Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Black and white sport cap

$18.15
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout
(096) 7888-017 info@healthtime.tips (096) 7888-017
ភាសាខ្មែរ ភាសាខ្មែរ
English English
ចូលគណនី
Createx Logo
  • Mar 17, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 6.8K មើល

៧យ៉ាងត្រៀមខ្លួនកាត់ស្រ្តេសម្នាក់ឯង

វិស្សមកាលតូចជិតមកដល់ហើយ   អ្នកមានគម្រោងទៅណាហើយឬនៅ? សម្រាប់អ្នកចង់សាកល្បងរៀនធ្វើដំណើរដោយឯករាជ្យ និងមានរសនិយមបែបផ្សងព្រេងប្រាកដជាធ្លាប់ឮអំពី ដំណើរកម្សាន្តតែម្នាក់ឯង ហើយវាក៏គួរតែដល់ពេលដែលត្រូវសាកល្បងដែរ។ ដើរលេងម្នាក់ឯងមានអីមិនល្អ ចេះច្រើនហើយចំណាយអស់តិចទៀត ប៉ុន្តែគ្រាន់ត្រូវត្រៀមច្រើនបន្តិច និងត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ផងដែរ។ ដូចនេះ ថ្ងៃនេះក្រុមការងារហេលស៍ថាមនឹងប្រាប់អំពីតិកនិចក្នុងការត្រៀមខ្លួនធ្វើដំណើរកម្សាន្តនេះ ដើម្បីធានាថាអ្នកនឹងទទួលបានបទពិសោធន៍ក្នុងការធ្វើដំណើរដ៏ល្អនៅពេលចាប់ផ្តើម។ អ្វីជា Solo Trip? ដំណើរកម្សាន្តម្នាក់ឯង ឬហៅថា Solo Trip (សូឡូទ្រីប) ជាការធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីកន្លែងផេ្សងៗតែម្នាក់ឯង។    នៅក្នុងកាលៈទេសៈខ្លះ មិនប្រាកដថាទាល់តែទៅម្នាក់ឯងរហូតទេ អ្នកអាចនឹងចូលរួមជាមួយអ្នកដទៃដែលអ្នកមិនធ្លាប់ស្គាល់នៅដំណើរផ្លូវរបស់អ្នកផងដែរ។  ការធ្វើដំណើរកម្សាន្តនេះអាចឲ្យអ្នករៀនអំពីជីវិតបានកាន់តែទូលាយ ចេះបត់បែនតាមកាលៈទេសៈ និងការដោះស្រាយជាមួយនឹងបញ្ហាកើតឡើងនៅពេលធ្វើដំណើរជាដើម។   ប៉ុន្តែនៅក្នុងបរិបទនៃប្រទេសកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន ការធ្វើដំណើរនេះមិនសូវមានភាពពេញនិយមប៉ុន្មានទេ ខណៈពេលដែលវាជារឿងធម្មតាសម្រាប់ជនបរទេស។ គន្លឹះដែលត្រូវអនុវត្តមុនពេលចាប់ផ្តើម Solo Trip  ពិតប្រាកដ ១    ដើរជាក្រុមតូចៗលក្ខណៈគ្នាឯង៖  សាកល្បងដំណើរកម្សាន្តមួយដែលមានគ្នាមិនលើសពី៣នាក់ មុននឹងឈានដល់ការដើរតែម្នាក់ឯង។ ជាមួយមិត្តត្រឹមម្នាក់ឬពីរនាក់ ធ្វើឲ្យអ្នកចាប់ផ្តើមមានទំនួលខុសត្រូវជាងមុនទៅលើរឿងផ្សេងៗដូចជា រឿងគេង ឬញ៉ាំជាដើម ហើយអ្នកក៏ចាប់ផ្តើមប្រុងប្រយ័ត្នជាងមុនខណៈដែលអ្នកមានគ្នាតិច។ ២    ដើរជាក្រុមជាមួយអ្នកដទៃ៖  អ្នកក៏អាចចាប់ផ្តើមដោយចូលរួមធ្វើដំណើរកម្សាន្តជាមួយនឹងក្រុមរៀបចំដំណើរកម្សាន្តសិន ដោយហេតុថានឹងមានមនុស្សប្លែកមុខជាច្រើន។ នេះជាពេលដែលអ្នកត្រូវរៀនអំពីការសម្របខ្លួននឹងមជ្ឈដ្ឋានប្លែកជាមួយអ្នកដទៃ ប្រាស្រ័យទាក់ទង និងការសុំជំនួយនៅពេលដែលត្រូវការផងដែរ។ ៣    ស្វែងយល់ពីទីកន្លែង៖  មិនថាអ្នកទៅកម្សាន្តនៅទីណាជាមួយអ្នកណា ចាប់ពីពេលនេះទៅ អ្នកត្រូវចាប់ផ្តើមរៀនសង្កេត សាកសួរ ឬស្រាវជ្រាវពីទីកន្លែងទាំងនោះឲ្យដឹងថាអ្វីខ្លះដែលគួរដឹងនៅពេលធ្វើដំណើរមកម្នាក់ឯង ដែលជាពិសេសគឺទាក់ទងនឹងភូមិសាស្ត្រ ផ្លូវធ្វើដំណើរ កន្លែងស្នាក់នៅ កន្លែងញ៉ាំ ក៏ដូចជាសុវត្ថិភាពជាដើម។ ៤    រៀនឯករាជ្យលើខ្លួនឯង៖ អ្នកត្រូវបង្វឹកខ្លួនឯងជាមុនដោយត្រូវរៀនធ្វើអ្វីដោយខ្លួនឯង និងទៅណាមកណាម្នាក់ឯងដូចជា ដើរផ្សារម្នាក់ឯង ញ៉ាំអីម្នាក់ឯង មើលកុនម្នាក់ឯង ឬចម្អិនម្ហូបខ្លួនឯងជាដើម។ អ្នកប្រាកដជាមានអារម្មណ៍ថាសេដ(sad) ប៉ុន្តែនេះជាអ្វីដែលអ្នកនឹងត្រូវធ្វើនៅពេលដែលអ្នកធ្វើដំណើរកម្សាន្តតែម្នាក់ឯង។ ៥    ប្រាកដចិត្តថាអ្នករឹងមាំ៖  ភាពរឹងមាំសំដៅដល់សុខភាព ការថែទាំខ្លួន ព្រមទាំងការចេះការពារខ្លួនជាដើម។ ដូចនេះ អ្នកគប្បីហ្វឹកហាត់ទាំងផ្លូវកាយ និងស្មារតីឲ្យបានល្អ ត្រៀមវិធី និងសម្ភារៈសម្រាប់ការពារខ្លួន លេខទំនាក់ទំនងដែលចាំបាច់ (បងប្អូន លេខប៉ូលីស) និងរៀនវិធីសង្គ្រោះបឋមខ្លះៗជាដើម។   ៦    សាកសួរគន្លឹះពីរៀមច្បង៖  ការសួរនាំពីរៀមច្បងដែលធ្លាប់បានឆ្លងកាត់នូវដំបូន្មានផ្សេងៗអំពី Solo Trip មិនត្រឹមអាចឲ្យយើងដឹងពីការត្រៀមខ្លួនបានល្អនោះទេ ថែមទាំងអាចឲ្យយើងបើកភ្នែកកាន់តែធំនៅពេលដែលឮពីបទពិសោធន៍ដ៏គួរចាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេ។ ៧    ចាប់់ផ្តើមដំណាក់កាលសាកល្បង៖  បន្ទាប់ពីមានអារម្មណ៍ថាមានទំនុកចិត្តជាងមុនអ្នកអាចចាប់ផ្តើមសាកល្បងធ្វើដំណើរកម្សាន្តទៅកាន់តំបន់ជិតៗដែលអ្នកធ្លាប់បានស្គាល់ក្នុងរយៈពេលខ្លី អាចត្រឹមកន្លះ ឬ១ថ្ងៃសិន។ ការធ្វើបែបនេះ គឺដើម្បីបណ្តុះភាពជឿជាក់ និងដកពិសោធន៍ថាអ្នករួចរាល់សម្រាប់ Solo Trip ដ៏ពិតប្រាកដ។ ជាចុងបញ្ចប់ វាក៏ជាពេលដែលអ្នកគួរតែទៅរុករកទីតាំងដែលអ្នកចង់ទៅ និងចាប់ផ្តើមបំពេញបំណងប្រាថ្នាក្នុងការធ្វើដំណើរមើលពិភពលោកខាងក្រៅដោយខ្លួនឯង ព្រមទាំងរីករាយនឹងរូបភាពថ្មីៗ   និងអារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យតាមរយៈ Solo Trip។

សុខភាពផ្លូវចិត្ត និងកំសាន្ត
ចែករំលែក
  • Mar 17, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 5.2K មើល

បោះជំរុំលេងជុំគ្នាម្តងហី?

