Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

វុឌ្ឍ សិរីកុសក្តិរក្ស «មោទនភាពជានិស្សិតទន្តសាស្រ្ត ជាមួយឱកាសក្នុងការលើកកម្ពស់សុខភាពមាត់ធ្មេញ»  តាមការពិតទៅ ការសិក្សាមុខវិជ្ជា ឬជំនាញអ្វីក៏មានលក្ខណៈពិសេស និងមោទនភាពដែរ ឲ្យតែសិស្សនិស្សិត មើលឃើញ និងមានទឹកចិត្តស្រលាញ់លើមុខវិជ្ជារបស់ខ្លួន។ ជាក់ស្តែង ក្នុងការសិក្សាផ្នែកសុខាភិបាល ក៏មានជំនាញជាច្រើនផងដែរ ក្នុងនោះទន្តសាស្រ្តក៏ជាបាន និងកំពុងជាជំនាញមួយដែលទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ច្រើនផងដែរ។  យើងខ្ញុំក៏សូមណែនាំមិត្តអ្នកអានឲ្យបានស្គាល់និសិ្សតទន្តសាស្រ្តជំនាន់ទី២៧មួយរូបដែលនឹងបញ្ចប់ការសិក្សានៅចុងឆ្នាំ២០១៧នេះ) និងជាអនុប្រធាននៃសមាគមនិសិ្សតទន្តសាស្រ្តកម្ពុជាផងនោះ គឺ យុវនិស្សិត វុឌ្ឍ សិរីកុសក្តិរក្ស។ គាត់ក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរថា «ខ្ញុំបានជ្រើសរើសមុខវិជ្ជានេះ…» "ការព្យាបាលដោយយកកោសិកាខ្ចីៗពីខ្លួនអ្នកជំងឺមកជួសជុលសន្លាក់ដែលរលាករបួស ឬប្រេះស្រាំសរសៃពួរ"ជាទំព័រវេជ្ជសាស្ត្រថ្មីនៅកម្ពុជា!  ថ្មីៗនេះ មានរបកគំហើញថ្មីៗប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយ គឺ«ការព្យាបាលដោយប្រើកោសិកាខ្ចីៗរបស់អ្នកជំងឺខ្លួនឯងមកជួសជុលកន្លែងដែលខូច ឬសឹករេចរឹលនោះ ដើម្បីផ្តល់ឱកាសឲ្យអ្នកជំងឺទាំងនេះអាចជាសះស្បើយបាន» នេះបើយោងតាមប្រសាសន៍របស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ផេង បូរ៉ា  ឯកទេសព្យាបាលដោយកោសិកា  ឯកទេសជំងឺគ្រាប់ឈាម និង មហារីក បម្រើការនៅមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត និងជាប្រធាននៃ មជ្ឈមណ្ឌលរក្សាសុខភាពអូហ្វីលីស មានតែឱសថការីទេ...ដែលយល់អារម្មណ៍ពេលហ្នឹង!!!  តើឱសថការីជានរណា? តើមានរឿងរ៉ាវអ្វីខ្លះដែលអ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈដទៃមិនអាចយល់បាននោះ? ស្ថានភាពដែលមានបង្ហាញក្នុងអត្ថបទនេះ ប្រហែលជាមានតែឱសថការីទេដែលយល់នោះ លក្ខណៈថាពេលបម្រើការងាររបស់ខ្លួន ប្រាកដណាស់ គឺបានជួបប្រទះនឹងរឿងរ៉ាវទាំងនេះ ហើយពេលខ្លះ ក៏មិនដឹងថាត្រូវមានប្រតិកម្មបែបណាទៀតហ្នឹងណា… ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

តើសិស្សនិសិ្សតទាំងអស់គ្នាធ្លាប់មានគំនិតអាជីវកម្មដែលនឹងអាចនាំអ្នកទៅរកភាពជោគជ័យដែរឬទេ? តើអ្នកចង់ក្លាយជាម្ចាស់តំណែង «សហគ្រិនវ័យក្មេង» ដែរឬទេ? International Business Club ក្រោមការអនុញ្ញាតពី CamEd Business School នឹងរៀបចំកម្មវិធីប្រកួតប្រជែងគម្រោងផែនការអាជីវកម្ម ដែលមានឈ្មោះថា BizPlannovation Challenge ។ BizPlannovation Challenge គឺជាកម្មវិធីប្រកួតប្រជែងគម្រោងផែនអាជីវកម្មដែលផ្តោតសំខាន់ទៅលើការលើកស្ទួយឲ្យមានការកើនឡើងនូវវត្តមានរបស់សហគ្រិនវ័យក្មេងនៅក្នុងវិស័យធុរកិច្ច ផ្តល់ឱកាសដល់និសិត្សក្រេបយកចំណេះដឹងក្នុងដំណើរការនៃការបង្កើតអាជីវកម្ម និងលើកកម្ពស់ឲ្យមានគំនិតអាជីវកម្មដែលប្រកបទៅដោយភាពច្នៃប្រឌិតថែមទាំងប្រកាន់ខ្ជាប់នូវស្មារតីទទួលខុសត្រូវលើសង្គម។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ កម្មវិធីប្រកួតប្រជែង BizPlannovation Challenge នេះក៏មានគោលបំណងចង់ឲ្យបេក្ខជនដែលចូលរួម ជាពិសេសសិស្សានុសិស្សទាំងឡាយទទួលបាននូវឱកាសទាញយកចំណេះដឹងផ្នែកអាជីវកម្មដែលកំពុងរីកដុះដាលនាពេលបច្ចុប្បន្នផងដែរ។ បេក្ខជនដែលចូលរួមប្រកួតនឹងឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍សំខាន់ដូចជា ការសហប្រត្តិការការងាររៀនចំគម្រោងជាក្រុម អាចដោះស្រាយ និងជម្នះរាល់ឧបសគ្គដែលអាចនឹងកើតមានពេលកំពុងប្រកួត ហើយអ្វីដែលកាន់តែអស្ចារ្យនោះគឺ បេក្ខជនអាចនឹងទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍ធ្វើការវិនិយោគទៅលើគម្រោងផែនការអាជីវកម្មរបស់អ្នកពីសំណាក់វិនិយោគិនដែលមានវត្តមានចូលរួមនាថ្ងៃប្រកួតប្រជែង។ BizPlannovation Challenge បើកជូននិសិត្សគ្រប់រូបពីគ្រប់ទិសទីមានអាយុចាប់ពី ១៨ឆ្នាំ រហូតដល់ ២៥ឆ្នាំ ចូលរួមប្រកួតជាក្រុមមានសមាជិកចាប់ពី២ទៅ៤នាក់ ចាប់ផ្តើមទទួលពាក្យពីថ្ងៃទី០៦ ខែកញ្ញា ដល់ថ្ងៃទី១៤ ខែតុលា២០១៧។  ប្រសិនបើសិស្សានុសិស្សទាំងអស់គ្នាចង់ចូលរួមប្រកួត អាចចូលទៅកាន់ទំព័រហ្វេសប៊ុក International Business Club ឬទំនាក់ទំនងមកទូរស័ព្ទលេខ ០១២ ២៦៦ ០៨៨ និង ០៩២ ២១១ ៥៦៧ ៕ លក្ខខណ្ឌក្នុងការចូលរួម ៖ https://issuu.com/bizplannovation2017/docs/booklet__updated_ ពាក្យដាក់ស្នើ ៖ https://goo.gl/forms/UJBuR6ORdkusvrEX2  ចូលរួមប្រកួតទាំងអស់គ្នា ដើម្បីក្លាយជាសហគ្រិនវ័យក្មេងសម័យ២០១៧! ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

បើយោងតាមគណៈកម្មាធិការប្រលងថ្នាក់ជាតិ​សម្រាប់ការបណ្តុះបណ្តាលក្នុងវិស័យសុខាភិបាល សូមកែសម្រួលលក្ខខណ្ឌនៃការប្រលងថ្នាក់ជាតិ ចូលរៀនថ្នាក់ឆ្នាំសិក្សាមូលដ្ឋានសម្រាប់កម្រិតបរិញ្ញប័ត្រនៅតាមគ្រឹះស្ថានបណ្តុះបណ្តាលវិស័យសុខាភិបាល សម្រាប់ឆ្នាំសិក្សា២០១៧-២០១៨ ដូចខាងក្រោម៖ បេក្ខជនត្រូវមាន៖ -​ សញ្ញាប័ត្រមធ្យមសិក្សា ឬព្រឹត្តប័ត្រពិន្ទុនៃការប្រលងជាប់សញ្ញាប័ត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិគ្រប់ឆ្នាំសិក្សា ចេញដោយនាយកដ្ឋានមធ្យមសិក្សាចំណេះទូទៅនៃក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ឬមន្ទីរអប់រំ យុវជន និងកីឡា រាជធានី-ខេត្ត ឬ -​ សញ្ញាប័ត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ មកពីក្រៅប្រទេស ដោយមានការទទួលស្គាល់ពីក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា និងត្រូវមានការបញ្ជាក់ពីកម្រិតចំណេះដឹងភាសាខ្មែរ ដែលទទួលស្គាល់ដោយ ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា។ ប្រភព៖ ទំព័រហ្វេសបុករបស់នាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍន៍ធនធានមនុស្សនៃក្រសួងសុខាភិបាល ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

តាមការពិតទៅ ការសិក្សាមុខវិជ្ជា ឬជំនាញអ្វីក៏មានលក្ខណៈពិសេស និងមោទនភាពដែរ ឲ្យតែសិស្សនិស្សិត មើលឃើញ និងមានទឹកចិត្តស្រលាញ់លើមុខវិជ្ជារបស់ខ្លួន។ ជាក់ស្តែង ក្នុងការសិក្សាផ្នែកសុខាភិបាល ក៏មានជំនាញជាច្រើនផងដែរ ក្នុងនោះទន្តសាស្រ្តក៏ជាបាន និងកំពុងជាជំនាញមួយដែលទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ច្រើនផងដែរ។  យើងខ្ញុំក៏សូមណែនាំមិត្តអ្នកអានឲ្យបានស្គាល់និសិ្សតទន្តសាស្រ្តជំនាន់ទី២៧មួយរូប(ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅចុងឆ្នាំ២០១៧នេះ) និងជាអនុប្រធាននៃសមាគមនិសិ្សតទន្តសាស្រ្តកម្ពុជាផងនោះ គឺ យុវនិស្សិត វុឌ្ឍ សិរីកុសក្តិរក្ស។ គាត់ក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរថា «ខ្ញុំបានជ្រើសរើសមុខវិជ្ជានេះ ដោយទឹកចិត្តស្រលាញ់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ រួមទាំងក្តីស្រឡាញ់ក្នុងការការពារ និងព្យាបាលជូនប្រជាពលរដ្ឋនូវបញ្ហាមាត់ធ្មេញ»។ ជាទូទៅ ជំនាញនីមួយៗតែងតែមានភាពលំបាកខុសៗគ្នា តែចំពោះវិស័យទន្តសាស្រ្តមានភាពខុសគ្នាពីមុខវិជ្ជាជំនាញមួយចំនួន រួមមានដូចជា ៖ -រយៈពេលនៃការសិក្សាយូរ ៧ឆ្នាំ  -ការចំណាយថវិកាក៏ច្រើន ដោយហេតុថាតម្លៃសិក្សាខ្ពស់ -តម្រូវឲ្យនិស្សិតធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវជាប់ជានិច្ច។   សម្រាប់គាត់ផ្ទាល់ ការសិក្សាផ្នែកទន្តសាស្រ្តមានភាពលំបាកច្រើន ដោយសារតែមានមុខវិជ្ជាច្រើនត្រូវរៀន ធ្វើឲ្យរយៈពេលសិក្សាច្រើន (៨ម៉ោង ក្នុងមួយថ្ងៃ)។ ម្យ៉ាងទៀត មេរៀនក៏មានលក្ខណៈស្មុគស្មាញច្រើន តម្រូវឲ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់ និងធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវបន្ថែម ក៏ប៉ុន្តែទោះជាលំបាកយ៉ាងណាដោយ ក្តីស្រលាញ់ និងការមិនបោះបង់ក្តីស្រមៃបានជំរុញការសិក្សារបស់ខ្ញុំទៅមុខយ៉ាងប្រសើរ។  យ៉ាងណាមិញ ជំនាញទន្តសាស្រ្តមានលក្ខណៈពិសេសដែលតម្រូវឲ្យនិសិ្សតធ្វើការអនុវត្តបច្ចេកទេសនៃការព្យាបាលនៅលើModel បន្ទាប់ពីសិក្សានូវមេរៀនរួច ដែលធ្វើឲ្យនិស្សិតមានភាពស្រលាញ់ និងយល់កាន់តែច្បាស់នូវអ្វីដែលជាមុខជំនាញរបស់ខ្លួនទៅថ្ងៃអនាគតផងដែរ។ ដើម្បីឲ្យការសិក្សា និងការងារនាពេលអនាគតទទួលបានជោគជ័យ ក្រៅពីសិក្សានៅសាលា និស្សិតទន្តសាស្រ្ត គួរចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្ត ចុះជួយព្យាបាល និងពិនិត្យជំងឺ ដោយមានទន្តបណ្ឌិតជាអ្នកពិនិត្យមើល និងណែនាំ ដែលរួមមានទាំងសមាគមក្នុងរដ្ឋាភិបាល និងសមាគមបរទេស ព្រោះថា ការចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្តនេះ ធ្វើឲ្យនិសិ្សតមានឱកាសពិគ្រោះយោបល់ និងបានឃើញនូវការព្យាបាលពិតៗជាមួយទន្តពេទ្យជំនាញ ដែលធ្វើឲ្យកាន់តែយល់ច្បាស់នូវអ្វីដែលខ្លួនបានរៀន។ ទន្ទឹមនឹងគ្នានេះដែរ បន្ថែមពីលើជំនាញឯកទេសដែលបានទទួលពីសាលា និស្សិតទន្តសាស្រ្តគួរមានជំនាញទន់ (soft skills) រួមមានដូចជា ជំនាញក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទង ការប្រើប្រាស់ពាក្យសម្តីជាមួយអ្នកជំងឺ ជំនាញគ្រប់គ្រង និងជំនាញផ្សេងៗទៀត ដើម្បីប្រកបវិជ្ជាជីវៈឲ្យកាន់តែមានសក្តានុភាព។ សម្រាប់វិស័យសុខាភិបាល ក្នុងនាមជានិស្សិតទន្តសាស្រ្តមួយរូប គឺនឹងអាចក្លាយជាចំណែកអភិវឌ្ឍវិស័យសុខាភិបាលកម្ពុជាដ៏ធំ ដោយពួកយើងតែងតែធ្វើការពន្យល់ពីសុខភាពមាត់ធ្មេញដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ដែលនឹងជំរុញលើកកម្ពស់សុខភាពមាត់ធ្មេញប្រជាជនយើងឲ្យកាន់តែខ្ពស់ ដោយហេតុថាសព្វថ្ងៃការយល់ដឹងពីបញ្ហាជំងឺមាត់ធ្មេញរបស់ប្រជាជនយើងហាក់ដូចជានៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សា ការចូលរួមចំណែកក្នុងការព្យាបាលនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ក៏នឹងអាចកាត់បន្ថយការឈឺចាប់នៃជំងឺមាត់ធ្មេញរបស់ប្រជាជនយើងបានមួយកម្រិតទៀតផងដែរ។ ចំណែកឯពាក្យដែលគេតែងតែនិយាយថា «រៀនពេទ្យមិនស្រួល»នោះ ពិតជាត្រឹមត្រូវ ព្រោះការរៀនពេទ្យត្រូវការ ឧត្តមគតិ ការប្តេជ្ញាចិត្ត ការតាំងចិត្តខ្ពស់ រួមទាំងស្រលាញ់ការព្យាបាល និងការពារជំងឺជូនប្រជាជន ដោយមិនគិតពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនជាធំ។ ដូចដែលបានបញ្ជាក់ខាងលើដែរ រយៈពេលសិក្សា និងថវិកាត្រូវចំណាយក៏ជាផ្នែកមួយដែលធ្វើឲ្យការសិក្សាជំនាញនេះពិតជាមិនស្រួល។ ប៉ុន្តែបើចង់ចេះឲ្យច្បាស់ គ្មានមុខវិជ្ជាណាដែលស្រួលរៀននោះទទេ ដូចនេះ ក្តីស្រលាញ់ និងការខិតខំ ព្រមទាំងកត្តាជាច្រើនទៀតដើរតួរយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការនាំទៅរកជោគជ័យក្នុងការសិក្សា។ សម្រាប់សិស្សដែលទើបបញ្ចប់មធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ ហើយមានក្តីស្រលាញ់ ក៏ដូចជាបំណងសិក្សានូវជំនាញទន្តសាស្រ្ត