Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Black and white sport cap

$18.15
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout
(096) 7888-017 info@healthtime.tips (096) 7888-017
ភាសាខ្មែរ ភាសាខ្មែរ
English English
ចូលគណនី
Createx Logo
  • Jun 03, 2019 |
  • 4 ឆ្នាំមុន |
  • 3.5K មើល

បន្ថែមអាហារទាំងនេះ ដើម្បីការលូតកម្ពស់របស់កុមារ

កម្ពស់ អាចជាផ្នែកមួយដែលគេអាចវាស់វែងបានពីគុណភាពនៃការលូតលាស់របស់កុមារ។ បើទោះបីវាជាប់ពាក់ព័ន្ធជាចម្បងទៅនឹងហ្សែន និងអ័រម៉ូនរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ តែការផ្តល់ជីវជាតិពីរបបអាហារដែលត្រឹមត្រូវក៏រួមចំណែកក្នុងការលូតលាស់ និងជំរុញឲ្យអ័រម៉ូនដំណើរការបានល្អផងដែរ។ ការជ្រើសរើសអាហារបែបណាសម្រាប់កូនៗអាចជារឿងពិបាក ដែលអ្នកអាចស្វែងយល់តាមរយៈអាហារូបត្ថម្ភខាងក្រោម៖ សាច់មាន់ សាច់មាន់មានផ្ទុកប្រូតេអុីនខ្ពស់ ដែលអំណោយផលសម្រាប់ការលូតលាស់របស់ឆ្អឹង និងសាច់ដុំ ពិសេសការលូតលាស់ផ្នែករាងកាយរបស់កុមារ។ ឪពុកម្តាយគ្រប់រូបគួរតែបន្ថែមសាច់មាន់ជាប្រចាំទៅក្នុងអាហាររបស់កូនៗ ដែលអាចរកបានយ៉ាងងាយនៅលើទីផ្សារ។ ស៊ុត ក្រៅពីសាច់មាន់ ស៊ុតក៏ជាប្រភពនៃប្រូតេអុីនមិនអាចខ្វះបាននៅក្នុងរបបអាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់កូនរបស់អ្នក។ ជាក់ស្តែង ស៊ុតសម្បូរទៅដោយសារជាតិបំប៉ន វីតាមីនA វីតាមីន B១២ វីតាមីន D ដែលជួយជំរុញដល់ការលូតលាស់ផ្នែករាងកាយរបស់កុមារបានយ៉ាងប្រសើរ។ អ្នកអាចឲ្យកូនទទួលទានស៊ុត ១ ទៅ២គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃ ដោយផ្តោតទៅលើផ្នែកសឲ្យបានច្រើន ពីព្រោះវាមានផ្ទុកនូវសារធាតុអាល់ប៊ុយមីនដែលមិនធ្វើឲ្យឡើងទម្ងន់ដល់ទៅ ១០០ ភាគរយ។ ត្រីសមុទ្រ ត្រីជាអាហារមួយប្រភេទដែលជួយជំរុញ និងមានប្រសិទ្ធភាពដល់ការលូតកម្ពស់ ផ្នែកស្មារតី ពិសេសផ្នែករាងកាយរបស់កុមារ។ អ្នកអាចជ្រើសរើស ត្រីសាម៉ុង ត្រីធូណា និងត្រីសាឌីន ដោយវាសម្បូរនូវវីតាមីន D ក្នុងការជួយស្រូបយកសារធាតុកាល់ស្យូម។ ចំណែកប្រូតេអុីនដែលមាននៅក្នុងសាច់ត្រីក៏មានតួនាទីពង្រឹង និងជួយឲ្យឆ្អឹងរបស់កុមារលូតលាស់បានល្អផងដែរ។ ទឹកដោះគោ ទឹកដោះគោសម្បូរនូវជាតិកាល់ស្យូមខ្ពស់ដែលជួយដល់ការលូតលាស់ផ្នែករាងកាយកុមារ ធ្វើឲ្យឆ្អឹងរឹងមាំ និងរួមចំណែកការពារមិនឲ្យឆ្អឹងពុកផុយ ឬបាក់។ ជាក់ស្តែង ផលិតផលទាំងនោះរួមមានដូចជា ឈីស យ៉ាអួរ និងទឹកដោះគោស្រស់ ដែលសម្បូរទៅដោយវីតាមីន A, B, D និងស័ង្កសីដែលជាសារធាតុជំរុញជាលិកាឆ្អឹងរបស់កុមារឲ្យស្រូបយកជាតិកាល់ស្យូម ព្រមទាំងជួយដល់ការលូតលាស់កោសិកាបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដោយលោកអ្នកគ្រាន់តែឲ្យកូនញុំាទឹកដោះគោ ២ ទៅ៣កែវក្នុងមួយថ្ងៃជាការស្រេច។ បន្លែ និងផ្លែឈើ ប្រភេទអាហារជាបន្លែ និងផ្លែឈើសម្បូរនូវជាតិសរសៃវីតាមីនចម្រុះ ប៉ូតាស្យូម និងសារជាតិខនិជ និងសារជាតិចិញ្ចឹមជាច្រើនទៀត ដែលមានប្រសិទ្ធភាពប្រឆាំងនឹងអុកស៊ីតកម្មនៅក្នុងរាងកាយជួយឲ្យកោសិកាក្នុងរាងកាយកុមារលូតលាស់ និងអាចធ្វើឲ្យឆ្អឹងរឹងមាំបានល្អប្រសើរផងដែរ។ អ្នកអាចបញ្ចូល ផ្លែល្ហុង ប៉េងប៉ោះ ផ្លែស្វាយ ការ៉ុត ស្ពៃក្តោប ប្រូខូលី ផ្លែឪឡឹកនិងផ្លែប័រទៅក្នុងរបបអាហារជាប្រចាំថ្ងៃ។ អត្ថបទ៖ ដកស្រង់ចេញពីទស្សនាវដ្ដី ហេលស៍ថាម ប្រូ លេខ ៧៨ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Apr 30, 2019 |
  • 4 ឆ្នាំមុន |
  • 4.8K មើល

កូនកើតចៃម្តងហើយម្តងទៀតត្រូវដោះស្រាយបែបណា?

ចំពោះកូនៗដែលនិយមលេងច្រើនជាមួយក្មេងៗខាងក្រៅ អាចចោទជាការបារម្ភជាច្រើនចំពោះឪពុកម្តាយ ដោយក្នុងនោះរួមមានទាំងការកើតចៃផងដែរ។ ការកើតចៃនៅលើក្បាលកូនរបស់អ្នកមិនផ្តល់ជារោគសញ្ញាធ្ងន់ធ្ងរទេ តែបើនៅតែបណ្តោយឲ្យមានចៃដោយមិនកម្ចាត់ ឬព្យាបាលចេញនោះអាចធ្វើឲ្យស្បែកក្បាលរបស់កូនអ្នកដាច់រហែកដោយសារក្រចកដៃរហូតដល់បណ្តាលឲ្យឆ្លងមេរោគបាននៅពេលកើតអាការៈរមាស់។ លើសពីនេះ វាអាចប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សារៀនសូត្ររបស់កុមារ ធ្វើឲ្យកុមារលូតលាស់មិនបានល្អ បង្កើតការរអើមដល់អ្នកជុំវិញ ឬមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេ ប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្ត និងអាចឲ្យកុមារសម្រាកមិនបានគ្រប់គ្រាន់ ដោយសារការរមាស់។ ជាក់ស្តែង ការប្រើប្រាស់សាប៊ូកក់សក់កម្ចាត់ចៃពិតជាអាចមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបំបាត់ចៃបាន ក៏ប៉ុន្តែការកើតឡើងវិញម្តងហើយម្តងទៀតពិតជាធ្វើឲ្យអ្នកឈឺក្បាល និងរវល់មិនឈប់។ ដូចនេះ ឪពុកម្តាយរបស់ក្មេង គួរតែស្វែងយល់អំពីដើមចមរបស់បញ្ហានេះឡើងវិញទើបជាការប្រសើរ។ តើចៃកើតឡើងមកពីអ្វី? ចៃគឺជាពពួកប៉ារ៉ាស៊ីតមានទំហំជាមធ្យម ៣មិលី្លម៉ែត្រដែលរស់នៅដោយបឺតឈាមដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត និងធ្វើឲ្យកើតរមាស់ ថែមទាំងកើតមានអាការៈរលាកស្បែកក្បាល។ ជាធម្មតាមេចៃមួយក្បាលអាចបញ្ចេញពងដាក់នៅលើសក់ពី ៥០ ទៅ១៥០ពងក្នុងមួយថ្ងៃប្រើពេលភ្ញាស់ចេញជាកូនប្រមាណ ១សប្តាហ៍។ ជាទូទៅ សត្វចៃអាចកើតដោយសារការនៅជិតគ្នា ឬគេងនៅជិតគ្នាជាមួយអ្នកដែលកើតចៃ។ ដោយឡែកសត្វចៃក៏អាចកើតឡើងដោយការមិនធ្វើអនាម័យខ្លួនប្រាណ ឬការប្រើប្រាស់សម្ភារមួយចំនួនរួមគ្នារបស់កូនអ្នកជាមួយមិត្តភក្តិដែលរួមមានក្រាស់សិតសក់ ឬមួកជាដើម។ តើគួរកម្ចាត់ចៃពីលើក្បាលកុមារដោយរបៀបណា? ការកម្ចាត់ចៃឲ្យអស់អាចពិបាកបន្តិច ដោយសារវាងាយឆ្លងឡើងវិញណាស់ ដូចនេះដើម្បីកម្ចាត់មិនឲ្យមេចៃធំពេញវ័យនោះ ឪពុកម្តាយគ្រប់រូបគួរអនុវត្តវិធីសាស្រ្តខាងក្រោម៖ - កក់សក់កូនរបស់អ្នកជាប្រចាំជាមួយសាប៊ូដែលមានផ្ទុកនូវសារធាតុ Pediculicide យ៉ាងហោចណាស់ ២ទៅ៣ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ដើម្បីសម្អាតធូលី ឬកម្ទេចដែលបង្កឲ្យមានការកកើតឡើងនៃចៃ - ឬអាចប្រើជាថ្នាំដែលជាប្រភេទ Lotion ឬ Cream ដែលមានផ្ទុកនូវសារធាតុ Permethrin, Maldidon និង Pyrethrin ដើម្បីលាបនៅលើសក់ក្បាលរបស់កូនរបស់អ្នកនៅពេលសក់សើម ដោយលាបឲ្យសព្វពេញសាច់ក្បាលហើយយកមួកដែលធ្វើពីផ្លាស្ទិកមកគ្របពីលើ រួចទុករយៈពេល១៥នាទី ចាំលាងសម្អាតចេញ។ បន្ទាប់មកលោកអ្នកធ្វើការប្រើស្និតដើម្បីសិតសក់ទម្លាក់ចៃ ដែលនៅលើក្បាលរបស់កូនអ្នក។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា មុននឹងប្រើប្រាស់រាល់ផលិតផលខាងលើសូមពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត ឬឱសថការីជាមុនសិនដើម្បីដឹងពីវិធីប្រើប្រាស់ និងការប្រុងប្រយ័ត្នមួយចំនួនចំពោះការប្រើនេះផងដែរ - ប្រសិនអាច គួរចៀសវាងការប្រើប្រាស់សម្ភារៈ និងគេងជិតគ្នាជាមួយក្មេង ឬមិត្តភក្តិដែលកើតចៃ - បោកសម្អាតកម្រាលពូក ស្រោមខ្នើយ និងសម្លៀកបំពាក់របស់កូនអ្នកឲ្យបានជាប្រចាំ - ប្រសិនបើកូនអ្នកកើតចៃម្តងហើយម្តងទៀត ឬពិបាកក្នុងការកម្ចាត់ អ្នកចាំបាច់គួរតែទៅពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យដើម្បីឲ្យចេញវេជ្ជបញ្ជាព្យាបាលជំងឺដែលកើតឡើងពីពពួកប៉ារ៉ាស៊ីត។ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Apr 12, 2019 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 7K មើល

​កត្តាដែលជះឥទ្ធិពលដល់ការនិយាយរបស់កុមារ

ក្មេងភាគច្រើនមានការលូតលាស់ខុសៗគ្នាជាធម្មតា ទាំងរូបរាងកាយ ប្រាជ្ញាស្មារតី ចិត្តគំនិត ក៏ដូចជាការនិយាយស្តី ដែលក្មេងខ្លះលូតលាស់ផ្នែកទំនាក់ទំនង និងការនិយាយស្តីបានលឿន ខណៈពេលដែលក្មេងខ្លះទៀតអាចវិវឌ្ឍយឺត។ វាអាចបណ្តាលមកពីមូលហេតុជាច្រើន និងក្នុងករណីខ្លះប្រហែលជាកត្តាផ្លូវចិត្តមួយចំនួនដែលប៉ះពាល់ដល់ការនិយាយ បរិស្ថាន ឬការថែទាំដែលរួមមាន៖ កម្រិតនៃការថែទាំ ការថែទាំកម្រិតណាដែលកូនរបស់អ្នកទទួលបានពីអ្នកជាឪពុកម្តាយអាចប្រហែលជះឥទ្ធិពលដល់ការវិវឌ្ឍផ្នែកភាសា ឬការនិយាយរបស់កុមារ នេះបើយោងតាមការសិក្សាមួយរបស់សាកលវិទ្យាល័យ North Carolina បើប្រៀបធៀបទៅនឹងក្មេងដែលទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ និងថែទាំតាមតម្រូវការ។ ក្នុងករណីទីកន្លែងដែលក្មេងមើលឃើញ និងក្មេងហាក់នៅម្នាក់ឯងញឹកញាប់ខ្លាំងពេក ខ្វះទំនាក់ទំនង និងការលើកទឹកចិត្តតែងតែរារាំងពួកគេពីការអភិវឌ្ឍ ថែមទាំងអាចបន្ថយនូវជំនាញនិយាយយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ភាពតានតឹងធ្ងន់ធ្ងរ យោងតាម The National Child Traumatic Stress Network ភាពតានតឹងធ្ងន់ធ្ងរអាចទាញក្មេងចេញពីការយល់ដឹងផ្នែកភាសា និងការរៀននិយាយឲ្យបានត្រូវ។ ការប្រទះជាមួយនឹងអំពើហិង្សា និងការរំលោភបំពានអាចនាំឲ្យក្មេងប្រឈមនឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្តធ្ងន់ធ្ងរដែលធ្វើឲ្យមានផលអវិជ្ជមានលើការវិវឌ្ឍផ្នែកភាសា។ ដូចនឹងលទ្ធភាពក្នុងការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់ពួកគេក្លាយជាផលប៉ះពាល់សមត្ថភាពក្នុងការស្តែងពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ បរិយាកាសសង្គម ឪពុកម្តាយ គ្រូបង្រៀន និងមិត្តភក្តិដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការអភិវឌ្ឍផ្នែកភាសា ឬការនិយាយរបស់កុមារ ដែលការនិយាយទាក់ទងគ្នាគឺពិតជាសំខាន់សម្រាប់ដំណើរការលូតលាស់របស់ក្មេង។ ជាលទ្ធផលបរិយាកាសសង្គមដែលលើកទឹកចិត្តដល់ការនិយាយទាក់ទងគ្នាដោយប្រសិទ្ធភាពរួមចំណែកដល់ភាសារបស់ពួកគេ។  ផ្ទុយមកវិញ នៅពេលសង្គមដែលក្មេងរស់នៅមានផលប៉ះពាល់ផ្នែកអារម្មណ៍ ស្ត្រេស និងទំនាក់ទំនងគ្មានប្រសិទ្ធភាព នោះពួកគេប្រហែលគេចពីការនិយាយ និងអាចក្លាយជាមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ដែលទាំងនេះក៏រួមចំណែកធ្វើឲ្យថយចុះនូវការវិវឌ្ឍផ្នែកភាសាដូចគ្នាដែរ។ ការនិយាយមានបញ្ហា បញ្ហានៃការនិយាយដូចជានិយាយមិនច្បាស់ដោយសារប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ ឬឮខ្សាវៗ អាចធ្វើឲ្យកូនរបស់អ្នកមានភាពខ្មាសអៀន និងអាចរហូតដល់មានសម្ពាធផ្លូវចិត្ត។ លទ្ធផលចុងក្រោយ ក្មេងប្រហែលមានភាពស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការនិយាយ និងពន្យារពេលក្នុងការយល់ដឹងផ្នែកភាសា ឬទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃ។ ការប្រើភាសា ២ ក្មេងដែលចាប់ផ្តើមរៀនភាសាទី២លឿនពេកក្នុងជីវិតអាចប្រហែលធ្វើឲ្យភាសាទីមួយរបស់ពួកគេមានការវិវឌ្ឍយឺតជាងការរំពឹងទុក។ រៀនភាសា ២ក្នុងពេលតែមួយអាចធ្វើឲ្យមានការច្រឡំពិសេសក្មេងមិនទាន់គ្រប់អាយុចូលសាលាត្រឹមត្រូវ ដែលអាចឲ្យក្មេងបាក់ទឹកចិត្តបាន។ អ្នកជំនាញបានលើកឡើងថា ភាសាទី ២គួរឲ្យក្មេងចាប់ផ្តើមរហូតទាល់តែក្មេងមានអាយុចន្លោះ ៥ ទៅ៦ឆ្នាំ។ កត្តាភេទ ភេទត្រូវបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការអភិវឌ្ឍផ្នែកភាសា និងការនិយាយស្តីរបស់ក្មេង។ អំឡុងអាយុ២-៣ឆ្នាំ ក្មេងស្រីមានទំនោរចាប់ផ្តើមយល់ដឹងផ្នែកភាសា ការនិយាយទំនាក់ទំនង ក្នុងកម្រិតខ្ពស់ជាងក្មេងប្រុស។ ពួកគេចាប់ផ្តើមយល់ដឹងផ្នែកទំនាក់ទំនងកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព និងភាសានិយាយវិវឌ្ឍយ៉ាងរហ័ស។ ចៀសពីផលប៉ះពាល់ដែលអ្នកជាឪពុកមា្តយអាចធ្វើបាន នឹងជួយឲ្យកូនអ្នកគេចផុតពីការពន្យារលើការនិយាយទំនាក់ទំនង ក៏ដូចជាភាសារបស់កូនអ្នក។ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

មាតា និងទារក ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Jan 28, 2019 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 2.3K មើល

ធ្វើយ៉ាងណាទើបដឹងថាកូនអ្នកត្រូវបានគំរាម?