ជិតដល់ខែដើរលេងទៀតហើយ មិនដឹងថាគួរទៅខាងណាមកណាទេ! តែមួយរយៈនេះល្បីថាការបោះតង់លេងនៅរមណីយដ្ឋាននានាពេញនិយមមែនទែន អញ្ចឹងបើបានទៅបោះតង់ជុំគ្នាជាមួយមហាមិត្ត   ក្រុមការងារ  ឬក្រុមគ្រួសារប្រាកដជាមានទឹកមាត់លេបមិនតិចដែរពេលគេសួរថា វិស្សមកាលតូចនេះបានទៅណាខ្លះ? រយៈពេលឈប់សម្រាកក៏មិនយូរប៉ុន្មានដែរ ដូចនេះដំណើរកម្សាន្តទៅបោះតង់ក្នុងស្រុកយើងហ្នឹងហើយល្អបំផុត។ តែមិនច្បាស់ទេថាកន្លែងណាខ្លះនៅប្រទេសយើងដែលស័ក្តិសមនឹងការបោះតង់នេះ   ព្រោះថាមិនមែនគ្រប់កន្លែងអាចផ្តល់នូវផាសុកភាពក្នុងការបោះតង់នោះទេ។   បើសួរថា ហេតុអ្វីបានជាគួរសាកបោះតង់លេងម្តង ចម្លើយគឺ…ប្រាកដណាស់ថាការគេងឆ្លងយប់នៅកណ្តាលធម្មជាតិនោះវាសឹងតែលែងមានទៅហើយ ដូចនេះទើបមនុស្សជាច្រើនចាត់ទុកថានេះជាបែបផែនថ្មីដែលអាចឲ្យពួកគេរីករាយ និងភ្ជាប់ខ្លួនជាមួយនឹងធម្មជាតិបាន។ ម្យ៉ាងទៀត បទពិសោធន៍នៃការអង្គុយជុំវិញភ្នក់ភ្លើង អង្គុយនិយាយគ្នាលេងដោយគ្មានអគ្គិសនីច្រើន និងការរំខានដោយសម្លេងដូចជានៅទីក្រុង ញ៉ាំអាហារក្រោមអាកាសធាតុធម្មជាតិ ស្រូបយកខ្យល់បរិសុទ្ធ បន្ទាប់ពីធ្វើដំណើរហត់អស់កម្លាំងមួយថ្ងៃពេញគឺពិតជាមានអារម្មណ៍សម្រាក និងស្ងប់ខ្លាំងណាស់។ អ្វីដែលសំខាន់គឺភាពឯកជនមួយបែប ដែលអ្នករាល់គ្នាមិនអាចបដិសេដថាមិនចង់បាន គឺការជជែកគ្នាគ្មានព្រំដែន ឬច្រៀងរាំ និងលេងល្បែងកំសាន្តដល់ពេលណាក៏បាន (តែប្រាកដថាមិនបានរកទីតាំងនៅជិតផ្ទះអ្នកស្រុកផង)។ ហើយបើសួរថា កន្លែងណាខ្លះដែលជាទិសដៅពេញនិយមរបស់អ្នកបោះតង់លេង ចម្លើយគឺ… •    តំបន់កោះ និងឆ្នេរ អ្នកទាំងអស់គ្នាបានដឹងហើយថាខេត្តដែលជាប់ឆ្នេរនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាមានខេត្តព្រះសីហនុ ខេត្តកោះកុង និងខេត្តកែប។ ដូចនេះចំពោះការបោះតង់នៅតំបន់ឆ្នេរ អ្នកអាចជ្រើសរើសឆ្នេរណាមួយដែលអ្នកពេញចិត្តរួច ធ្វើការបោះតង់នៅទីនោះ។ យ៉ាងណាមិញ ការបោះតង់គួរធ្វើនៅកន្លែងណាដែលមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងមិនសូវអ៊ូអរ ទើបអ្នកមិនសូវមានការរំខានពីមជ្ឍដ្ឋានខាងក្រៅនិងអាចមានភាពសប្បាយរីករាយជាមួយនឹងមិត្តភក្តិរបស់អ្នក។ ដូចនេះ អ្នកអាចទៅតំបន់កោះដូចជា កោះតាគាវ កោះរ៉ុង និងកោះរ៉ុងសន្លឹម កោះឋានសួគ៌ នៅក្រុងព្រះសីហនុ កោះទន្សាយនៅកែប និងឆ្នេរបាក់ខ្លង ដែលមានទីតាំងនៅខេត្តកោះកុងជាដើម។ •    តំបន់ផ្សេងទៀត ជាពិសេសគឺតំបន់ធម្មជាតិដូចជា តំបន់ភ្នំ និង តំបន់ព្រៃជាដើម ដែលមិនត្រឹមទេសភាពស្រស់ស្អាតជាមួយនឹងរុក្ខជាតិនិងដើមឈើ អាកាសធាតុក៏ត្រជាក់ល្អផងដែរ។ ប៉ុន្តែចំពោះតំបន់ព្រៃដូចជាមិនសូវមានភាពពេញនិយមប៉ុន្មានទេដោយសារតែតំបន់ខ្លះជាតំបន់ហាមឃាត់។    ប៉ុន្តែចំពោះតំបន់ធម្មជាតិ និងតំបន់ភ្នំ និងទឹកធ្លាក់វិញក៏មានផងដែរដូចជា ដាក់ដាមនៅខេត្តមណ្ឌលគិរី  និងជីផាត់នៅខេត្តកោះកុងជាដើម។ •    តាម Resorts មួយចំនួន រមណីយដ្ឋានស្រស់ស្អាត និងពោរពេញដោយធម្មជាតិជាច្រើនគឺជាទិសដៅដែលពេញនិយមបំផុតផងដែរ ដោយសារទេសភាពដ៏ទាក់ទាញ ផាសុកភាព ក៏ដូចជាសុវត្ថិភាព ព្រមទាំងមានភាពងាយស្រួលដល់អ្នកមកបោះជំរុំទាំងអស់។ អ្នកប្រាកដជាបានស្គាល់ខ្លះហើយអំពីរមណីយដ្ឋានទាំងនោះ ដែលរួមមាន វីគីរីរម្យនៅខេត្តកំពង់ស្ពឺ  កោះហាននៅស្ទឹងត្រែង  ក្តាតឡាតង់ខេត្តកំពត  ពិចនិចរីសតនៅពិចនិលក្រុងព្រះសីហនុ  និងបឹងប្រទាក់ក្រឡាខេត្តកំពត-ល-។ មិនខ្វះទេ តំបន់ជាច្រើនទៀតនៅប្រទេសកម្ពុជាដែលរង់ចាំស្វាគមន៍អ្នកដែលចូលចិត្តការបោះជុំរុំ ហើយអ្នកពិតជាមិនអាចរង់ចាំបានទេក្នុងការទៅទទួលយកបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យនៅទីនោះផ្ទាល់។ ដោយឡែក ក្រៅពីការរើសទីតាំង មានកត្តាមួយចំនួនទៀតដែលត្រូវគិតដល់ផងដែរដូចជា អាកាសធាតុ ឧតុនិយម សុវត្ថិភាព ផាសុកភាព និងព័ត៌មាននានាអំពីការបោះជុំរុំជាដើម។ ទាន់នៅប៉ុន្មានខែនេះ នៅអំណោយផលដល់ការបោះតង់នៅឡើយ ព្រោះវាមិនសូវមានភ្លៀង ហើយក៏មិនសូវក្តៅខ្លាំង ដូចនេះ ហេតុអ្វីត្រូវរង់ចាំដល់ខែ ឬឆ្នាំក្រោយៗទើបសម្រេចចិត្តនោះ?

កំសាន្ត ដំណើរកំសាន្ត​ និងទេសចរ
ចែករំលែក
  • Mar 17, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 3.4K មើល

តិចទៀត...ចាយវាយក្នុងCampus គ្មានសាច់ប្រាក់ ក៏មិនបាច់ព្រួយដែរ...

នៅក្នុងសម័យមួយ ដែលបច្ចេកវិទ្យាកាន់តែរីកចម្រើន គំនិតថ្មីៗតែងតែមានលេចឡើងក្នុងការសម្រួល ដល់ជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ជាក់ស្តែង វាប្រហែលជាមិនមែនជារឿងថ្មីទេសម្រាប់ប្រទេសអភិវឌ្ឍ ប៉ុន្តែវា ជារឿងថ្មីមួយសម្រាប់និស្សិតប្រទេសកម្ពុជាក្នុងការប្រើប្រាស់កាតនិស្សិតសម្រាប់ទូទាត់ចំណាយតូចៗផ្សេងៗនៅ ក្នុងស្ថាប័នដែលពួកគេកំពុងសិក្សា។ លោក ងួន ម័រ សព្វថ្ងៃជាអនុប្រធានមជ្ឍមណ្ឌលបច្ចេកវិទ្យាពត៌មាននៅក្នុង សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ និងជាស្ថាបនិក Amber ប្រព័ន្ធទូទាត់លុយតាមបច្ចេកវិទ្យា។ លោកធ្លាប់បានបញ្ចប់ បរិញ្ញាប័ត្ររូបវិទ្យានិងវិទ្យាសាស្ត្រកុំព្យូទ័រនៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ និង​ ថ្នាក់អនុបណ្ឌិតផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា នៅប្រទេសរ៉ូមានី និង​ ភូមិន្ទភ្នំពេញ។ លោកនឹងចែករំលែកបទពិសោធការធ្វើអាជីវិកម្ម និងយុទ្ធសាស្ត្រក្នុងការ បង្កើតអាជីវកម្មមួយឲ្យដំណើរការល្អ។   តើAmberជាអ្វី? វាជាសេវាកម្មឬប្រព័ន្ធទូទាត់សាច់ប្រាក់តូចៗ សម្រាប់ប្រើប្រាស់នៅក្នុងស្ថាប័ននានា។ ប្រព័ន្ធនេះអាចប្រើប្រាស់បាន ទៅលើសេវាកម្មចំណតយានយន្ត សេវាកម្មទិញឥវ៉ាន់ ស្រង់អវត្តមាន និង សកម្មភាពផ្សេងៗទៀតរបស់សកម្មភាព និស្សិត​និងបុគ្គលិកនៅក្នុងស្ថាប័ននោះ។ ហេតុអ្វីបានជាAmber? ពីព្រោះការប្រើប្រាស់សេវាកម្មអាចដោះស្រាយនូវបញ្ហាមួយចំនួនដែលអាចបង្កភាពងាយស្រួលច្រើនដល់និស្សិត និងបុគ្គលិក ដូចជាសម្រួលពេលវេលា សម្រួលសាច់ប្រាក់ និងបន្ទុកការងារ។  ជាក់ស្តែងនិស្សិតនៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញខាតពេលវេលាជាច្រើនពេលដែលយកម៉ូតូឬកង់ផ្ញើរ ដោយសារតែមានការចង្អៀតស្ទះ បណ្តាលមកពីការតម្រង់ជួរ និង ភាពយឺតយ៉ាវក្នុងការអាប់លុយ។​ ម្យ៉ាងវិញទៀត សាច់ប្រាក់ដែលប្រមូលបានសុទ្ធ តែក្រដាស១០០រៀលដែលក្នុងមួយខែៗមានទំហំដល់១ម៉ែត្រគូបសរុប។ ដូចនេះក្រុមការងារត្រូវបញ្ជូនប្រាក់ទាំង នោះទៅធនាគារដើម្បីដូរជាក្រដាសធំបើកប្រាក់ខែជូនបុគ្គលិក។​ ដំណើរការនេះមានភាពស្មុគស្មាញ ដូចនេះ Amberជាដំណោះស្រាយមួយដ៏ល្អ។   Amberមានសារសំខាន់អ្វីខ្លះដល់អ្នកប្រើប្រាស់? ចំពោះនិស្សិត ៖ មានភាពងាយស្រួល មិនចាំយូរក្នុងការពិបាកអាប់លុយសន្សំពិន្ទុ ចំពោះម្ចាស់អាជីវកម្ម ៖ គ្មានការលំបាកក្នុងការអាប់លុយ មានភាពច្បាស់លាស់ មានរបាយការហិរញ្ញវត្ថុ ចំពោះស្ថាប័ន ៖ មានភាពជឿនលឿន អនាម័យជាង សុវត្ថិភាព សេវាកម្មល្អ   កត្តាអ្វីខ្លះដែលត្រូវគិតដល់? ដោយសារវាប្រើបច្ចេកវិទ្យាដូចនេះត្រូវការប្រព័ន្ធអ៊ីនធើណេតជាចាំបាច់ និងកាត(ត្រូវការណែនាំអ្នកប្រើប្រាស់ឲ្យ យល់ច្បាស់)   ផលលំបាក ហានិភ័យ និងដំណោះស្រាយ ដោយសារប្រទេសកម្ពុជាជាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍដូចនេះការយល់ដឹងពីបច្ចេកវិទ្យានៅមានកម្រិតជាពិសេសម្ចាស់អាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួនតែម្តង។ ដូចជាការអញ្ជើញពួកគាត់មកទទួលការបង្រៀន ប៉ុន្តែមានបញ្ហាដោយមកមិនបានគ្រប់ គ្នានិងទទួលពត៌មានមិនបានដិតដល់។ ចំណុចមួយទៀត គឺទៅលើបុគ្គលិកតាមស្ថាប័ន ការប្រើប្រាស់កាតគឺទាមទារ អោយមានការបញ្ចូលលុយ ដូចនេះមានការងារបន្ថែមទៅលើបុគ្គលិក។ សម្រាប់ព័ត៌មាន សូមរង់ចាំតាមដានទាំងអស់គ្នាណា៎...

អាជីព និងការសិក្សា
ចែករំលែក
  • Mar 17, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 3.8K មើល

ចុះនិស្សិតឯកទេសត្រចៀក-ច្រមុះ-បំពង់កវិញ មានក្តីស្រមៃបែបណាដែរ?