សូមធ្វើការសិក្សាស្វែងយល់ឲ្យច្បាស់ពីមុខវិជ្ជានេះ ព្រមទាំងស្គាល់សាកលវិទ្យាល័យដែលខ្លួនចង់សិក្សាជាមុនសិន មុននឹងសម្រេចចិត្តចូលរៀន។ ចំពោះនិស្សិតទន្តសាស្រ្តវិញ សូមផ្តោតទៅលើការសិក្សា ការស្រាវជ្រាវថ្មីៗ និងការអានសៀវភៅឲ្យបានច្រើន រួមទាំងយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការអនុវត្តប្រកបដោយការតាំងចិត្ត ស្មារតីមិនបោះបង់ និងក្តីស្រលាញ់។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ ខ្ញុំរស់នៅខេត្តបាត់ដំបង។ ម៉ាក់របស់ខ្ញុំមានអាយុ៥១ឆ្នាំ តែគាត់មិនទាន់អស់រដូវទេ។ ខ្ញុំឮគេថាគាត់នឹងប្រឈមនឹងជំងឺពុកឆ្អឹង នៅពេលគាត់អស់រដូវ តែគាត់មានជំងឺលើសឈាម និងកំពុងព្យាបាលជាប្រចាំ។ តើការញ៉ាំអាហារដែលមានជាតិកាល់ស្យូម និងទឹកដោះគោអាចប៉ះពាល់អ្វីដែរឬទេ? តើគាត់គួរត្រៀមខ្លួនដូចម្តេចខ្លះ ដើម្បីការពារបញ្ហានេះ? ចម្លើយ ៖ ជាទូទៅស្រ្តីនៅជុំវិញពេលអស់រដូវ ច្រើនមានការចុះអន់ថយនូវគុណភាពឆ្អឹង ហេតុនេះហើយការទទួលទានអាហារដែលមានជាតិកាល់ស្យូម គឺជាវិធីល្អមួយ។ ឯការពិសាទឹកដោះគោ ក៏មិនមែនជាការហាមឃាត់ដែរ ព្រោះវាសម្បូរនូវជាតិកាល់ស្យូម ប៉ុន្តែត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្ន  ដោយសារមូលហេតុថាទឹកដោះគោមានជាតិផ្សេងទៀតច្រើន ដូចជា ប្រូតេអ៊ីន វីតាមីន និងខ្លាញ់ជាដើម។  ប្រសិនបើគាត់ធាត់ គឺសារពាង្គកាយរបស់គាត់លើសជាតិប្រូតេអ៊ីន បណ្តាលឲ្យគាត់ឡើងជាតិអាស៊ីតដែលធ្វើឲ្យឈឺសន្លាក់។ ម៉្យាងវិញទៀត ការត្រៀមខ្លួនដែលល្អបំផុតគឺ ការហូបចុក និងគេងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ព្រមទាំងការលេងកីឡាតាមអាយុរបស់គាត់ផងដែរ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់ក៏គួរធ្វើការជួបប្រឹក្សាជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យផងដែរ។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្រ្តាចារ្យ លឹម តាំង សាស្ត្រាចារ្យនៃសាកលវិទ្យល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុ-ខាភិបាល ឯកទេសផ្នែកវះកាត់ឆ្អឹងបាក់បែក និងជំងឺឆ្អឹង អនុប្រធានមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត និងជាប្រធានសមាគមវះកាត់ឆ្អឹងបាក់បែក ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ៣៨ឆ្នាំ ជាអ្នកធ្វើការការិយាល័យ។ នាងខ្ញុំធ្លាប់មានបញ្ហារលាកប្លោកនោមជាញឹកញាប់ ហើយពេលនេះខ្ញុំក៏ត្រូវបានរកឃើញថា មានក្រួសក្នុងតម្រងនោមផងដែរ។ ពេលនេះ ខ្ញុំកំពុងទទួលការព្យាបាលដោយថ្នាំរំលាយក្រួស។ ខ្ញុំក៏បានប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺពកករយៈពេលជាង ១០ឆ្នាំមកហើយរហូតមកដល់ពេលនេះ។ ខ្ញុំកំពុងមានគម្រោងយកកូនដំបូងនៅក្នុងឆ្នាំនេះ ខ្ញុំចង់សួរថា តើការព្យាបាល និងជំងឺខាងលើអាចមានផលប៉ះពាល់ដល់ការមានផ្ទៃពោះរបស់ខ្ញុំឬទេ?  ចម្លើយ ៖ ប្រសិនបើអ្នកមានគម្រោងមានផ្ទៃពោះ អ្នកគួរតែទៅពិគ្រោះជាមួយនឹងវេជ្ជបណ្ឌិតរបស់អ្នក ហើយយកល្អ អ្នកគួរធ្វើការត្រួតពិនិត្យឈាម ទឹកនោម និងការពិនិត្យផ្សេងទៀតមុនពេលធ្វើការបង្កកំណើត។ ដោយឡែក ទាក់ទងនឹងកំហាប់អ័រម៉ូន TSH ដែលត្រូវបានធ្វើតេស្តឈាមមើលដើម្បីវាយតម្លៃពីមុខងារនៃក្រពេញទីរ៉ូអ៊ីតរបស់អ្នកគួរតែត្រូវបានរក្សាឲ្យនៅទាបជាងពាក់កណ្តាលនៃចន្លោះកម្រិតធម្មតា មុនពេលមានផ្ទៃពោះ ដោយសារវាអាចមានទំនាក់ទំនងនឹងការកាត់បន្ថយអត្រាប្រឈមនឹងការរលូតកូន។  ជាការពិត ស្ត្រីជាច្រើនបានជួបប្រទះនឹងបញ្ហារលាកផ្លូវទឹកនោមនៅពេលមានផ្ទៃពោះ ប៉ុន្តែក្នុងនោះក៏មានករណីគ្រោះថ្នាក់ដែលបង្កពីបញ្ហានេះផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ បើសិនជាជំងឺរលាកផ្លូវនោមនេះ មិនត្រូវបានព្យាបាលទេនោះ វាអាចបង្កឲ្យទៅជាការឆ្លងរោគនៅនឹងតម្រងនោម (រលាកតម្រងនោម) ដែលមានគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះទាំងម្តាយ និងកូនក្នុងផ្ទៃ។  ដោយហេតុនេះហើយ ទើបការព្យាបាលជំងឺរលាកផ្លូវនោមឲ្យបាន ត្រឹមត្រូវមុននឹងចាប់ផ្តើមបង្កកំណើត គឺល្អបំផុត។ ការធ្វើបែបនេះ មិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យអ្នកមានផាសុកភាពនៅពេលដែលអ្នកមានផ្ទៃពោះនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែវាក៏ជាជម្រើសល្អបំផុត ដើម្បីប្រាកដថាអ្នកអាចចាប់ផ្តើមនូវការមានផ្ទៃពោះប្រកបដោយសុខមាលភាពផងដែរ។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃ Anna Women and Baby’s Center ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ ខ្ញុំមានអាយុ ៦១ឆ្នាំ ភេទស្រី កម្ពស់ ១.៥៨ម៉ែត្រ ទម្ងន់ ៥៣គីឡូក្រាម សព្វថ្ងៃជាមេផ្ទះ។ អស់រយៈពេល ៧ ទៅ ៨ឆ្នាំហើយដែលខ្ញុំមានអាការៈព្រិលភ្នែក ហើយខ្ញុំក៏ធ្លាប់បានទៅទទួលបានការព្យាបាលដោយធ្វើការវះកាត់ និងទៅពេទ្យពិនិត្យសម្ពាធទឹកជាប្រចាំផងដែរ។ ខ្ញុំមានប្រើប្រាស់ថ្នាំជាប្រចាំដូចជា ថ្នាំលើសឈាម លើសជាតិខ្លាញ់ និងប៉ូវឆ្អឹង។ ខ្ញុំចង់សួរលោកវេជ្ជបណ្ឌិតថា ហេតុអ្វីបានជាភ្នែកវះដាក់កែវហើយ នៅតែមិនភ្លឺច្បាស់ និងនៅមានទឹកដក់បាតភ្នែក? ​ ចម្លើយ ៖ គួរបញ្ជាក់ថា ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែករបស់អ្នកជំងឺ និងការវះកាត់ដាក់កែវ ឬហៅថាវះកាត់បកបាយភ្នែក ពុំមានការទាក់ទងគ្នាឡើយ។ ចំពោះជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ការវះកាត់ខាងលើមិនអាចកែបញ្ហាបានឡើយ ដូចនេះរឿងចាំបាច់ដែលត្រូវធ្វើ គឺត្រូវទៅជួបជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យភ្នែកជាប្រចាំ ជាពិសេសអ្នកជំងឺដែលមានអាយុចាប់ពី ៤៥ឆ្នាំឡើង ពីព្រោះជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកអាចនឹងពុំផ្តល់សញ្ញាណាមួយឲ្យបានដឹងឡើយ រហូតដល់វាឈានដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរប៉ុណ្ណោះ។  ជាក់ស្តែង ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ពុំអាចជាសះស្បើយឡើយ ប៉ុន្តែការព្យាបាលឲ្យបានទៀងទាត់ និងត្រឹមត្រូវអាចពន្យារនូវការវិវឌ្ឍរបស់វា ពោលគឺបាត់បង់ការមើលឃើញឲ្យប្រព្រឹត្តទៅសន្សឹមៗ។  ដោយឡែក ទោះជាជំងឺឡើងបាយ និងទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ជាធម្មតាពុំមានអ្វីពាក់ព័ន្ធគ្នា តែក្នុងករណីពិសេសខ្លះអាចមានការពាក់ព័ន្ធផងដែរ ដូចនេះដើម្បីដឹងថា ការឡើងបាយធ្វើឲ្យមានទឹកដក់ឬទឹកដក់មកពីបញ្ហាផ្សេងត្រូវមកជួបនឹងវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសទើបជាការប្រសើរ។  គួរឲ្យដឹងផងដែរថា ការប្រើប្រាស់ថ្នាំបន្តក់ភ្នែកមួយចំនួនមិនបានត្រឹមត្រូវ អាចជាមូលហេតុនៃជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកបានដែលអ្នកជំងឺទាំងអស់គួរចៀសវាងប្រើប្រាស់ថ្នាំបន្តក់ភ្នែកដោយគ្មានការណែនាំពីគ្រូពេទ្យ ឬអ្នកជំនាញ។ សរុបមកការស្រវាំងភ្នែករបស់អ្នកជំងឺអាចទាក់ទងនឹងកម្រិតនៃការដក់ទឹក រយៈពេលនៃការបកភ្នែក តែបើ ៤ទៅ ៥ឆ្នាំ ហើយ អាចមកពីកន្លែងដាក់កែវស្រអាប់ ដែលអាចព្យាបាលឲ្យស្រឡះវិញបាន។ បកស្រាយដោយ ៖  លោកវេជ្ជបណ្ឌិត  អ៊ុក សុខហៀន វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសព្រមទាំងជាវេជ្ជបណ្ឌិតព្យាបាល  និងវះកាត់ផ្នែកចក្ខុរោគនៅមន្ទីរពេទ្យព្រះអង្គឌួង​ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំ អាយុ២២ឆ្នាំ រស់នៅខេត្ត កំពង់ឆ្នាំង។ ខ្ញុំទើបតែសម្រាលកូនហើយបាន៤ខែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែអ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្វល់ខ្វាយនោះ គឺខ្ញុំហូរឈាមច្រមុះជារឿយៗបន្ទាប់ពីសម្រាលកូនរួច ហើយពេលខ្លះនៅក្នុងបន្ទប់ត្រជាក់ ក៏មានហូរឈាមដែរ។ ជាការពិត ក្នុងអំឡុងពេលខ្ញុំកំពុងពពោះ ក៏មានឈាមច្រមុះតិចៗម្តងម្កាលដែរ។ តើខ្ញុំមានបញ្ហាអ្វីមែនទេ? តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណាទើបអាចដោះស្រាយបាន?            ចម្លើយ ៖ ជំងឺរបស់ប្អូនកើតឡើងបណ្តាលមកពីបម្រែបម្រួលអ័រម៉ូននៅអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ។ អ័រម៉ូនទាំង២នោះគឺ Progesterone និង Estrogen ដែលធ្វើឲ្យសរសៃឈាមនៅច្រមុះ រីកធំ (Nasal vasodilatation) ដូចនេះ កាលណានៅក្នុងបន្ទប់កាន់តែត្រជាក់ នោះបញ្ហានឹងចោទកាន់តែខ្លាំង ដោយសារសរសៃឈាមដែលរីកធំ អាចប្រេះនាំឲ្យមានការហូរឈាម ដែលអាការៈទាំងនេះនឹងអាចបាត់ទៅវិញ បើសិនការហូរឈាមតិចតែប្រសិនបើហូរឈាមខ្លាំងវិញត្រូវបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីធ្វើការឃាត់ឈាម (Nasal Tamponude)តែម្តង។  ដូចនេះ អ្វីដែលប្អូនស្រី ត្រូវធ្វើគឺ ពាក់ម៉ាស់ការពារ តមរបស់ត្រជាក់ឬនៅបន្ទប់ម៉ាស៊ីនត្រជាក់ជាដើម។ ជាពិសេសប្អូន ឲ្យត្រូវទៅជួបគ្រូពេទ្យផ្នែករោគស្រ្តីដើម្បីស្វែងរកមូលហេតុពិតប្រាកដណាមួយ ដែលពេលខ្លះកង្វះវីតាមីនមួយចំនួនក៏បណ្តាលឲ្យមានបញ្ហានេះផងដែរ ឧទាហរណ៍វីតាមីនសេ ដែលកង្វះខាតរបស់វា នាំឲ្យសរសៃឈាមមានភាពផុយស្រួយ។  គួររំលឹកផងដែរ បម្រែបម្រូលអ័រម៉ូនកើតមាននៅពេលមានផ្ទៃពោះ ហើយនឹងអាចត្រឡប់មកធម្មតាវិញ នៅថ្ងៃទី៥ ឬទី៦ក្រោយពីសម្រាល ឬប្រែប្រួលទៅតាមស្ថានភាពរបស់បុគ្គល។ ដោយឡែក បញ្ហាកើនឡើងនូវសម្ពាធឈាម នៅអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះក៏អាចទាក់ទងនឹងអាការៈរបស់ប្អូនផងដែរ ហើយការកើនឡើងនូវសម្ពាធឈាមនេះ អាចនឹងបន្តរហូតដល់៣ខែទៅ៦ខែបន្ទាប់ពីសម្រាលកូន។ ដូចនេះសំណូមពរចុងក្រោយគឺ  សូមប្អូនស្រីទៅជួបពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេសដើម្បីតាមដានអាការៈរបស់ប្អូន មិនថាមុនឬក្រោយ សម្រាល និងទទួលយកដំបូន្មាន ក៏ដូចជាការផ្តល់ជាឱសថបំប៉ន ឬវីតាមីនបន្ថែមពីលើរបបអាហារ។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត កៅ សែ នាយផ្នែកផ្ទាល់ខាងត្រចៀក ច្រមុះនិងបំពង់កនៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖  នាងខ្ញុំមានអាយុ ២៣ឆ្នាំ។ កាលពី២សប្តាហ៍មុន នាងខ្ញុំបានទៅប៉ះធ្មេញត្រង់កន្លែងពុក តែរហូតមកដល់ពេលនេះ ត្រង់កន្លែងធ្មេញប៉ះនោះ នៅតែមានសភាពស្រៀវចំពោះភេសជ្ជៈ និងអាហារក្តៅ ឬត្រជាក់។ នាងខ្ញុំចង់ជម្រាបសួរលោកស្រីទន្តបណ្ឌិតថា តើសភាពស្រៀវនេះបណ្តាលមកពីអ្វី? ហើយវានឹងនៅយូរប៉ុណ្ណាដែរ? ចម្លើយ ៖  មូលហេតុនៃការស្រៀវធ្មេញមានច្រើន ដោយឡែក ចំពោះករណីរបស់ប្អូន វាអាចបណ្តាលមកពីត្រង់ប្រហោងដែលពុកនោះធំ ដែលតម្រូវឲ្យធ្វើការកាយយកផ្នែកដែលពុកនោះចេញ និងធ្វើឲ្យថ្នាំសម្រាប់បំពេញប្រហោងនោះ អាចនៅកៀកនឹងបណ្តូល ឬសរសៃធ្មេញធ្វើឲ្យមានការស្រៀវ។  ក្រៅពីនោះ ភាពស្រៀវក៏អាច បណ្តាលមកពីការបំពេញថ្នាំ ដោយមានខ្យល់ (bubble)ចូលក្នុងប្រហោងធ្មេញពុកនោះ ការកាយយកធ្មេញពុកមិនអស់ ឬការសម្លប់មេរោគ មិនបានត្រឹមត្រូវអំឡុងពេលប៉ះធ្មេញផងដែរ។ ក្នុងករណីនេះ ប្អូនស្រីគួរចៀសវាងបរិភោគ អាហារក្តៅ និងត្រជាក់មួយរយៈសិន។  គួរបញ្ជាក់ថា