Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

ទម្លាប់សុខភាពខាងក្រោមនេះអាចនឹងមានសភាពចម្លែក ប៉ុន្តែវាពិតជាមានអត្ថប្រយោជន៍ចំពោះសុខភាពរបស់អ្នកពិតមែនដោយឆ្លងកាត់តាមរយៈ ការពិសោធន៍ក៏ដូចជាការស្រាវជ្រាវ។ គន្លឹះជាច្រើនហាក់ដូចជាបង្ហាញត្រង់ៗដូចជា ដើម្បីសម្រកទម្ងន់យើងត្រូវទទួលទានអាហារតិច និងធ្វើលំហាត់ប្រាណឲ្យបានច្រើន ឬដើម្បីទទួល បានថាមពលឲ្យបានច្រើន យើងត្រូវទទួលទានដំណេកឲ្យបានច្រើន ហើយដើម្បីរក្សាជាតិទឹកក្នុងសារពាង្គកាយ ត្រូវទទួលទានទឹកឲ្យបានច្រើន។ ផ្ទុយទៅវិញ គន្លឺះទាំង១២ខាងក្រោមហាក់ដូចជាមានន័យផ្ទុយបន្តិចតែវាជារឿងពិត ៖   ១    ទទួលទានកាហ្វេដើម្បីគេងសម្រន់លក់បានស្រួល  ការសិក្សារបស់ប្រទេសជប៉ុនបានបង្ហាញថាអ្នកដែលគេងសម្រន់បានលក់ល្អ គឺជាអ្នកដែលបានទទួលទានជាតិកាហ្វេអ៊ីនប្រហែល 200mg (ប្រហែល 2 ទៅ 3កែវ) ហើយគេងប្រមាណ 20នាទីមានស្មារតីខ្លាំងក្លា និងបំពេញការងារជាមួយកុំព្យូទ័របានល្អជាងអ្នកដែលមិនបានទទួលទានកាហ្វេ។ «ការគេង រយៈពេល 20នាទី នឹងត្រូវបានបញ្ចប់ស្របពេលដែលជាតិកាហ្វេអ៊ីនជ្រាបចូល និងសម្អាតម៉ូលេគុលមួយនៅក្នុងខួរក្បាលដែលមានឈ្មោះថាអាដេណូស៊ីន (Adenosine) ដែលជាអនុផលនៃសកម្មភាព និងការភ្ញាក់ ឬស្វាងពីដំណេក» យោងតាមប្រសាសន៍របស់វេជ្ជបណ្ឌិតផ្នែកសរសៃប្រសាទ និងដំណេកនៅ ទីក្រុងញូវយ៉ក។   ២    ដើម្បីឲ្យធ្មេញស្រស់ស្អាតកុំដុសធ្មេញបន្ទាប់ពីទទួលទានអាហារ កុំធ្វើការដុសសម្អាតធ្មេញភ្លាមៗបន្ទាប់ពីទទួលទានអាហារ ឬភេសជ្ជៈ ជាពិសេសអាហារដែលមានជាតិអាស៊ីតដូចជា ពពួកផ្លែក្រូច ភេសជ្ជៈប៉ូវកម្លាំង ប៉េងប៉ោះជាដើម ព្រោះអាហារប្រភេទនេះនឹងបន្ទន់កាចាធ្មេញ។ លោក Howard R. Gamble អតីតប្រធានបណ្ឌិតសភាទូទៅផ្នែកទន្តសាស្រ្តបន្ថែម ផងដែរថា «ការដុសធ្មេញភា្លមបន្ទាប់ពីបរិភោគអាហារបែបនោះ នឹងបង្កើនល្បឿននៃការប៉ះពាល់ដល់កាចាធ្មេញ  និងធ្វើឲ្យស្រទាប់ខាងក្រោមសឹក។ អ្នកគួររង់ចាំប្រហែលពី 30 ទៅ 60 នាទីសិន។»   ៣    ដើម្បីពាក់សម្លៀកពាក់ទំហំតូចជាងមុនត្រូវឡើងទម្ងន់ ទម្ងន់ត្រង់នេះសំដៅលើទម្ងន់សាច់ដុំ។ ប្រសិនបើយើងធ្វើការប្រៀបធៀបរវាងទម្ងន់សាច់ដុំ និងទម្ងន់ខ្លាញ់យើងនឹងងាយស្រួលយល់ជាង។ បុគ្គលពីររូប ដែលមានទម្ងន់ស្មើគ្នាតែមួយសំបូរសាច់ដុំ និងមួយទៀតសំបូរខ្លាញ់ អ្នកដែលមានសាច់ដុំអាចនឹងស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ទំហំតូចជាងអ្នកដែលមានខ្លាញ់។ នាយក SACO Sport & Fitness បានមានប្រសាសន៍ថា «អ្នកអាចនឹងមានសាច់ដុំធំតែមាឌតូចប្រសិនបើអ្នកសម្រកខ្លាញ់»។   ៤    ដើម្បីញ៉ាំតិចពេលក្រោយ ត្រូវញ៉ាំច្រើន  រាល់ពេលដែលឃ្លានម្តងៗអ្នកប្រហែលជាចង់ញ៉ាំនេះញ៉ាំនោះ តែក៏មានកូនចិត្តមួយថាខ្លាចធាត់ហេតុនេះហើយក៏ព្យាយាមញ៉ាំក្នុងបរិមាណតិច។ ប៉ុន្តែ អ្នកមិនបានដឹងទេថាការញ៉ាំបែបនេះធ្វើឲ្យអ្នកនឹកឃើញចង់ញ៉ាំបន្តទៀត។ អ្នកគួរទទួលទានអាហារដែលសំបូរដោយជាតិប្រូតេអ៊ីនដែលនឹងធ្វើឲ្យឆាប់ ឆ្អែតហើយអាហារទៀតសោតក៏ស្ថិតនៅបានយូរផងដែរ។   ៥ ​​   កុំទទួលទានភេសជ្ជៈប៉ូវកម្លាំងពេលអស់កម្លាំង ភេសជ្ជៈប៉ូវកម្លាំងមានផ្ទុកនូវជាតិកាហ្វេអ៊ីនដល់ ទៅ 5ដងលើសពីនៅក្នុងកាហ្វេ ហើយថាមពលដែលផ្តល់ឲ្យនោះនឹងបាត់ទៅវិញក្នុងរយៈពេលខ្លី រួចក៏ផ្តល់នូវអាការៈមួយចំនួនដូចជាញ័រខ្លួន ភាពក្រហល់ក្រហាយ និងបេះដូងលោតញាប់។ ម្យ៉ាងទៀត ភេសជ្ជៈប្រភេទនេះក៏មានផ្ទុកផងដែរនូវកម្រិត ខ្ពស់នៃតូរីន (ភ្នាក់ងាររំញោចប្រព័ន្ធប្រសាទ) និងមានជាតិស្ករដល់ទៅ 50g។ បន្ទាប់ពីអស់ប្រសិទ្ធភាពវានឹងធ្វើឲ្យអ្នកស្ពឹក និងវល់វល់រួចក៏ស្រវា បន្ថែមទៀត។   ៦    ទទួលទានទឹកនៅពេលហើមពោះ ពេលឮពាក្យថាហើមពោះអ្នកប្រាកដជាគិតថា ទឹកនឹងធ្វើឲ្យបញ្ហានេះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើងប៉ុន្តែលោកវេជ្ជបណ្ឌិត  James Lee បានប្រាប់ថា «ទឹកនឹងលាយជាមួយជាតិសរសៃដែលអាចរលាយបានហើយបង្កើតជាសារធាតុមួយស្រដៀងនឹងជែល (Gel) ដែលនឹងប៉ះពាល់ដល់ដំណើររបស់លាមក និងកាត់បន្ថយអាការៈហើមពោះនេះ»។ ទឹកក៏មានប្រសិទ្ធភាពដូចគ្នាចំពោះអាការៈហើមពោះដោយសារខ្វះជាតិទឹក។   ៧    កុំទទួលទាន Diet Soda ដើម្បីសម្រកទម្ងន់ អ្នកគួរចៀសវាង Soda Drinks ទាំងអស់ទោះជាប្រភេទ Diet ក៏ដោយ។ ការសិក្សារបស់ Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health បានបង្ហាញថាយុវវ័យដែលមានទម្ងន់ច្រើនហួសដែលទទួលទានភេសជ្ជៈប្រភេទ Diet នេះស្រូបយកបរិមាណកាឡូរីច្រើនជាងអ្នកទទួលទាន ប្រភេទធម្មតា។ ការសិក្សាមួយទៀត ក៏បានរកឃើញផងដែរថាពួកគេនឹងត្រូវប្រឈមនឹងបញ្ហាចង្កេះរីកសាយដល់ទៅ 70% លើសអ្នកដែលមិនបានផឹក។ ដូចគ្នាទៅនឹងភេសជ្ជៈដែរ ចំណីអាហារមួយចំនួនដែលមានដាក់ស្លាកយ៉ាងធំៗថា “Low-fat”,“Low sugar” ឬ “light” ត្រូវបានអតិថិជនយល់ច្រឡំ ក៏ដូចជាជឿជាក់ថាដូចនឹងអ្វីដែលបានដាក់បង្ហាញនោះមែន តែតាមការពិតទៅវាមិនពិតប្រាកដទាំងស្រុងនោះទេ។  ៨    ទទួលទានភេសជ្ជៈក្តៅៗដើម្បីឲ្យត្រជាក់ចិត្ត ពេលអាកាសធាតុក្តៅស្អុះស្អាប់ហើយមានញើសហូរនោះ តើអ្នកគួរជ្រើសរើសភេសជ្ជៈមួយណារវាងភេសជ្ជៈត្រជាក់ ឬក្តៅ? ការសិក្សាថ្មីៗចំនួនពីរ បានបង្ហាញថា ភេសជ្ជៈក្តៅៗជាជម្រើសដ៏ល្អប្រសើរជាងគេ។ ដោយសារមូលហេតុថាពេលដែលអ្នកផឹកវា រាងកាយនឹងទទួលដឹងពីបម្រែបម្រួលនៃ សីតុណ្ហភាពនៅក្នុងរាងកាយរបស់អ្នកហើយបង្កើននូវការផលិតញើស។ បន្ទាប់មក ពេលដែលញើសហួតចេញពីស្បែករបស់អ្នក អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ ត្រជាក់ជាមិនខាន។   ៩    ធ្វើលំហាត់ប្រាណពេលនឿយហត់ បន្ទាប់ពីការធ្វើកិច្ចការងារជាច្រើនហើយមានអារម្មណ៍ថានឿយហត់លំហាត់ប្រាណអាចនឹងជាជម្រើសចុងក្រោយដែលអ្នកចង់ធ្វើតែការបញ្ចេញញើស នឹងបង្កើនថាមពលដល់អ្នក។ ការសិក្សារបស់ Medicine and Science in Sports and Exercise បានបញ្ជាក់ថា ការនឿយហត់ផ្នែកអារម្មណ៍ ឬជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត នឹងបានរសាយបន្ទាប់ពីការធ្វើលំហាត់ប្រាណកម្រិតមធ្យមរយៈពេល 30នាទី។ «រាល់សកម្មភាពដែលយើងធ្វើ យើងត្រូវប្រើប្រាស់ អុកស៊ីហ្ស៊ែន ដូច្នេះហើយ ពេលដែលអ្នកហាត់ប្រាណវានឹងជួយឲ្យអ្នកប្រកបកិច្ចការកាន់តែប្រកបដោយ ប្រសិទ្ធភាព និងមិនងាយនឿយហត់ម្យ៉ាងទៀត ផ្នែកចិត្តគំនិតក៏ល្អប្រសើរផងដែរ»។     ១០    សរសេរកត់ចំណាំដោយដៃដើម្បីបង្កើនថាមពលខួរក្បាល ការស្រាវជ្រាវនៅសាកលវិទ្យាល័យ Indiana បានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ការសរសេរកត់ចំណាំជាមួយនឹងក្តារចុច ថ្វីត្បិតថាមានមុខងារប្លែកៗជាច្រើនមែន តែអ្នកនឹងមិនងាយចងចាំវាដូចជាការសរសេរដោយប្រើដៃនោះទេ។ «នៅពេលដែលអ្នករៀនអ្វីមួយដែលថ្មី អ្នកត្រូវអនុលោមវាហើយនៅពេលដែល អ្នកកត់ចំណាំវាដោយដៃ អ្នកបានអនុលោមនិងរៀនព័ត៌មានទាំងនោះ»។ លុះដល់ពេលអ្នកត្រឡប់ទៅមើលទំព័រដែលបានកត់នោះ អ្នកនឹងងាយរំលឹក នូវព័ត៌មានទាំងនោះឡើងវិញ។   ១១ ដើម្បីឲ្យទំនាក់ទំនងស្នេហាកាន់តែស្អិតរមួតចំណាយពេលតិចនៅជាមួយគ្នា ការនៅជាមួយគ្នាស្ទើរគ្រប់វិនាទីដោយមិនបែកពីគ្នាមួយជំហានណាសោះមិនមែនជាវិធីដែលធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងស្នេហារបស់អ្នកកាន់តែស្អិតរមួតទេ។ ការចំណាយពេលនៅម្នាក់ឯងនឹងអភិវឌ្ឍគំនិតរបស់អ្នក កាត់បន្ថយការសម្រេចចិត្ដដោយគ្មានវិចារណញ្ញាណ ហើយក៏ធ្វើឲ្យអ្នកស្គាល់ខ្លួនឯងកាន់តែច្បាស់ ផងដែរ។ ពេលវេលាដែលអ្នកចំណាយ ធ្វើឲ្យអ្នកដើរតួនាទីបានកាន់តែល្អជាអ្នកលះបង់ និងទទួលក្នុងជីវិតស្នេហារបស់ខ្លួនតាមរយៈការកាត់បន្ថយស្ត្រេស និងការថប់អារម្មណ៍។   ១២ កុំប្រើប្រាស់សាប៊ូកម្ចាត់បាក់តេរីដើម្បីបង្ការជំងឺ រដ្ឋបាលផ្នែកចំណីអាហារ និងឱសថបានបង្ហាញថាសាប៊ូដែលមានដាក់ស្លាកសញ្ញា “Antibacterial” មិនទាន់មានភស្តុតាងថាកាត់បន្ថយនូវហានិភ័យ ក្នុងការកើតមានរោគសញ្ញា ឬចម្លងជំងឺទៅអ្នកដទៃ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះការប៉ះពាល់ជាមួយសាប៊ូប្រភេទនេះអាចប្រឈមនឹងបញ្ហាសុខភាពមួយចំនួន ដូចជាភាពស៊ាំ ឬធន់នឹងបាក់តេរី ឬប៉ះពាល់ដល់អ័រម៉ូនផងដែរ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

ជាដំណឹងល្អមួយសម្រាប់និស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល ដើម្បីទទួលបានឱកាសអាហារូករណ៍ទៅសិក្សាបន្តវគ្គDFMS នៅឯប្រទេសបារាំង ដោយយោងតាមលក្ខខណ្ឌដែលបានបញ្ជាក់ជូនក្នុងសេចក្តីជូនដំណឹងខាងលើ   … កាលបរិច្ឆេទសំខាន់ ៖  ឈប់ទទួលពាក្យ ៖ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៧ ម៉ោង៥ល្ងាច ប្រកាសលទ្ធផល ៖ បញ្ជាក់ជូនតាមក្រោយ ទីកន្លែងទទួលពាក្យ ៖ ផ្នែកកិច្ចការនិស្សិត ផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត នៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល សូមពិនិត្យមើលលក្ខខណ្ឌឲ្យបានច្បាស់លាស់ និងជូនពរសំណាងល្អ!!

