Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

ការថែរក្សាស្បែកជាប្រចាំមិនប្រាកដថាគ្រប់គ្រាន់នោះទេ ប្រសិនបើមិនដឹងភាពសំខាន់នៃដល់ទិកនិកក្នុងការផ្តល់សំណើមបានត្រឹមត្រូវ។ ដូចនេះ ហេលស៍ថាម នឹងបង្ហាញលោកអ្នកជុំវិញការផ្តល់សំណើមដល់ស្បែក ដែលអ្នកមិនគួរមើលរំលង។ អត្ថប្រយោជន៍ទាំង៤នៃការផ្តល់សំណើម • ការផ្តលសំណើមដ៏ត្រឹមត្រូវអាចជួយការពារ និងព្យាបាលបញ្ហាស្បែកស្ងួត • វាអាចការពារចំពោះស្បែកដែលងាយនឹងមានប្រតិកម្ម • វាដើរតួជារបាំងរក្សាសីតុណ្ហភាពចំពោះស្បែករបស់អ្នក • ជួយការពារស្រទាប់ខាងក្រៅរបស់ស្បែកពីផលប៉ះពាល់នៃព្រះអា-ទិត្យ និងកត្តាបរិស្ថានផ្សេងៗទៀតផងដែរ។ តើគួរផ្តល់សំណើមនៅពេលណាខ្លះ? • ផ្តល់សំណើមភ្លាមៗ ក្រោយពីជូតខ្លួនឲ្យស្ងួតបន្ទាប់ពីងូតទឹកនោះក្រែមផ្តល់សំណើមនឹងជ្រាបចូលទៅស្រទាប់លើស្បែកបានល្អ • លាបលើប្រអប់ដៃរាល់ពេលលាងសម្អាតដៃរួច • ក្រោយពីលាងសម្អាតផ្ទៃមុខរួច ត្រូវលាប​ក្រែមផ្តល់សំណើមភ្លាមៗ • អ្នកក៏អាចលាបវាជាទ្រនាប់នៅពេលអ្នកផាត់មុខបានផងដែរ ព្រោះវាអាចរក្សាស្ថេរភាពនៃសំណើមលើផ្ទៃមុខ ឲ្យការផាត់មុខរបស់អ្នកជាប់បានយូរ។ តើលោកអ្នកគួរជ្រើសរើសក្រែមផ្តល់សំណើមប្រភេទណា? ដើម្បីធ្វើការជ្រើសរើសក្រែមផ្តល់សំណើមឲ្យបានត្រឹមត្រូវសម្រាប់អ្នក ត្រូវពិចារណាលើចំណុច ខាងក្រោម៖ ស្បែកធម្មតា៖ ជាប្រភេទដែលស្បែកមិនស្ងួតខ្លាំង ហើយក៏មិនមានខ្លាញ់ខ្លាំងដែរ ដូចនេះ ដើម្បីរក្សាតុល្យភាពនៃការផ្តល់សំណើម ល្អដល់ស្បែក អ្នកត្រូវបានណែនាំឲ្យប្រើប្រាស់ប្រភេទផ្តល់សំណើមដែលមានមូលដ្ឋានជាទឹក (water-based moisturizer)  ដែលជួយឲ្យភ្លឺ និងមិនសូវខ្លាញ់។ ស្បែកស្ងួត៖ សម្រាប់ស្បែកស្ងួត ត្រូវជ្រើសរើសផលិតផលផ្តល់សំណើម ដែលជួយស្តា សំណើមដល់ស្បែក។ ជម្រើសល្អបំផុតគឺ ប្រភេទដែលមានប្រេងជាចម្បង (oil-based moisturizer) ដែលមានផ្ទុកនូវសារធាតុផ្សំផ្តល់ សំណើមឬ petrolatum-based products។ផលិតផលទាំងនេះនឹងជួយរក្សាជាតិទឹកលើស្បែករបស់អ្នក។ ស្បែកខ្លាញ់៖ មុនជាបញ្ហាដែលកើតមានញឹកញាប់ សម្រាប់អ្នកដែលមានស្បែកខ្លាញ់។ទោះបីជាខ្លាញ់ធម្មជាតិយ៉ាងណាក៏ដោយអ្នកក៏ត្រូវប្រើផលិតផលផ្តល់សំណើមដែលសមស្របចំពោះស្បែកខ្លាញ់របស់អ្នកផងដែរ។ ដូចនេះសូមអ្នក កុំភ្លេចលាបក្រែមផ្តល់សំណើម បន្ទាប់ពីប្រើផលិតផលកម្ចាត់ជាតិខ្លាញ់លើស្បែក និងធ្វើឲ្យស្បែកស្ងួត។ ស្បែកងាយប្រតិកម្ម៖ សម្រាប់ប្រភេទ​ស្បែកដែលងាយនឹងប្រតិកម្មជាមួយនឹងស្ទើរគ្រប់សារធាតុត្រូវប្រើផលិតផលផ្តល់សំណើមដែលមានផ្ទុកសារធាតុជួយឲ្យរលោង ដូចជា Chamomile ឬ ប្រទាលកន្ទុយក្រពើ ហើយត្រូវប្រាកដថា ផលិតផលនោះគ្មានផ្ទុកនូវសារធាតុផ្តល់ក្លិន ឬ​អាស៊ីត។ ស្បែកចាស់៖ ដោយសារអ្នកមានវ័យ កាន់តែចាស់ ដូចនេះ ស្បែករបស់អ្នកមានទំនោរ ទៅជាស្ងួត ដោយសារក្រពេញផលិតជាតិខ្លាញ់ថយចុះ។ ដើម្បីរក្សាឲ្យស្បែករបស់អ្នកទន់ និងមានជាតិទឹកគ្រប់គ្រាន់ល្អបំផុតគឺ Oil-based moisturizer ដែលមានផ្ទុក petrolatum ជាគោល ជាមួយនឹងពពួកប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម ដើម្បីបំបាត់បញ្ហាស្បែកជ្រួញ និងស្នាមខ្មៅ ជាដើម។ ក្រៅពីនេះលោកអ្នកក៏ត្រូវអនុវត្តនូវចំណុចមួយចំនួនបន្ថែម ទាក់ទងនឹងការផ្តល់សំណើម៖ •ពិនិត្យមើលសារធាតុផ្សំនៅក្នុងក្រែម ឬឡូ​សិនផ្តល់សំណើមទាំងនោះព្រោះផលិតផលខ្លះអាចមាននូវសារធាតុមិនល្អដែល តម្រូវឲ្យលោកអ្នកចៀសវាង។ •ក្នុងពេលប្រើក្រែម ឬឡេរក្សាសំណើម ដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថាស្បែកឡើងប្រេងឬខ្លាញ់ខ្លាំងលើសពីការរំពឹងទុកលោកអ្នកត្រូវបញ្ឈប់ភ្លាមៗព្រោះវាអាចនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពស្បែករបស់អ្នក។ •ជាមួយនឹងការលាបផលិតផលផ្តល់សំណើម ដល់ស្បែក អ្នកក៏ត្រូវញ៉ាំទឹកបន្ថែម ដើម្បីជួយរក្សាជាតិទឹកក្នុងខ្លួនឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់។ •ចំណុចសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំ គឺត្រូវជ្រើសរើសផលិតផលផ្តល់សំណើម ដែលមានទាំងលទ្ធភាពការពារកម្តៅថ្ងៃ យ៉ាងហោចណាស់ SPF ១៥ ឬលើសពីនេះ ដើម្បីការពារស្បែកបន្ថែមពីការបំផ្លាញដោយពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ •ព្យាយាមសាកល្បងផលិតផលជាច្រើន ដើម្បីរកមើលថាជាតិសំណើមនៃផលិតផលមួយ​ណាដែលសមស្របនឹងប្រភេទស្បែករបស់អ្នកនិងធ្វើឱ្យស្បែករបស់អ្នកមើលទៅទន់។ •ប្រសិនបើផលិតផលផ្តល់សំណើមទាំងនោះ​មិនជួយកែលំអស្បែក ឬធ្វើឲ្យស្បែកអ្នកមាន​បញ្ហាលោកអ្នកគួទៅជួបជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញជាការប្រសើរ។ ជារួម ប្រភេទស្បែកមិនមែនទាល់តែជាប្រភេទស្បែកស្ងួតនោះទេដែលចាំបាច់ត្រូវផ្តល់សំណើម ប៉ុន្តែស្បែកខ្លាញ់ក៏ដូចគ្នា គឺក្នុងបំណងឲ្យស្បែកមើលទៅស្អាតហើយមានសុខភាពល្អ… © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

ធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាបែបហ្នឹងដែរឬទេ? ជាញឹកញាប់ គឺមានអារម្មណ៍ថាវិលមុខ ជាពិសេសពេលដែលអោន ឬឈ្ងោកចុះក្រោម ប៉ុន្តែបែរជាលែងអីទៅវិញ នៅពេលដែលខ្ញុំសម្ងំគេង។ មានអ្នកខ្លះជាពិសេសចាស់ៗ បានចាត់ទុកអាការៈបែបនេះ ថាជារោគសញ្ញានៃជំងឺឫសដូងវិល ទាំងដែលមិនបានដឹងច្បាស់ផងថាតើនេះជាជំងឺអ្វី?  កុំឲ្យមន្ទិលសង្ស័យទាំងនោះ នៅតែជាចម្ងល់ក្នុងចិត្ត និងមានការយល់ឃើញខុសទៀតនោះ តោះ! តាមដានអានចម្លើយពីលោកវេជ្ជបណ្ឌិត កៅ សែ ជានាយផ្នែកផ្ទាល់ខាង ត្រចៀក-ច្រមុះ-បំពង់ក នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ខាងក្រោម… លោកវេជ្ជបណ្ឌិត កៅ សែ ៖ អាការៈនេះ គឺអាចបណ្តាលមកពីវិបត្តិនៃចរន្តឈាមដែលបញ្ជូនមកផ្នែកត្រចៀកខាងក្នុង ពិសេសគឺសរសៃវិញ្ញាណទី៨ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យមានអតុល្យភាពនៃចរន្តឈាមនៅក្នុងត្រចៀក ហើយអតុល្យភាពនេះផ្ទាល់អាចបណ្តាលឲ្យមានអាការៈវិលមុខកើតឡើង ឬអាចព្រមជាមួយនឹងអាការៈផ្សេងៗមួយចំនួនដូចជា ការថយចុះសមត្ថភាពក្នុការស្តាប់ កាណែន ឬហឹងត្រចៀក ជាដើម។ ហេតុនេះ ដំណោះស្រាយល្អគឺប្អូនគប្បីធ្វើការផ្លាស់ប្តូរចលនាយឺតៗ និងថ្នមៗ មិនថាជាការក្រោកឈរ ការងាកខ្លួន ឬឱនចុះឡើយ ដើម្បីឲ្យចរន្តឈាមរត់នៅពេលផ្លាស់ប្តូរពីស្ថានភាពមួយទៅស្ថានភាពមួយមានតុល្យភាពនឹងគ្នាល្អសិន។ ក្រៅពីនោះ ការហាត់ប្រាណជាប្រចាំក៏អាចជួយឲ្យមានចរន្តឈាមរត់ស្មើល្អឡើងវិញផងដែរ។  ចំពោះពាក្យនិយាយថា មាន«ជំងឺឫសដូងវិល» ជាពាក្យនិយាយតគ្នាប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ការសិក្សាបានបង្ហាញថា មានជំងឺឫសដូងច្រមុះ(nasal polyps) ដែលធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺមានរោគសញ្ញា តឹងច្រមុះម្ខាង ឬសងខាង អត់ធុំក្លិន ឈឺក្បាល ថប់ដង្ហើម ឬអាចឲ្យវិលមុខខ្លះដែរ។  ដូចនេះ ដើម្បីឲ្យដឹងពីរោគសញ្ញា ឬជំងឺពិតប្រាកដនោះ គួរតែមកជួបគ្រូពេទ្យឯកទេស ដើម្បីពិនិត្យឲ្យបានច្បាស់ ចៀសវាងទៅទិញថ្នាំលេបដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជាត្រឹមត្រូវ ដែលបណ្តាលឲ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាព។ ខ្ញុំគិតថាវាទាក់ទងនឹងវិបត្តិនៃចរន្តឈាមច្រើនជាង ក្នុងករណីដែលអាការៈបានធូស្រាល នៅពេលសម្រាកនោះ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ការពិនិត្យដោយវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ មុននឹងសន្និដ្ឋានថាជាជំងឺណាមួយ គួរតែជាអ្វីដែលអ្នកមានអាការៈបែបនេះគួរធ្វើ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ការព្យាបាលរន្ធឫសធ្មេញ តើអ្វីទៅជាការ​ព្យាបាលរន្ធឫសធ្មេញ? ​​​​      ការព្យាបាលរន្ធឫសធ្មេញ គឺជាការយកចេញនៃសរសៃ (pulp) ធ្មេញ ទំហំតូច ជាជាលិកាខ្សែសរសៃ នៅកណ្តាលប្រអប់ធ្មេញ។ នៅពេលដែលវាបានរងការខូចខាតដោយជំងឺធ្មេញ ឬការស្លាប់សរសៃ(pulp) ត្រូវបានយកចេញហើយចន្លោះដែលនៅសេសសល់ត្រូវបានសម្អាតចេញ និងបិទបំពេញវិញ។ មូលហេតុទូទៅបំផុតនៃការខូចខាត pulp ឬការស្លាប់គឺ: ​​​     ការប្រេះធ្មេញ ​​     ធ្មេញពុកជ្រៅ      ការរងរបួសមួយនៃធ្មេញមួយដូចជា ការគោះ ឬទង្គិចធ្ងន់ធ្ងរដល់ធ្មេញទាំងពេលថ្មីៗ ឬក្នុងពេលកន្លងមក។ នៅពេល pulp នេះត្រូវបានឆ្លងមេរោគ ឬការស្លាប់ ប្រសិនបើមិនបានព្យាបាលខ្ទុះអាចកសាងឡើងនៅចុងឫសក្នុងការឆ្អឹងបង្កើតអាប់សែ។ អាប់សែអាចបំផ្លាញឆ្អឹងជុំវិញធ្មេញ និងបង្កឲ្យមានការឈឺចាប់។ ការព្យាបាលរន្ធឫសធ្មេញពីពេលចាប់ផ្ដើមរហូតដល់បញ្ចប់មាន៧ដំណាក់កាល: ១. ការឆ្លងមេរោគជ្រៅ ​​​    ការព្យាបាល គឺត្រូវចាំបាច់នៅពេលដែលមានការ រងរបួសឬពេលមានប្រហោងធំដែលប៉ះទង្គិច ឫសធ្មេញ។ ឫសធ្មេញបានឆ្លងមេរោគ ឬរលាក។ ២. ផ្លូវទៅរករន្ធឫសធ្មេញ      ពេទ្យធ្មេញប្រើថ្នាំស្ពឹកអាចត្រូវការ ឬមិនត្រូវការ ការបើកឆាបធ្មេញត្រូវបានធ្វើឡើងតាមរយៈក្បាលធ្មេញចុះទៅបន្ទប់សរសៃធ្មេញ( pulp)។   ៣. ការយកចេញនូវជាលិកាដែលឆ្លងរោគ ឬរលាក ​​គេប្រើសម្ភារៈ (Files ពិសេសសម្រាប់សំអាតសរសៃធ្មេញដែលឆ្លងរោគ និងសរសៃដែលមានសុខភាពមិនល្អចេញពីរន្ធឫសធ្មេញ។ បន្ទាប់មក គេពង្រីករន្ធឫសសម្រាប់សម្ភារ:ប៉ះបិទ ហើយ​ការលាងសំអាត គឺត្រូវបានប្រើ ដើម្បីលាងសំអាតរន្ធឫស និងកំទេចចេញ។   ៤. ការបិទបំពេញរន្ធឫសធ្មេញ ​​​        រន្ធឫសធ្មេញ គឺត្រូវបានបំពេញដោយសម្ភារៈអចិន្ត្រៃយ៍ជាធម្មតាត្រូវបានធ្វើជាមួយនឹងសម្ភារៈគេស្គាល់ថាជា gutta-perchaនេះអាចជួយ ដើម្បីរក្សារន្ធឫសធ្មេញដោយមិនមានការឆ្លងមេរោគ ឬការចម្លងរោគ។   ៥. ការកសាងធ្មេញឡើងវិញ     សម្ភារៈបំពេញបណ្តោះអាសន្នត្រូវបានដាក់នៅលើកំពូលនៃ gutta-percha ដើម្បីបិទចន្លោះ។ ការប៉ះបំពេញធ្មេញដែលនៅសល់ទទួលបានការបំពេញអចិន្រ្តៃយ៍ ឬស្រោបក្បាលធ្មេញ។ ការស្រោបក្បាលធ្មេញ ពេលខ្លះគេហៅថាមួកមួយដែលមើលទៅដូចជាធ្មេញធម្មជាតិ។  វាត្រូវបានគេដាក់នៅលើកំពូលនៃក្បាលធ្មេញ។ ៦. ការគាំទ្របន្ថែម     ក្នុងករណីមួយចំនួន ការដាក់បង្គោលមួយដែលត្រូវបានដាក់ចូលទៅក្នុងឫសជាប់ gutta-percha គឺដើម្បីផ្តល់នូវការគាំទ្រដល់ការស្រោបធ្មេញ(Crown) បន្ថែមទៀត។ ៧. ការស្រោបធ្មេញឲ្យជាប់ ​    ការស្រោបធ្មេញ(Crown)ត្រូវបានពង្រឹងចូលទៅក្នុងកន្លែង។ បកស្រាយដោយលោកទន្តបណ្ឌិត លឹម ឈុនស្រេង នៃ  Malis Dental Clinic  

ចែករំលែក

អានតែចំណងជើងក៏បានដឹងខ្លះៗហើយថា អត្ថបទនេះនឹងនិយាយអំពីអ្វី? ប្រាកដណាស់! គឺនិយាយអំពីការសិក្សាផ្នែកឱសថសាស្រ្ត។ ប៉ុន្តែ មិនមែនជាការបង្ហាញលម្អិតពីការសិក្សាផ្នែកនេះទាំងស្រុងនោះឡើយ តែជាការចែករំលែកបទពិសោធន៍សិក្សារបស់អតីតនិស្សិតមួយរូប ដែលបានបព្ចាប់ការសិក្សាផ្នែកឱសថសាស្រ្ត(ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៦) នៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល ហើយបច្ចុប្បន្ន ជាឱសថការីបម្រើការនៅមន្ទីរពេទ្យជប៉ុនសាន់រាយស៍ (Sunrise Japan Hospital) គឺកញ្ញា វ៉ាន់ គឹមរួន ។ ហេតុអ្វីបានជ្រើសរើសសិក្សាមុខវិជ្ជាមួយនេះ? នាងខ្ញុំជ្រើសរើសមុខវិជ្ជានេះ ដោយសារតែហេតុផល៣ចម្បង ក្នុងនោះរួមមាន ៖  -វាជាបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំតាំងពីក្មេងវ័យ -ចង់ឲ្យមានការប្រើប្រាស់ថ្នាំឲ្យបានត្រឹមត្រូវប្រកបដោយសុពលភាព