• Oct 16, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 1.3K មើល

អបអរការទទួលបានពានរបស់លោកបណ្ឌិត ឈឹម សុធារ៉ា

• Oct 14, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 2.4K មើល

អត្ថបទប្រចាំសប្តាហ៍ទី​២ នៃខែតុលា

រៀនពេទ្យមិនស្រួល ហើយនៅឆ្ងាយពីអ្នកផ្ទះទៀត នរណាខ្លះយល់អារម្មណ៍នេះ? មិនដឹងថាមានប៉ុន្មានភាគរយនៃនិស្សិតពេទ្យសព្វថ្ងៃមកពីខេត្តនោះទេ? តែជឿជាក់ថា រឿងរ៉ាវ និងដំណើរជីវិតរបស់គ្រប់គ្នាប្រហែលជាមិនសូវខុសគ្នាប៉ុន្មាននោះទេ…ខណៈនេះ ហេលស៍ថាម ក៏សូមនាំមិត្តអ្នកអានមកស្គាល់ យុវនិស្សិត ពិន ពន្លាក់ មកពីខេត្តតាកែវ ជានិស្សិតផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តឆ្នាំទី៦ ជំនាន់ទី២ (២០១៧) នៃសាកលវិទ្យាល័យ ពុទ្ធិសាស្រ្ត … ជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងផលវិបាកទៅលើភ្នែក ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជាជំងឺដែលបណ្តាលមកពីការកើនឡើងជាតិស្ករនៅក្នុងឈាម។ ជំងឺនេះជាជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ មិនអាចព្យាបាលអោយជាដាច់នោះទេ ហើយវានឹងវិវឌ្ឃន៍បន្តិចម្តងៗ និងបង្កជាផលវិបាក ប្រសិនបើគ្មានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវណាមួយនោះទេ។ ផលវិបាកនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែម កើតទៅលើសរីរាង្គជាច្រើនរបស់អ្នកជំងឺ ក្នុងនោះវាអាចក៏ប៉ះពាល់ទៅលើភ្នែករបស់អ្នកជំងឺផងដែរ។ យោងតាមប្រសាសន៍របស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ចន្ថា តុលា ឯកទេសជំងឺទឹកនោមផ្អែម ក្រពេញអរម៉ូន បម្រើការនៅមន្ទីរពេទ្យ ព្រះកុសុមៈនិងមជ្ឈមណ្ឌលព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែម ( Diabetic Care Center)... សិក្ខាសាលាសម្រាប់វេជ្ជបណ្ឌិត និងនិស្សិតវេជ្ជសាស្រ្ត… នេះជាសិក្ខាសាលាពិសេសមួយសម្រាប់អ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល ជាពិសេសវេជ្ជបណ្ឌិត និងនិស្សិតវេជ្ជសាស្រ្ត ដែលត្រូវបានរៀបចំដោយ IMATOKU MEDIC (CAMBODIA) ដោយមានការអញ្ជើញចូលរួមពីសំណាក់វេជ្ជបណ្ឌិតមកពីមន្ទីរពេទ្យជប៉ុនសាន់រ៉ាយ (Sunrise Japan Hospital)ផងដែរ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Oct 14, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 3.3K មើល

ថ្នាំមហារីកប្រហែលជាអាចជួយទៅលើអ្នកជំងឺហឺត!

លទ្ធផលការសិក្សាចុះផ្សាយនាខែឧសភា ថ្ងៃទី១៧ ក្នុងព្រឹត្តិប័ត្រ ឈ្មោះថា The New England Journal of Medicine បានបង្ហាញពីប្រសិទ្ធភាពមួយផ្សេងទៀតនៃឱសថព្យាបាលជំងឺមហារីកឈាមពពួកImatinib ដែលអាចប្រើចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានជំងឺហឺត។ ការសិក្សាបានធ្វើឡើងនៅ Washington- University School of Medicine នៃ St.Louis ក្នុងចំណោមអ្នកជំងឺ ៦២នាក់ ដោយអ្នកជំងឺខ្លះបានប្រើប្រាស់ឱសថ Imatinib និងមួយផ្នែកទៀតបានដាក់ឲ្យប្រើប្រាស់ប្រភេទថ្នាំដែលមិនមានសារធាតុសកម្ម (placebo)។ ការសិក្សាប្រើរយៈពេល ៦ខែ  ដោយលទ្ធផលឃើញថា កម្រិតនៃការរលាកនៃជំងឺហឺតបានថយចុះចំពោះអ្នកជំងឺប្រើប្រាស់ឱសថ Imatinib ដោយប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្នកប្រើឱសថគ្មានសារធាតុសកម្ម។  បន្ថែមពីនេះ ការសិក្សាក៏បានបង្ហាញពីផលប៉ះពាល់នៃការប្រើប្រាស់ឱសថផងដែរ ដូចជារមួលសាច់ដុំ និងការថយចុះនូវកម្រិត Phosphateក្នុងឈាម។ យ៉ាងណាមិញ  “យើងកំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនៅឡើយនៃការស្រាវជ្រាវ” នេះបើតាមប្រសាសន៍របស់សហអ្នកនិពន្ធ Mario Castro, MD, the Alan A ប្រចាំសាកលវិទ្យាល័យ Washington រួមជាមួយសាស្រ្តាចារ្យ Edith L. Wolff។ ការសិក្សាមានទំហំតូច ដូច្នេះពួកយើងត្រូវការធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវក្នុងទំហំធំមួយប្រមាណ ៣០០ ទៅ៥០០អ្នកជំងឺក្នុងរយៈពេលវែងមួយដើម្បីកំណត់ឲ្យកាន់តែច្បាស់ពីប្រសិទ្ធភាពរបស់ថ្នាំទៅលើអ្នកជំងឺហឺត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Oct 14, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 3.3K មើល