លោក សេង ឡុង  មូលហេតុដែលជម្រុញចិត្តខ្ញុំឲ្យជ្រើសរើសយកឯកទេសមួយនេះ ក៏ព្រោះតែមូលហេតុ៣យ៉ាងសំខាន់ៗ។ មូលហេតុចម្បងគេ គឺដោយសារតែទឹកចិត្តស្រលាញ់ផ្នែកនេះដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់តែម្តង។ ចំណែកមូលហេតុមួយទៀតដោយសារខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យមានការរីកចម្រើននូវឯកទេសមួយនេះ ព្រោះថាឯកទេសនេះជាមុខវិជ្ជាមួយដែលទើបតែមានការអភិវឌ្ឍនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងហើយក៏មានវេជ្ជបណ្ឌិតមិនច្រើនទេ ដែលមានចំណេះដឹងផ្នែក ត្រចៀក-ច្រមុះ-បំពង់កនេះ។ មូលហេតុដ៏សំខាន់មួយទៀត ក៏ព្រោះថាកាលពីខ្ញុំរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យក្នុងមួយឆ្នាំៗ ខ្ញុំតែងតែមានជំងឺរលាកបំពង់កធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងហោចណាស់ ៥ -៦ ដង ដូច្នេះហើយ ធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់ចេះ ចង់ដឹងអំពីជំងឺនេះយ៉ាងខ្លាំង។ ការសិក្សាមុខជំនាញមួយណាក៏រមែងតែងមានឧបសគ្គដូចគ្នា គ្រាន់តែស្ថិតនៅក្នុងរូបភាព និងកម្រិតផ្សេងៗពីគ្នា។ សម្រាប់ការសិក្សារបស់ខ្ញុំផ្ទាល់កន្លងមក ក៏បានជួបប្រទះនឹងការលំបាកច្រើនផងដែរ។ ដោយហេតុថាវាជាឯកទេសមួយដែលពិបាក ហើយក៏មិនសូវជាសម្បូរមេរៀនសម្រាប់ការស្រាវជ្រាវនោះទេ ដូចនេះហើយ ការសិក្សាក៏មិនបានទូលំទូលាយដូចផ្នែកមួយចំនួនដែរ។ ចំណែកឯឧបករណ៍ទៀតសោត ក៏មិនសម្បូរបែបដូចគេដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការតាមដានការវះកាត់របស់លោកគ្រូក៏មិនងាយស្រួលដែរ  ព្រោះការវះកាត់ភាគច្រើនជាការវះកាត់តូចៗ (micro surgery) និងធ្វើការវះនៅកន្លែងដែលតូចចង្អៀត។ ក្រៅពីមូលហេតុខាងលើនេះហើយ ក៏នៅមានមូលហេតុមួយចំនួនទៀតផងដែរ ដែលពិបាកនឹងនិយាយ។ ដោយសារតែឧបសគ្គដែលបានជួបប្រទះកន្លងមក ពីដំបូងខ្ញុំក៏ធ្លាប់មានបំណងបោះបង់ឯកទេសនេះដែរ ព្រោះកាលពីរៀនឆ្នាំដំបូង ខ្ញុំអត់ចេះអ្វីសោះ (ពិបាកក្នុងការតាមដានការវះកាត់) និងរឿងមួយចំនួនដែលខ្ញុំពិបាកនឹងនិយាយនោះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំអស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង តែមួយរយៈពេលក្រោយមក ខ្ញុំក៏អាចសម្របខ្លួនទៅនឹងស្ថានភាពទាំងនោះ។ ខ្ញុំបានព្យាយាមមើលមេរៀន និងអនុវត្តនៅមន្ទីរពេទ្យ ដោយមានការលើកទឹកចិត្តពីលោកគ្រូមួយចំនួន ព្រមជាមួយនឹងការជ្រោមជ្រែងពីក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំផងនោះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានទឹកចិត្តតស៊ូរហូតបានដូចសព្វថ្ងៃនេះ។ ក្រៅពីការសិក្សានៅសាលា ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងសមាគមគ្រូពេទ្យស្ម័គ្រចិត្ត ដើម្បីរួមចំណែកជួយដល់សង្គម និងធ្វើការស្វែងយល់អំពីជំងឺជាច្រើនដែលខ្ញុំបានជួប រហូតដល់សព្វថ្ងៃខ្ញុំក៏ជាសមាជិកសកម្មម្នាក់នៃសមាគមគ្រូពេទ្យស្ម័គ្រចិត្តយុវជនសម្តេចតេជោ (TYDA)ផងដែរ។ នៅថ្ងៃខាងមុខនេះ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមអភិវឌ្ឍឯកទេសនេះឲ្យរីកចម្រើន ជាពិសេសនៅមន្ទីពេទ្យព្រះកុសុមៈផ្ទាល់តែម្តង។ ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំសូមផ្តាំផ្ញើទៅប្អូនៗដែលចង់បានឯកទេសនេះថា «ធ្វើអ្វីក៏មានឧបសគ្គដែរ បើយើងពិតជាស្រឡាញ់ឯកទេសនេះ យើងត្រូវតែតស៊ូ ហើយចាំថា  គេធ្វើបាន យើងក៏អាចធ្វើបានដែរ»។ លោក យិន សាស្រ្តា  ទឹកចិត្តស្រលាញ់មុខវិជ្ជាមួយនេះផ្ទាល់ ជាមូលហេតុទីមួយដែលជម្រុញចិត្តខ្ញុំឲ្យធ្វើការជ្រើសរើសនូវជំនាញមួយនេះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយសារតែការសិក្សាផ្នែកនេះ គឺតម្រូវឲ្យមានការយល់ដឹងទាំងផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត និងសល្យសាស្រ្ត រួមផ្សំនូវលក្ខណៈពិសេសមួយទៀតដែលជាការសិក្សាមួយ ដោយផ្តោតសំខាន់ទៅលើវិញ្ញាណចំនួន៣របស់មនុស្ស ដែលរួមមានសោតវិញ្ញាណ (ត្រចៀក) ឃានវិញ្ញាណ (ច្រមុះ) និងជីវ្ហាវិញ្ញាណ(បំពង់ក) ព្រមជាមួយនឹងការបញ្ចេញសំឡេង ហើយនិងការវះកាត់ក និងក្បាលផងដែរ។ ក្រៅពីនេះផងដែរ ដោយសារតែប្រជាជនកម្ពុជាភាគច្រើនមានការប្រើប្រាស់ និងប៉ះពាល់ត្រង់តំបន់ធំទាំង៣ដែលខ្ញុំរៀន ទើបបានជាខ្ញុំសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសចាប់យកជំនាញមួយនេះតែម្តង។ ត្រលប់មកការលំបាកក្នុងការសិក្សាវិញ អ្វីដែលខ្ញុំបាទធ្លាប់បានជួបប្រទះកន្លងមកមានដូចជា រយៈពេលនៃការសិក្សា គឺមានរយៈពេលវែង។ ពុំនោះទៀតសោត ការសិក្សាឯកទេសនេះក៏តម្រូវឲ្យមានទេពកោសល្យក្នុងការវះកាត់ ព្រោះការវះកាត់មិនមែនជាការវះកាត់ធម្មតាដូចជាការវះកាត់ផ្សេងៗនោះទេ ប៉ុន្តែជាការវះកាត់តូចៗ (micro surgery)។ ជាក់ស្តែង ការវះកាត់ត្រចៀកដែលមានខ្នាតនៃសរីរាង្គគិតជាមីលីម៉ែត្រ ជាមូលហេតុតម្រូវឲ្យមានការអត់ធ្មត់ច្រើន ព្រោះថាការវះកាត់ចាំបាច់ត្រូវប្រើប្រាស់ Endoscope  និង Microscope ដើម្បីពង្រីកមើលឲ្យច្បាស់។  ទាំងនេះបង្កនូវភាពស្មុគស្មាញច្រើនហើយអ្វីដែលរឹតតែពិបាកទៀតនោះ គឺក្រោយពីការវះកាត់ អ្នកជំងឺអាចត្រូវប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត និងពិការភាពថែមទៀត។ ក្រៅពីនេះ មានករណីខ្លះដែលតម្រូវឲ្យមានការតាមដាន និងសង្គ្រោះជីវិតក្នុងករណីបន្ទាន់ផងដែរ ជាពិសេសនៅចំថ្ងៃដែលត្រូវប្រចាំការ។ ការរៀន និងការអនុវត្តមានរយៈពេលស្មើគ្នា ប៉ុន្តែសម្រាប់ម៉ោងទ្រឹស្តី គឺមានការលំបាកច្រើនបន្តិច ដោយហេតុថាគ្រូនឹងផ្តល់ជាប្រធានបទសម្រាប់ឲ្យនិស្សិតធ្វើការស្រាវជ្រាវរកប្រភពឯកសារដោយខ្លួនឯង រួចធ្វើបទបង្ហាញនៅក្នុងថ្នាក់រៀនផ្ទាល់តែម្តង ហើយគ្រូនឹងធ្វើការវាយតម្លៃ កែសម្រួល ព្រមទាំងបន្ថែមនូវចំណុចដែលខ្វះខាត។ ពេលដំបូងដែលមិនទាន់ស៊ាំទៅនឹងការលំបាកទាំងនោះ ខ្ញុំក៏មានទឹកចិត្តអស់សង្ឃឹម និងចង់បោះបង់ចោលដែរ តែក្រោយមក ខ្ញុំក៏ព្យាយាមគិតក្នុងផ្លូវវិជ្ជមាន ព្រមទាំងព្យាយាមប្រាប់ខ្លួនឯងថា «បើធ្វើអ្វីមួយ ហើយត្រូវលូកឲ្យកប់»។ កម្លាំងជម្រុញទឹកចិត្តដ៏ខ្លាំងក្លាមួយទៀត គឺមកពីខាងក្រុមគ្រួសារ ជាពិសេសឪពុកម្តាយដែលខិតខំចំណាយពេលវេលា និងថវិកាឲ្យខ្ញុំបានរៀនរហូតដល់សព្វថ្ងៃ ហេតុនេះហើយត្រូវតែខំប្រឹងប្រែងឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព។   រាល់ការសិក្សាផ្នែកណាក៏ដោយ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងវិជ្ជាពេទ្យ គឺត្រូវការនូវការអត់ធ្មត់ខ្លាំងមែនទែន រាប់បញ្ចូលទាំងចំណេះវិជ្ជា ចំណេះដឹងទូទៅ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា នៅក្នុងកន្លែងធ្វើការ និងជាមួយមិត្តភក្តិ ឬលោកគ្រូអ្នកគ្រូដែលតម្រូវឲ្យមានភាពវ័យឆ្លាតក្នុងការសម្របខ្លួនទៅតាមកាលៈទេសៈទាំងនោះ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ចំាបាច់ត្រូវមានឆន្ទៈ និងឧត្តមគតិច្បាស់លាស់ ប្រសិនបើចង់រៀនផ្នែកពេទ្យ ត្រូវតែសម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្លួនឲ្យបាន ដោយកុំរួញរាហើយប្រាប់ខ្លួនឯងថា «ជីវិតជាការតស៊ូ»។ ចំណេះដឹងផ្នែកភាសាបរទេស ក៏ជាយានសម្រាប់ចូលសិក្សាឯកទេស មិនថាតែឯកទេសមួយនេះឡើយ ហើយភាសាដែលសំខាន់ជាងគេ គឺភាសាអង់គ្លេស និងបារាំង ដែលជាភាសាគោលឲ្យយើងអាចពង្រឹង និងពង្រីកចំណេះដឹងបន្ថែមទៀត ព្រោះថាមានប្រភពព័ត៌មានជាច្រើនណាស់ដែលអាចស្វែងរកបាន។ បន្ថែមពីលើចំណេះដឹងពីសាលា និស្សិតគួរឆ្លៀតពេលចូលរួមកម្មវិធីសិក្ខាសាលាតាមសាលា ឬសណ្ឋាគារផ្សេងៗ ដែលមានការធ្វើបទបង្ហាញពីអ្នកជំនាញ។ និស្សិតក៏គួររួមចំណែកក្នុងការងារស្ម័គ្រចិត្តដោយធ្វើការព្យាបាលតាមសហគមន៍ផ្សេងៗ។   ក្តីប្រាថ្នាទៅអនាគតរបស់ខ្ញុំ គឺបន្តការសិក្សានៅក្រៅប្រទេស ជាពិសេសប្រទេសបារាំង ហើយនៅពេលដែលត្រលប់មកមាតុប្រទេសវិញ ខ្ញុំមានបំណងទៅធ្វើការបម្រើជូនប្រជាជននៅខេត្តដាច់ស្រយាលក្នុងប្រទេសយើង ដូចជាខេត្តព្រះវិហារជាដើម ព្រមទាំងបើកបន្ទប់ពិគ្រោះជំងឺផ្ទាល់ខ្លួន និងបង្រៀនដល់និស្សិតជំនាន់ក្រោយផងដែរ។ ជូនចំពោះនិស្សិតជំនាន់ក្រោយទាំងអស់គ្នា សំខាន់ប្អូនត្រូវប្រាកដក្នុងចិត្តថាខ្លួនឯងពិតជាស្រលាញ់នូវមុខជំនាញមួយហ្នឹងពិតប្រាកដមែន។ ក្រោយពីប្រាកដប្រជាហើយ ប្អូនចាំបាច់មានចំណេះដឹងជាមូលដ្ឋាននៃផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត និងផ្នែកត្រចៀក-ច្រមុះ-បំពង់ក ជាពិសេសការវះកាត់។ អ្វីដែលមិនអាចអត់បាន គឺចំណេះផ្នែកភាសាបរទេស។ លើសពីនេះទៀត ប្អូនក៏គួរតែមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងលោកគ្រូអ្នកគ្រូ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការធ្វើការសាកសួរបន្ថែមផងដែរ។ ជាចុងក្រោយ ប្អូនត្រូវរំលឹកខ្លួនឯងថា«ធ្វើអ្វីក៏ដោយ ត្រូវមានការព្យាយាម ព្រមជាមួយភាពអំណត់អត់ធន់ និងឆន្ទៈខ្ពស់»។

អាជីព និងការសិក្សា សម្រាប់អ្នកវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល
ចែករំលែក
  • Mar 17, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 7.8K មើល

ស្គាល់អាំងស៊ុយលីនច្បាស់កម្រិតណាដែរ?