និង ប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ ពីព្រោះថ្នាំជាអាវុធមុខពីរ យើងនឹងប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ ប្រសិនបើប្រើប្រាស់មិនបានសមស្របទៅតាមប្រភេទជំងឺនីមួយៗ។ នាងខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសចូលសិក្សាផ្នែកឱសថសាស្រ្តនេះ ទោះបីជានាងខ្ញុំដឹងថាការរៀនមុខវិជ្ជានេះមានការពិបាកច្រើនក៏ដោយ ព្រោះថាគ្មានការទទួលបានជោគជ័យណា ដែលមិនកើតចេញការខិតខំប្រឹងប្រែងនោះទេ ហើយនាងខ្ញុំតែងតែគិតថាឪពុកម្តាយដែលខំរកលុយឲ្យយើងរៀនមានការលំបាកជាងយើងរាប់រយដងទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់នាងខ្ញុំផ្ទាល់ មិនបានចំណាយលុយច្រើនក្នុងការរៀនមុខវិជ្ជានេះទេ ព្រោះបានទទួលអាហារូបករណ៍។  តើមានចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ សម្រាប់ការសិក្សានេះ? ក្រោយពេលបានចូលរៀន ខ្ញុំមានមោទនភាពដែលបានក្លាយជានិស្សិតនៅសាលាពេទ្យ និង រំពឹងគិតថាក្លាយជាឱសថការីដ៏ល្អម្នាក់នាថ្ងៃអនាគត។ ជាការពិត ខ្ញុំមិនដែលគិតថាខ្លួនឯងជ្រើសរើសខុសទេ តែពេលខ្លះមានអារម្មណ៍ថាហត់ ពីព្រោះមេរៀននីមួយៗមានការលំបាកច្រើន ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដែលមានគំនិតចង់បោះបង់នោះទេ។  ប្រសិនបើពេលវេលាអាចត្រទ្បប់ក្រោយបាន តើនឹងផ្លាស់ប្តូរមុខវិជ្ជាសិក្សាដែរឬទេ? ខ្ញុំនៅតែជ្រើសរើសរៀនជំនាញនេះដដែល ពីព្រោះខ្ញុំពិតជារីករាយក្នុងការបំពេញការងារនេះ ព្រោះនេះជាចំណុចសំខាន់ដោយយើងមិនត្រូវគិតតែទៅលើប្រាក់កម្រៃតែមួយមុខនោះទេ តែយើងក៏ត្រូវគិតទៅដល់សុខភាពអ្នកជំងឺជាចម្បង ហើយត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកជំងឺឲ្យដូចបងប្អូនយើងដូចគ្នា។ តើការសិក្សាផ្នែកនេះ ត្រូវជួបប្រទះនឹងការលំបាកអ្វីខ្លះ? ក្នុងអំទ្បុងពេលសិក្សា ខ្ញុំអាចនិយាយបានថា ពិតជាមានការលំបាកច្រើនពិតមែន ដូចជាមុខវិជ្ជាខ្លះត្រូវចំណាយពេលច្រើនក្នុងការយល់ និង ចងចាំបានល្អ។ មុខវិជ្ជាខ្លះទៀត គ្មានក្បូនខ្នាតត្រូវរៀនទេ តែទាមទារឲ្យចាំតែម្តង។ ចំពោះរាល់ចំណុចដែលខ្ញុំមិនយល់ ខ្ញុំតែងតែចំណាយពេលច្រើនលើវាដោយប្រើយុទ្ធសាស្រ្ត «បើមើល១ដងមិនយល់ មើលថែម២ដងទៀត ឬ៥ដងទៀត» ហើយក៏ត្រូវសុំជំនួយពីលោកគ្រូអ្នកគ្រូ ដើម្បីឲ្យគាត់ពន្យល់បន្ថែមទៀត។ តើយល់យ៉ាងណាដែរ ចំពោះពាក្យដែលគេនិយាយថា«រៀនពេទ្យមិនស្រួល»? ខ្ញុំក៏យល់ស្របនឹងគំនិតនេះដែរ ប៉ុន្តែមិនមែនពិបាករហូតដល់ថ្នាក់យើងមិនអាចធ្វើបាននោះទេ ព្រោះមុខវិជ្ជានេះទាមទារឲ្យយល់ច្បាស់នូវចំណុចសំខាន់ ព្រោះត្រូវប្រើប្រាស់ឱសថក្នុងការព្យាបាលជំងឺ សុវត្ថិភាព ប្រសិទ្ធភាព និង អាយុជីវិតអ្នកជំងឺពិតជាសំខាន់មិនអាចកាត់ថ្លៃបាន ហើយក៏ទាមទារនូវការអត់ធ្មត់ និង ការខិតខំប្រឹងប្រែងខ្ពស់។ ចំពោះការសិក្សាកន្លងមក តើមានគន្លឹះអ្វីខ្លះចែករំលែកដែរឬទេ? ចំពោះយុទ្ធសាស្រ្តក្នុងការសិក្សា ខ្ញុំមិនមានអ្វីពិសេសនោះទេ តែខ្ញុំជ្រើសរើសការរៀនជាក្រុម។ ជាក់ស្តែង ពួកយើងតែងតែសង្ខេបគ្រប់មេរៀន និងបង្កើតសំណួរជាមួយគ្នា ដោយសារតែវាមានសារសំខាន់ណាស់ ព្រោះ គំនិតផ្សេងៗគ្នាពីម្នាក់ៗ ជំរុញឲ្យការឆ្លើយសំណួរបានល្អ និង បានយល់ច្បាស់ពីមេរៀន។  មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ពេលជិតប្រទ្បង យើងទៅមើលមេរៀនជាមួយគ្នា និងសួរសំណួរគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឲ្យបានចាំកាន់តែច្បាស់ ហើយយើងក៏ត្រូវរៀបចំពេលវេលាឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការរំលឹកមេរៀនទ្បើងវិញផងដែរ។ តើមានសារអ្វីជូនដល់និស្សិតជំនាន់ក្រោយដែរ ជាពិសេសអ្នកចង់សិក្សាផ្នែកឱសថសាស្រ្តដែរឬទេ? មិនត្រូវរៀនដោយចិត្តមិនចង់រៀន ឬ ប៉ាម៉ាក់បង្ខំ ហើយត្រូវមានការប្តេជ្ញាខ្ពស់ក្នុងការរៀនឲ្យបានចប់ចុងចប់ដើមប្រកបដោយភាពជោគជ័យ។  ត្រូវជឿ និងចាំថា «ការរៀនឱសថមិនបានធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាអ្នកមាននោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញវាបង្រៀនយើងឲ្យចេះផ្តល់ឱសថត្រឹមត្រូវទៅអ្នកជំងឺត្រឹមត្រូវនៅពេលដ៏សមស្រប (Give the right medicine to the right patient at the right time)»។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សួស្តីប្រិយមិត្តហេលស៍ថាមជាទីមេត្រី! ខ្ញុំសូមបន្តលើកយកនូវអត្ថបទទាក់ទងនឹងដំណើរវិវឌ្ឍរបស់គភ៌ក្នុងផ្ទៃចាប់ពីសប្តាហ៍ទី១៧ ដល់សប្តាហ៍ទី ២១ មកចេញផ្សាយជាបន្តទៀត។ ​ចង់ដឹងថាមកទល់សប្ដាហ៍នេះទារករបស់លោកអ្នក បានវិវឍ្ឍខ្លួនដល់កម្រិតណាតោះចូលរួមទាំងះស់គ្នា ហេលស៍ថាមសង្ឃឹមថាមិត្តអ្នកអានទាំងអស់នឹងរីករាយតាមដានទំព័រនេះជាក់ជាមិនខានឡើយ។ សប្តាហ៍ទី១៧៖គភ៌នៅក្នុងផ្ទៃចាប់ផ្តើមឡើងទម្ងន់ជាងសុកម្តាយនិងលាតសន្ធឹងខ្លួនត្រឹមពាក់កណ្តាលរវាងឆ្អឹងយោនី និងសុករបស់ម្តាយ។ ទារកក្នុងផ្ទៃអាចចងចិញ្ចើម និងបើកភ្នែកព្រិមៗបានហើយ ទន្ទឹមនឹងរោមភ្នែក និងចិញ្ចើមចាប់ផ្តើមដុះព្រមគ្នា។ នៅក្នុងសប្តាហ៍ទី១៧នេះ គភ៌ក្នុងផ្ទៃមានប្រវែងប្រហែលជា១៨សង់ទីម៉ែត្រ និងមានទម្ងន់ប្រហែល ១៧០ក្រាម។  សប្តាហ៍ទី១៨៖ នៅសប្តាហ៍ទី១៨នេះ គភ៌ក្នុងផ្ទៃមានប្រវែង២០សង់ទីម៉ែត្រ ហើយទារកចាប់ផ្តើមអនុវត្តការដកដង្ហើម៖ ស្រូបយកសារធាតុអែមនីអូទីកចូលចូលក្នុងទៅសួត និងដកដង្ហើមចេញទៅក្រៅម្តងទៀត។ គភ៌ក្នុងផ្ទៃចាប់ផ្តើមជញ្ចក់មេដៃរបស់គេហើយ។ ចំពោះអ្នកម្តាយ ការផ្គត់ផ្គង់ឈាមមានការកើនឡើងដែលធ្វើឲ្យអ្នកម្តាយមានអារម្មណ៍ថា ដូចជាមានអ្វីនៅក្នុងច្រមុះ និងធ្វើឲ្យអ្នកឈាមច្រមុះទៀតផង។ បន្ថែមលើនេះ អ្នកម្តាយនឹងមានញើសចេញមកច្រើនជាងមុន ដោយសារតែរាងកាយបង្កើនការរំលាយអាហារ។ សប្តាហ៍ទី១៩៖ កោសិកាខួរក្បាលរបស់គភ៌នៅក្នុងផ្ទៃម្តាយកំពុងតែផលិតនូវអត្រានៃការភ្ញាក់ផ្អើលពី ៥០.