ភាសាខ្មែរ
English
- Nov 13, 2019 |
- 5 ឆ្នាំមុន |
- 4.1K មើល
វិធីសាស្រ្តបឺតសម្បោរឲ្យទារកដែលត្រឹមត្រូវ
សារធាតុរំអិលដែលជាស្លេស្ម ឬសម្បោរ តែងកើតមានឡើងនៅរាល់ពេលផ្លូវដង្ហើមរបស់កូនតូចមានការចម្លងរោគ។ បើទោះបីស្លេស្មទាំងនោះអាចជួយទប់ទល់ និងចាប់មេរោគដែលបង្កនោះចេញមកក្រៅ ប៉ុន្តែវាបានផ្ដល់ភាពរំខានដល់ដំណកដង្ហើម និងប៉ះពាល់ដល់ការគេងរបស់ពួកគាត់ទៅវិញ។ ដោយហេតុថាទារក ឬក្មេងតូចៗមិនអាចខ្ជាក់ស្លេស្មដោយខ្លួនឯងនោះទើបទាមទារឲ្យយើងជាឪពុកម្តាយជួយយកស្លេស្ម ឬសម្បោរទាំងនោះចេញ។ ជាក់ស្តែងការបឺតស្លេស្ម ក៏ត្រូវមានដំណាក់កាលក្នុងការអនុវត្តរួមជាមួយសម្ភារមួយចំនួនដែលលោកអ្នកអាចស្វែងយល់បានតាមរយៈអត្ថបទខាងក្រោម៖ អំពីការបឺតស្លេស្ម ឬសម្បោរ ការបឺតសម្បោរ គឺជាការយកសារធាតុរាវ ឬសម្បោរចេញពីក្នុងច្រមុះ មាត់ បំពង់ក ដោយប្រើនូវឧបករណ៍មួយដែលមានឈ្មោះថា Bulb syringe (ស៊ឺរ៉ាំងដែលមានក្បាលជាអំពូលជ័រ) ឬកាតេទែសម្រាប់បឺត (បំពង់ជ័រស្តើងដែលអាចបត់បែនបាន)។ ការបឺតសម្បោរគួរតែត្រូវធ្វើមុនញ៉ាំអាហារដើម្បីឲ្យគាត់ដកដង្ហើមបានស្រួល និងញ៉ាំអាហារបានច្រើន។ កាតេទែបឺតស្លេស្ម ភាគច្រើនត្រូវបានប្រើដោយវេជ្ជបណ្ឌិត គិលានុបដ្ឋាក និងអ្នកជំនាញព្យាបាលដោយចលនាព្រោះវាទាមទារម៉ាស៊ីន និងជំនាញក្នុងការប្រើប្រាស់។ សម្រាប់ Bulb syringe វិញ ឪពុកម្តាយ និងអាណាព្យាបាលរួមទាំងបុគ្គលិកសុខាភិបាលសុទ្ធតែអាចប្រើបាន។ ពេលណាអ្នកគួរបឺតសម្បោរឲ្យកូនអ្នក ការតឹងច្រមុះបណ្តាលមកពីសម្បោរច្រើន អាចធ្វើឲ្យកូនតូចពិបាកក្នុងការដកដង្ហើម ធ្វើឲ្យគាត់មួម៉ៅ ជាពិសេសពេលគាត់គេង និងញ៉ាំអាហារ។ ដូច្នេះអ្នកគួរបឺតសម្បោរឲ្យគាត់នៅពេល៖ • ក្មេងតូចដែលមិនអាចក្អកបញ្ចេញស្លេស្មមកក្រៅបាន • សំឡេងក្រតៗនៃសម្បោរ • ពិបាកដកដង្ហើម • ទារកឡើងស្វាយនៅជុំវិញភ្នែក មាត់ ក្រចកដៃ ក្រចកជើង • កូនអ្នកហាក់ដូចជារញ៉ាំរញ៉ូវ ឬយំមិនឈប់ទោះជាលួងយ៉ាងណាក៏ដោយ • ដកដង្ហើមញាប់ ឬបេះដូងដើរញាប់ • ស្លាបច្រមុះបើកធំពេលដកដង្ហើមចូល • ស្បែកនៅទ្រូង ក ចន្លោះឆ្អឹងជំនីររបស់គាត់ផតចូលពេលដកដង្ហើមម្តងៗ។ របៀបនៃការបឺតសម្បោរ សម្ភាររៀបចំក្នុងការបឺតសម្បោរមានដូចជា៖ សេរ៉ូមប្រៃ Bulb syringe ក្រណាត់ ឬក្រដាសទន់ ដែលរបៀបនៃការបឺតស្លេស្មមានដំណាក់កាលដូចខាងក្រោម៖ ១. ត្រូវច្របាច់ខ្យល់ឲ្យអស់ពីអំពូលជ័រ “Bulb syringe” និងនៅច្របាច់ជាប់ ២. ដាក់ផ្នែកខាងចុងរបស់វាចូលក្នុងច្រមុះទារក ៣. ប្រលែងដៃច្របាច់អំពូលចេញឲ្យខ្យល់ធាក់ចូលដែលនេះធ្វើឲ្យសម្បោរចេញពីច្រមុះចូលក្នុងអំពូលជ័រ ៤. ច្របាច់សម្បោរចេញដាក់លើក្រដាស ៥. បឺតម្ខាងទៀតដោយធ្វើដូចគ្នា ៦. បើសិនសម្បោរខាប់ពេក អាចពង្រាវជាមួយសេរ៉ូមប្រៃដោយបន្តក់សេរ៉ូមប្រៃខ្លះចូលច្រមុះគាត់ ៧. ជូតសម្បោរដែលប្រឡាក់លើច្រមុះទារកឲ្យបានស្អាត ចៀសវាងរលាកស្បែកនៅបរិវេណនោះ ៨. ក្នុងការបឺតសម្បោរ អាចធ្វើបានយ៉ាងច្រើនត្រឹម ៤ដងប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ដើម្បីការពារការរលាកច្រមុះ។ ក្រោយបឺតសម្បោរហើយ ត្រូវលាង Bulb syringe ឲ្យបានស្អាតជាមួយទឹកក្តៅឧណ្ហៗលាយជាមួយសាប៊ូ។ អង្រួន ឬក្រឡុក bulb បន្ទាប់មកច្របាច់ bulb ឲ្យច្រើនដងក្នុងទឹកសាប៊ូដើម្បីឲ្យសម្បោរដែលនៅសល់ចេញឲ្យអស់។ ចុងក្រោយលាងជាមួយទឹកស្អាត ២ទៅ៣ដងជាការស្រេច។ បញ្ហាដែលអាចកើតមានពេលបឺតស្លេស្ម • បឺតខ្លាំងពេកអាចធ្វើឲ្យច្រមុះរបស់គាត់ហើម ឬហូរឈាមតិចតួច ដោយអ្នកអាចយកសំឡីខ្ទប់ • បើបឺតសម្បោរ ៣០នាទីក្រោយញ៉ាំអាហារ នោះកូនតូចរបស់អ្នកអាចក្អួត • ការបឺតសម្បោរអាចធ្វើឲ្យកូនលោកអ្នកមានអារម្មណ៍ស្រេ្តស ប៉ុន្តែអាការៈនោះអាចបាត់ទៅវិញបន្ទាប់ពីរយៈពេល ២ ទៅ៣នាទី នៅពេលដែលសម្បោរត្រូវបានបឺតចេញ និងបានសម្រួលដល់ការដកដង្ហើមឡើងវិញ។ សញ្ញាដែលត្រូវស្វែងរកជំនួយពីវេជ្ជបណ្ឌិត • ក្មេងក្អកមកមានឈាមស្រស់ • សម្បោរមានលាយឡំទៅដោយឈាម • ក្រោយបឺតសម្បោរហើយ មានឈាមហូរមិនឈប់ • នៅតែពិបាកដកដង្ហើម បើទោះបីជាបឺតសម្បោរហើយក៏ដោយ • សម្បោរកាន់តែច្រើន • សម្បោរប្តូរពណ៌ • សម្បោរកាន់តែខាប់ទៅៗ បើទោះជាយើងបានបន្តក់សេរ៉ូមប្រៃចូលច្រមុះគាត់ហើយក៏ដោយ • ក្តៅខ្លួន (កម្តៅរាងកាយលើសឬស្មើ ៣៨អង្សា) • បបូរមាត់ ឬក្រចកប្តូរពណ៌ទៅជាក្រម៉ៅ។ សម្បោរ និងការតឹងច្រមុះអាចជាទៅវិញដោយឯកឯងក្នុងអំឡុងពេល៤ ទៅ៥ថ្ងៃព្រោះថាភាគច្រើនវាបង្កដោយមេរោគផ្តាសាយ។ បើពួកគាត់អាចលេងធម្មតា ញ៉ាំធម្មតា ផឹកធម្មតា នោះអាចបន្តការព្យាបាល និងតាមដាននៅផ្ទះបាន។ បើក្មេងអាយុក្រោម៦ខែ អាចឲ្យគាត់បៅដោះឲ្យបានច្រើន ហើយបើលើសពី៦ខែ អាចឲ្យគាត់ផឹកទឹក ឬទឹកផ្លែឈើឲ្យបានច្រើន ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យស្លេស្ម ឬសម្បោររបស់គាត់ទន់ និងងាយធ្លាក់ចេញមកក្រៅបាន។ អត្ថបទ៖ ដកស្រង់ចេញពីទស្សនាវដ្ដី ហេលស៍ថាម ប្រូ លេខ ៨៥ 2019 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអុីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ
