• Jul 21, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 3.5K មើល

ការសិក្សាបង្ហាញថា៖ អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងភាពជាឪពុកធ្វើឲ្យបុរសឡើងទម្ងន់

ការសិក្សាថ្មីមួយដែលធ្វើឡើងដោយសាកលវិទ្យាល័យ Bath នៃចក្រភពអង់គ្លេសបានរកឃើញថា «អាពាហ៍ពិពាហ៍ធ្វើឲ្យបុរសឡើងទម្ងន់ហើយ ថ្ងៃដំបូងនៃភាពជាឪពុកបានធ្វើឲ្យបញ្ហាកាន់អាក្រក់» និងបានបង្ហាញឲ្យដឹងថា «បុរសដែលបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រួច មានម៉ាសរាងកាយ (Body Mass Index ឬBMI) ខ្ពស់ជាងបុរសដែលមិនទាន់រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ប្រហែលជា៣ផោន» នោះគឺភាគច្រើនបណ្ដាលមកពីការទទួលទានអាហារ ដែលមិនសូវល្អសម្រាប់សុខភាព។   នៅពេលដែលក្លាយជាឪពុក យើងបានឃើញថាបុរសមានការកើនឡើងនៃ BMI បន្ទាប់ពីកំណើតកូនរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែមិនមែននៅពេលដែល ប្រពន្ធរបស់ពួកគេកំពុងមានផ្ទៃពោះនោះទេ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថា លទ្ធផលនេះបានបញ្ជាក់ពីទ្រឹស្ដីមួយចំនួន ដែលបានលើកឡើង នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវចាស់ៗ។   ទិន្នន័យបានបង្ហាញថា មនុស្សដែលនៅលីវហើយកំពុងស្វែងរកអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺមាននិន្នាការក្នុងការរក្សារាង និងមានការខិតខំប្រឹងប្រែង ជាងដៃគូរបស់ពួកគេ ហើយក៏បានបញ្ជាក់ថា អាពាហ៍ពិពាហ៍នាំឲ្យមានការជួបជុំគ្នាញឹកញាប់ក្នុងសង្គម ដែលការជួបជុំទាំងនោះជាទូទៅមាន អាហារដ៏ច្រើន។         អ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Joanna Syrda បាននិយាយថា “វាពិតជាមានប្រយោជន៍សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ក្នុងការស្វែងយល់អំពី កត្តាសង្គមមួយណាដែលអាចជះឥទ្ធិពលទៅលើការឡើងទម្ងន់ ជាពិសេស គឺអ្នកដែលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រួច និងអ្នកដែលក្លាយជាឪពុកគេរួចហើយ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តបានត្រឹមត្រូវអំពីបញ្ហាសុខភាព និងសុខុមាលភាពរបស់ពួកគេ។ សម្រាប់បុរសដែលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រួច ហើយមានបំណងចង់ជៀសវាងការកើនឡើងនៃ BMI នោះមានន័យថា ពួកគេត្រូវគិតអំពីការផ្លាស់ប្ដូរចិត្តគំនិត អាកប្បកិរិយា និងទម្លាប់ នៃការញ៉ាំរបស់ពួកគេ។”                 ការសិក្សានេះបានសិក្សាទៅលើគូស្វាមីភរិយាដែលស្រលាញ់ភេទផ្ទុយគ្នាក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិករវាងឆ្នាំ ១៩៩៩ និងឆ្នាំ ២០១៣ ដោយប្រើទិន្នន័យដែលបាន មកពី  Panel Study of Income Dynamics ដែលត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយក្នុងទស្សនាវដ្ដី Social Science and Medicine។ ការសិក្សាកន្លង មកបាន  បង្ហាញថា «បុរសដែលមាន BMI ខ្ពស់គឺមានការផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងបញ្ហាសុខភាពផ្សេងទៀតជាច្រើន»។   យោងទៅតាមការសិក្សាមួយកាលពីឆ្នាំ២០១៦ដែលធ្វើឡើងដោយសហគមន៍អឺរ៉ុបសម្រាប់ការសិក្សាអំពីភាពធាត់ ហើយសិក្សាទៅលើបុរសប្រមាណ ១៥០០០០ នាក់ដែលមានកម្រិត BMI ខ្ពស់ និងទំហំចង្កេះធំត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការកើនឡើងហានិភ័យនៃជំងឺមហារីកក្រពេញប្រូស្តេត។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានកំណត់ថារាល់ការកើនឡើង ៥គីឡូក្រាមក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េក្នុង BMI នាំឲ្យមានការកើនឡើង១០%នៃការវិវឌ្ឍជាជំងឺមហារីក ហើយរាល់ការកើនឡើង ១០សង់ទីម៉ែត្រទៅលើទំហំចង្កេះ គឺអាចបង្កើនហានិភ័យដល់ទៅ១៣%។         ការសិក្សាមួយទៀតក្នុងឆ្នាំ២០១៦ដែលធ្វើឡើងដោយ Elsevier Health Sciences ក្នុងប្រទេសហូឡង់ ក៏បានរកឃើញពីទំនាក់ទនងរវាងបុរស វ័យជំទង់ ដែលមានបញ្ហាលើសទម្ងន់ និងហានិភ័យក្នុងការវិវឌ្ឍជាជំងឺថ្លើមធ្ងន់ធ្ងរនៅពេលចាស់ទៅ។         បើភាពជាឪពុកម្តាយ ធ្វើឲ្យអ្នកជាឪពុក និងម្តាយឃ្លាយឆ្ងាយពីការទៅកន្លែងហាត់ប្រាណនោះ អ្នកឯកទេសផ្នែកសម្បទា Harley Pasternak បានផ្ដល់គន្លឹះនៃការហាត់ប្រាណមួយចំនួនដែលអ្នកអាចធ្វើបាននៅផ្ទះដូចជា៖ 1. ផ្លាស់ប្តូរបរិយាកាសរបស់អ្នក៖ ប្រសិនបើអាកាសធាតុល្អ អ្នកគួរតែចំណាយពេលខ្លះនៅខាងក្រៅផ្ទះ ដោយធ្វើការហែលទឹក ឬ ហាត់ប្រាណនៅតាមសួនច្បារ។ 2.  ការហាត់ប្រាណបែបបន្ទន់ជង្គង់ងើបចុះឡើង ឬបន្ទន់រាងកាយផ្នែកខាងលើ (Lunges and squats)៖ អ្នកមិនចាំបាច់ទៅកន្លែងហាត់ប្រាណ ដើម្បីធ្វើការហាត់ប្រាណនោះទេ។​ 3.  លើកដុំទម្ងន់ (Hand weights)៖ អ្នកអាចរកទិញដុំទម្ងន់ទាំងនោះ ដើម្បីធ្វើការហាត់ប្រាណនៅផ្ទះបានដោយចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងដុំទម្ងន់មួយគូសិន ហើយអ្នកអាចតម្លើងដុំទម្ងន់បន្ថែម នៅពេលដែលអ្នកកាន់តែរឹងមាំ។   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 21, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 4K មើល