តាមពិត វាអាចជារឿងដែលពិបាកសម្រាប់មាតាបិតាក្នុងការតាមដានឲ្យដឹងថាកូនរបស់អ្នកមានបញ្ហាអ្វីខ្លះនៅសាលារៀន ជាពិសេសគឺបញ្ហាទាក់ទងនឹងការសម្លុត ការគំរាមកំហែងពីមិត្តភក្តិ ឬអ្នកដែលមានអំណាចធំជាងពួកគេ ដោយហេតុថាសាលាជាទីតាំងមួយដែលពួកគេបានជួបជាមួយមនុស្សជាច្រើន និងហេតុការណ៍ថ្មីៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ដូច្នេះ ដើម្បីជាគន្លឹះក្នុងការកំណត់ថាកូនអ្នកពិតជាត្រូវបានគេគំរាមពិតមែន អ្នកអាចចំណាំតាមរយៈសកម្មភាពរបស់ពួកគេដូចខាងក្រោម៖ ឈឺក្បាល និងឈឺពោះញឹកញាប់ រោគសញ្ញាឈឺក្បាល និងឈឺពោះគឺជាអាការៈដែលអាចស្តែងចេញមកខាងក្រៅជាញឹកញាប់ ដែលអាការៈទាំងនេះបណ្តាលមកពីភាពស្ត្រេស និងការថប់អារម្មណ៍ចំពោះការគំរាមកំហែងនេះតែម្តង។ ពេលខ្លះវិញ ពួកគេមិនមានអាការៈបែបនេះទេ តែគេបែរជាព្យាយាមកុហកដើម្បីគេចវេះពីការទៅសាលារៀន ឬទៅចូលរួមក្នុងសកម្មភាពសង្គមទៅវិញ។ ហេតុនេះប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកតែងតែត្អូញត្អែរអំពីអាការៈបែបនេះគឺដល់ពេលហើយដែលអ្នកគួរតែនិយាយជាមួយពួកគេ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកអាចចាប់ផ្តើមសួរថា “កូនមើលទៅហាក់ដូចជាកើតមានបញ្ហានេះញឹកញាប់ណាស់ពេលថ្មីៗនេះ តើកូនអាចប្រាប់ម៉ាក់ប៉ាឲ្យកាន់តែច្បាស់ពីបញ្ហានេះបានទេ?” ប៉ុន្តែអ្នកអាចសួរសំណួរផ្សេងៗទៀតបានផងដែរ តែត្រូវប្រាកដថាសំណួរទាំងនោះជាសំណួរដែលមានចម្លើយបើក សួរដោយផ្អែមល្ហែម មិនគំរោះគំរើយ មិនត្រូវសួរដោយឆេវឆាវ ឬដោយមានកំហឹងឡើយ។ អ្នកគួរចងចាំថា កូនអ្នកកំពុងមានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត ដូចនេះការលួងលោម ការលើកទឹកចិត្ត និងការផ្តល់ជាដំណោះស្រាយដោយសន្តិវិធីជាប្រការចាំបាច់បំផុត។ ផ្លាស់ប្តូរមិត្តភក្តិ ការបាត់បង់មិត្តភក្តិ ឬការផ្លាស់ប្តូរមិត្តភក្តិក៏អាចជាសញ្ញានៃការគំរាមកំហែងចំពោះក្មេងៗផងដែរ ដែលភាគច្រើននៃបញ្ហានេះកើតឡើងចំពោះក្មេងៗនៅវ័យជំទង់។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ភាពញឹកញយនៃការស្ទាក់ស្ទើរចេញទៅក្រៅជាមួយមិត្តភក្តិក៏អាចជាសញ្ញានៃការគំរាមកំហែងដែលកើតឡើងនៅក្នុងក្រុមមិត្តភក្តិរបស់គេតែម្តង។  មាតាបិតាអាចសង្កេតមើលការផ្លាស់ប្តូរមិត្តភក្តិក្នុងក្រុមរបស់កូនអ្នកដោយស្ងៀមស្ងាត់ តាមរយៈការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយមាតាបិតារបស់កុមារផ្សេងទៀត ដែលនៅក្នុងក្រុម។ វិធីសាស្រ្តនេះអាចជួយឲ្យអ្នកអាចតាមដានអវត្តមានរបស់ពួកគេនៅក្នុងពិធីខួបកំណើត ឬកម្មវិធីផ្សេងៗទៀត និងអាចអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកបានដឹងពីបញ្ហានានា ដែលកើតឡើងរវាងកូនអ្នក និងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេផងដែរ។ ពិបាកគេង ជាធម្មតា ពួកគេតែងមានការព្រួយបារម្ភ ខ្វល់ខ្វាយនិងអន្ទះអន្ទែងនៅពេលយប់ ដោយសារពួកគេតែងគិតពីបញ្ហានានាដែលអាចកើតឡើងនៅថ្ងៃស្អែក ជាហេតុធ្វើឲ្យពួកគេគេងមិនលក់ រសេះរសោះ និងជួនកាលអាចសុបិន្តអាក្រក់ ឬអាចយំពេលគេងលក់ទៀតផង។ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីបញ្ហានេះ មាតាបិតាអាចសង្កេតកូនអ្នកនៅពេលព្រឹកតាមរយៈសកម្មភាពរបស់ពួកគេ ដោយអាចស្តែងចេញជាភាពធុញទ្រាន់ ឬមិនឃ្លានអាហារ មើលទៅហាក់ដូចជាហត់នឿយខុសពីធម្មតា បាត់បង់សមត្ថភាពក្នុងការផ្ចង់អារម្មណ៍បាត់បង់ការរក្សាអនាម័យប្រចាំថ្ងៃឲ្យបានត្រឹមត្រូវជាដើម។ យំមិនឈប់ ឬមានប្រតិកម្មផ្នែកអារម្មណ៍ខ្លាំង ប្រសិនបើកូនអ្នកមានប្រតិកម្មខ្លាំងទៅនឹងការសន្ទនាអំពីសាលារៀន ឬសកម្មភាពសង្គម វាអាចប្រហែលជាសញ្ញាណដែលពួកគេកំពុងមានបញ្ហាថប់អារម្មណ៍ អំពីរឿងទាំងនោះ។ គួរកត់សម្គាល់ផងដែរថា តាមធម្មតាក្មេងតូចៗតែងចូលចិត្តនិយាយពីរឿងដែលគេនៅសាលា ខណៈពេលដែលក្មេងវ័យជំទង់តែងចង់ពិភាក្សាគ្នាអំពីថ្ងៃចុងសប្តាហ៍ទៅវិញ។ មាតាបិតាក៏គួរតែបានដឹងពីបញ្ហាទាំងនេះផងដែរ។ ផ្លាស់ប្តូរជាមនុស្សថ្មី ការគំរាមកំហែងអាចជះឥទ្ធិពលដល់អារម្មណ៍ និងការគិតរបស់កុមារខ្លាំងណាស់ ហេតុនេះប្រសិនបើការគំរាមនៅតែបន្ត និងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ នោះកុមារនឹងប្រឈមមុខនឹងការផ្លាស់ប្តូរផ្នែកសតិអារម្មណ៍ និងផ្លាស់ប្តូរអត្តចរិត។ ឧទាហរណ៍ កុមារអាចប្រែពីមនុស្សម្នាក់ដែលចូលចិត្តនិយាយច្រើន ទៅជាមនុស្សម្នាក់ដែលស្ងប់ស្ងាត់ ឬចាប់ផ្តើមផ្តាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយសមាជិកគ្រួសារ ចូលចិត្តនៅតែម្នាក់ឯងសម្ងំតែក្នុងបន្ទប់បន្ទាប់ពីចេញពីរៀនជាដើម។   សម្លៀកបំពាក់រហែក ឬមានរបួសស្នាមលើរាងកាយ នេះជាសញ្ញាណដែលតែងកើតមានជាញឹកញាប់ចំពោះកុមារដែលត្រូវបានគេគំរាមកំហែង ហើយហេតុការណ៍នេះអាចកើតឡើងកាន់តែញឹកញាប់នៅពេលដែលការគំរាមកំហែងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ។ ប៉ុន្តែនៅពេលអ្នកព្យាយាមសួរពួកគេពីហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើង ពួកគេប្រែជាពិបាកក្នុងការរៀបរាប់ប្រាប់ពីមូលហេតុ ហើយពេលខ្លះពួកគេព្យាយាមគេចវេះពីសំណួរនេះទៀតផង។ ធ្វើខ្លួនដូចជាជនរងគ្រោះ កុមារចាប់បាត់បង់ជំហររឹងមាំ និងបាត់បង់ជំនឿចិត្តក្នុងការធ្វើរឿងអ្វីមួយ។ សកម្មភាពទាំងនោះមានដូចជា ចាប់ផ្តើមដើរឱនមុខចុះ មិនហ៊ានបញ្ចេញយោបល់ជាសាធារណៈ មិនចូលចិត្តសកម្មភាពដែលមានមនុស្សច្រើន ឬបាត់បង់ភាពប្រកួតប្រជែង។ ការគំរាមកំហែងពិតជាផ្តល់ផលអាក្រក់ចំពោះកុមារដូច្នេះមាតាបិតាគួរយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមចំពោះបញ្ហានេះ បើមិនដូច្នោះទេ ពួកគេអាចទទួលរងការប៉ះទង្គិចទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត។ ការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តអាចធ្វើឲ្យកូនអ្នកបាក់ស្បាត គ្មានភាពក្លាហានលទ្ធផលនៃការសិក្សាធ្លាក់ចុះ សុខភាពផ្លូវកាយទ្រុឌទ្រោម ជាពិសេសពួកគេអាចប្រឈមនឹងការបាក់ទឹកចិត្តរយៈពេលយូរ ពេលខ្លះអាចបន្តរហូតដល់ពួកគេពេញវ័យទៀតផង។ ផលវិបាកទាំងអស់សុទ្ធតែអាចជះឥទ្ធិពលដល់ជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ ប្រសិនបើមិនទទួលបានជំនួយ និងវិធីដោះស្រាយដែលត្រឹមត្រូវ និងទាន់ពេលវេលាទេនោះ។ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Jan 08, 2019 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 3.3K មើល

ផលវិបាកនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមក្នុងវ័យត្រៀមអស់រដូវ

ការមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃនៅក្នុងវ័យណាមួយ សុទ្ធតែមិនអំណោយផលទៅដល់ស្ថានភាពសុខភាពទូទៅនោះទេ។ ចុះចំណែកស្រ្តីដែលស្ថិតក្នុងវ័យត្រៀមអស់រដូវវិញ តើត្រូវរៀបចំការតាមដាន និងគ្រប់គ្រងបែបណា ប្រសិនសព្វថ្ងៃកំពុងប្រឈមទៅនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមរួចទៅហើយ? សំណួរ៖ ខ្ញុំអាយុ ៥៥ឆ្នាំ ភេទស្រី ទម្ងន់ ៦០គីឡូក្រាម កម្ពស់ ១ម៉ែត្រ៥០ ជាស្រ្តីមេផ្ទះ។ ខ្ញុំមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងលើសឈាមមកជាង ១០ឆ្នាំមកហើយ។ ខ្ញុំក៏ត្រូវបានឲ្យប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្រាប់ជំងឺទាំងពីរជាប្រចាំផងដែរ។ខ្ញុំកំពុងព្រួយបារម្ភថាជំងឺទាំងពីរអាចនឹងធ្វើឲ្យខ្ញុំមានបញ្ហាក្នុងការគ្រប់គ្រងនៅពេលដែលខ្ញុំអស់រដូវ ពីព្រោះបច្ចុប្បន្នខ្ញុំកំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលត្រៀមអស់រដូវផង។ តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច? ចម្លើយ៖ ជាធម្មតា ប្រសិនវ័យកាន់តែច្រើន ជាពិសេសស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលត្រៀមអស់រដូវផងនោះ បញ្ហាប្រឈមនានានឹងអាចកើតមានឡើង។ ជម្រើសដែលល្អគួរតែអញ្ជើញទៅជួបគ្រូពេទ្យឲ្យបានទៀងទាត់ នោះគ្រូពេទ្យអាចមានលទ្ធភាពតាមដានរាល់ផលវិបាកផ្សេងៗ ដោយហេតុថាស្ថានភាពជំងឺមានរយៈពេលដល់ទៅ១០ឆ្នាំ ហើយក៏កំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលអស់រដូវទៀតផង។ ម៉្យាងទៀតអ្នកក៏គួរធ្វើការបញ្ចុះទម្ងន់ និងរក្សាលំនឹងជាតិស្ករឲ្យមានស្ថេរភាពផងដែរ។ បកស្រាយដោយ៖ សាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត ទូច ឃុនប្រធានផ្នែកជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងជានាយករងមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ ©2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន ទឹកនោមផ្អែម ការចិញ្ចឹមកូន ទឹកនោមផ្អែម ទឹកនោមផ្អែម ទឹកនោមផ្អែម
ចែករំលែក
  • Dec 11, 2018 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 3.1K មើល

តើមាតាបិតាអាចជួយពង្រឹងសមត្ថភាពផ្លូវចិត្តកុមារយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?