អាំងស៊ុយលីនត្រូវបានប្រើប្រាស់ទៅលើអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជាពិសេសចំពោះអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី១ ព្រោះថាសរីរាង្គរបស់អ្នកជំងឺពុំអាចផលិតអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីននេះដោយខ្លួនឯងដែលធ្វើឲ្យរាងកាយមិនអាចទាញយកថាមពលពីស្ករ(Glucose) មកប្រើប្រាស់បានគ្រប់គ្រាន់។  ដោយសារតែអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី១ត្រូវការពឹងផ្អែកទៅលើអាំងស៊ុយលីន ដូចនេះជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី១ក៏ត្រូវបានគេហៅថា “Insulin-dependent diabetes” ។ ដើម្បីឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ពីការប្រើប្រាស់អ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីននេះ ហេលស៍ថាមបាននាំមកនូវអត្ថបទដែលរៀបរាប់ពីប្រភេទ និងសកម្មភាពរបស់អាំងស៊ុយលីនលើរាងកាយ មនុស្សដូចខាងក្រោម។ និយមន័យ ជាដំបូងអ្នកគួរដឹងថាតើអ្វីទៅជាអាំងស៊ុយលីន? អាំងស៊ុយលីនគឺជាអ័រម៉ូនបង្កើតឡើងដោយលំពែង មានមុខងារដឹកនាំស្ករ (Glucose) ដែលបំបែកពីកាបូនអ៊ីដ្រាតនៅក្នុងចំណីអាហារទៅក្នុងជាលិកាដើម្បីផលិតថាមពល ឬស្តុកទុកសម្រាប់ប្រើប្រាស់នៅពេលក្រោយ ។អាំងស៊ុយលីនក៏អាចជួយគ្រប់គ្រងនូវកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមមិនឲ្យខ្ពស់ពេក (Hyperglycemia) ឬទាបពេក (Hypoglycemia)ផងដែរ។ លក្ខណៈនៃអាំងស៊ុយលីន អាំងស៊ុយលីនត្រូវបានបែងចែកដោយសារភាពខុសគ្នានៃ៖ •    ចំណុចចាប់ផ្ដើម (Onset) •    ចំណុចកំពូល (Peak) •    រយៈពេល (Duration) •    កំហាប់ (Concentration) (១០០UI/mlឬ ១០០U)។ របៀបនៃការប្រើប្រាស់ គេអាចធ្វើការចាក់អាំងស៊ុយលីនទៅក្រោមស្បែក ឬចាក់ចូលទៅក្នុងសរសៃឈាម(IV)ផ្ទាល់តែម្ដង ក្នុងករណីចាំបាច់មួយចំនួន តែជាទូទៅអាំងស៊ុយលីនត្រូវបានចាក់ចូលទៅក្នុងស្រទាប់ខ្លាញ់ដែលស្ថិតនៅខាងក្រោមស្បែក ឬហៅថា “Subcutaneous tissue” ការធ្វើបែបនេះនាំឲ្យថ្នាំមានការសម្រូបយឺតជាងការចាក់ទៅលើសរសៃវ៉ែន(Vein) ដែលវាអាចមានសកម្មភាពលើសពី២៤ម៉ោង។ ក្នុងករណីដែលអាំងស៊ុយលីនត្រូវបានចាក់ចូលទៅក្នុងស្រទាប់សាច់ដុំ នោះរាងកាយនឹងចាប់យកអាំងស៊ុយលីនទៅប្រើប្រាស់ក្នុងល្បឿនលឿនដែលបណ្ដាលឲ្យកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមចុះទាប និងបង្កឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់។ ទីតាំងចាក់អាំងស៊ុយលីន ទីតាំងនៃការចាក់ថ្នាំអាចផ្លាស់ប្ដូរទៅកន្លែងផ្សេងៗដែលនៅជុំវិញក្បាលពោះ ឬអាចធ្វើការចាក់ទៅផ្នែកផ្សេងទៀតនៃរាងកាយដូចជា ភ្លៅ ដៃ ឬត្រគាក ព្រោះថាការចាក់ទៅលើកន្លែងដដែលៗអាចបណ្ដាលឲ្យជាលិកាខ្លាញ់ និងស្បែកត្រង់បរិវេណនោះមានសភាពក្រិន ប៉ុន្តែនៅពេលដែលផ្លាស់ប្ដូរទីតាំងទៅផ្នែកផ្សេងទៀត (ក្រៅពីក្បាលពោះ) ប្រសិទ្ធភាពថ្នាំក៏មានភាពខុសគ្នាផងដែរទៅតាមទីតាំងនីមួយៗ។   ប្រភេទ និងសកម្មភាពនៃអាំងស៊ុយលីន •    Fast-acting insulin ជាប្រភេទអាំងស៊ុយលីនដែលអាចសម្រូបយ៉ាងលឿនពីក្នុងស្រទាប់ខ្លាញ់ចូលទៅក្នុងឈាមដោយវាអាចគ្រប់គ្រងកម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាមកំឡុងពេលទទួលទានអាហារ ឬចំណីក៏ដូចជាជួយទប់ស្កាត់ការឡើងខ្ពស់នៃកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមបានភ្លាមៗផង ដែរ   ហើយវាមានត្រូវបានចែកចេញជា២គឺ៖ -    Rapid Acting Insulin Analogs (Insulin Aspart, Insulin Lyspro, Insulin Glulisine) វាចាប់ផ្ដើមមានប្រសិទ្ធភាព៥ ទៅ ១៥នាទី ហើយមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ក្នុងរយៈពេល១ ទៅ ២ម៉ោងនិងអស់ឥទ្ធិពល៤ទៅ៦ម៉ោងក្រោយចាក់។ ជាទូទៅ ការដំឡើង ឬបន្ថយកម្រិតថ្នាំនៃអាំងស៊ុយលីនប្រភេទនេះវាពុំមានការប្រែប្រួលនៃសកម្មភាពរបស់វាឡើយ។ -    Regular Human Insulin ជាប្រភេទដែលមានចំណុចចាប់ផ្ដើម ឬចាប់ផ្ដើមធ្វើសកម្មភាពពី៣០នាទីទៅ១ម៉ោងក្រោយពីចាក់រួចចាប់ មានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ក្នុងរយៈពេល២ទៅ៤ម៉ោង និងអស់ឥទ្ធិពលទៅវិញក្នុងរយៈពេល៦ទៅ៨ម៉ោង។ ចំពោះការប្រើប្រាស់ក្នុងកម្រិតខ្ពស់វាអាចនឹងឆាប់មានប្រសិទ្ធភាពជាងមុន តែរយៈពេលដែលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់​ និងរយៈពេលដែលអស់ប្រសិទ្ធភាពក៏យូរជាងមុនផងដែរ។ •    Intermediate-acting insulin មានការសម្រូបយឺត និងមានប្រសិទ្ធភាពយូរជាងពពួក Fast-actinginsulin ដោយគេប្រើប្រាស់វាក្នុងការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមបានពេញមួយយប់ និងចន្លោះពេលទទួលទានអាហារ។ វាត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា NPH Human Insulin ដែលចាប់ផ្ដើមធ្វើសកម្មភាព ១ទៅ២ម៉ោងបន្ទាប់ពីចាក់ ចាប់មានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ ៤ទៅ៦ម៉ោង និងអស់ទៅវិញបន្ទាប់ពី១២ម៉ោងក្រោយ ហើយសកម្មភាពរបស់វាអាចប្រែប្រួលលឿន ឬយឺតអាស្រ័យទៅលើកម្រិតនៃការប្រើប្រាស់។ •    Long-acting insulin ជាប្រភេទដែលមានការសម្រូបយឺតជាងគេហើយអាចរក្សានូវប្រសិទ្ធភាពបានពេញមួយថ្ងៃ ដែលមានជា Long-acting insulin analogs (Insulin Glargine, Insulin Detemir) ចាប់ផ្ដើមមានសកម្មភាព១ម៉ោង៣០នាទីទៅ២ម៉ោងហើយនឹងអស់ប្រសិទ្ធភាព ទៅវិញក្នុងរយៈពេល២៤ម៉ោងក្រោយ។

ឱសថ
ចែករំលែក
  • Mar 16, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 60.7K មើល

ការពិតពីក្រោយការព្រមានឲ្យឈប់ប្រើប្រាស់ឱសថ Ibuprofen និង Diclofenacជាបន្ទាន់

តើអ្នកឧស្សាហ៍មានការឈឺចាប់នៅតំបន់ក ឈឺសន្លាក់ ឬឈឺក្បាលជាញឹកញាប់មែនទេ? ប្រសិនបើអ្នកពឹងផ្អែកលើការប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទ Ibuprofen ឬ Diclofenac សម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ ប្រហែលជាត្រូវដល់ពេលក្នុងការសម្រចចិត្តសារជាថ្មីហើយ  ដោយហេតុថា វេជ្ជបណ្ឌិត បានបង្ហាញថាការប្រើប្រាស់ថ្នាំ Ibuprofen ឬប្រភេទថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ផ្សេងទៀត ស្ថិតក្នុងក្រុម non-steroidal anti-inflammatory (NSAIDs) ធ្វើឲ្យមានការប្រឈមនឹងជំងឺផ្សេងទៀត។ យោងទៅតាម FDA «ការប្រើប្រាស់ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ (NSAIDs)  មានលទ្ធភាពបង្កឲ្យមានការកើតជំងឺគាំងបេះដូង និងដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល» បើទោះជាការប្រើប្រាស់ឱសថ Ibuprofen ក្នុងរយៈពេលខ្លីក៏ដោយ ជាពិសេសចំពោះអ្នកដែលមានអាយុលើសពី ៤០ឆ្នាំ។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តនៅប្រទេស ដាណឺម៉ាកផងដែរ បានប្រកាសឲ្យមានការដាក់កំហិតយ៉ាងតឹងរឹងចំពោះដំណើរការលក់ចេញនៃពពួកថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ញឹកញាប់ដូចជា Ibuprofen និងdiclofenac ដោយសារវាមានទំនាក់ទំនងធ្វើឲ្យមានការប្រឈមកាន់តែខ្ពស់នៃជំងឺគាំងបេះដូង (យោងតាមការចេញផ្សាយតាមរយៈ European Heart Journal នៅថ្ងៃពុធ ទី ១៥ ខែមីនា)។ លោកសាស្រ្តាចារ្យ Gunnar Gislason ជាអ្នកដឹកនាំក្នុងការស្រាវជ្រាវនោះ ដែលរកឃើញអ្នកមានជំងឺគាំងបេះដូងចំនួន ៣៣៧៦នាក់ក្នុងចំណោម ២៨៩៤៧នាក់ សុទ្ធតែបានប្រើប្រាស់ថ្នាំពពួកថ្នាំ NSAIDs រយៈពេល ៣០ថ្ងៃមុនកើតជំងឺ ដែលការស្រាវជ្រាវនេះបាននាំទៅដល់ការគ្រប់គ្រងយ៉ាងតឹងរឹងនៃការប្រើប្រាស់ថ្នាំពពួក NSAIDs។ លោកបាននិយាយថា «រាល់ការអនុញ្ញាត្តឲ្យមានការទិញ ឬប្រើប្រាស់ឱសថដោយគ្មានវេជ្ជបណ្ឌិត និងគ្មានដំបូន្មានយ៉ាងតឹងរឹងនោះ ត្រូវកំណត់ឲ្យច្បាស់ថា ថ្នាំទាំងនោះត្រូវតែមានសុវត្ថិភាព»។ ពពួកឱសថ NSAIDs មានឥទ្ធិពលជាច្រើនទៅលើប្រព័ន្ធសរសៃឈាមបេះដូង ដែលរួមបញ្ចូលនូវការប្រមូលផ្តុំនៃប្លាកែត ដែលបណ្តាលឲ្យមាន កំណកឈាមកើតឡើង អាចធ្វើឲ្យសរសៃឈាមមានការកន្រ្តាក់ ហើយនឹងការកើនឡើងនូវសម្ពាធឈាម។ លោកសាស្រ្តាចារ្យបានបន្ថែមថា ពពួកថ្នាំ NSAIDs មិនត្រូវលក់នៅតាមផ្សារទំនើប ឬទីតាំងផ្សេងទៀតដែលគ្មានវត្តមានអ្នកឯកទេស សម្រាប់ផ្តល់ការបឹក្សាឡើយ ដោយឡែក វាគួរត្រូវបានលក់នៅតាមឱសថស្ថាន ដែលមានឱសថការីក្នុងការកំណត់ពីការប្រើប្រាស់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដែលជាទូទៅការប្រើប្រាស់គឺមិនឲ្យលើសពី ១,២០០ មីលីក្រាម ក្នុងមួយថ្ងៃ។

