Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

មកទល់សប្ដាហ៍ទី៦ ទារករបស់អស់លោកអ្នកបានវិវឍ្ឍខ្លួនក្លាយជាអំប្រ៊ីយ៉ុងដែលមានទំហំប៉ុនម្រាមដៃរបស់អ្នក។ វាក៏ជាពេលដែលស្វាមី​អាចជូនភរិយាជាទីស្រលាញ់របស់ខ្លួនទៅជួបនឹង​វេជ្ជបណ្ឌិត ដើម្បីធ្វើការតាមដានគភ៌ និងដឹងពីការវិវឍ្ឍខ្លួនរបស់ទារករបស់អស់លោកអ្នក​មានគ្រប់លក្ខណៈ ឬនៅ។បន្ទាប់មកទៀត យើងនឹងតាមដានទាំងអស់គ្នាថាសប្ដាហ៍បន្ទាប់ គភ៌នឹង មានសកម្មភាពបម្រែបម្រួលនៃការលូតលាស់អ្វីបន្ដែមទៀត ……… សប្ដាហ៍ទី៧​៖ ទារកនៅក្នុងផ្ទៃមានទំហំកើនឡើងបួនដង ហើយប្រព័ន្ធប្រសាទរបស់កេក៏ចាបផ្ដើមលូតលាស់។​ ទារកចាប់ផ្ដើមមានចលនា។ ចលនានេះអាចមើលឃើញដោយការឆ្លុះអេកូប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ដឹងថាមានទារកក្នុងផ្ទៃអ្នកមានចលនានោះទេ​។ សួត ថ្លើម និងពោះវៀនចាប់ផ្ដើមលូតលាស់។ សប្ដាហ៍ទី៨៖ នៅក្នុងសប្ដាហ៍នេះ ទារកមានប្រវែង2.5សង់ទីម៉ែត្រដែលយើងអាចហៅថា«មនុស្សល្អិត»។   ពួកគេចាប់ផ្ដើមបើកមាត់ និងអណ្ដាតបានហើយក្រអូមមាត់ និងត្រចៀកចាប់ផ្ដើមរីកលូតលាស់។ ទងផ្ចិតសម្រាប់តភ្ជាប់ទៅសុកម្ដាយចាប់ផ្ដើមកកើត។​ ទារកចាប់ផ្ដើមប្រែក្លាយពីអំប្រ៊ីយ៉ុងមកជាគភ៌។ ខួរក្បាលចាប់ផ្ដើមវិវឍ្ឍទៅតាមអត្រារបស់វា។ សារធាតុដែលត្រូវការចាំបា​ច់ក្នុងការលូតលាស់ខួរក្បាលរបស់ទារក គឺអាស៊ីតខ្លាញ់ និងDHAដែលមាននៅក្នុងត្រីសមុទ្យដូចជា ត្រីស្បែកា និងត្រីធូណា។ សប្ដាហ៍ទី៩ ៖ ទារកមានប្រវែង 3.5 សង់ទីម៉ែត្រ ហើយផ្នែកខាងក្បាលរបស់គេកំពុងតែលូតលាស់បន្ថែម។ នៅក្នុងសប្ដាហ៍នេះ ពួកគេអាចកម្រើកដៃ ជើងនិងងាកខ្លួនល្អិតរបស់គេបាន។ ទំហំខួរក្បាលកើនឡើងបួនដងធំជាងកាល១ខែមុន។ ក្រពេញញើសចាប់ផ្ដើមកកើត។ រីឯប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ និងប្រព័ន្ធប្រសាទលូតលាស់យ៉ាងឆាប់រហ័ស។ លក្ខណៈសម្គាល់ថា ស្រី ឬប្រុសវិវឍ្ឍឲ្យឃើញនៅបីសប្ដាហ៏ខាងមុខទៀត។ អ័រម៉ូននៃការមានផ្ទៃពោះមានច្រើន និងប្រព័ន្ធក្នុងរាងកាយរួមទាំងចំណុចនៃឈាមចាប់ផ្ដើមកើនឡើង។ ការកើនឡើងនៃProgesterone ធ្វើឲ្យសរសៃឈាមឈប់សម្រាក។ វាជាឱកាសធ្វើឲ្យអ្នកមានអាការៈវិលមុខ ព្រោះតែអុកស៊ីសែនត្រូវការរយៈពេលយូរក្នុងការធ្វើដំណើរទៅកាន់ខួរក្បាល​។ អ្នកគួរតែគិតពីការធ្វើតេស្តលើគភ៌មុនឆ្លងទន្លេ។ វាជាការវិនិច្ឆ័យរោគសញ្ញាសម្រាប់លើការត្រួតពិនិត្យលើភាពមិនប្រក្រតីលើគភ៌ ​ព្រោះបញ្ហាខ្លះមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ទារកនៅក្នុងផ្ទៃ។  អ្នកក៏មានសិទ្ធិបដិសេធមិនធ្វើតេស្តនេះដែរ។ អ្នកមិនត្រូវភ្លេចទទួលទានទឹកធម្មតាយ៉ាងតិច8កែវក្នុងមួយថ្ងៃ ដើម្បីសុខភាពរបស់អ្នក និងកូនក្នុងផ្ទៃ។   [សប្តាហ៍ទី១-៤] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី  ៥] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី៦] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី៧-៩] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្តាហ៍ទី១០-១២] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៣-១៤] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៥-១៦] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៧-២១] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី២២-២៥ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្ដាហ៍ទី២៦-២៧ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី២៨-២៩ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣០-៣៣ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៤-៣៦ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៧-៣៨ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៩-៤០ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ     ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

មិនតិចឆ្នាំដូចមុខវិជ្ជាផ្សេងឯណា…ប៉ុន្តែ បទពិសោធន៍ដែលរៀនប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ ក៏មានរឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលបានឆ្លងកាត់ ហើយក៏បានបង្កើតនូវអនុស្សាវរីយ៍មិនតិចនោះទេជាមួយមនុស្សដែលធ្លាប់ស្គាល់មួយក្រុមដែលហៅថា«មិត្តរួមថ្នាក់» ហើយអ្នកខ្លះក៏បានស្គាល់ ទាក់ទង និងរាប់អានដល់«មិត្តរួម/ខុសជំនាន់» ទៀត ហើយក៏មានការងារ និងលក្ខខណ្ឌជាច្រើនដែលត្រូវបំពេញជាមួយបុគ្គលិកសិក្សារួមមានទាំងសាស្រ្តាចារ្យផងដែរ។  គិតរាប់បញ្ចូលទាំងកម្មវិធីសិក្សា សម្ពាធ ពេលវេលា មិត្តភាព កម្រិតលំបាកនៃមេរៀន ភាពមមាញឹក និងកត្តាផ្សេងៗទៀតជាច្រើន សម្រាប់អ្នកផ្ទាល់ តើឆ្នាំមួយណាដែលផ្តល់នូវភាពរីករាយដល់អ្នកជាងគេ? ហើយឆ្នាំណាដែលពិបាកជាងគេ? ហេតុអ្វីដែរ?  ម្នាក់ៗប្រាកដជាមានចម្លើយនៅក្នុងចិត្តរៀងខ្លួនហើយ ខាងក្រោមនេះ ជាការចែករំលែកពីនិស្សិតផ្នែកសុខាភិបាលដែលបានផ្តល់ពេលវេលា និងកិច្ចសហការក្នុងការផ្តល់កិច្ចសម្ភាសន៍ជាមួយនឹងក្រុមការងារ…ចង់ដឹងថា ពួកគាត់ជានរណាខ្លះ? ហើយមានការយល់ឃើញយ៉ាងណាខ្លះ? តាមដានអានឲ្យដល់ចប់ជាមួយគ្នា… ធៀប សុជាតិ និស្សិតឆ្នាំទី៥(ជំនាន់ទី៣៧) ផ្នែកឱសថសាស្រ្តនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល និយាយទៅ ឆ្នាំណាក៏សប្បាយដែរ តែលក្ខណៈថាសប្បាយផង ពិបាកផង ព្រោះគិតថាឆ្នាំណាក៏ដូចជាឆ្នាំណាដែរ សុទ្ធតែមានរឿងសប្បាយ និងរឿងត្រូវកើតទុក្ខដូចគ្នា។ ឆ្នាំដែលពិបាកជាងគេ អាចថាឆ្នាំទី៥ ព្រោះថាត្រូវចុះស្តារផង ហើយត្រូវរៀនផង (បើតាមដែលសង្កេតមើលទៅ ក៏ជាឆ្នាំដែលគេស្រកគីឡូច្រើនជាងគេផងដែរ ព្រោះតែហត់ពេក)។ ខ្ញុំយល់ថា ក៏ជាឆ្នាំដែលរៀនមិនសូវចេះជាងគេដែរ តែអាចជាការពិតសម្រាប់តែខ្ញុំម្នាក់ក៏ថាបាន។ សេង រស្មី និស្សិតថ្នាក់វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រទូទៅ (Internal Medicine) ឆ្នាំទី២ នៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល បើនិយាយទៅ ឆ្នាំដែលសប្បាយជាងគេ គឺជាឆ្នាំទី១ ព្រោះថាយើងមានមោទនភាពចំពោះភាពជោគជ័យរបស់យើងជាបេក្ខជនជ័យលាភីមួយរូបក្នុងចំណោមបេក្ខជនរាប់ពាន់នាក់ដែលបានប្រលងចូលរៀននៅសាលាពេទ្យ និងជាពេលវេលាដំបូងដែលយើងឈានជើង ដើម្បីសម្រេចក្តីស្រមៃរបស់យើង។  ដូចគ្នាដែរ ឆ្នាំទី១នេះក៏ជាឆ្នាំដែលលំបាកជាងគេដែរ ព្រោះជាវេលាដំបូងដែលយើងសិក្សាពីមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់មុខវិជ្ជាពេទ្យ ព្រមទាំងចាប់ផ្តើមរៀនភាសាបារាំងថែមទៀត ដែលយើងមិនធ្លាប់បានរៀនពីមុនសោះ។ លឹម ប៉ោហ្វុង និស្សិតផ្នែកទន្តវទនសាស្រ្តឆ្នាំទី៧ នៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល សម្រាប់ខ្ញុំ គ្រប់ឆ្នាំសិក្សាទាំងអស់សុទ្ធតែមានភាពសប្បាយរីករាយ និងការប្រកួតប្រជែងដូចគ្នា។ ប៉ុន្តែ ឆ្នាំដែលពិបាកជាងគេបង្អស់ គួរតែជាឆ្នាំទី៧ដែលជាឆ្នាំចុងក្រោយ។ ក្នុងឆ្នាំនេះ និស្សិតជាច្រើនក៏បានរកឃើញកន្លែងចុះកម្មសិក្សានៅតាមគ្លីនិកធ្មេញរួចហើយ តែក៏ជាឆ្នាំដែលត្រូវបំពេញការងារនូវគ្លីនិកនៃសាកលវិទ្យាល័យ និងមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋផងដែរ។ ហេតុដូចនេះហើយ គឺមានការទាមទារឲ្យមានភាពវៃឆ្លាតក្នុងការគ្រប់គ្រងពេលវេលា ដើម្បីធានាឲ្យបាននូវតុល្យភាពរវាងលក្ខខណ្ឌការងារសាលា និងការចុះកម្មសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន។ លីម ចាន់បូរ៉ាម៉ី ឱសថការីឧត្តម ដែលបញ្ចប់ការសិក្សាពីសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ IU នៅ ខែ៤ ឆ្នាំ ២០១៧ថ្មីៗនេះ ឆ្នាំដែលសប្បាយជាងគេ គឺឆ្នាំទី១ ដោយសារអ្វីៗទាំងឡាយ គឺថ្មីទាំងអស់ រួមទាំងមិត្តភក្តិ មេរៀនដែលត្រូវរៀន និង ឧបករណ៍បច្ចេកទេសជាច្រើន ដែលមិនដែលជួបប្រទះពីមុនមក ធ្វើឲ្យមានការចង់ចេះចង់ដឹងពីអ្វីដែលនៅជុំវិញខ្លួន។ ឆ្នាំទី៥ជាឆ្នាំពិបាកជាងគេ ដោយសារត្រូវត្រៀមប្រលងចេញ មានសម្ពាធពីការសិក្សា ហើយត្រូវបញ្ចប់កម្មសិក្សា។ បន្ថែមលើនេះទៀត គឺត្រូវរៀបចំផ្លូវអនាគតខ្លួនឯង ដូចជាចូលបម្រើការងារនៅគ្រឹះស្ថាននានា ឬ បន្តការសិក្សាទៅក្រៅប្រទេស។ ដូចនេះ ឆ្នាំទី៥ ពិបាកបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ។ ហេង សុវណ្ណឫទ្ធិ និស្សិតផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រឆ្នាំទី៥ ជំនាន់ទី៤១នៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល ឆ្នាំដែលសប្បាយជាងគេនោះគឺឆ្នាំទី៤ ហេតុផលនោះ គឺវាជាឆ្នាំដំបូងដែលខ្ញុំចាប់ផ្ដើមការចុះកម្មសិក្សានៅតាមមន្ទីរពេទ្យ និងបានជួបផ្ទាល់ជាមួយអ្នកជំងឺ។  រីឯឆ្នាំដែលខ្ញុំគិតថាពិបាកជាងគេនោះគឺឆ្នាំទី៦ ព្រោះវាគឺជាឆ្នាំដែលខ្ញុំនឹងចូលរៀនក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ ហើយឆ្នាំសិក្សានេះ គឺមានមុខវិជ្ជាថ្មីៗជាច្រើន និងមេរៀនជាច្រើនដែលត្រូវរៀន។ អ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះទៅទៀតនោះ គឺវាក៏ជាឆ្នាំមួយសម្រាប់ការត្រៀមប្រលងចូលរៀនថ្នាក់ឯកទេសផងដែរ។ តាំង រ៉ូស្សាទេវី  អតីតនិស្សិតផ្នែកឱសថសាស្រ្តនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល(បញ្ចប់ការសិក្សាក្នុងឆ្នាំ២០១៧) ហើយសព្វថ្ងៃនេះកំពុងបម្រើការងារនៅមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រសហគមន៍ (Comunity medical center) ឆ្នាំដែលសប្បាយជាងគេសម្រាប់ខ្ញុំ គឺឆ្នាំទី១ការសិក្សាមិនសូវជារវល់ មួយថ្ងៃរៀនត្រឹមតែ២ទៅ៣ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។  ឆ្នាំដែលពិបាកគឺឆ្នាំទី៥ ព្រោះជាឆ្នាំបញ្ចាប់មានការប្រលងច្រើន  ប្រលង២ឆមាស បន្ទាប់មកត្រូវប្រលងចេញ និងត្រូវគិតពីគោលដៅបន្តទៀតថាគួរធ្វើអ្វី។ សំ សុវត្ថឌី និស្សិតថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រជាន់ខ្ពស់ផ្នែកវះកាត់មាត់ ធ្មេញ (Master of Oral and Maxillofacial Surgery) នៅមហាវិទ្យាល័យទន្តសាស្ត្រ នៃសាកលវិទ្យាល័យមហិដុល ទីក្រុងបាងកក ប្រទេសថៃ ចំពោះពេលវេលាដែលបានឆ្លងកាត់មកតាំងពីឆ្នាំទី1ដល់ឆ្នាំទី 7 គឺមានតែឆ្នាំទី 7ទេដែរជាឆ្នាំដែររីករាយផង និងពិបាកជាងគេផង។ សប្បាយ ព្រោះយើងបានជួបអនុវត្តផ្ទាល់លើជាមួយអ្នកជំងឺ ជិតបានសម្រេចនូវក្តីស្រមៃដោយបានទទួលងារពេញសិទ្ធិជា«ទន្តបណ្ឌិត»។ ហើយអ្វីដែលពិបាកនោះ គឺយើងត្រូវប្រឈមមុខនឹងការធ្វើនិក្ខេបបទ ការធ្វើការអនុវត្តផ្ទាល់ពេញម៉ោង និងការត្រៀមប្រលងចេញ និងប្រលងថ្នាក់ជាតិ។ វ៉ាន់ គឹមរួន ឱសថការីបម្រើការនៅមន្ទីរពេទ្យជប៉ុនសាន់រាយស៍ (Sunrise Japan Hospital) សម្រាប់ខ្ញុំ គ្រប់ឆ្នាំ គឺសប្បាយទាំងអស់ ព្រោះខ្ញុំពិតជារីករាយក្នុងការរៀនពីអ្វីដែលថ្មីពីមួយឆ្នាំ ទៅឆ្នាំមួយទៀត  ប៉ុន្តែឆ្នាំទី៤ និង ទី៥មានការលំបាកច្រើន ព្រោះមុខវិជ្ជាមានសំខាន់ៗច្រើន ហើយឆ្នាំទី៥ជាឆ្នាំចុងក្រោយ ដូច្នេះ ខ្ញុំត្រូវត្រៀមខ្លួនឲ្យបានល្អបំផុតក្នុងការប្រទ្បងប្រកបដោយភាពជោគជ័យ។ ប៊ុន ច័ន្ទវិចិត្រ និស្សិតឆ្នាំទី៤នៃសាកកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាលឯកទេសផ្នែកទន្តវទនសាស្ត្រ ឆ្នាំដែលសប្បាយជាងគេ គឺឆ្នាំទី១ ព្រោះជាឆ្នាំដំបូង ហើយមេរៀនដែលត្រូវរៀនក៏មិនទាន់ជ្រៅ។ ម្យ៉ាងទៀត ក៏មិនសូវខ្វល់ខ្វាយ និងមានសម្ពាធខ្លាំង ជាពិសេស គឺមិនទាន់ផ្តោតលើការអនុវត្ត។ ចំណែកឆ្នាំដែលពិបាកជាងគេ គឺប្រហែលជាឆ្នាំទី៧  ព្រោះមានកាតព្វកិច្ចជាច្រើនត្រូវបំពេញ ដូចជាត្រូវប្រលងចេញ ចុះបំពេញការងារនៅគ្លីនិកដើម្បីបំពេញនូវលក្ខខណ្ឌគ្រប់គ្រាន់ ទើបអាចប្រលងថ្នាក់ជាតិបាន ធ្វើនិក្ខេបបទ ធ្វើការស្រាវជ្រាវ ហើយអ្នកខ្លះក្រោយពីប្រលងថ្នាក់ជាតិចប់ ក៏ត្រូវប្រលងក្របខណ្ឌទៀត។ Photo Credit : Theap Socheat ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ៖ នាងខ្ញុំ រស់នៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ ខ្ញុំតែងតែមានសាច់ដុះតូចៗច្រើននៅលើបរិវេណដងខ្លួនជាប្រចាំ។ តែសាច់ដុះនេះក៏ដាច់ទៅវិញដោយឯកឯងនៅពេលដែលខ្ញុំដុសសម្អាតខ្លួន ហើយក៏ដុះមកទៀតនៅកន្លែងដដែលឬកន្លែងផ្សេង។ តើនេះជាអាការៈនៃជំងឺធ្ងន់ធ្ងរណាមួយមែនឬទេ? មានវិធីអ្វីអាចកម្ចាត់បញ្ហានេះឬទេ? ចម្លើយ៖ ការដុះសាច់តូចៗនេះមាន២យ៉ាង៖ ទី១ គឺស្បែកដែលដុះមែនទែន (skin tags) និងទី២ជាស្បែកដែលកើតឡើងដោយវីរុសនៅពេលដែលយើងមានវ័យចាស់បន្តិច (Siberia Keratosis) ដែលមានស្នាមខ្មៅគ្រាប់នៅលើស្បែក។ ជាការពិតណាស់ សាច់ដែលដុះមកនេះនៅពេលដំបូង វាតែងតែដាច់ទៅវិញនៅពេលដែលយើងដុសជម្រះ ប៉ុន្តែវានឹងដុះមកវិញដោយសារតែកោសិកាដែលជ្រុះមកមិនបានអស់នោះទេ ហើយប្រសិនបើយើងចង់ឲ្យជ្រុះអស់នោះយើងមិនគួរដុសជម្រះតាមទម្លាប់តែមួយមុខនោះទេព្រោះវាអាចបណ្តាលឲ្យខូចដល់កោសិកាស្បែកដែលល្អ និងបង្កឲ្យយើងមានជំងឺស្បែកមួយហៅថាក្រាស់-ក្រិន ឬ អាលែ្លកហ្ស៊ី ឬតាអក។  បើបញ្ហានេះបង្កជាការលំបាកដល់សោភណភាព ប្អូនគួរតែស្វែងរកការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ចៀសវាងការប្រើទម្លាប់ដុសជម្រះដែលអាចឲ្យខូចស្បែកធម្មតា។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ុក សាវឿន ប្រធានគ្លីនិកជាតិសើស្បែក និងកាមរោគ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ជាឱកាសដែលមានតែម្តងក្នុងមួយឆាកជីវិតសម្រាប់និស្សិតគ្រប់រូប ហើយនេះក៏ជាលើកដំបូងគេបង្អស់ផងដែរសម្រាប់និស្សិតសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាលថ្នាក់វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស វេជ្ជបណ្ឌិត ទន្តបណ្ឌិត ឱសថការី បរិញ្ញាបត្រជាន់ខ្ពស់ បរិញ្ញាបត្រ និងបរិញ្ញាបត្ររងគ្រប់ជំនាញ ដែលមានឱកាសចូលរួមក្នុងពិធីប្រគល់សញ្ញាបត្ររបស់ខ្លួន។ គ្រាន់តែបានទទួលដំណឹងនេះ ម្នាក់ៗប្រាកដជាមានអារម្មណ៍រំភើបខ្លាំងជាមិនខាន…រហូតដល់ពេលនេះ មិនប្រាកដថាអស់ចំហាយរំភើបឬនៅផង? ថ្ងៃពិសេសក៏ខិតជិតមកដល់ហើយ តើបានត្រៀមអ្វីខ្លះហើយ? ហើយមានដឹងឬទេថាគួរតែត្រៀមអ្វីខ្លះសម្រាប់ឱកាសពិសេសមួយនេះ? តោះ! ដើម្បីជាគន្លឹះខ្លះៗ សម្រាប់និស្សិតដែលបានចុះឈ្មោះរួចរាល់សម្រាប់ពិធីដ៏កម្រមួយនេះ ខ្ញុំក៏សូមនាំមកជូននូវចំណុចខ្លះដែលអ្នកគួរយល់ដឹង និងត្រៀម ដែលរួមមានដូចខាងក្រោម៖ សម្លៀកបំពាក់(សមរម្យ) -បុរស ៖ ខោជើងវែងពណ៌ខៀវទឹកប៊ិច ឬខ្មៅ អាវសឺមីដៃវែងពណ៌ស ពាក់ក្រវ៉ាតក -នារី ៖ សំពត់ហូល ឬផាមួង អាវប៉ាក់ពណ៌ស -ហាមដាច់ខាតស្លៀកខោខូយប៊យ និងអាវយឺត ឬអាវក្រឡេក្រឡាចូលរួមពិធី ជម្រាបដំណឹងដល់មនុស្សសំខាន់ ជាពិសេស គឺអ្នកមានគុណទាំងពីររូប ហើយបើសិនជាអាច គួរតែមានមិត្តភក្តិ សាច់ញាតិបងប្អូន មិត្តរួមការងារខ្លះមកអបអរសាទរ (តែបើសិនជាមិនអាចទេ ការជួបជុំមិត្តរួមថ្នាក់ ថតរូបលេងជាមួយគ្នា ក៏សប្បាយម្យ៉ាងដែរ…កុំតូចចិត្តអីណា៎…) ព្រោះថាឆ្លងកាត់ពេលវេលាពិសេស ជាមួយមនុស្សពិសេស អារម្មណ៍រឹតតែពិសេស។ បញ្ជាក់ ៖ កុំភ្លេចបែងចែកពេលវេលាឲ្យអ្នកមកអបអរឲ្យបានស្មើគ្នា (គ្រាន់តែដើម្បីបង្ការបញ្ហាមានអ្នកអន់ចិត្ត) មធ្យោបាយធ្វើដំណើរ ព្រឹកព្រលឹមបែបហ្នឹង ប្រហែលជាពិបាកបន្តិច តែយ៉ាងណាក៏តែមួយថ្ងៃហ្នឹងដែរ។ បើជិះមកដោយខ្លួនឯង សូមមានការប្រុងប្រយ័ត្នផងណា ព្រោះមេឃអាចនៅរាងងងឹតនៅឡើយ។ សម្រាប់អ្នកដែលមានគេជូនមក កុំភ្លេចដាស់គេផង ក្រែងលោថារួចរាល់តែម្នាក់ឯង តែអ្នកជូននៅមិនទាន់ហើយ ក៏អាចនឹងមកដល់កន្លែងពិធីយឺតដែរ។ អាវពេទ្យ (អាវប៊្លូ) ដោយសារតែមិនមានឯកសណ្ឋានបញ្ចប់ការសិក្សា(ឈុតខ្មោចឆៅ) ដូចគេ តែយើងក៏អាចមានភាពប្លែកពីគេជាមួយនឹងការពាក់អាវពេទ្យដែរ ហើយក៏មានស៊ុមសម្រាប់ដាក់សញ្ញាបត្រដែលស្រស់ស្អាត និងប្លែកពីគេផងដែរ (លក្ខណៈថា…ចេញមកដឹងតែនិស្សិតពេទ្យបញ្ចប់ការសិក្សាហ្មងហា៎)។ ប្រហែលមានអ្នកខ្លះមិនទាន់បានថតរូបឡូយៗ អ៊ែមៗជាមួយនឹងអាវហ្នឹងទេ បើទោះជាពាក់រាល់ថ្ងៃហើយក៏ដោយ ហេតុនេះហើយ ថ្ងៃហ្នឹង លេងម៉ាអស់ដៃហ្មងទៅ… ញ៉ាំអាហារទ្រាប់ពោះ ដោយសារតែអាចនឹងត្រូវអង្គុយចូលរួមពិធីរាងយូរបន្តិច ដោយត្រូវមកដល់តាំងពីព្រលឹមបែបនេះ អ្នកគួរតែញ៉ាំអាហារខ្លះ (មិនបានច្រើនក៏តិចល្មមទប់កុំឲ្យសន្លប់) ដើម្បីកុំឲ្យមានបញ្ហាសុខភាពផ្សេងៗ លែងបានសប្បាយបណ្តោយ… ភេសជ្ជៈ បើភេសជ្ជៈកែវខ្លះ អាចនឹងត្រូវបានហាមឃាត់មិនឲ្យយកចូល តែយ៉ាងណាក៏ត្រូវប្រាកដថាមានទឹកសុទ្ធ ឬភេសជ្ជៈដបផ្សេងៗដែលអាចទទួលទានបាន ក្នុងអំឡុងពេលចូលរួមកម្មវិធី (បើអត់មានអីញ៉ាំ យ៉ាងហោចណាស់ក៏គួរតែមានទឹកញ៉ាំដែរ)។ លុយកាក់ ពេលចប់កម្មវិធី ប្រាកដជាត្រូវជួបជុំគ្នាញ៉ាំអីជាមួយនឹងមិត្តរួមថ្នាក់ សាស្រ្តាចារ្យ សិស្សច្បង សិស្សប្អូន មិត្តរួម និងខុសជំនាន់ ហើយ ដូចនេះហើយ កុំភ្លេចត្រៀមលុយទៅផង(មានអ្នកខ្លះមិនមែន១តង់ទេ គឺមានតង់ទី១ តង់ទី២ ឬក៏ឈានចូលដល់តង់ទី៣ទៀតផង) ស្ទីលថតរូប មិនងាយណាបានថតរូបជុំគ្នា ជាមួយនឹងសម្លៀកបំពាក់ស្រស់ស្អាតស្រដៀងៗគ្នា ក្នុងឱកាសកម្រចឹងនោះ…មិនថាមើលតាមgoogle, facebook ឬតាមអ្វីនោះទេ ត្រូវតែប្រាកដថាមានរូបថតដែលស្អាត ប្លែក និងពិសេស ដើម្បីទុកជាអនុស្សាវរីយ៍សម្រាប់ថ្ងៃហ្នឹង ត្រៀមអ្នកថតរូប តាមពិត Selfieក៏បាន…តែប្រសិនបើចង់បានរូបថតកាលីបប្លែកៗ គួរតែមាននរណាម្នាក់ត្រៀមថតរូបឲ្យ បើបានអ្នកprofessionalក៏កាន់តែអ៊ែម ដែលយើងឃើញមានក្រុមខ្លះបានធ្វើការទិញជាកញ្ចប់សម្រាប់ថតរូបតែម្តង។ តែបើអត់ទេ មានត្រឹមមិត្តភក្តិ សាច់ញាតិបងប្អូនណាម្នាក់ ឬមនុស្សពិសេស មកជួយថតឲ្យក៏បានដែរ។ កុំភ្លេចទៅដល់កន្លែងប្រារព្ធពិធីនៅវេលាម៉ោង៦:០០ព្រឹកណា៎… សង្ឃឹមថានឹងមានពេលវេលាដ៏មានអត្ថន័យ និងមិនងាយនឹងបំភ្លេចបាននេះដោយរីករាយណា៎!!! ប្រសិនបើមានគំនិតអ្វីបន្ថែម​ សូមជួយណែនាំផង.... ក៏លឺផងដែរថា...នឹងមានCampaignពិសេស នៅលើហ្វេសប៊ុកផេក Healthtime Pro កុំភ្លេចតាមដានជាមួយគ្នា.... Photo Credit : ទំព័រហ្វេសប៊ុក UHS

ចែករំលែក

១/ និយមន័យ ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជាជំងឺរ៉ាំរ៉ៃវាកើតឡើងពីការលើសជាតិស្ករក្នុងឈាម ដែលបណ្តាលមកពីអរម៉ូន អាំងស៊ុយលីន (Insulin-ជាអរម៉ូនផលិតពីកោសិកាលំពែង) ដែលដឹកនាំជាតិស្ករទៅឲ្យកោសិកាប្រើប្រាស់ផលិតមិនគ្រប់គ្រាន់ ឬមិនផលិត ឬកោសិការបស់រាងកាយស៊ាំនឹងអរម៉ូននោះ។ ២/ កត្តាប្រឈមមុខ កត្តាមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរបាន -ក្រុមគ្រួសារមានប្រវត្តទឹកនោមផ្អែម -កត្តាជនជាតិ -អាយុ > 45ឆ្នាំ -ទឹកនោមផ្អែមកើតពេលមានផ្ទៃពោះ កត្តាអាចធ្វើឲ្យប្រសើរឡើង -កត្តាធាត់ -លើសសម្ពាធឈាម -លើសជាតិខ្លាញ់ក្នុងឈាម -អ្នកត្រៀមនឹងកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម -ទម្លាប់រស់នៅមិនល្អ ៖ មិនហាត់ប្រាណ ជក់បារី ផឹកស្រា  ដេកច្រើនពេក>៨ម៉ោង ៣/ ប្រភេទ និងមូលហេតុនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែម                   ប្រភេទ  ​                                          មូលហេតុ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ១ (Type1 Diabetes Mellitus)   -បេតា កោសិកា របស់លំពែងត្រូវបានបំផ្លាញ   -ធ្វើឲ្យខ្វះអាំងស៊ុយលីនដាច់ខាត ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២ (Type2 Diabetes Mellitus)   -ភាពផ្សាំ (ធ្វើការមិនល្អ) របស់អាំងស៊ុយលីន ​  -ដំណើរវិវឌ្ឍបញ្ចេញមិនគ្រប់គ្រាន់របស់អាំងស៊ុយលីន ជំងឺទឹកនោមផ្អែមកើតពេលមានផ្ទៃពោះ(GDM)   -ភាពផ្សាំរបស់អាំងស៊ុយលីនក្នុងកោសិកា ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទផ្សេងៗទៀត   -កង្វះសែន ក្នុងមុខងារបេតា កោសិកា   -ជំងឺលំពែង   -ថ្នាំ ឬ ជាតិគីមីផ្សេងៗ   ៤/ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ក. ផ្អែកលើរោគសញ្ញាដូចជា៖ នោមច្រើន (លើសពី៣លីត្រក្នុង២៤ម៉ោង) ផឹកទឹកច្រើន មានជាតិស្ករច្រើនក្នុងទឹកនោម ញ៉ាំច្រើន  អស់កម្លាំង  វិលមុខ ស្រវាំងភ្នែក  ឈឺក្បាល  ស្រកទម្ងន់ ...។ ខ. ប្រវត្តិអ្នកជំងឺ ៖  គ្រួសារ ឬបងប្អូនបង្កើតមានប្រវត្តិកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម គ. ការបូមឈាមទៅវិភាគ ៖  កំរិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាម។ តារាងកម្រិតជាតិស្ករ           អត់មានជំងឺ         ទឹកនោមផ្អែម          កំពុងប្រឈម     នឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែម  មានជំងឺទឹកនោផ្អែម   មុនបរិភោគអាហារឬ​អត់អាហារយ៉ាងតិច ៨ម៉ោង  

ចែករំលែក

នេះជាការបោះពុម្ពលើកទី៦ ក្រោមការរៀបរៀងដោយអ្នកនិពន្ធ៣រូបរួមមាន Alison Blenkinsopp, Paul Paxton និង John Blenkinsopp។ លក្ខណៈពិសេសដែលខុសប្លែកពីការបោះពុម្ពលើកមុន ក្រោមការកែសម្រួលតាមរយៈមតិយោបល់ដែលផ្តល់ជូនពីអ្នកប្រើប្រាស់ និងអ្នកអានជាពិសេសឱសថការី គឺមានការផ្លាស់ប្តូរពីឱសថប្រភេទ Prescription-only medicine (POM) ឬ ឱសថត្រូវការវេជ្ជបញ្ជាពីគ្រូពេទ្យ មកជាប្រភេទ Pharmacy (P) ឬឱសថនៅឱសថស្ថាន (ឱសថដែលអាចទិញបាននៅឱសថស្ថានដោយមិនត្រូវការវេជ្ជបញ្ជា) ព្រមទាំងចំណុចថ្មីៗជាច្រើនដែលសុទ្ធតែមានគុណប្រយោជន៍ត្រូវបានដាក់បញ្ចូល។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ទិន្នន័យ និងចំណេះដឹងដែលមានបង្ហាញជូននៅក្នុងសៀវភៅនេះ គឺសុទ្ធតែផ្អែកលើភស្តុតាងជាក់ស្តែង រួមមានពីឯកសារស្រាវជ្រាវដែលត្រូវបានត្រួតពិនិត្យ និងចុះផ្សាយត្រឹមត្រូវ ដែលមិត្តអ្នកអានជាពិសេសឱសថការីអាចទុកចិត្តបាន។ ឯកសារជាភាសាអង់គ្លេសមួយនេះត្រូវបានរៀបចំឡើងយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ និងពិសេសសម្រាប់ជូនដល់ការអនុវត្តផ្ទាល់របស់ឱសថការីក្នុងការផ្តល់ជូននូវឱសថដល់អ្នកជំងឺ ក៏ដូចជាមគ្គទេសក៍ក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួរ និងចម្ងល់ផ្សេងៗរបស់ពួកគាត់ ដើម្បីបន្ថែមទៅលើអ្វីដែលអ្នកបានសិក្សានៅក្នុងសៀវភៅសិក្សានៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យ។ អ្វីដែលរឹតតែពិសេសនោះ គឺការបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់លាស់នូវចំណុចសំខាន់ដែលគួរយល់ដឹងទៅតាមប្រភេទជំងឺ និងបញ្ហាសុខភាពដែលងាយកើតមានផ្សេងៗ រួមមាន ចំណុចដែលត្រូវដឹងពីអ្នកជំងឺ ប្រភេទឱសថដែលគួរផ្តល់ជូនទៅតាមប្រភេទ និងសភាពអ្នកជំងឺ សំណួរដែលអ្នកជំងឺអាចនឹងសាកសួរ ករណីសិក្សាដែលអាចនឹងកើតមានចំពោះបញ្ហាសុខភាពខ្លះៗ ។ល។ សង្ឃឹមថា ឯកសារជាភាសាអង់គ្លេសដែលអាចទាយយកបានដោយមិនគិតថ្លៃនេះ នឹងអាចជាប្រយោជន៍ដល់ការបំពេញការងាររបស់ឱសថការីគ្រប់រូប បន្ថែមពីលើចំណេះដឹងជាទ្រឹស្តី និងការអនុវត្តនៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សាកន្លងមក… សូមធ្វើការទាញយកតាមរយៈ Symptoms in the Pharmacy  ប្រភព ៖ Sinet Sem  មិត្តៗឱសថការីក៏គួរតែទាញយកឯកសារនេះផងដែរ មគ្គុទ្ទេសក៍ប្រើប្រាស់ឱសថ