  បើយោងតាមមជ្ឈមណ្ឌលត្រួតពិនិត្យ  និងបង្ការជំងឺ (CDC) បានឲ្យដឹងថា ការប៉ាន់ប្រមាណជារៀងរាល់ឆ្នាំ កុមារម្នាក់ក្នុងចំណោម៥នាក់ ត្រូវបានរកឃើញថាមានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត។ ដូច្នេះ ក្នុងនាមជាមាតាបិតាដែលជាអ្នកនៅជិតស្និទ្ធនឹងកុមារជាងគេ  គួរអនុវត្តនូវវិធីសាស្ត្រទាំង ៨ខាងក្រោម ដើម្បីជួយពង្រឹងសមត្ថភាពផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគាត់ ដោយហេតុថាសុខភាពផ្លូវចិត្តពិតជាសំខាន់ដូចសុខភាពផ្លូវកាយ៖ ១.  ថែរក្សាសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់អ្នកជាឪពុកម្តាយ ការថែរក្សាសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់ឪពុកម្តាយ ជាវិធីសាស្ត្រមួយក្នុងចំណោមវិធីសាស្រ្តល្អបំផុតដែលអាចរក្សាសុខភាពផ្លូវចិត្តកូនរបស់អ្នក។ នៅពេលអ្នកធ្វើបែបនេះ មិនត្រឹមតែអាចធ្វើជាគំរូល្អក្នុងការពង្រឹងសមត្ថភាពផ្លូវចិត្តដល់កូនអ្នកនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកអាចបង្កើតឲ្យមានបរិយាកាស រីករាយសម្រាប់គ្រួសារ ជាពិសេសសម្រាប់កូនអ្នកផងដែរ។ ផ្ទុយមកវិញ ប្រសិនបើឪពុកម្តាយមានបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត នោះកូនៗនឹងអាចមានភាពប្រឈមខ្ពស់ ក្នុងការវិវឌ្ឍទៅជាជំងឺផ្លូវចិត្តផងដែរ។ ២. កសាងទំនុកចិត្តរវាងឪពុកម្តាយ និងកូន ការកសាងទំនុកចិត្តរវាងឪពុកម្តាយ និងកូន ដើរតួយ៉ាងសំខាន់ចំពោះសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេ ដោយហេតុថាការធ្វើបែបនេះអាចធ្វើឲ្យពួកគេកាន់តែមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាព និងមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត។ ទំនុកចិត្តអាចកើតឡើងទៅបាន នៅពេលដែលអ្នកបានបង្ហាញពីការយកចិត្តទុកដាក់ទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តចំពោះពួកគេ។ ឧទាហរណ៍ គួរយកចិត្តទុកដាក់ពេលគេឃ្លាន ស្រេកទឹក ឈឺ ឬនៅពេលពួកគេមានការភ័យខ្លាច។ លើសពីនេះ អ្នកគួរត្រូវគោរពសម្តី និយាយត្រូវធ្វើ មិនកុហក និងនិយាយត្រង់ចំពោះពួកគេផងដែរ។ ៣. ជំរុញទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកដទៃ ទំនាក់ទំនងរវាងឪពុកម្តាយ និងកូនជារឿងចាំបាច់ តែនេះមិនមែនជាទំនាក់ទំនងតែមួយដែលគួរតែមាននោះទេ។ កូនដែលមានសុខភាពផ្លូវចិត្តល្អ នៅពេលពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាច្រើន ដែលក្នុងនោះ រួមទាំងការមានទំនាក់ទំនងជាមួយសមាជិកគ្រួសារផ្សេងទៀតដូចជា ជីដូនជីតា បងប្អូន មិត្តភក្តិ និងអ្នកជិតខាង។ សូមទុកពេលវេលាខ្លះឲ្យពួកគេអាចសាងទំនាក់ទំនងរវាង មិត្តភក្តិ និងសមាជិកគ្រួសារផ្សេងទៀត ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចយល់ច្បាស់ពីភាពខុសៗគ្នានៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងទាំងនោះ។ ៤. បង្រៀនកូនអ្នកពីវិធីសាស្រ្តក្នុងការគ្រប់គ្រងស្ត្រេស ជាការពិតណាស់ យើងគ្រប់គ្នាមិនអាចគេចផុតពីបញ្ហាស្ត្រេសបានឡើយ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលយើងអាចធ្វើនោះគឺការគ្រប់គ្រងបញ្ហានេះ ដោយមិនឲ្យវាបង្កជាបញ្ហាធំ ដែលអាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាពផ្លូវចិត្តអ្នកកាន់តែខ្លាំង។ ដូចគ្នានេះដែរ កុមារជាប្រភេទបុគ្គលដែលងាយនឹងរងការប៉ះទង្គិចពីខាងក្រៅ ជាពិសេសការប៉ះទង្គិចមកលើផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេតែម្តង ដូច្នេះអ្នកដែលជាឪពុកម្តាយគួរធ្វើការសង្កេតមើលថា តើអ្វីជាចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ពួកគេ ដើម្បីបន្ថយបញ្ហាស្ត្រេសទាំងនេះ ក៏ដូចជាថាតើអ្នកគួរជួយពួកគេក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាបែបណា ខណៈពេលដែលឪពុកម្តាយ ជាបុគ្គលដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ច្រើនជាងពួកគាត់។   ៥. បង្កើតឲ្យមានទម្លាប់ល្អ របបអាហារល្អ ទម្លាប់នៃការគេងល្អ និងការធ្វើលំហាត់ប្រាណជាប្រចាំ គឺមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើឲ្យសុខភាពផ្លូវកាយរបស់កូនអ្នកមានភាពល្អប្រសើរនៅឡើយទេ តែត្រូវមានការរួមផ្សំជាមួយការរក្សាសុខភាពផ្លូវចិត្តឲ្យបានល្អផងដែរ។ ឪពុកម្តាយត្រូវបង្រៀនពួកគេឲ្យចេះអភិវឌ្ឍទម្លាប់ល្អ ដែលអាចរក្សាបានទាំងរូបរាង  និងសុខភាពផ្លូវចិត្តល្អទៀតផង។ មានការស្រាវជ្រាវជាច្រើនដែលបង្ហាញថា ការគោរព និងការដឹងគុណអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងលើសុខភាពផ្លូវចិត្ត។ ដូច្នេះ ឪពុកម្តាយគួរបង្រៀនពួកគាត់ឲ្យចេះពីវិធីនេះក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ ៦. អភិវឌ្ឍការមានជំនឿជាក់លើខ្លួនឯង ឪពុកម្តាយអាចជួយកូនរបស់ពួកគេតាមរយៈវិធីសាស្រ្តច្រើនយ៉ាង ដែលអាចមានដូចជា៖ • ផ្តល់ជាការសរសើរ រង្វាន់ និងកម្លាំងចិត្តចំពោះអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ និងកំពុងតែធ្វើ • ផ្តល់ឱកាសឲ្យពួកគេអាចធ្វើការងារដោយឯករាជ្យ • ផ្តល់ឱកាសឲ្យពួកគេបញ្ចេញយោបល់ ឬមតិដែលពួកគេមាន • ជំរុញ និងលើកទឹកចិត្តពួកគេក្នុងការអភិវឌ្ឍជំនាញថ្មីៗ • ធ្វើជាគំរូល្អដល់ពួកគេ។ ៧. លេងជាមួយគ្នា កុមារដែលមានសុខភាពល្អទាំងរាងកាយ និងបញ្ញាស្មារតីត្រូវការលេង។ តាមពិត មនុស្សពេញវ័យក៏ត្រូវការលេងផងដែរ! នេះជាពេលដែលត្រូវដាក់ការងារ និងកាតព្វកិច្ចផ្សេងៗទៀតដោយឡែក ហើយផ្ដោតតែលើកូនអ្នក ដែលនេះបង្ហាញឲ្យពួកគេបានដឹងថាពួកគេមានតម្លៃយ៉ាងណាចំពោះពេលវេលាជាមាសពេជ្ររបស់អ្នក។ ខណៈពេលកំពុងលេងជាមួយកូនរបស់អ្នក អ្នកនឹងមិនត្រឹមតែបង្កើតទំនាក់ទំនងល្អប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកក៏អាចសម្រាកផងដែរ។ ម៉្យាង កាលណាកូនបានមើលឃើញឪពុកម្តាយមានការសប្បាយរីករាយ និងលែងព្រួយបារម្ភ កូនៗក៏អាចធានាបានការសប្បាយចិត្ត និងយកសកម្មភាពឪពុកម្តាយជាគំរូទៀតផង។ ៨. ស្វែងរកជំនួយពីអ្នកជំនាញ ប្រមាណជា ២១% នៃកុមារដែលមានបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត ត្រូវការទទួលបានការព្យាបាល។ នោះមានន័យថា កុមារភាគច្រើនដែលមានបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត មិនទទួលបានជំនួយដែលពួកគេត្រូវការឡើយនៅពេលពួកគេមានបញ្ហា។ ការស្វែងរកជំនួយពីគ្រូពេទ្យជំនាញ មិនត្រឹមតែអាចជួយបង្កើនសុខភាពផ្លូវចិត្ត របស់កូនអ្នកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏អាចផ្តល់នូវធនធាន និងការគាំទ្រដល់មាតាបិតាដែលកំពុងជួបការលំបាកផងដែរ។ ប្រសិនបើឪពុកម្តាយបានឃើញពីបញ្ហាមិនប្រក្រតីដែលកើតឡើងចំពោះកូន តែមិនអាចជួយដោះស្រាយបាន សូមប្រញាប់នាំកូនទៅជួបជាមួយអ្នកឯកទេស ឬគ្រូពេទ្យជំនាញដើម្បីធ្វើការដោះស្រាយជាបន្ទាន់។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ    

ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Nov 12, 2018 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 3.5K មើល

តើកូនអ្នកជាកុមារមានវិន័យហើយឬនៅ?

