrasts) ដែលអាចថតឃើញ។ វាត្រូវបានអនុវត្តដើម្បីថតយករូបភាពជាក់លាក់នៃថ្លើម (3D)។ វិធីសាស្ត្រនេះអាចឲ្យរកឃើញនូវដុំសាច់តូចៗនៅនឹងថ្លើម បង្ហាញនូវទំហំ និងទីតាំងនៃដុំសាច់ ព្រមទាំងភាពរីករាលដាលរបស់វា។   តេស្តទាំងពីរនេះអាចផ្តល់នូវលទ្ធផលជាក់លាក់រហូតដល់ 80%។ • ការថត X-ray និង/ ឬ CT-scan លើប្រអប់ទ្រូង ៖ ធ្វើឡើងដើម្បីតាមដានរកដុំសាច់មហារីក ដែលអាចរីករាលដាលទៅដល់ក្នុងសួត (Distant metastases)។ • ការថតលើប្រព័ន្ធសរសៃឈាម ឬទឹករងៃនៅនឹងថ្លើម (Angiography of the liver) និងការថតមួយតួខ្លួនតាមរយៈ PET-scan (Positron emission tomography) ៖  ជាការថតដោយប្រើមុខងារនៃសារធាតុនុយក្លេអែរសម្រាប់សង្កេតលើដំណើរការមេតាបូលីសក្នុងរាងកាយនិងត្រូវបានធ្វើតែក្នុងករណីខ្លះប៉ុណ្ណោះ។ 4. ការពិនិត្យជាលិកា (Histopathological examinations) ដំណើរការនៃការពិនិត្យជាលិកា៖ វិធីសាស្ត្រនេះប្រព្រឹត្តទៅដោយការច្រឹបយកដុំសាច់ (Biopsy) ពីសរីរាង្គថ្លើមយកមកពិនិត្យ។ គួរបញ្ជាក់ថា ដំណើរការច្រឹបសាច់ត្រូវធ្វើឡើងក្រោមការពិភាក្សាជាមួយអ្នកជំនាញផ្សេងៗរួមទាំងវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសវះកាត់សរីរាង្គថ្លើម។ ការច្រឹបសាច់ត្រូវធ្វើឡើងដោយប្រើប្រាស់ម្ជុលតូចស្តើង ឬក្រាស់ដើម្បីចាក់បញ្ចូលតាមស្បែកនៅតំបន់កណ្តាលនៃពោះផ្នែកខាងស្តាំ (Right flank) ចូលទៅដល់ថ្លើមដើម្បីកាត់នូវជាលិកា។ នៅអំឡុងពេលនេះ វេជ្ជបណ្ឌិត ក៏អាចប្រើប្រាស់បច្ចេកទេស ultrasound ឬ CT-scan ក្នុងពេលតែមួយផងដែរដើម្បីប្រាកដថាម្ជុលតម្រង់ទៅរកដុំសាច់នៅលើថ្លើមពិតមែន។ ការបង្ហាញនូវលទ្ធផលថាជា ដុំសាច់មហារីក(Malignant) ឬដុំសាច់មិនមែនមហារីក (Benign) គឺអាស្រ័យនឹងការពិនិត្យតាមបែបវិទ្យុសាស្ត្រ។ ក្នុងករណីខ្លះ វេជ្ជបណ្ឌិតវះកាត់ក៏អាចធ្វើការច្រឹបកោសិកាអំឡុងពេលថតឆ្លុះក្នុងប្រហោងពោះដោយប្រើបំពង់ទីបតូចមួយដែលត្រូវបានសូកបញ្ចូលតាមការវះកាត់តូច (laparoscopy) ផងដែរ។ ជាលិកាថ្លើមដែលត្រូវបានកាត់ចេញមក នឹងត្រូវយកទៅពិនិត្យនៅមន្ទីរពិសោធន៍វេជ្ជសាស្ត្រ ដោយប្រើប្រាស់មីក្រូស្កុប។ កត្តាប្រឈមនៃដំណើរការច្រឹបជាលិកា៖ ការហូរឈាម គឺជាកត្តាប្រឈមមួយពីព្រោះ ថ្លើមជាសរីរាង្គដែលមានសរសៃឈាមជាច្រើន។ ក្រៅពីនោះ បញ្ហាកកឈាម គឺជាកត្តាប្រឈមដែលអាចកើតលើអ្នកជំងឺមហារីកថ្លើមមួយចំនួន។ កត្តាប្រឈមកំរមួយក្នុងដំណើរការនេះផងដែរគឺ ការរាលដាលនៃកោសិកាមហារីកតាមរយៈម្ជុល។ ករណីហាមឃាត់ក្នុងការអនុវត្តការច្រឹបជាលិកា (Biopsy)៖ • អ្នកជំងឺមានសភាពខ្សោយពេកក្នុងការទទួលយកការព្យាបាលមហារីកប្រភេទណាមួយ • អ្នកជំងឺមានបញ្ហាក្រិនថ្លើមធ្ងន់ធ្ងរ និងកំពុងរង់ចាំការប្តូរសរីរាង្គថ្លើម • អ្នកជំងឺដែលអាចមានលទ្ធភាពក្នុងការកាត់ចេញនូវដុំសាច់ទាំងមូល។ ដំណើរការច្រឹបជាលិកានេះក៏ត្រូវបានចៀសវាងផងដែរក្នុងករណីដែលឃើញមានសញ្ញាទូទៅទាក់ទងនឹងសរសៃឈាមចំពោះមហារីកថ្លើម (Typical vascular signs) តាមរយៈបច្ចេកទេសវិទ្យុសាស្ត្រពិសេស (Multiple-phase multidetector CT-scan និង Dynamic contrast-enhanced MRI-scan)។ ភាពខុសគ្នារវាងអ្នកជំងឺក្នុងដំណើរការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺមហារីកថ្លើម៖ ខាងក្រោមនេះជាឧទាហរណ៍នៃភាពខុសគ្នារវាងអ្នកជំងឺម្នាក់ៗក្នុងដំណើរការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ៖ • ចំពោះអ្នកជំងឺដែលមិនអាចព្យាបាលបាន និងមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរពីបញ្ហាក្រិនថ្លើម និងមហារីកថ្លើមត្រូវបានហាមឃាត់ក្នុងវិធីសាស្ត្រ ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យមួយចំនួន (ឧ. ការច្រឹបជាលិកា)។ • អ្នកជំងឺដែលត្រូវបានសង្ស័យថាមានការរីករាលដាលនៃកោសិកាមហារីកថ្លើម (Distant metastases) ត្រូវទទួលការពិនិត្យបន្ថែមតាមរយៈ X-ray ឬ CT-scan chest, PET-scan។ • សម្រាប់ការច្រឹបយកកោសិកាមកវិភាគ អាចត្រូវបានពន្យារពេលក្នុងការអនុវត្ត ឬក៏ចៀសវាងតែម្តងអាស្រ័យនឹងពេលវេលា ឬដំណាក់កាលនៃការព្យាបាលជាក់លាក់របស់អ្នកជំងឺ។ កត្តាដែលបង្កឲ្យមានការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យខុស៖ ជាទូទៅ ជំងឺមហារីកថ្លើមមិនមានបង្ហាញនូវរោគសញ្ញាណាមួយឡើយ រហូតទាល់តែជំងឺឈានដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ ដូចនេះការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺមហារីកថ្លើមអាចត្រូវបានពន្យារពេល ឬមើលរំលងតែម្តង។ ក្រៅពីនោះ រោគសញ្ញាខ្លះនៃមហារីកថ្លើមអាចមានភាពស្រពិចស្រពិល និងប្រហាក់ប្រហែលនឹងជំងឺដទៃរួមមានផ្តាសាយ (Influenza) ក្រិនថ្លើម មហារីកលំពែង រលាកពោះវៀនរលាកក្រពះ ក្រួសទឹកប្រមាត់ និងការមិនរំលាយអាហារ។ II. តេស្តសម្រាប់ត្រួតពិនិត្យរកមហារីកថ្លើម(Screening Tests) គឺជាតេស្តទាំងឡាយដែលត្រូវបានអនុវត្តដើម្បីរកមើលជំងឺមហារីកមុនពេលដែលមានការលេចចេញនូវរោគសញ្ញាណាមួយ។ តេស្តទាំងនេះអាចជួយឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិតរកឃើញ និងធ្វើការព្យាបាលជំងឺមហារីកថ្លើមបានតាំងពីដំណាក់កាលដំបូង កំណត់ទីតាំងមហារីក ក៏ដូចជាអាចធ្វើការវះកាត់ដុំសាច់នោះបានងាយផងដែរ ដែលទាំងនេះអាចជួយបង្កើនឱកាសក្នុងការរស់រានរបស់អ្នកជំងឺ។ អ្នកដែលគួរស្វែងរកការ ត្រួតពិនិត្យមហារីកថ្លើម៖ • អ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាក្រិនថ្លើមប្រភេទណាមួយ • អ្នកជំងឺដែលមានជំងឺរលាកថ្លើមរ៉ាំរ៉ៃប្រភេទបេ និង/ ឬ សេ, អ្នកជំងឺមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ • អ្នកជំងឺលើសទម្ងន់ និងមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម • អ្នកជំងឺដែលមានដុំសាច់មិនមែនមហារីកនៅថ្លើម (Benign liver masses) • អ្នកដែលបានពិសាស្រារយៈពេលយូរ។ តេស្តសម្រាប់ស្វែងរកជំងឺមហារីករួមមាន៖ 1. បច្ចេកទេស Ultrasound (Ultrasonography examination)៖ នេះជាតេស្តដែលប្រើប្រាស់នូវរលកសំឡេងក្នុងការបង្កើតជារូបភាពនៃថ្លើម ដើម្បីវាយតម្លៃពីស្ថេរភាពរបស់ថ្លើម និងរកនូវដុំសាច់ដែលអាចមាននៅនឹងថ្លើម។ បច្ចេកទេសនេះត្រូវបានណែនាំចំពោះអ្នកដែលត្រូវការរកមើលមហារីកថ្លើម និងគួរធ្វើឡើងរាល់ 6 ទៅ 12 ខែម្តងហើយការត្រួតពិនិត្យតាមរយៈបច្ចេកទេសនេះចាំបាច់ត្រូវធ្វើឡើងនៅពេលព្រឹក មុនពេលបរិភោគអាហារ។ បច្ចេកទេស Ultrasound ជាការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទូទៅមួយដែលមានតម្លៃថោក ផ្តល់សុវត្ថិភាព (មិនប្រើប្រាស់កាំរស្មី) និងមានអត្ថប្រយោជន៍ចំពោះអ្នកអនុវត្ត ដោយសារវាជាដំណើរការថតរូបភាពដំបូងគេដែលមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់នឹងការត្រួតពិនិត្យបែបគ្លីនីក។ ក្រៅពីនោះ រូបភាព និងព័ត៌មានដែលទទួលបានក៏មានភាពត្រឹមត្រូវជាក់លាក់។ ក៏ប៉ុន្តែ សមត្ថភាពនៃបច្ចេកទេសនេះក៏មានកម្រិតផងដែរដែលតម្រូវឲ្យវេជ្ជណ្ឌិតត្រូវពិចារណា និងកត់ចំណាំទុក។ ដោយឡែក  Ultrasound គឺជាវិធីសាស្ត្រដែលទាមទារឲ្យមានអ្នកអនុវត្តផ្ទាល់ដូចនេះហើយ ភាពដែលអាចអនុវត្តឡើងវិញរបស់វាត្រូវបានកាត់បន្ថយ។ 2. ការធ្វើតេស្តឈាមរក Alfa-fetoprotein (AFP)៖ កោសិកាមហារីកថ្លើមអាចបង្កើតជាធាតុសម្រាប់សម្គាល់ (Marker) មួយហៅថា Alfa-fetoprotein ដែលអាចរកឃើញតាមរយៈការពិនិត្យឈាម និងឃើញមានកើនឡើងពី  50 ទៅ75% ចំពោះអ្នកជំងឺមហារីកថ្លើម។ គួររំលឹកឡើងវិញថា ធាតុសម្រាប់សម្គាល់នោះជាសារធាតុគីមីដែលបង្កើតឡើងដោយប្រភេទកោសិកាមហារីកជាក់លាក់មួយ និងត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងឈាមក្នុងកម្រិតខ្ពស់ជាងធម្មតា។ ទោះយ៉ាងណា មិនមែនមានតែអ្នកជំងឺដែលមានមហារីកថ្លើមមានការផលិតធាតុសម្គាល់នេះឡើយ តែអ្នកដែលមានបញ្ហាក្រិនថ្លើមក៏អាចមានការកើនឡើងនូវកម្រិតសារធាតុនេះផងដែរ បើទោះជាគេពុំមែនមហារីកថ្លើមក៏ដោយ។ AFP ក៏អាចមានការកើនឡើងផងដែរ ចំពោះស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងអ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាតាំងពីកំណើត។ សរុបមក បើសិនជាមិនមានការកើនឡើងនៃ AFP ក៏មិនមែនមានន័យថាអ្នកជំងឺពុំមានកោសិកាមហារីកថ្លើមដែរ ហើយប្រសិនបើកម្រិតរបស់ AFP កើនឡើង នោះក៏មិនអាចកំណត់បានថាអ្នកមានជំងឺមហារីកដូចគ្នា។ ហេតុនេះ ការធ្វើតេស្តឈាមរកធាតុសម្គាល់នេះតែឯង មិនអាចគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការសន្និដ្ឋានលើមនុស្សគ្រប់គ្នាឡើយ។ ការរកមើលសារធាតុសម្គាល់នេះចាំបាច់ត្រូវធ្វើរៀងរាល់ 3ទៅ 6ខែម្តងចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាក្រិនថ្លើម ឬមានដុំសាច់នៅនឹងថ្លើម ហើយជាទូទៅត្រូវបានធ្វើឡើងនៅថ្ងៃតែមួយនឹងការធ្វើតេស្តតាមរយៈ Ultrasound ទៅលើថ្លើម។ អ្នកជំងឺត្រូវមកពិនិត្យឈាមនៅពេលព្រឹក  មុនពេលបរិភោគអាហារ។ ដោយសារតែនៅកម្ពុជាពុំទាន់មានផ្តល់នូវកម្មវិធីត្រួតពិនិត្យថ្នាក់ជាតិចំពោះមហារីកថ្លើមកម្រិតដំបូង ដូចនេះ ការមកទទួលការតាមដានសុខភាពឲ្យបានទៀងទាត់ជាមួយ វេជ្ជបណ្ឌិតត្រូវបានណែនាំជាពិសេសចំពោះអ្នកដែលមានការប្រឈមខ្ពស់នឹងជំងឺមហារីកថ្លើម។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Turobova Tatiana ឯកទេសជំងឺមហារីកចំពោះកូនក្មេង និងមហារីកទូទៅ  ព្រមទាំងជាប្រធានផ្នែកមហារីកនៃមន្ទីរពេទ្យសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិសែនសុខ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ជំងឺផ្សេងៗ ក្រពះ​ ពោះវៀន​ ថ្លើម ឫសដូងបាត
ចែករំលែក
  • Jul 18, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 2.8K មើល

[ខ្លឹមៗ] អ្នកជំងឺរលាកស្រោមខួរក្បាលត្រូវបានព្យាបាលដោយថ្នាំផ្សះជាមុនសិន ព្រោះថា...

ជំងឺរលាកស្រោមខួរក្បាល ជាការរលាកស្រទាប់ការពារជុំវិញខួរក្បាល និងខួរឆ្អឹងខ្នង ដែលវាបង្កឡើងដោយមេរោគខុសៗគ្នា ដូចជា ពពួកបាក់តេរី និងវីរុស។ ក្រៅពីនេះ ជំងឺរលាកស្រោមខួរក្បាល​ ក៏អាចបណ្តាលមកពីការចម្លងរោគពីសរីរាង្គផ្សេងទៀតនៃរាងកាយ ដោយមេរោគទាំងនោះ បានធ្វើដំណើរ តាមចរន្តឈាម ទៅកាន់ស្រទាប់ខួរក្បាល។ យ៉ាងណាមិញ ការបែងចែកនូវប្រភេទការបង្ករោគឲ្យកាន់តែច្បាស់ គឺត្រូវរង់ចាំនូវលទ្ធផលនៃការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ដែលត្រូវប្រើប្រាស់ រយៈពេលពី៤៨ ទៅ ៧២ ម៉ោង  ដូច្នេះ​ អ្នកជំងឺត្រូវបានព្យាបាលដោយថ្នាំផ្សះជាមុន ទោះបីស្ថិតក្នុងអំឡុងពេលរង់ចាំក៏ដោយ ពីព្រោះ ភាពយឺតយ៉ាវ​ក្នុងការព្យាបាល អាចបណ្តាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត​ នេះបើយោងតាមការបកស្រាយរបស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត វ៉ាន សុខជា ឯកទេសជំងឺកុមារ​ ផ្នែកសង្គ្រោះបន្ទាន់ នៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិ។ ស្វែងយល់បន្ថែមពីជំងឺរលាកស្រោមខួរក្បាល ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ជំងឺផ្សេងៗ
ចែករំលែក
  • Jul 18, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 5.3K មើល

[ខ្លឹមៗ] ហេតុអ្វីភ្នែកឡើងបាយច្រើនកើតលើមនុស្សចាស់?