ចែករំលែក

 ការសិក្សាថ្មីមួយដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយក្នុង the American Journal of Clinical Nutrition បានរកឃើញថា «កុមារដែលទទួលទានទឹកដោះគោដែលមិនមែនចម្រាញ់ពីគោ (Non-cow’s milk) ជារៀងរាល់ថ្ងៃ អាចមានកម្ពស់0.4សង់ទីម៉ែត្រទាបជាងកម្ពស់មធ្យម បើធៀបនឹងកម្ពស់ស្ដង់ដារបស់កុមារ»។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Jonathon Maguire ជាគ្រូពេទ្យឯកទេសផ្នែកកុមារ និងជាអ្នកស្រាវជ្រាវនៅឯមន្ទីរពេទ្យ St. Michael ក្នុងទីក្រុង Toronto  និង ជាអ្នកដឹកនាំការសិក្សានេះ ហើយលោក បាននិយាយថា “យើងបានរកឃើញថា កុមារដែលបានទទួលទានទឹកដោះគោដែលចម្រាញ់ពីអង្ករ គ្រាប់អាល់ម៉ុង និងសណ្ដែក គឺអាចមានកម្ពស់ទាបជាងកុមារដែលទទួលទានទឹកដោះរបស់គោ”។ វាខុសគ្នារហូតដល់ទៅកន្លះអ៊ីញ ហើយវាមិនមែនជាការខុសគ្នាបន្ដិចបន្ដួចទេចំពោះកុមារដែលមានអាយុ៣ឆ្នាំ”។    អ្វីដែលធ្វើឲ្យការរកឃើញនេះកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើលនោះគឺ កម្រិតនៃការទាបរបស់កុមារ គឺអាស្រ័យលើបរិមាណនៃទឹកដោះគោដែលពួកគេទទួលទាន ប៉ុន្តែមិនមានន័យថា បើអ្នកមិនបានទទួលទានទឹកដោះរបស់គោ អ្នកអាចមានកម្ពស់ទាបនោះទេ តែវាមានន័យថាបើអ្នកទទួលទានទឹកដោះគោដែលមិនមែនចម្រាញ់ពីគោ ជាមធ្យមអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានរាងតូចបន្តិច និងទាបបន្តិច។     តើវាមានទំនាក់ទំនងនឹងការលូតលាស់កម្ពស់ពេលពេញវ័យទេ? លោកវេជ្ជបណ្ឌិតបានឆ្លើយថា វាមិនទាន់មានការបង្ហាញជាក់លាក់មួយនោះទេ។ ក្នុងនាមជាគ្រូពេទ្យឯកទេសផ្នែកកុមារ យើងគ្រាន់តែដឹងថាជាទូទៅកុមារដែលមានការលូតលាស់កម្ពស់ស្របតាមអាយុត្រឹមត្រូវក្នុងវ័យកុមារហើយនោះ ការលូតលាស់របស់ពួកគេនឹងបន្តត្រឹមត្រូវរហូតដល់ពេញវ័យ។   លោកស្រី Amy Joy Lanou ជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសុខភាពនៃសាកលវិទ្យាល័យNorth Carolina នៃទីក្រុង Asheville បាននិយាយថា ការលូតលាស់កម្ពស់និងសុខភាពរបស់កុមារមិនមែនកំណត់ដោយទឹកដោះគោតែមួយមុខទេ ហើយយើងគួរតែមើលទៅលើរបបអាហាររបស់កុមារវិញទើបត្រឹមត្រូវ  ហើយការជ្រើសយកកម្ពស់មកធ្វើជាកត្តាវាស់ស្ទង់សុខភាពនេះ គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ ព្រោះថាកុមារដែលមានកម្ពស់ខ្ពស់ និងមានមាឌធំមិនប្រាកដថាពួកគេមានសុខភាពល្អនោះទេ។   ចំណែកឯលោកស្រី Connie Weaver ដែលលោកស្រីជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកអាហារូបត្ថម្ភនៅឯសាកលវិទ្យាល័យ Purdue បាននិយាយថា ការសិក្សានេះបានធ្វើការប្រៀបធៀបអំពីអត្ថប្រយោជន៍ដែលផ្ដល់ឲ្យសារពាង្គកាយយើងតាមរយៈទឹកដោះគោដែលចម្រាញ់ពីរុក្ខជាតិ និងទឹកដោះរបស់គោ។ យើងដឹងថាភេសជ្ជៈដែលចម្រាញ់ពីរុក្ខជាតិមួយចំនួន គឺមានប្រូតេអ៊ីនទាប ដូច្នេះការស្រូបយកកាល់ស្យូមក៏អាចមានលក្ខណៈទាបដែរ។   ការសិក្សាបានបង្ហាញថា កត្តាដែលធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាចំពោះកម្ពស់អាចបណ្ដាលមកពីទឹកដោះគោដែលចម្រាញ់ពីរុក្ខជាតិមិនបានទៅភ្ញោចឲ្យមានការបញេ្ចញនូវ Insulin-like Growth Factor (IGF) ដូចទឹកដោះរបស់គោទេ។ ប៉ុន្តែការសិក្សាជាច្រើនបានរកឃើញថា មនុស្សពេញវ័យដែលមានកម្រិត IGFs ច្រើនអាចមានហានិភ័យខ្ពស់ទៅក្នុងជំងឺមហារីកប្រព័ន្ធបន្តពូជ។ លោកស្រីបានបន្តថា កាលដែលមាន IGF តិចអាចធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នានៃកម្ពស់ ប៉ុន្តែវាអាចកាត់បន្ថយការបាក់ឆ្អឹង និងជំងឺមហារីកបាន។    ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយលោក Maguire បាននិយាយថា ក្នុងនាមអ្នកជាមាតាបិតា និងជាអ្នកទទួលទានវា អ្នកគួរតែមានការយល់ដឹងនិងបទពិសោធន៍ខ្លះៗជុំវិញបញ្ហាទាំងនេះ ហើយអ្នកគួរជ្រើសរើសយកទឹកដោះគោដែលចម្រាញ់ចេញពីវត្ថុធាតុដើមណាដែលមានសារធាតុចិញ្ចឹមប្រហាក់ប្រហែលនឹងទឹកដោះរបស់គោដែរ ព្រោះថាមានភេសជ្ជៈជាច្រើនបានដាក់លក់នៅលើទីផ្សារ ហើយអះអាងថាមានអត្ថប្រយោជន៍ដូចទឹកដោះរបស់គោ ប៉ុន្តែធាតុពិតនោះ គឺគ្មានទេ។   © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ការសិក្សាដ៏តូច ប៉ុន្តែមានសារៈសំខាន់មួយបានធ្វើឲ្យអ្នកជំនាញមានការភ្ញាក់ផ្អើលបន្ទាប់ពីមានការរកឃើញ«អំពីថ្នាំប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីកមួយអាចជួយកម្ចាត់ដុំសាច់ចំពោះអ្នកជំងឺមហារីកដែលមានសភាពធន់ទៅនឹងការព្យាបាលស្ទើរគ្រប់ទម្រង់»ហើយនោះ។  ការសិក្សាដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយក្នុងទស្សនាវដ្ដី Science បានតាមដានទៅលើអ្នកជំងឺ៨៦នាក់ដែលមានជំងឺមហារីកកម្រិតធ្ងន់ធ្ងរទៅលើលំពែង ក្រពេញប្រូស្តេត ស្បូនឬឆ្អឹង។ អ្នកជំងឺត្រូវបានព្យាបាលដោយថ្នាំដែលមានម៉ាកឈ្មោះ Keytruda