គ្រប់គ្រងបញ្ហាស្បែករបស់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម

ជាទូទៅ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម តែងមានផលប៉ះពាល់ស្ទើរតែគ្រប់ផ្នែកនៃសារពាង្គកាយ រួមទាំងស្បែកផងដែរ។ យ៉ាងហោចណាស់១ភាគ៣នៃអ្នកជំងឺ មានបញ្ហាស្បែកស្ងួត ដែលមានន័យថាស្បែកងាយនឹងមានរបួស ឬឆាប់ឆ្លងរោគ និងមិនងាយជាសះស្បើយ។ ដូចនេះ គោលការណ៍នៃការណែនាំខ្លីៗខាងក្រោមអាចនឹងកាត់បន្ថយបញ្ហាស្បែកខាងលើ ព្រមទាំងជួយថែរក្សាស្បែកឲ្យមានសុខភាពល្អ៖ •គ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមរបស់អ្នកឲ្យបានល្អដោយសារ អ្នកជំងឺដែលមានកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមកើនឡើង មានទំនោរធ្វើឲ្យស្បែកស្ងួតជាងធម្មតា និងមានសមត្ថភាពតិចក្នុងការបង្ក្រាបបាក់តេរីបង្ករោគលើស្បែក។ លក្ខខណ្ឌទាំងពីរនេះបង្កើនហានិភ័យនៃការបង្ករោគជាពិសេសនៅលើស្បែក។ •នៅពេលអាកាសធាតុត្រជាក់ ត្រូវរក្សាសំណើមក្នុងផ្ទះអ្នកបន្ថែម និងកាត់បន្ថយការងូតទឹកបើអាច។ ការពារស្បែករបស់អ្នកពីអាកាសធាតុត្រជាក់ ឬខ្យល់ ដោយប្រើកន្សែងគ្រប ឬបិតត្រចៀក មុខ រួមទាំងច្រមុះ ពាក់មួកជាប្រចាំ ពាក់ស្រោមដៃ ស្រោមជើង និងស្បែកជើង ឬស្បែកជើងកវែង ជាការប្រសើរ។ •រក្សាឲ្យស្បែកអ្នកស្អាតជានិច្ច ប្រសិនអ្នកមានអារម្មណ៍ថាស្បែកស្ងួត សូមកុំជូតវាបន្ថែមទៀត ប៉ុន្តែគួរលាបផលិតផលផ្តល់សំណើមជំនួសវិញ។ ម៉្យាងទៀត អ្នកត្រូវកំណត់ចំនួនផលិតផលដែលអ្នកប្រើលើស្បែក ដើម្បីបន្ថយឱកាសក្នុងការមាន ប្រតិកម្ម។ •គួរងូតទឹកក្តៅឧណ្ហៗ (មិនមែនទឹកក្តៅខ្លាំងទេ) និងប្រើសាប៊ូដុសខ្លួនប្រភេទស្រាល ដែលមានប្រសិទ្ធភាពអាចផ្តល់សំណើមបាន និងចៀសវាងកុំងូតទឹកយូរពេក។ បន្ទាប់មកប្រើឡូសិន លាបលើស្បែក ប៉ុន្តែកុំប្រើវាលើម្រាមជើងរបស់អ្នក ដោយសារការផ្តល់សំណើមច្រើនពេកនៅទីតាំងនោះអាចបង្កើនការលូតលាស់នៃផ្សិតបាន។ •ព្យាបាលការមុត ឬរបួសតូចៗលើស្បែក ដោយសម្អាតមុខរបួសជាមួយសាប៊ូដុំ និងទឹក។ ម៉្យាង អ្នកអាចប្រើត្រឹមក្រែម ឬក្រមួនសម្លាប់បាក់តេរី ប្រសិនមានការណែនាំពីគ្រូពេទ្យថាប្រើបាន និងរុំជាមួយបង់ស្តេរីល។ ជួបពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យភ្លាមៗប្រសិនបើអ្នកមានការមុត រលាក ឬមានការបង្ករោគកម្រិតធ្ងន់។ •បន្ទាប់ពីលាង និងសម្ងួតដៃរបស់អ្នករួច គួរប្រើឡូសិនកម្រិតស្រាល ដើម្បីការពារស្បែក​ស្ងួត។ ដូចនេះ អ្នកត្រូវដាក់ឡូសិនលាបដៃនៅក្បែរកន្លែងលាងដៃរបស់អ្នក ដែលអាចប្រើវាលាបលើដៃភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីលាងដៃរួច។ •ត្រូវបង្កើនការថែរក្សាប្រអប់ជើងរបស់អ្នកដោយពិនិត្យជាប្រចាំ ខ្លាចក្រែងមានឈឺចាប់ ឬមានរបួសស្នាម។ ពាក់ស្បែកជើងទូលាយៗ ឬស្បែកជើងផ្ទាត់ដែលល្មមនឹងជើងបានល្អ និងត្រូវពិនិត្យស្បែកជើងមុននឹងពាក់។ •ប្រសិនបើស្បែកអ្នកមានមុន អ្នកគួរពិភាក្សាជាមួយអ្នកជំនាញសើស្បែក មុននឹងជ្រើសរើសផលិតផលផ្តល់សំណើមលើមុខព្រោះផលិតផលខ្លះអាចបង្កជាមុន ឬធ្វើឲ្យវាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ •គួរប្រើក្រែម ឬក្រមួនរលោង ដើម្បីការពារការរបកស្បែកបបូរមាត់។ •គួរប្រើសាប៊ូកក់សក់ ដែលមានកម្រិតស្រាលដូចជាប្រភេទសាប៊ូសម្រាប់កូនក្មេងជាដើម។ •ហាមប្រើទឹកអនាម័យស្ត្រីប្រភេទជាស្ព្រៃយន៍។ •ជ្រើសរើសផលិតផលថែស្បែកដែលមាន​បញ្ជាក់ថា «noncomedoge​nic» ឬ «nonacnegenic»។ •ប្រឹក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេស ឬអ្នកជំនាញសើស្បែក ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចដោះស្រាយ​បញ្ហាស្បែករបស់អ្នកបាន។ រក្សានូវការអនុវត្តល្អខាងលើនៅថ្ងៃនេះ ដើម្បី បញ្ចៀសនូវហានិភ័យលើស្បែកទៅថ្ងៃក្រោយ… ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Oct 14, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 7K មើល