ឪពុកម្តាយមួយចំនួនប្រហែលជាធ្លាប់ខ្មាសគេនៅទីសាធារណៈពេលកូនៗរបស់អ្នកមិនស្តាប់បង្គាប់ និងបង្ករឿងផ្សេងៗ ហើយអ្នកប្រហែលជាគិតថា វាជាធម្មជាតិរបស់កុមារគ្រប់រូប។ ប៉ុន្តែ មាតាបិតាគ្រប់រូបតែងតែចង់ជួយកូនៗឲ្យមានអត្តចរិកល្អ និងមានជីវិតរស់នៅងាយស្រួល ហេតុនេះ “ការមានវិន័យ” ជាផ្នែកសំខាន់បំផុតអាចជួយពួកគេឲ្យក្លាយជាមនុស្សធំ ដែលមានភាពជោគជ័យទៅថ្ងៃអនាគត។ គន្លឹះមួយចំនួនខាងក្រោមនេះ អាចជាជំនួយ ដើម្បីជួយឲ្យកូនអ្នក មានវិន័យល្អក្នុងការរស់នៅ៖ ១. ការកំណត់ទម្លាប់ក្នុងការរស់នៅ • ប្រាប់ពួកគេពីហេតុផលច្បាស់លាស់ មាតាបិតាមិនតម្រូវឲ្យពន្យល់កូនៗថាហេតុអ្វីអ្នកចង់ឲ្យពួកគេត្រូវតែមានវិន័យនោះទេ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកយល់ពីហេតុផលសាមញ្ញ ពីច្បាប់ទម្លាប់របស់អ្នកនោះ  ពួកគេនឹងមិនរឹងទទឹង ហើយអនុវត្តតាមការប្រាប់របស់អ្នក។ ឧទាហរណ៍ អ្នកប្រាប់ពួកគេឲ្យចូលគេងនៅម៉ោង៨យប់ ពីព្រោះខ្លួនប្រាណរបស់ពួកគេត្រូវការការគេងឲ្យបានច្រើន ដើម្បីសុខភាពល្អ និងរឹងមាំ ឬឲ្យពួកគេទុកដាក់របស់របរលេងឲ្យមានរបៀប ដើម្បីងាយស្រួលរក នៅពេលក្រោយ។ • ផ្តល់ការសរសើរដល់ពួកគេ នៅពេលពួកគេជួយអ្នករៀបចំកន្លែងគេង តុញ៉ាំបាយ ឬឲ្យប្អូនរបស់គេលេងតុក្កតាជាមួយ អ្នកគួរតែសរសើរពីទឹកចិត្តរបស់ពួកគេ។ ឧទាហរណ៍ កូនពិតជាកូនល្អមែនដែលចងចាំពេលវេលារៀបចំកន្លែងគេង ឬម៉ាក់ប៉ាពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ដែលកូនមានអាកប្បកិរិយាដូចមនុស្សធំម្នាក់។ • ដើរតួជាបុគ្គលគំរូ ការទុកដាក់របស់របរនៅពេលមកពីក្រៅ ដូចជាកាបូប ឬព្យួរខោអាវឲ្យមានរបៀប និងត្រូវកន្លែង ការមិនបញ្ចេញកំហឹង ឬនិយាយទាំងមួម៉ៅ នៅពេលធ្វើអ្វីមួយមិនបានសម្រេច...សកម្មភាពទាំងនេះនឹងបង្ហាញកូនៗអ្នក ពីគំរូដែលគេយកតម្រាប់តាម “នៅពេលកូនៗឃើញទម្លាប់ល្អរបស់អ្នករាល់ថ្ងៃ ពួកគេនឹងចង់ធ្វើដូចអ្នកដែរ”។   ២. ការដោះស្រាយបញ្ហា • អនុញ្ញាតឲ្យកូនៗជាអ្នកធ្វើការសម្រេចចិត្ត ផ្តល់ឱកាសឲ្យកូនៗអ្នកក្នុងការសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសអ្វីមួយដោយខ្លួនឯងនៅពេលពួកគេធំគ្រប់គ្រាន់។ ឧទាហរណ៍ ការជ្រើសរើសសម្លៀកបំពាក់ ឬបន្លែ ផ្លែឈើ ដែលពួកគេចង់ញ៉ាំ។ នៅពេលពួកគេអាចគ្រប់គ្រងលើចំណុចតូចៗបានពួកគេអាចឈានដល់ការសម្រេចចិត្តលើស្ថានភាពផ្សេងៗទៀតបាន។ ប្រសិនបើកូនៗអ្នក ឈ្លោះគ្នា ឬវាយគ្នា ជំនួសការគំរាមពួកគេ ឬស្រែកឲ្យពួកគេឈប់  អ្នកគួរតែសួរពួកគេថា“តើកូនអាចដោះស្រាយបញ្ហា  តាមវិធីផ្សេងពីនេះឬទេ”។ អ្នកនឹងមានភាពភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះដំណោះស្រាយរបស់ពួកគេ។ • ផ្តល់ការលើកទឹកចិត្ត “ព្យាយាម ព្យាយាមម្តងទៀត” ការងារមួយចំនួន អ្នកអាចធ្វើវាបានដោយខ្លួនឯង ប៉ុន្តែ រឿងសំខាន់ដែលគួរតែឲ្យកូនៗរបស់អ្នកសាកល្បងធ្វើវាដោយខ្លួនឯង ដូចជា រៀបចំខ្លួនស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ទៅសាលា ការបោកគក់ ខោអាវជាដើម។  ការចាប់ផ្តើមដំបូងអាចនឹងមិនមានភាពល្អឥតខ្ចោះ  តែអ្នកអាចនិយាយទៅកាន់ពួកគេថា “កូនធ្វើបានល្អហើយ លើកក្រោយ កូននឹងធ្វើបានល្អជាងនេះទៀត” ។ • ជួយឲ្យពួកគេចេះរកដំណោះស្រាយ ដើម្បីពង្រឹងដល់ការគិតរបស់កូនៗ អ្នកគួរតែជំរុញឲ្យពួកគេត្រិះរិះពីចម្លើយនៃសំណួររបស់ពួកគេ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលកូនៗរបស់អ្នកសួរថា តើពួកគេត្រូវធ្វើដូចម្តេចចំពោះអ្វីមួយ អ្នកគួរតែឆ្លើយតប ដោយផ្តល់ទំនុកចិត្តទៅកាន់ពួកគេថា “តើកូនគិតថា គួរតែធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច?” ៣. បង្រៀនកូនៗអ្នកឲ្យចេះអត់ធ្មត់ • បង្ហាត់បង្រៀនកូនៗឲ្យចេះរង់ចាំ  ចូរកុំផ្តល់ឲ្យរាល់ការទាមទាររបស់កូនៗអ្នកលឿនពេក អ្នកអាចឲ្យពួកគេធ្វើការរង់ចាំដោយផ្តល់ហេតុផលសមរម្យមួយ។ ឧទាហរណ៍ ពួកគេសុំឲ្យអ្នកធ្វើទឹកក្រូចច្របាច់ឲ្យគេញ៉ាំ ស្របពេលអ្នកកំពុងជាប់រវល់ការងារ អ្នកអាចឲ្យពួកគេរង់ចាំបន្ទាប់ពីអ្នកបញ្ចប់ការងារសិន ។​ ​​ការធ្វើរបៀបនេះមានន័យថា អ្នកកំពុងបង្រៀនពួកគេឲ្យចេះគ្រប់គ្រងលើភាពអត់ធ្មត់ និងចេះផ្តល់អតិ្ថភាពលើការងារ។ • ប្រាប់ពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ កូនៗរបស់អ្នកប្រហែលជាពិបាកក្នុងការបកស្រាយអារម្មណ៍របស់ពួកគេនៅពេលត្រូវរង់ចាំអ្វីមួយ ហើយពួកគេមិនអាចអត់ធ្មត់បាន ប៉ុន្តែ អ្នកអាចជួយពួកគេកំណត់នូវអារម្មណ៍នោះបាន។ ឧទាហរណ៍ ពួកគេត្រូវតម្រង់ជួរយូរដើម្បីរង់ចាំដល់វេនពួកគេ អ្នកអាចប្រាប់ពួកគេថា “កូនពិតជាធ្វើវាបានល្អ ហើយកូនកំពុងរៀនអត់ធ្មត់ចំពោះរឿងដែលកូនកំពុងតែធ្វើ”។​ ការវាយតម្លៃលើអារម្មណ៍ នៅពេលពួកគេច្របូកច្របល់បែបនេះ វាអាចជួយពួកគេឲ្យព្យាយាមអត់ធ្មត់បន្ថែមទៀត។ • ឲ្យពួកគេចូលរួមក្នុងសកម្មភាពដែលជួយពួកគេឲ្យចេះអត់ធ្មត់ លើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាពដែលមិនបង្ហាញលទ្ធផលភ្លាមៗ ដូចជាការដាំដើមឈើ ហើយមើលថែវារហូតចេញជាផ្លែផ្កា ការលេងហ្គេម Puzzle តម្រៀបអក្សរ ឬគូររូបជាដើម។ បង្រៀនពួកគេឲ្យឃើញពីការវិវឌ្ឍជាដំណាក់រហូតបានជាលទ្ធផល គឺត្រូវតែរង់ចាំមើលថែទាំ និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសកម្មភាពរបស់ពួកគេ។ ការអនុវត្តជាក់ស្តែងប្រហែលជាមិនបង្ហាញលទ្ធផលភ្លាមៗនោះទេ តែឪពុកម្តាយគួរតែកត់សម្គាល់ពីបម្រែបម្រួលអត្តចរិករបស់ពួកគេ ឲ្យតែមានភាពប្រសើរឡើងបន្តិច នោះមានន័យថាអ្នកទទួលបានជោគជ័យក្នុងការជួយពួកគេហើយ។ ថ្ងៃអនាគត កូនៗអ្នកនឹងដឹងពីបំណងល្អរបស់អ្នក ហើយនឹងធ្វើបែបនេះទៅកាន់កូនៗរបស់ពួកគេដែរ។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Oct 05, 2018 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 4.5K មើល

