Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

អ្នកដឹងទេថា វ័យ៤៥ឆ្នាំឡើង ជាវ័យដែលស្ត្រីទាំងឡាយ មិនថាអ្នកម្តាយអ្នកមីង ឬបងស្រីរបស់អ្នកនោះទេ ពួកគាត់កំពុងប្រឈមនឹងការអស់រដូវ? តើអ្នកបានដឹងទេថា ស្ថានភាពសុខភាពរាងកាយ និងអារម្មណ៍របស់ពួកគាត់នឹងផ្លាស់ប្តូរ ហើយប្រែជាទ្រុឌទ្រោមជាងមុន? ចុះអ្នកបានដឹងអំពីវិធីសាស្រ្តអ្វីខ្លះដើម្បីប្រាប់ពួកគាត់ក្នុងការទប់ទល់ជាមួយបញ្ហាទាំងអស់នេះ? សម្រាប់ចម្លើយអាចមានក្នុងអត្ថបទខាងក្រោម៖ សំណួរ៖ ម៉ាក់ខ្ញុំទើបនឹងអស់រដូវកន្លះឆ្នាំជាង ហើយគាត់ជាញឹកញាប់មានការឈឺពេញខ្លួន ក្តៅស្អុះស្អាប់ ស្ងួតមាត់ ក្តៅភ្នែក ស្ពឹកម្រាមដៃ មិនស្រួលខ្លួនសោះ។ តើគាត់គួរធ្វើដូចម្តេច? ចម្លើយ៖ សំណាងល្អ សញ្ញាណ និងសញ្ញាដែលទាក់ទងនឹងការអស់រដូវ ភាគច្រើនកើតឡើងក្នុងមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុនេះ អ្នកអាចប្រាប់ម៉ាក់របស់អ្នកអនុវត្តនូវវិធីសាស្រ្តទាំង ៩ ខាងក្រោមដើម្បីកាត់បន្ថយផលរំខានទាំងឡាយ ដែលរួមមានដូចជា៖ ១ បន្ថយអាការៈក្តៅ រសាប់រសល់៖ ស្លៀកពាក់ស្តើង និងផឹកទឹកត្រជាក់មួយកែវ ឬទៅកន្លែងណាដែលត្រជាក់។ ចូរព្យាយាមកំណត់អំពីកត្តាដែលបណ្តាលឲ្យមានអាការៈក្តៅក្រហាយបែបនេះកើនឡើង។ ជាក់ស្តែង ស្ត្រីភាគច្រើនបានបង្ហាញថា ការពិសាភេសជ្ជៈក្តៅ កាហ្វេ អាហារហឹរ អាល់កុល ភាពស្ត្រេស អាកាសធាតុក្តៅ ឬសូម្បីតែបន្ទប់ដែលមានសីតុណ្ហភាពក្តៅបន្តិចក៏សុទ្ធតែអាចរំញោចឲ្យកើតមានភាពរំខាននេះដែរ។ ២ បន្ថយអាការៈរំខាននៅតំបន់ទ្វារមាស៖ តាមរយៈការប្រើប្រាស់ប្រភេទថ្នាំដែលអាចរកទិញបានដោយមិនមានវេជ្ជបញ្ជា ដែលមានដូចជា ទឹករំអិលប្រើប្រាស់ទឹកជារូបមន្តគោល (Astroglide, K-Y jelly) ទឹករំអិលប្រើប្រាស់ស៊ីលីកូនជារូបមន្តគោល ឬផលិតផលផ្តល់សំណើមផ្សេងទៀត (Replens)។ ម្យ៉ាង មិនគួរជ្រើសរើសផលិតផលដែលមានផ្ទុកសារធាតុគ្លីស៊ីនចំពោះស្ត្រីដែលមានស្ថានភាពទ្វារមាសងាយប្រតិកម្មជាមួយសារធាតុនេះ ពីព្រោះគ្លីស៊ីនជាសារធាតុងាយបណ្តាលឲ្យមានការរលាក ក្រហាយ និងរមាស់។ ចំណែក ការរួមភេទទៀងទាត់ក៏អាចជួយជំរុញលំហូរឈាមមកកាន់ទ្វារមាសបានផងដែរ។ ៣ គេងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់៖ គួរចៀសវាងទទួលទានកាហ្វេ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកពិបាកគេង និងចៀសវាងការទទួលទានអាល់កុលច្រើនលើសលុប ដែលរំខានដល់ដំណេក។ គួរលេងកីឡាអំឡុងពេលថ្ងៃ និងចៀសវាងការហាត់ប្រាណមុនពេលចូលគេង។ ៤ អនុវត្តវិធីសាស្ត្របន្ធូរអារម្មណ៍តានតឹង៖ អាចមានជាការដកដង្ហើមវែងៗ ការម៉ាស្សានិងការសម្រួលសាច់ដុំ។ ជាទូទៅអ្នកអាចស្វែងរកការបង្រៀនទាក់ទងនឹងការអនុវត្តវិធីសាស្រ្តបែបនេះបានតាមរយៈការទិញជាស៊ីឌីសៀវភៅ ឬការរៀនតាមអនឡាញជាដើម។ ៥ ពង្រឹងសាច់ដុំតំបន់ត្រគាក៖ អាចមានជាការហាត់ប្រាណផ្តោតខ្លាំងចំពោះសាច់ដុំអាងត្រគាកឈ្មោះថា Kegel ដែលអាចធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនូវភាពមិនប្រក្រតីនៃទម្រង់របស់តម្រងនោម។ ៦ របបអាហារសមស្រប៖ រួមមានបញ្ចូលនូវបន្លែ ផ្លែឈើ និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិចម្រុះមុខ។ គួរកម្រិតអាហារដែលមានផ្ទុកខ្លាញ់ឆ្អែត ប្រេង និងស្ករ។ អ្នកអាចសាកសួរគ្រូពេទ្យរបស់អ្នកថាតើ គួរបន្ថែមការទទួលទានកាល់ស្យូម និងវីតាមីន ដេ ជាអាហារបំប៉នជាប្រចាំថ្ងៃឬយ៉ាងណា។ ៧ ចៀសវាងការជក់បារី៖ ការជក់បារីបង្កើនហានិភ័យនៃការកកើតជាជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ជំងឺពុកឆ្អឹង ជំងឺមហារីក និងជំងឺជាច្រើនផ្សេងទៀត។ ម្យ៉ាងការជក់បារីក៏បណ្តាលឲ្យអាការៈក្តៅ ក្រហាយមុខ និងរសាប់រសល់នេះកើនឡើង ក៏ដូចជាធ្វើឲ្យវ័យអស់រដូវកាន់តែឆាប់ជាងមុន។ ៨ លំហាត់ប្រាណទៀងទាត់៖ អាចកាត់បន្ថយភាពប្រឈមនៃជំងឺបេះដូង សរសៃឈាម ពុកឆ្អឹង ទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺដែលវិវឌ្ឍតាមអាយុផ្សេងទៀត។ ៩ គួរជួបពិគ្រោះយោបល់ជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញរោគស្រ្តីឲ្យបានទៀងទាត់។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តី Women-Baby’s Center Anna 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

និយមន័យ ការហៀរសម្បោរ គឺជាការហូរទឹករំអិលពីច្រមុះមកយ៉ាងច្រើនលើសលប់។ ទឹកសម្បោរទាំងនោះអាចជាទឹកថ្លា ជាសម្បោរខាប់ ឬមិនរាវក៏មិនខាប់ពេក។ សម្បោរទាំងនេះ អាចហូរចេញមកក្រៅតាមច្រមុះ ឬធ្លាក់ចុះទៅបំពង់ក ឬអាចហូរតាមផ្លូវទាំងពីរក៏បាន។ អាការៈហៀរសម្បោរនេះ អាចនឹងភ្ជាប់ជាមួយបញ្ហាតឹងច្រមុះផងដែរ។ មូលហេតុ បញ្ហាហៀរសម្បោរ អាចបណ្តាលមកពីការរលាកនៅនឹងជាលិការបស់ច្រមុះ។ មនុស្សមួយចំនួនអាចនឹងមានបញ្ហាហៀរសម្បោររ៉ាំរ៉ៃដោយគ្មានមូលហេតុដែលគេហៅថាជាការរលាកច្រមុះដែលមិនមែនបណ្តាលមកពីអាល្លែកហ្ស៊ី។ អាការៈហៀរសម្បោរអាចពាក់ព័ន្ធនឹង • ជំងឺរលាកប្រហោងឆ្អឹងស្រួចស្រាវ ឬជំងឺរលាកប្រហោងឆ្អឹងរ៉ាំរ៉ៃ • បញ្ហាអាល្លែកហ្ស៊ីច្រមុះ • ជំងឺផ្តាសាយធម្មតា • ជំងឺផ្តាសាយធំ • ការប្រើប្រាស់ស្ព្រៃយ៍បំបាត់តឹងច្រមុះច្រើនហួស • បញ្ហាវៀចឆ្អឹងច្រមុះ • ជំងឺឫសដូងច្រមុះ • ជំងឺហឺតដែលបណ្តាលមកពីសារធាតុពុល • វីរុសបង្ករោគនៅប្រព័ន្ធដំណកដង្ហើម (Respiratory syncytial virus) • ផ្សែងបារី។ ពេលណាត្រូវទៅជួបពេទ្យ? បញ្ហាហៀរសម្បោរ ជារឿងរំខាន ប៉ុន្តែវាអាចបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯង។ យ៉ាងណាមិញ បញ្ហានេះក៏អាចជាសញ្ញានៃជំងឺធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួនផងដែរ ជាពិសេសវាជាសញ្ញាដែលគួរបារម្ភបើកើតលើកុមារ។ ដូចនេះអ្នកគួរតែទៅជួបជាមួយគ្រូពេទ្យប្រសិនបើ៖ • ចំពោះមនុស្សធំ៖ - អាការៈហៀរសម្បោរកើតឡើងលើស១០ថ្ងៃ - ក្តៅខ្លួនខ្លាំង - សម្បោរប្តូរជាពណ៌លឿងបៃតង ហើយមានអាការៈឈឺប្រហោងឆ្អឹងសងខាងច្រមុះ ឬក្តៅខ្លួន៖ ទាំងនេះអាចជាសញ្ញានៃការឆ្លងបាក់តេរី - សម្បោរមានលាយឈាម ឬហៀរសម្បោរថ្លាជាប្រចាំក្រោយមានការប៉ះទង្គិចត្រូវក្បាល។ • ចំពោះកុមារ៖ - អាយុក្រោម ២ឆ្នាំ និងមានក្តៅខ្លួនផងដែរ - បញ្ហាហៀរសម្បោរតឹងច្រមុះ ធ្វើឲ្យពិបាកក្នុងការបំបៅ ឬពិបាកដកដង្ហើម។ អត្ថបទ៖​ ដកស្រង់ចេញពីទស្សនាវដ្ដី ហេលស៍ថាម ប្រូ លេខ ៨១ 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ភាពមមាញឹកជាមួយនឹងការប្រកបការងារ និងការរកប្រាក់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ការចំណាយក្នុងគ្រួសារ នាំឲ្យការចំណាយពេលជាមួយកូនតូចៗរបស់អ្នកហាក់មានកម្រិត និងកង្វះខាតនូវការយកចិត្តទុកដាក់ផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី អ្នកគួរតែឆ្លៀតពេលទំនេរបង្កើតជាបរិយាកាសរីករាយ និងផ្តល់ពេលវេលាឲ្យពួកគេតាមរយ:ការនាំពួកគេដើរកម្សាន្ត មិនថាជាការដើរផ្សារ ការរៀបចំដំណើរកម្សាន្ត ជួបជុំគ្រួសារនាចុងសប្តាហ៍ឬពេលសម្រាកពីការងារជាដើម។ ថ្វីត្បិតតែកុមារតែងតែបង្កការរំខាន និងបញ្ហា តែការចំណាយពេលធ្វើដំណើរកម្សាន្តជាមួយពួកគេគឺជាកាតព្វកិច្ចមួយរបស់លោកអ្នកជាប៉ាម៉ាក់ ដោយសារវាអាចផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវផលប្រយោជន៍មួយចំនួនបន្ថែមពីលើភាពសប្បាយរីករាយដូចខាងក្រោម៖ បង្កើនភាពវ័យឆ្លាត និងចំណេះដឹងជាមួយនឹងពិភពខាងក្រៅ ការធ្វើដំណើរកម្សាន្តមិនត្រឹមតែផ្តល់ភាពសប្បាយរីករាយដល់កុមារប៉ុណ្ណោះទេ លើសពីនេះទៅទៀតវាក៏ជាឱកាសមួយដែលពួកគេបានរៀន និងស្វែងយល់ពីបរិស្ថានជុំវិញ ដែលសុទ្ធសឹងតែជាចំណុចល្អដែលលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ទាំងឡាយ មិនគួរមើលរំលង។ តាមការសិក្សារបស់លោក ហ្សង់ ផ្យាហ៊្សេ (Jean Piaget) អ្នកចិត្តសាស្ត្រកុមារ បានបង្ហាញថា ការលូតលាស់ផ្នែកបញ្ញាស្មារតីរបស់ក្មេងមានឥទ្ធិពលមួយផ្នែកពីហ្សែនតំណពូជ និងមួយផ្នែកទៀតបានមកពីការរៀនស្វែងយល់ពីបរិយាកាសខាងក្រៅ។ ដូចនេះលោកអ្នកគួរតែឆ្លៀតបង្ហាញ ឬបង្រៀនពួកគេឲ្យស្គាល់ពីអ្វីមួយដូចជា សួរឈ្មោះសត្វ ឬរុក្ខជាតិដែលពួកគេជួបនៅពេលដើរកម្សាន្តនៅសួនសត្វ ឬការបង្រៀនឲ្យគេស្គាល់ពីរបស់របរប្រើប្រាស់ ពេលដើរទិញឥវ៉ាន់ជាដើម។ បង្រៀនឲ្យក្មេងចេះអត់ធ្មត់ និងសុជីវធម៌ក្នុងការរស់នៅ ជាការពិតណាស់ សភាវ:ធម្មជាតិរបស់កុមារគ្រប់រូបគឺពួកគេមិនសូវមានការអត់ធ្មត់។ ជាធម្មតា ពួកគេតែងតែចង់បាន ឬចង់ឲ្យរឿងអ្វីមួយកើតឡើងភ្លាមៗ ទៅតាមសន្ទុះចិត្តរបស់ពួកគេ។ ការធ្វើដំណើរកម្សាន្តអាចជាពេលវេលាមួយដែលប៉ាម៉ាក់គួរបង្រៀនពួកគេឲ្យចេះរង់ចាំ និងមានសុជីវធម៌ ឧទាហរណ៍ ការរង់ចាំនៅអាកាសយានដ្ឋាន ការធ្វើដំណើរតាមមធ្យោបាយសាធារណ: ដែលតម្រូវឲ្យប្រើរយ:ពេលវែង ការតម្រង់ជួរនៅកន្លែងញ៉ាំអាហារ ការរក្សាសណ្តាប់ធ្នាប់ និងភាពស្ងៀមស្ងាត់ ការរក្សាអនាម័យ ការបង្រៀនឲ្យពួកគេរង់ចាំភ្លើងចរាចរណ៍។ល។ បង្រៀនក្មេងពីទំនួលខុសត្រូវ និងម្ចាស់ការលើខ្លួនឯង ទំនួលខុសត្រូវ និងភាពមានម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងគឺជាអ្វីដែលក្មេងត្រូវរៀនទោះបីជាពួកគេនៅតូចក្តី។ កាលបើលោកអ្នកអនុញ្ញាតឲ្យកូនៗរៀបចំសម្ភារ:ចាំបាច់សម្រាប់ការធ្វើដំណើរកម្សាន្តដោយខ្លួនឯងការបង្ហាត់ឲ្យពួកគេមានការប្រុងប្រយ័ត្ន និងចេះទុកដាក់របស់របរប្រើប្រាស់ វាក៏ជាផ្នែកមួយក្នុងការបង្រៀនពួកគេឲ្យយល់ដឹងពីទំនួលខុសត្រូវ និងភាពមានម្ចាស់ការផងដែរ។ បង្រៀនឲ្យក្មេងចេះបត់បែន បង្កើតទំនាក់ទំនង និងរស់នៅក្នុងសង្គម ពេលធ្វើដំណើរកម្សាន្ត មិនថាជាលក្ខណ:គ្រួសារ ឬជាក្រុម កុមារនឹងមានឱកាសជួបជាមួយមនុស្សថ្មីៗ ដែលអាចឲ្យពួកគេចេះបង្កើតទំនាក់ទំនងជាមួយក្មេងៗ ឬមនុស្សធំដទៃទៀត។ ពួកគេអាចចែករំលែកឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកនូវភាពសប្បាយរីករាយចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍ផ្សេងៗគ្នាដែលពួកគេមាន។ ពង្រឹងទំនាក់ទំនង និងបង្កើនភាពស្និទ្ធស្នាលរវាងប៉ាម៉ាក់និងកូនតូចៗ ជាទម្លាប់ធម្មជាតិរបស់ពួកគេ កុមារតូចៗតែងចង់ទទួលបាននូវការថ្នាក់ថ្នម និងការយកចិត្តទុកដាក់ពីលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់។ ក្នុងដំណើរកម្សាន្តនីមួយៗតែងមានការជជែកពិភាក្សា ការលេងកម្សាន្ត ហើយទាំងនេះគឺជាឱកាសមួយដែលលោកអ្នកអាចផ្តល់ភាពកក់ក្តៅ ថែមទាំងធ្វើឲ្យចំណងទំនាក់ទំនងក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នកកាន់តែមានភាពរឹងមាំ បើទោះបីជាលោកអ្នកមិនសូវមានពេលវេលាច្រើនឲ្យពួកគេក៏ដោយ។ សាកល្បងបង្កើតពេលទំនេរជាមួយពួកគេ ព្រោះវាបានផ្ដល់ជាគុណប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់កូនរបស់លោកអ្នក ដោយសង្ឃឹមថាដំណើរកម្សាន្តបន្ទាប់របស់អ្នកនឹងផ្តល់ឲ្យអ្នក និងកូនតូចៗនូវបទពិសោធន៍ថ្មីៗ និងអនុស្សាវរីយ៍មួយដែលលោកអ្នកមិនអាចបំភ្លេចបាន៕ អត្ថបទ៖​ ដកស្រង់ចេញពីទស្សនាវដ្ដី ហេលស៍ថាម ប្រូ លេខ ៨០ 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

តើកាហ្វេជាភេសជ្ជៈដែលអ្នកចូលចិត្តមែនឬ? បើមែនមានដំណឹងល្អសម្រាប់អ្នក។ ដោយហេតុថាកាហ្វេមានផ្ទុកនូវសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មនិងសារធាតុចិញ្ចឹមដែលមានប្រយោជន៍ ហើយអាចជួយបង្កើនសុខភាព ពិសេសសុខភាពរបស់កោសិកាថ្លើម និងបន្ថយហានិភ័យនៃការកើតជំងឺធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើន។ ខាងក្រោមនេះជាអត្ថប្រយោជន៍សុខភាពទាំង ៦   របស់កាហ្វេដែលត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងការសិក្សាខាងក្រោម៖ 1. អត្ថប្រយោជន៍ទៅលើសុខភាពរបស់ថ្លើម ថ្លើមគឺជាសរីរាង្គដ៏អស្ចារ្យមួយដែលនាំមកនូវមុខងារសំខាន់រាប់រយនៅក្នុងខ្លួន។ យ៉ាងណាមិញ សម្រាប់អ្នកដែលចូលចិត្តទទួលទានកាហ្វេគឺល្អប្រសើរចំពោះសុខភាពថ្លើម ដោយហេតុថាកាហ្វេអាចជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការកើតជំងឺមួយចំនួនពាក់ព័ន្ធនឹងថ្លើមដូចជាជំងឺមហារីកថ្លើម ជំងឺក្រិនថ្លើម ពិសេសទៀតនោះវាជួយទប់ស្កាត់ជំងឺខ្លាញ់រុំថ្លើមបានផងដែរ។ បើយោងតាមការសិក្សារបស់អាមេរិកទៅលើប្រជាជន ១ ភាគ៣នៃប្រជាជនទាំងអស់ បានបង្ហាញថាកាហ្វេអាចជួយកាត់បន្ថយជំងឺខ្លាញ់រុំថ្លើម និងខួរក្បាលដល់ទៅ ៤៤ភាគរយឯណោះ។ ដូច្នោះដើម្បីទទួលបានសុខភាពថ្លើមឲ្យកាន់តែមានសុខភាពល្អផងដែរនោះ អ្នកគួរគួបផ្សំជាមួយនឹងការធ្វើលំហាត់ប្រាណរយៈពេល ៣០ ទៅ៦០នាទីជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ 2. ជួយបង្ការពីជំងឺវង្វេង ការសិក្សាមួយដែលបានចេញផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី Nature បានបង្ហាញថាសមាសធាតុកាហ្វេអុីនដែលមានក្នុងកាហ្វេអាចជួយបង្កើតអង់ស៊ីមម៉្យាងដែលជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺវង្វេងបានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព។ លើសពីនេះ ក៏មានការសិក្សាមួយកាលពីឆ្នាំ២០១៦ បានធ្វើទៅលើស្រ្តីជាង ៦ពាន់នាក់ដែលមានអាយុចាប់ពី ៦៥ឆ្នាំឡើងទៅដោយសបញ្ជាក់ថា ការទទួលទានកាហ្វេអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺបេះដូង និងជំងឺភ្លេចភ្លាំងបានដល់ទៅ ៣៦ភាគរយ។ ដូច្នោះដើម្បីទទួលបានផលប្រយោជន៍ពីកាហ្វេអ្នកត្រូវទទួលទានកាហ្វេពី ២ទៅ៣ពែងក្នុងមួយថ្ងៃ។ 3. ប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីក ដូចដែលអ្នកបានដឹងខ្លះៗហើយពីអត្ថប្រយោជន៍របស់កាហ្វេ។ ពេលនេះរឹតតែពិសេសទៅទៀតវាអាចប្រឆាំង និងទប់ស្កាត់ហានិភ័យនៃការកើតជំងឺមហារីក។ បើយោងតាមអង្គការសុខភាពពិភពលោកបានធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវកាលពីឆ្នាំ ២០១៦ បានបង្ហាញថាកាហ្វេអាចដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការការពារជំងឺមហារីកដូចជាមហារីកសុដន់ មហារីកពោះវៀនធំ មហារីកថ្លើម ព្រមទាំងជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃកើតជំងឺឡើងវិញបានផងដែរ។ 4. ធ្វើឲ្យមានអាយុវែង អ្នកប្រាកដជាមិនចង់ជឿទេថាកាហ្វេពិតជាអាចឲ្យអ្នកអាយុវែងបាន។ ពិតណាស់! ដោយមានការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយបានបង្ហាញថា បុរសដែលទទួលទានកាហ្វេ ៤ ទៅ ៦ពែងក្នុងមួយថ្ងៃអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការស្លាប់ដល់ទៅ ១០ភាគរយ រីឯស្រ្តីអាចថយចុះដល់ទៅ ១៥ភាគរយ។ លើសពីនេះវាក៏អាចបង្ការការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល និងប្រឆាំងនឹងការរលាកបានផងដែរ។ 5. ប្រឆាំងនឹងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តគឺជាជំងឺផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរដែលបណ្តាលឲ្យគុណភាពជីវិតធ្លាក់ចុះ។ វាជារឿងដែលមិនគួរឲ្យជឿដែលប្រហែល ៤.១ភាគរយនៃប្រជាជនអាមេរិកបច្ចុប្បន្នកំពុងជួបវិបត្តិនៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ នៅក្នុងការសិក្សារបស់សាកលវិទ្យាល័យ Harvard ដែលបានចេញផ្សាយក្នុងឆ្នាំ២០១១ ថាស្ត្រីដែលផឹកកាហ្វេចាប់ពី ៤ពែងឡើងទៅក្នុងមួយថ្ងៃអាចមានការថយចុះហានិភ័យនៃការធ្លាក់ទឹកចិត្តដល់ទៅ ២០ភាគរយ។ ជាក់ស្តែង ការសិក្សាមួយផ្សេងទៀតជាមួយមនុស្សប្រហែល ២ពាន់នាក់បានរកឃើញថាប្រសិនបើអ្នកដែលផឹកកាហ្វេចាប់ពី ៤ពែងឡើងទៅក្នុងមួយថ្ងៃគឺទំនងជាមិនប្រឈមនឹងការធ្វើអត្តឃាតដល់ទៅ ៥៣ភាគរយ។ 6. បង្កើនចំណង់ផ្លូវភេទ អ្នកពិតជាមានចម្ងល់មែនទេ? វាជាការពិតណាស់ដោយមានការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយបានសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថាបុរសដែលបានទទួលទានកាហ្វេពី ២ ទៅ៣ពែងក្នុងមួយថ្ងៃអាចបង្កើនផ្លូវភេទបានដល់ទៅ ៤២ភាគរយឯណោះ។ ស្របពេលនេះផងដែរ កាហ្វេក៏អាចជួយទប់ស្កាត់ការឡើងទម្ងន់ បញ្ចៀសបញ្ហាលើសសម្ពាធឈាម ពិសេសជួយបង្ការការស្លាប់លិង្គរបស់បុរសបានផងដែរ។ គួរឲ្យកត់សម្គាល់ផងដែរប្រសិនបើអ្នកចង់ទទួលបានប្រសិទ្ធភាពទៅលើសុខភាពថ្លើមក៏ដូចជារាងកាយឲ្យកាន់តែមានសុខភាពល្អផងដែរនោះ អ្នកគួរគួបផ្សំជាមួយនឹងការញុំាអាហារ និងធ្វើលំហាត់ប្រាណរយៈពេល ៣០ ទៅ៦០នាទីជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

Mastoiditis ជាពាក្យបច្ចេកទេសសំដៅដល់ការរលាកនៃឆ្អឹង Mastoid ដែលស្ថិតនៅផ្នែកខាងក្រោយនៃត្រចៀក។ ជាក់ស្តែងសម្រាប់ពិភពលោកគេរកឃើញជំងឺនេះកើតមានក្នុងកម្រិត ១/២៥០០០ រីឯនៅកម្ពុជាហាក់មានការកើតឡើងច្រើនជាងនេះ។ Mastoiditis ជាជំងឺប្រឈមខ្ពស់ចំពោះកុមារអាយុតិចជាង ២ឆ្នាំ ដែលគេហៅថាជាការរលាកឆ្អឹង Mastoid ស្រួចស្រាវ និងជាប្រភេទធ្ងន់ធ្ងរអាចប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិតរបស់កុមារ ឯចំពោះមនុស្សចាស់ ច្រើនជាការរលាករ៉ាំរ៉ៃ។ ការរលាកឆ្អឹង Mastoid នេះអាចនឹងវិវឌ្ឍកាន់តែមានគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ ដែលទាមទារឲ្យអ្នកស្វែងយល់នូវសញ្ញាសំខាន់ៗ ដូចខាងក្រោម៖ មូលហេតុ និងកត្តាជំរុញនៃ Mastoiditis ភាគច្រើននៃការរលាកឆ្អឹង Mastoid បង្កពីបាក់តេរី Pneumococcus ដែលរស់នៅនឹងត្រចៀក-ច្រមុះ-បំពង់ក និងបាក់តេរី Pseudomonas aeruginosa Hemophilus influenzae។ ការរលាកនេះ កើតឡើងបន្ទាប់ពីមានការរលាកត្រចៀកកណ្តាលស្រួចស្រាវចំពោះកុមារដែលមិនបានទទួលការព្យាបាលទាន់ពេល ឬមិនត្រឹមត្រូវ។ សម្រាប់មនុស្សចាស់ ឬអ្នកដែលវ័យចាប់ពី ៣០ឆ្នាំឡើងទៅ Mastoiditis កើតពីការរលាកត្រចៀកកណ្តាលរ៉ាំរ៉ៃ ឬហៅថាអំបៅអំបែក។ គួរបញ្ជាក់ថា អ្នកដែលងាយនឹងរងការរលាកត្រចៀកកណ្តាលរួមមាន៖ • អ្នកជំងឺរលាកសាច់បំពង់កផ្នែកខាងក្រោយ ធ្វើឲ្យរលាកត្រចៀកកណ្តាល និងអាចឆ្លងបន្តទៅ Mastoid • អ្នកជំងឺរលាកច្រមុះរ៉ាំរ៉ៃ ងាយធ្វើឲ្យខ្ទុះ ឬសម្បោរហូរធ្លាក់ទៅក្នុងបំពង់ក និងឡើងដល់ត្រចៀក។ សញ្ញាបញ្ជាក់ពី Mastoiditis អ្នកជំងឺអាចមានអាការៈឈឺក្នុងរន្ធត្រចៀក បន្ទាប់មកឈឺផ្នែកខាងក្រោយត្រចៀកអ្នកខ្លះមានហៀរខ្ទុះពីក្នុងត្រចៀក ហើយមានពណ៌ក្រហមនៅតំបន់ Mastoid ខាងក្រោយត្រចៀក ប៉ោងរលោង និងទន់ពេលប៉ះ។ ករណីខ្លះវាឡើងប៉ោងរហូតដល់អាចរុញស្លឹកត្រចៀកមកខាងមុខ និងឲ្យរន្ធត្រចៀករួមតូចផងដែរ។ សញ្ញាធ្ងន់ធ្ងរអាចរហូតហៀរខ្ទុះចេញពីផ្នែកខាងក្រោយត្រចៀកដែលអាចឲ្យអ្នកជំងឺច្រឡំថាជាការកើតបូស។ ក្រៅអំពីសញ្ញាពិសេសៗខាងលើ អ្នកជំងឺក៏អាចមានអាការៈរួមផ្សំផ្សេងទៀតដូចជា ក្តៅខ្លួនញាក់ចំពោះកុមារ ឬក្ដៅស្ទេញៗ ឈឺក្បាលចំពោះមនុស្សចាស់ និងមានការថយចុះនូវកម្រិតនៃការស្តាប់។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ជាដំបូងគ្រូពេទ្យនឹងធ្វើការពិនិត្យលើសញ្ញាគ្លីនិកដោយធ្វើការសាកសួរលម្អិតពីប្រវតិ្តជំងឺ បន្ទាប់មកអ្នកជំងឺនឹងតម្រូវឲ្យធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដោយប្រើ Otoscope ឆ្លុះចូលក្នុងរន្ធត្រចៀកដើម្បីរកវត្តមានខ្ទុះក្នុងត្រចៀក និងសភាពក្រដាសត្រចៀក។ ប្រសិនមានខ្ទុះ គ្រូពេទ្យនឹងយកខ្ទុះនោះទៅបណ្ដុះបន្ថែមរកមេរោគបង្ក។ ករណីមិនអាចញែកដាច់ថាជាការរលាក Mastoid អ្នកជំងឺអាចនឹងត្រូវស្នើសុំឲ្យស្កែនមើលឆ្អឹង Mastoid បន្ថែមទៀត។ របៀបព្យាបាល Mastoiditis ការព្យាបាលត្រូវធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យច្បាស់លាស់ និងខុសៗគ្នាអាស្រ័យតាមដំណាក់កាលរបស់អ្នកជំងឺ។ សម្រាប់ដំណាក់កាលទី១ ដែលជាការរលាក Mastoid ស្រួចស្រាវ ឬនៅថ្មីៗ និងគ្មាននូវផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរ នោះអ្នកជំងឺនឹងត្រូវព្យាបាលដោយការប្រើថ្នាំ រួមផ្សំជាមួយអង់ទីប៊ីយ៉ូទិកទំនើបសមស្របតាមប្រភេទមេរោគដែលបានរកឃើញ។ អំឡុងពេលនៃការព្យាបាលគ្រូពេទ្យនឹងវាយតម្លៃនៃការព្យាបាលនោះ ប្រសិនអ្នកជំងឺហាក់មិនធូរស្រាលដោយការព្យាបាលដោយថ្នាំទេនោះ ការវះកាត់ជាវិធីសាស្ត្របន្ទាប់។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ការវះកាត់នេះធ្វើឡើងនៅតំបន់ Mastoid ខាងក្រោយដើម្បីយកចេញនូវផ្នែកដែលរលាក រួចប្រើប្រាស់ថ្នាំបន្តទើបអាចទទួលបានការជាសះស្បើយ។ ផលវិបាកនៃការព្យាបាលយឺតយ៉ាវ Mastoiditis ត្រូវបានចាត់ទុកជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរដោយផ្អែកលើផលវិបាកដែលធ្វើឲ្យពិបាកក្នុងការព្យាបាលនិងអាចបង្កឱ្យស្លាប់ក្នុងកម្រិតខ្ពស់ដូចខាងក្រោម៖ • ការស្តាប់ត្រូវបានថយចុះខ្លាំង រហូតដល់ខូចប្រព័ន្ធបញ្ជូនសំឡេង និងអាចប៉ះពាល់រហូតដល់ត្រចៀកខាងក្នុងបង្កឲ្យបាត់បង់ការស្តាប់ទាំងស្រុង • មេរោគចេញពី Mastoid ចូលដល់ក្នុងឈាមដែលអាចឲ្យអ្នកជំងឺស្លាប់បានបើសង្គ្រោះមិនទាន់ពេល • មេរោគអាចជ្រៀតចូលទៅភ្នាសខួរក្បាល ធ្វើឲ្យរលាកភ្នាសខួរក្បាល (Meningitis) • មេរោគចូលដល់ក្នុងខួរក្បាលអាចបង្កឲ្យមានអាប់សែខួរក្បាល (Brain abscess) • មេរោគអាចធ្វើឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់សរសៃឈាមវ៉ែនដែលមាននាទីនាំឈាមពីខួរក្បាលទៅបេះដូងបង្កជាការរលាក (Thrombophlebitis Sinus Sigmoidei) ដែលពិបាកក្នុងការព្យាបាល • បង្កជាការរលាកសរសៃប្រសាទទី៧ ធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺវៀចមាត់ (Facial paralysis)។ ការការពារពី Mastoiditis ចៀសវាងនូវមូលហេតុបង្កដូចរៀបរាប់ខាងលើអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការរលាក Mastoid ដោយប្រសិទ្ធភាព ដែលរួមមាន៖ • ចាក់វ៉ាក់សាំងបង្ការមេរោគភ្នឺម៉ូកុក (Pneumocoque) ចំពោះក្មេងតូចៗ ដែលជាមេរោគសម្បូរបំផុតនៅផ្លូវដង្ហើម • ប្រុងប្រយ័ត្នការពារកុំឲ្យក្មេងមានការរលាកត្រចៀកកណ្តាលស្រួចស្រាវដោយកុំឲ្យពួកគេមានអាការៈហូរសម្បោររ៉ាំរ៉ៃ • ចៀសវាងឲ្យក្មេងទទួលទានអាហារដែលអាចប៉ះពាល់ ឬរលាកដល់បំពង់ក ដូចជាទឹកកក ការ៉េម ទឹកក្រូច ឬស្ករគ្រាប់។ សូមបង្កើនការប្រុងប្រយ័ត្នឲ្យបានខ្ពស់បំផុតចំពោះកុមារអាយុក្រោម២ឆ្នាំ ធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យពួកគេមានជំងឺផ្តាសាយញឹកញាប់ ពិសេសអំឡុងពេលនៃការផ្លាស់ប្តូរអាកាសធាតុពីក្តៅមកត្រជាក់ ឬនៅរដូវវស្សា ទាំងអាហាររបៀបរស់នៅ និងគួរចេះប្រើប្រាស់សេរ៉ូមប្រៃលាងច្រមុះ។ ករណីក្មេងតូចៗដែលមិនអាចប្រាប់ពីសញ្ញានៃការឈឺត្រចៀករបស់ពួកគេបាន ឪពុកម្តាយត្រូវចំណាំនៅពេលក្មេងយំអំឡុងម៉ោង១២យប់ និងយកដៃខ្ទប់ត្រចៀក ឬមានសញ្ញាមិនប្រក្រតីណាមួយគួរជួបប្រឹក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់។ ដូចគ្នាផងដែរ ករណីមនុស្សចាស់មានជំងឺអំបៅអំបែក ឬរលាកត្រចៀកកណ្តាលរ៉ាំរ៉ៃ គួរជួបគ្រូពេទ្យដើម្បីធ្វើការព្យាបាលសមស្របឲ្យបានទាន់ពេលវេលា។ បកស្រាយដោយ៖ សាស្រ្តាចារ្យ សុខ គួង អនុប្រធានផ្នែកត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះអង្គឌួង 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ពុលឡានតិចតួចប្រហែលជាអាចទ្រាំទ្របាន តែបើការពុលមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន ជាពិសេសសម្រាប់ការធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយទៀតនោះ ប្រាកដណាស់ពួកគេនឹងត្រូវការជំនួយ។ ក្នុងករណីបែបនេះ តើអ្នកនឹងណែនាំពីអ្វីខ្លះដល់ពួកគេ? ខាងក្រោមនេះអាចជាចម្លើយដ៏ល្អសម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហាពុលការធ្វើដំណើរ។ អ្វីគួរដឹង? ការរងឥទ្ធិពលពីការពុលឡាន ឬការធ្វើដំណើរផ្សេងទៀតអាចកើតមានឡើងលើបុគ្គលក្នុងអត្រា ៥ភាគរយនៃប្រជាជនទាំងអស់ ដែលភាគច្រើនបណ្តាលមកពី៖ - ការថប់បារម្ភ - អារម្មណ៍ភ័យខ្លាចក្នុងការជិះយន្តហោះ ទូក ឬឡាន - ការប្រើប្រាស់សារធាតុអាល់កុល ឬញៀន - អស់កម្លាំង និងគេងមិនគ្រប់គ្រាន់ជាដើម។   អ្វីគួរធ្វើ? សម្រាប់គន្លឹះចម្បងមួយចំនួន ដែលអាចណែនាំទៅអ្នកពុលការធ្វើដំណើររួមមាន៖ - ត្រូវញ៉ាំអាហារឲ្យបានឆ្អែតមុនពេលធ្វើដំណើរ - ចៀសវាងពិសាអាល់កុល - គួរអង្គុយនៅផ្នែកខាងមុខ សម្រាប់ការធ្វើដំណើរតាមទូក កប៉ាល់ ឬឡាន ហើយសម្រាប់យន្តហោះអាចជ្រើសរើសទីតាំងនៅកណ្តាល - គេងអំឡុងពេលធ្វើដំណើរ - ចៀសវាងនៅទីតាំងដែលមានក្លិនមិនល្អ។ អ្នកអាចផ្ដល់ជាឱសថនៅក្នុងក្រុម Antihistaminiques H1 ដែលមានឈ្មោះដូចជា៖ - Diphenhydramine (Nautamine)៖ អាចប្រើ ១ ឬកន្លះគ្រាប់ មុនពេលធ្វើដំណើរ ៣០នាទីរៀងរាល់ ៦ម៉ោងម្ដង តែហាមប្រើប្រាស់លើសពី ៦គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃ - Dramamine (Pharmacia) - Mercalm (Warner Lambert)៖ អាចលេប ១ ឬ ២គ្រាប់ រៀងរាល់ ៦ម៉ោងម្ដង និងមិនឲ្យលើសពី ៦គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃ - Nausicalm (Brother)៖ ជាឱសថទឹកដែលអាចប្រើបាន ១ ឬ ២ស្លាបព្រាបាយ រៀងរាល់ ៦ម៉ោងម្ដង និងមិនឲ្យលើស ១០ដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរ ឱសថខាងលើគឺអាចផ្ដល់ឲ្យសម្រាប់តែមនុស្សពេញវ័យ និងកុមារដែលមានអាយុលើសពី ២ឆ្នាំ ហើយហាមប្រើប្រាស់សម្រាប់អ្នកជំងឺពាក់ព័ន្ធក្រពេញប្រូស្តាត ទឹកដក់ក្នុងភ្នែកនិងស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ។ ក្រៅពីឱសថខាងលើ ក៏មានការណែនាំឲ្យប្រើប្រាស់ឱសថ Scopoderm TTS ដែលមានលក្ខណៈ៖ - ជាប្រភេទបន្ទះសម្រាប់បិតជាមួយប្រសិទ្ធភាពដល់ទៅ ៧២ម៉ោង រួមបញ្ចូលទៅដោយសារធាតុសកម្ម Scopolamine ដែលមានសមត្ថភាពប្រឆាំងអាការៈចង្អោរ ឬក្អួត។ ការប្រើប្រាស់ដោយបិតលើស្បែកបែបនេះ អាចកាត់បន្ថយផលរំខានដូចជា ធីងធោង និងស្ងួតមាត់ - គួរប្រើប្រាស់ឱសថដោយបិតលើស្បែកក្រោយត្រចៀក ក្នុងសភាពស្ងួតនិងចៀសវាងបិតលើសក់។ គួរបិតនៅមុនពេលធ្វើដំណើរចន្លោះពី ៦ ទៅ១២ ម៉ោងហើយអាចបកចេញបន្ទាប់ពីការធ្វើដំណើរបានបញ្ចប់ ប៉ុន្តែសម្រាប់ការធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយអាចប្រើប្រាស់ឱសថរៀងរាល់ ៧២ ម៉ោងម្តង - សារធាតុសកម្ម Scopolamine អាចបង្កផលរំខានដូចជា៖ ស្ងួតមាត់ ទល់លាមក និងចៀសវាងប្រើប្រាស់សម្រាប់បុគ្គលដែលមានវ័យចំណាស់។ 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ថ្គាមទាល់តែងតែត្រូវបានគ្រូពេទ្យជំនាញណែនាំឲ្យដកចេញជាដាច់ខាត ទោះបីជាមិនឈឺ ឬមានអាការៈឈឺចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកកំពុងមានផ្ទៃពោះ ហើយកំពុងមានការឈឺចាប់ខ្លាំងវិញនោះ តើអ្នកគួរដកចេញដែរឬទេ? សំណួរ៖ ខ្ញុំមានអាយុ ២៥ឆ្នាំ ភេទស្រី អំឡុងពេលនេះខ្ញុំកំពុងមានផ្ទៃពោះប្រាំពីរខែហើយខ្ញុំឈឺថ្គាមទាល់ខ្លាំងណាស់។​ តើខ្ញុំអាចធ្វើការដកថ្គាមនេះចេញបានទេ? តើវាអាចប៉ះពាល់ដល់កូនក្នុងផ្ទៃទេ? ចម្លើយ៖ ក្នុងករណីដែលប្អូនឈឺថ្គាមទាល់ខ្លាំង ក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះប្រាំពីរខែប្អូនគួរតែមកពិនិត្យ និងពិគ្រោះយោបល់ជាមួយទន្តបណ្ឌិតជំនាញ ព្រោះក្នុងករណីខ្លះទន្តបណ្ឌិតអាចមិនធ្វើការវះកាត់ភ្លាមៗនោះទេ ប៉ុន្តែទន្តបណ្ឌិតនឹងមានវិធីបន្ថយការឈឺចាប់ហើយរង់ចាំសម្រាលរួចរាល់ជាមុនសិនព្រោះថា ៣ខែដំបូងនៃការមានផ្ទៃពោះ ឬត្រីមាសដំបូងគឺជាដំណាក់កាលសំខាន់នៃការលូតលាស់របស់គភ៌។ យើងមិនអាចផ្តល់ដំបូន្មានក្នុងការដកធ្មេញក្នុងអំឡុងពេលនេះឡើយ ព្រោះឱសថមួយចំនួនធ្វើការរារាំងដល់ការលូតលាស់របស់ទារក។ រយៈពេលដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុតសម្រាប់ការដកធ្មេញគឺត្រីមាសទី ២ចាប់ពី ៤ទៅ៦ខែ ព្រោះនេះគឺជាដំណាក់កាលដែលទារកកំពុងលូតលាស់ ដូច្នេះប្រសិនបើមានការចាំបាច់ក្នុងការដកធ្មេញថ្គាមទាល់ក្នុងអំឡុងពេលនេះគឺ មិនមានការប៉ះពាល់ដល់ទារកក្នុងផ្ទៃពោះនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែចាប់ពីខែទី៧ ដល់ពេលសម្រាលគឺត្រីមាសទី៣ ជាដំណាក់កាលគ្រោះថ្នាក់កើនឡើងក្នុងការវះកាត់ធ្មេញ។ ដំណាក់កាលនេះគឺមិនអាចធ្វើការវះកាត់នោះទេដោយសារម្តាយដែលមានផ្ទៃពោះមិនអាចអង្គុយ ឬគេងក្នុងទីតាំងដែលត្រូវបានតម្រូវ។ ការព្យាបាលអាចបណ្តាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរដល់ម្តាយ និងទារកដោយសារការរាំងស្ទះចរន្តឈាមទៅកាន់បេះដូងព្រោះតែទម្ងន់ធ្ងន់សង្កត់ទៅលើសរសៃឈាម។ ទន្តបណ្ឌិតភាគច្រើននឹងមិនធ្វើការវះកាត់ក្នុងអំឡុងពេលនេះទេគឺរង់ចាំការសម្រាលរួចជាមុនសិន។ ករណីចាំបាច់បំផុតការដកធ្មេញថ្គាមទាល់អាចធ្វើទៅបានដោយមិនមានប៉ះពាល់ដល់ទារកក្នុងផ្ទៃទេ ប៉ុន្តែរយៈពេលនៃការវះកាត់ត្រូវធ្វើឲ្យបានលឿនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ហើយទីតាំងក្នុងការអង្គុយ ឬគេងត្រូវធានាថាមិនប៉ះពាល់។ បកស្រាយដោយ៖ ទន្តបណ្ឌិត សុខ ជា អគ្គនាយកមន្ទីរព្យាបាលមាត់ធ្មេញសុខ ជា និងជាសាស្រ្តាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

អាកាសធាតុមិនប្រក្រតីរួមទាំងកម្ដៅកើនឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃបណ្តាលឲ្យមានលំនាំអាកាសធាតុមិនអំណោយផលសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ សីតុណ្ហភាពអាចឡើងដល់ ៤៥ ដឺក្រេ ដែលក្នុងកម្រិតនេះ វាអាចបង្កភាពគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងនិងបំផ្លាញដល់ស្បែករបស់អ្នក។ ការប៉ះពាល់ទៅនឹងកម្ដៅអាចនាំឲ្យមានផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានផ្សេងៗដល់សុខភាព និងរាងកាយរបស់អ្នកដែលផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរក្នុងចំណោមនោះគឺជាជំងឺមហារីកស្បែក និងបញ្ហាស្បែកជាច្រើនទៀត។ ដើម្បីចៀសវាងពីការបំផ្លាញដល់ស្បែក អ្នកអាចអនុវត្តតាមគន្លឹះខាងក្រោមបន្ទាប់ពីនៅក្រោមពន្លឺព្រះអាទិត្យ និងកម្ដៅថ្ងៃជាប្រចាំ។  ១. ងូតទឹកត្រជាក់ ងូតទឹកត្រជាក់ជាវិធីសាស្រ្តមួយដើម្បីធ្វើឲ្យស្បែករបស់អ្នកមានសំណើមឡើងវិញបន្ទាប់ពីនៅក្រោមកម្ដៅពេញមួយថ្ងៃ។ ជាក់ស្ដែងការងូតទឹកអាចជួយសម្អាតស្បែករបស់អ្នក (ជាពិសេសលើផ្ទៃមុខ) សម្អាតញើស កម្ចាត់កោសិកាស្បែកដែលស្លាប់ ធូលី និងបាក់តេរីលើស្បែករបស់អ្នកផងដែរ។ បន្ថែមពីការងូតទឹក អ្នកអាចប្រើប្រាស់ផលិតផលមួយចំនួនដែលមានសារធាតុជំនួយផ្សេងទៀត ជាពិសេសនៅលើស្បែកមុខ និងលើដងខ្លួនទូទៅ។ ២. ប្រើប្រាស់ផលិតផលផ្ដល់ជាតិសំណើម ប្រើប្រាស់ផលិតផលផ្ដល់ជាតិសំណើមនឹងបន្ថែមស្រទាប់ការពារស្បែកពីពន្លឺកាំរស្មី UV និងអាចរក្សាទុកជាតិសំណើមក្នុងស្បែករបស់អ្នកបានយូរ។ អ្នកគួរជ្រើសរើសផលិតផលផ្ដល់ជាតិសំណើមជាពិសេសដែលស័ក្តិសមទៅនឹងប្រភេទស្បែកមុខរបស់អ្នកដោយអាចប្រើវាជារៀងរាល់ថ្ងៃបន្ទាប់ពីងូតទឹកឬបន្ទាប់ពីអ្នកកោរពុកមាត់ ព្រោះវាជាពេលវេលាដ៏ល្អនៅពេលដែលស្បែករបស់អ្នកកំពុងតែសើម។ ជាក់ស្ដែង គុណសម្បត្តិនៃការប្រើប្រាស់ផលិតផលផ្ដល់ជាតិសំណើមមានដូចជា ប្រឆាំងនឹងភាពចាស់ ការពារពីការបាត់បង់ជាតិទឹក សារធាតុកង្វក់ ឬការឆ្លងមេរោគ ស្ដារស្ថានភាពស្បែកឡើងវិញ និងធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនៃស្នាមជ្រួញជាដើម។   ៣. ប្រើប្រាស់ក្រែមការពារកម្ដៅថ្ងៃ ដូចទៅនឹងផលិតផលផ្ដល់ជាតិសំណើមដែរ ឡេការពារកម្តៅថ្ងៃអាចការពារស្បែកអ្នកពីពន្លឺកាំរស្មី UV និងការបំផ្លាញស្បែករបស់អ្នក។ ជាក់ស្ដែង ក្រែមការពារកម្តៅព្រះអាទិត្យគួរត្រូវប្រើនៅពេលដែលអ្នកចេញក្រោមពន្លឺព្រះអាទិត្យ និងអាចប្រើប្រាស់ញឹកញាប់ពេលដែលអ្នកនៅក្រោមពន្លឺព្រះអាទិត្យច្រើន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ឡេការពារកម្តៅថ្ងៃភាគច្រើន ក៏មានរួមបញ្ចូលនូវសារធាតុសំណើមផងដែរ។ ៤. ញ៉ាំឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ការប្រើប្រាស់ផលិតផលនានាគ្រាន់តែជាវិធីសាស្រ្តមួយផ្នែកសម្រាប់ស្បែកមុខរបស់អ្នកតែប៉ុណ្ណោះ ដោយអ្នកក៏គួរយកចិត្តទុកដាក់លើការញ៉ាំអាហារដែលផ្ដល់គុណប្រយោជន៍សម្រាប់ស្បែករបស់អ្នកផងដែរ។ អាហារជំនួយស្បែកទាំងនោះមានដូចជា ត្រីសម្បូរខ្លាញ់ ផ្លែបឺរ គ្រាប់ផ្កាឈូករ័ត្ន ដំឡូងផ្អែម ម្ទេសក្រហមឬលឿង ប៉េងប៉ោះ សណ្តែក សូកូឡាខ្មៅ និងតែបៃតងជាដើម។ ត្រូវចាំថា អ្វីដែលអ្នកញ៉ាំអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងលើសុខភាពស្បែករបស់អ្នក។ អ្នកត្រូវប្រាកដថាអ្នកទទួលបានសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីការពារស្បែករបស់អ្នកឲ្យមានសុខភាពល្អ។ ៥. ពិសាទឹកឲ្យបានច្រើន វិធីងាយបំផុតក្នុងការចិញ្ចឹមបីបាច់ស្បែករបស់អ្នកគឺបរិភោគទឹកឲ្យបានច្រើនក្នុងមួយថ្ងៃ។ ការផឹកទឹកផ្តល់ការចិញ្ចឹមដល់ស្បែកពីខាងក្នុង និងរក្សាស្បែកឲ្យមានសភាពទន់។ ដោយឡែក ការខ្វះជាតិទឹកនឹងបង្កឲ្យស្បែកប្រែជាស្ងួត និងអាចប្រេះ ថែមទាំងរួមចំណែកធ្វើឲ្យកើតមុនផងដែរ។ អត្ថបទ៖​ ដកស្រង់ចេញពីទស្សនាវដ្ដី ហេលស៍ថាម ប្រូ លេខ ៨០ 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

អ្នកម្តាយដែលទើបតែមានគភ៌ថ្មីថ្មោង ពិសេសនៅ ៣ខែដំបូង តែងកើតមានក្តីសង្ស័យ និងមិនប្រាកដក្នុងចិត្តថា តើក្នុងអំឡុងពេលមានគភ៌នោះត្រូវមើលថែទាំ និងមានរឿងអ្វីដែលគួរធ្វើបន្ថែមទៀតឬទេ? មានរឿងអ្វីខ្លះដែលគួរចៀសវាង? កិច្ចការងារពីមុនដែលធ្លាប់ធ្វើតើអាចធ្វើបានទៀតឬទេ? ចំណុចសង្ស័យទាំងនេះសុទ្ធតែជារឿងដែលអ្នកពពោះនៅសង្ស័យច្រើនគ្នាណាស់ ដូច្នេះម៉ោះ‌យើង! មកស្រាយចំណុចសង្ស័យទាំងនេះទាំងអស់គ្នា។ អ្វីគួរធ្វើ - បរិភោគអាហារឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់និងត្រឹមត្រូវ ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះក្នុងត្រីមាសទី១ ត្រូវបរិភោគអាហារដែលសម្បូរទៅដោយជីវជាតិចម្រុះ ដូចជាប្រភេទសាច់គ្រប់ប្រភេទ ស៊ុត និងត្រីជាដើមដើម្បីបង្កើនប្រូតេអុីន ឯបន្លែ ផ្លែឈើ និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិផ្សេងទៀតជួយអ្នកឲ្យទទួលបានសារធាតុសរសៃគ្រប់គ្រាន់។ ម្យ៉ាងទៀតអ្នកត្រូវបរិភោគទឹកឲ្យបានច្រើនដោយបង្កើននូវបរិមាណទឹក ៣០០មិល្លីលីត្រលើបរិមាណធម្មតា ព្រោះវាអាចជួយសម្រួលដល់បញ្ហាទល់លាមកពេលមានគភ៌ រួមជាមួយនឹងជួយសម្រួលមួយផ្នែកលើបញ្ហាក្អួតចង្អោររបស់អ្នកផងដែរ។ - បរិភោគអាហារដែលសម្បូរដោយកាល់ស្យូម ក្រៅពីអាហារបំប៉នដែលមានកាល់ស្យូម អ្នកត្រូវប្រាកដថាអាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកក៏សម្បូរទៅដោយកាល់ស្យូមផងដែរ ព្រោះវាមានសារសំខាន់ណាស់ក្នុងការលូតលាស់ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ និងសាច់ដុំ រួមជាមួយនឹងឥទ្ធិពលក្នុងការជំរុញការកកើតឡើងនូវធ្មេញនិងឆ្អឹងរបស់ទារក។ វាក៏ជួយក្នុងការការពារអ្នកពីបញ្ហាលើសសម្ពាធឈាមក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះផងដែរ។ អ្នកគួរបរិភោគទឹកដោះគោ ៦០០មិល្លីលីត្រក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីធានាឲ្យបាននូវបរិមាណកាល់ស្យូមដែលខ្លួនអ្នកត្រូវការ។ - កុំរំលងវីតាមីន D អ្នកអាចទទួលបានវីតាមីន D ពីផ្នែកលឿងនៃស៊ុតត្រីសាម៉ុង ទឹកដោះគោ ខ្លាញ់ថ្លើមត្រី ឬអាចបានវីតាមីននេះ ពេលហាលថ្ងៃ។ វាអាចជួយរក្សាកម្រិតកាល់ស្យូម និងផូស្វ័រក្នុងខ្លួនអ្នកបាន។ ការខ្វះវីតាមីន D ក្នុងពេលមានផ្ទៃពោះ មិនត្រឹមតែបង្កើនហានិភ័យក្នុងការកើតជំងឺត្រៀមក្រឡាភ្លើងប៉ុណ្ណោះទេ តែវាក៏អាចធ្វើឲ្យកូនរបស់អ្នកខ្វះវីតាមីននៅពេលកើតផងដែរហើយវាអាចបង្កើនហានិភ័យនៃការលូតលាស់មិនប្រក្រតីនៃឆ្អឹង និងពន្យារការលូតលាស់សរីរាង្គកាយរបស់ទារកថែមទៀត។ - បង្កើនបរិមាណអាស៊ីតខ្លាញ់ Omega-3 អាស៊ីតខ្លាញ់ប្រភេទនេះ មានសារសំខាន់ណាស់ចំពោះការលូតលាស់ខួរក្បាលរបស់ទារក ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ និងភ្នែក។ ត្រីជាប្រភពចម្បងដែលសម្បូរទៅដោយអាស៊ីតខ្លាញ់ Omega-3។ - លេបថ្នាំជាតិដែក និងអាស៊ីត Folic ឲ្យបានទៀងទាត់ អាស៊ីត Folic មានសារសំខាន់ក្នុងអំឡុងពេលមុននិងពេលមានផ្ទៃពោះថ្មីៗព្រោះវាជួយក្នុងការលូតលាស់ឆ្អឹងកងខ្នងនិងកោសិកាប្រសាទរបស់ទារក។ កង្វះសារធាតុនេះ អាចធ្វើឲ្យឆ្អឹងកងខ្នងរបស់ទារកលូតលាស់ខុសប្រក្រតី។ សម្រាប់ស្រ្តីជាម្តាយ អាស៊ីត Folic ជួយនៅក្នុងការផលិតគ្រាប់ឈាមដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់នៃជំងឺស្លេកស្លាំងដោយសារខ្វះគ្រាប់ឈាម។ កម្រិតជាតិដែក ដែលស្ត្រីធម្មតាត្រូវការគឺ ២១មិល្លីក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃឯស្ត្រីមានផ្ទៃពោះត្រូវការដល់ទៅ ៣៥មិល្លីក្រាមក្នុងថ្ងៃ។ ជាតិដែកដែលអ្នកត្រូវលេបត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការបង្កើតគ្រាប់ឈាមរបស់ទារក និងរក្សាកម្រិតជាតិដែកក្នុងខ្លួនម្តាយឲ្យស្ថិតក្នុងកម្រិតធម្មតា។ - គេងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះភាគច្រើនតែងតែមានបញ្ហាចង្អោរ ក្អួតវិលមុខ និងក្រហាយទ្រូង ពិសេសអំឡុងពេលត្រីមាសទី១។ ដូច្នោះ ការគេងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់និងពីព្រលប់នោះគឺពិតជាមានសារសំខាន់ណាស់ចំពោះស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ។ ដោយហេតុថា ការគេងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់រយៈពេល ៧ ទៅ៩ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃអាចជួយឲ្យអ្នកម្តាយ និងកូននៅក្នុងផ្ទៃមានសុខភាពល្អ ព្រមទាំងជួយឲ្យម្តាយមានកម្លាំង។ បន្ថែមពីនេះ ការគេងថ្ងៃខ្លះនៅពេលអ្នកអស់កម្លាំងវាពិតជាពិបាកធ្វើការណាស់ដូច្នេះយកល្អគួរតែគេងថ្ងៃ ១៥នាទី ប្រសិនបើអ្នកនៅកន្លែងធ្វើការ ចូរស្វែងរកកន្លែងមួយដែលអាចបិទទ្វារបានហើយគេង ។ - ការធ្វើលំហាត់ប្រាណ "តើខ្ញុំហាត់ប្រាណទៀងទាត់អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះទេ?" ពិតណាស់! ការធ្វើលំហាត់ប្រាណឲ្យបានទៀងទាត់អាចជួយអ្នកប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអារម្មណ៍ធុញថប់ ការប្រែប្រួលអ័រម៉ូន ភាពអស់កម្លាំង ទប់ស្កាត់ការឡើងទម្ងន់ និងការគេងមិនលក់ដែលអាចកើតឡើងក្នុងត្រីមាសទី១នៃការមានផ្ទៃពោះ។ ដោយលោកអ្នកគ្រាន់តែធ្វើការដើរពី ១៥ ទៅ ២០នាទីអាចជួយបង្កើនថាមពលក្នុងខ្លួននៅពេលអ្នកអស់កម្លាំងបានផងដែរ។ អ្វីមិនគួរធ្វើ - មានអារម្មណ៍តានតឹង កម្រិតនៃភាពតានតឹងខ្ពស់អាចបណ្តាលឲ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាពទារកដែលមិនទាន់កើត និងបង្កើនឱកាសនៃការរលូតកូន។ ភាពតានតឹង ឬការធ្លាក់ទឹកចិត្តជំរុញការផលិតសារធាតុគីមី និងអ័រម៉ូនមួយចំនួននៅក្នុងខ្លួនអ្នកដែលអាចរារាំងសរសៃឈាមក្នុងការផ្គត់ផ្គង់អុកស៊ីសែនទៅកាន់ស្បូន ព្រមទាំងប៉ះពាល់ដល់ការលូតលាស់របស់ទារកផងដែរ។ - ជក់បារី តើអ្នកកំពុងជក់បារីមែនទេ? ឥលូវនេះអ្នកគួរបញ្ឈប់ជាបន្ទាប់ ពីព្រោះបារីអាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរបស់អ្នក ពិសេសកូននៅក្នុងផ្ទៃ។ នេះបើយោងតាមមជ្ឈមណ្ឌលគ្រប់គ្រងជំងឺ (CDC) បានបង្ហាញថា ស្រ្តីដែលជក់បារីអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះអាចប្រឈមកាន់តែខ្លាំងនឹងទារកកើតមកឆែបមាត់ ឬឆែបក្រអូម ព្រមទាំងបង្កើនការប្រឈមនឹងបញ្ហាសុខភាពជាច្រើនរួមទាំងការរលូតកូន បញ្ហានៅសុក និងសម្រាលមិនគ្រប់ខែ ព្រមទាំងបន្ថយការលូតលាស់របស់កូន អាចធ្វើឲ្យខូចខួរក្បាល និងសួតរបស់ទារក និងបង្កើនការប្រឈមនឹងកូនស្លាប់ក្នុងផ្ទៃផងដែរ។ - ពិសាគ្រឿងស្រវឹង បើយោងតាមមជ្ឈមណ្ឌលគ្រប់គ្រងជំងឺ (CDC) ការពិសាគ្រឿងស្រវឹងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ ពិសេសអំឡុងពេល ៣ខែដំបូងវាក៏អាចឲ្យទារកលូតលាស់មិនបានល្អ កូនកើតមកមិនគ្រប់លក្ខណៈ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ខួរក្បាលរបស់ទារក។ ក្នុងករណីនេះផងដែរវាអាចបង្កើនការប្រឈមនឹងកូនកើតមកមិនគ្រប់ទម្ងន់ ព្រមទាំងមានបញ្ហាដល់ការរៀនសូត្រនិយាយ យកចិត្តទុកដាក់ និងរពឹសខ្លាំងខុសធម្មតាដែរ។ មកទល់សព្វថ្ងៃនេះមិនទាន់មាននរណាដឹងច្បាស់នៅឡើយថាតើគ្រឿងស្រវឹងអាចផ្តល់គ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងកម្រិតណាលើទារកក្នុងផ្ទៃនោះទេ។ ដូច្នេះ ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ត្រូវតែតមគ្រឿងស្រវឹងទាំងនេះ ដើម្បីសុវត្ថិភាពកូនរបស់អ្នក។ - បរិភោគជាតិកាហ្វេអុីនច្រើន ការសិក្សាជាច្រើនបានបង្ហាញថា ការញ៉ាំជាតិកាហ្វេអុីនខ្ពស់អាចប្រឈមទៅនឹងការរលូតកូន ព្រមទាំងបញ្ហានៃការមានផ្ទៃពោះផ្សេងៗទៀត។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ជាតិកាហ្វេអុីនក៏អាចប៉ះពាល់ដល់សុក និងដំណើរការបេះដូងរបស់ទារកដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ជាតិកាហ្វេអុីន អាចនឹងមិនប៉ះពាល់ផងដែរ ប្រសិនបើអ្នកម្តាយទទួលទានសារជាតិនេះមិនឲ្យច្រើនជាង២០០ក្រាម ឬ២ពែងក្នុងមួយថ្ងៃនោះ។ - ញុំាសាច់ឆៅ និងអាហារសមុទ្រ ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ពិសេសត្រីមាសទី១ ដែលបរិភោគសាច់ឆៅ និងស៊ុតឆៅអាចប្រឈមនឹងហានិភ័យនៃការរលូតកូន ទារកកើតមកមិនគ្រប់លក្ខណៈពិសេសប្រភេទមេរោគឆ្លងដូចជា Listeria និង Toxoplasma ដែលអាចនាំឲ្យមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ និងគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតបានថែមទៀតផង។ អាហារសមុទ្រ សម្បូរទៅដោយសារធាតុបារ៉ត ដែលអាចបំផ្លាញការលូតលាស់នៃប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទនិងអាចពន្យឺតការលូតលាស់ព្រមទាំងបំផ្លាញខួរក្បាលរបស់ទារក។ ត្រីមាសទីមួយជាពេលវេលាសំខាន់ក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះព្រោះអ្នកជាម្តាយត្រូវធ្វើការប្រុងប្រយ័ត្នខ្លាំងដើម្បីធានាឲ្យបានពីការគំរាមរលូតក្នុងដំណាក់កាលនេះ។ ដូចនេះ ការស្វែងយល់ពីអ្វីដែលអ្នកគួរធ្វើ និងមិនគួរធ្វើគឺពិតជាមានសារសំខាន់ណាស់សម្រាប់អ្នក។ អត្ថបទ៖​ ដកស្រង់ចេញពីទស្សនាវដ្ដី ហេលស៍ថាម ប្រូ លេខ ៨០ 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ប្រាកដណាស់ «មានរូប មានទុក្ខ» ដរាបណានៅមានជីវិត យើងនៅតែត្រូវប្រឈមនឹងបញ្ហា ក៏ដូចជាឧបសគ្គនានា ហើយក្នុងនោះ រឿងរ៉ាវខ្លះក៏បានប៉ះទង្គិចដល់សុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់យើង។ ទោះបីបញ្ហាតូច ឬធំប៉ុណ្ណា បើយើងចេះមើលថែសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់ខ្លួនឯងបានរឹងមាំនោះ យើងក៏មិនសូវមានការព្រួយបារម្ភខ្លាំងដែរចំពោះផលប៉ះពាល់មកលើផ្លូវចិត្តរបស់យើង។ ជាមួយនឹងវិធីងាយៗខាងក្រោមនេះ មិត្តអ្នកអានអាចសាកល្បងអនុវត្តនិងជ្រើសរើសយកវិធីណាដែលអ្នកគិតថា ស័ក្តិសមសម្រាប់ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ ហើយធ្វើការអនុវត្តវាឲ្យបានជាប្រចាំ… សរសេរចេញនូវគំនិត និងអារម្មណ៍របស់អ្នក ត្រង់នេះមិនសំដៅលើការផុសនៅលើហ្វេសប៊ុក ឬបណ្តាញសង្គមណាមួយឡើយ គឺសំដៅលើការចាប់កាន់ប៊ិច និងក្រដាស ហើយចាប់ផ្តើមសរសេរនូវអារម្មណ៍និងអ្វីដែលអ្នកមាននៅក្នុងចិត្តទាំងអស់ ដោយកុំខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់ គ្រាន់តែឲ្យដៃរបស់អ្នក ភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងទៅនឹងបេះដូង និងខួរក្បាលរបស់អ្នកតែម្យ៉ាង ជាពិសេសរឿងរ៉ាវដែលអ្នកគិតថា ពិបាកនឹងនិយាយចេញ ឬនៅពេលដែលមិនមាននរណាម្នាក់ចាំស្តាប់អ្នក។ ឈរលើជំហរ និងការគិតបែបវិជ្ជមាន មិនថាក្នុងកាលៈទេសៈបែបណា មិនថារឿងមួយអាចនឹងមានភាពអវិជ្ជមានខ្លាំងកម្រិតណា ក៏គង់តែមានចំណុចវិជ្ជមាននៅក្នុងនោះដែរ។ ជាក់ស្តែង បើអ្នកត្រូវសម្រេចកិច្ចការមួយក្នុងពេលដ៏ខ្លី ជំនួសដោយការគិតដែលមានសម្ពាធ និងមានអារម្មណ៍មិនល្អចំពោះវា អ្នកអាចគិតថា រយៈពេលកំណត់ខ្លីនេះ ជាកម្លាំងជំរុញទឹកចិត្តយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព ក្នុងការធ្វើឲ្យអ្នកបញ្ចប់នូវកិច្ចការមួយនោះបានរហ័ស និងតាមកាលកំណត់។ កំណត់ពេលដើរលម្ហែឲ្យបានជាប្រចាំ បើសិនជាអាច អ្នកគួរតែសម្រាកការគិត និងដើរលម្ហែចិត្តរៀងរាល់២០នាទីម្តង ឬជាប្រចាំ ជាពិសេសអ្នកដែលធ្វើការដោយប្រើប្រាស់ខួរក្បាលច្រើន។ ការធ្វើបែបនេះ មិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យចិត្តរបស់អ្នកបានធូរស្រាលពីសម្ពាធការងារនោះទេ ប្រសិទ្ធភាពការងារក៏អាចនឹងមានការរីកចម្រើនផងដែរនៅពេលដែលអ្នកផ្តល់ពេលសម្រាកដល់ខួរក្បាលអ្នកបានគ្រប់គ្រាន់។ មានមនុស្សដែលអ្នកអាចទុកចិត្ត និងចែករំលែករឿងរ៉ាវក្នុងចិត្តបាន មិនថាមានតិច ឬច្រើននោះទេ អ្នកគួរតែមាននរណាម្នាក់ដែលអ្នកជឿជាក់និងអាចចែករំលែកអ្វីគ្រប់យ៉ាងបាន ជាពិសេសពេលដែលមានទុក្ខសោក ឬបញ្ហាក្នុងចិត្ត ដើម្បីអាចឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថា«អ្នកមិនឯកាឡើយ»។ រំលឹករឿងវិជ្ជមានឲ្យបាន ៣ ពេលកំពុងមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន ឲ្យតែជារឿងវិជ្ជមានដែលងាយនឹងរកនឹកឃើញ ទោះបីជាសាមញ្ញយ៉ាងណាក៏ដោយ អាចជារឿងដែលធ្វើឲ្យអ្នកសប្បាយចិត្ត ស្នាដៃដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានមោទនភាព និងនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្រលាញ់ចូលចិត្ត ។ល។ ឆ្លើយតបនឹងសំឡេងក្នុងចិត្តរបស់អ្នកដោយឆ្លាតវៃបើសិនជាសំឡេងនោះកំពុងគិតអវិជ្ជមាន អ្នកគួរសាកល្បងគិតថា អ្នកជាមិត្តភក្តិម្នាក់របស់ខ្លួនអ្នកហើយសួរខ្លួនឯងថា «តើអ្នកនឹងផ្តល់យោបល់ ឬឆ្លើយតបបែបណា ចំពោះស្ថានភាពបែបនេះ?» ហើយធ្វើការថ្លឹងថ្លែងអំពីគំនិត ឬដំណោះស្រាយដែលល្អសម្រាប់ខ្លួនអ្នក។ សួរខ្លួនឯងថា «បន្ទាប់ពីនេះ តើនឹងអាចមានអ្វីខ្លះកើតឡើង?» ក្នុងករណីកំពុងមានបញ្ហាប្រឈមណាមួយដែលមិនមានអ្វីអាចកែប្រែ ឬធ្វើឲ្យប្រសើរបាន អ្នកត្រូវតែទទួលស្គាល់ការពិត ហើយជំនួសដោយការសម្ងំនៅសោកសៅចំពោះបញ្ហានោះ អ្នកអាចគិតបន្តទៅលើអ្វី ដែលនឹងកើតឡើងបន្ទាប់ពីបញ្ហានេះកើតមានឡើងដើម្បីអាចគិតគូរអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបាន។ បណ្តុះទម្លាប់ល្អ មុនពេលចូលគេង បញ្ឈប់ការគិត និងព្រួយបារម្ភពីបញ្ហានានា (អ្នកអាចកត់ចំណំានូវបញ្ហាទាំងនោះដើម្បីបន្តការគិតនៅថ្ងៃស្អែកហើយប្រសិនបើនឹកឃើញអំពីគំនិតអ្វីមួយនោះអ្នកអាចសរសេរចេញមកឲ្យអស់ រហូតដល់ខួរក្បាលរបស់អ្នកលែងគិតអំពីរឿងរ៉ាវទាំងនោះទៀត)។ ទន្ទឹមនឹងគ្នានេះដែរ ការចៀសវាងការសម្លឹងមើលអេក្រង់ទូរស័ព្ទ ឬឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិចផ្សេងៗក៏ជាទង្វើដែលអ្នកគួរតែធ្វើ មុនពេលបិទភ្នែកចូលគេងផងដែរ។ ព្រោះថា…សុខភាពផ្លូវចិត្ត ក៏សំខាន់ដូចជាសុខភាពផ្លូវកាយផងដែរ… 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

បើគិតទៅដល់អាហារសុខភាព ហើយជាពិសេសមិនមានការបន្ថែមប៊ីចេងទៀតនោះ ប្រាកដណាស់ ផាកកាហ្វេ គឺជាជម្រើសដ៏ល្អបំផុត និងត្រូវបានទទួលស្គាល់ពីសំណាក់អតិថិជនជាច្រើនរួចមកហើយ។  នាពេលថ្មីៗនេះ ដើម្បីបម្រើជូនតម្រូវការឲ្យកាន់តែសម្បូរបែប ក៏ដូចជាបន្តនូវចក្ខុវិស័យរបស់ ក្រុមហ៊ុន ផាក កាហ្វេ ហ៊្វូដ អេន បេវើរិច ដើម្បីក្លាយទៅជាភោជនីយដ្ឋានលំដាប់ថ្នាក់លេខ ១ នៅក្នុងប្រទេស ផាកកាហ្វេ បានពង្រីកសាខារបស់ខ្លួនមួយទៀត ដែលមានទីតាំងនៅទួលគោក និងបានធ្វើការសម្ពោធជាផ្លូវការនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ២០១៩។ ចំពោះទីតាំង ផាកកាហ្វេសាខាទួលគោកថ្មីនេះមានទីតាំងនៅលើផ្លូវ ៥១៦ កែង៣១៧ ខណ្ឌទួលគោក រាជធានីភ្នំពេញ (អតីតមជ្ឈមណ្ឌលបណ្ដុះបណ្ដាលធនាគារអេស៊ីលីដា) ដែលការរចនាហាងមានលក្ខណៈបែបខ្មែរបុរាណ និងខ្មែរទំនើប។ សម្រាប់សេវាកម្មរបស់ផាកកាហ្វេ ក៏នៅតែបន្តផ្ដល់ជូនអាហារគ្មានប៊ីចេងដ៏សម្បូរបែបដូចជា គុយទាវ កាហ្វេ អាហារសម្រន់ កាហ្វេឆុងបែបបុរាណខ្មែរ និងភេសជ្ជៈល្អជំនួយសុខភាពផ្សេងទៀត រួមផ្សំទៅដោយអនាម័យ បរិយាកាសល្អឥតខ្ចោះ ព្រមទាំងសេវាកម្មប្រកបដោយភាពស្ទាត់ជំនាញ។ បន្ថែមពីនោះភោជនីយដ្ឋាន ក៏បានរៀបចំតុពិសារដែលអំណោយផលល្អដល់ការពិភាក្សាជំនួយ ឬការងារផ្សេងៗពីព្រោះគម្លាតពីតុមួយទៅតុមួយឆ្ងាយល្មមមិនឲ្យអ្នកនៅតុជិតអាចស្ដាប់លឺការសន្ទនាគ្នាឡើយ។ គួបញ្ជាក់ដែរថា ផាកកាហ្វេ ជាភោជនីយដ្ឋានដែលបង្កើតឡើងដោយកូនខ្មែរសុទ្ធសាធនៅឆ្នាំ ២០០៤ ដែលផ្ដល់ជូនអាហារដែលគិតពីសុខភាពជាចម្បង។  2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សរីរាង្គត្រចៀកត្រូវបានបែងចែកជាបីរួមមានផ្នែកខាងក្រៅ កណ្តាល និងផ្នែកខាងក្នុងដែលមានតួនាទីដោយឡែកៗពីគ្នា។ ជាក់ស្តែង ផ្នែកខាងក្រៅសម្រាប់ស្តាប់ ផ្នែកកណ្តាលសម្រាប់បញ្ជូន និងផ្នែកខាងក្នុងសម្រាប់បញ្ជូនបន្តទៅកាន់ខួរក្បាល។ ចំពោះបញ្ហាមួយនៃត្រចៀកផ្នែកខាងក្រៅ ដែលហាក់ត្រូវបានសម្គាល់ឃើញថាកើតមានច្រើនស្ថិតនៅលំដាប់លេខ ២ ចំពោះប្រជាជនកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន នោះគឺជាការបង្ករោគដោយពពួកផ្សិត ឬភាសាបច្ចេកទេសហៅថា Otomycosis ។ កត្តាបង្កឲ្យមានផ្សិតក្នុងត្រចៀក យោងតាមការសិក្សាទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេសបានបង្ហាញថាបុគ្គលដែលងាយឆ្លងមេរោគផ្សិតនៅត្រចៀករួមមាន៖ • អ្នកស្តាប់មិនឮដែលប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ជំនួយការស្តាប់នៅត្រចៀកជាប្រចាំ • អ្នកនិយមពាក់កាសនៅត្រចៀកស្តាប់ចម្រៀង ឬអ្វីផ្សេងៗ • ការហែលទឹក ដូចជាកីឡាករហែលទឹក ឬអ្នកនិយមចូលចិត្តហែលទឹកក្នុងអាងហែលទឹកញឹកញាប់ ឬអ្នកហែលទឹកមិនស្អាតនៅជនបទ តាមស្រះត្រពាំងនិងប្រឡាយ • ការសម្អាតត្រចៀក ដែលប្រើប្រាស់សម្ភារៈសម្អាតបន្តគ្នាពីម្នាក់ទៅម្នាក់ដោយមិនបានសម្លាប់មេរោគផ្សិតត្រឹមត្រូវ ឬគ្រាន់តែជូតនឹងអាល់កុលដែលមិនអាចសម្លាប់ពពួកផ្សិតបាន។ ក្រៅអំពីមូលហេតុខាងលើ ជំងឺផ្សិតនៅត្រចៀកអាចនឹងកើតមានឡើង ឬមានការវិវឌ្ឍលឿនចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងអ្នកជំងឺឆ្លងមួយចំនួនដូចជាអ្នកជំងឺអេដស៍ជាដើម។ ដំណាក់កាលនៃរោគសញ្ញាផ្សិតត្រចៀក បន្ទាប់ពីបានឆ្លងចូលនូវពពួកផ្សិតទៅក្នុងត្រចៀកអ្នកជំងឺអាចមានលេចចេញនូវរោគសញ្ញាដូចជា រមាស់ត្រចៀក ឈឺត្រចៀក ហូរទឹករងៃ ឬហូរខ្ទុះពណ៌ប្រផេះឬខ្មៅ ពីក្នុងត្រចៀក បន្ទាប់មកអ្នកជំងឺអាចនឹងមានអាការៈហ៊ឹងត្រចៀក និងស្តាប់មិនសូវឮ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបញ្ជាក់ពីវត្តមានផ្សិតត្រចៀក ដើម្បីបញ្ជាក់ឲ្យកាន់តែច្បាស់អំពីការបង្ករោគដោយពពួកផ្សិតនៅក្នុងត្រចៀក ឬផ្សិតត្រចៀក គ្រូពេទ្យត្រូវយកអ្នកជំងឺទៅពិនិត្យដោយម៉ាស៊ីន Endoscope ឬ Otoscope លើសពីនេះយើងអាចកៀរ ឬផ្ដិតយកទៅពិនិត្យមើលដោយឧបករណ៍មីក្រូទស្សន៍នៃមន្ទីរពិសោធន៍ (ឧបករណ៍ដែលគេយកទៅកៀរ ឬផ្ដិតនោះគឺឈើ ១ដើម នៅខាងចុងមានសំឡីដាក់ក្នុងទីបមួយបិតជិត ដែលភាសាអង់គ្លេសហៅថា Cotton swabs) ក្នុងគោលបំណងញែកឲ្យដឹងថាជាពពួកផ្សិត ឬបាក់តេរី។ ការព្យាបាលផ្សិតត្រចៀក ក្រោយពីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបញ្ជាក់ថាជាការបង្ករោគដោយពពួកផ្សិតហើយគ្រូពេទ្យនឹងធ្វើការសម្អាតត្រចៀករបស់អ្នកជំងឺឲ្យស្អាតទើបឲ្យអ្នកជំងឺប្រើប្រាស់ថ្នាំ។ ប្រភេទថ្នាំទាំងនោះអាចខុសៗគ្នាតាមកម្រិតភាពធ្ងន់ ឬស្រាលរបស់អ្នកជំងឺ ដូចជា ថ្នាំតំណក់សម្រាប់បន្តក់ក្នុងត្រចៀកឈ្មោះ Clotrimazol ១% បន្តក់ម្ដង ២-៣តំណក់ ១ថ្ងៃ ២-៣ដង រយៈពេល ១៤ថ្ងៃ ឬជាថ្នាំ Fluconazol, Econazol ថ្នាំលេប Itraconazol ១០០មិល្លីក្រាម លេប ១គ្រាប់ ១ដង រយៈពេល ២សប្តាហ៍។ ប្រសិនអ្នកជំងឺពុំទទួលបានការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា ឬព្យាបាលមិនត្រឹមត្រូវនោះផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរអាចនឹងកើតមានឡើងដូចជារលាកត្រចៀក និងរហែកក្រដាសត្រចៀកប៉ះពាល់ដល់ការស្តាប់ជាដើម។ យុទ្ធសាស្ត្រការពារពីផ្សិតនៅត្រចៀក • សម្រាប់អ្នកប្រើឧបករណ៍ជំនួយក្នុងការស្តាប់ត្រូវសម្អាតដៃ និងយកសំឡីអាល់កុលជូតឧបករណ៍មុនពេលពាក់ • ចៀសវាងការពាក់កាស ឬបើពាក់ត្រូវលាងសម្អាតដៃមុនពេលពាក់ • ចៀសវាងការប្រើសម្ភារៈមិនស្អាតលូកចូល ឬត្បារក្នុងត្រចៀក • កាត់បន្ថយ ឬចៀសវាងការកាត់សក់ ហើយសម្អាតត្រចៀកនៅតាមហាងដែលប្រើសម្ភារៈបន្តគ្នា • ចំពោះកីឡាករ ឬអ្នកចូលចិត្តហែលទឹក ត្រូវការពារកុំឲ្យត្រចៀកប៉ះផ្ទាល់ជាមួយទឹក ដោយប្រើឧបករណ៍ពាក់ត្រចៀកពេលហែល ឬពាក់មួកបិតដល់ត្រចៀកជាដើម។ សម្រាប់អ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវសុខាភិបាល សូមត្រួតពិនិត្យឲ្យបានម៉ត់ចត់ ឬបញ្ជូនអ្នកជំងឺមកកាន់ផ្នែកឯកទេសត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់កដើម្បីបញ្ជាក់ឲ្យកាន់តែច្បាស់ ថាបង្កពីផ្សិតឬបាក់តេរី មុនពេលផ្តល់វេជ្ជបញ្ជាដល់អ្នកជំងឺ។ ចំពោះប្រជាជន សូមកុំព្យាយាមយកសម្ភារៈ ឬឧបករណ៍ណាមួយមកត្បារ ឬកេះក្នុងត្រចៀកដាច់ខាត ហើយសូមមកប្រឹក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេសត្រចៀកច្រមុះ បំពង់ក។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត កៅ សែ នាយផ្នែកត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់កនៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top