សារធាតុបំប៉នសំខាន់ៗសម្រាប់សុខភាពស្ត្រីនៅអំឡុងពេល និងក្បែរអស់រដូវ

បម្រែបម្រួលដែលកើតមានឡើងនៅដំណាក់កាលអស់រដូវ និងក្បែរអស់រដូវរបស់ស្ត្រី សុទ្ធសឹងតែអាចចូលរួមផ្តល់ឲ្យស្ត្រីនូវបទពិសោធន៍អាក្រក់ជាច្រើនដែលជះឥទ្ធិពលដល់គុណភាពជីវិត។ ដូចនេះ ការថែទាំដែលជាក់លាក់ គួរតែត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីទ្រទ្រង់ផាសុកភាពក្នុងពាក់កណ្តាលជីវិតក្រោយរបស់ពួកគាត់។ ការគាំទ្រផ្នែកផ្លូវចិត្ត ការធ្វើលំហាត់ប្រាណ របបអាហារ ក៏ដូចជាឱសថបំប៉នជាដើម ត្រូវបានពិចារណាក្នុងការរួមបញ្ចូលជាចាំបាច់ជាមួយនឹងការព្យាបាលចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ។ តួយ៉ាង ជម្រើសនៃឱសថបំប៉នមួយចំនួន ត្រូវបានលើកយកមកពិភាក្សាជាបន្តបន្ទាប់ទាក់ទិននឹងការជួយគាំទ្រយ៉ាងប្រសើរដល់ការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូន ក៏ដូចជាការកាត់បន្ថយរោគសញ្ញារំខាន និងការប្រឈមនឹងបញ្ហាសុខភាពជាច្រើនទៀតនៅពេលអស់រដូវ ជាពិសេសឱកាសក្នុងការកាត់បន្ថយកម្រិតអ័រម៉ូនដែលត្រូវប្រើប្រាស់ផងដែរ។ 1.    សារធាតុចម្រាញ់ពីតែបៃតង (Green Tea Extract) តែបៃតងត្រូវបានដឹងថាជាប្រភពដ៏សំខាន់មួយនៃសារធាតុ Phytochemicals (រួមមានខ្សែស្រឡាយមួយចំនួននៃពពួក Catechins  ដែលក្នុងនោះសម្បូរជាងគេគឺ Epigallocatechin Gallateឬ EGCG) ដែលជាសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មដ៏ខ្លាំងក្លា បើប្រៀបទៅនឹងតែខ្មៅ និងតែអ៊ូឡុង។ ក្រៅពីនោះ តែបៃតងក៏មានផ្ទុកសារធាតុពោរ-ពេញដោយអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនទៀត ដែលធ្វើឲ្យវាត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការការពារជំងឺមហារីកច្រើនប្រភេទ ជំងឺបេះដូង រាក់ស៊ីធ្មេញលើសទម្ងន់ ទឹកនោមផ្អែម និងបង្កើនប្រព័ន្ធការពាររាងកាយ។ គុណប្រយោជន៍របស់វាក៏ត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងគួរឲ្យកត់សម្គាល់ចំពោះស្ត្រីអស់រដូវផងដែរ តាមរយៈការថយចុះនៃបរិមាណជាតិខ្លាញ់ (Triglycerides ឬ TC) និងកូឡេស្តេរ៉ុល (LDL-C) ក្នុងឈាម។ ក្រៅពីនោះ វាក៏ដើរតួយ៉ាងប្រសើរក្នុងការគ្រប់គ្រងទម្ងន់ទៀតផង។ 2.    សារធាតុ Isoflavones ក្នុងសណ្តែកសៀង (Soy Isoflavones) Isoflavones ដែលសម្បូរនៅក្នុងសណ្តែកសៀង ត្រូវបានចាត់ចូលក្នុងចំណាត់ថ្នាក់ Phytoestrogensដោយសាររចនាសម្ព័ន្ធរបស់វាប្រហែលនឹងអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូសែនដែលមានក្នុងខ្លួនរបស់យើង ដែលធ្វើឲ្យវាអាចមានលទ្ធភាពទៅភ្ជាប់នឹងរេស៊ិបទ័ររបស់អឺស្ត្រូសែនបាន និងអាចផ្តល់នូវឥទ្ធិពលដូចទៅនឹងអឺស្ត្រូសែនធម្មជាតិ។ ហេតុនេះហើយ វាត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាពិសេសសម្រាប់ស្រ្តីអស់រដូវ ជាមួយនឹងឥទ្ធិពលកាត់បន្ថយរោគសញ្ញានៃការអស់រដូវ មហារីកសុដន់ មហារីកស្បូន ជំងឺប្រព័ន្ធសរសៃឈាមបេះដូង ឆ្អឹង និងបញ្ហាជាច្រើនទៀតដែលស្ត្រីអស់រដូវអាចរងគ្រោះ។ សារធាតុនេះក៏អាចប្រើប្រាស់បានចំពោះកូនក្មេងនិងមនុស្សជំទង់ ដោយពុំមានផលប៉ះពាល់ទៅលើការលូតលាស់របស់ពួកគេឡើយ។ ក្រៅពីនោះ Soy Isoflavones ក៏អាចបញ្ចេញនូវសកម្ម-ភាពការពារកោសិកាប្រសាទ ដែលមានសារប្រយោជន៍ដល់ការលូតលាស់ប្រាជ្ញាស្មារតីអាកប្បកិរិយា និងការបន្តពូជទៀតផង។ 3.លីកូប៉ែន (Lycopene) Lycopene គឺជាសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មដែលមានអានុភាពបំផុត ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសក្នុងការប្រើប្រាស់សម្រាប់ស្ត្រីអស់រដូវក្នុងការបញ្ចេញចោលនូវពពួករ៉ាឌីកាល់សេរីដែលបង្កើតជាអុកស៊ីតកម្មនៅក្នុងរាងកាយ។ គួរបញ្ជាក់ថា ការថយចុះស្របពេលជាមួយគ្នានៃសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម និងអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូសែនក្នុងរាងកាយរបស់យើងទៅតាមអាយុ មានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងផលវិបាកពីរោគសញ្ញានៃការអស់រដូវ ក៏ដូចជាបញ្ហាសុខភាពជាច្រើនទៀតរបស់ស្រ្តីដូចជា ជំងឺបេះដូង និងពុកឆ្អឹងជាដើម។ ក្រៅពីនោះ Lycopene ក៏មានសកម្មភាពប្រឆាំងនឹងមហារីក និងការកកខ្លាញ់នៅសរសៃឈាមអាកទែរ(Antiatherogenic) ក៏ដូចជាចូលរួមក្នុងការសម្របសម្រួលអន្តរកម្មរវាងកោសិកា បម្រែបម្រួលអ័រម៉ូន និងប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ព្រមទាំងការខូចខាតនូវចង្វាក់មេតាបូលីសផងដែរ។ 4.    វីតាមីនសេ (Vitamin C) ការសិក្សាបានបង្ហាញថា អាស៊ីតអាស្កូបប៊ិច ឬវីតាមីនសេ ជាសារធាតុដ៏សំខាន់សម្រាប់ការកកើតនៃកោសិកាឆ្អឹង ដោយសារតែវាជាអ្នកភ្ញោចProcollagen ដែលជំរុញឲ្យមានការផលិតកូឡាជែន (collagen) និងភ្ញោចសកម្មភាពរបស់ Alkaline phosphatase ដែលជាធាតុសម្គាល់របស់កោសិកាឆ្អឹងថ្មីៗ ក៏ដូចជាការពារការរសាត់នៃឆ្អឹងដែលជាមូលហេតុនៃការពុកឆ្អឹងផងដែរ។ ដោយឡែក ចំពោះស្ត្រីអស់រដូវដែលមានកង្វះនូវអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូសែន សម្ពាធនៃអុកស៊ីត-កម្មគឺជាកត្តាដ៏ចម្បងមួយដែលធ្វើឲ្យមានការថយចុះនូវភាពយឺតនៃសរសៃឈាម និងជំរុញឲ្យមានការប្រឈមនឹងជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង។ វីតាមីនសេ ជាសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មដ៏ល្អមួយដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការចូលរួមជំរុញមុខ-ងាររបស់ជញ្ជាំងសរសៃឈាម (Endothelial function) និងរក្សាលំនឹងកូឡេស្តេរ៉ុល (Cholesterol homeostasis) ជាពិសេសចំពោះស្ត្រីដែលមានកត្តាប្រឈមនឹងជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង។   5.    កាល់ស្យូម (Calcium) តម្រូវការកាល់ស្យូមនឹងមានការកើនឡើងចំពោះស្ត្រីក្នុងវ័យអស់រដូវ ឬនៅពេលស្ត្រីបាត់បង់នូវអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូសែន។ គួរបញ្ជាក់ថា ការស្រូបចូលរបស់កាល់ស្យូមនៅពោះវៀននឹងថយចុះជាលំដាប់ផងដែរទៅតាមអាយុ (នៅអាយុ ៦៥ឆ្នាំ ការស្រូបនេះនឹងថយចុះរហូតដល់ ៥០% បើប្រៀបនឹងវ័យជំទង់)។ ដោយសារតែហេតុការណ៍នេះ ស្ត្រីអស់រដូវត្រូវបានប៉ាន់ប្រមាណថាមានការប្រឈមខ្ពស់ទៅនឹងការបាក់បែកឆ្អឹងដោយសារជំងឺពុកឆ្អឹង។ កាល់ស្យូម អាចបង្កើននូវអានុភាពនៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណចំពោះស្ត្រីអស់រដូវ ព្រមទាំងមានសកម្មភាពជំរុញប្រសិទ្ធភាពនៃការព្យាបាលដើម្បីកាត់បន្ថយការបាត់បង់ឆ្អឹង។ ដូចនេះការប្រើប្រាស់កាល់ស្យូមក្នុងកម្រិតសមរម្យគឺជាគន្លឹះយ៉ាងសំខាន់រួមបញ្ចូលក្នុងការព្យាបាលនានាសម្រាប់អ្នកជំងឺដែលមានជំងឺពុកឆ្អឹង។កម្រិតប្រើប្រាស់មិនលើសពី២,៥០០ មីលីក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃនៃកាល់ស្យូមតាមរយៈអាហារ និងឬ អាហារបំប៉ន ត្រូវបានបញ្ជាក់ថាមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់អ្នកមានសុខភាពល្អទូទៅ។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត ឯក ម៉េងលី វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស ព្រមទាំងជាប្រធានផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្តីនៃគ្លីនិកលុច្ស ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Oct 13, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 9.9K មើល

របៀបថែទាំធ្មេញដែលឪពុកម្តាយគួរយល់ដឹង

ចាប់ពីចន្លោះអាយុ ៦ខែ ទៅ ៣ឆ្នាំ កុមារចាប់ផ្តើមដុះ ធ្មេញព្រៃ ដែលមានទាំងអស់ ២០ធ្មេញ  ។ រីឯធ្មេញស្រុកវិញ ចាប់ផ្ដើមដុះនៅចន្លោះពី អាយុ ៦ឆ្នាំ ទៅ ១៨ឆ្នាំ ដែលមានទាំងអស់ចំនួន ៣២ធ្មេញ។ លោកទន្តបណ្ឌិត យូស ចាន់ថូ ឯកទេសធ្មេញកុមារ នៅមន្ទីរពេទ្យទន្តសាស្រ្ត រំចង់ មានប្រសាសន៍ថា ធ្មេញមានប្រយោជន៍សម្រាប់សុខភាព និងស្នាមញញឹម។ ធ្មេញមានមុខងារសំខាន់ សម្រាប់ទំពារចំណីអាហារ និងជាវត្ថុដ៏មានតម្លៃ សម្រាប់សុខភាព និងសោភ័ណភាពដែលមនុស្សគ្រប់រូបមិនអាចខ្វះបាន។ តើអនាម័យមាត់ធ្មេញមានអត្ថន័យយ៉ាងណា? ពាក្យថាអនាម័យមាត់ធ្មេញទាក់ទងទៅនឹងប្រការ ៣ យ៉ាងដែលអ្នកគួរធ្វើ ដើម្បីថែទាំធ្មេញរបស់អ្នក៖ - ត្រូវដុសសម្អាតធ្មេញ និងអណ្តាតអោយបានស្អាត និងត្រឹមត្រូវ រៀងរាល់ក្រោយពេលទទួលទានអាហារ និងប្រើអំបោះទាក់សម្អាតតាមចន្លោះធ្មេញ។ - ពេលដុសធ្មេញម្តងៗ ត្រូវការរយៈពេលយ៉ាងហោចណាស់ពីរនាទី។ - ជៀសវាងអាហារ ឬភេសជ្ជៈដែលមានជាតិស្ករច្រើន និងស្អិតខ្លាំង។ - សូមនាំគ្រួសាររបស់អ្នកមកពិនិត្យ និងទទួលការអប់រំ អំពីសុខភាព មាត់ធ្មេញរៀងរាល់  ៦ខែម្តង។ តើឪពុកម្តាយគួរយល់ដឹងអ្វីខ្លះ អំពីសុខភាពមាត់ធ្មេញរបស់កូន? -ចំណុចគួរចងចាំដំបូងគឺ សុខភាពមាត់ធ្មេញល្អ ត្រូវចាប់ផ្តើមពីការថែទាំ តាំងពី ថ្ងៃទី១ ដែលក្មេងកើតមក។ សូម្បីធ្មេញមិនទាន់ដុះ ក៏ត្រូវមើលថែទាំអញ្ចាញ ធ្មេញក្មេងដោយការជូតសម្អាត ជាមួយក្រណាត់សើមទន់ ឬប្រើស្បៃក្រោយ បំបៅកូនរួច។ ជួយបង្រៀនកូនអោយចេះដុសសម្អាតធ្មេញ ឱ្យបានស្អាត និងត្រឹមត្រូវ បន្ទាប់មកត្រូវគិតពីចំណីអាហារ ដែលផ្តល់នូវសុខភាពរាង្គកាយ និងធ្វើឱ្យ ធ្មេញមានសុខភាពល្អរឹងមាំដូចជា ទឹកឆ្អិន ទឹកដោះគោ បន្លែ ផ្លែឈើ និងកាត់បន្ថយចំណីអាហារ ឬភេសជ្ជៈដែលមានជាតិស្ករច្រើន និងស្អិតខ្លាំង។ ការសហការគ្នារវាងឪពុកម្តាយ និងគ្រូពេទ្យធ្មេញដោយផ្តោតលើការពិនិត្យ ឲ្យបានទៀងទាត់ នោះនឹងជួយការពារ បញ្ហាធ្មេញកូនៗ របស់លោកអ្នក កុំឱ្យរីករាលដាលធំ ហើយធានាអោយពួកគាត់មាន សុខភាពមាត់ធ្មេញល្អ ពេញមួយជីវិត។ តើបញ្ហាធ្មេញអាចប្រឈមមុខនឹងជំងឺអ្វីខ្លះ? នៅពេលលោកអ្នកមិនបានដុសសម្អាតធ្មេញ ក្រោយទទួលទានអាហារ នៅចន្លោះពីមួយម៉ោងឡើងទៅ វានឹងបំលែងទៅជាជាតិអាស៊ីដ។ ជាតិអាស៊ីដ ធ្វើឱ្យកាចាធ្មេញរបស់អ្នក ងាយពុក និងរីករាលដាលដល់បណ្ដូលធ្មេញ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ កង្វះអនាម័យអាចធ្វើឲ្យអញ្ចាញធ្មេញ ហើមប៉ោង និងក្រហម ដែលបង្កឲ្យហូរឈាម នៅពេលដុសធ្មេញ និងមានខ្យល់ដង្ហើមមិនល្អ ហើយពេលខ្លះ ធ្វើឱ្យអ្នកមានអាការៈស្រៀវនៅតាមជើងធ្មេញផងដែរ។   ក្នុងករណីនេះ វាចាំបាច់ណាស់ ក្នុងការទាញយកសរសៃធ្មេញចេញ (សរសៃឈាម និងសរសៃប្រសាទ) ឬហៅថាការព្យាបាលរន្ធឬសធ្មេញ។ ក្រោយព្យាបាល ធ្មេញនោះតម្រូវឱ្យមានការប៉ះឡើងវិញ ឬការដាក់ធ្មេញ សិប្បនិម្មិតលើធ្មេញធម្មជាតិដែលខូចខាត។ ហេតុអ្វីពេទ្យធ្មេញចាំបាច់ទាញយកសរសៃធ្មេញចេញ ឬហៅថាការព្យាបាលរន្ធឫសធ្មេញ? តាមរយៈការពិនិត្យជាទូទៅ និងការថត X-ray អាចជួយដល់ការសម្រេចចិត្ត របស់ពេទ្យធ្មេញថា តើការព្យាបាលធ្មេញប្រភេទណា ដែលត្រឹមត្រូវសម្រាប់អ្នក? ការទាញយកសរសៃធ្មេញ ឬហៅថាការព្យាបាលរន្ធឬសធ្មេញគឺជាការព្យាបាល បណ្តូលធ្មេញដែលមានមេរោគ ឬរលាក។ ការរលាក ឬការឆ្លងមេរោគអាចមានមូលហេតុផ្សេងៗ គ្នា៖ - រោគពុកធ្មេញដែលជ្រៅដល់បណ្តូលធ្មេញ - ធ្មេញដែលទទួលការប៉ះធ្មេញច្រើនដង - ធ្មេញដែលធ្វើការព្យាបាល និងស្រោបមិនបានត្រឹមត្រូវ - ធ្មេញដែលប្រេះ ឬបែកដល់បណ្តូលធ្មេញ។ ការបង្ករបួសនៅលើធ្មេញអាចជាមូលហេតុធ្វើអោយមានការបំផ្លាញបណ្តូលធ្មេញ ទោះបីជាពុំមានការបង្ហាញអោយឃើញថាមានស្នាមប្រេះ ឬបែកក៏ដោយ។ ប្រសិនបើធ្មេញដែលមានការរលាក ឬឆ្លងមេរោគ ហើយពុំមានការព្យាបាលឲ្យទាន់ពេលវេលាទេនោះ វាអាចបង្កទៅជាខ្ទុះ ឬបណ្តាលឲ្យបាត់បង់ធ្មេញ។ ក្នងអំឡុងពេលព្យាបាល បណ្តូលធ្មេញដែលរលាក ឬឆ្លងមេរោគនឹងត្រូវបាន យកចេញ ហើយធ្វើការព្យាបាល និងសម្អាតយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន រួចដាក់ថ្នាំ បំពេញទៅក្នុងបណ្តូលធ្មេញ។ ការប៉ះធ្មេញ ឬការស្រោបធ្មេញជាជម្រើសល្អតែមួយគត់ ដើម្បីការពារការបែក ធ្មេញ ក្រោយទទួលការព្យាបាលរួច។ ធ្មេញដែលបានទទួលការប៉ះ ឬស្រោបរួច នឹងអាចបន្តមុខងារក្នុងការទំពារ ចំណីអាហារដូចធ្មេញដ៏ទៃទៀតដែរ។ តើអ្វីទៅដែលហៅថា ការប៉ះឡើងវិញ ឬការស្រោបធ្មេញ? ធ្មេញខូចប្រេះស្រាំ ឬមានប្រហោង តម្រូវឲ្យមាន ការព្យាបាលធ្មេញឡើងវិញ ដើម្បីទប់ស្កាត់ កុំឲ្យមានការរាលដាល ទៅកាន់ធ្មេញដទៃទៀត និងជួយ ការពារធ្មេញពីកំណើតផងដែរ។ ធ្មេញដែលទទួលការព្យាបាលបានត្រឹមត្រូវ និងការថែទាំអនាម័យបានល្អ និងជួយអោយលោកអ្នកមានស្នាមញញឹមស្រស់ស្អាត និងប្រើប្រាស់បានយូរអង្វែង។ ដូច្នេះ លោកអ្នកគួរដុសសម្អាតធ្មេញ រៀងរាល់ក្រោយទទួលទានអាហាររួច និងត្រូវមកជួបពេទ្យធ្មេញយ៉ាងហោចណាស់ ២ដង ក្នុងមួយឆ្នាំ ដើម្បីធ្វើការត្រួតពិនិត្យឃើញបញ្ហាទាន់ពេលវេលា។ អត្ថបទស្រដៀងគ្នា តើមូលហេតុអ្វីបណ្តាលអោយមានក្លិនមាត់មិនល្អ? ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

• Oct 13, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 8.5K មើល

បញ្ឈប់ការព្រួយបារម្ភរបស់អ្នកតាមវិធីងាយៗ!