០០០ ទៅ ១០០.០០០ រំញោចក្នុងមួយវិនាទី។ សាច់ដុំឆ្អឹងខ្នងរបស់តារកក៏ចាប់ផ្តើមបង្កើនការលូតលាស់កាន់តែក្រាស់ទៅក្រាស់។ ដើម្បីធានាថា កូនក្នុងផ្ទៃម្តាយមានសុខភាពល្អជាប្រក្រតីនោះ អ្នកអាចធ្វើការពិនិត្យអេកូសាស្ត្រមើលពីសុវត្ថិភាពរបស់គភ៌ក្នុងផ្ទៃបាន។ សប្តាហ៍ទី២០៖ នៅពេលគភ៌ក្នុងផ្ទៃអ្នកឈាននចូលមកដល់សប្តាហ៍ទី២០ បានន័យថាអ្នកបានដើរបានពាក់កណ្តាលនូវដំណើរមានផ្ទៃពោះរបស់អ្នកហើយ។ ចំណែកឯគភ៌ក្នុងផ្ទៃវិញ ស្ថិតនៅក្រោមផ្ចិតរបស់អ្នកប្រហែលជាមួយចង្អុលដៃ។ អ្នកម្តាយមានអារម្មណ៍ដឹងពីការបម្រាស់របស់គភ៌ក្នុងផ្ទៃ។ សក់របស់ទារកចាប់ផ្តើមដុះពន្លក ហើយគេមានការឡើងទម្ងន់ជាប្រចាំ។ រហូតមកទល់ពេលនេះ ការវិវឌ្ឍមានភាពឆាប់រហ័ស ប៉ុន្តែក្នុងសប្តាហ៍នេះវាបែរជាមានការលូតលាស់យឺត ដើម្បីឲ្យប្រព័ន្ធការពាររាងកាយលូតលាស់ពេញលក្ខណៈ។ ចាប់ពីសប្តាហ៍នេះតទៅសុករបស់អ្នកម្តាយនឹងផ្គត់ផ្គង់គ្រប់អ្វីដែលគភ៌ចង់បាន។ សប្តាហ៍ទី២១៖ នៅសប្តាហ៍ខាងមុខទៀត រាងកាយរបស់អ្នកម្តាយនឹងមានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងការស្រូបយកជាតិកាល់ស្យូម។ គភ៌នៅក្នុងផ្ទៃមិនទាន់អាចបើកភ្នែកពេញលេញនៅឡើយទេ ប៉ុន្តែការដឹងនូវរសជាតិរបស់ទារកចាប់ផ្តើមមានការអភិវឌ្ឍឡើង ហើយគេក៏ចាប់ផ្តើមផឹកនូវសារធាតុអែមនីអូទីកផងដែរ។   [សប្តាហ៍ទី១-៤] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី  ៥] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី៦] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី៧-៩] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្តាហ៍ទី១០-១២] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៣-១៤] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៥-១៦] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៧-២១] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី២២-២៥ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្ដាហ៍ទី២៦-២៧ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី២៨-២៩ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣០-៣៣ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៤-៣៦ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៧-៣៨ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៩-៤០ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ   ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

យោងតាមការផ្សព្វផ្សាយនាថ្ងៃទី ៣ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៧ នៅលើគេហទំព័រ The U.S Food and   Drug Administration (FDA) បានសម្រេចលទ្ធផលពីការប្រើប្រាស់ថ្នាំ Mavyret សម្រាប់ធ្វើការព្យាបាលទៅលើជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ C (ប្រភេទហ្សែន ១ - ៦) ក្នុងលក្ខខណ្ឌជំងឺពុំទាន់ឈានដល់ដំណាក់កាលក្រិនថ្លើម។  Mavyret ជាឱសថរួមបញ្ចូលពី glecaprevir និង  pibrentasvir ត្រូវបានប្រើប្រាស់រយៈពេល ៨សប្តាហ៍ដំបូងក្នុងការព្យាបាលជំងឺរលាកថ្លើម C ក៏ដូចជាចំពោះអ្នកជំងឺមានបញ្ហាតម្រងនោមកម្រិតមធ្យម ឬធ្ងន់ធ្ងរ និងអ្នកកំពុងទទួលការព្យាបាលដោយការលាងឈាម។ ប្រសិទ្ធភាព និងសុវត្ថិភាពរបស់ឱសថ Mavyret បានមកពីការសិក្សាស្រាវជ្រាវដោយមានការចូលរួមពីមនុស្សពេញវ័យប្រមាណ ២,៣០០ នាក់ដែលបានឆ្លងនូវជំងឺរលាកថ្លើម C (HCV) ប្រភេទហ្សែន (genotype) ១, ២, ៣, ៤, ៥ និង៦។ លទ្ធផលនៃការសិក្សាបង្ហាញថា អ្នកជំងឺក្នុងអត្រា៩២% ទៅ ១០០% ដែលបានទទួលបានការព្យាបាលដោយ Mavyret ក្នុងរយៈពេល ៨, ១២ និង ១៦សប្តាហ៍ ត្រូវបានជាសះស្បើយ ដោយមិនឃើញមានវត្តមានវីរុសបង្កជំងឺនៅក្នុងឈាមបន្ទាប់ពីការព្យាបាលបានបញ្ចប់។ យ៉ាងណាមិញ ឥទ្ធិពលឱសថ Mavyret ក៏បានបង្កឲ្យមានផលវិបាកមួយចំនួនដូចជា អាការៈឈឺក្បាល អស់កម្លាំង និងចង្អោរជាដើម។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរ ជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ C ជាជំងឺធ្វើឲ្យមានការរលាកលើសរីរាង្គថ្លើម ដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានការថយចុះមុខងារថ្លើម និងខ្សោយថ្លើម។ ផ្អែកលើមជ្ឈមណ្ឌលគ្រប់គ្រង និងការពារជំងឺ (Centers for Disease Control and Prevention) គេបានប៉ាន់ប្រមាណថាមានមនុស្សចំនួន ២.៧ ទៅ ៣.៩ លាននាក់ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកបានទទួលរងពីជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ C រ៉ាំរ៉ៃ និងបានបង្កជាផលលំបាកយ៉ាងច្រើន។  ឯកសារយោង៖ FDA approves Mavyret for Hepatitis C ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

យោងទៅតាមការបកស្រាយរបស់អ្នកឯកទេសថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន បានឲ្យដឹងថា “អ្នកជំងឺមិនអាចដឹងបានទេថាថ្លើមរបស់ខ្លួនកំពុងតែចុះខ្សោយ ព្រោះវានឹងវិវឌ្ឍបន្តិចម្ដងៗយ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់ ហើយដល់ពេលដែលចេញរោគសញ្ញាគឺធ្ងន់ធ្ងរបាត់ទៅហើយ” បើដូច្នោះ តើយើងគួរធ្វើដូចម្ដេច? បើចង់ជ្រាបច្បាស់សូមតាមដានអត្ថបទខាងក្រោមនេះទាំងអស់គ្នា។  ដូចម្ដេចដែលហៅថាការខ្សោយថ្លើម? ការខ្សោយថ្លើមមានន័យថា មុខងារថ្លើមមានការថយចុះ ដែលបណ្ដាលមកពីការខូចខាតនៃកោសិកាថ្លើម ដោយការរលាកស្រួចស្រាវ ឬរ៉ាំរ៉ៃដែលនាំឲ្យមានការរឹង ឬក្រិនសាច់ថ្លើម ហើយជាមូលហេតុបណ្តាលឲ្យវាមិនអាចបំពេញមុខងារបានល្អ។  កត្តាបង្កនិងកត្តាប្រឈម ថ្លើមខ្សោយអាចបង្កឡើងដោយកត្តាជាច្រើន ប៉ុន្តែកត្តាដែលជួបប្រទះញឹកញាប់មានដូចជា៖ • ការរលាកថ្លើមប្រភេទអា ស្រួចស្រាវ (Acute Hepatitis A) • វីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទបេ ឬសេ (Hepatitis B,C virus) • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំមួយចំនួនដែលនាំឲ្យពុលថ្លើម • ជំងឺខ្លាញ់រុំថ្លើម • អ្នកផឹកស្រាច្រើន • និងជំងឺកម្រមួយចំនួនដូចជា ជំងឺលើសជាតិដែក(Hemochromatosis) ជំងឺ Willson’s disease  និងជំងឺដែលទាក់ទងនឹងប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ (Autoimmune disease)។   រោគសញ្ញាទូទៅ ជាធម្មតាអ្នកដែលមានការខ្សោយថ្លើមដំណាក់កាលដំបូង មិនមានចេញជារោគសញ្ញាជាក់លាក់ណាមួយនោះទេ ដោយអ្នកជំងឺគ្រាន់តែមានអាការៈហេវហត់ អស់កម្លាំង ទទួលទានអាហារពុំសូវបាន ឬឡើងកន្ទួលលើស្បែកតែប៉ុណ្ណោះ ដោយសារអាការៈនេះមិនអាកំណត់បានថា ជាសញ្ញានៃការខ្សោយថ្លើមនោះទេ ព្រោះវាងាយច្រឡំនឹងជំងឺដទៃទៀត។ ដោយឡែក ចំពោះអ្នកជំងឺណាដែលបានវិវឌ្ឍទៅជាជំងឺថ្លើមរ៉ាំរ៉ៃ គាត់អាចកើតមានដូចជា ទាចទឹក ខាន់លឿង វង្វេងវង្វាន់ ឬអាចឈានដល់ការសន្លប់បាត់ស្មារតី ដែលទាំងនេះសុទ្ធសឹងតែជារោគសញ្ញាដែលបញ្ជាក់ថា អ្នកជំងឺមានការខ្សោយថ្លើមធ្ងន់ធ្ងរ ហើយក៏បញ្ជាក់ថាវាមានការយឺតយ៉ាវក្នុងការព្យាបាលដើម្បីឲ្យថ្លើមត្រឡប់មកដូចដើមវិញទៅហើយ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដោយផ្អែកលើរោគសញ្ញាគ្លីនិក រួមបញ្ចូលជាមួយនឹងលទ្ធផលមន្ទីរពិសោធន៍ ដែលរួមមានដូចជា ការធ្វើតេស្តរកវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទ A,B,C (HAV, HBV and HCV) និងការធ្វើតេស្តទៅលើមុខងារថ្លើម (Liver Function Test) ហើយបន្ថែមពីលើនេះទៀត រូបភាពវិទ្យុសាស្រ្ដ ក៏ត្រូវបានចូលរួមក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ចំពោះដំណាក់កាលដំបូងនៃអ្នកជំងឺខ្សោយថ្លើម យើងពិបាកនឹងធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យណាស់ ព្រោះថាលុះត្រាតែសាច់ថ្លើមវិវឌ្ឍទៅជារឹង ឬក្រិន ទើបវាមានលេចចេញនូវសញ្ញាគ្លីនិកច្បាស់លាស់ សម្រាប់ធ្វើការវិនិច្ឆ័យរោគ ដូច្នេះពេលខ្លះការពិនិត្យសុខភាព និងការធ្វើតេស្តឈាមជាប្រចាំ វាអាចជួយឲ្យយើងរកឃើញការខ្សោយនៃមុខងារថ្លើមទាន់ពេលវេលា។ ការព្យាបាល ដោយសារតែជំងឺនេះអាចបង្កឡើងដោយកត្តាជាច្រើនផ្សេងៗគ្នា ដូច្នេះហើយការព្យាបាលត្រូវអនុវត្តទៅតាមមូលហេតុដែលបង្កវា ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើវាបណ្ដាលមកពីវីរុសរលាកថ្លើម គឺត្រូវព្យាបាលទៅតាមប្រភេទនៃវីរុសនោះ ក្នុងករណីដែលសាច់ថ្លើមឈានទៅដល់ដំណាក់កាលក្រិនទៅហើយ យើងនឹងធ្វើការព្យាបាលទៅលើផលវិបាកផ្សេងៗដែលកើតឡើងពីការបាត់បង់មុខងារថ្លើម និងការក្រិននៃថ្លើម។ ជាទូទៅ បន្ទាប់ពីទទួលបានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ កោសិកាថ្លើមនឹងវិវឌ្ឍមករកសភាពធម្មតាវិញ ប្រសិនបើវាស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលដំបូង តែចំពោះកោសិកាថ្លើមណាដែលត្រូវបានខូចខាតទៅហើយ វាមិនអាចត្រឡប់មកសភាពដើមវិញបានទេ។ ក្នុងករណីដែលថ្លើមក្រិនទៅហើយ វាមិនអាចត្រលប់មកដូចដើមទាំងស្រុងនោះទេ ប៉ុន្តែបើគាត់ទទួលបាននូវការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ និងទៀងទាត់ វាអាចជួយឲ្យកោសិកាថ្លើមដែលមិនទាន់ខូច បំពេញមុខងារឲ្យបានល្អ ក៏ដូចជាទប់ស្កាត់មិនឲ្យមានការវិវឌ្ឍបន្តទៅមុខទៀត ដូចជា បើមិនទាន់មានទាចទឹក ឬការរីកប៉ោងសរសៃឈាមបំពង់អាហារ យើងអាចបង្ការកុំឲ្យវាកើតមានបាន។  វិធីបង្ការ ការពារការខ្សោយថ្លើមគឺដូចជាការពារមិនឲ្យរលាកថ្លើមយ៉ាងដូច្នេះដែរ ដូចនេះដើម្បីបង្ការជំងឺរលាកថ្លើមយើងគួរគប្បី៖ • ចាក់វ៉ាក់សាំងបង្ការជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទB (Hep.B Vaccine)  • ចៀសវាងការប្រើប្រាស់ម្ជុល ឬវត្ថុមុតស្រួចរួមគ្នា  • ប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យ  • ចៀសវាងការប្រើប្រាស់ថ្នាំដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជា • កាត់បន្ថយការសេពគ្រឿងស្រវឹង។ ជាចុងក្រោយលោកវេជ្ជបណ្ឌិតបានសំណូមពរដល់ប្រជាជនទាំងអស់គួរធ្វើការពិនិត្យសុខភាពរៀងរាល់៦ខែ ឬ១ឆ្នាំម្ដង ជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យជំនាញ ព្រោះថាក្នុងប្រទេសយើងសម្បូរទៅដោយវីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទB និង C ដែលមិនមានចេញនូវរោគសញ្ញាឲ្យយើងដឹងឡើយ ដូចនេះបើយើងធ្វើការពិនិត្យសុខភាពបានទៀងទាត់ យើងអាចនឹងទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា មុនពេលដែលវិវឌ្ឍទៅជាការខ្សោយថ្លើមធ្ងន់ធ្ងរ៕ បកស្រាយដោយ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ហាក់ ចាន់ភក្តី ឯកទេសថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀននៃមន្ទីរសម្រាកព្យាបាលអេគីប ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

