Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

និយមន័យ ជំងឺ Optic Nerve Head Drusen ជាកំណករបស់សារធាតុម្យ៉ាងនៅនឹងសរសៃប្រសាទទី២ ដែលសារធាតុនោះត្រូវបានគេហៅថា Hyaline ។ ជំងឺនេះ មិនសូវជួបប្រទះញឹកញាប់ទេនៅកម្ពុជាយើង ហើយក៏មិនទាន់មានការសិក្សាច្បាស់លាស់នៅឡើយដែរលើចំនួននៃការកើតជំងឺមួយនេះ ប៉ុន្តែ តាមរយៈការសិក្សាមួយចំនួនបានឲ្យដឹងថា ជំងឺនេះអាចកើតមានលើអ្នកជំងឺ៣ទៅ៤នាក់ ក្នុងប្រជាជន១០០០នាក់។ មូលហេតុ មិនមានមូលហេតុច្បាស់លាស់ណាដែលគេរកឃើញថាធ្វើឲ្យកើតជំងឺនេះទេ តែតាមការសិក្សាមួយចំនួន គេបានកំណត់ថា ជំងឺនេះកើតឡើងដោយសារតែការសឹករេចរឹលនៃសរសៃប្រសាទនៅនឹងបាតភ្នែក។ ការសឹករេចរឹលនេះ បង្កឲ្យមានកំណកសារធាតុកាល់ស្យូម (Hyaline) នៅក្រោមសរសៃបាតភ្នែកតែម្តង។ រោគសញ្ញា ជំងឺនេះ សឹងតែមិនស្តែងចេញនូវរោគសញ្ញាដែលធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺចាប់អារម្មណ៍នោះទេ ហើយអ្នកជំងឺភាគច្រើន រកឃើញថាខ្លួនមានកើតជំងឺនេះដោយចៃដន្ យក្នុងពេលដែលពួកគាត់មកពិនិត្យសុខភាពភ្នែករបស់ខ្លួន។ បើទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏នៅមានករណីកម្រខ្លះអាចធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺបាត់ដែនគំហើញនៅត្រង់សរសៃបាតភ្នែកដែរ ដែលគេហៅថាការកើនឡើងនៃ Blind spot ហើយអាចរកបានតាមរយៈការធ្វើតេស្តមួយចំនួន។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ គេអាចធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺនេះ ដោយប្រើតេស្តមួយចំនួនដូចជា ការធ្វើតេស្ត Ultrasound ប្រភេទB-scan ដែលអាចធ្វើបាននៅក្នុងបន្ទប់ពិគ្រោះជំងឺ។ គេក៏អាចថតបាតភ្នែកដោយប្រើតេស្ត Fundoscopy អាចជាប្រភេទ Red-free photography ឬប្រភេទចាក់តាមសរសៃ (Fluorescein angiogram) ។ ក្រៅពីការថតបាតភែ្នក គេអាចធ្វើតេស្តមួយចំនួនទៀតដូចជា ការថត CT scanនៅក្បាល ឬ OCT (Optical Coherence Tomography) នៅស្រទាប់បាតភ្នែក។ ការព្យាបាល ដោយសារតែជំងឺនេះ បង្កឡើងពីមូលហេតុមិនច្បាស់លាស់ ហើយវាក៏មិនបង្កផលរំខានណាដល់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកជំងឺ នោះក៏មិនមានការព្យាបាលណាត្រូវធ្វើលើអ្នកជំងឺដែរ ប៉ុន្តែ គ្រូពេទ្យត្រូវធ្វើការតាមដានការវិវឌ្ឍនៃជំងឺនេះទៅលើការរីកទំហំរបស់កំណកនៅនឹងសរសៃបាតភ្នែក ដើម្បីចៀសវាងការកកើតនូវផលវិបាកកម្រដែលនឹងអាចបង្កឡើងដោយសារជំងឺនេះក្នុងរយៈពេលយូរ។ ផលវិបាក ករណីកំណកនៅនឹងសរសៃបាតភ្នែកនៅតែបន្តរីកទំហំ ឬបង្កឲ្យប៉ះពាល់ដល់សរសៃឈាមនៅតំបន់នោះ វាអាចធ្វើឲ្យមានការហូរឈាមនៅបាតភ្នែក ស្ទះសរសៃបាតភ្នែកផ្នែកខាងមុខដែលនាំឲ្យមានការថយចុះនូវគំហើញរបស់អ្នកជំងឺ។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ខៀវ ច័ន្ទសត្យា ឯកទេសចក្ខុរោគ នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

Optic Nerve Atrophy ដែលត្រូវបានហៅថា ជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក គឺជាការផ្លាស់ប្តូរ ឬបំផ្លាញនៃសរសៃអុបទិក ដែលសរសៃនេះមានតួនាទីបញ្ជូនចរន្តរូបភាពពីភ្នែកទៅខួរក្បាល។ គួរបញ្ជាក់ថា ជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក ឬ Optic Nerve Atrophy អាចស្តែងឡើងជារោគសញ្ញាដូចជា ការប៉ះពាល់ទៅលើដែនគំហើញ មើលឃើញព្រិលៗ  ប្រែប្រួលពណ៌ភ្នែកទៅជាស្លេក ពិសេសការពិនិត្យមើលពណ៌ ពីក្រហមទៅជាក្រហមស្រាល ដែលវាគឺជាផលវិបាកនៃជំងឺភ្នែកមួយចំនួន។ អ្វីជាមូលហេតុនៃជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក? ជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែកមានការប្រែប្រួលលឿន ឬយឺត អាស្រ័យទៅតាមប្រភេទនៃជំងឺ និងមូលហេតុបង្កឲ្យមានជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក ដែលរួមមាន៖ •    ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែករ៉ាំរ៉ៃ ៖ ករណីអ្នកជំងឺមិនបានធ្វើការពិនិត្យតាមដានឲ្យបានដិតដល់ ឬមិនទទួលបានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ •    បញ្ហាគ្រោះថ្នាក់មួយចំនួន ៖ ពិសេសគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ប៉ះពាល់ទៅលើក្បាល ឬប៉ះទៅលើតំបន់ជុំវិញភ្នែកអាចនឹងវិវឌ្ឍចាប់ផ្តើមស្វិតសរសៃភ្នែកក្នុងរយៈពេល ២ ទៅ៣ខែក្រោយ •    បញ្ហារលាកសរសៃអុបទិក ៖ អ្នកជំងឺរលាកសរសៃឈាម ដែលធ្វើឲ្យឈាមទៅចិញ្ចឹមសរសៃឈាមមិនបានគ្រប់គ្រាន់ ជាហេតុបណ្តាលឲ្យសរសៃភែ្នកលែងដំណើរការ ហើយស្វិតតែម្តង •    បញ្ហាទាក់ទងនឹងដុំសាច់មហារីក ៖ ដុំសាច់ខួរក្បាលអាចទៅសង្កត់លើសរសៃអុបទិកផ្នែកខាងក្រោយ បន្ទាប់ពីគ្រាប់ភ្នែក ដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សរសៃភ្នែក •    ការប្រើប្រាស់ថ្នាំមួយចំនួនដូចជា ពពួកថ្នាំព្យាបាលជំងឺរបេង ថ្នាំប្រឆាំងនឹងមហារីក •    តំណពូជ ដូចជាអ្នកជំងឺខ្វាក់មាន់ពីកំណើត ជាដើម។ យន្តការនៃជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក ជំងឺ Optic Nerve Atrophy នឹងវិវឌ្ឍបន្តិចម្តងៗ អាចមានរយៈពេលវែង និងរយៈពេលខ្លី។អ្នកជំងឺមួយចំនួនធំ មិនអាចព្យាបាលបាននោះទេ វានឹងវិវឌ្ឍទៅរកភាពខូងដោយខ្លួនឯងហើយវាក៏ជាប់ទាក់ទងនឹងមូលហេតុ។ ជាក់ស្តែង អ្នកជំងឺមហារីកអាចនឹងវិវឌ្ឍក្នុងរយៈពេល១ឆ្នាំឈានទៅស្វិតសរសៃភ្នែកតែម្តង។ ករណីអ្នកជំងឺកើតដោយតំណពូជភ្នែករបស់គាត់អាចនៅបានរយៈពេល២០ ទៅ៣០ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ ចំពោះអ្នកជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកវិញ បើគាត់មិនបានទទួលការព្យាបាលឲ្យបានដិតដល់ទេ នឹងវិវឌ្ឍទៅជាស្វិតសរសៃភ្នែក ហើយឈានទៅរកពិការភាពតែម្តង។ ដូចនេះ យន្តការ និងការវិវឌ្ឍនៃជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក គឺវាអាស្រ័យទៅនឹងប្រភេទជំងឺបង្កហេតុ និងប្រសិទ្ធភាពក្នុងការព្យាបាលផងដែរ។ រោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក ដើម្បីអាចកំណត់ថាជាជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក អ្នកជំងឺត្រូវបានណែនាំឲ្យធ្វើការពិនិត្យភ្នែក ៖ •    ដោយវាស់គំហើញ ហើយកត់ត្រាទុក •    វាស់ពណ៌ មើលថាអ្នកជំងឺអាចមើលឃើញគ្រប់ពណ៌ ឬអត់ •    ពិនិត្យបាតភ្នែក មើលលើសរសៃអុបទិក (សរសៃអុបទិកធម្មតាមានពណ៌ក្រហមទុំ បើចំពោះអ្នកជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក នោះសរសៃអុបទិកមានពណ៌ស និងមិនឃើញមានសរសៃឈាម)។ ការព្យាបាលជំងឺត្រឹមត្រូវ អ្នកជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែក ទាមទារឲ្យមានការព្យាបាលទៅតាមមូលហេតុ ដូចជា៖ •    ប្រសិនជាបណ្តាលមកពីជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែកឬមានដុំសាច់សង្កត់សរសៃភ្នែក អ្នកជំងឺត្រូវធ្វើការព្យាបាលជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ឬវះយកដុំសាច់មហារីកចេញ •    បើមានការរលាកសរសៃអុបទិក អ្នកជំងឺនឹងតម្រូវឲ្យប្រើថ្នាំ ឬប្រភេទវីតាមីនB ដើម្បីការពារមិនឲ្យស្វិតសរសៃអុបទិក •    ចំពោះអ្នកជំងឺដែលបាន និងកំពុងប្រើថ្នាំប្រឆាំងមហារីក ឬប្រឆាំងជំងឺរបេង គឺត្រូវមកពិនិត្យភ្នែក ដោយវាស់ការមើលឃើញ និងវាស់ពណ៌ជាប្រចាំ ប្រសិនបើថយចុះ អ្នកជំងឺអាចត្រូវណែនាំឲ្យផ្លាស់ប្តូរថ្នាំដែលគាត់ប្រើនោះចេញ •    ករណីតំណពូជ អ្នកជំងឺត្រូវចៀសវាងរៀបការជាមួយសាច់ញាតិ ដើម្បីបន្ថយហ្សែនដែលអាចកើតជំងឺនេះទៅជំនាន់បន្ទាប់។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកជំងឺអាចវិវឌ្ឍទៅបាត់បង់គំហើញបាត់បង់សមត្ថភាពក្នុងការមើលពណ៌មួយចំនួន និងអាចឈានដល់ការពិការភ្នែកតែម្តង បើអ្នកជំងឺមិនបានធ្វើការព្យាបាល ឬយឺតយ៉ាវក្នុងការព្យាបាល។  វិធីសាស្រ្តការពារ វិធីសាស្រ្ត ដើម្បីការពារកុំឲ្យមានជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែកមានដូចជា៖ •    ត្រូវមកពិនិត្យភ្នែកឲ្យបានទៀងទាត់ ឬរាល់ពេលដែលភ្នែកមានអាការៈខុសប្រក្រតីណាមួយកើតឡើង •    ករណីមានជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ទឹកនោមផ្អែម លើសសម្ពាធឈាម ហើមបាតភ្នែក រលាកស្រោមខួរ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំដែលអាចប៉ះពាល់ដល់សរសៃអុបទិក ឬគ្រួសារ សាច់ញាតិធ្លាប់មានជំងឺនេះ ត្រូវពិនិត្យបាតភ្នែក ជាទៀងទាត់រៀងរាល់៣ ទៅ ៦ខែម្តង •    បញ្ឈប់ការជក់បារី និងគ្រឿងស្រវឹង •    ពាក់មួកសុវត្ថិភាពគ្រប់ពេលធ្វើដំណើរ។ ចំពោះសិស្ស និស្សិតវេជ្ជសាស្ត្រ ឬអ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល ប្រសិនបើជួបអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម ទឹកដក់ក្នុងភ្នែក ត្រូវណែនាំគាត់ឲ្យមកពិនិត្យបាតភ្នែកជាប្រចាំ ដើម្បីចៀសវាងកើតជំងឺស្វិតសរសៃភ្នែកដោយមិនដឹងខ្លួន។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យ ដោរ សីហា ឯកទេសចក្ខុបណ្ឌិត មានតួនាទីជាអនុប្រធានផ្នែកចក្ខុរោគ និងអនុប្រធានការិយាល័យបច្ចេកទេស នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ព្រមទាំងជាអនុប្រធានកម្មវិធីជាតិសុខភាពភ្នែក នៃក្រសួងសុខាភិបាល ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

មនុស្សមួយចំនួនធំយល់ថាអាការៈឈឺក្បាលញឹកញាប់របស់ខ្លួន ជាសញ្ញានៃផលប៉ះពាល់លើប្រព័ន្ធប្រសាទ ក្នុងពេលដែលអ្នកផ្សេងទៀត ហាក់មិនចាប់អារម្មណ៍ ឬសន្និដ្ឋានថាវាជាធម្មជាតិនៃការគិតច្រើន។ ដូច្នេះ ការពិតយ៉ាងណានោះ ករណីសិក្សាខាងក្រោមនឹងបង្ហាញលោកអ្នក…. សំណួរ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ២២ឆ្នាំ កម្ពស់១ម៉ែត្រ៦២ ទម្ងន់ ៥១គីឡូក្រាម មានមុខរបរជានិស្សិត។ អស់រយៈពេល ៣ឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំមានអាការៈឈឺក្បាលខាងឆ្វេង និងព្រិលភ្នែក។ ខ្ញុំធ្លាប់ទទួលបានការព្យាបាលដោយការព្យួរសេរ៉ូម និងប្រើប្រាស់ថ្នាំ។ តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងណាចំពោះជំងឺនេះ ប្រសិនបើពេលដែលខ្ញុំគិត គឺតែងមានអារម្មណ៍ឈឺ? ចម្លើយ៖ ដោយសារប្អូនស្រីជានិស្សិត មានការឈឺក្បាលខ្លាំងនៅពេលគិតច្រើន ហើយការព្យាបាលដោយព្យួរសេរ៉ូម និងប្រើប្រាស់ថ្នាំ គ្រាន់តែជួយសម្រួលបណ្តោះអាសន្នទេ។ ការឈឺក្បាលអស់រយៈពេល៣ឆ្នាំនេះ ប្រសិនបើតាមការវិភាគមិនមានការប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទខួរក្បាលនោះទេ ព្រោះមិនមានរោគសញ្ញាមួយចំនួនដូចជាកម្រើកដៃជើងមិនរួច ការប៉ះពាល់ដល់ភ្នែកដូចជាបិទភ្នែកមិនជិត និងអាការៈផ្សេងទៀតទេ ហើយដោយសារប្អូនមិនបានបញ្ជាក់ការឈឺចាប់ និងកម្រិតនៃការឈឺចាប់ផងដែរ។   ករណីប្អូនស្រី គួរតែរៀបចំរបៀបរស់នៅ ការគេង និងរបៀបគិតឡើងវិញ។ ការគិតឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងមានពេលវេលាច្បាស់លាស់អាចជួយសម្រួលប្អូនឲ្យធូរស្រាលពីការឈឺក្បាលបាន ប៉ុន្តែ គួរមកជួបវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញផ្នែកប្រព័ន្ធប្រសាទ និងខួរក្បាលដើម្បីពិភាក្សា ផ្តល់យោបល់បន្ថែម ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបានត្រឹមត្រូវ និងថាប្អូនមាន ឬក៏គ្មាន ជំងឺប្រកាំង (Migraine)។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត ជុំ ណាវុធ ឯកទេសប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ សរសៃឈាមខួរក្បាល និងជានាយផ្នែកសរសៃប្រសាទខួរក្បាល នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