ប្រសិនបើការប៉ះធ្មេញរបស់ប្អូនបានធ្វើឡើងដោយត្រឹមត្រូវ នោះភាពស្រៀវធ្មេញអាចនឹង កាត់បន្ថយបន្តិចម្តងៗ និងប្រសើរឡើងវិញនៅ សប្តាហ៍ទី ៦។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនភាពស្រៀវកាន់ តែធ្ងន់ធ្ងរឡើង ឬមិនមានភាពធូរស្រាលនោះ អ្នកជំងឺគួរទៅជួបជាមួយនឹងអ្នកជំនាញ ដើម្បីធ្វើការថត X-ray រកមូលហេតុ និងទទួលការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។  បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យ យិន ស៊ីថន នាយកមន្ទីរព្យាបាលធ្មេញ ប្រាយស្មាយ និងជាប្រធានគ្រប់គ្រងគ្លីនិកទន្តវន្តសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ ជីតារបស់ខ្ញុំមានអាយុ៦៨ឆ្នាំ កម្ពស់១ម៉ែត្រ៦៩ ទម្ងន់៥៨គីឡូក្រាម រស់នៅខេត្តពោធិ៍សាត់។ គាត់ចូលចិត្តញ៉ាំកាហ្វេណាស់ មួយថ្ងៃគាត់ញ៉ាំរហូតដល់៤កែវ។ នាងខ្ញុំសូមសួរលោកវេជ្ជបណ្ឌិតថា តើគាត់នឹងអាចប្រឈមជាមួយនឹងបញ្ហាលើសសម្ពាធឈាម ឬទេ? ចម្លើយ ៖ ជាទូទៅ ការញ៉ាំកាហ្វេនាំឲ្យមានការភ្ញោចលើការបញ្ចេញអាដ្រេណាលីនធ្វើឲ្យមានការឡើងសម្ពាធឈាម។ ប៉ុន្តែ ចំពោះករណីជីតារបស់ប្អូន គាត់ពិសាកាហ្វេជាទម្លាប់មកហើយ  ហេតុដូច្នេះ កាហ្វេមិនធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សម្ពាធឈាមរបស់គាត់ខ្លាំងនោះទេ មានន័យថាកាហ្វេមិនបានធ្វើឲ្យគាត់ប្រឈមជាមួយនឹងជំងឺលើសសម្ពាធឈាមទេ។  ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់គួរបន្ថយបរិមាណកាហ្វេរបស់គាត់ គឺជាការប្រសើរបំផុត។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត សុខ ជួរ ប្រធានផ្នែកជំងឺបេះដូងនៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត  និងជាប្រធានសមាគមជំងឺបេះដូងកម្ពុជា ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំមកពីខេត្ត កណ្តាល។ ប៉ុន្មានថ្ងែមុនខ្ញុំបានប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ ហើយពេលដែលខ្ញុំបានប្រើប្រាស់ វាបានធ្វើឲ្យមុខខ្ញុំហើម។ តើលោកវេជ្ជបណ្ឌិតអាចពន្យល់បានទេថា តើវាកើតឡើងបណ្តាលមកពីអ្វី ហើយតើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេច? ចម្លើយ ៖ ជាទូទៅ ថ្នាំផ្សះដែលប្រជាជននិយមប្រើ ហើយមានប្រតិកម្មជាមួយញឹកញាប់នោះ មិនមែន ជាថ្នាំប្រើសម្រាប់ផ្សះមុខរបួសនោះទេ តែតាមពិត ថ្នាំផ្សះ (antibiotics) គឺជាថ្នាំប្រើសម្រាប់ទប់ស្កាត់ការរីករាលដាល ឬសម្លាប់មេរោគ(Bacteria)។ ម្យ៉ាងទៀត មុននឹងប្រើប្រាស់ ថ្នាំផ្សះ គប្បីដឹងថា ប្អូនធ្លាប់មានប្រតិកម្មជាមួយ ថ្នាំ ប្រភេទនោះដែរឬទេ ព្រោះថាបើសិនដឹងថា មានប្រតិកម្មជាមួយថ្នាំប្រភេទណាមួយ ប្អូនត្រូវ តែប្រុងប្រយ័ត្ន និងចៀសវាង។  ជាទូទៅ គ្រប់ថ្នាំទាំងអស់នឹងអាចបង្កឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដូចគ្នាគ្រាន់តែថ្នាំផ្សះគេច្រើនជួបប្រទះ ដោយសារផលវិបាករបស់វា។ ដូចនេះ សំណួររបស់ប្អូនស្រីមិនទាន់ អាចឆ្លើយបាននៅឡើយទេថាវាមកពីថ្នាំផ្សះ ឬយ៉ាងណា លុះត្រាដឹងថា តើប្រភពនៃការប្រើប្រាស់មកពីណា? តើប្អូនស្រីបានប្រើប្រាស់ថ្នាំប៉ុន្មានមុខ? តើមានតែថ្នាំផ្សះមួយមុខឬយ៉ាងណា? តើប្អូនតែងតែប្រតិកម្មជាមួយថ្នាំណាមួយឬទេ?  ចំណែកឯការឡើងហើមមុខ មិនមែនជាប្រតិកម្ម របស់ថ្នាំតែមួយមុខទេ ជួនកាលអាចបណ្ដាល មកពីជំងឺផ្សេងទៀតដូចជា ជំងឺខ្សោយតម្រងនោម ជាដើម។ ចំពោះរោគសញ្ញានៃការប្រតិកម្មថ្នាំមានដូចជា រមាស់ កន្ទួល កន្ទាលត្រអាក ថប់ដង្ហើម ក្អួតចង្អោរ ហើមបបូរមាត់ មុខ និងបំពង់ខ្យល់ដែលធ្វើឲ្យស្ទះផ្លូវដង្ហើម ឬក៏អាចប៉ះពាល់ដល់បេះដូង និងប្រព័ន្ធឈាមរត់ (Choc Anaphylatique) ដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិត បាន។  ហេតុនេះ បើប្អូនស្រីមានការសង្ស័យ ទាក់ទង នឹងការប្រើប្រាស់ថ្នាំ និងផលវិបាក ជាពិសេសពពួកថ្នាំផ្សះ ប្អូនគួរតែពិគ្រោះ ជាមួយ គ្រូពេទ្យជំនាញដែលផ្ដល់ការប្រឹក្សាពីការប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រកបដោយសុវត្ថិភាព ។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត គុយ ណូ ឯកទេសសណ្តំ ជំងឺធ្ងន់ សង្គ្រោះបន្ទាន់ និងជំងឺសួត សព្វថ្ងៃលោកជាវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសប្រពោធកម្ម សល្យសាស្ត្រនៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត និងជាវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសបម្រើការនៅ មន្ទីរសំរាកព្យាបាល អាយ ស៊ី យូ ធ្លាប់បានបណ្តុះបណ្តាលនៅប្រទេសបារាំង និងប៊ែលសិក ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ ខ្ញុំបាទអាយុ ៤៨ ឆ្នាំ មកពីខេត្តកណ្តាល។ ខ្ញុំមានជំងឺមហារីកពោះវៀន និងបានទទួលការវះកាត់រួចមកហើយខ្ញុំកំពុងទទួលការព្យាបាលដោយសារធាតុគីមី (ឱសថ)។ ខ្ញុំមានការថយចុះចំណង់ក្នុងការហូបអាហារ។ តើធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីបង្កើនការហូបអាហាររបស់ខ្ញុំឡើងវិញ? ចម្លើយ ៖ នៅអំឡុងពេលព្យាបាលដោយប្រើប្រាស់ឱសថ ឬសារធាតុគីមី  វាពិតជាមានសារសំខាន់ក្នុងការបរិភោគអាហារឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីទទួលបានកម្លាំងសម្រាប់ទប់ទល់ និងប្រឆាំងនឹងកោសិកាមហារីក។ ក្រៅពីនោះ ការណែនាំខាងក្រោមក៏អាចជួយអ្នកបានផងដែរ៖ • ព្យាយាមបរិភោគអាហារឲ្យបានញឹកញាប់ ដោយញ៉ាំត្រឹមតែប៉ុន្មានម៉ាត់ពេញៗ ទោះបីអ្នកមិនឃ្លានក៏ដោយ។ ព្យាយាមបរិភោគតិចៗបែបនេះ រៀងរាល់ ២ម៉ោងម្តង • បរិភោគអាហារដែលអ្នកចូលចិត្ត ទោះជាអ្នកនឹងញ៉ាំវាដដែលៗក៏ដោយ • ទុកអាហារនៅជាប់ខ្លួនអ្នកជានិច្ច នៅពេលដែលអ្នកចេញក្រៅ (ទៅទទួលការព្យាបាល ឬទៅធ្វើការ) • បរិភោគអាហារចម្បង នៅពេលណាដែលអ្នកមានចំណង់ញ៉ាំបំផុត ដែលវាអាចជាអាហារពេលព្រឹកជាជាងអាហារពេលល្ងាច • កុំភ្លេចឆ្លៀតពេលដើរបន្តិចនៅចន្លោះអាហារនីមួយៗ  • អាចអញ្ជើញមិត្តភក្តិ និងគ្រួសារឲ្យបរិភោគជាមួយអ្នក  • បង្កើតអាហារដែលមើលទៅគួរឲ្យចង់បរិភោគ • បរិភោគអាហារ និងភេសជ្ជៈដែលមានកាឡូរី និងប្រូតេអុីនខ្ពស់៖    ឧទាហរណ៍រួមមាន៖ * ត្រីធូណា ឬត្រីសាលម៉ុន ជាមួយនឹងបាយ * ស៊ុប (សាច់ត្រី សាច់មាន់ ជាមួយនឹងគុយទាវ ឬមី) * ដំឡូងបារាំង គុយទាវ ឬមី និងសាឡាត់ធ្វើពីសណ្តែក * ត្រីដុត មាន់ដុត សណ្តែក ឬ សាច់ផ្សេងៗទៀត * បាប៊ីឃ្យូសាច់មាន់ * គុយទាវ ឬផាស្តាជាមួយឈីស * ស៊ុតស្ងោរ ស៊ុតចៀនជាមួយឈីស និងបន្លែ * បង្អែមចាហួយធ្វើពីអង្ករ គ្រាប់សារគូ ទឹកដោះគោ ឬសណ្តែកសៀង * ទឹកដោះគោ ឬយ៉ាអ៊ួរក្តៅឧណ្ហៗជាមួយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ផ្លែឈើ និង ស្ករក្រហម * នំដុត ជាមួយក្រែមឈីស ប័រ ទឹកស៊ីរ៉ូ ឬតំណាប់លាបនំបុ័ង * ការ៉េម យ៉ាអួរ  * គ្រាប់រុក្ខជាតិ និងតំណាប់ផ្លែឈើក្រៀម  * ទឹកដោះគោក្រឡុកធ្វើឡើងពីទឹកដោះគោ ឬទឹកសណ្តែកជាមួយទឹកឃ្មុំ (ប្រសិនបើអ្នកមិនមាន ការហើមពោះក្រោយពីបរិភោគទឹកដោះគោ) * ទឹកផ្លែឈើក្រឡុក * ភេសជ្ជៈសូកូឡាក្តៅៗ ឬជាមួយទឹកកក។  បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Turobova Tatiana ឯកទេសជំងឺមហារីកចំពោះកូនក្មេង និងមហារីកទូទៅ ព្រមទាំងជាប្រធានផ្នែកមហារីកនៃមន្ទីរពេទ្យសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ សែនសុខ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top