[ខ្លឹមៗ] បញ្ហាភ្នែកខុសកំំនុំហ្នឹងដូចម៉្ញូបមែន?

ករណីកំហុសកំនុំភ្នែកមិនអាចមើលឃើញរូបភាពឆ្ងាយ និងជិតបានទេ ដោយសារកំណុំរូបភាពមិនធ្លាក់លើសរសៃបាតភ្នែកទេ។   បញ្ហាកំនុំភ្នែកចែកចេញជាបីប្រភេទ ប៉ុន្តែការព្យាបាលពុំសូវមានភាពខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ។ · ភ្នែកម៉្ញូប៖ ការព្យាបាលដែលប្រសើរបំផុត គឺ ការពាក់វ៉ែនតាប្រភេទដក ឬការប្រើ Contact lenses ។ ការព្យាបាលដោយកាំរស្មី (LASIK) ​​​​   និងការវះកាត់ត្រូវបានពិចារណា ក្នុងករណីម៉្ញូបជ្រៅ។ · ភ្នែកខ្លី៖  ត្រូវជ្រើសរើសការប្រើវ៉ែនតាប្រភេទបូក ឬអាចធ្វើ (LASIK) បានដូចភ្នែកម៉្ញូប។ · ភ្នែកអាស្ទីម៉ាត៖  ភ្នែកប្រភេទនេះអាចពាក់វ៉ែនតាប្រភេទបូក​ ឬប្រភេទដកក៏បាន និងការព្យាបាលដោយកាំរស្មីបានដូចគ្នា។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត គង់ ពិសិដ្ឋ ក៏សូមជម្រាបដល់អ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាភ្នែក គួរតែមកជួបជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យភ្នែក ជាពិសេសអ្នកដែលមានបញ្ហាភ្នែក ខុសកំនុំ។ សព្វថ្ងៃ ការព្យាបាលបញ្ហាភ្នែកខុសកំនុំដោយកាំរស្មី មានធ្វើហើយនៅប្រទេសកម្ពុជាយើង។ ដូចនេះ លោកអ្នកអាចមកជួបពិភាក្សា និងធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានច្បាស់ ដើម្បីអាចធ្វើការព្យាបាលដោយបច្ចេកវិទ្យាទំនើប ដោយមិនចាំបាច់ពាក់វ៉ែនតា៕   ស្វែងយល់បន្ថែមពីបញ្ហាភ្នែកខុសកំនុំ    ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 21, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 3.4K មើល

អ្នកនឹងភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយនឹងភាពកខ្វក់នៃទូរស័ព្ទរបស់អ្នក