ឱសថ
ចែករំលែក
  • Mar 16, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 4.9K មើល

ប៉ះពាល់មិនតិចទេ បើអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនមានការថយចុះ

តើអ្វីទៅជាអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូន? អ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនអាចជាអ័រម៉ូនដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាប្រហែលជាដឹង ព្រោះអ័រម៉ូននេះគឺជាអ្នកដែល បង្កើតឲ្យមានសាច់ដុំ និងកំណត់ភាពជាបុរស។ ជាការពិតណាស់  អ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនជាអ័រម៉ូនដែល ជម្រុញឲ្យមានអារម្មណ៍ផ្លូវភេទ និងបង្កើតសាច់ដុំសម្រាប់បុរស ហើយវាក៏មានតួនាទីក្នុងការគ្រប់-គ្រងអារម្មណ៍និងជំនួយដល់ឆ្អឹងផងដែរ។  នៅពេលដែលកម្រិតរបស់អ័រម៉ូននេះបានថយចុះក្រោម ឬកម្រិតធម្មតា អ្នកគួរតែទៅជួបគ្រូពេទ្យដើម្បីពិភាក្សាអំពីការព្យាបាល។ អាយុនិងកម្រិតរបស់អ័រម៉ូនការថយចុះនូវកម្រិតអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនគឺជារឿងធម្មតាសម្រាប់បុរសទៅតាមវ័យរបស់ពួកគេ ដោយសារការផលិតអ័រម៉ូនត្រូវបានថយចុះ។សម្រាប់បុរសភាគច្រើនការថយចុះនេះមិនបានស្តែងចេញនូវបញ្ហា ឬរោគសញ្ញាអ្វីសំខាន់ឡើយ។ ប៉ុន្តែបុរសមួយចំនួនអាចនឹងមានអាការៈក្តៅ អារម្មណ៍ ឆេវឆាវឆាប់ខឹង និងចំណង់ផ្លូវភេទថយចុះ។ ការថយចុះអ័រម៉ូន និងផលប៉ះពាល់ • ចំពោះរូបរាងកាយរបស់បុរសការថយចុះកម្រិតអ័រម៉ូនអាចស្តែងចេញនូវសញ្ញាសំខាន់មួយចំនួនចំពោះរូបរាងកាយរបស់បុរសដូចជា៖ ◊    សាច់ដុំស្វិត ◊    ជ្រុះសក់ ◊    ពងស្វាសរួមតូច ◊    ដោះមានទំហំធំ •    ចំពោះឆ្អឹង អ្នកប្រហែលជាគិតថាជំងឺពុកឆ្អឹងគឺជាជំងឺរបស់ស្រ្តីកើតឡើងក្រោយការអស់រដូវ។ ប៉ុន្តែវាអាចកើត ឡើងដូចគ្នាចំពោះបុរសនៅពេលដែលកម្រិតអ័រម៉ូននេះបានថយចុះ។ នៅពេលដែលកម្រិតអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនថយចុះ  ឆ្អឹងរបស់បុរសប្រែទៅជាស្តើងជាងមុន ខ្សោយនិងងាយបាក់បំផុត។ •    ចំពោះសុខភាពផ្លូវភេទ ការថយចុះកម្រិតអ័រម៉ូននេះមិនមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងការរួមភេទនោះទេ ប៉ុន្តែវាបណ្តាលឲ្យមានផលលំបាកចំពោះខួរក្បាលនិងរាងកាយរបស់អ្នកក្នុងការមានអារម្មណ៍ចំពោះការរួមភេទ។ បុរសមួយចំនួនត្រូវបានសម្គាល់ឃើញថាមានការថយចុះនូវចំណង់ផ្លូវភេទ ខណៈដែលបុរសមួយចំនួនទៀតគឺបាត់បង់ចំណង់ផ្លូវភេទទាំងស្រុងតែម្តង។ ការថយចុះកម្រិតអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនគឺអាចបង្កការលំបាកដល់ការឡើង និងរក្សាភាពរឹងរបស់លិង្គ។ •    ចំពោះអារម្មណ៍និងការគិត បុរសមួយចំនួនអាចមានបញ្ហាដូចជា ឆាប់ខឹង បាត់បង់ការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ ប្រែប្រួលការគិតឆាប់រហ័ស ខ្សោយកម្លាំង។ រោគសញ្ញាទាំងនេះអាចបង្កឡើងដោយជំងឺមួយចំនួនដូចជាជំងឺខ្វះគ្រាប់ឈាមក្រហម ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត បញ្ហាគេងមិនលក់ និងជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ។ •    ភាពអារ អ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនមានតួនាទីជួយរាងកាយរបស់បុរសក្នុងការផលិតស្ពែម។ នៅពេលដែលកម្រិត        អ័រម៉ូននេះថយចុះ វាបណ្តាលឲ្យការផលិតស្ពែមមានការថយចុះផងដែរ។ ដូចនេះ នៅពេលដែលបរិមាណស្ពែមតិច វាមានការពិបាកក្នុងការបង្កើតឲ្យមានការបង្កកំណើត។ តើមូលហេតុអ្វីដែលបណ្តាលឲ្យកម្រិតអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនថយចុះ? ភាពចាស់របស់បុរសគឺជាមូលហេតុដែលបណ្តាលឲ្យកម្រិតអ័រម៉ូនថយចុះ។ ជំងឺមួយចំនួនក៏ជាមូលហេតុដែលចូលរួមក្នុងការថយចុះផងដែរដូចជាជំងឺ ទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ ជំងឺថ្លើម ជំងឺតម្រងនោម ជំងឺសួតរ៉ាំរ៉ៃ ជំងឺខួរក្បាល និងរបួសនៃពងស្វាស។ តើអ្នកត្រូវធ្វើតេស្តនៅពេលណា? គ្រូពេទ្យរបស់អ្នកប្រហែលជាស្នើសុំការធ្វើតេស្តប្រសិនបើអ្នកមានសញ្ញាមួយចំនួនដូចជា៖ •    បញ្ហាឡើងរឹងរបស់លិង្គ •    ថយចុះចំណង់ផ្លូវភេទ •    បរិមាណស្ពែមមិនគ្រប់គ្រាន់ •    ជ្រុះសក់ ស្វិតសាច់ដុំ ថយកម្ពស់ ក្នុងករណីអ្នកមានជំងឺដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានការថយចុះនូវបរិមាណអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូន គ្រូពេទ្យក៏អាចស្នើសុំឲ្យធ្វើតេស្តដើម្បីមើលពីកម្រិតអ័រ-ម៉ូនរបស់អ្នកផងដែរ។កម្រិតអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនធម្មតាចំពោះមនុស្សប្រុស គឺប្រហែល 3០០-1000ng/dl។ ជាទូទៅ   គេធ្វើតេស្តរកកម្រិតអ័រម៉ូននេះនៅពេលព្រឹក ព្រោះជាពេលដែលកម្រិតអ័រ-ម៉ូនឡើងខ្ពស់។ ការព្យាបាល ប្រសិនបើអ្នកមានកម្រិតអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូននៅក្នុងឈាមទាប ហើយមានរោគសញ្ញាដែលរំខាន ដល់ជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ គ្រូពេទ្យប្រហែលជាឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំជំនួយតេស្តូស្តេរ៉ូន។ ប៉ុន្តែមិនមានន័យថាគ្រប់អ្នកដែលមានបញ្ហាថយចុះអ័រម៉ូននេះទាំងអស់សុទ្ធតែត្រូវទទួលការព្យាបាលនោះទេ។ អ្នកត្រូវទៅជួបគ្រូពេទ្យជំនាញដើម្បីពិភាក្សាពីផលចំណេញ និងផលប៉ះពាល់នៅពេលដែលធ្វើការព្យា    បាល។ អ្នកជំនាញខាងប្រព័ន្ធម៉ូតសាស្ត្រនិងជំនាញខាងក្រពេញអាចដោះស្រាយបញ្ហាអ័រម៉ូននេះ     បាន។ ◊    ការព្យាបាលដោយការបំពេញនូវកម្រិតនៃការថយអ័រម៉ូន៖ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវធ្វើការព្យាបាលគ្រូពេទ្យនឹងចេញវេជ្ជបញ្ជាដើម្បីកំណត់កម្រិតអ័រម៉ូនដែលត្រូវបំពេញ។ តាមរយៈការសិក្សាមួយចំនួនឃើញថាវិធីសាស្រ្តនេះគឺល្អដែលធ្វើឲ្យសាច់ដុំបុរសមានភាពរឹងមាំ ការពារឆ្អឹង និងបង្កើនចំណង់ផ្លូវ   ភេទ។ ប៉ុន្តែមានប្រសិទ្ធភាពខុសគ្នាពីមនុស្សម្នាក់ទៅម្នាក់ទៀត។ ◊    ការចាក់បញ្ចូលអ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូន៖ អ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនមានច្រើនទម្រង់ដូចជាប្រភេទថ្នាំ ចាក់ ជេល កៅអៀក ហើយថ្នាំគ្រាប់។ ថ្នាំចាក់ជាជម្រើសដែលមានតម្លៃធូរថ្លៃប៉ុន្តែវាធ្វើឲ្យឈឺចាប់ ដោយសារអ្នកត្រូវចាក់វាចន្លោះ ៧ទៅ២២ថ្ងៃទៅតាមវេជ្ជបញ្ជារបស់គ្រូពេទ្យ។កម្រិតរបស់អ័រម៉ូន តេស្តូស្តេរ៉ូនអាចឡើងឬចុះអាស្រ័យលើកម្រិតនៃការប្រើប្រាស់ថ្នាំនោះ។ ◊    ការប្រើប្រាស់ជេលឬកៅអៀក ៖  អ្នកអាចប្រើប្រាស់វាទៅលើស្បែករបស់អ្នកដោយផ្ទាល់ ហើយ អ័រម៉ូននឹងធ្វើការជ្រាបចូលទៅក្នុងសរសៃឈាមយឺតៗ។ ដោយសារវិធីនេះយើងអាចប្រើប្រាស់រាល់ថ្ងៃដូច្នេះវាអាចរក្សានូវស្ថេរភាពរបស់អ័រម៉ូនបានល្អ។ ប៉ុន្តែវាក៏អាចបង្កឲ្យមានការរមាស់កន្ទួលក្រហម និងពងបែកនៅលើស្បែក។ ស្រ្តីនិងកុមារមិនត្រូវមានការប៉ះពាល់ជាមួយស្បែកដែលបានប្រើប្រាស់ជេលឬកៅអៀកនេះទេ។ ផលវិបាកនៃការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូនការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូនមានគុណវិបត្តិមួយចំនួនដែលបុរសមានការប្រែប្រួលក្រោយការព្យាបាល ៖ •    មានចំនួនគ្រាប់ឈាមក្រហមច្រើន •    អត់ដង្ហើមពេលកំពុងគេង •    ការរីកធំនៃក្រពេញប្រូស្តាត •    កើតមុន ផលវិបាក និងផលចំណេញចំពោះការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូននេះរយៈពេលយូរមិនទាន់បានដឹងនៅឡើយទេ ខណៈដែលការសិក្សាធំមិនទាន់បានបញ្ចប់។ប៉ុន្តែមានការព្រួយបារម្ភចំពោះការ ប្រើប្រាស់នូវកម្រិតអ័រម៉ូននេះយូរអាចបណ្តាលឲ្យកើតមានជំងឺមហារីកក្រពេញប្រូស្តាតទៅលើបុរស   វ័យចំណាស់។ ដូច្នេះបុរសដែលបានប្រើប្រាស់ថ្នាំតេស្តូស្តេរ៉ូនត្រូវធ្វើការពិនិត្យសុខភាពឲ្យបានទៀងទាត់ដើម្បីរកមើលប្រសិនបើមានរោគសញ្ញាដំបូងរបស់ជំងឺមហារីកក្រពេញប្រូស្តាត។ ការប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការប្រើប្រាស់ពួកអ័រម៉ូននេះត្រូវបានហាមឃាត់ចំពោះបុរសមួយចំនួនដែលមានលក្ខណះដូចខាងក្រោម ៖ •    មហារីកក្រពេញប្រូស្តាត ឬមហារីកដោះ •   មានជំងឺអត់ដកដង្ហើមពេលកំពុងគេងដោយមិនបានធ្វើការព្យាបាល •    មានចំនួនគ្រាប់ឈាមក្រហមច្រើន •    ជំងឺបេះដូង។

គន្លឹះសុខភាព
ចែករំលែក
  • Mar 16, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 11.3K មើល

ពេលមករដូវ ស្បែកអាចនឹងប្រែប្រួលហ្នឹង...

