Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

បញ្ហាមុខជាំ (Melasma) ជាការឡើងនូវពណ៌ក្រម៉ៅនៅលើស្បែកខុសពីប្រក្រតី ដែលជាទូទៅច្រើនកើតចំពោះស្រ្តីច្រើនជាងបុរស ឯតំបន់នៅលើផ្ទៃមុខដែលកើតមានញឹកញាប់ជាងគេ គឺនៅតំបន់ថ្ងាស ថ្ពាល់ផ្នែកខាងលើ និងចំហៀងជិតគុម្ពត្រចៀក ព្រមទាំងចង្កាជាដើម។    ឆ្លើយតបនឹងសំណួរដែលបានលើកឡើងក្នុងចំណងជើង គឺថាកត្តាជំរុញឲ្យកើតមុនមានទំាង២តែម្តង… •កម្តៅថ្ងៃ៖ ជាកត្តាមានឥទ្ធិពលលើស្បែកតាមរយៈការជះនៃកាំពន្លឺ UVA និង UVB  ទៅលើស្បែក ដែលបង្កឲ្យខូចស្បែក និងជាកត្តាជំរុញឲ្យកោសិកាពណ៌នៃស្បែក (Melanin) ធ្វើការបង្កើនចំនួន និងឡើងមកកកកុញនៅលើស្បែក ដែលនាំឲ្យស្បែកឡើងពណ៌ក្រម៉ៅខុសពីធម្មតា។ •កត្តាអ័រម៉ូន៖ អ័រម៉ូនអឺស្ត្រូសែន (Estrogen) របស់ស្ត្រីក៏នាំឲ្យមានការកើនឡើងច្រើនខុសប្រក្រតីនៃកោសិកាពណ៌របស់ស្បែកដូចគ្នា (Melanin) ដោយសារកោសិកាទាំងនោះនឹងធ្វើការប្រមូលផ្តុំច្រើនឡើងជាមួយនឹងការកើនឡើងនៃអ័រម៉ូននេះ ដែលជាទូទៅកើតមានចំពោះស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ស្ត្រីសម្រាលកូនរួចមុន៦ខែ និងស្ត្រីដែលប្រើថ្នាំពន្យារកំណើតប្រភេទ COC (Combined Oral Contraceptive)  ដែលមានបរិមាណ Estrogen ច្រើនជាដើម។   បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ញ៉ែម ណាវី  ឯកទេសសើស្បែកនិងកាមរោគ នៃមន្ទីរពេទ្យបង្អែករាជធានីភ្នំពេញនិងម្ចាស់ «រតនា ពិគ្រោះព្យាបាលជំងឺរោគស្ត្រី សើស្បែក និងកាមរោគ»   យល់ដឹងបន្ថែមពី បញ្ហាជាំមុខ    © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

យោងតាមប្រសាសន៍របស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ប៊ី ពីកូ «ការជ្រុះសក់ដុំៗដោយកន្លែងដែលមើលទៅដូចអង្គែស៊ី ហើយមិនធ្វើឲ្យសក់ស្តើងទាំងអស់ តែបាត់សក់ដុំៗ (មានករណីខ្លះឲ្យសក់ជ្រុះទាំងអស់) គឺត្រូវហៅថា Alopecia areata»។  ជំងឺនេះមិនទាន់ត្រូវបានរកឃើញពីមូលហេតុច្បាស់លាស់នោះទេ គឺដឹងត្រឹមថាកើតឡើងដោយសារប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់មនុស្ស។ យ៉ាងណាមិញ វាមានភាពងាយស្រួលក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ តែពិបាកក្នុងការព្យាបាល ដែលទាមទារឲ្យអ្នកជំងឺគួរតែមកជួបគ្រូពេទ្យឲ្យបានភ្លាមៗ ព្រោះបើទុកឲ្យបញ្ហាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរនឹងពិបាកក្នុងការដោះស្រាយ។  សម្រាប់ការព្យាបាលជំងឺនេះ ៖ -គ្រូពេទ្យនឹងឲ្យអ្នកជំងឺលាបថ្នាំក័រទីកូស្តេរ៉ូអ៊ីតប្រភេទជាក្រែម ជាប្រេង(ointment) ឬជាប្រភេទចាក់ -គ្រូពេទ្យអាចឲ្យប្រើពួក Minoxidil -ការព្យាបាលតាមកាំរស្មី UV ក៏ផ្តល់នូវលទ្ធផលល្អសម្រាប់ការព្យាបាលជ្រុះសក់ប្រភេទនេះដែរ។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិតក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរថា «មិនមានការការពារសម្រាប់ជំងឺ Alopecia areata ទេ»។ ស្វែងយល់កាន់តែច្បាស់អំពី Alopecia Areata  ជាមួយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត ប៊ី ពីកូ វេជ្ជបណ្ឌិតនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

ចែករំលែក

និយមន័យ ជំងឺក្រឡាភ្លើងជាជំងឺដែលកើតលើស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ចាប់ពីសប្តាហ៍ទី ២០ឡើងទៅ។ វាស្តែងចេញនូវសញ្ញា ហើម លើសសម្ពាធឈាម និងលើសជាតិប្រូតេអ៊ីនក្នុងទឹកនោម។ ប្រសិនបើមិនមានការព្យាបាលបានត្រឹមត្រូវទេនោះ វាអាចបណ្តាលឲ្យស្ត្រីប្រកាច់ និងប្រឈមនឹងបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរដល់ជីវិត។ ជំងឺនេះត្រូវបានរកឃើញថា កើតមានច្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់ នៅប្រទេសកម្ពុជាយើង។   រោគសញ្ញា ភាគច្រើនស្ត្រីដែលប្រឈមនឹងបញ្ហានេះ ច្រើនបង្ហាញឲ្យឃើញនូវរោគសញ្ញាមួយចំនួនរួមមាន៖ • ហើមជើង ព្រមទាំងហើមពេញខ្លួន • ឈឺក្បាល វិលមុខ និងស្រវាំងភ្នែក • ក្អួតចង្អោរ និងឈឺចុកក្រោមឆ្អឹងជំនី • កូនមានសភាពតូចជាងអាយុធម្មតា • សម្ពាធឈាមផ្នែកខាងលើ (Systolic Pressure)>140 mmHg • សម្ពាធឈាមផ្នែកខាងក្រោម (Diastolic Pressure)>90 mmHg • ជាតិប្រូតេអុីនក្នុងទឹកនោម > 300 mg/24h។ មូលហេតុជំងឺក្រឡាភ្លើងកើតឡើងពីកំហុសនៃការកាច់សម្បុករបស់គភ៌ ដែលធ្វើឲ្យការផ្តល់ឈាមពីម្តាយទៅកូនតាមរយៈសុក ដំណើរការមិនបានល្អ។   កត្តាប្រឈម ស្ត្រីអាចនឹងមានហានិភ័យកាន់តែខ្ពស់ក្នុងការកើតជំងឺក្រឡាភ្លើង ប្រសិនបើពួកគាត់មានកត្តាប្រឈមដូចខាងក្រោម៖ • ស្ត្រីដែលធ្លាប់មានជំងឺនេះពីមុនមក • ស្ត្រីវ័យចំណាស់ដែលមានអាយុលើសពី ៤០ឆ្នាំ • ស្ត្រីដែលមានជំងឺលើសឈាមស្រាប់ និងទឹកនោមផ្អែមស្រាប់ • ស្ត្រីមានកូនលើកដំបូង • ស្ត្រីដែលមានជំងឺទាក់ទងនឹងកំណកឈាម • ស្ត្រីមានបញ្ហាតម្រងនោម • ស្ត្រីមានកូនភ្លោះ និងស្ត្រីដែលមានកូនលើសពីពីរ។ ផលវិបាក ជាទូទៅស្ត្រីដែលមានជំងឺនេះ អាចមានផលវិបាកដូចជា៖ • ប្រកាច់ • មានកំណកឈាមខាងក្រោមសុក • វិវឌ្ឍជា HELLP Syndrome បែកគ្រាប់ឈាម ថយចុះផ្លាកែត និងថយចុះមុខងាររបស់ថ្លើម • Disseminated intravascular coagulation • មានបញ្ហាតម្រងនោមស្រួចស្រាវ • លើសសារធាតុខ្លាញ់ក្នុងកោសិកាថ្លើម(Acute Fatty Liver) • ឈាមទៅចិញ្ចឹមខួរក្បាលមិនដល់ (Cerebral Ischemia) • Retinal Detachment • កូនក្នុងផ្ទៃលូតលាស់យឺត ឬស្លាប់ក្នុងផ្ទៃ។   ការព្យាបាល ចំពោះស្ត្រីដែលមានជំងឺក្រឡាភ្លើង ចាំបាច់ត្រូវតែសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ រួមជាមួយនឹងការថែទាំយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ទាំងម្តាយ និងកូនក្នុងផ្ទៃ។ សូមបន្ថែមថា ដើម្បីព្យាបាលស្ត្រីឲ្យជាសះស្បើយ គឺតម្រូវឲ្យកូនសម្រាលតាមបែបធម្មជាតិ ឬតាមវិធីវះកាត់ អាស្រ័យនឹងស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់អ្នកជំងឺ។   គួរបញ្ជាក់ថា គ្រប់ស្ត្រីទាំងអស់គួរធ្វើការពិនិត្យសុខភាព នៅរាល់ពេលដែលលោកអ្នកបាត់រដូវ ជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេស ដែលនៅជិតអ្នកបំផុត។ ករណីស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះស្រាប់ សូមធ្វើការពិនិត្យសុខភាពឲ្យបានទៀងទាត់ជារៀងរាល់ខែព្រោះប្រសិនបើមានរោគសញ្ញានានាដូចបានរៀបរាប់ខាងលើនោះ នឹងអាចទទួលបានការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា។   បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ុយ សុផា វេជ្ជបណ្ឌិតនៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត្រ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ​​​​ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

លោកសាស្រ្តាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត ឱម សិរីវិជិត ជាសាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល និងជាអនុប្រធានសមាគមគ្រូពេទ្យកម្ពុជាផ្នែកជំងឺថ្លើម និងប្រដាប់រំលាយអាហារ   ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC ជាជំងឺបង្កដោយវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទC នៃក្រុម Flaviviridae មានលក្ខណៈធ្វើឲ្យរលាកថ្លើមភាគច្រើនពី ៧០% ទៅ៨០%វិវឌ្ឍន៍ទៅរកសភាពរ៉ាំរ៉ៃ  រីឯ២០% ទៅ៣០%ទៀត អាចវិវឌ្ឍន៍ទៅជាសះស្បើយដោយខ្លួនឯង។ មានមេរោគជាច្រើនដែលធ្វើឲ្យថ្លើមរលាកដូចជា មេរោគវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ A  B C D E F និង G ក៏ប៉ុន្តែអ្វីដែលពិភពលោកបច្ចុប្បន្នជួបនូវបញ្ហានោះ គឺវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ C និង B ដែលជាប្រភេទជំងឺអាចមានភាពរ៉ាំរ៉ៃ ធ្វើឲ្យមនុស្សស្លាប់ជាច្រើនម៉ឺននាក់ក្នុងមួយឆ្នាំៗ។   តើរលាកថ្លើមប្រភេទ Cខុសពីរលាកថ្លើមប្រភេទ B ដូចម្តេច? ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទCខុសពីជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ Bដោយកត្តាផ្សេងៗ៖ • ទាក់ទងនឹងចំនួនទូទៅលើពិភពលោក និងនៅប្រទេសយើង៖ អ្នករលាកថ្លើមប្រភេទ C មានចំនួនទូទៅលើពិភពលោក ១៧០លាននាក់ ចំណែកមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ Bមានចំនួន ៣៥០លាន។ នៅប្រទេសកម្ពុជា មេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ Cមានអត្រា ៤% ចំណែកមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ Bមាន១០% តួលេខនេះ យើងអាចចំណាំបានថាខុសគ្នា ២ដង។ • នៅប្រទេសយើងក៏ដូចនៅលើពិភពលោកដែរចំនួនមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C មានជាមធ្យមក្នុងខ្លួនអ្នកឈឺពី១០លានទៅ១០០លានក្នុងឈាម១មីលីលីត្រ ចំណែកមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B អាចមានរហូតដល់ ១០០០លានឬលើសពីនេះទៀត។ • មេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C មានភាពផុយស្រួយជាងមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B ពេលនៅក្រៅខ្លួនមនុស្ស។ ចំណុចដែលរៀបរាប់មកខាងលើនេះហើយដែលបង្ហាញពីការចម្លងរោគផ្សេងៗដូចជាការរស់នៅក្បែរគ្នាក្នុងផ្ទះតែមួយពីម្តាយមកកូន ឬតាមការរួមភេទ មេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C មានអត្រាចម្លងទាបជាងមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B។ • ចំពោះអត្រាមរណភាពដែលបណ្តាលដោយមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C លើពិភពលោក បច្ចុប្បន្នក្នុង ១ឆ្នាំៗមានចំនួន ៣៥ម៉ឺននាក់ ចំណែកមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B មានចំនួន ៦០ម៉ឺននាក់។ (Data WHO 2016) • មេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C បច្ចុប្បន្ន មិនទាន់មានវ៉ាក់សាំង (Vaccine) ឬ សេរ៉ូម អ៊ីមុយណូក្លូប៊ុយលីន (Serum Immunoglobulin ) ចាក់ការពារដូចមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B ទេ។ • ទាក់ទងទៅនឹងការចម្លង៖ មេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទC កម្រចម្លងក្នុងក្រុមគ្រួសារពីប្តីមកប្រពន្ធតាមការរួមរ័ក្ស ឬពីម្តាយមកកូននៅពេលសម្រាលឡើយ អត្រាចម្លងនេះមានត្រឹមតែ ៣%-១០%ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែការចម្លងតាមរយៈការរួមរ័ក្សនេះអាចកើនដល់ ១៨%ក្នុងករណីមានជំងឺកាមរោគ (Sexually Transmitted Diseases) ដែលខុសពីរលាកថ្លើមប្រភេទB៖ ការចម្លងក្នុងសមាជិកគ្រួសារក្នុងផ្ទះតែមួយ (House Hold Contact) តាមរយៈការរួមភេទនិងតាមការចម្លងពីម្តាយមានផ្ទុកវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទBមកកូនមានអត្រានៃការឆ្លងខ្ពស់ ពី៣០%ទៅ៨០%ឯណោះ។ ការចម្លងផ្សេងៗនៃវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទCភាគច្រើនក្នុងវ័យធំ ប៉ុន្តែវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ Bវិញ ដែលប្រជាជនយើងជួបប្រទះសព្វថ្ងៃនេះភាគច្រើនការចម្លងមានតាំងពីក្មេងមុនអាយុ៥ឆ្នាំ ឬឆ្លងពីម្តាយដែលឈឺជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទBនៅពេលប្រសូត ឯមួយចំនួនទៀតគឺជំងឺឆ្លងតាមជីវិតរស់នៅក្នុងវ័យធំ។ • ទាក់ទងទៅនឹងការវិវឌ្ឍ៖ ចំពោះមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C និងBនេះ មុននឹងកកើតជាជំងឺក្រិនឬ មហារីកថ្លើម វាទាមទារនូវពេលវេលាយូរមួយពី ១៥ឆ្នាំឡើងទៅ រាប់ចាប់ពីពេលឈឺរ៉ាំរ៉ៃមក។ ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ Cដែលការវិវឌ្ឍន៍ចេញជាក្រិន ឬមហារីក ច្រើនជួបក្នុងវ័យចំណាស់ភាគច្រើនពីអាយុ ៤០ឆ្នាំឡើងទៅ ចំណែកមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B គ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗយើងអាចជួបពីអាយុ ១៧ឆ្នាំឡើងទៅ។ ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ C រ៉ាំរ៉ៃ វិវឌ្ឍន៍ទៅថ្លើមក្រិនចំនួន ២០% និងមហារីក ៥% ក្នុង១ឆ្នាំ។ • ទាក់ទងទៅនឹងការព្យាបាល៖ ការព្យាបាលមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C មានប្រសិទ្ធភាពអាចឲ្យអ្នកជំងឺជាដាច់រហូតដល់ ៩០-៩៥% ចំណែកមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ Bវិញ ការព្យាបាលបានត្រឹមទប់ការកកើតមេរោគក្នុងខ្លួន កាត់បន្ថយការចម្លងពីមួយទៅមួយ (ក្នុងក្រុមគ្រួសារឬពីម្តាយមកកូន) និងជួយកាត់បន្ថយការវិវឌ្ឍន៍នៃជំងឺក្រិនថ្លើម និងមហារីកថ្លើម។   តំបន់ដែលប្រឈមមុខខ្ពស់ចំពោះជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ C តួលេខខ្ពស់យើងឃើញមាននៅប្រទេសអេហ្ស៊ីបរហូតដល់ ២២% អ៊ីតាលីពី ២ ទៅ៨% ប៉ាគីស្ថាន ៥,៩% តៃវ៉ាន់៥,៥% ជប៉ុន២,៤% ថៃ២,២% និងវៀតណាម ១% ដោយឡែកនៅប្រទេសកម្ពុជាយើង ៤%។ អង្គការសុខភាពពិភពលោកបានធ្វើការវាយតម្លៃជាទូទៅឃើញថា ២% ទៅ៣% នៃប្រជាជនលើពិភពលោក មានប្រព័ន្ធការពារមេរោគ Cនេះក្នុងឈាម (HCV Antibody)។ ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC កើតឡើងប្រហាក់ប្រហែលគ្នាទាំងបុរសនិង ស្ត្រី ហើយភាគច្រើននៅអាយុចាប់ពី៣០ឆ្នាំឡើងទៅ ។   កម្រិតនៃជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ C កម្រិតនៃជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ C គឺសំដៅដល់ការខូចខាតរូបរាងថ្លើម និងមុខងាររបស់វា៖ បច្ចុប្បន្នពិភពលោកវាយតម្លៃជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ Cបានដោយការពិនិត្យទៅលើសាច់ថ្លើមថា តើនៅល្អ ឬចាប់ផ្តើមរឹង ក្រិន(Fibrosis-Cirrhosis) ដោយគេយកសាច់ថ្លើមទៅពិនិត្យ តែបច្ចុប្បន្នគេមានមធ្យោបាយវាស់វែងពីការខូចខាតថ្លើម តាមរយៈឧបករណ៍ Fibroscan និងការពិនិត្យឈាម Fibrotest។ សភាពរឹង ស្ងួត ក្រិនរបស់ថ្លើមនេះ វាមានសារសំខាន់ក្នុងការវាយតម្លៃទៅលើសភាពធ្ងន់ស្រាលនៃជំងឺដែលទាមទារនូវការព្យាបាលជាបន្ទាន់ឬអាចរង់ចាំ។ Fibroscan ឬFibrotestនេះ គេចែកចេញជា ៤កម្រិតគឺ៖ F1-F2-F3-F4 ដែលកម្រិតF4 ត្រូវបានសន្និដ្ឋានថាថ្លើមមានលក្ខណៈ រឹងខ្លាំងឬក្រិន (Cirrhosis)។ ក្រោយពីដឹងថាថ្លើមក្រិនហើយកម្រិត F4 គ្រូពេទ្យមានរូបមន្តវាយតម្លៃថាវាស្ថិតក្នុងភាពធ្ងន់ ឬស្រាលទៅតាមកម្រិត លទ្ធផលឈាមដែលយើងពិនិត្យឃើញ CTP A, CTP B, CTP C។ ការថ្លឹងថ្លែងជំងឺតាមរយៈការរាប់មេរោគ (Viral load) ពិនិត្យពូជមេរោគ (Genotype) និងសភាពនៃថ្លើមរលាកTransaminase ជារឿងបន្ទាប់ ហើយដែលវាសំខាន់នៅពេលព្យាបាល និងធ្វើការតាមដាន។   របៀបឆ្លងនៃវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទC យោងតាមការរៀបរាប់ខាងលើ ការឆ្លងនៃវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ Cក៏មិនខុសគ្នាពីវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ Bដែរ ក្នុងនោះរួមមាន៖ ការចាក់បញ្ចូលឈាមដែលមានផ្ទុកវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ C កង្វះអនាម័យលើសម្ភារៈប្រើប្រាស់មានដូចជាម្ជុល សឺរ៉ាំង កាំបិតវះកាត់ ម្ជុលវិទ្យាសាស្ត្រ សម្ភារៈបង្កើតកូន សម្ភារៈបំពង់ឆ្លុះក្រពះ និងសម្ភារៈផ្សេងៗទៀតដែលត្រូវបានប្រើចាក់ដោតលើសាច់របស់យើង។ តាមការសិក្សាថ្មីៗកត្តាជម្រុញឲ្យឆ្លងជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC នៅប្រទេសយើងឆ្នាំ២០១៥-២០១៦ បានបង្ហាញឲ្យឃើញថា៖ • ៧៦,៥%នៃអ្នកជំងឺថ្លើមប្រភេទ C មានប្រវត្តិជាអ្នកចូលចិត្តចាក់ថ្នាំកាលពី ២០ឆ្នាំមុន ក្រោយពេលសម្រាលកូន ចាក់ថ្នាំលើកសម្រស់ប្រភេទវីតាមីន ដោយប្រើម្ជុលស្ងោរ • ១៧,៤៦% មានប្រវត្តិជាអ្នកចូលចិត្តកែសម្ផស្ស • ១២,៥៦% មានប្រវត្តិជាអ្នកសាក់លើសាច់ជាអក្សរ ឬរូបភាព • ៩,២៩% មានប្រវត្តិជាអ្នកធ្លាប់បញ្ចូលឈាម។   រោគសញ្ញានៃជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC • ក្នងដំណាក់កាលដំបូង ដែលថ្លើមមិនទាន់រឹង គឺក្នុងដំណាក់កាលរលាករ៉ាំរ៉ៃ និងថ្លើមកម្រិត F1-F2-F3 គេសង្កេតឃើញសញ្ញាមានតែ ១០%ប៉ុណ្ណោះ រួមមាន អស់កម្លាំង ញ៉ាំអាហារមិនសូវឆ្ងាញ់ ពិបាកក្នុងការរំលាយអាហារ ហេលហល់។ ចំណែកឯ៩០%មិនចាប់អារម្មណ៍ពីសញ្ញាឈឺ ឬក៏គ្មានសញ្ញាតែម្តង។ • អ្នកជំងឺក៏មានផងដែរ (5-10%) នូវជំងឺឈឺសន្លាក់ដៃជើងដែលផ្លាស់ប្តូរពីមួយកន្លែងទៅមួយកន្លែង (Rheumatism) ជំងឺរលាកក្រពេញ (Thyroid) ជំងឺទឹកនោមផ្អែម(Diabetes type 2) ជំងឺទឹកនោមប្រៃ(Nephritis)  ជំងឺកកអាល់ប៊ុយមីនក្នុងសរសៃឈាម (Cryoglobulinemia) ជំងឺស្ងួតទឹកមាត់ ទឹកភ្នែក(Sjogren’s Syndrome) ជំងឺលើប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទដូចជា ការខូចខាតក្នុងការចងចាំ ភ្លេចមុខភ្លេចក្រោយ មានលក្ខណៈភ័យៗ មិនទុកចិត្តខ្លួនឯង (Cognitive impairment) ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត(Depression)។                                                   ជំងឺឱកាសនិយមចំពោះអ្នកជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC តាមការសង្កេតជាទូទៅលើសកលលោក គេពុំបាននិយាយពីជំងឺឱកាសនិយមចំពោះអ្នកមានមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ Cទេ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកជំងឺប្រភេទនេះ ច្រើនខ្សោយជាងអ្នកធម្មតាហើយឆាប់ទទួលជំងឺផ្សេងៗហើយក៏ក្រជា ដូចជាផ្តាសាយរាករូស។ល។     ករណីណាដែលអ្នកជំងឺគួរទៅជួបជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យជំនាញ? ប្រជាពលរដ្ឋ គួរធ្វើការពិនិត្យឈាមជាប្រចាំរៀងរាល់ឆ្នាំឬ២ឆ្នាំម្តង ពីព្រោះជំងឺនេះ អាចចម្លងចូលខ្លួនយើងដោយមិនមានមូលហេតុច្បាស់លាស់នោះ ២០-៣០%ដែរ។ ក្នុងករណីដែលមានវត្តមានប្រព័ន្ធការពារប្រឆាំងនឹងមេរោគC គួរទៅពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យដើម្បីសួរយោបល់។ ការរាវរកប្រព័ន្ធការពារមេរោគCនេះគួរកុំប្រហែសចំពោះក្រុមប្រជាជនមួយចំនួន ៖ • ធ្លាប់ទទួលការវះកាត់ • ធ្លាប់សាក់រូបលើសាច់ ឬកែសម្ផស្ស • ធ្លាប់ចាក់បញ្ចូលឈាម • ក្រោយការសម្រាលកូន • អ្នកឧស្សាហ៍ធ្វើធ្មេញ • អ្នកឧស្សាហ៍ចៀរកាត់ក្រចក • អ្នកធ្លាប់ឆ្លុះក្រពះ  Fibroscopie • អ្នកឧស្សាហ៍លាងឈាម • អ្នកមានផ្ទុកមេរោគHIV • អ្នកធ្លាប់ប្តូរសរីរាង្គ • អ្នកចាក់ថ្នាំញៀន • កូនកើតពីម្តាយមានផ្ទុកមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C • អ្នកមានដែគូររួមភេទច្រើន • អ្នកនៅជុំវិញ ឬរស់នៅជាមួយអ្នកឈឺ • អ្នកជាប់មន្ទីរឃុំឃាំង • អ្នកធ្លាប់មានរបួសគ្រោះថ្នាក់ក្នុងទ្រង់ទ្រាយណាក៏ដោយ • អ្នកមានTransaminase ឡើង • អ្នកមានមុខរបរត្រូវប៉ះពាល់ ឬប្រឡាក់ឈាមជាញឹកញាប់ ដូចជា ឆ្មប បុគ្គលិកមន្ទីរពិសោធន៍ក្រុមគ្រូពេទ្យវះកាត់ គ្រូពេទ្យដែលឧស្សាហ៍ប៉ះពាល់ឬស្ទាបអ្នកជំងឺ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC ដំបូងបំផុត ត្រូវធ្វើការពិនិត្យរកវត្តមានប្រព័ន្ធការពារប្រឆាំងនឹងមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C (HCV antibody) តាមបច្ចេកទេស ELISA ឬEIA។ ចំពោះអ្នកជំងឺមួយចំនួនដែលមានសភាពខ្សោយពេក ដូចជាកើតអេដស៍ ឬថ្លើមក្រិនខ្លាំងទៅហើយ ឬអេដស៍ រួមជាមួយនឹងក្រិនថ្លើម ឬជំងឺកកអាល់ប៊ុយមីនក្នុងសរសៃឈាម (Cryoglobulinemia) ការរកប្រព័ន្ធការពារប្រឆាំងនឹងមេរោគ C អាចអវត្តមានក្នុងឈាម ក្នុងករណីពិសេសនេះចាំបាច់ត្រូវរាប់មេរោគក្នុងឈាម ដែលត្រូវធ្វើបន្តទៀត ដើម្បីបញ្ជាក់រកការពិតនៃជំងឺ។ បន្ទាប់មកត្រូវធ្វើការបកស្រាយលទ្ធផលដោយគ្រូពេទ្យឯកទេសថ្លើម។ ការព្យាបាល ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ២០១៤-២០១៦នេះ ប្រជាជនលើសកលលោកត្រូវបានណែនាំឲ្យប្រើប្រាស់ប្រភេទថ្នាំគ្រាប់ដែលមានប្រសិទ្ធភាពអាចជាដាច់រហូតដល់ ៩០%-៩៥% និងមិនត្រឡប់មកវិញទេ។ នៅប្រទេសយើងថ្នាំមាន ២-៣ប្រភេទ ហើយការព្យាបាលចែកចេញជារូបភាពផ្សេងៗខុសៗគ្នាទៅតាមប្រវត្តិជំងឺដូចជា៖ • អ្នកជំងឺមិនធ្លាប់ព្យាបាល • អ្នកជំងឺធ្លាប់ព្យាបាលម្តង ឬ២ដងមិនជា • អ្នកជំងឺនៅថ្លើមល្អ ឬក្រិន ឬទាចទឹក។ ការព្យាបាលមានលក្ខណៈខុសគ្នាពីការបញ្ចូលថ្នាំ ២មុខ ឬ៣មុខរយៈពេល២ខែ ឬ៣ខែ ឬ៦ខែ ឬអាចលើសក្នុងករណីចាំបាច់។ បន្ទាប់ពីព្យាបាលអស់មេរោគអ្នកជំងឺនឹងមានសង្ឃឹមថ្មីក្នុងជីវិតហើយក៏ជាការលើកទឹកចិត្តមួយដល់អ្នកជំងឺដែលទទួលវិបត្តិផ្លូវចិត្តជាយូរមកហើយ ជារឿងប្រសើរបំផុតដែលត្រូវធ្វើ ព្រោះយើងអាចជាដាច់។ ក្រោយពីព្យាបាលជាហើយ សញ្ញាពិបាកក្នុងខ្លួនដូចជាឈឺសន្លាក់ រមរឹតខ្លួន នឹងបាត់ពី៥០%ទៅ៧០% ប៉ុន្តែក៏នៅមានបន្សល់សញ្ញាខ្លះៗដូចជា៖ • ការខូចខាតលើប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទដែលពិបាកនឹងវិលត្រឡប់មកធម្មតាវិញឲ្យបាន ១០០%ទេដូចជា៖ ការភ្លេចភ្លាំង ឆាប់តូចចិត្ត ឆាប់ខឹងជាដើម។ • ចំពោះសញ្ញាផ្សេងៗដូចជា ឈឺពោះ សៀតឆ្អឹត ពិបាករំលាយអាហារ ឈឺសន្លាក់ អាចនឹងមានការធូរស្រាលច្រើន ៧០%។ • ចំពោះសភាពក្រិនរបស់ថ្លើម វាមានភាពវិវឌ្ឍន៍ទៅ៣យ៉ាង៖ ១. ថ្លើមរឹងចាប់ផ្តើមវិវឌ្ឍន៍មកទន់វិញ (៣០-៥០%) តាមវ័យចាស់ ឬក្មេង ២. ថ្លើមនៅដដែល គ្រាន់តែអស់មេរោគ (៤០%) ៣. ថ្លើមវិវឌ្ឍន៍ទៅមុខទៀត រឹងទៅរឹងទៅ ៥%។ការព្យាបាលដោយបំបាត់មេរោគពីក្នុងខ្លួនជារឿងប្រសើរ តែមិនគ្រប់គ្រាន់ដោយហេតុថា ក្នុងករណីមួយចំនួន ថ្លើមរបស់អ្នកជំងឺរឹងទៅហើយ ឬក្រិននេះ ក្រោយការព្យាបាលអស់មេរោគ ក៏នៅតែមួយចំនួនតូច វិវឌ្ឍន៍ទៅមុខសន្សឹមៗ ដូចជាមិនបានទទួលការព្យាបាលអញ្ចឹងដែរ។ ករណីនេះ យើងឃើញមានលើមនុស្សវ័យចំណាស់ដែលអ្នកជំងឺត្រូវឧស្សាហ៍តាមដានផង ក្រោយការជាសះស្បើយហើយនោះ។   តើមានកត្តាអ្វីខ្លះដែលបង្កើតឲ្យមានហេតុការណ៍អាក្រក់ក្រោយពេលធ្វើការព្យាបាលឲ្យជាហើយនោះ? ត្រង់ចំណុចនេះវិទ្យាសាស្រ្តមិនទាន់បានបំភ្លឺឲ្យបានច្បាស់លាស់នៅឡើយទេ ប៉ុន្តែយើងអាចឃើញកត្តាអាក្រក់មួយចំនួនដែលមានឥទ្ធិពលដល់សុខភាពរបស់ថ្លើម ៖ • ការពិសាសារធាតុខ្លាញ់ច្រើនក្នុងរបបអាហារប្រចាំថ្ងៃ • ការប្រើប្រាស់ឱសថប្រចាំថ្ងៃមួយចំនួន ដូចជាថ្នាំបញ្ចុះជាតិខ្លាញ់ ថ្នាំបេះដូង ថ្នាំលើសឈាម ថ្នាំទឹកនោមផ្អែមដែលមានប្រតិកម្មជាមួយនឹងថ្លើមចំពោះឱសថទាំងនេះ គួរសួរនាំគ្រូពេទ្យក្នុងការប្រើប្រាស់រយៈពេលយូរ ជាពិសេសគ្រូពេទ្យឯកទេសថ្លើម។ • ការពិសាសុរា • ការពិសាបន្លែផ្លែឈើ ឬម្ហូបអាហារកំប៉ុងដែលមានសារធាតុពុលគីមីនៅក្នុង • ការប្រើវីតាមីនលើសចំនួនលើថ្លើមដែលជាហើយ ប៉ុន្តែនៅខ្សោយដូចជាវីតាមីន A វីតាមីន D វីតាមីន E  វីតាមីនK និងសារធាតុដែក។   ដំបូន្មានសំខាន់ៗក្នុងពេល និងក្រោយពេលព្យាបាល ដែលត្រូវណែនាំដល់អ្នកជំងឺ៖ • ចៀសវាងនូវម្ហូបអាហារ ភេសជ្ជៈ និងឱសថដែលមិនល្អសម្រាប់ថ្លើម ដូចបានរៀបរាប់ខាងលើស្រាប់។ • គួរពិសានូវសារជាតិប្រូតេអីុន ដូចជាសាច់ត្រី សាច់បសុបក្សី និងពពួកសណ្តែក ពិសេសសណ្តែកសៀង។ • ធ្វើការហាត់ប្រាណជាប្រចាំ ដោយការដើរ ហែលទឹក លើកដៃលើកជើង ១ថ្ងៃ៣០នាទី ជាការសមរម្យ ហើយចៀសវាងនូវលំហាត់ប្រាណណាដែលមានលក្ខណៈហក់លោតខ្លាំងពេក។ • ការប្រើប្រាស់នូវសារជាតិប្រៃ ស្ករ ខ្លាញ់ត្រូវមានកម្រិតកំណត់ រីឯកាហ្វេ និងសូកូឡា ក៏គួរចៀសវាង ពិសេសអ្នកក្រិនថ្លើមខ្លាំង។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ អ្នកជំងឺត្រូវចេះព្យាបាលស្រេ្តស (stress) ដោយខ្លួនឯងដូចជា ការធ្វើសមាធិ  ពិសាសារធាតុប្រូតេអ៊ីនឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ព្រមទាំងកាត់បន្ថយនូវការងារធ្ងន់ៗមួយចំនួន។   ផលវិបាកចំពោះអ្នកជំងឺ  ករណីមិនដឹងខ្លួនឬមិនទៅជួបគ្រូពេទ្យឲ្យបានទាន់ពេលវេលាអ្នកជំងឺនឹងបន្តការវិវឌ្ឍន៍ដល់ដំណាក់កាលក្រិនថ្លើម មានដុំមហារីកនៅថ្លើម អ្នកជំងឺនឹងហេវហត់  ស្គម មានសរសៃឈាមតូចៗនៅដើមទ្រូង អាចមានទាចទឹកប៉ោងពោះ លឿងភ្នែក ទឹកនោមលឿង ឆ្អល់ក្រពះជាប្រចាំ ធ្លាយសរសៃឈាមក្នុងបំពង់អាហារ (ក្រពះ បំពង់ក ពោះវៀន) បណ្តាលឲ្យក្អួតឈាមស្លាប់។ ចំពោះដំណាក់កាលចុងក្រោយបំផុត អ្នកជំងឺអាចនិយាយវង្វេងវង្វាន់ ដេកមិនលក់ សន្លប់ ម្រាមដៃញ័រស្លាប់តែម្តងដោយសារជាតិពុលឡើងពេញខ្លួន។   សម្រាប់ការយល់ដឹងបន្ថែម លោកអ្នកអាចសាកសួរបន្ថែមពីលោកសាស្រ្តាចារ្យផ្ទាល់ ៖ លេខទូរស័ព្ទ ០១២ ៨០៩ ២៨០ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ​​​​ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

តើអ្នកបានយល់ដឹងអ្វីខ្លះហើយអំពី«ជំងឺថ្លើម»? ដើម្បីឲ្យមិត្តអ្នកអានអាចស្វែងយល់ពីជំងឺថ្លើមតាមប្រភេទ និងវ៉ាក់សាំងសម្រាប់ជំងឺនេះផងនោះ ក្រុមការងារក៏បានរៀបចំធ្វើការប្រមូលផ្តុំអត្ថបទដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ជូននៅខាងក្រោមនេះតែម្តង ៖  ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទAមិនធ្ងន់ធ្ងរតែស្រួចស្រាវ ជាប្រភេទមួយនៃជំងឺរលាកថ្លើមដែលបង្កឡើងដោយវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទA (HAV) ដែលស្ថិតក្នុងក្រុមវីរុស RNA ដែលបណ្តាលឲ្យមានជំងឺរលាកថ្លើម តែវានឹងជាទៅវិញដោយឯកឯងចំពោះបុគ្គលដែលមានសុខភាពមាំមួន មិនតែប៉ុណ្ណោះប្រព័ន្ធការពាររបស់យើងនឹងបង្កើតជាអង្គបដិបក្ខដោយខ្លួនឯង ដើម្បីទប់ស្កាត់ការចម្លងរោគនៅពេលក្រោយ… លោកឧកញ៉ាសាស្រ្តាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត តាន់ គីមមេង នាយកប្រតិបត្តិនៃមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រ HOPE  ក៏បានបកស្រាយលើឃ្លាដែលគេបានលើកឡើងថា “ទឹកដូងអាចព្យាបាលជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទA” ថា…   រលាកថ្លើមប្រភេទ B៖ ប្រឈមមុខខ្ពស់នៅតំបន់អាស៊ី លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សុខ ហ៊ាង ឯកទេសក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើមនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ បានឲ្យនិយមន័យ ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទB ជាជំងឺដែលបង្កឲ្យថ្លើមរលាកតាមរយៈវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ B ដែល ស្ថិតនៅក្នុងក្រុម Hepadnaviruses ដែលជាប្រភេទវីរុសផ្គុំឡើងពីខ្សែ DNA ហើយមានទំហំ៤២ណាណូម៉ែត្រ ប្រហាក់ប្រហែលនឹងមេរោគអេដស៍។ លោកបានបន្តថា អត្រាឆ្លងមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ B គឺខ្ពស់ជាងមេរោគអេដស៍ ១០០% ព្រោះមេរោគនេះអាចស្ថិតនៅមជ្ឈដ្ឋានខាងក្រៅ៧ថ្ងៃ ដូចនេះវាអាចឆ្លងទៅមនុស្សដទៃបានយ៉ាងងាយ។ មេរោគនេះ ត្រូវបានចម្លងទៅតាមការប៉ះពាល់ឈាមមានដូចជា… ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ C ជាទូទៅ ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទសេឆ្លងតាមរយៈ ៖ ការប្រើប្រាស់របស់មុតស្រួច ដែលប្រលាក់ឈាមអ្នកជំងឺដែលផ្ទុកវីរុសប្រភេទសេនេះ និង ការរួមភេទដែលមានដៃគូច្រើនដោយមិនបានប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យជាដើម