ចែករំលែក

ដើម្បីជាការសម្រួលដល់ការធ្វើការទំនាក់ទំនងទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យពេទ្យជាតិ និងបណ្តាមន្ទីរពេទ្យនៅទូទាំង២៥ខេត្ត-ក្រុងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា នាថ្ងៃទី៣០ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៧ថ្មីៗនេះ ក្រសួងសុខាភិបាលបានធ្វើការបង្ហាញចេញនូវបញ្ជីឈ្មោះនៃវេជ្ជបណ្ឌិតនៃមន្ទីរពេទ្យដែលបានលើកឡើងខាងលើ ព្រមទាំងភ្ជាប់ជាមួយនឹងលេខទូរស័ព្ទសម្រាប់ទំនាក់ទំនងផងដែរ។  បញ្ជីឈ្មោះ និងលេខទូរស័ព្ទទាំងនេះនឹងជួយសម្រួលដល់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាជាពិសេសអ្នកមានបញ្ហា ឬវិបត្តិសុខភាពផ្សេងៗ ជាមួយនឹងភាពងាយស្រួល និងឆាប់រហ័សក្នុងការទំនាក់ទំនង… សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមនៃមន្ទីរពេទ្យ និងគ្លីនិកមួយចំនួន លោកអ្នកក៏អាចស្វែងរកបានតាមរយៈ www.healthtime.tips ប្រភព ៖ FreshNewsAsia ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

ឈានដល់សប្តាហ៍ទី៦ ជាវេលាដែលទារកចាប់ផ្តើមលូតលាស់នូវកោសិកាផ្សេងៗបន្ថែមទៀត ហើយក៏ជាវេលាមួយដែលស្រ្តីមានផ្ទៃពោះជាម្តាយត្រូវចាប់ផ្តើមយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសកម្មភាពរបស់ខ្លួនទាំងការសម្រាក និងការធ្វើលំហាត់ប្រាណតាមការណែនាំ ក៏ដូចជាដំបូន្មាននៃវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញ... សប្ដាហ៏ទី៦ ៖ បណ្ដុំនៃកោសិកាដែលគេហៅថា​ Blastocyst បានក្លាយខ្លួនទៅជាអំប្រ៊ីយ៉ុង ដែលមានទំហំប៉ុនម្រាមដៃរបស់អ្នក ។ នៅពេលនោះ ចង្វាក់បេះដូងរបស់ទារកកន្រ្តាក់180ដងក្នុងមួយនាទី លឿនជាង២ដងនៃចង្វាក់បេះដូងរបស់អ្នកម្ដាយ ។ វាជាពេលលូតលាស់នៃត្របកភ្នែក  ត្រចៀក ម្រាមដៃជើងរបស់ទារក ។ ក្នុងសប្ដាហ៏នេះ អ្នកអា​ចប្រាកដបានច្បាស់ថាអ្នកកំពុងតែមានផ្ទៃពោះ។ វាជាពេលដែលល្អបំផុតដែលសម្រាប់ការពិគ្រោះជាមួយគ្រូសម្ភពនឹងស្ដាប់តាមការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យនូវវិធីរក្សាគភ៌។ អ្នកអាចកត់សម្គាល់ពីបំលាស់ប្ដូរនៃរាងកាយ និងភាពលឿននៃការរំលាយអាហាររបស់់អ្នក។  បើសិនជាអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលខ្លួន​ឬអស់កម្លាំង អ្នកគួរតែអង្គុយសម្រាក ឬចូលគេងតាំងពីក្បាលព្រលប់។ អ្នកគួរតែព្យាយាមរកពេលឲ្យខ្លួនឯងបានសម្រាកយ៉ាងតិបាន៣០នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ ដើម្បីបន្ធូរអារម្មណ៍ ។ បើសិនជាអ្នកតែងតែហាត់ប្រាណជាប្រចាំ អ្នកមិនគួរបង្ខំខ្លួនឯងពេកនោះទេ ជាពិសេសនូវពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍មិនស្រួលក្នុងខ្លួន។  ជាទូទៅ នៅក្នុងត្រីមាសដំបូង ចង្វាក់បេះដូងមិនគួរលោតលើសពី140 ដងក្នុងមួយនាទី ការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា ចង្វាក់បេះដូងដែលលោតលើសពីនេះ អាចបង្កឲ្យមានកម្ដៅក្នុងខ្លួនច្រើន បើវានៅតែបន្តទៅមុខយូរទៀត វាអាចបំផ្លាញគភ៌បាន។  ដូចនេះ អ្នកគួរតែយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហានេះ។  អ្នកគួរតែធ្វើលំហាត់ប្រាណងាយៗចំណាយកម្លាំងតិចដូចជាការដើរ ហែលទឹក យោគៈ ដែលអាចជួយឲ្យអ្នកមានសុខភាពល្អ ហើយមិនធ្វើឲ្យអ្នកចំណាយកម្លាំងច្រើនទៀតផង​។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកគួរតែទទួលសារធាតុចិញ្ចឹមឲ្យបានជាប្រចាំ ​ទោះជាអ្នកមិនឃ្លានក៏ដោយ ព្រោះវាជាសារធាតុដែលទារកក្នុងផ្ទៃត្រូវការ ។   [សប្តាហ៍ទី១-៤] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី  ៥] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី៦] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្តាហ៍ទី៧-៩] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្តាហ៍ទី១០-១២] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៣-១៤] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៥-១៦] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី១៧-២១] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី២២-២៥ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ  [សប្ដាហ៍ទី២៦-២៧ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី២៨-២៩ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣០-៣៣ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៤-៣៦ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៧-៣៨ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ [សប្ដាហ៍ទី ៣៩-៤០ ] ដំណើរវិវឌ្ឍរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃ     ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ខ្ញុំបាទឈ្មោះ លឹម ប៉ោហ្វុង ជានិស្សិតផ្នែកទន្តវទនសាស្រ្តឆ្នាំទី៧ នៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាល មូលហេតុនៃការជ្រើសរើសផ្នែកទន្តសាស្រ្ត ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍នឹងវិស័យទន្តសាស្រ្តនេះតាំងពីនៅក្មេងមកម្ល៉េះ ព្រោះខ្ញុំគិតថា ក្នុងនាមទន្តពេទ្យមួយរូប គឺខ្ញុំអាចមានសមត្ថភាពក្នុងការជួយឲ្យមានភាពប្រសើរឡើងនៃសុខភាព និងជីវិតនៃប្រជាជន។ មូលហេតុមួយទៀតដែលជំរុញឲ្យខ្ញុំជ្រើសរើសមុខវិជ្ជានេះ ដោយសារតែឳពុករបស់ខ្ញុំក៏ជាទន្តពេទ្យមួយរូបផងដែរ ហើយខ្ញុំក៏តែងតែចាត់ទុកគាត់ជាបុគ្គលគំរូមួយរូប។ ចំណែកឳពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំក៏តែងតែរំលឹកប្រាប់ជារឿយៗផងដែរថា ត្រូវតែព្យាបាល និងយកចិត្តទុកដាក់ថែទាំសុខភាពរបស់អ្នកជំងឺណាក៏ដោយឲ្យដូចជាសមាជិកគ្រួសាររបស់ខ្លួនជាមួយនឹងការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវក្រមសីលធម៌វិជ្ជាជីវៈ ហើយអ្វីដែលនឹងទទួលបានវិញ គឺកិត្តិនាមដ៏ល្អ ភាពរីករាយ ឬស្កប់ស្កល់នូវការបំពេញតម្រូវការ និងស្នាមញញឹមរបស់អ្នកជំងឺ។ ចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះវិស័យទន្តសាស្រ្ត សម្រាប់រូបខ្ញុំផ្ទាល់ គឺមិនដែលគិតថាស្តាយក្រោយចំពោះការជ្រើសរើសមុខវិជ្ជាមួយនេះឡើយ ហើយក៏មិនដែលគិតថាដល់ជម្រើសផ្សេងក្រៅពីនេះឡើយ។ ក្រោយពីបានចូលសិក្សាហើយ ក៏រឹតតែចាប់អារម្មណ៍ចំពោះវាកាន់តែខ្លាំងឡើង គឺវាលើសពីវិទ្យាសាស្រ្តវេជ្ជសាស្រ្ត។ «វិស័យទន្តសាស្រ្ត ជាការរួមបញ្ចូលគ្នានៃសិល្បៈ  វិស្វកម្ម និងវិទ្យាសាស្រ្តវេជ្ជសាស្រ្ត»។ ជាទន្តពេទ្យមួយរូប គឺអាចជួយដល់អ្នកជំងឺដែលត្រូវការព្យាបាល ជាក់ស្តែង យើងអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរស្នាមញញឹម និងមុខងានៃការទំពារ ដែលស្មើនឹងជួយឲ្យពួកគាត់មានភាពប្រសើរឡើងទាំងគុណភាពជីវិត និងទំនុកចិត្ត។ វិស័យមួយនេះប្រៀបបានជាសិល្បៈដោយសារតែវាត្រូវការនូវជំនាញធ្វើដោយដៃ ចំណេះដឹង និងការយកចិត្តទុកដាក់លើភាពលម្អិត ដើម្បីធ្វើការព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ជាឧទាហរណ៍ ការប៉ះបិទធ្មេញជាដើម។  លក្ខណៈពិសេស លក្ខណៈពិសេសនៃវិស័យទន្តសាស្រ្ត គឺឱកាសនៃការព្យាបាលអ្នកជំងឺ ស្វែងយល់ពីបញ្ហា និងការត្អូញត្អែរនៃសុខភាពមាត់ធ្មេញរបស់ពួកគាត់ ហើយធ្វើការបំពេញតម្រូវការតាមរយៈជំនាញរបស់យើង។ អ្វីដែលសំខាន់ គឺនៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការព្យាបាល យើងមានឱកាសបានស្វែងយល់ពីគ្នាកាន់តែច្រើន ហើយក៏ជាទូទៅរាប់អានគ្នាប្រៀបបាននឹងក្រុមគ្រួសារដែរ។  ចំណុចដែលល្អប្រសើរមួយទៀត គឺឱកាសក្នុងការចូលរួមសិក្ខាសាលា និងកម្មវិធីនៅក្រៅប្រទេស ដែលអាចឲ្យយើងសិក្សារៀនសូត្រពីមុខវិជ្ជា និងជំនាញមួយនេះបន្ថែម ក៏ដូចជាពង្រីកនូវបណ្តាញទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងសិស្សនិស្សិតអន្តរជាតិ តាមរយៈការចូលរួមកម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរនិស្សិត និងកម្មវិធីផ្សេងៗដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយសមាគមនិស្សិតផងដែរ។ បើមានឱកាសរើសម្តងទៀត ខ្ញុំបា្រកដជារើសមុខវិជ្ជាមួយនេះដដែល ព្រោះថាខ្ញុំរីករាយនឹងទទួលយកការប្រកួតប្រជែង និងជំនះនូវរាល់ឧបសគ្គផ្សេងៗក្នុងពេលសិក្សាផ្នែកមួយនេះ ហើយវាការពិតដែលថា ឆ្លងកាត់ការលំបាកកាន់តែខ្លាំង ភាពរីករាយនៅពីក្រោយនោះរឹតតែអស្ចារ្យ។ ភាពលំបាកក្នុងការសិក្សា ឧបសគ្គជាចម្បងគេសម្រាប់ខ្ញុំ គឺការផ្លាស់ប្តូរប្រព័ន្ធសិក្សាពីប្រទេសក្រៅមកប្រទេសកម្ពុជា(ខ្ញុំបញ្ចប់កម្រិតមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិនៅប្រទេសកាណាដា) ហើយកម្រិតភាសាខ្មែរនៅពេលនោះ គឺពិតជាទាបខ្លាំងណាស់។ ជាក់ស្តែង កម្មវិធីសិក្សានៅឆ្នាំទី១ គឺជាភាសាខ្មែរ និងបារាំង ដែលពិតជាលំបាកសម្រាប់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែដើម្បីជំនះវាបាន ខ្ញុំបានព្យាយាមទន្ទេញ និងយល់នូវមេរៀន ព្រមទាំអនុវត្តដោយការសរសេរច្រើនដងនៅលើក្រដាសរហូតដល់ទាល់តែចាំ។ ក៏សូមអរគុណដល់លោកតាដែលបានបង្រៀននូវភាសាបារាំងដល់ខ្ញុំ ហើយក៏ជាសំណាងដែលភាសានេះមានលក្ខណៈស្រដៀងនឹងភាសាអង់គ្លេស ទើបកម្រិតនៃភាពលំបាកមិនសូវជាខ្ពស់។ ទម្រាំតែបានស៊ាំនឹងកម្មវិធីសិក្សា គឺដល់ឆ្នាំទី៣ដែរ ហើយជាលទ្ធផលនៃការខិតខំប្រឹងប្រែង ខ្ញុំក៏បានជាប់ជានិស្សិតឆ្នើមពីឆ្នាំទី៣ដល់ឆ្នាំទី៥ផងដែរ។ ការសិក្សាផ្នែកទន្តសាស្រ្ត មិនខុសពីមុខវិជ្ជាផ្សេងនោះទេ គឺសុទ្ធតែមានការលំបាកដូចគ្នា។ ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលល្អ និស្សិតមិនគួរបិទនូវផ្លូវចំណេះដឹងរបស់ខ្លួនត្រឹមតែការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យឡើយ គឺត្រូវតែបន្តរៀនសូត្រ និងអភិវឌ្ឍខ្លួនទៅមុខជានិច្ចតាមរយៈការធ្វើការស្រាវជ្រាវ ដើម្បីពង្រីកនូវការយល់ដឹងរបស់ខ្លួន។ នៅពេលឡើងដល់ឆ្នាំបន្តបន្ទាប់ ចំណេះដឹង និងការហ្វឹកហាត់ផ្សេងៗនឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់ និងអនុវត្តផ្ទាល់នៅលើអ្នកជំងឺ។ វាប្រៀបបាននឹងវដ្តមួយដែលនឹងបន្តសម្លឹងមើល(អង្កេត) រៀនសូត្រ អនុវត្ត និងពិនិត្យមើលលទ្ធផលនៃការងារ ហើយសិក្សាពីកំហុស ហើយបន្តអនុវត្តជំនាញបន្ថែមទៀត ដែលនេះជាមូលហេតុដែលត្រូវបានគេហៅថា«Dental practitioner» ជាអ្នកដែលរៀន និងអនុវត្តជាបន្តបន្ទាប់។ គន្លឹះនៃការសិក្សា សម្រាប់គន្លឹះសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ គឺរៀងរាល់ពេលដែលមានចម្ងល់អ្វីទាក់ទិននឹងមេរៀន