នៅពេលកូនៗរបស់អ្នកចាប់ផ្តើមចូលសាលា វាមិនមែនជារឿងធម្មតាទេដែលពួកគេ មានការលំបាក ក្នុងការសិក្សាមុខវិជ្ជាគណិតវិទ្យា ហើយពួកគេក៏មិនចូលចិត្តមុខវិជ្ជានេះដែរ។ ប៉ុន្តែ មាតាបិតាទាំងអស់អាចជួយឲ្យពួកគេស្រឡាញ់មុខវិជ្ជានេះ តាមរយៈគន្លឹះខាងក្រោមនេះ ៖ និយាយពីគណិតវិទ្យារាល់ថ្ងៃជាមួយកូនៗរបស់អ្នក ក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង តែងតែប្រើប្រាស់គណិតវិទ្យាសម្រាប់ការងារជាច្រើន។ អ្នកអាចចាប់ផ្តើមដោយ និយាយទៅកាន់កូនៗរបស់អ្នកពីសារសំខាន់របស់គណិតវិទ្យា សម្រាប់ការរស់នៅដែលអាចឲ្យពួកគេវាស់វែងបាន និងភាពពិតជាក់ស្តែង។ ឧទាហរណ៍ ៖ ការគណនាពីរង្វាស់រង្វាល់ ឬចំណុះតាមរយៈការចម្អិនចំណីអាហារឬការកំណត់រយៈពេលចម្អិនជាដើម។ ម្យ៉ាងទៀត ការយល់ដឹងពីរូបរាង ទំហំ ឬមាឌរបស់វត្ថុ ក៏មានសារសំខាន់ដែរ ដោយអ្នកអាចប្រាប់ពួកគេពីរបស់របរប្រើប្រាស់ ឬបន្លែផ្លែឈើជាដើម។ ជួយពួកគេដោះស្រាយកិច្ចការសាលា តាមដានរាល់ការធ្វើកិច្ចការសាលា និងពិន្ទុរបស់ពួកគេថានៅមានការខ្វះខាតត្រង់ចំណុចណានៃគណិតវិទ្យាដើម្បីជួយពួកគេបន្ថែម។ អ្នកអាចជួយពួកគេដោះស្រាយលំហាត់គណិតវិទ្យាបានដោយមិនផ្ទាល់ តាមរយៈការបង្កើតឧទាហរណ៍សាមញ្ញៗដែលស្រដៀងនឹងលំហាត់របស់ពួកគេ ចៀសវាងការជួយដោះស្រាយលំហាត់ដោយផ្ទាល់ឲ្យពួកគេ។ ម៉្យាងទៀត អ្នកគួរតែជួបគ្រូបង្រៀនផ្ទាល់របស់កូនអ្នក ដើម្បីតាមដានបន្ថែមពីការសិក្សារបស់ពួកគេ។ បង្កើតតារាងពេលវេលា សម្រាប់ការសិក្សា កូនៗរបស់អ្នកអាចនៅចូលចិត្តលេងច្រើនជាងការសិក្សា តែមាតាបិតាក៏មិនអាចឃុំឃាំងពួកគេពីការលេងច្រើនបានដែរ។ ហេតុនេះហើយ អ្នកគួរតែបង្រៀនពួកគេឲ្យចេះគោរពពេលវេលា ជាពិសេសការរៀនគណិតវិទ្យា ដែលទាមទារឲ្យមានការអត់ធ្មត់ និងអនុវត្តជាប្រចាំ។ ការជួយពួកគេឲ្យមានទម្លាប់ល្អក្នុងការសិក្សា និងមិនធ្វើឲ្យពួកគេធុញនឹងការសិក្សា ព្រមទាំងទទួលបានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ក្នុងការសិក្សា។   លេងហ្គេម ដែលបង្កើនចំណាប់អារម្មណ៍លើគណិតវិទ្យា ការលេងហ្គេម ដូចជាកូនឡុកឡាក់ អាចបង្ហាញប្រាប់ពួកគេ ពីតម្លៃរបស់គណិតវិទ្យាថាពិតជាមានគុណប្រយោជន៍សម្រាប់ពួកគេ ដោយអ្នកអាចសួរពួកគេ ឲ្យប្រាប់ពីចំនួនគ្រាប់ឡុកឡាក់ពេលដែលអ្នកទម្លាក់នៅពេលលេង។ កូនៗរបស់អ្នកនឹងមានសមត្ថភាពប្រាប់ពីចំនួនដោយមិនបាច់រាប់។ សកម្មភាពទាំងនេះ អាចបង្កើតជាបែបបទមូលដ្ឋានដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេ ហើយនឹងជួយពួកគេឲ្យយល់ពីគណិតវិទ្យាកាន់តែស៊ីជម្រៅ។ កុំធ្វើឲ្យពួកគេមានភាពភ័យខ្លាច ចំពោះមុខវិជ្ជានេះ មានឪពុកម្តាយខ្លះ គិតថាពួកគេមិនពូកែមុខវិជ្ជាគណិតវិទ្យា ហើយវាជារឿងដែលមិនគួរឲ្យកូនរបស់អ្នកដឹងរឿងនេះទេ។ ឪពុកម្តាយជាជនគំរូដែលពួកគេយកតម្រាប់តាម ហេតុនេះ ប្រសិនបើអ្នកប្រាប់កូនៗរបស់អ្នកថាអ្នកមិនពូកែគណិតវិទ្យានោះ អាចចាត់ជាសារដល់ពួកគេថា វាមិនមានបញ្ហាអ្វីទេ ប្រសិនបើមិនពូកែគណិតវិទ្យា ហើយពួកគេនឹងមិនមានភាពភ័យខ្លាចនោះដែរ។ គន្លឹះខ្លីៗខាងលើនេះ គួបផ្សំនឹងការខិតខំជួយពីសំណាក់អ្នកជាមាតាបិតានឹងធ្វើឲ្យកូនៗ មិនគេចវេសពីការរៀនគណិតវិទ្យា តែចាប់ផ្តើមចូលចិត្តរៀន និងស្វែងយល់បន្ថែម។ សំខាន់ជាងនេះទៀត ការជួយពួកគេឆ្លងផុតពីការលំបាក នៅពេលពួកគេនៅតូច នឹងជួយពួកគេនៅពេលធំឡើងព្រោះមុខវិជ្ជានេះ សំខាន់ក្នុងចំណោមមុខវិជ្ជាដទៃ និងចូលរួមយ៉ាងសំខាន់ សម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃដែរ។   ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

សន្និសីទឱសថសាស្រ្តលើកទី១ ត្រូវបានប្រព្រឹត្តទៅក្នុងរយៈពេលពីរថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃទី២៨ ដល់ថ្ងៃទី២៩ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៨ នៅសាលប្រជុំប៊ី ជាន់ទី៣ អគារប៊ី នៃសាកលវិទ្យាល័យពុទ្ធិសាស្រ្ត ដោយមានការចូលរួមពីឱសថការី និងនិស្សិតឱសថសាស្រ្តចំនួន២០០នាក់ ដែលអញ្ជើញមកពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ស្ថាប័នរដ្ឋ ក្រុមហ៊ុនឯកជន សហគ្រាសផលិតឱសថ ឱសថស្ថានឯកជន និងមហាវិទ្យាល័យឱសថសាស្រ្តនានា នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។  សន្និសីទនេះបានប្រារព្ធធ្វើឡើងក្រោមអធិបតីភាព  លោកសាស្រ្តាចារ្យ អ៊ាន ហ្វីនលេ សាកលវិទ្យាធិការ និងអនុអធិការបតី នៃសាកលវិទ្យាល័យ ពុទ្ធិសាស្រ្ត លោក បាន បុត្តា ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាគណៈឱសថការីកម្ពុជា និងឯកឧត្តម ឱសថការី លឹម រតនៈ ប្រធានសមាគមឱសថការីកម្ពុជា ។ វាគ្មិនកិត្តិយស១១នាក់ បានចូលរួមចែករំលែកចំណេះដឹង បទពិសោធន៍ ការអនុវត្ត និងភាពជោគជ័យនានារបស់ខ្លួននៅក្នុងផ្នែកចំនួនប្រាំក្នុងវិស័យឱសថសាស្រ្ត៖ ឱសថសាស្រ្តគ្លីនិក ឱសថសាស្រ្តសហគមន៍ ឱសថសាស្រ្តឧស្សាហកម្ម វេជ្ជជីវសាស្រ្ត និងឱសថសាស្រ្តពាណិជ្ជកម្ម។ ទន្ទឹមនឹងនោះដែរ ក៏មានការតាំងពិព័រណ៍ផលិតផល និងសេវាកម្មរបស់ផ្នែកឱសថសាស្រ្ត និងក្រុមហ៊ុននានាដែលនិស្សិតអាចស្វែងយល់បន្ថែមអំពីការសិក្សាស៊ីជម្រៅលើជំនាញឱសថសាស្រ្ត ឱកាសការងារតាមក្រុមហ៊ុន និងការស្វែងយល់អំពីព័ត៌មានផលិតផលឱសថមួយចំនួន។ តាមរយៈសន្និសិទនេះ អ្នកចូលរួមទាំងអស់ បានទទួលនូវចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍ថ្មីៗ ដែលមានសារៈសំខាន់សម្រាប់អាជីពទៅថ្ងៃក្រោយ និងជាទុនសម្រាប់សិក្សាបន្តក្នុងថ្ងៃអនាគត។ ជាលទ្ធផល គណៈអធិបតី វាគ្មិន ភ្ញៀវកិត្តិយស និងអ្នកចូលរួមទាំងអស់ បានវាយតម្លៃខ្ពស់ពីការរៀបឲ្យមានសន្និសីទឱសថសាស្រ្តលើកទី១ ដែលជាសន្និសីទដំបូងគេបំផុតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហើយសន្និសីទនេះ នឹងជាផ្នែកមួយនៃការបណ្តុះបណ្តាលបន្តសម្រាប់វិជ្ជាជីវៈឱសថសាស្រ្ត