ហើយវីរុសនេះមិនឆ្លងតាមការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នានោះទេ ចំណែកឯការបរិភោគអាហារជាមួយគ្នាក៏មិនអាចបណ្តាលអោយឆ្លងដែរ។ ស្វែងយល់បន្ថែមពីជំងឺនេះជាមួយលោកវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ហាក់ ចាន់ភក្តី ឯកទេសថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងឬសដូងបាតនៃគ្លីនិកឯកទេសអេគីប។ ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទE អាចវិវឌ្ឍទៅជារលាកថ្លើមរ៉ាំរ៉ៃឬទេ? វាបណ្ដាលមកពីវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ E ប៉ុន្តែមិនវិវឌ្ឍទៅជាជំងឺរលាកថ្លើមធ្ងន់ធ្ងរ ឬរ៉ាំរ៉ៃនោះទេ ដែលមានលក្ខណៈខុសពីជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទB និងC ហើយវាអាចនឹងជាសះស្បើយទៅវិញក្នុងរយៈពេលពី២ទៅ៣ខែដោយពុំចាំបាច់ទទួលការព្យាបាល។ អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត វង ច័ន្ទលីណា គ្រូពេទ្យឯកទេសក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម និងឫសដូងបាតនៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ហើយក៏ជាសាស្រ្ដាចារ្យនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្ដសុខាភិបាលបានបញ្ជាក់ថា «ទោះបីវាគ្មានភាពកាចសាហាវហើយករណីអាចមានតែ៥%ដែលអាចនឹងវិវឌ្ឍទៅជាជំងឺរលួយថ្លើម យើងក៏ត្រូវ…» អ្វីដែលត្រូវស្វែងយល់ពីតេស្តរកមេរោគរលាកថ្លើម តាមប្រសាសន៍របស់ឱសថបណ្ឌិតឯកទេសវេជ្ជជីវសាស្រ្ត តោ ពើទី «ការធ្វើតេស្តរកមេរោគថ្លើម គឺជាការរាវរកវត្តមាននៃមេរោគថ្លើមនៅក្នុងឈាមរួមជាមួយវត្តមាននៃអង់ទីក័រប្រឆាំងនឹងមេរោគផងដែរ។» តេស្តសម្រាប់មេរោគនីមួយៗ គឺមានលក្ខណៈខុសៗពីគ្នាដែលមានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងអត្ថបទ ដែលក្នុងនោះ គាត់ក៏បានលើកឡើងអីភាពចាំបាច់នៃការធ្វើតេស្តនេះផងដែរ។ ករណីសិក្សាលើជំងឺរលាកថ្លើម ៣ករណីសិក្សាត្រូវបានលើកឡើង និងបកស្រាយដោយវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ ដើម្បីស្រាយចម្ងល់ដល់មិត្តអ្នកអានជាអ្នកដែលជួបប្រទះនឹងបញ្ហាផ្ទាល់ ក៏ដូចជាចំណេះដឹងសម្រាប់អ្នកចង់សិក្សាស្វែងយល់។  REGORAFENIB ឱសថថ្មីសម្រាប់មហារីកថ្លើម ក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំចុងក្រោយ “ជម្រើសនៃការព្យាបាល មហារីកថ្លើម នៅមានកម្រិត ហើយវាជាលើកទី ១ ដែល FDA បានយល់ស្របឲ្យមានការប្រើប្រាស់ថ្នាំ Regorafenib លើអ្នកជំងឺមហារីកថ្លើម ក្នុងករណីដែលអ្នកជំងឺ មានភាពស៊ាំទៅនឹងឱសថ Sorafenib” នេះបើតាមប្រសាសន៍របស់វេជ្ជបណ្ឌិត Richard Pazdur ប្រធានផលិតផល ផ្នែកលោហិតសាស្រ្ត និងជំងឺមហារីក ប្រចាំមជ្ឈមណ្ឌលវាយតម្លៃ និងស្រាវជ្រាវឱសថរបស់ FDA… Sofosbuvir ឱសថថ្មីព្យាបាលជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC ជាជំងឺរលាកថ្លើមមួយប្រភេទដែលបង្កឡើងដោយវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទC។ ជំងឺនេះត្រូវបានគេដឹងថាមិនមានវ៉ាក់សាំងចាក់ សម្រាប់បង្ការការកើតជំងឺនេះឡើយ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត នេះក៏ជាជំងឺដែលពិបាកក្នុងការព្យាបាលឲ្យជាផងដែរ។ យ៉ាងណាមិញ ឱសថថ្មីត្រូវបានរកឃើញ និងអាចព្យាបាលជំងឺនេះ ដោយគ្រាន់តែលេបក្នុងមួយថ្ងៃតែម្តងប៉ុណ្ណោះ។ Sofosbuvir គឺជាថ្នាំប្រើលេបតាមមាត់ដែលជាឱសថអសកម្ម (Prodrug) ប្រភេទនុយក្លេអូទីត មានប្រសិទ្ធភាពប្រឆាំងនឹងអង់ស៊ីមNS5B polmerase នៃវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទC។ ថ្នាំនេះ ត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយសហរដ្ឋអាមេរិក សហព័ន្ធអឺរ៉ុប ប្រទេសកាណាដា និងតំបន់ផ្សេងទៀត ថាជាថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC… ថ្នាំ Mavyret សម្រាប់ជំងឺរលាកថ្លើម C ក្រោមការសម្រេចពីFDA Mavyret ជាឱសថរួមបញ្ចូលពី glecaprevir និង  pibrentasvir ត្រូវបានប្រើប្រាស់រយៈពេល ៨សប្តាហ៍ដំបូងក្នុងការព្យាបាលជំងឺរលាកថ្លើម C ក៏ដូចជាចំពោះអ្នកជំងឺមានបញ្ហាតម្រងនោមកម្រិតមធ្យម ឬធ្ងន់ធ្ងរ និងអ្នកកំពុងទទួលការព្យាបាលដោយការលាងឈាម។ ប្រសិទ្ធភាព និងសុវត្ថិភាពរបស់ឱសថ Mavyret បានមកពីការសិក្សាស្រាវជ្រាវដោយមានការចូលរួមពីមនុស្សពេញវ័យប្រមាណ ២,៣០០ នាក់ដែលបានឆ្លងនូវជំងឺរលាកថ្លើម C (HCV) ប្រភេទហ្សែន (genotype) ១, ២, ៣, ៤, ៥ និង៦… កំណត់សម្គាល់ ៖ សូមចុចលើចំណងជើង ដើម្បីអានអត្ថបទពេញ... © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

យោងតាមរបាយការណ៍អង្គការសុខភាពពិភពលោក និងអង្កេតប្រជាសាស្ត្រ ជំងឺកង្វះអាហារូបត្ថម្ភលើកុមារកម្ពុជាមានការធ្លាក់ចុះជាងពីមុន តែចំនួននៃកុមារមានបញ្ហានេះ នៅតែត្រូវបានគេចាត់ទុកថានៅខ្ពស់នៅឡើយ ដោយជាមធ្យម ក្មេងដែលត្រូវសម្រាកនៅពេទ្យកុមារជាតិដោយសារជំងឺ Marasmus និង Kwashiorkor មានប្រមាណពី៨០​ ដល់១០០នាក់ក្នុងមួយឆ្នាំ។ បើទោះបីជាសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសកម្ពុជាយើងមាន ការកើនឡើងក៏ដោយ តែមាតាកម្ពុជាយើងនៅខ្វះខាតចំណេះដឹងក្នុងការចិញ្ចឹមបីបាច់កូនឲ្យបានត្រឹមត្រូវ មាតាខ្លះមិនបានបំបៅដោះកូនដោយទឹកដោះម្តាយ និងពុំបានផ្តល់អាហារបន្ថែមឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ចាប់ពីកូនមានអាយុ៦ខែឡើងទៅ។   ជំងឺ Marasmus  Marasmus គឺជាជំងឺកង្វះអាហារូបត្ថម្ភធ្ងន់ធ្ងរដែលបណ្តាលមកពីខ្វះថាមពលសឹងតែគ្រប់មុខ ធ្វើឲ្យទម្ងន់របស់គាត់តិចជាង៦០%នៃទម្ងន់រំពឹងទុកធម្មតា ធៀបទៅនឹងអាយុ៖ • ទម្ងន់/អាយុ < -2 DS ជា Marasmus កម្រិតល្មម • ទម្ងន់/អាយុ < -3 DS ជា Marasmus ធ្ងន់ធ្ងរ។ Marasmus កើតឡើងពីកង្វះថាមពលធ្ងន់ធ្ងរស្ទើរគ្រប់ប្រភេទប្រភពថាមពល (ប្រូតេអ៊ីន លីពីត​ ជាតិស្ករ)។ ការខ្វះប្រភពថាមពលទាំងនេះ បណ្តាលមកពី៖ • ការបង្ករោគដោយវីរុស បាក់តេរី ឬប៉ារ៉ាស៊ីត ដែលធ្វើឲ្យកុមារញ៉ាំអាហារបានតិចជាងធម្មតា • ជំងឺរាករ៉ាំរ៉ៃ ដូចជាជំងឺរាកមួល ឬមានព្រូន ឬដង្កូវនៅក្នុងពោះ ដែលធ្វើឲ្យកុមារញ៉ាំតិច បាត់បង់អាហារទៅឲ្យពពួកព្រូន ឬពោះវៀនស្រូបមិនបានល្អ។   ក្មេងដែលមានជំងឺ Marasmus មានរូបរាងស្គមស្គាំងខ្លាំង ឃើញតែឆ្អឹង បាត់សាច់ដុំ និងខ្លាញ់ ជាពិសេសសាច់ដុំដើមដៃនិងសាច់ដុំគូថ សាច់ត្រជាក់ខ្លាំង តែអាចក្តៅខ្លួន ប្រសិនបើមានការបង្ករោគដោយពពួកមេរោគ បាត់បង់ជាតិទឹក និងស្លេកស្លាំង។ មានសញ្ញាទាក់ទងនឹងភ្នែក ដែលកើតឡើងដោយសារ តែខ្វះវីតាមីនអា។ ករណីធ្ងន់ធ្ងរ កុមារអាចនឹងឈានដល់ Shock (សម្ពាធឈាមធ្លាក់ចុះ ជីពចរខ្សោយ បេះដូងដើរញាប់) ពោះឡើងប៉ោង ដែលសញ្ញាទាំងនេះ អាចប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិតរបស់កុមារ។   ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យលើជំងឺ Marasmus មានដូចជា៖ • ដំបូងបំផុតគឺសាកសួរពីប្រវត្តិរបស់អ្នកជំងឺ លើរបៀបនៃការចិញ្ចឹមកូន និងរបៀបហូបចុករបស់គាត់ ដូចជាមិនបានបំបៅដោះកូន ឬបំបៅក្នុងរយៈពេលខ្លី ផ្តល់អាហារមិនមានសាច់ មិនមានជីជាតិគ្រប់គ្រាន់ ដូចជាបបរស ឬឲ្យកូនញ៉ាំតិចតួចពេក។ • ការពិនិត្យមើលការលេចឡើងនូវរោគសញ្ញាស្គមស្គាំងខ្លាំង ឃើញតែឆ្អឹង ដូចទៅនឹងរោគសញ្ញាដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ។ • ក្រៅពីនេះ គ្រូពេទ្យនឹងធ្វើផលធៀបរវាងទម្ងន់ និងអាយុរបស់ក្មេង។ បើផលធៀបនេះ ទាបជាងឬស្មើនឹង -2DS ជាបញ្ហា Marasmus កម្រិតល្មម តែបើផលធៀបនេះ ទាបជាងឬស្មើ -3DS នោះជា Marasmus ធ្ងន់ធ្ងរ។   ជំងឺ Kwashiorkor Kwashiorkor ជាទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ ដែលខ្វះតែជាតិប្រូតេអ៊ីនតែមួយប្រភេទប៉ុណ្ណោះ។ នេះដោយសារតែទារកត្រូវម្តាយផ្តាច់ ដោះ ហើយមិនបានផ្តល់អាហារឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់​ និងតាមធម្មតា ទារកត្រូវបានផ្តល់ឲ្យបៅទឹកស្ករ ឬទឹកដោះគោខាប់ជំនួស ដែលអាហារប្រភេទនេះ​ សម្បូរតែជាតិកាបូអ៊ីដ្រាត មិនមានជាតិប្រូតេអ៊ីន។   Kwashiorkor ជាភាសារបស់ Ghana មានន័យថា ជាជំងឺកើតលើកុមារបន្ទាប់ពីម្តាយមានផ្ទៃពោះកូនម្នាក់ទៀត ហើយត្រូវម្តាយផ្តាច់ដោះ និងមិនបានផ្តល់អាហារឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ដោយឲ្យបៅត្រឹមតែទឹកស្ករ ឬទឹកដោះគោខាប់។ Kwashiorkor មានលក្ខណៈខុសគ្នាពី Marasmus ត្រង់ថា កុមារដែលមាន Kwashiorkor ដំបូងឡើយមានការលូតលាស់ល្អធម្មតា តែត្រូវបានធ្លាក់ចុះការលូតលាស់ ដោយសារតែ ម្តាយមានផ្ទៃពោះកូនមួយទៀត ហើយមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូនបង។ ក្មេងដែលមានជំងឺ Kwashiorkor មានរូបរាងស្គម ចេញឆ្អឹងជំនី មានហើមនៅដៃ និងជើង ពោះប៉ោងថ្លើមរីកធំ សក់ស្តើង ស្បែកមានសភាពមិនធម្មតាដូចជារបក និងរលាក ញ៉ាំបានតិច ឡេសឡាស មួម៉ៅ មិនរួសរាយ។   ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺ Kwashiorkor នឹងធ្វើឡើងដូចជា៖ • ដំបូងបំផុត គ្រូពេទ្យនឹងសួររកប្រវត្តិចិញ្ចឹមក្មេង៖ អ្នកជំងឺមានការលូតលាស់ធម្មតាដូចក្មេងដទៃ តែតាំងពីម្តាយមានផ្ទៃពោះកូនបន្ទាប់ គាត់បាត់ ការយកចិត្តទុកដាក់ពីម្តាយ ទាំងការឲ្យអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ ត្រឹមតែទឹកស្ករ ឬទឹកដោះគោខាប់។ • បន្ទាប់មក គ្រូពេទ្យនឹងពិនិត្យរោគសញ្ញាគ្លីនិកលើខ្លួនកុមារដូចជា ស្គមស្គាំង ហើមដៃជើង និងពោះប៉ោង ព្រមទាំងពិនិត្យលើផលធៀបទម្ងន់ និងអាយុ របស់កុមារនោះ។ បើផលធៀបនេះទាបជាងឬស្មើនឹង -2DS ជា Kwashiorkor កម្រិតល្មម តែបើផលធៀបនេះ ទាបជាង ឬស្មើ -3DS នោះជា Kwashiorkor ធ្ងន់ធ្ងរ។   ការព្យាបាល Marasmus និង Kwashiorkor បើទោះជំងឺទាំងពីរនេះ កើតឡើងដោយសារមូលហេតុផ្សេងគ្នាក៏ដោយ ការព្យាបាលជំងឺទាំងពីរនេះគឺធ្វើឡើងក្នុងលក្ខណៈដូចគ្នា ប៉ុន្តែទៅតាមទម្រង់នៃជំងឺ៖ • ករណីទម្រង់ស្រាល៖ ណែនាំម្តាយពីការចិញ្ចឹមទារក ដោយឲ្យបំបៅកូននឹងទឹកដោះឲ្យបានច្រើន។ ករណីកូនមានអាយុច្រើនជាង៦ខែ ត្រូវបន្ថែម អាហារបំប៉នចម្រុះ ដូចជាបន្លែ ផ្លែឈើ និងសាច់ឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់។ • ករណីទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរ៖ ត្រូវឲ្យកុមារសម្រាកពេទ្យ និងធ្វើការព្យាបាលកង្វះអាហារូបត្ថម្ភដោយផ្តល់អាហារពិសេស (F75, F100) និងការព្យាបាលផលវិបាក ដូចជា ការបង្ករោគ បាត់បង់ជាតិទឹក ឬខ្វះវីតាមីនអាជាដើម។   បើទោះបីជា Marasmus និង Kwashiorkor ស្ថិតក្នុងទម្រង់កង្វះអាហារូបត្ថម្ភដូចគ្នាក៏ដោយ តែKwashiorkor មានលក្ខណៈ ធ្ងន់ធ្ងរជាង។ ការផ្តល់អាហារឲ្យកុមារ ត្រូវធ្វើឡើងបន្តិចម្តងៗ ព្រោះកុមារមិនអាចទទួលយកអាហារច្រើនភ្លាមៗបានទេ។   ក្រៅពីនេះ គ្រូពេទ្យនឹងអនុវត្តគោលការណ៍ទាំង១០ របស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក គឺព្យាបាលលើ៖ ១.  ការខ្វះជាតិស្ករ ២.  កម្តៅត្រជាក់ខ្លាំង ៣.  ការបាត់បង់ជាតិទឹក ៤.   ការខ្វះអេឡិចត្រូលីត ៥.   ការបង្ករោគ ៦.   ការខ្វះអាហារូបត្ថម្ភ ៧.   ការប្រុងប្រយ័ត្នលើការផ្តល់អាហារ ៨.   ការតាមដាន ៩.   ការជម្រុញការលូតលាស់ផ្នែកផ្លូវចិត្ត ១០. ការតាមដានការវិវឌ្ឍរបស់កុមារ។   វិធីបង្ការ Marasmus និង Kwashiorkor​ មាតាគ្រប់រូបគួរបំបៅកូន ដោយទឹកដោះតែមួយមុខគត់ ហើយនៅពេលដែលកូនបានអាយុ៦ខែ មាតាត្រូវបន្ថែមអាហារចម្រុះ ដូចជា សាច់ ស៊ុត បន្លែ គឺបបរខាប់គ្រប់គ្រឿង មិនមែនបបរស ឬបាយស្រូបទឹកសម្លនោះទេ។ ឯការបំបៅដោះ ត្រូវបន្តបំបៅ ឲ្យបានយូរ អាចរហូតដល់កូនអាយុ២ឆ្នាំ។ បើទោះជាមាតាត្រូវទៅធ្វើការនៅក្រៅផ្ទះ គួរច្របាច់ទឹកដោះទុកឲ្យកូនបៅ ព្រោះទឹកដោះម្តាយ ជាអាហារដែលល្អបំផុត សម្រាប់កូន ឯការបំបៅទឹកដោះគោ គឺធ្វើឡើងប្រសិនបើ មាតាមានបញ្ហាសុខភាព ឬលក្ខខណ្ឌណាមួយ មិនអាចបំបៅដោះកូនបាន ហើយការបំបៅទឹកដោះគោ មាតាត្រូវចេះពីរបៀបឆុង ជ្រើសរើសទឹកដាំពុះ និងអនាម័យដបទឹកដោះគោផងដែរ។  ក្រៅពីនេះ មាតាគ្រប់រូបត្រូវនាំកូនទៅទទួលយកវ៉ាក់សាំងការពារជំងឺ ឲ្យបានគ្រប់មុខ ដើម្បីចៀសវាងពីការឆ្លងជំងឺផ្សេងៗដែលអាចបង្ការបាន។ អត្ថបទដោយ៖ សាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត គឹម អាង ប្រធានផ្នែកជំងឺផ្លូវដង្ហើម និងអាល្លែកហ្ស៊ីនៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។  

ចែករំលែក

Isoflavones ជាសារធាតុចម្រាញ់ចេញពីធម្មជាតិដែលមានប្រភពមកពីបន្លែ ជាពិសេសគឺ«សណ្តែកសៀង» បានក្លាយជារបបអាហារដែលមាននូវពពួកជីវសកម្ម (bioactive) ហើយសព្វថ្ងៃ វាកំពុងត្រូវបានប្រើប្រាស់ជំនួសនូវការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូនអាស្រ័យនឹងស្ថានភាពនៃជំងឺមួយចំនួនរួមមានដូចជា ៖ •រោគសញ្ញាក្រោយពេលអស់រដូវ  •ជំងឺពុកឆ្អឹង  •បញ្ហាសុខភាពសរសៃឈាមបេះដូង •ជំងឺទឹកនោមផ្អែម •ជំងឺមហារីក  •សុខភាពស្បែក។ វាមានសកម្មភាពជាអ្នកជម្រុញឥទ្ធិពលរបស់អ័រម៉ូន estrogen  និងជាអ្នករារាំងឥទ្ធិពលរបស់ estrogen ផងដែរ។   សកម្មភាពប្រឆាំងនឹង estrogen របស់វាចំពោះកោសិកាបន្តពូជ អាចជួយកាត់បន្ថយការប្រឈមនឹងជំងឺមហារីកដែលកើតមានឡើងដោយជាប់ទាក់ទងនឹងអ័រម៉ូន (រួមមានមហារីកសុដន់ មហារីកស្បូន មហារីកស្រទាប់ស្បូន ឬអង់ដូម៉ែត និងមហារីកប្រូស្តាត) ខណៈពេលដែលសកម្មភាពដូចនឹងអ័រម៉ូន estrogen របស់វាចំពោះជាលិកាដទៃទៀត អាចជួយរក្សាលំនឹងនៃដង់ស៊ីតេសារធាតុរ៉ែក្នុងឆ្អឹង និងជួយឲ្យកម្រិតនៃសារធាតុខ្លាញ់ក្នុងឈាមមានលក្ខណៈល្អប្រសើរ។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកស្រីសាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត ឯក ម៉េងលី វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ព្រមទាំងជាប្រធានផ្នែកសម្ភព  និងរោគស្រ្តីនៃគ្លីនិកលុច្ស ស្វែងយល់ពីបន្ថែម ការព្យាបាលដោយធម្មជាតិដ៏អសា្ចរ្យាពីសណ្តែកសៀង © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ទឹកអាស៊ីតរបស់ក្រពះដែលធ្វើដំណើរមកបំពងកតាមបំពង់អាហារជារៀងរាល់ថ្ងៃអាចនឹងបង្កឲ្យមានជំងឺជាច្រើនដូចជាមហារីកបំពង់កជាដើម។ ហេតុដូច្នេះ ការការពារគឺជាការចំាបាច់ដែលយើងគួរតែយល់ដឹង។ខាងក្រោមនេះគឺជាវិធីសាស្ត្រ៨យ៉ាងដែលជួយកាត់បន្ថយការហូរចូលនៃទឹកក្រពះមក បំពងក៖ 1. សម្រកទម្ងន់  ការធាត់ជ្រុលបណ្តាលឲ្យទឹកអាស៊ីតក្រពះកើនឡើង ដោយសារសម្ពាធទៅលើពោះរបស់អ្នកអាចរុញទឹកអាស៊ីតឲ្យចូលមកបំពង់ក។ អ្នកគួរតែសម្រកទម្ងន់ ប្រសិនបើអ្នកលើសទម្ងន់ កុំព្យាយាមញ៉ាំច្រើនប្រសិនបើទម្ងន់របស់អ្នកមិនទាន់លើស។          2. ចៀសវាងការបរិភោគអាហារមួយចំនួន  អាហារមានជាតិខ្លាញ់ពេក អាហារហឹរ អាហារមានជាតិអាស៊ីតដូចជា ប៉េងប៉ោះនិងក្រូច ជីអង្កាម សូកូឡា ខ្ទឹមបារាំង កាហ្វេ ឬភេសជ្ជ:មានជាតិកាហ្វេអ៊ីន និងកាបូណាត។           3. បរិភោគអាហារក្នុងបរិមាណតិច  មិនគួរបរិភោគអាហារច្រើនពេកទេព្រោះវានឹងផ្តល់សម្ពាធទៅលើបំពង់អាហារហើយរុញច្រានទឹកអាស៊ីតមកខាងលើ។   4. កុំទទួលដំណេកបន្ទាប់ពីបរិភោគ  ប្រសិនបើអ្នកចង់សម្រាកត្រូវរង់ចាំរយៈពេល ៣ម៉ោងក្រោយពេលបរិភោគអាហារ។ ទំនាញផែនដីអាចជួយក្នុងការទប់ស្កាត់លំហូរទឹកអាស៊ីតក្រពះ នេះបាន។           5. ដំណេកខ្ពស់  នៅពេលគេង លើកខ្នើយអ្នកឲ្យបាន ៦ ទៅ ៨ អ៊ីន។ ទំនាញផែនដីនឹងជួយរក្សាអាស៊ីតក្រពះមិនឲ្យហូរឡើងមកបំពង់ក។   6. ពិនិត្យមើលថ្នាំដែលអ្នកកំពុងតែប្រើប្រាស់  អ្នកគួរតែជួបពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញអំពីបញ្ហានេះ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងប្រើប្រាស់ថ្នាំដូចជា Non-steroidal anti-inflammatory, NSAIDs, Calcium channel blockers (ថ្នាំព្យាបាលជំងឺលើសឈាម) ថ្នាំផ្សះ (antibiotics) ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ថ្នាំគ្រាប់ជាតិដែក -ល-។   7. បញ្ឈប់ការជក់បារី និងជាតិអាល់កុល  ការសិក្សាថ្មីៗបានបង្ហាញថាជាតិកូកាអ៊ីននៅក្នុងបារី និងស្រាអាចធ្វើឲ្យសាច់ដុំបំពង់អាហារសម្រាកដែលជាហេតុធ្វើឲ្យទឹកមាត់មិនមានលទ្ធភាពសម្អាត អាស៊ីតនៅបំពង់កបានល្អ។           8. ស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់ធូរៗ  មិនគួរស្លៀកពាក់តឹងពេកដែល  អាចរឹតសង្កត់ក្រពះ។    ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

ក្នុងចំណោមស្រ្ដីមានផ្ទៃពោះចំនួន ១០នាក់ មានម្នាក់មានជំងឺលើសឈាមអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ ដែលអាចបង្កជាផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ឬអាចមានគ្រោះថ្នាក់ខ្ពស់ដល់ជីវិត។ តើជំងឺលើសសម្ពាធឈាមអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះជាជំងឺដូចម្តេច? ជាការពិតទៅ ជំងឺលើសសម្ពាធឈាមអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះមាននិយមន័យដូចទៅនឹងជំងឺលើសសម្ពាធឈាមលើមនុស្សដែលអត់មានផ្ទៃពោះ ដោយមានសម្ពាធឈាមខាងលើ (Systolic) លើសពី ១៤mmHg និងខាងក្រោម (Diastolic) លើសពី៩០mmHg ហើយលើសពីនោះ វាក៏ជាកត្តាដែលប្រឈមទៅនឹងការស្លាប់ទាំងម្ដាយទាំងកូនផងដែរ។   ជំងឺលើសសម្ពាធឈាមអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះត្រូវបានចែកចេញជា៤ប្រភេទគឺ៖ 1. ជំងឺលើសសម្ពាធឈាមរ៉ាំរ៉ៃ (Pre-existing or Chronic hypertension)៖ មានន័យថាអ្នកជំងឺមានការលើសសម្ពាធឈាមមុន ២០សប្ដាហ៍នៃគភ៌ (ពពោះ) ក៏មានន័យថាមុនពេលមានផ្ទៃ-ពោះស្រ្ដីជាម្ដាយមានជំងឺលើសសម្ពាធឈាមរួចទៅហើយ។ 2. ជំងឺលើសសម្ពាធឈាមពេលមានផ្ទៃពោះ (Gestational hypertension)៖ ជាការលើសសម្ពាធឈាមក្រោយ ២០សប្ដាហ៍ នៃការពពោះ។ 3. ជំងឺបម្រុងក្រឡាភ្លើង (Preeclampsia)៖ មានន័យថាអ្នកជំងឺមានសម្ពាធឈាម រួមជាមួយនឹងជាតិសាច់នៅក្នុងទឹកនោម(proteinuria) លើសពី ៣០០មីលីក្រាមក្នុង២៤ម៉ោង។ ប៉ុន្តែក្នុងការណែនាំថ្មីនៃការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺបម្រុងក្រឡាភ្លើងគឺយើងអាចរួមបញ្ចូលទៅនឹងរោគសញ្ញាគ្លីនិកដទៃទៀតដូចជា៖ • ស្រវាំងភ្នែក • ការប៉ះពាល់ទៅលើមុខងារថ្លើម សម្គាល់បានដោយ ឈឺនៅឆ្អឹងជំនីក្រោមខាងស្ដាំ ការឡើងខ្ពស់នៃអង់ស៊ីមTransaminase • ការប៉ះពាល់ទៅលើតម្រងនោមដោយមានការកើនឡើងនៃ Creatinine • អាចឃើញមានជំងឺហើមសួត(Pulmonary edema) ផងដែរ។ 4. ជំងឺបម្រុងក្រឡាភ្លើង រួមនឹងជំងឺលើសសម្ពាធឈាមរ៉ាំរ៉ៃ៖ មានន័យថា អ្នកជំងឺមានលើសសម្ពាធឈាម មុនពពោះ រួមជាមួយរោគសញ្ញា នៃជំងឺបម្រុងក្រឡាភ្លើង ក្រោយ២០សប្តាហ៍ នៃការពពោះ។ តើមានកត្តាណាខ្លះជំរុញឲ្យកើតជំងឺលើសសម្ពាធឈាមអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ? ដោយសារតែជំងឺនេះកើតមានរហូតទៅដល់ ១០%នៃស្ដ្រីមានផ្ទៃពោះ ក្នុងនោះគេសង្កេតឃើញថាមានក្រុមស្រ្តីមួយចំនួនដែលស្ថិតក្នុងលក្ខខណ្ឌប្រឈមខ្ពស់ដូចជា៖ • ស្រ្ដីដែលមានផ្ទៃពោះមានអាយុលើសពី៤០ឆ្នាំ ឬតិចជាង១៨ឆ្នាំ • ស្រ្ដីធាត់ខ្លាំង • ស្រ្ដីធ្លាប់មានជំងឺក្រឡាភ្លើងពីមុនមក • ស្រ្ដីពពោះកូនភ្លោះ • ស្រ្តីមានជំងឺលើសឈាម • ស្រ្ដីមានវិបត្តិតម្រងនោម • ស្រ្ដីមានជំងឺពាក់ពន្ធ័ទៅនឹងប្រព័ន្ធប្រឆាំងរាងកាយ (autoimmune disease) • ឬស្រ្ដីមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម ។ តើជំងឺនេះលេចឡើងនូវរោគសញ្ញាចម្បងដូចម្តេច? ចំពោះរោគសញ្ញានៃជំងឺនេះបើសិនជាអ្នកជំងឺស្ថិតក្នុងលក្ខខណ្ឌជំងឺលើសសម្ពាធឈាមរ៉ាំរ៉ៃ គឺពុំមានរោគសញ្ញាធំដុុំណាមួយ ដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះទេ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកជំងឺស្ថិតក្នុងលក្ខខណ្ឌជំងឺបម្រុងក្រឡាភ្លើង ឬឈានដល់ជំងឺក្រឡាភ្លើងដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើយើងអាចឃើញមានលេចឡើងនូវរោគសញ្ញាចម្បងខ្លះៗតួយ៉ាងដូចជា៖ • ស្រវាំងភ្នែក ឬមានវិបត្តិគំហើញ • ឈឺក្បាលខ្លាំង • ឈឺចុកចាប់នៅត្រង់ចុងដង្ហើម ឬឈឺនៅឆ្អឹងជំនីក្រោមខាងស្ដាំ • ក្អួតចង្អោរ • ហើម (មុខ ដៃ ឬជើង)។   តើជំងឺនេះផ្តល់ផលប៉ះពាល់ណាខ្លះទៅលើម្ដាយ និងកូន? អ្វីដែលជាក្ដីបារម្ភទៅលើស្ត្រីដែលកើតមានជំងឺលើសឈាមកំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ គឺជាផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ជាពិសេសចំពោះអ្នកដែលស្ថិតក្នុងក្រុមបម្រុងក្រឡាភ្លើង ឬក្រឡាភ្លើងដែលអាចប៉ះពាល់ទៅលើអាយុជីវិតទាំងម្ដាយ និងកូន។ • ការប៉ះពាល់ផ្នែកខាងម្ដាយ៖ ស្រ្ដីជាម្ដាយអាចប្រឈមទៅនឹងការដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ឬកើតមានជំងឺហើមសួត(Pulmonary Edema)ដោយស្រ្ដីនោះមានរោគសញ្ញា    ហត់ខ្លាំងដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត មិនតែប៉ុណ្ណោះក្នុងពេលតែមួយក៏អាចមាននូវការប្រកាច់បែកគ្រាប់ឈាមការថយចុះនៃចំនួនផ្លាកែត ព្រមទាំងមានវិបត្តិថ្លើម និងតម្រងនោមធ្ងន់ធ្ងរទៀតផង ហើយប្រសិនបើពុំមានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវនោះទេអ្នកជំងឺនឹងឈានទៅរកសេចក្ដីស្លាប់រហូតទៅដល់ ១០ទៅ ១៥%។ • ការប៉ះពាល់ផ្នែកខាងកូន៖ ទារកអាចប្រឈមទៅនឹងការកើតមិនគ្រប់ខែ មានការលូតលាស់យឺតយ៉ាវជាងក្មេងធម្មតា ឬមានជំងឺវិបត្តិផ្លូវដង្ហើមស្រួចស្រាវ ឬមួយមានគ្រោះថា្នក់ដល់ជីវិតតែម្ដង។   តើមានវិធីសាស្រ្តអ្វីខ្លះក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ? ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដែលចម្បងនោះគឺការវាស់សម្ពាធឈាមឲ្យបានត្រឹមត្រូវដែលដូចទៅនឹងការវាស់សម្ពាធឈាម ទៅលើអ្នកជំងឺលើសឈាមធម្មតាដែរមានន័យថាមុនពេលធ្វើការវាស់យើងត្រូវឲ្យអ្នកជំងឺសម្រាកឲ្យបានយ៉ាងតិច ១៥នាទីហើយចៀសវាងការទទួលទានកូកាកាហ្វេ ឬបារីឲ្យបាន៣០នាទីមុនពេលវាស់។ យើងត្រូវវាស់ឲ្យបានច្រើនដង ដោយវាស់ ២ម៉ោង ទៅ៦ម៉ោងម្ដងក្នុងរយៈពេល ១៥ម៉ោងដើម្បីប្រាកដថាអ្នកជំងឺពិតជាលើសសម្ពាធឈាមមែនឬទេ? បន្ទាប់ពីនោះយើងអាចបូមយកឈាមទៅពិសោធន៍បន្ថែមដើម្បីរកមើលការវិវឌ្ឍនៃជំងឺ ដែលអាចប៉ះពាល់ទៅលើមុខងាររបស់សរីរាង្គផ្សេងៗដូចជាថ្លើម ឬតម្រងនោមជាដើម។ តើត្រូវព្យាបាលជំងឺនេះដូចម្តេច? យើងអាចធ្វើការព្យាបាលទៅលើជំងឺនេះបាន ប៉ុន្តែយើងមិនអាចប្រាកដថាមិនមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត១០០%នោះទេ ដោយក្នុងនោះមាន ១០% ទៅ១៥%ជាករណីដែលយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ ការព្យាបាលត្រូវបានបែងចែកជា២គឺ៖ • ការព្យាបាលដោយមិនប្រើប្រាស់ថ្នាំ៖ ត្រូវធ្វើការណែនាំអ្នកជំងឺឲ្យចៀសវាងការបរិភោគម្ហូបប្រៃ កុំឲ្យឡើងទម្ងន់ខ្លាំង និងធ្វើការសម្រាកនៅលើគ្រែឲ្យបានច្រើន។ • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ៖ ថ្នាំដែលត្រូវប្រើប្រាស់ទៅលើអ្នកជំងឺមានដូចជា ថ្នាំលើសឈាម (Antihypertensive drug)  ឱសថប្រឆាំងការប្រកាច់ (Antiepileptic seizure) និងមានជាឱសថការពារមុនពេលមានផ្ទៃពោះចំពោះអ្នកជំងឺណាដែលធ្លាប់មានប្រវត្តិកើតជំងឺនេះពីមុនមកដូចជាពពួក Aspirin និងកាល់ស្យូមជាដើម។ បើករណីចាំបាច់ ស្រ្តីដែលមានផ្ទៃពោះត្រូវធ្វើការវះកាត់យកទារកក្នុងផ្ទៃចេញ បើគភ៌មានអាយុចាប់ពី ៣២សប្ដាហ៍។ ប៉ុន្តែជាទូទៅប្រសិនបើអ្នកជំងឺស្ថិតក្នុងក្រុមដែលលើសសម្ពាធឈាមពេលមានផ្ទៃពោះ ឬភាសារបច្ចេកទេសហៅថា “Gestational Hypertension” ការលើសសម្ពាធឈាមនឹងត្រឡប់ទៅរកសភាពធម្មតាវិញបន្ទាប់ពីសម្រាលរួច ៣ទៅ៤សប្តាហ៍ ឬ៣ខែក្រោយដែលវាអាស្រ័យទៅលើស្ថានភាពសុខភាពរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។ ចំណែកឯអ្នកជំងឺដែលស្ថិតក្នុងក្រុមលើសសម្ពាធឈាមរ៉ាំរ៉ៃវិញ ការលើសសម្ពាធឈាមនឹងមិនបាត់ទៅវិញឡើយដែលតម្រូវឲ្យអ្នកជំងឺប្រើប្រាស់ថ្នាំបញ្ចុះសម្ពាធឈាមយូរអង្វែង។   តើជំងឺនេះអាចបង្ការបានយ៉ាងដូចម្តេច? ចំពោះវិធីបង្ការវិញប្រសិនបើស្រ្តីដែលធ្លាប់កើតមានជំងឺនេះម្ដងរួចទៅហើយ ដូច្នេះគាត់ត្រូវតែទៅតាមដានជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញឲ្យបានជាប់លាប់ បើសិនជាគាត់ចង់មានទម្ងន់លើកក្រោយទៀត ដើម្បីចៀសវាងគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការកើតជំងឺលើសសម្ពាធឈាមអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះម្ដងទៀត ហើយប្រសិនបើស្រ្តីមានផ្ទៃពោះរួចសង្ស័យថាខ្លួនឯងមានរោគសញ្ញាដូចជា ឈឺក្បាល ស្រវាំងភ្នែក ឬចុកចុងដង្ហើម សូមប្រញាប់ប្រញាល់ទៅជួបគ្រូពេទ្យជំនាញជាបន្ទាន់ ដើម្បីកាត់បន្ថយអត្រាការស្លាប់របស់ម្ដាយ និងទារកអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ និងពេលសម្រាល បន្ថែមពីលើនេះទៀតអ្នកដែលមានជំងឺលើសសម្ពាធឈាមហើយចង់មានផ្ទៃពោះគាត់អាចប្រើប្រាស់នូវវិធីសាស្ត្របង្ការទុកជាមុនដែលមានដូចជាការប្រើប្រាស់ថ្នាំ Aspirin និងកាល់ស្យូម។ វេជ្ជបណ្ឌិត ថេង យូដាលីន ឯកទេសជំងឺបេះដូងនិងសរសៃឈាមនៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

ក្នុងចំណោម 6គូ ឬបើគិតជាភាគរយប្រហែលជា 16% នៃអ្នកស្ថិតក្នុងវ័យបន្តពូជត្រូវបានដឹងថាកំពុងជួបនូវបញ្ហាលំបាកក្នុងការមានកូន(infertility) នេះបើតាមស្ថិតិរបស់ មន្ទីរសំរាកព្យាបាលកម្ពុជា (Fertility Clinic of Cambodia) និងតាមទិន្នន័យ អង្គការសុខភាពពិភពលោក (World Health Organization)។ ការខកបំណងទៅលើគម្រោងមានបុត្រត្រូវបានជួបប្រទះដោយគ្រួសារជាច្រើនរួចមកហើយដោយនាំមកនូវផលប៉ះពាល់ជាច្រើនដល់ពួកគេមិនថាជា ឥទ្ធិពលលើផ្លូវអារម្មណ៍ចំពោះខ្លួនឯង ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ ព្រមទាំងការរិះគន់ ឬសើចចំអកពីសង្គមជុំវិញ ជាពិសេសវាក៏អាច ប៉ះពាល់ដល់បញ្ហា សុខភាពទៀតផង។ ហេតុនេះ ចាំបាច់ត្រូវរកដំណោះស្រាយតាមបែបវេជ្ជសាស្ត្រ។   តើអ្វីទៅជាការលំបាកមានកូន? បុរសស្រ្តីដែលព្យាយាមមានកូន ក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំដោយមានការរួមភេទជាទៀងទាត់ 2 ទៅ 3 ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ហើយនៅតែមិនអាចមានកូនបាន អាចចាត់ទុកបានថាជាអ្នកលំបាកមានកូន។ សូមបញ្ជាក់ថា  ពីមុន ការលំបាកមានកូនមិនត្រូវបានចាត់ទុកជាជំងឺទេ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន វាត្រូវបានឲ្យ និយមន័យជាជំងឺដែលអាចជះឥទ្ធិពលជាពិសេសទៅលើផ្លូវចិត្ត និងអាចមានពាក់ព័ន្ធនឹងជំងឺទូទៅមួយចំនួនផងដែរ ដូចជាបណ្តាលមកពី គីស្ត ឬដុំសាច់ នៅក្នុងស្បូនចំពោះស្រ្តី ចំណែកបុរស ជាពិសេសគឺអាចជា varicocele (សរសៃវ៉ែនលើពងស្វាសហើម នាំឲ្យមានកម្តៅ និងមិនសូវមានការ ផលិតស្ពែម) ដែលបញ្ហានេះ បើសិនជាទុកយូរអាចមានជាបញ្ហាផ្សេងៗទៀតដូចជាឈឺពងស្វាសជាដើម។   តើអ្វីខ្លះជាមូលហេតុនៃការលំបាកមានកូន? មូលហេតុជាទូទៅត្រូវបានចែកចេញជា 2ផ្នែកគឺផ្នែកស្រ្តី ប្រហែល 40% (Female infertility) និងផ្នែកបុរស ប្រហែល40% (Male infertility) ក្រៅពីនោះគឺ 20% ទៀតជាបញ្ហាដែលមិនអាចពន្យល់បាន (Unexplained infertility) ។ • ផ្នែកបុរស៖ បុរសដែលមានការបញ្ចេញ ឬផលិតទឹកកាមមិនគ្រប់គ្រាន់ ឬស្ពែមមានចលនាមិនល្អ ចំនួនតិច រូបរាងមិនប្រក្រតីដែលអាចជាផលវិបាក បណ្តាលមកពីការឆ្លងនូវមេរោគ ការរលាកពងស្វាស ការប៉ះទង្គិច ឬជាបញ្ហាពីកំណើតតែម្តង។ • ផ្នែកស្ត្រី៖ អាចទាក់ទងនឹងការមានដុំសាច់ក្នុងស្បូន ការស្ទះដៃស្បូន មានគីស្តនៅក្រពេញដៃស្បូន ឬក៏ការមានបញ្ហាលើដំណើរអូវុល (ដូចជាការធ្លាក់ មិនទៀងទាត់នៃអូវុល) ជាដើម។   ក្រៅពីនោះ កត្តារស់នៅ ដូចជាការពិសាស្រា និងបារីច្រើនអាចជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ដល់ការផលិត មេជីវិតឈ្មោល និងអាចធ្វើឲ្យការផលិតអូវុលមិនល្អ ឬដៃស្បូនមានចលនាមិនគ្រប់គ្រាន់ផងដែរ ដូចនេះ ទើបស្រ្តីជក់បារីអាចប្រឈមនឹងការមានកូនក្នុងដៃស្បូនពេលមានផ្ទៃពោះ។ កត្តាអារម្មណ៍ស្ត្រេស តប់ប្រមល់ គេងមិនលក់ ឬភាពនឿយហត់នឹងការងារពេកក៏អាចប៉ះពាល់ដល់វដ្តរដូវរបស់ស្ត្រីផងដែរ។   តើលទ្ធភាពនៃការមានកូនអាស្រ័យនឹងអ្វីខ្លះ? អាយុរបស់ស្ត្រី៖ តាមរយៈនិយមន័យនៃការលំបាកមានកូន ប្រសិនបើមានការរួមភេទ 2 ទៅ 3ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ហើយនៅតែមិនមានកូន   ស្ត្រីក្រោម អាយុ 35ឆ្នាំ គួរមកពិគ្រោះជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យ ឯកទេស នៅរយៈពេល 1ឆ្នាំក្រោយ និងស្ត្រីលើសពី 35ឆ្នាំ គួរព្យាយាមត្រឹម 6ខែ   ស្របពេលដែល ស្ត្រីអាយុចាប់ពី 40ឆ្នាំ គួរព្យាយាមត្រឹមរយៈពេល 3ខែប៉ុណ្ណោះដោយសារស្ត្រីដែលអាយុច្រើន អាចមានមេជីវិតញីកាន់តែខ្សោយ និងធ្វើឲ្យកាន់តែពិបាក មានកូន។ ដោយឡែក ចំពោះស្ត្រីអាយុនៅតិច ក៏អាចស្វែងរកការពិគ្រោះ និងទទួលយកដំបូន្មានពីវិធីសាស្ត្រធម្មជាតិដែលជួយឲ្យឆាប់មានកូន។ ស្ថានភាពរបស់អ្នកជំងឺតាមរយៈការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃការលំបាកមានកូន៖ •  ចំពោះស្ត្រីប្រសិនបើមានការសង្ស័យណាមួយគាត់នឹងត្រូវណែនាំឲ្យថតឆ្លុះអេកូរកមើលដុំគីស្ត និងមើលសុខភាពស្បូន ភាពស្ទះ ឬចំហនៃដៃស្បូនក្រពេញ ព្រមទាំងតាមដានដំណើរអូវុល ក៏ដូចជាការធ្វើតេស្តរកកម្រិតអ័រម៉ូន (តេស្តឈាម)ផងដែរ។ •  ចំពោះបុរស ត្រូវឲ្យពិនិត្យមើលទឹកកាម (អ្នកជំងឺត្រូវខានរួមភេទពី 3 ទៅ 5ថ្ងៃ) ដើម្បីវាយតម្លៃចំនួន និងរូបរាង ព្រមទាំងគុណភាពនៃមេជីវិតឈ្មោល។   តើអ្វីជាដំណោះស្រាយសម្រាប់បញ្ហាលំបាកមានកូន? ការលំបាកមានកូនបណ្តាលមកពីមូលហេតុផ្សេងៗ និងត្រូវព្យាបាលទៅតាមមូលហេតុផងដែរដែលក្នុងនោះជាទូទៅគឺមាន 3 វិធីសាស្ត្រ៖ •  ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ៖ ចំពោះស្ត្រីដែលមានបញ្ហាដំណើរអូវុល នឹងអាចត្រូវបានណែនាំឲ្យប្រើប្រាស់ថ្នាំជំនួយអូវុល (ភ្ញោចអូវុល) រួចតាមដានមើលថាអូវុលនឹងធំ លូតលាស់ល្មមនៅពេលណា ដែលជាពេលវេលាដែលគាត់គួររួមភេទ និងមានឱកាសមានកូនបានជោគជ័យ។ •  ការបញ្ចូលមេជីវិតឈ្មោលក្នុងស្បូនរបស់ស្ត្រី៖ ជាវិធីក្នុងការលាងសម្អាតមេជីវិតបុរសមុននឹងបញ្ចូលក្នុងស្បូនដែលការធ្វើនេះគឺជាការជំនួយក្នុងការហែល របស់មេជីវិតឈ្មោល (កាត់បន្ថយរយៈពេលក្នុងការហែល)ទៅរកមេជីវិតញី។ វាត្រូវបានណែនាំផងដែរក្នុងករណីស្បូនស្ត្រីដែលពុំសូវមានរំអិល។ •  ការបង្កកំណើតកូនក្នុងកែវ៖ ជាបច្ចេកវិទ្យាទំនើបចុងក្រោយជួយឲ្យមានកូន ដោយការយកមេជីវិតញីចេញមកក្រៅដើម្បីធ្វើការបង្កកំណើតជាមួយ មេជីវិតបុរសជាស្វាមី ឲ្យបានជាកោសិកាកូន រួចទើបចាក់បញ្ចូលទៅក្នុងស្បូនវិញ។ បច្ចេកទេសនេះត្រូវបានណែនាំករណីដែលអ្នកជំងឺស្ថិតក្នុងស្ថានភាព ពិបាកខ្លាំងដូចជា មេជីវិតឈ្មោលខ្សោយខ្លាំងពេក ដៃស្បូនស្ទះទាំងសងខាងដែលធ្វើឲ្យគ្មានលទ្ធភាពមានកូនតាមបែបធម្មជាតិ។ វាក៏ត្រូវបានជ្រើសរើស មកអនុវត្តក្នុងករណីលំបាកមានកូនដែលមិនអាចបកស្រាយបានផងដែរ (ស្ពែមល្អ ដៃស្បូនល្អ ក្រពេញល្អ ដំណើរធ្លាក់អូវុលទៀងទាត់តែមិនមានកូន)។ បច្ចេកទេសនេះក៏អាចជាវិធីសាស្ត្រដែលឈានដល់ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញនូវបញ្ហាមួយចំនួនផងដែរដូចជាការរកឃើញនូវរូបរាងខុសប្រក្រតីរបស់មេជីវិញី ដែលជាមូលហេតុនៃការលំបាកមានកូនជាដើម។   តើលទ្ធភាពនៃឡាបូបង្កកំណើតអាចសម្រេចបានអ្វីខ្លះ? លទ្ធភាពនៃការមានកូនតាមរយៈបច្ចេកវិទ្យាជួយបង្កកំណើតនៅកម្ពុជាមានអត្រាជោគជ័យខ្ពស់ពោលគឺសម្រេចបាន 67%  បើប្រៀបនឹងប្រទេស ជឿនលឿននៅប៉ែកអឺរ៉ុប បានត្រឹមតែ 28 % ទៅ41 % ខណៈដែលសហរដ្ឋអាមេរិកបាន 54% នេះបើយោងតាម របាយការណ៍របស់ស្ថាប័នបច្ចេកវិទ្យា ជួយបង្កកំណើតនៅអឺរ៉ុប European Society of Human Reproduction and Embryology (ESHRE) និងរបាយការណ៍ផ្លូវការរបស់ ស្ថាប័នបច្ចេកវិទ្យាជួយបង្កកំណើតនៅអាមេរិក American Society for Reproductive Medicine (ASRM) នៅឆ្នាំ 2016 ។ លទ្ធផលខ្ពស់នេះ គឺដោយសារឡាបូនៃមន្ទីរព្យាបាលកម្ពុជា កសាងឡើងតាមការប្រឹក្សាពីអ្នកជំនាញមកពីសហរដ្ឋអាមេរិក វិធីសាស្ត្រព្យាបាលមានសុវតិ្ថភាព និងប្រសិទ្ធភាព ស្របតាមស្តង់ដាអន្តរជាតិ ក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសមានបទពិសោធន៍ និងបំពាក់ដោយសំភារៈចុងក្រោយ  និងជាពិសេសអ្នកជំងឺដែលជាទូទៅជា ប្រជាជនអាស៊ី ឬកម្ពុជាផ្ទាល់ ច្រើនចង់បានកូននៅ អាយុក្រោម 35ឆ្នាំ ដែលវាអំណោយផលដល់ការជោគជ័យកាន់តែខ្ពស់ជាងប្រជាជនអឺរ៉ុប។ មកដល់សព្វថ្ងៃមន្ទីរសម្រាកព្យាបាលកម្ពុជា បានជួយដល់អ្នកលំបាកមានកូនកម្រិតមធ្យម និងកម្រិតខ្លាំងឲ្យទទួលបានជោគជ័យ ចំនួន1431 គ្រួសារ រួចមកហើយ ។ជាមួយនឹងលទ្ធផលជោគជ័យនេះ នាំឲ្យមានការគាំទ្រ និងកាត់បន្ថយការទៅក្រៅប្រទេស បានយ៉ាងច្រើនពីប្រជាជនកម្ពុជា។ ក្រៅពីជួយអ្នកលំបាកមានកូនកម្រិតស្រាលដល់ធ្ងន់ មន្ទីរសម្រាកព្យាបាលកម្ពុជា ក៏មានការជោគជ័យផងដែរចំពោះការតាមដានផ្ទៃពោះតាមរយៈអេកូ កម្រិតស្តង់ដា ការត្រួតពិនិត្យរោគស្ត្រីទូទៅ ការកៀរយកជាលិកាស្បូនមកមើល (Pap Smear) វិធីសាស្ត្រពន្យារកំណើតផ្សេងៗការពិនិត្យរោគស្ត្រីប្រចាំឆ្នាំ និងជាពិសេសគឺការបូមទឹកភ្លោះដើម្បីតាមដានរកជំងឺ down syndrome ចំពោះទារកក្នុងផ្ទៃដែលជាលទ្ធផល ការតាមដាននេះ អាចកាត់បន្ថយ សឹងតែទាំងស្រុងចំពោះទារកដែលមាន down syndrome។ តាមរយៈម៉ាស៊ីនអេកូសាស្ត្រទំនើបដែលមិនត្រឹមអាចរកឃើញនូវភាពមិនប្រក្រតីរបស់ទារក ប៉ុណ្ណោះទេ បើគេយកលទ្ធផលនោះមកវិភាគជាមួយលទ្ធផលអ័រម៉ូនតាមរយៈឈាមម្តាយ វាក៏អាចឲ្យធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញនូវការប្រឈមនឹងជំងឺលើសឈាម និងទឹកនោមប្រៃពេលមានផ្ទៃពោះ (ព្រាយក្រឡាភ្លើង) បានទៀតផង។ សរុបមក អ្នកលំបាកមានកូន ពុំគួរមានក្តីបារម្ភ ឬខ្មាស់អៀនឡើយ ហើយសូមជួបជាមួយនឹងអ្នកជំនាញច្បាស់លាស់ដែលមានវិជ្ជាជីវៈក្រមសីលធម៌ខ្ពស់ និងអាចរក្សាការសម្ងាត់ជូនពួកគាត់ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ។   អត្ថបទដោយ វេជ្ជបណ្ឌិត ស៊ាន សុខទៀង ឯកទេសលំបាកមានកូន រោគស្ត្រី និងសម្ភព នាយិកាបច្ចេកទេសនៃមន្ទីរសំរាកព្យាបាល កម្ពុជា។   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

អ្នកដែលចាប់អារម្មណ៍ដែរឬទេថាមានមនុស្សមួយចំនួនហាក់បីដូចជាមានអាការៈដូចផ្តាសាយរយៈពេលយូរ និងមិនបានធូរស្បើយបើទោះបីជាបានប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្តាសាយហើយក៏ដោយ? បើដូច្នោះ ឫសដូងច្រមុះជាជំងឺមួយដែលគួរតែត្រូវបានគិតដល់។ យ៉ាងណាមិញរោគសញ្ញាផ្សេងៗមួយចំនួនទៀតអាចឲ្យធ្វើរោគវិច្ឆ័យបានទៅលើជំងឺនេះផងដែរ។ ការពិតអ្នកអាចនឹងមានឫសដូងច្រមុះដោយមិនដឹងខ្លួនដោយសារជាញឹកញាប់វាមិនបង្ហាញនូវរោគសញ្ញាណាមួយឡើយ។ តើឫសដូងច្រមុះគឺជាអ្វី? តើវាសម្គាល់បានដោយរោគសញ្ញាអ្វីខ្លះ? ឫសដូងច្រមុះ (Nasal polyps) គឺជាដុំសាច់ធម្មតាមិនមែនមហារីកដែលដុះនៅក្នុងច្រមុះ ឬប្រហោងឆ្អឹងមុខហើយដូចដែលបានបញ្ជាក់ពីខាងលើជាទូទៅដុំសាច់នេះមិនបង្ហាញជារោគសញ្ញាអ្វីគួរកត់សម្គាល់ឡើយពីព្រោះដុំសាច់នោះមានសភាពទន់ និងមិនបង្កឲ្យមានការឈឺចាប់ទេជាពិសេសនៅពេលសាច់ដុះនោះតូច។ ប៉ុន្តែករណីដែលដុំសាច់នេះធំឬមានចំនួនច្រើនវាអាចបិទទៅលើរន្ធឆ្អឹងមុខ (Sinus) ហើយបង្កឲ្យមានការស្ទះ និងការប្រមូលផ្តុំនៃសារធាតុអន្ធិលរបស់ប្រហោងឆ្អឹងមុខអាចបង្កឲ្យមានការឆ្លងរោគធ្ងន់ធ្ងរដែលសម្គាល់បានដោយការឡើងខាប់នៃសារធាតុអន្ធិល និងការប្តូរពណ៌របស់វា។ ក្នុងខណៈពេលនោះ រោគសញ្ញាមួយចំនួនអាចនឹងសង្កេតឃើញមានដូចជាតឹងច្រមុះ ហៀរសំបោរ កណ្តាស់ ស្លេស្ម៍នៅក្នុងបំពង់ក ឈឺមុខ ឈឺក្បាលការថយចុះឬបាត់បង់តែម្តងនូវសមត្ថភាព ក្នុងការហិតក្លិនបាត់បង់ការដឹងរសជាតិ រមាស់ឆៀបនៅជុំវិញភ្នែក មានអារម្មណ៍ធ្ងន់នៅថ្ងាសឬមុខ គេងស្រមុក បាត់ដង្ហើមពេលគេង ដកដង្ហើមតាមមាត់ជាដើម។ ក្រៅពីនេះអ្នកជំងឺខ្លះអាចនឹងមានការវិវឌ្ឍនូវរោគសញ្ញានៃជំងឺហឺត ដូចជាថប់ដង្ហើម និងខ្លះទៀតក៏អាចមានការកើតឡើងនូវការប្រតិកម្មជាមួយថ្នាំមួយចំនួន ពិសេសគឺអាស្ពីរីនតែម្តង។ មូលហេតុអ្វីបានជាមានឫសដូងច្រមុះ? ទោះបីជាមូលហេតុនៃការដុះសាច់ច្រមុះនៅមិនទាន់បានកំណត់ឲ្យច្បាស់លាស់នៅឡើយតែការរលាកច្រមុះរ៉ាំរ៉ៃ និងប្រវត្តិគ្រួសារ (តំណពូជ) ហាក់មានទំនោរបង្កឲ្យមានឫសដូងច្រមុះនេះកើតឡើង។ ជាក់ស្តែង មនុស្សមួយចំនួនអាចកើតមានឫសដូងច្រមុះដោយគ្មានមូលហេតុ ប៉ុន្តែកត្តាមួយចំនួនត្រូវបានរកឃើញថាចូលរួមចំណែកបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺដែលក្នុងនោះរួមមានអ្នកជំងឺហឺត ភាពខុសប្រក្រតីនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ការរលាកប្រហោងឆ្អឹងមុខរ៉ាំរ៉ៃឬក៏រើឡើងវិញ  និងការអាលែ្លកហ្ស៊ីជាមួយថ្នាំអាស្ពីរីនឬប្រភេទថ្នាំមួយចំនួនទៀតជាដើម។ អ្នកណាខ្លះងាយនិងប្រឈមនឹងជំងឺនេះ? ថ្វីត្បិតមនុស្សគ្រប់វ័យអាចវិវត្តនូវឫសដូងច្រមុះនេះក៏ប៉ុន្តែអ្នកដែលស្ថិតក្នុងវ័យកណ្តាល ឬលើសពីអាយុ៤០ឆ្នាំត្រូវបានសង្កេតឃើញថាមានការប្រឈមខ្ពស់ជាងគេហើយក្នុងនោះផងដែរបុរសមានភាគរយកើតខ្ពស់ជាងស្រ្តី។ មានករណីកម្រណាស់ដែលកុមារអាយុក្រោម១០ឆ្នាំមានកើតនូវជំងឺនេះ។ ផលវិបាកអ្វីខ្លះដែលអាច នឹងកើតឡើងដោយសារឫសដូងច្រមុះ? ផលវិបាកនៃជំងឺគឺការប្រឈមនឹងហានិភ័យខ្ពស់នឹងការរលាកប្រហោងឆ្អឹងមុខរ៉ាំរ៉ៃ និងការកើនឡើងនូវការរើឡើងនៃអាការៈជំងឺហឺតជាដើម។ ក្រៅពីនោះការព្យាបាលដោយការវះកាត់នឹងផ្តល់នូវផលរំខានមួយចំនួនផងដែររួមមានការហូរឈាមច្រមុះការឆ្លងរោគផ្សេងៗ និងអាចឈានទៅដល់ការរលាកស្រោមខួរទៀតផង។ រីឯការប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទ Corticosteroid យូរក៏អាចបង្កឲ្យរាងកាយមានការថយចុះនូវភាពធន់ទៅនឹងការឆ្លងរោគផងដែរ។ ឫសដូងច្រមុះត្រូវព្យាបាលដោយរបៀបណា? គួរបញ្ជាក់ជាមុនថាគោលដៅនៃការព្យាបាលគឺដើម្បីកាត់បន្ថយទំហំ ឬបង្រួញ និងបំបាត់ដុំសាច់ដុះនោះចេញ។ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំជាជម្រើសទីមួយក្នុងការព្យាបាលហើយប្រភេទថ្នាំដែលត្រូវយកមកប្រើប្រាស់រួមមាន៖ • ស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះប្រភេទ Corticosteroid អាចជួយកាត់បន្ថយការរលាកនៅក្នុងច្រមុះហើយក៏ត្រូវបានប្រើក្នុងរយៈពេលយូរសម្រាប់ការពារការលាប់ឡើងនូវឫសដូងច្រមុះផងដែរ • ថ្នាំគ្រាប់និងថ្នាំចាក់ប្រភេទ Corticosteroid នឹងត្រូវបានយកមកប្រើប្រាស់តែឯង ឬរួមផ្សំជាមួយស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះក្នុងករណីដែលការប្រើប្រាស់ស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះតែឯងពុំមានប្រសិទ្ធភាព។ ដោយឡែក ចំពោះប្រភេទថ្នាំចាក់នឹងត្រូវប្រើតែក្នុងករណីដែលរលាកធ្ងន់ធ្ងរប៉ុណ្ណោះ រីឯការប្រើប្រាស់ថ្នាំគ្រាប់ក៏ត្រូវប្រើក្នុងរយៈពេលខ្លីផងដែរដោយសារតែផលរំខានធ្ងន់ធ្ងររបស់វា • ថ្នាំមួយចំនួនទៀតដែលអាចនឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់បន្ទាប់បន្សំដើម្បីព្យាបាលនិងការពារការលាប់ឡើងវិញរួមមានដូចជា ថ្នាំ Antihistamine (ប្រឆាំងអាលែ្លកហ្ស៊ី) ថ្នាំផ្សះ (ប្រឆាំងបាក់តេរី)។ • ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលអាស្រ័យនឹងរោគសញ្ញាខ្លះត្រូវបានប្រើសម្រាប់សម្រួលអាការៈរបស់អ្នកជំងឺ រួមមាន ថ្នាំបំបាត់ការតឹងច្រមុះ ហៀរសំបោរ និងបំបាត់ការឈឺចាប់ជាដើម។ • ចុងក្រោយគឺការព្យាបាលដោយការដកភាពស៊ាំ (Desensitization) ទៅនឹងថ្នាំអាស្ពីរីន ឬសារធាតុណាមួយក៏ត្រូវបានពិចារណាផងដែរក្នុងករណីដែលមូលហេតុពិតប្រាកដនៃការរលាកទាក់ទងនឹងការឆ្លើយតបយ៉ាងខ្លាំងនៃប្រពន្ធ័ភាពស៊ាំទៅនឹងសារធាតុឬថ្នាំទាំងនោះ។ បន្ទាប់មក ការវះកាត់ជាជម្រើសមួយទៀតក្នុងការព្យាបាលនៅដំណាក់កាលដែលឫសដូងច្រមុះរីកធំ ឬបង្កការស្ទះដល់ការជ្រាបទៅដល់របស់ថ្នាំ នាំឲ្យការប្រើប្រាស់ថ្នាំមិនមានប្រសិទ្ធភាព។ ការវះកាត់ធ្វើឡើងដើម្បីកាត់ដុំសាច់ចេញ ឬកែតម្រូវបញ្ហាដែលមានមូលហេតុទាក់ទង នឹងប្រហោងឆ្អឹងមុខជាដើម។ អ្វីដែលអ្នកគួរកត់សម្គាល់បំផុតនោះគឺការងាយនឹងកើតឡើងវិញបន្ទាប់ពីការព្យាបាលដោយជោគជ័យទៅលើឫសដូងច្រមុះដូចនេះអ្នកជំងឺជាទូទៅត្រូវបន្តប្រើស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះប្រភេទ Corticosteroid ដើម្បីប្រឆាំងនឹងការរលាកឬការលាប់ឡើងវិញ។ ក្រៅពីនោះការលាងច្រមុះដោយទឹកសាលីន(ស៊ីរ៉ូមប្រៃ) ក៏ត្រូវបានណែនាំផងដែរដើម្បីឲ្យរបួសពីការវះកាត់ឆាប់បានជាសះស្បើយ។ លើសពីនេះអ្នកជំងឺក៏គួរធ្វើការត្រួតពិនិត្យ ឬថតឆ្លុះសាច់ច្រមុះឲ្យបានទៀតទាត់ដើម្បីតាមដាននិងការពារការកកើតឡើងវិញ។ ជាមួយគ្នាផងដែរការគ្រប់គ្រងជំងឺហឺត ឬអាលែ្លកហ្ស៊ីដែលមានស្រាប់របស់អ្នកជំងឺក៏អាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនេះមួយភាគធំ។ ពេលណាអ្នកជំងឺគួរទៅជួបជាមួយគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់? សញ្ញាគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចឲ្យប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់មានដូចជា៖ • ការពិបាកដកដង្ហើមខ្លាំង • ភាពវិវត្តទៅជាធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងឆាប់រហ័សនៃអាការៈជំងឺ • ការមើលឃើញពីការថយចុះសមត្ថភាពក្នុងការមើល ឬការរេចុះឡើងនៃភ្នែក • ការហើមធ្ងន់ធ្ងរនៅជុំវិញភ្នែក • ការឈឺក្បាលខ្លាំងក្លារួមជាមួយនឹងកម្តៅក្នុងខ្លួនកើនឡើងឬពិបាកក្នុងការឱនក្បាលទៅមុខ។ មានវិធីសាស្ត្រ អ្វីខ្លះក្នុងការបង្ការឫសដូងច្រមុះ? • គ្រប់គ្រងជំងឺហឺត និងអាការៈអាលែ្លកហ្ស៊ីឲ្យបានត្រឹមត្រូវ • ចៀសវាងនូវសារធាតុដែលធ្វើឲ្យរលាកដល់ច្រមុះ ដូចជាផ្សែង បារី ថ្នាំជក់ ធូលីដី លម្អងផ្កាជាដើម • ត្រូវអនុវត្តអនាម័យស្អាត និងត្រឹមត្រូវដើម្បីចៀសវាងនូវការឆ្លងរោគផ្សេងៗ • ផ្តល់សំណើមដល់បរិយាកាសក្នុងផ្ទះដើម្បីសម្រួលដល់ចរន្តចេញចូលនៃសារធាតុអន្ធិលរបស់ប្រហោងឆ្អឹងមុខនិងការពារការកកស្ទះរបស់វា • ប្រើប្រាស់ទឹកលាងច្រមុះ(ស៊ីរ៉ូមប្រៃ)សម្រាប់ឲ្យមានចរន្តចេញចូលស្រួលនៃសារធាតុអន្ធិលរបស់ប្រហោងឆ្អឹងមុខព្រមទាំងលាងសម្អាតចេញនូវសារធាតុដែលបង្កឲ្យរលាកផ្សេងៗចេញផងដែរ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

លោកសាស្រ្តាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ោក ធន បានមានប្រសាសន៍ថា «ភាពលូតលាស់មិនស្របគ្នារវាងកញ្ចក់ភ្នែក និងទំហំនៃគ្រាប់ភ្នែក (វាស់ពីមុខមកក្រោយ) ដែលវាកើតឡើងមកពីភ្នែកទៅជារីកធំខុសពីធម្មតា ឬកញ្ចក់ភ្នែកកោងខ្លាំងពេក ដែលកំណោងកញ្ចក់ភ្នែកធ្វើឲ្យមានការបត់កាំពន្លឺជាកំនុំរូបភាពនៅខាងមុខបាតភ្នែកជាមូលហេតុនៃការម៉្ញូប ដែលពុំទាន់រកឃើញពីមូលហេតុច្បាស់លាស់ តែ៩០%ត្រូវ បានគេសន្និដ្ឋានថា បណ្តាលមកពីតំណពូជ តែមិនទាន់ដឹងថាកំណត់ដោយក្រូម៉ូសូមប្រាកដណាមួយ»។  មានការព្យាបាលដែរឬទេសម្រាប់អ្នកភ្នែកម៉្ញូប? -ករណីដែលម៉្ញូបទាក់ទងនឹងហ្ស៊ែននោះ ពុំមានវិធីក្នុងការបញ្ឈប់ការវិវឌ្ឍទៅរកភាពម៉្ញូប ឬឡើងដឺក្រេភ្នែកទេ។  -ចំពោះម៉្ញូបដែលកើតមាននៅវ័យក្មេង ការវិវឌ្ឍនឹងមានសភាពលឿន ប៉ុន្តែវានឹងថយចុះវិញនៅក្រោយអាយុ១៩ឆ្នាំ ឬ២២ឆ្នាំ។ ក្នុងករណីដែលការម៉្ញូបរបស់គាត់ឈប់មានការវិវឌ្ឍ មានន័យថា គាត់បានជោគជ័យក្នុងការព្យាបាល តែករណីដែលការវិវឌ្ឍនៅតែបន្តនោះ ការព្យាបាលនឹងត្រូវធ្វើជាបន្ត ហើយការពាក់វ៉ែនតា ឬធ្វើការវះកាត់បន្តទៀតក៏ត្រូវបានពិចារណាដដែល។ ដូចនេះ ការព្យាបាលដាច់ ឬក៏អត់ គឺអាស្រ័យនឹងការវិវឌ្ឍរបស់ម៉្ញូប។  បញ្ជាក់ ៖ ពុំមានថ្នាំណាមួយសម្រាប់បញ្ឈប់ការឡើងដឺក្រេបានទេ ហើយក៏ពុំមានការបញ្ជាក់ណាមួយពីប្រសិទ្ធភាពរបស់វាដែរ។ -ការព្យាបាលដែលងាយបំផុត គឺពាក់វ៉ែនតាមុននឹងឈានដល់ដំណាក់កាលវះកាត់ ដែលជាទូទៅវ៉ែនតាប្រភេទដកត្រូវប្រើចំពោះអ្នកម៉្ញូប ឯ Hyperopia ត្រូវប្រើប្រាស់វ៉ែនតាបូក រីឯអាស្ទីម៉ាតអាចមានបូក និងដកទៅតាមការពិនិត្យ និងវាស់ឃើញជាក់ស្តែង ។ -រីឯការវះកាត់លើកញ្ចក់ភ្នែកដូចជាការប្រើប្រាស់ឡាស៊ែរ ការបញ្ចូលកងទៅនឹងកម្រាស់កញ្ចក់ភ្នែក ដើម្បីធ្វើកំណោងកញ្ចក់ភ្នែកមានកំណោងមកធម្មតាវិញ។ សម្រាប់ដែលមានម៉្ញូបកម្រិតខ្ពស់ (២០ Diopters) អាចធ្វើការវះកាត់ដោយបញ្ចូលកញ្ចក់សិប្បនិម្មិតតម្រូវនឹងភ្នែករបស់យើងជំនួសកញ្ចក់ភ្នែករបស់យើង។ គោលបំណងនៃការវះកាត់គឺ ដើម្បីឲ្យភ្នែករបស់យើងត្រលប់មកធម្មតាវិញ ប៉ុន្តែអ្នកជំងឺអាចប្រើប្រាស់វ៉ែនតាក្នុងកម្រិតស្រាលមួយដើម្បីមើលច្បាស់ ពីព្រោះការវះកាត់ជាក់ស្តែងអាចជួយអ្នកជំងឺបន្ថយដឺក្រេភ្នែកបាន ប៉ុន្តែមិនទាំងស្រុងទេ។ ចំពោះជំនឿរបស់បងប្អូនយើង ជាពិសេសមាតាបិតាដែលថា «ការពាក់វ៉ែនតាធ្វើឲ្យភ្នែកកូនចេះតែឡើងដឺក្រេ និងមានអារម្មណ៍ថាកូនមិនល្អដូចអ្នកដទៃទៅវិញ» គួរតែត្រូវបានពិចារណាឡើងវិញ ពីព្រោះអ្វីដែលសំខាន់ គឺគំហើញច្បាស់របស់កូនដែលអាចជួយឲ្យជីវិតពួកគេប្រសើរឡើងរួមទាំងការរៀនសូត្រ ការប្រកបការងារព្រមជាមួយនឹងគុណភាពជីវិតដ៏ល្អផងដែរ។ យល់ដឹងបន្ថែមពី បញ្ហាភ្នែកម៉្ញូប © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top