តើអ្នកប្រើក្រដាសជូតមាត់ ដើម្បីបើកទ្វាបង្គន់សាធារណៈបន្ទាប់ពីអ្នកបានលាងដៃរួចមែនទេ?​ ប៉ុន្តែអ្នកដែលគិតពីទូរស័ព្ទដៃរបស់អ្នកដែលអ្នក តែងតែគេងជាមួយវាជារៀងរាល់យប់ដែរឬទេ?         បើយោងតាមការសិក្សាមួយក្នុងឆ្នាំ២០១១ ដែលបានធ្វើឡើងដោយក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅ The London School of Hygiene & Tropical Medicine បានរកឃើញថាមាន លាមកជាប់នៅនឹងទូរស័ព្ទ១ក្នុងចំណោមទូរស័ព្ទស្មាតហ្វូន៦គ្រឿង។ ក្រុមហ៊ុននៃចក្រភពអង់គ្លេសមួយទៀតឈ្មោះថា Which? បានធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយក្នុងឆ្នាំ២០១០ ដែលពួកគេមានឧបករណ៍សម្អាតទូរស័ព្ទមួយ ដែលបានធ្វើតេស្តទៅលើទូរស័ព្ទដៃចំនួន ៣០គ្រឿង។ ក្នុងចំណោមទូរស័ព្ទដែលបានធ្វើតេស្ត ក្នុងនោះមាន៧គ្រឿងពោរពេញទៅដោយកម្រិតបាក់តេរីខ្ពស់ខណៈពេលដែលទូរស័ព្ទទី ៨ មានផ្ទុកនូវកម្រិតបាក់តេរីខ្ពស់ ហើយមានជាប់នូវលាមក និងមេរោគ Salmonella ទៀតផង។ និយាយទៅគឺថាវាពិតជាកខ្វក់ណាស់!!!         តើវត្ថុសំណព្វចិត្តរបស់អ្នកមានផ្ទុកនូវភ្នាក់ងារចម្លងមេរោគយ៉ាងច្រើនបែបនេះដោយរបៀបណា? នេះជាកំហុសរបស់អ្នកតែម្ដង។ នៅគ្រប់ពេលដែល កញ្ចក់ទូរស័ព្ទរបស់អ្នកប៉ះទៅនឹងផ្ទៃអ្វីមួយ នោះវានឹងភ្ជាប់នូវពពួកមេរោគមកជាមួយស្រាប់ទៅហើយ។ តើទូរស័ព្ទរបស់អ្នកកខ្វក់ដល់កម្រិតណា?   ពេលនេះទូរស័ព្ទរបស់អ្នកប្រហែលជាស្ថិតនៅលើតុរបស់អ្នកនៅក្នុងសាលារៀន ឬនៅកន្លែងធ្វើការ។ បើយោងតាមលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Charles Gerba ដែលលោកគឺជាសាស្រ្តាចារ្យផ្នែកអតិសុខុមសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យ Arizona បានថ្លែងថា «នៅលើតុរបស់អ្នកមានផ្ទុកមេរោគចំនួន ២១០០០ ក្នុងមួយអ៊ីញការ៉េ ដែលវាមានច្រើនជាង៤៣០ដងនៃចំនួនមេរោគដែលមាននៅលើបង្គន់ក្នុងការិយាល័យរបស់អ្នក»។   ប៉ុន្តែទោះបីជាទូរស័ព្ទរបស់អ្នកត្រូវបានទុកយ៉ាងត្រឹមត្រូវក្នុងហោប៉ៅរបស់អ្នកក៏ដោយ អ្នកនឹងនៅតែយកវាចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក (ជាទូទៅមានមនុស្ស ប្រហែលជា៧៥%ប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទក្នុងបន្ទប់ទឹក) ហើយបន្ទាប់មកអ្នកបានចុចទូរស័ព្ទរបស់អ្នក....   លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Dubert Guerrero ដែលជាអ្នកឯកទេសផ្នែកជំងឺឆ្លងនៅឯ Sanford Health នៃទីក្រុង Fargo ក្នុងរដ្ឋ North Dakota បានណែនាំថា ការជូតសម្អាតទូរស័ព្ទរបស់អ្នកជាមួយនឹងក្រណាត់ដែលមានសំណាញ់ល្អិតនឹងអាចជួយកម្ចាត់នូវបាក់តេរីពីទូរស័ព្ទរបស់អ្នកបាន។ មេរោគដែលកាន់តែសាហាវដូចជា E. Coli និងវីរុសគ្រុនផ្ដាសាយ ត្រូវតែកម្ចាត់ដោយទឹកសម្អាតខ្លាំងជាងនេះដូចជាទឹកលាងបង្គន់ ឬអាល់កុលជាដើម។         អត្ថបទមួយដែលត្រូវបានដកស្រង់ចេញពីកាសែត New York Times បានណែនាំថា អ្នកគួរតែចាក់អាល់កុលទៅក្នុងកូនដបតូចមួយ និងមាន កូនកន្សែងមួយដើម្បីធ្វើការសម្អាតអេក្រង់ទូរស័ព្ទនិងស្រោមទូរស័ព្ទរបស់អ្នក។ អ្នកមិនគួរបាញ់វាដោយផ្ទាល់ទៅលើទូរស័ព្ទរបស់អ្នកនោះទេ។ ដើម្បីសម្អាតគែម និងរន្ធផ្សេងៗនៃទូរស័ព្ទ អ្នកគួរប្រើក្រណាត់ប្រភេទ Lint-free ជាជាងការប្រើសំឡីត្បាលត្រចៀក។ យូរៗម្ដងអ្នកគួរតែបិទទូរស័ព្ទ របស់អ្នក រួចជូតសម្អាតឲ្យបានស្អាតជាមួយក្រណាត់ប្រឆាំងនឹងបាក់តេរី ហើយអ្នកត្រូវប្រាកដថាបានសម្អាត Home button ឲ្យបានស្អាត។   តើពពួកមេរោគទាំងនេះអាចបង្កជាបញ្ហាដល់សុខភាពដែរឬទេ? ទោះបីជាទូរស័ព្ទមានផ្ទុកពពួកបាក់តេរីក៏ដោយ ការសិក្សាមួយរបស់សាកលវិទ្យាល័យ Surrey បានបង្ហាញថា ទូរស័ព្ទភាគច្រើនមិនមានផ្ទុកមេរោគ Staphylococcus (វាជាប្រភេទមេរោគដែលបង្កជាជំងឺរលាកសួត ពុលអាហារ ជាតិពុលក្នុងឈាម និង Toxic Shock Syndrome) និងបាក់តេរីសាហាវៗជាច្រើនទៀតទេ។   គួរចងចាំ៖ ទោះបីជាទូរស័ព្ទរបស់អ្នកមិនបានចម្លងមេរោគដែលអាចបង្កជាគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីរិតក៏ដោយ​ វាមិនមែនមានន័យថា អ្នកអាចអូសរំលង មេរោគទាំងនោះទេ។ ប្រហែលជា៨០%នៃមេរោគជាទូទៅ គឺត្រូវបានឆ្លងតាមរយៈដៃ ហើយដៃនេះហើយដែលអ្នកប្រើ ដើម្បីចាប់កាន់ និងចុចទូរស័ព្ទ របស់អ្នក ហើយអ្នកត្រូវតែបំបែកវដ្ដនៃមេរោគទាំងនោះដោយការលាងសម្អាតទូរស័ព្ទរបស់អ្នក។     ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 21, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 5.7K មើល