តើដឹងទេថា ការព្រួយបារម្ភហួសហេតុមិនត្រឹមតែប៉ះពាល់សុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់អ្នកនោះទេ តែវាក៏មានផលអវិជ្ជមានទៅផ្លូវកាយផងដែរ? ជាការពិត ការព្រួយបារម្ភតិចតួចអាចមានផលប្រយោជន៍ ព្រោះអ្នកនឹងអាចត្រៀមខ្លួនជាមុនជាមួយព្រឹត្តិការណ៍ដែលអាចកើតមានឡើងចំពោះមុខ ម៉្យាងទៀតខួរក្បាលជាសរីរៈមួយងាយបត់បែន គួបផ្សំជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបមួយចំនួន នោះអ្នកប្រាកដជាអាចគ្រប់គ្រងភាពតានតឹង និងបញ្ឈប់ការព្រួយបារម្ភបានមួយផ្នែក។ តាមរយៈអត្ថបទខាងក្រោមនឹងមានជាការណែនាំនូវគន្លឹះងាយៗ ដែលអ្នកនឹងអាចអនុវត្តសម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ។   សរសេរការព្រួយបារម្ភរបស់អ្នក ការបកប្រែភាពព្រួយបារម្ភទៅជាពាក្យជាក់លាក់នោះ អាចជួយផ្លាស់ប្ដូរភាពមន្ទិលសង្ស័យ និង ភាពស្រងេះស្រងោចឲ្យទៅជាបញ្ហាមួយដែលមានដំណោះស្រាយដ៏សមស្រប មិនថាវាគ្រាន់តែជាបញ្ហាតូចតាចដែលអ្នកមិនដឹងថាត្រូវពាក់អ្វីទៅកាន់ពិធីជប់លៀង ឬមិត្តភក្តិឈប់ខ្វល់ពីអ្នកក៏ដោយ។ ផ្អែកទៅលើការសិក្សាស្រាវជ្រាវនៅសាកលវិទ្យាល័យមួយនៃរដ្ឋស៊ីកាហ្គោ (University of Chicago) បេក្ខជនអន្ទះសារមុនពេលប្រឡងដែលបានសរសេរអារម្មណ៏របស់ពួកគេមុនពេលចាប់ផ្ដើម អាចទទួលបានលទ្ធផលល្អជាងអ្នកដែលមិនបានសរសេរ។ ជារួមការសរសេររឿងព្រួយបារម្ភទាំងនោះអាចជួយឲ្យអ្នកបានត្រៀមខ្លួន និងស្វែងយល់កាន់តែច្បាស់ដើម្បីរកដំណោះស្រាយស័ក្តិសមមួយ ជាជាងធ្វើឲ្យការព្រួយបារម្ភកាន់តែគ្រប់គ្រងលើខ្លួនអ្នក។   តាំងសម្មាធិដោយប្រើចិត្តគំនិត អារម្មណ៍មិនស្រណុក ឬភាពតានតឹងបណ្តាលមកពីកាលវិភាគដ៏សេ្អកស្កះរបស់អ្នក អាចនឹងត្រូវបានព្យាបាលតាមរយៈការតាំងសម្មាធិ ដោយការសិក្សាផ្សេងៗគ្នាបានបញ្ជាក់ថា ការធ្មេចភ្នែក និងស្ដាប់ទៅលើចង្វាក់ដង្ហើមរបស់អ្នកអាចជួយពង្រឹងស្មារតីឲ្យនឹងនរ និងអភិវឌ្ឍនូវញាណដឹងផងដែរ។ អ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្ វើគឺគ្រាន់តែបើកចិត្តគំនិតឲ្យទូលាយ និងរកកន្លែងដែលស្ងប់ស្ងាត់សម្រាប់អង្គុយក្នុងរយៈពេលប្រមាណ ២នាទីតែប៉ុណ្ណោះ។ កែប្រែភាពតានតឹងទៅជាលំហាត់ប្រាណ ការធ្វើលំហាត់ប្រាណផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍ចំពោះរាងកាយ ព្រមទាំងប្រាជ្ញាស្មារតី។ ខណៈដែលវាពិបាក និង ទាមទារភាពអំណត់នៅរាល់ពេលចាប់ផ្ដើម ការធ្វើលំហាត់ប្រាណជាប្រចាំអាចជួយឲ្យអ្នកក្លាយទៅជាម្ចាស់លើជីវិតបាន ដែលវាមានតម្លៃអាចជួយកាត់បន្ថយបានទាំងស្រុងនូវការបារម្ភ និងភាពស្មុគស្មាញ។ លំហាត់ប្រាណបែបអាអេរ៉ូបិក (aerobics exercise) តែងត្រូវបានណែនាំសម្រាប់អ្នកមានជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ព្រោះវាអាចជួយបន្ថយបរិមាណអ័រម៉ូនដែលធ្វើឲ្យតានតឹងដូចជាអាទ្រេណាលីន(adrenaline) និងកូរទីស៊ុល (cortisol) ហើយជំនួសមកវិញនូវការផលិតពពួកសារជាតិ អង់ដូហ្វីន(endorphins) នៅក្នុងខួរក្បាល ដែលអាចជួយបន្ថយការឈឺចាប់ និងបន្ធូរអារម្មណ៏។ ដូច្នេះ ការអនុវត្តអាចចាប់ផ្តើមតាមរយៈការដើរត្រឹមតែ ៥ ទៅ ១០នាទី គួបផ្សំនឹងការរំសាយភាពតានតឹងទៅតាមធម្មជាតិ ខណៈពេលជាមួយគ្នា គួរផ្ចង់អារម្មណ៍លើចលនាដៃជើង និងចង្វាក់ដង្ហើមផងដែរ។  បើទោះបីខួរក្បាលរបស់អ្នកមានសមត្ថភាពក្នុងការបត់បែនតាមការប្រែប្រួលនៃរាងកាយក៏ដោយ តែអ្នកក៏មិនត្រូវឲ្យភាពតានតឹងនៅតែបន្តគ្រប់គ្រង និងអូសបន្លាយក្នុងរយៈពេលណាមួយនោះទេ ដោយសារវាអាចជាដើមចមធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ខួរក្បាល មិនអាចធ្វើការផ្ចង់អារម្មណ៍  បាត់បង់ដំណេក ឆាប់ភ្លេចភ្លាំង ឬលែងខ្វល់ខ្វាយពីសុខភាព និងអាចប្រឈមទៅនឹងជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Oct 12, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 12.2K មើល

រៀនពេទ្យមិនស្រួល ហើយនៅឆ្ងាយពីអ្នកផ្ទះទៀត នរណាខ្លះយល់អារម្មណ៍នេះ?