ជំងឺបាយភ្នែក ជាការកើតមានការស្រអាប់របស់ភ្នែក។ ពេលកើតបាយភ្នែកសរសៃប្រសាទបាតភ្នែកទទួលពន្លឺមិនបានល្អ ធ្វើឲ្យភ្នែកស្រអាប់ ហើយការមើលឃើញ មានការថយចុះ។ បាយភ្នែកកើតឡើងបានលើមនុស្សគ្រប់វ័យ ប្រសិនបើគ្រាប់ភ្នែកទទួលអន្តរាយពីការប៉ះទង្គិចយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដូចជា របស់មុត សារធាតុគីមី ឬពន្លឺកាំរស្មី។ ជំងឺបាយភ្នែកដែលបង្កឡើងដោយជំងឺទូទៅមួយចំនួន ដូចជា ការឆ្លងមេរោគ ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ការទទួលទានថ្នាំប្រភេទខ្លះ និងជំងឺភ្នែកខ្លះ អាចជាមូលហេតុជំរុញឲ្យកែវភ្នែកស្រអាប់។ ប៉ុន្តែ បាយភ្នែកច្រើនកើតលើវ័យចាស់ដែលមានអាយុ៤០ឆ្នាំឡើងទៅ ដោយសារភាពជរាដែលធ្វើឲ្យកែវភ្នែកស្រអាប់ ហើយឡើងរឹង នេះបើយោងតាមការបកស្រាយពីលោកវេជ្ជបណ្ឌិត ងី ម៉េង ឯកទេសចក្ខុរោគ មកពីមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត។ ស្វែងយល់បន្ថែមពីជំងឺបាយភ្នែក ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ជំងឺផ្សេងៗ ភ្នែក
ចែករំលែក
  • Jul 18, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 17.8K មើល

ជំងឺទឹកនោមផ្អែមលើស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ (Gestational Diabetes)

ជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលកើតឡើងនៅពេលស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ជាបញ្ហាដែលទាក់ទងនឹងសុខភាពដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ ដូច្នេះ ត្រូវការការខិតខំប្រឹងប្រែងទាំងសងខាងពោលគឺ ម្ខាងពីសំណាក់វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ និងម្ខាងទៀតពីសំណាក់អ្នកជំងឹខ្លួនឯងផ្ទាល់តែម្តង គឺគ្រប់ស្រ្តីមានគភ៍ទាំងអស់។ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមមានច្រើនប្រភេទ តែជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលយើងជួបប្រទះច្រើនជាងគេនៅពេលបច្ចុប្បន្នគឺ មានតែជំងឹទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ ដែលមានប្រហែលជាង ៩០% នៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមទាំងអស់។ បន្ទាប់ពីនេះ មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភទទី១ដែលមានប្រហែល ៥-១០% នៃអ្នកកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមទាំងអស់។ បន្ទាប់មកទៀត គឺជំងឺទឹកនោមផ្អែមកើតនៅលើស្ត្រីមានផ្ទៃពោះដែលមានប្រហែលពី ៣-៥% ក្នុងចំណោមស្ត្រីដែលមានគភ៌។      និយមន័យ ជំងឺទឹកនោមផ្អែម គឹជាការរុករាន និងការប្រែប្រួលកម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាមចំពោះស្ត្រីមានផ្ទៃពោះដែលគេហៅស្ត្រីនោះថា មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមពេលកំពុងមានគភ៌។ កម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាមរបស់ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះកើតជំងឺនេះ នឹងវិលមករកសភាពធម្មតាវិញនៅក្រោយពេលសម្រាលកូនរួច។ ប៉ុន្តែ សូមកុំយល់ច្រឡំនឹងអ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ដែលមិនដឹងខ្លួន ឬមិនត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានជំងឹទឹកនោមផ្អែម។ ចំណុចនេះមានន័យថា ករណីមួយគឺគាត់មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២រួចមកហើយ ប៉ុន្តែពេលគាត់ចង់បានកូន ទោះគាត់សម្រាលកូនរួចហើយក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែត្រូវការព្យាបាលជាបន្តបន្ទាប់រហូត។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ដើម្បីរកឲ្យឃើញថា ជំងឺទឹកនោមផ្អែមកើតមាននៅពេលដែលស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ គឺយើងត្រូវចែកឲ្យដាច់រវាងស្រ្តីមានផ្ទៃពោះហើយកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងស្រ្តីមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម រួចហើយតែគាត់ចង់មានកូន។  •ចំពោះការវិនិច្ឆ័យ រកឲ្យឃើញជំងឹទឹកនោមផ្អែមលើស្រ្តីដែលកំពុងមានផ្ទៃពោះ៖  ត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើតេស្តម៉្យាង ដើម្បីតាមដានរកកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម (ការធ្វើតេស្តគឺអាស្រ័យទៅលើបុគ្គលម្នាក់) បានធ្វើការបែងចែកចេញជាពីរផ្នែក។ ដូចជា គាត់ធ្លាប់មានប្រវត្តិលើសជាតិស្ករពីមុនមក មានប្រវត្តិលើសទម្ងន់ ឬធ្លាប់មានឪពុកម្តាយកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬធ្លាប់មានផ្ទៃពោះតែកូនស្លាប់ក្នុងផ្ទៃ ឬកូនមានក្បាលធំជាដើម។ ស្រ្តីប្រភេទដូចបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ ការធ្វើតេស្តរកជាតិស្ករ និងការតមអាហារនៅពេលមានផ្ទៃពោះដំបូង គឺជាប្រការមួយដ៏សំខាន់។  •ចំណែកឯទីពីរ ចំពោះស្រ្តីផ្សេងទៀត ការរកមើលជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅពេលមានផ្ទៃពោះ គឺពឹងទៅលើតេស្តម៉្យាងដែលតម្រូវឲ្យស្រ្តីនោះញ៉ាំទឹកស្ករ រួចរកមើលកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមរយះពេលមួយម៉ោង ពីរម៉ោងឬបីម៉ោង។ ក្រោយពីការតេស្តហើយ ឲ្យញ៉ាំទឹកស្ករនោះទៀតទៅតាមបច្ចេកទេសរបស់វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ ដូចជាតេស្តមួយដែលគេឲ្យឈ្មោះថា O’sullivan Test ជាដើម។ តេស្តនេះគឺត្រូវរកមើលចន្លោះសប្តាហ៍ទី២៤ និងទី២៨ នៃការមានផ្ទៃពោះបន្ទាប់ពីបាត់រដូវ។ មានន័យថា O’sullivana Test