មិត្តៗនារីធ្លាប់កត់សម្គាល់ដែរឬទេថា ស្បែករបស់អ្នកពេលខ្លះក៏ស្អាតល្អ តែពេលខ្លះទៀតក៏ស្រាប់តែកើតមុន ស្រអាប់ ហើយពេលខ្លះទៀតក៏ស្ងួតមើលទៅមិនស្អាតសោះ។      ការពិតទៅ ស្បែករបស់ស្ត្រីតែងតែមានការប្រែប្រួលទៅតាមវដ្តរដូវ ដោយសារតែមានការប្រែប្រួលកម្រិតអ័រម៉ូននៅមុន កំឡុង និងក្រោយការមករដូវ ដែលកំណត់បាននូវបម្រែបម្រួលរបស់ស្បែកជា បីដំណាក់កាល។ ចង់ដឹងទេថា ដំណាក់កាលទាំងនោះមានអ្វីខ្លះ ហើយថាតើគួរ និងមិនគួរធ្វើអ្វីខ្លះក្នុងដំណាក់កាលនីមួយៗ ដើម្បីឲ្យអ្នករក្សាបានស្បែកស្រស់ស្អាតគ្រប់កាលៈទេសៈ? ១.  ដំណាក់កាលស្បែកមិនស្អាត ជាទូទៅ រយៈពេលមួយសប្តាហ៍មុនពេលមករដូវ និងថ្ងៃដំបូងនៃការមករដូវស្បែករបស់យើងអាចនឹងលេចចេញមុននៅលើផ្ទៃមុខ។   នៅដំណាក់កាលនេះទោះបីជាកម្រិតនៃអ័រម៉ូនអឺស្រ្តូសែនមានការធ្លាក់ចុះតែបន្តិចក៏ដោយ ក៏នៅតែមានការកើនឡើងនូវការផលិត និងបញ្ចេញខ្លាញ់លើផ្ទៃមុខ ដែលបង្កឲ្យ ស្ទះរន្ធញើស  និងបណ្តាលឲ្យកើតមុនជាពិសេសនៅតំបន់ចង្កានិងថ្ពាល់ផងដែរ។ Dos •      ប្រើប្រាស់ផលិតផលសម្អាតផ្ទៃមុខដែលមានកម្រិតpHទាប •      បង្កើនការសម្អាតស្បែកជាប្រចាំ •      ឧស្សាហ៍សម្អាតធូលី ញើស និង គ្រឿងសម្អាង •      ធ្វើការជម្រុះកោសិកាចាស់ៗ Don’ts •    កុំបរិភោគចំណីអាហារដែលសម្បូរជាតិខ្លាញ់ •    កុំធ្វើការញេចមុនព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យមានស្នាមលើផ្ទៃមុខ •    ចៀសវាងការប្រើប្រាស់ផលិតផលដែលមានជាតិកាត់ខ្លាំងចំពោះស្បែក ២.   ដំណាក់កាលស្បែកស្ងួត ដំណាក់កាលនេះចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃទី៥នៃការមករដូវ។ ក្នុងពេលនេះស្បែកនឹងមានសភាពស្ងួត របក និងមានភាពស្រអាប់ ដោយសារកម្រិតអ័រម៉ូនអឺស្រ្តូសែននៅតែបន្តថយចុះខ្លាំង។ លើសពីនេះទៅទៀតនៅកំឡុងពេលនេះ ស្បែកមានលក្ខណៈងាយនឹងខូចខាត និងមានប្រតិកម្ម។ Dos •    គេងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ •    ប្រើប្រាស់ផលិតផលផ្ដល់សំណើមដល់ស្បែកជាប្រចាំ •    ធ្វើលំហាត់ប្រាណ •    មុជទឹកក្តៅ •    ផឹកទឹកឲ្យបានច្រើន •    ប្រើប្រាស់វីតាមីន C ដើម្បីឲ្យស្បែកមានភាពភ្លឺរលោង Don’ts •    ចៀសវាងកុំធ្វើការផ្លាស់ប្តូរគ្រឿងសម្អាងថ្មី •    កុំធ្វើការងារដែលនាំឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ធុញថប់។ ៣.  ដំណាក់កាលស្បែកស្រស់ផូរផង់ នៅពេលពាក់កណ្តាលនៃវដ្តរដូវ ភាពភ្លឺរលោងរបស់ស្បែកបានត្រឡប់មកវិញ ពេលនេះហើយដែលស្បែករបស់អ្នកមានភាពស្រស់ស្អាត ហើយអ្នកក៏មានអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លាផងដែរ។ ដោយសារតែបរិមាណអ័រម៉ូនអឺស្រ្តូសែនមានការកើនឡើងខ្លាំងធ្វើឲ្យស្បែកមានសភាពតឹងណែន មានសំណើម ហើយរន្ធញើសក៏រួមតូច ព្រមទាំងការផលិតកូឡាជែនក្នុងខ្លួន ក៏មានការកើនឡើងដែរ។ Dos •    ធ្វើការជម្រុះកោសិកាចាស់ៗ •    ប្រើប្រាស់ម៉ាសបិទមុខដែលប្រឆាំងនឹងភាពចាស់ •    ប្រើប្រាស់ឡេការពារកម្តៅថ្ងៃ Don’ts •    កុំធ្វើការផាត់មុខដោយប្រើម្សៅទ្រនាប់ក្រាស់ៗពេក ដើម្បីទុកឲ្យកោសិកាដកដង្ហើម •    កុំប្រើប្រាស់ផលិតផលថែរក្សាស្បែកដែលសម្បូរជាតិខ្លាញ់ ©2017រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយHealthtime Corporationចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

គន្លឹះសុខភាព
ចែករំលែក
  • Mar 16, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 8.6K មើល

អំពីការសិក្សាឯកទេសចក្ខុរោគពីនិស្សិត៤រូប....