មានប្រធានបទជាច្រើនដែលក្រុមការងារធ្លាប់បានលើកឡើង និងធ្វើការសាកសួរទៅកាន់និស្សិតពេទ្យមកពីសាលាផ្សេងៗគ្នា ហើយសម្រាប់អត្ថបទនេះ គឺរឹតតែប្លែក ជាមួយនឹងការផ្តោតលើជីវិតជានិស្សិតពេទ្យដដែល តែផ្តោតពិសេសលើនិស្សិតពេទ្យដែលមិនមែនជាអ្នកភ្នំពេញ។ មិនដឹងថាមានប៉ុន្មានភាគរយនៃនិស្សិតពេទ្យសព្វថ្ងៃមកពីខេត្តនោះទេ? តែជឿជាក់ថា រឿងរ៉ាវ និងដំណើរជីវិតរបស់គ្រប់គ្នាប្រហែលជាមិនសូវខុសគ្នាប៉ុន្មាននោះទេ… ខណៈនេះ ហេលស៍ថាម ក៏សូមនាំមិត្តអ្នកអានមកស្គាល់ យុវនិស្សិត ពិន ពន្លាក់ មកពីខេត្តតាកែវ ជានិស្សិតផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តឆ្នាំទី៦ ជំនាន់ទី២ (២០១៧) នៃសាកលវិទ្យាល័យ ពុទ្ធិសាស្រ្ត ដែលបានធ្វើការចែករំលែកនូវបទពិសោធន៍ ក៏ដូចជាចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើប្រធានបទដែលបានលើកឡើងខាងលើនេះ…   ចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះការសិក្សាផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ជាក្តីប្រាថ្នាតាំងពីតូចដែលចង់សិក្សាផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ហេតុនេះហើយ មានតែមករៀននៅភ្នំពេញទេ។ ចំណែកមូលហេតុនៃការជ្រើសរើសមុខវិជ្ជានេះ បើទោះជាដឹងថាពិបាក និងត្រូវចំណាយច្រើនក៏ដោយនោះ គឺដោយសារទឹកចិត្តស្រលាញ់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ ព្រមជាមួយឆន្ទៈក្នុងការចង់ជួយអ្នកដទៃ។ តាមពិតទៅ ការរៀនផ្នែកផ្សេងទៀត ក៏នៅតែមានឱកាសអាចជួយអ្នកដទៃបានដែរ គ្រាន់តែលោកស្រលាញ់ផ្នែកសុខភាពនេះ ដែលអាចជួយថែទាំសុខភាពរបស់ប្រជាជន ហើយហេតុផលមួយទៀត គឺចង់បន្តមុខរបរក្នុងវិជ្ជាជីវៈមួយនេះពីអ៊ំរបស់លោកដែលជាវេជ្ជបណ្ឌិតមួយរូបស្រាប់ដែរ ហើយក៏តែងតែការលើកទឹកចិត្ត និងជំរុញទឹកចិត្តពីក្រុមគ្រួសាររហូតមក។ ការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ចូលរៀនផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តសម្រាប់និស្សិតមកពីខេត្ត -ពេលមកដល់ភ្នំពេញ  អ្វីដែលត្រូវធ្វើមុនគេ គឺការស្វែងរកកន្លែងស្នាក់នៅ ដែលអាចជាផ្ទះជួល ឬបន្ទប់ជួល -ត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការប្រលងចូល គឺការប្រលងថ្នាក់ជាតិ ដែលសម្រេចនូវជោគវាសនាដែលថានឹងអាចចូលសិក្សាផ្នែកដែលនេះបានឬអត់? ហើយសិក្សានៅសាលាណា? អ្វីដែលបានធ្វើកន្លងមក គឺសិក្សាលើឯកសារដែលធ្លាប់ចេញក្នុងឆ្នាំមុនៗ (ជាទូទៅ មានលក់នៅកន្លែងសាលារៀនគួរ ឬបណ្ណាគារ និងតាមបណ្តាញសង្គមហ្វេសប៊ុកមួយចំនួន) និងអនុវត្តលំហាត់ក្នុងសៀវភៅក្រសួង ជាមគ្គទេសក៏បង្ហាញផ្លូវ ព្រមទាំងធ្វើការសង្ខេបមេរៀនដើម្បីងាយស្រួលមើលផងដែរ។ បន្ថែមពីលើនេះ គឺចាំបាច់ត្រូវតែរៀនគួរបន្ថែមទៀត ដែលជាទូទៅ គេរៀននៅសាលាជ័យថាវី (បច្ចុប្បន្នប្រហែលជាសាលារៀនត្រៀមផ្សេងដែរ) ដើម្បីពង្រឹងបន្ថែមនូវអ្វីដែលស្វ័យសិក្សាកន្លងមក។  -លុយកាក់ សម្រាប់ចំណាយផ្សេងៗ ក៏ជាកត្តាចាំបាច់ផងដែរ ជាពិសេសថ្លៃសិក្សា និងការចាយវាយចាំបាច់ប្រចាំថ្ងៃផ្សេងៗ។ ភាពខុសគ្នារវាងនិស្សិតពេទ្យដែលមកពីខេត្ត និងនិស្សិតពេទ្យដែលនៅភ្នំពេញ ចំណុចខ្សោយខ្លះៗរបស់និស្សិតមកពីខេត្ត -កង្វះខាតចំណេះដឹងភាសាបរទេស  និងចំណេះក្នុងការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាសម្រាប់ការធ្វើលំហាត់ ឬកិច្ចការសាលា -មិនសូវស្គាល់កន្លែងជាប្រភពនៃឯកសារ ដែលជាទូទៅ ត្រូវចំណាយមួយរយៈ ទើបដឹងបានច្រើនតាមរយៈការសាកសួរទៅកាន់មិត្តភក្តិ ឬរៀមច្បង -ពិបាកក្នុងការទម្លាប់ខ្លួនទៅនឹងរបៀបរស់នៅក្នុងទីក្រុង (ទាំងការធ្វើដំណើរ ការស្នាក់នៅ ការទទួលទានអាហារ) ឧបសគ្គ និងវិធីជម្នះក្នុងនាមជានិស្សិតពេទ្យមកពីខេត្តមួយរូប -ការស្នាក់នៅផ្ទះជួលជាមួយមិត្តភក្តិ និងអ្នកស្គាល់គ្នា ៖ ពេលខ្លះ ក៏ត្រូវស្នាក់នៅជាមួយនឹងអ្នករៀនជំនាញផ្សេងគ្នា ហើយជាក់ស្តែង ចង់មិនចង់ តែងតែឃើញគេមិនសូវមមាញឹកដូចខ្លួន។ ពេលខ្លះទៀត ត្រូវមើលមេរៀនដូចគ្នា ហើយអ្វីដែលបានធ្វើកន្លងមក គឺដាក់វេនគ្នារៀន កុំឲ្យរំខានគ្នា ហើយជួនកាល ក៏ត្រូវបង្ខំចិត្តស្តាប់ចម្រៀងបណ្តើរដើម្បីកុំឲ្យលឺសម្លេងរំខានពីខាងក្រៅ -ត្រូវមើលឯកសារច្រើន ដែលភាគច្រើនជាភាសាបរទេស ៖  ដំណោះស្រាយ គឺរៀនក្រៅបន្ថែម ទើបអាចរៀនបានទាន់គេ -ការធ្វើដំណើរ ៖ ដូចដែលគ្រប់គ្នាបានដឹងរួចស្រេចហើយថា ចរាចរណ៍នៅទីក្រុងភ្នំពេញ គឺមានភាពមមាញឹកគណាស់ ហើយជារៀងរាល់ថ្ងៃ ក៏ត្រូវធ្វើដំណើរឆ្ងាយពីកន្លែងស្នាក់នៅទៅកាន់សាលារៀន។ មធ្យោបាយដ៏ប្រសើរបំផុត គឺ ត្រូវចេញពីផ្ទះតាំងពីព្រឹកព្រលឹម និងចូលវិញពេលព្រលប់ ក្រោយបញ្ចប់ម៉ោងសិក្សាទាំងអស់ -ចំណាយច្រើន ៖ ទាំងថ្លៃផ្ទះ ឬបន្ទប់ជួល ការហូបចុក ការចាយវាយលើតម្រូវការចាំបាច់ និងបន្ទាប់បន្សំផ្សេងៗទៀត។ ជំនាញដែលត្រូវការចាំបាច់នោះ  គឺគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុរបស់ខ្លួន។  ទង្វើគួរ និងមិនគួរធ្វើ ដើម្បីឲ្យការរស់នៅ និងរៀនពេទ្យនៅភ្នំពេញប្រកបដោយភាពជោគជ័យ -មានភាពក្លាហានក្នុងការចង់ចេះចង់ដឹង សួររកកន្លែងផ្សេងៗ និងចាំបាច់ត្រូវរៀនរស់ដោយខ្លួនឯង -ខិតខំសិក្សារៀនសូត្រទាំងក្នុងថ្នាក់ និងនៅផ្ទះបន្ថែម -រាប់អានមិត្តភក្តិ និងបង្កើតទំនាក់ទំនងដែលល្អៗ ដើម្បីសម្រួលដល់ការសិក្សា ជាពិសេសការពិភាក្សា និងកិច្ចការងារជាក្រុមជាដើម -រៀនភាសាពាក់ព័ន្ធនឹងមុខជំនាញសិក្សា និងពង្រឹងជំនាញកុំព្យូទ័រ ជាពិសេសចេះធ្វើការស្រាវជា្រវលើប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណែត -ចំណាយពេលទំនេរនៅក្នុងបណ្ណាល័យធ្វើការអាន និងស្រាវជ្រាវឯកសារឲ្យបានច្រើន  -សន្សំសំចៃឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព ដោយមិនខ្ជះខ្ជាយលើការចាយវាយ -កុំភ្លើតភ្លើននឹងបរិយាកាសង្គមឆើតឆាយ -គិតគូរពីសុខភាព ជាពិសេសតាមរយៈរបបអាហារដែលទទួលទានជាប្រចាំ។ អ្វីដែលអាចធ្វើបាន ពេលមានអារម្មណ៍ស្មុគស្មាញ ដោយសារការឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្រួសារ ហើយភាពលំបាកក្នុងការសិក្សាផ្នែកសុខាភិបាល -លើកទឹកចិត្តខ្លួនឯង ហើយត្រូវចេះប្រាប់ខ្លួនឯងថា ដើម្បីជោគជ័យ ត្រូវខិតខំ និងលះបង់ច្រើន ព្រោះថាអ្នកជោគជ័យត្រូវដើរទៅមុខដោយមិនបោះបង់  -ជជែកជាមួយក្រុមគ្រួសារ  ឬមនុស្សដែលទុកចិត្ត ពេលមានបញ្ហាពិបាកចិត្ត ឬ បញ្ហាផ្លូវចិត្តណាមួយ ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពតប់ប្រមល់ និងអផ្សុក ហើយគួរចៀសវាងការនៅម្នាក់ឯង -ចេញទៅខាងក្រៅ រកកន្លែងដែលមានខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ ដើម្បីមានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ និងរសាយចិត្តទុក្ខសោកឡើងវិញ។ តើនិស្សិតពេទ្យមកពីខេត្តគួរតែត្រលប់ទៅបម្រើការងារនៅខេត្តរបស់ខ្លួនវិញឬទេ? ហេតុអ្វី? បើសិនជាអាចទៅខេត្តកំណើត ក៏ជាការល្អប្រសើរ (ព្រោះនៅទីនោះមានកន្លែងស្រាប់ ហើយមានគេស្គាល់ស្រាប់) តែប្រហែលជាមានភាពពិបាកក្នុងការប្រលងចាប់បុស្តិ៍ ហេតុនេះហើយ មិនថានៅទីណាក៏អាចជួយអប់រំ និងព្យាបាលអ្នកជំងឺបានដែរ។ សារចែករំលែកដល់អនាគតនិស្សិតពេទ្យ ជាពិសេសអ្នកមកពីខេត្ត -ត្រូវប្រាប់ និងសួរខ្លួនឯងថា«ការជ្រើសរើសនូវមុខជំនាញមួយនេះ តើកើតចេញពីចិត្តស្រលាញ់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ ឬមានគំនាបបង្ខំពីនរណាម្នាក់?»  គួរតែសួរខ្លួនឯងបែបនេះឲ្យបាន៣ដង «ស្រលាញ់ឬអត់?» បើនៅស្ទាក់ស្ទើរ កុំរើស ឬបន្តទៅមុខទៀតអី  -ចំពោះអ្នកមានឱកាសចូលសាលាពេទ្យហើយ ត្រូវប្រឹងប្រែងឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព ខិតខំឲ្យបានច្រើនជាងអ្នកនៅភ្នំពេញ ព្រោះដូចដែលបានលើកឡើងខាងលើ យើងមានចំណុចខ្សោយខ្លះៗ តែកុំគិតថាយើងចាញ់គេ គ្រាន់តែត្រូវប្រឹងច្រើនជាងគេបន្តិច ដើម្បីបំពេញបន្ថែមនូវអ្វីដែលខ្វះខាត -កុំបោះបង់ចោលដាច់ខាត  ព្រោះថា «អ្នកជោគជ័យមិនដែលបោះបង់ អ្នកដែលបោះបង់មិនដែលជោគជ័យ» តែបើហត់ហើយ អាចសម្រាកបាន។ កុំភ្លេចថា អ្វីក៏ពិបាក គ្រាន់តែត្រូវការដំណោះស្រាយ ដើម្បីឈានទៅដល់គោលដៅដែលបានកំណត់ទុកនោះ  -គួរឆ្លៀតពេលចូលរួមការងារសង្គម ដើម្បីរួមចំណែកក្នុងការអភិវឌ្ឍសង្គម និងមានឱកាសបានស្គាល់ពីបរិបទសង្គមរបស់ខ្លួនកាន់តែច្រើន និងច្បាស់ និងងាយស្រួលសម្រាប់ការងារទៅថ្ងៃអនាគត -ជូនពរឲ្យប្អូនជំនាន់ក្រោយដែលមានបំណងរៀនពេទ្យ និងត្រៀមប្រលង ប្រលងទទួលបានលទ្ធផលគាប់ប្រសើរដូចចិត្តប្រាថ្នា។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Oct 12, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 6.5K មើល