គន្លឹះជួយឲ្យកូនៗរបស់អ្នក ចូលចិត្តរៀនគណិតវិទ្យា

នៅពេលកូនៗរបស់អ្នកចាប់ផ្តើមចូលសាលា វាមិនមែនជារឿងធម្មតាទេដែលពួកគេ មានការលំបាក ក្នុងការសិក្សាមុខវិជ្ជាគណិតវិទ្យា ហើយពួកគេក៏មិនចូលចិត្តមុខវិជ្ជានេះដែរ។ ប៉ុន្តែ មាតាបិតាទាំងអស់អាចជួយឲ្យពួកគេស្រឡាញ់មុខវិជ្ជានេះ តាមរយៈគន្លឹះខាងក្រោមនេះ ៖ និយាយពីគណិតវិទ្យារាល់ថ្ងៃជាមួយកូនៗរបស់អ្នក ក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង តែងតែប្រើប្រាស់គណិតវិទ្យាសម្រាប់ការងារជាច្រើន។ អ្នកអាចចាប់ផ្តើមដោយ និយាយទៅកាន់កូនៗរបស់អ្នកពីសារសំខាន់របស់គណិតវិទ្យា សម្រាប់ការរស់នៅដែលអាចឲ្យពួកគេវាស់វែងបាន និងភាពពិតជាក់ស្តែង។ ឧទាហរណ៍ ៖ ការគណនាពីរង្វាស់រង្វាល់ ឬចំណុះតាមរយៈការចម្អិនចំណីអាហារឬការកំណត់រយៈពេលចម្អិនជាដើម។ ម្យ៉ាងទៀត ការយល់ដឹងពីរូបរាង ទំហំ ឬមាឌរបស់វត្ថុ ក៏មានសារសំខាន់ដែរ ដោយអ្នកអាចប្រាប់ពួកគេពីរបស់របរប្រើប្រាស់ ឬបន្លែផ្លែឈើជាដើម។ ជួយពួកគេដោះស្រាយកិច្ចការសាលា តាមដានរាល់ការធ្វើកិច្ចការសាលា និងពិន្ទុរបស់ពួកគេថានៅមានការខ្វះខាតត្រង់ចំណុចណានៃគណិតវិទ្យាដើម្បីជួយពួកគេបន្ថែម។ អ្នកអាចជួយពួកគេដោះស្រាយលំហាត់គណិតវិទ្យាបានដោយមិនផ្ទាល់ តាមរយៈការបង្កើតឧទាហរណ៍សាមញ្ញៗដែលស្រដៀងនឹងលំហាត់របស់ពួកគេ ចៀសវាងការជួយដោះស្រាយលំហាត់ដោយផ្ទាល់ឲ្យពួកគេ។ ម៉្យាងទៀត អ្នកគួរតែជួបគ្រូបង្រៀនផ្ទាល់របស់កូនអ្នក ដើម្បីតាមដានបន្ថែមពីការសិក្សារបស់ពួកគេ។ បង្កើតតារាងពេលវេលា សម្រាប់ការសិក្សា កូនៗរបស់អ្នកអាចនៅចូលចិត្តលេងច្រើនជាងការសិក្សា តែមាតាបិតាក៏មិនអាចឃុំឃាំងពួកគេពីការលេងច្រើនបានដែរ។ ហេតុនេះហើយ អ្នកគួរតែបង្រៀនពួកគេឲ្យចេះគោរពពេលវេលា ជាពិសេសការរៀនគណិតវិទ្យា ដែលទាមទារឲ្យមានការអត់ធ្មត់ និងអនុវត្តជាប្រចាំ។ ការជួយពួកគេឲ្យមានទម្លាប់ល្អក្នុងការសិក្សា និងមិនធ្វើឲ្យពួកគេធុញនឹងការសិក្សា ព្រមទាំងទទួលបានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ក្នុងការសិក្សា។   លេងហ្គេម ដែលបង្កើនចំណាប់អារម្មណ៍លើគណិតវិទ្យា ការលេងហ្គេម ដូចជាកូនឡុកឡាក់ អាចបង្ហាញប្រាប់ពួកគេ ពីតម្លៃរបស់គណិតវិទ្យាថាពិតជាមានគុណប្រយោជន៍សម្រាប់ពួកគេ ដោយអ្នកអាចសួរពួកគេ ឲ្យប្រាប់ពីចំនួនគ្រាប់ឡុកឡាក់ពេលដែលអ្នកទម្លាក់នៅពេលលេង។ កូនៗរបស់អ្នកនឹងមានសមត្ថភាពប្រាប់ពីចំនួនដោយមិនបាច់រាប់។ សកម្មភាពទាំងនេះ អាចបង្កើតជាបែបបទមូលដ្ឋានដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេ ហើយនឹងជួយពួកគេឲ្យយល់ពីគណិតវិទ្យាកាន់តែស៊ីជម្រៅ។ កុំធ្វើឲ្យពួកគេមានភាពភ័យខ្លាច ចំពោះមុខវិជ្ជានេះ មានឪពុកម្តាយខ្លះ គិតថាពួកគេមិនពូកែមុខវិជ្ជាគណិតវិទ្យា ហើយវាជារឿងដែលមិនគួរឲ្យកូនរបស់អ្នកដឹងរឿងនេះទេ។ ឪពុកម្តាយជាជនគំរូដែលពួកគេយកតម្រាប់តាម ហេតុនេះ ប្រសិនបើអ្នកប្រាប់កូនៗរបស់អ្នកថាអ្នកមិនពូកែគណិតវិទ្យានោះ អាចចាត់ជាសារដល់ពួកគេថា វាមិនមានបញ្ហាអ្វីទេ ប្រសិនបើមិនពូកែគណិតវិទ្យា ហើយពួកគេនឹងមិនមានភាពភ័យខ្លាចនោះដែរ។ គន្លឹះខ្លីៗខាងលើនេះ គួបផ្សំនឹងការខិតខំជួយពីសំណាក់អ្នកជាមាតាបិតានឹងធ្វើឲ្យកូនៗ មិនគេចវេសពីការរៀនគណិតវិទ្យា តែចាប់ផ្តើមចូលចិត្តរៀន និងស្វែងយល់បន្ថែម។ សំខាន់ជាងនេះទៀត ការជួយពួកគេឆ្លងផុតពីការលំបាក នៅពេលពួកគេនៅតូច នឹងជួយពួកគេនៅពេលធំឡើងព្រោះមុខវិជ្ជានេះ សំខាន់ក្នុងចំណោមមុខវិជ្ជាដទៃ និងចូលរួមយ៉ាងសំខាន់ សម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃដែរ។   ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

គន្លឹះសុខភាព ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Oct 01, 2018 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 3.7K មើល