គេច្រើនតែធ្វើនៅពេលដែលស្ត្រីបាត់រដូវនៅសប្តាហ៍ទី២៤ និងទី២៨(ចំពោះអ្នកដែលមិនធ្លាប់មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមពីមុនមក)។ គេអាចកត់សម្គាល់បានថាស្ត្រី អាចកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅពេលមានផ្ទៃពោះ កាលណាគាត់មានបញ្ហា យ៉ាងហោចណាស់មួយក្នុងចំណោមបញ្ហាដូចខាងក្រោមនេះ៖  •ប្រវត្តិគ្រួសារមានជំងឺទឺកមានផ្អែម ពិសេសឪពុកម្តាយ •មុនពេលមានផ្ទៃពោះ ធ្លាប់មានប្រវត្តិលើសទម្ងន់ធម្មតា ១០% •អាយុលើសពី២៥ឆ្នាំ •ធ្លាប់មានប្រវត្តិបញ្ហាវិបត្តិជាតិស្ករក្នុងឈាមដែលភាសាបច្ចេកទេសពេទ្យហៅថា Impaired Glucose Tolerance ដែលមានន័យថា បុគ្គលម្នាក់នេះ គាត់នៅចន្លោះអ្នកមានសុខភាពធម្មតា និងអ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ •ធ្លាប់មានប្រវត្តិរលូតកូន ឬកូនស្លាប់ក្នុងផ្ទៃ ឬធ្លាប់សម្រាលកូនថ្លោសពេក ដែលមានន័យថា កូននោះមានទម្ងន់លើសពី ៤kg ឡើងទៅ។ មានផ្ទៃពោះច្រើនដង លើសពី៤ដងឡើងទៅ។      ចំពោះស្ត្រីមានលក្ខណៈដូចរៀបរាប់ខាងលើនេះ ចាំបាច់នៅពេលដែលពិនិត្យផ្ទៃពោះលើកដំបូង វេជ្ជបណ្ឌិតអាចធ្វើតេស្តរកមើលជំងឹទឹកនោមផ្អែម នៅពេលដែលគាត់មានផ្ទៃពោះសប្តាហ៍ទី២៤ និងទី២៨។ ភាគរយនៃករណីជំងឺទឹកនោមផ្អែម កើតឡើងនៅពេលដែលស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ បញ្ចាក់ថាស្រ្តីនោះគាត់មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ ដោយមិនដឹងខ្លួន។ ថ្មីៗនេះ គេជួបប្រទះស្ត្រីមានផ្ទៃពោះមានជំងឹទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ មានការកើនឡើងជាលំដាប់ ចាប់តាំងពីគេរកឃើញជំងឺទឹកនោមផ្អែម កាន់តែច្រើនឡើងលើមនុស្សវ័យក្មេងៗ។ គេបានសម្គាល់ឃើញថា យ៉ាងហោចណាស់ ៥០% នៃស្ត្រីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅពេលដែលគាត់មានផ្ទៃពោះ គឺកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២។ ការព្យាបាល នៅក្នុងការព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមគោលការណ៍៤យ៉ាងដែលអ្នកជំងឺត្រួវគោរពឲ្យបាននោះគឺ : •ទី១ ទទួលទានរបបអាហារឲ្យបានត្រឹមត្រូវ •ទី២ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ •ទី៣ លំហាត់ប្រាណ •ទី៤ ការតាមដានកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម ព្រមទាំងការណាត់ជួបជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតឲ្យបានទៀងទាត់។ គោលការណ៍ទាំង៤ខាងលើនេះ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមត្រួវតែគោរពឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន ដើម្បីចៀសវាងផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរដែលអាចកើតមានឡើងនៅពេលខាងមុខ។ បន្ថែមពីនេះ ស្ត្រីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅពេលមានផ្ទៃពោះ ត្រូវធ្វើការតាមដាន និងព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមឲ្យបានកាន់តែញឹកញាប់។ មានន័យថា ត្រូវណាត់ជួបជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញជំងឺទឹកនោមផ្អែមរៀងរាល់២សប្តាហ៍ម្តងរហូតដល់ពេលសម្រាល ដើម្បីឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិតធ្វើការត្រួតពិនិត្យពីការវិវឌ្ឍនៃកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម ពីព្រោះការប្រើឱសថចំពោះស្ត្រីមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមពេលមានផ្ទៃពោះ ពុំមែនប្រើនៅកម្រិតដដែលៗនោះទេ គឺត្រូវបង្កើនកម្រិតថ្នាំទៅតាមការវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ។      វិធានការព្យាបាលចំពោះស្រ្តីមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមពេលមានផ្ទៃពោះដំបូង គឺ ៖ •ធ្វើការណែនាំឲ្យស្រ្តីនោះជួបប្រាស្រ័យជាមួយអ្នកឯកទេសខាងចំណីអាហារសិន ដើម្បីឲ្យគាត់វាយតម្លៃអំពីចំណីអាហារដែលអ្នកជំងឺគួរតែទទួលទានរាល់ថ្ងៃ (គិតជាប៉ុន្មានកាល់ឡូរី)។  •ប្រសិនបើ ការធ្វើរបបអាហារមិនអាចធ្វើឲ្យកម្រិតជាតិស្ករចុះមកត្រឹមគោលដៅដែលវេជ្ជបណ្ឌិតចង់បាននោះទេ នោះវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញទឹកនោមផ្អែម នឹងតម្រូវឲ្យចាក់ថ្នាំប្រភេទអាំងស៊ុយលីន។ ការចាក់ថ្នាំនេះ ពុំមានផលប៉ះពាល់អ្វីដល់ទារកក្នុងផ្ទៃនោះទេ ព្រោះវាមិនឆ្លងកាត់ទៅដល់សុកម្តាយឡើយ។ ផ្ទុយមកវិញ ថ្នាំនេះបង្កើតជាតិស្ករក្នុងឈាមឲ្យទៅដល់សុក និងជួយមិនឲ្យមានផលលំបាកផ្សេងៗដល់ទារក។ ក្នុងការប្រើប្រាស់អាំងស៊ុយលីន ជាជំហានដំបូងត្រូវចាក់ក្នងកម្រិតទាប បន្ទាប់មកធ្វើការដំឡើងទៅតាមកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម។ ការចាក់ថ្នាំនេះ អ្នកជំងឺត្រូវចាក់ពី៣ទៅ៤ដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ មុននឹងចាក់ថ្នាំដល់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមពេលមានផ្ទៃពោះ វេជ្ជបណ្ឌិតត្រូវបង្រៀនពីរបៀបចាក់ និងរបៀបប្រើប្រាស់ថ្នាំ ដើម្បីចៀសវាងការចុះជាតិស្ករពេក។ ពេលនោះដែរ ស្ត្រីមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមានផ្ទៃពោះ ក្រោយពីការសម្រាលកូនរួច ត្រូវទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញទឹកនោមផ្អែមដើម្បីវាយតម្លៃឡើងវិញ។ ប្រសិនជាមិនមានសញ្ញាត្រូវការប្រើប្រាស់ថ្នាំទឹកនោមផ្អែមទេ ៦ខែក្រោយ ស្ត្រីនោះត្រូវធ្វើតេស្តរកជាតិស្ករម្តងទៀត។ ប្រសិនបើ៦ខៃក្រោយសម្រាលហើយ វេជ្ជបណ្ឌិតពិនិត្យមើលទៅលើកម្រិតជាតិស្ករមិនមានការកើនឡើងនោះទេ សន្មត់ថាអ្នកជំងឹជាសះស្បើយ។ ដូចនេះ គឺមិនបាច់ត្រូវប្រើថ្នាំទៀតទេ។  គួរកត់សម្គាល់ថា ស្ត្រីដែលធ្លាប់មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមពេលមានផ្ទៃពោះ ច្រើនតែបង្កឲ្យមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅថ្ងៃខាងមុខ ជាពិសេសបើសិនជាស្ត្រីមានការកើនឡើងទម្ងន់ជាលំដាប់។ ដូច្នេះ ដើម្បីចៀសវាងពីផលប៉ះពាល់នេះ ស្ត្រីដែលសម្រាលកូនរួច គួររក្សាទម្ងន់ឲ្យនៅធម្មតា បង្កើននូវសកម្មភាពការងារ និងតាមដានកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម។  ជាទូទៅ ស្ត្រីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចមានផ្ទៃពោះបាន (ចំពោះស្ត្រីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមរួចទៅហើយ មុនពេលមានផ្ទៃពោះ) ដូចអ្នកដែលគ្មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែរ លើកលែងតែស្ត្រីនោះមានបញ្ហាសុខភាពផ្សេងៗដូចជា ជំងឺបេះដូង ឬជាពិសេសជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង ឬក៏ជំងឺទឹកនោមផ្អែមរបស់គាត់នោះមិនគ្រប់គ្រងជាតិស្ករបានត្រឹមត្រូវ។ បើសិនជាដូចករណីដូចរៀបរាប់ខាងលើនេះ គួរចៀសវាងកុំឲ្យមានផ្ទៃពោះ។ ប៉ុន្តែស្ត្រីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម មុនសម្រេចចិត្តចង់បានកូន ត្រូវទៅជួបជាមួយអ្នកជំនាញផ្នែកទឹកនោមផ្អែមជាមុនសិន។ ចំពោះស្ត្រីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមធ្លាប់ប្រើថ្នាំជាប្រភេទគ្រាប់ ត្រូវបញ្ឈប់បែរមកប្រើថ្នាំចាក់វិញ ដើម្បីឲ្យមានសុវត្ថិភាពមុន និងក្រោយពេលសម្រាលកូន។  ចំណែកឯផលប៉ះពាល់វិញ មានច្រើនចំពោះស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមហើយ មិនបានធ្វើការបញ្ចុះជាតិស្ករឲ្យបានត្រឹមត្រូវទេនោះ ផលប៉ះពាល់នឹងកើតមានចំពោះម្តាយខ្លួនឯង ព្រមទាំងទារកពេលធំឡើងដូចជា៖  •គ្រោះថ្នាក់ចំពោះម្តាយ ​៖ ឧស្សាហ៍រលូតកូន គ្រោះថ្នាក់ពេលសម្រាលកូន ដូចជាព្រាយក្រឡាភ្លើងហើយពី១០ទៅ៦០%ភាគរយនៃម្តាយមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមពេលមានផ្ទៃពោះ មានការប្រឈមមុខនឹងការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅពេលខាងមុខ។ •ចំពោះទារក ៖ ទារកមានក្បាលធំពិបាកក្នុងការសម្រាល ទារកអាចស្លាប់ក្នុងផ្ទៃ ជួនកាលអាចស្លាប់ពេលកើតភ្លាម ឬកើតបានប៉ុន្មានថ្ងៃ ទារកកើតមកមានភាពមិនប្រក្រតីមានការចុះជាតិស្ករច្រើន។ នៅពេលទារកសម្រាលមក ចូរប្រយ័ត្នចំពោះស្ត្រីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមមានផ្ទៃពោះ។ នៅពេលដែលធំឡើង អាចកើតជំងឺទឹកនោមផ្អេមប្រភេទទី២ ឬមានជំងឺធាត់ជាដើម។ ដូចនេះ ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យកូនធាត់ខ្លាំងពេក។ ការការពារ ដើម្បីចៀសវាងគ្រោះថ្នាក់ចំពោះទារក និងម្តាយ ស្ត្រីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅពេលមានផ្ទៃពោះ វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញត្រូវធ្វើការព្យាបាលយ៉ាងណាឲ្យកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមរបស់គាត់ចុះឲ្យដល់គោលដៅគឹត្រឹមតិចជាង ៩៥mg/dlនៃឈាម ហើយមុនពេលបរិភោគអាហារ និងពីរម៉ោងក្រោយពីពិសាអាហារ ឲ្យនៅត្រឹមតិចជាង ១២០mg/dlនៃឈាម។ គួរបញ្ចាក់ថាដែរ កម្រិតជាតិស្ករចំពោះស្រ្តីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម ពេលមានផ្ទៃពោះត្រូវទាបជាងអ្នកមានជំងឺទឹកនោមប្រភេទទី២ និងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី១។ មានន័យថា ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី១ និងប្រភេទទី២ គេឲ្យកម្រិតជាតិស្ករនៅខ្ពស់ជាងនេះបន្តិច។ និយាយជារួម នៅពេលស្រ្តីមានផ្ទៃពោះមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម នោះកម្រិតជាតិស្កររបស់គាត់ត្រូវតែទាបជាងអ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមធម្មតា ទើបអាចរក្សាកូនក្នុងផ្ទៃឲ្យមានសុខភាពល្អ។ ដូច្នេះ ចំពោះស្រ្តីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅពេលមានផ្ទៃពោះគួរធ្វើតេស្តរកកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមឲ្យបានយ៉ាងហោចណាស់ពី៣ទៅ៤ដងក្នុងមួយថ្ងៃបើអាចធ្វើបាន ហើយកត់លទ្ធផលទុកសម្រាប់យកទៅពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញខាងទឹកនោមផ្អែម ដើម្បីឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិតបានដឹងពីការប្រែប្រួលនៃកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម និងងាយស្រួលដល់គាត់ក្នុងការចេញវេជ្ជបញ្ជាឲ្យប្រើប្រាស់ថ្នាំ។ យោងតាមលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវមួយដែលត្រូវចុះផ្សាយដោយ Pubmed ក្នុងអត្ថបទ Diabetes (ខែធ្នូ ២០១២) បានបង្ហាញស្ត្រីដែលមាន Gestational Diabetes ការបំបៅដោះកូនរយះពេលបីខែឡើងទៅ អាចការពារពួកគេពីជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ ក្នុងពេលអនាគតបាន៤០%៕ បកស្រាយដោយ​លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ទូច ឃុន​​ នាយករងមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ និងជាប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលជំងឺទឹកនោមផ្អែមកម្ពុជា-កូរ៉េ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ជំងឺផ្សេងៗ ទឹកនោមផ្អែម មាតា និងទារក ទឹកនោមផ្អែម មាតា និងទារក
ចែករំលែក
  • Jul 18, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 3.9K មើល