សិក្ខាសាលាសម្រាប់វេជ្ជបណ្ឌិត និងនិស្សិតវេជ្ជសាស្រ្តអំពីជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងការស្តានិតិកាយសម្បទា

នេះជាសិក្ខាសាលាពិសេសមួយសម្រាប់អ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល ជាពិសេសវេជ្ជបណ្ឌិត និងនិស្សិតវេជ្ជសាស្រ្ត ដែលត្រូវបានរៀបចំដោយ IMATOKU MEDIC (CAMBODIA) ដោយមានការអញ្ជើញចូលរួមពីសំណាកវេជ្ជបណ្ឌិតមកពីមន្ទីរពេទ្យជប៉ុនសាន់រ៉ាយ (Sunrise Japan Hospital)ផងដែរ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា សិក្ខាសាលានេះនឹងមានការផ្តោតទៅលើប្រធានបទចំនួន២សំខាន់ក្នុងនោះរួមមាន៖ -ប្រធានបទ ៖ ជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងការព្យាបាល វាគ្មិន ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Hayashi Yoshifumi -ប្រធានបទ ៖ ស្តានិតិកាយសម្បទា (Rehabilitation) វាគ្មិន ៖ លោក Keng Chan Veasna សិក្ខាសាលាដ៏មានសារប្រយោជន៍មួយនេះនឹងត្រូវបានរៀបចំឡើងនៅថ្ងៃពុធ ទី១៨ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៧ ចាប់ពីម៉ោង ២:០០រសៀល រហូតដល់ម៉ោង ៤:៤០ ល្ងាច នៅឯសណ្ឋាគារកាំបូឌីយ៉ាណា (សាលទន្លេសាប)។ លោកអ្នកក៏ចូលរួមស្តាប់ដោយឥតគិតថ្លៃផងដែរ… សម្រាប់អ្នកដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍ ហើយមានបំណងចុះឈ្មោះចូលរួមសូមចូលទៅកាន់ សិក្ខាសាលាសម្រាប់វេជ្ជបណ្ឌិត និងនិស្សិតវេជ្ជសាស្រ្ត សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម៖  TEL : 011 972 997 E-mail : aingheak@imatokucambodia.com កុំភ្លេចចូលរួមទាំងអស់គ្នា ដើម្បីស្វែងយល់បន្ថែមទៅលើប្រធានបទខាងលើនេះ… ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Oct 12, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 12.9K មើល

ជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងផលវិបាកទៅលើភ្នែក

ជំងឺទឹកនោមផ្អែមជាជំងឺដែលបណ្តាលមកពីការកើនឡើងជាតិស្ករនៅក្នុងឈាម។ ជំងឺនេះជាជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ មិនអាចព្យាបាលអោយជាដាច់នោះទេ ហើយវានឹងវិវឌ្ឃន៍បន្តិចម្តងៗ និងបង្កជាផលវិបាក ប្រសិនបើគ្មានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវណាមួយនោះទេ។ ផលវិបាកនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែម កើតទៅលើសរីរាង្គជាច្រើនរបស់អ្នកជំងឺ ក្នុងនោះវាអាចក៏ប៉ះពាល់ទៅលើភ្នែករបស់អ្នកជំងឺផងដែរ។ តើជំងឺទឹកនោមផ្អែមផ្តល់ផលប៉ះពាល់អ្វីខ្លះដល់ភ្នែក? អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម ដែលមិនបានព្យាបាលគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមអោយបានត្រឹមត្រូវ វាបង្កផលវិបាកទៅលើភ្នែកមានដូចជា៖ - ជំងឺបាតភ្នែកដោយសារទឹកនោមផ្អែម(Diabetic Retinopathy)ផលប៉ះពាល់ទៅលើសរសៃឈាមនៃបាតភ្នែក។ - ជំងឺហើមបាតភ្នែក (Diabetic Macular Edema) - ជំងឺភ្នែកឡើងបាយ (Cataract) - ជំងឺឡើងសម្ពាធក្នុងភ្នែក ឬទឹកដក់ក្នុងភ្នែក (Glaucoma)។ តើអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមានផលវិបាកលើភ្នែកមានអាការៈយ៉ាងដូចម្តេច? ជាទូទៅ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមានផលវិបាកទៅលើភ្នែកមួយភាគធំ មិនមានការស្តែងចេញជារោគសញ្ញាអ្វីទាល់តែសោះ រហូតទាល់តែវាវិវឌ្ឍន៍ទៅកាន់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរទើបអាចមានអាការរោគ ដែលពេលខ្លះវាស្ទើរតែយឺតពេលក្នុងការព្យាបាល។ ទោះជាយ៉ាងណា មានរោគសញ្ញាដែលអាចស្តែងចេញមួយចំនួន ដូចជា ស្រវាំង ឬព្រិលភ្នែក ហាក់ដូចជាមានរបស់មកបាំងខាងមុខភ្នែក ការឈឺចុកចាប់ក្នុងគ្រាប់ភ្នែក និងការថយចុះនៃគំហើញរបស់ភ្នែកខាងណាមួយ ឬទាំងសងខាង។ តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីដឹងថាអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមមានផលវិបាកទៅលើភ្នែក? រាល់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមទាំងអស់គួរតែធ្វើការព្រឹក្សាជំងឺជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេស និងធ្វើការត្រួតពិនិត្យបាតភ្នែកអោយបានទៀងទាត់។ វិធីក្នុងការពិនិត្យបាតភ្នែក គឺត្រូវធ្វើឡើងតាមរយៈ Fundus examination ដែលមាន Fundus photography (ថតរូបភាពបាតភ្នែក)ជាដើម។ លើសពីនេះ យើងមានឧបករណ៍ និងបច្ចេកទេសក្នុងការពិនិត្យវិភាគបន្ថែម ប្រសិនបើយើងរកឃើញថាអ្នកជំងឺមានផលវិបាកទៅលើបាតភ្នែករបស់គាត់ ដើម្បីឈានទៅដល់ការព្យាបាល។ តើនៅពេលណាដែលអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមត្រូវធ្វើការត្រួតពិនិត្យបាតភ្នែក? ជាទូទៅ តាមរយៈភស្តុតាងវិទ្យាសាស្រ្តដែលគេបានសិក្សា និងតាមដាន រាល់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ គួរតែធ្វើការពិនិត្យភ្នែកនៅពេលដែលទើបដឹងថាមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមដំបូង។ រីឯអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី១ យើងផ្តល់ដំបូន្មានអោយពិនិត្យភ្នែក ៥ឆ្នាំក្រោយពីទទួលរោគវិនិច័្ឆយជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ករណីមួយទៀត គេត្រូវធ្វើការពិនិត្យបាតភ្នែកផងដែរ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ ដែលមានផ្ទៃពោះ ពីព្រោះថានៅពេលនោះឯងគឺត្រូវមានការផ្លាស់ប្តូរថ្នាំគ្រាប់ដែលធ្លាប់ប្រើទៅជាប្រើប្រាស់ថ្នាំចាក់ដើម្បីគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាម។ រាល់ការដែលយើងធ្វើការបញ្ចុះជាតិស្ករដោយគំហុកទៅលើអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ ដែលមានគភ៌ នឹងមានការប៉ះពាល់លើបាតភ្នែកស្រាប់ អាចជំរុញអោយសភាពជំងឺបាតភ្នែកនោះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរបាន។ បកស្រាយដោយ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ចន្ថា តុលា ឯកទេសជំងឺទឹកនោមផ្អែម ក្រពេញអរម៉ូន បម្រើការនៅមន្ទីរពេទ្យ ព្រះកុសុមៈនិងមជ្ឈមណ្ឌលព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែម ( Diabetic Care Center)  ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Oct 11, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 6.1K មើល

