Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

សម្រាប់ផ្ទៃមុខមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាពិសេសសម្រាប់សុភាពនារីទាំងឡាយ។បើកាលណាផ្ទៃ មុខអ្នកទាំងអស់គ្នាជួបនៅបញ្ហាឡើងកន្ទួល​ ក្រហម ឬមុននោះវានឹងធ្វើឲ្យបាត់បង់នូវភាពទាក់ទាញ។   តើអ្វីទៅជាជំងឺមុខក្រហម? ជំងឺមុខក្រហម គឹជាជំងឺមួយប្រភេទដែលភាគច្រើនកើតមានឡើងនៅលើផ្ទៃមុខបុរសស្ត្រីទូទៅដែលមានស្បែកស្ថិតនៅក្នុងប្រភេទទី១ ទី២ ហើយមានអាយុកចន្លោះពី៣០‍‍‍‍‍‍‍ដល់៥០ឆ្នាំ។ ជំងឺនេះមានទម្រង់ប្រហាក់ប្រែលនឹងមុនដែរ តែវាជាការរលោកដោយរុំារ៉ៃទៅលើក្រពេញខ្លា្ញញ់​និងគល់រោមលើស្បែកមុខ។ការរលាកនេះអាចនាំឲ្យឈាមដល់ការរីកធំនៃសរសៃឈាមតូចៗនៅលើផ្ទៃមុខដែរ។   មូលហេតុបង្កជំងឺ​ជាការពិតមូលហេតុទាក់ទងនឹងជំងឺមុខក្រហមនេះ គឺគេមិនដឹងច្បាស់លាស់នោះទេ ។ ប៉ុន្តែគេអាចសន្និដ្ឋានបានថា វាអាចបណ្ដាលមកពីបញ្ហាសេនេទិច បញ្ហាបរិស្ថាន​(កម្ដៅថ្ងៃក្ដៅខ្លាំងឬ ត្រជាក់ខ្លាំង) បញ្ហាស្ត្រេស​ បញ្ហារោគក្រពះ (រលោកក្រពះដោយមេរោគ Helicobacter pylori) ការញុំអាហារហិលពេក  សេពគ្រឿងស្រវឹង ខ្វះវីតាមីនមួយចំនួ​នដូចជា Vitamins Bcomplex ,Zinc។ល។ ការប្រើប្រាស់ផលិតផលគ្រឿងសម្អាង ដែលមានជាតិផ្សំខ្លាំងពេក ទាក់ទងទៅនិងប្រព័ន្ធការពារខ្លួនយើងជាមួយមេរោគមួយចំនួនដូចជា Demodex Follicularis   ប្រភេទជំងឺមុខក្រហមនិង រោគសញ្ញា ករណីមុខក្រហមនេះយើងអាចចែកជា៣ប្រភេទគឺ៖ ·ប្រភេទទី១ជាប្រភេទស្រាល ៖អ្នកជំងឹក្រាន់តែមានបញ្ហាក្រហមលើស្បែកមុខនិងមានឡើងសរសៃក្រហមឆ្មារៗនៅលើផ្ទៃមុខ ។ ·ប្រភេទទី២(រួមផ្សំនិងប្រភេទទីមួយខាងលើ) ៖ គឺមានសរសៃក្រហមឆ្មារៗហើយករណីខ្លះអាចមានឡើងកន្ទួលក្រហមដុំៗ និងមានខ្ទុះនៅលើផ្ទៃមុខផងដែរ ។ ·ប្រភេទទី៣​ ជាប្រភេទធ្ងន់ធ្ងរ ៖ ​អ្នកជំងឺមានរោគសញ្ញាប្រភេទទី១និងទី២ ហើយសរសៃក្រហមឆ្មារៗទាំងនោះ ស្បែកមុខរិតតែក្រហមខ្លាំងមែនទែន (Telangiectasia) និងមានអ្នកជំងឺខ្លះអាចឡើងកន្ទួលក្រហមធំៗ រហូតដល់ក្លាយទៅជាក្រម៉រ(ដោយសារញេច) មានហូរទឹករងៃ មានអារម្ភក្ដៅនៅលើមុខហើយធ្វើឲ្យឡើងក្រហមទាំងភ្នែកទៀតផង។ ចំនុចមួយទៀតនោះ ​គឺវាអាចឈានដល់ប្រភេទមួយ​ពាក់ពន្ធ័ទៅនឹងច្រ​មុះដែលធ្វើអោយច្រមុះអ្នកជំងឺរើសឡើងធំ (Rhinophyma) ប៉ះពាល់ដល់សម្ភស្សផ្ទៃមុខ ។   ការព្យាបាល​៖ ការព្យាបាលជំងឹមុខក្រហមគឺពិបាក នឹងឲ្យជាសះស្បើយណាស់។ ជាមួយនេះ គោលបំណងនៃការព្យាបាល គឺវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីទប់ស្កាត់និយាយជារួម អ្នកជំងឺ អាចប្រើជាប្រភេទជាអង់ទីប៊ីយ៉ូទិច (លាបឬលេ) មួយចំនួនដូចជាDoxycycline, Erythromycine  ជាដើម ។ ទន្ទឹមនឹងនេះក្នុងករណីសភាពអ្នកជំងឺធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំង វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញអាចព្យាបាលបានដោយការវះកាត់ឬប្រើឡេស័រ។ ដទៃពីនេះក៏នៅមានបញ្ហាមួយចំនួនដែលវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញត្រូវពិចារណាផ្ដល់ជូនដល់អ្នកជំងឺអោយបានគ្រប់គ្រាន់ដែរនូវជាតិវីតាមីនមួយចំនួន និងអាហារគួរចៀសវាង ។ លើសពីនេះទៀតអ្នកជំងឺអាចស្អំមុខ ដោយប្រើទឹកត្រជាក់ (ទឹកកក) ឬធ្វើយ៉ាងណាឲ្យគាត់បន្ធូរនៅភាពតានតឹងដោយការហាត់ប្រាណធ្វើសមាធិជាដើម ។ និយាយជារួមការព្យាបាលមួយចំនួន គឺត្រូវធ្វើឡើងតាមប្រភពដែលបង្កឲ្យមានជំងឺនេះឡើង។   វិធីបង្ការជំងឺមុខក្រហម៖ ចំពោះវិធីការពារជំងឺមុខក្រហមនេះ ទី១គឺយើងត្រូវជ្រើសរើសប្រើនូវផលិតផលណាដែលមានកម្រិតជាតិថ្នាំស្រាល។  មកលាងសម្អាតនៅលើផ្ទៃមុខ។ចៀសវាងប្រើផលិតផលណាដែលធ្វើឲ្យរលាកស្បែកមុខ។ចៀសវាងការទទួលទាន គ្រឿងស្រវឹង និងអាហារដែលមានជាតិហិរ។ យើងគប្បីទទួលទានចំណីអាហារដែលមានពពួកស្ពែក្ដោប ខាត់ណា បន្លែបែតងឬទំពាំងបាយជូរឲ្យបានច្រើនព្រោះវាជាប្រភេទអាហាររូបត្ថម្ភជួយការពារកុំឲ្យកើតជំងឺក្រហមមុខនេះឡើង ។ បន្ថែមលើនេះ គួរចៀសវាងនៅកត្តាទាំងឡាយ ណាដែលជាមូលហេតុ បង្កដូចបានជម្រាបជូនខាងលើ ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត  គឺយើងអាចថែរក្សាស្បែកមុខដោយការពាក់មួក ឬប្រើកន្សែងក្រមា ដើម្បីការពារកម្ដៅថ្ងៃ ហើយយក ល្អយើងក៏គួរប្រើប្រាស់ផលិតផលការពារកម្ដៅថ្ងៃផងដែរ ។   អនុសាសន៏វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ គួរបញ្ជាក់ឡើងវិញផងដែរថាជំងឺមុខក្រហមមិនមែនជាជំងឺមុនទេ។អ្នកជំងឺមិនអាចព្យាបាលជំងឺនេះដោយក្រាន់តែទៅទិញថ្នាំនៅតាមឱសថស្ថានខ្លួនឯងនោះទេ។​បញ្ហាដែលសំខាន់នោះគឺសូមឲ្យបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋអញ្ជើញមក ជួយវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ ដើម្បីព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ មានតែវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញទេ  ដែលមានជួយដោះស្រាយបញ្ហានេះបាន។ ជាមួយគ្នានេះក៏សូមអំពាវនាវផងដែលជាផលដែរថាសូមបងប្អូនកុំទទួល ទានគ្រឿងស្រវឺងដែលជាមូលហេតុមួយជំរុញឲ្យកើតជំងឺមុខក្រហមនិងដើម្បីចូលរួមកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៏ក្នុងសង្គមយើងនាពេលបច្ចុប្បន្នផងដែរ។   បកស្រាយដោយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត ហូយ សេរីវឌ្ឍនៈ អនុប្រធានការិយាល័យបច្ចេកទេស និងជាវេជ្ជបណ្ឌិតជំងឺសើរស្បែកនិងកាមរោគនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសមៈ   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ចេកជាផ្លែឈើមួយប្រភេទគ្មានរដូវដែលប្រជាជនខ្មែរនិយមដាំស្ទើរគ្រប់ផ្ទះ។បើអាចជ្រើសយកផ្លែ ចេកមកបរិភោគបានច្រើនយ៉ាង អាស្រ័យលើការនិយមរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ ដូចជាបរិភោគជាផ្លែឈើស្រស់ ជាបង្អែម ជាអន្លក់ និងអាចជាថ្នាំកែរោគមួយចំនួនទៀតផង។  តាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្របង្ហាញថាផ្លែកចេកមានគុណប្រយោជន៍ច្រើនណាស់សម្រាប់សុខភាពមនុស្សយើង។ ហេលស៍ថាមនឹងបកស្រាយពីអត្ថប្រយោជន៏នៃការទទួលទានផ្លែចេក។ តើនៅក្នុងផ្លែចេកមានសារធាតុអ្វីខ្លះទៅ? ហើយផ្លែចេកអាចជួយអ្វីខ្លះដល់សុខភាពមនុស្សយើងទៅ?