សារធាតុ ៥យ៉ាងចាំបាច់សម្រាប់ទ្រទ្រង់សុខភាពស្ត្រីអស់រដូវ

ជីវិតនៅក្នុងដំណាក់កាលអស់រដូវរបស់ស្ត្រី សំដៅដល់រយៈពេលមួយដែលស្ត្រីលែងមានការមករដូវប្រចាំខែ និង បាត់បង់នូវមុខងារក្នុងការបន្តពូជរបស់អូវែ។ ចំពោះស្ត្រីស្ទើរតែទាំងអស់ការអស់រដូវមិនត្រូវបានចាត់ទុកជាបញ្ហាសុខភាពឡើយ តែជាបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនមួយទៅវិញ។ ១.  សារធាតុចម្រាញ់ពីតែបៃតង៖​ ស្លឹកតែបៃតង ១ក្រាម នៅក្នុង ១០០មីលីលីត្រនៃទឹក ឆុងក្នុងរយៈពេល ៣នាទី ជាទូទៅអាចមានសារធាតុ Catechins ចំនួន ៣០ ទៅ ៤០%។ មានការ បង្ហាញថា សារធាតុចម្រាញ់នៃតែបៃតងមានឥទ្ធិពលជីវសាស្រ្ត និងឱសថសាស្ត្រជាច្រើនដូចជា ប្រឆាំងមហារីក ប្រឆាំង អុកស៊ីតកម្ម ប្រឆាំងវីរុស និងប្រឆាំង អាល្លែកហ្ស៊ីជាដើម។ អត្ថប្រយោជន៍នៃសារធាតុចម្រាញ់នៃតែបៃតង៖ សម្រកទម្ងន់ ប្រឆាំងកោសិកាមហារីក ជួយសុខភាពបេះដូង និងស្បែក ប្រឆាំងភាពចាស់ជរា ប្រឆាំង ទឹកនោមផ្អែម រលាកសន្លាក់ និងជំងឺឡើងសម្ពាធឈាម។ល។   ២.  សារធាតុ Isoflavons ពីសណ្តែកសៀង៖ អាហារពីសណ្តែកសៀងត្រូវបានទទួលស្គាល់ថាជាប្រភពនៃប្រូតេអ៊ីន សារធាតុខ្លាញ់ល្អចំពោះសុខភាព និងជាពិសេសគឺជាប្រភពតែមួយគត់ ដែលសម្បូរនូវសារធាតុ Isoflavons ដែលមានមុខងារជាច្រើនជាពិសេសចំពោះស្ត្រីនៅវ័យអស់រដូវ។ អត្ថប្រយោជន៍នៃ Isoflavons៖ សម្របសម្រួលអាការៈនៃការអស់រដូវ (ភាពញឹកញាប់ និងកម្រិតធ្ងន់ធ្ងរ) ភាពធុញថប់ ការពារជំងឺពុកឆ្អឹង សម្រួលសម្ពាធឈាម និងជាតិខ្លាញ់នៅក្នុងឈាម ការពារជំងឺមហារីក  ជំងឺបេះដូង និងការពារការឡើងទម្ងន់ព្រមទាំងអាចជួយដល់សុខភាពស្បែកផងដែរ។ ៣.  Lycopene៖ ជាប្រភេទមួយនៃ carotenoid ដែលមានអនុភាពជាសាធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មដ៏ខ្លាំងក្លា និងមានបរិមាណច្រើនបំផុត នៅក្នុងឈាម និងកោសិកាមួយចំនួនដូចជា កោសិកាខ្លាញ់ ប្រូស្តាត ថ្លើម និងក្រពេញ adrenal។ អត្ថប្រយោជន៍នៃ Lycopene៖ ការពារការវិវឌ្ឍនៃជំងឺរ៉ាំរ៉ៃមួយចំនួន ដែលបង្កមកពីការធ្វើអុកស៊ីតកម្ម (មហារីក ឡើងសម្ពាធឈាម ទឹកនោមផ្អែមជាដើម) រារាំងការបាត់បង់ឆ្អឹង កាត់បន្ថយការប្រឈមនឹងជំងឺឆ្អឹងពុកចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ និងកាត់បន្ថយការប្រឈមនឹងជំងឺបេះដូងជាដើម។ ៤.  វីតាមីនសេ៖ ដោយសារមនុស្សខ្វះនូវអង់ស៊ីម L-3 gulonolactone oxidase ដែលចាំបាច់សម្រាប់ការសំយោគវីតាមីនសេ ដូចនេះ យើងត្រូវការវីតាមីនសេតាមរយៈប្រភពខាងក្រៅវិញ។ វីតាមីនសេ ចាំបាច់សម្រាប់ការផលិតកូឡាជែន carnitineនិងសារធាតុគីមី (neurotransmitters) សំខាន់ៗមួយចំនួនទៀតនៅក្នុងខ្លួន។ អត្ថប្រយោជន៍នៃវីតាមីនសេ៖ ចូលរួមធ្វើមេតាបូលីសនៃប្រូតេអ៊ីន ជួយប្រព័ន្ធការពាររាងកាយ ជំរុញការស្រូបនៃជាតិដែក និងទង់ដែង ទ្រទ្រង់សារធាតុ​ glutathione នៅក្នុងខ្លួន ជួយក្នុងការផលិតឡើងវិញនៃវីតាមីន E (alpha-tocopherol) រក្សាស្ថេរភាពនៃហ្វូឡាត (folate) ព្រមទាំងកាត់បន្ថយការប្រឈមនឹងជំងឺពុកឆ្អឹង។ ៥.  កាល់ស្យូម៖ គឺជាសារធាតុរ៉ែដែលសម្បូរជាងគេនៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស ដែលក្នុងនោះ ៩៩%នៃកាល់ស្យូមសរុប គឺរក្សាទុកនៅក្នុងឆ្អឹង។ ក្រៅពីនោះគឺរក្សាទុកនៅនឹង កោសិកា (០.៩%) និងនៅក្នុងឈាមព្រមទាំងសារធាតុរាវនៅក្រៅកោសិកា (០.១%) ដែលជាកន្លែងអាចបញ្ចេញឥទ្ធិពលទៅលើប្រព័ន្ធសរសៃឈាមបេះដូង ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទនិងប្រព័ន្ធសាច់ដុំ។ កាល់ស្យូមដែលជាធាតុរក្សាលំនឹងសារធាតុរ៉ែនៃឆ្អឹងនឹងថយចុះ កាលណាស្ត្រីឈានដល់វ័យអស់រដូវ ដោយសារកំហាប់ កាល់ស្យូមនឹងថយចុះពីក្នុងឆ្អឹង។ អត្ថប្រយោជន៍នៃកាល់ស្យូម៖ ជួយសុខភាពឆ្អឹង និងសុខភាពទូទៅ (ការឡើងសម្ពាធឈាម មហារីកពោះវៀន លើសទម្ងន់ ក្រួសក្នុងតម្រងនោមជាដើម)។ សារធាតុទ្រទ្រង់សុខភាពដែលបានលើកឡើងត្រូវបានបញ្ជាក់ថា អាចគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការទ្រទ្រង់សុខភាពរបស់ស្ត្រីដោយប្រើដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ឬប្រើរួមជាមួយគ្នា តែម្តង។ សារធាតុទ្រទ្រង់សុខភាពពិតជាដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការសម្របសម្រួលរោគសញ្ញានៃការអស់រដូវ ដែលជាដំណាក់កាលធម្មជាតិដ៏យូររបស់ស្រ្តី (អាចរហូតដល់ជាង ១០ឆ្នាំ) ដូចនេះ ស្រ្តីទាំងអស់ពិតជាអាចបន្តការរស់នៅប្រកបដោយសុខុមាលភាពតាមធម្មជាតិបានបើទោះជាពួកគាត់ឈានចូលដល់ វ័យអស់រដូវហើយក៏ដោយ។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិតឯក ម៉េងលី វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសព្រមទាំងជាប្រធានផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តីនៃគ្លីនិកលុច្ស។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។  

ជំងឺផ្សេងៗ សុខភាពស្រ្តី
ចែករំលែក
  • Jul 17, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 4.3K មើល

ចំណេះដឹងទូទៅពីការឆ្លុះមើលពោះវៀនធំ