មកទល់សប្ដាហ៍ទី១៥នេះ អ្នកម្ដាយត្រូវតែមានការប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះចំណីអាហារណាដែលមិនមានផ្ដល់គុណប្រយោជន៍ដល់សុខភាពខ្លួន និងទារកក្នុងផ្ទៃ ព្រោះនៅក្នុងសប្ដាហ៍១៥ និង១៦​នេះទារករបស់អស់លោកអ្នកចាប់ផ្ដើមមានការវិវឍ្ឍឆ្អឹងពីទន់ទៅរឹង គឺអាស្រ័យទៅលើចំណីអាហាររបស់អ្នក ដូច្នោះ អ្នកម្ដាយគ្រាប់រូបគួរតែទទួលទានអាហារដែលមានជាតិកាល់ស្យូម ដូចជា ផ្លែអាល់មុន ឬ ត្រីសូម៉ុងជាដើម...... សប្ដាហ៍ទី១៥៖  ដងខ្លួនរបស់គភ៌ក្នុងផ្ទៃមានការលូតលាស់លឿនជាងផ្នែកក្បាល និងមានភាពរឹងមាំច្រើនជាងមុន។ ឆ្អឹងនៅមានសភាពខ្ចី និងទន់នៅឡើយ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ឆ្អឹងចាប់ផ្ដើមរឹងបន្ទិចម្ដងៗ(ចាប់ផ្ដើមពីឆ្អឹងដងកាំបិត)។ អ្នកគួរទទួលទានចំណីអាហារណាដែលសម្បូរជាតិកាល់ស្យូម និងម៉ាញ៉េស្យូម ដើម្បីជួយបង្កើតឆ្អឹងរបស់គភ៌ក្នុងផ្ទៃ។ សម្រាប់ការបន្ថែមកាល់ស្យូម អ្នកអាចទទួលទានផ្លែអាល់មុន ត្រីសាលម៉ុន។ ចំណែកសម្រាប់ម៉ាញ៉េស៊ីយ៉ូមរបស់អ្នកម្ដាយ អាចទទួលទានស្រូ​វសាឡី បាយ ស្ពៃក្ដោប និងត្រប់វែង។ អ្នកម្ដាយគួរតែឧស្សាហ៍ដើរទៅខាងក្ រៅដើម្បីស្រូបយកខ្យល់បរិសុទ្ ធនិងពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ សប្ដាហ៍ទី១៦៖ នៅក្នុងសប្ដាហ៍នេះ ស្បែកពោះរបស់អ្នកចាប់ផ្ដើមលេចចេញនូវខ្សែបន្ទាត់ដិតពណ៌ខ្មៅមួយឆ្នូតចំពាក់កណ្ដាលពោះ កាត់ត្រង់ផ្ចិតពីលើចុះក្រោម​​។ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថាធូរស្រាលនៅត្រង់ប្លោកនោម រួមទាំងការលូតលាស់របស់ស្បូនចេញពីរន្ធត្រគាក។ ទម្រង់មុខរបស់គភ៌ ចាប់ផ្ដើមវិវឌ្ឍចេញជារូបរាងមនុស្ស ហើយដែលមានទម្រង់មុខធំទូលាយ ផ្នែកភ្នែក និងត្របកនៅបិទនៅឡើយ។ រោមទន់ៗចាប់ផ្ដើមដុះគ្រប់លើរាងកាយ និងមុខ។ អវៈយវៈដៃជើងបានលូតលាស់គ្រប់លក្ខណៈអស់ហើយ។ ស្រទាប់ខ្លាញ់ចាប់ផ្ដើមដុះគ្របដណ្ដប់លើផ្នេកប្រាសាទដែលផ្សាភា្ជប់ពីសាច់ដុំរបស់គភ៌ទៅខួរក្បាល។ នេះជាផ្នែកដ៏សំខាន់ ព្រោះថានៅពេលដែលបារតបានភា្ជប់រួចរាល់ហើយ សារអាចផ្ញើតទៅនឹងទទួលពីខួរក្បាលវិញបាន។ លំហូរឈាមដែលហូរកាត់សុកម្ដាយមានអត្រា27.5 លីត្រក្នុងមួយថ្ងៃ។ គភ៌ក្នុងផ្ទៃមានប្រវែងប្រហែល 16សង់ទីម៉ែត្រ  និងទម្ងន់ប្រហែល150ក្រាម។ នេះជាពេលដែលលោកអ្នកគួរធ្វើតេស្ត AFP ដើម្បីវាស់អត្រាគ្រោះថ្នាក់របស់គភ៌ដែលអាចកើតមានភាពខ្វះចន្លោះនៃឆ្អឹងខ្នង។ កម្រិតខ្ពស់នៃ AFP អាចបង្កឲ្យឆ្អឹងខ្នងប្រេះជាពីរ និងកម្រិតទាបនៃ AFPអាចធ្វើឲ្យទារកមានជំងឺមិនគ្រប់ទឹក។​ ប្រសិនបើអ្នកទទួលបានផល«វិជ្ជមាន»គភ៌ក្នុងផ្ទៃអាចធម្មតា ព្រោះការធ្វើតេស្តនេះបង្ហាញពីកម្រិតនៃអត្រាគ្រោះថ្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ បើវាមានបញ្ហាកើតឡើងវិញ អ្នកនឹងត្រូវតម្រូវឲ្យធ្វើតេស្តមួយទៀតមានឈ្មោះថា​ Amniocentesis ដែលជាការយកចំណែកតូចនៃទឹកភ្លោះតាមរយៈសឺរ៉ាំងទៅពិសោធន៍។​ លទ្ធផលនេះនឹងទទួលបានក្នុង៥សប្ដាហ៍ក្រោយ ។  [សប្តាហ៍ទី១-៤] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី  ៥] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី៦] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី៧-៩] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្តាហ៍ទី១០-១២] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៣-១៤] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៥-១៦] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៧-២១] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី២២-២៥ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្ដាហ៍ទី២៦-២៧ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី២៨-២៩ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣០-៣៣ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៤-៣៦ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៧-៣៨ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៩-៤០ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ     ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

មិនថាធ្លាប់បានលឺគេនិយាយ ឬធ្លាប់បានជួបប្រទះផ្ទាល់ដោយមានមនុស្សធ្លាប់ស្គាល់កើតមានជំងឺមហារីក អ្នកប្រាកដជាសង្កេតឃើញថា ការព្យាបាល គឺមានរយៈពេលយូរ ហើយមានភាពលំបាកជាងការព្យាបាលជំងឺផ្សេងៗ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ក្នុងដំណាក់កាលព្យាបាល អ្នកជំងឺក៏ត្រូវធ្វើទុក្ខខ្លាំងផងដែរ ដែលជាក់ស្តែង ការព្យាបាលដោយចាក់គីមី គឺធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺក្អួតផង ជ្រុះសក់ផងទៀតផង… ប្រហែលជាបានដឹង និងលឺហើយ តែគ្រាន់តែមិនទាន់ដឹងបានដឹងពីមូលហេតុដែលបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាទាំងនោះកើតមានឡើង។ ដើម្បីជាការស្រាយចម្ងល់ សូមតាមដានអានចម្លើយជាការបកស្រាយពីលោកវេជ្ជបណ្ឌិត ទូច សុជាតិ ឯកទេសជំងឺមហារីក នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ខាងក្រោមនេះ… លោកវេជ្ជេបណ្ឌិត ទូច សុជាតិ ៖ វិធីព្យាបាលជំងឺមហារីកមានច្រើន ដូចជា ការវះកាត់ បញ្ចាំងកាំរស្មីចាក់គីមី ប្រើថ្នាំអ័រម៉ូនជាដើម។ ដើម្បីអាចដឹងថាត្រូវព្យាបាលជំងឺមហារីក គឺទាមទារនូវការសម្រេចចិត្តដោយក្រុមពហុបច្ចេកទេសនៃគ្រូពេទ្យឯកទេស ដើម្បីរកការព្យាបាលមួយដែលល្អ សម្រាប់ស្ថានភាពអ្នកជំងឺ ក៏ដូចជាការជួយអ្នកជំងឺឲ្យរស់រានមានជីវិតពីជំងឺកាចសាហាវនេះហើយលើសពីនេះ ក៏តម្រូវឲ្យមានការចូលរួមពីក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្តិរបស់អ្នកជំងឺដែរ សម្រាប់ជំនួយផ្លូវចិត្តក៏ដូចជាអារម្មណ៍។ និយាយពីការព្យាបាលដោយចាក់គីមីវិញ ថ្នាំដែលត្រូវប្រើប្រាស់ជាប្រភេទថ្នាំដែលពុលកោសិកាពិសេសកោសិកាលូតលាស់លឿន។ យ៉ាងណាមិញ ក្នុងខ្លួនយើងមិនមានកោសិកាដុះជាអចិន្ត្រៃយ៍ទេ លើកលែងតែកោសិកាសក់ ដែលដុះលឿន ជាហេតុនាំឲ្យសក់ជ្រុះ។ ថ្នាំនេះផងដែរក៏ប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធប្រសាទ និងប្រព័ន្ធរំលាយអាហារដែរដែលនាំឲ្យអ្នកជំងឺហេវហត់ ហូបមិនបាន និងក្អួតចង្អោរ។ មួយវិញទៀត វាបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺខ្វះគ្រាប់ឈាមក្រហមនិងស ដែលបញ្ហានេះត្រូវតែមានការតាមដានអ្នកជំងឺឲ្យបានដិតដល់ពីសំណាក់គ្រូពេទ្យ ដើម្បីបញ្ចៀសនូវហានិភ័យដល់ជីវិត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