ស្នេហា ជំងឺដែលអាចព្យាបាលបាន តែមិនអាចបង្ការនោះទេ

ប្រភពនៃជំងឺ៖ មិនដឹង   វ័យដែលកើតជំងឺនេះ៖  យុវវ័យ។ ការសិក្សាថ្មីៗនេះបានបង្ហាញថាជំងឺនេះអាចប៉ះពាល់មនុស្សដល់អាយុ២៥ឆ្នាំ។   កត្តាហានិភ័យ៖ អាយុគឺជា កត្តាហានិភ័យដ៏ចម្បងមួយ។ កត្តាផ្សេងៗទៀតមានដូចជា៖ ·  ការសិក្សាក្នុងថ្នាក់តែមួយដែលមានប្រុស និងស្រីរួមគ្នា ·  ទូរស័ព្ទដៃ ·  ភាពយន្ត ·  អ៊ីនធើណែត   រោគសាស្ត្រ៖ ធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធសរីរាង្គជាច្រើនមានបញ្ហា។   លក្ខណៈគ្លីនិក៖ រោគសញ្ញា 1. លក្ខណៈទូទៅដែលច្រើនកើតមានលើជំងឺនេះ គឺការឈឺចាប់នៅក្នុងបេះដូងដែលជារឿយៗត្រូវបានពណ៌នាដោយអ្នកជំងឺថាជាការឈឺចាប់តែ    ធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍ល្អ (Sweet Pain)។ 2. ការបាត់បង់ចំណង់អាហារ 3. ភាពមិនងងុយគេង 4. យល់សប្តិទាំងថ្ងៃ 5. បាត់បង់ចំណូលចិត្តក្នុងការងារ។ អ្នកជំងឺអាចមានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការវិវឌ្ឍទៅជាករីនិពន្ធ។   សញ្ញាដែលគ្រូពេទ្យរកឃើញ៖ 1. ប្រស្រីភ្នែករីកធំ (ពេលស្វែងរកអ្នកជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ) 2. ឡើងក្រហមនៅលើថ្ពាល់ទាំងសងខាង (ជាទូទៅ ច្រើនកើតមានចំពោះស្រ្តី) 3. ពេលស្ដាប់បេះដូង ៖ សម្លេងទីមួយនៃបេះដូងលឺ LOVE ជំនួសឲ្យការលឺ  LUB 4. ញញឹមដាក់ខ្លួនឯង/ញញឹមម្នាក់ឯង។   ការបង្កជំងឺ និងសញ្ញាគ្លីនិក៖ ជំងឺមានការប្រែប្រួលបន្តិចម្ដងៗក្នុងដំណាក់កាលចាប់ផ្តើមដំបូង។ អ្នកជំងឺមានរោគសញ្ញាមិនច្បាស់លាស់ដូចជាការបាត់បង់ចំណង់អាហារ លែងងងុយគេងជាដើម។ ក្រោយមកទៀត មានការវិវឌ្ឍជាបញ្ហាទៅលើប្រព័ន្ធសរីរាង្គជាច្រើនបានកើតឡើងជាមួយនឹងរោគសញ្ញាផ្សេងៗគ្នា។ រោគសញ្ញាមានសភាពកាន់តែអាក្រក់នៅពេលដែលអ្នកជំងឺបានឃើញអ្នកជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ។  ការមើលឃើញនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកជំងឺធ្វើឲ្យមានការកន្ត្រាក់នៃ Radial fibers នៃសាច់ដុំ Iris ដែលនាំឲ្យមានការរីកនៃប្រស្រីភ្នែក។ ភ្នែករបស់អ្នកជំងឺបើកធំៗ ហើយមិនព្រិចភ្នែកទេ។ សាច់ដុំ Zygomaticus major កន្ត្រាក់ដោយស្វ័យប្រវត្តិធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺញញឹមដោយមិនដឹងខ្លួន។   នៅពេលដែលអ្នកជំងឺចូលទៅជិតអ្នកជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ Action Potential ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងចង្វាក់មួយដែលមិនទៀងទាត់នៅក្នុង បេះដូង ហើយបាត់បង់ចង្វាក់បេះដូងធម្មតា។ ការពិនិត្យមើលតាមមីក្រូទស្សន៍ទៅលើសាច់ដុំបេះដូងបានបង្ហាញថាមានវត្តមាននៃជាលិកា Pacemaker មិនប្រក្រតីនៅកន្លែងមួយដែលគេហៅថា Romantic Spots ដែលវាទទួលខុសត្រូវចំពោះការបាត់បង់ចង្វាក់បេះដូង។ អ្នកជំងឺមានអារម្មណ៍តប់ប្រមល់ ហើយក្រោយមកមានការឈឺចាប់ក្នុងបេះដូង។ វាគឺជាលក្ខណៈនៃការឈឺចាប់មួយប្រភេទដែលអ្នកជំងឺចង់បាន កាន់តែច្រើនឡើងៗ។ នៅដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ វាអាចប៉ះពាល់ដល់ខួរក្បាល។ ប្រសិនបើអ្នកមិនត្រូវបានព្យាបាលត្រឹមត្រូវនោះទេស្ថានភាពអាច នឹងកាន់តែអាក្រក់។    ការព្យាបាល៖ ការព្យាបាលដោយការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ (Marriage Therapy) គឺអាចមានប្រសិទ្ធភាពជាសះស្បើយរហូតដល់ ១០០%។ ជាទូទៅ វាមានប្រសិទ្ធភាពតែចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានអាយុចាប់ពី២២ឆ្នាំឡើងទៅ។ ប្រសិនបើព្យាបាលមុនអាយុនេះ វាអាចមានផលប៉ះពាល់ជាច្រើន។   វិធានការក្នុងការបង្ការជំងឺ៖ ការខិតខំប្រឹងប្រែងជាច្រើនត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីទប់ស្កាត់ជំងឺនេះ។ អង្គការស្នេហាពិភពលោក (The World Love Organization ឬWLO) គណៈកម្មាធិការអ្នកជំនាញបានប្រកាសថាជំងឺនេះមិនអាចចៀសវាងបានទេក្នុងក្រុមអាយុដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ ហើយការបង្ការ គឺមិនអាចធ្វើទៅរួចនោះទេ។ ការព្យាយាមរារាំងភាពធម្មតានៃជំងឺនេះអាចធ្វើឲ្យសភាពជំងឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើង។ ដូច្នេះវិធានការក្នុងការជួយអន្តរាគមន៍ក្នុងជំងឺនេះត្រូវបានហាមឃាត់យ៉ាងដាច់ខាត។   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 20, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 2.1K មើល