នរណាក៏មានក្តីស្រមៃរបស់គេដែរ ហើយជាទូទៅ ការសិក្សាទៅតាមឯកទេស គឺជាស្ពានមួយចម្លងគ្រប់គ្នាទៅកាន់ក្តីស្រមៃរបស់ខ្លួន។ ក្នុងចំណោមឯកទេសជាច្រើន ផ្នែកចក្ខុរោគ ក៏ជាឯកទេសមួយដែលកំពុងតែមានការអភិវឌ្ឍគួរឲ្យកត់សម្គាល់ដែរ។ ហេលស៍ថាម ក៏បានជួួបផ្ទាល់ជាមួយនឹងនិស្សិតឯកទេសនេះចំនួន៤រូប ដើម្បីធ្វើការសាកសួរអំពីចំណាប់អារម្មណ៍ កង្វល់ និងសារណែនាំរបស់ពួកគេផងដែរ។ ចង់ដឹងថាពួកគាត់មានអ្វីចែករំលែកជាមួយអ្នកខ្លះ តោះ! អានបន្តទាំងអស់គ្នា... លោក តោ គ្រីថា មូលហេតុដែលរើសឯកទេសចក្ខុរោគ៖ ដោយសារមានការជម្រុញពីលោកអ្នកមានគុណទាំងពីរនិងបងប្រុសហើយក្រោយពីទទួលការសិក្សា និងការចុះកម្មសិក្សានៅតាមមន្ទីរពេទ្យកាលពីឆ្នាំទី៥អស់រយ:ពេលមួយខែមក ខ្ញុំមានចំណាប់អារម្មណ៍ថា យ៉ាងធំធេងបំផុតក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងទាំងអស់គ្នា»។ ខ្ញុំក៏បានមើលឃើញ«ថ្វីត្បិតតែភ្នែកជាសរីរាង្គតូចមួយនៃរាងកាយ  ប៉ុន្តែវាមានតួនាទីពីភាពធ្វេសប្រហែសនៃការប្រើប្រាស់ថ្នាំបន្តក់ភ្នែករបស់ប្រជាជនយើងដែលជាហេតុធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដលសុខភាពភ្នែកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ លើសពីនេះទៅទៀត ខ្ញុំសង្កេតឃើញថាជំងឺពិការភ្នែកមួយចំនួនអាចជួយសង្រ្គោះបាន។ ហេតុដូចនេះ ទើបខ្ញុំចង់ការពារ និងព្យាបាលប្រជាជនឲ្យផុតពីភាពពិការភ្នែក។ បញ្ហាលំបាកទាក់ទិននឹងការសិក្សាឯកទេសនេះ៖ កាលពីនៅថ្នាក់វេជ្ជសាស្រ្តទូទៅ (ឆ្នាំទី១-៦) ការសិក្សា គឺពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើភាសាបារាំង ដោយឡែកថ្នាក់ឯកទេសត្រូវបានជំនួសដោយភាសាអង់គ្លេស។ និស្សិតត្រូវមានភាពតស៊ូក្នុងការរៀនសូត្រ ពីព្រោះឯកទេសនេះភាគច្រើនពឹងផែ្អកលើការស្វ័យសិក្សា និងឧបករណ៍ជាច្រើន ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងព្យាបាល ដូច្នេះ និស្សិតត្រូវមានភាពបត់បែន និងសម្របខ្លួនក្នុងការប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដើម្បីឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការព្យាបាលជំងឺ គ្រូពេទ្យ និងនិស្សិតត្រូវមានការស្រាវជ្រាវឯកសារ និងការព្យាបាលថ្មីៗច្រើនដែលមានការទទួលស្គាល់ពីលើសកលលោក។ ទោះបីជាមានឧបសគ្គខ្លះដោយ រៀមច្បងសាស្រ្តាចារ្យក្នុងស្រុក និងក្រៅស្រុកតែងតែជួយបង្ហាញ និងណែនាំខ្ញុំក៏ដូចជានិស្សិតផ្សេងទៀតជានិច្ច ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យពួកខ្ញុំមានដំណោះស្រាយក្នុងការសិក្សា។ សារជូនដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ៖   វិជ្ជាពេទ្យនាំមកនូវការជួយសង្រ្គោះជីវិតរបស់អ្នកជំងឺ និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរដល់ខ្លួនឯង។ ដូចនេះ ក្រៅពីការប្រឹងប្រែងក្នុងការសិក្សា យើងជាអនាគតគ្រូពេទ្យត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវក្រមសីលធម៌របស់លោកអ៊ីប៉ូក្រាត ដោយ «ត្រូវចាត់ទុកការឈឺចាប់របស់អ្នកជំងឺដូចជាការឈឺចាប់របស់យើងនិងក្រុមគ្រួសារយើង ដោយធ្វើការព្យាបាលអ្នកជំងឺប្រកបដោយការយកចិត្តទុកដាក់» ទើបវិជ្ជាពេទ្យរបស់យើងទទួលបានការកោតសរសើរ។ កញ្ញា ឃឹម ណាំហ្គេច មូលហេតុដែលរើសឯកទេសចក្ខុរោគ៖ ដោយសារតែខ្ញុំពេញចិត្តនឹងការធ្វើការជាមួយនឹងមីក្រូទស្សន៍ថ្វីត្បិតតែពិបាកតែគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការងារជាគ្រូពេទ្យឯកទេសចក្ខុរោគ គឺផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមសារជាថ្មីដល់ជំងឺ ពីព្រោះជាទូទៅ យើងតែងប្រៀបធៀបអ្វីដែលជាទីស្រលាញ់បំផុតទៅនឹងកែវភ្នែក«ស្រលាញ់ស្មើកែវនេត្រា»។ ចំពោះចំណាប់អារម្មណ៍វិញ ប្រហែលជាពិបាកពិពណ៌នាបន្តិចគ្រាន់តែដឹងថាកាន់តែរៀនកាន់តែស្រលាញ់ ហើយក៏យល់ថាជាឯកទេសមួយដែលអាចឲ្យក្លាយជាវេជ្ជបណ្ឌិតមួយរូបប្រកបដោយមោទនភាព។ បញ្ហាលំបាកទាក់ទិននឹងការសិក្សាឯកទេសនេះ ៖ បញ្ហាបរិយាកាសសិក្សាថ្មី គឺមនុស្ស ទីកន្លែង និង ឧបករណ៍ បញ្ហាជំនាញបច្ចេកទេសថ្មី និងបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ច។ ការចូលសិក្សាឯកទេសចក្ខុរោគប្រៀបបាននឹងការចូលក្នុងសង្គមថ្មី។  រីឯឧបករណ៍វិញគឺត្រូវធ្វើការពិគ្រោះជំងឺ និងវះកាត់ដោយប្រើមីក្រូទស្សន៍។ មួយវិញទៀត បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចក៏ត្រូវចំណាយច្រើនជាងមុនផងដែរ។ បទពិសោធន៍ថ្មី ៖ ការទទួលនូវការបណ្ដុះបណ្ដាល បែបក្រោយឧត្ដមសិក្សា គឺពឹងផ្អែកលើស្វ័យសិក្សា និងការបង្ហាត់បង្ហាញពីសិស្សច្បង និងសាស្រ្ដាចារ្យជាតិ និងសាស្រ្ដាចារ្យបរទេស។ ឯកទេសនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំទទួលបានអារម្មណ៍នៃការរស់នៅជាគ្រួសារតែមួយ និងការរៀបចំអប់រំចិត្ត ប្រកាន់ភាពស្ងប់ក្នុងការងារពិសេសពេលកំពុងវះកាត់។ សារជូនដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ៖  ការងារមួយដែលធ្វើឲ្យយើងអាចប្រើអស់សក្តានុពលគឺជាការងារណាដែលកើតចេញពីការស្រលាញ់។ ថ្វីបើវាការរកឃើញដោយកម្រ ប៉ុន្តែសូមព្យាយាមស្វែងរកវា ហើយពុះពារធ្វើវាដោយក្ដីមោទនៈ។ លោក សេង សិរី មូលហេតុដែលរើសឯកទេសចក្ខុរោគ៖ កត្តាសង្គមគឺដោយសារតែប្រទេសយើងមានចំនួនវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសចក្ខុរោគតិចនៅឡើយ ហើយការយល់ដឹងពីបញ្ហាសុខភាពភ្នែករបស់ប្រជាពលរដ្ឋក៏នៅមានកម្រិតនៅឡើយ ទើបសង្ឃឹមថាឱកាសក្នុងការចូលរួមកាត់បន្ថយអត្រានៃពិការភាពរបស់ប្រជាជនកម្ពុជា នឹងអាចផ្តល់បានតាមរយៈការសិក្សាឯកទេសនេះ។  ដោយសារតែខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ស្រលាញ់ និងចូលចិត្តមុខវិជ្ជានេះខ្លាំងណាស់ហើយខ្ញុំមានចិត្តសប្បាយរីករាយ នៅពេលដែលអ្នកជំងឺអាចមើលឡើងវិញបាន ព្រមជាមួយនោះខ្ញុំគិតថាភ្នែកពិតជាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ។ គ្រួសារក៏មានការជម្រុញ និងលើកទឹកចិត្តព្រមទាំងយល់ស្របពីឳពុកម្តាយជីដូនជីតា និងសាច់ញាតិរបស់ខ្ញុំទៅលើការសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសមុខវិជ្ជាឯកទេសភ្នែកនេះផងដែរ។ បញ្ហាលំបាកទាក់ទិននឹងការសិក្សាឯកទេសនេះ៖ បញ្ហាចម្បងជាងគេ គឺការផ្លាស់ប្តូរមកប្រើប្រាស់ភាសាអង់គ្លេស ព្រោះថាពីឆ្នាំទី១ដល់ទី៦ គឺប្រើភាសាបារាំង។  ការសិក្សាក៏ផ្តោតលើខ្លួនឯងជាចាំបាច់ស្ទើរតែទាំងស្រុង ម្យ៉ាងទៀតក៏តម្រូវឲ្យចេះប្រើប្រាស់នូវគ្រឿងអេឡិចត្រូនិចយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញដូចជា កុំព្យូទ័រ កាំរស្មីឡាស៊ែរ Slit Lampម៉ាស៊ីនវាស់ដែនគំហើញ (Visual Field Test) ជាដើម។ សារជូនដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ៖ ប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ តស៊ូ ឧស្សាហ៍ព្យាយាមទាំងក្នុងការសិក្សាមេរៀន និងការអនុវត្តនៅមន្ទីរពេទ្យ គួបផ្សំនឹងសីលធម៌ក្នុងវិជ្ជាជីវៈជាគ្រូពេទ្យ។ លោក ឡេង ចាន់ណាត មូលហេតុដែលរើសឯកទេសចក្ខុរោគ៖ មូលហេតុដ៏សាមញ្ញបំផុតនោះគឺដោយសារតែទឹកចិត្តស្រលាញ់និងការសម្លឹងមើលឃើញបរិយាកាសច្រើនដែលទាក់ទិននឹងបញ្ហាភ្នែកមានសារៈសំខាន់។ ក្នុងពេលដែលចុះហ្វឹកហាត់ការងារនៅមន្ទីរពេទ្យកុមារ-អង្គរនៅខេត្តសៀមរាប ក៏បានស្គាល់លោកគ្រូពេទ្យម្នាក់ដែលជានិច្ចកាលតែងតែបានជួយជម្រុញទឹកចិត្ត និងជ្រោមជ្រែងរហូតមក។ បញ្ហាលំបាកទាក់ទិននឹងការសិក្សាឯកទេសនេះ៖ បន្ថែមពីលើការពិគ្រោះជាមួយអ្នកជំងឺ គឺចាំបាច់ត្រូវប្រើប្រាស់នូវមីក្រូទស្សន៍ដើម្បីពិនិត្យ ទើបអាចធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបាន។ ជាក់ស្តែង ការចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់នូវឧបករណ៍នីមួយៗទាមទារនូវការហ្វឹកហាត់ឲ្យបានស្ទាត់ និងរយៈពេលយ៉ាងហោចណាស់ក៏ច្រើនខែដែរ។ ដោយសារតែការវះកាត់នៅក្នុងឯកទេសនេះតម្រូវឲ្យមានការប្រើប្រាស់នូវឧបករណ៍ដែលខុសប្លែកពីការវះកាត់ផ្សេងៗ ព្រោះមានការពង្រីក និងបង្រួមទៅមកជាប្រចាំ។ ការសិក្សាត្រូវផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុងមកជា Student Center ដែលតម្រូវឲ្យរៀបចំមេរៀនដោយខ្លួនឯង ធ្វើបទបង្ហាញដល់សិស្សច្បង និងសាស្រ្តាចារ្យតាមការកំណត់។ ចំណែក បែបផែននៃការបង្រៀនរបស់គ្រូមកពីក្រៅប្រទេសក៏មានលក្ខណៈខុសប្លែកពីគ្រូជាតិផងដែរ។ ក្រៅពីនោះដើម្បីឈានទៅដល់ការវះកាត់មួយដោយជោគជ័យ គឺត្រូវការពេលវេលាមួយក្នុងការហ្វឹកហាត់ជាច្រើនលើកច្រើនសារ។ សារជូនដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ៖ ត្រូវដាក់ចិត្តខំប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ ហើយកុំខ្លាចរអា បើទោះជាត្រូវធ្វើការងារជាមួយនឹងសរីរាង្គដ៏តូចមួយ (ភ្នែក) ក៏ដោយ។ ម្យ៉ាងទៀត មិនគួរបោះបង់ចោលនៅពេលដែលបានជួប ឬឮពីបុគ្គលដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមានជាមួយនឹងការងារនេះឡើយ។ សារជូនដល់មិត្តអ្នកអានទូទៅ ៖ * មិនគួរប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សេងៗដោយខ្លួនឯងនោះឡើយ គួរតែពិគ្រោះជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យឯកទេសជាមុនសិន មុននឹងប្រើប្រាស់ថ្នាំ * អ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហាភ្នែកគួរគប្បីជួប និងព្យាបាលជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេសភ្នែកឲ្យបានឆាប់រហ័ស ហើយត្រូវសម្អាតដៃឲ្យបានស្អាត មុននឹងប៉ះពាល់ភ្នែក * ប្រជាពលរដ្ឋដែលមានអាយុលើសពី៤០ឆ្នាំ គួរគប្បីពិនិត្យភ្នែកឲ្យបានយ៉ាងតិច១ដង ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីចៀសវាងពីភាពពិការភ្នែកដោយសារជំងឺមួយចំនួនដូចជា ភ្នែកឡើងបាយ ជំងឺទឹកដក់ក្នុងភ្នែក និងបញ្ហាកំណុំរូបភាព ជាដើម ដើម្បីព្យាបាលទាន់ពេលវេលា។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

អាជីព និងការសិក្សា សម្រាប់អ្នកវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល
ចែករំលែក
  • Mar 16, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 12.1K មើល

រលាកត្រចៀកខាងក្នុងទាំង៣ផ្នែក ខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្តេចវិញ?