បើគ្មានការការពារ,តើចំនួនភាគរយនៃអ្នកត្រៀមចូលជំងឺទឹកនោមផ្អែម(Prediabetes)នឹងវិវឌ្ឍន៍ទៅជាជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២ ឬទេ? 60% បានយល់ខុស។ ចូរជ្រើសរើសចំលើយ:               A:30%,               B:50%,               C:70%,               D:90%   ការពន្យល់: ដោយគ្មានការការពារប្រហែល 70 %នៃអ្នកត្រៀមចូលជំងឺទឹកនោមផ្អែមនឹងវិវឌ្ឍន៍ទៅជាជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២។ ការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថាការធ្វើតែ ២ ចំណុចអាចជួយអ្នកជំងឺដែលត្រៀមចូលជំងឺទឹកនោមផ្អែមបាន ដោយការពារឬពន្យារពេលកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២តាមរយះការបញ្ចុះទំងន់ 5-7% នៃទំងន់ខ្លួនយើង ដែលត្រូវនឹង 4.5 - 6.35Kg, សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ ដែលមានទំងន់ 90Kg និងទទួលបានយ៉ាងហោចណាស់ 150នាទី/សប្តាហ៍ ក្នុងការដើរអោយសកម្មនៃរាងកាយដូចជាការដើរអោយលឿននិងខ្លាំង ឬសកម្មភាពណាមួយស្រដៀង គ្រាន់តែ៣០នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ, ៥ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍។ Reference Tseng E, et al. J Gen Intern Med. 2017 Jul 20 [Epub ahead of print]. doi: 10.1007/s11606-017-4103-1. CDC. Prediabetes. https://www.cdc.gov/diabetes/basics/prediabetes.html. Updated August 2016. Accessed July 2017.   បកស្រាយដោយ ៖  លោក  វេជ្ជបណ្ឌិត នៅ​​​ គីមសាន ជាវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសជំងឺទឹកនោមផ្អែម​ និងជំងឺទូទៅប្រចាំនៅ​​​ បន្ទប់ពិគ្រោះ ព្យាបាលជំងឺ វេជ្ជ.​ នៅ គីមសាន(Diabetes Care Clinic, Phnom Penh)

ចែករំលែក

ការទៅខាងក្រៅផ្ទះ អាចផ្តល់នូវឱកាសជាច្រើនសម្រាប់ឲ្យកូនអ្នកជួបនឹងមេរោគ ធាតុកខ្វក់ ក៏ដូចជាសត្វល្អិតផ្សេងៗ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនអាចផ្តាច់ខ្លួនពីធម្មជាតិក៏ដូចជាបរិយាកាសនៅខាងក្រៅផ្ទះឡើយដោយសារវាក៏អាចជាចំណែកមួយដែលធ្វើឲ្យកូនរបស់អ្នកលូតលាស់បានល្អដូចគ្នា។ ដូចនេះ ការការពារពួកគេដោយការកាត់បន្ថយការប៉ះពាល់នឹងកត្តាមិនល្អ ទាំងនោះតាមដែលអាចធ្វើបានគឺជាអ្វីដែលមាតាបិតាទាំងអស់គួរធ្វើ។ ១) បង្កើតទម្លាប់អនាម័យដល់កូន៖ អ្នកគួរណែនាំអំពីរបៀបលាងដៃត្រឹមត្រូវ និងការលាងដៃជាប្រចាំជាពិសេសរៀងរាល់ពេលចេញពីបន្ទប់ទឹក មុនអាហារ ឬមុនពេលប៉ះមាត់ ភ្នែក ច្រមុះ និងមុខជាដើម។ អ្នកក៏អាចទុកទឹកសម្រាប់កម្ចាត់មេរោគដបតូចៗនៅជាមួយពួកគេ សម្រាប់ប្រើករណីមិនមានទឹក និងសាប៊ូគ្រប់គ្រាន់នៅខាងក្រៅ។ ក្រៅពីនោះ ពួកគេក៏គួរចេះពីរបៀបកាត់បន្ថយការរាតត្បាតនៃមេរោគដោយ ការក្អក និងកណ្តាស់ដោយខ្ទប់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវផងដែរ។  ២) ការពារការរំខានដោយសត្វមូស៖ សម្រាប់ក្មេងពីអាយុ ២ឆ្នាំឡើងអាចប្រើប្រាស់នូវឡេសម្រាប់ការពារមូស តែត្រូវប្រាកដថាវាជាប្រភេទសម្រាប់ប្រើប្រាស់លើកូនក្មេង ដែលវាយកល្អគួរជាប្រភេទឡេលាប ឬសូលុយស្យុង ឬបន្ទះបិទលើសម្លៀកបំពាក់ជាជាងប្រភេទស្ព្រៃយន៍។  ៣) ការរក្សាជាតិទឹកក្នុងខ្លួនជាប្រចាំ៖ ក្មេងចន្លោះពី ៤ ទៅ ៨ឆ្នាំ គួរតែញ៉ាំទឹកយ៉ាងហោចណាស់ ៥កែវក្នុងមួយថ្ងៃ។ ដូចនេះ ករណីដែលពួកគេត្រូវនៅខាងក្រៅ កុំភ្លេចច្រកទឹកក្នុងកូនដបតូចល្មមសម្រាប់ពួកគេ។ ភេសជ្ជៈផ្សេងទៀតដូចជា ទឹកដោះគោ និងទឹកផ្លែឈើស្រស់ ក្នុងកម្រិតមួយសមស្របក៏អាចបន្ថែមជាតិទឹកផងដែរ។  ៤) សុវត្ថិភាពនៅតាមដងផ្លូវ៖ ការពាក់មួកសុវត្ថិភាពឲ្យបានត្រឹមត្រូវគឺជាការចាំបាច់ មិនថាកូនរបស់អ្នកចូលចិត្តជិះកង់ ឬរត់លេងនៅជិតៗផ្ទះ ក្បែរដងផ្លូវ ឬបើទោះបីជាអ្នកនៅជាមួយពួកគេក៏ដោយ។ ក្រៅពីនោះ អ្នកក៏គួរបង្រៀនពួកគេ អំពីមូលដ្ឋានខ្លះៗអំពីសុវត្ថិភាពនៅលើដងផ្លូវផងដែរ ដូចជាការមើលឆ្វេងស្តាំមុនឆ្លងថ្នល់ ជាដើម។  ៥) រក្សាការនាំកូនចេញទៅខាងក្រៅផ្ទះ៖ ការឲ្យកូនអ្នកមានសកម្មភាពនៅខាងក្រៅ មិនត្រឹមជួយឲ្យពួកគេជាមនុស្សរីករាយ និងសកម្មនោះទេ តែក៏ជាឱកាសល្អសម្រាប់ការទទួលបានវីតាមីនដេគ្រប់គ្រាន់ដែលមានប្រយោជន៍ទៅលើការលូតលាស់ និងប្រព័ន្ធការពាររបស់ពួកគេ។ អ្នកក៏មិនគួរភ្លេចការលាបលេការពារកម្តៅឲ្យបានត្រឹមត្រូវឲ្យពួក គេផងដែរ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ថ្លើមគឺ ជាសរីរាង្គពិសេសមួយ ដែលមានតួនាទី៧យ៉ាងសំខាន់ៗ ដូចជា៖ •កម្ចាត់ជាតិពុលដែលមាននៅក្នុងខ្លួន បានពីចំណីអាហារ និងឱសថបុរាណ-សម័យមួយចំនួន •ធ្វើមេតាបូលីសបំលែង អាហារទៅជាថាមពល •ការបង្កើនប្រព័ន្ធភាពស៊ាំការពាររាងកាយឲ្យខ្លាំង ប្រឆាំងនឹងមេរោគដែលឆ្លងតាមឈាម •ផលិតសារធាតុបានពីអាហារហើយបំលែងយកមកប្រើប្រាស់ក្នុងឈាម •បង្គ្រប់តម្រូវការភ្លាមៗក្នុងរយៈពេលខ្លី ពីការស្តុកទុកនូវវីតាមីន