[ខ្លឹមៗ] បញ្ហាភ្នែកខុសកំំនុំ

ករណីកំហុសកំនុំភ្នែកមិនអាចមើលឃើញរូបភាពឆ្ងាយ និងជិតបានទេ ដោយសារកំណុំរូបភាពមិនធ្លាក់លើសរសៃបាតភ្នែកទេ។ បញ្ហាកំនុំភ្នែកចែកចេញជាបីប្រភេទ ប៉ុន្តែការព្យាបាលពុំសូវមានភាពខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ។ ·ភ្នែកម៉្ញូប: ការព្យាបាលដែលប្រសើរបំផុត គឺការពាក់វ៉ែនតាប្រភេទដក ឬការប្រើ Contactlenses។ ការព្យាបាលដោយកាំរស្មី (LASIK) និងការវះកាត់ត្រូវបានពិចារណាក្នុងករណីម៉្ញូបជ្រៅ។ ·ភ្នែកខ្លី: ត្រូវជ្រើសរើសការប្រើវ៉ែនតាប្រភេទបូក ឬអាចធ្វើ (LASIK) បានដូចភ្នែកម៉្ញូប។ ·ភ្នែកអាស្ទីម៉ាត: ភ្នែកប្រភេទនេះអាចពាក់វ៉ែនតាប្រភេទបូក​ ឬប្រភេទដកក៏បាន និងការព្យាបាលដោយការស្មីបានដូចគ្នា។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត គង់ ពិសិដ្ឋ ក៏សូមជម្រាបដល់អ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាភ្នែក គួរតែមកជួបជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យភ្នែកជាពិសេសអ្នកដែលមានបញ្ហាភ្នែកខុសកំនុំ។ សព្វថ្ងៃ ការព្យាបាលបញ្ហាភ្នែកខុសកំនុំដោយកាំរស្មី មានធ្វើហើយនៅប្រទេសកម្ពុជាយើង។ ដូចនេះ លោកអ្នកអាចមកជួបពិភាក្សា និងធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានច្បាស់ ដើម្បីអាចធ្វើការព្យាបាលដោយបច្ចេកវិទ្យាទំនើប ដោយមិនចាំបាច់ពាក់វ៉ែនតា៕ ស្វែងយល់បន្ថែមពី បញ្ហាភ្នែកខុសកំនុំ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 20, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 4.5K មើល

[ខ្លឹមៗ] បម្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការដាក់ធ្មេញមុខ

ធ្មេញមុខពិតជាសំខាន់ដោយសារវាផ្តល់ជាសោភ័ណភាពនៅលើផ្ទៃមុខនៅពេលញញឹម ហើយវាមានតួនាទីខាំផ្តាច់ចំណីអាហារឲ្យបានល្អមុនពេលទំពា និងផ្តល់នូវការបញ្ចេញសំឡេង ប្រសិនបើមិនមានធ្មេញមុខឬការដាក់ធ្មេញមុខមានសភាពវែងពេក ឬក៏ខ្លីពេកវាអាចនឹងធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺបញ្ចេញសំឡេងមិនច្បាស់។ មូលហេតុដែលធ្វើឲ្យអញ្ចាញធ្មេញមុខឡើងខ្មៅមានដូចជា​៖ ·ធ្មេញដែលមានការព្យាបាលរន្ធឫសរយៈពេលយូរឆ្នាំ ·មកពីបង្គោលលោហះ (post care) ដែលដាក់ចូលធ្មេញនឹងឆ្លុះពណ៍ខ្មៅចេញមកក្រៅ ·ការដាក់ធ្មេញប្រភេទសេរ៉ាមិច ដែលមានសារធាតុលោហះ (PFM) ធ្វើឲ្យឆ្លុះពណ៍លោហះតាមគល់មកលើអញ្ចាញ ·ការដាក់ធ្មេញមិនបានជិតល្អ ធ្វើឲ្យមានជ្រៀបទឹកជាប់កំណកំបោរផ្សេងៗក៏ជាមូលហេតុធ្វើឲ្យអញ្ចាញឡើងពណ៌ខ្មៅដូចគ្នា។ វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ចំពោះទន្តបណ្ឌិតគ្រប់រូប ព្រោះប្រសិនបើងាំធ្មេញខាងមុខរបស់អ្នកជំងឺមិនល្អដូចជាកល់ នោះនៅពេលដែលគាត់ប្រើប្រាស់វានឹងងាយបែកបាក់ និងពិបាកប្រើ។ រីឯចំពោះអ្នកជំងឺវិញ មិនមានអ្វីពិបាកនោះទេដោយសារបញ្ហារបស់គាត់នឹងត្រូវបានពិនិត្យ និងកែតម្រូវឡើងវិញដោយទន្តបណ្ឌិត។ ស្វែងយល់បន្ថែមអំពី ការដាក់ធ្មេញមុខ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Jul 20, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 8.4K មើល

ឈឺ និងក្រហាយចង្កេះ ហើយអង្គុយមិនបានយូរ?

សំណួរ​ ៖ ម្តាយរបស់ខ្ញុំមានអាយុ ៥២ឆ្នាំ កម្ពស់ ១.៦០ម៉ែត្រ ទម្ងន់ ៥៥គីឡូក្រាម និងមានមុខរបរជាគ្រូបង្រៀន។ គាត់មានអាការៈឈឺចង្កេះ និងឈឺក្បាល អស់រយៈពេល ២១ថ្ងៃមកហើយ។ ការឈឺចង្កេះនេះ គឺគាត់អង្គុយមិនបានយូរ និងក្រហាយចង្កេះ។ គាត់ធ្លាប់ទទួលបានការព្យាបាលដោយប្រើថ្នាំខ្មែរផង និងថ្នាំពេទ្យផង។ តើគួរធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច ដើម្បីឲ្យជំងឺគាត់បានជាសះស្បើយ? ចម្លើយ ៖ ម្តាយរបស់ប្អូនអាយុ៥២ឆ្នាំ កម្ពស់១,៦០ម៉ែត្រ ទម្ងន់៥៥គីឡូក្រាម មានអាការៈឈឺចង្កេះផង និងឈឺក្បាលផង។ ការឈឺចង្កេះមានមូលហេតុច្រើនដូចជា៖ កៀបសរសៃឆ្អឹងខ្នង ក្រួសតម្រងនោម...  រីឯឈឺក្បាលរឹតតែមានមូលហេតុច្រើនរាប់មិនអស់ដូចជា៖ ខ្វះជាតិស្ករ គ្រុនពោះវៀន គ្រុនចាញ់ រលាកច្រមុះ... ដូច្នេះមានតែគ្រូពេទ្យទេដែលអាចជួយម្តាយប្អូនឲ្យជាសះស្បើយបានដោយរកមូលហេតុដែលបណ្តាលឲ្យឈឺក្បាល ឈឺចង្កេះ និងផ្តល់ឲ្យម្តាយប្អូននូវរបៀបការពារ និងព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ជំងឺឈឺសន្លាក់បណ្តាលមកពីមូលហេតុច្រើនយ៉ាងដូចជា៖ • ការឡើងជាតិអាស៊ីត (Goutte) • រលាកសន្លាក់ច្រើនកន្លែង (Polyarthrite rhumatoide) • រលាកសន្លាក់ដោយមានមេរោគ (Arthrite septique) • រលាកសន្លាក់ដោយមេរោគរលាកបំពង់ក (Arthrite) • រលាកសន្លាក់ដោយសឹកឆ្អឹងខ្ចី (Arthrose) ដោយមូលហេតុច្រើន ដូច្នេះ របៀបព្យាបាលក៏ប្រែប្រួលតាមមូលហេតុដែរ។ ការប្រើថ្នាំគ្មានវេជ្ជបញ្ជា ឬមិនត្រូវនឹងមូលហេតុបណ្តាលឲ្យខូចសុខភាព និងខាតបង់ប្រាក់កាស។ បកស្រាយដោយ​ ៖  សាស្ត្រាចារ្យ លឹម តាំង សាស្ត្រាចារ្យនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល ឯកទេសផ្នែកវះកាត់ឆ្អឹងបាក់បែក និងជំងឺឆ្អឹងអនុប្រធានមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត និងជាប្រធានសមាគមវះកាត់ឆ្អឹងបាក់បែក © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Jul 20, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 5.6K មើល