មន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀតកំពុងត្រូវការបុគ្គលិកជាប់កិច្ចសន្យា

យោងតាមសេចក្តីជូនដំណឹងរបស់មន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀតចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី១០ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៧ បានឲ្យដឹងថា មន្ទីរពេទ្យកំពុងត្រូវការបុគ្គលិកជាប់កិច្ចសន្យាក្នុងមុខតំណែងដូចខាងក្រោម៖ -វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស (ចំនួន ៥រូប)   -តម្រងនោម និងលាងឈាម   -បេះដូង   -លោហិតសាស្រ្ត   -សង្រ្គោះបន្ទាន់ និងប្រពោធនកម្ម   -Internal medicine -គិលានុបដ្ឋាក/ យិកា (ចំនួន ៨រូប) -បុគ្គលិកគណនេយ្យ និងអ្នកផ្តល់ព័ត៌មាន (ចំនួន ៤រូប)។ សម្រាប់ព័ត៌មានលម្អិត និងលក្ខខណ្ឌនៃការជ្រើសរើស សូមពិនិត្យមើលលើសេចក្តីជូនដំណឹងដែលមានភ្ជាប់នៅក្នុងរូបភាពខាងលើ។ ទីកន្លែងដាក់ប្រវត្តិរូប ៖ ការិយាលរដ្ឋបាលនៃមន្ទីរពេទ្យ កាលបរិច្ឆេទទទួលពាក្យ ៖ ពីថ្ងៃផ្សាយដំណឹងដល់ថ្ងៃទី១៧ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៧ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Oct 11, 2017 |
• 7 ឆ្នាំមុន |
• 5.4K មើល

សញ្ញាទាំង៦ ដែលនឹងប្រាប់ថាកុមារអាចមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម!

តើជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលតែងត្រូវបានគេជឿថាជាប្រភេទជំងឺមនុស្សពេញវ័យនោះ អាចកើតមានលើកុមារ ឬកូនតូចរបស់អ្នកដែរឬទេ?កុមារស្ថិតក្នុងវ័យក្រោម ១៦ឆ្នាំ ក្នុងអត្រា ៩០ ទៅ៩៥ភាគរយអាចនឹងប្រឈមទៅនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ ១ នេះបើយោងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវ។ ជំងឺប្រភេទនេះ កើតមានឡើងដោយសារសរីរាង្គលំពែងពុំមានលទ្ធភាពក្នុងការផលិតអ័រម៉ូន អាំងស៊ុយលីន សម្រាប់បំលែងជាតិស្ករយកមកប្រើប្រាស់ ដែលធ្វើឲ្យបរិមាណជាតិស្ករបន្សល់ក្នុងឈាមច្រើន។ ចំណែកមូលហេតុនៃជំងឺនេះទៀតសោត គឺមិនមានការបញ្ជាក់ច្បាស់លាស់នៅឡើយដោយវាប្រហែលជាអាចបណ្តាលមកពីការរួមផ្សំគ្នានៃការប្រែប្រួលនៃហ្សែន និងកត្តាខាងក្រៅផ្សេងមួយចំនួនទៀត។ ស្ថានភាពជំងឺអាចនឹងស្តែងឡើងជារោគសញ្ញាមួយចំនួន ដែលនឹងប្រាប់អ្នកតាមរយៈអត្ថបទខាងក្រោម ជាជំនួយអាចឲ្យស្វែងយល់ឲ្យបានច្បាស់ពីបញ្ហាសុខភាពកូនរបស់អ្នក។  1    ស្រេកទឹកខុសធម្មតា កុមារដែលសង្ស័យមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ១ អាចនឹងមានតម្រូវការសារធាតុទឹកច្រើន និងញឹកញាប់។ វាកើតឡើងដោយសារកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមកើនឡើង នាំឲ្យមានការទាញយកសារធាតុរាវចេញពីកោសិកា។ កុមារអាចនឹងចង់ទទួលបាននូវសារធាតុដែលមានជាតិផ្អែម និងភេសជ្ជៈដែលត្រជាក់។  2    បត់ជើងតូចញឹកញាប់ ដោយសារចំណង់នៃការចង់បានសារធាតុទឹកច្រើននោះការបត់ជើងតូចក៏ញឹកញាប់ទៅតាមនោះដែរ។ ប្រសិនអ្នកសង្កេតឃើញកូនរបស់អ្នកបង្ហាញនូវការបញ្ចេញចោលច្រើនខុសធម្មតា វាអាចបង្កប់នូវមូលហេតុនៃជំងឺដែលអ្នកគួរតែយកចិត្តទុកដាក់។  3    ស្រកទម្ងន់ កុមារដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម នោះសារពាង្គកាយរបស់គេ មិនអាចបំប្លែងជាតិស្ករមកជាថាមពលបាននោះទេ ដែលនាំឲ្យមានការថយចុះនូវម៉ាសសាច់ដុំ និងជាតិខ្លាញ់។ ការស្រកទម្ងន់ ចំពោះកុមារដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមិនទទួលបានការព្យាបាល តែងតែកើតឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងភ្លាមៗ។  4    បាត់បង់ថាមពល កុមារអាចស្តែងឡើងនូវភាពហត់ និងមិនសូវមានភាពរហ័សរហួន ដោយសារពួកគេខ្វះខាតថាមពលដែលបានពីការបំប្លែងនូវជាតិស្ករនៅក្នុងចរន្តឈាម សម្រាប់សាច់ដុំ និងសរីរាង្គផ្សេងៗ ដើម្បីប្រើប្រាស់។  5    ឃ្លានខុសធម្មតា នៅពេលដែលរាងកាយបាត់បង់ថាមពល ដោយសារការធ្លាក់ចុះកម្រិតនៃអាំងស៊ុយលីន កុមារអាចប្រឈមនឹងការកើនឡើងនៃចំណង់អាហារខ្លាំង។  6    ការប្រែប្រួលនៃគំហើញ ការកើនឡើងកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម ធ្វើឲ្យមានការទាញយកទឹកចេញពីសរីរាង្គ រួមជាមួយនឹងការបាត់បង់សំណើមក្នុងភ្នែកផងដែរ ដែលបណ្តាលឲ្យការមើលមានភាពស្រវាំង និងបញ្ហាគំហើញមួយចំនួនផ្សេងទៀត។ យ៉ាងណាមិញ បញ្ហានេះអាចនឹងពិបាកក្នុងការប៉ាន់ស្មាន ដោយសារកុមារមិនទាន់អាចបែងចែកបានពីគំហើញធម្មតា ឬយ៉ាងណា តែអាចសង្កេតឃើញថាកុមារដែលមានផលវិបាកនៃគំហើញនេះធ្វើឲ្យពួកគេមិនអាចអានបាន។ ប្រសិនសង្កេតឃើញមាននូវសញ្ញាណាមួយនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ ១ អ្នកពុំគួរពន្យារពេលក្នុងការធ្វើការណាត់ជួបជាមួយអ្នកឯកទេសផ្នែកកុមារជាដាច់ខាត ដោយហេតុថាទោះជាជំងឺនេះមិនអាចធ្វើការព្យាបាលបាន តែវាអាចគ្រប់គ្រងស្ថានភាពជំងឺ ធ្វើឲ្យកុមារមានជីវភាពរស់នៅទូទៅដូចកុមារដទៃទៀត។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