ដែលឱសថការីទាំងអស់តម្រូវឲ្យចូលរួមជាចាំបាច់នៅក្នុងអនាគតដ៏ខ្លីខាងមុខ។ សន្និសីទនេះ គឺជាជោគជ័យមួយដ៏ធំធេងសម្រាប់វិជ្ជាជីវៈឱសថសាស្រ្តទាំងមូល និងវិស័យសុខាភិបាលនៅប្រទេសកម្ពុជា និងសាកលវិទ្យាល័យពុទ្ធិសាស្រ្ត និយាយដោយឡែក  ដែលជាអ្នកផ្តួចផ្តើមបង្កើតឲ្យមាននូវសន្និសីទឱសថសាស្រ្តដំបូងគេនេះឡើង។ គណៈកម្មការរៀបចំសន្និសីទ សូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដល់គណៈអធិបតី វាគ្មិន ភ្ញៀវកិត្តិយស និងអ្នកចូលរួមទាំងអស់ ដែលបានចំណាយពេលវេលាដ៏មានតម្លៃចូលរួម និងចែករំលែកនៅក្នុងសន្និសីទនេះ និងជាពិសេស សូមថ្លែងអំណរគុណដល់ក្រុមហ៊ុនឧបត្ថម្ភកម្មវិធីដែលមានដូចជា ក្រុមហ៊ុនDKSH សហគ្រាសផលិតឱសថ ប៉េ ប៉េ អឹម សហគ្រាសផលិតឱសថ ជា ចំណាន សហគ្រាសផលិតឱសថ អឺហ្វាក់ និងសហគ្រាសផលិតឱសថអន្តរជាតិ។ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

ជាទូទៅ យើងត្រូវដុសធ្មេញជាទៀងទាត់ បន្ទាប់ពីបរិភោគចំណីអាហាររួច ឬយ៉ាងតិចក្នុង១ថ្ងៃ ២ដង​ គឺពេលព្រឹក និងសំខាន់បំផុតពេលមុនចូលគេង។ ដើម្បីទទួលបានការសម្អាតមាត់ធ្មេញបានត្រឹមត្រូវ សូមអនុវត្តតាមវិធីឲ្យដូចខាងក្រោមៈ ១. ដាក់ច្រាសដុសធ្មេញរបស់អ្នកនៅមុំ ៤៥ដឺក្រេ នៅលើធ្មេញធៀបនឹងអញ្ចាញធ្មេញ ហើយដុសថ្នមៗតាមចលនាពីមុខទៅក្រោយ ឬពីក្រោយទៅមុខសម្រាប់សម្អាតបាក់តេរី នៅចន្លោះកធ្មេញ និងអញ្ចាញធ្មេញ (ដុសទាំងផ្ទៃខាងក្នុង និងខាងក្រៅសំរាប់ធ្មេញក្រោយ)។ ២. ដាក់ច្រាសដុសធ្មេញ៩០ដឺក្រេ កែងនឹងផ្ទៃនៃធ្មេញទាំងផ្ទៃខាងក្រៅ និងផ្ទៃខាងក្នុង ហើយដុសស្របតាមអក្សធ្មេញ បើធ្មេញលើដុសមកក្រោម ធ្មេញក្រោមដុសទៅលើ ដោយដុសជាចលនាកន្លះរង្វង់ ចំពោះធ្មេញខាងមុខផ្ទៃខាងក្នុង យើងដុសដោយបញ្ឈរច្រាស ហើយដុសតាមចលនាទាញចេញមកក្រៅ។ ៣. ដុសធ្មេញគ្រប់ផ្នែក គឺផ្ទៃខាងក្រៅ ផ្ទៃខាងក្នុង និងផ្ទៃទំពាររបស់ធ្មេញទាំងអស់។ ៤. បន្ថែមពីការដុសធ្មេញ យើងក៏ត្រូវដុសអណ្ដាតផងដែរ ដើម្បីសម្អាតបាក់តេរី និងរក្សាការដកដង្ហើមឲ្យបានស្រស់ថ្លា។ ៥. យើងក៏ត្រូវប្រើខ្សែអំបោសទាក់ធ្មេញ(dental floss) ដើម្បីសម្អាតកាកសំណល់ចំណីអាហារនៅចន្លោះធ្មេញ ព្រោះថាច្រាសដុសធ្មេញមិនអាចសម្អាតដល់ចន្លោះធ្មេញបានទេ (យ៉ាងតិចប្រើមួយដងក្នុងមួយថ្ងៃ នៅពេលយប់មុន ឬក្រោយដុសធ្មេញ)។ ៦. យើងប្រើទឹកខ្ពុរមាត់ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគ បន្ទាប់ពីដុសធ្មេញហើយ (ប្រើ២ដងក្នុងមួយថ្ងៃ ពេលព្រឹក និងល្ងាច) ៧. ត្រូវធ្វើការត្រួតពិនិត្យ និងសម្អាតមាត់ធ្មេញជាទៀងទាត់ រៀងរាល់៦ខែម្ដងជាមួយទន្តពេទ្យជំនាញដែលនៅជិតលោកអ្នក។ បកស្រាយដោយលោកទន្តបណ្ឌិត លឹម ឈុនស្រេង នៃ  Malis Dental Clinic ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

សម្រាប់អ្នកដែលបានចូលរួម កម្មវិធី Pharmacist Talk “និយាយជាមួយសិស្សច្បងពីដំណើរក្រោយរៀនចប់” នាថ្ងៃទី៣០ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៨ កន្លងទៅនេះ ប្រហែលជាបានដកសញ្ញាសួរ (?)បានមួយចំនួនធំហើយ។ ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកដែលខកខានមិនបានចូលរួម អាចតាមដានលើ ទំព័រហ្វេសប៊ុក របស់ Healthtime Pro នូវវីដេអូសង្ខេបកម្មវិធី Pharmacist Talk របស់យើងដែលនឹងចេញនាពេលខាងមុខ។ គួរបញ្ជាក់ថា កម្មវិធី Pharmacist Talk ត្រូវបានប្រារព្ធនៅមជ្ឈមណ្ឌលសហប្រត្តិការកម្ពុជា-ជប៉ុន(CJCC) រៀបចំដោយ ក្រុមការងារ ហេលស៍ថាម ប្រូ (HEALTHTIME PRO) របស់ក្រុមហ៊ុន ហេលស៍ថាម ខបភូរេសិន (HEALTHTIME CORPORATION) និងរួមសហការឧបត្ថម្ភដោយផលិតផល Coxil។ គោលបំណងសំខាន់នៃកម្មវិធីនេះមានចំនួន ២ធំៗគឺ៖ ទីមួយ “ការជួយតម្រង់ផ្លូវពីអាជីពនាពេលអនាគត បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សាផ្នែកឱសថសាស្រ្ត” និងទីពីរ “ការជួបសន្ទនាផ្ទាល់ ភ្ជាប់ទំនាក់ទំនង រវាងគ្រួសារឱសថការី ”។ កម្មវីធីរយៈពេលកន្លះថ្ងៃនេះបានធ្វើការចាប់ផ្តើមពីម៉ោង ៨ព្រឹក ដល់ម៉ោង ១២ថ្ងៃត្រង់ ដោយមានការចូលរួមពីវាគ្មិនកិត្តិយសចំនួន ១០រូបដែលជាអតីតនិស្សិតឱសថសាស្ត្រ និងសុទ្ធសឹងតែជោគជ័យលើវិថីការងារផ្សេងៗគ្នានាពេលបច្ចុប្បន្ន។ កម្មវិធីប្រព្រឹត្តទៅដោយមានចូលរួមយ៉ាងផុសផុល ពីសំណាក់ឱសថការី ក៏ដូចជានិស្សិតឱសថសាស្ត្រប្រមាណជាង ៧០នាក់ផងដែរ។  សកម្មភាពពេញមួយព្រឹកចែកចេញជា២ គឺ៖ 1. ការចែករំលែកបទពិសោធន៍ពីសំណាក់សិស្សច្បងទាក់ទងនឹង ការសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសការងារបច្ចុប្បន្ន(ហេតុអ្វី និងអ្វីជាកត្តាជម្រុញឲ្យជ្រើសរើសអាជីពបច្ចុប្បន្ននេះ? ធ្លាប់ជួបប្រទះទុក្ខលំបាក និងចំណុចពេញចិត្តអ្វីខ្លះលើវិថីមួយនោះ?) 2. ការប្រឹក្សាយោបល់ជាក្រុម ដោយអ្នកចូលរួមមានឱកាសសាកសួរសំណួរ សុំការផ្តល់យោបល់ ជាមួយសិស្សច្បងដែលមានបទពិសោធន៍ផ្សេងគ្នា ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចត្រៀមខ្លួន មុនពេលឈានទៅកាន់ការជ្រើសរើសអាជីពដែលខ្លួនស្រឡាញ់ ឬក៏សម្រេចចិត្តរៀនបន្តថ្នាក់ក្រោយឧត្តមសិក្សា។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា សិស្សច្បងឱសថការី ដែលបានចូលរួមចែករំលែកនៅក្នុង Pharmacist Talk នេះ រួមមាន៖ 1. លោកស្រីបណ្ឌិតឱសថសាស្ត្រឯកទេស ហែម សុភក្តិ ប្រធានផ្នែកមន្ទីរពិសោធន៍វេជ្ជជីវសាស្ត្រចាតានិងជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកមីក្រូជីវសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យ ពុទ្ធិសាស្ត្រ និងសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល 2. កញ្ញាបណ្ឌិតឱសថសាស្ត្រឯកទេស យូ វណ្ណី អ្នកសម្របសម្រួលគម្រោងការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធគុណភាពមន្ទីរពិសោធន៍ 