ធ្វើបែបណាទើបដឹងថាខ្លួនឯងមានជំងឺមហារីកឬអត់?

សំណួរ​ ៖ ខ្ញុំបាទមានអាយុ ២៥ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តកំពង់ចាម។ សមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមួយចំនួន មានជំងឺមហារីក។ ខ្ញុំចង់សួរវេជ្ជបណ្ឌិតថា តើធ្វើដូចម្តេចទើបខ្ញុំអាចដឹងថាខ្លួនឯងមានជំងឺមហារីក ឬមិនមាន? ចម្លើយ ៖ ដោយសារក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកធ្លាប់មានប្រវត្តិកើតជំងឺមហារីក នោះអ្នកគួរតែស្វែងរកការពិនិត្យរកមើលសញ្ញានៃជំងឺមហារីក។ វិធីសាស្រ្តក្នុងការរកមើលជំងឺមហារីក អាចជួយអ្នកក្នុងការបែងចែក និងកំណត់ពីសញ្ញាសង្ស័យនានាពីប្រភេទនៃជំងឺមហារីក។ គេអាចរកមើលបានតាមវិធីសាស្រ្តទាំងនោះពីសញ្ញាដំបូងនិងរោគសញ្ញាដទៃទៀតនៃជំងឺមហារីក (ជាពិសេសសម្រាប់ជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន មហារីកសុដន់ មហារីកពោះវៀនធំ និងមហារីកថ្លើមជាដើម) ដើម្បីឲ្យការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងព្យាបាលបានទាន់ពេលមុនជំងឺអាចរាលដាលកាន់តែខ្លាំងក្លា។  ការពិនិត្យរកមើលជំងឺមហារីករួមបញ្ចូលនូវវិធីសាស្រ្ត ការវិភាគក្នុងមន្ទីរពិសោធន៍ ពិនិត្យតាមរយៈ Ultrasonography និងដោយប្រើប្រាស់ X-ray។ មានកត្តាមួយចំនួនដែលចាំបាច់ឲ្យអ្នកត្រូវស្វែង រកការពិនិត្យដូចជា៖ • អ្នកមានកត្តាដែលអាចប្រឈមនឹងការកើតជំងឺមហារីក៖ ប្រវត្តិក្រុមគ្រួសារដែលធ្លាប់មានជំងឺមហារីក អ្នកដែលមានអាយុ ៥០ឆ្នាំ ជក់បារី ឬអ្នកដែលមានផ្ទុកនូវវីរុសថ្លើម B ឬC។ • ប្រសិនអ្នកសង្កេតឃើញមានរោគសញ្ញាទូទៅមួយចំនួនដូចជា៖ -    ការឡើងក្រាស់ ឬដុំនៅលើផ្នែករាងកាយណាមួយ -    ស្លេកស្លាំង ឬឡើងលឿងជាប្រចាំ -    របួសលើស្បែក ឬមាត់ ដែលមិនជាសះស្បើយហើយក្លាយទៅជាឫស ឬដុំពកពណ៌ខ្មៅផ្សេងៗ -    ឈឺក្បាលធ្ងន់ធ្ងរ អាចមានលាយឡំនឹងការក្អួត ឬមិនមាន (ភាគច្រើននៅពេលព្រឹក) អាការៈប្រកាច់ -    ក្អកជាប់លាប់ កំហាកមានឈាម និងសំឡេងស្អក -    មានការហូរឈាមពីច្រមុះ ឬប្រែប្រួលការស្តាប់ -    មិនឃ្លានអាហារ ស្រកទម្ងន់ និងអស់កម្លាំងដោយមិនដឹងមូលហេតុ -    ឡើងកម្តៅកម្រិតស្រាល ដោយគ្មានមូលហេតុជាក់លាក់ -    ពិបាកក្នុងការលេបអាហារ បញ្ហារំលាយអាហារ ឬឈឺចាប់ផ្នែកតំបន់ពោះ -    ផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់នៃការបន្ទោរបង់ ដោយអាចមានឈាមក្នុងលាមក ទល់លាមក និងរាកជាប្រចាំ -    មានឈាមក្នុងទឹកនោម -    ហូរឈាមនៅផ្នែកខ្លះនៃរាងកាយដោយគ្មានហេតុផលពិតប្រាកដ និងកន្ទួលក្រហម (ដូចឈាម)នៅក្រោមស្បែក។ បកស្រាយដោយ​ ៖  វេជ្ជបណ្ឌិត Turobova Tatiana ឯកទេសជំងឺមហារីកចំពោះកូនក្មេង និងមហារីកទូទៅ និងជាប្រធានផ្នែកមហារីកនៅមន្ទីរពេទ្យសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ សែនសុខ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Jul 20, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 7.2K មើល

ជំងឺទឹកនោមផ្អែមជាជំងឺតពូជ?