ខ្ញុំនឹងព្យាយាមធ្វើការស្វែងរកនូវការពន្យល់បកស្រាយនៅលើប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត។ ខ្ញុំតែងតែដាក់កំហិតឲ្យខ្លួនឯង អានយ៉ាងតិចឲ្យបាន១ម៉ោងក្នុងមួយយប់ មិនថាជាសៀវភៅវិទ្យាសាស្រ្ត សៀវភៅមេរៀន ឬសៀវភៅផ្សេងៗទាក់ទិននឹងការគ្រប់គ្រងអាជីវកម្ម ឬភាពជាអ្នកដឹកនាំឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ ការសិក្សាជាក្រុមក៏ជាថាមពលមួយជំរុញលទ្ធផលនៃការសិក្សាផ្នែកនេះឲ្យល្អប្រសើរដែរ តាមរយៈការរៀនបន្ថែមពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ អ្វីដែលនិស្សិតទន្តសាស្រ្តគួរធ្វើ ៖ -ខំប្រឹងសិក្សា និងមានផ្នត់គំនិត និងអាកប្បកិរិយាបែបវិជ្ជមាន -កំណត់នូវផែនការ និងថ្ងៃកំណត់សម្រាប់ការស្វ័យសិក្សា ៖ ការកំណត់នូវពេលកំណត់ នឹងជាផ្នែកមួយនៃការជំរុញទឹកចិត្តសិក្សា ព្រោះយើងនឹងគិតថា មិនមានពេលច្រើននៅសល់នោះទេ ហើយជាលទ្ធផលនឹងមិនពន្យារ ឬយកលេសធ្វើការងារផ្សេងនោះដែរ -មិនគួរប្រញាប់រកប្រាក់ចំណូលពេកនោះទេ ៖ ជាក់ស្តែងណាស់ និស្សិតខ្លះហាក់ដូចជាប្រញាប់បើកដំណើរការគ្លីនិកនៅឆ្នាំទី៤ ឬទី៥ ហើយមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងការសិក្សា។ ក្នុងរយៈពេលនោះ យើងនៅមានកង្វះខាតបទពិសោធន៍ និងការហ្វឹកហាត់នៅឡើយ ហេតុនេះហើយវាជាការល្អ ប្រសិនបើយើងមិនទាន់ចាប់ផ្តើមអនុវត្តលើអ្នកជំងឺ។ ជំនួសឲ្យការបើកគ្លីនិក ប្រហែលជាអាចធ្វើការជំនួយការ ឬចុះកម្មសិក្សានៅគ្លីនិកណាដែលអ្នកស្គាល់ ដើម្បីបានស្វែងយល់ និងទទួលបានបទពិសោធន៍បន្ថែម។ ម្យ៉ាងទៀត ការឆាប់បើកគ្លីនិកអាចនឹងជះផលអវិជ្ជាមានលើលទ្ធផលសិក្សារបស់អ្នកទៀតផង។ -មានផ្នត់គំនិតបែបវិជ្ជមាន ៖ ការគិតបែបនេះ នឹងជួយឲ្យអ្នកបង្កើតទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងមិត្តរួមថ្នាក់ ព្រោះវាពិតជាការសំខាន់ដែលត្រូវរៀនពីគ្នា។ ការងារក្នុងវិស័យទន្តសាស្រ្តពិតជាត្រូវការស្មារតីជាក្រុម និងការសហការគ្នា។ -ពង្រឹងជំនាញទន់បន្ថែមពីលើជំនាញរឹងដែលបានសិក្សាពីសាស្រ្តាចារ្យ និងកម្មវិធីផ្សេងៗ -មិនត្រូវមានភាពក្រអើតក្រទម ៖ ជាពិសេសចំពោះមិត្តរួមថ្នាក់ និងមិត្តរួមវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល ដូចជាក្នុងវិស័យវេជ្ជសាស្រ្ត ឱសថសាស្រ្តជាដើម ព្រោះថាយើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែជាអ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល ជាអ្នកបម្រើសេវាសុខភាពជូនដល់ប្រជាជនយើង។ ថ្វីត្បិតថា យើងមានតួនាទី និងភារកិច្ចខុសគ្នាក៏ដោយ ក៏យើងត្រូវមានការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីជាការរួមចំណែកអភិវឌ្ឍសុខាភិបាលនៅក្នុងប្រទេសយើង។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

   ការពិតមួយនៃជំងឺមហារីកដែលប្រជាជនគ្រប់វ័យតែងតែព្រួយបារម្ភ វាអាចជារឿងល្អវិញប្រសិនបើពួកគាត់មកពិនិត្យរកមើលជំងឺមហារីកបានទាន់ពេលវេលា។​ បើទោះបីជារោគសញ្ញានៃជំងឹមហារីកមិនងាយបង្ហាញចេញក្នុងដំណាក់កាលដំបូងក៏ដោយ តែវាបានប្រាប់ពីសញ្ញាប្រកាសអាសន្នដែលស្តែងចេញពីសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ ដូចជាការទទួលទានជាដើម និងរោគសញ្ញាផ្សេងៗដែលគួរប្រុងប្រយ័ត្ន។​     ដោយឡែកចំពោះប្រធានបទនេះ យើងសូមលើកយកតែមហារីកបំពង់កផ្នែកខាងលើមកបង្ហាញតែប៉ុណ្ណោះដែលភាសាពេទ្យហៅថា «ជំងឺមហារីកកាហ្វូម Cancer Cavum» ។ ជំងឺមហារីកកាហ្វូមនេះជាជំងឺម៉្យាងដែរមានប្រភេទជា Squamous Cell Carcinoma ដែលកើតមានភាគច្រើននៅក្បែរ ត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុង។ យើងធ្វើការពិនិត្យជំងឺមហារីកបំពង់កនេះដោយប្រើឧបករណ៍បើកច្រមុះ ឬបំពង់ក ឬម៉ាស៊ីនអង់ដូស្កូបជាដើម។ ចំពោះសញ្ញានោះអ្នកជំងឺអាចជួបប្រទះ អាការៈសំខាន់ៗបីយ៉ាងដូចជា៖ -ទី១ ឧស្សាហ៍កើតឈាមច្រមុះញឹកញាប់៖ ជាការហូរឈាមតិចតួចលាយឡំគ្នានឹងសំបោរ ខ្ទុះ និងតឹងច្រមុះផង (ភាគច្រើនកើតតែម្ខាងប៉ុណ្ណោះ)។  -ទី២ ហឹងត្រចៀកម្ខាង៖ បើឈាមច្រមុះខាងណាក៍បណ្តាលឲ្យហឹងត្រចៀកខាងនោះដែរ។ អាការៈហឹងត្រចៀកនេះគឺបណ្តាលមកពីជំងឺមហារីក នេះវាកើតឡើងទៅបិទជិតរន្ធត្រចៀក។ -ទី៣ ឈឺក្បាល និងស្រវាំងភ្នែក៖ អ្នកជំងឺមានអាការៈឈឺចាប់ក្នុងក្បាល និងមានបញ្ហាភ្នែក (វិបត្តិគំហើញស្រវាំងភ្នែក) ។         ជាមួយគ្នានោះផងដែរ លោកវេជ្ជបណ្ឌិតបានផ្តល់ជាអនុសាសន៍ជាចុងក្រោយថា​ បើលោកអ្នកមានអាការៈមួយចំនួនដូចខាងលើ ត្រូវរួសរាន់ទៅពិនិត្យរោគវិនិច្ឆ័យដើម្បីអាចស្រាវជ្រាវជំងឺទុកមុនទាន់ពេលវេលាទើបមិនប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរ៕ ស្វែងយល់បន្ថែម៖ មហារីកបំពង់ក  បកស្រាយដោយ ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ប្រាក់ ស៊ីថា ជាវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញជំងឺត្រចៀក ច្រមុះ និងបំពង់ក នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះអង្គឌួង  ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

ចែករំលែក