ជាតិរ៉ែ និងស្ករ  •ផលិតប្រូតេអុីនសម្រាប់រាងកាយត្រូវការ •ផលិតទឹកប្រមាត់ និងសមាសធាតុផ្សេងទៀតដែលចូលរួមរំលាយជាតិខ្លាញ់ អាហារ និងស្រូបវីតាមីនវិញ។ តើជំងឺក្រិនថ្លើមមានអត្ថន័យដូចម្តេច? ស្វែងយល់ ជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញខាងក្រោម៖ តាមអង្គការសុខភាពពិភពលោក ហៅកាត់ថា WHO ជំងឺក្រិនថ្លើម ជាផលវិបាកនៃបណ្តាជំងឺថ្លើមរ៉ាំរ៉ៃ ដែលអាចសម្គាល់បានដោយភាពមិន ប្រក្រតីនៃរចនាសម្ព័ន្ធកោសិកាថ្លើម និងមុខងាររបស់វា។ មានន័យម៉្យាងទៀត គឺជាដំណាក់កាលចុងក្រោយនៃសាច់ថ្លើម ក្រោយពីស្ងួត មានស្លាកស្នាម និងមិនអាចត្រឡប់ទៅរកសភាពដើមវិញបាន។ គួរបញ្ជាក់ថា អត្រាស្លាប់ដោយសារជំងឺក្រិនថ្លើម នៅឆ្នាំ២០១៥ គឺប្រហែល១,៣លាននាក់ (២%) នៃអ្នកស្លាប់ទូទាំងពិភពលោក ទិន្នន័យនេះវាប្រហាក់ប្រហែលគ្នានឹងឆ្នាំ២០១៦ដែរ។ តើជំងឺក្រិនថ្លើមមានមូលហេតុអ្វីខ្លះ? ជំងឺក្រិនថ្លើមមានមូលហេតុដូចតទៅ៖ •ការប្រើប្រាស់សារធាតុគីមី ការទទួលទានសុរានិងប្រភេទឱសថបុរាណ-សម័យច្រើន ក្នុងរយៈពេលយូរ ដែលនាំឲ្យប៉ះពាល់ដល់មុខងារនិងកោសិការបស់ថ្លើម។ •អ្នកជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ B និងC (យោងតាមEASL 2016 បានបង្ហាញពីអត្រានៃអ្នកជំងឺរលាក ថ្លើមប្រភេទ Bមានប្រមាណ៣៥០លាននាក់ និងC ប្រមាណពី១៣០ទៅ១៥០លាននាក់ ដែលវិវឌ្ឍទៅជាក្រិនថ្លើម)។ •ថ្លើមត្រូវបានពុលដោយសារការកើនឡើងនូវជាតិដែកច្រើន។ •អ្នកជំងឺដែលមានប្រព័ន្ធការពាររាងកាយប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯង (Autoimmune disease) ដែលវាទៅបំផ្លាញសាច់ថ្លើម។ •អ្នកដែលខ្សោយកម្លាំង បាត់បង់ចំណង់ អាហារ។ •អ្នកធាត់ដែលអាចបង្កឲ្យមានខ្លាញ់រុំថ្លើម ហើយឲ្យក្រិនក្នុងកម្រិតប្រមាណ៣០%។ •កត្តាជំរុញផ្សេងទៀត មានដូចជា  លើសគីឡូអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងអ្នកជំងឺលើសជាតិខ្លាញ់ជាដើម។ សញ្ញាណាខ្លះដែលបញ្ជាក់ថាគាត់កំពុងប្រឈមជាមួយជំងឺក្រិនថ្លើម? ជាទូទៅអ្នកជំងឺក្រិនថ្លើមក្នុងដំណាក់កាលដំបូង ពុំមានស្តែងជាសញ្ញាណាមួយច្បាស់លាស់ទេ នៅពេលមានរោគសញ្ញា គឺជាដំណាក់កាលចុងក្រោយនៃជំងឺក្រិនថ្លើមដែលមានផលវិបាកទៅហើយ។ សញ្ញាទាំងនោះរួមមាន សញ្ញាលើស្បែក ដូចជា លឿង រមាស់ ស្ងួត និងជាំ អស់កម្លាំង ខ្សោយ បាត់បង់ចំណង់អាហារ រវើរវាយ ឬសន្លឹម អាចរហូតដល់សន្លប់ រូបរាងកាយស្គមស្គាំង ទម្រង់មុខចេញឆ្អឹង ដៃជើងស្វិតសាច់ដុំ ពោះធំ ផ្ចិតប៉ោង ទឹកនោមតិច និងហើមជើង។ ជំងឺក្រិនថ្លើមអាចធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដោយរបៀបណា? ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺក្រិនថ្លើម អាចធ្វើឡើងតាម​រយៈការសាកសួរពីប្រវត្តិអ្នកជំងឺ ការពិនិត្យរាងកាយ រោគសញ្ញានានា ការពិនិត្យឈាម និងធ្វើការបញ្ជាក់បន្ថែមដោយ ច្រិបសាច់ថ្លើម​យកទៅពិនិត្យនិងវិភាគ។  តើជំងឺក្រិនថ្លើមត្រូវព្យាបាលដោយវិធីសាស្ត្របែបណាខ្លះ? ជាទូទៅអ្នកជំងឺក្រិនថ្លើមត្រូវបានព្យាបាល ក្នុង-គោលបំណងការពារទប់ស្កាត់កុំឲ្យខូចខាតសាច់ថ្លើមបន្ថែមទៀត ព្យាបាលនូវផលវិបាកនានា ដែលនឹងកើតមានឡើង និងបង្ការកុំឲ្យវិវឌ្ឍទៅរកមហារីកលឿន។ ម៉្យាងទៀត អ្នកជំងឺអាចនឹងត្រូវ ព្យាបាលដោយវះកាត់ប្តូរថ្លើមតែម្តង ដែលនេះជាជម្រើសចុងក្រោយ។ អ្វីខ្លះជាផលវិបាកនៃអ្នកជំងឺក្រិនថ្លើម? ជំងឺក្រិនថ្លើម ករណីមិនបានទទួលការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវទេនោះ ការវិវឌ្ឍនៃជំងឺនេះនឹងឈានទៅដល់ផលវិបាកជាច្រើន រួមមាន៖ •ហើមជើង •ទាចទឹក (ទឹកដក់ក្នុងស្រោមពោះ) •ការឆ្លងបាក់តេរីទៅក្នុងស្រោមពោះ (បណ្តាលឲ្យរលាកស្រោមពោះ ការហូរឈាមពីសរសៃឈាមពីការធ្លាយសរសៃឈាមដែលឡើងប៉ោងក្នុងបំពង់អាហារ) •មានការប៉ះពាល់ដល់ខួរក្បាល (រវើរវាយ សន្លប់) ដោយសារជាតិពុលបានពីមុខងារថ្លើមចុះខ្សោយ (Hepatic Encephalopathy) •ផលប៉ះពាល់លើតម្រងនោមបណ្តាលមកពីមុខងារថ្លើមខ្សោយ (Hepatorenal Syndrome)  •ផលប៉ះពាល់លើសួតបណ្តាលមកពីមុខងារថ្លើមខ្សោយ (Hepatopulmonary Syndrome) •អណ្តើករីកធំ (Hypersplenism) •និងមហារីកថ្លើម។ តើយើងត្រូវធ្វើបែបណាដើម្បីការពារពីជំងឺ ក្រិនថ្លើម? ដើម្បីការពារជំងឺក្រិនថ្លើមយើងត្រូវដឹងពីមូលហេតុបង្កដូចខាងលើនិងបង្ការចៀសវាងពីមូលហេតុទាំងនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ប្រសិនបើពុំទាន់មានជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទB ត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងការពារ ប្រសិនបើមានជំងឺរលាកថ្លើមB-C ត្រូវព្យាបាលឲ្យបានជាសះស្បើយ​និងតាមដានឲ្យបានទៀងទាត់។  ទាក់ទងនឹងការប្រើប្រាស់ឱសថបុរាណសម័យ ត្រូវប្រាកដថាមានការណែនាំពីគ្រូពេទ្យជំនាញត្រឹមត្រូវ​ និងរយៈពេលកំណត់ច្បាស់លាស់។ ក្រៅពីនេះ លោកអ្នកគួរហាត់ប្រាណឲ្យបានទៀងទាត់ និងកុំឲ្យលើសទម្ងន់។ ថ្វីត្បិតតែ ជំងឺក្រិនថ្លើមជាដំណាក់កាលចុងក្រោយនៃសាច់ថ្លើម ដែលការព្យាបាលមិនអាចត្រឡប់មកល្អដូចដើមវិញក៏ដោយ គេនៅតែអាចកាត់បន្ថយការវិវឌ្ឍរបស់វាបានប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ ដូច្នេះហើយលោកអ្នកចាំបាច់ត្រូវប្រឹក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ ដើម្បីធ្វើការវាយតម្លៃរាល់ដំណាក់កាលនៃការវិវឌ្ឍរបស់ជំងឺក្រិនថ្លើម និងទទួលបានការព្យាបាលមួយដែលសមស្របនិងមានប្រសិទ្ធភាព។ បកស្រាយដោយ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សុខ ហ៊ាង ឯកទេសក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top