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំ អាយុ២៣ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តកំពង់ចាម។ ម្តាយខ្ញុំមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម១ឆ្នាំហើយ។ ខ្ញុំឮគេថាជំងឺនេះជាជំងឺតពូជ តើជាការពិតឬទេ? ហើយខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីបង្ការកុំឲ្យកើតជំងឺនេះ? ចម្លើយ ៖ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមត្រូវបានគេដឹងថាមានភាគរយនៃតំណពូជនៅក្នុងបញ្ហាជំងឺនេះ។ ប្រសិនបើក្នុងគ្រួសារដែលមានឳពុក ឬម្តាយមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម អត្រានៃការកើតទឹកនោមផ្អែមក្នុងអំឡុងពេលរស់នៅរបស់កូន មានរហូតដល់៣០-៤០%។ មានន័យថាក្នុងចំណោមកូន១០នាក់ អាចមាន៣ទៅ៤នាក់កើតជំងឺនេះ ចំណែកការកើតជំងឺនៅពេលណា គឺមិនអាចកំណត់បានទេ តែគេអាចត្រឹមតែនិយាយបានថា កត្តាតំណពូជក្នុងជំងឺទឹកនោមផ្អែមពិតជាមានមែន។  ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ៦០-៧០%ទៀតនៃមូលហេតុបង្កជាជំងឺទឹកនោមផ្អែម អាចបណ្តាលមកពីការបរិភោគ និងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ដូចនេះ កាឡូរីខ្ពស់ ឬអាហារប៉ូវ ដូចជាអាហារដែលមានជាតិស្ករខ្ពស់ ខ្លាញ់ សាច់ច្រើន និងមិនសូវមានបន្លែ។ អាហារទាំងនេះ ធ្វើឲ្យយើងឡើងទម្ងន់ និងបង្កើនការប្រើអាំងស៊ុយលីនមិនបានល្អ ហើយវាបង្កឲ្យជាតិស្ករកើនឡើង និងបណ្តាលឲ្យកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម ក្នុងរយៈពេល១០ ទៅ១៥ឆ្នាំខាងមុខ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមិនបានធ្វើការបញ្ចុះទម្ងន់មកវិញ។ គេឃើញថាប្រសិនបើយើងបញ្ចុះទម្ងន់៥%នៃទម្ងន់ខ្លួន និងជាអតិបរមា១០%នោះ អត្រានៃការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចចុះទាបជាង៥០%។ ការកាត់បន្ថយភាពតានតឹងក៏ចាំបាច់ដែរ ពោល គឺកុំធ្វើការងារណាដែលជាការងារគិតច្រើន ព្រោះវាអាចនាំឲ្យស្ត្រេស។ គេបានរកឃើញថា អ្នកមានការងារទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ មានសម្ពាធអារម្មណ៍ខ្ពស់ ធ្វើឲ្យប្រឈមខ្ពស់ទៅនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមលើសឈាម និងបេះដូងខ្ពស់ជាងគេ។  ត្រូវហាត់ប្រាណឲ្យបានញឹកញាប់ ដោយគ្រាន់តែដើរឲ្យញាប់ជាងធម្មតារយៈពេល៣០នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ៥ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍។ វិធីទាំង៣ដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ បើប្អូនអាចធ្វើបាននោះ ប្អូនអាចកាត់បន្ថយមិនឲ្យកើតជំងឺនេះបានពី៥០-៨០%។ ប្រសិនបើជា ជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ រួមនឹងមានការប្រើប្រាស់ថ្នាំជាប្រចាំវិញនោះ ត្រូវតែដឹងមុនថា ជំងឺនោះកើតឡើងបណ្ដាលមកពីអ្វី។ ចំពោះជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ បណ្ដាលមកពីបញ្ហា អាលែ្លកហ្ស៊ី (ជំងឺហឺត) គឺតម្រូវឲ្យប្រើប្រាស់ថ្នាំជាប្រចាំថ្ងៃ។ តែការប្រើប្រាស់ថ្នាំជាប្រចាំ មានច្រើនលក្ខណៈដោយឡែកៗពីគ្នាទៅតាមប្រភេទនៃជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ។ ចំពោះការព្យាបាលលើជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ ថាអាចជាសះ-ស្បើយ ឬ មិនជាអាស្រ័យទៅលើមូលហេតុបង្ក ដែលមូលហេតុខ្លះអាចព្យាបាលជា រីឯមូលហេតុខ្លះទៀតអាចត្រឹមកាត់បន្ថយ ឬ សម្រួលដល់ជីវភាពរស់នៅ និងសុខភាពអ្នកជំងឺឲ្យបានធូរស្បើយក្នុងរយៈពេលកំណត់ណាមួយប៉ុណ្ណោះដើម្បីប្រកបមុខរបរបានធម្មតា ដោយទាមទារឲ្យគាត់ត្រូវប្រើប្រាស់ថ្នាំជាប្រចាំ។ បកស្រាយដោយ​ ៖ សាស្រ្តាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត កុយ វ៉ាន់នី ឯកទេសជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងក្រពេញ ហើយសព្វថ្ងៃលោកជាប្រធានសមាគមគ្រូពេទ្យទឹកនោមផ្អែម និងក្រពេញកម្ពុជា នៅមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Jul 20, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 1.6K មើល

aaa

• Jul 20, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 6.7K មើល

ក្រៅពីប្រើប្រាស់ថ្នាំ តើអាចព្យាបាលជំងឺរលាកទងសួតតាមវិធីណាខ្លះទៀត?