វាគឺស្ថិតនៅក្នុងពពួកថ្នាំ Pembrolizumab ហើយវាទទួលបានលទ្ធផលយ៉ាងជោគជ័យ។ អ្នកជំងឺ៦៦នាក់ដែលមានដុំសាច់ បានមានសភាពថយបាត់ទៅវិញនិងមានសភាពថេរ ហើយក្នុងចំណោមនោះមានអ្នកជំងឺ១៨នាក់ដែលដុំសាច់របស់ពួកគេបានជាទៅវិញ និងមិនមានការកើតឡើងវិញទេ។   អ្នកជំងឺទាំងអស់សុទ្ធតែមានការផ្លាស់ប្ដូរហ្សែនខុសប្រក្រតី (Genetic mutations)ដែលហាមឃាត់កោសិការបស់ពូកគេពីការជួសជុលDNA ដែលខូចខាត។ Pembrolizumab គឺត្រូវបានស្គាល់ថាជា PD-1 blocker ដែលវាគឺជាប្រភេទថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ដែលវាមាននាទីជួយប្រព័ន្ធភាពស៊ាំស្វែងរកកោសិកាមហារីក និងវាយប្រហារទៅលើដុំសាច់។   ទំហំនៃការសិក្សាមានលក្ខណៈតូច និងមិនមានក្រុមមនុស្សដែលមិនទទួលបាន Pembrolizumab (Control group) ដើម្បីឲ្យអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាចធ្វើការប្រៀបធៀបលទ្ធផលទេ ប៉ុន្តែលទ្ធផលត្រូវបានទទួលការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ហើយFood and Drug Administration (FDA) បានសម្រេចអនុញ្ញាតឲ្យប្រើ Pembrolizumab សម្រាប់អ្នកជំងឺដែលមានមហារីកមកពីការផ្លាស់ប្ដូរហ្សែនខុសប្រក្រតី។   សារពត៌មាន New York Times បានសរសេរថា «នេះគឺជាលើកទីមួយដែលថ្នាំប្រភេទត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យប្រើប្រាស់ដើម្បីប្រឆាំងនឹងដុំសាច់ដែលមានទម្រង់ហ្សែនជាក់លាក់មួយ ដោយមិនគិតពីកន្លែងដែលពួកវាកើតនៅក្នុងខ្លួនយើង»។   លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Jack Jacoub ដែលលោកជាគ្រូពេទ្យឯកទេសផ្នែកជំងឺមហារីក បាននិយាយថា មានមតិទូទៅមួយលើកឡើងថាប្រព័ន្ធភាពស៊ាំគឺជាចំណុចសំខាន់ក្នុងការអភិវឌ្ឍនិងការរីករាលដាលនៃជំងឺមហារីក ហើយការរកឃើញថ្មីទាំងនេះបង្ហាញថា ការកំណត់គោលដៅយកប្រព័ន្ធភាពស៊ាំក្នុងការព្យាបាលមហារីកគឺអាចមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។ ការកំណត់គោលដៅលើប្រព័ន្ធភាពស៊ាំបានធ្វើឲ្យស្ថានភាពជំងឺមានភាពប្រសើរឡើង ហើយវាពុំចាំបាច់ត្រូវមានទំនាក់ទំនងនឹងជំងឺមហារីកណាមួយជាក់លាក់ទេ។    លោកគិតថាថ្នាំប្រភេទនេះនឹងត្រូវបានប្រើនាពេលអនាគតដើម្បីផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការបង្កើតការព្យាបាលជំងឺមហារីកសម្រាប់ប្រភេទជំងឺជាក់លាក់មួយ។ លោកបានបន្ដទៀតថា នេះអាចធ្វើឲ្យលទ្ធផលកាន់តែប្រសើរឡើង ហើយទម្រង់នៃការព្យាបាលនេះ ឬតាមរយៈទម្រង់ផ្សេងៗ អាចឲ្យយើងធ្វើការព្យាបាលនិងលុបបំបាត់ចោលនូវជំងឺមហារីកបាន។ ទាំងនេះគឺជាជំហានដែលធ្វើឲ្យយើងឈានទៅកាន់តែជិតនឹងគោលដៅរបស់យើង។   © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ឪពុកម្តាយគ្រប់រូប គួរតែចំណាយពេលឲ្យបានច្រើនបន្តិច សម្រាកពីការងាររបស់អ្នក ហើយយកសៀវភៅមកអានឲ្យកូនរបស់អ្នកស្តាប់ ទោះបីជាគេនៅតូច មិនទាន់អាចនិយាយគ្នាបានក៏ដោយ។  ការសិក្សាជាច្រើនបានរកឃើញថា ការទម្លាប់អានសៀវភៅឲ្យកូនស្តាប់ ឬឲ្យគេអានដោយខ្លួនឯងអាចជួយបណ្តុះគំនិត និងជំនាញរបស់គេឲ្យកាន់តែល្អឡើងៗ។ ការអានសៀវភៅឲ្យកូនស្តាប់ នឹងជួយឲ្យគេឆាប់ចេះ ឆាប់ស្តាប់ និងឆាប់ចេះនិយាយ ព្រមទាំងឆ្លាតទៀតផង ជាពិសេស ពេលគេចាប់ផ្តើមចូលរៀន។ កូនអាយុបួនឆ្នាំ គឺជាពេលវេលាដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់អ្នក ក្នុងការអប់រំ និងជួយឲ្យគេមានជំនាញស្តាប់ និងអភិវឌ្ឍខួរក្បាលឲ្យកាន់តែរស់រវើក។ ការសិក្សាក៏បានណែនាំផងដែរថា អ្នកគួរតែចាប់ផ្តើមបិទទូរទស្សន៍ និងទុកទូរស័ព្ទឲ្យឆ្ងាយពីដៃរបស់កូន ដើម្បីឲ្យគេងាកមកចាប់អារម្មណ៍ទៅលើសៀវភៅ និងការអាន។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

អាការៈញឹកញាប់នៃជំងឺផ្តាសាយ ជាទូទៅ មានរយៈពេលពីមួយទៅបីថ្ងៃ បន្ទាប់ពីអ្នកឆ្លងវីរុសដែលនាំឲ្យផ្តាសាយ។ រោគសញ្ញា និងសញ្ញាអាចខុសគ្នាពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត ដែលអាចមានដូចជា៖ • ហៀរសំបោរ • ឈឺបំពង់ក • តឹងច្រមុះ • ក្អក • មានស្លេស្ម • កណ្តាស់ • អស់កម្លាំង • ក្តៅខ្លួនតិចៗ។ សំបោរដែលហូរចេញពីច្រមុះ នឹងចាប់ផ្តើមខាប់ ឬឡើងជាពណ៌លឿង ឬបៃតង ដោយសារជំងឺផ្តាសាយ ប៉ុន្តែ វាមិនមែនជាសញ្ញានៃការឆ្លងបាក់តេរីឡើយ។ តើខ្ញុំគួរញ៉ាំថ្នាំនៅផ្ទះ ទុកឲ្យវាជាដោយខ្លួនឯង ឬប្រញាប់ទៅមន្ទីរពេទ្យ? ជាធម្មតា ជំងឺនេះមានសភាពស្រាល ហើយនឹងបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯង ប៉ុន្តែ សូមប្រញាប់ទៅប្រឹក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យរបស់អ្នក ក្នុងករណីដូចខាងក្រោមនេះ។ សម្រាប់មនុស្សធំ សូមប្រញាប់ទៅមន្ទីរពេទ្យភ្លាម ប្រសិនបើអ្នក ៖ • គ្រុនក្តៅលើសពី ៣៨,៥ អង្សារសេ • គ្រុនក្តៅមានរយៈពេលលើសពី ៥ ថ្ងៃ ហើយមិនបាត់សោះ • ពិបាកដកដង្ហើម • ដកដង្ហើមលឺសូរខុសធម្មតា • ឈឺបំពង់កខ្លាំង • ឈឺក្បាលមិនបាត់។ សម្រាប់កូនក្មេង បើមានសញ្ញាខាងក្រោមនេះ សូមប្រញាប់នាំកូន ទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យភ្លាម ៖ • ក្តៅខ្លួនលើសពី ៣៨ អង្សារសេ • ក្តៅខ្លួនមិនបាត់ក្នុងរយៈពេលពីរបីថ្ងៃ • រោគសញ្ញាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ ដូចជា ក្អក ឬឈឺក្បាលជាដើម • ពិបាកដកដង្ហើម • ឈឺក្នុងត្រចៀក • សន្លឹម មិនសូវមានសកម្មភាព • មិនញ៉ាំអាហារ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

អ្នកដែលចាប់អារម្មណ៍ដែរឬទេថាមានមនុស្សមួយចំនួនហាក់បីដូចជាមានអាការៈដូចផ្តាសាយរយៈពេលយូរ និងមិនបានធូរស្បើយបើទោះបីជាបានប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្តាសាយហើយក៏ដោយ? បើដូច្នោះ ឫសដូងច្រមុះជាជំងឺមួយដែលគួរតែត្រូវបានគិតដល់។ យ៉ាងណាមិញរោគសញ្ញាផ្សេងៗមួយចំនួនទៀតអាចឲ្យធ្វើរោគវិច្ឆ័យបានទៅលើជំងឺនេះផងដែរ។ ការពិតអ្នកអាចនឹងមានឫសដូងច្រមុះដោយមិនដឹងខ្លួនដោយសារជាញឹកញាប់វាមិនបង្ហាញនូវរោគសញ្ញាណាមួយឡើយ។ តើឫសដូងច្រមុះគឺជាអ្វី? តើវាសម្គាល់បានដោយរោគសញ្ញាអ្វីខ្លះ? ឫសដូងច្រមុះ (Nasal polyps) គឺជាដុំសាច់ធម្មតាមិនមែនមហារីកដែលដុះនៅក្នុងច្រមុះ ឬប្រហោងឆ្អឹងមុខហើយដូចដែលបានបញ្ជាក់ពីខាងលើជាទូទៅដុំសាច់នេះមិនបង្ហាញជារោគសញ្ញាអ្វីគួរកត់សម្គាល់ឡើយពីព្រោះដុំសាច់នោះមានសភាពទន់ និងមិនបង្កឲ្យមានការឈឺចាប់ទេជាពិសេសនៅពេលសាច់ដុះនោះតូច។ ប៉ុន្តែករណីដែលដុំសាច់នេះធំឬមានចំនួនច្រើនវាអាចបិទទៅលើរន្ធឆ្អឹងមុខ (Sinus) ហើយបង្កឲ្យមានការស្ទះ និងការប្រមូលផ្តុំនៃសារធាតុអន្ធិលរបស់ប្រហោងឆ្អឹងមុខអាចបង្កឲ្យមានការឆ្លងរោគធ្ងន់ធ្ងរដែលសម្គាល់បានដោយការឡើងខាប់នៃសារធាតុអន្ធិល និងការប្តូរពណ៌របស់វា។ ក្នុងខណៈពេលនោះ រោគសញ្ញាមួយចំនួនអាចនឹងសង្កេតឃើញមានដូចជាតឹងច្រមុះ ហៀរសំបោរ កណ្តាស់ ស្លេស្ម៍នៅក្នុងបំពង់ក ឈឺមុខ ឈឺក្បាលការថយចុះឬបាត់បង់តែម្តងនូវសមត្ថភាព ក្នុងការហិតក្លិនបាត់បង់ការដឹងរសជាតិ រមាស់ឆៀបនៅជុំវិញភ្នែក មានអារម្មណ៍ធ្ងន់នៅថ្ងាសឬមុខ គេងស្រមុក បាត់ដង្ហើមពេលគេង ដកដង្ហើមតាមមាត់ជាដើម។ ក្រៅពីនេះអ្នកជំងឺខ្លះអាចនឹងមានការវិវឌ្ឍនូវរោគសញ្ញានៃជំងឺហឺត ដូចជាថប់ដង្ហើម និងខ្លះទៀតក៏អាចមានការកើតឡើងនូវការប្រតិកម្មជាមួយថ្នាំមួយចំនួន ពិសេសគឺអាស្ពីរីនតែម្តង។ មូលហេតុអ្វីបានជាមានឫសដូងច្រមុះ? ទោះបីជាមូលហេតុនៃការដុះសាច់ច្រមុះនៅមិនទាន់បានកំណត់ឲ្យច្បាស់លាស់នៅឡើយតែការរលាកច្រមុះរ៉ាំរ៉ៃ និងប្រវត្តិគ្រួសារ (តំណពូជ) ហាក់មានទំនោរបង្កឲ្យមានឫសដូងច្រមុះនេះកើតឡើង។ ជាក់ស្តែង មនុស្សមួយចំនួនអាចកើតមានឫសដូងច្រមុះដោយគ្មានមូលហេតុ ប៉ុន្តែកត្តាមួយចំនួនត្រូវបានរកឃើញថាចូលរួមចំណែកបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺដែលក្នុងនោះរួមមានអ្នកជំងឺហឺត ភាពខុសប្រក្រតីនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ការរលាកប្រហោងឆ្អឹងមុខរ៉ាំរ៉ៃឬក៏រើឡើងវិញ  និងការអាលែ្លកហ្ស៊ីជាមួយថ្នាំអាស្ពីរីនឬប្រភេទថ្នាំមួយចំនួនទៀតជាដើម។ អ្នកណាខ្លះងាយនិងប្រឈមនឹងជំងឺនេះ? ថ្វីត្បិតមនុស្សគ្រប់វ័យអាចវិវត្តនូវឫសដូងច្រមុះនេះក៏ប៉ុន្តែអ្នកដែលស្ថិតក្នុងវ័យកណ្តាល ឬលើសពីអាយុ៤០ឆ្នាំត្រូវបានសង្កេតឃើញថាមានការប្រឈមខ្ពស់ជាងគេហើយក្នុងនោះផងដែរបុរសមានភាគរយកើតខ្ពស់ជាងស្រ្តី។ មានករណីកម្រណាស់ដែលកុមារអាយុក្រោម១០ឆ្នាំមានកើតនូវជំងឺនេះ។ ផលវិបាកអ្វីខ្លះដែលអាច នឹងកើតឡើងដោយសារឫសដូងច្រមុះ? ផលវិបាកនៃជំងឺគឺការប្រឈមនឹងហានិភ័យខ្ពស់នឹងការរលាកប្រហោងឆ្អឹងមុខរ៉ាំរ៉ៃ និងការកើនឡើងនូវការរើឡើងនៃអាការៈជំងឺហឺតជាដើម។ ក្រៅពីនោះការព្យាបាលដោយការវះកាត់នឹងផ្តល់នូវផលរំខានមួយចំនួនផងដែររួមមានការហូរឈាមច្រមុះការឆ្លងរោគផ្សេងៗ និងអាចឈានទៅដល់ការរលាកស្រោមខួរទៀតផង។ រីឯការប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទ Corticosteroid យូរក៏អាចបង្កឲ្យរាងកាយមានការថយចុះនូវភាពធន់ទៅនឹងការឆ្លងរោគផងដែរ។ ឫសដូងច្រមុះត្រូវព្យាបាលដោយរបៀបណា? គួរបញ្ជាក់ជាមុនថាគោលដៅនៃការព្យាបាលគឺដើម្បីកាត់បន្ថយទំហំ ឬបង្រួញ និងបំបាត់ដុំសាច់ដុះនោះចេញ។ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំជាជម្រើសទីមួយក្នុងការព្យាបាលហើយប្រភេទថ្នាំដែលត្រូវយកមកប្រើប្រាស់រួមមាន៖ • ស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះប្រភេទ Corticosteroid អាចជួយកាត់បន្ថយការរលាកនៅក្នុងច្រមុះហើយក៏ត្រូវបានប្រើក្នុងរយៈពេលយូរសម្រាប់ការពារការលាប់ឡើងនូវឫសដូងច្រមុះផងដែរ • ថ្នាំគ្រាប់និងថ្នាំចាក់ប្រភេទ Corticosteroid នឹងត្រូវបានយកមកប្រើប្រាស់តែឯង