3. លោកស្រីបណ្ឌិតឱសថសាស្ត្រឯកទេស ឆាយ សុខដាលីស អនុប្រធានការិយាល័យគ្រប់គ្រងឱសថសុវត្ថិភាពចំណីអាហារនៃមន្ទីរសុខាភិបាលខេត្តកណ្តាល 4. លោកឱសថការី អោក សៅ អ្នកគ្រប់គ្រងផលិតផលនៃក្រុមហ៊ុន សាណូហ្វី កម្ពុជា 5. លោកស្រីឱសថការី ជា បានហេង នាយកបច្ចេកទេសនៃសហគ្រាសផលិតឱសថ អន្តរជាតិ 6. កញ្ញាឱសថការី ចាន់ បូរ៉ា Business Development Leader & Pharmacy Supervisor at Community Pharma Co., Ltd. 7. កញ្ញាឱសថការី ឃាង ស៊ីវហ៊ុង អ្នកគ្រប់គ្រងផលិតផលនៃក្រុមហ៊ុនហេលស៍ថាម ខប 8. លោកឱសថការី ខេង សេងលី អតីតឱសថការីនៃមន្ទីរពេទ្យរ៉ូយ៉ាល់ភ្នំពេញ 9. កញ្ញាឱសថការី ស៊ីម ជីវីរ័ត្ន ស្ថាបនិកឱសថស្ថានអង្គរហ្វាម៉ា 10. កញ្ញាឱសថការី អ៊ីវ សុភា Pharmacist epidemiologist at Institute Pasteur of Cambodia និងជានិស្សិតថ្នាក់បណ្ឌិត។ ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានបន្ថែម សម្រាប់វគ្គសិក្សាដែលនឹងប្រព្រឹត្តទៅ នាពេលខាងមុខទៀត សូមតាមដានក្នុង Healthtime Pro ទាំងអស់គ្នា... ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

ចែករំលែក

តើអ្នកគិតថាកូនរបស់អ្នកមានការពិបាកក្នុងការចងចាំព័ត៌មានផ្សេងៗ ឬងាយភ្លេច ប្រសិនបើមានសកម្មភាពណាមួយមកកាត់ផ្តាច់មិនថាជាសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ ឬការសិក្សារៀនសូត្ររបស់ពួកគេដែរឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកជួបបញ្ហាទាំងនេះកើតឡើងលើកូនៗរបស់អ្នក ឬដើម្បីការពារកុំឲ្យបញ្ហាទាំងនេះកើតឡើង សកម្មភាពទាំង៥ខាងក្រោមនេះ ប្រហែលជានឹងអាចជួយបាន៖ ពង្រឹងលើការស្រមើស្រមៃជារូបភាព លើកទឹកចិត្តដល់កូនរបស់អ្នក ឲ្យចេះបង្កើតរូបភាពក្នុងការគិតរបស់គេនៅពេលពួកគេអាន ឬឮអ្វីមួយ។ ចាប់ផ្តើមដោយឲ្យកូនៗរបស់អ្នកស្រមៃមើល ប្រសិនបើយើងចង់រៀបតុញ៉ាំអាហារសម្រាប់ក្រុមមនុស្ស ៥នាក់ តើតុ និងកៅអីគួរមានរូបរាងយ៉ាងណា? បន្ទាប់មក អាចឲ្យពួកគេគូររូបដែលពួកគេបានគិតនោះចូលក្នុងក្រដាស។ នៅពេលកូនរបស់អ្នកមានការស្រមើស្រមៃបានប្រសើរហើយ អ្នកអាចចាប់ផ្តើមឲ្យពួកគេពិពណ៌នារូបភាពក្នុងក្តីស្រមៃរបស់ពួកគេដោយមិនចាំបាច់មានការគូរទៀតទេ។ លើកទឹកចិត្តឲ្យពួកគេចេះសួរសំណួរ ដើម្បីជំនួយដល់ការគិតត្រិះរិះរបស់កុមារ មាតាបិតាគ្រប់រូបគួរតែលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគេឲ្យសួរជាសំណួរ និងបញ្ចេញមតិយោបល់លើប្រធានបទណាមួយ។ ការធ្វើបែបនេះ អាចឲ្យអ្នកដឹងពីកម្រិតនៃការយល់លើប្រធានបទ និងការចងចាំរបស់កុមារ ថែមទាំងអាចជួយពួកគេបង្កើនការគិតឲ្យបានល្អ និងសមត្ថភាពក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេ។ ច្នៃមេរៀន ឬព័ត៌មាន ជាចង្វាក់ភ្លេង ឬចម្រៀង ការជួយកូនៗរបស់អ្នក បង្កើតជាចង្វាក់ភ្លេង កំណាព្យ ឬចម្រៀង ពីមេរៀនដែលពួកគេពិបាកក្នុងការចងចាំ អាចជួយពួកគេឲ្យងាយស្រួលទន្ទេញ និងចាំបានរយៈពេលយូរ។ ដោយហេតុថា ខួរក្បាលរបស់មនុស្សម្នាក់ៗមានលក្ខណៈពិសេស អាចចងចាំបានល្អ ចំពោះចង្វាក់ភ្លេង ឬចម្រៀង ដូចនេះ ការច្នៃមេរៀនតាមចង្វាក់ភ្លេង ឬជាចម្រៀងអាចជួយកូនៗរបស់អ្នកឲ្យចងចាំមេរៀនបានល្អ និង ងាយស្រួលក្នុងការរំឭកឡើងវិញ។ ឲ្យពួកគេបង្រៀនអ្នកវិញ អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តឲ្យកូនៗរបស់អ្នកពន្យល់ ឬបង្រៀនអ្វីដែលពួកគេបានសិក្សាពីសាលា ឬព័ត៌មានផ្សេងៗ ដែលពួកគេបានដឹងពីមិត្តភក្តិជាដើម។ អនុញ្ញាតឲ្យពួកគេ បង្កើតជាឧទាហរណ៍ ដោយខ្លួនឯង ឬអាចមានជាសម្ភារៈជាក់ស្តែងជាផ្នែកនៃការបង្រៀន ដើម្បីសម្រួលដល់ការចងចាំ និងការច្នៃប្រឌិតរបស់ពួកគេ។ លេងល្បែងពង្រឹងលើការមើល ដើម្បីឲ្យការមើល គួបផ្សំនឹងការចងចាំរបស់កុមារមានភាពរហ័សរហួន លោកអ្នកអាចឲ្យកុមារស្វែងរកពាក្យនៅក្នុងអត្ថបទ ដោយមានការកំណត់រយៈពេលការលេងផ្គុំរូបភាព ឬការស្វែងរករូបភាពក្នុងទស្សនាវដ្តីជាដើម។ ម្យ៉ាងទៀត ល្បែងមួយចំនួនក៏ជួយដល់ការចងចាំកុមារដែរ ដូចជាការលេងបៀរក្រដាស (Uno) អាចឲ្យកុមារព្យាយាមចាំច្បាប់នៃការលេង និងសន្លឹកបៀរ របស់ពួកគេ។ មាតាបិតាគ្រប់រូបអាចធ្វើសកម្មភាពទាំងនេះជាមួយកូនៗនៅផ្ទះ ព្រោះក្រៅពីជំនួយដល់ការចងចាំ និងសមត្ថភាពក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេហើយ វាក៏រួមចំណែកបង្កើនភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នក ព្រមទាំងអាចស្វែងយល់ពីតម្រូវការបន្ថែមរបស់កុមារទាំងក្នុងការរៀនសូត្រ និង ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ​©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

Optic neuritis គឺជាការរលាកសរសៃអុបទិក ដែលជាសរសៃប្រសាទសម្រាប់បញ្ជូនរូបភាពពីគ្រាប់ភ្នែកទៅកាន់ខួរក្បាល។ មូលហេតុ និងកត្តាប្រឈម មូលហេតុដែលបណ្តាលឲ្យមានការរលាកសរសៃអុបទិក  មាន៤ធំៗ៖ •    ការខូចស្រោមខាងក្រៅរបស់សរសៃអុបទិក(ជាមូលហេតុកើតឡើងមានញឹកញាប់ជាងគេ) •    ការបង្ករោគនៅជុំវិញសរសៃអុបទិក •    ការបង្ករោគនៅនឹងសរសៃអុបទិកផ្ទាល់ដោយសារមេរោគផ្សេងៗ •    ការរលាកដែលមិនមែនបណ្តាលមកពីមេរោគ តែភាគច្រើនមកពីជំងឺទូទៅប្រចាំកាយ។     ក្រៅពីនេះ អ្នកដែលមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការប្រ​ឈមនឹងជំងឺរលាកសរសៃអុបទិកមាន៖ •    ភាគច្រើនជាស្ត្រី អាយុពី២០ ទៅ៤០ឆ្នាំ •    ជនជាតិស្បែកស •    កត្តាហ្សែនមួយចំនួនដែលនាំឲ្យមានការលាក។ រោគសញ្ញា •    ស្រវាំងភ្នែកម្ខាងភ្លាមៗរហូតដល់មើលមិនឃើញទាំងស្រុង លាយឡំជាមួយការឈឺក្បាល •    ឈឺគ្រាប់ភ្នែក ជាពិសេសនៅពេលធ្វើចលនាភ្នែក •    មានស្រមោលខ្មៅនៅផ្នែកណាមួយនៃការមើលឃើញ •    ឃើញបែកភ្លើងអំពិលអំពែកក្នុងភ្នែក។ ការធ្វើរោគវិនិច័្ឆយ​ រោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺនេះត្រូវបានធ្វើឡើងតាមរយៈរោគសញ្ញាដែលអ្នកជំងឺ​មានរួមផ្សំជាមួយការពិនិត្យ និងធ្វើតេស្តមួយចំនួន ដូចជា៖ •    ការពិនិត្យភ្នែករកការហើម និងការថយចុះនូវមុខងាររបស់សរសៃអុបទិក •    ការធ្វើតេស្តឈាម និងថត MRI ខួរក្បាល និងខួរឆ្អឹងខ្នង  •    ក្នុងករណីខ្លះ គេអាចបូមយកទឹកខួរឆ្អឹងខ្នងយកទៅពិនិត្យផងដែរ។    ការរលាកសរសៃអុបទិក អាចជាសះស្បើយដែរឬទេ ? ការរលាកសរសៃអុបទិក អាចជាសះស្បើយទៅវិញដោយខ្លួនឯង តែការប្រើថ្នាំ Corticosteroid នឹងពន្លឿនការជាសះស្បើយ តែទោះជាការរលាកបានបាត់ទៅវិញក្តី ក៏គំហើញដែលបានបាត់បង់មិនអាចត្រឡប់មកដូចដើម ១០០% ទេ។ ផលវិបាក •    ករណីខ្លះអាចមានការស្វិតសរសៃអុបទិក ទោះបីជាមានការព្យាបាលជាសះស្បើយ ហើយក៏ដោយ ក៏ការបាត់បង់គំហើញរបស់អ្នកជំងឺមិនអាចត្រឡប់មកវិញបាន •    ផលវិបាករបស់ថ្នាំ Corticosteroid ក្រោយការព្យាបាល។ វិធីសាស្រ្តការពារពីការរលាកសរសៃអុបទិក ដើម្បីការពារពីការរលាកសរសៃអុបទិក គឺចៀសវាងពីកត្តាផ្សេងៗដែលអាចឲ្យមានការបង្ករោគដូចជា ការលេងជាមួយសត្វឆ្មា ការបរិភោគអាហារ ឬទឹកមិនស្អាត។ តែក៏មានកត្តាមួយចំនួនដែលមិនអាចចៀសវាងបាន ដូចជាកត្តាហ្សែន  ឬសារពាង្គកាយ ប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯងជាដើម។ ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំសូមផ្តាំផ្ញើដល់បងប្អូនទាំងអស់ដែលមានបញ្ហាភ្នែក ឲ្យឆាប់ទទួលការពិនិត្យ និង ព្យាបាលដោយគ្រូពេទ្យឯកទេសភ្នែកឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងទាន់ពេលវេលា  ហើយចៀសវាងការបណ្តែតបណ្តោយឲ្យក្លាយទៅជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ដែលពិបាកព្យាបាល ឬព្យាបាលមិនបាន។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម  សូមទំនាក់ទំនង គ្លីនិកភ្នែក ភ្នំពេញ ០៦១ ៦៦៦៧៧១ ឬ ០៨៦ ៨៨៦៦៧៦ ឬ ០៨៨ ៨៨៦៨៨៣៦ គេហទំព័រ៖ http://www.eye.today បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ហេង សុផល  ឯកទេសជំងឺភ្នែក នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត និងជាប្រធានគ្លីនិកភ្នែក ភ្នំពេញ  ​©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ភាពស្ងួតនៃស្បែក គឺជាលក្ខខណ្ឌមួយនៃលក្ខខណ្ឌផ្សេងៗទៀតរបស់ស្បែកគ្រប់ប្រភេទដោយ ស្តែងឡើងជាសញ្ញាស្ងួតស្បែក ដែលបណ្តាលមកពីការខ្វះជាតិទឹកនៅស្រទាប់សើស្បែក។ វាកើតមានឡើងទាំងបុរស និងស្ត្រីក្នុងភាគរយប្រហាក់ប្រហែលគ្នា  ប៉ុន្តែប្រឈមជាមួយមនុស្សចាស់ច្រើនជាងកូនក្មេង។ ស្បែកស្ងួតច្រើនកើតទៅតាមរដូវកាលដូចជា រដូវត្រជាក់ស្ងួត (រដូវលំហើយ) និងអាចជាជំងឺតំណពូជ។   ភាគច្រើនអ្នកមានបញ្ហាស្បែកស្ងួតអាចស្តែងចេញជាអាការៈមួយចំនួន រួមមាន រមាស់ ឡើងក្រហម ស្ងួត បែកស្រកានិងអាចមានចេញសញ្ញានៃជំងឺតាអក ជាដើម។ អ្វីជាមូលហេតុពីក្រោយភាពស្ងួតនៃស្បែក? បញ្ហាស្បែកស្ងួតបណ្តាលមកពីមូលហេតុចម្បងពីរ គឺ៖ ភ្នាក់ងារខាងក្រៅ •    ការលាងសម្អាតច្រើនហួសពេក •    បរិយាកាសត្រជាក់ស្ងួត •    បរិយាកាសដែលមានសំណើមតិចតួច។​ ភ្នាក់ងារខាងក្នុង •    តំណពូជ ដូចជាជំងឺ Ichthyosis •    ប្រវត្តិជំងឺផ្ទាល់ខ្លួន អាល្លែកហ្ស៊ី តាអក និង បញ្ហាក្រពេញទីរ៉ូអីុត •    ការប្រើឱសថយូរអង្វែងដូចជា ទឹកនោមផ្អែមជាដើម។ ក្រៅពីមូលហេតុទាំងពីរខាងលើ បញ្ហាស្បែកស្ងួតអាចមានកត្តាប្រឈមផ្សេងទៀតដូចជា៖ •    ការញ៉ាំទឹក និងបន្លែ មិនបានគ្រប់គ្រាន់ ទៀងទាត់ •    ការដែលមិនបានហាត់ប្រាណ ដើម្បីឲ្យក្រពេញញើសដំណើរការបានល្អជាដើម •    ការទម្លាប់ងូតទឹកក្តៅច្រើនហួសហេតុ •    មនុស្សមានវ័យកាន់តែចាស់ ដូចជាស្ត្រីអស់រដូវជាដើម។ ស្បែកស្ងួតខ្លំាងផ្តល់ផលវិបាកដូចម្តេចខ្លះ? ស្បែកដែលមានសភាពស្ងួតខ្លាំង អាចបង្កជាជំងឺសើស្បែកផ្សេងៗទៀតបាន ដែលមានដូចជា៖ •    ជំងឺងាយអាល្លែកហ្ស៊ី ជាមួយសារធាតុប្រតិកម្មពីខាងក្រៅ •    ជំងឺតាអកស្ងួត •    ឆាប់ចាស់ ជ្រីវជ្រួញជាងវ័យ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងការព្យាបាល ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទៅលើអ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាស្បែកស្ងួត គឺត្រូវធ្វើឡើងអាស្រ័យលើសញ្ញាគ្លីនិកមួយចំនួន ដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ។ គ្រប់លក្ខខណ្ឌនៃស្បែកស្ងួត គួរតែទទួលការព្យាបាលសមស្របទៅតាមសភាពធ្ងន់ធ្ងរ ឬស្រាលរបស់ស្បែក។ ប្រសិនបើមិនទាន់ស្តែងជាជំងឺផ្សេងទេនោះ អ្នកជំងឺត្រូវបានណែនាំឲ្យទទួលទានទឹកឲ្យបានច្រើន និងកាត់បន្ថយការងូតទឹកក្តៅ។ ករណីអ្នកជំងឺលេចចេញជារោគសញ្ញាធ្ងន់ធ្ងរអ្នកជំងឺត្រូវធ្វើការព្យាបាលជាមួយអ្នកជំនាញឯកទេសសើស្បែក ឲ្យបានលឿនបំផុត តាមដែលអាចធ្វើបាន។ វិធីសាស្ត្រការពារខ្លួនពីស្បែកស្ងួត •    ត្រូវញ៉ាំទឹកឲ្យបានច្រើន •    ចៀសវាងងូតទឹក ឬត្រាំទឹកក្តៅឧណ្ហៗ ញឹកពេក •    ចៀសវាងការសម្អាតជាមួយសាប៊ូ ឬសារធាតុកាត់ច្រើនហួសហេតុពេក •    បើបរិយាកាសត្រជាក់ ស្ងួត ត្រូវស្លៀកពាក់ក្រាស់ៗ និងជិតៗ •    ហាត់ប្រាណឲ្យបានទៀងទាត់។ មិនថាអ្នកមានបញ្ហាស្បែកស្ងួត ឬអ្នកជំងឺស្បែកទូទៅនោះទេ  ឲ្យតែពាក់ពន្ធ័នឹងស្បែក ចាំបាច់គួរតែទៅពិនិត្យ និងពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញសើស្បែក ដើម្បីទទួលបានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវទៅតាមប្រភេទស្បែក និងទាន់ពេលវេលា។ បកស្រាយដោយ​៖ វេជ្ជបណ្ឌិត  សារុន សេងហួរ ឯកទេសជំងឺទូទៅ សើស្បែក និងកាមរោគនៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ​©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ការឆ្លងទន្លេ គឺជាពាក្យដែលគេប្រើក្នុងពេលដែលស្ត្រីឈឺពោះសម្រាលកូន។ ការសម្រាលកូន ប្រៀបដូចជារឿងធម្មជាតិ ដែលស្ត្រីជាអ្នកពពោះ និងជាអ្នកផ្តល់កំណើតដល់ជិវិតថ្មីមួយទៀត។ មិនថាការសម្រាលកូនដោយវះកាត់ ឬដោយធម្មជាតិទេ គឺស្ត្រីតែងតែអាចជួបនូវគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិតទាំងក្នុងពេលពពោះ ពេលឈឺពោះ​​ ពេលសម្រាលឬក្រោយសម្រាល។ ពេលខ្លះ គេឃើញស្ត្រីមានសុខភាពល្អធម្មតា មិនដែលមានជំងឺប្រចាំកាយពីមុនទេ តែស្ត្រីអាចនឹងជួបគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនក្នុងពេលពពោះ និងពេលសម្រាលបុត្រ។  ការអង្កេតអត្រាមរណភាពរបស់មាតាក្នុងពេលសម្រាលបុត្រទូទាំងពិភពលោក ដោយយោងទៅតាមព័ត៌មានរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោកគេសង្កេតឃើញថា ក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ អត្រាមរណភាពរបស់ស្រ្តីពេលសម្រាលកូនទូទាំងពិភពលោកបានធ្លាក់ចុះ ៤៤ភាគរយ ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៩០។ ប៉ុន្តែ ការប្រឈមមុខនេះនៅតែជួបប្រទះ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ លើស្ត្រី ៨៣០ នាក់ ដែលបានស្លាប់ដោយសារការពពោះ និងការសម្រាលកូន។ យោងតាមព័ត៌មានរបស់អង្គការមូលនិធិប្រជាជននៃអង្គការសហប្រជាជាតិ (UNFPA) នៅឆ្នាំ ២០១៧ ក៏បានបញ្ជាក់នូវអត្រាស្លាប់របស់ស្ត្រីក្នុងពេលពពោះ និងពេលសម្រាល គឺស្ត្រីម្នាក់ត្រូវបានស្លាប់រៀងរាល់ ២នាទី។ គេសង្កេតឃើញថា ការស្លាប់របស់ស្ត្រីក្នុងពេលសម្រាលកូនភាគច្រើន គឺបណ្តាលមកពីការធ្លាក់ឈាមច្រើនក្នុងពេលសម្រាល(១៥%)  ផលវិបាកនៃការរំលូតកូនមិនមានសុវត្ថិភាព(១៥%) ការលើសឈាមក្នុងពេលមានផ្ទៃពោះ(១០%) ការឆ្លងរោគក្រោយសម្រាល(៨%) ការធ្លាយស្បូនក្នុងពេលសម្រាលតាមធម្មជាតិ(៦%)  ការស្ទះសរសៃឈាមបេះដូង ឬសួតដោយទឹកភ្លោះ ឬកំណកឈាម(៣%) និងដោយសារតែស្ថានភាពជំងឺមុនពេលមានផ្ទៃពោះ(២៨%)។     ទោះជាការឆ្លងទន្លេជាពេលវេលាដ៏មានគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់ស្ត្រីក៏ដោយ ក៏ស្ត្រីអាចនឹងត្រូវបានការពារពីគ្រោះថ្នាក់ទាំងនោះដោយការពិនិត្យសុខភាពមុនមានផ្ទៃពោះ ការតាមដានផ្ទៃពោះឲ្យបានត្រឹមត្រូវការតាមដានក្នុងពេលសម្រាល និងក្រោយសម្រាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ស្ត្រីត្រូវជ្រើសរើសទីកន្លែងសម្រាលប្រកបដោយសុវត្ថិភាព មានក្រុមគ្រូពេទ្យជំនាញ និងមានកន្លែងវះកាត់។ ផលប្រយោជន៍ក្នុងការពិនិត្យសុខភាពស្ត្រី ៖  •    មុនពេលមានផ្ទៃពោះ៖ បើក្នុងករណីស្ត្រីមានបញ្ហាសុខភាព ត្រូវដឹងថាតើជំងឺនោះ រួមទាំងការព្យាបាល នឹងមានភាពប៉ះពាល់ដល់ស្រ្តីក្នុងពេល មានផ្ទៃពោះ ឬទារកដែរទេ? តើស្ត្រីអាចពពោះដោយសុវតិ្ថភាពឬទេ? •    ក្នុងពេលមានផ្ទៃពោះ៖ បើរកឃើញនូវបញ្ហា ណាមួយត្រូវមានការព្យាបាល ឬការពារឲ្យទាន់ពេលវេលា មុននឹងឈានទៅរកផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរ និងដើម្បីឈានទៅដល់ការសម្រាលប្រកបដោយសុវត្ថិភាព។ •    ក្នុងពេលសម្រាល និងក្រោយសម្រាល៖ ការតាមដានខ្ពស់ពីក្រុមគ្រូពេទ្យជំនាញ គឺអាចឲ្យស្ត្រី ចៀសផុតពីផលវិបាកនានា ដែលនាំឲ្យស្ត្រី និងទារកសម្រាលប្រកបដោយសុវត្ថិភាព។ សម្ភពមាតា គឺមានទទួលសម្រាលបុត្រតាមបែបធម្មជាតិ ដោយមិនមានការឈឺចាប់ និងសម្រាល ដោយការវះកាត់ ដោយមានការថែទាំខ្ពស់ពីក្រុមគ្រូពេទ្យជំនាញ និងឧបករណ៍តាមដានម្តាយ និងទារកទំនើបប្រកបដោយផាសុកភាព។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទំនាក់ទំនង អាសយដ្ឋាន៖ ផ្ទះលេខ៤ ផ្លូវ៥៤៨ សង្កាត់បឹងកក់១ ខណ្ឌទួលគោក ភ្នំពេញ លេខទូរស័ព្ទ៖ ០១២/០៧០ ៦៨ ៥០ ៧៥  អ៊ីម៉ែល៖ doctor_tysovannaroth@yahoo.com បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ទី សុវណ្ណរដ្ឋ ឯកទេសសម្ភព រោគស្ត្រី និងជាប្រធានផ្នែក សម្ភព-រោគស្ត្រី នៃមន្ទីរសម្រាកព្យាបាល និងសម្ភព មាតា ​©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

ចែករំលែក

​ធ្មេញកុមារ ឬជាធ្មេញដែលជាទូទៅត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា ធ្មេញទឹកដោះ និងធ្មេញបណ្តោះអាសន្ន គឺជាធ្មេញដំបូងគេក្នុងការលូតលាស់របស់មនុស្ស។ ពួកវាកើតឡើងក្នុងដំណាក់កាលលូតលាស់របស់កុមារ ហើយពួកគេអាចមើលឃើញក្នុងមាត់តាំងពីនៅពេលជាទារកដែលមានអាយុអំឡុងពេល៦ខែ។ ធ្មេញទារកមានសារៈសំខាន់ណាស់ បើសិនជាធ្មេញរបស់ទារកត្រូវបានបាត់បង់ឆាប់ពេកនោះ ធ្មេញដែលនៅសេសសល់អាចរាលចេញ ហើយមិនទុកកន្លែងធ្មេញមនុស្សពេញវ័យចេញបានល្អទេ ហើយបើសិនជាធ្មេញមិនត្រូវបានបង្ការថែទាំទេ វាអាចធ្វើឲ្យបាត់បង់មុខងារទំពារ ចំណាយច្រើន ដើម្បីព្យាបាល ការលូតលាស់ធ្មេញមិនបានល្អ ធ្វើឲ្យឈឺចាប់ ពិបាកក្នុងការសហកាណ៍​ព្យាបាល និងធ្វើឲ្យមានការបង្ករោគ។​ ការពុកធ្មេញ (ហៅថា Caries) គឺជាជំងឺឆ្លងរ៉ាំរ៉ៃទូទៅបំផុតនៃកុមារភាព។ ទម្លាប់មាត់ធ្មេញដែលមានសុខភាពល្អគួរចាប់ផ្តើមពីដំបូង ព្រោះធ្មេញពុកអាចកើតមានភ្លាមៗនៅពេលដែលធ្មេញចូលមក។ ដោយសារតែឪពុកម្ដាយមួយចំនួនបានមើលរំលង ឬមិនសូវបានយកចិត្តទុកដាក់ថែទាំធ្មេញទឹកដោះ និងមិនរកវិធីបង្ការហើយបានគិតថា មិនសូវសំខាន់ ព្រោះធ្មេញស្រុកនឹងដុះមកជំនួស ទើបយើងតែងតែឃើញលទ្ធផលមិនល្អនៅពេលកុមារធំពេញវ័យ​មានធ្មេញមិនល្អ ហើយត្រូវចំណាយច្រើនទាំងពេលវេលា និងថវិកាក្នុងការព្យាបាល។ មូលហេតុដែលងាយធ្វើឲ្យធ្មេញទឹកដោះមានរោគពុកធ្មេញ រោគពុកធ្មេញលូតលាស់ នៅពេលមាត់របស់ទារកត្រូវបានឆ្លងដោយបាក់តេរីផលិតអាសុីត។ ឪពុកម្តាយ និងអ្នកថែទាំអាចចម្លងបាក់តេរីដល់ទារកតាមរយៈទឹកមាត់។ ឧទាហរណ៍ បាក់តេរីត្រូវបានរីករាលដាលតាមរយៈការចែករំលែកទឹកមាត់នៅលើស្លាបព្រា ឬពែងកែវដែលយកមកភ្លក់អាហារ ឬផឹក មុនពេលផ្តល់ចំណីដល់ទារក។ ការពុកធ្មេញបានវិវឌ្ឍឡើងនៅពេលធ្មេញ និងអញ្ចាញធ្មេញរបស់កុមារត្រូវបានប៉ះពាល់ទៅនឹងចំណីអាហារដែលមិនមែនជាទឹកមានរយៈពេលយូរ ឬជាញឹកញាប់ពេញមួយថ្ងៃ។ ស្ករធម្មជាតិឬជាតិស្ករនៅក្នុងសារធាតុរាវ ឬអាហារត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរបំលែងទៅជាអាស៊ីតដោយបាក់តេរីនៅក្នុងមាត់។ អាសុីតនេះទៅរំលាយផ្នែកខាងក្រៅរបស់ធ្មេញបង្កឲ្យវាមានរោគពុកធ្មេញ។ មូលហេតុដ៏សាមញ្ញបំផុតដែលកើតឡើងថែមទៀតនោះ គឺនៅពេលឪពុកម្តាយដាក់កូនឲ្យគេងបៅជាមួយទឹកដោះគោ ទឹកផ្លែឈើ(សូម្បីតែនៅពេលលាយជាមួយទឹក) ភេសជ្ជៈកំប៉ុង ទឹកស្ករ ឬភេសជ្ជៈមានជាតិស្ករ វាក៏ងាយនឹងអាចធ្វើឲ្យកើតឡើងរោគពុកធ្មេញ ជាពិសេសនៅពេលដែលកុមារត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យផឹកភេសជ្ជៈ ទឹកដោះគោជាញឹកញាប់ ពេញមួយថ្ងៃ និងនៅពេលសំរាក ឬនៅពេលគេង។ ការបំបៅដោះកូនច្រើនដោយការបំបៅដោះម្ដាយ វាមិនបណ្តាលឲ្យធ្មេញពុកទេ ហើយម្តាយទាំងអស់ដែលបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយ គួរតែដឹង និងតាមដានពីអនាម័យសុដន ថែទាំធ្មេញ វិធីបង្ការ និងមានរបបអាហារល្អៗសម្រាប់កូន។ រោគសញ្ញានៃរោគពុកធ្មេញកុមារ ការពុកធ្មេញដំបូងអាចលេចឡើងជាចំណុចពណ៌សនៅបន្ទាត់ស្ករអញ្ចាញធ្មេញចំពោះធ្មេញមុខ។ ចំណុចទាំងនេះពិបាកនឹងមើលឃើញជាលើកដំបូង សូម្បីតែគ្រូពេទ្យ ឬពេទ្យធ្មេញរបស់កុមារដោយគ្មានឧបករណ៍ត្រឹមត្រូវ។ កុមារដែលមានពុកធ្មេញត្រូវពិនិត្យ និងព្យាបាលឲ្យទាន់ពេលដើម្បីបញ្ឈប់ការរាលដាលពីការរីករាលដាល និងដើម្បីការពារការខូចខាតបន្ថែមទៀត។ តើធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីការពារធ្មេញពុកនៅវ័យជាទារក? សូមអនុវត្តតាមជំហានដូចខាងក្រោម ដើម្បីការពារការពុកធ្មេញ ៖ ថែរក្សាសុខភាពមាត់ធ្មេញរបស់អ្នកឲ្យបានល្អ មុនពេលទារករបស់អ្នកកើតមក។ វាមានសារៈសំខាន់ និងត្រឹមត្រូវក្នុងការពិនិត្យមើលជាមួយពេទ្យធ្មេញសម្រាប់ការថែទាំមាត់ធ្មេញនៅពេលអ្នកមានផ្ទៃពោះ មិនថាអ្នកជ្រើសរើសបំបៅកូនដោយទឹកដោះ ឬទឹកដោះគោ វាជាការសំខាន់ណាស់ក្នុងការថែរក្សាធ្មេញទារកឲ្យបានល្អ។ ទារកដែលកើតដល់អាយុ 12 ខែ ៖ គួររក្សាមាត់ធ្មេញរបស់ទារកឲ្យស្អាតដោយជូតសំអាតអញ្ចាញធ្មេញជាមួយនឹងក្រណាត់ជូតសម្អាតទារកឲ្យស្អាត។ នៅពេលដែលអ្នកឃើញធ្មេញលើកដំបូងដុះសូមដុសធ្មេញដោយប្រើច្រាសដុសធ្មេញទារកទន់ និងថ្នាំដុសធ្មេញ(សម្រាប់ទារក) នៃថ្នាំដុសធ្មេញដែលមានជាតិហ្វ្លុយអូរីត។ នៅអាយុ12 ទៅ 36 ខែ ៖ ដុសធ្មេញកូនរបស់អ្នក 2 ដងក្នុងមួយថ្ងៃរយៈពេល 2 នាទី។ ប្រើប្រាស់ថ្នាំដុសធ្មេញមានជាតិហ្វ្លុយអូរាយ ហូតដល់ថ្ងៃខួបកំណើតទីបីរបស់កូនអ្នក។ ពេលវេលាល្អបំផុតដើម្បីដុសធ្មេញ គឺបន្ទាប់ពីអាហារពេលព្រឹកនិងមុនពេលចូលគេង។ មិនត្រូវឲ្យកូនរបស់អ្នកចូលគេងជាមួយការបៀមដបទឹកដោះគោ ឬអាហារឡើយ វាមិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យធ្មេញរបស់កូនមានជាតិស្ករជាប់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏អាចធ្វើឲ្យកូនរបស់អ្នកប្រឈមនឹងការឆ្លងមេរោគត្រចៀក និងស្លាក់។ កុំប្រើដបទឹកដោះគោ ឬដបជ័រ ដើម្បីឲ្យអ្នកដើរលេងជាមួយ ឬផឹកក្នុងរយៈយូរឡើយ ប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកចង់មានដប ឬពែងលេង នៅពេលញាំចំណីអាហារយើងអាចដាក់បំពេញវាដោយត្រឹមតែទឹកប៉ុណ្ណោះបានហើយ។ បង្រៀនកូនរបស់អ្នកឲ្យផឹកពីរកែវធម្មតាឲ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបានតាមអាយុចាប់ពី 12 ទៅ 15 ខែ។ ការផឹកពីរកែវនិងធ្វើឲ្យសារធាតុរាវប្រមូលផ្តុំជុំវិញធ្មេញ ជួយលាងសំអាតធ្មេញ តែមិនត្រូវឲ្យយកកែវទៅដេកផឹកជាមួយទេ។ ប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកត្រូវមានដបទឹកដោះគោ ឬទឹកដោះគោប្រើសម្រាប់រយៈពេលវែង សូមដាក់បំពេញវាដោយទឹកតែប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងកំឡុងពេលជិះរថយន្ដ សូមផ្តល់តែទឹក ប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកស្រេកទឹក។ កំណត់បរិមាណនៃអាហារផ្អែម ឬស្អិតដែលកូនរបស់អ្នកញ៉ាំដូចជាស្ករគ្រាប់ ស្ករពីនំផ្អែម ផ្លែឈើផ្អែម ឬប្រភេទនំខេក។ ស្ករ គឺអាចមាននៅក្នុងអាហារដូចជា ប្រភេទពពុះ និងបន្ទះបំពងផងដែរ ហើយអាហារទាំងនេះ គឺអាក្រក់ជាពិសេសប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកញ៉ាំអាហារច្រើន។ ពួកគេគួរតែត្រូវបានបរិភោគតែនៅពេលញាំអាហារតែប៉ុណ្ណោះ និងបង្រៀនកូនរបស់អ្នកឲ្យប្រើអណ្តាតរបស់គាត់ ដើម្បីសម្អាតអាហារភ្លាមៗចេញពីធ្មេញ។ មិនត្រូវផ្តល់ទឹកសម្រាប់ទារកដែលមានអាយុតិចជាង 6 ខែនោះទេ ប្រសិនបើទឹកត្រូវបានផ្តល់ឲ្យទារកមានអាយុចន្លោះពី 6 ទៅ 12 ខែ ដែលមានបរិមាណ៤អោន(១អោន=២៨ក្រាម)ក្នុងមួយថ្ងៃ ចំពោះកុមារអាយុពី 1 ទៅ 6 ឆ្នាំទឹកដែលត្រូវបានផ្តល់ត្រូវបានកំណត់ត្រឹម 4 ទៅ 6 អោនក្នុងមួយថ្ងៃ។ ធ្វើការណាត់ជួបឲ្យកូនរបស់អ្នកជួបពេទ្យធ្មេញមុនអាយុ 1ឆ្នាំ ប្រសិនបើអ្នកមានការព្រួយបារម្ភពេទ្យធ្មេញអាចពិនិត្យកូនរបស់អ្នកឆាប់ និងស្វែងរកពេទ្យធ្មេញកុមារនៅតំបន់របស់អ្នកនៅ។ ប្រសិនបើគ្មានពេទ្យធ្មេញដែលអាចពិនិត្យមើលកូនរបស់អ្នកត្រឹមអាយុ 1 ឆ្នាំទេ គ្រូពេទ្យកុមាររបស់អ្នកអាចមើលទៅក្នុងមាត់របស់កូនអ្នកបាន ដោយលាបហ្វ្លូអូរាយ និងនិយាយជាមួយអ្នកអំពីរបៀបរក្សាសុខភាពរបស់កូនអ្នក។ រោគពុកធ្មេញអាចបង្ការបានដោយនិយាយជាមួយគ្រូពេទ្ យឬទន្តពេទ្យរបស់កូនអ្នក ប្រសិនបើអ្នកឃើញសញ្ញានៃការពុកនៅក្នុងធ្មេញរបស់កូនអ្នក ឬប្រសិនបើអ្នកមានសំណួរអំពីធ្មេញរបស់កូនអ្នក។ ជាមួយនឹងការថែទាំត្រឹមត្រូវ កូនរបស់អ្នកអាចធំឡើង ដើម្បីឲ្យមានធ្មេញដែលមានសុខភាពល្អពេញមួយជីវិតជាមួយស្នាមញញឹមល្អ។ បកស្រាយដោយលោកទន្តបណ្ឌិត លឹម ឈុនស្រេង នៃ  Malis Dental Clinic ​©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top