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំមានអាយុ ២៧ឆ្នាំ កម្ពស់ ១.៥០ម៉ែត្រ ទម្ងន់ ៤៧គីឡូក្រាម មានមុខរបរជាអ្នកធ្វើការ។ ខ្ញុំមានជំងឺរលាកទងសួត ដែលកើតមានជាយូរមកហើយ។ សព្វថ្ងៃខ្ញុំទទួលបានការព្យាបាលដោយត្រូវប្រើប្រាស់ថ្នាំរលាកទងសួតជាប្រចាំថ្ងៃ ហើយខ្ញុំចង់ដឹងថា តើជំងឺរលាកទងសួតអាចព្យាបាលតាមវិធីណាខ្លះទៀត? ចម្លើយ ៖ មុននឹងឆ្លើយតបសំណួរក្នុងការព្យាបាល ជាដំបូងសូមធ្វើការញែកឲ្យដាច់នូវជំងឺរលាកទងសួតជា ២ ផ្នែក ថាតើវាជាជំងឺរលាកទងសួតស្រួចស្រាវ ឬរ៉ាំរ៉ៃ? ប្រសិនបើជារលាកទងសួតស្រួចស្រាវ ភាគច្រើនមូលហេតុដែលបង្កគឺបណ្ដាលមកពី វីរុស និងតែងតែកើតឡើងក្រោយជំងឺផ្ដាសាយ ដែលធ្វើឲ្យមានរោគសញ្ញាដូចជាហត់តិចៗ ក្អក និងមានស្លេស្មជាដើម។ ចំពោះជំងឺប្រភេទនេះ តម្រូវឲ្យមានការព្យាបាលបន្ទាន់ដើម្បីចៀសវាងការវិវឌ្ឍទៅជា ជំងឺរលាកទងសួត ឬ ជំងឺរលាកសួតរ៉ាំរ៉ៃ។  ប្រសិនបើជា ជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ រួមនឹងមានការប្រើប្រាស់ថ្នាំជាប្រចាំវិញនោះ ត្រូវតែដឹងមុនថា ជំងឺនោះកើតឡើងបណ្ដាលមកពីអ្វី។ ចំពោះជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ បណ្ដាលមកពីបញ្ហា អាលែ្លកហ្ស៊ី (ជំងឺហឺត) គឺតម្រូវឲ្យប្រើប្រាស់ថ្នាំជាប្រចាំថ្ងៃ។ តែការប្រើប្រាស់ថ្នាំជាប្រចាំ មានច្រើនលក្ខណៈដោយឡែកៗពីគ្នាទៅតាមប្រភេទនៃជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ។ ចំពោះការព្យាបាលលើជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ ថាអាចជាសះ-ស្បើយ ឬ មិនជាអាស្រ័យទៅលើមូលហេតុបង្ក ដែលមូលហេតុខ្លះអាចព្យាបាលជា រីឯមូលហេតុខ្លះទៀតអាចត្រឹមកាត់បន្ថយ ឬ សម្រួលដល់ជីវភាពរស់នៅ និងសុខភាពអ្នកជំងឺឲ្យបានធូរស្បើយក្នុងរយៈពេលកំណត់ណាមួយប៉ុណ្ណោះដើម្បីប្រកបមុខរបរបានធម្មតា ដោយទាមទារឲ្យគាត់ត្រូវប្រើប្រាស់ថ្នាំជាប្រចាំ។ បកស្រាយដោយ​ ៖ សាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត គុយ ណូ ឯកទេស សណ្តំ ជំងឺធ្ងន់ សង្គ្រោះបន្ទាន់ និងជំងឺសួត សព្វថ្ងៃលោកជាវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសប្រពោធនកម្ម សល្យសាស្រ្ត នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត និងជាវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសបម្រើការនៅមន្ទីសំរាកព្យាបាល អាយ សីុ យូ ធ្លាប់បានបណ្តុះបណ្តាលនៅប្រទេសបារាំង និង ប៊ែលសិក © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Jul 20, 2017 |
• 8 ឆ្នាំមុន |
• 7K មើល

ឲ្យតែក្រោកពីគេង ចេះតែរមួលពោះ ហើយចង់ក្អួត?

សំណួរ ៖ ខ្ញុំបាទ មានអាយុ ២៥ឆ្នាំ កម្ពស់ ១.៧៥ម៉ែត្រ ទម្ងន់ ៦៣ គីឡូក្រាម សព្វថ្ងៃជា និស្សិត។ ខ្ញុំមានបញ្ហាសុខភាព ដោយពេលក្រោកពីគេងចេះតែមានអារម្មណ៍ថា ចង់ក្អួត ឈឺបំពង់ក និងមានអាការៈស្ងួតបំពង់ក ចេះតែរមួលពោះ ពេលញ៉ាំក៏ឈឺ មិនញ៉ាំក៏ឈឺ។ រោគសញ្ញាខាងលើកើតមានឡើង ៤ឆ្នាំមកហើយ ហើយបន្ថែមពីរោគសញ្ញាខាងលើ ខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍ហត់ និងឈឺឆ្អឹងខ្នង។ ខ្ញុំធ្លាប់ប្រើ ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលរលាកក្រពះ និងពោះវៀន តែខ្ញុំមិនមានប្រើថ្នាំប្រចាំកាយនោះទេ។  ខ្ញុំចង់សួរលោកវេជ្ជបណ្ឌិតថា តើខ្ញុំត្រូវទទួលបានការព្យាបាលដូចម្តេច? ចម្លើយ៖ តាមការរៀបរាប់របស់ប្អូន វាអាចជារោគសញ្ញាទាក់ទងទៅនឹងបញ្ហាក្រពះ ឬក៏បណ្ដាលមកពីបញ្ហាឆ្អឹងខ្នង។ ជាធម្មតា មុននឹងគ្រូពេទ្យព្យាបាលជំងឺ គ្រូពេទ្យត្រូវពិនិត្យមើលអ្នកជំងឺ សួរនាំថតឆ្លុះ ថតកាំរស្មី X ឬមើលឈាមបន្ថែម។ បើសិនជាប្អូនមានសំណួរ ឬ ការងឿងឆ្ងល់បន្ថែម សូមទៅពិគ្រោះជំងឺជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេស ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានកាន់តែច្បាស់ និងទទួលបានការព្យាបាលដ៏ត្រឹមត្រូវ ព្រមទាំង សន្សំសំចៃថវិកា និងពេលវេលា។ បកស្រាយដោយ​ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត សាន់ ចាន់ណា ឯកទេសជំងឺ ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀននៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