ឬរួមផ្សំជាមួយស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះក្នុងករណីដែលការប្រើប្រាស់ស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះតែឯងពុំមានប្រសិទ្ធភាព។ ដោយឡែក ចំពោះប្រភេទថ្នាំចាក់នឹងត្រូវប្រើតែក្នុងករណីដែលរលាកធ្ងន់ធ្ងរប៉ុណ្ណោះ រីឯការប្រើប្រាស់ថ្នាំគ្រាប់ក៏ត្រូវប្រើក្នុងរយៈពេលខ្លីផងដែរដោយសារតែផលរំខានធ្ងន់ធ្ងររបស់វា • ថ្នាំមួយចំនួនទៀតដែលអាចនឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់បន្ទាប់បន្សំដើម្បីព្យាបាលនិងការពារការលាប់ឡើងវិញរួមមានដូចជា ថ្នាំ Antihistamine (ប្រឆាំងអាលែ្លកហ្ស៊ី) ថ្នាំផ្សះ (ប្រឆាំងបាក់តេរី)។ • ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលអាស្រ័យនឹងរោគសញ្ញាខ្លះត្រូវបានប្រើសម្រាប់សម្រួលអាការៈរបស់អ្នកជំងឺ រួមមាន ថ្នាំបំបាត់ការតឹងច្រមុះ ហៀរសំបោរ និងបំបាត់ការឈឺចាប់ជាដើម។ • ចុងក្រោយគឺការព្យាបាលដោយការដកភាពស៊ាំ (Desensitization) ទៅនឹងថ្នាំអាស្ពីរីន ឬសារធាតុណាមួយក៏ត្រូវបានពិចារណាផងដែរក្នុងករណីដែលមូលហេតុពិតប្រាកដនៃការរលាកទាក់ទងនឹងការឆ្លើយតបយ៉ាងខ្លាំងនៃប្រពន្ធ័ភាពស៊ាំទៅនឹងសារធាតុឬថ្នាំទាំងនោះ។ បន្ទាប់មក ការវះកាត់ជាជម្រើសមួយទៀតក្នុងការព្យាបាលនៅដំណាក់កាលដែលឫសដូងច្រមុះរីកធំ ឬបង្កការស្ទះដល់ការជ្រាបទៅដល់របស់ថ្នាំ នាំឲ្យការប្រើប្រាស់ថ្នាំមិនមានប្រសិទ្ធភាព។ ការវះកាត់ធ្វើឡើងដើម្បីកាត់ដុំសាច់ចេញ ឬកែតម្រូវបញ្ហាដែលមានមូលហេតុទាក់ទង នឹងប្រហោងឆ្អឹងមុខជាដើម។ អ្វីដែលអ្នកគួរកត់សម្គាល់បំផុតនោះគឺការងាយនឹងកើតឡើងវិញបន្ទាប់ពីការព្យាបាលដោយជោគជ័យទៅលើឫសដូងច្រមុះដូចនេះអ្នកជំងឺជាទូទៅត្រូវបន្តប្រើស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះប្រភេទ Corticosteroid ដើម្បីប្រឆាំងនឹងការរលាកឬការលាប់ឡើងវិញ។ ក្រៅពីនោះការលាងច្រមុះដោយទឹកសាលីន(ស៊ីរ៉ូមប្រៃ) ក៏ត្រូវបានណែនាំផងដែរដើម្បីឲ្យរបួសពីការវះកាត់ឆាប់បានជាសះស្បើយ។ លើសពីនេះអ្នកជំងឺក៏គួរធ្វើការត្រួតពិនិត្យ ឬថតឆ្លុះសាច់ច្រមុះឲ្យបានទៀតទាត់ដើម្បីតាមដាននិងការពារការកកើតឡើងវិញ។ ជាមួយគ្នាផងដែរការគ្រប់គ្រងជំងឺហឺត ឬអាលែ្លកហ្ស៊ីដែលមានស្រាប់របស់អ្នកជំងឺក៏អាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនេះមួយភាគធំ។ ពេលណាអ្នកជំងឺគួរទៅជួបជាមួយគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់? សញ្ញាគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចឲ្យប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់មានដូចជា៖ • ការពិបាកដកដង្ហើមខ្លាំង • ភាពវិវត្តទៅជាធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងឆាប់រហ័សនៃអាការៈជំងឺ • ការមើលឃើញពីការថយចុះសមត្ថភាពក្នុងការមើល ឬការរេចុះឡើងនៃភ្នែក • ការហើមធ្ងន់ធ្ងរនៅជុំវិញភ្នែក • ការឈឺក្បាលខ្លាំងក្លារួមជាមួយនឹងកម្តៅក្នុងខ្លួនកើនឡើងឬពិបាកក្នុងការឱនក្បាលទៅមុខ។ មានវិធីសាស្ត្រ អ្វីខ្លះក្នុងការបង្ការឫសដូងច្រមុះ? • គ្រប់គ្រងជំងឺហឺត និងអាការៈអាលែ្លកហ្ស៊ីឲ្យបានត្រឹមត្រូវ • ចៀសវាងនូវសារធាតុដែលធ្វើឲ្យរលាកដល់ច្រមុះ ដូចជាផ្សែង បារី ថ្នាំជក់ ធូលីដី លម្អងផ្កាជាដើម • ត្រូវអនុវត្តអនាម័យស្អាត និងត្រឹមត្រូវដើម្បីចៀសវាងនូវការឆ្លងរោគផ្សេងៗ • ផ្តល់សំណើមដល់បរិយាកាសក្នុងផ្ទះដើម្បីសម្រួលដល់ចរន្តចេញចូលនៃសារធាតុអន្ធិលរបស់ប្រហោងឆ្អឹងមុខនិងការពារការកកស្ទះរបស់វា • ប្រើប្រាស់ទឹកលាងច្រមុះ(ស៊ីរ៉ូមប្រៃ)សម្រាប់ឲ្យមានចរន្តចេញចូលស្រួលនៃសារធាតុអន្ធិលរបស់ប្រហោងឆ្អឹងមុខព្រមទាំងលាងសម្អាតចេញនូវសារធាតុដែលបង្កឲ្យរលាកផ្សេងៗចេញផងដែរ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

លោកសាស្រ្តាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ោក ធន បានមានប្រសាសន៍ថា «ភាពលូតលាស់មិនស្របគ្នារវាងកញ្ចក់ភ្នែក និងទំហំនៃគ្រាប់ភ្នែក (វាស់ពីមុខមកក្រោយ) ដែលវាកើតឡើងមកពីភ្នែកទៅជារីកធំខុសពីធម្មតា ឬកញ្ចក់ភ្នែកកោងខ្លាំងពេក ដែលកំណោងកញ្ចក់ភ្នែកធ្វើឲ្យមានការបត់កាំពន្លឺជាកំនុំរូបភាពនៅខាងមុខបាតភ្នែកជាមូលហេតុនៃការម៉្ញូប ដែលពុំទាន់រកឃើញពីមូលហេតុច្បាស់លាស់ តែ៩០%ត្រូវ បានគេសន្និដ្ឋានថា បណ្តាលមកពីតំណពូជ តែមិនទាន់ដឹងថាកំណត់ដោយក្រូម៉ូសូមប្រាកដណាមួយ»។  មានការព្យាបាលដែរឬទេសម្រាប់អ្នកភ្នែកម៉្ញូប? -ករណីដែលម៉្ញូបទាក់ទងនឹងហ្ស៊ែននោះ ពុំមានវិធីក្នុងការបញ្ឈប់ការវិវឌ្ឍទៅរកភាពម៉្ញូប ឬឡើងដឺក្រេភ្នែកទេ។  -ចំពោះម៉្ញូបដែលកើតមាននៅវ័យក្មេង ការវិវឌ្ឍនឹងមានសភាពលឿន ប៉ុន្តែវានឹងថយចុះវិញនៅក្រោយអាយុ១៩ឆ្នាំ ឬ២២ឆ្នាំ។ ក្នុងករណីដែលការម៉្ញូបរបស់គាត់ឈប់មានការវិវឌ្ឍ មានន័យថា គាត់បានជោគជ័យក្នុងការព្យាបាល តែករណីដែលការវិវឌ្ឍនៅតែបន្តនោះ ការព្យាបាលនឹងត្រូវធ្វើជាបន្ត ហើយការពាក់វ៉ែនតា ឬធ្វើការវះកាត់បន្តទៀតក៏ត្រូវបានពិចារណាដដែល។ ដូចនេះ ការព្យាបាលដាច់ ឬក៏អត់ គឺអាស្រ័យនឹងការវិវឌ្ឍរបស់ម៉្ញូប។  បញ្ជាក់ ៖ ពុំមានថ្នាំណាមួយសម្រាប់បញ្ឈប់ការឡើងដឺក្រេបានទេ ហើយក៏ពុំមានការបញ្ជាក់ណាមួយពីប្រសិទ្ធភាពរបស់វាដែរ។ -ការព្យាបាលដែលងាយបំផុត គឺពាក់វ៉ែនតាមុននឹងឈានដល់ដំណាក់កាលវះកាត់ ដែលជាទូទៅវ៉ែនតាប្រភេទដកត្រូវប្រើចំពោះអ្នកម៉្ញូប ឯ Hyperopia ត្រូវប្រើប្រាស់វ៉ែនតាបូក រីឯអាស្ទីម៉ាតអាចមានបូក និងដកទៅតាមការពិនិត្យ និងវាស់ឃើញជាក់ស្តែង ។ -រីឯការវះកាត់លើកញ្ចក់ភ្នែកដូចជាការប្រើប្រាស់ឡាស៊ែរ ការបញ្ចូលកងទៅនឹងកម្រាស់កញ្ចក់ភ្នែក ដើម្បីធ្វើកំណោងកញ្ចក់ភ្នែកមានកំណោងមកធម្មតាវិញ។ សម្រាប់ដែលមានម៉្ញូបកម្រិតខ្ពស់ (២០ Diopters) អាចធ្វើការវះកាត់ដោយបញ្ចូលកញ្ចក់សិប្បនិម្មិតតម្រូវនឹងភ្នែករបស់យើងជំនួសកញ្ចក់ភ្នែករបស់យើង។ គោលបំណងនៃការវះកាត់គឺ ដើម្បីឲ្យភ្នែករបស់យើងត្រលប់មកធម្មតាវិញ ប៉ុន្តែអ្នកជំងឺអាចប្រើប្រាស់វ៉ែនតាក្នុងកម្រិតស្រាលមួយដើម្បីមើលច្បាស់ ពីព្រោះការវះកាត់ជាក់ស្តែងអាចជួយអ្នកជំងឺបន្ថយដឺក្រេភ្នែកបាន ប៉ុន្តែមិនទាំងស្រុងទេ។ ចំពោះជំនឿរបស់បងប្អូនយើង ជាពិសេសមាតាបិតាដែលថា «ការពាក់វ៉ែនតាធ្វើឲ្យភ្នែកកូនចេះតែឡើងដឺក្រេ និងមានអារម្មណ៍ថាកូនមិនល្អដូចអ្នកដទៃទៅវិញ» គួរតែត្រូវបានពិចារណាឡើងវិញ ពីព្រោះអ្វីដែលសំខាន់ គឺគំហើញច្បាស់របស់កូនដែលអាចជួយឲ្យជីវិតពួកគេប្រសើរឡើងរួមទាំងការរៀនសូត្រ ការប្រកបការងារព្រមជាមួយនឹងគុណភាពជីវិតដ៏ល្អផងដែរ។ យល់ដឹងបន្ថែមពី បញ្ហាភ្នែកម៉្ញូប © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

រោគសញ្ញាមួយចំនួនដូចជា កុមារដែលមានការលូតលាស់ផ្នែករាងកាយមិនបានល្អ ជាពិសេសមិនឡើងទម្ងន់បើធៀបនឹងអាយុ និងកម្ពស់របស់គាត់នោះ ឬកុមារមិនឡើងទម្ងន់ ឬស្រកទម្ងន់ជារៀងរាល់ខែ  កុមារមិនញ៉ាំចំណី កុមារអស់កម្លាំងល្វឹងល្វើយ ស្លេកស្លាំង កុមារមានរោគសញ្ញារាករ៉ាំរ៉ៃបណ្ដាលមកពីជំងឺពោះវៀន ឬប្រតិកម្មអាល្លែកហ្ស៊ីធ្ងន់ធ្ងរ និងកុមារមានសកម្មភាពមិនរហ័សរហួន សុទ្ធតែបញ្ជាក់ថាកុមារមានការថយចុះការលូតលាស់។ ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយ ដើម្បីឲ្យកុមារមានការរីកលូតលាស់ឡើងវិញ លោកអ្នកគួរតែ៖ -ព្យាយាមបំប៉នចំណីអាហារដែលមានជីវជាតិគ្រប់គ្រាន់ដល់កុមារ -ព្យាបាលជំងឺដែលកុមារមានតាំងពីកំណើត  -ព្យាយាមតាមដាន និង ស្វែងរកជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ ព្រមទាំងព្យាបាលវា -ថែទាំកុមារ និងចិញ្ចឹមកុមារឲ្យបានល្អ -ជ្រើសរើសចំណីអាហារបំប៉នណាដែលមិនប្រតិកម្មនឹងខ្លួនរបស់កុមារ។ ជាក់ស្តែង ចំណីអាហារដែលអាចធ្វើឲ្យកុមាររីកធំធាត់ គឺចំណីអាហារណាដែលមានអនាម័យល្អ និងមានជីវជាតិគ្រប់គ្រាន់ មានន័យថាកុមារអាចបៅទឹកដោះម្ដាយ បរិភោគបបរគ្រឿងគ្រប់មុខ ឬ បាយជាមួយម្ហូបដែលមានសាច់ បន្លែ ស៊ុត គ្រឿងក្នុងមាន់  ឬជ្រូក រួមទាំងផ្លែឈើ និងភេសជ្ជៈណាដែលទ្រទ្រង់សុខភាព។ ព័ត៌មានបន្ថែមអំពី សារធាតុចិញ្ចឹម៣ប្រភេទចាំបាច់សម្រាប់កុមារ ស្វែងយល់ឲ្យកាន់តែលម្អិតពី ការថយចុះការលូតលាស់របស់កុមារ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

ជំងឺ Labyrinthitis (រលាកត្រចៀកខាងក្នុង) គឺជាជំងឺដែលរលាកនៅត្រង់កន្លែងណាមួយនៃត្រចៀកខាងក្នុងដែលមានរោគសញ្ញាដូចជា ៖ វិលមុខ គ្រាប់ភ្នែករេទៅម្ខាងដោយឯកឯង ពោល គឺទៅខាងដែលរលាក (Nyst-agmus) ចង្អោរ ក្អួតជាដើម ថយចុះនូវការស្តាប់ ឬស្តាប់មិនលឺតែម្តង (សម្រាប់ករណីធ្ងន់ធ្ងរ)។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ជំងឺនេះមាន៣កម្រិត រួមមាន៖ -កម្រិតទី ១ ហៅថា Circumscribed labyrinthitis : កើតនៅតែមួយកន្លែងនៃត្រចៀកខាងក្នុង ហើយអាចព្យាបាលជាដោយធ្វើការវះកាត់ និងប្រើជេលហ្វូម រួមទាំងកម្ទេចឆ្អឹងទៅបិទនៅនឹងកន្លែងប្រហោងដែលបណ្តាលឲ្យរលាកនោះ។បន្ទាប់មកត្រចៀកម្ខាងទៀតរបស់អ្នកជំងឺ នឹងធ្វើការប៉ះប៉ូវនូវមុខងាររបស់ត្រចៀកដែលរលាកដោយឯកឯង នៅពេលនោះអ្នកជំងឺនឹងមិនមានអាការៈវិលមុខបន្តទៀតទេ ហើយការរលាកនេះនឹងជាសះស្បើយបន្តិចម្តងៗ។ -កម្រិតទី ២ ហៅថា Diffuses serous labyrinthitis: ការរលាកបានសាយភាយពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងផ្សេងទៀតរបស់ត្រចៀកខាងក្នុងរួចទៅហើយ ហើយមានការ ពិបាកក្នុងការព្យាបាល។ -កម្រិតទី ៣ ហៅថា  Diffuse suppurative labyrinthitis: វត្តមានខ្ទុះបានលេចឡើងនៅក្នុងត្រចៀកខាងក្នុង ហើយបានសាយភាយទៅដល់ស្រោមខួរ ដែលការព្យាបាល មានការពិបាក និងអាចបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺបាត់បង់ជីវិត។  ករណីដែលអ្នកជំងឺមិនបានមកជួបគ្រូពេទ្យ ដើម្បីធ្វើការព្យាបាលឲ្យទាន់ពេលវេលានោះ ជំងឺនេះនឹងវិវឌ្ឍបន្តិចម្តងៗទៅដំណាក់កាលចុងក្រោយ ហើយក៏អាចបណ្តាលឲ្យកើតជំងឺរលាកស្រោមខួរ និងអាចឈានដល់អាប់សែខួរក្បាលថែមទៀត។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកសាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ូ រដ្ឋា ឯកទេសវះកាត់ និងព្យាបាលជំងឺ ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ឯកទេសពីប្រទេសថៃ  និងជាប្រធានផ្នែកត្រចៀក ច្រមុះបំពង់កនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះអង្គឌួង អនុប្រធាននៃគ្លីនិកលុច្ស និងជាអនុប្រធានសមាគមជាតិ ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក សល្យសាស្ត្រក្បាលនិងកម្ពុជា យល់ដឹងបន្ថែមពី ជំងឺរលាកត្រចៀកខាងក្នុង  © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

អ្នកប្រើប្រាស់ភ្នែកច្រើនពេលយប់ ប្រាកដជាធ្លាប់ចាប់អារម្មណ៍ហើយថា គំហើញរបស់ខ្លួនហាក់ដូចជាប្រក្រតីនៅពេលដែលសម្លឹងមើលទីកន្លែងដែលមានពន្លឺគ្រប់គ្រាន់ តែប្រែជាមើលរូបភាពមិនឃើញនៅទីងងឹត ដឹងទេថា នេះជារោគសញ្ញានៃជំងឺម៉្ញួបយប់ (Noctunal myopia or nightmyopia) បើយោងតាមប្រសាសន៍របស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សាលី ធារិទ្ធ។ លោកបានបញ្ជាក់ផងដែរថា វាមិនមែនបង្កឡើងពីតំណពូជនោះទេ តែច្រើនមកពីលក្ខខណ្ឌការងារ ហើយវាក៏អាចនឹងបាត់ទៅវិញពេលចូលដល់វ័យ៤០ឆ្នាំ ពេលដែលសាច់ដុំភ្នែកលែងត្រូវបានប្រើប្រាស់ខ្លាំង ហើយការព្យាបាលដែលអាចធ្វើបានមុនចូលដល់វ័យនោះ គឺការកែគំហើញរបស់អ្នកជំងឺដោយការប្រើប្រាស់វ៉ែនតា។ ថ្វីត្បិតថា ផលវិបាកនៃជំងឺនេះមិនធ្ងន់ធ្ងរ តែអាចនឹងបង្កគ្រោះថ្នាក់ក្នុងពេលបំពេញការងារក្នុងទីងងឹត ដូចនេះ អ្នកមិនត្រូវធ្វេសប្រហែសឡើយ… ស្វែងយល់បន្ថែមពី ជំងឺម៉្ញួបយប់ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត លី ជាតិតា ឯកទេសសន្លាក់ឆ្អឹង សាច់ដុំ និងជានាយផ្នែកខាងជំងឺសន្លាក់ឆ្អឹង សាច់ដុំ ទឹកនោមផ្អែម តម្រងនោម និងជំងឺទូទៅនៅមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ហើយក៏ជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសន្លាក់ឆ្អឹងនៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល បានបញ្ជាក់ថា «ការព្យាបាលជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹង ដែលទាក់ទងទៅនឹងការសឹករេចរឹលនៃសន្លាក់ដោយសារការប្រើប្រាស់នាពេលកន្លងមក គឺអាស្រ័យនឹងមូលហេតុដែលបង្កជំងឺផ្ទាល់»។  -បើអ្នកជំងឺកំពុងមានអាការៈឈឺចាប់ខ្លាំង ត្រូវសម្រាកមួយរយៈពីការងារ ឬផ្លាស់ប្តូរការងារតែម្តង ប្រសិនបើខ្លួនកំពុងធ្វើការងារប្រភេទប្រើកម្លាំងធ្ងន់ធ្ងរ។  -ករណីអ្នកជំងឺលើសទម្ងន់ទាមទារឲ្យគាត់ធ្វើការបន្ថយទម្ងន់ជាចាំបាច់។ ម្យ៉ាងទៀត ត្រូវស្វែងរកការព្យាបាលឲ្យបានឆាប់រហ័ស និងត្រឹមត្រូវ ប្រសិនបើមានជំងឺសន្លាក់ឆ្អឹងផ្សេងៗក៏ដូចជាមានគ្រោះថ្នាក់ ឬប៉ះទង្គិចនានាត្រង់សន្លាក់ឆ្អឹង ដើម្បីចៀសវាងការវិវឌ្ឍឈានទៅរកការរលាកសន្លាក់ឆ្អឹង និងកាត់បន្ថយផលវិបាកនៃជំងឺ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើមិនទទួលការព្យាបាល ឬព្យាបាលមិនបានត្រឹមត្រូវនោះទេ អ្នកជំងឺអាចនឹងចៀសមិនផុតពីការកកើតនៃជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹងទេ ដោយហេតុថាជាធម្មជាតិមនុស្សគ្រប់រូបគឺមានឱកាសប្រឈម នឹងជំងឺនេះស្រាប់ទៅហើយបូកផ្សំជាមួយកត្តាជម្រុញខាងលើ និង តែងាយឲ្យកកើតជាជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹងនេះឡើង។ សម្រាប់អ្នកជំងឺដែលមានភាពមិនប្រក្រតីនៃសន្លាក់ឆ្អឹងពីកំណើតត្រូវឆាប់ទៅពិនិត្យ ក៏ដូចជាព្យាបាលជាមួយអ្នកជំនាញពីវ័យក្មេងតែម្តងដោយមិនត្រូវរង់ចាំដល់ពេលពេញវ័យ ឬដល់ពេលលេចចេញជារោគសញ្ញាច្បាស់នោះទេ ព្រោះក្នុងដំណាក់កាលនេះ គឺការព្យាបាលមិនសូវទទួលបានលទ្ធផល និងអាចបណ្តាលឲ្យមានផលអវិជ្ជមានដល់ការរស់នៅរបស់អ្នកជំងឺទៅថ្ងៃក្រោយ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ក៏មានការព្យាបាលដោយការប្រើប្រាស់ថ្នាំមួយចំនួនផងដែរដូចជា ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់បំបាត់ការរលាក និងថ្នាំជំនួយដល់ការលូតលាស់កោសិកាសន្លាក់ឆ្អឹង និងឆ្អឹងខ្ចីដើម្បីឲ្យវាបំពេញតួនាទីបានល្អឡើងវិញ។ ករណីដែលអ្នកជំងឺមានឆ្អឹងស្ពោត ឬពុកតម្រូវឲ្យមានការព្យាបាលឆ្អឹងបន្ថែមទៀត ដើម្បីជម្រុញប្រសិទ្ធភាពនៃការព្យាបាលជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹងនេះ។ ជម្រើសចុងក្រោយ គឺធ្វើការវះកាត់ប្តូរសន្លាក់ឆ្អឹង ក្នុងករណីដែលការព្យាបាលដោយប្រើប្រាស់ថ្នាំមិនទទួលបានជោគជ័យ។ យល់ដឹងបន្ថែមពី ភាពរំខាននៃជំងឺសន្លាក់ឆ្អឹង © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top