  ដោយសារតែការមមាញឹកនឹងការងារ ឬបំណងចង់ផ្លាស់ប្តូរបរិយាកាសការទទួលទានអាហារ បុគ្គលក៏ដូចជាក្រុមគ្រួសារមួយចំនួនមានទំនោរ និងចំណូលចិត្តក្នុងការភ្លក្សនូវរសជាតិថ្មី តាមរយៈការទទួលទានអាហារនៅតាមភោជនីយដ្ឋានផ្សេងៗ។ យើងខ្ញុំ សូមធ្វើការណែនាំនូវចំណុចខ្លះៗដែលលោកអ្នកគួរធ្វើការពិចារណារាល់ពេលអ្នកចេញទៅទទួលទានអាហារនៅក្រៅផ្ទះ ៖ •ពិនិត្យស្ថានភាពហាង ៖  ចំណាប់អារម្មណ៍ដំបូង គឺជាចំណុចមួយដែលមិនអាចមើលរំលងបាន។ ប្រសិនបើមានការរៀបចំខាងក្រៅប្រកបដោយភាពទាក់ទាញ និងផាសុកភាពនោះ មិនថាយើងមិនថាគេប្រាកដជាចង់ចូលមិនខានទេ។ •បញ្ជីម្ហូបអាហារ ៖ ដើម្បីចៀសវាងបញ្ហាខកចិត្ត ឬភ្ញាក់ផ្អើល អ្នកគួរពិនិត្យមើលតម្លៃម្ហូបអាហារជាមុនសិន មុននឹងធ្វើការកុម្ម៉ង់ម្ហូបអាហារ ឬភេសជ្ជៈសម្រាប់ទទួលទាន។ •បុគ្គលិកបម្រើសេវាកម្ម ៖ ដោយសារតែបញ្ហាចំណីអាហារអាចនឹងបង្កផលប៉ះពាល់ច្រើនដល់សារពាង្គកាយស្ទើរតែទាំងមូល ជាពិសេសប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ ហេតុនេះហើយបុគ្គលិកជាពិសេសផ្នែកលើកម្ហូប ចាំបាច់ត្រូវតែប្រកាន់ខ្ជាប់អនាម័យជានិច្ច។ •អនាម័យម្ហូបអាហារ ៖  ភោជនីយដ្ឋានភាគច្រើនផ្តោតលើចំណុចនេះខ្លាំងជាងគេ ដោយដាក់លក់នូវម្ហូបអាហារដែលមានរសជាតិឈ្ងុយឆ្ងាញ់ តម្លៃសមរម្យ អនាម័យខ្ពស់ និងសេវាកម្មល្អ ព្រោះជាប្រភេទអាជីវកម្មផ្នែកចំណីអាហារ តែក៏មានហាងខ្លះ បើកឲ្យតែបើក ហើយលក់ក៏មិនខ្វល់ខ្វាយពីអតិថិជនទៀត។ •កន្លែងចម្អិនម្ហូបអាហារ ៖ កន្លែងចម្អិនអាហារក្នុងហាងមួយចំនួនបើកចំហ ដែលអាចឲ្យភ្ញៀវពិនិត្យមើលការចម្អិនអាហាររបស់ចុងភៅបាន។ ហេតុនេះហើយ អ្នកអាចពិនិត្យមើលថាតើមានអនាម័យឬទេ។ •ម្ហូបអាហារ ៖ ទទួលទានតែអាហារណាដែលក្តៅ  ឬទើបតែចម្អិនហើយ ព្រោះថាអាហារដែលត្រជាក់អាចជាអាហារដែលត្រូវបានទុកយូរ ដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានការលូតលាស់របស់បាក់តេរី។ •ភេសជ្ជៈ ៖ បើជាភេសជ្ជៈកំប៉ុង ឬដប អ្នកគួរចាំធ្វើការបើកដោយខ្លួនឯង ដើម្បីចៀសវាងបញ្ហាផ្សេងៗ។ •អាហារគួរចៀសវាង ៖ អ្នកគួរចៀសវាងការទទួលទានសាច់ ស៊ុត ឬអាហារដែលចម្អិនមិនទាន់ឆ្អិនល្អ។ ប្រសិនបើជួបប្រទះនឹងបញ្ហានេះ សូមកុំរារែកក្នុងការសុំឲ្យគេធ្វើការចម្អិនបន្ថែមទៀត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សមុទ្រប្រហែលជាកន្លែងដែលអ្នកប្រាថ្នាចង់ទៅណាស់មែនទេ? អ្នកប្រហែលជាគ្រាន់តែដឹងថា ពេលដែលអ្នកទៅលេងសមុទ្រម្ដងៗ អ្នកអាចទៅស្រូបយកខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ គយគន់ទេសភាពសមុទ្រដ៏ខៀវស្រងាត់ ដើរលេងលើខ្សាច់ពណ៌សក្បុស ហើយទាំងអស់នេះបានធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ និងធូរស្បើយពីបញ្ហាស្ត្រេសទាំងឡាយ ប៉ុន្តែអ្នកប្រហែលជាមិនបានដឹងពីឥទ្ធិពលរបស់សមុទ្រមកលើខួរក្បាលរបស់អ្នកទេ។ ការស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា ការចំណាយពេលវេលាទៅលេងឆ្នេរសមុទ្រ គឺល្អសម្រាប់សុខុមាលភាពរបស់អ្នក។ បើយោងទៅតាមការវិភាគទិន្នន័យជំរឿនរបស់អង់គ្លេសដែលបានចេញផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដី Health Place បានរាយការណ៍ថា «អ្នកដែលរស់នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រមានសុខភាពផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តប្រសើរជាងអ្នកដែលមិនរស់នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រ»។ នៅក្នុងការសិក្សាដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុង Journal of Coastal Zone Management អ្នកចូលរួមដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះដែលមានទេសភាពសមុទ្របានរាយការណ៍ថា មានអារម្មណ៍ស្ងប់មិនសូវឆាប់ខឹង និងសុខស្រួលជាងអ្នកដែលមិនមាន។ តើឆ្នេរសមុទ្រជួយឲ្យអារម្មណ៍អ្នកកាន់តែប្រសើរយ៉ាងដូចម្តេច? បើយោងទៅតាមអ្នកចិត្តវិទូ គឺលោក Richard Shuster បានបកស្រាយថា «ពណ៌ខៀវត្រូវបានចូលចិត្តដោយមនុស្សជាច្រើន ហើយពណ៌នេះបានផ្សាភ្ជាប់ជាមួយនឹងអារម្មណ៍នៃភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងសន្តិភាព។ ហើយការសម្លឹងមើលទៅសមុទ្រពិតជាអាចផ្លាស់ប្តូរប្រេកង់នៃរលកខួរក្បាល និងធ្វើឲ្យយើងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពសមាធិ (ស្ងប់ស្ងាត់)»។ លើសពីនេះទៅទៀត ក៏មានការសិក្សាមួយទៀតដែលបានចេញផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដី American Association for the Advancement of Science បានរកឃើញថាពណ៌ខៀវត្រូវបានផ្សាភ្ជាប់នឹងការបង្កើនភាពច្នៃប្រឌិត។  លើសពីនេះទៅទៀត សម្លេងទឹកហូរ និងរលកបក់មកម្ដងៗផ្គួបផ្សំជាមួយនឹងទេសភាពដ៏ស្រស់ត្រកាលនៃឆ្នេរសមុទ្រដែលយើងមើលឃើញ បានទៅភ្ញោច Parasympathetic nervous system ដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងការបន្ថយសកម្មភាពរបស់យើង និងធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាស្រស់ស្រាយ និងធូរស្រាលពីទុក្ខកង្វល់ទាំងឡាយ។  ក្លិននៃខ្យល់អាកាលបរិសុទ្ធនៃសមុទ្រក៏បានរួមចំណែកក្នុងការធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ស្ងប់ដែរ គឺថាវាមាននូវប្រតិកម្មគីមីនៃអ៊ីយ៉ុងអវិជ្ជមាននៅក្នុងខ្យល់ដែលអ្នកកំពុងដកដង្ហើម។ លោក Shuster បាននិយាយថា អាតូមអុកស៊ីសែនទាំងនេះមានអេឡិចត្រុងបន្ថែម ហើយកើតឡើងនៅកន្លែងដូចជាកន្លែងទឹកធ្លាក់ និងឆ្នេរសមុទ្រ។  ជាចុងក្រោយនោះគឺទង្វើដ៏សាមញ្ញមួយដោយគ្រាន់តែប៉ះខ្សាច់អាចធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយ។ លោក Shuster បាននិយាយថា «អារម្មណ៍នៅពេលដែលយើងជាន់នៅលើខ្សាច់ដែលក្ដៅតិចៗធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍ថាធូរស្រាលជាខ្លាំង។» ក្រោយពីបានយល់ដឹងបន្ថែមពីអត្ថប្រយោជន៍នៃឆ្នេរសមុទ្រហើយ តើអ្នកនៅចាំអីទៀត? តោះនាំគ្នាទៅលេងសមុទ្រ និងស្រូបយក Vitamin Sea ទាំងអស់គ្នា!!    ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top