ទាំងនេះ គឺសុទ្ធតែជាសំណួរដែលនឹងត្រូវបកស្រាយជាបន្ទរបន្ទាប់ក្នុងសំណេរនេះ។ បើលោកអ្នកមានជំងឺធ្លា្កក់ទឹកចិត្ត ខ្វះឈាម ទល់លាមក  រលោកក្រពះរលោកពោះវៀន ក្អួតចង្អោរ ជំងឺបេះដូង ជំងឺធាត់ សូមកុំបារម្ភផ្លែចេកអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យអ្នកបាន។ ការសិក្សាមួយបានបង្ហាញថាផ្លែចេកទុំមានផ្ទុកសារជាតិស្ករបីប្រភេទ ៖ Sucrose, Fructose និង glucos រួមផ្សំនឹងសារធាតុសរសៃដែរ។ គុណតម្លៃនៃផ្លែចេកចំពោះសុខភាព៖ ·ផ្ដល់ថាមពល ៖  ចេកអាចជួយផ្ដល់ថាមពលបានភ្លាមៗ ក្រោយពេលអ្នកបានបរិភោគវា។ ជាទូទៅការបរិភោបផ្លែចេក២ផ្លែអ្នកនឹងមានថាមពលអាចលេងកីឡាបាន៩០នាទី ។ ដូច្នេះគ្មានអ្វីដែលចម្លែកទេដែរផ្លែចេកជាអាហារផ្លែឈើទីមូយនិងចម្បងបំផុតសម្រាប់ អត្តពលិក។ ·ផ្ដាច់បារី ៖ ភាពសម្បូរបែបផ្នែកវីតាមីន B12, B6និងម៉ាញេស្យូមនៅក្នុងផ្លែចេកមានប្រយោជន៏សំខាន់ណាស់សម្រាប់អ្នកដែលចង់ផ្ដាច់បារីព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យគេឆាប់បាត់ចំណង់ស្រេក ឃ្លានជាតិនីកូទីនរបស់បារី។ ·ប្រឆាំងនឹងជំងឺលើសឈាម ៖  ផ្លែចេកមួយផ្លែអាចមានផ្ទុកសារធាតុប៉ូតាស្យូមដល់ទៅ៣៦០មីលី្លក្រាម។ សារធាតុរ៉ែប៉ូតាស្យូមដែលមាននៅក្នុងផ្លែចេកគឺជាសម្ព័ន្ធមិត្តដ៏ចំណានបំផុតក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺលើសឈាម។ ·ជំរុញការផលិតគ្រាប់ឈាមក្រហម ៖ ក្រៅពីរ៉ែប៉ូតាស្យូម ចេកមានផ្ទុកសារធាតុរ៉ែផ្សេងទៀតដូចជាកាល់ស្យូមហ្វូស័្វរម៉ាញ៉េស្យូម និងស័ង្កសី។ ដោយកម្រិតសារធាតុរ៉ែដែកខ្ពស់ គ្រូពេទ្យតែងតែណែនាំអ្នកជំងឺខ្វះឈាម បរិភោគផ្លែចេកដើម្បីជួយជំរុញការផលិតគ្រាប់ឈាមក្រហម។ ·សម្រួលផ្លូវអាហារ ៖ សារធាតុសរសៃដែលផ្លែចេកមានផ្ទុកយ៉ាងច្រើននោះជាអ្នកជួយសម្រួលការទល់លាមក និងប្រយុទ្ធប្រឆាំងទល់នឹងបញ្ហាពោះវៀនមួយចំនូន។ ទន្ទឹមអាការៈឈឺក្រពះ ចេកទុំពិតជាអាចជួយកាត់បន្ថយការឈឺចាប់របស់អ្នកបាន។ ·ជំងឺធ្កាល់ទឹកចិត្ត៖ ជាតិTryptophaneដែលមានផ្ទុកនៅក្នុងផ្លែចេកគឺជាប្រភេទប្រូតេអ៊ីនម្យ៉ាងជួយបន្ធូរអារម្មណ៏មនុស្ សនិងផ្ដល់ភាពរីករាយ។លើសពីនេះ វីតាមីនB6ដែលមាននៅក្នុងចេកនឹងទៅជួយតម្រែតតម្រង់កម្រិតជាតិស្ករGlucoseក្នុងឈាមឲ្យស្មើល្អ ដែលវាមានប្រយោជន៏ខ្លាំងណាស់ទៅដល់សុខភាពអារម្មណ៏របស់អ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្ត៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយបានបង្ហាញថា «ការប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័រ ឬស្មាតហ្វូននៅពេលយប់អាចបណ្តាលឲ្យយើងឡើងទម្ងន់ ដែលបានរកឃើញពីទំនាក់ទំនងមួយរវាងពន្លឺពណ៌ខៀវ (Blue Light) ដែលត្រូវបានបញ្ចេញដោយស្មាតហ្វូននិងថេប្លេត និងការកើនឡើងនៃការឃ្លាន»។ ការសិក្សាបានរកឃើញថា ការប៉ះពាល់ទៅនឹងពន្លឺអាចបង្កើនកម្រិតនៃការស្រេកឃ្លានជាច្រើនម៉ោង ហើយថែមទាំងបង្កើនកម្រិតនៃការឃ្លានបន្ទាប់ពីការទទួលទានអាហារទៀតផង។ លទ្ធផលនៃការសិក្សានៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានបង្ហាញពី ការប្រៀបធៀបមួយរវាងការប៉ះពាល់នឹងពន្លឺពណ៌ខៀវ និងពន្លឺពណ៌លឿង(Dim Light)ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការកើនឡើងនៃការឃ្លានដែលបានចាប់ផ្តើម 15 នាទីបន្ទាប់ពីបានប៉ះពាល់នឹងពន្លឺនោះហើយវានឹងនៅតែបន្តមានវត្តមានរហូតដល់ជិតពីរម៉ោងបន្ទាប់ពីការទទួលទានអាហារ។ ការប៉ះពាល់នឹងពន្លឺពណ៌ខៀវត្រូវបានគេបង្ហាញផងដែរថាវាអាចធ្វើឲ្យមានការថយចុះភាពងងុយគេងនៅពេលល្ងាចហើយបង្កើនហានិភ័យនៃការគេងមិនលក់។ សហនិពន្ធអ្នកស្រាវជ្រាវ Ivy Cheung មកពីសាកលវិទ្យាល័យ Northwestern ក្នុងទីក្រុង Chicago បាននិយាយថា «ការប៉ះពាល់នឹងពន្លឺពណ៌ខៀវក្នុងរយៈពេល 3 ម៉ោងនៅពេលល្ងាចអាចបង្កឲ្យមានការប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់ការឃ្លាន និងមេតាបូលីសជាតិស្ករក្នុងរាងកាយយើង»។ ការស្រាវជ្រាវនេះត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីវិទ្យាសាស្ត្រមួយឈ្មោះថា Sleep និងត្រូវបានគេធ្វើបទបង្ហាញនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំរបស់ Associated Professional Sleep Societies នៅ Minneapolis។ អ្នកដែលបានចូលរួមក្នុងការសិក្សានេះមានមនុស្សពេញវ័យចំនួន 10 នាក់ដែលទទួលបានការគេង និងទទួលទានអាហារមួយទៀងទាត់ ហើយពួកគេទទួលបានអាហារដែលមានជាតិកាបូអ៊ីដ្រាតដូចគ្នា។ ពួកគេបានបញ្ចប់ការសាកល្បងរយៈពេល៤ថ្ងៃជាមួយនឹងពន្លឺពណ៌លឿង ដែលពួកគេបានប៉ះពាល់នឹងពន្លឺនេះតិចជាង 20 Lux (Lux គឺជាខ្នាតសម្រាប់គណនាចំនួនពន្លឺដែលត្រូវបានផលិត) ក្នុងអំឡុងពេល 16 ម៉ោង និងតិចជាង 3 Lux ក្នុងអំឡុងពេល 8 ម៉ោងនៃការគេង។ នៅថ្ងៃទីបី ពួកគេបានប៉ះពាល់នឹងពន្លឺ 260 Lux ក្នុងរយៈពេល 3 ម៉ោង ហើយពន្លឺពណ៌ខៀវបានចាប់ផ្តើមក្នុងរយៈ 10.5 ម៉ោងបន្ទាប់ពីពួកគេបានភ្ញាក់ពីគេង បន្ទាប់មកគេបានប្រៀបធៀបផលប៉ះពាល់របស់វាទៅនឹងការប៉ះពាល់ពន្លឺពណ៌លឿងនៅថ្ងៃទីពីរ។ កញ្ញា Cheung បាននិយាយថាវាទាមទារឲ្យមានការស្រាវជ្រាវបន្ថែមទៀត ដើម្បីកំណត់ឲ្យបានអំពីយន្តការនៃសកម្មភាពដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងការប៉ះពាល់នឹងពន្លឺ ការឃ្លាន និងមេតាបូលីស។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

I. និយមន័យ  ដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Ulcère gastro duodénal :UGD)ជាដំបៅស៊ីរូងទៅលើភ្នាសរបស់ក្រពះ ឬក៏ពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Couche muqueuse-Couche musculeuse ) ដំបៅទាំងនេះកើតលើមនុស្សគ្រប់វ័យអាយុភាគច្រើនចាប់ពី40ឆ្នាំលើងទៅ ជាពិសេសកើតលើបុរសច្រើនជាងស្រី(3M/1F)  II. កត្តាបង្កហេតុ 1. មេរោគ (Helicobacter pylori : HP) 2. ថ្នាំពេទ្យជាពិសេសថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់(AINS) 8-20% 3. ស្ត្រេស(Stress)កំពុងតែជជែកគ្នានៅឡើយរវាងគ្រូពេទ្យឯកទេស និង គ្រូពេទ្យឯកទេស  4. ការជក់បារីជាកត្តាជំរុញ 5. ផឹកស្រាជាមូហេតុពុំទាន់មានការយល់ស្របគ្នា III. ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ការសាកសួរ និងពិនិត្យលើអ្នកជំងឺដំបៅក្រពះបង្ហាញថា មានសញ្ញាច្បាស់លាស់ (50%) គឺជាការឈឺចុកចាប់របៀបជារមួលនៅតំបន់ចុងដង្ហើម មានលក្ខណៈរ៉ាំរ៉ៃកើតរាល់ពេលមុនការហូបបាយ ហើយធូរស្រាល បន្ទាប់ពីបរិភោគអាហាររួច។ ដើម្បីបញ្ជាក់រោគវិនិច្ឆ័យឲ្យកាន់តែច្បាស់ គឺត្រូវធ្វើការឆ្លុះ ក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ(Fibroscopie ŒsoGastroDuodenale:FOGD) និងយកសាច់ក្រពះ ទៅវិភាគ។ IV. ផលវិបាកនៃជំងឺ 1. ការហូរឈាមចេញពីដំបៅដែលបណ្តាលមានការក្អួតឈាមឬក៏ លាមកពណ៌ខ្មៅ  2. ការធ្លាយក្រពះ​ ឬក៏ពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ 3. ការស្ទះចំណីអាហារបញ្ជូនពីក្រពះទៅពោះវៀនតូចជាប់នឹងក្រពះ 4. បង្កឲ្យទៅជាដំបៅមហារីក។ V. ការព្យាបាល 1. ព្យាបាលដោយថ្នាំលេបរយៈពេល 1ខែទៅ2ខែ ព្រមទាំងបរិភោគអាហារអោយមានអនាម័យទៀងពេល ជៀសវាងការប្រើថ្នាំផ្តេសផ្តាសដោយពុំបានពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ  2. ព្យាបាលដោយការវះកាត់ចំពោះភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់ដំបៅខ្លាំងពេកដូចជាការធ្លាយ ការស្ទះ ឬក៏មហារីកក្រពះជាដើម។

ចែករំលែក

  សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំមានអាយុ ៤០ឆ្នាំ កម្ពស់ ១.៥៥ម៉ែត្រ ទម្ងន់ ៤៨គីឡូក្រាម សព្វថ្ងៃខ្ញុំជាមេផ្ទះ។ ប្រហែលរយៈពេល ១ឆ្នាំមកហើយដែលខ្ញុំមានបញ្ហាចុករួយភ្នែក និងមានអាការៈផ្សេងទៀតដូចជាឈឺច្រមុះ និងចុកពេលបោះដៃផុតយូរៗម្តង។ តើមូលហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំចេះតែចុករួយភ្នែក? ចម្លើយ ៖ ការចុករួយភ្នែកនេះ  អាចបណ្តាលមកពីជំងឺស្ងួតភ្នែក ដែលមានសញ្ញាផ្សេងៗទៀតដូចជាចង់តែបិទភ្នែក រកាំក្នុងភ្នែក ហូរទឹកភ្នែក ដោយមិនក្រហម ឬហើមឡើយ។ ការព្យាបាលគឺ តម្រូវឲ្យអ្នកជំងឺព្យាយាមសម្រាកឲ្យបានច្រើន គេងឲ្យគ្រប់គ្រាន់ និងឧសហ្សាហ៍លុបលាងមុខដោយទឹកត្រជាក់ជាដើម។ រីឯការចុករួយពេលបោះដៃផុតនោះ ពុំមានការទាក់ទងនឹងជំងឺនេះឡើយ តែវាអាចទាក់ទងនឹងជំងឺផ្សេងទៀតដូចជាជំងឺលើសឈាម ឬទឹកនោមផ្អែមជាដើម។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ុក សុខហៀន វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ព្រមទាំងជាវេបណ្ឌិតព្យាបាល និងវះកាត់ផ្នែកចក្ខុរោគនៅមន្ទីរពេទ្យព្រះអង្គឌួង ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

I. និយមន័យ  ដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Ulcère gastro duodénal :UGD)ជាដំបៅស៊ីរូងទៅលើភ្នាសរបស់ក្រពះ ឬក៏ពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Couche muqueuse-Couche musculeuse ) ដំបៅទាំងនេះកើតលើមនុស្សគ្រប់វ័យអាយុភាគច្រើនចាប់ពី40ឆ្នាំលើងទៅ ជាពិសេសកើតលើបុរសច្រើនជាងស្រី(3M/1F)  II. កត្តាបង្កហេតុ 1. មេរោគ (Helicobacter pylori : HP) 2. ថ្នាំពេទ្យជាពិសេសថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់(AINS) 8-20% 3. ស្រេ្ទស(Stress) 4. ការជក់បារីជាកត្តាជំរុញ 5. ផឹកស្រាជាមូហេតុពុំទាន់មានការយល់ស្របគ្នា III. ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ការសាកសួរ និងពិនិត្យលើអ្នកជំងឺដំបៅក្រពះបង្ហាញថាមានសញ្ញាច្បាស់លាស់ (50%) គឺជាការឈឺចុកចាប់របៀបជារមួលនៅតំបន់ចុងដង្ហើម មានលក្ខណះរ៉ាំរ៉ៃកើតរាល់ពេលមុនការហូបបាយហើយធូរស្រាលបន្ទាប់ពីបរិភោគអាហាររួច។ ដើម្បីបញ្ជាក់រោគវិនិច្ឆ័យអោយកាន់តែច្បាស់គឺត្រូវធ្វើការឆ្លុះ ក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ(Fibroscopie ŒsophagoGastroDuodenale:FOGD) និងយកសាច់ក្រពះ ទៅវិភាគ។ IV. ផលវិបាកនៃជំងឺ 1. ការហូរឈាមចេញពីដំបៅដែលបណ្តាលមានការក្អួតឈាមឬក៏ លាមកពណ៌ខ្មៅ  2. ការធ្លាយក្រពះ​ ឬក៏ពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ 3. ការស្ទះចំណីអាហារបញ្ជូនពីក្រពះទៅពោះវៀនតូចជាប់នឹងក្រពះ 4. បង្កឲ្យទៅជាដំបៅមហារីក  V. ការព្យាបាល 1. ព្យាបាលដោយថ្នាំលេបរយះពេល 1ខែទៅ2ខែ ព្រមទាំងបរិភោគអាហារអោយមានអនាម័យទៀងពេលជៀសវាងការប្រើថ្នាំផ្តេសផ្តាសដោយពុំបានពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ  2. ព្យាបាលដោយការវះកាត់ចំពោះភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់ដំបៅខ្លាំងពេកដូចជាការធ្លាយ ការស្ទះ ឬក៏មហារីកក្រពះជាដើម។  បកស្រាយដោយលោកវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស អ៊ុក សារ៉ម ឯកទេសក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម និងឆ្លុះក្រពះពោះវៀន​។  ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

   យូរៗម្តង យើងអាចចេញទៅញ៉ាំអាហារបែបពិចនិចម្តង ជំនួសឲ្យការញ៉ាំអាហារនៅផ្ទះ ឬក៏តាមហាងអាហារផ្សេងៗ។ និយាយចឹង ពិចនិចក៏ជាគំនិតល្អមួយដែរប្រសិនបើគិតដល់ការចំណាយពេលវេលាជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ គ្រួសារ និងមិត្តភក្តិ បង្កើតពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួនដ៏ពេញលេញមួយសម្រាប់គ្នា។   គ្រាន់តាគិតក៏សប្បាយដែរ...អញ្ចឹងចាប់ផ្តើមរៀបចំមេនញូងាយៗផ្តល់សុខភាពល្អនិងរសជាតិឆ្ញាញ់ដែលគួរតែមានក្នុងកន្រ្តកសម្រាប់ពិចនិចរបស់អ្នកតែម្តងទៅ។    1.អាហារសម្រន់៖  និយាយទៅបើទៅពិចនិច មិនមានរបស់ញ៉ាំលេង ដូចមិនសមជាពិចនិចទេ។គ្រាប់ធញ្ញជាតិមិនថាជាសណ្តែកដី គ្រាប់ផ្កាឈូករ័ត្ន គ្រាប់ល្ពៅ គ្រាប់រីករាយជាដើម សុទ្ធតែសម្បូរប្រូតេអ៊ីន និងខ្លាញ់មិនឆ្អែតដែលល្អសម្រាប់សុខភាព។   ទោះយ៉ាងណា អ្នកក៏ត្រូវកម្រិតបរិមាណក្នុងការញ៉ាំផងដែរ ពិសេសចំពោះធញ្ញជាតិខ្ចប់ស្រេចដែលមានអំបិល។ស៊ុតស្ងោរមិនត្រឹមសម្បូរប្រូតេអ៊ីន វាក៏ងាយរក ងាយធ្វើ និងមានតម្លៃថោកទៀត។ មិនចាំបាច់ត្រូវត្រៀមអីច្រើនក្រៅពីទឹកស៊ីអ៊ីវឬក៏អំបិលម្រេចក្រូចឆ្មារទៅក៏រួចស្រេច សំខាន់ញ៉ាំបានទាំងព្រឹក និងថ្ងៃ។សាច់ត្រីក្រៀមសម្បូរដោយប្រភេទខ្លាញ់ល្អ អូមេហ្គា៣   ហើយក៏មានរសជាតិឆ្ញាញ់ជក់មាត់ផងដែរ។ តំណាប់ផ្លែឈើក្រៀមសម្បូរដោយជាតិកាកសរសៃដែលល្អក្នុងការរក្សាលំនឹងជាតិស្ករ និងអ័រម៉ូន ព្រមទាំងអាចការពារពីជំងឺមួយចំនួនដោយសារសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មរបស់វាផងដែរ។   2.អាហារចម្បង ៖  ចំណាយពេលធ្វើដំណើរ និងលេងច្រើនដែរ  អញ្ចឹងក៏ត្រូវញ៉ាំឲ្យឆ្អែតដែរ។ស៊ូស៊ីកូនកាត់អ្នកគ្រាន់តែត្រូវការបន្ទះឫស្សីសម្រាប់មូលបន្ទះសារ៉ាយសមុទ្រ បាយ ការ៉ុត ត្រសក់ ពងទាចៀន និងគីមឈីជាដើម។អាហារបែបនេះមិនត្រឹមងាយយកតាមខ្លួន ងាយកាត់ចែកគ្នាញ៉ាំ និងថែមទាំងសប្បាយទៀតផងបើអ្នកញ៉ាំបណ្តើរធ្វើជុំគ្នាបណ្តើរ។សាន់វិច ជាប្រភេទអាហារសាមញ្ញសម្រាប់ពិចនិចទៅហើយ។ យ៉ាងណាមិញការវេចខ្ចប់ទុកមុនអាចប្រើជាក្រដាសឬក៏ថង់រុំអាហារធម្មតាដើម្បីងាយយកតាមខ្លួនឬក៏អាចកៀបក្នុងម៉ាស៊ីនកម្តៅឲ្យហើយតែម្តងដើម្បីកុំឲ្យពិបាកជ្រុះពេលញ៉ាំ។សាឡាត់ បន្លែគ្រប់ពណ៌ ធ្វើឲ្យថ្ងៃពិចនិចកាន់តែស្រស់ស្រាយ និងមិនទ្រលាន់។ អ្នកអាចប្រើបន្លែចម្រុះ និងរៀបចំឲ្យមានសោភ័ណភាព រួចបន្ថែមសាច់ទ្រូងមាន់ ឬសាច់ត្រី ស៊ុតស្ងោរ និងស្រូបដោយទឹកម៉ាញ៉េនេស ឬទឹកបន្លែផ្សេងៗទៅតាមចំណូលចិត្ត។ប៊ីប៊ីឃ្យូមានទាំងសាច់   និងបន្លែដោតលើចង្កាក់តែមួយ ហើយក៏អាំងញ៉ាំក្តៅៗតែម្តង។ អ្នកគ្រាន់តែមានចង្រ្កានអាំងសាច់ប្រភេទប្រើធ្យូង   ហើយត្រៀមអាហារចម្រុះដូចជាសាច់  និងបន្លែ តែកុំភ្លេចទឹកជ្រល់ជាទឹកត្រីកោះកុង  ឬអំបិលម្រេចក្រូចឆ្មារផងដែរ។   3.ភេសជ្ជៈ៖   ជាក់ស្តែងក្រៅពីទឹកបរិសុទ្ធអ្នកក៏អាចមានជាមេនញូផ្សេងៗជាច្រើនទៀតដូចជា៖ទឹកផ្លែឈើរសជាតិគ្រប់មុខនៃទឹកផ្លែឈើស្រស់បន្ថែម ទឹកកកឲ្យត្រជាក់ ពិតជាធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អ និងសម្រាកពិតៗ។ទឹកតែម្លិះជាមួយក្រូចឆ្មារអាចបន្ថែមស្ករ និងទឹកកកទៀត ដែលមិនត្រឹមតែឈ្ងុយ តែក៏ផ្តល់អារម្មណ៍ជ្រះកល្អទៀតផង។   4.បង្អែម៖  ទុកលាងមាត់ក្រោយពេលអាហារចម្បង។ផ្លែឈើរៀបចំផ្លែឈើ ដោយលាងសម្អាត និងចិតដាក់ប្រអប់ជាស្រេច ហើយក្លាសេឲ្យត្រជាក់ដើម្បីបង្កើនរសជាតិ។ បើអាចកុំភ្លេចយកម្ជូរ និងអំបិលម្ទេសផង ព្រោះថាពេលធ្វើដំណើរទៅអ្នកប្រហែលជាអស់កម្លាំង ឬពុលឡាន ផ្លែឈើអាចលើកកម្លាំងអ្នកមកវិញបាន។ការ៉េមទៅពិចនិចបើមានការ៉េមញ៉ាំប្រាកដជាល្អ ពិសេសនៅពេលអាកាសធាតុរៀងក្តៅបន្តិច។ តែយកល្អគួរធ្វើការ៉េមក្នុងទូទឹកកកខ្លួនឯង ព្រោះវាអាចទុកបានយូរមិនងាយរលាយទេ។   វិធីធ្វើគឺសាមញ្ញ គ្រាន់តែប្រើទឹកដោះគោខាប់ នំស្រួយនិងផ្លែឈើផ្សេងៗលាយវាបញ្ជូលគ្នា  ដាក់ក្នុងប្រអប់ ហើយបង្កកវាទុកពីយប់ទៅជាការស្រេច។   5.ផ្សេងៗ -ធុងទឹកកកតូចល្មមសម្រាប់ដាក់ទឹកកក ឬដាក់ក្លាសេ បន្លែ ផ្លែឈើផ្សេងៗ (ដាក់របស់ដែលត្រូវការញ៉ាំមុននៅខាងលើ កុំឲ្យពិបាករើ និងបើកធុងទឹកកកច្រើនដង ឬយូរៗ) -កម្រាល ឬកន្ទេលសម្រាប់អង្គុយលេង (និងឆ័ត្រផងដែរបើអាច) កៅអីតូចៗ អង្រឹងឬប៉ៅអី គេងលេង -សម្ភារៈសម្រាប់រៀបទទួលទានដូចជា   ចានស្លាបព្រា ចង្កឹះ សម កែវ កាំបិទ ជ្រុញតូចជាដើម។   អាហារដូចជាច្រើនមុខដែរហើយ នៅឡើយតែរើសកន្លែងដែលជាទូទៅគឺ ទៅក្រៅក្រុងត្រង់ទីវាលសម្បូរម្លប់ឈើ ឬមានស្រះទឹក រមណីយដ្ឋានធម្មជាតិ គិរីរម្យ(វាំងចាស់) ចំការព្រីង ជាដើម។ ចុងក្រោយ គឺរើសថ្ងៃទៅ កុំទុកគម្រោងចោលយូរនាំតែខាតឱកាសនៃការរីករាយនឹងអាកាសធាតុនៅរដូវនេះ...   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

រុក្ខជាតិឱសថនៃកម្ពុជា ត្រូវបានប្រើប្រាស់តាំងពី យូរលង់ណាស់មកហើយ ក្នុងការព្យាបាលជំងឺ ឬអាការៈផ្សេងៗ មានដូចជា អាការៈឈឺក្បាល ការរលាក អាការៈក្អក ជំងឹរាករូស អាការៈគ្រេច ថ្លោះ ជំងឺគ្រុនចាញ់ និង អាការៈក្រោយសំរាលកូន។ ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះក្រោមចំណងជើង «ការវាយតម្លៃបឋមលើសមាសធាតុគីមីឱសថរុក្ខជាតិផ្សេងៗនៅក្នុងរុក្ខជាតិមួយចំនួនដែលមានប្រភពក្នុងប្រទេសកម្ពុជា» ត្រូវបានធើ្វឡើងក្នុងគោលបំណងធ្វើការវាយតំម្លៃលើសមាសធាតុគីមីឱសថរុក្ខជាតិផ្សេងៗ រួមមាន ស្លឹកថ្នាំជក់ (Leaves of Nicotiana tabacum), ស្មៅរុយ (Whole plant of Vernonia cinerea), សំបកស្តៅ (Barks of Azadirachta indica), ស្លឹកទាបបារាំង (Leaves of Annona muricata), មើមពន្លៃ (Rhizomes of Zingiber cassumunar) និង មើមរមៀត (Rhizomes of Curcuma longa)។ រុក្ខជាតិជាទំរង់ស្ងួត នៃពូជរុក្ខជាតិនីមួយៗ ត្រូវបានយកទៅធ្វើការវាយតំលៃ ដើម្បីធ្វើតេស្តរកសមាសធាតុឱសថ Alkaloids, Phenolic Compounds,Tannins, Flavonoids, Cardiac Glycosides, Steroids, Terpenoids, Essential Oils, Resins, Saponins, Quinones និង Polypeptides។ លទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវនេះ បានបង្ហាញឲ្យឃើញថា នៅក្នុងរុក្ខជាតិខាង     លើនេះមានសមាសធាតុឱសថ Phenolic Compounds, Tannins, Flavonoids, Steroids, Terpenoids, Cardiac Glycosides, Resins និង Saponins។ ទិន្នន័យនៃសមាសធាតុឱសថនៃរុក្ខជាតិទាំងនេះ គឺជាប្រភពព័ត៌មានដែលមានសារប្រយោជន៍យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះវិស័យឱសថបុរាណនៅកម្ពុជា ហើយវាក៏មានសារប្រយោជន៍យ៉ាងខ្លាំងផងដែរសម្រាប់ការស្រាវជ្រាវបន្តក្នុងគោលបំណងដើម្បីរកអោយឃើញនូវម៉ូលេគុលឱសថថ្មី ដែលចម្រាញ់ចេញពីស្លឹកថ្នាំជក់ ស្មៅរុយ សម្បកស្តៅ ស្លឹកទាបបារាំង មើមពន្លៃ និង មើមរមៀត។ សំគាល់ៈ លទ្ធផលស្រាវជ្រាវនេះត្រូវបានគ្រោងនឹងបោះពុម្ពនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីវិទ្យាសាស្ត្រអន្តរជាតិ Asian Journal of Pharmacognosy នៅខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១៧ ខាងមុខនេះ។ អត្តបទដោយ ៖ កែវ សំអែល, ម៉េង ចាន់ណែត, អ៊ឹង សុគន្ធវ៉ារី, នូវ វលក្ខណ៍, លន ស្រីអូន, វិចិត្រ ទេពី, វ៉ា ថុងស៊ី, សឿន មករា, ជា ស៊ីន ក្រុមស្រាវជ្រាវដែលជានិស្សិត និងសាស្ត្រាចារ្យ នៃដេប៉ាតឺម៉ង់ឱសថសាស្ត្រមហាវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល នៃសាកលវិទ្យាល័យពុទ្ធិសាស្ត្រ រាជធានីភ្នំពេញ ប្រទេសកម្ពុជា ៕ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

  ជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើង ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាជំងឺមិនឆ្លងដូចទៅនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមនិងជំងឺលើសសម្ពាធឈាមផងដែរ។ ជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើងនេះ ក៏ត្រូវបានគេជួបប្រទះ ច្រើនផងដែរ ដោយប្រជាជនប្រមាណ ២០០ លាននាក់ក្នុងពិភពលោក កំពុងប្រឈមមុខនឹង បញ្ហាត្បៀតសរសៃឈាមនេះ។    និយមន័យនៃជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើង ជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើង (Peripheral arterial disease of lower limb) គឺជាការត្បៀត ឬស្ទះរបស់សរសៃឈាមនៅចន្លោះអាអក (Aorte) និងសរសៃឈាមទាំងអស់របស់អវយវៈខាងក្រោម។ ការត្បៀតនេះ បណ្តាលឲ្យមានកង្វះខាត ចំពោះតម្រូវការនិងការនាំអុកស៊ីហ្សែនទៅសាច់ដុំ និងសរីរាង្គផ្សេងទៀតដូចជាស្បែកនិងសរសៃប្រសាទជាដើម ដែលនេះនាំឲ្យអ្នកជំងឺមានអាការៈចុកជើងពេលដើរ។      មូលហេតុនៃការបង្កជំងឺ មូលហេតុញឹកញាប់ដែលគេបានជួបមានដូចជា៖ •ជំងឺ Atherosclerosis៖  ជាការកកខ្លាញ់​នៅតាមជញ្ជាំងសរសៃអាកទែ ដែលនាំឲ្យទំហំនៃសរសៃឈាមរួមតូច •​ជំងឺ Mediacalcose៖  ជំងឺនេះកើតមានច្រើនលើអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម។វាបង្កឡើងដោយការកកសារធាតុកាល់ស្យូមនៅតាមស្រទាប់កណ្តាលនៃសរសៃឈាម ដែលបង្កឲ្យមានការស្ទះសរសៃឈាមដែលនៅខាងចុង។   ក្រៅពីនេះ គេក៏មានជួបនូវមូលហេតុកម្រមួយចំនួន​ដែលអាចបណ្តាលឲ្យកើតមានបញ្ហាត្បៀតសរសៃឈាមជើងនេះផងដែរ៖ •ការរលាកសរសៃឈាម ដែលភាគច្រើនអាច មកពីជំងឺ Bueger ឬ Taxayasu •របួសនៅត្រង់ជើង ដែលអាចមានការខូចខាត ដល់សរសៃឈាមនៅត្រង់តំបន់នោះ •ការព្យាបាលដោយកាំរស្មី ដែលការព្យាបាល បែបនេះ អាចបណ្តាលឲ្យមានការខូចខាតដល់សរសៃឈាមនៅត្រង់តំបន់ព្យាបាល •ទម្រង់មិនធម្មតារបស់សាច់ដុំនិងសរសៃ Ligament​ របស់សាច់ដុំ ដែលអាចសង្កត់ទៅលើ សរសៃឈាម ធ្វើឲ្យសរសៃឈាមត្បៀត។       កត្តាប្រឈមដែលជំរុញឲ្យមានជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើង កត្តាប្រឈមដែលជំរុញឲ្យមានជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើងដោយសារជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើងជាប្រភេទជំងឺមិនឆ្លង នោះមានកត្តាមួយចំនួនដែល អាចបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺប្រឈមខ្ពស់ទៅនឹងការកើតជំងឺនេះ៖ •អ្នកជក់បារី •អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម •អ្នកជំងឺលើសសម្ពាធឈាម •អ្នកជំងឺលើសកូលេសស្តេរ៉ុល •អ្នកលើសទម្ងន់ខ្លាំង •មនុស្សចាស់ ចាប់ពីអាយុ៥០ឆ្នាំទៅ •អ្នកមានប្រវត្តិគ្រួសារមានជំងឺសរសៃឈាមដូចជាជំងឺសរសៃឈាមជើង ជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង និងជំងឺស្ទះសរសៃឈាមខួរក្បាលជាដើម •អ្នកមានការកើនឡើងនូវពពួកអូម៉ូស៊ីសស្តេអីុន (Homocysteine)។       រោគសញ្ញា រោគសញ្ញានឹងស្តែងឡើង ខុសៗគ្នាទៅតាមកម្រិត នៃការស្ទះ។ •ករណីសរសៃឈាមស្ទះតិចតួច៖ អ្នកជំងឺអាច នឹងមិនមានរោគសញ្ញាណាគួរឲ្យកត់សម្គាល់ ឬ​អាចមានអាការៈចុកជើងនៅពេលដើរ។ •ករណីសរសៃឈាមស្ទះខ្លាំង៖    -  ការចុកជើងកាន់តែខ្លាំងនៅពេលដើរដែលភាសា​បច្ចេកទេសហៅថា Intermittent claudication  (ពេលដើរទើបចុក ពេលនៅស្ងៀមបាត់ចុក) តែករណីស្ទះកាន់តែខ្លាំង ជើងចុកកាន់តែខ្លាំងបើទោះជានៅស្ងៀមក៏ដោយ ហើយភាគច្រើនចុកចាប់​ខ្លាំងនៅពេលយប់    -   ការអាការៈស្ពឹកជើង មានអារម្មណ៍ថាជើងខ្សោយ មានអារម្មណ៍ថាត្រជាក់នៅជើងខាងស្ទះ    -   អាចមានដំបៅនៅនឹងជើង ភាគច្រើននៅត្រង់ ម្រាមជើង ប្រអប់ជើង និងខ្មងជើង ហើយដំបៅ នោះពិបាកនឹងជាសះស្បើយវិញ    -   ពណ៌ជើងខាងស្ទះមានលក្ខណៈរាងភ្លឺ ឯជើង មិនស្ទះមានលក្ខណៈក្រហមជាង តែបើស្ទះកាន់តែខ្លាំងនោះអាចប្តូរទៅជាពណ៌ស្វាយ ឬខ្មៅតែម្តង    -   ជីពចរនៅនឹងជើងដែលស្ទះអាចមានលក្ខណៈខ្សោយឬគ្មានតែម្តង    -   ចំពោះបុរស អាចមានអាការៈអសមត្ថភាពផ្លូវភេទ។       វិធីសាស្រ្តធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ មានវិធីសាស្ត្រជាច្រើនក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរកជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើងនេះ។   ១.  ធ្វើការសាកសួរអ្នកជំងឺពីប្រវត្តិជំងឺ​ ការសាកសួរនេះគឺធ្វើឡើងដើម្បីរកថាតើអ្នកជំងឺមានលេចឡើងនូវរោគសញ្ញាដែលមានរៀបរាប់ខាងលើឬទេជាពិសេសអាការៈចុកជើងនៅ ពេលដើរ។   ២.  ធ្វើការពិនិត្យ (Physical examination) •ចាប់ជីពចរតាមសរសៃអាកទែពីលើចុះក្រោម៖ ជាទូទៅ គេរកឃើញថា ជីពចរអាចមានលក្ខណៈខ្សោយឬគ្មានតែម្តងនៅនឹងជើងដែលស្ទះបើប្រៀបធៀបទៅជើងម្ខាងទៀតដែលមិនស្ទះ •ស្តាប់សំឡេងទៅតាមសរសៃឈាមអាកទែ៖ អាចលឺសំឡេងចរន្តឈាមខ្លាំង •ប្រៀបធៀបសម្ពាធឈាមនៅជើង និងដៃ (Ankle branchial index)៖ គេធ្វើផលធៀប សម្ពាធឈាមនៅនឹងខ្មងជើង និងសម្ពាធឈាមនៅនឹងដៃ (Blood pressure in ankle/blood pressure in arm)។ កាលណាផលធៀបនេះ ទាបជាង០.៩ នោះបង្ហាញថាអ្នកជំងឺមានជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើង។   ៣.  ធ្វើតេស្តអមវេជ្ជសាស្ត្រ •ធ្វើអេកូសាស្ត្រសរសៃឈាម៖ រកមើលចរន្តឈាម កន្លែងស្ទះ និងកំណកឈាមដែលស្ទះ •ស្កេន និងធ្វើ MRI សរសៃឈាមជើង •ធ្វើ Angiography (ការថតឆ្លុះសរសៃឈាមជើង)៖ អាចធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនិងព្យាបាលរួមគ្នា •ធ្វើតេស្តឈាម៖ រកកត្តាប្រឈមដែលអ្នកជំងឺ អាចមានដូចជា ការលើសជាតិស្ករក្នុងឈាមនិងការលើសជាតិខ្លាញ់ក្នុងឈាមជាដើម។      វិធីព្យាបាលជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើង ការព្យាបាលជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមមានគោលបំណងធំៗចំនួន២គឺ៖ •បន្ថយការឈឺចាប់របស់អ្នកជំងឺ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចដើរបានវិញ •បញ្ឈប់វិវឌ្ឍន៍នៃ Atherosclerosis ដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រឈមទៅនឹងបញ្ហាគាំងបេះដូងនិង ស្ទះសរសៃឈាមខួរក្បាល ក៏ដូចជា PAD (Peripheral arterial disease)។   ការព្យាបាលនឹងចាប់ផ្តើម ដោយការណែនាំឲ្យអ្នកជំងឺផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់នៃការ រស់នៅរបស់គាត់ដូចជា •បញ្ឈប់ការជក់បារី •បរិភោគអាហារដែលមានជាតិខ្លាញ់តិច •ធ្វើលំហាត់ប្រាណ •សម្រកទម្ងន់។   ការព្យាបាលដោយឱសថ៖ វីធីនេះត្រូវបានធ្វើឡើង ក្នុងករណីស្ទះកម្រិតល្មម និងដើម្បីកាត់បន្ថយកត្តាជំរុញមួយចំនួនដូចជា •ឱសថព្យាបាលបញ្ហាលើសជាតិស្ករ •ឱសថបញ្ហាលើសជាតិខ្លាញ់ •ឱសថបញ្ហាលើសសម្ពាធឈាម •ឱសថការពារកំណកឈាម(Aspirine, Clop-   idogrel) •ឱសថពង្រីកសរសៃឈាមជើង (Cilostazol, pentoxifylline, Naftidrofuryl) ដើម្បីបន្ថយការ ឈឺចុកចាប់ជើងនៅពេលដើរ។   ការព្យាបាលដោយធ្វើ Angioplasty៖ គេធ្វើវិធីសាស្ត្រនេះចំពោះករណីមានស្ទះកម្រិតខ្លាំងដើម្បីថតឆ្លុះរកមើលកន្លែងដែលស្ទះដើម្បីធ្វើការពង្រីកសរសៃឈាមដោយប្រើ Ballon និងអាចដាក់រឺសុ័រ(Stent) ដើម្បីឲ្យសរសៃឈាមមានទំហំធំជាងមុនអាចឲ្យឈាមទៅចិញ្ចឹមជើងផ្នែកខាងក្រោមបានគ្រប់ គ្រាន់។ ករណីមានកំណកឈាមនៅកន្លែងណាមួយ អាចធ្វើការបាញ់ថ្នាំពង្រាវកំណកឈាមនោះ។     ការព្យាបាលដោយវះកាត់តសរសៃឈាម៖    ករណីមិនអាចធ្វើAngioplastyបានគេនឹងធ្វើការវះកាត់តសរសៃឈាម។ការវះកាត់នេះអាចធ្វើបាន២វិធីគឺយកសរសៃឈាមរបស់អ្នកជំងឺផ្ទាល់ឬប្រើសរសៃឈាមសិប្បនិម្មិតពិសេសសម្រាប់ត។យ៉ាងណាមិញដោយសារតែជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើងជាជំងឺមិនឆ្លងនោះការព្យាបាលនេះទាមទារឲ្យធ្វើមួយជីវិតដោយអ្នកជំងឺត្រូវប្រើថ្នាំគោរពតាមវេជ្ជបញ្ជាមកជួបគ្រូពេទ្យការណាត់ឲ្យបានទៀងទាត់និងត្រូវផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់នៃការរស់នៅផងដែរ។       ផលវិបាកដែលបង្កឡើងដោយជំងឺប្រសិនបើអ្នកជំងឺមិនបានទទួលព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវទេនោះ អ្នកជំងឺអាចនឹងប្រឈមនឹងផលវិបាកដែលបណ្តាលមកពីជំងឺនេះដូចជា៖ •ពិការភាពដោយសារតែការតម្រូវឲ្យកាត់ជើងនៅពេលដែលជើងស្ទះសរសៃឈាមវិវឌ្ឍទៅជាខូចរលួយ (Gangrene) •ការឆ្លងរោគ (Surinfection) នៅនឹងដំបៅ និងជើងដែលខូចរលួយ ដែលពិបាកក្នុងការព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយ ហើយអាចនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតប្រសិនបើមិនបានទទួលការសង្គ្រោះបានទាន់ពេលវេលា។      វិធីការពារពីជំងឺ ដើម្បីចៀសវាងពីការកើតជំងឺត្បៀតសរសៃឈាមជើងនេះ ប្រជាជនគួរតែផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ក្នុងការរស់នៅដូចជា៖ •កុំជក់បារី •ហាត់ប្រាណឲ្យបានទៀងទាត់ឲ្យបាន៣០នាទី២ទៅ៣ដងក្នុង១អាទិត្យ •បរិភោគអាហារដែលមានជាតិខ្លាញ់តិច •ករណីធាត់ត្រូវសម្រកទម្ងន់ •ចំពោះអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម លើស សម្ពាធឈាម លើសខ្លាញ់ ត្រូវទទួលការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ •ចំពោះមនុស្សចាស់ ជាពិសេសអ្នកដែលមានកត្តាប្រឈមច្រើនត្រូវពិនិត្យសុខភាពឲ្យបានទៀងទាត់។   បកស្រាយដោយ វេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ាក់ ច័ន្ទមិនា  ឯកទេស ជំងឺបេះដូងនិងសរសៃ-ឈាមនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

នៅចាំថ្ងៃទីំមួយពេលចុះស្តារនៅពេទ្យទេ? តើមានអារម្មណ៍បែបណាដែរ? តើមានអ្វីខ្លះគួរឲ្យចងចាំក្នុងថ្ងៃនោះទេ?  ដោយសារតែមិនបានរៀនពេទ្យដូចគេ ទើបមិនបានដឹងអារម្មណ៍ពេលចុះស្តារម្តងៗបែបណា...តែក៏មានបងប្រុសជាពេទ្យ និងមានIdol ជានិស្សិតពេទ្យជាច្រើនរូបដែរ...ហើយម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះ  តាមដែលបានដឹង គឺ គេជានិស្សិតវេជ្ជសាស្រ្តមួយរូប ហើយរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យពុទ្ធិសាស្រ្ត (UP) អ្វីដែលសំខាន់ រាល់ថ្ងៃក៏កំពុងធ្វើការគ្លីនិករបស់ប៉ាគេដែរ។  ឈ្មោះជាគេ គឺ វុឌ្ឍី រ័ត្នវីរីយ៉ា មិនត្រឹមតែក្មេងហើយស្អាត ថែមទាំងឆ្លាតហើយពូកែទៀត។ បានឃើញStatus អំពីការជួយសង្រ្គោះជីវិតទីមួយរបស់គេ នៅលើហ្វេសប៊ុក ហើយគ្រាន់តែអាន ក៏គិតថា so touching...អត្ថន័យខ្លឹមសារទាំងស្រុងមានដូចខាងក្រោម ៖ «លើកទី១ ! ជីវិតទី១ដែលបានជួយសង្រ្គោះ ! First Time ! First Life Saving ! លើកទី១ ដែលក្រោកពីគេងមុនម៉ោង5:30 ដោយគ្មាននាឡិការោទ៍ គ្មាននរណាម្នាក់ដាស់  មិនបានលុបមុខ មិនបានសិតសក់ ហើយចេញមកជួបមុខគេឯងជាសាធារណៈ  គ្រាន់តែចេញមកភ្លាម បុរសម្នាក់បានស្ទុះមកហៅទាំងស្លន់ស្លោរថាកូនគាត់បាត់ដង្ហើម  ភ័យផង ខ្លាចបាត់បង់ជីវិតគាត់ផង ខ្ញុំក៏រត់ចូលទៅឃើញថាទារកម្នាក់កើតមិនគ្រប់ខែ មានទម្ងន់តែ1.5kg នៅរឹងស្ងៀមមិនកម្រើក ហើយមិនដកដង្ហើម មានខ្លួនស្លេកស្លាំង លឿងល្អូក  ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តធ្វើការសង្រ្គោះបឋម ធ្វើហើយធ្វើទៀត ទីបំផុតគាត់ក៏ចាប់ផ្តើមដកដង្ហើមវិញ បើកភ្នែក កម្រើកដៃជើង ហើយខ្លួនក៏ត្រឡប់មកពណ៌ធម្មតាវិញ  វាអាចជារឿងធម្មតាសម្រាប់អ្នកដទៃ អាចថាគ្មានអីអស្ចារ្យ ក៏មិនស្មើនឹងគ្រូពេទ្យផ្សេងៗដែលធ្លាប់ជួយជីវិតមនុស្សជាច្រើនដែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅរំភើបចិត្តមិនទាន់បាត់នៅឡើយទេ  ស្ទើរតែស្រក់ទឹកភ្នែកពេលឃើញគាត់ដកដង្ហើមមកធម្មតាវិញ  យ៉ាងណាក៏វាជាចំណុចចាប់ផ្តើមរបស់ខ្ញុំ ទោះបីជាពីមុនធ្លាប់ចុះទៅជួយព្យាបាលជំងឺ និងផ្តល់ថ្នាំឲ្យប្រជាពលរដ្ឋរាប់ពាន់នាក់ តែនេះគឺសង្រ្គោះបន្ទាន់ភ្លាមៗ វាជាលើកទី1របស់ខ្ញុំ  ពេលវេលាមួយនាទីៗពិតជាសំខាន់ណាស់សម្រាប់ជីវិតមនុស្ស អរគុណខ្លាំងៗដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូចំពោះចំណេះដឹង   #សុភ័ក្រវឌ្ឍនា  #18thAugust2017 I'll never forget you !» មិនដឹងថាអ្នកមានអនុស្សាវរិ័យ៍បែបណានៅពេលចុះស្តារដំបូងៗ...តែសង្ឃឹមថា វាជាការចងចាំដ៏ល្អមួយសម្រាប់គ្រប៉គ្នាទៅចុះ... ប្រសិនបើចង់ចែករំលែកដែរនោះ អាចធ្វើបានដោយចុចត្រង់នេះ បង្កើតអត្ថបទផ្ទាល់ខ្លួន Photo Credit : RathViriya Vuthy ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

ចែករំលែក

            ខ្ញុំបាទឈ្មោះ សេង រស្មី ជានិស្សិតថ្នាក់វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រទូទៅ​ (Internal Medicine) ឆ្នាំទី២ នៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល។ ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ទុតិយភូមិ ក្នុងឆ្នាំ២០០៩ ដោយទទួលបាន និទ្ទេស B ក្នុងលំដាប់ពិន្ទុ ៩៩.៩១៩​ នៅវិទ្យាល័យកំពង់ធំ។ ខ្ញុំក៏ជាអតីតជ័យលាភី ចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ ប្រចាំខេត្តកំពង់ធំ ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ​ផងដែរ។ កាលនោះខ្ញុំបានប្រលងជាប់ និងទទួលបានអាហារូបករណ៍លើមុខជំនាញផ្សេងទៀតផងដែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានសម្រេចចិត្ត ជ្រើសរើសយកមុខវិជ្ជាពេទ្យនេះ ព្រោះវាជាក្តីស្រមៃរបស់ខ្ញុំតាំងពីរៀនថ្នាក់ទី៧មកម៉្លេះ គឺ«ខ្ញុំចង់ក្លាយជា​វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសម្នាក់»។ ក្រៅពីនេះ ខ្ញុំក៏ទទួលបានការជម្រុញនិងលើកទឹកចិត្តពី ប៉ា ម៉ាក់ របស់ខ្ញុំផងដែរ។ ទោះបីជាការសិក្សាមានរយៈពេលយូររហូតដល់ទៅ10​ឆ្នាំ​រួមបញ្ចូលទាំងថ្នាក់វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ព្រមទាំងចំណាយថវិកាអស់ច្រើនក្តី ក៏ខ្ញុំនៅតែរីករាយនឹងរៀន ព្រោះវាជាចំណង់ចំណូលចិត្ត​ ហើយខ្ញុំយល់ឃើញថា ជំនាញអ្វីក៏ដោយក៏ត្រូវចំណាយពេលច្រើន និងខិតខំដូចគ្នា ដើម្បីក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ដែលមាន សម្ថតភាពនិងជំនាញច្បាស់លាស់ពិតប្រាកដ ម្យ៉ាងទៀតគឺដើម្បីចូលរួមចំណែកអភិវឌ្ឍវិស័យសុខាភិបាលខ្មែរយើងអោយកាន់តែប្រសើរជាងមុន។ ដើម្បីបានសិក្សាក្នុងវិស័យសុខាភិបាល គឺបេក្ខជនទាំងអស់ត្រូវចូលរួមប្រលងប្រជែងថ្នាក់ជាតិជាមុនសិន។​ សំរាប់ការត្រៀមខ្លួនប្រលងវិញ ខ្ញុំបានឡើងមកភ្នំពេញ​ ហើយចាប់ផ្តើមរៀនត្រៀមចាប់តាំងពីពេលដែលខ្ញុំបានប្រលងបាក់ឌុបចប់ភ្លាម ហើយពេលនោះដែរខ្ញុំបានរៀនគួរបន្ថែមនៅឯសាលាជ័យថាវី លើមុខវិជ្ជាចំនួន​ 3​ ស្របតាមការប្រកាសណែនាំរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល គឺ គណិតវិទ្យា គីមីវិទ្យា និងជីវវីទ្យា ដែលវិញ្ញាសាចេញប្រលងគឺស្របតាមកម្មវិធីសិក្សាទុតិយភូមិថ្នាក់ទី១២។ ដូច្នេះក្រៅពីការរៀនគួរបន្ថែម ខ្ញុំបានចំណាយពេលដែលនៅសល់ខិតខំធ្វើលំហាត់ដែលមាននៅក្នុងសៀវភៅពុម្ព ព្រមទាំងខំទន្ទេញមេរៀនអោយស្ទាត់មាត់។ ដើម្បីទទួលបានការជោគជ័យក្នុងការប្រលងចូលវិញ គឺយើងត្រូវគោរពធ្វើតាមការណែនាំរបស់គណកម្មាធិកាប្រលង ចំណាយពេលវេលាផ្តោតសំខាន់តែលើការប្រលង រៀនធ្វើលំហាត់ដែលធ្លាប់ចេញប្រលងពីឆ្នាំមុនៗដើម្បីវាស់សម្ថតភាពរបស់ខ្លួន និងអ្វីដែលសំខាន់នោះគឺ​ត្រូវជឿជាក់លើសម្ថភាពខ្លួនឯង។​ ម្យ៉ាងវិញទៀត សុខភាពក៏ជាកត្តាសំខាន់ដែរ ដូចនេះគឺត្រូវ សំរាក និង​ញុំាអោយបានគ្រប់គ្រាន់។ ក្នុងពេលប្រលង គឺតាំងចិត្តកុំឲ្យភ័យ​ អានប្រធានឲ្យយល់ច្បាស់មុននឹងចាប់ផ្ដើមឆ្លើយ មិនត្រូវចំណាយពេលច្រើនលើសំនួរដែលយើងមិនចេះនោះទេ ត្រូវធ្វើសំនួរណាដែលយើងចេះមុន រួចចាំមកបំពេញកន្លែងដែលខ្វះចន្លោះតាមក្រោយ។               ក្រោយពេលដែលបានចូលរៀនឆ្នាំទី១ ខ្ញុំជួបប្រទះនឹងឧបសគ្គ​ច្រើនគួរសមដែរ ជាពិសេសគឺភាសា និង​ ពាក្យបច្ចេកទេសពេទ្យ ព្រោះថាមេរៀន និងការបង្រៀនរបស់សាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យគឺជាភាសាបារាំង ហើយម្យ៉ាងទៀតទាំងខ្ញុំព្រមទាំងនិស្សិតដទៃទៀត មានអារម្មណ៍ថាដូចជាទីងមោងអីចឹង គឺស្ដាប់គ្រូបង្រៀនមិនសូវយល់ តាមគ្រូពន្យល់មិនទាន់នោះទេ ព្រោះពួកយើងពុំមានមូលដ្ឋានគ្រឹះលើមុខវិជ្ជាពេទ្យនោះទេ។ ដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហានេះ ខ្ញុំក៏បានចូលរៀនភាសាបារាំងនៅ វិទ្យាស្ថានភាសាបារាំងផង និងចូលរៀនថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រភាសាបារាំងនៅវិទ្យាស្ថានភាសាបរទេសផង។ ពេលនៅសល់ពីការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានសិក្សាបន្ថែមដោយខ្លួនឯង ព្រមទាំងរៀនជាក្រុមជាមួយមិត្តភក្តិដ៏ទៃទៀត។ ជាលទ្ធផលគឺខ្ញុំបានប្រលងជាប់គ្រប់មុខវិជ្ជាទាំងអស់ ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ។​ ចំពោះឆ្នាំបន្ទាប់ៗទៀត ការលំបាកគឺមានច្រើនឡើងៗ ព្រោះមេរៀនច្រើនជាងមុនទ្វេដង ដោយតម្រូវឲ្យចំណាយពេលស្វ័យសិក្សាផង ចុះកម្មសិក្សានៅមន្ទីរពេទ្យផង រៀនទ្រឹស្តីនៅសាលាផង និង រៀនភាសាបារាំង​ អង់គ្លេសបន្ថែមផង និយាយរួមគឺស្ទើរនឹងគ្មានពេលសំរាក។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ក៏ខ្ញុំមិនដែលមានចិត្តស្តាយក្រោយ រឺមានគំនិតបោះបង់ការសិក្សានោះទេ គឺកាន់តែខិតខំរៀនបន្ថែមទៀតនូវអ្វីដែលខ្ញុំខ្វះខាត ព្រោះវាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ ដើម្បីក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិតដែលមានសម្ថតភាពម្នាក់។             ការសិក្សាថ្នាក់វេជ្ជបណ្ឌិតនេះ គឺពិតជាលំបាកទាំងការសិក្សាទ្រឹស្តី ទាំងការអនុវត្តតាមមន្ទីរពេទ្យ ព្រមទាំងចំណាយពេលវេលាយូរក្នុងការសិក្សា ដូចនេះទាមទារអោយយើងអត់ធ្មត់​ ជំនះភាពនឿយហត់ក្នុងការសិក្សា លើសពីនេះគឺមានការតាំងចិត្តខ្ពស់។ បើនិយាយទៅ ឆ្នាំដែលសប្បាយជាងគេគឺជាឆ្នាំទី១ ព្រោះថាយើងមានមោទនភាពចំពោះភាពជោគជ័យរបស់យើងជាបេក្ខជនជ័យលាភីមួយរូបក្នុងចំណោមបេក្ខជនរាប់ពាន់នាក់ដែលបានប្រលងចូលរៀននៅសាលាពេទ្យ និងជាពេលវេលាដំបូងដែលយើងឈានជើងដើម្បីសម្រេចក្តីស្រមៃរបស់យើង។ ដូចគ្នាដែរ ឆ្នាំទី១នេះក៏ជាឆ្នាំដែលលំបាកជាងគេដែរ ព្រោះជាវេលាដំបូងដែលយើងសិក្សាពីមូលដ្ឋានគ្រឹះសំរាប់មុខវិជ្ជាពេទ្យ ព្រមទាំងចាប់ផ្តើមរៀនភាសាបារាំងថែមទៀត ដែលយើងមិនធ្លាប់បានរៀនពីមុនសោះ។             សម្រាប់និស្សិតដែលមានបំណងចង់ចូលរៀនផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រត្រូវគិតឲ្យបានច្បាស់ គឺត្រូវរៀនដោយចេញពីចិត្តស្រលាញ់​ ជៀសវាងរៀនតាមគ្នា រៀនតាមម៉ាក់ប៉ាបង្ខំឡើយ ព្រោះថាជំនាញនេះប្រើពេកសិក្សាយូរ ហើយពិបាក​ បើមិនដូច្នោះទេអ្នកនឹងអាចបោះបង់ការសិក្សាចោល។ ប្រសិនបើយើងដាក់ចិត្តថារៀនពេទ្យហើយនោះ យើងត្រូវតែរៀនឲ្យបានពូកែនិងចំណាយពេលជាមួយវាឲ្យបានច្រើនតាមតែអាចធ្វើបាន។ ប្រសិនបើយើងមានបំណងចង់រៀនផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត គួរតែចាប់ផ្តើមរៀនទាំងភាសាបារាំង និងភាសាអង់គ្លេសបណ្តើរៗអោយហើយ។​ ចំពោះនិស្សិតដែលកំពុងរៀនផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត​ ត្រូវតែតស៊ូជំនះរៀននូវមុខវិជ្ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះឲ្យបានច្បាស់ ព្រោះវាអាចជួយឲ្យយើងបន្តដំណើរបានទៅដល់គោលដៅនៅលើវិស័យមួយនេះ បើមិនដូច្នេះទេយើងនឹងរៀនមិនទាន់គេទេនៅពេលដែលយើងឡើងដល់ឆ្នាំកាន់តែធំទៅ។ ការចុះកម្មសិក្សានៅតាមមន្ទីរពេទ្យពិតជាសំខាន់ណាស់ យើងត្រូវខិតខំរៀនទាំងការងារគិលានុបដ្ឋាក ទាំងរបៀបធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងរៀនពីរបៀបព្យាបាលជំងឺ។ ហើយពេលចុះកម្មសិក្សានោះយើងត្រូវមានវិន័យផ្ទាល់ខ្លួន និងត្រូវគោរពវិន័យរបស់មន្ទីរពេទ្យ ត្រូវទៅពេទ្យឲ្យបានទៀងទាត់ ត្រូវខិតខំរៀនទ្រឹស្តីឲ្យបានច្បាស់និងអនុវត្តនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យឲ្យបានច្រើន ហើយត្រូវមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងសិស្សច្បងនិងបុគ្គលិកនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។  រឿងចម្បងមួយទៀតគឺចាប់ពីឆ្នាំទី៤ទៅត្រូវមានការតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំ ព្រោះក្នុងរយៈពេលនេះយើងងាយនឹងមានការបែកអារម្មណ៍ពេលឃើញមិត្តភក្តិយើងខ្លះគេរៀនចប់មានការងារធ្វើ ហើយយើងនៅរៀនមិនទាន់ចប់និងមិនទាន់ចេះមើលជំងឺបាន។ វាជារយៈពេលដ៏ស្ត្រេសមួយសម្រាប់និស្សិតពេទ្យយើង ដូច្នេះយើងមិនត្រូវបាក់ទឹកចិត្ត និងមានអារម្មណ៍ស្ដាយក្រោយនោះទេ ព្រោះថាយើងរៀនឆ្នាំកាន់តែខ្ពស់ ហើយការបកក្រោយវិញក៏មិនកើតដែរ ចឹងមានតែខិតខំប្រឹងបន្ថែមទៀត។ បញ្ហាមួយទៀតនោះ គឺពុំត្រូវព្យាយាមរកលុយក្នុងដំណាក់កាលនេះទេ ព្រោះយើងអាចរវល់នឹងការរកលុយហើយប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សារបស់យើង។

ចែករំលែក

នេះជាសប្តាហ៍ទី៣នៃខែសីហាបាត់ទៅហើយ…ចំនួនមិត្តអ្នកអានគេហទំព័រក្នុងសប្តាហ៍នេះហាក់មានកំណើនច្រើន ជាពិសេសអ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល…ដែលអាចស្តែងចេញតាមរយៈអត្ថបទដែលមានអ្នកចូលអានច្រើនជាងគេទាំង៣ដែលសុទ្ធតែពាក់ព័ន្ធនឹងវិស័យនេះ…យើងខ្ញុំក៏សូមណែនាំនូវអត្ថបទទាំងនោះ…ចង់ដឹងថាមានអត្ថបទគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ប៉ុណ្ណានោះ សូមតាមដានអានខាងក្រោម… បើចង់រៀនពេទ្យ…ដឹងឬនៅថាអាចរៀនបាននៅទីណាខ្លះ?  មានក្ដីស្រមៃចង់សិក្សាផ្នែកសុខាភិបាលមែនទេ? តើបានដឹងឬនៅថាគួរទៅរៀននៅសាលាណា? ហើយមានមុខវិជ្ជា ក៏ដូចជាឯកទេសអ្វីខ្លះដែលអាចសិក្សាបាន? គួរបញ្ជាក់ផងដែរ គ្រឹះស្ថានសិក្សាផ្នែកនេះមិនត្រឹមតែមាននៅរាជធានីភ្នំពេញនោះទេ គឺមាននៅតាមខេត្តក្រុងខ្លះផងដែរ។ ជាមួយនឹងអត្ថបទនេះ លោកអ្នកនឹងអាចស្រាយនូវចម្ងល់ខាងលើនេះបាន… ក្រសួងសុខាភិបាលមិនទទួលស្គាល់និស្សិតផ្នែកសុខាភិបាលពីសាកលវិទ្យាល័យ… យោងតាមលិខិតពីរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសុខាភិបាល គោរពជូន ឯកឧត្តមបណ្ឌិតសភាចារ្យ រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា កាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៧ អំពីសំណើសុំបញ្ឈប់ការផ្សព្វផ្សាយសេចក្តីជូនដំណឹងលេខ៤៤ អយក.សដណ ចុះថ្ងៃទី១៧ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៧ របស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា អំពីការជ្រើសរើសនិស្សិតកម្ពុជាទៅសិក្សាជាលក្ខណៈបង់ថ្លៃសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យត្រាវិញ នៃសាធារណរដ្ឋសង្គមនិយមវៀតណាមលើជំនាញសុខាភិបាល នឹងត្រូវ…… ម្ចាស់ពានរង្វាន់សហគ្រិនវ័យក្មេងឆ្នើមឆ្នាំ២០១៧… មិនធ្លាប់គិតថានិស្សិតពេទ្យអាចក្លាយជាសហគ្រិនមែនទេ? កុំគិតបែបនេះអី…សម្រាប់និស្សិតពេទ្យដែលមានបំណងបង្កើតនូវស្ថាប័នផ្តល់សេវាសុខភាពឯកជនមួយដែលមានសក្តានុពលនៅថ្ងៃអនាគត តើគួរតែត្រៀមនូវអ្វីខ្លះ? ជាមួយនឹងការចែករំលែកពីសំណាក់ លោកទន្តបណ្ឌិត ទិត ហុងយឺ ដែលជាម្ចាស់ពានរង្វាន់សហគ្រិនវ័យក្មេងនឹងឆ្នើមម្នាក់ប្រចាំឆ្នាំ២០១៧ នឹងធ្វើការបកស្រាយនឹងផ្ដល់ជាគន្លឹះ ជូនសម្រាប់និស្សិតពេទ្យដែលមានបំណង… ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top