សកម្មភាពងាយៗ បង្កើនការចងចាំកុមារ

តើអ្នកគិតថាកូនរបស់អ្នកមានការពិបាកក្នុងការចងចាំព័ត៌មានផ្សេងៗ ឬងាយភ្លេច ប្រសិនបើមានសកម្មភាពណាមួយមកកាត់ផ្តាច់មិនថាជាសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ ឬការសិក្សារៀនសូត្ររបស់ពួកគេដែរឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកជួបបញ្ហាទាំងនេះកើតឡើងលើកូនៗរបស់អ្នក ឬដើម្បីការពារកុំឲ្យបញ្ហាទាំងនេះកើតឡើង សកម្មភាពទាំង៥ខាងក្រោមនេះ ប្រហែលជានឹងអាចជួយបាន៖ ពង្រឹងលើការស្រមើស្រមៃជារូបភាព លើកទឹកចិត្តដល់កូនរបស់អ្នក ឲ្យចេះបង្កើតរូបភាពក្នុងការគិតរបស់គេនៅពេលពួកគេអាន ឬឮអ្វីមួយ។ ចាប់ផ្តើមដោយឲ្យកូនៗរបស់អ្នកស្រមៃមើល ប្រសិនបើយើងចង់រៀបតុញ៉ាំអាហារសម្រាប់ក្រុមមនុស្ស ៥នាក់ តើតុ និងកៅអីគួរមានរូបរាងយ៉ាងណា? បន្ទាប់មក អាចឲ្យពួកគេគូររូបដែលពួកគេបានគិតនោះចូលក្នុងក្រដាស។ នៅពេលកូនរបស់អ្នកមានការស្រមើស្រមៃបានប្រសើរហើយ អ្នកអាចចាប់ផ្តើមឲ្យពួកគេពិពណ៌នារូបភាពក្នុងក្តីស្រមៃរបស់ពួកគេដោយមិនចាំបាច់មានការគូរទៀតទេ។ លើកទឹកចិត្តឲ្យពួកគេចេះសួរសំណួរ ដើម្បីជំនួយដល់ការគិតត្រិះរិះរបស់កុមារ មាតាបិតាគ្រប់រូបគួរតែលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគេឲ្យសួរជាសំណួរ និងបញ្ចេញមតិយោបល់លើប្រធានបទណាមួយ។ ការធ្វើបែបនេះ អាចឲ្យអ្នកដឹងពីកម្រិតនៃការយល់លើប្រធានបទ និងការចងចាំរបស់កុមារ ថែមទាំងអាចជួយពួកគេបង្កើនការគិតឲ្យបានល្អ និងសមត្ថភាពក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេ។ ច្នៃមេរៀន ឬព័ត៌មាន ជាចង្វាក់ភ្លេង ឬចម្រៀង ការជួយកូនៗរបស់អ្នក បង្កើតជាចង្វាក់ភ្លេង កំណាព្យ ឬចម្រៀង ពីមេរៀនដែលពួកគេពិបាកក្នុងការចងចាំ អាចជួយពួកគេឲ្យងាយស្រួលទន្ទេញ និងចាំបានរយៈពេលយូរ។ ដោយហេតុថា ខួរក្បាលរបស់មនុស្សម្នាក់ៗមានលក្ខណៈពិសេស អាចចងចាំបានល្អ ចំពោះចង្វាក់ភ្លេង ឬចម្រៀង ដូចនេះ ការច្នៃមេរៀនតាមចង្វាក់ភ្លេង ឬជាចម្រៀងអាចជួយកូនៗរបស់អ្នកឲ្យចងចាំមេរៀនបានល្អ និង ងាយស្រួលក្នុងការរំឭកឡើងវិញ។ ឲ្យពួកគេបង្រៀនអ្នកវិញ អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តឲ្យកូនៗរបស់អ្នកពន្យល់ ឬបង្រៀនអ្វីដែលពួកគេបានសិក្សាពីសាលា ឬព័ត៌មានផ្សេងៗ ដែលពួកគេបានដឹងពីមិត្តភក្តិជាដើម។ អនុញ្ញាតឲ្យពួកគេ បង្កើតជាឧទាហរណ៍ ដោយខ្លួនឯង ឬអាចមានជាសម្ភារៈជាក់ស្តែងជាផ្នែកនៃការបង្រៀន ដើម្បីសម្រួលដល់ការចងចាំ និងការច្នៃប្រឌិតរបស់ពួកគេ។ លេងល្បែងពង្រឹងលើការមើល ដើម្បីឲ្យការមើល គួបផ្សំនឹងការចងចាំរបស់កុមារមានភាពរហ័សរហួន លោកអ្នកអាចឲ្យកុមារស្វែងរកពាក្យនៅក្នុងអត្ថបទ ដោយមានការកំណត់រយៈពេលការលេងផ្គុំរូបភាព ឬការស្វែងរករូបភាពក្នុងទស្សនាវដ្តីជាដើម។ ម្យ៉ាងទៀត ល្បែងមួយចំនួនក៏ជួយដល់ការចងចាំកុមារដែរ ដូចជាការលេងបៀរក្រដាស (Uno) អាចឲ្យកុមារព្យាយាមចាំច្បាប់នៃការលេង និងសន្លឹកបៀរ របស់ពួកគេ។ មាតាបិតាគ្រប់រូបអាចធ្វើសកម្មភាពទាំងនេះជាមួយកូនៗនៅផ្ទះ ព្រោះក្រៅពីជំនួយដល់ការចងចាំ និងសមត្ថភាពក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេហើយ វាក៏រួមចំណែកបង្កើនភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នក ព្រមទាំងអាចស្វែងយល់ពីតម្រូវការបន្ថែមរបស់កុមារទាំងក្នុងការរៀនសូត្រ និង ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ​©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

គន្លឹះសុខភាព ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Aug 14, 2018 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 5.7K មើល

វិធីសាស្ត្រទាំង៧ បង្រៀនកូនៗឲ្យក្លាយជាក្មេងក្លាហាន!

ឳពុកម្តាយគ្រប់រូបតែងតែចង់ឲ្យកូនរបស់ខ្លួនក្លាហាន ដើម្បីឲ្យពួកគេហ៊ានប្រឈមមុខគ្រប់រឿងដែលកើតឡើង រឹតតែចេះសម្រេចចិត្តប្រកបដោយទំនួលខុសត្រូវ។ អ្នកជាអាណា-ព្យាបាលដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការបង្រៀនកូនៗរបស់អ្នកចាប់តាំងពីពួកគេនៅជាក្មេងតូចៗ ដែល៧វិធីខាងក្រោម ពិតជាអាចជួយលោកអ្នកបាន៖ ធ្វើជាបុគ្គលគំរូសម្រាប់ពួកគេ ប្រសិនអ្នកចង់ឲ្យកូនៗរបស់អ្នកក្លាយជាមនុស្សក្លាហាន អ៊ីចឹងអ្នកក៏ត្រូវក្លាហានដូចគ្នា ឬអាចនិយាយបានថាអ្នកជាបុគ្គលដំបូងដែលកូនៗរបស់អ្នកនឹងយកជាគំរូ។ ចូរសាកល្បងធ្វើនូវអ្វីដែលអ្នកមិនធ្លាប់ធ្វើ ហើយមានអារម្មណ៍ថាភ័យខ្លាច ជាមួយកូនៗរបស់អ្នក ដើម្បីឲ្យពួកគេឃើញថាទោះបីវាជារឿងដែលអ្នកខ្លាចក៏អ្នកនៅតែក្លាហានហ៊ានធ្វើវា។ ឧទាហរណ៍ អ្នកមិនចេះរាំ តែអ្នកក៏ហ៊ានរាំនៅទីសាធារណៈ ឬអ្នកមិនចេះជិះស្គី តែអ្នក ក៏ហ៊ានជិះ ដោយធ្វើវាជាមួយកូនរបស់អ្នក។ រៀបរាប់ពីវីរជនក្នុងសង្គម នៅពេលគិតលើបុគ្គល ដែលមានសេចក្តីអង់អាចក្លាហាន គ្រប់គ្នាតែងតែនឹកទៅដល់កងទ័ព អ្នកពន្លត់អគ្គីភ័យ ឬប៉ូលីសជាដើម។ ជាការពិត ពួកគេសុទ្ធតែ អាចផ្តល់ជាគំរូ ឬជាឧទាហរណ៍នៃភាពក្លាហាន ដល់កូនៗរបស់លោកអ្នកបាន។ លើសពីនេះ លោកអ្នកក៏អាចសរសេរជាពាក្យស្លោក ឬសុភាសិតមួយចំនួនអំពីភាពក្លាហានចេញពីបុគ្គលទាំងនោះ ដោយបិតវានៅកន្លែងដែលកូនៗរបស់អ្នកងាយនឹងមើលឃើញ។ ជំរុញឲ្យមានការចូលរួមប្រកួតប្រជែង រាល់ការប្រកួតប្រជែងតែងតែមានឧបសគ្គជានិច្ច ដូច្នេះ ការជម្នះឧបសគ្គទាំងនោះបាននឹងធ្វើឲ្យក្មេងរឹតតែមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯង។ ក្រៅពីនេះ ពួកគេក៏ត្រូវរៀនទទួលនូវលទ្ធផលវិជ្ជមាន និងអវិជ្ជមានទាំងនោះឲ្យបាន ប្រសិនបើពួកគេបរាជ័យ វានឹងក្លាយជាមេរៀនមួយដែលធ្វើឲ្យក្មេងរឹតតែមានភាពរឹងមាំជាងមុន និងបង្កើនការខិតខំប្រឹងប្រែងបន្ថែម តែបើគេទទួលបានជោគជ័យ នោះវាជាសមិទ្ធផលដែលធ្វើឲ្យពួកគេមានសេចក្តីក្លាហានរឹតតែខ្លាំងឡើងៗ។ ឲ្យពួកគេសាកល្បងអ្វីដែលថ្មី ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយតែងការពារកូនរបស់ខ្លួនគ្រប់ពេល ទោះជាយ៉ាងណា អ្នកគួរតែឲ្យពួកគេប្រឈមជាមួយអ្វីមួយដែលថ្មី ទោះបើពួកគេអាចនឹងមានការភ័យខ្លាចក៏ដោយ។ លោកអ្នកអាចចាប់ផ្តើមទៅតាមដំណាក់កាល ម្តងមួយៗដោយព្យាយាមសាកល្បងអាហារថ្មី ឬលេង កីឡាដែលពួកគេមិនធ្លាប់បានលេង ជាដើម។ លើកទឹកចិត្ត និងសរសើរ ទោះបីជោគជ័យ ឬបរាជ័យ ម្តងឬច្រើនដងយ៉ាងណាក៏ដោយអ្នកជាឳពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាលគឺជាបុគ្គលសំខាន់បំផុត ដែលពួកគេត្រូវការពាក្យលើកទឹកចិត្តនិងសរសើរ។ សម្តីរបស់អ្នកក្នុងពេលនោះ ប្រៀបបាននឹងអាវុធដ៏មុតស្រួច ក្រើនរំលឹកឲ្យកូនរបស់អ្នកជាប្រចាំឲ្យមានភាពក្លាហាន ជម្នះនូវគ្រប់ឧបសគ្គពេញមួយជីវិត។ បង្រៀនកូនឲ្យដឹងថា ធ្វើខុសមិនមែនជារឿងគួរឲ្យខ្លាចទេ ជាក់ស្តែង ក្មេងៗនៅសាលាភាគច្រើន​តែងតែមិនហ៊ានឆ្លើយសំណួររបស់គ្រូ ដោយសារតែពួកគេគ្មានភាពក្លាហាននឹងឆ្លើយ ឬខ្លាចថា ចម្លើយរបស់ពួកគេអាចខុសជាដើម។ ដូចនេះ វាពិតជាសំខាន់ណាស់ក្នុងការដែលធ្វើឲ្យកូនៗរបស់-អ្នកក្លាហានក្នុងការនិយាយ ពិសេស អ្នកត្រូវឲ្យពួកគេដឹងថានិយាយខុសមិនមែនជារឿងដែលត្រូវខ្លាចនោះទេ។ ប្រាប់អំពីរឿងរ៉ាវប្រថុយ និងគ្រោះថ្នាក់ដែលអ្នកជួបប្រទះ ការចែករំលែកនូវបទពិសោធន៍មិនល្អនានាទៅដល់កូនៗរបស់អ្នក គឺជាវិធីសាស្រ្តមួយបង្ហាញអំពីការជម្នះលើរឿងដែលមិនស្ថិតក្នុងការរំពឹងទុក ពោលគឺអ្វីដែលកើតឡើងទាំងនឹកស្មានមិនដល់។ យុទ្ធសាស្ត្រនេះ ជួយឲ្យកូនៗរបស់អ្នកមានភាព ក្លាហានហ៊ានប្រឈមជាមួយនឹងគ្រោះថ្នាក់ ឬបញ្ហាផ្សេងៗ និងអាចដោះស្រាយវាប្រកបដោយ​ទំនុកចិត្ត។ គ្មានអ្វីដែលប្រសើរជាងការដែលលោកអ្នកបានបណ្តុះនូវភាពក្លាហានដល់កូន តាំងពីកុមារភាព​នោះឡើយ…….. ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

គន្លឹះសុខភាព ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Jul 31, 2018 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 7K មើល

ក្មេងអាយុ២ខួបហើយ មិនទាន់ចេះហៅ «ប៉ាម៉ាក់» ត្រូវធ្វើម៉េច?