ត្រចៀកត្រូវបានគេប្រើប្រាស់សម្រាប់ការស្តាប់នូវសំឡេងដែលនៅជុំវិញខ្លួនហើយវាក៏មាននាទីក្នុងការរក្សាលំនឹងរបស់សារពាង្គកាយផងដែរ។ ប៉ុន្តែតើអ្នកដឹងទេថាត្រចៀកផ្គុំឡើងយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? ជាទូទៅ ត្រចៀករបស់មនុស្សត្រូវបានគេចែកចេញជាបីតំបន់ គឺត្រចៀកក្រៅត្រចៀកកណ្តាល និងត្រចៀកក្នុងដែលគេហៅថា Labyrinth។ ត្រចៀកខាងក្នុងមានបីផ្នែកតូចៗទៀតគឺ Semicircular Canal រួមជាមួយ Vestibularដែលមាននាទីក្នុងការរក្សាលំនឹងរបស់យើង និង Cochlea មាននាទីធ្វើឲ្យយើងស្តាប់លឺសំឡេង។ ហេលស៍ថាម បានលើកយកប្រធានបទស្តីពីជំងឺ Labyrinthitis (រលាកត្រចៀកខាងក្នុង)។ ក្នុងការធ្វើបទសម្ភាសន៍ជាមួយលោកសាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ូ រដ្ឋា ឯកទេសវះកាត់ និងព្យាបាលជំងឺ ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ឯកទេសពីប្រទេសថៃ។ បច្ចុប្បន្នលោកសាស្ត្រាចារ្យជាប្រធានផ្នែកត្រចៀក ច្រមុះបំពង់កនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះអង្គឌួង អនុប្រធាននៃគ្លីនិកលុច្ស និងជាអនុប្រធានសមាគមជាតិ ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក សល្យសាស្ត្រក្បាលនិងកម្ពុជា។ តាមរយៈលោកសាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ូ រដ្ឋា បានឲ្យដឹងថាជំងឺ Labyrinthitis (រលាកត្រចៀកខាងក្នុង) គឺជាជំងឺដែលរលាកនៅត្រង់កន្លែងណាមួយនៃត្រចៀកខាងក្នុង។ ជំងឺនេះបណ្តាលមកពីមូលហេតុជាច្រើនតែមានបីមូលហេតុដែលគ្រូពេទ្យជួបញឹកញាប់ជាងគេគឺ៖ -ជំងឺរលាកត្រចៀកផ្នែកកណ្តាលរ៉ាំរ៉ៃឬហៅថាជំងឺអំបៅអំបែកដែលមានពីរប្រភេទគឺអំបៅអំបែកស្លូតនិងអំបៅអំបែកកាច -មហារីកក្នុងរន្ធត្រចៀកឬមានដុំសាច់ក្នុងត្រចៀកខាងក្នុង -ការប៉ះទង្គិចមកលើក្បាលឬគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ត្រង់ត្រចៀក -ការវះកាត់ត្រចៀកដោយមិនប្រយ័ត្នធ្វើឲ្យធ្លាយដល់សម្បករបស់ត្រចៀកខាងក្នុង។ លោកសាស្ត្រាចារ្យបានបន្តថាជំងឺនេះមានស្តែងចេញនូវរោគសញ្ញាដូចជាវិលមុខ គ្រាប់ភ្នែករេទៅម្ខាងដោយឯកឯងពោលគឺខាងដែលរលាក​​​ (Nyst-agmus) ចង្អោរ ក្អួតជាដើម។ ក្រៅពីនេះក៏មានសញ្ញាថយចុះនូវការស្តាប់ផងដែរប្រសិនបើការរលាកនេះរាលដាលដល់ Cochlea។ប៉ុន្តែករណីជំងឺនេះសិ្ថតក្នុងដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរវាអាចបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺស្តាប់មិនលឺតែម្តង។ ជំងឺ Labyrinthitis (រលាកត្រចៀកខាងក្នុង) អាចធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបានតាមរយៈ៖ -ការថត CT scan   -ការសង្កត់ទៅលើ Tragus (Put pressure ontragus) ដើម្បីឲ្យសម្ពាធក្នុងរន្ធត្រចៀកកើនឡើងនោះអ្នកជំងឺនឹងមានអារម្មណ៍វិលមុខ និងភ្នែករេមកម្ខាងដោយឯកឯង។ -ការពិនិត្យតាម Siegel Speculum ដោយដាក់ឧបករណ៍នេះចូលក្នុងរន្ធត្រចៀកហើយសប់ខ្យល់ឲ្យសម្ពាធក្នុងរន្ធត្រចៀកកើនឡើងនោះអ្នកជំងឺនឹងមានអារម្មណ៍ថាវិលមុខ ភ្នែកងាកទៅម្ខាងដោយឯក  ឯង។ តាមប្រសាសន៍របស់លោកសាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិតជំងឺនេះមាន៣កម្រិតគឺ៖ ១. Circumscribed labyrinthitis : វាកើតនៅតែមួយកន្លែងនៃត្រចៀកខាងក្នុង។ការរលាកក្នុងកម្រិតនេះគឺអាចព្យាបាលជាដោយធ្វើការវះកាត់និងប្រើជេលហ្វូមរួមទាំងកម្ទេចឆ្អឹងទៅបិទនៅនឹងកន្លែងប្រហោងដែលបណ្តាលឲ្យរលាកនោះ។បន្ទាប់មកត្រចៀកម្ខាងទៀតរបស់អ្នកជំងឺ នឹងធ្វើការប៉ះប៉ូវនូវមុខងាររបស់ត្រចៀកដែលរលាកដោយឯកឯងនៅពេលនោះអ្នកជំងឺនឹងមិនមានអាការៈវិលមុខបន្តទៀតទេហើយការរលាកនេះ នឹងជាសះស្បើយបន្តិចម្តងៗ។ ២. Diffuses serous labyrinthitis: ការរលាកបានសាយភាយពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងផ្សេងទៀតរបស់ត្រចៀកខាងក្នុងរួចទៅហើយ។ ការរលាកក្នុងកម្រិតនេះគឺពិបាកក្នុងការព្យាបាល។ ៣. Diffuse suppurative labyrinthitis: វត្តមានខ្ទុះបានលេចឡើងនៅក្នុងត្រចៀកខាងក្នុងហើយបានសាយភាយទៅដល់ស្រោមខួររួចជាស្រេច។ ការព្យាបាលរលាកត្រចៀកខាងក្នុងកម្រិតនេះគឺមានការពិបាកនិងអាចបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺបាត់បង់ជីវិតថែមទៀត។​ ករណីដែលអ្នកជំងឺមិនបានមកជួបគ្រូពេទ្យដើម្បីធ្វើការព្យាបាលឲ្យទាន់ពេលវេលានោះជំងឺនេះនឹងវិវឌ្ឍបន្តិចម្តងៗទៅដំណាក់កាលចុងក្រោយ។ បន្ទាប់មកវានឹងបណ្តាលឲ្យកើតជំងឺរលាកស្រោមខួរ និងអាចឈានដល់អាប់សែខួរក្បាលថែមទៀត។ ដើម្បីការពារមិនឲ្យកើតជំងឺរលាកត្រចៀកខាងក្នុងនេះកើតឡើងយើងត្រូវការពារមូលហេតុនៃជំងឺនេះ ពោលគឺ៖ -ការពារកុំឲ្យកើតជំងឺអំបៅអំបែកត្រចៀក -ពាក់មួកសុវត្ថិភាពដើម្បីការពារកុំឲ្យប៉ះទង្គិចត្រង់ក្បាលជាពិសេសត្រចៀកដោយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ម្យ៉ាងទៀតគ្រូពេទ្យវះកាត់ត្រង់ត្រចៀកត្រូវប្រយ័ត្នកុំឲ្យប៉ះពាល់ដល់ត្រចៀកខាងក្នុង។ ជាចុងក្រោយលោកសាស្ត្រាចារ្យក៏បានជូនជាមតិខ្លះផងដែរថា «សូមនិស្សិតទាំងអស់យកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការរៀនសូត្រដើម្បីឲ្យមានជំនាញច្បាស់លាស់ដើម្បីអភិវឌ្ឍវិស័យសុខាភិបាលកុំឲ្យអ្នកជំងឺទៅព្យាបាលនៅក្រៅប្រទេសហើយក៏សូមគិតលើក្រមសីលធម៌វិជ្ជាជីវៈឲ្យច្បាស់លាស់។  មួយវិញទៀតចំពោះអ្នកជំងឺវិញសូមមកជួបគ្រូពេទ្យនៅពេលមានបញ្ហាភ្លាមៗសូមកុំទុកឲ្យជំងឺខកពេលក្នុងការព្ព្យាបាលព្រោះវាអាចបណ្តាលឲ្យបាត់បង់ជីវិតហើយសូមមកជួបគ្រូពេទ្យតាមជំនាញរបស់គាត់ដូចជាបើឈឺត្រង់ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក ត្រូវទៅរកគ្រូពេទ្យផ្នែកត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក តែបើមានបញ្ហារោគស្ត្រីត្រូវទៅជួបគ្រូពេទ្យរោគស្រ្តីវិញ»។ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ជំងឺផ្សេងៗ ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក
ចែករំលែក
  • Mar 16, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 4.2K មើល

ឆាប់ហូរទឹកភ្នែក ហើយឧស្សាហ៍ឈឺភ្នែក និងក្បាល?

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំឈ្មោះ ត.យ.អ អាយុ ២៤ឆ្នាំ ទម្ងន់៤៥គីឡូក្រាម កម្ពស់១.៥៧ម៉ែត្រ ជានិសិ្សត។ នាង ខ្ញុំធ្លាប់ឈឺភ្នែកហើយមើលមិនសូវច្បាស់ទេទើបខ្ញុំប្រើប្រាស់វ៉ែនតាជំនួយ។ បច្ចុប្បន្ន នាងខ្ញុំឆាប់ហូរទឹក ភ្នែកហើយឧស្សាហ៍ឈឺក្បាល និងឈឺភ្នែកនៅពេលសម្លឹងយូរ។ ម្យ៉ាងទៀត ភ្នែកខ្ញុំកាន់តែពិបាកមើល ជាងមុនទាំងរបស់នៅជិត និងនៅឆ្ងាយ។ តើការហូរទឹកភ្នែកជារោគសញ្ញានៃការឡើងដឺក្រេមែនទេឬក៏ មានបញ្ហាអ្វីផ្សេងទៀត?  នៅពេលដែលខ្ញុំមើលអ្វីដោយនឹង មិនកំរើកខ្ញុំអាចមើលច្បាស់ប៉ុន្តែខ្ញុំងាក ឬ ក្រឡេកមើល ខ្ញុំមានអារម្មណ៍វិលមុខ តើមកពីមូលហេតុអ្វី? ចម្លើយ ៖ ជាដំបូង ត្រូវដឹងថាវ៉ែនតារបស់ប្អូនវាស់តាំងពីពេលណាមក។ ជាធម្មតា អ្នកពាក់វ៉ែនតា ត្រូវពិនិត្យភ្នែកឡើងវិញរាល់៦ខែម្តង ការហូរទឹកភ្នែកស្តែងថាភ្នែករបស់ប្អូនកំពុងតែប្រឹងសម្លឹងហើយ ព្រោះពេលសម្លឹងភ្នែករបស់យើងគឺមិនព្រិចទេ (ធម្មតាភ្នែករបស់យើងនឹងព្រិច១៦ដងក្នុងមួយនាទី) ធ្វើឲ្យភ្នែកស្ងួតហើយទឹកភ្នែកត្រូវបញ្ចេញដើម្បីផ្សើមភ្នែក។ នេះបង្ហាញថាភ្នែកប្អូនកំពុងប្រឹងសម្លឹង(វ៉ែន-តាមានបញ្ហាឬភ្នែករបស់ប្អូនវិវឌ្ឍឡើងដឺក្រេ)។ ហេតុនេះ ប្អូនគួរទៅជួបជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញភ្នែកដើម្បីពិនិត្យមើលបញ្ហាផ្សេងៗ និងត្រូវទៅដូរវ៉ែនតាតាមដឺក្រេភ្នែក។ រីឯការវិលមុខរបស់ប្អូនទាក់ទងនឹងការប្រើវ៉ែនតាខុសដឺក្រេ ព្រោះវ៉ែនតាប្រភេទដក(Lentil Minus)  ពេលពន្លឺចាំងចូលជាពន្លឺចំណាំងផ្លាតទាំងស្រុង។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកសាស្ត្រចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ោក ធន ប្រធានសមាគមភ្នែកអាណត្តិ២០១៤-២០១៦ និងបញ្ចប់នៅឆ្នាំ២០១៧  

ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក ភ្នែក
ចែករំលែក
  • Mar 15, 2017 |
  • 7 ឆ្នាំមុន |
  • 3.8K មើល

បទ Shape of You version ទន្តពេទ្យឡើងអ៊ែម!!!

ធ្លាប់តែស្តាប់តារាចម្រៀងអាជីព និងមិនអាជីព ទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស ច្រៀងCover បទ Shape of You ដោយ Ed Sheeran ដែលកំពុងទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍នៅបណ្តាប្រទេសនានា ជាពិសេសក្នុងស្រទាប់យុវវ័យ... ចំណីសោតិន្រ្ទិយារម្មណ៍ និងចក្ខុន្រ្ទិយារម្មណ៍ដែលប្លែកជាងគេមួួយនេះ បាន និងកំពុងត្រូវបានគេចាប់អារម្មណ៍ និងចែករំលែកជាបន្តបន្ទាប់ក្នុងរង្វង់អ្នកប្រើប្រាស់ហ្វេសប៊ុក... បើចង់ដឹងថា ខាងទន្តពេទ្យម្នាក់នេះ ច្នៃពាក្យពេចន៍បានពិរោះយ៉ាងណានោះ ចុចមើលហ្មងទៅ!!!​ Credit : Singing Dentist

កំសាន្ត សម្រាប់អ្នកវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល
ចែករំលែក
Top