១. តើការឆ្លុះមើលពោះវៀនធំគឺជាអ្វី? (Colonoscopy)  ការឆ្លុះមើលពោះវៀនធំ គឺជាការធ្វើតេស្តមួយដែលអាចអោយយើងមើលនៅផ្ទៃខាងក្នុងនៃពោះវៀនធំរបស់មនុស្ស។ ជាញឹកញាប់ វេជ្ជបណ្ឌិតធ្វើការឆ្លុះមើលពោះវៀនធំដើម្បីពិនិត្យរកមើលការដុះសាច់ (polyps) ឬសម្រាប់ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ជំងឺមហារីកពោះវៀនធំ (colorectal cancer)។ ការដុះសាច់ (polyps) ជាការលូតលាស់មិនប្រក្រតីនៃផ្ទៃខាងក្នុងនៃពោះវៀនធំ ដែលអាចវិវត្តទៅជាមហារីកពោះវៀនធំបាន។ ប្រសិនបើអ្នកមានការដុះសាច់ វេជ្ជបណ្ឌិតអាចនឹងយកពួកវាចេញក្នុងពេលឆ្លុះមើលពោះវៀនធំនោះតែម្តង។ ការកាត់សាច់ដុះ (polypectomy) ជួយបន្ថយឱកាសនៃការកើតជំងឺមហារីកពោះវៀនធំបាន។ ការធ្វើតេស្តពិនិត្យរកមហារីក (cancer screening) គឺជាការធ្វើតេស្តដែលត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីព្យាយាមរកអោយឃើញជំងឺមហារីកមុនពេលដែលមនុស្សម្នាក់មានរោគសញ្ញា។ មហារីកដែលត្រូវបានរកឃើញនៅដំណាក់កាលដំបូងជាទូទៅមានទំហំតូច និងអាចត្រូវបានព្យាបាលយ៉ាងងាយស្រួល និងមានប្រសិទ្ធភាព។ ការធ្វើតេស្តរកជំងឺមហារីកពោះវៀនធំមានច្រើនវិធី ប៉ុន្ដែការឆ្លុះមើលពោះវៀនធំ នៅតែជាតេស្តល្អបំផុតដែល វេជ្ជបណ្ឌិតបានជ្រើសរើសយក។ ២.នៅពេលណាដែលខ្ញុំគួរតែមានការតាមដានរកជំងឺមហារីកពោះវៀនធំ? ក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតបានផ្ដល់អនុសាសន៍ថាមនុស្សភាគច្រើន ត្រូវចាប់ផ្តើមតាមដានរកមើល ជំងឺមហារីកពោះវៀនធំនៅអាយុ 50 ។ មនុស្សខ្លះមានការប្រឈមមុខខ្ពស់នឹងការកើតជំងឺមហារីកពោះវៀន ដោយសារតែមានប្រវត្តិគ្រួសារមាន ឬមានលក្ខខណ្ឌវេជ្ជសាស្រ្តមួយចំនួន។ មនុស្សទាំងនេះ អាចនឹងចាប់ផ្តើមការតាមដានរកមើល ជំងឺមហារីកពោះវៀនធំនៅវ័យក្មេងជាងប្រជាជនទូទៅ។ ៣.តើអ្វីទៅជាហេតុផលផ្សេងទៀតដែលគ្រូពេទ្យអាចផ្ដល់យោបល់ឲ្យដើម្បីធ្វើការឆ្លុះមើលពោះវៀនធំ? វេជ្ជបណ្ឌិតអាចផ្តល់យោបល់ឲ្យអ្នកធ្វើការឆ្លុះពោះវៀនធំប្រសិនបើអ្នកមានរោគសញ្ញាដូចខាងក្រោម ៖ - មានឈាមនៅក្នុងលាមក - ការផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ក្នុងការបន្ទោរបង់ដូចជារាគរូសរាំរ៉ៃ - ភាពស្លេកស្លាំង - ឈឹពោះរយៈពេលវែង ឬ ឈឺទ្វារធំ - មានប្រវត្តិជំងឺមហារីកពោះវៀនធំ ឬដុះសាច់ក្នុងពោះវៀនធំ។ ៤. តើមានអ្វីដែលខ្ញុំគួរធ្វើមុនពេលការឆ្លុះពោះវៀន? វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងផ្ដល់សេចក្ដីណែនាំអំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើមុនពេលការឆ្លុះពោះវៀន។ គាត់នឹងប្រាប់អ្នកពី អាហារដែលអ្នកអាចបរិភោគនិង មិនអាចបរិភោគ។ គាត់នឹងប្រាប់អ្នកថាតើអ្នកត្រូវការបញ្ឈប់ការប្រើថ្នាំណាមួយនៃថ្នាំប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកជាមុន។ អ្នកអាចនឹងបញ្ឈប់ថ្នាំមួយចំនួនរហូតដល់ទៅមួយសប្តាហ៍មុនពេលការធ្វើតេស្តនេះ។ ពោះវៀនធំត្រូវការបានសម្អាតចេញមុនពេលការឆ្លុះពោះវៀន។ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងផ្ដល់ឱ្យអ្នកនូវទឹកថ្នាំមួយដែលបណ្តាលឱ្យបន្ទោបង់ញឹក។​ វាជាការសំខាន់ ដើម្បីផឹកទាំងអស់របស់វា​ ដើម្បីធ្វើឲ្យប្រាកដថាពោះវៀនធំរបស់អ្នក គឺស្អាត។ ៥. តើមានអ្វីកើតឡើង ក្នុងអំឡុងពេលការឆ្លុះពោះវៀន? វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវថ្នាំ ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថាបានសម្រាក។ បន្ទាប់មកគាត់នឹងដាក់បំពង់តូចមួយចូលក្នុងទ្វារធំ គាត់នឹងមើលស្រទាប់ខាងក្នុងនៃពោះវៀនធំទាំងមូលក្នុងអំឡុងពេលឆ្លុះពោះវៀន។​ វេជ្ជបណ្ឌិតអាចធ្វើតេស្តមួយដែលហៅថាការធ្វើកោសល្យវិច័យ ដោយការកោសយកផ្នែកតូចមួយនៃជាលិកាពោះវៀនធំ។ បន្ទាប់មកគាត់នឹងយកជាលិកានោះទៅពិនិត្យមើលតាមមីក្រូទស្សន៍ ដើម្បីមើលថាតើវាមានរោគមហារីក រឺក៏អត់។ ៥. តើមានអ្វីកើតឡើង បន្ទាប់ពីការឆ្លុះពោះវៀន? វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងផ្ដល់ឱ្យអ្នកនូវការណែនាំអំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើបន្ទាប់ពីការឆ្លុះពោះវៀន។ មនុស្សភាគច្រើនអាចបរិភោគជាធម្មតា។ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងប្រាប់អ្នកពេលដែលត្រូវចាប់ផ្តើមប្រើឡើងវិញ នូវថ្នាំណាមួយដែលអ្នកបានឈប់មុនពេលធ្វើតេស្ត។ ៦. នៅពេលដែលខ្ញុំគួរហៅទូរស័ព្ទទៅវេជ្ជបណ្ឌិត ឬគិលានុបដ្ឋាយិការបស់ខ្ញុំ? ហៅទូរស័ព្ទទៅវេជ្ជបណ្ឌិតឬគិលានុបដ្ឋាយិការបស់អ្នកភ្លាមប្រសិនបើអ្នកមានបញ្ហាដូចខាងក្រោមនេះ ៖ - ចុកពោះខ្លាំង - ក្អួត - គ្រុនក្តៅ - ការហូរឈាមច្រើនតាមទ្វារធំ។ ចំណេះដឹងទូទៅខ្លីៗ ១ / ការប្រឈមមុខនឹងជំងឺនេះកើនតាមអាយុ ច្រើនជាង ៩០ % នៃជំងឺមហារីកពោះវៀនធំត្រូវបានរកឃើញនៅអាយុ ៥០ ឆ្នាំឡើងទៅ។ ២ / ការដុះសាច់នៅដំណាក់កាលមុនមហារីក ឬមហារីកនៅដំណាក់កាលដំបូង ជាទូទៅមិនបង្កអោយមានរោគសញ្ញាអ្វីទេ ដូច្នេះការតាមដានស្វែងរកជំងឺនេះមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់។ ៣ / មនុស្សខ្លះមានការប្រឈមមុខខ្ពស់នឹងការកើតជំងឺមហារីកពោះវៀន ដោយសារតែមានប្រវត្តិគ្រួសារមានឬ មានលក្ខខណ្ឌវេជ្ជសាស្រ្តមួយចំនួន។ មនុស្សទាំងនេះអាចនឹងចាប់ផ្តើមការតាមដានរកមើល ជំងឺមហារីកពោះវៀនធំនៅវ័យក្មេងជាងប្រជាជនទូទៅ។ ៤ / ការធ្វើតេស្តរកជំងឺមហារីកពោះវៀនធំមានច្រើនវិធី ប៉ុន្ដែការឆ្លុះមើលពោះវៀនធំ នៅតែជាតេស្តល្អបំផុតដែលវេជ្ជបណ្ឌិតបានជ្រើសរើសយកមកប្រើប្រាស់។ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ជំងឺផ្សេងៗ ក្រពះ​ ពោះវៀន​ ថ្លើម ឫសដូងបាត ក្រពះ​ ពោះវៀន​ ថ្លើម ឫសដូងបាត
ចែករំលែក
  • Jul 14, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 16.9K មើល

ជំងឺគាំងបេះដូងហានិភ័យខ្ពស់ ចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ

និយមន័យ ជំងឺគាំងបេះដូងជាជំងឺដែលកើតចេញមកពីការត្បៀត ឬការស្ទះនៃសរសៃឈាមបេះដូង។ ជំងឺនេះអាចកើតឡើងសន្សឹមៗរហូតដល់ដំណាក់កាលណាមួយ វានឹងស្ទះជិតឈឹងតែម្តង ឬអាចកើតឡើងភ្លាមៗដោយកំណកឈាម ធ្វើឲ្យស្ទះ។ ដោយឡែក ចំពោះស្ត្រីអស់រដូវវិញ ពុំមានលក្ខណៈខុសគ្នាច្រើននោះទេ គ្រាន់តែអាចនិយាយបានថា ស្ត្រីអស់រដូវមានហានិភ័យច្រើនជាងអ្នកធម្មតា។ រោគសញ្ញា ស្រ្តីវ័យចំណាស់ដែលមានជំងឺគាំងបេះដូងអាចមានសញ្ញាជាទូទៅ ដូចជាចុកទ្រូងខ្លាំង រហូតដល់បែកញើស ព្រមទាំងមានការក្អួតចង្អោររួមជាមួយផង ប៉ុន្តែសញ្ញាទាំងនេះ វាស្តែងចេញតែពាក់កណ្តាលនៃអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះ។ មានន័យថាក្នុងចំណោមអ្នកជំងឺ២នាក់ មានម្នាក់លេចចេញសញ្ញាដូចខាងលើ រីឯម្នាក់ទៀតអាចនឹងមានសញ្ញាផ្សេង ដូចជាឈឺចាប់នៅកៀនកសងខាង នៅថ្គាមក្រោម លើស្មាខាងឆ្វេង នៅដៃឆ្វេង ឬរមួលនៅចុងដង្ហើម អស់កម្លាំង ល្ហិតល្ហៃ និងថប់ដង្ហើម ដែលធ្វើឲ្យពួកគាត់ច្រឡំជាមួយនឹងសញ្ញាក្រពះពោះវៀន ជាលទ្ធផលគឺខកខានក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងព្យាបាល ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ចំពោះករណីខ្លះទៀត អ្នកជំងឺមិនមានស្តែងចេញជារោគសញ្ញាអ្វីទាំងអស់ គឺគាត់មកជួបគ្រូពេទ្យដោយមានសភាពហត់តែម្តង មានន័យថាជាការស្តែងចេញនូវសញ្ញាខ្សោយបេះដូងតែម្តង។ មូលហេតុ ជំងឺគាំងបេះដូងមានមូលហេតុចម្បងទាក់ទងនឹងការកកខ្លាញ់នៅជញ្ជាំងសរសៃឈាមបេះដូង។ ទាក់ទិននឹងស្ត្រី កាលណាគាត់អស់រដូវ អ័រម៉ូនអឺស្ត្រូហ្សែន របស់គាត់ថយចុះ។ ពេលស្ត្រីខ្វះអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូហែ្សន វានឹងធ្វើឲ្យមានបម្រែបម្រួលមេតាបូលីសនៅក្នុងរាងកាយ ជាហេតុធ្វើឲ្យសម្ពាធឈាមកើនឡើងខុសពី ពេលដែលគាត់មិនទាន់អស់រដូវ ការផលិតជាតិខ្លាញ់ក្នុងខ្លួនមានការប្រែ-ប្រួលខុសពីមុន មានការកើនឡើងនូវទ្រីគ្លីសេរីត ពពួកខ្លាញ់អាក្រក់(LDL) និងមានការថយចុះនូវពពួកខ្លាញ់ល្អ(HDL)។ កត្តាហានិភ័យ កត្តាគ្រោះថ្នាក់ប្រឈមមុខនឹងជំងឺបេះដូងសរសៃឈាមរួមមាន៖ •  អាយុលើសពី៥០ឆ្នាំ •  កត្តាគ្រួសារនៅជំនាន់ទី១ មានន័យថាប្រសិន បើឳពុករបស់គាត់ធ្លាប់មានបញ្ហាគាំងបេះដូងនៅអាយុត្រឹម៦០ឆ្នាំ ឬម្តាយមានបញ្ហា សរសៃឈាមបេះដូង នៅអាយុ៥០ឆ្នាំ •  អ្នកជំងឺលើសឈាម លើសជាតិស្ករ និងស្ត្រីលើសទម្ងន់ ឬធាត់ •  ការពិសាគ្រឿងស្រវឹងច្រើន •  អ្នកចូលចិត្តជក់បារី •  ការរស់នៅបែបអសកម្ម មានន័យថាការមិនទម្លាប់ហាត់ប្រាណ ឬការធ្វើការនៅតែក្នុងការិយាល័យ •  អ្នកមានបញ្ហាស្ត្រេស ពិសេសស្ត្រីស្ថិតនៅកំឡុងពេលជុំវិញការអស់រដូវ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ដើម្បីបញ្ជាក់ថានរណាម្នាក់ពិតជាមានជំងឺគាំងបេះដូង ឬត្បៀតសរសៃឈាមបេះដូងនេះពិតមែន ត្រូវផ្អែកមួយផ្នែកលើរោគសញ្ញាដូចបានរៀបរាប់ ខាងលើ  រួមជាមួយនឹងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដោយការវាស់ចង្វាក់បេះដូងតាមរយៈឧបករណ៍ ECG (Electrocardiogram) អេកូបេះដូង និង ការធ្វើតេស្តឈាមរកអង់សីុមចេញពីបេះដូងហៅថា Troponin។ ការព្យាបាល ភាគច្រើននៃការព្យាបាលជំងឺគាំងបេះដូង មិនថាចំពោះមនុស្សធម្មតា ឬស្ត្រីអស់រដូវនោះទេ វាមានវិធីសាស្ត្រពីរបែប គឺព្យាបាលដោយពង្រីកសរសៃឈាម និងប្រើប្រាស់ថ្នាំ។ •  ការថតឆ្លុះនិងពង្រីកសរសៃឈាម៖ ដំបូងត្រូវធ្វើការថតឆ្លុះនិងពង្រីកធ្វើឡើងតាមរយៈសរសៃឈាមក្រហមនៅលើកដៃ  ឬនៅក្រលៀនដោយបញ្ចូល ឧបករណ៍តូច ជាទុយោវែង ស៊កតាមសរសៃរហូតដល់សរសៃឈាមបេះដូង។  បន្ទាប់មក ចាក់ថ្នាំផ្សំពីអ៊ីយ៉ូត ដែលគេប្រើវាដូចទៅនឹងម៉ាស៊ីនស្កេន ផ្សេងទៀត អ៊ីចឹងដែរ គួបផ្សំជាមួយម៉ាស៊ីនកាំរស្មីX  ដែលមានសមត្ថភាពវិលជុំវិញខ្លួនរបស់អ្នកជំងឺដើម្បីធ្វើការថតចាប់យករូបភាពសរសៃឈាម បេះដូង ហើយមានលទ្ធភាពរកឃើញថាសរសៃឈាមត្បៀតនៅកន្លែងណា ត្បៀតវែងក៏ខ្លី ប៉ុន្មានកន្លែងប៉ុន្មានសរសៃ។  បន្ទាប់មកទៀត ចាប់ផ្តើមព្យាបាលដោយ ការពង្រីកនៅទីតាំងទាំងនោះ។ ការពង្រីកធ្វើឡើងដោយប្រើរឺស័រស៊កបញ្ចូលតាមទុយោរហូតដល់ទីតាំងត្បៀត ដែលរឺស័រនេះមិនមានប្រតិកម្ម ឬផលប៉ះពាល់ ណាមួយដល់រាងកាយឡើយ។ •  ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ៖ អ្នកជំងឺក៏តម្រូវឲ្យមានការប្រើប្រាស់ថ្នាំទៅតាមបញ្ហាដែលគាត់កំពុងជួបប្រទះ ឬបញ្ហាដែលទើបតែត្រូវបានរកឃើញក្នុងគោលបំណង ដើម្បី គ្រប់គ្រងសម្ពាធឈាម ជាតិស្ករ និងជាតិខ្លាញ់របស់គាត់។ ម៉្យាងទៀត អ្នកជំងឺត្រូវបញ្ឈប់រាល់សកម្មភាពនានាដែលជាកត្តាហានិភ័យ   បង្កើន ការធ្វើលំហាត់ប្រាណ និងប្រកាន់នូវរបបអាហារមានតុល្យភាព។ ការព្យាបាលដោយប្រើអ័រម៉ូនមិនត្រូវបានណែនាំនោះទេក្នុងករណីនេះ ទោះបីគាត់ ស្ថិតក្នុងវ័យអស់រដូវក៏ដោយ ព្រោះថា វាមិនត្រឹមតែគ្មានប្រយោជន៍ថែមទាំងផ្តល់នូវហានិភ័យដល់ស្ត្រីថែមទៀតផង។ ការការពារ •  បង្កើនទម្លាប់ត្រួតពិនិត្យសុខភាពជាប្រចាំពិសេស ទៅលើជាតិខ្លាញ់ ជាតិស្ករ និងមុខងារតម្រងនោម៖ ស្ត្រីចាប់ពីអាយុ ២០ឆ្នាំដល់ ៥០ឆ្នាំ ឬបុរសអាយុចាប់ពី២០ឆ្នាំទៅ៤០ឆ្នាំគួរត្រួតពិនិត្យសុខភាពរៀងរាល់ ៣-៥ ឆ្នាំម្តង។ ស្ត្រីចាប់ពី៥០ឆ្នាំឡើងទៅគួរធ្វើការត្រួតពិនិត្យសុខភាព រៀងរាល់១ឆ្នាំម្តង។ •  អនុវត្តការរស់នៅល្អ៖ ហាត់ប្រាណជាប្រចាំ យ៉ាងហោចណាស់៣០នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ និង៣ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍  កាត់បន្ថយភាពស្ត្រេស បរិភោគបន្លែ ផ្លែឈើ និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិ សាច់ត្រី ឬសាច់មាន់ឲ្យបានច្រើន ចៀសវាងភេសជ្ជៈដែលមានជាតិស្ករកម្រិតខ្ពស់ និងសាច់ក្រហមច្រើនពេក។ បកស្រាយដោយ វេជ្ជបណ្ឌិត មិន សេងលាប ឯកទេសជំងឺបេះដូងនិងសរសៃឈាមនៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ជំងឺផ្សេងៗ បេះដូង និងសរសៃឈាម សុខភាពស្រ្តី បេះដូង និងសរសៃឈាម សុខភាពស្រ្តី
ចែករំលែក
Top