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំ រស់នៅខេត្តមណ្ឌលគិរី។ ខ្ញុំមានកូនប្រុសម្នាក់អាយុ២ខួប។ គាត់មិនដឹងជាហេតុអ្វីបានជាមិនទាន់ចេះហៅ ប៉ាឬម៉ាក់សោះ តែគាត់យំមានសំឡេង។ តើពេលណាគាត់អាចនិយាយបាន? តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេច?   ចម្លើយ ៖ ជាទូទៅ ក្មេងអាយុ២ឆ្នាំអាចហៅប៉ា-ម៉ាក់ខ្លះហើយ បើទោះជាគាត់មិនទាន់ចេះនិយាយច្រើនក៏ដោយ។ ករណីកូនរបស់លោកស្រី យើងត្រូវមើលថា  តើកូននេះមានការលូតលាស់យឺតឬក៏អត់ ដូចជា ក្រចេះញញឹម ក្រចេះវារឬដើរ ហើយបើប្រៀបធៀបជាមួយបងប្អូនបង្កើត មានលក្ខណៈយឺតជាងគេឬអត់។  ម្យ៉ាងទៀត ត្រូវសិក្សាលើប្រវត្តិជុំវិញការសម្រាល និងស្ថានភាពក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែដំបូងនៃជីវិតថា តើមានឈឺធ្ងន់ឬអត់។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើរកមិនឃើញថា មានអ្វីខុសធម្មតាទេ ហើយការលូតលាស់របស់គាត់ល្អទៀតនោះ ការយឺតយ៉ាវតិចតួចរបស់គាត់ ដែលនៅមិនទាន់និយាយបានអាចជារឿងធម្មតា។ ប៉ុន្តែបើគាត់លូតលាស់យឺតជាងបងប្អូនដទៃតាំងពីតូច នោះគាត់អាចមានបញ្ហាទាក់ទងនឹងការលូតលាស់យឺតផ្នែកផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត ដែលជារឿងត្រូវស្រាវជ្រាវរកមើលមូលហេតុ ឬអាចដោយសារគាត់ធ្លាប់មានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរពីតូចដែលត្រូវសម្រាកក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ដូចជារលាកស្រោមខួររលាកខួរក្បាល។  ការរីកលូតលាស់យឺតផ្នែកបញ្ញាអាចជាផលវិបាកនៃជំងឺទាំងនោះ។   ដូចនេះ ដើម្បីឲ្យច្បាស់ក្នុងការវាយតម្លៃពីផលប៉ះពាល់ប៉ុណ្ណានៅពេលកូនលោកស្រីធំ និងគាត់អាចនិយាយបាននៅពេលណា មានតែការមកជួបគ្រូពេទ្យ ដើម្បីធ្វើការវាយតម្លៃនិងចាត់វិធានការជួយកូនលោកស្រី។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត គឹម អាង ប្រធានផ្នែកជំងឺផ្លូវដង្ហើម និងអាល្លែកហ្ស៊ី ព្រមទាំងជាអនុប្រធានការិយាល័យបច្ចេកទេសនៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ         

ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
  • Jul 23, 2018 |
  • 5 ឆ្នាំមុន |
  • 2.7K មើល

ខ្លះៗដែលអ្នកអាចធ្វើបាន បើសិនជាកូនអ្នកមិនស្រួលខ្លួន

មានបញ្ហាសុខភាពកម្រិតស្រាលមួយចំនួនដែលអាចនឹងកើតមានឡើងចំពោះកូនអ្នកហើយអ្នកក៏អាចជួយសម្រាល និងដោះស្រាយវាបានជាមួយនឹងវិធីងាយៗ ដោយការប្រើប្រាស់របស់ដែលមានស្រាប់នៅក្នុងផ្ទះរបស់អ្នក។ ខាងក្រោមនេះជាវិធីសាស្ត្រមួយចំនួនដែលត្រូវបានឆ្លងកាត់ការពិសោធន៍ ហើយបញ្ជាក់ថាមានសុវត្ថិភាពចំពោះសុខភាពក្មេង ដោយមិនបង្កជាផលរំខានដល់សុខភាពឡើយ… ទឹកឃ្មុំ និងក្រូចឆ្មារ សម្រាប់បញ្ហាស្អកក ទឹកឃ្មុំ១ស្លាបព្រាពេញអាចជួយសម្រួលដល់អាការៈក្អករបស់ក្មេង ហើយប្រសិទ្ធភាពក៏ប្រហែលនឹងថ្នាំបំបាត់ក្អកមួយចំនួនផងដែរ។ អ្នកអាចលាយទឹកឃ្មុំ១ស្លាបព្រាជាមួយនឹងទឹកក្រូចឆ្មារ១ស្លាបព្រា ហើយដាក់កម្តៅឲ្យក្តៅឧណ្ហៗ។ បន្ទាប់មក អ្នកអាចទុកឲ្យត្រជាក់បន្តិច រួចសឹមឲ្យកូនរបស់អ្នកលេបម្តង១ស្លាបព្រា។ បញ្ជាក់៖ ក្មេងក្រោមអាយុ១ឆ្នាំ មិនគួរទទួលទានទឹកឃ្មុំឡើយ។ ប្រដាប់ផ្លុំពពុះសាប៊ូ សម្រាប់បញ្ហាថប់អារម្មណ៍ ការដកដង្ហើមវែងៗ ហើយយឺតៗ នឹងជួយឲ្យកូនរបស់ អ្នកមានអារម្មណ៍ថាធូរស្បើយ ជាពិសេសពេលដែលគេមានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត ដូចជាស្ត្រេស ឬថប់អារម្មណ៍ ជាដើម។ បើសិនអ្នកមានប្រដាប់ផ្លុំពពុះសាប៊ូនៅផ្ទះស្រាប់ ជំនួសឲ្យការប្រាប់ពួកគេធ្វើសមាធិ ឬលំហាត់ប្រាណតាមចលនាដង្ហើមនោះ អ្នកអាចឲ្យគេផ្លុំវាលេងដោយប្រាប់ថាផ្លុំឲ្យបានធំ (ដែលតម្រូវឲ្យផ្លុំយឺតៗនិងយូរ)។ ទឹកកក ឬជែល សម្រាប់អាការៈឈឺក្បាល អាចប្រើប្រាស់ទឹកកកដុំដែលមានស្រាប់ក្នុងទូទឹកកកហើយរុំដោយក្រណាត់ស្អាត និងក្រាស់ល្មម ស្អំលើក្បាលពួកគេ ដោយអ្នកត្រូវប្រាកដថា មិនស្អំទឹកកកផ្ទាល់លើស្បែកក្បាលរបស់គេឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀតបើអ្នកមានជែលបិតលើក្បាលសម្រាប់ក្មេងទៀតនោះក៏រឹតតែប្រសើរ ដោយអ្នកអាចរកបាននៅតាមឱសថ​ស្ថាននានា ហើយជាការល្អបំផុត បើអ្នកមានវាខ្លះៗ សម្រាប់ប្រចាំការនៅក្នុងផ្ទះ។ តែខ្ញីស្រស់ៗ សម្រាប់អាការៈពុលឡាន ខ្ញីមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបញ្ឈប់ការកន្ត្រាក់របស់ក្រពះ ដែលជាហេតុបង្កឲ្យមានអារម្មណ៍ថាវិលមុខ និងចង្អោរ។ សម្រាប់ក្មេងដែលមានអាយុស្មើ ឬលើសពី២ឆ្នាំ អ្នកអាចដាក់ចំណិតខ្ញីស្រស់ៗ ក្នុងទឹកពុះ ហើយទុកក្នុងរយៈពេលប្រមាណ៤ទៅ៥នាទី រួចសឹមទុកឲ្យត្រជាក់បន្តិច មុននឹងឲ្យក្មេងញ៉ាំ។ អ្នកគួរតែឲ្យគេញ៉ាំប្រមាណជាកន្លះម៉ោងមុនធ្វើដំណើរតាមឡាន។ ត្រសក់ សម្រាប់អាការៈហើមតិចតួច ចំណិតត្រសក់ត្រជាក់ៗអាចជួយសម្រួលដល់បញ្ហាស្បែកឡើងក្តៅ និងហើម បានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព។ អ្នកអាចដាក់ចំណិតត្រសក់នៅត្រង់កន្លែងដែលមានបញ្ហាហើមនោះ  ហើយអ្នកក៏អាចធ្វើការឆ្លាស់ចំណិតថ្មីទៀត ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាចំណិតត្រសក់នោះឡើងកម្តៅតិចៗហើយ។ ម្សៅដុតនំ (Baking Soda) សម្រាប់បញ្ហាសត្វល្អិតទិច ឬខាំ អ្នកអាចលាយម្សៅ Baking Soda នោះ ជាមួយនឹងបរិមាណទឹកល្មម ដើម្បីឲ្យលាយទៅបានជាល្បាយខាប់ និងអន្តាយៗ​បន្តិច ហើយលាបនៅត្រង់កន្លែងដែលសត្វល្អិតទិចឬខាំនោះ ហើយទុកវាឲ្យស្ងួត។ ការធ្វើបែបនេះ វានឹងជួយកាត់បន្ថយការឡើងកន្ទួល និងហើមដោយសារ សត្វល្អិតនោះមិនខាន។ យ៉ាងណាមិញ ក្នុងករណីកូនរបស់អ្នកមានបញ្ហា សុខភាពធ្ងន់ធ្ងរ ឬអាការៈមិនធូរស្រាល អ្នកគួរប្រញាប់នាំគេទៅជួបពិនិត្យ និងពិគ្រោះជាមួយនឹងវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ដោយកុំពន្យារពេលទុកយូរ ឡើយ… ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ    

គន្លឹះសុខភាព ការចិញ្ចឹមកូន
ចែករំលែក
Top